http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3666739/W3666739.html
(รวมลิ้งค์ ตั้งแต่บทที่ 1 - 9)

บทที่ 9 กรมกระทรวงเวทมนตร์

...........................

นับตั้งแต่มาโกโตะ โทรุ และมิสเทรสได้ย่างเท้าก้าวเข้ามาในพื้นที่ของตึกแห่งหนึ่ง เป็นสถานที่ที่สวยงามดูเป็นระเบียบเรียบร้อย เหมาะสมกับชื่อของกรมกระทรวงเวทมนตร์ ซึ่งคนในบริเวณนั้นส่วนใหญ่จะเป็นคนของกรมทั้งหมด มีน้อยนักที่ไม่ใช่คนของที่นี่ ก่อนที่พวกเขาสามคนจะขึ้นลิฟต์แก้ว มิสเทรสก็เล่าให้ฟังว่า เขาเคยมาที่นี่ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่พ่อของมาโกโตะได้ย้ายไปที่โลกนั้น เพื่อที่จะแจ้งให้กรมกระทรวงเวทมนตร์ได้ทราบ ซึ่งมันจำเป็นมากๆสำหรับคนบนโลกไกอานี้ ถ้าไม่ทำเช่นนั้น เมื่อเวลาไปอยู่บนโลกอื่น ก็จะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้อีก

"พอถึงที่ที่ข้าว่าแล้ว ก็อย่าทำตัวให้มันแปลกไปมากนักละ เข้าใจไหม"

"ครับมิสเทรส"

เสร็จจากนั้นประตูของลิฟต์แก้วก็ถูกเปิดกว้าง พอให้เห็นภาพตรงหน้าได้อย่างชัดเจน ห้องกว้างใหญ่โตโอ่อ่า ไม่มีสิ่งใดอยู่ในนั้นนอกเสียจากโต๊ะทำงานตัวหนึ่งกับชายแปลกหน้าที่ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น

"ไง ไม่ได้เจอกันเสียนานเลยนะมิสเทรส ยังสบายดีอยู่หรือเปล่า" ชายแปลกหน้าเอ่ยถามมิสเทรสด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

"สบายดี แล้วเจ้าละ"

"ก็เหมือนกับแกนั่นแหละ ว่าแต่คนที่ยืนอยู่ด้านหลังของแกนั่นใครอ่ะ" ชายแปลกหน้าผมสั้นสีดำ สวมชุดแปลกแตกต่างจากที่มาโกโตะและโทรุเคยเห็นมา พอชายแปลกหน้าถามจบ มิสเทรสถึงกับร้องอ้อ

"ขอโทษที ลืมแนะนำตัวให้รู้จัก นี่คุโด มาโกโตะ เหลนของข้า ส่วนนี่ไอดะ โทรุ เพื่อนของมาโกโตะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

ทั้งมาโกโตะและโทรุต่างพูดพร้อมกัน

"อ๋อ! ลูกของมาซาฮิโนะนะเอง มิน่าละหน้าตาถึงเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน ...ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กๆ ข้า พาร์ ไวซ์ หรือจะเรียกสั้นๆว่า ไวซ์ก็ได้ เป็นผู้บริหารสูงสุดของที่นี่"

ปากว่าแต่มือจับทักทายเขาและโทรุไปพลาง - ความร้อนหลังจากได้จับสัมผัสกับมือของชายนามว่าไวซ์แล้ว มาโกโตะก็รู้สึกอบอุ่น จนเขาต้องชักมือตัวเองขึ้นมากุมไว้บนอก

ความรู้สึกนี้ เหมือนกับแม่ไม่มีผิด

"เออจริงสิ มิสเทรส เจ้ามีธุระอะไรถึงมาที่นี่ละ อย่าบอกนะว่าพาพวกเด็กสองคนนี้มาลงทะเบียนประวัติขอเป็นประชากรที่นี่"

"ใช่ และก็เรื่องนั้นด้วย..." มิสเทรสผงกหัวก่อนที่จะก้มหน้าพูดกระซิบเสียงเบากับไวซ์

"ได้ เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง อือม์ เจ้าไปเหอะ"

ไวซ์พูดจบก็เงยหน้าขึ้นมามองมาโกโตะแวบหนึ่ง "เอาละ มาโกโตะ โทรุ พอดีข้ามีธุระจำเป็นจะต้องทำ ด่วนมากด้วย เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งสองคนคอยข้าอยู่ที่นี่นะ ส่วนเรื่องทำประวัติของเจ้าทั้งสองคน ไว้เป็นหน้าที่ของไวซ์ละกัน - - แล้วตอนกลางวันข้าจะมารับพวกเจ้า"

"ครับ" เขาสองคนตอบรับคำ มิสเทรสยิ้มให้ทีหนึ่งพลางขยี้ผมของมาโกโตะเบาๆ "ไปละ" มิสเทรสพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาก่อนที่จะหายตัวเข้าไปในลิฟต์แก้ว

"มามะเจ้าทั้งสองคน เชิญนั่งทางนี้" ไวซ์ออกคำสั่ง ซึ่งพวกเขาสองคนก็เดินเข้าไปหาอย่างว่าง่าย พอไปถึงได้แต่ยืนมองพื้นที่อันว่างเปล่า ...แล้วจะนั่งได้ยังไงกันละเนี่ย ก็ในเมื่อเก้าอี้ไม่มีให้นั่ง หรือว่าไวซ์จะให้เขาสองคนนั่งกับพื้นกันแน่

"ข้าไม่ได้ให้เจ้านั่งพื้นหรอก มาโกโตะ นั่งลงไปเลย นั่นแหละตรงนั้น ใช่ๆ"

มาโกโตะและโทรุมองหน้ากันหวาดๆหลังจากได้หย่อนก้นลงกับพื้นอากาศที่แสนจะว่างเปล่า เสร็จจากนั้นจู่ๆก็มีกระดาษเอกสารปึกหนึ่งโผล่ขึ้นมาพรวดพราด เล่นเอาเขากับโทรุต่างสะดุ้งด้วยความตกใจ "ไม่ต้องกลัวหรอก นี่แค่เวทมนตร์ขั้นพื้นฐานระดับ 1 เท่านั้น อีกไม่นานพวกเจ้าก็จะได้เรียนกัน"

"หมายความว่ายังไงนะครับ ได้เรียนกัน?" มาโกโตะรู้สึกงุนงงกับคำพูดของไวซ์อย่างมาก

"อ้าว! มิสเทรสยังไม่ได้บอกพวกเจ้าอีกเหรอไง"

ทั้งมาโกโตะและโทรุส่ายหัวพร้อมกัน "ไม่ครับ มิสเทรสไม่ได้บอกอะไรกับพวกผม"

"ให้ตายสิ! มิสเทรสนี่ช่างขี้ลืมเสียจริง แก่แล้วก็งี้แหละ จริงไหมเด็กๆ หึหึ" ไวซ์หัวเราะเสียงเบาๆ "นี่คือเอกสารสำหรับการสมัครเป็นประชากรของที่นี่ ส่วนอันนี้เป็นเอกสารสมัครเข้าเรียนในโรงเรียน ...ถ้าดูแล้วไม่เข้าใจ ก็ถามข้าได้นะ"

ไวซ์ยื่นเอกสารกองโตมาให้พวกเขาสองคน ซึ่งมาโกโตะรับมาก่อนที่จะมองเนื้อหาของเอกสารที่ว่านี้

                                       ใบสมัครเรียนของโรงเรียนสหพันธ์แห่งโลกไกอา  

  ชื่อ                                      นามสกุล                     ความสามารถที่มีอยู่

  อายุ                                     เพศ                           ชื่อผู้ปกครอง

       คำชี้แนะเรื่องเวลาที่ทำการสอน : โรงเรียนสหพันธ์แห่งโลกไกอา จะเปิดทำการสอนเฉพาะวันเสาร์ และวันอาทิตย์ ตั้งแต่เวลา 7.00 - 17.00 น. และจะเริ่มเปิดทำการสอนตั้งแต่วันเสาร์ของต้นเดือนสิงหาคมที่จะถึงนี้

"เข้าใจใช่ไหม มาโกโตะ โทรุ พวกเจ้าสองคนได้เรียนอย่างเต็มที่ และแน่นอนว่าจะไม่เป็นการรบกวนเรื่องการเรียนที่โรงเรียนเก่าของพวกเจ้าทั้งสองคนด้วย"

"หมายความว่าไงครับ คุณไวซ์ ผมไม่เข้าใจเลย ก็ในเมื่อให้พวกผมสมัครเป็นประชากรของที่นี่แล้ว ทำไมยังต้องกลับไปเรียนที่โรงเรียนเดิม"

ไวซ์มองหน้าเขาสลับกับโทรุที่ยืนจ้องตอบด้วยความงุนงง "คืองี้นะ ...การเรียนของที่นี่จะไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่นักหรอก จะมีแค่สองวันเท่านั้น แต่นั่นมันก็เวลา...เรียนเต็มที่แล้วนะ ข้ากับมิสเทรสเห็นว่าเจ้าสองคนไม่จำเป็นต้องอยู่โลกไกอาไปตลอดนักหรอก สมควรที่จะกลับไปโลกนั้นเสียบ้าง มิเช่นนั้นทางครอบครัวของพวกเจ้าจะเป็นห่วงกันเสียเปล่าๆ"

"ห่วง! คนอย่างพ่อผมนะหรือเป็นห่วง ...คุณรู้ไหมว่า ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อผมไม่เคยเห็นผมในสายตา ไม่เคยคิดจะแคร์ความรู้สึกหรือเป็นห่วงผมเลยสักนิด เพราะฉะนั้นผมจะไม่มีทางที่จะกลับไปอีกเด็ดขาด!!!" เมื่อมาโกโตะพูดจบ ความรู้สึกโกรธ โมโหก็ลุกโหมขึ้นมาดั่งเปลวเพลิงไฟนรก

"ใจเย็นๆสิ มาโกโตะอย่าเพิ่งโมโหมากไป เดี๋ยวแผลเก่าจะกำเริบนะ" โทรุเริ่มพูดขึ้นบ้างหลังจากที่เงียบมานาน - - เขาเองก็รู้สึกเช่นเดียวกับมาโกโตะ ตัวเขาเองก็ไม่อยากจะกลับไปที่โลกเก่า เพราะว่าถ้ากลับไปแล้วก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ซึ่งพ่อแม่ของเขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจตัวเขาตั้งแต่เกิดแล้ว จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกลับไปอีก

"แผลเก่ากำเริบ? เจ้าไปโดนอะไรมาก่อนหน้านี้งั้นหรือมาโกโตะ"

ไวซ์เอ่ยถามด้วยความสนใจเล็กน้อย พอโทรุได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโกรธ "ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหม!!" พูดออกไปแล้วก็นึกขึ้นได้ว่า เขาไม่ควรจะทำตัวเสียมารยาทต่อหน้าเพื่อนของมิสเทรสเลย "เอ่อ ...ผมขอโทษครับ พอดีผมไม่ได้ตั้งใจที่จะว่าคุณไวซ์นะ แบบว่า.."

"ไม่ต้องอธิบายให้ข้าฟังหรอก ข้าเข้าใจดี เจ้าเป็นห่วงเพื่อนของเจ้าก็เลยพูดออกมา ...ข้าเองก็เคยเป็นเหมือนเจ้า ห่วงเพื่อนจนไม่คิดหน้าคิดหลังเลยว่าคนอื่นจะเป็นยังไงก็ตาม"

มาโกโตะถอนหายใจเฮือกหนึ่งอย่างโล่งอก แล้วเขาค่อยเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาทีละนิด ....ขอบใจมากนะโทรุ ที่เป็นห่วง เขาคิดเสร็จก็เหลือบหันไปมองไวซ์อย่างสำนึกผิด "ผมเองก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ทำกิริยาท่าทางไม่ดีต่อหน้าคุณ"

"ไม่เป็นไรๆ ข้าไม่ถือสาว่าความหรอก - - เอาเป็นว่าพวกเจ้าตกลงปลงใจจะอยู่ที่นี่ตลอดใช่ไหม" ไวซ์กล่าวถามพร้อมกับส่ายหน้าไปพลาง "ครับคุณไวซ์"

"อือม์ พวกเจ้าตัดสินใจได้อย่างนี้ ข้าค่อยเบาใจแทนมิสเทรสหน่อย อ้อ! นี่มันก็ได้เวลาแล้วที่ข้าจะพาพวกเจ้าไปอีกที่ๆหนึ่ง"

"ที่อะไรเหรอครับ" โทรุและมาโกโตะถามพร้อมกันเป็นเสียงเดียว นี่ไวซ์จะพาพวกเขาไปที่ไหนกันอีกละเนี่ย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ "เดี๋ยวถึงที่นั่นเมื่อไหร่ ข้าจะบอกพวกเจ้าเองแหละ เอาละ ตามข้ามา"

"เดี๋ยวก่อนครับคุณไวซ์! แล้วเรื่องใบสมัครละครับ" โทรุฉุกคิดได้ว่ายังไม่ได้กรอกอะไรลงไปเลย จึงรีบถามด้วยความรวดเร็ว

"เอาไว้ส่งข้าพรุ่งนี้ก็ได้ ...ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นตามข้ามา"

"ครับ" ทั้งคู่ตอบเสร็จก็รีบจ้ำเท้าเดินตามหลังไวซ์ไปต้อยๆ

...........

แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 48 02:58:08