ความคิดเห็นที่ 1 2        เมื่อวานนี้เขากลับมาดูอาการของเธอใหม่ในช่วงเยี่ยมไข้เช้า   เขากลับพบว่ามันมีความผิดปกติเกิดขึ้น   ท้องของเธออืดขึ้นกว่าเดิม   และกดเจ็บมากขึ้นบริเวณท้องน้อยข้างซ้าย   เวลาเขาปล่อยมือที่กดท้องออก   เธอก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดขึ้นอีกครั้ง     “เจ็บมากเลยหรือครับ  พี่ทองดี”   หมอสันต์ถามด้วยท่าทางห่วงใย   เขามักเรียกคนไข้ว่าพี่   นอกจากเป็นการให้เกียรติและสร้างความสนิทสนมแล้ว   มันเป็นความเคยชินอย่างหนึ่งของเขา       “จ้า   คุณหมอ   กดตรงไหนก็เจ็บ   แต่ว่าตรงนี้เจ็บที่สุด”   เธอชี้ที่ท้องน้อยข้างซ้าย       ดูเธอซีดๆ   เขาเปิดเปลือกตาของเธอดู   แล้วประเมินได้ว่า   เธอมีภาวะโลหิตจาง   เขาจึงซักถามเรื่องประจำเดือน   เธอบอกว่ามันมาบ้างไม่มาบ้างเกือบปีแล้ว         “ถ่ายดำไหมครับพี่ทองดี   ยังมีท้องเสียหรือเปล่าครับ”     “ฉันหยุดถ่ายท้องแล้วจ้า   ถ่ายสองสามวันนี้สีเหลืองๆ   ไม่ดำเลยค่ะคุณหมอ”   เธอตอบด้วยสีหน้าทุกข์ทรมาน     “พี่ทองดี   ในท้องของพี่นี่   ผมเชื่อว่ามีโรคอื่นซ่อนอยู่   เพื่อความปลอดภัยของพี่   ผมจะปรึกษาหมออีกท่านมาดูให้นะครับ”   หมอสันต์พูดยิ้มๆเหมือนไม่มีอะไร   แต่ในใจรู้ดีว่าความยุ่งยากได้เริ่มขึ้นแล้ว   เขากลัวนางทองดีจะวิตกมากขึ้นจึงไม่แสดงอาการใดๆเกี่ยวกับโรคของเธอ     ประสบการณ์ทำให้หมอสันต์เชื่อแน่ว่า   นี่ไม่ใช่ท้องเสียที่ตรงไปตรงมา   หลังจากเดินเลี่ยงออกมาจากเตียงผู้ป่วย   เขาจึงเปิดประวัติการรักษาของเธอขึ้นมาเพื่อทบทวนใหม่     เธอมาได้สองวัน   วันที่เข้ามาเธอถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินด้วยอาการปวดท้อง   แพทย์ใช้ทุนของกลุ่มงานศัลยกรรมที่ห้องฉุกเฉินเป็นคนตรวจ   และลงบันทึกว่าไม่มีอาการแสดงใดๆที่หน้าท้อง   จึงส่งเข้าแผนกอายุรกรรมเพื่อให้ดูแล   เพราะผู้ป่วยมีท้องเสียสามสี่ครั้งก่อนมาโรงพยาบาล     “ประวัติก็ไม่เห็นมีอะไรนี่   การรักษาเป็นแบบพื้นๆ   ไม่มียาอะไรที่อาจทำให้ตกเลือดจากทางเดินอาหาร   ถ่ายก็ไม่ดำ   ถ่ายไม่มีเลือดปน   ไข้ก็ไม่เห็นมี   แต่ว่าหน้าท้องแข็งขึ้น   กดเจ็บบริเวณท้องน้อย   กดแล้วปล่อยจะปวดแบบสะดุ้งเลย   อาการเหมือนเยื่อบุช่องท้องอักเสบ   แต่ปวดทางซ้ายมากกว่าขวาด้วย   คงไม่เหมือนไส้ติ่งอักเสบ”   เขาครุ่นคิดอย่างรวดเร็วเพื่อหาสมมุติฐานของโรค     “ซีดลง   ปวดท้อง   ประจำเดือนขาด   ยังไม่ทำหมัน   หรือว่าเป็นงานของทางสูตินรีเวช”   เขาหันมาถามหมอวิทยา   แพทย์ใช้ทุนประจำตึก     “อาจารย์นึกถึงอะไรเหรอครับ”   หมอวิทยาที่มาเยี่ยมไข้พร้อมหมอสันต์ยังวินิจฉัยโรคไม่ออก     “บอกยากนะ   เป็นไปได้ตั้งหลายโรค   แต่ในบรรดานั้นผมสงสัยว่าอาจมีท้องนอกมดลูก   แล้วเกิดตกเลือดในช่องท้องเป็นโรคในอันดับต้นๆ”   เขาวินิจฉัยแยกโรคกับหมอวิทยาและพยาบาลที่มาร่วมเยี่ยมไข้     “มีผลตรวจอะไรที่พอจะช่วยวินิจฉัยบ้างครับ”    หมอวิทยาตั้งคำถาม   ทั้งๆที่ความจริงเขาควรจะเป็นคนเสนอว่าต้องทำอะไรมากกว่า     “ผลการตรวจตั้งครรภ์เป็นไงบ้าง”   หมอสันต์ถามเรื่องที่เป็นประเด็นสำคัญ     “ผลเป็นลบค่ะ”   พยาบาลช่วยตอบให้     “เออ   ทีนี้ยุ่งล่ะซิ   ถ้าเป็นบวกก็เข้าได้เลย   แต่นี่เป็นลบ   ไม่ช่วยแถมยังแย้งด้วยนะ”   หมอสันต์อธิบายความเห็น     “ผมว่าเราคงต้องทำอะไรต่อ   เพื่อช่วยวินิจฉัยแล้วนะ   ทำอะไรดีล่ะวิทยา”   หมอสันต์ตั้งคำถามที่สำคัญมาก   มันเป็นคำถามชี้เป็นชี้ตายเลยทีเดียว     “ผมคิดว่าจะส่งตรวจอัลตร้าซาวน์ช่องท้อง   เพื่อดูว่ามีอะไรเป็นสาเหตุครับ”   หมอวิทยามั่นใจในคำตอบ     “ดีมาก   แต่ผมว่านอกจากนั้น   เราควรตามแพทย์แผนกสูตินรีเวชมาช่วยดูแต่เนินๆเลย   หากว่าถ้าตกเลือดภายในจริง   ตามเขามาดูช้าไปอาจเป็นเรื่องนะ   อย่าลืมจองเลือดไว้อย่างน้อยสี่ถุงด้วยเลย   เจาะเลือดติดตามความเข้มข้นของเลือดเป็นระยะด้วยนะ   หากว่าฮีมาโตคริตลดลงมากกว่าสามเปอร์เซ็นต์   หรือความดันตกก็ให้เลือดได้เลย”   หมอสันต์มองข้ามไปถึงปัญหาในอนาคต   เขาสั่งแผนการรักษาที่รัดกุมไว้ให้เลย   ความแตกต่างของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญกับแพทย์ใช้ทุน   ก็ตรงที่รู้และเห็นมามากกว่านี่แหละ      ดังนั้นเมื่อวานเขาจึงปรึกษาหมอสูตินรีเวชชื่อหมอเอกกมล   เพื่อมาดูอาการนางทองดี   หมอเอกมลเป็นแพทย์ทางสูตินรีเวช   เขามีอายุมากกว่าหมอสันต์ราวๆสี่ปี   ท่าทางของหมอเอกกมลคงแก่เรียนมากกว่าที่หมอสันต์เป็นเสียอีก   รูปร่างค่อนข้างผอม   สูงราวร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร   หน้าตามีเชื้อจีนปนไทย   สวมแว่นกรอบทองกระจกใส   ผมรองทรงสีดำแซมขาวประปราย   เวลาพูดดูจะเป็นงานเป็นการแบบนักวิชาการ   ทุกคนรู้ดีว่าเขาเอาใจใส่ผู้ป่วยอย่างมาก   จนเกือบจะกลายเป็นความกังวลไป     บ่ายเมื่อวานหลังจากรับทราบรายงานผลอัลตร้าซาวน์   หมอสันต์ก็ได้รับโทรศัพท์จากหมอเอกกมล     “เฮ้ย!   สันต์   เคสที่ตามผมมาดู   ผมคิดว่าไม่ตรงไปตรงมาว่ะ   มีน้ำหรือเลือดก็ไม่รู้ในช่องท้องแต่ไม่มาก   ตรวจครรภ์ก็เป็นลบ   ปวดหัวเลยผม   บอกยากว่าเป็นโรคของแผนกผมหรือเปล่า   ถ้าไงผมย้ายไปดูเองดีกว่านะ   ถ้าไม่ดีผมจะเอาเข้าโออาร์เลย”   หมอเอกกมลสรุปว่า   ขอย้ายนางทองดีไปดูแลเองที่ตึกนรีเวชเลย   แถมยังบอกว่าถ้าไม่แน่ใจอาจต้องผ่าตัดเข้าไปดูเพื่อความปลอดภัยของคนไข้     “ขอบคุณครับพี่เอก   ถ้าไงผมจะตามไปดูอีกทีนะครับ”   เขายินดีที่มีคนรับดูนางทองดีให้   สิ่งที่เขาตรวจพบในตัวนางทองดีฟ้องอยู่แล้วว่า   มันไม่ใช่งานของทางอายุรกรรม จากคุณ : ปัญญ์ ปิยะอเนก (วรุณนฤมล) - [ 1 ก.ย. 48 21:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 3      เช้าวันนี้เขาเดินไปคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานไป   จนกระทั่งมาถึงหน้าห้องไอซียูโดยไม่รู้ตัว     ตัวอักษรขนาดใหญ่สีทองบนผนังเขียนว่า       “หออภิบาลผู้ป่วยหนัก”       มันติดอยู่บนฝาผนังหน้าประตูทางเข้า   ทำให้แลดูน่าเกรงขาม       มีป้าย “ยินดีต้อนรับ” เล็กๆที่หน้าประตูกระจก   ป้ายนั้นดูหรูหราคล้ายกับของภัตตาคาร   แต่ถึงอย่างไรก็อย่าได้มีโอกาสเข้าไปรับบริการในนั้นเลย   เพราะนั่นหมายถึงวิกฤตของชีวิตทีเดียว     ประตูทางเข้ามีสองทาง   ทางแรกเป็นประตูกระจกบานใหญ่สองบานที่สามารถเปิดให้เปลผู้ป่วยเข้าไปได้   ประตูนี้ใช้สำหรับผู้ป่วยเข้าออก   เวลาเข้ามีลมหายใจอยู่แต่เวลาออกนั้นไม่แน่ว่ายังมีลมหายใจอยู่หรือไม่     ส่วนอีกทางเป็นประตูที่มีขนาดเล็กกว่า   ใช้สำหรับเข้าเยี่ยมผู้ป่วย   โดยมีห้องขนาดเล็กคั่นอยู่ก่อนเข้าสู่ห้องไอซียู   ในห้องเล็กๆนั้นมีรองเท้าแตะหลายคู่เรียงรายอยู่ในชั้นวาง   เสื้อสีเขียวอ่อนแขวนอยู่ในตู้เต็มราว       ตัวหนังสือสีขาวบนผนังระบุว่า   “กรุณาเปลี่ยนรองเท้าและสวมเสื้อคลุม”   เขียนเหมือนออกคำสั่งให้ทำ   ห้องนี้ใช้สำหรับให้ผู้เข้าเยี่ยมเปลี่ยนรองเท้า   และใส่เสื้อกาวน์คลุมทับเสื้อผ้าปกติอีกที   ที่ต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อโรค     หมอสันต์ถอดรองเท้าออก   เขาใส่รองเท้าแตะที่เตรียมไว้ให้   แล้วสวมเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนสำหรับแพทย์ทับเสื้อกาวน์ของเขาอีกชั้น       บานประตูชั้นในเพื่อเข้าเยี่ยมทำด้วยกระจกฝ้า   สำหรับญาติผู้ป่วยแล้ว   มันเป็นเส้นกันเขตแดนระหว่างโลกภายนอกกับโลกของความเจ็บป่วย     แต่ในสายตาของหมอสันต์   เมื่ออยู่ต่อหน้าประตูบานนั้น   ความรู้สึกช่างเหมือนในวัยเด็กตอนยืนหน้าประตูกลในสวนสนุก   อย่างเช่นบ้านผีสิงหรืออะไรทำนองนั้น   มันทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นใจ   เพราะเบื้องหลังประตูบานนี้มักมีความระทึกใจรอเขาอยู่   โรคยากๆคนไข้อาการหนักๆรอการรักษาจากเขาอย่างท้าทาย   เมื่อผ่านประตูนี้เข้าไปแล้ว   เขาจะพบกับโลกใหม่อีกโลกหนึ่ง   โลกที่ปุถุชนทั่วไปอาจคาดไม่ถึง   หลายคนภายในห้องนี้มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการอาศัยอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์อันซับซ้อน     เมื่อเขาผลักผ่านประตูด้านในเข้าไป   กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อพุ่งออกมาปะทะตัว   แสงไฟนีออนส่องให้ห้องสว่างไสวพอๆกับภายนอก   ภายในห้องไอซียูแห่งนี้มีห้องผู้ป่วยแยกกันทั้งหมดแปดห้อง   ขนาดของห้องประมาณสามคูณสามเมตรครึ่ง       ภายในห้องแยกเล็กๆมีผนังทึบสามด้าน   ส่วนของผนังที่ติดกับโถงกลางเป็นกระจกใส   ช่วยให้มองเห็นผู้ป่วยบนเตียง   อุปกรณ์ทางการแพทย์มีทั้งตั้งโต๊ะและแขวนไว้   สายระโยงระยางหลายเส้นถูกต่อไว้กับตัวผู้ป่วย     เคาน์เตอร์ขนาดใหญ่กลางโถง   เป็นที่นั่งทำงานของเจ้าหน้าที่พยาบาล   พวกเธอสวมชุดสีฟ้า   ใส่หมวกสีเดียวกันครอบผมไว้   ใบหน้าถูกปกปิดด้วยหน้ากากผ้า   บางคนกำลังดูรายงานบนโต๊ะ   หลายคนกำลังให้การพยาบาลผู้ป่วยอยู่ในห้องแยกเหล่านั้น    อุณหภูมิราวยี่สิบองศาทำให้รู้สึกเย็นสบาย   แม้ว่าห้องจะดูทึบทุกด้าน   แต่อากาศในห้องถ่ายเทด้วยพัดลมดูดอากาศหลายจุด     จอมอนิเตอร์หลายเครื่องบนเคาน์เตอร์   แสดงสัญญาณชีพของผู้ป่วยในแต่ละห้องเป็นเส้นกราฟหลากสี   ในขณะที่เครื่องมือข้างเตียงผู้ป่วยส่งแสงกระพริบเป็นระยะ   บางเครื่องร้องเตือนถึงความผิดปกติของผู้ป่วยด้วยเสียงโหยหวน     ถึงแม้ว่าจะมีอุปกรณ์ทันสมัยมากมายในห้องนี้   แต่มนุษย์ก็ยังคงเป็นอุปกรณ์ที่สำคัญที่สุดของห้องไอซียูอยู่ดี     “สวัสดีค่ะ   คุณหมอมาเยี่ยมใครคะ”   หัวหน้าพยาบาลไอซียูในชุดสีฟ้าทักทายเขา     เขาจ้องมองที่ดวงตาเพื่อทายว่าเป็นใคร   เพราะใบหน้าเธอมีหน้ากากผ้าสีขาวปิดทั้งปากและจมูกไว้   ถึงอย่างไรเขาจำน้ำเสียงและท่าทางของเธอได้     “หวัดดีครับพี่อร   ผมมาดูนางทองดีครับ”   หมอสันต์ทักทายพยาบาลบังอร   เขาคุ้นเคยกับเธอดีเพราะเข้าๆออกๆไอซียูมาตั้งแต่เธอยังเป็นรองหัวหน้า     “อยู่เตียงหกค่ะ   คนไข้ของหมอเอกที่ผ่าเมื่อคืนนี่คะ”   บังอรหยิบฟอร์มปรอทของนางทองดีขึ้นมายื่นให้หมอสันต์     “อาการดีไหมครับพี่อร”   หมอสันต์ถามการทำนายโรค   พยาบาลมักจะรู้การทำนายโรคจากหมอที่เป็นเจ้าของไข้   โอกาสหายหรือเสียชีวิตที่แพทย์ทำนายไว้   ถูกส่งต่อในการส่งเวรพยาบาล     “เมื่อคืนหมอเอกตามหมอสุชายเข้าช่วยผ่านี่คะ   เห็นว่าคนไข้ช็อกก่อนเข้าผ่าตัด   แต่ตอนนี้ความดันโลหิตดีแล้วค่ะ”   เธอเล่าเหตุการณ์คร่าวๆให้เขาฟัง     พอดีหมอเอกกมลเดินเข้ามาดูคนไข้   พอเห็นหมอสันต์   เขารีบเดินตรงเข้ามาและส่งเสียงทักทาย     “เฮ้ย!   สันต์   เอาเคสอะไรมาให้ทำวะ   เมื่อคืนผมเกือบตายเลยว่ะ”   เขาเอะอะตามสไตล์   ด้วยความคุ้นเคยจึงพูดจาภาษากันเอง     หมอสันต์สังเกตเห็นแววตาท่าทางระโหยของหมอเอกกมล   เขารู้ว่าเมื่อคืนคงลุยงานหนักมา   บางทีรายนางทองดีคงมีปัญหามาก     “เป็นไงครับพี่เอก   เปิดเจออะไรเหรอครับ”   หมอสันต์ถามถึงผลของการผ่าตัดด้วยความอยากรู้อยากเห็น   มันเป็นอุปนิสัยของแพทย์ส่วนใหญ่   เพราะการทำงานถือเป็นการเรียนไปด้วย   การเรียนรู้ของแพทย์จึงไม่ได้จบแค่ที่โรงเรียนแพทย์   แต่มันจะจบเมื่อเลิกจากการเป็นแพทย์เท่านั้น     “ปราบเซียนเลยสันต์   เมื่อคืนช็อกตอนห้าทุ่มกว่า   ผมเลยเอาไปเปิด   ตอนแรกผมคิดว่าท้องนอกมดลูก   เปิดเข้าไปเจอเลือดเต็มช่องท้องจริงๆด้วย   แต่ผมหาแทบตายไม่ยักเจอว่ะ   ไอ้ท้องนอกมดลูกนี่หนะ   พลิกไปพลิกมาเลือดออกข้างบนว่ะ”   หมอเอกกมลเล่าแบบใส่อารมณ์ไปด้วย   ฟังดูสนุกตื่นเต้นดี   มันให้ความรู้สึกระทึกใจพอๆกับภาพยนตร์ระทึกขวัญ   หมอเอกกมลหยุดชั่วครู่เพื่อรอดูทีท่าหมอสันต์     “อ้าว!   ไม่ใช่ของพี่นี่   แล้วเลือดมันออกจากที่ไหนครับ”   หมอสันต์ถาม   ท่าทางตื่นเต้นไปด้วย   เขารู้ก่อนแล้วว่าหมอสุชายเข้าช่วย   ต้องเป็นงานของแพทย์ทางศัลยศาสตร์แน่ๆ   ก็หมอสุชายเป็นศัลยแพทย์มือดี   ที่จบมาได้ไม่นานนี้เอง     “เฮ้ย!   ผมตามสุชายมาช่วยลุย   เทเลือดเข้าไปสามถุง   ถึงเจอว่ะ”   หมอเอกกมลอธิบายว่า   เขาตามหมอสุชายมาเปิดช่องท้องเพิ่มเติมเพื่อหาสาเหตุ   การเทเลือดเขาที่พูดถึงเป็นภาษาสแลงของแพทย์   หมายถึงการให้เลือดผู้ป่วยจำนวนมากอย่างรวดเร็วในกรณีที่จำเป็นเร่งด่วน     “เลือดออกจากที่ไหนครับพี่   ผมเดาไม่ออกจริงๆ”   หมอสันต์ยอมรับ   เพราะมันอยู่นอกแนวทางวิชาการที่เขาคุ้นเคย     “ฮ่าๆ!   ออกจากม้ามว่ะ   ม้ามฉีกเป็นแผลเล็กนิดเดียวเอง   เลือดมันถึงออกไม่มากพอจะทำให้ช็อกทันที   แต่เลือดซึมๆไม่ยอมหยุดเลยเกิดเรื่อง   แต่อย่างว่า   นี่มันรายปราบเซียนจริงๆ   ผมก็เกือบตายเหมือนกัน”   หมอเอกกมลเน้นถึงความยากในการวินิจฉัย       “โชคดีที่ผมปรึกษาพี่   ถ้าผมดองไว้   สงสัยตายที่แผนกผมแน่เลย”   หมอสันต์ยอมรับว่าเขาจนปัญญาที่จะวินิจฉัย   ก็ขนาดผ่าดูแล้วยังต้องใช้เวลาหาตั้งนาน   กว่าจะรู้สาเหตุว่าม้ามแตก     คำว่าโชคดีมันควรจะเป็นของคนไข้รายนี้หรือไม่ก็ไม่รู้   คนไข้เดินทางจากห้องฉุกเฉินของแผนกศัลยกรรมไปที่แผนกอายุรกรรม   จากนั้นไปถูกย้ายไปที่แผนกสูตินรีเวช ในที่สุดถูกผ่าตัดรักษาด้วยฝีมือศัลยแพทย์   แล้วถูกส่งมารักษาตัวในไอซียู       “เออ!   แล้วทำไมม้ามถึงแตกครับ”   หมอสันต์ถามอย่างงงงัน   เมื่อเขาฉุกคิดขึ้นมาถึงสาเหตุที่แท้จริง    “ก็ญาติเพิ่งมาบอกว่า   สามสี่วันก่อนนางทองดีไปโกยท้องมา   ไอ้การโกยท้องนี่มันก็คือ   ไปให้หมอแผนโบราณเอามือหรือซ่นเท้ากดแรงๆที่หน้าท้อง   เพื่อจับเส้นไล่ลม   รักษาอาการเส้นจมปวดเมื่อย   ไม่รู้กดหรือเหยียบอีท่าไหน   เล่นซะม้ามแตกเลย”   หมอเอกกมลเฉลยปริศนาทั้งหมดออกมา     “ตอนนี้มีโรคแทรกซ้อนอะไรบ้างไหมครับพี่เอก”   หมอสันต์ถามด้วยความเป็นห่วงผู้ป่วย     “ไม่มีแล้วว่ะ   หายช็อกแล้วฉี่ก็ออกดีเลย   ไตยังดีอยู่มัง   ถ้าไงยูดูให้ผมอีกทีแล้วกัน”   หมอเอกกมลวานให้หมอสันต์   ช่วยติดตามรักษาอาการหลังผ่าตัด     ถ้าผลเป็นอย่างที่หมอเอกกมลทำนายไว้   ก็เป็นอันว่านางทองดีคงรอดชีวิตอย่างหวุดหวิดเต็มที       หมอเอกกมลไปแล้ว   งานทำคลอดทำให้เขารีบเร่งเสมอ   หมอสันต์จึงเดินมาเยี่ยมที่ข้างเตียงนางทองดี   เขาพบว่าเธอหายใจเองได้แล้ว   ท่อช่วยหายใจถูกถอดออกเมื่อเช้านี้โดยคำสั่งของวิสัญญีแพทย์   เขาชำเลืองดูถุงปัสสาวะที่ต่อกับท่อสีส้ม   ซึ่งสวนคาไว้ในกระเพาะปัสสาวะของเธอ   มันมีปัสสาวะสีเหลืองจางๆอยู่ในนั้น   ปริมาตรคร่าวๆดูไม่น้อยไปกว่าสามร้อยซี.ซี.   น่าจะแปลว่าไตของเธอยังทำงานได้      หมอสันต์เรียกชื่อทักทายนางทองดี   เธอยิ้มเจื่อนๆให้    เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ   ความรู้สึกเช่นนี้เอง   ที่ทำให้เขายังคงทนทำงานหนักอยู่ที่โรงพยาบาลรัฐในต่างจังหวัดต่อไป   ไม่ยอมขยับขยายไปสู่ที่ซึ่งให้ผลประโยชน์สูงกว่า   เขาตรวจร่างกายเธออยู่พักใหญ่แล้วปลอบใจเธอ   “บ่ายนี้หมอสุชายจะให้ย้ายไปดูแลที่ตึกศัลยกรรมแล้ว   พี่ทองดีคงได้พบหน้าแฟนกับญาติๆที่นั่นนะครับ”   “ฉันจะหายไหมคะหมอ   ฉันสงสารลูก   มันยังเล็ก”   เธอพูดไป    แสดงสีหน้าเจ็บปวดไป   หลังผ่าตัดวันแรกความเจ็บปวดมักมาเยือนเสมอ   “หายสิครับ   ต้องหายแน่   อย่าห่วงไปเลยครับ   ผ่าตัดแค่นิดเดียวเอง   แถมยังมีหมอเก่งๆหลายคนมาช่วยกันดูแลพี่ซะด้วย”   หมอสันต์พูดไปยิ้มไปเพื่อให้กำลังใจ       แต่ความจริงแผลผ่าตัดยาวตลอดหน้าท้อง   เพราะผ่าเข้าผิดตำแหน่ง   แต่ทำไงได้   กรณีของนางทองดี   ในสถานการณ์เช่นนี้   แพทย์ไม่มีทางทราบถึงวินิจฉัยของเธอล่วงหน้าได้   ต้องผ่าลงไปดู   การเปิดแผลจึงเป็นไปในตำแหน่งที่เหมาะกับการวินิจฉัยเบื้องต้น   หมอเอกกมลผ่าเข้าตอนล่างช่องท้องเพื่อดูปีกมดลูก   แต่โชคไม่ดีที่โรคของเธออยู่ด้านซ้ายตอนบนของช่องท้อง   “สงสัยฉันคงทำงานไม่ได้อีกนานเลยนะคะ”   “ก็คงประมาณเดือนสองเดือนนะครับถึงพอจะทำงานได้คล่อง”   “โอย   ฉันแย่แน่เลย   ใครจะหาเลี้ยงลูก   ฉันกะแฟนเป็นชาวนา   ไม่ได้ดำนา   ปีนี้ก็อดกัน   หนี้สินคงบานกันใหญ่”   “ผมเอาใจช่วยครับ   ขาดเหลืออะไรก็บอกมานะครับ   ผมยินดี”   หมอสันต์ใจดีเสมอสำหรับคนตกทุกข์ได้ยาก   “ขอบคุณคะหมอ   แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว”   นางทองดีพูดพลางเช็ดน้ำตา   “แล้วผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ   พักผ่อนมากๆเถอะนะ”   หมอสันต์ยิ้มและพยักหน้าให้   แววตาเปี่ยมเมตตาบอกเล่าถึงความจริงใจ      นางทองดีหลับตาพริ้ม   ถึงแม้ตาจะหลับแต่ความในใจลุกโชน   ฐานะทางเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ของครอบครัวเป็นเหตุ   หลายปากท้องที่รอคอยเหมือนลูกนกในรังรอคอยอาหารทำให้น้ำตารินออกมาอีก       ลำพังกำลังสามีคนเดียวคงไม่สามารถประคับประคองครอบครัวในยามนี้ได้   ลูกๆก็ไม่มีใครมาดูแลแทน   ฤดูทำนาที่กำลังมาถึงหากไม่ดำนาเองก็คงไม่มีปัญญาจ้างใครทำเพราะไม่คุ้ม   หนี้สินที่เกิดจาการทำนาก็พอกพูนขึ้นทุกปี   มาเกิดเหตุสุขภาพที่เคยแข็งแรงทรุดลงเช่นนี้   เหมือนชะตาชีวิตกลั่นแกล้งอย่างไร้ความปรานี   ทำดีมานานทำไมถึงไม่ได้ดีเหมือนคนอื่นเขา   เธอสุดน้อยใจในวาสนาที่ชีวิตช่างเลวร้ายคล้ายเนื้อเพลงลูกทุ่งอีสาน   เธอจำได้ว่าบทเพลงนั้นพรรณนาถึงความด้อยโอกาสในสังคม    จนในที่สุดต้องขายนาทิ้งถิ่นไปขายแรงงานในกรุง     หมอสันต์เดินลับประตูห้องไอซียูไปแล้ว   แต่จิตใจเขายังวนเวียนถึงคนไข้รายนี้      “ตกลงว่าเธอมาโรงพยาบาลเพียงครั้งเดียว   ถ้าหากรวมห้องผ่าตัดไว้ด้วยแล้วละก็   เธอได้รับการดูแลอย่างดีจากห้าหน่วยงานเลยทีเดียว   แล้วนี่ตั้งแต่ผู้ป่วยรายนี้มารับการรักษา   มีหมอคนไหนทำอะไรผิดบ้างไหม   คำตอบคงจะไม่ทำร้ายใคร   และไม่ทำให้ใครเจ็บนอกจากนางทองดีคนเดียวเท่านั้น   ถึงอย่างไรเธอก็ต้องรอดชีวิตเพราะมีหมอฝีมือเยี่ยมดูแลเธอถึงสามสี่คน”       หมอสันต์คิดเล่นๆในใจด้วยความเศร้าสลด   แต่แฝงไว้ซึ่งอารมณ์ขันของคนมองโลกในแง่ดี แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 48 16:38:07 จากคุณ : ปัญญ์ ปิยะอเนก (วรุณนฤมล) - [ 1 ก.ย. 48 21:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 4       สามวันต่อมา   ราวเที่ยงกว่าๆอันเป็นเวลาเยี่ยมญาติ   ในหอผู้ป่วยศัลยกรรมวันนี้ผู้คนพลุกพล่าน   ข้างเตียงนางทองดีมีหนุ่มหน้าตาดี   เขากำลังนั่งคุยกับอยู่นางทองดีที่ยังนอนอย่างอ่อนเพลียบนเตียงผู้ป่วย       พรชัยแต่งตัวดีเสมอเวลาทำงาน   เขาผูกเนคไทอย่างสุภาพเมื่อต้องพบปะกับลูกความ   รอยยิ้มน้อยๆเมื่อยามพูดคุยดูมีสง่า   เขาตัดผมสั้นรองทรงและโกนหนวดเคราจนเกลี้ยงเกรา   ทั้งหมดสามารถสร้างความน่าเชื่อถือได้ไม่น้อย   “คุณป้าจัดการตามที่ผมว่าก็แล้วกัน   เสียหายขนาดนี้จะปล่อยไว้ได้ยังไงกัน”   พรชัยแนะนำพร้อมยื่นเอกสารให้นางทองดีอ่าน   “จะดีเหรอคะคุณทนาย”   นางทองดีมองหน้าพรชัยแล้วหันไปมองสามีที่มีทีท่าสนับสนุน   “ดีสิครับป้า   ลองคิดดูนะถ้าป้าทิ้งไว้ไม่ทำอะไรก็จะเสียโอกาสไปเฉยๆ   ตอนที่ป่วยนี่หนะป้าก็ต้องขาดรายได้   ลูกเต้าจะเอาอะไรกิน   แล้วกว่าจะหายก็นานเป็นเดือนๆ   ลำบากกันไปทั้งครอบครัว   สงสารลูกผัวบ้างสินะ”   “พี่ว่ายังไงดี”   เธอหันไปถามสามี   “เออ   ก็แล้วแต่คุณทนายดีกว่า   เราไม่รู้ความก็ต้องพึ่งพาเขาแหละ”   สามีเธอตอบเบาๆ   เธอดูออกว่าสีหน้าของเขาดูเป็นกังวลลึกๆ   “แล้วป้าต้องทำยังไงบ้างคะ”   “โอย   ไม่ยาก   แค่ลงชื่อตรงนี้ก็พอ   ผมเตรียมมาให้หมดแล้ว   เงินไม่น้อยเชียวนะครับ   พอจะช่วยลดหนี้สินของลุงกะป้าให้ได้ลืมตาอ้าปากเชียวแหละ”   “พอลงชื่อแล้ว   ป้าต้องทำยังไงต่ออีกคะ   ป้าไม่อยากเป็นเรื่องเป็นความนะ”   “อย่างนี้นะครับ   พอลงชื่อแล้วผมก็จะเป็นทนายให้คุณป้าตามกฎหมาย   ทีนี้ผมก็จะดำเนินการร้องทุกข์แทนคุณป้าได้เต็มที่   ตามกฎหมายใหม่นี่คุณป้ามีสิทธิ์จะขอรับค่าเสียหายได้ครับ”   “จริงเหรอคะ”   “แน่นอนครับ   ค่าเสียหายเป็นเงินหนึ่งแสนบาทตามกฎหมาย   ผมขอเพียงยี่สิบเปอร์เซ็นต์เป็นค่าดำเนินการ   ที่เหลือแปดหมื่นบาทเป็นของคุณป้า   คิดว่าดูแล้วก็ยุติธรรมดีนะครับ”   “เงินมากขนาดนี้   ป้าคงจะสบายขึ้นบ้างนะ   หลวงท่านคงยุติธรรมกับคนยากเช่นป้านะคุณทนาย”   นางทองดีดูจะมีสีหน้าสดชื่นขึ้นมาบ้าง   ความเจ็บป่วยบั่นทองกำลังใจหญิงวัยกลางคนที่เคยแข็งแกร่งไปไม่น้อย   แต่ไม่รู้ว่ามันจะลดทอนคุณธรรมในใจลงไปได้หรือไม่   “เชื่อใจผม   ผมชำนาญเรื่องนี้   คอยทำตามที่ผมบอกก็แล้วกัน”    “ว่าแต่เงินนี่มันจะมาจากไหนคะคุณทนาย”   “ก็มาจากทางโรงพยาบาลไง   เป็นหน้าที่เขาต้องจ่ายให้ป้าครับ”   จริงดังที่ทนายพรชัยพูด   พระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพ   กำหนดให้ทางสถานบริการชดใช้ให้แก่ผู้ป่วยเมื่อเกิดความเสียหายต่อผู้ป่วยขึ้นมา     “แล้วคุณหมอท่านจะเดือดร้อนไหมคะ”   นางทองดียังห่วงหมออยู่บ้าง   “อย่าห่วงเลยครับ   เขามีวิธีเคลียร์กันเองแหละ   คุณป้าไม่ต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแทนหรอก   คนพวกนี้เขาต้องรับผิดชอบป้าสิ   อย่าปล่อยให้ลอยนวลไป   มันจะได้ใจ”   วิธีการเคลียร์ที่พรชัยว่านี้   ความจริงก็คือ   ทางโรงพยาบาลจะต้องไปไล่เบี้ยเอากับแพทย์ที่เกี่ยวข้องอีกที   “แต่ว่า...เอ่อ”   “ไม่มีแต่ครับคุณป้า   เราต้องเด็ดเดี่ยวสิครับ   สิทธิของคุณป้านะ   คุณป้าต้องเรียกร้องสิทธิ์ซิครับ   ผมจะดำเนินการให้เลยนะ   โอกาสได้มีตั้งเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เลย   แผลยาวตั้งขนาดนี้   วินิจฉัยก็ผิด   ผ่าตัดก็ผิดที่   การรักษาไม่ได้มาตรฐาน   แบบนี้ถ้าเป็นคนอื่นเจอเข้าบ้างก็คงจะฟ้องร้องกันไปแล้ว  พวกเขาก็คงรู้สึกผิดหวังเหมือนกันกับคุณป้านี่แหละ”   พรชัยคิดและเชื่ออย่างนั้นจริงๆหรือไม่   ไม่มีใครรู้   นางทองดีเริ่มคิดหนัก   สีหน้าของเธอดูเหมือนมีความทุกข์ไม่น้อย   “รักษาชุ่ยๆอย่างนี้ต้องฟ้องเสียให้เข็ด   เราเป็นฝ่ายเสียหายนะครับ   เห็นเราเป็นคนไข้อนาถา   ทิ้งๆขว้างๆไม่ดูแล   ประมาทเลินเล่อในลักษณะนี้เข้าข่ายละเมิดตามกฎหมายแพ่งพาณิชย์ด้วยครับ   เราอาจเรียกร้องเป็นรายบุคคลได้อีกนะ”   พรชัยพูดสำนวนฟังดูคล้ายๆข่าวพาดหัวในหน้าหนังสือพิมพ์   “ขอฉันคิดดูก่อนนะคุณทนาย”   เธอหันมามองหน้าสามีอีกเที่ยว   คราวนี้มีแววกังวลมากขึ้นกว่าเก่า   ในใจเธอเริ่มลังเล   บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรเหมือนกัน   “ไม่อยากให้คุณป้าพลาดโอกาสดีๆไปครับ   ถ้าพลาดผมทำให้ฟรีๆเลย   อย่างนี้คุณป้าก็ไม่เห็นจะเสียอะไรเลยนี่ครับ” จากคุณ : ปัญญ์ ปิยะอเนก (วรุณนฤมล) - [ 1 ก.ย. 48 21:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 5    เวลาบ่ายโมงกว่าแล้ว   หมอสันต์เดินเข้ามาที่หอผู้ป่วยพอดี   เขามักจะมาเยี่ยมผู้ป่วยอีกรอบเมื่อว่างจากการตรวจผู้ป่วยนอกในช่วงบ่าย   อากาศร้อนอบอ้าวทำให้เห็นเหงื่อที่ซึมบนหน้าผาก   มันไหลลงไปที่ตาทำให้เขาถอดแว่นออกมาเพื่อซับเหงื่อก่อนที่จะมันเข้าตา       ใบหน้าปราศจากแว่นนั้นดูอิดโรย   การอดหลับอดนอนเพราะอยู่เวรอย่างหนักของแพทย์ในโรงพยาบาลต่างจังหวัดบั่นทอนสุขภาพของเขาไปไม่น้อย   ความร้อนของอากาศยิ่งทำให้เขาอ่อนเพลีย   แต่ถึงอย่างไรเขาก็เคยชินเสียแล้ว   ในจิตใจจึงมีแต่ข้อมูลของคนไข้ในความดูแลที่เขาเป็นห่วง   ปีนี้หมอสันต์ดูแก่ไปถนัดใจ   เขาดูเหมือนคนวัยห้าสิบกว่าทั้งๆที่เพิ่งย่างสี่สิบหกปี   ผมสั้นเกรียนแซมขาวมากขึ้น   รอยย่นที่หน้าผากและตีนกาบนใบหน้าจัดเจนกว่าเดิม   แก้มดูซูบตอบเพราะทานอาหารน้อยลง   โดยเฉพาะอาหารเช้าที่ทานแบบขอไปที   ถึงอย่างไรความมุ่งมั่นตั้งใจยังคงเดิม   แม้ว่าเพื่อนร่วมอุดมการณ์หลายคนได้กลายไปเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนหรือสถานบริการลดความอ้วนเสริมบุคลิกภาพไปแล้วก็ตาม   หมอสันต์เดินตรงมาที่เตียงนางทองดีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม   เขาดีใจที่คนไข้ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วเกินคาด   สามสี่วันมานี้เขามักมาเยี่ยมเยียนเธอแม้ว่าเธอจะเป็นคนไข้ของแผนกอื่นไปแล้วก็ตาม   ความผูกพันในฐานะแพทย์กับผู้ป่วยในทัศนะของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปด้วย   ครูของเขาสอนว่ามันเป็นความรับผิดชอบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้     ทนายพรชัยนั่งเงียบอยู่ที่ข้างเตียง   เขาสงวนท่าทีและคอยสังเกตอาการของหมอสันต์ไปด้วย   “สวัสดีพี่ทองดี”   หมอสันต์ทักทายก่อนเช่นเดิม     “สวัสดีค่ะคุณหมอ”   “วันนี้ดูอาการดีขึ้นมากเลยนะครับ”   “ค่ะ   เหลือแต่ปวดแผลกับท้องอืดนิดหน่อย   หมอสุชายให้กินข้าวต้มได้แล้วค่ะ”   “ดีๆ   แสดงว่าจะหายแล้ว   แล้วนี่ปัสสาวะออกดีไหมครับ”   “ออกเป็นปกติแล้วค่ะ”   “แผลซึมไหมครับ   คุณพยาบาล”   หมอสันต์ถามคุณพยาบาลที่เข้ามาช่วยตรวจ   “แผลดีค่ะ   หมอสุชายบอกว่าจะให้รอตัดไหมก่อนค่อยกลับค่ะ”     “ถ้างั้นก็อีกสองวันเองนี่พี่   จะได้กลับบ้านแล้ว   หวังว่าคงจะไม่เป็นอีกนะครับ”    หมอสันต์บอกนางทองดีด้วยความเป็นห่วง   “ฉันคงไม่กล้าไปข่มท้องอีกแล้วค่ะ”   เธอสารภาพอายๆ   “อย่าคิดมากไปเลยครับ   ผมว่าตอนนี้พี่พยายามลุกนั่งและลองลงเดินบ้างนะ   มันช่วยทำให้ลำไส้ทำงานได้เป็นปกติเร็วยิ่งขึ้น   แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ”   “ค่ะ   คุณหมอ”   ตาของเธอแดงๆ   แต่หมอสันต์ไม่ได้สังเกตเพราะมัวแต่เปิดดูรายงานที่คุณพยาบาลยื่นให้   หมอสันต์เดินออกจากหอผู้ป่วยไป   พรชัยรอจนร่างผอมสูงของหมอสันต์ลับตาไปจึงหันมาคุยกับนางทองดี   “ผมว่าหมอเขาก็พยายามทำดีกับคุณป้าอยู่นะครับ   แต่ว่าการทำความดีไม่อาจลบล้างความผิดพลาดได้หรอกครับ”   “ค่ะ”   “ส่วนใหญ่แล้วเขามักจะพยายามกลบเกลื่อนข้อมูลที่เป็นความผิดพลาด   หรือไม่ก็ทำเป็นว่าไม่มีปัญหาเพื่อให้คนไข้กับญาติตายใจ”   “ค่ะ”   “ปกติแล้วหมอมักจะรีบให้คนไข้กลับบ้าน   แต่ของป้านี่สังเกตไหมครับว่าให้อยู่นานจนผิดปกติ”   “ค่ะ”   “แล้วปกตินี่หมอมาดูคนไข้วันละครั้งก็เก่งแล้ว   นี่มาทำไมวันละตั้งสองครั้งสามครั้ง   มันเป็นข้อพิรุธที่ชวนให้เชื่อว่าทำอะไรผิดไว้”   “ค่ะ”   “อย่าลืมนะครับว่าเราต้องเจ็บตัวเพราะการรักษาที่ไม่ได้ความของพวกเขา   ตอนนี้กลับมาแสร้งเอาใจใส่   มันดูจะสายไปแล้วมังครับ”   “ค่ะ”     “ขอให้คุณป้าจิตใจมั่นคงไว้   ผมมีหน้าที่รักษาผลประโยชน์และพิทักษ์สิทธิ์ของคุณป้าตามกฎหมาย   ผมเชื่อว่าผู้เสียหายอย่างเช่นป้ายังมีอีกมาก   และควรจะมีใครออกมาปกป้องบ้าง   ไว้ใจผม   แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อยเองครับ”   พรชัยพูดด้วยท่าทางจริงจังและจริงใจ   ในฐานะนักกฎหมายแล้วเขาพูดถูกทีเดียว   ตะวันบ่ายคล้อย   พรชัยจากไปแล้วเช่นกัน   นางทองดีนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูเหมือนหนักหนากว่าตอนนอนอยู่ในห้องไอซียูเสียอีก   เธอและสามีต่างมีจิตใจที่หนักอึ้ง   ทั้งคู่มองตากันโดยไม่ได้พูดจาอะไรนานจนกระทั่งหมดเวลาเยี่ยมญาติ   แล้วตอนนี้หากคุณเป็นนางทองดี   คุณคิดว่าคุณควรจะฟ้องร้องหมอสันต์และโรงพยาบาลหรือไม่ ..... แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 48 16:39:37 จากคุณ : ปัญญ์ ปิยะอเนก (วรุณนฤมล) - [ 1 ก.ย. 48 21:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอบยากจังค่ะ คนแต่ละคนพื้นฐานไม่เหมือนกัน ต่อให้มีฐานะความเป็นอยู่เท่าๆกัน ก็อาจจะตัดสินใจไม่เหมือนกันก็ได้ หรือแม้แต่คนเดียวกัน ตัดสินใจในเวลาที่แตกต่างกันก็อาจจะไม่เหมือนกัน ถ้าสมมุติว่าตัวเองเป็นนางทองดี และตัดสินใจด้วยข้อมูลเท่าที่มี คือไม่ได้รู้ข้อมูลของทางหมอและทนายบิดเบือนข้อมูลที่ว่าหมอจะไม่เดือดร้อน โดยไม่ได้คิดถึงข้อมูลอื่นๆที่ไม่ค่อยทราบเช่น นิสัย ความเดือดร้อน คิดว่าฟ้องค่ะ แค่คงเสียใจทีหลัง จากคุณ : หนูจ๋า - [ 1 ก.ย. 48 22:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฟ้องแน่นอนครับ แต่ฟ้องคนที่ทำม้ามแตก เอ .. ตาทนายนี่คงเด็กมาก เรียกนางทองดีที่อายุ 38 ว่าป้า อืมม์ คบเด็กสร้างบ้านหรือเปล่า จากคุณ : ณภ - [ 1 ก.ย. 48 23:12:08 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อืมมมม ถ้าสงสัยก็คงจะสอบถามจากผู้รู้(จริง) ก่อนแหละค่ะว่า เหตุที่เกิดมันสุดวิสัยจริงรึเปล่า เพราะหมอก็ไม่ใช่เทวดานี่เนอะ จะได้ใช้ทิพยเนตรส่องรู้ได้ทุกอย่าง แต่บางทีหมอบางคนก็.........นะ อย่างที่เคยได้ยินข่าวกัน แต่เรืองประมาณนี้มันก็กำลังเป็นปัญหานะเนี่ย ตอนนี้พวกอาจารย์โรงเรียนแพทย์ กับหมอที่เพิ่งจบเฉพาะทางมาหมาดๆจากเมืองนอกไหลไปอยู่โรงพยาบาลเอกชนกันเยอะมาก เพราะอยู่รัฐบาลนอกจากรายได้จะไม่ดีแล้ว ยังข้อจำกัดเยอะ บางทีดูแลคนไข้ให้เต็มที่ก็ไม่ได้เพราะแยกบัญชียาคนไข้ แต่พอมีปัญหาขึ้นมาก็ถูกฟ้องซะงั้น ว่าดูแลไม่ดี เฮ้อ.............เศร้าจายยย บ่นซะยาวเลยอะ จากคุณ : travelovers (travelovers) - [ 1 ก.ย. 48 23:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืมมม ตอบยากจังเลยค่ะ แต่อ่านไปถึงตอนที่รู้สาเหตุของโรคแล้วรู้สึกสยองขึ้นมาเฉยๆ (อินจัด ^_^") ส่วนตัวแล้วคงจะสอบถามเอากับหมอก่อนค่ะ ว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าไม่ชอบมาพากลคงจะฟ้อง ^_^ จากคุณ : สายลมโชยเอื่อย - [ 2 ก.ย. 48 03:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม ไม่รู้เหมือนกันฮะ แต่ทนายรู้ได้ไงว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กะครอบครัวชาวนาหว่า แต่จริงๆแล้วหมอก็พยายามวินิจฉัยโรคแล้วนะ แต่สาเหตนี่มันสุดยอดเลย อะต้องเข้าใจ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 2 ก.ย. 48 06:11:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเป็นคนเชื่อกรรมครับ การไปให้หมอนวดกดท้องจนม้ามฉีก ก็เพราะความเต็มใจของนางทองดีเอง แล้วเจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าปวดท้องเพราะอะไร หมอจึงพลอยไปรู้ไปด้วย ผมคิดแทนนางทองดีว่า หมอทุกคนได้พยายามรักษาอย่างดีที่สุดแล้ว แม้จะป่วยมากขึ้นจากเมื่อตอนเข้ามา แต่ก็หายป่วยได้ในไม่ช้า น่าจะดีใจแล้ว เพราะถ้าได้รับการช่วยชีวิตแบบนี้ จากโรงพยาบาลเอกชน คงขายนามาไม่พอใช้ค่ารักษาแน่ ข้อสำคัญถ้าได้รู้ว่าต้นเหตุของการป่วยเกิดจากอะไรแล้ว ผมคงไม่ฟ้อง และจะหาโอกาสมากราบหมอสันต์ในภายหลังด้วยครับ จากเรื่องนี้ทำให้ผมเคารพนับถือหมอสันต์ มากขึ้นครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 2 ก.ย. 48 08:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แล้วจะไปออกรายการคุณสรยู้ดดดมั้ยครับเนี่ย ? ข้อมูลปึ้ก อ่านแล้วเหมือนกับมีคุณหมอมานั่งเล่าให้ฟัง จากคุณ : อุปกรณ์ประกอบฉาก - [ 2 ก.ย. 48 13:00:55 A:203.113.81.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 .. ลุงปันต้องอาศัย นาย วรุณนฤมล ช่วยอีกแล้ว ขอยืมสมาชิกของแกมาตอบคัมเม้นของเพื่อนๆไปก่อน ..   คุณหนูจ๋า         จริงครับที่คนแต่ละคนพื้นฐานไม่เหมือนกัน ต่อให้มีฐานะความเป็นอยู่เท่าๆกัน ก็อาจจะตัดสินใจไม่เหมือนกันก็ได้   นางทองดีในโลกแห่งความเป็นจริงคิดอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น        ข้อมูลที่หมอสันต์ให้ลุงมามันน่าหดหู่ครับ   หมอส่วนดีๆที่อยู่ในระบบราชการน่าสงสารมาก   ยิ่งพวกที่ทำงานรักษาคนไข้มาอย่างยาวนานโดยไม่ฝักใฝ่บริหารด้วยแล้ว   หมอเหล่านี้ส่วนใหญ่เสียสละแบบตัวจริงเสียงจริงเลยครับ       หลายคนไม่เคยบ่นแม้กระแสสังคมจะโจมตี   อันทำให้เขาต้องทำงานด้วยความยากลำบากมากขึ้นเพียงไรก็ตาม   เขาเหล่านี้บอบบางน่าทะนุถนอม   แต่กลับโดนผลกระทบจากกระแสเล่นงานรุนแรง   เปรียบไปแล้วเหมือนหิ่งห้อยน้อยโดนพายุกระหน่ำ       แต่พวกที่เป็นแพทย์พาณิชย์ที่ทางแพทย์สภาระบุว่าน่าจะมีความผิดจริง   กลับมีเกราะป้องกันตัวที่หนาและแข็งแรงกว่ามากนัก   ส่วนมากมั่งคั่งและเอาตัวรอดเก่งกว่าเป็นไหนๆ   พวกนี้เปรียบเหมือนต่อแตนพายุมาก็บินหลบเข้ารัง   ลมสงบก็บินออกมาหากินใหม่ได้     ดังนั้นหมอสันต์จึงฝากลุงมาตอนไปขอคำแนะนำว่า   ถ้าจะคิดว่าใครผิดขอให้คิดอย่างรอบคอบและดูเป็นรายๆไป   การตีข่าวคึกโครมเกินจริงหรืออาศัยข้อมูลด้านเดียวได้ทำร้ายคนดีๆไปไม่น้อยเลย .. คุณ ณภ        จะฟ้องคนที่ทำม้ามแตกจริงๆเหรอครับ      คนที่จะเป็นจำเลยของคุณณภ   แกเป็นคนแก่ในหมู่บ้านของนางทองดี   อายุเจ็ดสิบกว่าๆ   ตาบอดเกือบมืดมิดแล้ว   หากินด้วยการใช้การแพทย์ทางเลือกพื้นบ้านมานานตลอดชีวิต   ค่ายกครู 7 บาท   เป็นรายได้โดยสุจริตที่แกหามาได้   เดิมทีค่ายกครู 7 สตางค์  เท่านั้นตอนเริ่มทำอาชีพนี้   แถมน่าสงสัยว่าแกจะเป็นญาตินางทองดีด้วยแหละ   ตาทนายเรียกนางทองดีที่อายุ 38 ว่าป้า   เป็นสรรพนามที่เรียกแทนลูก   แสดงถึงการให้ความเคารพ   พบในคนที่มีเชื้อจีนนิ   พรชัยคงจะติดเป็นนิสัย .. คุณ Travelovers       โรคสมองไหลเพราะอยู่รัฐบาลนอกจากรายได้จะไม่ดีแล้ว ยังข้อจำกัดเยอะ   โรคนี้รักษาไม่หายขาดสักทีเนอะ     แต่ลุงว่าคนรุ่นๆตามบ้านนอกอย่างที่บ้านลุงส่วนใหญ่อยากเข้ารับราชการทั้งนั้น   เพราะหาทางไปไม่ได้   ดีกว่าเป็นชาวนาตั้งแยะ   ขอบจายที่เข้ามาอ่านและให้ความเห็นนะ .. คุณ สายลมโชยเอื่อย   ไม่ได้ตั้งใจให้สยองเลย   เดี๋ยวจะหายาแก้โรคสยองส่งไปให้นะครับ   ดีใจที่ให้เกียรติลุงนะ   ลุงแอบอ่านเรื่องของคุณที่มาลงในถนนฯแล้ว  สนุกมาก   เรื่องดี   ลีลายอด  สารภาพเลยดีกว่าว่า แอบชอบมานานแล้วครับ  ชักเขิน .. คุณ โอเลี้ยงแก่ๆ     ทนายรู้ได้แน่ๆว่าเกิดเหตุการณ์อะไรที่น่าสนใจ   เพราะว่าข่าวสารจากคนวงในครับ   เดี๋ยวนี้อะไรแปลกๆหน่อยก็กลายเป็นข่าวแล้ว   ขนาดเด็กเน่าตายในครรภ์   พอหัวหลุดขาดออกมายังเป็นเรื่องเป็นราว   จนสยองไปทั่วประเทศ   ไม่รู้ว่าจะหาหมอแพะคนไหนมารับผิดดี     ที่สาเหตุของเรื่องนี้มันสุดยอดเลย   เป็นเพราะลุงไปขอเรื่องจากคุณหมอสันต์   ลุงบอกว่าเอาประสบการณ์ที่สุดขั้วๆสักเรื่อง   แกเลยเล่าให้ฟัง   รายละเอียด สถานที่  อุปกรณ์นี่   น้องบังอรที่เป็นพยาบาลเรียบเรียงให้อีกที   เหมือนจริงไหมล่ะ   ขอบคุณที่เป็นกำลังใจ .. คุณ เจียวต้าย       ดีใจที่มาเป็นกำลังใจให้ลุงอีกแล้ว   เรื่องที่คุณเจียวต้ายแนะนำทำให้ลุงหูตาสว่างทุกที   ลุงมองโลกในแง่ดีว่าจิตใจทุกคนจะมีความเป็นธรรมเหมือนคุณเจียวต้าย   สงสารหมอสันต์แกครับ   การเป็นเรื่องเป็นความทำลายชื่อเสียงและศรัทธาของทั้งคนไข้ต่อหมอดีๆและบั่นทอนศรัทธาของหมอดีๆต่อการมีอุดมการณ์เพื่อสังคมไปไม่ใช่น้อย       สมมุติถ้าหากนางทองดีฟ้องร้องและพิสูจน์โดยคณะกรรมการที่ระบุใน พรบ หลักประกันสุขภาพ ได้เพียงว่าเกิดความเสียหาย   อันคล้ายๆกับคดีแพ้ยาตาบอด   เรื่องนี้อาจกลับกลายเป็นอุทาหรณ์ให้หมอดีๆในระบบเปลี่ยนอุดมการณ์และวิถีชีวิตไปหรือไม่ก็ไม่รู้   ลุงหวั่นใจ   กฎหมายมีช่องว่างที่ว่านี้หรือไม่   ไหว้วานผู้รู้ดูให้ที .. คุณ อุปกรณ์ประกอบฉาก     ข้อมูลปึ้กมาก   เพราะทั้งหมอสันต์กับพยาบาลบังอรติวเข้มครับ ดังนั้นอ่านแล้วต้องเหมือนกับมีคุณหมอมานั่งเล่าให้ฟัง   ผิดไม่ได้นี่   ผิดน้องบังอรเอาตายไม่ทำกับข้าวให้ลุงกินก็จบกัน     หากได้ออกรายการทีวิก็ดีนะ    ลุงฝันมาจนหัวหงอกหัวขาวแล้วครับ   แต่ว่ารายการถองลูกถองคน   ลุงกลัวพิธีกรเขี้ยวๆ   ขอบคุณที่มาเยียนครับ .. แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 48 14:42:40 จากคุณ : ปัญญ์ ปิยะอเนก Powered by (วรุณนฤมล) - [ 2 ก.ย. 48 14:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านมาหลายตอนแล้ว แต่เพิ่งแวะมาสวัสดีคุณหมอด้วยความนับถือค่ะ :) แม้ว่าตอนเด็กๆ จะเคยวิ่งเล่นอยู่แถวๆ โรงพยาบาล มีเพื่อนเป็นหมอ และว่าที่หมออยู่หลายคน แต่เรื่องการรักษาของหมอออกจะเป็นแดนสนธยาของตัวเองอยู่สักหน่อย ไม่ออกความเห็นมากดีกว่าค่ะ แต่ช่วงนี้ ภาพพจน์ของหมอช่วงนี้ไม่ค่อยจะดีในสายตาประชาชนเท่าไหร่ รวมทั้งนักกฎหมายด้วยจริงๆ (โดยส่วนตัวก็เพิ่งจะมีเรื่องให้ยัวะหมออยู่บ้างเล็กน้อยเหมือนกัน) ในฐานะคนที่เรียนมาในวิชาชีพเดียวกัน คนที่สมควรจะถูกตำหนิที่สุด คือ ทนาย ที่ค้าความกับคนจน จริงอยู่ ทนายพูดถูกต้องตามหลักกฎหมายทุกอย่าง แต่ทนายไม่ยอมบอกให้หมดว่า การดำเนินคดีในทางแพ่ง โดยเฉพาะคดีที่มีการเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดมีค่าใช้จ่ายสูงทีเดียว มันใช้ไม่ได้ หนึ่งแสนที่ได้มาอาจถูกหักเป็นค่าว่าความ ค่าใช้จ่ายในทางคดีอื่นๆ ฯลฯ ไหนจะต้องวางค่าธรรมเนียมศาลในกรณีคดีมีทุนทรัพย์อีก ยกเว้นขอเป็นคดีอนาถา แล้วโอกาสที่จะได้ค่าเสียหายเต็มตามที่ร้องขอ มีน้อยกรณีมาก ไปถึงแทบไม่มีเลย และถ้าเกิดแพ้คดีล่ะ ทนายอีกฝ่ายต้องเรียกให้ฝ่ายแพ้จ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ ของฝ่ายตัวเองแน่ แล้วไหนจะค่าทนายที่ว่าความให้ตัวเองอีกเล่า (เว้นแต่คนนั้นจะเป็นทนายที่มีอุดมการณ์อันสูงส่ง ว่าความให้ฟรี) แล้วคนที่มีหนี้สินรุงรังอย่างป้าทองดีจะเอาจากไหนมาให้ ชนะมาก็ไม่คุ้ม หนักใจแทนป้าทองดีจังที่เจอทนายแบบนี้เข้า... แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 48 15:58:05 จากคุณ : ปิยะรักษ์ (ปิยะรักษ์) - [ 2 ก.ย. 48 15:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นึกถึงกรณีล่าสุดที่โด่งดังสองคดี คดีแรกคือคุณดอกรัก...ผลการตัดสินของศาล ทำเอาหมอดีดีจุกกันหลายคน พอหมอขอยื่นอุทธรณ์เพื่อเป็นมาตรฐานการรักษาต่อไปในอนาคต ก็ถูกสังคมประนาม คดีต่อมา..ล่าสุด เพิ่งออกรายการสอระยู้ดดดดด คนไข้ตำรวจ ฟ้องว่าหมอกล่าวหาว่าเขาเป็นเอดส์ รักษาผิดพลาด เกิดความเสียหาย หมอหลายคนดูรายการวันนั้นแล้าส่ายหน้า นึกสงสารหมอใช้ทุนดวงตกคนนั้นจับใจ ถ้าเรื่องแบบนี้มันเยอะขึ้น มากขึ้น กลัวว่าสักวันหนึ่งวงการแพทย์อาจจะเป็นแบบประเทศที่เจริญทางวัตถุ อย่างอเมริกา ที่คนไข้ต้องจ่ายเงินสำหรับการรักษาพยาบาลในราคาสูงลิบลิ่ว เพราะหมอคิดค่าเบี้ยประกันเผื่อถูกฟ้องร้อง เข้าไปในค่าการรักษาพยาบาลแล้ว ...คนที่ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องจึงเป็นนักกฎหมาย... แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 48 16:17:41 จากคุณ : ปาล์ม. - [ 2 ก.ย. 48 16:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบแทนป้าไม่ได้แล้วล่ะ เพราะรับรู้เรื่องทางหมอมาด้วย ก็มองว่าฟ้องไปเลย ให้หน้าแตกเสียใจกันไปบ้าง (ขาโหด) เขียนเพิ่มในสัญญาด้วยว่าค่าดำเนินการต้องให้ทนายรับผิดชอบ อาสาดีนัก แต่ให้ตอบในมุมของป้า .. ก็คนซื่อนี่นะ แถมคงไม่กล้าถามหมอหรอกว่าตกลงเป็นอะไร ก็อยู่ที่ว่าหมอจะเล่าให้ฟังหรือเปล่า (ซึ่งก็ไม่ได้เขียนไว้ แต่คิดว่าโดยอาชีพ น่าจะเล่าแล้ว) ไม่รู้หรอกว่าห้าจะตัดสินใจอย่างไร ถึงลูกถึงคนเมื่อ 2-3 คืนก่อน ฟังแล้วก็ออกจะค่อนไปทางหมอล่ะ จากคุณ : scottie - [ 2 ก.ย. 48 20:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาแล้วค่ะ มาแล้ว มาดึกเลยคืนนี้... 55+ ตั้งชื่อเรื่องอินเทรนด์ ดีจัง ค่ะ เฮ้อ...อันนี้มีนขอถอนหายใจให้กับคุณหมอหลายๆ ท่านที่คงจะเครียดอยู่มากในช่วงนี้ อะไรก็ฟ้อง ก็ฟ้อง จริงมั้ยค่ะคุณหมอสันต์.. อิ อิ อิ กระแสมันกำลังแรงนะค่ะ  มีนไม่รู้จะพิมพ์ไรได้มากไปกว่านี้.. (ง่วงนอนแย้ว) โอ๊ย... พิมพ์บ่ไหว ไปนอนก่อนนะค่ะ เดี๋ยวจะเข้ามาใหม่อีกรอบ ดีกว่า (ตามันจะปิดๆอยู่แล้ว)^^ จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 3 ก.ย. 48 00:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเคยเห็นว่าก่อนการผ่าตัด เขาให้คนไข้หรือเจ้าของไข้ลงชื่ออนุญาตแล้ว ยังเอามาฟ้องร้องได้อีกหรือครับ ? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 3 ก.ย. 48 06:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถือว่าช่วงนี้เป็นช่วงขาลงของวงการแพทย์อย่างแรง ขนาดในถนนก็ยังมี ให้ตอบแทนป้าแกคงตอบยากเหมือนกัน แต่คิดว่าสุดท้ายหมอคงบอกญาติคนไข้ถึงสาเหตุอยู่ดีแหล่ะค่ะ ทีนี้ก็คงขึ้นอยู่กับญาติแล้วว่าจะบอกป้าตอนไหน แล้วป้าจะฟ้องมั้ย แต่ในมุมมองส่วนตัวแล้ว หมอสันต์ถือว่าทำงานได้ดีเยี่ยมสมกับใช้ภาษีประชาชนเรียนแล้วค่ะ ถ้าคิดว่าเคสนี้ทำไม่ได้ รีบส่งต่อ ถือว่าทำถูกต้องที่สุด แต่ในกรณีของป้า ยังมีเรื่องน่าห่วงอีกนะคะ ม้ามแตกไปแล้ว ต่อไปคงติดเชื้อง่ายขึ้น คิดว่าอนาคตป้าคงต้องใช้เงินรักษามาก และอาจเสียชีวิตได้ง่าย ก็ขาดม้ามแตกไปแล้วนี่ แต่ก็ฟ้องคนทำม้ามแตกไม่ได้ แกแก่แล้วแถมยากจนอีก แต่ถ้าฟ้องหมอก็รู้สึกไม่แฟร์กับหมอเท่าไหร่ น่าจะไปออกรายการทีวี หาสปอนเซอร์ช่วยนะคะ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 3 ก.ย. 48 12:19:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ลุงปัน ฝาก นาย วรุณนฤมล มาลงข้อความคัมเม้นให้แทน หวัดดีเพื่อนๆที่รักทุกท่าน ขอตอบเพื่อนๆเลยนะ .. คุณ ปิยะรักษ์ จริงครับที่ภาพพจน์ของหมอช่วงนี้ไม่ค่อยจะดีในสายตาประชาชน  เป็นวิบากกรรมของพวกหมอเขามังครับ   ต้องขอออกตัวไว้ก่อนนะครับว่า   ลุงเองไม่ได้มีเจตนาจะต่อว่าทนายเลย   ความจริงในเรื่องนี้ทนายก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรครับ   ออกจะเห็นใจคนจนเสียด้วย   ลุงมีเพื่อนเป็นทนายหลายคน   เขาบอกว่าตอนนี้ พรบ หลักประกันสุขภาพ  ที่จะบังคับใช้  มีช่องทางไม่ต้องผ่านศาลในการเรียกร้องค่าเสียหาย  เลยเอามาเขียนครับ   ดีใจและขอบคุณที่มีคัมเม้นดีๆเช่นนี้ .. คุณหมอปาล์ม   ขอบคุณหมอปาล์มที่ให้ความเห็น   ลุงแอบเข้าไปดูที่บล็อคด้วยแหละ   ชอบมากเลยครับ     วันหลังต้องแอบขอปรึกษาปัญหาสุขภาพ(หัวใจ)ด้วยคนแล้ว แฮ่  แฮ่ .. คุณ scottie   เรื่องของป้าทองดี  เชื่อว่าจะจบลงด้วยดี   ความดีของหมอสันต์โน้มน้าวให้ต่อมคุณธรรมของป้าแกทำงานครับ   ยาที่รักษาปัญหาสังคมเช่นนี้คือยาที่ชื่อ "ความเห็นอกเห็นใจ"   ลุงเห็นด้วยกับคุณ scottie ในเรื่องรายการ ถองลูกถองคน ครับ .. พิณพลอย (meanjaa)   หายไปไหนมาครับ   ลุงคิดถึง   มองหาทุกวัน  นิยายก็ไม่ส่ง  ตัวก็หาย   ใจหายแว๊ปทุกทีเมื่อเข้ามาถนนฯ แล้วหาไม่พบ   สบายดีป่าว   เจ็บไข้ไหม   งานหนักหรอ   หรือว่าอกหัก   มีตังใช้ป่าว   ลุงปันคิดถึงมากเลย  กลับมาคุยกันก่อนนะ .. คุณ เจียวต้าย   ผมได้สอบถามบังอรแล้ว  เธอบอกว่าใบยินยอมเป็นหนังสือตกลงรับการรักษา   แต่ว่า  ทั้งนี้เข้าใจตรงกันว่าการรักษานั้นอยู่บนมาตรฐานทางวิชาการของประเทศนี้       แต่หากเกิดความเสียหายเพราะจะเลินเล่อหรือละเมิดอย่างไรก็ตาม   มันจะกลายเป็นเศษกระดาษที่ไม่มีความหมายอะไรเลย   เพราะเรื่องทางแพ่ง   ท่านว่าฟ้องได้ครับ     แถมหากทอดทิ้งหรือประมาทอาจกลายเป็นเรื่องทางอาญาไปเฉยเลยครับ .. คุณ หมูน้อยแก้มแดง ม้ามแตก ตอนแรกลุงคิดว่าเรื่องเล็ก   แค่ปะเหมือนปะยางรถยนต์ก็ได้     โอย  ที่ไหนได้ต้องตัดออกเลยเนี่ย   แถมไม่มีม้ามแล้ว   หมอสันต์แกบอกลุงว่าเหมือนรถเบรคไม่ค่อยจะดี  แบบว่า พอติดเชื้อโรคก็อาจป่วยแรงกว่าปกติจริงๆด้วย   ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างครับ  และยินดีที่รู้จักนะครับ .. ลุงปัน ปัญญ์ ปิยะอเนก แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 48 15:15:16 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 3 ก.ย. 48 14:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะ ลุงปัน เพอร์ไม่ได้อ่านผลงานของลุงนาน อืมม ถ้าเป็นเพอร์หรือคะ เพอร์จะไม่ฟ้อง เพราะว่า หมอก็ไม่รู้ว่าคนไข้ไปทำอะไรมาบ้างก่อนที่จะมีรักษา ไม่รู้ว่าคนไข้ป่วยเป็นอะไรนี่คะ พอทราบแล้วก็รักาษาจนหายได้ แถมคุณหมอก็ยังหาวงคนไข้อยู่อีกคะ อืมมม อันนี้เปงความเห็นของเพอร์นะคะ จากคุณ : เพอร์ (เคอัส) - [ 3 ก.ย. 48 14:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 'หายไปไหนมาครับ   ลุงคิดถึง   มองหาทุกวัน  นิยายก็ไม่ส่ง  ตัวก็หาย ใจหายแว๊ปทุกทีเมื่อเข้ามาถนนฯ แล้วหาไม่พบ   สบายดีป่าว   เจ็บไข้ไหม   งานหนักหรอ   หรือว่าอกหัก   มีตังใช้ป่าว   ลุงปันคิดถึงมากเลย  กลับมาคุยกันก่อนนะ' +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+* ...แวะเข้ามาคุยกับเจ้าของกระทู้อีกที... คุณลุงตาปั(ญญ์)น นั่งทางในเหรอค่ะ ถึงได้รู้ได้เห็นความเป็นไปของหนูมีนหมดเลย ... ใช่แล้วค่ะ ฮือๆๆ ช่วงนี้มรสุม มันกำลังรุมเร้า หนูมีนอยู่ หลายเรื่องมันกำลังประดังประเดเข้ามาในช่วงนี้หมดเลย  เครียดมากค่ะ  บิวด์อารมณ์เขียนตอนที่3 ต่อไม่ได้เลย ... แย่ๆ  คงต้องขอเวลาสักพักหนึ่งค่ะ ไม่ไหวๆ เขียนตอนต่อไปออกมาแล้ว รู้สึกว่ามีเพียงตัวหนังสือ แต่ขาด..ความรู้สึก มีนเลยวางมือไว้ก่อน ไม่อยากแตะเลย... คิดถึงคุณลุงตาปั(ญญ์)น เหมือนกัน เอ่..ว่าแต่คุณลุงตาปั(ญญ์)น ก็หายไปนานเหมือนกันน้า.. มีนฝากความคิดถึงผ่านคุณ วรุณนฤมล ไปให้ได้รับป่าวค่ะ  หรือว่า คุณวรุณฤมลเอาไปกั๊ก เก็บเอาไว้คนเดียว หมด ^^.. คุยมาตั้งเยอะเลยเนี่ย เบื่อมีนป่าว เห่อๆ มีนไปก่อนนะค่ะ มีเวลามีจะแวะเข้ามาเยี่ยมในกระทู้อีกที รักษาสุขภาพด้วยค่ะ บอกหลานสมคิดให้ดูแล ลุงปั(ญญ์)นให้ดี ยิ่งขี้ใจน้อยอยู่ด้วย ไปก่อนละค่ะ บายๆๆๆ.... จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 3 ก.ย. 48 17:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ  คุณลุงตาปัญญ์ ว่าแต่นี่เป็นเรื่องจริงทั้งหมดเลยใช่มั้ยค่ะ แล้วสุดท้ายป้าแกฟ้องหมอรึเปล่าคะ ยังไงช่วยมาเฉลยด้วยก็ดีค่ะ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 3 ก.ย. 48 20:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอารูปตอนเครียดๆมาฝากค่ะ... จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 3 ก.ย. 48 21:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ เพอร์ (เคอัส)   ลุงขอบใจมากเลยที่เข้ามาอ่านเรื่องของลุง   ลุงพิมพ์ดีดไม่เป็น   อ่านก็ช้า  เขียนแต่ละเรื่องไปจิ๊กเอาพล็อตคนอื่นเขามาบ้าง   กระเทือนใจมากๆเลยเขียนบ้าง   นานๆจึงมีผลงานสักเรื่องครับ   คิดถึงเสมอครับเพื่อนต่างวัยเช่นนี้ ... หนู พิณพลอย (meanjaa)  อีกที  แฮ่ม อย่าได้เป็นอาไรไปนะ   ดูแลสุขสุภาพ  ขอให้ปลอดภัย   ได้แฟนคืน   เงินรื่นมือ   ซื้อหวยถูก   สุขหัวใจ   ไร้กังวล  นะจ๊ะ...เพี๊ยง   อนึ่ง คิดถึงมาก.........ที่สุด .. คุณ หมูน้อยแก้มแดง   เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง   หมอสันต์แกเล่าให้ฟัง   ตอนท้ายลุงเอามาใส่ พัซเซิ่น ให้ทายเล่น ตามเหตุกระเทือนใจ   เพราะรายการนายสอระยู๊ดดดดด   ทำให้ลุงสงสารหมอเด็กๆคนนั้นมาก   เลยเขียนออกมาแบบนี้แหละ     เรื่องของหมอสันต์ตอนท้ายเป็นความแล้วจบยังไง   เดี๋ยวลุงจะไปถามแกอีกที   แก่แล้วลืม   มัวแต่ดีใจได้พล็อต อิอิ .. ปัญญ์  ปิยะอเนก powered by จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 3 ก.ย. 48 21:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วอึ้ง  เลยค่ะ ถ้าทนายเขาหว่านล้อมขนาดนี้ป้าแกคงฟ้องอยู่ดี แต่ฟ้องชนะหรือไม่ ... ก็เรื่องความยุติธรรมมันไม่เข้าใคร ออกใคร   อยู่ที่ว่าสงสัยทำไม  ทนายแกมั่นอกมั่นใจว่าจะช่วยป้าแก ได้จริงๆเหลือเกิน .....คดีแค่ แสนบาท  ทนายความจะตื้อลูกความ ขนาดนี้เชียวหรือคะ   น่ากลัวจัง จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 3 ก.ย. 48 21:39:24 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หมอน้อยคนนะคะที่จะเรียกคนไข้ว่าพี่หรือน้อง เพราะปกติก็เห็นเรียกแต่ว่าคุณนั่นคุณนี่น่ะค่ะ นอกจากพยาบาลถึงจะเรียกลุงน้าพี่ป้าค่ะ อ่านแล้วงง ๆ ว่าทนายจะรู้ได้ไงว่าต้องฟ้องหรือไม่ นี่เมืองไทยนะคะ ไม่ใช่เมืองนอก ยังไม่เคยเห็น มีกรณีไหน ฟ้องชนะเลยค่ะ เพราะถึงจะฟ้องไปพวกแพทย์สภาฯ ก็เข้าข้างพวกหมอด้วยกันอยู่แล้วค่ะ เคยมีกรณีศึกษาที่โรงพยาบาลรัฐที่มีชื่อเสียง ฉีดยาเข้าผิดเส้นทำให้คนไข้เป็นอัมพาตครึ่งตัว หมอคนที่ทำยังไม่มาสนใจเลยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 3 ก.ย. 48 22:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ........................... ขอตอบเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านและตั้งข้อสังเกตเรื่องการฟ้องร้องแทนลุงปัน     ตอนนี้ พรบ หลักประกันสุขภาพ   อันเป็นกฎหมายใหม่ที่จะพิจารณาบังคับใช้   มีช่องทางร้องไม่ต้องผ่านศาลในการเรียกร้องค่าเสียหาย   โดยมีคณะกรรมการอันระบุใน พรบ หลักประกันสุขภาพ และเงินกองทุน   หากคณะกรรมการพิสูจน์ได้เพียงว่าเกิดความเสียหาย   ผู้ป่วยก็ได้ค่าเสียหายแล้ว    แต่เงินที่จ่ายจะมาไล่เบี้ยเอากับแพทย์อีกที เรื่องนี้เป็นปัญหาสำหรับแพทย์ที่ทำงานในระบบเป็นอย่างมาก   แพทย์เหล่านั้นทำงานหนัก   รายได้น้อย   คุณภาพชีวิตต่ำ   ดังเช่นตัวละครที่ชื่อหมอสันต์   หากว่ามาโดนแบบนี้อีก   เกรงว่าจะสูญเสียบุคลากรดีๆของชาติไปอยู่ในระบบเอกชนมากขึ้น   จุดประสงค์ของเรื่องสั้น   ส่วนหนึ่งคงต้องการติงสังคม   อีกส่วนหนึ่งน่าจะเป็นการชี้ปัญหาของแพทย์ดีๆที่น่าเห็นใจหากกฎหมายดังกล่าวบังคับใช้ ด้วยความเคารพ ........................... จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 3 ก.ย. 48 23:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 และแล้วก็เข้ามาอีก ^ ^ อย่างที่คุณวรุณนฤมล พูดถึงน่ะค่ะ "แพทย์เหล่านั้นทำงานหนัก   รายได้น้อย   คุณภาพชีวิตต่ำ   ดังเช่นตัวละครที่ชื่อหมอสันต์   หากว่ามาโดนแบบนี้อีก   เกรงว่าจะสูญเสียบุคลากรดีๆของชาติไปอยู่ในระบบเอกชนมากขึ้น" มีหลายหมอหลายๆคนพูดถึงว่าตั้งแต่มี 30 บาท หมอต้องทำงานเพิ่มมากขึ้นเยอะที่เดียว เพราะคนไข้ก็เพิ่มมากขึ้นจากโครงการของรัฐบาล พอคนไข้เยอะหมอก็ต้องตรวจเร็วขึ้นเพราะมีคนไข้อีกหลายคนรออยู่ บางคนมานั่งรอหมอตั้งแต่ตี 5 แต่พอตรวจเร็วขึ้น คนไข้ก็บ่นว่าหาว่าหมอรีบๆตรวจ ไม่ใส่ใจคนไข้ แต่พอตรวจช้า คนไข้ที่รอก็บ่น ถือว่าน่าเห็นใจหมอเหมือนกันนะคะ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 4 ก.ย. 48 10:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แวะมาอ่านด้วยคนครับ เรื่องเล่าได้ดี ได้บรรยากาศ ครับ เรื่องการเรียกคนไข้ว่า พี่ป้า น้า น้อง ลุง นี่ในชนบท เราใช้กันประจำ ครับ ให้ความเป็นกันเองและคุ้นเคยดี เรื่องทั้งหมดสมจริง คิดว่าคนเขียนน่าจะเป็นหมอจริง หรือไม่ ก็ต้องเป็นบุคลากรที่ใกล้ชิดหมอจริงๆถึงเขียนได้ขนาดนี้ มีข้อที่ อยากให้ความเห็นขัดแย้งนิดเดียว ตรงเรื่องผล UPT ตรวจการตั้งครรภ์ ถ้าในราย คนไข้สงสัยท้องนอกมดลูก ถ้าเจอ ก็ทำให้ยืนยันมากขึ้น แต่ถ้าตรวจะไม่พบการตั้งครรภ์ ก็ไม่ถือว่าแปลก เพราะว่า ประมาณครึ่งนึง ของคนไข้ Ectopic (ท้องนอกมดลูก) ที่จะตรวจไม่พบการตั้งครรภ์จากการตรวจปัสสาวะเนื่องจากระดับฮอร์โมน พวกนี้มันต่ำ แต่ขอชมด้วยใจจริง ครับ ว่าผูกเรื่องได้สนุกและ น่าติดตาม และ ให้แง่มุม ที่มันอาจจะเกิดได้จริง ในอนาคตซะด้วยสิ คิดแล้วเหนื่อยครับ จากคุณ : -=Jfk=- - [ 5 ก.ย. 48 13:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณ คุณหมอ JFK เป็นอย่างยิ่ง เป็นเกียรติครับที่มา เม้น ให้ลุงปัน ผมจะบอกให้แกทราบอีกที ตอนนี้แกไปต่างจังหวัดยังไม่กลับ แกคงมีกำลังใจขึ้นครับ แกเกือบเลิกเขียนไปแล้วเพราะเป็นคนใจน้อย ตอนนี้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆมาชื่นชมงานของแกเพียบ กำลังใจคงดีขึ้น แกอาจจะมีผลงานออกมาใหม่อีกครับ ขอบคุณแทน ลุงปัน ครับ จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 5 ก.ย. 48 16:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เพิ่งทราบว่าเป็นหัวข้อสนทนาที่อยู่ในกระแสขณะนี้ คนไกลปืนเที่ยงอย่างผมอยากแสดงความเห็นอีกครั้งว่า เหมือนเดิมครับ ในด้านการจัดสรรความรับผิดชอบ ส่วนการปฏิบัติก็เป็นอีกเรื่อง คนทำม้ามแตกเป็นต้นเรื่อง ต้องรับผิด โดยสถานการณ์แล้วฟ้องไม่ได้ แต่เขาต้องหยุดหรือระวังในการรักษาคนไข้มากขึ้น ผมเชื่อว่านางทองดีไม่ใช่คนไข้รายแรกที่อวัยวะภายในถูกกระเทือน แต่น่าจะเป็นรายแรกที่ถึงมือหมอที่วินิจฉัยถูกและรักษาหาย ส่วนพรชัยเป็นแค่คนส่งลูกไปให้นางทองดีโดยมีเป้าหมายในผลประโยชน์ของโอกาสฟ้องร้องของลูกความ เขามอง case ออกและแน่ใจถึงได้เสนอว่า ถ้าคดีนางทองดีชนะ เขาก็ขอแบ่งเปอร์เซนต์ ถ้าแพ้ นางทองดีก็ไม่เสียอะไร นางทองดีต้องตัดสินใจว่าจะส่งลูกต่ออย่างไร ต้องเลือกระหว่างความผิดถูกกับลาภลอย ต่อให้นางทองดียังไม่ได้รับคำอธิบาย ก็น่าจะเดาได้จากการถูกส่งตัวไปหาหลายหมอ (ในร.พ.รัฐ) ว่ากำลังถูกช่วยอยู่ ถ้านางทองดีเลือกลาภลอย ก็คงจะได้รับดั่งใจ แต่ต้องทำใจเวลาป่วยคราวหน้าหน่อย เพราะอาจได้การรักษาแบบคนไข้พิเศษ หมอ (ในเวอร์ชั่นของผม) จ่ายยาหม่องไปทากะไดที่บ้าน จากคุณ : ณภ - [ 6 ก.ย. 48 08:58:56 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]