ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องสั้น เงาผ้าสีกากี โดย ด๋ง (เนื้อเนื่องและชื่อตัวละครล้วนเป็นจินตนาการและการสมมุติขึ้นเท่านั้น) ตำรวจหนุ่มหล่อ ถูกยิงร่างพรุน ดับอนาถคารถ พาดหัวข่าวตัวโตบนหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง สร้างความตื่นเต้นกับผู้ที่กำลังกางอ่านอยู่ " เฮ้ย.. ***ศักดิ์ เอ็งอ่านข่าวนี้หรือยังวะ " ชายผู้ซึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นได้ลดหนังสือพิมพ์ลง เขาเป็นหนุ่มหล่อ นัยน์ตาคม อยู่ในชุดเครื่องแบบตำรวจสายตรวจอันฟิตเปรี๊ยะ " ข่าวอะไรวะ ***ฤทธิ์ " ศักดิ์เอียงตัวมาดู " นี่ไง ข่าวตำรวจถูกมือปืนรุมกระหน่ำยิงจนพรุนไปทั้งร่าง ตายอนาถคารถปิคอัพคู่ใจ " ศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นพลางหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อ ฤทธิ์หันไปมองเพื่อนด้วยความฉงน " เอ็งไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยเหรอวะ ***ศักดิ์ " " เฉยๆว่ะ อาชีพตำรวจมันก็อย่างนี้แหละ ต้องเสี่ยงอันตรายรอบด้าน " ฤทธิ์ครุ่นคิดถึงอันตรายที่ศักดิ์พูดถึง ใช่สิ... ครั้งหนึ่งเขาก็เกือบถูกยิงตายขณะไล่กวดคนร้ายปล้นร้านทอง ฤทธิ์อ่านข่าวนี้ต่อไป ในใจเขานั้นไม่อยากเป็นเช่นเดียวกันกับตำรวจคนนี้เลย สายตาทั้งคู่ของฤทธิ์เพ่งมองดูภาพตำรวจหนุ่มในเครื่องแบบ นั่งฟุบอยู่บนเบาะคนขับ เลือดอาบไปทั่วร่าง มือขวากำของบางอย่างเอาไว้ ใบหน้าของตำรวจผู้นั้นหลับสนิทและหล่อเหลาเอาการทีเดียว - - - - - - - - - ภายในงานฌาปนกิจศพนายตำรวจหนุ่มผู้ตกเป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ดังกล่าวนั้น บรรยากาศของงานล้วนเต็มไปด้วยความโศกเศร้าของบรรดาแขกเหรื่อและเครือญาติที่เดินทางมาร่วมงาน โลงศพที่บรรจุร่างอันไร้วิญญาณของตำรวจผู้เคราะห์ร้ายถูกตั้งไว้บนเมรุเพื่อให้ผู้คนนำดอกไม้จันทน์ขึ้นไปวางและเคารพศพ ณ เบื้องล่าง ที่มุมหนึ่งของศาลา ชายหนุ่มสองคนมีท่าทางอ้อนแอ้นราวกับผู้หญิงกำลังสนทนาพาทีกันอยู่อย่างสนุกปาก " นี่เธอ... ชั้นล่ะเสียดายสารวัตรทรงพลจริงจริ๊ง ไม่น่าตายก่อนวัยอันควรเล้ยยย " " นั่นน่ะสิ เสียดายความซื่อสัตย์สุจริตของแกเนอะ " " ใครว่า ... ชั้นเสียดายความหล่อล่ำบึ้กของเขาต่างหาก " " ต๊าย.. ดูพูดเข้า " " ก็หรือไม่จริง นี่ถ้าอยู่นานกว่านี้อีกสักหน่อยชั้นคงได้มีโอกาสสอยมาเป็นแฟน " " อี๊... คงจะมีโอกาสหรอก สารวัตรออกจะแมนปานนั้น " " แต่ชั้นรู้มาว่า ที่สารวัตรถูกยิงตายนี่ เป็นเพราะเรื่องชู้สาวนะตัว สงสัยจะเป็นฝีมือพ่อตาที่เป็นเจ้าพ่อใหญ่ คงกลัวลูกสาวจะถูกทิ้งเลยจ้างมือปืนมาเป่าซะ " " ก็น่าอยู่หรอก สารวัตรออกจะหล่อสะเด็ดปานนี้ ก็ต้องมีสาวๆมาติดพันมากเป็นธรรมดา สารวัตรแกก็ใช่ย่อยซะที่ไหน เที่ยวทำเจ้าชู้กับคนโน้นที กับคนนี้ที แต่... คิดๆดู ถึงเขาจะเจ้าชู้ หรือคิดจะมีเมียน้อยอีกสักคนสองคนก็ไม่เห็นจะต้องมาฆ่าฟันกันเลยนี่นะ " " ถ้าเป็นเมียน้อยก็ไม่เท่าไหร่นะสิยะ แต่นี่สารวัตรแกคิดจะมีสามีน่ะสิไม่ว่า " " ฮ่า... ??? เธอจะบ้าเหรอ อย่างสารวัตรน่ะหรือจะเป็นอีแอบ โอ... แทบลมจับ " " ทีแรกชั้นก็ตกใจและไม่เชื่อเหมือนเธอนั่นแหละ แต่พอได้ยินชาวบ้านมันลือกันให้แซ้ด ถึงได้เชื่อ เพราะเหตุนี้เองล่ะมั้ง พ่อตาเลยถือว่าหยามน้ำหน้ากัน คงได้ยินลูกสาวถูกนินทาว่าบ่มิไก๊ ผัวถึงได้หันไปชอบไม้ป่าเดียวกัน เลยสั่งมือปืนมาเป่าทิ้งซะเลย " " อนิจจา " ชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆชายทั้งสองซึ่งกำลังสนทนาพาทีกันอยู่ เขาผู้นี้มีชื่อว่า ต้น ต้นจ้องมองชายสองคนด้วยสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินตรงไปยังเมรุเผาศพ ซึ่งขณะนั้นพนักงานสองคนได้ช่วยกันเปิดฝาโลงออกเพื่อให้เหล่าญาติได้ดูหน้าศพเป็นครั้งสุดท้าย " ไม่จริ๊ง... พี่พล..." ภรรยาของสารวัตรทรงพลทรุดกายลงร่ำไห้ออกมาเป็นการใหญ่ ในทันทีที่ได้เห็นใบหน้าและเรือนร่างอันไร้วิญญาณสวมเครื่องแบบตำรวจเต็มยศนอนสงบนิ่งอยู่ในโลง มือขวาของศพกำผืนผ้าสีกากีพับหนึ่งไว้แน่น ต้นเดินขึ้นมาบนเมรุและจ้องมองดูศพสารวัตรทรงพลด้วยน้ำตาคลอเบ้า เขามองดูผ้าสีกากีผืนนั้น ชายหนุ่มระลึกถึงเหตุการณ์ในอดีต เมื่อครั้งสารวัตรทรงพลยังมีชีวิตอยู่ และตนเองมอบผ้าสีกากีผืนนั้นให้สารวัตรไปตัดเครื่องแบบชุดใหม่ " แกช่างเป็นคนซื่อสัตย์สุจริตและรักในอาชีพตำรวจจรงๆ ดูสิ... ขนาดเสียชีวตยังไม่ยอมทิ้งผ้าสีกากีผืนนั้นเลย " ญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งกล่าว " เห็นว่าจะเอาไปตัดเครื่องแบบใหม่ พอดีมาเกิดเหตุเสียก่อน " " เขากำผ้าผืนนี้ไว้แน่นมาก ใครก็แกะมือเขาไม่ออกเลย " ญาติอีกคนกล่าวจบ ต้น ซึ่งยืนอยู่ในที่นั้นก็ย่อตัวลง แล้วเอื้อมมือไปยังมือขวาของสารวัตรที่กำแน่นอยู่ เขากุมมือศพไว้ครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงผ้าสีกากีผืนนั้นออกมาอย่างง่ายดายจนบรรดาญาติทั้งวหลายต่างตกตะลึงตาค้างและส่งเสียงอื้ออึงกันไปทั่ว ทุกคนต่างจ้องมองมาที่ต้นเป็นจุดเดียว ต้นคลี่ผ้าผืนนั้นออกแล้วคลุมร่างศพไว้จนมิดถึงใบหน้า เสียงร่ำไห้ของภรรยาสารวัตรดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่พนักงานจะช่วยกันเลื่อนฝาโลงปิดดังเดิม และโลงศพก็ถูกยกขึ้นไปวางบนแท่นรอการเผา บรรดาญาติต่างพากันเดินลงจากเมรุ และขั้นตอนการฌาปนกิจก็๋ดำเนินต่อไป เปลวไฟลุกโชติช่วงและเสียงพระสวดก็ดังระงมไปทั่วบริเวณราวกับเป็นการส่งวิญญาณของผู้ตายไปสู่สุขคติ กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากปล่อง ท่ามกลางเสียงร้องของภรรยาสุดที่รักของสารวัตร ควันนั้นล่องลอยไปตามสายลมโดยไม่มีผู้ใดสังเกตุเห็นเลยว่า ในกลุ่มควันสีดำนั้น มีควันส่วนหนึ่งก่อตัวกันเป็นเงาดำคล้ายๆกับผืนผ้าโบกพลิ้วสะบัดลอยละล่องไปในท้องฟ้ากว้าง เงาผ้าสีดำนั้นถูกแรงลมพัดพาไปอย่างไร้จุดหมาย - - - - - - - - - จากคุณ : ด๋ง (misterpolice) - [ 4 ก.ย. 48 17:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฤทธิ์เดินขึ้นมาบนสถานีตำรวจที่ตัวเองประจำอยู่ ศักดิ์ตะโกนมายังฤทธิ์ว่า " เฮ้ย... ***ฤทธิ์ ผู้กองเรียกหา " " ขอบใจว่ะ *** ศักดิ์ " ฤทธิ์เดินตรงไปยังห้องของผู้กองสุวัจน์ เขาเคาะประตูคราหนึ่ง " เชิญครับ " มาแล้ว หากแต่เรือนกายยังดูบึกบึนกำยำ ใบหน้าคมคายมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ ดูแล้วอบอุ่นยามได้ยล " อ้อ... ฤทธิ์เหรอ " " ครับผม ผู้กองเรียกหาผมหรือครับ " " ใช่... มีรายงานว่าจะมีการซื้อขายยาบ้ากัน นายกับศักดิ์ลองไปสืบข่าวคราวเพิ่มเติมกับสายของเราหน่อย ข้อมูลของสาย ให้ถามศักดิ์ดูนะ นายเพิ่งจะมาใหม่อาจจะยังไม่รู้ " " ครับผม " ฤทธิ์เดินออกมาหาศักดิ์พลางว่า " เฮ้ย... ***ศักดิ์ ผู้กองให้ไปหาสายยาบ้าว่ะ " " อ๋อ... ***ชาติ " ศักดิ์กล่าวจบก็มองหน้าฤทธิ์แล้วยิ้มกริ่ม ฤทธิ์ตะโกนใส่ไปว่า " ยิ้มทำบ้าอะไรวะ " " คราวนี้เอ็งคงได้เสียความบริสุทธิ์แหงๆ " " ***ทะลึ่ง... ข้าเสียให้นังเพ็ญเด็กข้างบ้านไปตั้งแต่อายุสิบสี่แล้วว่ะ " " แต่คราวนี้เอ็งต้องเสียให้กับผู้ชายเป็นครั้งแรก " " ***เวร... เดี๋ยวปากก็มีสีหรอก" " เอ็งยังไม่รู้หรอกว่า***ชาติมันชอบตำรวจหล่อๆ หุ่นล่ำ " ฤทธิ์นิ่งอึงในคำพูดของศักดิ์ - - - - - - - - - ศักดิ์ขี่รถจักรยานยนต์โดยมีฤทธิ์นั่งซ้อนท้ายมาหยุดอยู่หน้าชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง ผู้คนต่างเดินเข้าออกชุมชนกันขวักไขว่ ขณะที่ฤทธิ์ลงจากรถ ศักดิ์ก็พูดขึ้นว่า " เอ็งเข้าไป ถามใครก็ได้ในนั้นว่าบ้าน***ชาติอยู่ไหน จะมีคนพาไปเอง " " แล้วเอ็งไม่เข้าไปกับข้าเหรอ " " ไม่ล่ะ ***ชาติมันไม่ชอบขี้หน้าข้า มันชอบแต่ตำรวจหล่อๆ ล่ำๆ มาดแมน อย่างนายนี่แหละ ตรงสเป็คมันเลยว่ะ " ฤทธิ์เดินเข้าไปในชุมชนแห่งนั้น ศักดิ์มองดูฤทธิ์พลางยิ้มๆ ก่อนจะลงจากรถ เขาตรงไปยังแผงขายหนังสือเพื่อซื้อหนังสือมาอ่านฆ่าเวลาสักเล่ม ฤทธิ์เดินเข้ามาได้สักพักก็ตรงไปยังร้านกาแฟพลางถามเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งว่า " เฮ้ย... ***น้อง บ้าน***ชาติไปทางไหน " เด็กหนุ่มมองดูหน้าตาและรูปร่างของฤทธิ์พลางยิ้มกริ่ม จึงว่า " ทางนี้ครับ " จบคำ เด็กหนุ่มคนนั้นเดินนำฤทธิ์ไป ระหว่างทาง เด็กหนุ่มก็เอ่ยถามว่า " พี่เพิ่งมาใหม่เหรอครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย " " คงงั้นแหละ " " ใส่เสื้อเกราะมารึเปล่า " ฤทธิ์ถึงกับชะงักในคำพูดของมัน " ถึงขึ้นต้องยิงกันเชียวเหรอวะ ***น้อง " " ผมหมายถึง***นี่ครับ " เด็กหนุ่มพูดจบก็ชูห่อถุงยางอนามัยให้ฤทธิ์ดู ฤทธิ์ถึงกับผงะ ฤทธิ์เดินตามเด็กวัยรุ่นคนนั้นไป มันพาฤทธิ์เดินลัดเลาะตามตรอกซอกซอยอันคับแคบและเต็มไปด้วยผู้คนจนกระทั่งถึงบ้านไม้หลังหนึ่ง เมื่อผลักประตูเข้าไป ฤทธิ์ก็พบว่าภายในมีชายหนุ่มร่างเล็กนั่งสูบบุหรี่อยู่ท่ามกลางความมืดสลัว " ชาติรึเปล่า " " ถูกต้อง " ชาติลุกขึ้นเดินมาพลางพยายามทำหน้าตาอันน่าทุเรศและดำคล้ำของมันให้ดูหล่อเย้ายวนใจที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาทั้งคู่ของมันนั้นสอดส่ายมองฤทธิ์ด้วยจิตใจอันสั่นระรัว " เชิญนั่งก่อนสิครับ คุณตำรวจสุดหล่อ " " ไม่ล่ะ ชั้นไม่มีเวลามาก ผู้กองให้มาเอา... " " จะรีบร้อนไปไหนล่ะครับ ถ้าไม่ได้ข้อมูลจากผมไปแล้ว คุณตำรวจจะกลับไปได้อย่างไร ขืนกลับไปมือเปล่า ผู้กองสุวัจน์คงไม่พอใจแน่ " " ขู่ชั้นงั้นเหรอ" " ป..ป..เปล่า เปล่าครับ โถ... ใครจะไปกล้าข่มขู่ตำรวจล่ำบึ้กมาดแมนอย่างคุณได้ " ชาติเดินเข้ามาใกล้พลางยกมือขึ้นบีบต้นแขนอันกล้าแกร่งของฤทธิ์เพียงเบาๆ มันเดินไปรอบๆตัวฤทธิ์อย่างช้าๆพลางยิ้มกริ่ม ฤทธิ์รู้สึกขยะแขยงกับชายร่างเล็กผู้นี้เป็นที่สุด เขานึกอยากจะถีบมันให้กระเด็นไปติดข้างฝา แล้วซัดหน้ามันด้วยกำปั้นสัก 2-3 ที แต่... เมื่อนึกถึงภาระกิจที่ได้รับมอบหมายมา เขาก็ระงับความโกรธอันนั้นเอาไว้ เขาหันกลับมานึกดูว่าจะจัดการอย่างไรถึงจะให้ทุกอย่างจบลงได้อย่างละมุนละม่อม ชาติยังคงลูบไล้เรือนกายของฤทธิ์ต่อไปไม่หยุดยั้ง จากแขนสู่ไหล่ จากไหล่ลงมาตามช่วงอก ท้อง และ... ก่อนที่มือชาติจะเลื่อนต่ำลงไปมากกว่านั้น ฉับพลัน หัวสมองของฤทธิ์ก็กระตุ้นให้เขาแสดงบางสิ่งบางอย่างออกมา จากคุณ : ด๋ง (misterpolice) - [ 4 ก.ย. 48 17:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 " ต๊าย... !! พี่ชาติขาาาา... อย่าทำกับหนูอย่างนี้สิคะ จั๊กกะจี้ไปหมด " ฤทธิ์แสร้งแสดงสีหน้า ท่าทางและน้ำเสียงเป็นแต๋วได้อย่างแนบเนียนจนชาติถึงกับตะลึงงันอ้าปากค้าง " นี่... นี่คุณตำรวจเป็นตุ๊ดเหรอเนี่ย ? " " แหม... ดูแค่นี้ก็น่าจะรู้ นี่ถ้าไม่ใช่พวกเดียวกันล่ะก็ ไม่แสดงออกมาให้เห็นหรอก " ชาติทรุดกายลงกับเก้าอี้พลางเอามือกุมขมับ " ไม่น่าเชื่อ " ฤทธิ์กระโจนขึ้นนั่งบนตักชาติพลางลูบไล้ใบหน้ามันเล่นก่อนกล่าวว่า " นี่ อย่าไปบอกใครเชียวนะตัว เค๊าอายน่ะ... อีกอย่าง เดี๋ยวบรรดาเพื่อนตำรวจหล่อๆที่เค๊าเล็งไว้จะกระเจิงกันหมดไม่ได้แอ้ม เสียดายแย่ " " เวร เวรของ***จริงๆ เกือบไปแล้วไหมล่ะ " ชาติสบถออกมาด้วยความทดท้อและหมดอารมณ์ไปพลัน ในที่สุด มันก็ต้องยอมให้ข้อมูลเรื่องยาบ้ามาแต่โดยดีโดยที่ฤทธิ์ไม่ได้บอบช้ำบุบสลายแต่อย่างใดเลย ฤทธิ์เดินออกมาจากบ้านชาติด้วยสีหน้าอันสดใส เด็กหนุ่มที่พาเขาเข้าไปจ้องมองด้วยความฉงน แต่คนที่ประหลาดใจที่สุดเห็นจะได้แก่ศักดิ์ เพื่อนสนิทของฤทธิ์มากกว่า " เฮ้ย ***ฤทธิ์ ไหงเอ็งเสร็จเร็วนักวะ นี่... นี่เอ็งคงไม่ได้เป่ามันตายคารังนะเว้ย รู้ไหม ***ชาติน่ะ ขนาดผู้กองยังต้องเกรงๆเลย " " ไม่ตาย แต่ก็คงเข็ดไปนานเลยว่ะ ***ศักดิ์ " " แล้วเอ็งเสร็จมัน หรือมันเสร็จเอ็งกันแน่วะ อย่าบอกนะว่าเอ็งจัดการมันซะบานไปเลย " " ไม่ทั้งสองอย่างว่ะ ข้าแกล้งทำเป็นแต๋วจนมันช๊อคคาที่หมดอารมณ์ไปเลย " " โอ้โห... นับถือเลยว่ะ " ศักดิ์หัวเราะร่า ช่วงเวลานั้นเอง มีเสียงวิทยุรายงานมาให้สกัดจับรถกระบะสีบรอนซ์เงินคันหนึ่ง ซึ่งคนร้ายใช้อาวุธจี้ชิงรถมาจากเจ้าของ ซึ่งรถคันนั้นได้แล่นผ่านศักดิ์และฤทธิ์ไปอย่างว่องไวในทันทีทันใดกันนั้นเอง " พบรถต้องสงสัย มุ่งหน้าไฟแดง พร้อมสกัด เปลี่ยน... " ฤทธิ์วิทยุตอบ พลางกระโดดขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ และศักดิ์ก็รีบขับตามรถกระบะสีบรอนซ์เงินคันนั้นไปอย่างกระชั้นชิด บนท้องฟ้าในขณะนั้น พลันปรากฏเงาผ้าสีดำลอยละลิ่วปลิวไสวติดตามศักดิ์และฤทธิ์ไปอย่างน่าอัศจรรย์ ปานประหนึ่งเป็นเครื่องบ่องบอกถึงเหตุการณ์ร้ายบางอย่างที่กำลังจะอุบัติ รถกระบะสีบรอนซ์เงินยังคงแล่นต่อไปจนกระทั่งถึงสัญญาณไฟจราจร ซึ่งในขณะนั้นเป็นสัญญาณไฟสีเขียว รถกระบำเพิ่มความเร็วหมายจะให้ผ่านสัญญาณไฟนั้นไปให้ได้ แต่จราจรภายในป้อมได้รับแจ้งให้กดสัญญาณไฟแดงสกัดจับ และสัญญาณไฟนั้นก็เปลี่ยนจากเขียวเป็นเหลือง และแดงตามลำดับ รถยนต์หลายคันที่อยู่ด้านหน้าสุดต่างจอดกันจนหมด รถกระบะสีบรอนซ์เงินคนนั้นซึ่งแล่นตามหลังมาเบรกอย่างกระทันหัน คนขับหักซ้ายหลบอย่างแรงจนรถกระโจนขึ้นทางเท้าแล้วกวาดหาบเร่แผงลอยที่ตั้งเรียงรายอยู่บนนั้นจนล้มระเนระนาดกระจัดกระจายไปหมด ประชาชนผู้สัญจรไปมาต่างวิ่งหนีรถยนต์กันอลหม่าน เสียงหวีดร้องอื้ออึงอลดังระงมไปทั่วบริเวณ รถกระบะสีบรอนซ์เงินยังไม่ยอมหยุดยั้ง มันยังคงแล่นต่อไปหมายหลบหนี หากแต่โอกาสมิได้เป็นของมิจฉาชีพเสมอไป เพราะเบื้องหน้าของมันนั้นมีด่านของตำรวจตั้งสกัดอยู่จนเต็ม ตำรวจทุกนายต่างเล็งปืนมายังรถกระบะคันนั้น ในที่สุด รถกระบะก็ต้องจอดอยู่กับที่ ศักดิ์และฤทธิ์ติดตามมาถึงพอดี รถมอเตอร์ไซค์ของพวกเขาจอดอยู่ไม่ห่างจากรถกระบะคันนั้นเท่าใดนัก ฤทธิ์กระโจนลงจากรถแล้วกระชับปืนในมือวิ่งตรงไปยังด้านคนขับ ก่อนจะเล็งปืนไปยังร่างนั้น พลางตวาดใส่ " เอามือทั้งสองข้างวางไว้บนหัว แล้วลงมาจากรถอย่างช้าๆ " ช่วงเวลานั้นเอง เงาผ้าสีดำพุ่งลงจากฟากฟ้ามาปกคลุมร่างฤทธิ์แล้วซึมซับหายเข้าไปในเครื่องแบบตำรวจที่เขาสวมใส่อยู่ จนทำให้เขาสะดุ้งชะงักคราหนึ่ง คนร้ายเห็นฤทธิ์ชะงักจึงใช้จังหวะนั้นผลักประตูรถกระแทกร่างฤทธิ์กระเด็นไปไกล ก่อนจะลงจากรถอย่างฉับไวแล้วยิงใส่ฤทธิ์ 1 นัด เสียงปืนดังสนั่นควันโชยคลุงก่อนที่ฤทธิ์จะล้มฟุบลงกับพื้นในทันที ในไม่ช้า ห่ากระสุนมากมายจากทั่วทุกสารทิศก็กระหน่ำใส่ร่างคนร้ายอย่างไม่ยั้ง คนร้ายผู้นั้นทรุดกายลงกองกับพื้นเลือดอาบไปทั่วร่างและเจิ่งนองไปทั่วบริเวณ คนร้ายถูกวิสามัญฆาตกรรมในที่เกิดเหตุ และคนที่มุงดูอยู่ก็เริ่มกรูกันเข้ามาหมายจะมองดูสภาพอันน่าอเนจอนาถนั้น หากแต่ตำรวจกลุ่มหนึ่งคอยขวางกั้นเอาไว้ ศักดิ์และตำรวจอีกนายหนึ่งได้วิ่งตรงไปยังฤทธิ์ในทันที เพราะคิดว่าเขาคงจะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน เนื่องจากเขาไม่ได้สวมเสื้อเกราะ แต่... ฤทธิ์ค่อยๆขยับกายลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ศักดิ์และตำรวจที่รายล้อมอยู่ถึงกับชะงักคาที่ " ฤทธิ์ เอ็งไม่เป็นไรเหรอวะเนี่ย !! " ฤทธิ์รู้สึกมึนงงจนพูดอะไรไม่ออก เขาก้มลงมองบริเวณที่คาดว่าจะถูกยิง มันอยู่บนหน้าอกตรงกับหัวใจพอดิบพอดี หากแต่มันกลับเป็นเพียงจุดดำๆบนเสื้อเท่านั้น หากได้เจาะทะลุผ่านเสื้อผ้าเข้าไปไม่ เขาก้มลงมองดูลูกกระสุนที่ตกอยู่บนพื้นพลางหยิบมันขึ้นมา ลูกกระสุนนั้นยับยู่ยี่ไปหมดจนจำรูปเดิมไม่ได้เลย จากคุณ : ด๋ง (misterpolice) - [ 4 ก.ย. 48 17:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ภายในสถานีตำรวจ ฤทธิ์กลับกลายเป็นจุดสนใจของบรรพาเพื่อนๆตำรวจทั้งสถานี ทุกคนต่างพากันมารุมล้อมและไต่ถามถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขาดวยความตื่นเต้นและสนอกสนใจเป็นอย่างยิ่ง เหล่าตำรวจทั้งหลายต่างพากันพูดคุยกันถึงเรื่องราวอันน่าระทึกใจที่ฤทธิ์ประสบมาพลางขอดูร่องรอยและบาดแผลที่เขาได้รับจากการปฏิบัติหน้าที่อย่างห้าวหาญและเข้มแข็ง ฤทธิ์ถอดเสื้อตำรวจออกแล้วเลิกเสื้อยืดสีขาวขึ้นสูงเพื่อให้เพื่อนฝูงได้ดูร่องรอยที่เขาถูกยิง ซึ่งรอยดังกล่าวนั้นกลับมองเห็นเป็นเพียงจุดสีแดงจางๆบนผิวหนัง และอยู่บริเวณที่ตรงกับหัวใจพอดี ส่วนที่บนเสื้อตำรวจก็ปรากฏเป็นเพียงแค่รอยจุดสีดำบางๆเท่านั้น " ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ***ฤทธิ์ เอ็งถูกยิงในระยะเผาขนอย่างนั้น น่าจะไปหายมบาลได้ตั้งนานแล้ว " คนหนึ่งกล่าวขึ้น " ข้าก็ว่างั้น ทีแรกที่เห็นเอ็งล้มลงนึกว่าเดี้ยงซะแล้ว " ศักดิ์ว่า " ข้าก็ยังงงๆอยู่ว่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น " ฤทธิ์ยิ้มๆ พลางคิด... ที่จริงแล้ว ฤทธิ์รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตน ก่อนที่เขาจะถูกคนร้ายยิงเสียอีก ตอนนั้นเขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาปกคลุมตัวเขาไว้จนร่างกายสั่นสะท้านไปวูบหนึ่ง มารู้สึกตัวอีกทีกตอนที่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วมองเห็นคนร้ายนอนตายอยู่ตรงหน้า ฤทธิ์ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ดังกล่าว บางอย่างที่ปกคลุมร่างเขาไว้นั้นมันคืออะไรกันนะ เขาฉงนสงสัยและแปลกใจใจสิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้เขารู้สึกเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ประหนึ่งมีความรู้สึกบางอย่างเคลื่อนเข้ามาครอบงำทนที่ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา เมื่อก่อนเขาไม่เคยรู้สึกอะไรยามเมื่อได้อยู่ใกล้เพื่อนที่เป็นผู้ชายด้วยกัน หากแต่ขณะนี้ ยามที่เหล่าเพื่อนตำรวจหนุ่มๆมารุมล้อมเขาอยู่ บางคนก็กอดคอโอบไหล่เล่นหัว บ้างก็จับมือจับขนบีบนวด ฤทธิ์รู้สึกอบอุ่นและชุ่มฉ่ำใจอย่างประหลาด จิตใจเขาเต้นรัวและสั่นสะท้านวาบหวิวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนเลือดในกายเขาฉีดซ่านไปทั่วร่างอย่างเร่าร้อน ผู้กองสุวัจน์เดินเข้ามาในกลุ่มตำรวจที่กำลังสนทนากันอยู่นั้น พลางกล่าว " เป็นยังไงบ้าง ฤทธิ์ " " ปกติดีครับผม " " อึ้ม... โชคดีนะที่ไม่เป็นอะไร ถ้ายังรู้สึกเพลียๆอยู่ก็กลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้ งานทางนี้ให้ศักดิ์เขาดูแทนไปก่อน " " ไม่เป็นไรครับ ผมยังไหวครับผู้กอง " หลังจากออกเวรแล้ว ฤทธิ์กลับมาถึงห้องพักของตน เขาถอดเสื้อตำรวจออกวางไว้บนที่นอน ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำไป ฤทธิ์อาบน้ำชำระกายจนเสร็จสิ้นแล้วก็ออกจากห้องน้ำ เขาล้มตัวลงนอนคว่ำหน้าบนที่นอนอันหนานุ่มและครุ่นคิดถึงความสับสนที่เกิดขึ้นในจิตใจ มันคงเป็นความผิดปกติอย่างแน่นอน สายตาแห่งชายหนุ่มจ้องมองไปยังเสื้อตำรวจที่วางอยู่ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อตัวนั้นมาพิจารณาดู เขารู้สึกตื่นตะลึงกับรอยกระสุนสีดำบนเสื้อที่กำลังค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ ฤทธิ์ลุกขึ้นนั่งอย่างฉับพลัน เขาแทบไม่เชื่อสานตาตนเอง เขาจ้องมองดูรอยนั้นด้วยความอัศจรรย์ใจยิ่ง " เป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย " กล่าวจบ ฤทธิ์ยกเสื้อขึ้นดูใกล้ๆ ซึ่งทันใดกันนั้น จมูกของเขาก็ได้กลิ่นคล้ายๆกับดอกไม้จันทน์ที่ใช้ในงานศพ โชยจรุงหอมฟุ้งไปทั่ว - - - - - - - - - จากคุณ : ด๋ง (misterpolice) - [ 4 ก.ย. 48 17:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในตอนเย็นของวันนั้น ฤทธิ์นอนหลับด้วยความกระสับกระส่าย เขากำลังตกอยู่ในภวังค์ ห้วงแห่งความฝันบางอย่างบังเกิดขึ้นในหัวสมองของเขา ฤทธิ์มองเห็นชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่ ซึ่งฤทธิ์ยังไม่รู้ว่าชายผู้นี้คือ ต้น ต้นนั่งพับเพียบอยู่กับพื้นห้องๆหนึ่งซึ่งภายในห้องนั้นตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นธูปและควันเทียนที่จุดอยู่บนโต๊ะหมู่บูชาซึ่งเต็มไปด้วยเทวรูปและเครื่องรางของขลังประหลาดๆมากมาย สายตาของต้นเพิ่งมองไปยังชายสูงอายุผู้หนึ่งซึ่งอยู่ในชุดนุ่งขาวห่มขาว และห้อยลูกประคำไว้ที่คอ ชายผู้นี้ชื่อว่า บุญนำ เขาเป็นนักทรงเจ้าเข้าผี บุญนำเอื้อมมือไปหยิบพานทองที่วางอยู่บนโต๊ะหมู่บูชา บนพานนั้นมีผ้าสีกากีวางอยู่พับหนึ่ง เขาวางพานนั้นลงบนพื้นเบื้องหน้าต้น พลางกล่าวว่า " เอ๊า... ผ้าที่เจ้านำมาให้ข้าปลุกเสก ตอนนี้ข้าได้ทำพิธีปลุกเสกและลงคาถาอาคมไว้เรียบร้อยแล้ว จงนำกลับไปปูบนที่นอน และนอนบนผ้าผืนนี้เป็นเวลาเจ็ดคืน ก่อนจะเอาไปตัดเป็นเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย มันจะช่วยปกป้องเจ้าจากภัยอันตรายต่างๆนานา ไม่ว่าจะคมหอก คมดาบ หรือกระสุนปืน " " ขอรับท่าน " ต้นยกมือไหว้คราหนึ่ง ซึ่งบุญนำก็ได้กำฃับกำชาว่า " แต่ให้ระวังเอาไว้... ตลอดระยะเวลาเจ็ดคืนที่เจ้านอนบนผ้าผืนนี้ ห้ามร่วมรักหลับนอนกับผู้หญิงเป็นอันขาด มิฉะนั้นอาคมที่ข้าลงไว้จะพลิกผันเพิ่มพูนเกินขีดจำกัด ทำให้ผู้ที่สวมใส่ผ้าผืนนี้กลับกลายเป็นผู้มักมากในกามคุณ หรืออาจก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตได้ " " ขอรับท่าน กระผมจะปฏิบัติตามที่ท่านกำชับทุกประการ " ต้นน้อมรับผ้าสีกากีผืนนั้นมา หากแต่เขาไม่ได้นำไปปูนอนเอง เขาได้มอบผ้าสีากีผืนนั้นให้กับสารวัตรทรงพลไปเพื่อให้เขาไปปูนอน เนื่องจากต้นรับรู้ได้ถึงอันตรายที่สารวัตรทรงพลอาจได้รับจากการลักลอบมามีสัมพันธ์กับตนเอง ทั้งๆที่สารวัตรทรงพลเองก็มีภรรยาอยู่แล้ว และพ่อของภรรยาก็เป็นเจ้าพ่อใหญ่ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในพื้นที่อีกด้วย สารวัตรทรงพลกับต้นต่างคบหาเป็นเพื่อนสนิทกันมานานมากพอสมควร ก่อนที่สารวัตรจะแต่งงานเสียอี เรื่องราวความสัมพันธ์อันลึกซึ้งเกินความเป็นเพื่อนของทั้งคู่ได้ระแคะระคายเข้าหูพ่อตาของสารวัตรและสร้างความขุ่นข้องให้กับเจ้าพ่อใหญ่ผู้นี้เป็นอย่างมาก ต้นพยายามหาทางผ่อนหนักให้เป็นเบา แต่ดูเหมือนว่าความพยายามของเขานั้นจะไร้ประโยชน์ เขาไม่มีกำลังมากพอที่จะไปต่อกรกับอิทธิพลของเจ้าพ่อใหญ่ผู้นี้ ในที่สุดต้นก็ต้องหันไปหาวิธีทางไสยศาสตร์เข้ามาช่วยเหลือ ซึ่งนั่นก็คือผ้าสีกากีที่ถูกปลุกเสกแล้วนี่เอง สารวัตรทรงพลรับผ้าผืนนั้นไปทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องไสยศาสตร์เหล่านี้เท่าใดนัก แต่ด้วยความเกรงอกเกรงใจ ไม่อยากขัดศรัทธาละความหวังดีที่ต้นมีให้ เขาจึงจำใจรับมาและยอมปฏิบัติตามที่ต้นสั่งทุกอย่างทุกประการ ตลอดระยะเวลา 7 คืน ที่สารวัตรปูผ้าสีกากีนอนบนที่นอนนั้น เขาอดใจไม่มีสัมพันธ์กับภรรยา จนกระทั่งถึงคืนที่ 7 ซึ่งเป็นคืนสุดท้ายตามที่อาจารย์บุญนำกำชับกำชาว่าอย่าไปมีอะไรกับผู้หญิง บังเอิญที่คืนนั้น ภรรยาของสารวัตรเดินทางไปต่างจังหวัดพอดี สารวัตรทรงพลพาต้นมาที่บ้าน และแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มีอะไรกันบนผ้าสีกากีผืนนั้น ซึ่งในทันทีที่ต้นเหลือบไปเห็นผ้าสีกากีที่ปูนอนอยู่ เขาก็ถึงกับตกตะลึงตาค้างในทันที ภายหลังจากวันนั้น เหตุการณ์อันไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับสารวัตรทรงพล ในวันที่เขากำลังจะนำผ้าสีกากีไปตัดเป็นชุดเครื่องแบบใหม่ เขาถูกมือปืนรุมยิงตายคารถกระบะคู่ใจอย่างน่าอนาถ ต้นรู้ดีว่า ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะสารวัตรผิดคำสั่งของอาจารย์บุญนำ ที่ได้กำชับเอาไว้ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ก็คงจะหมายถึงห้ามมีอะไรกับใครก็ตามบนผ้าผืนนี้ กลุ่มควันก่อตัวขึ้นเป็นเงาคล้ายผืนผ้าและลอยละลิ่วออกจากปล่องเมรุเผาศพในงานฌาปนกิจศพสารวัตรทรงพล มันโบกพลิ้วไปในอากาศจนดูราวกับเป็นผืนผ้าจริงๆ เงาผ้านั้นมุ่งตรงไปยังเมืองใหญ่และร่อนสะบัดผ่านตึกรามบ้านช่องมากมายไปราวกับค้นหาอะไรบางอย่าง ในไม่ช้า จุดมุ่งหมายที่มันำลังตามหาก็พลันปรากฏ เงาผ้าสีดำร่อนติดตามฤทธิ์ ซึ่งกำลังซ้อนจักรยานยนต์โดยมีศักดิ์เป็นคนขับขี่กวดไล่คนร้ายจี้ชิงรถ เหตุการณ์ต่างๆยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งเงาดำนั้นเคลื่อนเข้าปกคลุมร่างฤทธิ์ก่อนที่เขาจะถูกคนร้ายยิงและล้มฟุบลง - - - - - - - - - ฤทธิ์ลืมตาตื่นขึ้นตอนเที่ยงคืน เม็ดเหงื่อผุดขึ้นพราวเต็มใบหน้า ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่โต๊ะหัวเตียงมาดื่มคราหนึ่ง เขาระลึกถึงเรื่องราวความฝันประหลาดที่เกิดขึ้นกับตนพลางคิด " ฝันเป็นตุเป็นตะเลย*** " ฤทธิ์หันไปมองเสื้อตำรวจของเขาก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดม กลิ่นดอกไม้จันทน์นั้นยังคงอยู่มิจางหาย เขาสลัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมดออกไปจากหัวสมองก่อนจะลุกจากที่นอนแล้วถือเสื้อตัวนั้นเดินเข้าห้องน้ำไป เขาโยนเสื้อลงในกาละมังที่แช่กางเกงเอาไว้ก่อนจะหันไปล้างหน้าโดยไม่ทันเห็นเลยว่า เงาสีดำคล้ายๆกับผ้าลอยละลิ่วออกจากเสื้อและกางเกงตำรวจของเขาก่อนจะโบกพลิ้วปลิวสะบัดออกจากห้องน้ำไปท่ามกลางความมืดสลัว เงาผ้านั้นโบกไสวไปในอากาศจากแฟลตตำรวจอันเป็นที่พักของฤทธิ์ มุ่งสู่อาคารสถานีตำรวจ แล้วตรงไปยังห้องของผู้กองสุวัจน์ ซึ่งมีแสงสว่างสาดส่องออกมา เงาผ้าสีดำค่อยๆสอดตัวเข้าไปทางช่องหน้าต่างห้องของผู้กอง ก่อนที่แสงไฟภายในห้องจะกระพริบวูบวาบคราหนึ่ง กลุ่มเมฆสีดำเคลื่อนเข้ามาปกคลุมท้องฟ้าบริเวณสถานีตำรวจแห่งนี้อย่างช้าๆ ทำให้บรรยากาศหลังเที่ยงคืนที่มืดมิดอยู่แล้วนั้นดูอึมครึมและน่ากลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก เสียงฟ้าคำรามดังกึกก้องกัมปนาทไปทั่ว ก่อนที่เม็ดฝนมากมายจะโปรยปรายลงมาจนชุ่มฉ่ำ ลมพายุโหมกระหน่ำรุนแรงยิ่งขึ้นจนต้นไม้น้อยใหญ่โยกไหวไปมาอย่างน่ากลัว สายฝนเริ่มหนาเม็ดและบนพื้นถนนก็มีน้ำเจิ่งนองไปทั่ว ผู้กองสุวัจน์เดินออกมาจากห้องพักด้วยทีท่าร่าเริงและแจ่มใส เขาชม้ายชายตามองตำรวจหนุ่มสองนายที่อยู่เวรตอนดึกและกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ผู้กองส่งยิ้มให้ลูกน้องอย่างมีเลศนัย ซึ่งลูกน้องทั้งสองนั้นก็เงยหน้ามองผู้บังคับบัญชาของตนพลางยิ้มตอบ " จะกลับแล้วเหรอครับ ผู้กอง " " อึ้มมมม... " ผู้กองสุวัจน์เดินอ้อมมายังด้านหลังของตำรวจทั้งสอง พลางโอบไหล่ลูกน้องหนุ่มๆนั้นไว้แน่น ตำรวจหนุ่มทั้งคู่ถึงกับสะดุ้งโหยงและหันมามองหน้ากัน ผู้กองกระซิบเพียงเบาๆเข้าที่ข้างหูของพวกเขาว่า " พรุ่งนี้เจอกันนะหนุ่มๆ " จบคำ ผู้กองสุวัจน์เดินผิวปากตรงไปยังโรงจอดรถในทันที ตำรวจทั้งสองมองตามผู้กองก่อนจะหันมามองหน้ากันเองอีกครั้ง " วันนี้ผู้กองแกดูแปลกๆนะ " " คงจะเจออะไรดีๆมามั้ง " " หรือว่าโดนฝีสิง ? " " ***บ้า... บรรยากาศยิ่งเป็นใจอยู่ " ท่ามกลางสายฝนที่พรั่งพรูลงมาและสายฟ้าแลบแปลบปลาบ ขณะที่ผู้กองกำลังเดินไปตามทางอย่างช้าๆนั้น ฉับพลัน สายตาทั้งคู่ของเขาก็ประสานเข้ากับใบหน้าอันอ่อนเยาว์และขาวใสของชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งซึ่งยืนหลบฝนอยู่ตรงทางออกพอดี ผู้กองสุวัจน์ส่งยิ้มให้กับชายผู้นั้น ซึ่งเขาก็ยิ้มตอบด้วยไมตรีจิตอันดี ผู้กองเดินตรงไปยังรถยนต์ของตนเองที่จอดอยู่ในโรงจอดรถ ก่อนจะเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งข้างใน ประตูรถปิดลงดังเดิมก่อนที่เสียงเครื่องยนต์จะดังขึ้นในไม่ช้า และรถของผู้กองก็ถอยหลังมายังบริเวณที่ชายหนุ่มผู้นั้นยืนหลบฝยอยู่ กระจกด้านคนขับเลื่อนลงอย่างช้าๆ ตามด้วยการปรากฏของใบหน้าผู้กองที่ยิ้มหวาน " ขึ้นมาสิครับ ผมจะไปส่ง " ชายหนุ่มรูปงามเดินอ้อมไปเปิดประตูรถอีกข้าง ก่อนจะเข้าไปนั่งแล้วปิดประตู ผู้กองสุวัจน์หันมามองชายหนุ่มคนนั้นด้วยจิตใจอันสั่นระรัวพลางกล่าวขึ้นว่า " พี่ชื่อสุวัจน์ครับ แล้วน้องล่ะ ชื่ออะไร ? " " ต้น ครับ " รถของผู้กองสุวัจน์แล่นออกจากสถานีตำรวจแห่งนั้นไปท่ามกลางสายฝนอันโหมกระหน่ำ ซึ่งหลังจากวันนั้นก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นผู้กองสุวัจน์อีกเลย !! - - - - - - - - - จบ - - - - - - - - - จากคุณ : ด๋ง (misterpolice) - [ 4 ก.ย. 48 17:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งง แล้วเกี่ยวอะไรกับฤทธิ์ จากคุณ : scottie - [ 4 ก.ย. 48 20:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหะแหะ เห็นด้วยฮะ แล้ว ฤทธิ์ เกี่ยวไรอะ งง จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 5 ก.ย. 48 00:41:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เหมือนกันครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 6 ก.ย. 48 10:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ออกจะงงๆ นะ   แต่สงสัยว่าตอนสุดท้าย  ผีสารวัตรทรงพลจะมาเข้าผู้กองสุวัจน์ก็ได้   ไม่แน่ใจ   ยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ จากคุณ : เป็นกวินทร์ (ไกรธนันท์ธวัช) - [ 6 ก.ย. 48 17:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 งง แต่ก็ happy ending เนาะ จากคุณ : travelovers - [ 6 ก.ย. 48 23:17:47 ]