สวัสดีค่ะ วันนี้เอาตอนที่ 2 มาลงให้แล้วนะค่ะ ขอบคุณทุกๆคนมากเลยค่ะ ที่มาอ่านนิยายที่ลาเวนเดอร์ตั้งใจแต่งค่ะ
mrs_ricken - ประมาณนั้นแหละค่ะ แต่ว่าจะเป็นยังไงต้องติดตามอ่านต่อไปนะค่ะ
I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) - ขอบคุณมากนะค่ะ ลาเวนเดอร์มาอ่านแล้ว ก็ผิดจริงค่ะ คราวนี้แก้ตัวแล้วนะค่ะ
สำหรับคนที่ไม่ชอบชลันทร อย่าเพิ่งมองจากด้านเดียวนะค่ะ รออ่านต่อไปว่าจะเป็นยังไงนะค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำอีกทีค่ะ
----------------------------------------------------
ตอนที่ 2

วันนี้ชลันทรตื่นเช้ากว่าปกติ และรีบออกจากบ้านไปทันที เพราะโดยปกติแล้ว เขาจะต้องทานอาหารเช้ากับพ่อแม่ของเขาก่อนไปทำงาน

ชลันทรขับรถตรงมายังบ้านของเจติยาเพื่อที่จะมาพบเธอ ซึ่งเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ เพราะ เจติยา กำลังนั่งทานอาหารเช้ากับครอบครัว เขาเดินเข้าไปยังห้องทานอาหารที่บริเวณปีกขวาของบ้าน

“อ้าว ลัน มาแต่เช้า ทานข้าวรึยัง” บิดาของเจติยาถามขึ้น

“ยังครับคุณลุง พอดีผมว่าจะไปส่งน้องเจที่มหาวิทยาลัยครับ” เขาตอบบิดาของเธอ แล้วสังเกตเจติยาที่นั่งทานข้าวอยู่ข้างๆ แจน

“พี่ลัน จะใจดีกับเจมากไปหรือเปล่าค่ะ เดี่ยวยายเจได้ใจหมด” แจนเอ่ยแซว เพราะเมื่อก่อนชลันทรเป็นแขกประจำของบ้านเธอ

“ลัน มาทานอาหารเช้าด้วยกันก่อน แล้วเดี่ยวค่อยไปส่งยายเจที่มหาวิทยาลัย” บิดาของเธอตัดบทสนทนา แม่ของเจติยา บอกคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ ให้จัดอาหารมาอีก1 ชุด

เจติยานั่งรับประทานอาหารไปเรื่อยๆ จนกระทั้งพ่อแม่ และพี่สาวของเธอ ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเพราะใกล้ได้เวลาที่จะต้องออกไปทำงาน เจติยาส่งสายตาอ้อนวอนไปยังแม่ของเธอ ที่นั่งอยู่ตรงข้าม แต่ไม่ได้ผล เพราะแม่ของเธอ ก็กำลังจัดสูทของสามีให้เรียบร้อย

เจติยาเดินตรงไปที่รถของเธอ โดยมีชลันทรเดินตามอยู่ข้างหลัง วันนี้เธอค่อนข้างรู้สึกหงุดหงิดที่มีเขามาตามตั้งแต่เช้าแบบนี้

“เจเดี่ยวพี่ไปล่ง” เขาบอกกับเธอ ในระหว่างที่เธอกำลังเปิดประตูรถ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่ลัน มหาวิทยาลัย มันอยู่คนละทางกับบริษัทของพี่ ไม่ใช่หรอค่ะ” เธอตอบแล้วรีบขึ้นไปประจำที่นั่งคนขับ เขาจับประตูรถฝั่งคนขับเอาไว้ไม่ให้ปิด

“พี่บอกแล้วไงค่ะ ว่าวันนี้ เดี่ยวพี่จะไปส่ง ลงมาจากรถดีกว่านะค่ะ น้องเจ” เขาพูดพร้อมผายมือออก ให้เธอเดินไปยังรถของเขา

เจติยาทำท่าทางไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินไปโดยดี เพราะรู้นิสัยกันดีว่า ถ้าชลันทรต้องการอะไรแล้วไม่ได้ มันจะเกิดอะไรขึ้น เธอนั่งเงียบมาตลอดทาง โดยที่เขามองแล้วอมยิ้ม ซึ่งทำให้เธอไม่ค่อยพอใจเท่าไร

บริเวณคณะของเจติยานั้นอยู่ติดถนนใหญ่ เป็นที่คุ้นเคยกันอย่างดี เพราะชลันทรเป็นรุ่นพี่คณะของเธอเช่นกัน เขาจอดรถใกล้กับกลุ่มของเธอที่มีเกตสลินนั่งรออยู่ เจติยาลงจากรถแล้วเดินไปหาเกตสลิน โดยมีชลันทรเดินตามหลังมาด้วย

“น้องเก๋ มาคณะแต่เช้าเลยนะครับ” ชลันทรเอ่ยทักเกตสลิน เป็นคนแรก

เกตสลินมองเจติยาอย่างสงสัย เพราะเจติยานั้นจะขับรถมาเรียนเอง แต่วันนี้กลับกลายมีชายหนุ่มรูปงามมาส่งถึงที่

“ไม่หรอกค่ะ พี่ลัน ปกติเก๋มาเช้าเป็นปกติอยู่แล้วค่ะ แต่ทำไม วันนี้พี่ลันถึงมาส่งเจละค่ะ” เกตสลินถามอย่างสงสัย

“เก๋รีบ ไปเรียนเถอะเดี่ยวเข้าห้องสายนะ” เจติยาพูดขัดขึ้นมา แล้วเร่งเพื่อนของเธอ ให้ขึ้นไปที่ตึกเรียน

“เดี่ยวสิค่ะ น้องเจ เสียมารยาทจริงๆเลยเรา เดี่ยววันนี้เลิกเรียนพี่มารับนะค่ะ แล้วน้องเก๋ เอารถมาหรือเปล่าครับ” ชลันทรเอ่ยขึ้น พร้อมถามเกตสลิน

“เก๋เอารถมาค่ะ ที่จริงเดี่ยวเก๋ไปส่งเจเองก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรบกวนพี่ลันหรอกค่ะ” เกตสลินพูดด้วยความจริงใจ เพราะดูจากหน้าตาเพื่อนของเธอ คงไม่ต้องการให้ชลันทรมารับเท่าไรนัก

“ก็ได้ค่ะ ไว้เจอกันนะค่ะ” เขากล่าวทิ้งท้ายก่อนที่จะขับรถออกไป

เจติยาถอดหายใจ อย่างเบื่อหน่าย เกตสลินยิ้มให้เพื่อนของเธอ อย่างเข้าใจ เพราะเจติยาเคยเล่าถึงชลันทร ในแง่ที่เธอไม่เคยคิดเลยว่า ผู้ชายที่ดูดี และ แสนอบอุ่นคนนี้ จะทำให้เพื่อนเธอต้องเสียใจได้ขนาดนั้น

หลังจากวันที่ชลันทรมาส่งเจติยาที่มหาวิทยาลัย ทุกคนในคณะก็เริ่มพูดเกี่ยวกับพวกเขา เกตสลินเองก็ช่วยอะไรไม่นานมากนัก เพราะเรื่องนินทานั้น ก็ทราบกันดีกว่า ถ้ามีคนเริ่มพูดแล้วมันก็ หยุดยาก คงต้องรอแต่ให้คนลืมกันไปเอง

โดยที่จริงแล้ว ชลันทรเองรู้อยู่ว่ามันจะต้องเกินเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ตามแผนของเขาที่ต้องการจะให้มันเป็น วันนี้เขาถึงต้องมาหาเจติยาที่คณะอีกครั้ง เพื่อทำให้ข่าวนี้มันซาลง เพราะเรื่องที่เขาจะมาพูดกับเธอ นั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับ เกตสลิน

เจติยาตกใจมาก ที่ชลันทรมาถามเธอเกี่ยวกับเกตสลิน และเขายังบอกอีกว่า เขาสนใจในตัวเพื่อนของเธอมากขนาดไหน

เจติยาไม่ต้องการให้เพื่อนของเธอได้คบกับผู้ชายแบบชลันทร เธอกลัวเพื่อนของเธอจะเสียใจแบบในอดีตที่เธอเคยเสียใจมาก่อน เธอไม่ต้องการจะให้เป็นแบบนั้น เธอตัดสินใจที่จะไม่บอกเรื่องนี้ให้กับเกตสลินรู้ และเธอก็ไม่ได้ให้เบอร์ติดต่อ เพื่อนของเธอแก่เขาด้วย

ชลันทรเองไม่ได้แสดงอาการเดือดเนื้อร้อนใจอะไร เขาก็ยังคงตามเจติยาไปไหนมาไหนตลอด เผื่อว่าเขาจะได้พบกับเกตสลินบ้าง แล้ววันอาทิตย์ต้นเดือนโชคก็เข้าข้างเขา เพราะว่าจากการที่เขาตามเจติยามานาน ก็ทราบว่า วันนี้เธอมีนัดกับเกตสลินนั้นเอง

เจติยาขับรถออกจากบ้าน เธอไม่ได้สังเกตว่ามีรถเบนซ์SLK 500 ขับตามหลังเธออยู่ เจติยาขับรถไปเรื่อยๆ จนถึง ห้างสรรพสินค้าที่เป็นศูนย์รวมของวัยรุ่นและ ข้างบนนั้นก็มีโรงภาพยนตร์อยู่ด้วย

เจติยาเดินตรงไปยังร้านขายกาแฟที่อยู่ระหว่างทางเชื่อมของตึก เป็นสถานที่ที่เธอนัดเพื่อนเอาไว้ เธอเดินไปสั่งกาแฟและขนมมาทาน เพื่อนั่งรอเกตสลิน เพราะยังไม่ถึงเวลานัด ชลันทรเดินตามมาที่หลังและนั่งโต๊ะอีกฝั่งหนึ่งที่สามารถมองเห็นเจติยาได้ เกือบจะ11 โมง เกตสลินเดินเข้ามาในร้านแล้วมองหาเจติยาที่นั่งอยู่ เธอเดินเข้าไปหาเจติยาที่กำลังอ่านหนังสือ

“ขอโทษนะ เจ รถมันติด เดี่ยวเราขึ้นไปดูโปรแกรมหนังกันเลยดีกว่า” เกตสลินเข้ามาชวนเจติยา

“OK ไปเลยก็ได้ เดี่ยวจะไม่ทันดูรอบแรก ยิ่งคนเยอะๆอยู่” เจติยา บอกเพื่อนแล้วเดินออกจาร้านไปยังโรงภาพยนตร์ทันที

ชลันทรเดินตามไปถึงโรงภาพยนตร์ ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆทั้ง 2 สาว เขาเอ่ยเรียกเจติยาเสียงดัง

“น้องเจครับ” เขาตะโกน พร้อมเดินเข้ามาหาเธอ “จะมาดูหนังทำไมไม่บอกพี่ละค่ะ จะดูเรื่องไหน เดี่ยวพี่จัดการให้” เขาถามอย่างเอื้อเฟื้อ

“ไม่ต้องรบกวนพี่ลันหรอกค่ะ เดี่ยวยายเก๋ เขาจะเป็นคนเลือก พี่ลันก็ตามไปจ่ายเงินให้เก๋สิค่ะ” เจติยาพูดด้วยน้ำเสียงประชด กึ่งไม่พอใจ ชลันทรยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

“ไปค่ะ น้องเก๋ เดี่ยวไปซื้อตั๋วภาพยนตร์กันนะค่ะ” ชลันทรแตะแขนเกตสลินให้เดินออกไป เกตสลินมองเจติยาด้วยความเป็นห่วงเพราะเพื่อนของเธอ ถึงไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนแต่เจอแบบนี้ก็อาจจะทำให้เพื่อนเธออารมณ์เสียได้

เกตสลินเดินออกจากห้องขายตั๋วด้วยตั๋วหนัง 3 ใบ เธอรู้ว่าคงเป็นแผนของชลันทรที่ต้องการให้เธอไปนั่งตรงบริเวณอื่นของโรงหนังแน่นอน แต่พอเธอรับตั๋วมากลายเป็นที่หนัง 3 ที่ติดกัน เธอเองออกจะงงกับการกระทำของชลันทรเป็นอย่างมาก เจติยาเดินเข้าไปในโรงหนัง เป็นคนแรก โดยที่ปล่อยให้เกตสลินกับชลันทรเดินด้วยกัน เธออารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เจอชลันทร จะว่าไปแล้วโดยปกติเธอมีเหตุผลมาตลอดแต่ พอมีเขาเข้ามา คำว่าเหตุผลมันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้

“เดี่ยวน้องเจเข้าไปนั่งข้างในก็ได้นะค่ะ เดี่ยวพี่นั่งตรงกลางให้” เขาบอก

“เจว่า ให้เก๋นั่งตรงกลางเถอะค่ะ ผู้หญิงนั่งริมคงไม่เหมาะเท่าไรนัก” เจติยาบอกเหตุผลกับชลันทรซึ่งเขารับฟังแต่โดยดี

ชลันทรให้เกตสลินนั่งตรงกลางระหว่างเขาและเจติยา ภาพยนตร์วันนี้เป็นเรื่องที่เขาอยากจะชวนเจติยามาดูด้วยกัน แต่วันนี้กลายเป็นว่าเขาต้องมานั่งดูกับเกตสลินด้วย ความเสียดายยังมีอยู่ลึกๆ ทำให้เขาดูภาพยนตร์ไม่รู้เรื่องเลย

หลังจากที่ดูหนังเสร็จแล้ว เจติยากับเกตสลินจะไปเดินซื้อของต่อ ชลันทรอาสาเป็นคนช่วยถือของให้ เจติยาแทบจะพูดไม่ออกเลยที่เดียวว่าสิ่งที่เขาทำ ไม่ได้จะทำให้เกตสลินหันมาชอบเขาได้หรอก แล้วพอดีกับพวกเธอได้พบกับกันติทัตซึ่งมาเลือกซื้อของที่ห้างนี้เหมือนกัน

“พี่ทัตค่ะ” เจติยาเรียกเขา กันติทัตหันมายิ้มให้กับเจติยาอย่างน่ารัก

“น้องเจมาซื้อของหรอครับ” กันติทัตถาม ทั้งๆที่เห็นชลันทรกับเกตสลิน

“เจมาซื้อของกับ เก๋ค่ะ แล้วพี่ลันตามมาด้วย บังเอิญจังค่ะ ที่ได้เจอพี่ทัตที่นี้” เธอยิ้มหวานกับกันติทัต

“ครับ บังเอิญ เดี่ยวน้องเจจะไปซื้อของที่ไหนครับ พี่บริการ รับรองว่าไม่ต้องเสียค่า service”

กันติทัตรับถุงเสื้อจากพนังงานแล้วเดินตามเจติยาไป ชลันทรมองด้วยความไม่พอใจ แต่จะกัน กันติทัตออกจากเจติยา ก็คงเป็นเรื่องแปลกและอาจจะทำให้ กันติทัตสงสัยเขาได้ เขาเดินตามไปเฉยๆ พร้อมดู เสื้อผ้าไปเรื่อยๆ จนมาถึงร้าน Brand name ชื่อดัง เจติยาเดินเข้าไปดูเสื้อแล้วสะดุดตากับเสื้อฝั่งผู้ชายตัวหนึ่งมาก จึงเดินไปดูเสื้อตัวนั้นทันที

“น้องเจชอบเสื้อตัวนี้หรอครับ” กันติทัตถามขึ้น

“ค่ะ เจรู้สึกว่ามันจะเหมาะกับคนที่เจรู้จักคนหนึ่งค่ะ” เจติยาถือเสื้อตัวนั้นแล้วไปจ่ายเงินที่ Cashier

ทุกอิริยาบทของเจติยาอยู่ในสายตาของชลันทร แม้เขาจะช่วยดูชุดให้กับเกตสลินก็ตาม เขารู้ว่าคนที่เจติยาพูดถึงนั้นคือใคร ถ้าไม่ใช่เขา เพราะเมื่อก่อนเจติยา มักจะซื้อเสื้อให้เขาเป็นประจำ หรือไม่ก็จะมาเดินดูของด้วยกันเสมอ ซึ่งไม่แปลกเลยว่า เขาจะรู้รสนิยมของเจติยา เหมือนที่เจติยารู้รสนิยมของเขา
เกตสลินเลือกซื้อชุดแซคสั้น โดยที่เธอสังเกตว่าชลันทรมองดูกระโปรงอยู่ตัวหนึ่ง เธอจังเดินเข้าไปหา ชลันทร

“พี่ลันดูกระโปรงให้เจหรอค่ะ” เกตสลินถาม เพราะกระโปรงตัวที่ชลันทรกำลังดูอยู่นั้น เป็นแบบคล้ายๆที่เจติยาเคยบอกว่าอยากได้

“ครับ คิดว่าเจคงชอบแบบนี้ เดี่ยวพี่ไปจ่ายเงินให้น้องเก๋แล้วกัน” พนังงานที่อยู่ข้างๆ เขารับชุดกระโปรงของ เกตสลินไป พร้อมเดินไปหยิบกระโปรงตัวใหม่ให้ชลันทรด้วย ชลันทรบอกพนังงานให้แยกถุงเสื้อผ้า เป็นคนละชุดกัน ชลันทรถึงถุงออกมา 2 ใบ สร้างความแปลกใจให้กับ เจติยาเป็นอย่างมาก เพราะเธอเองก็ถือถุงออกมาใบหนึ่งเหมือนกัน

เจติยาขอตัวกลับบ้านก่อน เนื่องจากมารดาของเธอได้บอกให้เธฮช่วยไปเป็นเพื่อนในงานวันเกิดของผู้ใหญ่ที่ท่ารู้จักคนหนึ่ง ชลันทรเดินไปส่งเจติยาที่รถก่อนจะยื่นถุงเมื่อสักครู่ให้เธอ

“พี่ซื้อมาให้เจ คิดว่าเจคงจะชอบ” เขาบอกเธอแล้ววางถุงลงตรงที่นั่งข้างคนขับ

เจติยามองถุงที่คล้ายกับถุงที่เธอถือมาเช่นกันแล้วยื่นส่งให้เขาเช่นกัน ชลันทรรับถุงไปอย่างงงงวย รถของเจติยาขับออกไปแล้ว ชลันทรจึงตรงไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ใกล้ๆ เช่นกัน เขาเปิดดูของในถุงแล้วยิ้มออกมา เพราะเสื้อในถุงนั้น คล้ายกับเสื้อตัวเก่าที่เขาเคยบอกเธอว่ามันหายไปตั้งนานแล้ว

แล้วเขาจะทนใจแข็งกับเจติยาได้นานแค่ไหนกัน ขนาดบอกว่าจะจีบเพื่อนของเธอ เธอยังคงเฉยแถมยังเปิดโอกาศให้เอาอีก นี้เธอไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้วใช่ไหม ขนาดเกตสลินยังบอกเขาเลยว่า การจะชนะใจของเจติยาไม่ใช่จะทำได้ง่ายๆ นี้เขาจะต้องทำยังไงกับเธอนะ เธอถึงจะกลับมาสนใจเขาอีกครั้ง เขานั่งคิดสักพักก่อนที่จะขับรถออกไป

==========
จบตอนที่ 2