ความคิดเห็นที่ 1 เสียงดนตรีทุ้มหวานซึ้งดังขึ้นระหว่างที่ชายหนุ่มคนนึงกำลังจะเดินผ่านไปที่ห้องประชุม เขาเพิ่งตัดสินใจจะมาเป็นนักร้องให้ที่นี่ได้ไม่นาน แต่ว่าเขาเองก็มีชื่อเสียงจากการที่เป็นนายแบบมาก่อนหน้านี้แล้ว และก็มีหลายต่อหลายคนชื่นชอบเขาอยู่มากเหมือนกัน ด้วยหน้าตาที่คมคาย บวกกับความใจดีขี้เล่น จึงทำให้เขาอยู่ในหัวใจสาวๆ ได้ไม่ยาก..... เหมือนกับตกอยู่ในภวังค์อยู่ครู่หนึ่ง เสียงนั้นช่างอ่อนโยนและเศร้าสร้อยในเวลาเดียวกัน ถ้าเพลงนั้นไม่เป็นอย่างนั้นเอง ก็คนเล่นนั่นแหละที่มีความรู้สึกอย่างนั้น ขาของเขาเดินตรงไปที่ห้องดนตรีอย่างไม่รู้ตัว แล้วสายตาของเขาก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงนั่งสีเครื่องดนตรีชิ้นใหญ่ที่ออกจะดูใหญ่กว่าตัวเธอเสียอีก แต่เวลานี้มันช่างดูสวยงาม ผู้หญิงกับเชลโล่ เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเข้ากันได้ดีขนาดนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เขาติดตราตรึงใจมากกว่านั้น ก็คงจะเป็นแววตาที่เศร้าสร้อยกระมัง เธอมีอะไรต้องคิดต้องเศร้ากันนะ เสียงเสียดสีของเส้นสายดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะวางเครื่องดนตรีเครื่องนั้นลง ทุกย่างก้าวของเธออยู่ในสายตาของเขาอย่างที่เขาไม่สามารถถอนสายตาได้เลย..... "อ้าว พัทธ์ มายืนอะไรอยู่ตรงนี้วันนี้ไม่มีงานเหรอ" เสียงใสๆ ถามขึ้นพร้อมกับปั้นยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างสุดความสามารถ "มายืนฟังเพลง มีคนเขาบอกว่า เพลงที่พัทธ์ร้องอยู่ตอนนี้คนแต่งเขาแต่งด้วยเชลโล่ เลยอยากมาฟังว่าเสียงมันเป็นยังไง" เขาพูดพร้อมกับยิ้มตาหยีให้ เล่นเอารันอดที่จะค้อนคนตรงหน้าไม่ได้ "แล้วไม่มีงานเหรอเนี่ย มายืนแซวชาวบ้านเขาอยู่ได้" พัทธ์อยากจะบอกเหลือเกินว่า ถ้าชาวบ้านน่ารักขนาดนี้ เขาก็ยินดีที่จะอยู่กับชาวบ้านต่อไป "มีสิ ทำไมไม่มี ก็เพลงดีๆ กับเสียงดีๆ มันก็ต้องดังเป็นธรรมดา" เสียงเขาพูดกึ่งเล่นกึ่งจริง ทำให้อีกคนยิ้มออกมาได้จากใจ เพราะรันยิ้มสวย พัทธ์เลยชอบที่จะแหย่ให้เธอยิ้ม "เล่นอีกสิ ชอบ" รันยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะลงมีเล่นเครื่องดนตรีชิ้นโปรดให้เขาฟังอีกครั้ง พัทธ์นั่งฟังดนตรีอย่างเคลิบเคลิ้ม เขาชอบทั้งเสียงดนตรี แล้วก็ชอบคนที่บรรเลง ทำไมกันนะ เธอจะต้องมีเจ้าของแล้วด้วย "แฟนของไอ้รันเหรอ เลิกไปเสียดีกว่าผู้ชายอย่างนั้น แต่มันก็ยังทนมาได้ 4-5 ปีนะ อึดชะมัดเลย" เสียงพี่เอกโปรดิวเซอร์พูดขึ้นอย่างเซ็งๆ "ไอ้รันเคยไปเที่ยวกับพวกเราครั้งนึง ครั้งแรกและครั้งเดียวจริงๆ เพราะนั่งสนุกกันไปได้ไม่เท่าไหร่ แฟนมันก็โทรมา เสียงโวยวายออกมาจากโทรศัพท์เลยล่ะ ไอ้รันมันก็พยายามอธิบายนะว่าพี่มาเลี้ยงฉลองที่ยอดขายทะลุล้าน แต่แม่มก็ไม่ฟังอะไรเลย ถามมารันอยู่ไหน แล้วก็ขับรถมารับ แล้วตอนมานะ มองพวกพี่ตาขวางเลย ส่วนไอ้รันก็เดินตัวลีบตามไป" "หวงเหรอพี่ แต่ก็อย่างว่าแหละรันน่ารักนี่เนอะ ปั้นเป็นนักร้องได้สบายเลย ถ้ารันเป็นนักร้อง ผมยอมเป็นรักโปรโมทให้เลยนะเอ้า" พัทธ์พูดอย่างอารมณ์ดี "พูดมากไป แต่เขาว่ากันว่าแฟนไอ้รันไม่ได้รักมันเลยนี่" คำพูดของพี่เอกทำให้นักร้องหนุ่มตาโต "ไม่ได้รักได้ไงพี่ คบกันมา 4-5 ปี" "เขาว่ากันว่าไอ้รันมันตื้อ อย่างว่าแหละมันรักของมันมาก มันก็ต้องยอมเขาทุกอย่าง ไม่ว่าดำหรือขาว มันก็ว่าเขาดีแหละนะ" พี่เอกยกแก้วเหล้าดื่มขึ้นอีกหนึ่งอึกก่อนมองไปที่แสงไฟที่มืดสลัว "กรรมของมัน มีคนดีๆ รักมันมาชอบมันเยอะแยะ แต่มันก็ไปไหนไม่รอด ต้องอยู่กับแฟนมัน ไม่รู้ชาตินี้มันจะมีความสุขกับเขาบ้างหรือเปล่า" พัทธ์คิดตามสิ่งที่โปรดิวเซอร์ที่แก่กว่าเขาไม่กี่ปีบอกเล่า มิรันดา ผู้หญิงนัยน์ตาเศร้า สิ่งนี้ใช่ไหมที่ทำให้เธอดูเศร้าสร้อยอยู่ตลอดเวลา ถ้าเขาเป็นผู้ชายคนนั้นของเธอ เขาจะทำให้เธอมีความสุขตลอดเวลา แล้วจะเป็นเขาได้ไหม ที่ทำให้เธอยิ้มได้เสมอ ท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิด ในห้องที่มียังมีแสงไฟอยู่ หากแต่เงียบเหงายิ่งนักในความคิดของรัน ใกล้กันเพียงแค่นี้ แต่ว่าก็ห่างไกลกันเหลือเกิน เธออยากจะเข้าไปกอด ไปออดอ้อนอย่างที่ใจอยากจะทำ แต่ว่าสิ่งที่เธอทำได้ก็เพียงนั่งมองดูเขาอยู่อย่างนี้เท่านั้น ได้มอง อย่างน้อยเธอก็ได้มอง ดีกว่าไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา "ไม่ไปนอนอีกเหรอ" เขาถามเสียงห้วน เมื่อเห็นเธอเอาแต่นั่งมองหน้าเขาอย่างนี้ รันส่ายหัวจนผมยาวๆ ของเธอสะบักพริ้วไปทั่วหลัง ดูน่ามองยิ่งนัก "ยังหรอก รอเล" เธอพูดพลางยิ้มหวานให้ หวังว่าเขาจะนึกดีใจขึ้นมาบ้าง "รอทำไม รู้ไหมว่ามันเสียสมาธิ ไปนอนไป" เขาพูดเสียงกึ่งรำคาญๆ ทำให้รันก้มหน้านิ่ง "แต่ว่า..." "ไม่มีแต่ ไปนอนไป!!" เสียงห้วนๆ สั้นๆ กึ่งตวาดทำให้รันต้องก้มหน้านิ่ง แล้วก็ลุกขึ้นตามที่เขาบอก เธอไม่อยากให้เขารำคาญ เพราะเธอไม่อยากจะให้เขาไล่เธอให้ไปไกลจากชีวิตของเขา แม้ว่าจะเจ็บ แต่ว่าเธอก็ยินยอมที่จะเจ็บ เวลาผ่านไปค่อนคืนแล้ว ตอนนี้เลเองก็รู้สึกเพลียๆ ที่จะทำงานต่อ เขาลุกขึ้นบิดซ้ายบิดขวาสองที ก่อนที่จะมองที่กรอบรูป เขากับรันมีรูปถ่ายคู่เพียงรูปเดียว และเป็นรูปตอนที่เขาทั้งคู่ไม่รู้ตัวว่าโดนถ่ายด้วยซ้ำ ไอ้โก้เพื่อนตัวดีช่วยถ่ายให้ เพราะเขาเองปฏิเสธเสียงแข็งที่จะถ่ายรูปคู่กัน เขาไม่เห็นความจำเป็นอะไรเลย ส่วนรันน่ะเหรอ พอได้รูปใบนี้มาก็เอาไปใส่กรอบอย่างดี ไม่ว่าเขาจะว่ายังไงก็ไม่ยอมเชื่อฟัง ทั้งๆ ที่ปกติรันเองไม่เคยขัดใจเขาสักที "พอก่อนดีกว่า" เขาพูดกับตัวเองก่อนจะวางอุปกรณ์ทั้งหมด เดินเข้าไปในห้อง แน่นอนว่าเขาคาดหวังจะเห็นคนตัวเล็กนอนหลับสบายใต้ผ้าห่มอุ่น แต่คืนนี้มันไม่ใช่อย่างนั้น "พัทธ์อย่าอำรันสิ... หึ ไม่เชื่อหรอก" เสียงใสๆ ของคนที่ชื่อว่าเป็นแฟนคุยโทรศัพท์เสียงสดใสอยู่ที่ระเบียงห้อง นานแล้วสินะที่เขาไม่ได้ยินเสียงเธอสดใสอย่างนี้ แต่ว่าเธอคุยอยู่กับใคร "ทำไมยังไม่นอนอีก" เขาพูดเสียงดัง ราวกับตั้งใจให้คนที่อยู่ปลายสายได้ยิน รันเองก็ค่อนข้างตกใจกับเสียงของเขา รีบละล่ำละลักบอกกับพัทธ์ว่าขอวางก่อน "พอดีเพื่อนรันโทรมาน่ะค่ะ เขาเหงา ก็เลยให้มาคุยเป็นเพื่อน" รันพูดเหมือนเด็กที่ถูกจับได้เมื่อทำผิด เลเองก็เพียงแต่ยักไหล่ ทำท่าไม่สนใจ แล้วก็ล้มตัวลงนอน รันลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยเขาก็ไม่อาละวาด แต่ก็นั่นแหละ เขาจะอาละวาดทำไม ในเมื่อเขาต้องการจะให้เธอไปจากเขา ในเมื่อเขาไม่รักเธอ ดังนั้นเขาไม่มีทางจะหึงเธอหากว่าเธอคุยกับผู้ชายคนอื่นหรอก รันวางโทรศัพท์ลงข้างเตียงก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆ เขา ท่ามกลางความมืดมิด ไม่มีใครพูดอะไร มีแต่เสียงหายใจเท่านั้นที่บอกว่าอีกฝ่ายยังคงอยู่ (มีต่อค่ะ) แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 48 23:35:24 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 ก.ย. 48 23:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตะวันยามเช้าของวันเสาร์ก็ดูเหมือนว่าจะสดใสเหมือนทุกวัน เช้านี้เลก็ขยับตัวตื่นก่อนเหมือนกับทุกที อะไรๆ ของรันก็ดีหมดทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนอนขี้เซา แก้เท่าไหร่ก็ไม่หายเสียที เขามองดูคนข้างกายก่อนที่จะเอามือปัดผมที่หล่นลงมาปิดหน้าเบาๆ เลเองก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่า นับวันมิรันดา* ดวงจันทร์ที่เฝ้าโคจรเขาคนนี้ดูสวยและเปล่งปลั่งขึ้นทุกวัน ไม่แปลกหรอกที่จะมีใครมาหลงมาชอบ แต่ถ้าวันนึงเธอจากเขาไปกับใครสักคนที่รักเธอ และดีกับเธอมากกว่าเขา เขาจะรู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า เป็นคำถามที่เขาเองก็ไม่อาจจะรู้คำตอบได้เลย แล้วเสียงข้อความเข้า ก็ดังขึ้นกระทบโสตประสาท และทำลายห้วงความคิดของเขาเสียก่อน เขาหันไปมองโทรศัพท์ของรันที่มีข้อความเข้ามา คิ้วเข้มขมวดมุ่น ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็กดอ่าน ขณะที่เจ้าของโทรศัพท์พลิกตัวไปอีกทาง แล้วเอาผ้าคลุมโปงเพื่อกันแสงแดดที่ลอดเข้ามา คิ้วหนาเริ่มขมวดคิ้วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้มีเพียงข้อความเดียว และที่สำคัญ พัทธ์ส่งข้อความหารันเป็นประจำ แล้วแต่ละข้อความก็แสดงถึงความห่วงใย 'กินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวจะปวดท้องอีก' 'พรุ่งนี้ว่าง จะแอบไปฟังรันเล่นเชลโล่อีกนะ' 'ฝันถึงพัทธ์บ้างนะครับ' และข้อความสุดท้ายที่เพิ่งส่งมาเมื่อครู่นี้ 'อย่าลืมนัดเราเย็นนี้นะรัน ถ้าลืมพัทธ์น้อยใจตายเลย จากพัทธ์ของรัน' ร่างสูงกำโทรศัพท์แน่นอย่างลืมตัว เขาอยากจะจับเธอมาเขย่าถามให้รู้เรื่องนัก เขาก็ไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร หากแต่ว่าเขาไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับเธอ ระหว่างที่เธอยังอยู่กับเขายังนอนอยู่ข้างเขาตรงนี้ "เลหิวหรือยัง?" รันเดินออกมาจากห้อง ผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อย ตอนนี้เธอเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ ที่เพิ่งตื่นนอนไม่มีผิด "กินกาแฟไปแล้ว" เสียงของเขาดูไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก ทำให้รันรีบเดินเลี่ยงไปอีกทาง ไปทำอะไรง่ายๆ ให้เขากิน ไข่ดาวไม่สุกดี พร้อมไส้กรอกสีแดงหอม เสิร์ฟอยู่ตรงหน้าคนที่ทำหน้าบึ้ง เขาปรายตามองอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนที่จะหันไปสนใจหนังสือพิมพ์ตรงหน้าเหมือนเดิม "ไม่หิวเหรอ หรือว่าอยากกินอย่างอื่น งั้นเดี๋ยวรันไปอาบน้ำแล้วจะไปซื้อให้นะ" รันพูดอย่างเอาใจ "อาบน้ำแล้วไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่า แล้วตอนเย็นก็ไปด้วยกันเสียเลย" คำพูดของเขาทำให้รันตาโตมองเขา "ก็ตอนนั้นรันขอไปด้วยเลไม่ให้ไป รันเลยนัดเพื่อน... เอาไว้แล้ว" เขาเงยหน้าขึ้นมามองผู้หญิงที่ได้ชื่อขึ้นเป็นคนรักชั่วครู่ ...ก็ยังดีที่ไม่คิดจะปิดบังว่าจะไปข้างนอก.... "นัดกับใคร" เขาถามเสียงเรียบ ทำไห้เธอเดาไม่ถูกว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน ปกติเขาไม่ใช่คนที่เก็บอารมณ์สักเท่าไหร่ ไม่พอใจอะไรก็แสดงออกมาเลย วันนี้นิ่งๆ ยังไงไม่รู้สิ "ก็... พี่ๆ ที่บริษัทน่ะ กินเลี้ยงกันนิดหน่อย" รันตอบเสียงเบา "ถามว่าใคร ก็บอกว่าสิว่ามีใครบ้าง" เสียงเขาเริ่มเขียวๆ ขึ้นมาแล้ว ทำให้รันอดที่จะหวาดๆ ไม่ได้ "ก็.... ลูกพีช มณ" รันเอาชื่อผู้หญิงนำก่อน แล้วก็เงียบไป "แค่นี้?" เขาถามเหมือนไม่ใส่ใจ แต่รันรู้ดีว่าเธอเองต้องตอบ "พี่เอก โก้ก็ไปนะ" รันน้ำเสียงดีขึ้นหน่อย เมื่อพูดถึงเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย "เขาไปกันตั้งหลายคน ปล่อยให้เขาไปกันเถอะ รันก็ไปกับเรา" เขาพูดพลางพยายามสะกดกลั้นอารมณ์เต็มที่ ทำไมรันถึงโกหกเขา หรือถ้าไม่โกหก ทำไมถึงไม่เอ่ยชื่อของคนที่คุยกันทุกคืน ส่งข้อความหากันทุกวันออกมา "แล้วคนชื่อพัทธ์ล่ะ ไม่ไปด้วยเหรอ" เขาอดไม่ได้ที่จะพูดชื่อนั้นออกมา "ใช่ๆ รันลืมพัทธ์ไป พัทธ์บอกว่าจะมารับ ฉะนั้นเลไม่ต้องเป็นห่วงนะ" คนตัวเล็กพูดโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ "ก็บอกว่าไม่ให้ไปยังไงล่ะ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง โทรไปบอกพวกเขาเลยนะว่าไม่ไปแล้ว!!" เลตะคอกเสียงดัง ทำให้รันอดที่จะตกใจไม่ได้ แม้ว่าจะถูกเขาดุเขาตะคอกหลายครั้ง แต่ก็อดที่จะตกใจทุกครั้งไม่ได้สักที "แต่ว่า...." "ไม่มีแต่ ไปอาบน้ำ เราจะออกจากบ้านเดี๋ยวนี้" รันพยายามสะกัดกลั้นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อทะลักออกมา เธอจะบอกได้ยังไงว่าเพื่อนที่ทำงานจะเลี้ยงวันเกิดให้เธอ เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เคยที่จะจำได้ แถมเขายังนัดกับเพื่อนเอาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะไปข้างนอก พอเธอขอไปด้วยเขายังตะคอกใส่เลยว่า 'มีแต่ผู้ชายจะไปได้ไง' "เลไม่มีเหตุผลเลย" เลแทบอยากจะไม่เชื่อหูตัวเองว่ารันกำลังจะขัดเขา รันเองก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่าเธอกำลังต่อว่าเขาอยู่ เพราะที่ผ่านมา เธอไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่งๆ สักครู่ ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำที่บาดหูเธอออกมา "ถ้าไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่ ออกไปเลยไป อยากไปไหนก็ไป แล้วก็ไม่ต้องกลับมา" ไล่... เขาไล่เธอให้ไปไกลๆ จากเขา นี่เขากำลังไล่เธอหรือนี่ รันเม้มปากแน่นสนิทจนเธอรู้สึกเจ็บ แต่น้ำตาที่กำลังจะเอ่อล้น เธอก็ปล่อยให้ออกมาตอนนี้ไม่ได้ รันหันหลังโดยที่ไม่พูดอะไรแล้วก็เข้าพลุบเข้าไปในห้องน้ำ เลได้ยินเสียงฝักบัวหล่นกระทบพื้นหนักๆ เขาหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟา เพื่อสงบสติอารมณ์ *มิรันดาชื่อดวงจันทร์ของดาวยูเรนัสค่ะ (เจอกันตอนหน้าค่ะ) แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 06:11:45 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 48 23:35:52 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 ก.ย. 48 23:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอบกระทู้ค่ะ ^^ คุณจิตเดิม - - อยากให้มันเศร้าสุดๆ แต่ไม่รู้จะทำได้มากแค่ไหน T^T คุณscottie - - อย่างที่บอกไปแหละจ้า เป็นเราเราจะเอาสุกี้ปาให้หัว ชิส์ คุณโอเลี้ยงแก่ๆ - - ขอบคุณที่ช่วยบอกข้อผิดพลาดค่ะ คุณstupid_9pm - - ท่าทางจะชอบผู้ชายสไตล์แบบเรา เย็นชาหน่อยๆ คุณแมวเหมียวสีขาว  - - อนุญาติให้ถีบค่า เพราะเราเองก็เผลอถีบไปแล้ว ถ้าดูดีๆ จะเห็นรอยเท้าเราที่หลังพระเอก ฮา.......... คุณรียา  - - พระเอกใจร้ายนี่แหละ เราชอบ คิคิ คุณหนอนแว่นตาโต - - มาต่อช้าไปนิด ไม่ว่ากันเน้อ คุณnongwin - - อนุญาตให้ถีบค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำผิดค่า คุณtravelovers - - ยีหัวเหรอ อืม... น่าสนใจแหะ คิคิ คุณW i n t e r b e r r y - - ความรักไม่มีว่าโง่หรือฉลาด มีเพียงแต่ยอมหรือไม่ยอม (พูดอย่างนี้ก็เป็นด้วยแหะ คิคิ) คุณหนูจ๋า  - - มาด้วยคอนเซ็ป "กองทัพเดินด้วยท้อง" ป.ล. ชอบเหมือนเราเลย คิคิ คุณหมูน้อยแก้มแดง - - คิคิ จ้าๆ ตามสบายเลย คุณnatraps - - ต้องคอยดูต่อไปว่าจะสูญเสียแค่ไหน คุณฌาฎา - - คงมีบ้างแหละค่ะที่เหนื่อย แต่ทนได้นานเเค่ไหนต้องติดตาม คุณพิณพลอย - - ขอบคุณค่า เราก็รอเรื่องคุณพิณพลอยเหมือนกัน กำลังลุ้นพระเอกจะ....นางเอกหรือเปล่า .... เราหมายถึงทำร้ายนะคะ อย่าคิดมาก ^ ^ คุณรสา รสา - - นั่นจิ ตอนนี้นางเอกก็ช้ำใจแย่แล้ว คุณลูฯ - - แน่ใจนะคะว่าเสียดายน้ำใจ ไม่ได้เสียดายสุกี้จริงๆ คุณcoolning  - - รุมๆ ไปเลย สมน้ำหน้าพระเอก เราไม่ปกป้องเลยเน้อ คิคิ มีน - - ปั่นมาให้อ่านแล้วอีหนู คุณKwan  - - รับอาสาถีบให้ค่า คุณพีท - - ^ ^ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 21:28:59 จากคุณ : mrs_ricken - [ 6 ก.ย. 48 23:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีต่อแต่ทำไมซ้ำล่ะค่ะ T-T จากคุณ : JingleJ - [ 6 ก.ย. 48 23:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จิงด้วย ความเห็น 1 กับ 2 มันซ้ำกันนา ต่อจากเสียงลมหายใจจะมีอะไรต่อมั้ยน้อ ฮิฮิ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 7 ก.ย. 48 00:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นั่นสิ ทำไมลงซ้ำล่ะ จากคุณ : scottie - [ 7 ก.ย. 48 01:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ปกติไม่ค่อยได้อ่านเรื่องสั้นค่ะ แต่เห็นชื่อคุณmrs_rickenมานานแล้ว ไม่เคยได้มีโอกาสชื่นชมผลงานสักทีก็เลยแวะเข้ามาอ่านหน่อย ทำท่าจะติดซะแล้วสิเนี่ย เอามาลงต่อไวๆนะคะ ชอบนักเชียวพระเอกเย็นชา อิอิ จากคุณ : I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) - [ 7 ก.ย. 48 03:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อา... ขออภัยอย่างสูงค่ะ เมื่อคืนลงตอนที่เบลอจัดมากๆ แล้ว เบลอแบบหาอะไรฉุดไม่อยู่ ลืมก็อปอันใหม่มาลง เฮ้อ... เอาใหม่ๆ อ่านต่อค่ะ ขออภัยอย่างสูง หน้าแตกกลางถนนเลยเรา จากคุณ : mrs_ricken - [ 7 ก.ย. 48 06:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แวบมาอ่านต่อ ถ้าไม่บอกซะก่อนว่าชื่อ 'รัน' เนี่ย มาจาก 'มิรันดา' ทำให้เกือบคิดไปว่ามันย่อมาจาก 'รันทด' มากกว่านะเนี่ย จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 7 ก.ย. 48 08:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วสลดจริงๆ กะลังคิดว่าในโลกนี้จะมีผู้หญิงแบบนี้อยู่ซักกี่คน จากคุณ : Bangkokian - [ 7 ก.ย. 48 09:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 งืม... จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 7 ก.ย. 48 13:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มายุให้รันตัดใจจากเล ไม่รู้จะสำเร็จไหม จากคุณ : ลูนาติก - [ 7 ก.ย. 48 16:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไปเลยรัน เชียร์ จากคุณ : nongwin - [ 7 ก.ย. 48 16:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เย้ รันไปเลย มีคนน่ารักๆ รออยู่ ... หุหุ ตอนต่อไป มาไวไวนะค่า ... :) จากคุณ : natraps - [ 7 ก.ย. 48 17:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพิ่งจะได้อ่านค่ะ..สนุกมาก ^^ ให้รันแข็งข้อเยอะๆนะ..เลจะได้หึง! อิอิ (ต่ออีกเร็วๆ น้า..รออยู่) จากคุณ : Korn-kanok - [ 7 ก.ย. 48 18:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ดีนะที่รู้ก่อนว่านางเอกชื่อรัน แว๊บแรกอ่านว่ามิรินดา นึกถึงน้ำอัดลมอ่ะค่ะ จากคุณ : หนูจ๋า - [ 7 ก.ย. 48 19:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนูรันคะเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับพัทธ์ดีกว่าค่ะ อิอิ (ชอบชื่อพัทธ์จัง)   จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 8 ก.ย. 48 00:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพิ่งมาอ่านตอนนี้เป็นตอนแรก รู้สึกเหมือนเลก็รักรันอยู่นี่นะ ไม่น่าจะใช่หวงเพราะกำลังจะสูญเสีย งืมม... ขอกลับไปอ่านตอนแรกก่อนดีกว่า ..อิอิ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 8 ก.ย. 48 03:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านต่อตอนที่หายไป นึกว่าต่อจากลมหายใจจะมีอะไรต่อซะอีก ฮุฮุ ไม่รู้ว่านายเลเริ่มหวั่นไหว หรือว่า กลัวจะเสียของที่เคยเป็นของตัวเองกันแน่ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 8 ก.ย. 48 08:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เหอๆๆๆ ช่างเป็นผู้ชายที่...เฮ้ย..... รันน่ะรัน....รักมันเข้าไปได้งัย.... ผู้ชายอะไร ไม่มีเหตุผล เย็นชา โหดร้าย...เหอๆๆๆ ปล. พี่พู่....อย่าลืมแสนรักของเราหละ หายไปนานเลยเน้อ... นึกว่าไม่สบายซะอีก กะว่าจะโทรไปถามแล้วเชียว... จากคุณ : SASSY MEEN - [ 8 ก.ย. 48 10:46:35 A:10.45.2.66 X:202.28.180.201 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอ้าาา!!..ไปกันใหญ่แล้ว ผู้ชายอย่างนายเลนี่ช่างแปรปรวนเหมือนคลื่นลมในทะเลจริงๆ นะคะ นายคนนี้มีดีอะไรถึงทำให้หนูรันรักได้ขนาดนี้นะ สงสัยจริงๆ - -" จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 8 ก.ย. 48 14:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เฮ้อ ผู้หญิงนี่น่าสงสาร เวลารักใครแล้วไมหัวมันปักไม่ยอมเงยขึ้นสักที เอิ้กกก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 9 ก.ย. 48 07:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อื่ม..กลับมาแล้วค่ะ^^ ยังรอตอนตอ่ไปอย่างใจจดใจจ่อนะ จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 9 ก.ย. 48 20:50:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เฮ่ยหนูรันเก็บผ้าหนีไปอยู่กับพัทธ์กันเถอะ ก่อนไปอย่าลืมตบหน้านายเลสักฉาดด้วยนะ หมั่นไส้ค่ะหมั่นไส้นายเล จากคุณ : รียา - [ 10 ก.ย. 48 01:46:25 A:203.172.104.178 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วสงสารจัง ให้รันไปรักกับพัทธ์ดีกว่านะ จากคุณ : blvan - [ 11 ก.ย. 48 19:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 น้องรันจ๋า รีบ run เลยเน่อ เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ลาแล้วหนา เลเก่า ผู้ชายที่น่าจากลา   รีบเลยนะ หาคนดีกว่านี้ได้อีกเยอะนะคะ อย่าไปยอม จากคุณ : coolning - [ 24 ก.ย. 48 12:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 + + + + มุมหนึ่งของหัวใจ 3 + + + + http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3738041/W3738041.html แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 48 00:33:34 จากคุณ : รสา รสา - [ 28 ก.ย. 48 00:32:35 ]