บ่ายๆ..ที่มีเวลาว่างอย่างนี้ ชั้นควรจะสะสางงานที่มีอยู่ท่วมหัวให้เสร็จ..แต่ด้วยความขี้เกียจที่มีอยู่ท่วม(ทั้ง)ตัว(เหมือนกัน) เลยทำให้ตัดสินใจมานั่งอยู่ตรงนี้ ร้านอินเตอร์เน็ต กะว่า มาระเรื่อยสักพัก ให้พอชุ่มใจ ชั้นก็จะไปละ… ไปทำงานที่ค้างๆอยู่นั้นให้จบๆไป อย่างน้อย..ถึงมันจะไม่จบ(ซึ่งเป็นไปได้ถึง95.99%)..แต่ก็ยังได้เริ่มบ้างล่ะน่า

แต่ให้ตาย นั่งไป..นั่งไป..เอ๊ะ นี่มันเกิน หนึ่งชั่วโมงแล้วนี่ ควรจะ..ไป..ได้แล้วนะ ..แต่(อีกแล้ว)ยังมีที่สนใจอยู่เลย อีกนิดแล้วกัน แล้วเป็นไงเล่า ..เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงง!! ฟ้าค่ะฟ้า ผ่าลงมาพร้อมฝนที่เทพลั่กๆๆ..ให้ตาย!! เอาน่ะไม่เป็นไร ระเรื่อยต่อ รอฝนหยุดก็ได้ ไม่เป็นปัญหา..แต่..ค่ะ..แต่..อีกไม่นานนานทีต่อมา...เอ๊ะ!!.. ทำไมมันอืดๆล่ะ ท่าจะมีแวว...แล้วก็เป็นเช่นนั้นแล..เน็ตหลุดค่ะ...แล้ว อิชั้นจะเป็นเช่นไรได้ล่ะค่ะ เซ็งค่ะเซ็ง...

จะกลับก็กลับไม่ได้ ชุดนี้ยังต้องเอาไว้ไปทำงานตอนเย็นด้วยนี่เจ้าค่ะ((ประหยัดค่ะ ฮี่ๆๆ)) เพราะงั้น มาใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ดีกว่า...

เริ่มด้วยการสอดส่ายสายตาเล็กน้อย...โต๊ะคุณน้อง((ก็เค้าเรียกชั้นพี่ง่ะ))ข้างๆ...นี่ละกัน..แอบอิจฉาเล็กๆๆ ที่ทำงานส่งอาจารย์แล้วมีคนช่วยหาข้อมูล ..เฮ้อออออออออออออ..เราเรอะ..ช่วยตัวเองตลอด...เร้ย..เง้ยๆๆๆ...((แต่ คนที่ช่วยเขานี่ น่าจะแก่กว่าชั้นไม่เป็นรอบ ก็น่าจะได้ครึ่งล่ะน่า..เฮ้อออออออออ..น้องเอ้ย..โดนคนแก่หลอก รึเราจะหลอกคนแก่กันนะงานนี้...เอาน่าคิดในทางที่ดีค่ะ..เค้าอาจจะเต็มใจ “หลอก” ซึ่งกันและกัน ก็ได้นี่เน๊อะ ฮี่ๆๆ))

แอบสงสัยเล็กๆๆ ดูคุณน้องเธอจะสนใจในสิ่งที่ชั้นกำลังพิมพ์อยู่นี่นะ...รู้สึกว่าจะเหลือบมองมาหลายหนอยู่.....................งึ้ย!! ((คงไม่มีอะไรม้างงงงงงงงงงงงงง)) อยากจะหันไปบอกความจริงเหลือเกินว่า อย่าสนใจเร้ยค่ะ ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่ไม่รู้จะทำอะไรเท่านั้นเอง...
งือออออออออออออออออออออออออออออออออ..!!(T.T)