มวลกอหญ้าป่าทุ่งไร้ปรุงแต่ง
แดดร้อนแรงอบร่ำผิวคล้ำไหม้
ลำต้นล้าลมแรงลู่แกว่งไกว
ทิ้งยอดใบเหี่ยวแห้งด้วยแล้งนาน
จนหยาดฝนหล่นฟ้าลงมาโปรด
ดับความโหดชักพาธาตุอาหาร
พอหล่อเลี้ยงเพียงสนองความต้องการ
เพื่อสืบสานเผ่าพงศ์ดำรงพันธ์
จึงกอหญ้าแตกกอแทงหน่อสด
ค่อยปรากฏยอดงามเติมความฝัน
ผลิใบดอกออกช่อล้อตะวัน
พร้อมสร้างสรรค์คุณค่าที่หญ้ามี
เหมือนถูกหลอกดอกหญ้าจำลาทุ่ง
สู่แดนกรุงเกลื่อนกลาดบาทวิถี
เสาะแสวงแหล่งหลักพักชีวี
ทำหน้าที่ทนสู้ไม่ดูดาย
ด้วยพื้นฐานงานถนัดคือปัดกวาด
จึงไม่อาจร่ำเรียนเปลี่ยนจุดหมาย
ชะตากรรมต่ำชั้นจนวันตาย
น่าเสียดายดอกหญ้ามาจ่อมจม
ยิ่งคืนวันผันผ่านกรำงานหนัก
ย่อมสะบักสะบอมย่อมหมักหมม
อยู่กับพื้นชื้นแฉะแตะฝุ่นตม
เคยน่าชมดอกหญ้ามาเปลี่ยนไป
ดูด่างดำช้ำชอกในนอกเนื้อ
บ่มเพาะเชื้อล่วงหล่นทนไม่ไหว
เป็นไม้กวาดใช้กันไม่ทันไร
เปลี่ยนอันใหม่ขว้างทิ้งสิ่งเสื่อมทราม
มวลดอกหญ้าป่ากรุงใครปรุงแต่ง
ใครคนแล้งน้ำใจลองไถ่ถาม
ใครลงแรงสร้างเมืองรุ่งเรืองงาม
ใครอยู่ตามสลัมชอกช้ำทรวง
แด่มวลชนคนรับจ้างผู้ยากไร้
แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 49 14:47:51
จากคุณ :
วิชชา 
- [
9 ก.ย. 48 12:42:32
]
มวลดอกหญ้าในป่ากรุง
