วันนั้น
ถึงวันเก่าที่เราพรากจากกันแล้ว
ต้องคลาดแคล้วล่วงลับไปไม่เหมือนฝัน
ทอดทิ้งไว้แต่ดวงใจที่ผูกพัน
มาถึงวันนั้นได้ไม่เคยนึก
คงเหลืออยู่แต่เพียงภาพแห่งความหลัง
ที่บาดฝังร้าวใจให้รู้สึก
ยิ่งนานวันยิ่งเหมือนเชือดเฉือนลึก
ได้แต่นึกด้วยระทึกระทมใจ
ความจริงช่างโหดร้ายไม่คล้ายฝัน
กว่าจะได้มาพบกันนานแค่ไหน
แล้วฉับพลันก็พลัดพรากจากกันไป
เกินหัวใจจะสำนึกระลึกทัน
ถึงวันนี้เราก็พรากจากกันลับ
หัวอกยับเยินไปฤทัยสั่น
กาลเวลาแม้พ้นผ่านมานานวัน
ยังจำมั่นวันสิ้นหวังสิ้นพลังใจ.
(ก่อนที่จะมาเป็น......เจียวต้าย)
จากคุณ :
เจียวต้าย
- [
10 ก.ย. 48 08:44:11
]