September 11, 2001
กรุงเทพฯ--20.30 น.

ผมกับพรรคพวกเพื่อนสนิทอีกสามคนนั่งกินดื่มเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของตัวเองอยู่ที่ร้านประจำแถวสำนักงานย่านถนนสาทรเหนือ

ผมกับพรรคพวกมักถือโอกาสเอาวันคล้ายวันเกิดของแต่ละคนมาเป็นข้ออ้างในการกินดื่มอยู่ด้วยกันเสมอ--ไม่มีอะไรที่พิเศษกว่านั้น

ในวันนั้นไม่มีใครในกลุ่มมีญาณพิเศษพอที่จะสัมผัสได้หรอกว่า อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเกิดโศกนาฏกรรมสะเทือนขวัญมวลมนุษยชาติครั้งยิ่งใหญ่--อีกครั้งหนึ่ง

ไม่มีใครในกลุ่มสามารถรับรู้เรื่องราวที่อยู่อีกซีกโลกหนึ่งเนื่องจากร้านที่เรานั่งเฮอากันนั้นไม่ได้เปิดเครื่องรับโทรทัศน์ให้แขกได้รับชม เนื่องจากวันนี้เป็นวันอังคารไม่มีการถ่ายทอดการแข่งกีฬายอดนิยม--ฟุตบอล

เราสรวลเส-เฮฮาปาร์ตี้กันอยู่เกือบสองยามจึงได้แยกย้ายกันกลับที่พัก--ไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับอีกฟากฝั่งซีกโลก

ไม่แน่..หากเรารับรู้เหตุการณ์ตั้งแต่วินาทีแรก เราอาจแยกย้ายกลับที่พักกันเร็วขึ้น--คงไม่ผู้ใดมีแก่ใจที่จะนั่งละเลียดหาความสุขใส่ตัวได้อีกต่อไป

เมื่อกลับถึงที่พัก หลังอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ ผมรีบเข้านอนด้วยความมึน-ก่ำจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์--สลบไสลหลับทันที.


September 12, 2001
กรุงเทพฯ--07.00น.

เสียงกริ่งโทรศัพท์แผดเสียง เสียงปลายทางร้องตะโกนถาม--เอ็งดูข่าวหรือยัง?
ผมเปิดเครื่องรับโทรทัศน์เป็นจังหวะเดียวกับที่ภาพเครื่องบินโดยสารลำหนึ่งพุ่งเข้าชนอาคาร ‘World Trade Center’ เสียงระเบิดกึกก้องกัมปนาท พร้อมกับเสียงร้องสบถของนักข่าว--Oh!, Shit

ส่วนผมร้อง--เฮ้ย! พร้อมกับขยี้ตา ตบหัวตัวเองให้หายจากความมึนเมากลับสู่โลกแห่งความจริง

ผมตัดสินใจโทรศัพท์ไปลางานด้วยความรู้สึกว่า ‘สงคราม’ จะต้องเกิดขึ้นในไม่ช้า--เมื่อรัฐบาลอเมริกันทราบว่า ‘นี่คือการก่อการร้าย’ ต่อประเทศของตน

อะไรที่ทำให้ผมคิดได้เช่นนั้น?!

- ผมคิดถึงการโจมตีฐานทัพเรือสหรัฐฯภาคพื้นแปซิฟิก ‘Pearl Harbor’ ของกองทัพญี่ปุ่นในช่วงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 การกระทำครั้งนั้นของเหล่านักรบลูกพระอาทิตย์เหมือนกับการไปแหย่ยักษ์หลับอย่างอเมริกาให้ตื่น และกระโดดเข้าร่วมสงครามอย่างเต็มตัว..กระทั่งการอ้างความชอบธรรมโดยการทิ้งระเบิดปรมานูที่เมืองฮิโรชิมาและนางาซากิ เพื่อยุติสงคราม--หรือเอาคืนบ้างจากการสูญเสียที่อ่าวเพิร์ล..มาครั้งนี้ ‘กลุ่มก่อการร้าย’ ที่อ้างว่าเป็นผู้เบื้องหลังการก่อวินาศกรรมก็ได้มาแหย่-กระตุกหนวดเสือถึงถ้ำ.

และหลังจากเหตุการณ์ 9/11 เพียงไม่กี่เวลาให้หลัง รัฐบาลอเมริกันระบุชี้แน่ชัดว่าเหตุการณ์นี้มันคือ ‘การก่อการร้าย’ และต่อไปนี้เขาจะขออ้างความชอบธรรม--อีกครั้ง..เพื่อประกาศสงครามต่อต้านการก่อการร้ายทุกรูปแบบ มีการสืบสวนค้นลึกลงไปว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการก่อวินาศกรรมการร้ายนี้คือ ‘Osama bin Laden’ โดยมีกลุ่ม ‘Taliban’ ให้การสนับสนุนที่พักพิงในประเทศอัฟกานิสถาน รัฐบาลอเมริกันไม่รั้งรอที่จะปล่อยให้อาชญากรลอยนวล กองทหารนับพันกระโจนเข้าสู่การไล่ล่า-เด็ดหัวผู้นำขบวนการก่อการร้ายในทันที

สงครามจึงอุบัติขึ้นอีกครั้ง--ท่ามกลางความชอบธรรม?!


September 11, 2005
กรุงเทพฯ--00.00 น.

แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นล่วงเลยมา 4 ปี ยังไม่มีข่าวแน่ชัดว่านายบินลาเดน ที่รัฐบาลอเมริกันหมายหัวจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร บ้างว่าตายแล้ว-บ้างว่ายังมีชีวิตอยู่ แต่ที่แน่ๆยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่า ‘เขา’ ยังอยู่หรือตาย และที่แน่นอนไปกว่านั้น ประชาชนชาวอัฟกันล้วนต่างต้องเจ็บปวดกันไปถ้วนหน้า--ผลพวงจากสงคราม!!

- ประเทศ ‘อิรัค’ ปราศจากผู้นำที่มีชื่อว่า ‘ซัดดัม ฮุสเซน’ โดยการปลดปล่อยจากประเทศมหาอำนาจ--สหรัฐอเมริกา เป็นการขยายผลมาจากนโยบาย ‘ต่อต้านการก่อร้าย’ หลังเหตุการณ์ 9/11 เมื่อ 4 ปีก่อน.

- เกาหลีเหนือ คือประเทศที่ถูกกาหัวเป็นประเทศต่อไป--ประเทศที่อยู่ในข่ายเป็นภัยคุกคามต่อสันติภาพของโลก.

‘โลก’ ในศตวรรษที่ 21 ต่างผ่านพ้นทั้งสงครามโลกมาสองครั้ง ต่างผ่านพ้นสงครามเย็น และกำลังก้าวย่างสู่สงครามใหม่อีกครั้ง--สงครามแห่งการก่อการร้าย!

สงครามก่อการร้ายได้ขยายวงกว้างไปทุกพื้นที่ทั่วโลก โดยเฉพาะกลุ่มประเทศที่พันธมิตรกับสหรัฐฯ

จาก ‘มหานครนิวยอร์ก’ สู่ ‘กรุงมาดริด’ และ ‘มหานครลอนดอน’

และยังคงมีต่อไป..ต่อไป และต่อไป

หากว่าวันนี้--มนุษย์ ยังคงมีความ ‘ชอบทำ’ มากกว่า ‘ชอบธรรม’


‘Only the dead have seen the end of war’--Plato

ด้วยมิตรภาพ
11 กันยายน 2548