หวานใจ นายโหด

เคยมีเพื่อนของนายโหด ถามฉัน อยู่บ่อยๆ ว่า การมีนายโหด เป็นหวานใจนั้น ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไปบ้างไหม

ฉันเองก็ต้องกัดฟัน แล้วพูดว่า ไม่เลย ฉันนะ ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ แต่ความเป็นจริงนั้น ใครจะไม่เปลี่ยนได้ เมื่อต้องคบกับคนที่ตรงกันข้ามตัวเอง ทุกอย่าง ประมาณว่า ฉันซ้าย นายขวา เธอขวา ผมจะซ้าย แบบนั้นเลยล่ะ

ชีวิตฉัน ที่แสนจะธรรมดา เริ่มไม่ธรรมดา ตอนก่อนที่มีนายโหดเข้ามา ฉันนะ ภูมิใจเสียมากมาย ว่าฉันเป็นยัยตัวร้ายที่แสนจะ เข้มแข็ง ฉันนะ จะยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งผู้ชายคนไหนๆ แล้ว ยิ่งผู้ชายที่ไม่น่ารัก คบกันแล้วไม่ชุ่มชื่นหัวใจนะ อย่าหวังเลย ว่าจะอยู่กับฉันได้ แต่ทุกอย่างที่ภูมิใจ มันก็มลายหายไป …. ฉันคือ ยัยตัวร้าย ที่แสนอ่อนแอ

เราเคยพบกัน ตอนนั้น ฉันยังเรียนอยู่ม.ปลาย ตั้งแต่ตอนนั้น แล้ว ที่เราไม่ค่อยถูกชะตากัน แล้วโชคชะตาตอนนั้น มันก็ชอบหาเรื่องให้ฉันทะเลาะกับนายโหดนี่อยู่ได้ ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ ส่วนเขาก็ผู้ชายเจ้าระเบียบ ตอนที่จบม.6นะ ฉันนะ สวดมนต์ในใจ ตีปีกดีใจ สุดๆ ขออย่าได้เจอนายโหดอีก

พอฉันเรียนจบ ได้ปริญญามาแขวนฝาบ้านแล้ว ที่นี่ฉันก็เริ่มทำงานล่ะ สมัครอยู่หลายที่อยู่เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็มาลงตัวที่นี้ นิตยสาร ผู้ชาย ที่ชื่อ Party 17 ฉันสมัครในตำแหน่ง บรรณาธิการ แต่ กลับได้ เป็น คอลัมนีสต์แทน บ.ก.อำนวยการ บอกกับฉัน ในวันแรก ว่าเขาชอบฉันมากๆ และอยากให้เป็นบรรณาธิการนิตยสาร แต่ติดนิดเดียว ตรงที่ เขามีสองตัวเลือกที่ตัดใจไม่ได้ คือหนึ่ง ผู้หญิงที่เก่ง คือ ฉัน และ คอลัมนีสต์หนุ่ม ที่ฝึกงานที่นี้ ก่อนฉันปีหนึ่ง

บ.ก.บอกว่า นิตยสารนี่ เป็นนิตยสารของพวกผู้ชาย เขาบอกว่า ถ้าเขาเลือกฉัน มันอาจดูไม่เหมาะ ก่อนที่เขาอธิบายเหตุผลไปมากกว่านี้ ฉันจึงถามเขาสั้นๆ ว่า ที่ไม่เลือกฉันเป็นบ.ก เพราะฉันเป็นผู้หญิง ใช่ไหม คำตอบที่เขาบอกฉัน คือไม่ เขาบอกว่าฉันต้องพิสูจน์ตัวเองให้บ.ก.นิตยสารเห็น เห็น ว่าฉันต่างหากที่คู่ควร และเมื่อเวลานั้นมาถึง บ.กจะมีสองคน

ฟังแล้วดูปลื้ม ใช่ไหมล่ะ หรือ จะสมเพชดีล่ะ …. สำหรับฉัน ฉันคิดว่า ฉันต้องทำได้แน่นอน และเมื่อการทำงานวันแรกมาถึง คอลัมนีสต์ ที่กลายมาเป็นบ.ก. Party 17คือ นายโหด ผู้ชายใจร้ายที่จองล้างจองผลาญ ฉันตลอดเวลาที่เรียนม.ปลาย …. ปีศาจร้ายก็ปราฎตัวขึ้น

“สวัสดีครับ คุณนาเดีย [^_^]”

“สวัสดีคะ คุณประวัติ[T-T]”

“ไปทำงานได้แล้วครับ อย่าเอาแต่จ้องหน้าผม”

“นายไม่คิดจะทัก จริงๆ ใช่ไหม”

“เกรงว่า จะไม่ นะ” เขายิ้มกรุ่มกริ่ม “ยัยต๊อง”

“ตาเบื๊อก” ฉันพยายามพูดเสียงเบาๆ

“ได้ยินนะ”

“คะ เจ้านาย จะไปทำงานเดียวนี้ล่ะคะ”

แต่ถึงฉันจะมีนายโหดเป็นเจ้านาย แต่ก็มีเรื่องดีๆ ในที่ทำงาน เพราะ มันเต็มไปด้วยหนุ่มหล่อนะสิ น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ แต่นั่นยังไม่พอนะ ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียว นอกจากพนังงานทำความสะอาด ฟ้าหลังฝนช่างดีจริงๆ แต่หลังจากที่ทำงานที่นี้มา สามเดือน ฉันก็ค้นพบว่า ครึ่งหนึ่งของหนุ่มหล่อ เป็นเกย์

(กรี๊ดดดดดดดดดดด T-T)

ทำให้ฉันได้เมาส์ เรื่องหญิงๆ กับพวกผู้ชาย และได้รู้เรื่องผู้ชายเยี่ยมๆ จาก แม่เสือสาวพวกนี้ แล้วยิ่งเวลาฉันไปเที่ยวกลางคืน นะ เป็นอิจฉาสุดๆ เลยล่ะ แต่ปัญหา ก็คือ ไม่มีใครมาจีบฉันสักคนเลย [T-T] ฉันหวังไว้ลึกๆ ว่าขอให้เจ้านายฉันเป็นเกย์ เพราะ ไม่ว่าฉันจะมุ่งมั่นทำงานสักเท่าไหร่ ไม่เคยเห็นค่าฉันสักที (เพราะอิจฉาฉันล่ะสิ ที่ได้เป็นผู้หญิงเต็มตัว) ที่ถึงฉันจะไม่มีคนมาจีบ แต่ฉันก็มี ที่อยู่ในใจ แล้วนะ นาย แมกซ์ ช่างกล้องประจำนิตยาสาร หล่อสุดๆ เขานะ หล่อขนาดที่ บรรดานางแบบที่มาถ่ายปกให้นิตยสารเรา ยังมาจีบ ทำให้ฉันคิดมากอยู่เรื่อย

นายแมกซ์ เขาก็เคยเผลอ บอกรักฉันเหมือนกันนะ เสียดายที่ตอนนั้นเขาเมาอยู่ ฉันก็เลยยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่แอบหวังไว้ลึกๆ เพราะ บรรดาเพื่อนสาวฉันก็แอบกระซิบอยู่เหมือนกัน ว่าเขาก็ชอบฉันอยู่

พูดมาตั้งนาน เรื่อง ความรักของฉันกับนายโหด ยังไปไม่ถึงไหนเลย วันหนึ่งหลังจากที่เราเลี้ยงฉลองปิดเล่มเสร็จ นายโหด อาสาจะพาไปส่งที่บ้าน ฉันก็คิดอยู่แล้ว ว่ามันยังไง ๆ อยู่ พอไปถึงแฟลต ฉันเองก็เริ่มเมาๆ แล้วก็คิดว่าเขาก็เมาๆ อยู่เหมือนกัน ฉันจึงเปรยเล่นๆ ให้เขาไปกินกาแฟให้สางเมาที่ห้อง ฉันไม่คิดหรอกว่าเขาจะตกลง แต่เขาก็ตกลง

และเมื่อไปถึงห้อง ห้องฉันนะ รก ไม่รู้จะรกอย่างไงแล้ว(ก็ไม่คิดว่าจะมีแขกมาง่ะ) นายโหดก็บ่นใหญ่เลยที่นี้ บ่นยิ่งกว่าแม่ฉันอีก เฮ่อ.. ฉันก็เลยหลบไปชงกาแฟให้เขา เรื่องอะไรต้องฟังเขาบ่นอีก เจอในที่ทำงานก็พอแล้ว มาเจอในบ้านตัวเองอีก ก็ปวดหัวแย่ … พอ ฉันกำลังจะหันไปถาม ว่าเอาน้ำตาลด้วยไหม

หน้าของเราสองใกล้กันสุดๆ อย่างที่ไม่เคยมาก่อน ฉันยอมรับนะ ว่า จริงๆ แล้วหน้าตาเขาก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไร ออกจะหล่อ ด้วยซ้ำ ตอนนั้นฉันแอบคิด….. ฉันเผลอใจรักเขาไปแล้ว

“คือ…..”

“โน้ตบุคส์ เธออยู่ไหน”

(กรี๊ดดดดดดดดดดด T-T)

“อะไรนะ “ น่าจะถามว่า คุณอยากจะคบกับผมไหม มากกว่านะ ในบรรยากาศแบบนี้

“เธอมีโน้ตบุ๊คไม่ใช่เหรอ ฉันจำได้”

“อยู่ตรงหัวเตียงนะ” ฉันชี้บอกเขา เขาก็รีบเดินไปหยิบ

ไม่นะ เราไม่ได้รักเขาแน่นอน ตะกี้ แค่เผลอใจเท่านั้น แต่ว่าตอนนั้นฉันสติล่องลอย ถึงกับหาน้ำตาลไม่ถูกเลยนะ หน้าแดง เพราะ ดื่มไปมากแน่เลย ไม่ได้เขิน ไม่ได้เขิน ท่องไว้

พอฉันชงกาแฟได้สองแก้ว ก็เดินเข้ามาในห้องนอน (ห้องฉันมีแค่สองห้อง คือห้องนอน กับห้องนั่งเล่นซึ่งพอมีกระติกน้ำร้อนก็จะกลายเป็นห้องครัวในตัวเลย) ฉันเห็นเขากำลัง ติดตั้ง โปรแกรมเครื่องฉันอยู่

“นายทำอะไร”

“ติดตั้งของดีให้ไง” พูดจบเขาก็นอนสบาย บนเตียงฉัน ฉันวางกาแฟให้เขาบนโต๊ะ อีกแก้วยกดื่ม โปรแกรมนี่ดูคุ้นๆ อยู่เหมือนกันนะ เหมือนฉันเคยใช้ตอนเด็กๆ

“นี่กาแฟฉันหรือเปล่า” ถึงฉันจะบอกว่า ไม่ใช่ เขาก็ยกดื่มไปแล้วล่ะ โปรแกรมติดตั้งเสร็จพอดี ดูเขาสนใจ โปรแกรมนั่นมากกว่าฉันเสียอีก ฉันคิด.. ใครรักหมอนี่ลง ก็บ้าแล้วล่ะ

“ผมให้” เขาหันมาทางฉัน ส่งบางสิ่งมาให้ฉัน เมื่อ คลี่ออกดู มันคือบัตรเติมเวลาเล่นเกมส์ กับชั่วโมงอินเตอร์เน็ต ทันใดนั้น ฉันก็นึก โปรแกรมที่ว่า นั่นก็คือเกมส์ออนไลน์ ที่ฉันเคยเล่นตอนม.ปลายนั่นเอง

“จากนี่ไป เธอต้องเล่นเกมส์นี่ทุกวัน”

“แล้วทำไม ฉันต้องเล่นด้วยล่ะ”ฉันเถียงในใจ แต่ปากมันก็หนัก เหมือนตอนที่ฉันเด็กๆ ไม่มีผิด ที่เถียงอะไรไม่ออกทุกที กับนายโหด คำพูดสั่นๆ ของฉันก็คือ “คือ โมก.. ฉันไม่….. ”

“ทำไมล่ะ” สายตาอันเย็นเฉียบ ของเขาทำให้ฉัน ปากหนักกว่าเดิม และคราวนี้ เขาสั่งให้ฉัน ต้องเขาไปร่วมเล่นเกมส์ด้วย ฉันเล่มเกมส์นี่ทั้งคืน ย้ำ ทั้งคืน เพราะเขาไม่ยอมให้ฉันนอน (โหดร้ายที่สุดดดดด T-T) เขาตั้งปาร์ตี้(ให้ช่วยกันเล่น) ให้ฉันคู่กับเขาคนเดียว สั่งห้ามตั้งปาร์ตี้กับคนอื่นเด็ดขาด ถ้าเขารู้ เขาจะหาเรื่องไล่ฉันออก(โหดร้ายที่สุดดดดด T-T) และหลังจากนี้ ทุกๆ คืน หลังจากที่ฉันทำงานให้เขาเสร็จแล้ว ฉันจะต้องเล่นเป็นเพื่อนเขาทุกคืน

และที่สำคัญ ห้ามมีแฟนในเกมส์นี้ เพราะผู้ชายคนเดียวที่ฉันจะแต่งงานด้วย ก็คือ เขา!!

(กรี๊ดดดดดดดดดดด T-T)

นรกมีจริงคะ หลังจากนั้น ฉันก็ต้องเล่นเกมส์นี้ เป็นยัยต๊อง ยังไม่พอนะคะ ยังเป็น ยัยเบื๊อก และ ตัวถ่วงความเจริญ!! ที่ทำให้เขาเก็บเลเวลได้ช้า ( ก็ฉันม่ะได้อยากเล่นนี่หว่า…) คืนไหนฉันไม่เล่นกะเขา เขาจะโทรจิกฉัน ให้ฉันเล่นให้ได้

แต่.. สิ่งที่แปลกก็คือ ฉันมีความสุขคะ ที่ได้เล่นเกมส์นี้ อาจเพราะเวลาที่เราอยู่ที่ทำงานด้วยกัน เราเป็นคู่แข่ง ชิงดีชิงเด่น เราต้องทำเป็นบาดหมางกัน แต่ในเกมส์ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ถึงอย่างนั้นฉันไม่สะดุดใจสักนิดเลย ว่า เราอาจจะรักเขาก็ได้ ฉันนะมีแมกซ์อยู่เต็มหัวใจก็ได้

เหตุการณ์ที่ตามมา จากการเล่นเกมส์อยู่ดีๆ เขาก็ไม่เล่นเหมือนเคย ทำให้ฉันหงุดหงิดมาก ก็คนมันเคยเล่นด้วยกันอยู่ หรือว่า เขามีผู้หญิงคนอื่นจะเล่นด้วยแล้ว ยิ่งคิดยิ่งแค้นใจ จริงๆ ในที่ทำงานก็พูดไม่ได้ด้วยสิ เดียวเพื่อนๆจะเอาไปแซว จนกระทั่งวันหนึ่ง ตอนที่ฉันกำลังจะกลับบ้าน เห็นเขาชื้อดอกไม้ช่อโต

หรือว่า เขามีผู้หญิงคนอื่นจะเล่นด้วยแล้ว!

ฉันรีบตามเขาไปติดติด ตอนนั้นฉันไม่รู้สึกตัวเลย แต่เขานะรู้สึกตัว เขาแกล้งยืนรอคนที่หน้าโรงพยาบาล เผลออีกทีเขาก็หายไปแล้ว พอฉันมองหา หันมาอีกที เขาก็จับฉันได้แล้ว

“ตามผมมาทำไม”

“เปล่านะฉันนัดเพื่อนไว้ต่างหาก ตั้งนานแล้วยังไม่มาเลย” ฉันรีบพูดเรื่อยเปื่อย หวังจะเขาเลิกสนใจ และเดินหนีไป

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ผมเห็นคุณตามมา”

“นายนัดสาว ไว้ใช่ไหมล่ะ เห็นถือดอกไม้ช่อโตเชียว”

“ดอกไม้ นี่ ผมเอามาเยี่ยมพ่อ”

(กรี๊ดดดดดดดดดดด ^_^)

“ตอนนี้เธอกลับไปได้แล้วไป” ว่าแล้วเขาก็จับฉันหันหลังกลับ ผลักไปข้างหน้า ตอนแรกฉันก็คิดจะกลับอยู่เหมือนกัน แต่เรื่องอะไรล่ะ ถ้า เขาโกหกล่ะ ฉันเกลียดคนโกหก เราต้องจับคนโกหกให้ได้ เพื่อความจริง เราต้องตามไปให้รู้ชัดๆ ว่า เขานัดสาว

“ฉันจะไปด้วย”

“ไม่! กลับไปเดียวนี้ อย่าทำให้ผมโมโหสิคุณ”

โมโห ดีสิ ฉันจะทำให้นายโมโหบ้างล่ะ นายทำฉันโมโห มามากแล้ว ฉันไม่ยอมหรอกนะ จะให้ฉันโมโหข้างเดียวนะ

“ก็เอาสิ อยากโมโหก็เชิญ แต่ฉันจะไปเยี่ยมพ่อนาย” (ไม่เชื่อหรอกว่า มาเยี่ยมพ่อ )

เขาคลายขมวดปมคิ้ว ก่อนหันหลังกลับเดินไป ฉันรีบเดินตาม นายโหดเดินเร็วกว่าที่คิดเยอะ ตอนแรกฉันก็เดินทันล่ะ แต่สักพักก็หลงในโรงพยาบาล นายโหดไปไหน… ฉันหลงแล้ว …. หลังจากเดินหลงสักพัก ชักจะเหนื่อย เริ่มขี้เกียจจะเดินตามหา ก็พอจะนึกได้ ว่าเขามาเยี่ยมพ่อ ฉันจำได้ว่าพ่อเขาชื่ออะไร เพราะตอนม.ปลายฉันท่องขึ้นใจเลย จะล้อ ให้อาย แต่นายโหด ล้อชื่อพ่อฉันครั้งเดียว ฉันก็เงียบ พูดไม่ออกเลย พอนึกออกก็ลอง ถามคุณพยาบาลดู

“คุณวัฒนา พะยอม อยู่ห้องไหนคะ”

คุณพยาบาลมองหน้าฉัน

“ขอดูบัตรประชาชนด้วยคะ”

“อะไรนะคะ” มาเยี่ยมคนไข้ ต้องดูบัตรด้วย คงเป็นมาตรฐานความปลอดภัยล่ะมั้ง ฉันก็เลยส่งบัตรให้

คุณพยาบาลดู เทียบกับในคอมพิวเตอร์

“ชื่อของคุณ ไม่อยู่ในรายชื่อนะคะ ไม่สามารถเยี่ยมได้”

“อะไรนะ”

“ห้องนี้เป็นวีไอพีนะคะ คุณต้องนัดไว้ก่อน ถึงจะมาเยี่ยมได้”

มีแบบนี้ด้วยเหรอ ต้องนัดก่อนถึงจะเยี่ยม เอาล่ะ “งั้นฉันขอนัดตอนนี้เลยคะ”

“จะพบเมื่อไรคะ”

“เดียวนี้คะ”

คุณพยาบาลมองฉันอีกครั้ง “เกรงว่าคงไม่ได้”

“ฉันเป็นภรรยา คุณประวัติคะ ฉันจะมาเยี่ยมพ่อสามี แค่นี้ใช้ได้ไหมคะ”

“สักครู่นะคะ” แล้วคุณพยาบาล ก็โทรหาใครสักคน หลังจากรอประมาณสองสามนาที คุณพยาบาล ก็ตกลงบอกห้องฉันให้ ตอนนั้นฉันก็ไม่คิดว่า คำพูดพล่อยๆ ฉันจะทำให้ เป็นจุดเริ่มต้นที่สอง ที่ฉันกลายเป็นหวานใจนายโหด

ฉันยิ้มในใจ อยากเห็นหน้านายโหดนัก จะทำหน้าอย่างไงนะ ถ้ารู้ว่าฉันตามมาถึงได้ แต่ถ้าไม่ใช่ ฉันคงหน้าแตกละเอียด แต่ก็ไม่เป็นไร ถ้าแลกกับทำให้นายโหด โมโหได้ คุ้มสุดๆ พอมาถึง ฉันก็ถือวิสาสะ เปิดประตูเข้ามาในห้อง