ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 13 : ชำระความ...ตามคนผิด เด็กหญิงนั่งอย่างหงอยเหงาอยู่ในศาลา มองมารดา ป้าบัว รวมทั้งญาติผู้ใหญ่ที่เธอรู้จักหลายต่อหลายคน วิ่งวุ่นทำโน่นทำนี่มาตั้งแต่เช้า มารดาพาเธอมาวัดทุกวันเพื่อทำบุญถวายอาหารพระ พอตอนเย็นก็กลับมาอีกครั้ง เพื่อฟังสวดศพบิดาของเด็กหญิง ทำเยี่ยงนี้มาหลายวันแล้ว แต่วันนี้เป็นวันที่เธอมารอตั้งแต่เช้าแล้ว ด้วยมารดาบอกว่า เป็นวันที่จะเผาบิดาของเธอ เพื่อที่ ‘พ่อที่เป็นที่รักของเธอ’ จะได้เดินทางขึ้นไปอยู่บนสวรรค์เพื่อเฝ้ามองเธอและแม่ของเธอได้ตลอดเวลา ...พอคิดถึงพ่อขึ้นมา น้ำตาก็เริ่มจะไหลอีกแล้ว ต่อไปนี้ เธอจะไม่ได้เห็นหน้าพ่ออีกแล้ว นอกจากในรูปถ่าย แล้วที่แม่บอกเธอนั้น พ่อจะมองเห็นเธอหรือเปล่า แล้วเธอเล่า เมื่อมองฟ้าแล้วจะเห็นพ่อบ้างมั้ย... ...ต่อไปนี้จะมีใครสนใจเธอบ้าง ขนาดแม่ยังไม่เห็นสนใจเธอเลย นับตั้งแต่พ่อตายไป... เด็กหญิงนึกน้อยใจ พาลทำให้ไม่อยากที่จะนั่งอยู่ในที่นั้นอีกต่อไป เธอขยับลุกขึ้น เดินไปยังจุดหมายที่หลังโบสถ์ที่เธอมองมาหลายวันแล้ว หมายใจว่าอยากจะไปดูว่า ตรงนั้นมีอะไรที่น่าสนใจบ้างมั้ย เมื่อไปถึง ความวังเวงของสถานที่ทำให้เด็กหญิงตัวน้อยนึกกลัวขึ้นมา มองไปทางไหนก็เห็นแต่สิ่งก่อสร้างรูปร่างคล้ายระฆังคว่ำอยู่บนพื้นดินแต่มียอดแหลมอยู่ด้านบน ขนาดเล็กบ้างใหญ่บ้าง ด้านข้างของแต่ละอัน มีตัวอักษรเขียนอยู่ บางอันมีรูปภาพของคนอยู่ด้วย บรรยากาศของที่นี่สร้างความหวาดผวาให้กับเด็กหญิง เธอยืนตัวแข็งนิ่งมองอยู่ครู่ ก่อนจะทำใจกล้าหันหลังกลับเตรียมตัววิ่ง ถ้าไม่ได้ยินเสียงเหมือนอะไรดังขึ้นมาด้านหลังของเธอ จนเธอก้าวขาไม่ออก เสียงกรอบแกรบของใบไม้ทำให้เธอหยุดนิ่ง ก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นตามมาจนเธอสะดุ้งโหยงสุดตัว ‘ อ้าว ! เด็กที่ไหนล่ะนี่ หลงมาอยู่แถวนี้ ‘ เด็กหญิงพยายามทำใจสู้ หันหน้ากลับไปมอง ...ก็เสียงคนนี่นา คงไม่เป็นอะไรหรอกนะ...เธอปลอบใจตัวเอง เธอเห็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งยืนนิ่งมองเธออยู่ท่ามกลางสิ่งก่อสร้างที่น่ากลัวเหล่านั้น พอเห็นคนมาใหม่ น้ำตาก็เอ่อล้นหยาดหยดมาจากดวงตากลมโตทันที จะด้วยความกลัว...ตกใจ...หรือ...ดีใจ ที่ได้พบเขา เธอก็ตอบตัวเองไม่ได้ ‘ น้องนี่เอง เจอกันทีไร ร้องไห้ทุกทีสิน่า ‘ เด็กหนุ่มทักเธอด้วยเสียงคล้ายจะระอาแต่ก็ฟังออกว่าเอ็นดูเธออยู่ไม่น้อย จนเธอต้องส่งยิ้มแหยให้ รีบเช็ดน้ำตาในขณะที่เขาขยับเดินเข้ามาหาเธอ ...แล้วเธอก็ได้เจอ ‘พี่ชายใจดี ตาสีสวย’ อีกครั้ง... ‘ มางานศพใครเหรอ ‘ เขาทักเธอ เมื่อเห็นชุดที่เด็กหญิงสวมใส่อยู่ คราวนี้น้ำตาร่วงลงมาอย่างกับสั่งได้ จนเขาอุทานด้วยความตื่นตระหนก ‘ อ้าว ! แล้วกัน ‘ ‘ คุณพ่อน้องนายค่ะ ‘ เสียงสะอึกสะอื้นที่ตอบมาทำให้เด็กหนุ่มอึ้งไป ก่อนจะลดตัวลงนั่งคุกเข่าแล้วโอบกอดเด็กหญิงไว้พลางลูบหลังอย่างปลอบประโลม ‘ ไม่เป็นไรนะ ‘ เสียงปลอบอันอ่อนโยนดังมาอย่างไม่ขาดระยะ แต่แทนที่จะทำให้เธอหยุดร้องไห้ กลับทำให้น้ำตารวมทั้งแรงสะอื้นมากขึ้นไปอีก ‘ พี่ภพ ทำอะไรน่ะ ‘ / ‘ พี่ภพแกล้งเด็ก ‘ เสียงสองเสียงแข่งกันดังขึ้นจนคนที่หลับหูหลับตาร้องไห้อยู่ ลืมตาขึ้นมามองผ่านม่านน้ำตา ส่วนเด็กหนุ่มหันหน้ากลับไปตอบว่า ‘ เอ้ย ! พี่เปล่านะ พี่ไม่ได้ทำอะไร เขาร้องเอง ‘ มือที่ลูบหลังอยู่ก็เร่งเร็วขึ้นเหมือนกับว่า มันจะช่วยให้เธอหยุดร้องได้เร็วขึ้น ‘ จริงน่ะ ‘ เด็กชายที่มาใหม่ทั้งสองเดินเข้ามาใกล้  ‘ ร้องใหญ่เลย ‘ ‘ โอ๋ ๆ น้องอย่าร้องนะครับ ‘ คนหนึ่งพูดปลอบ พลางยื่นมือมาช่วยลูบหลังเธอไปด้วย ส่วนอีกคนแลบลิ้นปลิ้นตา ทำหน้าทำตาหลอกเธอด้วยท่าทางตลก จนเธอเผลอหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ‘ อ๊ะ ! ยิ้มได้ละ ‘ คนหลอกล่อยิ้มยินดีเมื่อตุ๊กตาตัวน้อยในความคิดของเขายิ้มออกแม้จะทั้งน้ำตาก็ตาม เด็กหญิงป้ายน้ำตาออก อารมณ์เริ่มดีขึ้นจนยิ้มออกมาได้ ‘ น่ารักจัง เหมือนตุ๊กตาเลย ใครน่ะ พี่ภพ ‘ หนึ่งในสองถามด้วยความสงสัย คนถูกถามปล่อยมือจากเด็กหญิง ลุกขึ้นยืน แล้วตอบ ‘ ไม่รู้ เพิ่งเจอเมื่อกี้ ‘ ‘ อ้าว ! แล้วทำไมร้องไห้ล่ะ ‘ ‘ พ่อน้องเค้าเพิ่งเสีย ‘ เด็กหนุ่มหันมาตอบเสียงเบาแทบกระซิบ กลัวเธอจะร้องไห้ขึ้นมาอีก ‘ ไม่เป็นไรนะครับ แม่พี่ก็เสียแล้ว นานแล้วด้วย ‘ เด็กชายผิวขาวพูดเสียงดังกับคนตัวเล็กกว่า ทำนองอวดแกมปลอบใจ แต่กลับทำให้คนตัวโตที่สุดรีบก้มมองเธออย่างรวดเร็ว ด้วยเกรงเหตุการณ์จะซ้ำรอย แต่คราวนี้เด็กหญิงเพียงทำหน้าแปลกใจพลางถามว่า  ‘ จริงเหรอคะ ‘ เด็กชายตัวขาวพยักหน้าหงึกหงัก ‘ จริงซิครับ เนี่ย เดินไปหน่อยก็เจอแม่พี่แล้ว ‘ พลางชี้ไปทางที่เพิ่งเดินจากมา ‘ คุณแม่พี่ด้วยครับ อยู่ใกล้กับคุณแม่เจ้านี่ คุณพ่อพี่พามาไหว้ออกบ่อย วันนี้คุณพ่อพี่ก็พามาครับ ‘ เด็กชายตัวเข้มพูดขึ้นบ้าง ‘ แล้วคุณแม่พี่ล่ะคะ ‘ เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นถามคนตัวโตสุดอย่างไร้เดียงสา ตาใสแจ๋วยังมีรอยน้ำตาหลงเหลือ จนคนถูกถามที่วูบแรกรู้สึกโกรธที่เธอถามแบบนั้น กลับโกรธไม่ลง ‘ คุณแม่พี่ยังอยู่ แต่อยู่ที่อเมริกา ‘ ...ไม่เหมือนกันเหรอ ก็นึกว่า จะเหมือนกันหมด...แล้ว เมริกา มันอยู่ตรงไหนเนี่ย... เธอยังไม่ทันได้ถามถึงสิ่งที่สงสัย ก็มีชายรูปร่างหน้าตาดีเดินตามออกมาอีกคน ‘ นี่เด็กที่ไหนล่ะ ลูก ‘ เขาทักขึ้นมา แต่ยังไม่ได้คำตอบ ก็มีเสียงตะโกนแว่วดังมาอย่างร้อนรน   ‘ น้องนาย ๆ อยู่ไหนลูก ‘ เด็กหญิงวิ่งเข้าไปหาหญิงสาวที่เพิ่งปรากฏตัวเมื่อได้ยินเสียงเรียกนั้น  ‘ คุณแม่ ‘ ‘ อ้าว ! อยู่นี่เอง คุณแม่กับป้าบัวตามหากันตั้งนาน ทำไมจะไปไหนไม่บอกคุณแม่ก่อนนะ น้องนาย ’ หญิงสาวก้มลงกอดลูกสาวไว้ในอ้อมแขนแล้วส่งเสียงตำหนิด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่เธอจะหยุดลง เมื่อสังเกตเห็นคนอีกกลุ่มที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ‘ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้เดือดร้อน ’ เธอพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มให้อย่างจะขอลุแก่โทษ ชายในที่นั้น ส่งยิ้มให้ รีบเดินเข้าใกล้ก่อนจะกล่าวว่า ‘ ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ลูกสาวคุณไม่ได้สร้างปัญหาอะไร ‘ ‘ แล้วนี่มางานศพเหรอครับ ’ เขาถามกลับ ‘ ค่ะ สามีดิฉันเอง ’ เสียงเรียกของโทรศัพท์มือถือทำให้หญิงสาวหลุดจากภวังค์ความคิดที่เป็นอยู่กลับมาสู่โลกปัจจุบัน เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ที่โต๊ะเล็กข้างหัวเตียง แล้วกดรับเมื่อเห็นชื่อผู้โทรเข้ามา “ แกเหรอ ” เธอทักอีกฝ่ายทันทีที่เธอรับสาย “ ฉันมีเรื่องจะให้แกช่วย...ไม่ต้องถาม แล้วจะเล่าให้ฟัง ” นายาวีกรอกเสียงผ่านสายไป อีกฝ่ายส่งเสียงดังมาจนเธอต้องขยับมือถือออกห่างเล็กน้อย ไม่งั้นหูเธอคงได้ชำรุดก่อนถึงเวลาอันควร “ เออ ด่วน ! แต่ไม่ใช่คืนนี้ ไม่ต้องถึงขนาดลากกระเป๋ามาไม่กลับบ้านกลับช่อง...ไม่ต้องถามแล้ว พรุ่งนี้ แกมาหาฉัน เอาพวกนั่นมาด้วย เออ ! แล้วเจอกัน ” ...นี่เธอสร้าง ‘ปัญหา’ ให้พวกพี่ชายของเธอ อีกแล้วใช่มั้ย... ---@@@@@@@@@@@@---- “ ไอ้มาร์ค หน้าหม้อ ” คนเสียงแหลมหลุดปากด่าทันทีหลังจากได้ฟังความจากปากของนายาวี “ ใช่... ไอ้แม่ไม่สั่งสอน...ไอ้กะล่อนดอนหอย...ไอ้จ้อยสมควรเจี๋ยน...ไอ้เสี้ยนเตี้ยวสุดระยำ...ไอ้... ” ธีรพงศ์ส่งเสียงแหบดัดด่าอย่างเป็นไฟ ตามมาด้วยอีกหลาย ‘ไอ้’ ที่หยาบอย่างที่คนด่าจะนึกได้ ผสมกับเสียงด่าที่ดังมาจากกีรากรอย่างไม่ขาดระยะ ส่วนสาวน้อยเรียบร้อยที่สุดของกลุ่มที่ตอนแรกได้แต่ตกใจ พูดอะไรไม่ออกเมื่อทราบเรื่องร้าย ตอนนี้เธอคงตกใจมากขึ้นเมื่อได้ยินคำด่าหลายคำที่เธอไม่เคยได้ยินจากปากเพื่อนสนิททั้งสอง   แม้แต่หนุ่มหล่อทั้งสองในที่นี้ก็ต่างอึ้งทึ่งเสียวไปเหมือนกัน ไม่นึกว่า หนึ่งสาวแท้กับหนึ่งสาวเทียมพอประกบคู่กันแล้วจะเป็นเทอร์โบคู่พ่นสารพัดคำด่า ได้ถึงใจขนาดนี้ “ พอเถอะ ทั้งสองคนนั่นแหละ จะด่าไปให้มันได้อะไรขึ้นมา ไอ้นายมาร์ค มันไม่ได้ยินหรอก แต่พวกฉันนะสิ จะประสาทตายเสียก่อนกับเสียงพวกแก ” นายาวีที่นั่งกลางระหว่างทั้งสองอดไม่ได้ต้องปราม ...ตอนแรกกะรอให้เทอร์โบคู่ท่อตันไปเอง เหนื่อยจนต้องหยุดไป แต่รู้สึกทฤษฎีนี้จะไม่ได้ผล เพราะแรงพวกมันท่าจะเยอะ เลยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด... กีรากรยกน้ำขึ้นดื่มอึก ๆ อย่างไม่กลัวสำลักก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างเจ็บแค้นแทนนายาวี “ ไม่น่าเสียทีมันเลย ไอ้เราก็ว่าแล้วว่า มันน่าจะไม่ธรรมดา ตะหงิด ๆ อยู่แล้วเชียวว่า มันแผนสูง ” “ อ้าว ! แล้วทำไมไม่บอกน้องนาย ให้เลิกคบมันล่ะ ” ไตรภูมิพูดเหมือนโทษหญิงสาว จนคนฟังหน้าหงิก “ แหม ก็ไม่ได้มีตาทิพย์ติดไทม์แมชชีนจะได้รู้ล่วงหน้านี่ ว่ามันจะทำได้ถึงขนาดนี้ ” เธอขึ้นเสียงสูงด้วยความไม่พอใจ “ ถึงงั้นก็เถอะ ปิดบังกันดีนักนะ ปล่อยให้มันคบกับน้องนายอยู่ได้ตั้งนาน ” ชายหนุ่มยังคาดโทษต่อ หน้าตาบึ้งตึง “ ฉันไม่ได้ปิดบังนะ ใครจะคบใครก็เป็นสิทธิ์ของคน ๆ นั้น ” หญิงสาวกล่าว หน้าตาไม่สบอารมณ์ไม่แพ้กัน “ น้องนายเป็นน้องฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะปกป้อง ” ไตรภูมิแทบจะตะโกน หน้าตาบูดบึ้ง “ โอ้ย ! อย่ามาอ้างสิทธิ์ซิลลี่นี่เลย คนเรามีความคิดเป็นของตัวเอง ให้เขาตัดสินใจเอง ไม่ใช่อะไรก็กีดกัน ทำอย่างกับเขาไม่มี ซีพียู อยู่ในตัว ” กีรากรเถียงในสิ่งที่เธอคิดว่าถูก “ แต่น้องนายเป็นผู้หญิง สมควรที่จะต้องมีคนคอยดูแล ” เสียงเข้มห้วนโต้ตอบ “ แหม ! ดูแลได้ แต่ไม่ใช่ทำอย่างกับน้องนายป้อแป้เป๋อเอ๋อ มือเท้าไม่มี ดีนะ ที่ทุกวันนี้ยังเดินเหินทำอะไรเองได้ ไม่ถึงขนาดเป็นง่อยไป ” เสียงแหลมประชดประชันกลับมา “ เธอว่าฉันใช่มั้ย ” ไตรภูมิพูดเสียงเขียว...หนอย ได้ที หลอกด่ากันนี่หว่า... “ แล้วแต่จะคิด ถ้ามีความคิดคงคิดได้เอง ” เสียงเหน็บแนมกลับมาอย่างไม่ลดละ “ ปัดโธ่เว้ย ! ” ชายหนุ่มฮึดอัด เมื่อคิดคำพูดมาเถียงไม่ทัน ทำได้แต่กระแทกตัวลงกับโซฟาที่นั่งอยู่...เห็นว่าเป็นผู้หญิงหรอกนะ ยัยปากตะไกร ไม่งั้นล่ะน่าดู... คนกลางที่นั่งอยู่ด้วย ขี้เกียจห้าม ปล่อยให้ทั้งสองเถียงกัน ทำอย่างกับเธอไม่อยู่ในที่นี้ แถมไม่ถามซักคำว่า เธอคิดอย่างไร จากคุณ : coolning - [ 13 ก.ย. 48 12:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ธีรพงศ์พอได้โอกาสเมื่อไตรภูมิหยุดไป เอื้อมมือไปสะกิดหมับเข้าที่แขนกีรากรแอบกระซิบถามบ้าง “ แก มีซิกซเซ้นซ์ตั้งแต่เมื่อไรยะ ทำไมไม่บอกกันมั่ง จะได้ให้ช่วยส่ายตาหาหนุ่ม ๆ ให้ ” ...รักเพื่อนก็รักหรอกนะ แต่คนมันอยากรู้นี่นา... คนถูกถามเม้มปากแน่น ถลึงตาใส่ ไม่ปริปากอะไร ...ถ้ามี คงหาให้ตัวเองไปนานแล้วล่ะย่ะ แล้วก็ไม่ต้องมานั่งฟังฤๅษีดำว่าอยู่หรอก... “ ทำไมถึงไม่บอกพี่เรื่องมันบ้างนะ ข้าว ” แทนไทหันไปต่อว่าขวัญข้าวที่นั่งข้างกายบ้าง ...อุตส่าห์รับกลับบ้านด้วยแทบทุกวัน แต่เธอกลับไม่เคยบอกเรื่องที่มีชายหนุ่มมาติดพันนายาวีเลย... ขวัญข้าวยิ้มแหยให้หนุ่มตี๋ “ ข้าวนึกไม่ถึงค่ะ ขอโทษนะคะ พี่แทน ” ...เธอก็เสียใจต่อเรื่องที่เกิดขึ้น... “ ได้ไงล่ะ พี่อุตส่าห์ไว้ใจข้าวให้เป็นหูเป็นตาให้ แล้วต่อไปพี่จะเชื่อใจข้าวได้ไง ” ...อ้าว ไหงงั้นล่ะ เธอไปเป็นหูเป็นตาให้เขาเมื่อไร เคยรับปากซะที่ไหนล่ะ... “ ข้าว เอ่อ... ” “ พี่แทนไปว่าข้าวอย่างนั้นได้อย่างไงคะ ข้าวเขาไม่เกี่ยวด้วยซักหน่อย ” นายาวีออกปากเข้าข้างเพื่อน “ แล้วพี่ภูมิก็ด้วย กิ๊บเก๋ก็เคยพูดกับน้องนายเหมือนกัน แต่ใครจะไปนึกว่า มาร์ค มันจะร้ายขนาดนั้น เห็นท่าทางหน้าตาก็ดี น้องนายคงดวงซวยเอง ที่ดันไปเจอคนอย่างนั้นเข้า ” หญิงสาวกล่าวโทษโชคชะตา “ ฉันว่า เป็นความผิดของนายนั่นแหละ นายภูมิ “ กีรากรยังไม่ยอมหยุด “ เธอพูดงี้หมายความว่าไง ” ชายหนุ่มถามกลับทันทีด้วยเสียงห้วน “ อ้าว ! ก็ถ้านายไม่ผิดคำพูด ไปรับน้องนาย เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ ” “ เอ๊ะ ! เธอนี่ ” ไตรภูมิขึ้นเสียงด้วยความไม่พอใจ ...เขาโทษตัวเองได้ แต่สำหรับคนอื่น เขาไม่ยอมให้มาว่าง่าย ๆ หรอกนะ... เขาขยับตัวทำท่าจะเข้าหากีรากร...ยังไม่รู้หรอกว่าจะจัดการแม่คนปากเสียนี่อย่างไรดี...ส่วนคนที่รอท่าอยู่ก็เตรียมตัวพร้อมเหมือนกัน “ พี่ภูมิ กิ๊บเก๋ ” นายาวีออกปากปรามทั้งสองคนให้หยุด พร้อมทั้งยึดแขนเพื่อนเธอไว้ หญิงสาวแทบจะกุมขมับ “ แค่เรื่องที่มีอยู่นี่ น้องนายก็ปวดหัวพอแล้ว อย่าให้มีอะไรเพิ่มอีกเลยนะ ” ...ช่างเป็นกลุ่มคนที่วุ่นวายจัง เฮ้อ ! ... “ เอางี้ดีกว่ามั้ยฮะ เรามาปรึกษาว่าจะทำอย่างไงต่อไปกันดี ดีกว่าฮ่ะ ” ธีรพงศ์ กรรมการหมายเลขสองรีบนำเสนอหัวข้อปัญหา ดึงให้กลับมาเข้าประเด็น...กลุ่มนี้ชอบหลุดกันจัง...เรี่ยรายตีกันไปเรื่อย... “ งั้นฟังทางนี้ ทุก ๆ คน พี่มีแผนการ “ ทุกคนขยับตัวเข้าใกล้กันอย่างพร้อมเพรียง สุมหัวกันคิดก่อการร้าย เหมือนกลัวใครจะแอบมาได้ยินทั้งที่อยู่ในบ้านของตน ไตรภูมิขยับตัวเข้ามา แต่พอหันไปเห็นคนที่นั่งหน้าหงิกอยู่ข้าง ๆ ทำท่าสะบัดอย่างกับเขาเป็นเชื้อโรคร้ายแรง ทำหน้ารังเกียจอย่างไม่ปิดบัง เขาก็ยิ่งเลื่อนตัวเข้าใกล้มากขึ้น ยื่นหน้าไปชิดจนลมหายใจอุ่น ๆ ปะทะเข้ากับดวงหน้าของอีกฝ่าย กีรากรหน้าร้อนวูบ ทนไม่ได้ต้องเลื่อนตัวหนีไปด้านหลังจนตัวติดกับพนักโซฟา ไตรภูมิยักคิ้วให้ทีด้วยหน้าตายียวนก่อนจะหันไปสนใจฟังต่อ ปล่อยให้หญิงสาวได้แต่หงุดหงิด รู้สึกใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก “ เริ่มจาก... ” แทนไททำท่าทีขึงขัง หน้าตาเคร่งขรึมขึ้นมาทันทีพร้อมทั้งบอกวิธีการแก้แค้น ‘ไอ้มาร์ค หน้าหม้อ’ อย่างละเอียดละออ ระหว่างที่ฟังรายละเอียด ทุกคนมีสีหน้าท่าทางที่แตกต่างกันไป ทั้งทึ่ง แปลกใจ กระอักกระอ่วนใจและไม่เห็นด้วย “ เป็นไงบ้าง ? ” เจ้าของแผนการเลิกคิ้ว หรี่ตามองแต่ละคนอย่างถามความเห็น “ ก็ดีนะคะ พี่แทน  คิดได้ไงเนี่ย ” กีรากรสนับสนุนอย่างเห็นด้วยก่อนจะเหลือบตามองคนหน้าเข้มข้างกายอย่างเหยียด ๆ ...ฮึ ไม่เห็นเคยทำอะไรได้ นอกจากใช้กำลัง... “ เบบี๋ก็ว่าเข้าท่าที่สุดเลยฮ่ะ อย่างนี้สิดี พี่แทนสุดยอดไปเลย ”  หนุ่มเสี้ยวยิ้มให้อย่างประจบ ตาหวานเยิ้มจนคนมองแทบขนลุก...ขนาดทำหน้าขรึมยังหล่อเร้าใจไม่สร่างเลย พี่แทนเนี่ย อยากกอดให้รางวัลจัง มามะ... “ มันจะไม่รุนแรงไปเหรอคะ พี่แทน ” ขวัญข้าว ผู้อ่อนต่อโลกเอ่ยอย่างขลาด ๆ “ ข้าวล่ะก็ แค่นี้ไม่ถือว่ารุนแรงหรอก มันไม่ปางตายหรอกน่า ” แทนไทดุเบา ๆ อย่างไม่จริงจังนัก แต่คนใจอ่อนก็ยังถามต่อ “ แต่ว่า เขาจะแย่เอานะคะ ” “ ยัยข้าวนี่ ทีมันทำน้องนาย มันยังไม่คิดเลย อย่าไปสงสารคนชั่วเลย ” กีรากรแย้งเสียงเข้มขึ้นมา “ แต่ยังไงข้าว่า น่าจะเอามันให้ปางตายไปเลยนะ ” ไตรภูมิคันไม้คันมือ อยากกระทืบเมษาให้จมธรณี “ น้องนายว่า วิธีนี้ก็ดีแล้วนี่คะ อย่าให้ถึงขนาดหยอดข้าวต้มคางเหลืองเลยนะคะ พี่ภูมิ แค่นี้ เขาก็คงไม่กล้ามายุ่งกับน้องนายอีกแล้ว ” นายาวีเอ่ยบ้างหลังจากฟังมานาน...ยังไงก็ไม่อยากให้เรื่องร้ายแรงถึงตำรวจอยู่ดี ถ้าขนาดอีกฝ่ายต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะโดนทำร้ายขนาดนั้น... “ งั้นเอาตามนี้นะ ทุกคนทำตามที่บอก พอได้ที่กบดานของมัน เราก็เริ่มดำเนินการทันที ” เสียงสั่งการอันเคร่งขรึมดังมาจากปากของหนุ่มหล่อตี๋ สีหน้าดูอิ่มเอมกับความคิดของตัวเองเป็นที่สุด ---@@@@@@@@@@@@---- ชายหนุ่มสี่คนนั่งเคล้าคลออยู่กับหญิงสาวหลายนางที่เคียงข้างคอยบริการเหล้าและบริการอะไรอีกหลายต่อหลายอย่างภายในผับย่านใจกลางเมือง ต่างคนต่างมีหน้าตาที่แสดงว่าผ่านการดื่มมาพอสมควร “ มาร์ค ไหนเอ็งบอกว่า จะจีบยัยน้องนายให้ได้ไงวะ เห็นคุยนักคุยหนา ” ชายหนุ่มหน้าขาวตี๋ รูปร่างอวบเอ่ยขึ้นมา พูดจบก็หันไปดื่มเหล้าจากแก้วของหญิงสาวร่างอวบอัดที่อยู่ในอ้อมกอด “ ใช่ว่ะ คนนี้เห็นตามมาตั้งนาน แล้วไหง เอ็งกลับต้องมานอนหยอดข้าวต้ม รักษา ของรัก อยู่ตั้งหลายวันอย่างงี้วะ ” อีกคนพูดขึ้น ว่าแล้วเขาก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาอย่างครื้นเครง จนอีกสองหนุ่มหัวเราะตาม ส่วนเจ้าของชื่อทำหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที “ พวกเอ็งหยุดเลยนะเว้ย ข้ายิ่งเสียเส้นอยู่ หนอย ริเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างไอ้มาร์ค อุตส่าห์จ้องมาตั้งนาน รอเป็นเดือนกว่าจะมีโอกาส มันดันโชคดีหลุดไปได้ ” เขาเข่นเขี้ยวอย่างอาฆาต “ แต่ไง ยัยนั่นก็ทำจนเอ็งหมดท่าไปได้นี่หว่า แสดงว่าไม่ธรรมดา ” หนุ่มหน้าตอบแต่คมเข้มพูดขึ้นบ้าง “ ข้าแค่ประมาทแค่นั้นเว้ย ไอ้หนุ่ย แต่ถ้ามีคราวหน้า ยังไงมันต้องเสร็จข้าแน่นอน “ เสียงหมายมาดยังคงออกจากปากของชายหนุ่ม “ เอ็งจะทำได้เหรอวะ ไก่ตื่นขนาดนั้นแล้ว แถมพี่ชายเขาจะตามมาเอาคืนนะเว้ย ” หนุ่มชื่อ หนุ่ย แสดงความคิดเห็น “ ได้ซิวะ มือชั้นนี้แล้ว รอแต่โอกาสแค่นั้นแหละว่ะ ส่วนพี่ชายมัน ข้าไม่กลัวหรอกเว้ย ไม่งั้นข้าจะทำเหรอวะ ” เมษายังคงโอ้อวดอย่างไม่หวาดหวั่น “ ข้าไปล่ะ หยุดมาหลายวันแล้ว วันนี้ต้องเอาเสียหน่อย ” เขาพูดตัดบทพร้อมทั้งหันไปหาร่างเล็กในอ้อมกอดที่นั่งอยู่ข้างกาย “ ไป น้อง ตามที่ตกลง ” ว่าแล้วเขาก็ฉุดหญิงสาวขึ้นมาด้วยท่าทางเซน้อย ๆ พาเดินออกไปจากโต๊ะทันที “ จริง ๆ เลยไอ้นี่ ขาดเป็นไม่ได้เลยนะ ” หนึ่งในกลุ่มคนที่เหลือพูดขึ้นมาตามหลังคนที่เพิ่งลุกไป แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ---@@@@@@@@@@@@---- “ รถอยู่ไหนล่ะคะ คุณพี่ขา ” สาวร่างเล็กที่ถูกชายหนุ่มโอบประคองออกมาถามเมื่อมาถึงหน้าประตูทางเข้าของผับ เมษาปรือตาที่ฉ่ำเยิ้ม แล้วพาออกเดินไปยังรถที่จอดอยู่ เมื่อทั้งสองเดินมาถึงรถ ชายหนุ่มหยิบกุญแจรถขึ้นมาเพื่อที่จะเปิดประตูรถ แต่ยังไม่ทันที่จะทำ สำนึกสุดท้ายก็หายไปจากความรู้สึก เขาล้มลงไปนอนคว่ำอยู่กับพื้นโดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้สาเหตุ “ เฮ้ย ! พอได้แล้วว่ะ เอ็งจะเอาให้มันถึงตายตรงนี้เลยเหรอวะ “ หนึ่งในสองพูดขึ้น พลางดึงแขนอีกคนที่เตะเข้าที่สีข้างของคนที่แน่นิ่งไปแล้วอีกหลายทีอย่างไม่ยอมหยุด คนถูกห้ามเตะเข้าอีกทีก่อนจะทำท่าฮึดฮัดขัดใจ แต่ก็หยุดลงจนได้ “ เออ ! พอก็ได้ว่ะ ” “ ดี เอ็งหยุด แต่ข้าขออีกสักทีว่ะ ” ว่าแล้วเขาก็กระทืบเข้าที่กลางหลังของคนที่นอนอยู่ ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกอะไรไปแล้วในตอนนี้ “ ได้ไงวะ เอ็งเอาเปรียบนี่หว่า ให้ข้าหยุด แต่เอ็งไม่หยุด ” “ ก็เอ็งได้ตั้งหลายที แต่ข้าแค่ทีเดียวนะเว้ย ” “ ไม่ได้ว่ะ ข้าจะเอาอีกที ” คนพูดทำท่าจะง้างเท้า ...ทำยังกับแย่งเลี้ยงบอลกันงั้นแหละ... “ คุณพี่ทั้งสองคะ หนูว่า จ่ายหนูมาแล้วรีบไปดีกว่ามั้ยคะ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก ” หญิงสาวร่างเล็กที่อยู่ร่วมเหตุการณ์พูดเตือนสติคนทั้งสอง...เฮ้อ ! หน้าตาก็หล่อดี แต่ไม่ต้องบอกก็ดูออกว่า สติไม่เต็ม... “ เพราะเอ็งทีเดียว ” คนหนึ่งบ่นพึมพำพร้อมทั้งควักแบงค์พันปึกหนึ่งออกจากกระเป๋าสตางค์ยื่นส่งให้หญิงสาว พอได้เงินเธอรีบนับยัดใส่กระเป๋าแล้วหันซ้ายหันขวามองลู่ทาง เดินแกมวิ่งหายไปจากที่นั้นทันที เหลือเพียงแต่สองคนให้จัดการกันเองกับอีกหนึ่งที่สลบอยู่ ---@@@@@@@@@@@@---- “ พร้อมมั้ย ” หนึ่งในสองที่ช่วยกันหิ้วปีกเมษาเข้ามาภายในห้องถามขึ้นกับคนที่รีบเดินมาเปิดประตูให้ “ อุ้ย ! ยิ่งกว่าพร้อมอีกฮ่ะ รอแล้วรออีกจนตัวสั่นไปหมดแล้ว ” ธีรพงศ์รีบบอก พลางเดินตามเข้ามาหลังจากปิดประตูเรียบร้อยแล้ว “ แล้วสถานที่ล่ะ ” แทนไทถาม “ สถานที่ก็พร้อมแล้วค่ะ ทุกอย่างอยู่ในตำแหน่งพร้อมดำเนินการ ” กีรากรเอ่ยขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งรออยู่ มีอุปกรณ์ที่เตรียมพร้อมอยู่ในมือ “ อย่าให้เหลวละกัน ทำพูดดี ” ไตรภูมิพูดอย่างไม่เชื่อใจในหญิงสาวตรงหน้า “ นี่ เชื่อฝีมือกันมั่งสิ อย่าเอาตัวเองเป็นมาตราฐานสิยะ ” พูดแล้วก็สะบัดหน้าให้อย่างไม่พอใจ ไตรภูมิได้แต่ส่งสายตาเข้มให้อีกฝ่าย อยู่ดี ๆ แทนไทก็สะดุ้งสุดตัว ส่ายสะโพกดุ๊กดิ๊กเหมือนโดนอะไรสะกิดพลางร้อง “เฮ้ย ! ” ดึงให้ทุกคนในห้องหันไปสนใจมอง “ เป็นอะไร พี่แทน มันตื่นขึ้นมาเหรอ ? ” เสียงถามอย่างตกใจดังมาจากธีรพงศ์ พร้อมทั้งปราดเข้ามาใกล้ ชายหนุ่มส่งยิ้มปุเลี่ยนมาให้พลางเอื้อมมือข้างที่เหลือไปข้างหลัง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ เปล่า โทรศัพท์มันสั่นน่ะ พี่ลืมไปว่า เปิดแบบสั่น ” “ โธ่เอ้ย ! นึกว่าอะไร ” คนที่เหลือแทบจะร้องออกมาพร้อมกัน “ คนยิ่งตื่นเต้นอยู่ ” กีรากรบ่นอุบ เขาดูเบอร์ก่อนที่จะกดรับพร้อมกรอกเสียงลงไป “ ว่าไงครับ ” “ เรียบร้อยทุกอย่าง น้องนายไม่มาน่ะดีแล้ว คนยิ่งเยอะยิ่งจะเป็นที่สังเกต...เดี๋ยวเสร็จเรียบร้อย พี่จะกลับไปเล่าให้ฟัง แค่นี้นะครับ ” “ ทุกคนจัดการตามแผน ” แทนไทเอ่ยขึ้นหลังจากกดตัดสายไป แล้วช่วยกันลากชายชั่วผู้โชคร้ายที่ยังสลบไสลอยู่ผ่านเข้าไปในอีกห้องหนึ่งที่เตรียมพร้อมแล้วสำหรับการนี้ ---@@@@@@@@@@@@---- (จบตอนที่ 13 ค่ะ) แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 48 09:05:27 จากคุณ : coolning - [ 13 ก.ย. 48 12:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ๊ววว ตื่นเต้น นายเมษา หงอยแน่คราวนี้ เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 13 ก.ย. 48 12:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยากอ่านต่อออออ นายมาร์คจะเจออะไรเน้ออ จากคุณ : ngowying - [ 13 ก.ย. 48 13:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โฮะๆๆ อยากรู้ตอนต่อไปจังค่ะ > . < นายมาร์ค....นายตายแน่ ฮี่ๆ รอตอนต่อไปจ้า จากคุณ : chococake - [ 13 ก.ย. 48 13:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มารอดูจุดจบของนายมาร์คค่ะ จะโดนอะไรนะ จากคุณ : nongwin - [ 13 ก.ย. 48 15:06:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หุหุ...มาเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้น ท่าจะสนุกพิลึก...จะโดนเปลื้องผ้าบ่นี่เจ้ามาร์ก จากคุณ : Wild Monkey - [ 13 ก.ย. 48 16:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คิดว่าเดาออกนะว่าทำอะไร จากคุณ : scottie - [ 13 ก.ย. 48 19:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มีแผนอะไรกันหว่า แต่เนี่ย เห็นอยู่ 3 คู่รำไร จากคุณ : mrs_ricken - [ 13 ก.ย. 48 20:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาลงชื่อก่อนนะค่ะ เด๋วขอกลับไปเก็บตอนที่แล้วก่อน^^ จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 13 ก.ย. 48 22:42:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ....  กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง 555 จุดจบนายมาร์คมาเร็วกว่าที่คิด... อดใจรอลุ้นแทบจะไม่ไหว... จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 13 ก.ย. 48 22:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มีสถานที่ อุปกรณ์เตรียมพร้อม จะทำอะไรนายมาร์คกันน้า ... จากคุณ : ณภ - [ 14 ก.ย. 48 08:38:02 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราว่าเรารู้นะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป จากคุณ : Bangkokian - [ 14 ก.ย. 48 10:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขาจะชำระความกันยังไงน้า หรือว่าจับเจี๋ยนให้เป็ด เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 14 ก.ย. 48 13:54:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทำไรกันน่ะ ทำไรก๊านนนนนน ตื่นเต้นๆๆๆๆ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 14 ก.ย. 48 16:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นายมาร์ค...เสร็จแน่ ๆ จากคุณ : puk (ผลมะเฟือง) - [ 15 ก.ย. 48 01:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอตามเก็บก่อนนะคะ จากคุณ : หมูหยองทอด - [ 16 ก.ย. 48 02:20:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 5555555สยองแทนนายมาร์คเลย ฮุๆๆอ่วมค่ะงานนี้ จากคุณ : รียา - [ 17 ก.ย. 48 22:36:58 A:203.172.104.222 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาตามอ่านใจจดจ่อเลยนะคะ(น้องมด) จากคุณ : mod007 - [ 23 ก.ย. 48 04:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนที่ 14 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3753058/W3753058.html จากคุณ : coolning - [ 24 ก.ย. 48 06:58:17 ]