ห้วงฝัน มิติแห่งกาลเวลา
ที่หอศิลป์แห่งหนึ่งดูท่าจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้น เพราะมีหลาย ๆ โรงเรียนพานักเรียนของตนมาชมนิทรรศการแสดงผลงานของศิลปินที่มีชื่อเสียง เขาอ้างตัวว่าได้ไปสัมผัสอีกมิติหนึ่ง และได้นำมาถ่ายทอดเป็นผลงาน ไม่ว่าจะเป็นงานปูนปั้น จิตกรรม ผู้คนล้วนไม่เชื่อคำที่เขากล่าวอ้าง แต่ต่างพามากันดูผลงานของเขา มีศิลปินและพวกชื่นชอบงานศิลปะบอกว่ายอดเยี่ยมมาก เหนือคำบรรยาย และให้ราคาผลงานแต่ละผลงานหลายล้านบาท
ซินดูข้างนอกสิ เหมือนจะมีพายุฝนเลย บัวสะกิดให้ซินดูอากาศภายนอกของหอศิลป์ทางหน้าต่าง บรรยากาศภายนอกขมุกขมัว ท้องฟ้าครึ้มมีเมฆสีเทา ๆ ค่อย ๆ ก่อตัวรวมกันเป็นกลุ่ม สลับกับมีฟ้าผ่าเป็นระยะ
แบบในหนังเปล่า ที่มีพายุไต้ฝุ่นหมุนพัดตึกให้หายไปเป็นแถบนะ
บ้าน่ะ ปากเหรอนั่น บัวตีแขนเพื่อนที่หัวเราะเห็นเป็นเรื่องสนุก เธอรู้สึกใจไม่ดีเลย เพราะอะไรก็ไม่รู้
ฝนตกแล้วดูสิ แต่แรงจังเลย ถ้ามีเพลงเปิดเบา ๆ นะ สุดยอด ซินกระซิบเบา ๆ แล้วฉุดมือบัวไปที่อื่น เพราะครูเริ่มมองเขม่น ๆ ว่ามายืนดูอะไรที่ต่าง
แชมป์เห็นซินเดินไปดูพวกงานปูนปั้น ก็เดินตามแต่รักษาระยะห่างเอาไว้ เขารู้ว่าซินเห็นเขาเดินตามต้อย ๆ หลายครั้งที่หันมาสบตากัน คนหนึ่งยิ้มให้ อีกคนทำหยิ่งมองเมินทำไม่เห็น เอาเหอะมันชินชาซะแล้ว
ทันใดนั้นเอง!!! อยู่ ๆหอศิลป์ที่มีความสูงเพียง 6 ชั้น เกิดอาการสั่นอย่างรุนแรง แสงไฟกระพริบ ๆ สลับการมีเสียงกรี๊ด เสียงโววาย และขบวนการวิ่งหนีดูแล้วจะตายเพราะเหยียบกันมากกว่า ครูหลายคนร้องเรียกนักเรียน บอกว่าเกิดแผ่นดินไหว อย่าลงลิฟต์ให้ลงที่บันไดหนีไฟแทน
ซินกำลังจะวิ่งออกจากประตูบันไดหนีไฟ เธอหันกลับไปมองสภาพของที่หล่นลงมาอย่างอดไม่ได้ แล้วเธอต้องชะงักตาค้าง เด็กรุ่นน้องเกรด 9 ฝ่ายหญิงล้วนคนหนึ่ง กึ่งนั่งกึ่งนอนเพราะขาข้างขวาถูกเสาปูนที่นำมาตั้งโชว์แจกันงานปูนปั้นทับ ดูท่าขาน้องคนนั้นจะหัก ซินยืนต่อสู้กับใจตัวเองอยู่ 5 วินาที กลัวก็กลัวแต่เธอก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นรุ่นน้องของตัวเองอยู่ในสภาพแบบนั้น โดยไม่มีใครช่วยเหลือ เธอวิ่งไปยกเสานั่นออกจากขาน้องอย่างทุลักทุเล เพราะค่อนข้างหนัก ยังดีที่หอศิลป์มีไฟสำรอง ทำให้เห็นอะไรได้บ้าง
หักหรือเปล่า วิ่งไหวไหม ซินเงยหน้าขึ้นถามแล้วต้องชะงักค้างครั้งที่ 2 เพราะน้องคนนั้นคือน้องฟาง ผ่านมา 1 เดือน ซินสืบประวัติความเป็นมาและตีสนิทได้ในระดับหนึ่ง ทำอะไรหลาย ๆ อย่างให้ เพียงแต่น้องเค้ายังไม่รู้ว่าเป็นซิน จะว่าชอบก็ชอบ สนใจน้องเค้ามากว่าแชมป์แฟนตัวเองเสียอีก
น้ำจากเพดานพุ่งโปรยลงมา เครื่องดับไฟอัตโนมัติทำงานทั้งที่ไม่มีไฟไหม้ คาดว่าระบบไฟฟ้าต้องมีปัญหาแน่ ซินพยุงฟางอย่างลำบาก ฟางรูปร่างเล็กผอมบาง ตัวเธอก็ไม่แตกต่างมากนักหรอก นึกแล้วเจ็บใจที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย เธอ 2 คนต่างเปียกปอน ทั้งหนาวทั้งกลัว ป่านนี้ผู้คนคงออกจากหอศิลป์กันหมดแล้วมั้ง
ซิน...น...น!! แชมป์เปิดประตูบันไดหนีไฟมา สภาพเขาเปียกปอนเละเทอะ เขาวิ่งมากอดซินโดยไม่อายฟาง ด้วยความเป็นห่วงซินมากกว่า ทำให้ไม่สังเกตุว่ามีใครอยู่ทั้งนั้น
ทำอะไรอยู่ ทำไม่ไม่รีบหนี แชมป์เป็นห่วงมากเลยนะ วิ่งดูทุกชั้นเลย กว่าจะฝ่าพวกครูออกมาตามหาได้แทบแย่ ตัวอุ่น ดีจังที่ไม่เป็นอะไร แชมป์กอดซินแน่นจนเธอรู่สึกอึดอัด เธอรับรู้ว่าแชมป์คงจะห่วงมาก เพราะร่างเขาสั่นไม่หยุดเลย
ปล่อยได้แล้ว อายเขา และขืนแชมป์กอดไว้อย่างงี้มีหวังได้ตายหมดแน่ ๆ ซินผลักแชมป์ออกเบา ๆ
ให้น้องฟางขี่หลังได้ไหม น้องเค้าขาหัก เดินไม่ไหวแน่ ๆ
ฟางใช้หางตาเหล่มองซินอย่างแปลกใจ ทำไมพี่คนนี้ถึงรู้ชื่อได้เธอนะ
แชมป์หันขวับเมื่อได้ยินชื่อนี้ นี่หรือผู้หญิงที่มาแย่งซินไปจากเขา ให้ตายเถอะเขากลายเป็นผู้ชายที่ต้องมาแย่งผู้หญิงกับผู้หญิงด้วยกันเหรอเนี่ย ทำไมรู้สึกกระดากใจจังนะ แชมป์นั่งหันหลังยอง ๆ ซินช่วยพยุงฟางขึ้น แล้วต่างพากันวิ่งออกมาทางบันไดหนีไฟ เหลือประตูสุดท้ายก็จะออกมาที่ชั้นหนึ่งแล้ว แต่ทำไม่ดูที่หน้าประตูมันมีน้ำสีน้ำเงิน วน ๆ เป็นวงกลม คล้ายเป็นประตูทะลุแบบในเกมแนว RPG ทั้ง 3 คนเห็นเหมือนกันหมด เพียงแต่ไม่ได้พูดออกมา คิดเพียงว่าเหนื่อย อยากออกจากที่นี่เร็ว ๆ และตาคงฝาดไป
จากคุณ :
mija 
- [
14 ก.ย. 48 18:09:58
]
Phantom Phantasy (ตอน 2)
