ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อค่ะ) "ธรรมสิทธิ์" ที่ว่าคือสิทธิอะไรกันนะ ให้เวลาพลิก พ.รบ. ลิขสิทธิ์มาตรา 18 แป๊บนึง เจอคำนี้กันหรือเปล่าเอ่ย ไม่เจอเหรอคะ ไม่เจอน่ะ ถูกแล้วค่ะ ถ้าเจอก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ลำดับแปดของโลกเชียวล่ะ เพราะ พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ไม่ได้บัญญัติคำดังกล่าวไว้โดยตรง แต่นำเอาหลักการเรื่องธรรมสิทธิมาบัญญัติไว้ในกฎหมายของเราเท่านั้นเอง กลับมาที่คำว่า ธรรมสิทธิ์ กันดีกว่า ว่าทำไมเขาถึงเรียกกันแบบนี้ ยังไม่ตอบหรอกค่ะว่าเพราะอะไรนี้ แต่มีเรื่องหนึ่งจะเล่าให้ฟัง คิดว่าคงทำให้เดาเหตุผลออก เรื่องมีอยู่ว่าสมัยที่ตัวเองยังอยู่มัธยม ได้อ่านนิยายของนักเขียนอาชีพท่านหนึ่ง แล้วเกิดไปถูกใจกับกลอนภาษาอังกฤษในเรื่องเข้า แต่ก็เอะใจยังไงก็ไม่รู้ว่า เขาเขียนหรือเขาไปเอามาจากไหน เลยลองไปค้นดู ในที่สุดก็ได้ความว่า กลอนบทนั้นแต่งโดย Ralph Waldo Emerson ตอนนั้นก็เลยผิดหวังนิดหน่อย เพราะรู้สึกว่า เขาน่าจะให้เครดิตคนเขียนกลอนตัวจริงสักนิดนะ พอได้เรียนกฎหมาย และย้อนนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมา เลยถึงบางอ้อว่า ทำไมเขาถึงเรียกว่า Moral Right เหตุที่เรียกว่า Moral Right ก็เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสำนึก ความตระหนัก เกี่ยวกับความชอบธรรมที่คนสร้างสรรค์งานควรได้ไงคะ ผู้สร้างสรรค์งาน ซึ่งเป็นคนลงแรงสมอง ลงแรงกาย ใช้ทักษะที่มีอยู่ทำผลงานออกมา (กฎหมายอังกฤษมีหลักให้จำว่า ใช้ Skill, Labour and Judgement) ก็ควรมีสิทธิโดยชอบธรรมในการแสดงตัวว่าเป็นคนลงมือทำ และชื่อเสียงที่สร้างมากับมือ ไม่ว่าจะยังเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์อยู่ หรือได้ยกลิขสิทธิ์ของตัวเองให้คนอื่นไปแล้ว ในที่นี้ ธรรมสิทธิ์ มีด้วยกัน 2 ประการด้วยกัน ได้แก่ 1. สิทธิในการแสดงตัวว่าเป็นผู้สร้างสรรค์งาน ถ้าเขาไม่ยอมให้เครดิต ก็ฟ้องให้เขาใส่ชื่อให้ได้ และ 2. สิทธิในการห้ามไม่ให้ผู้อื่นเอางานของตัวเองไปดัดแปลงให้เกิดความเสียหายแก่ชื่อเสียงของผู้สร้างสรรค์งาน เจ้าของงานฟ้องให้หยุดการกระทำดังกล่าวได้ ข้อหลังนี่ เพิ่งมีกรณีตัวอย่างสดๆ ร้อน ๆ ที่สหรัฐอเมริกา เมื่อนักวาดรูปชื่อ Mark Chamberlain เกิดไปวาดรูป 'หวิว' ระหว่างแบทแมนกะคู่หู เล่นเอาให้ทางดีซีคอมิกส์เจ้าของลิขสิทธิ์ ร้องให้ตายเถอะโรบิน จะฟ้องให้เก็บภาพที่จัดแสดง ฐานที่ทำเรื่องเขาเสียหมด (แต่เห็นรูปกับคำแก้ตัวของคนวาดแล้วแอบขำ แหม ทำไปได้ ) ที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะจะได้อุ่นใจขึ้นอีกนิดว่า ถึงลิขสิทธิ์จะไม่ได้เป็นของเราแล้ว แต่สิทธิในการแสดงตัวเป็นผู้สร้างสรรค์งานยังมีอยู่ ใครจะตู่เอาเป็นงานของตัวเอง หรือ เอาไปทำให้เสียละก็ มีทางเล่นงานอยู่นะ จากความรู้สึกที่เกิดตอนอยู่มัธยม เลยอยากจะให้คนใส่ใจกับธรรมสิทธิ์กันมากๆ และติดเป็นนิสัยมาถึงตอนนี้ว่า ถ้าอ้างคำพูดใคร ถึงไม่รู้ชื่อของเขา ก็จะต้องระบุลงไปว่า 'ไม่ทราบผู้แต่ง' ทุกครั้ง เนื่องจากรู้ว่างานนี้ไม่ใช่ของเราโดยแท้ โดยส่วนตัวแล้ว เห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องพื้นฐานที่ทำให้ความตระหนักเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ของเราสมบูรณ์มากขึ้น เพราะเมื่อคิดถึงใจเราแล้วก็ต้องคิดถึงใจเขาด้วย และการให้เกียรติเจ้าของผลงาน ไม่ว่างานนั้นจะกลายเป็นงานสาธารณะแล้ว หรือเจ้าของจะทรงลิขสิทธิ์ในงานนั้นอยู่หรือไม่ นอกจากจะทำให้เรารู้สึกดีแล้ว ก็ยังทำให้คนที่อ่านงานของเรา รู้สึกดีกับเรา และเป็นแบบอย่างที่น่ารักให้กับคนที่อยากจะเริ่มต้นเขียนหนังสือด้วยค่ะ ทำความรู้จักกับลิขสิทธิ์ และ ธรรมสิทธิ์กันไปพอหอมปากหอมคอแล้ว ต่อไปนี้เราลองมาดูกันหน่อยว่า การกระทำอะไรบ้างที่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ มีการกระทำอะไรบ้างหนอที่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์[b] ในกฎหมายไทย พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ [b]มาตรา 27 ได้บัญญัติว่า การทำซ้ำหรือดัดแปลงงานอันมีลิขสิทธิ์ หรือ การนำงานอันมีลิขสิทธิ์ออกเผยแพร่ต่อสาธารณะชน โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ แต่จะห้ามตะพึดตะพือไปเสียทุกเรื่องก็ออกจะโหดร้ายไปหน่อย ก็เลยมีข้อยกเว้นให้การกระทำดังกล่าวเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง ไม่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ซึ่งส่วนใหญ่จะเน้นไปในจุดประสงค์ทางการศึกษา ค้นคว้าเสียมาก ข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ ที่จริงชอบคำในกฎหมายสหรัฐที่ว่าหลัก 'Fair use' เพราะอ่านแล้วรู้สึกได้ชัดเจน เหมือนเขากำลังบอกว่า เอาไปใช้โดยไม่ต้องขออนุญาตก็ได้ แต่เอาไปใช้แบบแฟร์ๆ กับเจ้าของลิขสิทธิ์หน่อยนะจ๊ะ อย่าลอกไปทั้งดุ้น อย่างเอาไปจนเจ้าของลิขสิทธิ์เดือดร้อนล่ะ แล้วกฎหมายลิขสิทธิ์ไทยก็ใช้เจ้าหลักนี้แหละค่ะ มาบัญญัติไว้ในเรื่องข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ ข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ ดูใน พ.ร.บ. ตั้งแต่ มาตรา 32 เป็นต้นไปนะคะ หลักการที่สำคัญในการยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์อยู่ที่ ถ้าทำไปแล้วไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์ และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร เช่น ไม่ได้เอางานของเขาไปใช้แสวงหากำไรเข้ากระเป๋าตัวเอง ไม่ได้ลอกเอาสาระสำคัญของงานเขามาใช้เสียจนเรื่องของเขาขายไม่ออก ไม่ให้ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์เท่านี้เองค่ะ อ้อ อีกมาตราหนึ่งที่น่าสนใจสำหรับนักเขียน มีมาตรา 33 อีกมาตราหนึ่งค่ะ เขาบอกว่า การกล่าว คัด ลอก เลียน หรืออ้างอิงงานอันมีลิขสิทธิ์บางตอนตามสมควร โดยรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ และทำไปโดยไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์ และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ดังนั้น การคัด (Quote) เอาคำคมหรือเนื้อเพลงมาประกอบเรื่อง โดยใส่ชื่อเจ้าของคำพูด หรือ เพลงนั้นมา จึงไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ แต่ยังมีบางประเด็นที่อยากชี้ให้เห็น ขอยกไปคุยกันช่วงหลังละกันนะคะ พูดถึงหลักการกันมาพอสมควรแล้ว ที่จริงจะให้พูดอีกก็ได้ ถ้าจะเอาอย่างละเอียดจริงๆ ก็กลัวว่าตัวเองจะเผลอฝอยเพลิน สามวันสามคืนไม่จบไม่สิ้น กลัวที่ชาวถนนฯ จะเบื่อหน้ากันไปเสียก่อน เอาแค่นี้ก็พอค่ะ ^ ^' ว่าแล้ว เรามาเปลี่ยนบรรยากาศมาดูคำถามน่าสงสัยพวกนี้กันดีกว่า อ่านคำถามแล้วจะลองเดาคำตอบดูเล่นๆ ก่อนอ่านเฉลยก็ได้นะคะ   (มีต่อค่ะ) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 48 18:33:24 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 14 ก.ย. 48 18:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อค่ะ) ข้อสงสัยเหล่านี้ ขออนุญาตเก็บมาจากกระทู้คุณไอซ์ กับ คุณคืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น ค่ะ ชื่อนิยายซ้ำ ทำไงดี ก่อนตอบคำถามนี้ มีหนึ่งคำถามมาถามกันก่อนว่า "การใช้ชื่อนิยายซ้ำกัน ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ตามกฎหมายหรือไม่" กวาดสายตาสั้นๆ ของตัวเองไปมา ก็พบกับความคิดเห็นของ คุณหนูจ๋า เข้า และเป็นความคิดเห็นที่ให้เบาะแสในการตอบคำถามข้อนี้อย่างดีเลยค่ะ ขออนุญาตลอกมาทั้งหมดเลยนะคะ "ตอบในฐานะคนอ่านที่ไม่เคยเขียนหนังสือค่ะ สำหรับตัวเองแล้วชื่อซ้ำไม่เป็นไร ถ้าเรื่องไม่เหมือนกัน เข้าใจว่าคนเขียนทุกคนก็อยากตั้งชื่อให้เข้ากับเรื่องมากที่สุด แต่เรื่องที่รับไม่ได้คือลอกเรื่องมากกว่าค่ะ เคยอ่านงานนักเขียนดังที่ลอกเรื่องอื่นมา เลิกอ่านของคนนั้นเลยค่ะ แต่คนที่เป็นนักเขียนกับสำนักพิมพ์อาจจะมีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์หรือเปล่าก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เพราะจำได้ว่าเคยมีการเปลี่ยนชื่อละครที่ซ้ำกับชื่อหนังสือทั้งๆที่เนื้อหาไม่เหมือนกันมาแล้ว เคยคิดว่าทำไมไม่มีปัญหากับชื่อเพลงบ้าง ชื่อเพลงซ้ำกันเยอะมากๆ มากกว่าชื่อนิยายซ้ำกันอีกมั้งคะ"   อ่านแล้วเดาคำตอบกันได้หรือยังเอ่ย ถ้าใครตอบว่า "ไม่ถือเป็นการละเมิดกฎหมายลิขสิทธิ์" นั้น ถูกต้องนะคร้าบ ถึงในกฎหมายลิขสิทธิ์ของไทยไม่ได้ระบุเรื่องนี้เอาไว้ แต่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาได้ถือหลักพิจารณาตามที่ศาลอังกฤษเคยวินิจฉัยว่า ลิขสิทธิ์ไม่คุ้มครองถึง ชื่อหนัง ชื่อละคร ชื่อหนังสือ คำขวัญที่ใช้ในการโฆษณา ดังนั้น เราจึงเห็นชื่อเพลงซ้ำๆ กัน แต่คนละเนื้อมากมาย เช่น เพลงที่ชื่อ 'รอ' มีตั้งแต่ของสุเทพ วงศ์กำแหง มาจนถึง 'รอ' ของมาช่า ฯลฯ หรือ ละครเกาหลี ชื่อ 'All About Eve' เป็นชื่อเดียวกับหนังฮอลลีวู้ด ยุค 60 -70 นั่นล่ะค่ะ แต่น่าสังเกตว่า ชื่อหนังสือของไทยเรามักจะไม่ค่อยซ้ำกันเท่าไหร่ เรื่องนี้ น่าจะเป็นเหตุผลในเรื่องของมารยาท หรือไม่อย่างนั้น อาจเป็นเพราะ เวลาตั้งชื่อเหมือนกันคนอ่านอาจจะสับสนมากกว่า จำได้แต่ชื่อ ไม่ทันดูชื่อคนเขียน หยิบผิดเล่มไป (เรา)ขาดทุนแย่เลย และยิ่งชื่อซ้ำกันก็จะไม่เป็นเรื่องที่น่าจดจำนัก เผลอๆ มีคนสงสัยว่า เราตั้งชื่อนิยายเหมือนกับของคนอื่นไปเพื่ออะไร ทั้งที่เราก็ไม่เจตนาจะเอาผลประโยชน์จากเรื่องของเขาเลยอีกต่างหาก ถึงตรงนี้ก็แอบบ่นนิดนึงว่า เห็นด้วยกับคุณ 1981 กับเรื่องชื่อนิยาย ตอนนี้ก็ชักจะมึนๆ กับ ชื่อนิยายที่มีคำว่า รักๆ ทั้งหลาย จนบางที อ่านแล้ว เพิ่งจะนึกออกว่าเราอ่านไปแล้วนี่หว่าก็มี แล้วก็มีอีกเรื่องที่อยากบ่น คือ ชื่อภาษาไทยของหนังที่ลงโรงฉายอยู่ในบ้านเราทุกวันนี้ อะไรๆ ก็ สยองโลก ล้างโลก วิ่งๆ ฟัดๆ กันยันป้ายเลย ทั้งมึน ทั้งรำคาญ แถมพาลหมั่นไส้คนตั้งชื่อหนังเข้าอีก ฐานใช้คำเกินจริง แถมยังใช้ภาษาวิบัติอีกต่างหาก สงสัยว่าตัวเองชักจะแก่ซะแล้วก็ไม่รู้ ขี้บ่นจริง จริ๊ง เอาเป็นว่า สำหรับตัวเอง ชื่อเรื่องซ้ำไม่เป็นไร เพราะชอบพลิกดูก่อนซื้อเป็นนิสัยอยู่แล้วค่ะ (เรื่องของเรื่องคือ งก ไม่อยากซื้อแล้วขาดทุน) แต่ขออย่างเดียว อย่าเป็นชื่อไม่เหมือน แต่เรื่องเหมือนก็แล้วกันเนอะ ชื่อนามสกุลตัวละครซ้ำ ทำไงดี โดยส่วนตัวแล้ว ไม่เห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องกังวลอะไรมาก ยกตัวอย่างง่ายๆ เชื่อไหมคะว่า ชื่อ แฮร์รี่ พ็อตเตอร์ เป็นชื่อฆาตกร ในเรื่องสั้นแนวสืบสวนสอบสวนของเอลเลอรี่ ควีน แล้วในขณะเดียวกันก็เป็นชื่อของพ่อมดขวัญใจประชาชนตอนนี้ รวมทั้งเป็นชื่อของคุณลุงวัยเกษียณคนหนึ่งในอังกฤษด้วย แน่นอนค่ะ คุณลุงอาจจะรำคาญบ้างนิดหน่อยกับการมีจดหมายอะไรก็ไม่รู้จากแฟนๆ แฮร์รี่ส่งถึงบ้าน แต่คุณลุงก็ไม่คิดจะฟ้องคุณ เจเค โรว์ลิ่ง ที่เอาชื่อคุณลุงไปใช้ ส่วนในประเทศไทยก็มีคนชื่อซ้ำกันออกถมไป บางทีก็เป็นปัญหาอยู่บ้าง เมื่อเร็วๆ นี้ ก็เพิ่งมีข่าวว่าเจ้าหน้าที่ส่งหมายศาลผิด แทนที่จะส่งไปที่บรรณาธิการหนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง แต่กลับกลายเป็นว่าไปส่งให้นักศึกษาสถาบันหนึ่งแทน ไม่ว่าจะเป็นกรณีไหนก็ตาม ชื่อและนามสกุลของคนมีโอกาสที่จะตรงกันได้โดยไม่ตั้งใจ ชื่อและนามสกุลของคนในนิยายอาจจะตรงกับคนจริงๆ ก็ได้ และมีโอกาสที่จะตรงกันในนิยายคนละเรื่องได้เช่นกัน ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น คือ คนอ่านจำตัวละครสับสน และคนที่มีชื่อซ้ำกับตัวละคร อาจจะโกรธคนเขียนนิดหน่อยถ้าเขียนให้เขาเป็นตัวร้าย (ซีเรียสนะเนี่ย อิอิ) มีเรื่องที่ต้องระวังข้อหนึ่ง คือ อย่าให้ชื่อและนามสกุลของตัวละครตรงกับราชสกุล หรือ นามสกุลพระราชทานเท่านั้นเอง  เว้นแต่เป็นเรื่องอิงประวัติศาสตร์ หรือมีตัวละครบางส่วนที่เป็นคนที่มีตัวตนอยู่จริงๆ ก็ใช้ได้ ส่วนตัวแล้ว ปัญหาที่ใหญ่กว่า ชื่อตัวละครซ้ำกับคนจริงๆ คือ คิดชื่อตัวละครไม่ออกมากกว่าค่ะ อย่างไรก็ตามแต่ ถ้าไม่แน่ใจ หรือไม่สบายใจว่า ชื่อตัวละครไปตรงกับชื่อคนจริงๆ แล้วเขาจะไม่พอใจลองใช้วิธีนี้กันดูไหมคะ โดยขึ้นต้นเรื่องมาก็บอกกล่าวเสียก่อนเลยว่า "ชื่อตัวละคร และสถานที่ในเรื่องเป็นชื่อที่สมมติขึ้น ถ้าหากตรงกับบุคคลที่มีตัวตน หรือสถานที่จริง ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย" น่าจะโอเคนะ  : ) เอาเนื้อเพลงที่มีอยู่แล้วมาใส่ในเรื่องของเรา เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หรือเปล่า เคยตอบเรื่องนี้ไว้ในกระทู้ของคุณคืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้นมาหนหนึ่งแล้ว ขออนุญาตเอาของเก่ามาหากินก็แล้วกันนะคะ คำตอบของเรื่องนี้ คือ ถ้ามีการอ้างถึงเจ้าของผลงาน ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ฟันธง!!! (ขอเกาะ Trend กับเขาหน่อยเถอะ) เพราะ มาตรา 33 พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ บัญญัติว่า การกล่าว คัด ลอก เลียน หรืออ้างอิงงานอันมีลิขสิทธิ์บางตอนตามสมควร โดยรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์ และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร มิให้ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ แต่มีเรื่องหนึ่งอยากรบกวนให้นักเขียน และคนชอบเขียนพิจารณาเกี่ยวกับการหยิกยกหรือคัดลอกเนื้อเพลงมาใช้นิดหนึ่งค่ะ สำหรับคนที่ซื้อเทปหรือซีดีมาแล้วชอบเอาปกเทปปกซีดีมาดูเล่นคงจะสังเกตเห็นว่าในส่วนของเนื้อเพลง จะมีการระบุถึงคนแต่งเนื้อ แต่งทำนอง และอาจรวมไปถึงคนเรียบเรียงด้วย ส่วนคนร้องที่ไม่มีส่วนในการแต่งเพลง ก็เป็นคนถ่ายทอดออกมาเท่านั้น การที่นักร้องร้องเพลงออกมา เขามีสิทธิในงานเพลงที่เขาแสดง ทว่าสิทธิของนักร้องในเรื่องนี้ เรียกว่า "สิทธิของนักแสดง"  แม้จะมีบัญญัติอยู่ใน พ.ร.บ. เดียวกัน แต่ก็ไม่ใช่ลิขสิทธิ์ แต่เป็นญาติๆ กัน เรียกอย่างเป็นทางการว่า สิทธิข้างเคียง เพราะเป็นสิทธิของผู้ที่เอางานอันมีลิขสิทธิ์มาถ่ายทอดอีกที คนที่เป็นผู้สร้างสรรค์เพลงโดยตรง คือ คนแต่งเนื้อ คนแต่งทำนองต่างหากที่มีลิขสิทธิ์ในเพลงนั้น ดังนั้น เวลายกเอาเนื้อมาเพลงมาใช้ ก็น่าจะใส่ชื่อคนแต่งเนื้อ คนแต่งทำนอง ด้วย เพราะเท่าที่เห็นในนิยายหลายเรื่อง มีการระบุเฉพาะชื่อนักร้องเท่านั้นเอง เพลงหนึ่งเพลงก็อาจจะมีคนเอาไปร้องหลายคน เอาไปทำใหม่อีกหลายหนก็ได้ ใช่ว่าคนนั้น วงนั้นร้องอยู่วงเดียวเสียเมื่อไหร่ โดยที่เนื้อและทำนองก็ของเดิมนั่นแหละ แต่บางครั้ง คนแต่งเนื้อ แต่งทำนองก็ไม่ได้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในเพลงที่ตัวเองแต่ง เพราะเป็นพนักงานของค่ายเพลง เขาจ้างมาให้แต่งเพลง ลิขสิทธิ์ก็ตกเป็นของบริษัท ส่วนตัวเองได้เปอร์เซ็นจากยอดขายกับเงินเดือน แล้วก็ธรรมสิทธิ์ในการมีชื่ออยู่บนปกเทป ปกซีดีแค่นั้นเอง เทียบไม่ได้กับนักร้องหรือบริษัทหรอก คนเบื้องหลังน่าเห็นใจนะ เลยเห็นว่า นอกจากชื่อคนร้องแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็ลงชื่อคนแต่งเนื้อ แต่งทำนองด้วยก็น่าจะดีนะคะ ^^ ไหนๆ ก็พูดเรื่องนี้แล้ว ก็มีอีกเรื่องที่อยากขอความเห็นเกี่ยวกับเรื่องรูปภาพประกอบว่า ถ้าไม่ใช่ฝีมือตัวเองถ่าย ถ้าเป็นไปได้ ขอช่วยบอกแหล่งที่มา เช่น ชื่อเว็บไซต์ เอาไว้ด้วย ไม่ทราบว่าจะรบกวนกันเกินไปไหมคะ (มีต่ออีกหน่อยค่ะ) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 14 ก.ย. 48 18:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ต่อนะคะ) จะดูยังไงว่านิยายหรือเรื่องของเราโดนลอก คุยอย่างรวบรัดที่สุด มีวิธีดูความเหมือนความต่างที่ปรากฏให้เห็นจากสภาพภายนอกที่เห็น ด้วยกัน 3 ระดับด้วยกัน คือ 1. ไม่เหมือนเลย - ไม่ได้ละเมิดลิขสิทธิ์แน่  (แล้วบอกทำไมเนี่ย) 2. เหมือนเฉพาะสาระสำคัญ -รายละเอียดอาจจะไม่เหมือนกันเป๊ะ ตัวละครคนละชื่อ แต่การดำเนินเรื่อง หรือบุคลิกตัวละคร เป็นไปในทำนองเดียวกัน จนรู้สึกได้ว่ามันลอกกันมาหรือเปล่า(วะ) ข้อนี้ดูยากกว่าเพื่อน อาจจะต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญ หรือ ต้องนำสืบกันวุ่นวาย 3. เหมือนเป๊ะทุกอย่าง หรือเหมือนกันมากๆ เลย - มาเหมือนกันคำต่อคำ เช่น เอาหนังสือเราไปซีร็อกซ์ขาย หรือเซฟเรื่องจากบอร์ดมาพิมพ์ขาย อันนี้ละก็ สงสัยไว้ก่อนว่าน่าจะละเมิดลิขสิทธิ์ แต่นอกจากดูความเหมือนความต่างที่ว่าแล้ว ก็ยังไม่พอหรอกนะคะว่า งานที่ออกมาคล้ายหรือเหมือนกับงานของเราเป็นงานที่ละเมิดลิขสิทธิ์เสมอไป อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกกลมๆ ใบนี้ คุณยายคนหนึ่งท้องมาห้าสิบกว่าปีได้ แล้วจะมีคนใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อไม่ได้เลยเชียวหรือ และกรณีนี้ก็เกิดขึ้น รวมทั้งเป็นคดีมาแล้วจริงๆ ด้วย เรื่องสั้นๆ มีอยู่ว่า มีนักดนตรีสองคน อยู่กันคนละที่ แต่งเพลงออกมาแล้ว เพลงของคนหลังเหมือนกับเพลงของคนแรกมาก ชนิดที่ว่า ใน 8 บาร์ มีจุดเหมือนอยู่ตั้ง 30 จุดแน่ะ คนแรกเลยฟ้องคนหลังว่า ละเมิดลิขสิทธิ์ แต่พอสืบไป สืบมา ปรากฏว่า นักดนตรีคนหลังไม่เคยรู้เรื่องและไม่มีโอกาสได้ยินเพลงของคนแรกเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนจบของเรื่องมหัศจรรย์นี้ คือ นักดนตรีคนที่สองไม่ได้ละเมิดลิขสิทธิ์ และต่างคนต่างมีลิขสิทธิ์ในงานของตัวเอง เหลือเชื่อนะคะ แต่เชื่อเถอะ (ยืมรายการ Believe it or not เขามา) ดังนั้น นอกจากดูความเหมือนความต่างแล้ว ต้องดูว่าเขาสามารถเข้าถึงข้อมูลของเราได้หรือเปล่าด้วย แต่สำหรับชาวถนนฯ แล้วก็ต้องยอมรับว่า โอกาสในการเข้าถึงผลงานของเราๆ ท่านๆ น่ะง่ายเหลือเกิน และมีความเสี่ยงจากการถูกละเมิดลิขสิทธิ์มาก เพราะเป็นพื้นที่สาธารณะ รวมทั้งการคัดลอกงานก็สามารถทำได้ง่ายๆ แค่คลิกเซฟเท่านั้นเอง ไม่น่าจะสืบยากหรอกค่ะ ถ้าช่วยกันเป็นหูเป็นตาสักหน่อย แต่อย่าให้ใครมาทำอะไรจนต้องมาคอยดูเรื่องนี้เลยคงจะดีกว่าเนอะ แล้วก็มาถึงประเด็นสุดท้ายที่ตั้งใจจะหยิบมาคุยแล้วล่ะค่ะ เซฟไฟล์นิยายเอาไว้อ่าน หรือ พิมพ์ออกมาอ่าน ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หรือเปล่า ง่า สารภาพตามตรงว่า ตัวเองเคยทำทั้งสองอย่างด้วยกันนั่นแหละค่ะ บางทีก็ไม่มีเวลาอ่าน เลยต้องเซฟเอาไว้อ่านรวดเดียว บางทีก็ต้องพิมพ์ออกมาอ่านบ้าง เพราะอ่านจากจอนานๆ มันปวดลูกกะตานี่นา ไม่อยากตัดแว่นใหม่ด้วย ถ้าถามว่าการเซฟ กับ การพิมพ์ (Print out) ข้อมูลบนหน้าเว็บเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์หรือไม่ ถ้าสวมวิญญาณบิล เกตส์ตอบก็ต้องบอกว่า ใช่ค่ะ ทั้งสองอย่างเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ การเซฟ หรือ บันทึก ก็คือ การคัดลอก และการพิมพ์ออกมา เป็นการดัดแปลงงานอันมีลิขสิทธิ์ เนื่องจาก แปลงจากงานในรูปแบบ Digital ออกมา เป็น Hard Copy (ถ้าสนใจกฎหมายลิขสิทธิ์บนโลกดิจิตอลละก็ ลองดู Digital Millennium Copyright Act หรือ DMCA 1998 ของสหรัฐ ที่ http://www.legal-database.com/digital-millennium-copyright-act.htm นะคะ) แต่ว่า พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 มาตรา 32 บอกว่า ถ้าคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงงานอันมีลิขสิทธิ์ ใช้เพื่อประโยชน์ของตนเอง หรือเพื่อประโยชน์ของตนเอง และบุคคลอื่นในครอบครัวหรือญาติสนิท โดยไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์ และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ด้วยเหตุนี้ ทำให้ตอบในเบื้องต้น(โดยไม่เข้าข้างตัวเองด้วย) ว่า การเซฟ กับ การพิมพ์เรื่องในถนนฯ หรือที่อื่นๆ เอาไว้อ่านเอง ตราบใดที่ไม่ส่งต่อให้เพื่อนจนกลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ ชนิดที่นักเขียนแทบจะขายหนังสือไม่ออก หรือ เซฟเก็บเอาไว้ดัดแปลงใส่ในนิยายของตัวเอง หรือดัดแปลงไปทำละครโดยไม่ยอมบอกเจ้าของ ก็ไม่ถือว่า เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ แต่ก็อาจจะมีคำถามตามมาว่า ถ้ามีคนเข้ามาอ่านเป็นร้อย แล้วเซฟเก็บไว้แทบทุกคน อย่างนี้ เจ้าของเรื่องจะไม่แย่ไปเลยหรือ ถ้าหนังสืออกมาเป็นเล่มแล้วจะทำยังไง ใครจะอ่าน ข้อนี้ ก็เป็นไปได้ แต่ถ้าตอบตามความเห็นของตัวเองแล้ว ก็อยากให้กำลังใจนักเขียนเรื่องนี้หน่อยค่ะ สำหรับตัวเอง นิยายบนเว็บก็เป็นทางเลือกหนึ่งที่เพิ่มเข้ามา แต่ใจจริงแล้วก็ยังรักที่จะอ่านหนังสือเป็นเล่มๆ มากกว่า เพราะหนึ่ง อ่านบนหน้าจอแล้วปวดตา สอง เอกสารที่พิมพ์ออกมา ถือไปไหนมาไหนยาก และเก็บยาก เนื่องจากตัวเองเป็นพวก 'Pack rat' คือ ชอบเก็บ ชอบสะสมของสารพัด โดยเฉพาะหนังสือ กับเอกสารต่างๆ ที่บางทียังงงๆ อยู่เหมือนกันว่าฉันเก็บไว้ขนาดนี้เพื่ออะไรเนี่ย และเหตุผลที่สำคัญที่สุด คือ อยากจะอุดหนุนผลงานของนักเขียนที่ตัวเองชอบจริงๆ ถ้าเขาเลิกเขียนหนังสือ เพราะหนังสือเขาขายไม่ได้แล้ว ก็น่าเสียดาย ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่ตัวเองอยากอ่าน ถึงแพงแค่ไหนก็จะกัดฟันซื้อมาเก็บจนได้   เชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า นักอ่านในถนนฯ เป็นเพื่อนของนักเขียนในถนนฯ อยู่แล้วค่ะ ไม่มีทางที่เพื่อนจะทำร้ายเพื่อนได้แน่นอน แต่คนที่ละเมิดลิขสิทธิ์ หรือเอาเปรียบเราคงจะไม่ใช่หรอก จริงไหม อย่ากังวลมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะเขียนเรื่องไม่ออก ไม่รู้ด้วยนา เมื่อตัดสินใจเขียนแล้ว และมีคนอ่านเรื่องของเราแล้วชอบ ก็น่าดีใจแล้วนะคะ (ถ้าขายได้ตังค์ยิ่งดีใหญ่เลย เหอๆ) เล่ามาพอสมควรแก่เวลาแล้ว ก็ขอจบมันดื้อๆ ตรงนี้เลยก็แล้วกันนะคะ (ง่ายไปหรือเปล่าเนี่ย - -') ----------------------------------------------------------- เรื่องที่ชวนคุยนี้ ขอยกเครดิตทั้งหมดให้อาจารย์ที่กรุณาให้ความรู้และเข็นลูกศิษย์คนนี้ให้ผ่านมาได้ด้วยเกรดงามๆ รวมทั้งคุณไอซ์ คุณคืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น และชาวถนนฯ เจ้าของทุกความคิดเห็นซึ่งเป็นที่มาของกระทู้นี้ แต่ถ้ามีส่วนไหนหลงๆ ลืมๆ ตกๆ หล่นๆ ไปบ้าง ก็ท้วงกันได้นะคะ ถ้าเห็นว่าความเรียง บทความ หรืออะไรก็ช่างเถอะ เรื่องนี้มีประโยชน์อยู่บ้าง  สามารถเซฟเก็บเอาไว้ หรือพริ้นท์ออกมาได้ ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ขอแค่ช่วยระบุแหล่งที่มา และบอกชื่อคนเขียนเอาไว้หน่อยเท่านั้นเอง แต่ถ้าจะเอาไปอ้างเป็นความคิดเห็นในทางวิชาการ คิดหนักหน่อยนะคะ เพราะไม่มีใครที่ไหนเขาบรรยายกฎหมายด้วยสำนวนพิลึกกึกกืออย่างนี้หรอก แล้วก็คงไม่มีใครพิมพ์ชื่อกระทู้ผิดแบบนี้ด้วย แฮ่ๆ อายจัง  ^ ^' แหล่งข้อมูล นอกจากคำบรรยายวิชาทรัพย์สินทางปัญญาที่จดมาและ พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ 2537 แล้ว ยังมี 1. ไชยยศ เหมะรัชตะ. (2545). ลักษณะของกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญา, กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์นิติธรรม. 2. Lehman, Bruce A. (1992). Intellectual Property and the International Information Infrastructure, http://palimpset.standford.edu/bytopic/introprop/ipwg/law.html 3. Chilling Effects Clearinghouseของ มหาวิทยาลัย Standford  http://www.chillingeffects.org 4. ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ. http://www.cipitc.or.th และสุดท้ายนี้ ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่อดทนอ่านจนจบค่ะ : ) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 48 18:50:36 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 48 18:40:07 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 14 ก.ย. 48 18:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะ คุณปิยะรักษ์ ^^ หายไปนานเลยนะคะ แต่กลับมา ก็ยังอุตส่าห์เอาของดี มีประโยชน์มาฝากเสียด้วย เชื่อว่าเป็นสิ่งที่ทุกคนในถนนฯ รวมทั้งตัวเองอยากรู้เสียด้วย เป็นกระทู้ดีที่มีประโยชน์ดีมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์ไปหามาแบ่งปันกัน :) แต่แอบสะดุดข้อความนี้หน่อยค่ะ " ...การเซฟ กับ การพิมพ์เรื่องในถนนฯ หรือที่อื่นๆ เอาไว้อ่านเอง ตราบใดที่ไม่ส่งต่อให้เพื่อนจนกลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ ชนิดที่นักเขียนแทบจะขายหนังสือไม่ออก หรือ เซฟเก็บเอาไว้ดัดแปลงใส่ในนิยายของตัวเอง หรือดัดแปลงไปทำละครโดยไม่ยอมบอกเจ้าของ ก็ไม่ถือว่า เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ ..." แปลว่าจริงๆแล้ว กฏหมายคุ้มครองได้แค่การเป็นนิยาย เอาไปพิมพ์ขายต่อๆกัน แต่ไม่คุ้มครองถึงการเป็นละครจริงๆใช่ไหมคะ... แล้วถ้าเจอแบบนี้ เจ้าของเรื่องจะสามารถทำอะไรได้บ้างคะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 14 ก.ย. 48 19:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ 1981 คำว่า copyright ครอบคลุมหมด จริงๆน่าจะต่อด้วย All Rights reserved งานที่ก่อเกิดจากคุณ เช่น งานเขียน จะได้รับการคุ้มครองทันที ถ้าไม่มั่นใจก็ควรจดลิขสิทธิ์ทรัพย์สินทางปัญญา การดัดแปลงหรือคัดลอกไปทำการใดๆ ก็ไม่น่าจะทำได้นะ ถ้าคุณสามารถพิสูจน์ได้ จำได้ว่าเคยมีหนังไทยเรื่องหนึ่ง นำบทประพันธ์บางส่วนของคุณกิ่งฉัตรไปดัดแปลง แล้วเป็นเรื่องเป็นราว ก็เคยมีตัวอย่าง กฏหมายน่าจะคุ้มครองทุกรูปแบบลิขสิทธิ์ อย่าให้ใครละเมิด จากคุณ : เจน - [ 14 ก.ย. 48 21:10:42 A:58.9.140.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านประดับหัวสมองปลาทองน้อยๆ ของเรา จากคุณ : i_tua_yung - [ 14 ก.ย. 48 22:55:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วงแรกอ่านแล้วมึนๆ ภาษากฎหมายเยอะ ได้ความรู้ และความสบายใจดีค่ะ อิอิ ขอบคุณมากเลย :) จากคุณ : scottie - [ 15 ก.ย. 48 00:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณคุณเจนที่เข้ามาตอบให้หายสงสัยค่ะ :) จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 15 ก.ย. 48 06:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นกะทู้ที่มีประโยชน์มากค่ะ...ขอเซฟเก็บไว้อ่านค่ะ.. จากคุณ : คณิตยา - [ 15 ก.ย. 48 08:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกระทู้ที่ดีจริงๆด้วยค่ะ เดี๋ยวโหวตชวนคนอื่นๆมาอ่านด้วยดีกว่า ^o^ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 15 ก.ย. 48 09:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในฐานะเพื่อน... ในฐานะคนหัดเขียนเรื่อง... ในฐานะคนอ่าน... ในฐานะคนที่ไม่อยากทำผิดกฎหมายบ่อยๆ... เอาไปเลย 1 โหวต!!!! แจ๋วมากส้ม เอาไปเลย 100 คะแนน!!!!! จากคุณ : ตัว(Z) - [ 15 ก.ย. 48 18:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ต้องยกเครดิตอาจารย์เจ้าของวิชานี้ด้วยนะ... ก็ขนาดคนนั่งหลับไปเรียนไปอย่างฉันยังเอาไปใช้โม้กับชาวบ้านเขาได้เลย ว่าแต่การจด Trade Mark นี่ยากจริงๆ นะแก ขอบอก ในฐานะศิษย์รักศิษย์แค้นอาจารย์แก... ฃ ดูล็อคอินเนมแล้วอย่าแปลกใจนะ ขี้เกียจล็อคอินใหม่ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 48 13:59:38 จากคุณ : waidhaya (ตัว(Z)) - [ 15 ก.ย. 48 19:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรียน คุณ-ส้ม...มั้ง (ขออนุญาต ขอรับ) ปราชญ์ ย่อมคิดตรงกัน                      ขงจื๊อ จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 15 ก.ย. 48 19:39:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกระทู้ที่กิ๊บเก๋ยูเรก้ามากๆ ค่า ได้ความรู้มากๆ เลย ขอบคุณมากๆ ค่า ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 15 ก.ย. 48 19:44:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เยี่ยมครับเยี่ยม ^_^ ว่าแต่ เอ.....หมดเวลาเยี่ยมรึยังเนี่ย แหะๆๆ จากคุณ : ธามาดา - [ 15 ก.ย. 48 20:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 " ...การเซฟ กับ การพิมพ์เรื่องในถนนฯ หรือที่อื่นๆ เอาไว้อ่านเอง ตราบใดที่ไม่ส่งต่อให้เพื่อนจนกลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ ชนิดที่นักเขียนแทบจะขายหนังสือไม่ออก หรือ เซฟเก็บเอาไว้ดัดแปลงใส่ในนิยายของตัวเอง หรือดัดแปลงไปทำละครโดยไม่ยอมบอกเจ้าของ ก็ไม่ถือว่า เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ ..." >>>> ตรงนี้มีหลายความเห็น บอกว่าน่าจะเป็นการละเมิดนะคะ เพราะการเซฟลงคอมพ์ ก็เท่ากับเป็นการ ทำซ้ำ อย่างหนึ่งค่ะ แต่เข้าใจว่าเรื่องนี้ก็ยังเป็น grey area อยู่ดี... ด้วยความเคารพค่ะ จากคุณ : หนมจีน - [ 15 ก.ย. 48 22:06:37 A:80.229.240.76 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ได้ประโยชน์มากๆครับ ขอบคุณครับผม ^^ จากคุณ : silverqueen - [ 16 ก.ย. 48 00:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบคุณหนมจีบนะคะ ไม่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์คะ เพราะ กม. ยกเว้นไว้ กรณีเราไม่ได้เอาไปเพื่อแสวงหาประโยชน์ทางการค้านะคะ เจ้าของงานก็มาฟ้องเราไม่ได้ เทียบง่ายๆๆ เช่น ก. จะมาแทงเรา แต่ เราชก ก. กลับ เราทำผิด กม. เพราะ ทำร้ายร่างกาย ก. แต่ กม. บอกว่า ยกเว้นให้ เพราะป้องกันตัว ดังนั้น เราไม่มีความผิดตาม กม. คะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 48 00:50:41 จากคุณ : chocolate-gateau - [ 16 ก.ย. 48 00:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เพิ่มเติม กม. ลิขสิทธิ์ จะไม่"เคร่งครัด"มากนัก พูดง่ายๆๆ คือ ต้องตีความให้ยืดหยุนเข้าไว้ เพราะ ดูตามเจตนารมณ์ของคนทำคะ เช่น กรณี ชื่อเรื่อง ถ้า ก. คิดได้ชื่อเรื่อง X และ ข. คิดได้ชื่อเรื่อง X เช่นกัน ในเวลาเดียวกัน / ใกล้เคียงกัน ทั้ง 2 คนก็ได้ลิขสิทธิ์ในชื่อเรื่องนี้เหมือนกันนะคะ ไม่มีใครละเมิดลิขสิทธิ์ใคร เพราะการได้ลิขสิทธิ์ไม่ต้องไปจด ทะเบียน แต่ถ้า ก. ไปจดแจ้งก่อนจะได้รับความคุ้มครองตาม กม. แต่เวลาขึ้นศาล ข. ก็สามารถ prove พยานของตนเองได้เช่นกันจ้า จากคุณ : chocolate-gateau - [ 16 ก.ย. 48 00:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอบคุณ 1981 คะ ที่บอกว่า "ดัดแปลงไปทำละครโดยไม่ยอมบอกเจ้าของ ก็ไม่ถือว่า เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์" ถูกต้องแล้วคะ เช่น พวก plot เรื่องต่างๆๆ พระเอก - นางเอกไม่ถูกกัน แต่ไปติดอยู่กลางป่าก็เลยรักกัน - ถูกพ่อแม่กีดกัน - พระเอกมีคู่หมั้นอยู่แล้ว - สุดท้ายโดดน้ำตาย แบบนี้ แม้เราเอามาสร้างเป็นละคร หรือเขียนนิยายของเรา ไม่ละเมิดลิขสิทธิ์คะ เพราะใครๆๆ ก็คิดได้ แต่ถ้าลอกมาแบบว่าตรงทุกๆๆอย่าง สถานที่ คำพูด ชื่อตัวละคร แบบนี้ ถึงเป็นการละเมิดคะ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 16 ก.ย. 48 00:56:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณค่ะ ชอบกระทู้นี้จัง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ก.ย. 48 01:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โหวตค่ะ กระทู้ดีๆ มีสาระอย่างนี้ ยกนิ้วให้เลยค่ะ จากคุณ : grappa - [ 16 ก.ย. 48 08:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดูที่เจตนาจริงๆค่ะ กระทู้นี้มีประโยชน์ ได้ไปอีก 1 เสียง จากคุณ : วรานนท์ - [ 16 ก.ย. 48 08:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แอบเข้ามาแซวอีกรอบ ดูเหมือนว่ากระทู้นี้จะกลายเป็นการรวมตัว ทแนะ และ ทนาย ที่แฝงตัวอยู่ในถนนฯ ไปซะแล้ว ฮา... กระทู้ดีๆ แบบนี้ต้องรักษาให้ติดโหวตนานๆ นะค้า^ ^ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 16 ก.ย. 48 10:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาดูนิดนึงค่า แล้วก็ขอบคุณที่แวะเข้ามากัน และขอบคุณสำหรับทุกความเห็น เอาเป็นว่าเป็นพื้นที่สำหรับคุยกันเรื่องนี้ก็แล้วกันนะคะ :) แหะๆ รู้สึกจะมีประโยคนึงเป็นประโยคเจ้าปัญหา อาจารย์ภาษาไทยรู้เข้าคงหักคะแนน ฐานใช้วิธีเรียงประโยคแบบฝรั่ง สงสัยวันหลังเขียนแบบนี้ต้องใส่คอมม่า ประโยคนี้ " ...การเซฟ กับ การพิมพ์เรื่องในถนนฯ หรือที่อื่นๆ เอาไว้อ่านเอง ตราบใดที่ไม่ส่งต่อให้เพื่อนจนกลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ ชนิดที่นักเขียนแทบจะขายหนังสือไม่ออก หรือ เซฟเก็บเอาไว้ดัดแปลงใส่ในนิยายของตัวเอง หรือดัดแปลงไปทำละครโดยไม่ยอมบอกเจ้าของ ก็ไม่ถือว่า เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ ..." หมายความว่า การเซฟ กับ การพิมพ์เรื่องในถนนฯ หรือที่อื่นๆ เอาไว้อ่านเอง ไม่ถือว่า เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ค่ะ แต่ถ้าเกิดส่งต่อให้เพื่อนจนกลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ ชนิดที่นักเขียนแทบจะขายหนังสือไม่ออก หรือ เซฟเก็บเอาไว้ดัดแปลงใส่ในนิยายของตัวเอง หรือดัดแปลงไปทำละครโดยไม่ยอมบอกเจ้าของก็ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ซึ่งดัดแปลงในที่นี้ หมายความว่า เอานิยาย ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนไปดัดแปลงเป็นบทละคร หรืออยู่ในรูปแบบอื่นๆ โดยไม่ได้รับอนุญาต แต่(อีกที) ถ้าอ่านแล้วชอบพล็อต จะเอาแนวทางมาบ้าง อย่างที่คุณchocolate-gateau กรุณาช่วยตอบให้ ก็ยังไม่นับว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ เพราะลิขสิทธิ์ไม่ครอบคลุมถึงไอเดียค่ะ แต่ก็ต้องยอมรับว่า เรื่องพวกนี้ก็มีหลายประเด็นที่เรายังหาข้อยุคิไม่ได้ และมีคำถามกันอยู่มาก แล้วก็ขออนุญาตย้ำสิ่งที่คุณเจนกรุณาช่วยตอบคำถามของคุณ 1981 อีกครั้งนะคะ เจ้าของลิขสิทธิ์ เมื่อมีผลงานสร้างสรรค์ออกมาแล้ว ย่อมเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์โดยอัตโนมัติ และ งานนั้นก็เป็น All rights reserved คือ สงวนสิทธิในการทำซ้ำ ดัดแปลงต่างๆ ไว้ที่เจ้าของ คนอื่นจะทำอะไรต่างๆ ดังกล่าวมา โดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของไม่ได้ และมีข้อสังเกตเพิ่มเติมอย่างหนึ่งว่า บนปกในของหนังสือบ้านเราจะไม่ได้ระบุเรื่องนี้ไว้ อย่างดีก็มีแค่คำว่าสงวนลิขสิทธิ์เท่านั้น (อาจจะทำให้คนที่เอาไปใช้ไม่รู้... มั้ง !!!?) ส่วนหนังสือของต่างประเทศจะระบุเอาไว้ชัดเจนเลยว่า สงวนลิขสิทธิ์ บุคคลจะนำเอาสิ่งพิมพ์(publication)ทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งมาผลิตซ้ำ ดัดแปลงเป็นรูปแบบอื่นๆ ไม่ว่ารูปแบบใดก็ตาม เช่น รูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ ถ่ายเอกสาร สิ่งบันทึกเสียงไม่ได้ หากไม่ได้รับอนุญาตจากผู้จัดพิมพ์ หรือเจ้าของลิขสิทธิ์ และในต่างประเทศเขาก็ไปไกลถึงขนาดว่า การนำออกให้เช่า ก็ต้องขออนุญาตด้วย (ซึ่งบ้านเราไม่ถือว่ากรณีนี้ละเมิดลิขสิทธิ์ เพราะมองว่าหนังสือเป็นสิ่งของ เป็นการให้เช่าสิ่งของ ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาข้างใน) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 16 ก.ย. 48 14:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณ คุณปิยะรักษ์ แทนทุกท่านด้วยครับ กระทู้นี่มีประโยชน์จริงๆครับ แบบผมนี่อยู่ต่างประเทศ มีทางใดครับ ที่จะสืบทราบเรื่องราวสิทธิ ของผลงานเราบ้าง จากคุณ : smartupid - [ 16 ก.ย. 48 14:53:50 ]

ความคิดเห็นที่ 27 Good Job ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 16 ก.ย. 48 18:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากๆค่ะ และขออนุญาตทำลิ้งค์ไปให้น้องๆที่เวบเจเจ ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้ด้วยนะคะ ที่นี่นะคะ http://www.jj-book.com/jjtalk1/view.php?qs_qno=437 จากคุณ : กานต์จิรา (kjb) - [ 16 ก.ย. 48 19:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นประโยชน์มากค่ะ...ขอบคุณคุณปิยะรักษ์มากนะคะ เป็นมนุษย์ถ้ำมองค่ะ  อิ อิ ขอบคุณคุณ กานต์จิราด้วยนะคะ ที่แนะนำ หุ หุ จากคุณ : รัมย์ (แก้วชิงดวง) - [ 16 ก.ย. 48 23:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาอีกที ก็ได้คำตอบอีก ขอบคุณ chocolate-gateau มากจ้ะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 17 ก.ย. 48 04:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณที่ยกตัวอย่างกระทู้มาในกระทู้นี้นะคะ ขอ save เก็บไว้อ่านค่ะ จากคุณ : คืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น - [ 17 ก.ย. 48 20:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้วได้ความรู้มากเลยค่ะ ขอบคุณคุณปิยะรักษ์มากเลยนะคะที่นำความรู้ดีๆมาให้อ่านกัน ^ ^ ช่วยโหวตอีกหนึ่งเสียงค่ะ จากคุณ : อรพิม - [ 17 ก.ย. 48 21:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วได้ความรู้ และข้อควรระมัดระวังเพียบเลย ต่อไป เวลาเอาภาพชาวบ้านเขามา จะแปะที่มาที่ไปด้วยฮับ ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 18 ก.ย. 48 18:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณค่ะ เป็นกระทู้ดีมีประโยชน์จริงๆ จากคุณ : ฝนดาว ณ ฟ้าหนาว - [ 18 ก.ย. 48 19:51:15 A:210.203.180.217 X: TicketID:071657 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาดูอีกรอบ และขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ ขอเป็นการขอบคุณโดยรวม และหยิบบางประเด็นมาคุยก็แล้วกันนะคะ มีประเด็นหนึ่งที่คุณ smartupid ชวนคุยก็เลยหยิบมาคุยด้วย ถ้าช้าเกินไปก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆ  เพราะช่วงนี้ใกล้สอบ และใกล้ช่วงเวลาส่งภาคนิพนธ์เต็มทีแล้ว (ยังไม่นับเรื่องโครงร่างวิทยานิพนธ์นะเนี่ย ฮือ... T_T ) เลยไม่ได้เล่นเน็ตทุกวัน คุณ smartupid ถามว่า "อยู่ต่างประเทศ มีทางใดที่จะสืบทราบเรื่องราวสิทธิของผลงานเราบ้าง" โดยส่วนตัวแล้ว ขอตอบแบ่งออกเป็นสองส่วนดังนี้ค่ะ 1. ส่วนของสิทธิในผลงานของเรา หรือ ลิขสิทธิ์ ดังที่กล่าวมาข้างต้นนั้น เมื่อเราสร้างสรรค์งานในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งตามมาตรา 6 ของ พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ออกมา และงานนั้นมีองค์ประกอบของงานสร้างสรรค์ครบถ้วน เราย่อมได้ลิขสิทธิ์มาโดยอัตโนมัติอยู่แล้ว และไม่ว่าเราจะไปอยู่แห่งหนตำบลใด เราย่อมมีลิขสิทธิ์ในผลงานที่เราสร้างสรรค์ และกฎหมายก็ใด้ให้การคุ้มครองลิขสิทธิ์ ในกรณีที่เกี่ยวข้องกับระหว่างประเทศไว้ด้วย (ซึ่งทางภาษากฎหมาย เรียกว่า เป็นเรื่องที่มีจุดเกาะเกี่ยว (Connecting point)กับต่างประเทศ) ใน พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ มาตรา 8 ความคุ้มครองที่เราจะได้รับจากกฎหมายข้อนี้คือ ถ้าเราเป็นคนสัญชาติไทย หรือ เป็นคนที่มีสัญชาติของรัฐที่เป็นสมาชิกสนธิสัญญาที่ให้ความคุ้มครองลิขสิทธิ์ งานอันมีลิขสิทธิ์ของเราก็จะได้รับการคุ้มครองในประเทศไทย และประเทศเหล่านั้นด้วย สนธิสัญญาที่กำหนดให้ประเทศสมาชิกต้องให้การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา (ซึ่งเรื่องลิขสิทธิ์ก็เป็นทรัพย์สินทางปัญญาอย่างหนึ่ง) ที่ว่าก็คือ ข้อตกลง TRIPs (Trade Related Intellectual Property หรือ TRIPs Agreement)  ซึ่งสมาชิกขององค์การการค้าโลก (WTO) ต้องเป็นสมาชิกด้วย และ สมาชิก WTO ตอนนี้ก็มีร่วมร้อยประเทศแล้วด้วย และทุกประเทศก็ต้องให้ความคุ้มครองเรื่องทรัพย์สินทางปัญญาของตัวเอง รวมทั้งประเทศที่เป็นเพื่อนลงนามในข้อตกลงเดียวกันเรื่องนี้ด้วย งานที่โพสต์ลงในบอร์ด แล้วถูกละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าที่ไหน เช่น อังกฤษ จีน เราก็ย่อมจะดำเนินการกับผู้ละเมิดลิขสิทธิ์ในประเทศนั้นๆ ได้ หากพบว่ามีการละเมิดลิขสิทธิ์ เพราะงานของเราได้รับการคุ้มครองตามที่กล่าวมา และในทำนองเดียวกัน ถ้าผลงานของคนอังกฤษถูกละเมิดลิขสิทธิ์ในเมืองไทย เขาก็มีสิทธิ์ดำเนินการฟ้องร้องได้เช่นเดียวกัน เป็นอันสบายใจไปหนึ่งเปลาะแล้วนะคะว่า งานของเราได้รับการคุ้มครองแน่ๆ ไม่ว่าตัวเราจะอยู่เมืองไทยหรืออยู่ในต่างประเทศ แต่มาถึงประเด็นที่สองนี่สิคะ... 2. ส่วนของการสืบหาว่ามีการละเมิดลิขสิทธิ์ในงานของเราหรือไม่ ที่เป็นเรื่องใหญ่ และน่าเหนื่อยใจเป็นที่สุด เพราะหนทางในการสืบหาว่ามีการละเมิดลิขสิทธิ์ในผลงานของเราหรือไม่ เท่าที่ตัวเองเห็นตอนนี้ คือ "การอ่าน" สถานเดียวเท่านั้น ถ้าเป็นการเอางานของเรามาตีพิมพ์โดยไม่ได้รับอนุญาต หรือ เอามาแปลขายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเรา แต่มองอย่างไรก็รู้ว่าเป็นงานของเราก็ดูง่านหน่อย แต่ถ้าเป็นการลอกเอาส่วนที่เป็นสาระสำคัญในเรื่องของเรามาใส่ไว้ในเรื่องของตัวเองนั่นแหละค่ะ เป็นเรื่องที่ไม่อาจมองจากปกหนังสือได้เลย จึงต้องเอามาอ่านโดยละเอียดจึงจะทราบได้ แต่แค่นึกว่า เฉพาะในบ้านเรามีสำนักพิมพ์ผุดเป็นดอกเห็ดหน้าฝน แถมหนังสือที่พิมพ์ออกมาขายในแต่ละสัปดาห์ก็แทบละไม่รู้ว่าเล่มไหนเป็นเล่มไหน นับไม่ถ้วนแล้ว จะต้องตามไปอ่านทั้งหมดเลยเชียวหรือ ก็แทบจะนั่งร้องไห้แล้ว... แล้วอย่างนี้จะมีใครมาช่วยทำอะไรไม่ได้เลยหรือ พูดไปแล้ว อาจจะฟังดูเย็นชาไปนิดนะคะ แต่ก็ต้องบอกว่า เรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องที่รัฐหรือหน่อยงานราชการช่วยเราสอดส่องไม่ได้จริงๆ ค่ะ... เพราะโดยพื้นฐานแล้ว กฎหมายลิขสิทธิ์ถูกจัดอยู่ในกลุ่มของกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ ซึ่งเป็นเรื่องระหว่างเอกชนกับเอกชน ทำนองเดียวกับเรื่องทรัพย์สินชนิดอื่นๆ เหมือนกัน เมื่อของเป็นของเราก็ต้องคอยดูแลเอาเอง เมื่อมีปัญหาว่ามีใครละเมิดทรัพย์สินของเรา เราอยากให้รัฐช่วยดำเนินการให้ ก็ไปฟ้องศาลให้พิจารณา เนื่องจากศาลไม่สามารถหยิบกรณีพิพาทเข้ามาพิจารณาเองได้ เป็นอันว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จริงๆ... แต่ไม่มีอะไรที่โหดร้ายเกินไปนักหรอกค่ะ เพราะอย่างน้อยที่สุด เราก็ยังมีเพื่อนๆ นักอ่านที่จะคอยช่วยเหลือกัน เช่น กรณีของ คุณหนูนา(เด็กทะเล) ที่มีนักอ่านช่วยบอกให้ทราบ (ลองดูที่  "สืบเนื่องมาจากการโดนลอกงาน(อยากให้น้องๆได้มาอ่านนะคะ)" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1564025/W1564025.html) แม้การเอาเรื่อลงบอร์ด อาจจะมีความเสี่ยงในการถูกละเมิดลิขสิทธิ์ แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง ก็มีเพื่อนๆ นักอ่านได้รู้เรื่องของเรา และเมื่อเขาเห็นว่ามีงานที่คล้ายๆ กับงานของเรา เพื่อนที่น่ารักอย่างเพื่อนๆ ในถนนฯนี่แหละค่ะ จะเป็นคนสำคัญที่ช่วยบอกเราว่า เกิดอะไรขึ้น ^ ^ และสิ่งที่จะช่วยเราได้อีกอย่าง คือ "โชค" ค่ะ... แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าโชคดีหรือโชคร้าย ^ ^' เอาเป็นว่า ถ้าไม่อยากให้มีกรณีละเมิดลิขสิทธิ์กันขึ้น ก็ต้องช่วยกันเป็นหูเป็นตา ให้กันและกันด้วยนะคะ ไม่ทราบว่าทั้งหมดนี้จะตอบคำถามของคุณ smartupid ได้ครบถ้วนหรือเปล่า ถ้าไม่ตรงก็ต้องขออภัย และรบกวนบอกกันด้วยนะคะ แต่ก็ต้องขออนุญาตขอบคุณ คุณ smartupid แทนทุกคน ที่หยิบประเด็นที่น่าสนใจแบบนี้มาคุยกันด้วยเช่นกันค่ะ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 19 ก.ย. 48 16:20:27 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อะนะ ถึงแม้ว่ากฏหมายจะให้ความคุ้มครองไว้อย่างดี แต่ว่าการบังคับใช้ของบ้านเรายังอ่อนมากๆ อาจจะเป็นเพราะว่ายังขาดผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้ หรือการขาดความเข้มงวดกวดขันของเจ้าหน้าที่ ฝากกันดูแลด้วยนะคะ จากคุณ : waidhaya - [ 21 ก.ย. 48 00:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่ได้เล่นห้องนี้ประจำ พอดีผ่านมาเห็น ช่วยให้เข้าใจอะไรขึ้นเยอะเลย ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 48 13:22:07 จากคุณ : มนุษย์เพลิง - [ 22 ก.ย. 48 13:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 38 พอมาอ่านแล้วก็นึกถึงกฎหมายลิขสิทธิ์ที่เคยเรียนมา แต่มันนานมากๆเลยจำไม่ได้ค่ะ ไม่ค่อยถูกกับวิชากฎหมายด้วยค่ะ แต่เป็นวิชาบังคับเลยต้องเรียน ที่จำได้เลาๆ นอกเหนือจากที่พูดถึงกันข้างบนก็เป็นเรื่องการคัดลอก สมมุติว่าเราซื้อซีดีเพลงมา แล้วทำการก๊อปลงอีกแผ่นเพื่อเอาไว้ฟังเอง ส่วนของจริงเราเก็บเอาไว้ ถือว่าไม่ผิดกฎหมาย เพราะเรามีแผ่นต้นฉบับอยู่ แต่ถ้าเราก๊อปให้เพื่อนหรือคนอื่นๆ ถือว่าผิดเพราะคนนั้นไม่มีแผ่นต้นฉบับ (แม้ว่าจะให้แค่คนเดียว ไม่กลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์หรือแจกต่อๆกันก็ตาม) เป็นการทำให้เจ้าของลิขสิทธิ์เสียผลประโยชน์ซึ่งเป็นประเด็นสำคัญ ไม่แน่ใจในความถูกต้องนะคะ ถ้ายังไงรบกวนดูให้ด้วยค่ะ จากคุณ : หนูจ๋า - [ 27 ก.ย. 48 18:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : รตกร - [ 8 มี.ค. 49 21:55:10 A:61.47.125.154 X: ]