ความคิดเห็นที่ 1 อนัญญา หรือ เอี๋ยว มองร่างสูงใหญ่ที่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะของเธอแล้วคิด รูปร่างและ หน้าตาเขาจัดอยู่ในเกณฑ์ที่รุ่นน้องของเธอตั้งแง่ไว้ว่าเป็นผู้ชายประเภทที่ไม่อยากจะคบหา หรือเสวนาด้วยเป็นที่สุด... แต่ก็นั่นแหละ ในเมื่อเหตุบังเอิญมันเล่นตลกกับคนทั้งคู่ขนาดนี้ แล้ว เธอเองก็อยากที่จะให้วิชชุดาเปิดใจรับผู้ชายคนนี้ดูบ้าง เพราะดูๆ ไปแล้วแม้ว่าเจษฎา จะถูกตั้งอคติไว้มากก็จริง แต่มองยังไงก็ไม่น่าจะเป็นคนเหลวไหลเหมือนอย่างที่วิชชุดาเคย เจอมาก่อนหน้านี้ และคนที่ทันเกมจนสามารถไล่วิชชุดาจนมุมได้ก็มีไม่กี่คนเสียด้วย คิดไป คิดมายังไงเขาก็ค่อนข้างเหมาะสมกับรุ่นน้องเลือดร้อนผิดกับหน้าตาของเธอไม่น้อยทีเดียว “มารอนานรึยังครับคุณเอี๋ยว เผอิญว่าต้องแวะเติมน้ำมันก่อนก็เลยเลทไปหน่อย” เจษฎา กล่าวขอลุแก่โทษคู่นัดก่อนที่จะกวักมือเรียกบริกรให้มาที่โต๊ะ “อ๋อ...ไม่หรอกค่ะ เอี๋ยวก็เพิ่งมาถึงสักพักนี่เอง” หลังจากที่ทั้งคู่สั่งอาหารกับบริกรเรียบร้อยแล้ว อนัญญาก็เป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาก่อน เพื่อไม่ให้เสียเวลา “แล้วที่คุณเจษนัดเอี๋ยวมาที่นี่ใช่มาปรึกษาเรื่องของยัยดาหรือเปล่าคะ?” เจษฎาพยักหน้า “ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณเอี๋ยวนิดหน่อยน่ะครับ” “ได้ค่ะ แต่ก่อนที่คุณจะถามอะไร ฉันขอถามอะไรคุณสักข้อก่อนได้มั้ยคะ?” แล้วอนัญญา ก็จ้องหน้าเขานิ่งพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ หากแต่ดวงตากลับฉายรอยจริงจัง ไม่ได้ยิ้มตามแต่ อย่างใด “คุณคิดจะจีบยัยดาเล่นๆ เพื่อเอาชนะหรือเปล่า?” คำถามของอนัญญาเกือบจะทำให้เจษฎาอึ้งไปแทบจะทันที เพราะเขาไม่คิดว่า ผู้หญิงที่นั่งตรงหน้าเขาจะถามออกมาตรงๆ แบบนี้ “แล้วอะไรที่ทำให้คุณคิดว่าผมจะทำอย่างที่คุณพูด” อนัญญาหัวเราะกับท่าทางของเขาที่แสดงออกมา เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าเขาจะอึ้งไป “เพราะข้อมูลที่ฉันมีอยู่ค่อนข้างจะเป็นประโยชน์ต่อคุณ แต่ไม่ดีกับยัยดาแน่ๆ เลยน่ะสิคะ ถ้าหากว่าคุณจะคิดว่ามันเป็นแค่เกมส์” “แล้วถ้าผมตอบว่า ‘ใช่’ ล่ะ” ชายหนุ่มลองหยั่งเชิง อนัญญากระตุกมุมปากยิ้ม “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เสียใจค่ะ ฉันไม่มีข้อมูลให้กับคุณ” “ทำไมล่ะ?” “แล้วมันดีตรงไหนล่ะคะที่ฉันจะสนับสนุนให้คุณทำร้ายหัวใจของยัยดา แค่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ฉัน ก็สงสารยัยดาจะแย่อยู่แล้ว” เจษฎานิ่งคิดตามคำพูดของอนัญญาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย “ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี แต่ที่แน่ๆ ผมคงจะไม่ใช่คนประเภทที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นหรอก ผมก็แค่สนใจและอยากจะรู้ว่าเพราะเหตุอะไรดาถึงได้มองผู้ชายอย่างผมในแง่ร้ายสุดโต่ง ขนาดนั้น และผมก็อยากจะพิสูจน์ว่าคนอย่างผม... ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด และถ้ามันเป็นไปไม่ ได้จริงๆ ผมก็ยินดีที่จะเป็นแค่ ‘เพื่อน’ คนหนึ่งของเธอ เหมือนกับที่คุณวิทย์และคนอื่นๆ เป็น” “ได้ยินอย่างนี้ฉันก็สบายใจค่ะ” “แล้วคุณพอจะบอกเหตุผลให้ผมทราบได้หรือยังว่า เพราะอะไร...ดาถึงได้มีความคิดแบบนั้น” อนัญญาถอนหายใจก่อนที่จะเริ่มเล่าให้เขาฟัง “เมื่อก่อนยัยดาไม่ใช่คนแบบนี้หรอกค่ะ เอ่อ...ฉันหมายความว่าพฤติกรรมกินเหล้าเป็นน้ำกับปากจัดเหมือนอมร็อตไวเลอร์ไว้สักสอง ครอกในปากน่ะค่ะ” เธอรีบอธิบายต่อเมื่อเห็นว่าเจษฎาทำหน้าไม่เชื่อ เพราะเท่าที่เห็นนอก จากสองข้อที่อนัญญาออกตัวนั้น ดูยังไงก็รู้สึกว่ามันเป็นบุคลิกของวิชชุดาโดยธรรมชาติ “ก่อนหน้านี้สักแปดเดือนยัยดาเคยมีแฟนค่ะ เป็นแฟนที่คบกันมาสักสามสี่ปีตั้งแต่ยัยดาเรียน จบใหม่ๆ เขาเป็นคนหน้าตาดีมาก และยัยดาก็รักเขามากด้วย ไม่ว่าหมอนั่นจะว่าอะไรยัยดาก็ จะทำตามทุกอย่างเหมือนคนไม่มีสมอง ขนาดชี้วัวเป็นหมา ชี้เสาไฟฟ้าเป็นต้นไม้ยัยดายังเชื่อ เลย” “ไม่น่าเชื่อ...คนอย่างดาเนี่ยน่ะเหรอ?” เจษฎาทำหน้าประหลาดใจ ...ก็แน่ล่ะ เขาไม่คิดเลยว่า คนอย่างวิชชุดาจะเป็นผู้หญิงแบบนั้นมาก่อน “ค่ะ แล้วมันก็มาถึงจุดเริ่มต้นทฤษฏีที่ยัยดาตั้งไว้” แล้วคนเล่าก็เหยียดริมฝีปากเมื่อจะเล่าต่อ “ด้วยความที่ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีเป็นทุนเดิม แถมยังปากหวานกับใครเขาไปทั่ว ก็เลยทำให้มี ผู้หญิงมาติดพันเยอะแยะไปหมด ...แล้วก็อย่างว่านะคะ ผู้ชาย...โดยเฉพาะผู้ชายหล่อๆ ในวัย หนุ่มแบบนี้ก็คงจะไม่หยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนเดียวหรอก คุณว่าจริงไหม?” ท้ายประโยคอนัญญา ย้อนถามเขา เจษฎาตีหน้าขรึม “ไม่รู้สิ แต่สำหรับผมแล้ว ผมไม่เคยมีแฟนหลายๆ คนในเวลาเดียวกัน หรอก” อนัญญาพยักหน้าก่อนจะเล่าต่อ “แต่ผู้ชายคนนั้นไม่คิดเหมือนคุณน่ะสิ เขาแอบไปมีผู้หญิง อีกคนโดยที่ยัยดาไม่รู้ ...เดี๋ยวก่อน สมัยนี้เขาเรียกคนประเภทนั้นว่าอะไรนะ” “กิ๊ก ” เจษฎาตอบ “อ้อ...ใช่... ‘กิ๊ก’ นั่นแหละค่ะ แล้ววันหนึ่งคนในออฟฟิศก็ไปเจอหมอนั่นกำลังจี๋จ๋ากับกิ๊ก ก็เลยรีบเอามาบอกยัยดา พอยัยดาคาดคั้นกับเจ้าตัว พ่อคุณก็เอาคำหวานหลอกล่อจนยัยดา เชื่อจนผิดใจกับพวกในออฟฟิศไปพักหนึ่ง จนกระทั่ง...ยัยดาไปเจอกับตัวเองจริงๆ” “แล้วเธอทำยังไงล่ะครับ?” ชายหนุ่มถามอย่างสนใจ คนเล่ายิ้มแต่ไม่ยอมตอบ “ลองเดาดูสิคะ” เจษฎาตีหน้ายุ่ง “หวังว่าคงจะไม่เอาปืนไปยิงเขาตายหรอกนะ...” อนัญญาหัวเราะกับคำตอบของเจษฎา “โอ๊ย...ไม่หรอกค่ะ พูดไปแล้วคุณจะไม่เชื่อ ในตอนนั้น มันเหมือนมิวสิควิดีโอเลยล่ะค่ะ ผิดแต่ว่านางเอกเอ็มวีออกจะปากจัดไปหน่อย ” เธอว่าพลางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อนที่ยังแจ่มชัดเหมือนมันเกิดเมื่อวัน วาน วิชชุดาถึงกับอึ้งไปเมื่อเห็นภาพของชายคนรักกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้หญิงคนหนึ่งใน ความมืดสลัวของผับชื่อดังในย่านรัชดา และเมื่อคนทั้งคู่รู้สึกว่าเหมือนมีใครกำลังมองอยู่ก็รีบ ผละออกจากกันทันที “ดา... ผมอธิบายได้” เขาถลันมาหาวิชชุดาทันทีที่รู้ว่าคนที่มองอยู่เป็นใคร วิชชุดามองเขาด้วยแววตาปวดร้าวและเต็มไปด้วยคำถาม ...ตกลงที่ทุกคนพูดนั้นมันเป็น ความจริงหรือนี่? “คือผม...” เขาหยุดพูดเมื่อหญิงสาวยกมือห้าม “จะพูดอะไรให้เสียเวลาอีก ก็เห็นกันอยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร คุณนึกว่าฉันโง่นักหรือไงที่จะ กลับดำให้เป็นขาวได้ ฉันน่าจะเชื่อที่พวกในออฟฟิศมาบอกฉันตั้งแต่แรก ไม่น่าจะมาเจอภาพ ทุเรศๆ แบบนี้กับตัวเลย ให้ตาย...” วิชชุดาสะบัดหน้าหนีสายตาของเขา เธอเจ็บ...เจ็บไป หมดทั้งใจ เขาเหยียบย่ำความไว้ใจของเธอไปได้อย่างไร เธออุตส่าห์ไม่โมโหหึงหวงเขาเหมือน กับที่ผู้หญิงหลายคนทำ แต่นี่...เขากลับตอบแทนความไว้วางใจของเธอด้วยสิ่งนี้น่ะหรือ? หญิงสาวตั้งคำถามกับตัวเองอย่างเดือดดาล และก่อนที่เธอจะได้กล่าวอะไรอีก เขาก็รวบเธอ ไปกอดไว้ “แต่คนที่ผมจริงจังด้วยคือคุณนะดา ผู้หญิงพวกนี้ผมก็แค่คบเล่นๆ เท่านั้นเอง” วิชชุดารู้สึกขยะแขยงอ้อมกอดนี้มาทันใด เธอผลักเขาออกห่างโดยที่ร่างของเธอสั่นสะท้าน ด้วยแรงโทสะ “พูดมาได้ไม่อายปาก! นี่มันยุคมิลเลเนี่ยมแล้วนะ คุณคิดว่าคุณเป็นขุนแผนแล้วฉันเป็นนาง พิมหรือไงถึงจะได้ทนรับสภาพคุณมีเมียเล็กเมียน้อยได้อย่างสบายใจโดยไม่มีปากมีเสียง” แล้วหญิงสาวก็หันไปทางแม่สาวคนที่เขานัวเนียเมื่อครู่ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะๆ “เธอเองก็เหมือนกันนะ นี่คงจะคิดว่าเขาฟรีอยู่ล่ะสิถึงได้ถวายตัวไปเสียขนาดนั้น... แต่ไม่ต้อง ห่วงนะ เพราะนอกจากฉันแล้ว หมอนี่คงจะมีผู้หญิงอื่นตามกันเป็นพรวนแน่” ทันทีที่เธอพูดจบ แม่สาวคนนั้นก็ตวัดตามองชายหนุ่มก่อนจะสะบัดหน้าเดินหนีไป ซึ่งก็ยัง ความไม่พอใจแก่เขาเป็นอย่างมาก “ดา!” “ทำไม! เสียดายนักหรือไง แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ ฉันคงจะไม่ลดตัวไปตามราวีผู้หญิงคนอื่นๆ ของคุณอีกหรอก เพราะเราจะจบกันแค่นี้!” วิชชุดารู้สึกว่า อดีตคนรักหมาดๆ ของเธอคงจะหน้าชาเสียยิ่งกว่าโดนตบหน้าเป็นไหนๆ เพราะใบหน้าหล่อเหลาบูดเบี้ยวก่อนคำผรุสวาทจะหลุดออกมาจากปากที่เธอเคยชมหนัก หนาว่าสวย “ก็ได้! คิดเหรอว่าผมจะเสียดายคุณ ผู้หญิงหน้าตาอย่างคุณน่ะผมหาเมื่อไหร่ก็ได้ ไปสิ! จะขึ้น สวรรค์หรือลงนรกที่ไหนก็เชิญเลย!” “เพราะเหตุนี้ ยัยดาก็เลยตั้งอคติกับผู้ชายหน้าตาดีมาตั้งแต่นั้น และส่วนใหญ่ผู้ชายที่เจอก็ดัน เป็นแบบที่ยัยดาพูดจริงๆ ด้วยน่ะสิคะ” เจษฎาถอนใจหลังจากฟังที่อนัญญาเล่าจบ “มันก็สมควรแล้วล่ะครับที่เธอจะคิดแบบนั้น” “แล้วคุณเจษจะทำยังไงต่อไปล่ะคะ?” เขานิ่งคิดไปครู่ใหญ่ ก่อนจะเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม “ก็คงจะเริ่มตั้งแต่สร้างความไว้ใจ และทัศนคติที่ดีให้ก่อนล่ะมั้ง” ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขาจะมีรอยยิ้ม หากแต่ว่าภายในใจก็ยังคง คิดหนัก คนที่มีบาดแผลในใจกับเรื่องพรรค์นี้จะต้องใช้เวลาสักเท่าไหร่กัน ถึงจะสามารถเยียว ยาหัวใจของเธอให้หายดีได้... ************************** (มีต่อค่ะ) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 15 ก.ย. 48 15:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วิชชุดาทิ้งตัวกับพนักเก้าอี้อย่างอ่อนแรง หลังจากที่เธอเพิ่งเสร็จจากงานถ่ายภาพนิ่งในสตูดิโอ ซึ่งเริ่มกันมาตั้งแต่เมื่อเช้า โชคยังดีที่นางแบบในครั้งนี้เป็นนางแบบระดับแถวหน้าที่รู้งานเป็น อย่างดี บวกกับคอนเซปต์ในธีมเสื้อผ้าในครั้งนี้ก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรมากมายนัก ก็เลยทำให้งาน เสร็จเร็วกว่าที่คาดไว้ หากแต่ว่าภาพกองพะเนินนับร้อยในคอมพิวเตอร์ที่เธอจะต้องมานั่งคัด เลือกกับพี่เอี๋ยวเพื่อจะเอามารีทัชนี่สิ มันยังนอนนิ่งอยู่ในฮาร์ดดิสก์ ซึ่งวิชชุดาเองก็รู้โดย ธรรมชาติว่า คืนนี้เธอคงจะต้องอยู่ดึกอีกแน่ๆ “เป็นอะไรไปยัยดา ถึงกับทำหน้ามุ่ยเชียวเหรอ” อนัญญายื่นหน้ามาล้อเมื่อเห็นว่าคิ้วรุ่นน้อง เริ่มขมวดกันจนจะเป็นเงื่อนพิรอดอยู่แล้ว “ก็งานน่ะสิพี่เอี๋ยว สงสัยคืนนี้ท่าจะต้องอยู่ดึกอีกแล้ว” หญิงสาวว่าพลางพ่นลมหายใจออกมา หนักๆ อนัญญาหัวเราะกับท่าทางของวิชชุดาก่อนที่จะดึงเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆ วิชชุดา “ถ้าอย่างนั้นก็เลิกบ่นแล้วมาเลือกรูปดีกว่า งานจะได้เสร็จไวๆ ไง” “ก็ดีพี่ แต่ถึงยังไงดาว่าคงไม่ต่ำกว่าสองทุ่มแน่ๆ เลย” “อ้าว แล้วคนที่เขามารับเราล่ะ รู้หรือยัง?” หลังจากผ่านไปสองอาทิตย์ ภาพที่วิชชุดามีรถเก๋ง คันหรูมารับมาส่งนั้น ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ชินตาแก่คนที่ได้พบเห็นทั่วๆ ไปเสียแล้ว “ยัง” หญิงสาวตอบออกมาง่ายๆ และนั่นก็ทำให้คนที่นั่งข้างๆ หันขวับมามอง “เฮ้ย แล้วอย่างนี้เขาก็รอเราเก้อเลยสิ” วิชชุดายักไหล่ “ก็ช่างเขาปะไร ใครขอให้มารับล่ะ” และไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์มือถือของ วิชชุดาก็ดังขึ้น เมื่อเธอหยิบขึ้นมาดูก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อหน้าจอปรากฏชื่อว่า ‘Jet’ “คุณอยู่ที่ออฟฟิศหรือเปล่า” น้ำเสียงของคนปลายสายบ่งบอกความงุนงงเล็กน้อย ซึ่งก็ทำให้ วิชชุดารับรู้ได้ว่าเขาคงสงสัยว่าทำไมถึงไม่เจอเธอที่หน้าออฟฟิศ เพราะโดยปกติแล้วเวลานี้ เป็นเวลาเลิกงานของเธอ “ก็อยู่...ไม่ได้ไปไหนหรอก” คำตอบของเธอทำให้เจษฎาขมวดคิ้ว “อ้าว แล้วอย่างนั้นทำไมไม่ลงมาล่ะ ผมตกใจหมดนึกว่าวันนี้คุณมีงานข้างนอกที่ไหน” “พอดีวันนี้ต้องอยู่ดึกน่ะ คุณไม่ต้องรอฉันหรอกกลับไปได้เลย” “เหรอ...แล้วนี่อยู่กับใครล่ะ?” “ฉันจะอยู่กับใครมันก็เรื่องของฉัน” หญิงสาวเริ่มฉุนหน่อยๆ ที่เขาออกจะถามซอกแซกมากไป แล้ว และนั่นก็ทำให้เจษฎาหัวเราะลงคออย่างชอบใจเมื่อยั่วให้เธอฉุนได้ (โรคจิตป่าวเพ่: คนเขียน) “โถๆๆ อะไรกันคุณ ถามแค่นี้ก็ทำเป็นมีน้ำโห ผมเป็นห่วงอยากรู้ว่าคุณอยู่คนเดียวหรือเปล่า” ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะของเขา วิชชุดาก็ยิ่งรู้สึกฉิวในใจขึ้นมาเรื่อยๆ ทั้งที่หลายวันมานี้เธอ พยายามทำใจให้ ‘ปลง’ และรักษาระดับอารมณ์ให้คงที่เพื่อให้อยู่รอดตลอดเวลาที่เหลือ อีกกว่าสองเดือนครึ่งแล้วแท้ๆ “ฉันอยู่กับพี่เอี๋ยว แล้วก็ไอ้ความห่วงใยน่ะกองไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ต้องการ” “โธ่...ใจร้ายจัง” เขาโอดครวญแบบไม่จริงจังนัก จนวิชชุดารู้สึกว่า ถ้าหากคุยกับเขาต่อไป วันนี้เธอคงไม่เป็นอันทำงานแน่ๆ เลยต้องตัดบทเอาดื้อๆ “เอาเป็นว่าแค่นี้นะ ฉันจะทำงานแล้ว โทรมาทำไมให้เสียการเสียงานก็ไม่รู้” แล้วเธอก็กดปุ่ม ตัดสายแล้วหันไปทางอนัญญา “ทำงานเหอะพี่ เมื่อกี้มีมารผจญมาโทรขัดขวางอยู่ เลยเสียเวลาทำงานไปโขเลย” อนัญญาหัวเราะกับคำพูดของรุ่นน้อง “แต่พี่ว่า ถ้าหากมารผจญตัวนั้นหล่อเหมือนซาตานใน การ์ตูนก็น่าสนไม่หยอกนะ” “โห...พี่เอี๋ยว” วิชชุดาตะลึงมองรุ่นพี่อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน “นี่ไปรับสินบนจากตาบ้า นั่นมาหรือเปล่าเนี่ย เห็นเชียร์กันดีจัง” “เปล๊า...พี่ก็พูดไปตามที่เห็น หรือเราว่าเขาหน้าตาไม่ดีล่ะ” อนัญญาย้อนถามหน้าซื่อ หญิงสาวถอนใจ “ไอ้หล่อน่ะมันก็หล่ออยู่หรอกพี่ แต่ดาว่าพี่เอี๋ยวคงจะต้องผิดหวังล่ะ เพราะ ไม่มีวันที่หมอนั่นไม่มีทางทำได้อย่างที่พูดหรอก” “แล้วทำไมดาถึงคิดว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นล่ะ พี่ว่าดาปิดกั้นตัวเองมากเกินไปนะ ทำไมไม่ ลองเปิดใจดูอีกครั้ง เขาอาจจะเป็นคนดีกว่าที่เราคิดก็ได้ นี่ก็รู้จักกันมาตั้งครึ่งเดือนแล้ว...พี่ว่า ดาน่าจะพอมองออกแล้วนะว่าเขามีนิสัยยังไง” วิชชุดานิ่งคิดไปตามคำพูดของอนัญญา ...มันก็จริงอยู่ที่ว่าเธอปิดกั้นตัวเอง หากแต่ใครมา เป็นเธอแล้วก็คงรู้ว่า การที่ ‘ไม่รัก’ มันย่อมดีกว่า ‘รัก’ แล้วเจ็บปวดหัวใจเจียนตายแบบนั้น... อนัญญาพอจะมองสายตาของรุ่นน้องออกว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ เธอตบศีรษะของวิชชุดา เบาๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ดาโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ อย่าเอาสิ่งไม่ดีในอดีตมาตัดสินปัจจุบันสิ ถ้าดายังคิดแบบนั้นอยู่พี่ จะบอกให้ดารู้ว่าดาจะพลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตไปหลายอย่าง และครั้งนี้มันก็อาจจะเป็น โอกาสที่ดีที่สุดก็ได้” “โอกาสที่ดีที่สุดอย่างนั้นเหรอพี่เอี๋ยว” หญิงสาวทวนคำของอนัญญาอย่างไม่แน่ใจนัก อนัญญายิ้ม “เชื่อพี่สิ เราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนี่ เอ้า! ทำงานกันเถอะ เดี๋ยวจะดึกไปเสีย ก่อน” แล้วทั้งสองสาวก็หันไปให้ความสนใจกับคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ส่วนความว้าวุ่นใจที่ยังรบกวน อยู่นั้น วิชชุดาวางมันทิ้งไว้ชั่วคราว เพื่อตอนนี้...สมาธิของเธอจะต้องอยู่กับภาพถ่ายนับร้อย ที่เธอจะต้องคัดเลือกให้เหลือเพียงแค่ 20 กว่าภาพเท่านั้น *************************** ติดตามครึ่งตอนหลังได้ในอีกไม่กี่วันค่ะ สัญญาเลย ไม่รีบไปไหน แวะทักทายกันก่อนนะคะ คนอ่านคร๊า.... จากคุณ : ตัว(Z) - [ 15 ก.ย. 48 15:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราอยากเกาะขอบบ้างอ่ะ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 15 ก.ย. 48 15:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มองขอบตาปรอยๆ เดี๋ยวกลับมาอ่านนะคะ ว้า ยกนี้จำนวนหมัดไม่ขึ้นทั้งสองฝ่าย แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 48 16:15:36 จากคุณ : จริง - [ 15 ก.ย. 48 15:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่ะ อย่างน้อยนายเจษก็ได้ศึกษาคู่ต่อสู้ รู้จักคู่ต่อสู้มากขึ้นอีกหน่อยแล้ว (เอ่อ นี่จีบกันหรืออะไรเนี่ย) จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 15 ก.ย. 48 17:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นายเจษต้องอยู่รอยัยดาแน่เยย จริงมะ จากคุณ : ลูนาติก - [ 15 ก.ย. 48 18:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต้องรออยู่แล้วล่ะช่ายปะคะ พระเอกนี่นา ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 15 ก.ย. 48 18:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮือๆๆๆๆๆ มาสั้นจังเลย... แต่มาแล้วก็ดีกว่าไม่มาเนอะ อ่านแล้วสงสารนาย 'Jet' เหมือนกันแฮะ ดาใจร้ายเหมือนกันนะเนี่ย จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 15 ก.ย. 48 18:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาแปะชื่อไว้ก่อนนะคะ ไว้จะตามอ่านหลังจากหายยุ่งๆค่ะ จากคุณ : I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) - [ 15 ก.ย. 48 19:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าลงมาเห็นนายเจษรออยู่ คงจะใจอ่อนลงมานิดนึงเนอะ จากคุณ : nongwin - [ 15 ก.ย. 48 23:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แวะมาทักครับ จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 15 ก.ย. 48 23:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เจษต้องรอแน่เลย ใจจะอ่อนมั้ยน้อ ^_^ จากคุณ : scottie - [ 15 ก.ย. 48 23:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาลงชื่อเฉยๆ ปล.ตามแก๊กคนเขียนไม่ทัน เดี๋ยวหน้าแตกอีก 555... จากคุณ : bubu - [ 16 ก.ย. 48 13:28:06 A:219.66.113.111 X: TicketID:103661 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทฤษฎีสมคบคิดของแท้เลยแฮะ ป.ล. ไนกี้เอ๊ย ฝากบอกเจ้านายด้วยนะ ลูก วันเสาร์นี้ เพื่อนเจ้านายต้องฟังบรรยายพิเศษทั้งวันเลยจ้า โดดบ่ได้ เดี๋ยวคนจัดจะไปฟ้อง advisor ให้เล่นงานเรา T_T ถ้าเลิกงานจะโทรเช็ค ถ้ายังไม่ไปไหนจะแวะไปหาเน้อ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 16 ก.ย. 48 14:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาเช็คชื่อจ๊ะ... จากคุณ : nainoinoy - [ 17 ก.ย. 48 16:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอ.... พลาดตอนที่แล้วไปได้อย่างไร กลับมาอ่านต่อแล้วนะค่ะ อาทติย์สุดท้ายของเดือนจะสอบซะแล้ว คงไมได้เข้ามาอ่านอีกนานแน่ๆเลยอ่ะค่ะ ยังไงอย่าเพิ่งรีบชิงจบเรื่องไปก่อนนะ แล้วจะรีบมาตามเก็บค่ะ จากคุณ : oreocream - [ 17 ก.ย. 48 21:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฮุๆๆๆๆๆๆเพราะผู้ชายคนเดียวแท้ๆ มีอคติกับผู้ชายทั้งโลกเลย จากคุณ : รียา - [ 18 ก.ย. 48 02:13:16 A:203.172.104.222 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ได้มาลงชื่อแล้วนะ... ว่าแต่พระเอกของเราจะซื้อเกาเหลามาฝากหรือเปล่าหนอ... จากคุณ : waidhaya - [ 18 ก.ย. 48 22:20:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ^__^ จากคุณ : Bangkokian - [ 19 ก.ย. 48 19:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โห.............มีกกองหนุนดีซะด้วย  พระเอกเรา จากคุณ : namtanzay - [ 24 ก.ย. 48 12:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ลางแพ้มีมาเห็นๆเลยนะเนี่ย คนไกล้ตัวไปช่วยอีกฝ่ายอย่างนี้ จากคุณ : หนูจ๋า - [ 30 ก.ย. 48 00:18:56 ]