ฉันกลับบ้านพร้อมกับแบกความรู้สึกกลับมาหลายหลาก
ด้วยความรู้สึกคิดถึงบวกกับไม่มีที่ไป
เหมือนพ่ายแพ้แต่ก็ไม่ถึงกับแพ้ซะทีเดียว
ยังมีข่าวคราวของความสำเร็จเฉพาะในความรู้สึกของเรากลับมาฝากพ่อกับแม่
พ่อบอกฉันว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกอยู่ไกลบ้าน ไกลอ้อมอกอุ่นๆ
ส่วนเราก็อยากบอกพ่อเหมือนกันว่า
จะมีลูกคนไหนอยากอยู่ไกลบ้านบ้างก็แล้วแต่
แต่ลูกอย่างฉันไม่เคยอยากอยู่ห่างบ้านเลย
ฉันมีกำหนดเดินทางไปอเมริกาอย่างคร่าวๆ อีกประมาณ 2 เดือน
ด้วยอารมณ์อยากบอกว่า "ลูกทำได้แล้วนะพ่อ"
แม้บางคนในเมืองหลวงหรือแม้แต่คนที่มีโอกาสดีกว่าฉันจะได้เดินทางไปเป็นร้อยๆครั้งในรอบปี
แล้วกระดกริมฝีปากถากถางฉันก็ตาม
แต่ในใจลึกๆฉันเองก็ภูมิใจที่มีแรงต่อสู้ดิ้นรน
รวมทั้งขวนขวายจนมีแววจะได้ไปและในที่สุดฉันก็ได้ไปจริงๆ
โครงการ AuPair Care
เป็นโครงการร่วมกันระหว่างรัฐบาลอเมริกากับประเทศเพื่อนบ้าน
เปิดโอกาสให้เด็กผู้หญิงซึ่งมีอายุตั้งแต่ 18 - 26 ปี
ได้เรียนและทำงานที่อเมริกา มีเงินค่าเล่าเรียนให้ในระยะสั้น
มีที่พักและอาหารให้ตลอดระยะเวลา 1 ปี
ซึ่งเราจะตอบแทนเขาโดยการทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงดูแลเด็กในครอบครัวที่เข้าร่วมโครงการนี้
แม้จะยังไม่เกิดขึ้นแต่ฉันก็รู้สึกตื่นเต้น
ฉันจำเป็นต้องเก็บชั่งโมงในการอยู่กับเด็กเล็กๆถึง 200 ชั่วโมง
การเลือกมาทำอะไรอย่างนี้ที่บ้านด้วยเหตุผลอย่างเดียวคือประหยัดเงิน
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 48 01:19:57
จากคุณ :
ก้อนหินริมทาง 
- [
17 ก.ย. 48 01:12:44
]
###" เรามาที่นี่ทำไม? "###
