แง๊บๆ วันนี้มาแต่หัววัน...เนื่องล้วยว่าวันนี้วันหยุดเลยรีบเอามาลงให้..แฮะๆ เชิญค่ะ..เชิญ!
บทที่ 37 วันสุดท้าย..................
วันเสาร์ที่ 31ธันวาคม...วันนี้เป็นวันแต่งงาน ของจุ้น กับปอม พิธีแต่งจัดที่เชียงรายแต่งแบบไทยๆ หมั้นเช้า แต่งบ่ายในวันเดียวกัน...วันนี้ถือว่าเป็นวันรวมญาติ รวมเพื่อนรวมฝูงของทั้งสองคนก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆที่ทำงาน ,เพื่อนสมัยที่เรียนอยู่มช. หรือสมัยม.ปลาย มากันให้พรึบ!ไร่แทบแตก! รถจอดเรียงรายเต็มไปหมด เนื่องจากงานแต่งงานของทั้งคู่ตรงกับวันหยุดพอดี เพื่อนๆเลยมากันได้ ถือว่าเที่ยวไปด้วยเลยในตัว เพื่อนใหม่เจอเพื่อนเก่ารู้จักกันโดยปริยาย ประมาณว่าเพื่อนต่อเพื่อน โดยที่เจ้าของงานไม่จำเป็นต้องแนะนำให้รู้จักกัน มันมองหน้ากันแล้วก็ถูกอัธยาศรัยกันไปเองแลกเปลี่ยนนามบัตร เบอร์โทรศัพท์กันให้วุ่น
วันนี้ในครัวเริ่มทำงานกันตั้งแต่ตี3 ป้าคำแก้ว เกณฑ์แม่ครัวมาช่วยเต็มไปหมดสองคนในนั้นก็มีป้าสายและเด็กแดงรวมอยู่ด้วย ส่งเสียงล้งเล้ง! เจื้อยแจ้ว! ลามไปถึงลานหลังบ้านกลิ่นอาหารคาว หวาน ฟุ้งกระจายไปทั่ว ใครรับหน้าที่หั่น ก็หั่นกันไป ไอ้พวกที่ตำก็ตำกันยิก ยิก ส่วนพวกที่อวุโสหน่อยก็จะนั่งประจำตำแหน่งปรุงรสอาหาร....ทำออกมาแต่ละอย่างเหมือนกับจะเลี้ยงคนทั้งกองทัพ...เพราะพ่อจุ้นบอกว่าให้ทำเยอะๆ มีเหลือดีกว่าขาด
จุ้นโดนปลุกตั้งแต่ตีสี่ครึ่งให้ลุกขึ้นมาเตรียมตัว วันนี้หน้าตาเจ้าสาวแจ่มใสมาก เพราะเมื่อคืนโดนบังคับให้นอนแต่หัววัน แต่เพื่อนเจ้าสาวเนี่ยซินอนคุดคู้ไม่อยากจะลุกเพราะเมื่อวานกว่าจะนอนกันได้ก็ตั้งตีหนึ่งนั่งจ้อกันเต็มที่ พอถึงเวลานอนก็เข้ามาอัดกันอยู่ในห้องจุ้น....แน๊ทกับมณ ก็รวมอยู่ในนี้ด้วย ความที่ต้องเจอกันบ่อยๆ ทำให้สนิทกันไปโดยปริยาย แฟนเพื่อน แฟนพี่ ก็เหมือนเพื่อน เหมือนพี่ไปซะอย่างงั้น นา จันทร์ ตูน แน๊ท และก็มณอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่แนงที่ยังเอิ๊ง..เอยย..นอนกลิ้งไป กลิ้งมาบนเตียง
"แนงแกลุกได้แล้ว..ไปอาบน้ำ!เดี๋ยวไม่ทัน" เสียงจุ้นลอยมา นั่งตัวแข็งอยู่หน้ากระจกให้ช่างทำผมให้อยู่ จุ้นแต่งตัวเรียบร้อยแล้วตอนนี้เหลือแต่ขั้นตอนการแต่งหน้าทำผม ชุดหมั้นเช้าเป็นชุดไทยบรมพิมานสีครีมอ่อน เสื้อเข้ารูปแขนกระบอก คอตั้งติดคอ ส่วนผ้านุ่งเป็นผ้าซิ่นไหมยกดิ้นทองสีครีมอ่อนเช่นเดียวกัน จับจีบหน้านาง ที่เอวก็คาดเข็มขัดทองหัวมงกุฐเส้นบางๆ สวมสายสร้อยทองเส้นเล็กๆเข้าชุดกันกับเข็มขัดไว้ที่คอ ช่างค่อยๆหวีผมด้านหน้าแซกข้างแล้วก็ปัดไปข้างหลัง บรรจงเกล้าผมจุ้นรวบขึ้นมาไว้บนศรีษะขมวดเป็นก้นหอยโชว์ท้ายทอยอันสวยงามได้รูปของจุ้น ปักหมุดสีทองเล็กๆ เป็นจุด ๆ ห้าจุดลงบน ศรีษะแล้วก็เป็นอันเสร็จขั้นตอนการทำผม จันทร์กับตูน และก็แน๊ทที่นั่งดูนอนดูอยู่ก็อมยิ้มชมเปาะ ตบไม้ตบมือชอบใจใหญ่ แนงผงกหัวขึ้นมามองก็อมยิ้มส่งเสียงมาบ้าง
"สวย จังเลยจุ้นแกเหมือนสาวไทยสมัยก่อนเลย!...ถึงจะตาตี่ออกไปทางลูกครึ่งหน่อยแต่ก็น่ารักดี! เฮอะ! เฮอะ! เฮอะ!" หัวเราะชอบใจใหญ่กัดเค้าได้ พวกสาวๆ ที่อยู่ในห้องพลอยหัวเราะตามไปด้วย จุ้นค้อนให้ควับ! แล้วแนงก็ส่งเสียงมาใหม่
"นี่ถ้าไอ้ปอมเห็นมันคงจะอึ้ง!...มันเคยเห็นแกใส่หรือยัง" จุ้นส่ายหน้า
"ยัง!...เคยเห็นแค่ชุด...ยังไม่เห็นตอนใส่" แนงพยักหน้าอมยิ้ม แล้วเสียงนาก็ลอยมาบ้าง
"ไม่น่าเชื่อแกจะลดได้ตั้ง 5 กิโล..แกทำได้งัยไอ้จุ้น!สุดยอดว่ะ! แล้วดูสิใส่มาพอดีเปี๊ยบ!ไม่ขาดไม่เกินเลย...เก่ง!..แกนี่มันเห็นแก่ของรางวัลจริง จริงเล๊ย!" หัวเราะกันคิก คัก จุ้นพลอยหัวเราะไปด้วย มีแต่แนงนั่งค้อนควับๆ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อสามเดือนก่อน จุ้นไปบอกแนงว่าจะให้แนงเป็นเพื่อนเจ้าสาว เพราะเพื่อนเจ้าบ่าวได้แล้วคืออ๊อด! พอแนงได้ยินก็ตกใจมากยังไง ยังไงก็ไม่ยอมท่าเดียว จุ้นเซ้าซี้ตลอด อ้อน!ทุกวันแนงก็ไม่เอาทั้งนั้น จุ้นก็เลยยื่นข้อเสนอไปว่าภายในระยะเวลาสองเดือนต่อจากนี้ไปถ้าน้ำหนักจุ้นไม่ลดลง 4 กิโล จุ้นจะเลิกเซ้าซี้ไม่ตื้ออีก แต่ถ้าน้ำหนักลดลงได้แนงจะต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ แนงยิ้มแปล้รีบตกปากรับคำทันทีเพราะคิดว่ายังงัยก็คงลงไม่ได้อยู่แล้ว โดยเทียบจากบรรทัดฐานของตัวเอง (แฮะๆ) แล้วในที่สุด 2เดือนก็ผ่านไป จุ้นลดลงได้ 5 กิโลเกินความคาดหมาย แนงก็ต้องทำตามที่รับปากไว้คือเป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนสาเหตุที่จุ้นลดได้ก็เพราะมณพาไปเข้าครอสเจ้าสาวขัดผิว ขัดตัว อบตัว ปรับสภาพการกินอาหารอยู่ 2-3อาทิตย์ได้ มันเลยลดเร็วอย่างที่เห็น
"แล้วเมื่อไหร่เราจะลุกเฮอะแนง! จะตีห้าครึ่งแล้วเดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดี" ตูนส่งเสียงมาบ้าง แนงฟุบหน้าลงไปบนเตียงอีก ส่งเสียงอู้ อี้ อู้ อี้มา
"ไม่มี..ไม่ได้เหรอไอ้เพื่อนเจ้าสาวเนี่ย! แนงไม่อยากเป็นอ่ะพี่ตูน" สาวๆ หัวเราะกัน คิก คัก ขำ จุ้นรีบโวยวายมาเลย
"ไม่ได้! ไอ้แนงแกสัญญากับฉันแล้วนะ จะมาเบี้ยวไม่ได้หรอก...ฉันไม่ยอมจริง จริงด้วย" แนงค้อนตาคว่ำ ลุกลงจากเตียงควับๆ
"เออๆ ไอ้จุ้น! แหม!ทำมาเป็นโวยวาย....อุ้ยส์..หนาววุ้ย!" กระโดดเหยง เหยง รีบก้าว ฉับ ฉับ เข้าห้องน้ำไป หัวเราะกันอีกระรอก จุ้นยิ้มหันไปหานา
"เมื่อวานเลิกกันกี่ทุ่มอ่ะนา..ดึกหรือเปล่า!"
"พวกฉั๊นขึ้นกันตอนตีหนึ่ง...แต่ไอ้พวกผู้ชายไม่รู้ว่าโต้รุ่งหรือเปล่า" จุ้นขมวดคิ้ว ตูนเห็นก็หัวเราะ
"ขมวดคิ้วมุ่นเชียวจุ้น!ไม่มีไอ้ปอมอยู่ในกลุ่มหรอก!....จุ้นขึ้นมาซักแป๊บมันก็ตามขึ้นมานั่นแหละ!มันบอกว่าต้องรีบนอน...ไม่งั้น!เดี๋ยววันนี้ไม่มีสติ!จำไม่ได้แล้วยุ่ง...มันบอกว่าชีวิตนี้แต่งหนเดียวต้องทำให้สมองมันเคลีย์หน่อย!จะได้ Memoryได้เยอะๆ ..หึ! หึ! ไอ้นี่มันน่ารักนะพูดไม่เขิลล์ไม่อาย ตอนมันพูดน่ะ! เล่นเอาพี่นี้อิจฉาจุ้นขึ้นมาตะหงิดๆ" จุ้นยิ้ม แล้วเสียงมณก็ส่งมาบ้าง
"เค้าเรียกว่าผู้ชายไม่มีฟอร์มค่ะ..อย่างคุณปอมเนี่ยตรงตามทฤษฎีเปี๊ยบ! มณเจอกับคุณปอมครั้งแรกก็ถูกชะตาตรงนี้แหละค่ะพูดจาตรงๆ..ไม่วกวน..ตรงไหนไม่ดีก็บอกเลย...ตรงไหนดีก็บอกกันเดี๋ยวนั้น..ทำงานด้วยแล้วสบายใจค่ะ ฟอร์มไม่เยอะดี" นาที่นอนฟังอยู่ก็พยักพเยิกหน้าเห็นด้วยใหญ่
"ใช่! ใช่! เมื่อคืนมันก็ไม่กินเหล้าด้วยนะไอ้จุ้น! ปกติเคยพลาดที่ไหน แต่เมื่อคืนนี้ไม่แตะซักหยด..ไอ้โจ้..ไอ้ตั๊มชวนยิก ยิก มันก็ไม่หลุดนั่งคุยเฉย..ฉันล่ะปลื้มแทนแกเลยไอ้จุ้น!" จุ้นยังยิ้มอยู่ ช่างแต่งหน้ายังคงแต่งหน้าให้จุ้นอย่างขมักเขม้น จันทร์ที่กำลังนั่งหวีผมอยู่ก็พูดออกมาบ้าง
"แล้วนี่ขบวนขันหมาก เค้าไปเริ่มแห่กันมาจากที่ไหนล่ะจ๊ะ! แล้วจะมาถึงกันกี่โมง" แน๊ทหันมายิ้มให้
"เห็นพี่ไทด์บอกว่าไปรวมกันที่บ้านปลัดพนาค่ะ...ขบวนน่าจะเริ่มแห่ตอนเจ็ดโมงครึ่งนะคะถ้าแน๊ทจำไม่ผิด" จันทร์พยักหน้า แล้วจุ้นก็เสร็จขั้นตอนของการแต่งหน้า พวกสาวๆรีบลุกขึ้นมาดูส่งเสียง ปี๊ด ปิ๊ว ตบมือชอบใจ สวย! แต่งหน้าสีอ่อนๆระเรื่อสีชมพูนิดๆแต่ไม่ซีด เน้นให้หน้าสว่างมากขึ้นขับผิวที่ขาวเนียนอยู่แล้ว ให้ดูใสขึ้นไปอีก มณยืนขมวดคิ้วเหมือนขาดอะไรไปอย่าง แล้วก็นึกขึ้นได้
"ต่างหูล่ะคะคุณจุ้น! ไม่ใส่เหรอ" จุ้นตาเหลือก
"เออใช่!ลืมเลย...เดี๋ยวจุ้นไปเอาก่อนอยู่ห้องแม่อ่ะ!" ว่าแล้วก็ลุกพรึบ!ขึ้นมาอย่างเร็ว เล่นเอาสาวๆ หัวเราะใหญ่ขำกริยาท่าทางของจุ้น ที่มันตรงกันข้ามกับชุดที่สวมใส่ จันทร์ยิ้มรีบส่งเสียงปรามออกมา
"เอา เอา เบาๆ ยัยจุ้น! เดี๋ยวซิ่นก็หลุดกันพอดี..จะเดินจะเหินให้มันช้า ช้าหน่อยเสียบุคลิกหมด" จุ้นยิ้มแหยให้ แล้วก็ค่อยๆเปิดประตูเดินออกจากห้องไป กำลังจะเลี้ยวโค้งก็มีมือดีมาดึงแขนจุ้นเข้าห้องซะงั้น จุ้นตกใจกำลังจะส่งเสียงแต่พอแหงะหน้ามาเห็นก็อึ้ง! แล้วเสียงก็ส่งมา
"เจ้าสาว!ใครเอ่ย!นักรักจังเล๊ย!...ตามหาเจ้าบ่าวอยู่เหรอจ๊ะ!คนสวย...มา..มา.มานี่เร๊ว!..เจ้าบ่าวมาแล้วววว!" กอด กอด กอด จุ้นขมวดคิ้วดันตัวปอมใหญ่ ไม่หลุด!กอดซะแน่น ปากก็ขยับทันทีพูดน้ำเสียงกระซิบ กลัวใครมาได้ยิน
"ไอ้ปอม! แกมาทำบ้าอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่ไปอยู่บ้านปลัด" ปอมยิ้มตาหยีส่งให้ หน้าตาผ่องใสปอมแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ตัวเสื้อพอดีตัว สีของเสื้อเป็นสีเดียวกับจุ้นคือสีครีมอ่อนแขนยาว คอตั้ง ผ่าหน้าติดกระดุม ชายปล่อยไว้นอกกางเกง ส่วนกางเกงสีน้ำตาลเข้มมีผ้าไหมสีเดียวกับกางเกงเคียนอยู่ที่เอว
"มาเอากล้อง! ลืมไว้" ปอมกระซิบมั่ง จุ้นยังขมวดคิ้วไม่เลิก มือก็ยังแกะมือปอมให้ออกจากเอวอยู่ ปากก็กระซิบส่งมาอีก
(มีต่อ)
จากคุณ :
Korn-kanok 
- [
18 ก.ย. 48 13:39:59
]
จุ้น..กะ..ปอม [บทที่ 37] จบ!แล้วค่ะ ^^
