PANTIP.COM : W3748102 สายใย...รัก [บทที่ 6 ครึ่งแรก] ขอโทษด้วยนะคะ ที่หายไปนานนนนนนนนนน []

ความคิดเห็นที่ 1

บทที่ 6

หญิงสาวที่อยู่ในวงแขนของอาทิตย์ในตอนนี้ กำลังทำท่าขยุกขยิก พูดพึมพำบอกชายหนุ่มว่าตนเองไม่เป็นอะไรแล้ว อาทิตย์ถึงได้รู้สึกตัวคลายวงแขนออกให้หญิงสาวดันตัวออกออกมาเป็นอิสระ แล้วจึงกล่าวขอโทษเจ้าของร่างเพรียวบางนั้นออกมาอย่างขัดเขิน หญิงสาวที่อยู่ต่อหน้าอาทิตย์ในขณะนี้ เป็นนักศึกษาสาวร่างสูงเพรียว ผิวขาวเนียนราวไข่ปอก ผมยาวดำขลับที่มัดรวบตึงเอาไว้ ปล่อยปอยผมด้านหน้าให้พลิ้วไหวล้อมกรอบวงหน้ายาวรีรูปไข่ที่บัดนี้พวงแก้มแดงระเรื่อ ริมฝีปากบางเป็นกระจับได้รูป กอปรกับดวงตากลมโตที่แลดูน่ามองกำลังหลุบลงต่ำด้วยความอายราวกลับว่าหล่อนไม่เคยต้องใกล้ชิดกับชายหนุ่มแปลกหน้าขนาดนี้มาก่อน อาทิตย์ต้องกล่าวคำขอโทษเธอออกไปอีกครั้งหนึ่งเมื่อเห็นว่าข้าวของของเธอหล่นกระจัดกระจายเพราะตัวเขาเป็นต้นเหตุ

“เอ่อ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” อาทิตย์พูดพลางก้มตัวลงไปเก็บหนังสือหลายเล่มที่ตกกระจัดกระจายอยู่ พร้อมๆ กับหญิงสาวที่ย่อตัวลงไปเก็บข้าวของๆ เธอด้วยเช่นเดียวกัน

“กี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” หญิงสาวที่เรียกแทนตัวเองว่ากี้ตอบออกมาขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บข้าวของให้เข้าที่เข้าทาง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี หญิงสาวต้องรีบหลบสายตาคมกริบที่อยู่ตรงหน้าเธอในขณะนี้ ถึงแม้ว่าสายตาของชายตรงหน้า ที่มองมายังเธอในขณะนี้บ่งบอกความหมายเพียงว่ารู้สึกเสียใจและขอโทษเธออย่างจริงใจ แต่เหมือนจะมีพลังอะไรบางอย่างจากสายตาคู่นั้นที่ทำให้หญิงสาวอย่างเธอต้องรู้สึกสะเทิ้นอาย กี้รีบลุกขึ้นยืนและรวบรวมกองหนังสือที่อาทิตย์ส่งคืนให้เอาไว้ในอ้อมแขนดังเดิม ก่อนจะกล่าวขอบคุณเขาเบาๆ อันที่จริงเธอไม่ได้เป็นอะไรมากมายเพียงแค่เจ็บตัวนิดหน่อยจากแรงปะทะ ด้วยชายหนุ่มคว้าตัวเธอไว้ได้ทันก่อนที่จะล้มลงไป แต่ที่ร้องเสียงดังออกมานั้นก็ด้วยความตกใจเพียงอย่างเดียว ทว่าดูเหมือนว่าเสียงร้องของเธอจะทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าพลอยตกใจไปด้วย

“กี้ไม่ทันระวังตัวด้วยแหละค่ะ พอดีมัวแต่คุยโทรศัพท์เพลินไปหน่อยเลยไม่ทันมองว่าพวกพี่ยืนอยู่ตรงนี้ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ต้องตกใจกัน” เจ้าของร่างบางที่ตอนนี้ดูเหมือนว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาต้องรีบเอ่ยปากขอโทษอีกครั้งเมื่อเห็นชายหนุ่มอีกสามคนที่ยืนอยู่ในรัศมีไม่เกิน 3 เมตรจากเธอในขณะนี้ กำลังทำท่าเหมือนกำลังตกตะลึงไปกับอะไรบางอย่าง

“พวกผมไม่เป็นไรหรอกครับ” อาทิตย์ที่ดูว่ายังมีสติดีอยู่เพียงคนเดียวในขณะนี้ กล่าวตอบหญิงสาวกลับไป “ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ” หญิงสาวยิ้มให้อาทิตย์บางๆ ก่อนที่จะเอ่ยปากขอตัวเพื่อที่จะเดินไปต่อ

“เอ่อ น้องครับ” วรวุฒิที่ดูเหมือนเพิ่งจะรู้สึกตัว รีบเรียกหญิงสาวที่กำลังจะก้าวออกไป “ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าน้องเรียนอยู่คณะอะไรเหรอครับ” ก่อนที่จะรีบแก้ตัวออกมาเมื่อเห็นว่าสาวสวยตรงหน้ากำลังทำท่าเหมือนกับลังเลใจหรือหวาดระแวง โดยที่ชายหนุ่มอย่างวรวุฒิก็ไม่อาจคาดเดาได้ “เอ่อ คือพี่แค่อยากรู้เท่านั้น ถ้าน้องไม่สะดวกใจที่จะตอบก็ไม่เป็นไรนะครับ”

“กี้อยู่บริหารปีหนึ่งค่ะ” หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเอ่ยปากตอบเขาออกมา

ที่แท้ก็น้องใหม่ งานรับน้องมหาวิทยาลัยคราวนี้คนอย่างวรวุฒิพลาดอะไรดีๆ ไปได้อย่างไรนะ ทุกทีเขาควรจะเป็นคนแรกๆ ในกลุ่มที่จะได้รู้จักกับสาวสวย ที่ไม่ว่าจะอยู่คณะไหนหรือปีอะไร ไม่มีทางที่สาวสวยคนไหนจะรอดพ้นสายตาที่สแกนไปแทบจะทุกตารางนิ้วในพื้นที่ทั่วทั้งมหาวิทยาลัยอย่างเขาไปได้ อีกทั้งรูปร่างหน้าตารวมไปถึงฐานะอย่างวรวุฒิก็ไม่มีทางที่หญิงสาวคนไหนจะปฏิเสธที่จะทำความรู้จักกับเขาด้วยเช่นเดียวกัน ทว่าวันนี้สายตาเขาดูจะด้อยประสิทธิภาพลงไปเยอะทีเดียว ถึงได้ปล่อยให้สาวสวยที่ชี่อกี้คนนี้หลุดรอดสายตาไปได้ แต่ยังไม่ทันที่นายวุฒิจะพูดอะไรต่อ พิพัฒน์ก็เอ่ยปากพูดแซงออกมาทันทีทันใด “อ๋อ น้องปีหนึ่งเองเหรอครับ มิน่าพวกพี่ไม่ค่อยคุ้นหน้าเท่าไหร่”

นายเปี๊ยกรีบสร้างความเป็นกันเองกับหญิงสาวในทันทีทันใด พร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้กับเธอก่อนที่จะแนะนำสมาชิกที่ยืนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาในขณะนี้เป็นรายบุคคล

“พวกพี่อยู่วิศวะปีสี่ครับ ไอ้ลูกครึ่งฝรั่งเน่าตัวสูงนั่นมันชื่อวรวุฒิ ไอ้นี่มันรู้จักสาวไปทั่วทั้งมหา’ลัยแหละ น้องระวังๆ มันหน่อย อย่าไปอยู่ใกล้กับมันมาก ส่วนไอ้ตี๋นี่ชื่อชานนท์ เป็นประธานสโมฯ คณะวิศวะ แล้วก็ไอ้คนที่เดินชนน้องเมื่อกี้เนี่ย ชื่ออาทิตย์ เป็นประธานชมรมกีฬา ส่วนพี่ชื่อพิพัฒน์หรือจะเรียกว่าพี่เปี๊ยกก็ได้ พี่ไม่ได้มีตำแหน่งอะไร แต่มีความจริงใจให้เสมอนะค้าบ” ท้ายประโยค พิพัฒน์ยังไม่วายที่จะหยอดประโยคเลี่ยนๆ อย่างที่ไม่ได้ดูจริงจังอะไรนักกับหญิงสาว

“สวัสดีค่ะพี่ๆ ทุกคน ยินที่ได้รู้จักนะคะ กรชนกค่ะหรือจะเรียกว่ากี้ก็ได้ค่ะ” กรชนกกล่าวทักทายออกมาอย่างเขินๆ พร้อมทั้งส่งยิ้มบางๆ ให้กับหนุ่มๆ ทั้งสี่อีกครั้ง ก่อนที่จะหยุดสายตาที่มีความหมายบางอย่างไว้ที่อาทิตย์เพียงชั่วครู่เดียวเท่านั้น โดยที่อาร์ตไม่ทันที่จะมองเห็น แต่ก็หาได้รอดพ้นสายตาของหนุ่มคนอื่นๆ ที่เหลือไปได้ จากนั้นหญิงสาวก็ยกมือขึ้นดูนาฬิกาพร้อมกับรีบพูดออกมา “เอ่อ กี้ต้องขอตัวก่อนนะคะ พอดีกี้นัดกับเพื่อนเอาไว้ ไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่นะคะ” ไม่ทันที่หนุ่มๆ จะรับคำ เจ้าของร่างเพรียวบางก็รีบวิ่งออกไป ทิ้งให้ชายหนุ่มอีกสามคนที่เหลือหันมามองหน้านายอาทิตย์ด้วยความฉงนระคนไปกับอาการอึ้งๆ กับทีท่าของหญิงสาว อีกทั้งยังนึกอิจฉานายอาร์ตอยู่ไม่น้อยที่ดูเหมือนว่ากรชนกจะมีทีท่าว่าสนใจเขาเป็นพิเศษ

“ให้มันได้อย่างนี้สิน่า” เสียงพึมพำของวรวุฒิที่กำลังมองตามรุ่นน้องคนสวยที่ชื่อกรชนกอย่างตาละห้อย จนเธอเดินหายออกไปพ้นจากระยะสายตาแล้วจึงเอ่ยปากพูดออกมาอีกครั้ง “ทำไมไม่เป็นข้าวะไอ้อาร์ต เผื่อจะได้เป็นรักแรกพบของข้าซะที”

“ถ้าเอ็งเล่นตกหลุมรักผู้หญิงสวยทุกคนที่เจอครั้งแรกหยั่งงี้ กามเทพท่านคงระอาใจกับเอ็งแล้วแหละไอ้วุฒิ” พิพัฒน์กล่าวออกมาลอยๆ อย่างหมั่นไส้แกมเอือมระอากับนิสัยเพื่อนของเขา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หลังจากที่อาทิตย์แยกกับเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยแล้ว ก็รีบกลับบ้านทันที เขาอยากกลับบ้านไปนอนพักให้เต็มอิ่ม ด้วยวันนี้ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองเหน็ดเหนื่อยเสียเหลือเกิน อาจเป็นเพราะว่าคงพักผ่อนน้อยเกินไป รวมถึงความเครียดที่เขามีอยู่คงจะยังไม่หมดไปซะทีเดียว แต่ดูเหมือนว่าการจราจรในวันนี้จะไม่เป็นใจกับอาทิตย์ซะเท่าไหร่ กว่าที่ชายหนุ่มจะกลับถึงบ้านได้ก็เกือบสองทุ่มแล้ว

“กลับมาแล้วเหรออาร์ต กินข้าวกินปลามาหรือยังลูก” เสียงคุณออมทองทักบุตรชายของเธอ เมื่อเห็นว่าอาทิตย์กำลังเดินเข้าบ้านมา

ชายหนุ่มเดินเข้าไปสวัสดีแม่ของเขา แล้วจึงตอบคำถามที่เธอถามมา “ยังเลยจ๊ะแม่ วันนี้รถติดน่าดูเลย แล้วแม่กินข้าวหรือยังล่ะ” หลังจากที่ได้ยินคำตอบจากแม่ของเขาว่าเธอทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว อาทิตย์ก็เดินเลยไปที่ครัวเพื่อรินน้ำเย็นๆ มาดื่มดับกระหายและบรรเทาอาการเหนื่อยล้าจากการเดินทาง

“อาร์ตไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนไป เดี๋ยวแม่จะอุ่นกับข้าวไว้ให้” มารดาของชายหนุ่ม ไล่ให้บุตรชายไปอาบน้ำอาบท่า หลังจากที่เห็นว่าอาทิตย์กำลังทำท่าจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาหน้าทีวีตัวที่เธอกำลังนั่งอยู่ “ตัวเหม็นมาทั้งวัน ยังมานอนทั้งชุดอย่างนี้อีก ไปไป๊ อาบน้ำอาบท่าซะจะได้สดชื่น แล้วจะได้มากินข้าว” พร้อมๆ กับผลักไสให้บุตรชายย้ายศีรษะของตัวเองออกจากตักของหล่อนเสียที

อาทิตย์ทำทีเป็นไม่อยากจะลุกขึ้นจากการหนอนหนุนตักแม่ของเขาพร้อมกับบ่นออกมาเบาๆ “ขอหนุนนิดหนุนหน่อยก็ไม่ได้ สงสัยต้องไปหาตักสาวๆ มาหนุนแทนแล้วมั้งเนี่ย”

“ตัวเหม็นอย่างนี้สาวที่ไหนเค้าจะยอมให้หนุนล่ะลูก ฮึ” คุณออมทองตอบลูกชายตัวโตที่ตอนนี้กำลังทำตัวเป็นเด็กตัวน้อยๆ อย่างหมั่นไส้และเอ็นดูไปในขณะเดียวกัน

“ก็สาวอย่างคุณนายออมทองไงจ๊ะ” ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมากล่าวอ้อนๆ ตอบมารดาของเขา ก่อนที่จะยันตัวขึ้นพร้อมกับลุกเดินขึ้นห้องไปเพื่อจัดการตัวเอง

คุณออมทองมองตามร่างบุตรชายของเธอไป บุตรชายคนเดียวอันเป็นที่รัก ที่เปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของสามีที่จากไปของเธอ ชายหนุ่มเมื่อครู่เหมือนหนุ่มน้อยที่ไม่รู้จักโตคอยแต่จะออดอ้อนออเซาะมารดาของตน ช่างดูแตกต่างราวกับเป็นคนละคนกับ ชายหนุ่มที่เคร่งขรึม วางตัวเป็นผู้ใหญ่เกินวัยยี่สิบต้นๆ อาทิตย์ต้องเป็นเสาหลักให้กับแม่ของเขา หลังจากที่ครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวนี้ต้องสูญเสียพ่อบ้านอันเป็นเสาหลักของครอบครัวไปตั้งแต่อาทิตย์ยังอยู่ในวัยเยาว์ น้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้เห็นอีกมุมหนึ่งของชายหนุ่มที่เป็นเหมือนหนุ่มน้อยขี้อ้อนเช่นเมื่อครู่นี้

‘จะหาสาวมานอนหนุนตัก’ แล้วเมื่อไหร่คุณนายออมทองจะได้เห็นสาวคนที่ว่าสักที เพราะจนถึงป่านนี้แล้ว อาทิตย์ยังไม่เห็นมีทีท่าว่าจะสนอกสนใจหญิงสาวคนไหนเป็นพิเศษ จะว่าชายหนุ่มจะปิดบังเธอหรือ ผู้เป็นมารดาก็รู้ดีว่าไม่ใช่วิสัยของบุตรชายเป็นแน่ แต่ก็ทำให้คุณออมทองเบาใจได้ส่วนหนึ่งว่า เขาจะไม่สร้างปัญหาเกี่ยวกับผู้หญิงให้เธอต้องหนักอกหนักใจเป็นแน่ แต่เหมือนกลายเป็นว่าอาทิตย์จะไม่ให้ความสนใจและเอาใจใส่กับหญิงสาวคนใดเลย

เว้นแต่กับอีกคนหนึ่ง......’หนูพิมพ์’

ทำไมคุณออมทองจะมองไม่เห็นความผิดปกติของบุตรชายของเธอ เพียงแต่อาทิตย์ยังไม่เคยที่จะปริปากบอกอะไรออกมาเท่านั้น ยามนี้เธอมั่นใจว่าอาทิตย์น่าไม่ได้คิดกับหนูพิมพ์ ’ฉันท์พี่น้อง’ เหมือนดังเดิมเช่นที่ผ่านมา โดยดูจากอากัปกิริยาหลายๆ อย่างที่เขาแสดงออกมา แต่คุณออมทองก็มั่นใจเช่นเดียวกันว่าบุตรชายของเธอรู้ว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร และจะไม่ทำเรื่องอะไรให้เธอต้องผิดหวังในตัวเขาอย่างแน่นอน แต่เธอก็ยังไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่าหนูพิมพ์จะคิดอย่างไรกับบุตรชายของเธอ หนูพิมพ์ในตอนนี้ยังเด็กเกินกว่าที่อาทิตย์จะเข้าไปผูกสัมพันธ์ดั่งชายหนุ่มพึงมีต่อหญิงสาว แม้จะเห็นว่าเด็กสาวสนิทสนม คอยกระเซ้าเย้าแหย่ รวมทั้งยังเป็นห่วงเป็นใยในตัวอาทิตย์เป็นอย่างมาก แต่สิ่งเหล่านี้ก็อาจเกิดจากความผูกพันที่มีต่อกันมาแต่เล็กแต่น้อยก็เป็นได้ อย่างไรเสีย คุณออมทองก็ตั้งใจว่าจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของทั้งคู่ให้มากจนเกินไป ได้แต่คอยระแวดระวังอยู่ห่างๆ ให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่ในทิศในทางที่เหมาะสม ส่วนสิ่งที่เหลือนั้น จะเป็นอย่างไรต่อไป คงต้องปล่อยให้เวลาให้คำตอบกับทั้งสองเอง แม้ว่าเวลาที่มีนั้นดูเหมือนว่าจะค่อยๆ ลดลงทีละน้อยๆ จากเงื่อนไขความจำเป็นที่มาจากครอบครัวของเด็กสาวก็ตามที

**********************

To be continue......

จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 19 ก.ย. 48 11:49:35 ]