http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3706921/W3706921.html ตอนที่1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3715057/W3715057.html ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3725060/W3725060.html ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3734565/W3734565.html ตอนที่4
            ทุกคนเดินมาถึงลาดจอดรถซึ่งรถจอดอยู่ไม่ไกลมากนัก ชายหนุ่มเดินไปหยุดอยู่หน้ารถสีดำคันใหญ่ซึ่งใช้ได้ดีกับสภาพถนนขรุขระหรือทางวิบาก ลูกกวาดมองรถที่ค่อนข้างสูงด้วยสายตาที่ไม่แน่ใจว่าหล่อนจะก้าวเท้าขึ้นได้หรือไม่ ชายหนุ่มเดินมาอุ้มเด็กหญิงขึ้นนั่งด้านเบาะหลัง และตามด้วยกระเป๋าของหญิงสาว ชายหนุ่มกำลังจะก้าวขึ้นนั่งประจำที่คนขับ พลันสายตาก็เห็นหญิงสาวกำลังก้าวเท้าขึ้นรถด้วยความลำบาก ชายหนุ่มจึงเดินอ้อมไปด้านที่นั่งข้างคนขับ และจับเอวบางของหญิงสาวดันขึ้นเบาๆ

ชายหนุ่มเห็นหล่อนหน้าแดงและหันมาขอบคุณเขาด้วยเสียงเบา ๆ ทำให้เขารู้สึกว่า เวลาหล่อนอายก็ดูน่ารักดีกว่าตอนที่พูดๆ ๆ เสียอีก เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากหญิงสาว ซึงเขาก็ไม่แน่ใจว่ากลิ่นหอมที่เขาสัมผัสได้มันเป็นกลิ่นน้ำหอมหรือว่ากลิ่นน้ำมันใส่ผมของหล่อนกันแน่ เขารู้สึกได้อย่างเดียวว่ากลิ่นมันหอมเสียจนเขาเกือบลืมไปว่าหล่อนพึ่งจะต่อว่าเขามาเมื่อสักครู่นี้เอง

เมื่อทุกคนนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็เลื่อนรถออกไปอย่างช้าๆ แต่เมื่อชายหนุ่มขับรถออกมาได้สักระยะหนึ่ง เด็กหญิงก็พูดขึ้นว่า

“พ่อค่ะ หนูหิวข้าว”เด็กหญิงพูดเสียงอ่อยๆ

“หิวข้าวเหรอลูก อดทนหน่อยนะ เราต้องรีบพาคุณเขาไปที่รีสอร์ทเรานะลูก”ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงอ่อนโยน

เด็กหญิงได้แต่พยักหน้าน้อย ๆ ด้วยสีหน้าเศร้าๆ ลูกกวาดหันไปมองเด็กหญิงที่นั่งเบาะหลังด้วยความรู้สึกสงสาร หล่อนจึงพูดปลอบว่า “หนูฟ้าสางจ๊ะ หนูไม่รอกลับไปทานอาหารพร้อมคุณแม่หรือคะ คุณแม่คงจะรอหนูทานข้าวนะ”

“คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องครอบครัวของผม”ชายหนุ่มตะวาดเสียงดังลั่นรถ ทำให้ฟ้าสางและลูกกวาด ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ฟ้าสางไม่เคยเห็นพ่อของหล่อนเสียงดังใส่หล่อนเลยตั้งแต่เกิดมา ส่วนลูกกวาดตกใจที่จู่ๆชายหนุ่มก็ตะวาดใส่หล่อนเรื่องที่หล่อนพูดถึงภรรยาของเขา หล่อนไม่เข้าใจ แต่หล่อนก็ไม่ยอมให้ชายหนุ่มแปลกหน้าต้องมาตะคอกใส่ หล่อนจึงตะวาดกลับไป

“ฉันก็ไม่ได้คิดจะยุ่งเรื่องครอบครัวนายหรอกนะ แค่อยากจะปลอบลูกนายและคิดว่าภรรยาของนายคงจะรอนายและลูกไปทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเท่านั้นเอง”หล่อนพูดพร้อมกับมองหน้าด้านข้างของชายหนุ่มไม่วางตา ชายหนุ่มหันมามองหน้าหญิงสาวเพียงชั่วครู่ พร้อมกับถอนหายใจและหันกลับไปมองด้านหน้าอย่างเดิม

“เอาเป็นว่าคุณจะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะแวะพาลูกไปทานอาหารก่อนเข้าไปที่รีสอร์ท เพราะว่าเราคงต้องใช้เวลาเดินทางประมาณสามชั่วโมง”ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ

หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยหางตา พร้อมกับตอบชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความไม่พอใจที่ยังไม่จางหายไป

“ตามสบายเถอะ ฉันเห็นแก่ฟ้าสางที่มีพ่อไม่เอาไหนอย่างนาย”

ชายหนุ่มเลือกร้านขายอาหารตามสั่งที่อยู่ข้างถนน โดยเขาจอดรถไว้ข้างๆฟุตบาท

“คุณจะลงมาทานอาหารกับพวกเราหรือว่าจะรออยู่ในรถครับ”ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่ยังคงนั่งคอแข็งอยู่ในรถ

หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มที่ลงรถไปเรียบร้อยแล้วพร้อมกับสะบัดหน้ากลับไปตามเดิม

“ฉันจะรออยู่ในรถแล้วกัน ฉันไม่หิว ฉันจะกลับ
ไปทานที่รีสอร์ท”หล่อนตอบชายหนุ่มไป ทั้งๆที่น้ำย่อยในกระเพาะของหล่อนเริ่มที่จะทำงานเสียแล้ว เพราะว่าหล่อนทานขนมปังและฮ็อทดอกไปเพียงไม่กี่ชิ้นที่สนามบิน

“คุณน้าคนสวยคะ ไปทานข้าวกับฟ้าสางนะคะ นะคะ”เด็กหญิงชะโงกหน้าพูดกับหญิงสาวจากเบาะหลัง

ลูกกวาดมองหน้าฟ้าสางพร้อมกับลูบหัวเด็กหญิงเบาๆ

“หนูไปทานเถอะนะคะ น้าจะรออยู่ที่รถนะ”หญิงสาวพูดด้วยเสียงอ่อนโยน

ชายหนุ่มฟังเสียงพูดที่อ่อนโยนของหญิงสาวขณะพูดกับลูกสาวของตน ชายหนุ่มคิดในในว่า พูดหวานๆก็ฟังเข้าทีดีเหมือนกัน นึกว่าจะพูดแต่เสียงตะคอกๆเป็นอย่างเดียว

“ไปเถอะลูก จะได้รีบทานแล้วเราจะได้รีบกลับบ้านกันไงคะ คุณน้าเขาคงไม่อยากทานอาหารข้างถนนหรอกคะ”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอื้อมมือเพื่อจะอุ้มเด็กหญิงลงจากรถ เด็กหญิงโผเข้ากอดคอพ่อของหล่อนทันที

ลูกกวาดกำลังนึกชื่นชมชายหนุ่มที่พูดจาคะ คะ ขา ขา กับลูกสาวซึ่งฟังแล้วรื่นหูเสียนี่กระไร แต่ความชื่นชมก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อได้ยินคำพูดประโยคหลังของชายหนุ่ม

หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่ม พร้อมกับเบ้ปากและยักไหล่น้อยๆ

“ฉลาดนี่ รู้ว่าฉันคิดอะไร เชิญนายพาฟ้าสางไปกินข้าวได้แล้ว ฉันจะรออยู่ทีนี้แหละ”หญิงสาวพูดจบพร้อมกับยิ้มและพูดกับเด็กหญิงด้วยเสียงอ่อนหวาน

“หนูไปทานข้าวกับ.......คุณพ่อนะคะ น้าจะรอหนูอยู่ในรถนะคะ อย่าดื้อนะ” เด็กหญิงมองหน้าพร้อมกับพยักหน้าและตอบเบาๆว่า “คะ”

ลูกกวาดนั่งรอชายหนุ่มอยู่บนรถด้วยความกระสับส่ายเป็นเวลานาน หล่อนมองชายหนุ่มที่กำลังนั่งทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยด้วยท่วงท่าอ้อยอิ่งเหมือนจะกลั่นแกล้งหล่อนให้นั่งรอนานๆ หล่อนมองชายหนุ่มนานๆท้องก็เริ่มจะร้องมากขึ้นจนหล่อนกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงท้องของหล่อน หล่อนจึงลงจากรถและตรงมายังโต๊ะที่ชายหนุ่มนั่ง

“ฉันหิวน้ำ”หญิงสาวบอกชายหนุ่มด้วยเสียงห้วนๆ

“คุณน้ามาทานข้าวกับพวกเราแล้วหรือค่ะ”ฟ้าสางถาม

“อ๋อ น้าหิวน้ำคะ หนูทานเถอะนะคะ”ลูกกวาดบอกเด็กหญิง พร้อมกับนั่งมองเด็กน้อยนั่งทานอาหารด้วยความเอ็นดู หล่อนไม่รู้ว่าทำไมหล่อนจึงรู้สึกชอบและเอ็นดูเด็กคนนี้นัก เพราะโดยปกติแล้วหล่อนไม่ได้เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน หรือรักเด็กเหมือนนางงามที่เขามักจะรักเด็กๆกัน แต่หล่อนเป็นหญิงสาวที่ชอบการแต่งตัว ทำงานนอกบ้าน หรือท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ แต่หล่อนก็ไม่ได้เป็นสาวสมัยใหม่ที่ทำงานบ้านหรือเข้าครัวไม่เป็นเพราะเวลาที่หล่อนอยู่ต่างประเทศหล่อนก็ช่วยพี่สาวทำอาหารทานบ้างเพราะว่าพี่สาวของหล่อนชอบทำอาหารทานเอง และเวลาที่พี่สาวของหล่อนล้มป่วยหล่อนก็ต้องทำหน้าที่ทำอาหารแทนเนืองจากพี่สาวของหล่อนไม่ชอบทานอาหารฝีมือคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวทำ พี่สาวของหล่อนเป็นคนรักครอบครัวมาก

ลูกกวาดดื่มน้ำเปล่าที่ชายหนุ่มสั่งให้อย่างรวดเร็ว และนั่งรอชายหนุ่มและฟ้าสางทานอาหารจนเสร็จ และทุกคนก็พร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้งหนึ่ง

รถยนต์กำลังเคลื่อนตัวไปตามทางที่ลดเลี้ยวที่กำลังไต่ขึ้นเขาไปอย่างช้าๆ หล่อนเห็นสันเขาที่สลับซับซ้อนซึ่งเป็นภาพที่น่าดูเป็นอย่างมากในสายตาของหล่อน หล่อนไม่เคยมาที่จังหวัดแห่งนี้มาก่อน หล่อนรู้แต่ว่าจังหวัดนี้เป็นที่รู้จักในนามว่าเมืองสามหมอก หล่อนรู้สึกว่าอากาศกำลังหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ จนหล่อนต้องขยับผ้าคลุมไหล่ให้กระชับมากขึ้น หล่อนกำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศนอกรถยนต์โดยที่หล่อนไม่รู้ตัวเลยว่าชายหนุ่มเร่งความเย็นของเครื่องปรับอากาศในรถยนต์เพิ่มขึ้นเพื่อกลั่นแกล้งหญิงสาวที่แต่งกายมาท้าทายความหนาวของเมืองสามหมอกในหน้าหนาวแบบนี้

“พ่อคะ หนูหนาว”เสียงเด็กหญิงดังขึ้นจนทำลายความเพลิดเพลินของหญิงสาว

“หนาวเหรอลูก”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับใช้มือไปปรับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ

หญิงสาวมองชายหนุ่มที่กำลังปรับความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็ทำให้หล่อนรู้ว่าที่หล่อนรู้สึกหนาวเมื่อสักครู่นี้เป็นฝีมือของนายคนนี้แน่นอน

“จะทำอะไรก็ควรคิดถึงลูกบ้างนะ ไม่ใช่ว่าเอาแต่อารมณ์ตนเอง”หญิงสาวพูดขึ้นลอยๆ พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง

หล่อนมองธรรมชาตินอกตัวรถได้สักพักก็รู้สึกง่วงนอน จนหล่อนแทบจะทนต่อความง่วงนอนไม่ได้ แต่แล้วหล่อนก็ไม่สามารถที่จะทนต่อความง่วงนอนได้หล่อนจึงหลับไปในที่สุด

หล่อนมารู้สึกตัวว่ามีมือมาจับที่ต้นแขนของหล่อนและได้ยินเสียงกระซิบของผู้ชายอยู่ใกล้ๆหูของหล่อน หล่อนจึงลืมตาขึ้นมาและก็เกือบจะร้องออกมาเสียงดังเพราะว่าหน้าของชายหนุ่มอยู่ใกล้กับหน้าของหล่อนเป็นอย่างมาก

“จุ๊ จุ๊ เบาๆ”หล่อนไม่สามารถร้องออกมาได้เพราะว่าปากของหล่อนถูกปิดด้วยมือหนาและใหญ่ของชายหนุ่ม หญิงสาวไม่เข้าใจและกำลังจะพยายามแกะมือชายหนุ่มออกจากปาก แต่ชายหนุ่มไม่ปล่อยพร้อมกับชี้ไปด้านหลังเบาะหลังรถ หล่อนจึงหันไปมองตามมือของเขา และหล่อนก็เห็นฟ้าสางกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเบาะหลังนั่นเอง