ความคิดเห็นที่ 2
To: พี่อี่<ปรีญาภรณ์@nnnm.or.th>, เป้า <ศรีกาญจณา@nnnm.or.th>, อ้อย<อัญชลี@nnnm.or.th>, ลูกน้ำ< สราวรรณ@nnnm.or.th >, แต้ว<เนริชา@nnnm.or.th >, พี่มล < มลฤดี@nnnm.or.th > From: รัตน์ <จำรัสรัตน์@nnnm.or.th> Subject: ข่าวเป็นยังไงบ้างงงงง
มันไปถึงไหนแล้วเรื่องของรตินะ เห็นใจผู้หญิงที่ลาคลอดกับคนที่กำลังทำประโยชน์เพื่อชาติที่เบลเยี่ยมหน่อยซิ
จริงๆแล้วเป็นห่วงเพื่อนมากกว่าจ้า
ไม่รู้รติเป็นยังไงบ้าง จะส่งข่าวมาดีๆหรือจะให้รัตน์อีเมล์ไปคุยกับรติเอง ตกลงกันให้แน่นะ เพราะรัตน์กับแต้วจะรออีกแค่ 8 ชั่วโมงเท่านั้น นับถอยหลังได้แล้ว รัตน์ & แต้ว
To: พี่อี่<ปรีญาภรณ์@nnnm.or.th>, เป้า <ศรีกาญจณา@nnnm.or.th>, อ้อย<อัญชลี@nnnm.or.th>, ลูกน้ำ< สราวรรณ@nnnm.or.th >, แต้ว<เนริชา@nnnm.or.th >, พี่มล < มลฤดี@nnnm.or.th >, รัตน์ <จำรัสรัตน์@nnnm.or.th> From: รติ <รติรัตน์@nnnm.or.th Subject: Re.ข่าวเป็นยังไงบ้างงงงง
ไม่ต้องนับถอยหลังแล้วเพราะเป้าส่งคำสั่งเร่งด่วนของพวกเธอมาที่ฉัน ดังนั้นตอนนี้รับรู้เพียงว่าฉันกำลังมองโลกเป็นสีชมพู
หวานจริงๆ และขอขอบคุณทุกคนที่อดทนกับมือใหม่หัดรักคนนี้อย่างมาก รติ ป.ล. ขอบคุณอ้อยมากกับมุมมองที่พี่ไม่เคยมองมาก่อน ส่วนหนึ่งที่พี่ตัดสินใจได้มีอ้อยเป็นตัวแปรใหญ่เลยนะ
นี่เป็นอีเมล์ที่รติรัตน์ตั้งใจเขียนเพื่อบอกเพื่อนๆว่าเธอกำลังมีความสุขกับความรักมากเพียงใด
ความหวานชื่นเมื่อวานดูเหมือนยังไม่จางไปจากใจ รอยยิ้มที่คุณตรีแสดงออกเมื่อรู้ว่าเธอต้องการอะไรจากเขานั้นยังติดตราอยู่ในใจเธอไม่ลืม มือใหญ่ที่ประคองมือเธอไปตลอดทางที่เดินไปส่งเธอที่ห้องก็อบอุ่นในความรู้สึกจนแทบไม่อยากผละจากกันเพื่ออำลา
ไม่เป็นไรเพราะรติรัตน์ยังมีเวลาอีกนานที่จะมองและเก็บทุกสิ่งในความรักระหว่างเธอกับคุณตรีไว้ ในวันนี้เธอจึงตั้งใจว่าจะหาความสุขกับสิ่งที่เธอพึ่งค้นพบทุกเวลาเลยทีเดียว
เหนื่อยไหมคะ รติรัตน์ยื่นแก้วน้ำให้คุณตรีที่พึ่งหยุดอธิบายถึงกลุ่มต่างๆที่เด็กต้องเข้าไปร่วมกิจกรรมด้วย วันนี้
ทั้งเธอและคุณตรีเข้ามาช่วยกิจกรรมฝึกหัดวาดรูปที่ทางวัดจัดขึ้น โดยได้รับความช่วยเหลือจากนักศึกษาศิลปกรรมจากหลายมหาวิทยาลัยมาช่วยเป็นอาจารย์สอนให้กับเหล่าเด็กๆที่อายุตั้งแต่ 7-15 ปี
ไม่ครับ ได้น้องๆมาช่วยเยอะเลยไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เขาหมายถึงอาสาสมัครที่มาจากแต่ละมหาลัยฯ ที่พร้อมใจกันมาช่วยด้วยความสนุกสนาน
เห็นเหงื่อออกมาก รติเลยกลัวว่าจะเหนื่อย พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กที่เขาเห็นเธอพกประจำก็ถูกยื่นมาให้
เช็ดให้หน่อยซิ หน้าขาวๆอดไม่ได้ที่จะยื่นมาแกล้ง เธอหัวเราะกับการแกล้งของคุณตรี เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่กล้าทำอะไรประเจิดประเจ้อในวัดหรอก
เขาชวนรติรัตน์ไปนั่งที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมสระน้ำซึ่งตอนนี้กลายเป็นที่ประจำของเขาและเธอไปแล้ว บางทีที่มีเวลาว่างทั้งคู่ชอบมาอ่านหนังสือทรือทำอะไรเรื่อยเปื่อยที่นี่แต่ส่วนนึงก็เพราะเหตุผลที่เขายกมาอ้างด้วย
อยู่กันสองคนในที่รโหฐานไม่ดีหรอก เกิดอดใจไม่ไหวละแย่เลย
แน่นอนอยู่แล้วที่เธอบอกว่าไม่กลัว แต่ทำไมเวลาเขามาหารติรัตน์ที่คอนโดฯ เธอต้องจำเพาะจะขอมารอในที่ชุมชนทุกทีซิน่า
เฮ้อ
ลมเย็นจังเลยนะ ตรีอดเอนหลังลงนอนที่พื้นหญ้าริมสระไม่ได้ ต้องเหนื่อยแน่ๆเลยคุณตรี แล้วจะขับรถกลับบ้านไหวไหมคะ รติรัตน์เริ่มเป็นห่วง ด้วยคนที่ล้มตัวลงนอนทำท่าจะหลับตาเอาจริงๆ แต่เขากลับลืมตามองสาวน้อยที่นั่งถัดไปจากเขา ก็พบว่าใบหน้าเล็กๆนั้นมีรอยแดงเรื่อเหมือนถูกบ่มด้วยแดดอยู่ รติน่าจะเหนื่อยกว่าพี่นะ เพราะหน้าแดงเชียว ตรีอดทักไม่ได้ ดีซิคะจะได้ไม่ต้องทาบรัชออนอีก สวยด้วยธรรมชาติไง เธอหันมายิ้มใสใส่เขา นี่แหละคือความรักที่ตรีต้องการ ไม่ต้องใช้ผู้หญิงที่สวยเลิศเลอก็จับใจเขาไว้ได้ ไม่ต้องใช้ร้านอาหารหรูหราและของขวัญที่ล้ำค่าก็สามารถผูกพันเขาได้อย่างแน่นหนา นั่นทำให้เขาอยากที่ประคองรักนี้ให้อยู่กับเขาตราบนานเท่านาน รติ
ตรีเรียกเธอให้หันมาฟังสิ่งที่เขาตั้งใจพูด ขอบคุณนะที่ให้โอกาสพี่ แต่เธอกลับหัวเราะและพูดขึ้นมาว่า ตลกจัง
รติตั้งใจจะพูดขอบคุณคุณตรีเหมือนกันนะเนี่ย สวัสดี
ความรัก จบภาค 1 +++
จากคุณ :
โตขึ้นจะกลายเป็นยุง
- [
20 ก.ย. 48 10:07:30
]
|
|
|