http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3706921/W3706921.html ตอนที่1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3715057/W3715057.html ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3725060/W3725060.html ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3734565/W3734565.html ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3748743/W3748743.html ตอนที่5

              ลูกกวาดหันกลับมามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกลจากหล่อนมากนัก พร้อมกับใช้มือปัดมือชายหนุ่มออกทันที เนื่องจากหล่อนไม่พอใจที่ชายหนุ่มถือวิสาสะถูกเนื้อต้องตัวหล่อนโดยไม่ได้รับอนุญาต ชายหนุ่มไม่สนใจในท่าทีของหญิงสาวที่แสดงออกว่าไม่พอใจเขา ลูกกวาดเห็นท่าทางของชายหนุ่มที่แสดงออกว่าไม่สนใจหล่อน หล่อนจึงรีบกระโดดลงจากรถโดยไม่สนใจความสูงระหว่างรถกับพื้นดินอีกต่อไป จนหล่อนเกือบจะเสียหลักล้มลงด้วยรองเท้าส้นสูงของหล่อนนั่นเอง แต่ชายหนุ่มก็คว้าเอวของหญิงสาวไว้ได้ทันก่อนที่เจ้าหล่อนจะต้องเจ็บตัวจากอารมณ์ร้อนๆของหล่อน

พนักงานต้อนรับสาวแรกรุ่นหน้าตาจิ้มลิ้ม แต่งกายด้วยผ้าถุงสำเร็จตัดด้วยผ้าไหมสีฟ้าสด ซึ่งดูเข้าชุดกันกับเสื้อคอเต่าสีฟ้า ซึ่งกำลังเดินมาต้อนรับหญิงสาว ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีค่ะคุณอนามิกา รีสอร์ทรอเธอยินดีต้อนรับค่ะ”พนักงานสาวยิ้มหวาน

“สวัสดีค่ะ เรียกสั้นๆว่าลูกกวาดก็ได้ค่ะ”ลูกกวาดตอบอย่างเป็นกันเองพร้อมกับยิ้มให้เธอ หล่อนคิดในใจว่าพนักงานที่นี้ก็มีดีเหมือนกัน ไม่ใช่จะมีแต่พนักงานที่หน้าตาเย็นชาแล้วก็ปากไม่ค่อยดีอีกด้วย

“พาคุณ เออ อนามิกา ไปห้องพักด้วยนะ”ชายหนุ่มออกคำสั่งกับพนักงานต้อนรับ

“แล้วกระเป๋าของฉันละ”หญิงสาวเงยหน้าพูดกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆหล่อนด้วยน้ำเสียงห้วนๆ หล่อนเสียใจที่หล่อนมีความสูงเพียงแค่ 5 ฟุตครึ่ง เพราะถ้าหล่อนสูงอีกซักครึ่งฟุตหล่อนก็คงสามารถยืนจ้องหน้าชายหนุ่มได้ดีกว่านี้แน่นอน

“ผมจะให้คนมาขนกระเป๋าคุณไปส่งห้องพัก”ชายหนุ่มตอบพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาว ลูกกวาดสะบัดหน้าจากชายหนุ่มและเดินตามพนักงานต้อนรับไปทันที

ชายหนุ่มมองตามหลังหญิงสาวที่กำลังเดินไปห้องพักด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยแววขบขัน ที่หญิงสาวไม่กลัวเกรงเขาแม้แต่น้อยถึงแม้เจ้าหล่อนจะมาที่นี้เพียงคนเดียวก็ตาม ชายหนุ่มคิดถึงชื่อเล่นของหล่อนที่หล่อนบอกกับพนักงานเมื่อสักครู่นี้ แล้วทำให้เขาคิดว่าหล่อนไม่น่าที่จะชื่อลูกกวาดเลย มันไม่เหมาะกับหล่อนเอาเลยจริงๆ หล่อนน่าจะเหมาะกับชื่อยาขมมากกว่าที่จะชื่อลูกกวาด หรือถ้าเป็นลูกกวาดก็คงจะเป็นลูกกวาดที่เปรี้ยวจี๊ด จนแทบอยากจะคายทิ้งเสียทันที แต่ไม่รู้ว่าหล่อนจะเป็นลูกกวาดที่เมื่อความเปรี้ยวหายไปก็จะเหลือแต่เพียงความหวานของลูกกวาดเท่านั้น แต่เขาไม่รู้เลยว่าเขาจะเห็นความหวานในลูกกวาดเม็ดนี้หรือเปล่า หรืออาจจะไม่เห็นเลยก็ได้

หญิงสาวเดินตามพนักงานต้อนรับไปยังบ้านพักของหล่อน หล่อนยิ้มออกมาทันทีที่เห็นบ้านพักซึ่งทำด้วยไม้ทั้งหลังพร้อมกับระเบียงหน้าบ้านที่กว้างไม่มากนัก แต่เพียงพอสำหรับการวางโต๊ะไม้ตัวเล็กๆซึ่งหล่อนคิดว่าหล่อนอาจจะนั่งทานอาหารและชมวิวไปพร้อมๆกัน ด้านหน้าบ้านเต็มไปด้วยสนามหญ้าสีเขียว พร้อมกับดอกไม้หลากสีสัน บ้านพักของหล่อนอยู่บนเนินเขา และด้านหน้าบ้านพักก็เป็นทิวเขาซึ่งสลับซับซ้อนกันสวยงาม พร้อมกับปุยเมฆสีขาว แต่น่าเสียดายที่หล่อนไม่เห็นพระอาทิตย์ตกดินเพราะว่าพระอาทิตย์ได้ลาลับขอบฟ้าไปแล้ว

“บริเวณนี้เป็นบริเวณที่สวยที่สุดเลยนะค่ะ เมื่อเช้านี้คู่ฮันนิมูนก็พึ่งเดินทางกลับไปค่ะ”พนักงานต้อนรับพูดกับหญิงสาว

“แล้วตอนนี้มีคนมาพักที่นี้เยอะไหมค่ะ”ลูกกวาดถามหญิงสาว

“มีไม่ค่อยมากหรอกค่ะ แต่อีกสองวันจะมีทัวร์จากญี่ปุ่นมาลงค่ะ ส่วนมากรีสอร์ทเราจะมีแต่ชาวต่างชาติมาพักนะค่ะ คนไทยจะไม่ค่อยมีมาพักเท่าไหร่ เพราะว่าราคาค่อนข้างสูง”พนักงานบอกหญิงสาว

“เชิญคุณตามสบายนะค่ะ ถ้ามีอะไรก็กดโทรศัพท์ภายในเรียกได้นะค่ะ”พนักงานสาวบอกกับลูกกวาดพร้อมกับออกจากห้องไปโดยปล่อยให้ลูกกวาดได้พักผ่อน

ลูกกวาดเดินเข้าไปสำรวจห้องน้ำเป็นที่แรก เนื่องจากหล่อนคิดว่าถ้าห้องน้ำไม่สะดวกสบายแล้วละก็ บ้านพักก็จะไม่น่าอยู่ขึ้นมาทันที หญิงสาวรีบไปเปิดน้ำทันทีเพื่อดูว่าน้ำจะไหลแรงหรือไม่ เพราะหล่อนกลัวว่าน้ำจะไหลไม่แรง เนื่องจากหล่อนเคยมีประสบการณ์สมัยที่หล่อนเรียนที่เมืองไทย ครั้นที่หล่อนและเพื่อนๆได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดเพื่อฉลองการจบการศึกษา ผลปรากฏว่าน้ำที่รีสอร์ทที่หล่อนไปพักไหลน้อยมาก จนทำให้พวกหล่อนและเพื่อนๆไม่ได้อาบน้ำกันเลย เพราะกลัวจะไม่มีน้ำใช้ทำอย่างอื่น และในที่สุดหล่อนและเพื่อนๆก็ต้องกลับจากการไปเที่ยวก่อนกำหนด เนื่องจากหล่อนเป็นคนที่ชอบการอาบน้ำมากที่สุด ถ้าหล่อนไม่ได้อาบน้ำมันจะทำให้หล่อนหงุดหงิดไปตลอดทั้งวันเลย แต่เมื่อหล่อนเปิดก๊อกน้ำผลปรากฏว่าน้ำไหลแรงจนเป็นที่น่าพอใจ

หลังจากที่ลูกกวาดออกจากห้องน้ำ หล่อนก็เดินตรงไปยังเตียงนอนซึ่งปูด้วยผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดเอี่ยม หล่อนค่อยๆนั่งลงบนที่นอน ซึ่งหล่อนรู้สึกว่ามันนุ่มเสียจนหล่อนอยากจะล้มตัวลงนอนทีเดียว แต่หล่อนต้องรอกระเป๋าของหล่อนซึ่งตอนนี้ยังไม่มาถึงห้องของหล่อนเลย หล่อนเริ่มที่จะหงุดหงิดในความล่าช้า หล่อนกำลังที่จะต่อสายไปยังพนักงานต้อนรับของรีสอร์ทเพื่อตามกระเป๋าเดินทางของหล่อน แต่หล่อนยังไม่ทันที่จะต่อสาย ก็มีเสียงเคาะประตูหน้าห้องพักของหล่อน หล่อนจึงเดินไปที่ประตูด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมที่จะระเบิดออกมาทันที

“นี่นาย.........เออ ขอบใจนะ แต่ทำไมเอากระเป๋ามาให้ฉันช้าจังเลยละ ฉันรอตั้งนานแล้วนะ”หญิงสาวตั้งใจว่าจะต่อว่าชายหนุ่มเรื่องที่เอากระเป๋ามาให้หล่อนช้า แต่หล่อนก็ต้องเปลี่ยนคำพูดทันที ที่เห็นว่าคนที่เอากระเป๋ามาให้หล่อนไม่ใช่คนเดียวกับที่หล่อนนึกถึง

“ขอโทษครับ คือว่าผม.......เออ...”

“ช่างเถอะ ช่างเถอะ ฉันไม่อยากรู้เหตุผลอะไรแล้ว เพราะว่าตอนนี้ฉันก็ได้กระเป๋าแล้ว”หล่อนรีบตัดบท

“ขอโทษอีกครั้งครับ ขอให้มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนนะครับ”พนักงานหนุ่มบอกหญิงสาวด้วยสีหน้าสำนึกผิด พร้อมกับเดินจากไป

ลูกกวาดตั้งใจว่าจะทานอาหารค่ำก่อนที่จะอาบน้ำ แต่หล่อนไม่สามารถทำตามที่คิดได้เนื่องจากว่า หล่อนเห็นอ่างอาบน้ำที่อยู่ในห้องน้ำก็ทำให้หล่อนรู้สึกที่อยากจะลงไปนอนแช่น้ำร้อนในอ่างน้ำเพื่อคลายความหนาว หล่อนจึงเข้าไปผสมน้ำอุ่นและผงหอมที่เตรียมมาจากบ้านเพื่อใช้ผสมกับน้ำอุ่น และหล่อนก็จุดเทียนหอมที่ตั้งอยู่ในห้องน้ำจนเสร็จ

                หล่อนค่อยๆ หย่อนกายที่เปลือยเปล่าของหล่อนลงแช่น้ำช้าๆ หล่อนมองบรรยากาศในห้องน้ำด้วยความรู้สึกที่คิดว่ามันช่างแสนจะโรแมนติคมากเสียจนหล่อนอยากที่จะมีใครสักคนบ้าง และถ้าหล่อนได้มาอยู่กับคู่รักเพียงสองต่อสอง หล่อนคงจะรู้สึกที่มีความสุขมากทีเดียว ตั้งแต่หล่อนเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ไม่มีเพศตรงข้ามคนไหนเลยที่ทำให้หล่อนถูกใจได้ ทั้งๆที่หล่อนก็มีคนเข้ามาทำความรู้จักกับหล่อนมากหน้าหลายตาทีเดียว แต่หล่อนก็ไม่ถูกใจใครเลย แต่หล่อนกลับไปนึกถึงหน้าชายหนุ่มที่หล่อนเจอเมื่อกลางวัน

             “อุ้ย ถ้าจะบ้าแล้วเราไปคิดถึงนายคนนั้นทำไมน้า”หญิงสาวสะบัดศีรษะเบาๆ

              หล่อนค่อยๆใช้มือเล่นกับฟองสบู่เบาๆ หล่อนค่อยๆใช้มือเรียวงามของหล่อนค่อยๆลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของหล่อนอย่างเบามือ ด้วยหล่อนกลัวว่าถ้าหล่อนใช้มือถูแรงๆไปตามผิวกายของหล่อนมันจะทำให้ผิวของหล่อนเสียได้

             หล่อนกำลังเพลิดเพลินกับการอาบน้ำอย่างสบายตัว จนหล่อนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้หล่อนกำลังนอนหลับในสภาพที่เปลือยเปล่าของหล่อน

              ชายหนุ่มกำลังตรวจความเรียบร้อยของรีสอร์ทอีกครั้งก่อนที่เขาจะกลับเข้าบ้าน ซึ่งเขามักจะทำเป็นประจำทุกวันและวันนี้ ตั้งแต่เขากลับมาถึงรีสอร์ท ชายหนุ่มก็อุ้มฟ้าสางไปนอนต่อที่ห้องของเด็กหญิง และเขาก็ทำงานต่อทันที

             “คุณอนามิกา เขาออกมาสั่งอาหารทานหรือยัง” ชายหนุ่มถามพนักงานต้อนรับคนเดิม

              “ยังเลยค่ะ คุณชยันต์ มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าคุณเขาสั่งอาหารไว้แล้ว”พนักงานคนเดิมตอบพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่ม

               “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก”ชยันต์ตอบไปตามนั้นแต่แววตาชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสงสัย

                ชายหนุ่มกำลังคิดว่าหญิงสาวจะเป็นอะไรหรือเปล่า เนื่องจากหญิงสาวบอกกับเขาและฟ้าสางว่าหล่อนจะมาทานอาหารที่รีสอร์ทแทนการทานอาหารกับเขาในเมือง เขามองนาฬิกาที่ข้อมือซึ่งก็บอกเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว เขาเริ่มที่จะสงสัยเกรงว่าหญิงสาวจะเป็นลมไปในบ้านพัก เพราะว่าเขามั่นใจว่าหล่อนต้องหิวข้าวแน่ๆ เพราะว่าเขาได้ยินเสียงท้องของหล่อนร้องขึ้นขณะที่หล่อนนอนหลับอยู่บนรถ

ชายหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะเดินไปทางบ้านพักที่หล่อนพักอยู่ และเมื่อชายหนุ่มเดินมาถึงหน้าบ้าน ชายหนุ่มก็ไม่เห็นแสงไฟจากบ้านพักเลย ชายหนุ่มจึงเคาะประตูห้องอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบออกมาเลย ชายหนุ่มเริ่มที่จะกังวล และในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะไปเอากุญแจสำรองมาเปิดประตูห้องเพราะเขาเริ่มกลัวว่าหญิงสาวจะเป็นอะไรไปในบ้านพัก

ชายหนุ่มค่อยๆไขกุญแจเข้าห้องและในที่สุดประตูห้องก็ถูกเปิดออกได้อย่างง่ายดาย ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องทันที ภายในห้องมืดมาก ชายหนุ่มจึงเดินตรงไปยังสวิทซ์ไฟ และเมื่อแสงไฟสว่างขึ้น ชายหนุ่มก็ไม่พบว่ามีใครอยู่ในห้องนี้เลย

(บทนี้จะรู้กันแล้วว่าทำไมทรายสีรุ้งถึงบอกว่านางเอกเป็นหญิงสาวไม่ค่อยสูงมากนัก ก็เมื่อเทียบกับพระเอกแล้วหล่อนตัวไม่สูงมากนักค่ะ)