ความคิดเห็นที่ 1 อ๊ะ.. ลืม.. นุ๊บนิ๊บ..น่าจะเขียนว่านุบนิบ ไม่ต้องมีไม้เลขเจ็ดบนหัวให้รุงรัง จะมีครูภาษาไทยผ่านมาไหมเนี่ย? -*- ++++ เธอ.. เรื่องยังไม่จบ..ไหน ๆ ก็ได้คุยกับเธอแล้ว ก็ขอคุยให้จบ ทำอะไรไม่จบ..เหมือนทำความเคารพไม่ยกมือไหว้ เหมือนลูกไก่เหยียบไข่แล้วไม่ฝ่อ เหมือนงูขู่ฟ่อแล้วไม่ฉก เหมือนยิงนกและตกมาหัวเดียว เหมือนถูกเฉี่ยวและโดนหนีเฉยเลย จริงสินะ..ฉันเหมือนรถที่ถูกชนแล้วหนีจริง ๆ ความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้เอง ++++ เธอนั่นแหละ.. ขับรถชนฉัน..อย่างแรงซะด้วย จำได้ไหม..ตอนที่เรานัดเจอกันวันนั้น วันวาเลนไทน์ไง ที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า..เธอนัดฉันไว้ที่ร้านแมคโดนัล ที่ฉันหาแทบตาย..เซ็นทรัลปิ่นเกล้ามีร้านแมคฯซะที่ไหน? ต้องข้ามไปฝั่งฟิวเจอร์ฯ นั่นต่างหากร้านที่เธอต้องการ ฉันไปนั่งรอเธออยู่แป๊บเดียว..เธอก็มา.. เราทานอาหารด้วยกัน..คุยกัน แล้วเธอก็เอามันออกมา ดอกกุหลาบสีแดง..เหี่ยว..แบนลีบ เธอเอาออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ เธอยื่นให้ฉัน..บอกหน้าตาเฉย "เก็บได้กลางถนน..รถทับแบนแต๊ดแต๊" "บ้า" ปากฉันว่าอย่างนั้น..หัวใจของฉันกลับอิ่มสุข พร้อมกับตำหนิตัวเอง..ที่ไม่ได้เตรียมอะไรให้เธอ ก็ใครจะรู้..ว่าอยู่ ๆ จะถูกรถชน เธอชนถูกหัวใจฉันอย่างแรง.. +++ จากคุณ : แง่ม.. - [ 24 ก.ย. 48 16:30:07 A:61.91.119.58 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จบหรือยังค่ะ..รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : จิตเดิม - [ 24 ก.ย. 48 18:03:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แค่บังเอิญเข้ามาอ่านค่า ชอบจังเลยประโยคนี้ "เธอชนถูกหัวใจฉันอย่างแรง" จาขอยืมไปใช้บ้าง  ได้ป่าวคะ  เขียนได้น่ารักดีค่า อะไรมันก็บังเอิญนะคะ   จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 24 ก.ย. 48 18:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ท่าทางน่าสนุกอ่ะค่ะ ข้ออ่านด้วยน้ากระทู้นี้ อิอิ จากคุณ : วรานนท์ - [ 24 ก.ย. 48 20:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังไม่จบใช่ไหมคะ อ่าน ๆ ไปแล้ว สไตล์การเขียนคล้าย ๆ คน ๆ หนึ่งในถนนฯ ที่พวกเราเรียกว่าป้า แกชอบเขียนเรื่องไม่จบน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 24 ก.ย. 48 21:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาเขียนต่อนะคับ.. ดีใจจังเห็นเพื่อน ๆ มาอ่าน อะอะ.. ป้าที่ไหนกันคับ? -*- +++++ หลังจากได้รับดอกไม้อันสุดเหี่ยวและบี้แบนดอกนั้นแล้ว ฉันก็พาหัวใจฟู ๆ ดวงนั้นกลับบ้าน แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรออกมาให้ฉันเข้าใจว่าเธอให้ดอกไม้ฉันเพราะอะไร แต่ฉันก็พอจะเดาได้ ปกติเธอเป็นคนพูดเป็นต่อยปู (น้อยกว่าต่อยหอยหน่อยหนึ่ง) แต่วันนั้นเธอไม่ค่อยพูด..ก้มหน้าก้มตากิน..แถมยังทำหน้าแดงนิด ๆ ก็อย่างที่บอก..เราเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน..นานจนฉันพอจะอ่านใจเธอออก ถ้าเธอไม่รู้สึกอะไรกับฉันมากกว่าเพื่อน เธอจะหน้าแดงทำไม ถ้าเธอไม่ตั้งใจเอาดอกไม้ดอกนั้นมาให้ฉัน คนอย่างเธอน่ะหรือจะเก็บดอกไม้จากกลางถนนมาให้ฉัน ฉันรู้..ฉันเข้าใจ.. เธอรักฉันใช่ไหมล่ะ? ++++ ฉันไม่ได้ถามเธอหรอก..มันเป็นเรื่องที่ถามไม่ได้ ถามไปฉันก็อายตายน่ะสิ..ฉันก็เลยเก็บเรื่องนั้นไว้ในหัวใจ นั่นจึงทำให้หัวใจของฉันฟู ฟูเป็นขนมตาล โรยมะพร้าวขูด..รสหอมหวานมันอร่อย โอย..หิว.. แต่ก็นะ..ถึงจะหิวฉันก็ไม่กิน มองตัวเองในกระจก..หน้าอย่างฉันเนี่ยนะ..จะมีคนมารักได้? ผมยาว..รกรุงรัง..ไรผมยังมาปรกอยู่ที่ตีนผมและจอนหู คิ้วยาว..โค้งซะยังกะเอากะลามาครอบแล้วเขียนตามขอบด้วยถ่านหุงข้าว ลูกกะตาก็งั้น ๆ ขนตายาว ๆ ทำให้บางครั้งก็รำคาญเหมือนกันเวลาทาแป้ง มันมาเกาะเต็มยังกะถูกหิมะพัดเข้าใส่ ตะหมูกก็นิดเดียว..โด่งไม่เหมือนคนไทยสักเท่าไร อันนี้เหมือนพ่อ..เวลาพ่อเดินจะเห็นตะหมูกมาแต่ไกล ปากน่ะเหรอ..เหอเหอ..พยายามทำยื่น ๆ อูม ๆ ให้ดูเซ็กซี่อย่างเต็มที่แล้ว..มองยังไงก็ยังเป็นปากจู๋อยู่ดี.. ไม่เห็นจะสวยที่ตรงไหน หุ่น?..อ๊ะ..อย่าให้เซย์ สูงปริ๊ดเป็นตอม่อรถไฟฟ้า พยายามแขม่วพุงเพื่อให้สวยเหมือนกับคนที่เธอชมให้ฉันได้ยิน ฉันเลยไม่ค่อยจะกินข้าวไงล่ะ..ก็ฉันรู้..เธอไม่ชอบคนอ้วน เก็บความหิวเอาไว้..กระโดดนอนบนเตียง หยิบดอกไม้ดอกนั้นที่วางไว้ใต้หมอนขึ้นมา.. สูดดมเสียหนำใจ คิดถึงเธอทั้งคืนเลยนะ..คืนนั้นอ้ะ ++++ เธอ.. เธอเบื่อจะอ่านหรือยัง?.. เบื่อแล้ว?..งั้นดี..ฉันจะได้เขียนต่อ พอหายเบื่อแล้วค่อยมาอ่านแระกัน เอ..หรือเพราะความขี้เบื่อขั้นรุนแรงของเธอนี่แหละ..ที่ทำให้เธอทำอย่างนี้.. เธอเบื่อฉันแล้วใช่ไหม?..เธอถึงเห็นคนใหม่ดีกว่าฉัน แบ่งให้ฉันมั่งสิ..โรคขี้เบื่อนั่นน่ะ มันน่าจะเป็นโรคติดต่อนะ..ฉันจะได้ติดจากเธอไงล่ะ ฉันจะได้เบื่อการนั่งเฉย ๆ แล้วน้ำตาไหล นอนเฉย ๆ แล้วน้ำตาหยดเสียที หรือฉันกำลังเป็นโรคอยากร้องไห้นะ? เหมือนเพลงเก่า ๆ นั่นไง "อยู่ดี ๆ ก็อยากร้องไห้..." เพลงไรหว่า?..จำได้แค่เนี้ย.. จากคุณ : งือ... - [ วันมหิดล 22:02:48 A:202.133.159.172 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เธอเคยไหม?.. สมมติว่าเธอไปเดินห้าง เห็นของที่อยากได้สุดใจ..แต่เธอก็ต้องห้ามใจเพราะไม่มีเงินซื้อ แต่อยู่มาวันหนึ่ง..เธอก็เกิดถูกหวย.. เอาเงินไปซื้อของนั้นมา..เธอจะรู้สึกอย่างไร? ดีใจ..ปลื้มใจ สุขใจ..ใช่ไหม? ฉันก็เหมือนกัน.. นับจากวันนั้น..หัวใจของฉันก็เปิดกว้าง หลังจากที่บอกกับตัวเองให้ปิด ปิด ปิด มานานแสนนาน ที่ให้ปิด..ก็เพราะรู้ตัวดี..เธอคงไม่รักฉัน.. ฉันไม่มีปัญญาทำให้เธอรักได้ แต่เมื่อเธอให้ดอกไม้..ประตูหัวใจของฉันก็เปิดผลั่วะ ต้อนรับทุกอย่างที่เป็นเธอเข้ามาอย่างเต็มที่ ฉันรักเธออย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น ทำอะไรก็เธอ กินข้าวก็คิดถึงเธอ นั่งเรียนก็คิดถึงเธอ (ทั้งที่เธอนั่งอยู่แค่เอื้อมไปเขกกระโหลกได้) แม้แต่ตอนนอน..ก็ยังคิดถึงเธอ ไม่รวมตอนเข้าส้วม..อันนั้นขอละไว้ ฉันไม่บอกหรอกว่าฉันคิดถึงเธอหรือเปล่า บอกแต่ว่า..ทุกลมหายใจของฉัน..มันมีแต่เธอ เว่อร์ไปไหม?.. เวอร์เหรอ? ว้า..แย่จริง -*- ++++ ส่วนเธอจะรู้สึกเหมือนฉันหรือเปล่า..ฉันไม่รู้หรอกนะ เธอยังคงเป็นเธอ เสมอต้นเสมอปลาย..(ไอ้ต้นเสมอปลายนี่หน้าตามันเป็นยังไงอะ..มันมีใบหรือเปล่า?..ใครเคยเห็นช่วยบอกหน่อยนาคับ) ดีกับฉันอย่างไรก็ดีอย่างนั้น เช้าเจอกัน..เธอยิ้ม..เงื้อมือ ฉันยิ้ม..แบมือ เธอตีมือฉันดังแปะ..แล้วก็บอกว่า "โทษฐานมาสาย" ฉันไม่เจ็บหรอก แต่ฉันแกล้งสบัดมือไปมา ทำหน้าเหยเก เธอมองฉันอย่างรู้ทัน แต่ก็ยังคว้ามือฉันไปเป่า "เพี้ยง..หาย" คาถาของเธอศักดิ์สิทธิ์มาก..ฉันหายเจ็บปั๊บ ยิ้มแก้มแทบปริปุ๊บ เธอก็ลากฉันไปกินข้าว ข้าวที่เธอซื้อให้ฉัน.. ส่วนน้ำเธอให้ฉันซื้อ.. ของเธอต้องแป๊ะซี่..ของฉันต้องน้ำเขียวโซดาซ่า "กินอยู่ทุกวัน อีกหน่อยคงเป็นสางเขียว" ฉันตาคว่ำ "งั้นเธอก็คงจะเป็นสางดำ" ++++ จากคุณ : หิวน้ำอ้ะ - [ 24 ก.ย. 48 22:21:50 A:202.133.159.172 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนเรียน..เธอตั้งใจเรียนชะมัด ฉันก็ตั้งใจเรียนนะ..เสียแต่ว่าชอบหันไปมองดูเธอบ่อยไปหน่อย ก็กลัวเธอหายไปนี่นา..และอีกอย่าง ฉันชอบมองด้านข้างของเธอ ขอบผมดำสนิทโค้งเป็นเส้นมาจากศีรษะทุยได้รูปเลื้อยปรกหูปะต้นคอ ขอบใบหน้าจากเนินหน้าผากผ่านโหนกคิ้วเข้มและสันจมูกโด่งโค้งลงมารับกับเส้นริมฝีปากที่หยักได้รูปยังก๊ะผู้หญิงจนไปจบที่ปลายค้างโค้งมน ตวัดกลับรับลำคอและลูกกระเดือกที่ดุ๊กดิ๊กน่ารักดี มองไกล ๆ เธอคล้ายภาพวาดมั่กมาก นี่ถ้าใครมาให้เธอไปเป็นดาราฉันก็คงไม่แปลกใจ ทั้งหล่อขาวหน้ายี่ขนาดนั้น (ก็ญี่ปุ่นไง..อย่าทำหน้าสงสัยขนาดนั้นสิ) สเป็กนี้กำลังฮิตแทบเป็นแทบตายไม่ใช่เหรอ? ++++ จากคุณ : ง่ะ..ไม่น่ากินน้ำมากเรยเรา - [ 24 ก.ย. 48 22:29:17 A:202.133.159.172 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : วรานนท์ - [ 25 ก.ย. 48 12:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่าน ๆ ไปก็ว่าคนเล่าเป็นผู้หญิง "ป้าที่ไหนกันคับ?" แต่เจอประโยคนี้ ตกลงคนเขียนเป็นชายหรือคะ หรือว่า unidentified จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ก.ย. 48 02:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ๊ะ..มาชื่นชมคุณวรานนท์ ชื่อก็เพราะน้ำใจก็งาม..อุตส่าห์เข้ามายิ้มให้ ส่วนคุณรสา..แหะ.. ไอ้ unidentified นั่น มันตัวไรคับ? ดุไหม?..กัดเก่งอ๊ะป่าว? น่ากัวไหมคับ? ++++ เธอ.. เข้ามาอ่านบ้างไหมเนี่ย? ไม่ล่ะสิ..คงไม่มีเวลาใช่ไหมล่ะ เออ..ไม่เป็นไร..ฉันเข้าใจ เธอมักจะอ้างเวลาเสมอ..เมื่อเธอมี "หล่อน" คนนั้น ก่อนเคยโทรฯหาทุกวัน ก็บอกว่าต้องทำรายงาน ก่อนเคยนัดเจอกันทุกวันหยุด ก็บอกว่าต้องช่วยแม่ขายของ ก่อนเคยมีsms อวยพรก่อนนอน ก็บอกว่าเธอต้องรีบนอน เพราะเช้าต้องตื่นใส่บาตรทุกวัน ทุกเหตุผลที่เธอให้ฉัน ล้วนแต่คำว่าไม่มีเวลา ฉันก็ได้แต่เห็นใจเธอ..ทั้งที่ฉันนึกภาพไม่ออกว่าคนอย่างเธอ..จะใช้ท่าไหนตักทัพพีใส่บาตรพระ คงเป็นท่าเขย่งขาเดียวล่ะมั้ง ฮึ? +++++ เธอรู้ไหม?.. ความรักของฉันที่ให้เธอ..มันมากขนาดไหน? ไม่รู้ล่ะดิ..ผู้ชายมักโง่เงี้ยแหละ เอ๊ะ..หรือเธอไม่รู้จริง ๆ? เธอไม่รู้หรือว่า..ความรักทำให้ฉันยอมให้เธอจับมือจูงแขน ความรักทำให้ฉันยอมให้เธอแต๊ะอั๊งฉันได้แม้กระทั่งตีก้น ความรักทำให้ฉันยอมให้ฉันไปที่บ้านของเธอ..ยอมขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ..ในขณะที่หัวใจของฉันเต้นตั้กตึ้กแทบกระดอนออกมาจากปาก เธอไม่รู้จริง ๆ ? -*- โง่ขนาดนี้ก็ไปตายได้แล้ว.. ชิ๊ว!! ++++ อ๊ะ..หรือเป็นเพราะว่า..ในวันนั้น.. วันที่ฉันยอมขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ.. ฉันไม่ยอมเธอมากไปกว่านั้น..จึงทำให้เธอเลิกรักฉัน (หรือเธอไม่เคยรักฉันเลย?) จริง ๆ ฉันไม่รังเกียจเธอหรอกนะ แต่หัวใจฉันเต้นแรงเกินไป.. ขณะที่เธอดึงฉันเข้าไปกอด ขณะที่เธอขอหอมแก้มฉัน ฉันกลัวหัวใจฉันจะวาย..ฉันเลยขอร้องเธอ อย่าให้ถึงกับจูบฉันเลย.. แค่นี้ฉันก็น่ามืดจะเป็นลมอยู่แล้ว.. เอ..แต่วันนั้นเธอหัวเราะนี่นา..เธอไม่มีทีท่าโกรธฉันสักนิด เธอยังบอกด้วยซ้ำว่า "น่ารักดี..ทำสีหน้าอย่างงี้บ่อย ๆ นะ" ฉันก็ได้แต่หัวเราะแหะ ๆ เหงื่อโซมตัว "เราไม่ทำอะไรเธอหรอก..เรายังเรียนกันอยู่นี่นา.." ประโยคนี้เธอพูดเอง.. เป็นประโยคที่ทำให้ฉันรักเธอสุดลิ่มทิ่มประตู และไว้วางใจเธอจนหมดหัวใจ ทั้งยังภูมิใจ..ฉันมีคนรักที่ดีที่สุดในโลกเลย "อ้าว..ทำไมร้องไห้?" เธอถามเมื่อเห็นฉันน้ำตาไหล ฉันตอบไม่ได้ "เสียใจเหรอ..ที่เราไม่จูบเธอ.." เพี๊ยะ.. ฉันซัดเข้าให้ที่ต้นแขน..เธอร้องโอย.. มันทำให้ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา.. น้ำตาแห่งความซึ้งใจ ++++ จากคุณ : เข้าห้องน้ำนานไปหน่อยคับ - [ 26 ก.ย. 48 12:27:05 A:61.91.120.105 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฉันยังจำเหตุการณ์นั้นได้..เหตุการณ์ที่เธอทำให้ฉันต้องร้องไห้ ตอนนั้นไง..ตอนที่ฉันเข้าโรงพยาบาลเพราะอุบัติเหตุเกือบตาย แม่ฉันน่ะจองศาลาเรียบร้อยแล้วนะนั่น..แกยังบ่นเสียดายเงินที่จะได้จากค่าซองอยู่จนทุกวันนี้ "รอดมาได้ไงหว่า?" แม่พึมพำ หลังจากปาดน้ำตาแห่งความเสียใจหลังหมอบอกว่าฉันพ้นขีดอันตรายแล้ว "แล้วนี่ฉันจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อของแก้บนกันล่ะเนี่ย?" ตอนนั้นเธอก็อยู่ไม่ใช่หรือ ตอนที่แม่ฉันพูดยังเงี้ย ฉันยังเห็นเธอหัวเราะ.. พอแม่ออกไป(หาเงินซื้อของแก้บน) เธอก็จับมือฉันไปประคองไว้แนบแก้มของเธอ "รู้ไหม..เราเหมือนได้หัวใจกลับคืนมา.." เธอบอกฉันเบา ๆ ฉัน..โผล่เพียงลูกกะตา หัวหูถูกผ้าพันไว้ยังก๊ะมัมมี่ "ถ้าเธอเป็นอะไรไป..เราคงขาดใจ.." ฉันกระดิกร่างกายยังไม่ได้..แค่กระพริบตาปริ๊บ ๆ "ขอบคุณนะ..ที่ไม่ตายใส่เรา..ขอบคุณมาก.." หางเสียงเธอพร่า..ลูกตาเธอแดง ส่วนฉัน..ร้องไห้จนผ้าพันแผลชุ่มไปหมดเรย.. ++++ จากคุณ : Y_Y - [ 26 ก.ย. 48 12:43:29 A:61.91.120.105 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เธอ... ฉันเพิ่งกินข้าวเสร็จล่ะ..ไม่หร่อยหรอก..แต่ไม่กินไม่ได้ หิวจนจะเป็นลม.. ตั้งแต่อุบัติเหตุคราวนั้น..ร่างกายของฉันไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไร เอะอะอะไรก็จะเป็นลมซะเรื่อย และเธอรู้ไหม...ตั้งแต่นั้นมาฉันบอกกับตัวเองว่าจะไม่ยอมนั่งมอเตอร์ไซค์อีกเลย.. มันทำเอาฉันเกือบตาย..ไอ้คนขับมอเตอร์ไซค์วินคนนั้นมันก็ไม่รับผิดชอบอะไรเลย..น่าเตะมาก แต่ฉันต้องผิดคำกับตัวเอง..เมื่อวันหนึ่งเธอขับมอเตอร์ไซค์มาที่มหาฯลัย เธอให้ฉันขึ้นซ้อน..เธอบอกเธอจะพาฉันไปส่งบ้าน..ฉันทำหน้าแหย.. "ไม่ต้องกลัวน่า..เราไม่ทำให้เธอเจ็บหรอก.." "จริงนะ?" "เชื่อมือสิ..เราจะขับช้า ๆ เธอก็เกาะเราแน่น ๆ ก็แล้วกัน.." "ไม่ล้มแน่นะ..ฉันยังเข็ดไม่หาย.." เธอยิ้ม..ยื่นมือให้ฉันจับ.. มือของเธออบอุ่น ยิ้มของเธอยิ่งอบอุ่น "เราสัญญา..เธอจะไม่มีวันเจ็บเพราะเรา.." เพราะประโยคนั้น..ทำให้ฉันยอมซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของเธอ และเพราะประโยคนั้น..ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บจนทานข้าวไม่อร่อยเลยสักวัน ตอนนี้ฉันเจ็บ..เจ็บหัวใจ..จากคนที่บอกกับฉันว่า จะไม่มีวันทำให้ฉันเจ็บ..คนนั้น.. เธอ.. ++++ เบื่อไหมล่ะ.. เราเริ่มเบื่อแล้วนะ..ที่มานั่งพรรณาอยู่อย่างนี้ แม้จะเป็นหนทางเดียวที่ฉันจะระบายเรื่องราวที่อัดอั้นอยู่ในหัวใจออกไปได้อย่างดีที่สุด..แต่ฉันก็เริ่มเบื่อ เบื่อที่จะต้องเขียนไปร้องไห้ไป เบื่อที่จะต้องมาตอบคำถามคนที่เห็นฉันร้องไห้ว่าฉันเป็นอะไร เธอรู้ไหม..กับการที่ฉันต้องตอบคำถามเพื่อน ๆ ว่าทำไมเราถึงเลิกกัน..เป็นสิ่งที่ฉันเบื่อมาก เบื่อและทรมานมาก ฉันต้องพร่ำบอกกับพวกมันว่า..ฉันไม่ได้เลิกกับเธอ..จะเลิกได้ยังไง เพราะเธอกับฉันไม่ได้เป็นแฟนกัน พวกมันกลับทำเป็นสมองบางกระโหลกหนา ทำเป็นไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันบอก บางคนถึงกับทำหน้าสังเวชฉันออกมา.. "ไม่น่าเชื่อ..ความรักจะทำให้คนสติแตกได้ถึงขนาดนี้.." ฉันต้องไล่ตบไอ้คนที่พูดเสียเหนื่อย ทั้งที่ในใจฉันก็ยอมรับ..ความรักที่ฉันมีให้เธอ..ทำให้ฉันสติแตกได้ถึงขนาดนี้.. ฉันเป็นบ้าไปแล้ว.. ตอนนี้ฉันบ้าไปแล้ว.. จากคุณ : ก๋า...ก๋า.. - [ 26 ก.ย. 48 13:43:38 A:61.91.120.105 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตกลงเป็นเพื่อนกันใช่มะครับ แง่ม จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 26 ก.ย. 48 18:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เธอไม่เคยบอกรักฉัน.. จริงสิ..ตั้งแต่คบกันมาเกือบสามปี..ฉันไม่เคยได้ยินคำนี้จากปากของเธอเลย.. ฉันคิดไปเองทั้งนั้น..ฉันคิดว่าเธอรักฉัน แม้ในขณะที่เธอคบฉัน..เธอจะดีกับฉัน..เหมือนกับที่คู่รักคนอื่นเขาดีต่อกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอรักฉัน..มันอาจจะเป็นนิสัยของเธอก็ได้..ที่จะทำดีกับทุก ๆ คนที่อยู่รอบตัวเธอ ฉันขี้ตู่ไปเอง ฉันเหมาไปเองว่าเธอรักฉัน.. เพราะฉะนั้น..เมื่อวันนี้ฉันไม่มีเธอ..จึงไม่ได้เป็นเรื่องแปลกอะไร จะแปลกก็ตรงที่ฉัน..มานั่งร้องไห้อยู่ทำไม ฉันนี่แย่จริง ๆ ++++ เธอ.. ฉันคงจะเขียนไปเรื่อย ๆ ไม่ไหว..ฉันเหนื่อยเกินไป หัวใจของฉันมันล้า..มันต้องการจะพักผ่อนเต็มทีแล้ว ฉะนั้น..ฉันจะบอกถึงในสิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเธอ..เพื่อฉันจะได้หยุดพร่ำรำพันฟูมฟายอย่างนี้เสียที.. เธอตั้งใจอ่านให้ดีนะ.. ฉันรับรองว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริง.. เธอจะเชื่อฉันหรือไม่ก็ตาม ++++ วันนั้น..วันที่เธอโกรธฉัน.. ก่อนวันที่เธอจะพา "หล่อน" คนนั้นมาแนะนำให้ฉันรู้จัก ที่เธอเห็นฉันนั่งรถไปกับใคร..ที่เธอขับรถของเธอตามไป..ที่เธอเห็นฉันเข้าไปในบ้านกับใครคนนั้น.. วันนั้นแหละ..เป็นวันที่เธอขอความจริงกับฉัน.. แต่ฉันไม่พูดความจริงกับเธอ..จนทำให้เธอโกรธฉัน และนี่คือเรื่องจริง..ซึ่งฉันก็หวังว่า..ฉันจะอธิบายให้เธอได้รู้ความจริงได้อย่างชัดเจนที่สุด ++++ เธอจะเชื่อฉันไม๊นี่..ถ้าฉันจะบอกว่า..กับผู้ชายคนนั้น ฉันเพิ่งได้รู้จักเป็นครั้งแรก ไม่เชื่อรึ?..หึหึ..ดี อย่าเพิ่งเชื่อง่าย ๆ บางทีฉันอาจจะโกหกเธอก็ได้..ทำไมน่ะหรือ? นั่นสิ..ฉันจะโกหกเธอทำไม ถ้าโกหกแล้วได้สวรรค์วิมานหรือได้หอกกายสิทธิ์อันใดขึ้นมาล่ะก็..ฉันก็อาจจะโกหกก็ได้ สวรรค์วิมานเขาว่าเป็นที่ที่ทำให้มีความสุขไม่ใช่หรือ ฉันก็อยากจะมีความสุขกะเขามั่งนี่นะ หอกกายสิทธิ์นั้นก็ยิ่งดี หากโกหกแล้วได้มาจริง ๆ ฉันจะชี้เป็นชี้ตายให้ดู อย่างน้อย..ฉันก็จะชี้ไปที่เธอ แล้วสั่งให้เธอรักฉัน ไม่ทิ้งฉัน และอยู่กับฉันตลอดไป และถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ฉันก็จะชี้ที่ตัวฉันเอง สั่งให้อย่าตาย.. ถึงจะตายก็อย่าตายเร็วไปนัก..อยู่มีความสุขกับเธอให้มาก ๆ เสียก่อน เสียดาย..ที่สวรรค์และหอกที่ว่า..มันไม่มีจริง เสียดาย..ฉันไม่ได้โกหกเธอจริง ๆ ฉันจึงต้องเป็นเหมือนคนใกล้ตายอย่างนี้ ++++ วันนั้นเป็นวันหยุดในช่วงปิดเทอม จำได้ว่า..เราไม่ได้นัดกัน ฉันมีธุระกับพ่อ..พ่อให้ฉันเอาเอกสารไปให้ที่ออฟฟิศ พ่อของฉันนอกจากตะหมูกจะโด่งแล้ว ยังขี้ลืม ท่านลืมเอาเอกสารสำคัญนั้นไปจากบ้าน พอดีฉันอยู่บ้าน ฉันก็เลยถูกสั่งให้เอาไปให้ท่าน ฉันเป็นลูกที่ดี..แม้จะติดวงเล็บว่าแสนจะขี้เกียจ แต่กลัวพ่อดุมากกว่า..จึงจำเป็นต้องทำตามคำสั่ง เธอก็รู้..ว่าพ่อฉันดุแค่ไหน เธอก็รู้..ว่าพ่อของฉันเป็นคนอย่างไร เธอไม่น่าจะต้องให้ฉันพูดอะไรมากเลย.. +++ พอไปถึงออฟฟิศของพ่อ..ฉันก็เจอนายคนนั้น นายคนนั้นเป็นลูกน้องของพ่อ..เขามองฉันยังกะเห็นตัวประหลาด พ่อขอบอกขอบใจฉันยกใหญ่..ก่อนจะแนะนำให้ฉันรู้จักเขา พ่อบอกว่า..แม้เขาจะมีตำแหน่งเป็นลูกน้องพ่อ..แต่เขาคือลูกชายของเจ้านายของพ่อ อายุเขาคงมากกว่าฉันไม่เท่าไร ฉันก็เลยไม่ยกมือไหว้ พ่อดุดิ..ฉันก็เลยวาดมือเสียสองรอบ มาแปะกันที่ตะหมูก..แล้วย่อขาเสียก้นแทบถึงพื้น เพื่อสวัสดีเขา พ่อทำตาถลน..แต่เขาหัวเราะ พอฉันหมดหน้าที่..ฉันก็ขอตัวกลับ พอขอตัวกลับ..พ่อก็บอกให้รอเพื่อจะกลับพร้อมกัน ฉันบอกไม่เป็นไร พ่อก็บอกไม่เป็นไร แต่เขาคนนั้น..ดันบอกเป็นไร "ผมไปส่งให้ก็ได้ครับ..ผมกำลังจะกลับไปบ้านพอดี.." ฉันอึกอัก พ่อกลับไม่อึกอัก "ไม่อยากรบกวน" เขาหัวเราะคำพูดของพ่อ "ถ้าคุณพ่ออนุญาต.." เขาพูดลักษณะหยอกเย้า..พร้อมกับมองพ่อด้วยสายตาที่มีความหมาย พ่อรู้ความหมาย "ถ้า..." พ่อพูดไม่จบ หมอนั่นก็พูดแทรก "รับรองว่าผ่านแน่ครับ..โปรเจคนี้ของเรา..ผมจะคุยกับคุณพ่อผมเอง.." พ่อหน้าแดง..ฉันไม่เคยเห็นท่านดีใจอย่างนี้มานานแล้ว ท่านรีบหันมาทางฉัน "นุ่น..กลับกับพี่เจมส์เขาก็แล้วกัน..หรือจะไปลงไหนก็วานให้พี่เขาไปส่ง.." ฉันอ้าปาก..กะจะปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เมื่อเห็นสายตาของพ่อ..ฉันก็ต้องรีบหุบปาก แล้วบอกค่อย ๆ ว่า "ค่ะ.." ++++ ตลกไหม? เหมือนนิยายน้ำเน่าไหม? เรื่องนี้ใครรู้ก็ต้องบอกว่าเป็นละครหลังข่าว หรือไม่ก็ละครก่อนเคารพธงชาติแน่นอน ฉันเองก็ยังว่าเหมือน ไม่เหมือนตรงที่..ทำไม๊ทำไม..ฉันถึงได้รับบทนางเอก นางเอกที่ขี้เหร่ที่สุดในโลกคนนี้ ++++ พ่อของฉันติดเหล้า.. พ่อของฉันติดบุหรี่ แน่นอน..พ่อของฉันติดการพนัน เรื่องนี้เธอรู้ดี..ฉันเคยเล่าให้เธอฟังแล้ว พ่อขนเงินไปเล่นการพนัน..เสียทีเป็นหมื่นเป็นแสน บ้านที่ฉันอยู่ทุกวันนี้..ดีไม่ดีก็เป็นหนี้เขาไปแล้ว.. แม่ทุกข์ระทม..ฉันทุกข์ระทม พ่อสัญญากับฉันกับแม่ทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้..ว่าจะเลิก จะเลิก และพ่อก็จะเลิกจริง ๆ คือจะ จะ จะ.. จะทั้งปีทั้งชาติ ..... นั่นจึงทำให้ฉันรู้.. ว่าสายตาที่มีความหมายของนายชื่อฝรั่งหน้าตี๋คนนั้น หมายความว่าอะไร "โปรเจค" ที่เขาพูดถึง คืออะไร ถ้าพ่อไม่ขอยืมเงินเขา..ก็คงกำลังจะผลัดผ่อนหนี้กับเขา จะมีอะไรมากไปกว่าเรื่องนี้?? +++ จากคุณ : หวัดดีคุณพีทคุงคับ - [ 26 ก.ย. 48 21:38:35 A:202.133.157.83 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อะ พ่อใจร้ายจัง หวังว่าเป็นแค่เรื่องแต่งนะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ก.ย. 48 22:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เธอ.. เธอจ๋า.. อ๊ะ..ถ้าเธอไม่คุ้น ฉันเรียกอย่างเดิมก็ได้ เป้จ๋า.. เป้คิดถึงนุ่นบ้างไหม? นุ่นคิดถึงเป้เหลือเกิน.. ยากนะ..ที่จะหาคำไหนมาอธิบายคำว่า "คิดถึงเหลือเกิน" ของนุ่นได้ นุ่นก็ได้แต่บอกว่า..นุ่นคิดถึง..คิดถึงจนน้ำตาไหล น้ำตาไหลจนชุ่มหมอน.. ภาพทุกภาพที่เราร่วมกันสร้างมันขึ้นมา..มันฉายเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ในสมอง ทุกภาพ..ทุกเสียง..ทุกสัมผัสในอดีต..มันตอกย้ำให้ต่อมน้ำตารีดน้ำออกมาจนแทบจะเป็นสายเลือด นุ่นเพิ่งรู้..ความหมายของคำว่าร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือดมันเป็นอย่างนี้นี่เอง.. เป้อยู่ไหน..เป้มาหานุ่นหน่อยได้ไหม? ขอให้นุ่นเห็นหน้าเป้อีกสักครั้ง.. เป็นครั้งสุดท้ายก่อนตายก็ยังดี.. +++ จากคุณ : นุ่น.. - [ 27 ก.ย. 48 23:52:54 A:61.91.118.67 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โอย..ร้องไห้แทบตาย.. ลืมตัวไปหน่อยแล้วเรา..ไม่เอา ๆ ๆ ไม่เศร้า ๆ ๆ ขี้เกียจร้องไห้แล้ว..ร้องไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ตาก็บวม..จมูกก็คัด..หายใจหายคอแทบไม่ทัน ทั้งยังเปลืองทิชชู่..เนี่ย..เกลื่อนที่นอนไปหมดแล้ว เมื่อก่อนฉันคิดนะ..ว่าน้ำตาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับฉัน แต่ตอนนี้ไม่แล้ว..มันทรมาน ร้องไห้ที..ก้อนสะอื้นวิ่งขึ้นมาเป็นลูก ๆ น้ำหูน้ำตาน้ำลาย..พากันไหลั่งไหลออกมาอย่างก็ทำนบแตก และลงได้ร้องแล้ว..หยุดยากซะด้วย.. ร้องจนหลับไปเลยนั่นแหละ มาเล่าเรื่องที่เธอควรรู้ต่อดีกว่า +++ หลังจากฉันขึ้นรถของนายเจมส์ ชื่อฝรั่งหน้าตี๋คนนั้นแล้ว.. เขาถามฉันว่าจะให้ไปส่งที่ไหน ฉันบอกป้ายรถเมล์ข้างหน้า เขาหัวเราะ..บอกว่าฉันใจร้าย ฉันงง..ใจร้ายไงอุตส่าห์ไม่รบกวน เขาบอกว่าไม่รบกวนสิใจร้าย เขายินดีที่จะไปส่งฉันทุกที่ที่ฉันอยากไป ยิ่งถ้าได้แวะกินข้าวก่อนด้วยแล้วจะยิ่งกว่ายินดี ฉันเพิ่งเข้าใจ..ว่าอาการคลื่นไส้จากคำคนมันเป็นยังไง ฉันเรอดังเอิ๊กซ์.. เขาตกใจ..ทำตาโต คนตาตี่ทำตาโตเธอเคยเห็นไหม? ขอบตาจะแดง ๆ เมื่อหนังขาว ๆ ถูกดึงให้ตึง ๆ ฉันกลัวขอบตาของเขาจะขาดออกจากกัน เป็น "เบิ่งตาแทบฉีก" เหมือนสำนวนจีนกำลังภายในยังไงยังงั้น เขาหาว่าฉันแพ้ท้อง.. ไอ้บ้า..ไม่ชกให้ก็ดีเท่าไรแล้ว ดีที่เขาหัวเราะกลบเกลือนมุกฝืด ๆ ของตัวเอง แล้วถามฉันว่าหิวข้าวล่ะสิ.. ฉันส่ายหน้า..บอกว่าอยากกลับบ้าน เขาพยักหน้า..ถามว่าบ้านฉันอยู่ไหน ฉันบอก..เขาฟัง แล้วเขาก็ว่าดีเลย งั้นขอแวะที่บ้านเขาก่อนได้ไหม พอดีเป็นทางผ่าน ฉันบอกไม่ได้.. เขาถามทำไม ฉันบอกฉันรีบ เขาบอกว่าพ่อของฉันน่าจะรีบกว่า ฉันทำหน้างุนงง (ทำปากเบี้ยวตาเขไง..หน้างุนงงของฉันน่ะ) เขาบอกว่าพ่อของฉันจะต้องได้รับคำตอบเรื่องโปรเจคอย่างเร็วที่สุด เขาจะไปคุยกับคุณพ่อของเขา ที่เป็นประธานบริษัทให้อนุมัติ เขาอ้างยังงี้ฉันก็อึ้งสิ.. จำใจต้องพยักหน้า..ทั้งที่รู้อยู่ว่าเรื่องที่เขาพูดไม่น่าจะเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องพ่อ..เป็นเรื่องสำคัญกว่า..ไม่ควรจะเอาการคาดเดาของตัวเองมาตัดสินใจ กับการแค่แวะบ้านเขา..กลางวันแสก ๆ อย่างนี้..ไม่น่าจะเป็นอะไร ก็เพราะคำว่าไม่น่าจะเป็นอะไรนี่แหละ ที่ทำให้โลกของฉันพังทะลายชนิดปลาอินทนนท์พลิกตัวยังย่อยยับน้อยกว่า ฉันจะจำไว้จนวันตาย..ต่อไปฉันจะไม่ใช่คำว่า "ไม่น่าจะเป็นอะไร" อีกแล้ว ++++ จากคุณ : จริง ๆ นะ - [ 27 ก.ย. 48 23:53:22 A:61.91.118.67 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เธอ.. หมู่นี่ฉันเขียนอะไรไม่ค่อยออก..เวียนหัวบ๊อยบ่อย นั่งอยู่ดี ๆ ก็เวียนหัว..อยู่ดี ๆ ก็คลื่นไส้..โลกหมุนไปหมุนมา ตอนแรกฉันก็คิดว่าฉันท้อง..ฮ่าฮ่า..ฉันหัวเราะตัวเองเสียแทบตาย ก็ฉันยังไม่เค๊ยไม่เคยนี่นะ..(ทั้งที่แอบอยากลองเหมือนกัน แฮ่...) พอมันเวียนหัวขึ้นมาที..ก็ต้องนอนเฉย ๆ รอจนกว่าโลกจะหยุดหมุน นั่นแหละ..ถึงจะลุกขึ้นมาทำอะไรโน่นนี่ได้ แม่บอกว่าฉันเป็นโรคลมบ้าหมู..พ่อบอกว่าฉันเป็นโรคเลือดน้อย ฉันก็เลยสรุปว่าฉันเป็นโรคเลือดลมหมูน้อย ฮ่าฮ่า..ฟังแล้วดูน่ารักดี .... ฉันเล่าถึงไหนแล้วล่ะ?.. อ้อ..ถึงปลาอินทนนท์พลิกแล้วนี่นา.. พลิกแล้วไง..ก็ฉันจะไปรู้เหรอว่าเธอบังเอิญเห็นฉันนั่งอยู่ในรถคันนั้นด้วย เธอขับรถมาเตอร์ไซค์ตาม..แหม..ไม่น่าเชื่อเลยนะ..ไม่ได้เป็นแฟนกัน..ไม่ได้รักกัน..เป็นแค่เพื่อนกัน แล้วเธอตามดูฉันทำไมมิทราบ? ว่างจัด?.. อะอะ..ล้อเล่นน่า ฉันรู้..ว่าเธอคงสงสัย ว่าอยู่ ๆ ลูกห่านขี้เหร่อย่างฉัน(หวังว่าหลังจากโตแล้วจะหายขี้เหร่ไปบ้าง)อยู่ ๆ จะมีโอกาสได้นั่งรถเก๋งหรู ๆ กับผู้ชายหน้าตี๋ ๆ ได้ยังไง เธอก็เลยตามมาเห็นไงล่ะ.. เห็นฉันลงจากรถหน้ารั้วบ้านของเขา.. เห็นเขาลงตามฉันมา.. เห็นเขายื้อยุดฉุดมือฉัน.. เห็นเขากระซิบอะไรเบา ๆ กับฉัน แล้วฉันก็ยอมให้เขาจูงมือขึ้นรถ..ขับเข้าบ้านเขาไป เธอที่แอบดูอยู่..ตรงไหนก็ไม่รู้..(เป็นนินจารึไงฮึ?) ก็สรุปตุตะว่าหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน แล้วเธอก็เงียบหาย.. ไม่โทรฯมา... ไม่รับสาย ไม่คุยกับฉัน.. ไม่เที่ยวกับฉัน.. ปล่อยให้ฉันกระวนกระวายแทบจะบ้าตาย ++++ นั่นเป็นมุมกล้องเดียวที่เธอเห็น.. มุมกล้องที่เธอไม่เห็นก็คือมุมของฉัน ในรถ..ฉันขอไม่เข้าไปในบ้านของเขา..จะรออยู่ที่รถ เขาบอกน่าเกลียด เข้าไปรอในบ้านก็ได้..จะได้รู้จักกับคุณพ่อคุณแม่เขาด้วย ฉันส่ายหน้า..เรื่องไรจะไปรู้จัก..ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อย เขาไม่ยอม.. ฉันรึจะยอม..ลงจากรถมันซะเลย หมอนั่นก็ลงมาบ้าง..คว้ามือฉันไว้ ฉันมองหน้าเขา..ไม่ตบให้ก็บุญแล้ว เขากระซิบบอกฉัน..ก็ได้..ฉันรออยู่ในรถก็ได้..เสร็จธุระแล้วเขาจะไปส่ง พอดีมีคนมาเปิดประตูบ้านให้..ทำให้ฉันมองเห็นบ้านใหญ่โตรโหฐานของเขา หาใช่เป็นห้องหับม่านรูดเหมือนที่ฉันคิดแต่อย่างใดไม่ ฉันก็เลยยอมขึ้นรถไปกับเขา จากนั้นประตูก็ปิด..บังฉันให้พ้นจากสายตาของเธอ แค่นั้น... แค่นั้นจริง ๆ ++++ เธอจะเชื่อหรือไม่ล่ะ? ไม่เชื่อ..เธอต้องไม่เชื่อ เพราะถึงแม้ฉันจะได้มีโอกาสบอกเธอในตอนหลัง..ว่าเธอเข้าใจผิด..เธอก็ยังไม่ถามต่อสักนิด..ว่าเข้าใจผิดอย่างไร แล้วเธอก็พาผู้หญิงคนนั้น..มาให้ฉันรู้จัก.. เธอแนะนำฉันกับหล่อนว่าไงนะ..ฮะฮะ "นี่นุ่นครับ..เพื่อนที่มหาฯลัย" แล้วเธอก็แนะนำฉันกับหล่อน "นี่น้องเมย์..แฟนเรา..น่ารักมะ?" ฮะฮะ.. +++ จากคุณ : ฮะฮะ - [ 29 ก.ย. 48 21:54:45 A:61.91.116.160 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากนั้น..ตลอดทั้งวันหยุดในช่วงนั้น..ฉันก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย.. ฉันเศร้าซม..นอนโยก(เพราะเวียนหัว)อยู่คนเดียว ฉันร้องไห้..ร้องจนเบื่อจะร้อง... ฉันพยายามออกไปหาเพื่อน..ก็ไปนั่งร้องไห้ให้เพื่อนเห็นจนเกือบจะตบกันขึ้นหน้าหนึ่งอย่างที่เล่าไว้นั่นแหละ กระทั่งวันนั้น..ฉันอดรนทนไม่ได้..เป็นไงเป็นกันสิวะ ฉันไปหาเธอที่บ้าน.. ฉันต้องการไปคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ว่าที่ผ่านมา..มันแค่เพื่อนใช่ไหม? มันไม่มีอะไรมากกว่าคำนี้ใช่ไหม? แล้วที่ผ่านมา..มันคืออะไร?? ++++ การได้เจอเธอในวันนั้น..ทำให้ฉันรู้คำตอบ ฉันกลับมาฟังเพลงของมอสร้อยแปดสิบหกรอบ "...บอกฉัน...ว่าเธอไม่เคยคิด ไม่เคยเลยสักนิด ไม่คิดเกินคนเคยคุ้นกัน บอกฉันๆเลยต้องมาคิด ทบทวนต่ออีกนิด ยิ่งคิดยิ่งมึนงงไปนาน ถ้าอย่างนั้นเรื่องทั้งหมดนี้ เรื่องราวที่เราเคยผ่านมา ก็ไม่รู้มันคืออะไร ที่แล้วมามันคืออะไร ที่เข้ามาคอยมาทำดีและอยู่ใกล้ชิดกัน บอกได้ไหมมันคืออะไร ที่ให้มามันคืออะไร ทั้งสายตาที่เคยมองอย่างซึ้งใจ ตกลงแปลว่าไง.." พร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นทาง.. ++++ เธอบอกฉันว่าเราก็แค่เพื่อน เราไม่ควรจะเป็นแฟนกัน เพราะเธอก็แค่นักศึกษาจน ๆ ไม่มีรถเก๋งอย่างใครเขา ฉันขมวดคิ้ว..เกือบอ้วกออกมาแล้ว..กับสำบัดสำนวนของเธอ เธอคงอ่านนิยายมากไป..ดูละครหลังข่าวมากไป..เธอจึงคิดอย่างงั้น ฉันสะดุดใจกับคำว่ารถเก๋ง..ฉันถามเธอ..เธอจึงเล่าออกมา.. เธอเล่าพร้อมกับดูถูกฉันอย่างแรง "ไม่ต้องมาทำหน้าไร้เดียงสาอย่างนั้น..คิดหรือไม่มีใครรู้..สนุกล่ะสิท่า..กลางวันแสก ๆ ยังไปกกกันได้ไม่อายฟ้าดิน.." สิ้นคำเธอ..ฉันตัวชา สะบัดมือใส่หน้าเธอเต็มแรง "ไอ้บ้า.." แล้วหันหลังกลับจากเธอมา.. จากคุณ : งือ.. - [ 29 ก.ย. 48 21:55:36 A:61.91.116.160 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฉันมานั่งเขียนบันทึกนี้..เพราะฉันคิดถึงเธอนะ คิดถึงมาก..มากของมาก มากของมากที่สุด ก็ฉันรักเธอนี่หว่า..ได้ยินชัดไหม? ฉันรักเธอ..รักเธอหมดหัวใจ.. แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเธอแล้ว..ไม่ได้เจอเธออีกแล้ว.. ฉันไม่รู้..ว่าฉันจะได้มีโอกาสได้เจอเธออีกสักครั้งไหม เวลาของฉันเหลือน้อย..น้อยเหลือเกิน.. เป้..ฟังไว้นะ..รู้ไว้นะ.. นุ่นรักเป้..และจะรักตลอดไป ตราบลมหายใจสุดท้าย ตราบจนสิ้นลม.. จากคุณ : นุ่น - [ 29 ก.ย. 48 21:56:17 A:61.91.116.160 X: TicketID:108345 ]

ความคิดเห็นที่ 22 บันทึกเล่มนี้..ผมได้มาจากคุณแม่ของเธอ.. นุ่นไม่มาเรียนอีกเลย..หลังจากปิดเทอมครั้งนั้น เธอเวียนเข้าออกระหว่างบ้านกับโรงพยาบาล ด้วยโรคบางอย่างทางสมอง ผมกับเพื่อน ๆ ไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล..แน่นอน..ไม่มีเป้ไปด้วย.. นุ่นมองพวกเรา..เธอถามถึงเป้.. เราอยากจะบอกความจริงกับเธอ..แต่ตอนนั้นเราเลือกที่จะบอกกับเธอว่า..เป้ไม่สบายมาไม่ได้ นุ่นไม่ว่าอะไร..เธอยิ้มแย้มแจ่มใสกับพวกเรา..พูดคุยกับพวกเราด้วยลักษณะนิสัยที่ค่อนข้างห้าวของเธอตามปกติ จากนั้นไม่นาน..เธอก็จากพวกเราไป.. เธอไม่ได้พบกับเป้อีกเลย.. +++ ชีวิตของทุกคนมีการกำหนดไว้แล้วจากใครหรืออะไรบางอย่าง ชีวิตของนุ่นก็คงเช่นเดียวกัน..เธอคงถูกกำหนดไว้แล้วว่า..เธอจะได้พบกับคนที่เธอรักอีกครั้ง..แม้จะไม่ใช่ในโลกนี้ก็ตาม เป้ล่วงหน้าไปรอนุ่นก่อนแล้ว..เขาขับรถมอเตอร์ไซค์แหกโค้งในคืนหนึ่งก่อนวันเปิดเทอมแค่วันเดียว ทั้งที่เป้เป็นคนที่ขับรถไม่เร็ว เขาเกลียดเด็กซิ่งเสียด้วยซ้ำ เขาไม่เคยทานเหล้า..แต่ตำรวจระบุว่าเขาเมาขณะขับรถ พวกเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา..ตลอดปิดเทอมนั้นเป้ไม่ได้พบพวกเราเลย ผมได้มีโอกาสคุยกับคุณแม่ของเขา..ท่านบอกว่าเป้เปลี่ยนไป เศร้าซึม..ดื่มหนัก..ออกเที่ยวทุกวัน ผมถามถึงผู้หญิงชื่อเมย์..ท่านบอกเป็นน้องสาวของเพื่อนเป้คนหนึ่งที่อยู่แถวบ้าน ท่านยังบอกอีกด้วยว่า..เป้กับเมย์ไม่ได้เป็นแฟนกัน ++++ ความรักเป็นเช่นนี้.. ฤทธิ์รักเหมือนดาบสองคม ไม่ว่าจะหันด้านใดเข้าหาตัว..เราต้องระมัดระวังให้มาก.. ความรักฟันฝ่าด่านทุกอย่างได้..ไม่ว่าด่านนั้นจะเป็นหินผาหรือขวากหนาม ขณะเดียวกัน..ความรักก็พร้อมจะทำให้เราร้องไห้..บาดเจ็บ..และอาจจะถึงตายได้หากเราไม่ระวังดีพอ โอ..ความรักเจ้าเอย.. ++++ จบ จากคุณ : เพื่อนของเป้และนุ่นคับ - [ 29 ก.ย. 48 21:57:05 A:61.91.116.160 X: TicketID:108345 ]