ความคิดเห็นที่ 1 4. รันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมช่วงนี้เลถึงไปรับไปส่งเธอ แต่ที่รู้ๆ เธอดีใจที่เขาทำอย่างนี้ หัวใจของเธอพองโตทุกทีที่เธอเห็นหน้าเขารอเธออยู่ข้างล่าง แม้สีหน้าของเขาจะเรียบเฉย แต่หัวใจที่พองโตของเธอก็ไม่ฟีบลงไปเลยแม้แต่น้อย ในชีวิตของเธอไม่ขออะไรอีกแล้ว เธอตั้งใจว่าจะไม่เรียกร้องความรักจากเขา แต่ในใจเธอก็โหยหา เธอตั้งใจว่าจะไม่เรียกร้องความห่วงใยใส่ใจ แต่ลึกๆ เธอเองก็อยากได้รับสิ่งเหล่านั้น ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนได้ความห่วงใยใส่ใจจากเขา แล้วความรักล่ะ... คงไม่นานนี้ใช่ไหม "เรียนคุณธีรเดชที่เคารพ ดิฉันได้รับจดหมายของคุณเมื่สัปดาห์ที่แล้ว สิ่งที่คุณเสนอมา ดิฉันขอปฏิเสธ เท่าที่คุณให้ความช่วยเหลือ ดิฉันก็สำนึกในบุญคุณอยู่มากแล้ว และดิฉันก็ไม่เรียกร้องอะไร ที่คุณเรียกมันว่าเป็นสิทธิที่ฉันควรได้รับ ดิฉันขอยืนยันเหมือนเมื่อ 2 ปีที่แล้วที่จะขออยู่เมืองไทยต่อไป ด้วยความเคารพอย่างสูง มิรันดา คีตศิลป์" รันเขียนจดหมายตอบเสร็จก็ใส่ลงในซองแล้วปิดผนึกอย่างดี เธอระบายลมหายใจออกมา ใช่...เธอตัดสินใจแล้ว และเธอจะไม่มีทางเปลี่ยนใจอย่างเด็ดขาด ที่ของเธอคือข้างเขา แม้ว่าเธอจะต้องละทิ้งความฝัน... ก็ตาม "รัน" เสียงเรียกของใครบางคนทำให้รันหันกลับไปมองแล้วก็ยิ้มกว้าง รอยยิ้มที่มีแจกจ่ายให้กับทุกคน วันนี้ดูสดใสขึ้นกว่าเก่า แต่พอนึกอะไรได้ รอยยิ้มก็แปรเปลี่ยนไปอีกครั้ง "พัทธ์ วันนั้นรันขอโทษแทนเลด้วยนะ รันพยายามจะติดต่อหาพัทธ์ก็ติดต่อไม่ได้ พี่ๆ บอกว่าพัทธ์ไปถ่ายเอ็มวี" หน้าตาของรันดูเหมือนรู้สึกผิดจริงๆ "พัทธ์ก็โทรหารัน แต่ไม่ติด..." เขาไม่ได้ตั้งใจจะต่อว่าเธอ แต่เธอก็สลดไปอย่างเห็นได้ชัด "รันขอโทษ พอดีรันเปลี่ยนเบอร์" ความจริงก็คือ 'เขา' บังคับให้เธอเปลี่ยนเบอร์ต่างหาก แถมยังกำชับไม่ให้เธอบอกเบอร์พัทธ์อีกต่างหาก "งั้นเหรอ.. เบอร์อะไรล่ะ" เขายกมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของเขา เตรียมจะบันทึกเบอร์ใหม่ลงไป แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะคนตรงหน้านั่งก้มหน้านิ่ง ปากสีชมพูหวานเม้มเข้าหากัน " 'เขา' ใช่ไหม" พัทธ์ถามอย่างรู้ดี รันพยักหน้าเบาๆ เธอไม่เคยปิดบังอะไรใคร และยิ่งพัทธ์เพื่อนที่เธอค่อนข้างที่จะสนิทด้วย เธอก็ยิ่งต้องบอก "ทำไมรันต้องเชื่อเขาด้วย" น้ำเสียงของพัทธ์บ่งบอกถึงความไม่พอใจ "รันรักเขา" ....รัก.... คำว่ารักของเธอเหมือนเข็มพันเล่มที่ทิ่มแทงจิตใจของเขาเสียเหลือเกิน "เขามีดียังไง รันถึงรักเขาหัวปักหัวปำขนาดนี้ เขาไม่เคยแคร์รันเลยนะ" เขารู้... รู้ดีเลยล่ะ ว่าถ้าพูดอย่างนี้เธอจะต้องเจ็บปวด แต่ตอนนี้อารมณ์ที่คุกรุ่นของเขาทำให้เขาไม่อาจจะห้ามคำพูดเหล่านั้นได้ "รันไม่รู้ รันรู้อย่างเดียวว่ารันรักเขา และจะรักตลอดไป" รันหลุบสายตาลงต่ำ ไม่กล้ามองหน้าคนตรงหน้าที่ดูเหมือนว่าจะโมโหหน่อยๆ "เป็นพัทธ์ไม่ได้เหรอรัน คนๆ นั้นของรัน" พูดออกไปแล้ว เขาพูดออกไปแล้ว เขากลั้นใจฟังคำตอบจากเธอ ดวงหน้าของรันที่ก้มลงพื้นเมื่อครู่เงยหน้าขึ้นมามองเขา แล้วก็เบิกตากว้าง ริมฝีปากเผยอขึ้นด้วยความตกใจ "ถ้าพัทธ์เป็นคนนั้นของรัน พัทธ์จะดูแลรันอย่างดี แม้แต่ยุงก็ไม่ให้เข้าใกล้ พัทธ์รักรันนะ" ...รัก... ถ้าเธอได้ยินจากปากของอีกคนก็คงจะดีไม่น้อย รันสูดลมหายใจก่อนที่จะระบายออกมาช้าๆ ริมฝีปากสวยแย้มยิ้มออกมาอย่างอ่อนหวาน "ขอโทษนะพัทธ์ คนๆ นั้นรันมีแล้ว หัวใจของรันเป็นของเขา... เพียงคนเดียว" "รันไม่ลองเอากลับไปคิดหน่อยเหรอ" เขาถามเธอออกมา เพราะเธอตอบเขา... เร็วเกินไป รันยิ้มให้เขาอีกครั้ง เขารู้ดีจากรอยยิ้มนี้ เธอไม่มีวันที่จะรักเขา "หัวใจของรันซื่อสัตย์เสมอพัทธ์ ขอบคุณมาก พัทธ์เป็นคนดี สักวันจะต้องมีใครที่เข้าใจและรักพัทธ์" "ถ้าดีแล้วไม่รักก็ไม่เห็นอยากจะเป็นเลย" พัทธ์พูดเบาๆ ทำให้อีกฝ่ายหัวเราะออกมา "ขอบคุณนะพัทธ์ ขอบคุณมาก ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่ารันก็มีค่าพอให้คนรัก แต่รันเกิดมาเพื่อรักเขา" ....เกิดมาเพื่อรักเขา.... คำพูดแค่นี้ก็เพียงพอให้เขาถอยหลัง เขาไม่ได้พ่ายแพ้ต่อผู้ชายคนนั้น แต่เขาพ่ายแพ้ต่อหัวใจที่มั่นคงของรัน "เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหมพัทธ์" รันถามเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ "แน่นอน" เขาพูดแล้วก็ลูบผมที่นุ่มสลวยของเธอเบาๆ ดูแลห่วงใยใกล้ๆ ไม่ได้ งั้นขอยืนดูห่างๆ ในฐานะเพื่อน... ก็แล้วกัน เที่ยงคืน... ตีหนึ่ง... ตีหนึ่งครึ่ง รันมองนาฬิกาที่เคลื่อนตัวอยู่ตลอดเวลา แต่ทำไมเขาถึงยังไม่กลับอีกนะ โทรไปเขาก็ไม่รับสาย ช่วงหลังๆ ดูเหมือนว่างานเขาจะยุ่งมากเป็นพิเศษ เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะไปน้อยใจ แต่เธอก็มีสิทธิ์ที่จะห่วงใยใช่ไหม "ยังไม่นอนอีกเหรอ?" เสียงของคนที่เธอรออยู่ดังขึ้น เรียกรอยยิ้มสวยๆ ของอีกฝ่ายได้ทันที 'รอเล' รันกำลังจะพูดคำนี้ออกไป แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า ถ้าไม่อยากโดนตวาดก็ควรจะเปลี่ยนคำพูดใหม่ รันส่ายหัวจนผมสะบัดไปมา "ยังไม่ง่วง" เลมองหน้าคนไม่ง่วงอย่างสงสัย รันไม่ใช่คนโกหกเก่ง ปากบอกไม่ง่วงแต่ตาปรือเหมือนจะหลับทุกเวลา "เลกินอะไรมายัง?" เธอถามด้วยความห่วงใย แต่เขาก็พยักหน้าเบาๆ เท่านั้น ก่อนที่จะไล่เธอให้ไปนอน เลมองคนที่บอกว่าไม่ง่วงนอนหลับอย่างคนฝันดี ก่อนที่จะลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ รอยยิ้มบางเบาระบายออกมาบนหน้าที่เคร่งขรึมเสมอ แล้วเขาก็ทำสิ่งที่เขาไม่เคยที่จะทำตอนที่เธอตื่นอยู่เลย เขาก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ อย่างอ่อนโยน แล้วก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง คว้าคนตัวเล็กมากอดแนบกาย ตอนนี้เขาไม่เคยคิดถึงวันที่เขาไม่มีเธอเลยว่าจะเป็นอย่างไร "ขอโทษนะรัน" เขากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ เธอคงไม่รับรู้หรอก แต่เขาก็อยากจะขอโทษ ในสิ่งที่เขาได้ทำลงไป แต่ใครจะรู้ว่าเขาขอโทษเรื่องอะไร เรื่องที่ไม่ได้รัก...หรือว่าเรื่องที่รุนแรงกับเธอ ..........มีต่อค่ะ........... แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 48 11:07:33 จากคุณ : mrs_ricken - [ 25 ก.ย. 48 11:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันนี้เลออกไปกับเพื่อนแต่เช้า รันเองก็ไม่เคยคิดจะขัดขวางหรือน้อยใจ อันที่จริง ต้องบอกว่ารัน...ไม่กล้ามากกว่า และระหว่างที่รันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ภายในห้องคนเดียว เสียงกริ่งก็ดังขึ้น ทำให้รันต้องวางมือหนังสือตรงหน้าวิ่งไปเปิดประตู แล้วก็ต้องยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู "แซก.. มาได้ไงเนี่ย" "ก็เรียนจบแล้ว ไม่รู้จะอยู่ที่นู่นทำไม แล้วนี่ตาทะเลสุดที่เลิฟของแกอยู่ไหมเนี่ย" รันค้อนให้เขาหนึ่งทีก่อนที่จะส่ายหน้า "ออกไปกับเพื่อนน่ะ" รันตอบ "ว้า... งั้นแกไปแต่งตัวเหอะรัน ออกไปกินข้าวเป็นเพื่อนกันหน่อย ไม่ได้มาเมืองไทยตั้ง 2 ปี ร้อนว่ะ เสร็จแล้วไปเคาะประตูเรียกนะ" แซกบอกหญิงสาวอย่างรวดเร็ว แล้วก็พลุบเข้าห้องตัวเองไป รันมองตามเพื่อนคนนี้ เป็นอย่างนี้เสมอ เป็นตัวของตัวเองสูง คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น และที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนซี้ของเล ถ้าเลรู้จะดีใจแค่ไหนนะ มือเที่ยงในวันนั้นรันรู้สึกว่าได้ยิ้มอย่างที่ไม่ได้ยิ้มมานาน แซกเป็นเพื่อนในชุมนุมเดียวกันสมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัย รัน เล และแซก มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ความจริงแซกเองนั่นแหละที่นำพาเลและรันมาเจอกัน แต่แซกก็มักจะพูดเล่นอยู่เสมอว่า 'ฉันไม่น่าเอาแกมาทรมานเลยไอ้รัน' "เออแล้วไอ้เลมันเป็นไงบ้าง อารมณ์ร้อนเหมือนเดิมป่ะ" แซกพูดอย่างรู้กันดี ทำให้รันส่งค้อนไปให้ นานเหลือเกินแล้วที่รันไม่ได้ทำกิริยานี้กับใคร เพราะตั้งแต่คบกับเล เธอก็ไม่ได้ให้ความสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนนอกจากเลกับแซกอีกเลย แซกหัวเราะท่าทางของเพื่อนสาว ที่พ่วงตำแหน่งแฟนของเพื่อนสนิทเอาไว้ด้วย "เออไอ้รัน ตกลงแกจะไม่เรียนต่อจริงๆ เหรอ เพื่อนฉันมันบอกว่ามีทุนอยู่ แกไม่ลองไปสอบวะ ฝีมืออย่างแกผ่านสบายๆ" ก่อนหน้าที่แซกจะไปเรียนต่อ ก็ชวนรันยิกๆ แต่เพื่อนของเขาคนนี้ก็ไม่ยอมอยู่ไหนที่ไกลห่างเจ้าทะเลสักที "รันคง......" "...ไม่ไป" แซกต่อให้อย่างรู้ดี "แกไม่น่าทำแบบนี้เลยนะรัน ก่อนแกจะมาเจอไอ้เล แกก็มุ่งมั่นอยากไปเวียนนา แต่พอเจอมันก็ชะงักทุกอย่างวะอย่างงั้น ไอ้เลมันจะโกรธก็ช่างมันดิ" รันก้มหน้าฟังเพื่อนนิ่ง เธอจะทำอย่างไรได้ เมื่อเธอเลือกเขาแล้ว ความฝันของเธอก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป แล้วเธอจะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวได้อย่างไร "ตามใจ แต่คิดดีๆ แล้วกัน เอ้ากิน มัวแต่ทำหน้ากลุ้ม เดี๋ยวข้าวไม่อร่อย เวลากินเนี่ยเป็นเวลาที่มีความสุขรู้ไหม?" แม้จะมีน้ำเสียงที่เจือความดุนิดๆ แต่แซกก็มีประกายวิบวับในตา ความจริงแซกพอจะรู้แล้วล่ะว่ารันคงไม่ยอมห่างจากเลเป็นแน่ ก็ทั้งรักทั้งห่วงใยออกปานนั้น ไปไหนไม่พ้นหรอก อย่างเมื่อตอนเรียนจบใหม่ๆ อาจารย์เสนอทุนให้รันไปเรียนต่อทันที แต่รันก็ปฏิเสธความฝัน... เพราะเล วันนั้นทั้งแซกทั้งรันพยายามโทรเข้ามือถือของเล แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ จนทั้งสองถอดใจ เลยไปหาที่เที่ยวที่กินตะเวนกันสองคน ตบท้ายด้วยการดูหนัง แต่รันก็รู้ดีว่าถ้ามากับแซกเลไม่มีทางที่จะโกรธ แต่รันก็ลืมว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่รันมากับแซกเพียงแค่สองคน "เล... แซก แซกกลับมาแล้ว" รันพูดพลางยิ้มกว้างให้เขาที่กำลังหน้าบูดบึ้ง จะไม่ให้เขาบูดได้อย่างไร พอกลับมาก็ไม่เจอใคร เจอโน๊ตแผ่นเดียวว่าออกไปกับแซก พอโทรเข้ามือถือก็ปิด "ไปไหนกันมา" เสียงของเลสั้นและห้วน ตาก็มองเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างเคืองๆ ไม่มีแววยินดีที่แซกกลับมาแม้แต่น้อย "ชะช้า หนอย เดี๋ยวนี้มีหวงเพื่อนฝูง กุน่ะ เพื่อนมิงนะโว้ย" เสียงแซกพูดอย่างล้อเลียน ทำให้เลอดที่จะเขินไม่ได้ ก็สิ่งที่เขาทำก็เป็นอาการของคนหวงจริงๆ นั่นแหละ ส่วนรันก็ยืนนิ่งๆ หน้าแดง แถมอดที่จะดีใจไม่ได้ที่เลมีท่าทีอย่างนี้ แม้จะเป็นหวงไม่ใช่หึงก็ตาม "หิว" เลพูดห้วนๆ "รันซื้อข้าวมาฝากเลด้วย พอดีรันกับแซกไปกินข้าวที่ร้านประจำของเราน่ะ" รันพูดพลางชูถุงข้าวให้ดู "กินกันมาแล้ว?" เลทำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แซกเห็นท่าไม่ดี จึงเดินมาตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ "เฮ้ย ทำน้อยใจเป็นเด็ก 3 ขวบไปได้ ไปกินข้าวไป เดี๋ยวนั่งกินเหล้ากัน รันไปเตรียมมิกเซอร์ให้หน่อยเด๊ะ กุไปเอาเหล้าก่อน ขอบอกว่าเหล้าอย่างดีเลยนะมิง" พอแซกเดินไปแล้ว รันก็เอาข้าวไปใส่จานให้เล เลมองสุกี้แห้งตรงหน้าแล้วก็ถอนใจ รู้สึกว่าช่วงนี้อาการของเขาหนักยังไงไม่รู้ ไม่ว่ารันจะทำอะไร หรือไปกับใครก็เอาแต่หวงไปหมด แต่จะให้ไปกับเขา ก็ไม่ได้อีกนั่นแหละ "เลเป็นอะไรหรือเปล่า? เครียดเรื่องงานเหรอ?" รันถามด้วยความห่วงใย มองเขาตาแป๋วแหว๋ว ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะดึงเธอมาจูบสักที รันเองก็ไม่เคยปฏิเสธเขาอยู่แล้ว "เฮ้ย ขอโทษว่ะ" เสียงแซกดังขึ้น แต่ไม่มีท่าทีที่ขอโทษอย่างปากว่าเลย แล้วเขาก็ต้องหลุดขำออกมา เพราะสายตาที่เลมองเขาอย่างโกรธๆ กับหน้าแดงๆ ของรัน "ช่วยไม่ได้นี่หว่า ไม่ล็อกประตูเอง" หลังจากนั้นบรรยากาศเก่าๆ ก็กลับมาอีกครั้ง แซกเป็นเหมือนตัวเชื่อม เมื่อมีเขา รันกับเลก็ยิ้มง่ายมากขึ้น มีเสียงหัวเราะดังมาประปราย รันชอบมองเวลาเลยิ้ม เพราะรู้ดีว่าเลเป็นคนยิ้มสวย เวลาเลยิ้มเขี้ยวของเลจะโผล่ออกมาดูแล้วน่ารักมีเสน่ห์ ตรงนี้เนี่ยแหละที่ทำให้รันหลงรักเลตั้งแต่แรกเห็น "เออ วันมะรืนไอ้รันแกว่างป่ะ" แซกจงใจหันมาถามรันโดยเฉาพะ ส่งผลให้คนข้างๆ ตาเขียวขึ้นมาทันที "กี่โมงเหรอ?" รันถามออกไป พลางมองเลอย่างหวาดๆ "สักสองทุ่ม ไปเล่นเชลโล่ให้หน่อย พอดีเพื่อนที่นู้นเค้าจะบินมาเมืองไทย แล้วจะจัดงานวันเกิดน่ะ เลยอยากได้เพลงเพราะๆ เข้ากับบรรยากาศของงาน" "คนอื่นมีตั้งแยะ" เสียงเลพูดขัดจังหวะ ทำให้แซกยิ้มอย่างรู้มทัน ทำไมเขาจะไม่รู้ เหตุผลที่เลไม่ค่อยพารันไปไหนต่อไหน ก็เพราะว่ารันน่ารัก....เกินไป และมักจะโดดเด่นท่ามกลางผู้คน อาจเป็นรันเป็นลูกเสี้ยวกระมัง จึงทำให้รันดูน่ารักขนาดนี้ ถ้าเขามีผู้หญิงที่รัก เขาก็คงอยากจะเก็บเอาไว้คนเดียวเหมือนกัน "ไม่ต้องห่วง เพื่อนจะดูแลให้เอง" แซกตบบ่าเลเบาๆ เป็นสัญญาณว่า 'หยุดเถียง' ทำให้เลต้องจำนน เพราะไม่รู้จะเถียงยังไง เพราะเถียงไปก็ไม่เคยชนะเพื่อนคนนี้สักที ในคืนที่ฟ้าพร่างพราวไปด้วยดวงดาว เพราะขาดแสงจันทร์มาบดบัง งานเลี้ยงสังคมที่ค่อนข้างหรูหราถูกจัดขึ้นบริเวณหนึ่งของบ้านสวยหลังใหญ่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าบ้านนี้เป็นบ้านของคนมีอันจะกิน เพื่อนของแซกคนนี้คงไม่ธรรมดาแน่ๆ เสียงเชลโล่ที่ขับกล่อมผู้คนในงานเลี้ยง ประกอบกับใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาและจิ้มลิ้มของคนเล่น ทำให้หลายๆ คนมาเมียงมอง โดยเฉพาะชายหนุ่ม ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มน้อยหรือหนุ่มใหญ่ เมื่อบรรเลงเพลงจนจบทั้งหมดที่ตกลงกันไว้แล้ว รันก็ลุกขึ้นโค้งนิดๆ ก่อนที่จะเก็บอุปกรณ์ ใจจังหวะที่เธอกำลังจะก้มลงเก็บของนั่นเอง ก็มีชายหนุ่มคนนึงปาดเข้ามา "ผมช่วย" พอรันเงยหน้าขึ้นมองเท่านั้นแหละ เธอก็นิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ถูก รันถอยหลังหนึ่งก้าวอัตโนมัติ ไม่มีเสียงใสลอดออกมาจากบางสีชมพูหวาน เขาผ่อนลมหายใจ ก่อนที่จะช่วยเก็บอุปกรณ์จนเสร็จ แล้วเรียกเด็กให้ยกไปเก็บในที่ที่มันควรอยู่ ก่อนหันมามองผู้หญิงที่ยืนนิ่งเป็นหุ่น "คุยกันหน่อยได้ไหม?" ...........ติดตามต่อตอนหน้าค่ะ........ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 48 15:38:03 จากคุณ : mrs_ricken - [ 25 ก.ย. 48 11:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เค้าเป็นใครหนอ... ผู้ชายคนนี้ คุคุ ตอนนี้ไม่เศร้าตามเคย แต่ตอนนหน้า หึๆ จะเข้าไคลแม็กซ์แล้ว ดีใจจัง ------------------------------------------ ตอบกระทู้ค่า คุณjuly - - ง่ะ น่าสงสารตาเล โดนว่า ใจร้าย คุณโอเลี้ยงแก่ๆ  - - ไม่เลวน้า คอนเฟิร์ม คุณJingleJ - - ไม่อยากบอกว่าเราเป็นหนึ่งในนั้น คุณnongwin - - ความรักไม่มีเหตุผลค่ะ คุณscottie - - เลใจร้อนสุดๆ ค่ะ รับรองด้วยเกียรติของคนเขียน คุณแพรวดาว - - นั่นสิ ชื่อน่าจะเข้ากันดี คุณW i n t e r b e r r y - - จะดีใจแทนนายเลดีไหมเนี่ย มีคนบอกว่าไม่เลว แต่ "สมเพช" แทน เหอๆ คุณหมูน้อยแก้มแดง - - ท่าทางปวีณาก็ช่วยไม่ได้อ่ะ เค้ารักกัน ตอนนี้ตาพัทธ์อกหักรักคุดเลยเนอะ คุณหมูน้อยลอยล่อง - - เห็นภาพนิยายหรือน้ำท่วมคะ ขอยกมาตอบหน่อย ชื่อคล้ายกันอยู่ใกล้กัน คิคิ คุณnamtanzay - - ได้เลยจ้า คุณหนอนแว่นตาโต - - ง่ะ เก็บเสื้อผ้ามาเลยเหรอ - -" คุณI aM nOt PerFecT - - ตอนนี้ตาเลไม่เลวร้าย.... จริงไหมคะ? คุณรียา  - - จะเลิกได้เหรอ นู๋รันน่ะ มีน - - จะพยายามเชื่อว่าห่วงพี่ ไม่ใช่นิยาย - -" คุณblvan - - มีแต่คนยุให้เลิกแหะ คุณcoolning - - ไม่มีใครสงสารตาเลเลย จากคุณ : mrs_ricken - [ 25 ก.ย. 48 11:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เค้าคือใครน้ออ ลุ้นๆ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยค่า จากคุณ : กบตัวกลม (กบตัวกลม) - [ 25 ก.ย. 48 11:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รอตอนต่อไปค่ะ น่าสงสารรันอ่ะ แต่อย่างน้อยตอนนี้เล ก็น่าจะเห็นใจรัน ขึ้นมานิดนึงแล้วอ่ะนะ จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 25 ก.ย. 48 12:00:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่า...อยากบอกว่า แปลกใจจังที่ตอบคอมเมนท์ไม่ให้เห็นมีชื่อเรา เอ๊ะ? หรือว่า จขกท.จะลืม แต่... เมื่อย้อนกลับไปคิด เป็นเราเองที่อ่านแล้ว ลืมเมนต์ให้ หุ หุ หุ... กะจะโวยซักหน่อย เอ้อ หนอ เขาเป็นใครหนอ เขาเป็นใครกัน ? จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 25 ก.ย. 48 12:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เค้าเป็นใครกันนะ เราก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันนะ อิอิอิ แต่นานจนลืมไปแล้ว จากคุณ : JingleJ - [ 25 ก.ย. 48 14:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เลจะทำคะแนนขึ้นมั้ยเนี่ย .. จากคุณ : scottie - [ 25 ก.ย. 48 14:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ใครมานะ อยากรู้ อยากรู้ มาลงตอนใหม่เร็วๆนะคะ อยากอ่านต่อม้าก มากค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 25 ก.ย. 48 14:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เค้าเป็นใครหนอ เค้ามาจากไหน~ (ร้องต่อไม่ได้ค่ะ ลืมเนื้อ ^^") ตอนหน้ามาเร็วๆนะคะ อยากรู้ว่าเค้าเป็นใคร ฮี่ฮี่ จากคุณ : blvan - [ 25 ก.ย. 48 14:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามไปเก็ยตอนก่อนๆ ก่อนนะฮับ V ^ ^ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : มิรันตี - [ 25 ก.ย. 48 17:01:49 A:61.91.173.223 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เดาว่าเค้าคนนั้นเป็นพัทธ์ จากคุณ : ลูนาติก - [ 25 ก.ย. 48 17:16:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ใครกันอ่ะ จะทำให้รันหลุดจากเลโหดได้ป่าวนะ จากคุณ : Bangkokian - [ 25 ก.ย. 48 18:29:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ใครอะ... - -?? ตอนหน้าไคลแม็กซ์เหรอคะ เอ่อ...ต้องเตรียมทิชชู่ไว้ซับน้ำตาด้วยไหมเนี่ย เหอ เหอ ^^" แอบดีใจนิดๆ ตาเลหึงแล้ววว รอตอนต่อไปค่ะ... จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 25 ก.ย. 48 18:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เขาเป็นใคร?? เหอๆ มาไวๆนะคะ  ต่อมอยากรู้มันกำเริบ จากคุณ : Ludwiga - [ 25 ก.ย. 48 19:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : จิตเดิม - [ 25 ก.ย. 48 21:52:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใครง่ะ ???? คราวหน้าต้องเตรียมผ้าเช็ดหน้ารึเปล่าจ้ะ หนู จากคุณ : coolning - [ 26 ก.ย. 48 00:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เดาเหมือนคุณลูนาติก พันธ์แน่เลย จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 26 ก.ย. 48 01:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 o_O โอ ใครอ่ะ รู้สึกว่านายเลจะลดดีกรีความโหดลงนะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 26 ก.ย. 48 07:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แวะมาป่วนครับ หุหุ เพิ่งเห็นกระทู้อ่ะ ยังมะได้อ่านน๊า...แปะไว้ก่อน ป่วนเสร็จแระ ^^ ไปแว๊ววววววววว........................ จากคุณ : silverqueen - [ 26 ก.ย. 48 07:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่า......เห็นนายเลแล้วคิดถึงเพลงๆนึงเลยอะ "ก็คนมันขี้หึง นิดนึงก็คิดไกล มันคิดระแวงไปอยู่เสมอ ทุกเรื่องที่ทำลงไป ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ รักเธอ...จะให้ไปหึงใคร" ..............เพลงหึงของD2B หวังว่านู๋รันจะเข้าใจเรอะ ม่ายหรอกขืนไม่พูดอะไรมีหวังกินแห้วน้า (ไม่ได้เชียร์ตาเลนะ แต่สงสารนู๋รันอะ) จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 26 ก.ย. 48 14:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ใครกันน้อ.... ใจหายจริงๆ ครับ ป.ล. ก็ยังไม่ชอบนายเลอยู่ดี เห็นแก่ตัว ไร้มารยาท ไม่ได้เรื่อง ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย ป.ล.สอง อ่านประโยคนี้แล้ว... อึ้งจังครับ "เธอจะทำอย่างไรได้ เมื่อเธอเลือกเขาแล้ว ความฝันของเธอก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป" ทั้งที่รู้ว่าคุณมิสซิสตั้งใจแต่งให้เป็นอย่างนี้ แต่ก็รู้สึกว่า ความรัก "อย่างนี้" ช่างไม่ healthy เอาเสียเลย "รัก" คนอื่น แล้วทำให้เสียความเป็นตัวเองไป ช่างไร้ค่า... น่าเสียดายจัง   เฮ้อ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 26 ก.ย. 48 18:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 "ถ้าพัทธ์เป็นคนนั้นของรัน พัทธ์จะดูแลรันอย่างดี แม้แต่ยุงก็ไม่ให้เข้าใกล้ พัทธ์รักรันนะ" อ่านแล้วอยากเป็นหนูรันจัง   เดาว่าคนนั้นคือ ..เคน  ธีรเดช... ...แด่หนูรันและคุณคนเขียนด้วยมั้ง... เกิดมาเพื่อรักเธอเท่านั้น   รักเพียงเธอเท่านั้น แม้ว่าคนอย่างฉันจะไม่มีค่าอะไร   *เพื่อเธอ  โดย ศักดิ์สิทธิ์  แท่งทอง (ไม่รู้เนื้อถูกป่าวนะ) แต่อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาจ้า จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 26 ก.ย. 48 18:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาอ่านทีเดียวสามตอนรวดค่ะ นางเอกเราจะเป็นพวกมาโซคิสต์หรือเปล่าคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ก.ย. 48 21:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ติดตามอ่านผลงานมาตลอด พระเอกของ mrs_ricken เหมือนพระเอกของเราเลย อ่านแล้ว ขำๆ สงสัยจะเป็นพวกมาโซคิสต์ เหมือนคุณรสา รสา ว่าน่ะ วันไหนไม่เห็นอาการ ห่วง หวง แล้วใจมัน หวิวๆ 5 5 5 ขอเดาว่าแฟนคนแต่ง ขี้หึงชัวร์ จากคุณ : jamima (jamima) - [ 27 ก.ย. 48 03:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โอ๋ๆๆๆ...พี่พู่...พี่สาวที่น่ารัก.... รู้รึป่าวว่านิยายพี่ทำให้เขามีกำลังใจอ่านหนังสือสอบขึ้นอีกเยอะเลย....หุหุหุ (นี่ก็พึ่งสอบเสร็จไปตัวนึง) ขอบคุณคร้าบบบ..... เรื่องวันที่14อ่ะ เดี๋ยวใกล้ๆ แล้วค่อยคอนเฟริมเน้อ...(พิมพ์ถูกป่ะเนี้ย...) เหอๆๆ....เจ้าเลเนี้ย...มันจะหวงอะไรขนาดนั้น จะรักก็รักเลยได้ป่ะ อย่าลีลา 555+ จากคุณ : SASSY MEEN - [ 27 ก.ย. 48 13:03:20 A:10.45.2.77 X:202.28.180.201 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ้าว ... หลุดตอนที่แล้วไป แบบว่าเห็นกระทู้วงเล็บไว้ว่าบ้านใครน้ำท่วมบ้าง เข้าใจว่ามาเล่าเรื่องน้ำท่วมอย่างเดียว เลยไม่ได้เข้าไปอ่าน ... ^^'' แว๊บไปอ่านแล้วมาแปะใหม่นะค่ะ จากคุณ : natraps - [ 27 ก.ย. 48 16:14:22 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อุๆๆเดาว่าเป็นธีระเดชแทนค่ะ ไม่รู้ว่าจะถูกหรือเปล่า หรือเลจะมาเซอร์ไพรส์ตามมาคุมแฟนเองเลย จากคุณ : รียา - [ 30 ก.ย. 48 23:34:35 A:203.172.104.193 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มุมหนึ่งของหัวใจ 5 [ตอนหน้าจบแล้ว] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3792557/W3792557.html จากคุณ : Janer - [ 30 พ.ย. 48 19:50:45 ]