ความคิดเห็นที่ 1 ธารรู้จักชัชในค่ายอบรมวิทยาศาสตร์แห่งหนึ่งเมื่ออยู่ชั้นมัธยมสาม ค่ายที่คัดเลือกนักเรียนอันดับหนึ่งของแต่ละจังหวัดมาร่วมกิจกรรมกันราวสิบวัน ก่อนจะมีการคัดเลือกคนเป็นที่หนึ่งของค่าย-ซึ่งก็อาจจะพูดได้ว่า-เป็นที่หนึ่งของประเทศ เพื่อไปทัศนศึกษาในต่างประเทศเป็นระยะเวลาสั้นๆ ธารเองไม่ชอบค่ายนี้เอาเสียเลย ด้วยความเป็นคนขี้อาย ออกจะขรึม และไม่ชอบกิจกรรมอะไรที่นอกเหนือไปจากการเรียน ธารเป็น-เด็กเรียน-ใครๆ ก็ว่าอย่างนั้น และธารเองก็พอใจกับคำเรียกขานนี้ ธารไม่อยากจะเสียเวลาเรียนไปทำอะไรที่ธารไม่เห็นว่าจะมีประโยชน์ และธารก็ไม่อยากไปไกลบ้าน วันแรกที่ต้องนอนในค่าย ธารถึงกับร้องไห้ ค่ายนี้ไม่เห็นสนุก.. ธารอยากกลับบ้าน.. ก่อนที่ธารจะได้เจอชัชในเช้าวันรุ่งขึ้น.. ทั้งธารและชัชเป็นเด็กต่างจังหวัด อยู่กลุ่มเดียวกันแทบทุกกิจกรรม ธารยังจำได้ดี กับภาพหนุ่มน้อยหน้าใส ผมเกรียน เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่สวยประหลาด-อย่างที่ธารยังไม่เคยเห็นดวงตาของใครสวยได้เท่านี้ รอยยิ้มเจิดจ้าของชัชในการพบกันครั้งแรกยังติดตาธารเสมอ.. แม้ว่ามันจะผ่านมานานนัก.. เกือบจะสิบสองปีเข้าไปแล้วซีนะ.. ชัชเป็นคนที่ก่อความรู้สึกวูบวับแปลกๆ ในหัวใจธารตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตากัน ธารตกใจและงุนงงกับความรู้สึกนี้ ก่อนจะบอกตัวเองว่ามันคงเป็นเพียงความประทับใจของเด็กวัยรุ่น อย่างที่ใครๆ ก็รู้สึกกัน ก็ในเมื่อตั้งแต่เด็กจนโต แม้จะอยู่โรงเรียนสหศึกษามาตลอด ธารไม่ก็เคยเห็นผู้ชายคนไหนเก่งกว่าตัวเอง เด็กผู้ชายในสายตาธารคือเด็กเกเร ขี้เกียจ ดีแต่ลอกการบ้านผู้หญิง แล้วผู้ชายในค่ายนี้เกือบทุกคนกลับเก่งกว่าธาร อย่างน้อยก็ชัช.. ที่บอกธารยิ้มๆ หลังจากทดสอบวิชาแรกเสร็จว่า "ทำไม่ทันเลย ยากนะ" คิ้วที่ขมวดมุ่นของธารคลายออก ก่อนที่ธารจะยิ้มตอบชัช อย่างน้อยก็มีชัชคนหนึ่งที่ออกปากว่ามันยากอย่างที่ธารรู้สึก ไม่เหมือนอีกหลายๆ คนที่เฉลยคำตอบกันอย่างมั่นอกมั่นใจ ขณะที่ธารได้แต่นั่งยิ้มแหยๆ เพราะธารรู้ตัวว่าธารสู้ใครไม่ได้เลย รอยยิ้มและคำพูดง่ายๆ ของชัชจึงเป็นความอบอุ่นให้หัวใจที่กำลังเหน็ดเหนื่อยของธาร ชัชกลายเป็นเพื่อน เป็นคนที่อยู่ใกล้ๆ ทำให้ธารหัวเราะได้เสมอ ด้วยคำพูดน่าขัน ด้วยแววตาพราวระยับที่ทำให้วันเวลาที่แสนน่าเบื่อ เคร่งเครียดด้วยบรรยากาศของการแข่งขันนั้นสดใสขึ้นมากสำหรับธาร จนธารต้องเสียน้ำตาอีกครั้งในวันที่ต้องจากค่ายนี้ไป.. ธารเคยสรุปจากท่าทีสบายๆ ของชัช ว่าชัชเองก็คง "ไม่ได้เรื่อง" พอๆ กับธาร ก่อนที่ธารจะรู้ว่าประเมินชัชผิดไปมากมาย เมื่อผลการทดสอบบอกว่าชัชได้คะแนนรวมเป็นที่สองของค่าย-หรืออีกความหมายหนึ่ง-ชัชเป็นที่สองของประเทศทีเดียว นี่คงทำให้ธารประทับใจในตัวชัชมากกว่าใครๆ ประทับใจในความเป็นชัช-ที่ทำให้ธารประหลาดใจได้เสมอ ไม่ว่าชัชจะทำอะไร.. ธารและชัชติดต่อกันทางจดหมายเรื่อยมาจนจบมัธยมต้น จดหมายของชัชหวานละมุน น่ารักด้วยถ้อยคำสบายๆ ในแบบของชัช ที่ธารอ่านทีไร ก็จะอยากทำกิริยาอย่างที่เคยเห็นคนอื่นๆ ทำ แต่ธารไม่เคยนิยม นั่นคือ ร้องกรี๊ด.. ชัชน่ารัก น่าขัน เป็นผู้ชายน่าทึ่งในแบบที่ธารไม่เคยเจอ แต่ธารก็บอกตัวเองว่า มันคงเป็นเพียงความประทับใจของวัยรุ่น ที่คงจางหายไปได้ไม่ยาก หากว่าธารพบคนที่ธารประทับใจมากกว่าชัช แน่นอน-ธารต้องพบคนที่ดีกว่าชัชอีกแน่ๆ เพราะในตอนนั้นธารยังอายุไม่ถึงสิบห้าปีเต็มเลย ! ต้นปีต่อมา ธารผ่านการสอบคัดเลือกเป็นนักเรียนทุนรัฐบาล ที่จะไปศึกษาต่อในต่างประเทศตั้งแต่ระดับชั้นมัธยมปลายจนถึงปริญญาโท ธารบอกข่าวนี้กับชัชทางจดหมาย บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรกับการได้รับฟังผลการคัดเลือก-ที่ไม่มีชื่อชัช-แม้ว่าธารกับชัชจะไปสอบพร้อมกัน โดยที่ไม่หวังอะไรนอกจากอยากได้ประสบการณ์ หากธารก็ผ่านการคัดเลือก-ผ่านโดยไม่มีชัช ธารบอกกับใครๆ ว่าธารไม่อยากรับทุนนี้ เพราะธารไม่อยากไปไกลบ้าน เหตุผลนี้ธารใช้อ้างเสมอ แต่ธารก็รู้ตัวดี ว่าธารไม่อยากไปอยู่ไกลโดยไม่มีชัชต่างหาก แล้วธารก็หงุดหงิดกับความรู้สึกของตัวเอง นี่ธารจะเอาอนาคตของธารไปผูกติดกับผู้ชายคนหนึ่ง-คนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่เดือนละหรือ ไม่ฉลาดเลย คนอย่างธารจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน ใครรู้เข้าธารคงโดนหัวเราะเยาะตายแน่ๆ ธารตัดสินใจรับทุน หากก่อนเดินทาง ธารมีเวลาว่างเกือบเทอมในการเข้าเรียนต่อในรร.มัธยมปลายชื่อดังในกรุงเทพฯ และคงเป็นโชคดีเพียงอย่างเดียวของธาร ที่ทำให้ธารได้อยู่ห้องเดียวกับชัช ได้เรียน ได้ทำกิจกรรมร่วมกับชัช แม้จะเป็นเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่เดือน หากก็มีความหมายกับธารมากมาย ธารได้รู้จักตัวตนของชัช ตัวตนที่แสนน่ารัก มองโลกสดใส อารมณ์ดีเสมอ-ในสายตาของธาร หากในสายตาของคนอื่น ชัชคือผู้ชายกะล่อน เจ้าชู้ จีบผู้หญิงไม่เลือกหน้า ธารไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่มองผิดไป-ตัวธารเอง หรือว่าคนอื่น ธารไม่เห็นว่าชัชจะเป็นอะไรอย่างที่คนอื่นกล่าวหา ชัชสำหรับธารคือคนดี คนเก่ง คนสมบูรณ์แบบเสมอ ธารรู้สึกอย่างนี้ จนทุกวันนี้ถ้าจะถามว่าในชีวิตธาร ใครคือคนที่ธารประทับใจมากที่สุด ธารก็ยังจะตอบว่าเป็นชัช-คนที่เป็นที่หนึ่ง เป็นที่สุดในใจธารเสมอ.. หากธารก็ต้องเลือกที่จะจากมา.. เพราะธารเองไม่อาจยอมให้ความประทับใจเล็กน้อยนี้มากำหนดอนาคตของธาร และที่สำคัญ ธารอ่านชัชไม่ออก ชัชเป็นคนที่อ่านยากที่สุดสำหรับธาร วันนี้ชัชอาจจะมาดีด้วย คุยกับธารด้วยคำหวาน กับรอยยิ้มอ่อนโยนในแบบของชัชที่ประทับใจธารนัก แต่วันต่อมา ชัชอาจจะเย็นชา เฉยเมยเสียจนธารก็ไม่เข้าใจว่าธารไปทำอะไรให้ชัช ชัชจึงต้องโกรธธารอย่างนั้น หรือชัชกำลังบอกกับธารว่า ชัชไม่ได้รู้สึกพิเศษกับธาร เหมือนที่ธารรู้สึกกับชัช คงเพราะเหตุผลนี้ด้วยกระมังที่ทำให้ธารตัดสินใจจากมา.. ในวันที่ธารจากมา เพื่อนๆ ในห้องมาส่งธารกันเกือบครบคน ธารมองเข้าไปในกลุ่มเพื่อน ก่อนที่จะพบว่า-ไม่มีชัช ไม่มีแม้แต่คำอวยพร หรือข้อความใดๆ จากชัช ไม่มีอะไรเลยที่บอกว่าชัชแคร์ธารอย่างที่ธารแคร์ชัช นาทีนั้นธารบอกตัวเองว่า.. ธารคิดถูกแล้วที่เลือกจะจากไป เพราะเวลาและระยะทางคงทำให้ธารลืมชัชได้ไม่ยาก ใช่-วันนั้นธารคิดแค่ว่า-แล้วธารก็จะลืมชัช.. ธารไม่เสียน้ำตาด้วยซ้ำเมื่อเดินเข้าประตูผู้โดยสารขาออกของสนามบิน.. เพราะธารไม่เคยคิดว่า..แม้กำลังจะสำเร็จการศึกษาลงแล้วในปีนี้-เมื่อสิบปีผ่านไปนับจากวันที่ธารจากมา-ธารก็ยังลืมชัชไม่ได้อยู่นั่นเอง ทั้งที่ตลอดเวลา ชัชมีเพียงความเป็นเพื่อนที่ห่างเหินให้ธาร แม้ว่าจะติดต่อกันอยู่อย่างสม่ำเสมอ แต่ก็มักเป็นธารเพียงฝ่ายเดียวที่ติดต่อไป ชัชเองแทบไม่เคยติดต่อธารมาก่อน แม้ว่าชัชจะยังคุยกับธารอย่างอารมณ์ดีเหมือนวันเก่าก่อน หากชัชก็กันตัวเองไว้ในขอบเขตของคำว่า "เพื่อน" ได้ดีอย่างน่าชม จนแม้แต่คนที่โง่ที่สุดก็ยังรู้ว่า เป็นวิธีตอบปฏิเสธอย่างสุภาพของชัช แต่ธารก็ยังยินดีที่จะรักชัช-รักอย่างที่ธารก็ไม่รู้ว่า ความรักของธารจะลงเอยอย่างไร รัก.. อย่างที่ตัวธารเองก็ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมจะต้องเป็นชัช ในเมื่อยังมีใครต่อใครอีกมากมายที่ดีกว่าชัช ผ่านเข้ามาในชีวิตธาร ใครอีกหลายคนที่มีความรักให้ธารอย่างจริงใจ หากทำไมหนอ..ทำไมจึงไม่มีใครเลย ที่จะก่อความรู้สึกเป็นสุข ตื่นเต้นยามได้พบหน้า หรือยามได้ยินเสียง อย่างที่ธารรู้สึกกับชัช ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน จนแม้ในวันนี้-วันที่ธารได้เห็นภาพชัชกับใครอีกคน ที่แววตาชัชบอกว่า ชัชรักเธอมากมาย ธารก็ยังเป็นสุข ที่ได้เห็นรอยยิ้มแจ่มใสของชัช แม้ว่าคนที่ยืนเคียงข้างชัชจะไม่ใช่ธาร และคงไม่มีวันจะเป็นธาร.. ชัชเองเคยมีใครมาต่อใครหลายคน ตามนิสัยเจ้าชู้ของชัชนั่นแหละ ธารได้ยินได้ฟังเรื่องราวความรักของชัชมามากมาย ทั้งจากเพื่อนคนอื่น และจากตัวชัชเอง ที่บางที ชัชก็ยึดเอาธารเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ และปัญหาการเรียนที่ชัชบอกว่า ชัชไม่รู้จะพูดกับใคร แต่ธารก็ดีใจ ที่อย่างน้อย ชัชก็นับธารเป็นเพื่อน ที่ชัชระบายความไม่สบายใจบางอย่างให้ธารฟัง ธารเป็นสุขกับเวลาเล็กน้อยที่ชัชคุยกับธารเสมอ ชอบที่จะฟังชัชพูดหวานๆ ว่าชัชเป็นห่วงธาร ทั้งที่ธารก็รู้ว่าชัชพูดไปอย่างนั้นเอง ชอบที่ชัชแทนตัวเองว่า-ชัช-อย่างที่ชัชทำมานานนักหนา และมันก็น่ารักนักในความรู้สึกของธาร ชอบฟังชัชคุยเรื่องเรื่อยเปื่อย บ่นตั้งแต่เรื่องฟุตบอลอังกฤษไปจนถึงเรื่องอุทกภัย ละครหลังข่าว ผัดซีอิ๊วหน้าปากซอย หรืออะไรก็ตามที่ชัชจะนึกออกในตอนนั้น แต่เวลาสิบเอ็ดปีก็คงจะนานเกินไปเสียแล้วละชัช วันนี้ธารจึงเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยกับความรักที่แผดเผาหัวใจธารมานาน โดยที่ชัชไม่เคยเห็นค่าของมัน ก็คงเหมือนในบทเพลงหนึ่งที่ธารรักนัก-ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน- ธารเคยบอกชัชไหม ว่าธารรักดอกทานตะวัน รักความสดใส มีชีวิตชีวา ที่เหมือนชัชนักหนาในความรู้สึกของธาร ชัชยังคงมองตามดวงตะวันของชัช  ไม่เคยหันมามองไม้ขีดไฟก้านเล็กๆ อย่างธาร.. นานแสนนาน จนไม้ขีดไฟอย่างธารคงจะถึงเวลาดับมอดลงแล้วกระมัง.. แต่ธารจะไม่ลืมชัชหรอกนะจ๊ะ ถึงอย่างไร ชัชก็ยังเป็นคนเก่ง คนดี เป็นฮีโร่ของธารเสมอ เพียงแต่ธารคงจะต้องตื่นจากความฝันในวัยเด็กที่ไม่มีวันเป็นจริงนี้เสียที ธารจะยังรักชัช เพียงแต่ธารจะไม่ไปรบกวน ไถ่ถามหาความรู้สึกพิเศษใดๆ จากชัชอีกแล้ว ธารสัญญา ธารปาดหยดน้ำออกจากปลายตา ยิ้มให้คนในรูปอีกครั้ง ธารขอทำอะไรให้ชัชสักอย่างก็แล้วกัน ธารเพียงแต่อยากบอกชัช-อย่างที่ธารไม่เคยบอก เพราะธารเองก็ไม่เคยยอมรับกับหัวใจตัวเองเหมือนกัน หากวันนี้ ธารจะบอกชัชเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายว่า -ธารรักชัช- ก่อนที่ธารจะไปจากชีวิตชัชอย่างถาวร.. ธารจรดนิ้วลงกับแป้นพิมพ์ ตัวอักษรตัวแล้วตัวเล่าปรากฎขึ้นบนจอคอมพิวเตอร์ บอกเล่าความรู้สึกของธารผ่านตัวละครที่ธารสร้างขึ้น เรื่องราวที่ธารเขียนขึ้นด้วยความทรงจำทั้งหมดที่เกี่ยวกับชัช และเขียนด้วยหัวใจรักทั้งหมดของธาร จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพียงปรารถนาให้มีลำแสงสีทอง จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพียงปรารถนา.. ดอกทานตะวันหันมอง..สักครั้ง.. ++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : โยษิตา - [ 27 ก.ย. 48 01:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชัชอ่านข้อความล้อเลียนนั้นด้วยความรู้สึกขำขัน นึกถึงธารขึ้นมาเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆ เดือนที่ไม่ได้ติดต่อกัน นับดูแล้วธารน่าจะเรียนจบในปีนี้ และคงใกล้จะถึงเวลาเดินทางกลับเสียที ไม่ได้เจอกันสองสามปี ป่านนี้ธารจะเป็นยังไงบ้างนะ จะมีใครไปหรือยังหนอ.. ระยะแรกๆ ที่ธารจากไป ธารกลับมาเยี่ยมบ้านทุกปี และก็แวะมาหาชัชทุกครั้ง ไม่ว่าชัชจะอยู่ที่ไหน ธารก็ตามมาเจอจนได้ พร้อมกับของฝากแปลกประหลาดในแบบของธาร ที่สร้างรอยยิ้มให้ชัชได้เสมอ เพิ่งจะมีปีหลังๆ นี่เองที่ธารห่างหายไป แม้แต่จดหมาย การ์ด หรือแม้แต่อีเมลล์ก็หายไปนานอย่างไม่เคยเป็น ธารคงมีใครคนใหม่ที่สำคัญกับธารมากกว่าชัชเสียแล้ว.. แปลกที่ความคิดนี้ทำให้ชัชหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ชัชเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน หยิบเอาจดหมายปึกใหญ่ที่อยู่ในนั้นขึ้นมา ยิ้มอ่อนโยนให้กับรูปถ่ายน่าขันของเจ้าของจดหมายในชุดลายแม่วัวที่เจ้าตัวส่งมา ซึ่งชัชวางมันไว้ข้างบนสุดของกองจดหมายเสมอ จดหมายของธาร-ที่ชัชไม่เคยนับว่ามันมีทั้งหมดกี่ฉบับ เพราะธารเขียนมาแทบจะอาทิตย์เว้นอาทิตย์ และยิ่งไม่เคยนับว่ามันมีทั้งหมดกี่หน้า เพราะแต่ละฉบับ ธารไม่เคยเขียนต่ำกว่ายี่สิบหน้า อย่างที่เจ้าตัวเคยบอกว่า -เขียนแทนไดอารี่เลยล่ะชัช- จดหมายของธารสนุก ร่าเริง ช่างเล่าอย่างที่ธารเคยเป็น ชัชรู้สึกราวกับว่าตัวเองได้ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างแดนกับธาร เรื่องราวต่างๆ ที่ธารบันทึกไว้ และส่งมาให้ชัชอ่าน ถ้าธารได้กลับมาอ่านเอง ธารอาจจะทำตาโต แล้วอุทานอย่างไม่เชื่อถือว่า -โห ไม่เชื่อเด็ดขาด- อย่างที่ธารชอบพูดทุกครั้งเมื่อชัชพูดอะไรเกินจริง ชัชยิ้มขันๆ ให้กับความทรงจำในวันเก่าก่อน ธารเป็นเพื่อน เป็นคนที่เข้าใจชัชเสมอ เป็นเพื่อนคนเดียวที่ไม่เคยลืมวันเกิดของชัช ไม่ว่าธารจะอยู่ที่ไหน ธารจะต้องโทร.มาอวยพรชัชทุกปี ก่อนจะส่งของขวัญตามมาทุกครั้ง ไม่ว่าชัชจะห้ามเสียงแข็งอย่างไร เพราะรู้ว่าค่าใช้จ่ายคงไม่ใช่น้อย แต่ธารก็ยังดึงดันที่จะส่งมาเรื่อยๆ ธารโทร.มาคุยเสมอ ทั้งๆ ที่ชัชกับธารก็ไม่ได้สนิทกันขนาดที่จะต้องโทร.คุยกันข้ามประเทศ แต่ธารก็ยังโทร.มา บ่อยเสียจนชัชชิน และออกจะเหงาๆ ด้วยซ้ำถ้าธารหายไปนานๆ อย่างครั้งนี้ ตั้งแต่โทร.มาอวยพรวันเกิดเมื่อหลายเดือนที่แล้ว ธารก็หายไปเลย ชัชได้แต่เดาว่าธารคงจะยุ่งอยู่กับการเขียนวิทยานิพนธ์ อย่างที่ธารคุยให้ฟังในวันนั้น ชัชอ่านจดหมายฉบับแรกๆ ของธาร ที่บ่นมายาวเหยียดถึงความหนาวเหน็บและความเหงาในดินแดนที่ธารไปอยู่ หลายฉบับที่ธารลงท้ายมาว่า "ถ้าชัชได้มาด้วยกันก็ดีน่ะซิ" ชัชไม่ใช่คนโง่จนไม่เข้าใจความหมายที่แฝงมากับประโยคนั้น หากชัชก็ไม่เคยรู้สึกกับธารมากไปกว่าเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่แดนไกล ธารในความรู้สึกของชัชคือเด็กผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ไม่มีอะไรน่าสนใจเอาเสียเลย ในเมื่อชัชก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ย่อมจะชอบของสวยงามสะดุดตามากกว่าของพื้นๆ ที่มีอยู่ทั่วไป ธารไม่สวย ไม่มีอะไรสะดุดตาเลยนอกจากโครงร่างสูงโปร่งคล้ายผู้ชาย ที่เจ้าตัวถือเป็นปมด้อยอย่างให้อภัยไม่ได้ และชัชก็ชอบที่จะล้อเลียนธารอยู่เรื่อยๆ เพราะเห็นชัดว่าธารไม่โกรธ จะว่าไป-ชัชยังไม่เคยเห็นเวลาธารโกรธ อย่างน้อยธารก็ไม่เคยโกรธชัช หากในความไม่น่าสนใจนั้น ธารกลับเป็นคนที่เข้าใจชัชได้ดีอย่างประหลาด คงเป็นเพราะธารแคร์ความรู้สึกของชัชมากกระมัง ธารจึงรับฟัง และให้คำปรึกษาชัชได้ในทุกเรื่อง ธารเป็นคนเดียวที่เห็นด้วย เมื่อชัชหยุดการเรียนในปีที่สองของคณะวิศวกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังมาสอบเอ็นทรานซ์ใหม่ เพื่อให้ได้เรียนแพทย์อย่างที่ตั้งใจ และเป็นคนเดียวที่ตื่นเต้นยินดีกับชัช เมื่อชัชบอกว่าสอบติดคณะแพทย์ของวิทยาลัยแพทย์ทหาร ไม่ใช่มหาวิทยาลัยชื่อดังที่ชัชใฝ่ฝัน ทำให้ชัชรู้สึกว่า คนที่ยินดีกับชัชก็ยังมี แม้ว่าเพื่อนทุกคน กระทั่งคนในครอบครัวของชัชเอง ล้วนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าชัชน่าจะทำได้ดีกว่านี้ เพราะชัชเคยเป็นถึงที่สองของประเทศ.. ไม่มีใครยินดีที่ชัชสอบติด มีเพียงธาร ที่บอกชัชอย่างตื่นเต้นเอาจริงๆ ว่า "ได้เป็นทหารด้วย ติดยศด้วยนะ เท่ดีออก สาวๆ เดี๋ยวนี้บ้าเครื่องแบบนะชัช" "แล้วธารละบ้าเครื่องแบบไหม" ชัชเคยถามเย้าๆ ธารหัวเราะเสียงใส ตอบอย่างไม่ปิดบัง "บ้ามากๆ เลยละชัช รู้ไหม ชายในฝันของธารมีอยู่สองอาชีพ หมอกับทหาร นี่ชัชจะได้เป็นหมอทหาร อย่างนี้น่ะ สุดยอดเลยชัช ธารต้องหลงรักชัชแน่ๆ เลย" ธารเข้าใจชัชมากกว่าใครๆ คงเป็นเพราะธารเองก็ผ่านเรื่องราวทำนองเดียวกับชัชมาเหมือนกัน เพราะธารก็เคยบ่นกับชัช ว่าธารเรียนแย่ลง เพราะภาษาธารสู้เขาไม่ได้ ธารเองก็เป็นความหวัง เป็นหน้าตาของครอบครัว แต่ธารก็เรียนไม่ไหว บางครั้งธารก็โทร.มาร้องไห้กับชัช ก็คงเหมือนๆ กับที่ชัชเคยบ่นกับธาร เพียงแต่ชัชยังไม่เคยร้องไห้ให้ธารได้ยินเท่านั้นเอง จนธารออกปากเสมอว่า-อยากเก่ง อยากเข้มแข็งได้อย่างชัชจัง- ธารอาจจะไม่รู้ตัว ว่าชัชเล่าปัญหาต่างๆ ของตัวเองให้ธารฟังมากกว่าใคร และธารก็เต็มใจรับฟัง เป็นห่วงเป็นใยชัชอย่างจริงใจจนบางครั้งชัชก็ละอายแก่ใจ หงุดหงิดว่าทำไมหนอ ชัชเองจึงไม่รู้สึกกับธารอย่างที่ธารรู้สึกกับชัช ธารรักชัช ชัชรู้ รู้เพราะรู้จักธารดี ชัชเองก็อยากจะรักธาร เพียงแต่ชัชเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ทำไมชัชจึงไม่รักธารเสียที หลายเดือนเต็มทีที่ธารเงียบหายไป นับจากวันที่ธารโพสต์แสดงความยินดีกับชัชในวันนั้น ชัชเข้าไปโพสต์แซวธารในเวบไซต์ของห้องสองสามครั้ง หากก็ยังไม่มีคำตอบจากธาร ธารโกรธชัชหรือเปล่าหนอ หรือธารกำลังยุ่งอยู่กับชีวิตของธารจนลืมชัชเสียแล้ว ชัชอยากคุยกับธาร อยากจะโอดครวญกับธารอย่างที่เคยทำ ว่าคนในรูป-ที่ถ่ายคู่กับชัชในวันรับกระบี่ ทิ้งชัชไปอีกแล้วละธาร ชัชอยากให้ธารมาปลอบใจ กระทั่งกระแนะกระแหนชัชอย่างเคย ตอนนี้ธารอยู่ที่ไหนกันนะ.. ชัชเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นอย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านั้น แม้จะเหงาเมื่อธารห่างหายไป แต่ชัชก็ไม่เคยติดต่อธารไปก่อนสักครั้ง นอกจากธารจะติดต่อมาเอง ธารอาจจะเสียใจ น้อยใจ เพราะชัชเองไม่เคยตอบจดหมายหรืออีเมลล์ธาร ไม่เคยแม้แต่จะโทรไปหาธารก่อนสักครั้ง แต่ธารก็ยังกลับมาหาชัชเสมอ สิ่งนี้ทำให้ชัชเชื่อมั่นว่า แล้วธารก็จะกลับมา เพราะธารรักชัชมากมาย ชัชเข้าสู่เวบไซต์นิยายสำหรับนักเขียนหน้าใหม่ ที่ธารแนะนำชัชมานานเต็มที ธารบอกว่า ธารเขียนเรื่องไปลง ก็คงเรื่องอย่างที่ธารชอบเขียนนั่นแหละ ชัชโดนบังคับอ่านมาหลายต่อหลายเรื่องเข้าไปแล้ว ชื่อเวบไซต์นั้นชัชจดทิ้งไว้โดยไม่ได้ใส่ใจนัก หากวันนี้ เมื่อความคิดถึงธารวาบขึ้นมาอย่างรุนแรง ชัชจึงเปิดเข้ามาอ่าน หวังจะโพสต์แซวธารอย่างที่เคยทำในเวบไซต์ของห้อง.. หากก็ต้องสะดุดใจกับชื่อเรื่อง "ทานตะวัน" เดี๋ยวนี้ธารเขียนเรื่องยาวขนาดเกือบสี่สิบตอนจบด้วยหรือนี่ เมื่อก่อนธารแค่เขียนเรื่องสั้น ส่งมาให้ชัชช่วยอ่าน แล้วชัชก็จะล้อเลียนธารสนุกไปทุกครั้ง แล้วนี่ยังมีข่าวบอกว่านิยายของธารจะตีพิมพ์ออกมาเร็วๆ นี้ ธารก้าวไปไกลเหลือเกิน ธารตามหาความฝันของธารเจอแล้วซินะ ต่อไปนี้ธารจะได้เลิกบ่นเสียทีว่า ธารทำอะไรไม่เก่งอย่างใครเขาเลย นี่ไงล่ะ.. ธารทำได้แล้วไง.. ชัชอมยิ้มขันเมื่อคลิกเข้าไปอ่าน ก่อนจะสะดุดใจอีกครั้งกับชื่อตัวละครและรายละเอียดอื่นๆ ในเรื่อง ชื่อของชัช! บุคลิกก็ชัช แม้แต่ถ้อยคำเล็กๆ น้อยๆ นั้นก็เป็นคำพูดของชัช ชื่อสถาบันที่ชัชได้เรียนในเรื่อง ก็เป็นสถาบันที่ชัชใฝ่ฝัน ชัชได้เรียนในที่ๆ เคยอยากเรียน ได้ทำในสิ่งที่เคยอยากทำ ได้เป็นอย่างที่ชัชอยากเป็น ทุกๆ อย่าง ทุกความฝัน ธารสร้างความฝันของชัชให้เป็นจริงอย่างสมบูรณ์แบบในเรื่องนี้ แต่ฝันของธารไม่ได้เป็นจริง-ไม่มีตัวละครที่ชื่อธาร หรือมีอะไรใกล้เคียงกับธารอย่างที่ชัชคิดว่าจะมี ชัชเป็นพระเอก และนางเอกของชัชก็เป็นใครคนหนึ่งที่ไม่มีตัวตน หากเป็นคนในฝันของชัช-อย่างที่ชัชเคยบอกกับธารทุกประการ แม้แต่ชื่อของเธอคนนั้น ธารก็ยังไม่ลืมที่จะใช้ชื่อของคนที่ชัช-เคยคิด-ว่าชัชรักมากที่สุด อย่างที่ชัชเคยบอกธาร ชัชอ่านเรื่องทั้งหมดจนจบ แม้จะใช้เวลาเกือบทั้งคืน เป็นสุข สมหวัง และเจ็บปวดไปกับตัวละครของธาร พร้อมกับรับรู้ถึงหัวใจรักของธารที่ถ่ายทอดลงในเนื้อเรื่อง ธารลงท้ายไว้อย่างเศร้าสร้อยว่า วันหนึ่งธารอาจจะบอกชัช ว่าธารรักชัชเพียงใด แม้ว่าชัชจะไม่เคยมองเห็นแสงสลัวของไม้ขีดไฟอย่างธาร ชัชยิ้มให้กับคำสุดท้ายของธาร เห็นซิธาร ชัชเห็นมานานแล้ว เพียงแต่ชัชอาจจะโง่ไปหน่อยที่ไม่ยอมรับกับตัวเองเสียทีว่าชัชก็แคร์ธาร จนวันนี้-วันที่ชัชคิดถึงธารเหลือเกิน.. ชัชยิ้มกับรูปถ่ายน่าขันของธารอีกครั้ง จรดปลายนิ้วกับริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ก่อนจะแตะลงกับริมฝีปากของคนในรูปด้วยความรู้สึกอ่อนโยนในหัวใจ บอกตัวเองอย่างหนักแน่นเป็นครั้งแรกว่า นางเอกของชัช มีคนเดียว คือธาร! ++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : โยษิตา - [ 27 ก.ย. 48 01:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "พรุ่งนี้งานวันแถลงข่าวเปิดตัวหนังสือธาร ชัชจะมาไหม" ธารถามเสียงใสมาตามสาย น้ำเสียงนั้นบอกความตื่นเต้น สุขใจอย่างชัดเจน จนชัชอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ "ไม่แน่ใจว่าจะว่างหรือเปล่าเลยธาร" ชัชแบ่งรับแบ่งสู้ ตามองตารางเวรบ่าย แลกกับใครได้ไหมนะ ยังไงชัชก็ตั้งใจจะไปนั่นแหละ เพียงแต่อยากเซอร์ไพรส์ธาร ชัชยังไม่ได้เจอธาร แม้ว่าธารจะเรียนจบ และกลับมาเมืองไทยได้ร่วมสองเดือนแล้ว แต่เวลาว่างทั้งของธารและชัชไม่ตรงกันเสียที และธารก็ดูห่างเหินกับชัชอย่างไม่เคยเป็น ธารเพียงแต่โทร.มาบอกว่าธารกลับมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะแวะมาหาชัชเหมือนเคย ธารอาจจะมีงานยุ่ง หรือน้อยใจชัชอย่างที่ผ่านๆ มา เพราะยังไงชัชก็พูดอะไรดีๆ กับธารไม่ได้จนแล้วจนรอด ทำไมนะ ชัชพูดหวานๆ บอกรักผู้หญิงมานับคนไม่ถ้วน แต่ทำไมกับธาร ชัชถึงพูดอะไรออกไปไม่ได้เสียที พรุ่งนี้ก่อนนะธาร พรุ่งนี้ชัชจะไปงานเปิดตัวหนังสือของธาร ทำให้ธารประหลาดใจ และดีใจมากๆ ไงล่ะ แล้วชัชจะบอกธารเสียที ว่าธารมีค่ากับชัชมากแค่ไหน ชัชอาจจะใจร้ายกับธารมามากมาย แต่ชัชก็มั่นใจ ว่าธารจะให้อภัยชัชได้ไม่ยาก ธารจะทำหน้าอย่างไรนะ ถ้าได้ยินจากปากชัชว่า -ชัชรักธาร- และต่อไปนี้ ชัชจะไม่ใจร้ายกับธาร ธารจะเป็นคนที่ชัชคิดถึงเป็นคนแรก-อย่างที่ธารนึกถึงชัชเป็นคนแรกเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไร "เหรอ" เสียงธารหมองลงนิดหน่อย ก่อนจะกลับเป็นปกติดังเดิม เป็นธารคนเดิมที่ไม่เคยโกรธชัช ไม่ว่าชัชจะเย็นชากับธารอย่างไร "มาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แล้วธารจะแวะเอาไปให้ชัชเล่มนึงแล้วกันนะ" "ขอหลายๆ เล่มได้ไหม ว่าแต่เมื่อไหร่จะเอามาให้ล่ะ ไม่ได้เจอกันหลายปีแล้ว คิดถึงธารนะ" ชัชทำเสียงอ้อน อย่างที่รู้ว่าธารชอบฟังนัก แม้ว่าธารจะเข้าใจว่าชัชพูดเล่นๆ อย่างที่เคยพูดกันมาหลายต่อหลายปี "คิดถึงเหมือนกัน แต่ธารไม่ค่อยว่างเลย อยากเจอชัชจะแย่" ธารกลับตอบอย่างอารมณ์ดี ด้วยถ้อยคำที่ธารคงใช้กับชัชจนชินเสียแล้วโดยไม่รู้สึกอะไรเช่นกัน "แล้วจะนัดวันอีกทีแล้วกันนะ ธารต้องวางแล้วละชัช แล้วเจอกันนะ" ธารวางสายไปแล้ว ชัชไม่ได้ลังเลเลยเมื่อกดหมายเลขติดต่อภายใน กรอกเสียงลงไปอย่างแจ่มใสว่า "พรุ่งนี้ผมจะป่วย จะลางานหนึ่งวัน ช่วยบอกใครมาอยู่เวรบ่ายแทนหน่อยนะ" +++++++++++++++++++++ ชัชตื่นสาย บอกตัวเองว่าคงเป็นเพราะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ น่าขัน คนอย่างชัชน่ะหรือที่จะมาตื่นเต้นเมื่อจะได้ไปพบธาร ที่ผ่านๆ มา มีแต่ธารที่ตื่นเต้นทุกครั้งยามเจอหน้ากัน แต่ครั้งนี้ชัชก็ตื่นเต้น อาจจะมากกว่าที่ธารเคยตื่นเต้นเสียอีก ชัชก้าวลงจากรถพร้อมด้วยดอกทานตะวันขนาดเล็กที่มัดรวมเป็นช่ออย่างเก๋ในมือ ที่ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงตระเวนหาทั่วกรุงเทพฯ จนได้อย่างที่ต้องการ ดอกไม้ช่อแรกในชีวิตที่ชัชจะให้ธาร ดอกไม้ที่ธารรัก จากมือคนที่ธารรัก ธารคงจะเป็นสุขนักหนา กับวันแห่งความสำเร็จนี้ ชัชผิวปากอย่างอารมณ์ดี มองดอกไม้ในมือด้วยความรู้สึกว่ามันสวย สวยอย่างที่ชัชไม่เคยเห็น ชัชอาจจะเคยให้ดอกไม้ผู้หญิงมาหลายสิบช่อ แต่ไม่เคยมีดอกไม้ช่อไหนที่ชัชรู้สึกว่ามันสวยเอาจริงๆ อย่างที่ชัชรู้สึกกับดอกไม้ช่อนี้เลย ภายในห้องแถลงข่าวเงียบผิดปกติ ชัชรู้ตัวว่าตัวเองมาสาย หากงานก็ยังไม่น่าจะเลิกเร็วขนาดนี้ นักข่าวบางส่วนยังจับกลุ่มคุยกันอยู่ในบริเวณงาน ชัชตรงเข้าไปถามอย่างงุนงง ก่อนจะได้คำตอบที่ทำให้ชัชแทบหยุดหายใจ นี่ชัชยังฝันอยู่ใช่ไหมธาร.. ชัชวิ่ง วิ่ง และวิ่ง ด้วยความเร็วที่ธารมาเห็นก็คงปรบมือให้ ยิ้มด้วยริมฝีปากและดวงตา ก่อนจะบอกอย่างชื่นชมว่า -ชัชเก่งจัง- อย่างที่ธารเคยพูดกับชัชเสมอ เมื่อชัชบอกว่าชัชทำอะไรได้ดี เพราะชัชเป็นคนเก่ง คนดี คนสมบูรณ์แบบเสมอในสายตาธาร แต่ชัชก็ไม่เคยพอใจในตัวเองเสียที-อย่างวันนี้ ชัชก็รู้สึกว่าชัชวิ่งช้าเหลือเกิน และชัชก็ขับรถได้ช้าอย่างไม่เคยเป็น นานราวกับชั่วกัลป์-ในความรู้สึกของชัช กว่าชัชจะมาถึงที่ๆ ธารนอนหลับตา สุขสงบราวกับกำลังหลับฝัน ดวงหน้าเรียบๆ ไม่มีอะไรสะดุดตานั้นแผกไป คงเพราะบาดแผลขนาดใหญ่ที่ศีรษะ รอยเลือดยังซึม หากรอยยิ้มที่ยังค้างอยู่ที่ริมฝีปากนั้นราวกับจะบอกว่า ธารไม่ได้เจ็บปวด ธารเป็นสุขนักหนากับวันสำคัญของธารวันนี้ แม้ว่าชัชจะไม่มา แต่ธารก็ได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อบอกชัช ว่าธารรักชัช วันนี้ความฝัน-ทั้งของชัชและของธารเป็นจริงแล้ว ใครคนหนึ่งยื่นห่อของขวัญขนาดย่อมให้ชัช ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือหนังสือที่ธารบอกว่าจะเอาไปให้ชัช ห่ออย่างประณีตด้วยฝีมือธารเอง กระดาษห่อสีฟ้าครามอย่างที่ชัชชอบ แม้จะยับยู่ยี่และเปื้อนเลือด-เลือดของธาร หากชัชก็รู้ว่าธารตั้งใจทำให้ชัชเพียงใด อย่างที่ธารเคยทำอะไรต่ออะไรให้ชัชมาตลอด เสียงใครคนหนึ่งบอกแว่วๆ ว่า ธารถือหนังสือเล่มนี้อยู่ในมือตลอดเวลา แม้ขณะขับรถ จนอาจเป็นสาเหตุของอุบัติเหตุที่ธารประสบ แม้แต่นาทีสุดท้ายของชีวิต เมื่อธารหยุดหายใจท่ามกลางความสิ้นหวังของแพทย์ มือของธารก็ยังกำหนังสือของธารแน่น หนังสือที่ใครๆ ก็เข้าใจว่า ธารรักมันเพราะเป็นหนังสือเล่มแรกในชีวิตธาร.. มีแต่ชัชเท่านั้นที่รู้ว่า ธารรักมันเพราะอะไร ชัชมองกระดาษห่อที่ยับเยินด้วยแรงกระแทก ถ้าธารอยู่ตรงนี้ธารคงขอโทษขอโพยชัชยกใหญ่ ก่อนจะบอกว่าธารจะทำให้ชัชใหม่นะ อันนี้มันไม่ดีเลย-อย่างที่ธารเคยบอกกับชัชทุกครั้งที่ธารรู้สึกว่าสิ่งที่ธารทำให้ชัชนั้นยังไม่ดีพอ ทั้งที่-ธารอาจจะไม่รู้-ว่าไม่เคยมีใครทำอะไรดีๆ ให้ชัช เหมือนอย่างที่ธารทำสักคนเดียว.. ไม่เคยมี.. ชัชมาช้าไปอีกแล้วใช่ไหมธาร เหมือนที่ชัชเคยไปสายครั้งหนึ่งในวันที่ธารจากไปเรียนยังต่างแดน วันนั้นธารคงน้อยใจชัช ชัชรู้ แต่ชัชก็ไม่เคยเอ่ยปากขอโทษธาร ชัชทำร้ายธารมากมาย เพราะความโง่ของชัช และความมั่นใจว่าธารจะรักชัช ธารจะไม่จากชัชไปไหน ถึงธารจะไม่เคยบอก ชัชก็รู้ว่าธารรักชัช แต่ธารล่ะ.. ธารรู้บ้างไหมว่าชัชรักธาร.. ธารเคยรู้บ้างไหมหนอ.. ชัชวางช่อดอกทานตะวันลงในมือธาร แตะปลายนิ้วลงกับริมฝีปากอันระบายด้วยรอยยิ้มนั้นอย่างทนุถนอม ไม่อยากให้สัมผัสของชัชรบกวนนิทราอันแสนสุขของธาร ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ริมหูธารอย่างอ่อนโยน ด้วยถ้อยคำจากหัวใจ.. ธารจะรู้ไหม ว่าคราวนี้ชัชไม่ได้พูดหวานๆ กับธารโดยไร้ความหมายอย่างที่เคย หากเป็นความหวาน ความอ่อนโยนแท้จริงจากหัวใจชัช ธารลืมตาก่อนได้ไหม ฟังชัชพูดอะไรดีๆ กับธารเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายจะได้ไหม อย่างน้อยชัชก็อยากให้ธารรู้ว่า ธารไม่ใช่ไม้ขีดไฟ ธารเป็นดวงตะวันของชัชต่างหาก ดวงตะวันเพียงดวงเดียวที่ดอกทานตะวันงี่เง่าอย่างชัชไม่เคยหันไปมอง.. ชัชซบหน้าลงกับฝ่ามือที่เย็นเยียบของธาร ปล่อยให้น้ำตารินออกมาโดยไม่อายใคร ธารเห็นไหม นี่ไงชัช-คนเก่ง คนเข้มแข็ง ฮีโร่ของธาร กำลังร้องไห้อย่างหมดสภาพต่อหน้าธาร ชัชไม่เก่ง ชัชไม่เข้มแข็งอย่างที่ธารคิดหรอกนะ ถ้าต้องอยู่โดยไม่มีธาร ธารยังอยู่ตรงนี้หรือเปล่าหนอ ธารยังอยู่ใช่ไหม ชัชรู้ ว่าธารคงจะยังรอชัช แม้ว่าชัชจะมาช้า หรือแม้แต่จะไม่มา ธารก็จะรอ เหมือนๆ ที่ธารรอชัชมาตลอด.. ธารได้ยินคำๆ นี้ของชัชไหม คำที่ชัชตั้งใจจะมาบอกกับธารในวันนี้ หากธารก็ไม่อยู่รอชัชเหมือนที่ธารเคยรอ.. ชัชรักธาร! ธารได้ยินไหม ชัชรักธาร.. ไม่มีเสียงตอบจากดวงตะวันของชัช หยดน้ำตาหยดหนึ่งหยดลงต้องกลีบอ่อนของดอกทานตะวัน สะท้อนลำแสงสุดท้ายของดวงตะวันที่ลอดผ่านบานหน้าต่างเข้ามา.. ก่อนที่ดวงตะวันดวงนั้นจะลับไปจากขอบฟ้า.. เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย สาดแสงในใจไม่นาน ดอกเหลืองอำพัน จึงหันมามอง และพบเพียงกองเถ้าถ่าน เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย เพราะรักจริงใจอย่างนั้น เพียงแค่เธอหัน เพียงแค่เธอมอง.. ก็พอ.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ โดยแรงบันดาลใจจากเพลง "ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน" ของคุณวิยะดา โกมารกุล ณ นคร คำร้องโดยคุณประภาส ชลศรานนท์ ทำนองโดยคุณเกียรติศักดิ์ เวทีวุฒาจารย์ จากคุณ : โยษิตา - [ 27 ก.ย. 48 01:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วน้ำตาพาลจะไหล... กว่าจะรู้ว่าสายเกินไป ก็ต้องเสียสิ่งที่รักไปก่อนเสมอ จากคุณ : Little Angel (I_am_Nin) - [ 27 ก.ย. 48 06:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หงะ ทำไมต้องให้ตายด้วยล่ะ จากคุณ : scottie - [ 27 ก.ย. 48 13:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าไม่ได้นั่งในทีทำงานคงร้องไห้ออกมาแล้ว ตตอนนี้สภาพของเรากับธาร ก็ไม่ต่างกันเท่าไร ระยะเวลาอาจสั้นกว่าเพราะมันดำเนินมา 2 ปีเอง แต่...เราก็ยังเป็นน้องสาวที่เข้าใจพี่ชาย...เสมอมา เป็นที่ปรึกษาเรื่องงาน...ธุรกิจ...ความฝัน...แล้วก็ความรัก พี่ชายรู้นะว่าน้องสาวคนนี้คิดยังไง...แต่พี่ก็รักษาความสัมพันธ์ระหว่างเราไว้เท่าเดิม บางครั้งก็คิดเหมือนกันว่าเรานี่ บ้าหรือเปล่านะ กำลังรออะไรอยู่หรือเปล่า หรือว่าเมื่อไร ที่พี่จะหันมา หรือบางครั้งก็มีแอบคิด ถ้าเราเจอพี่ก่อนที่พี่จะพบแฟนของพี่ แล้วพี่จะเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า แต่นั่นแหละ ตอนนี้...เราก็ยังมีความสุขกับคำว่าน้องสาวและการมีพี่ชายที่แสนดี(หรือเปล่า) เพราะเราก็คิดว่าการยังได้พบกัน ยังดี กว่าที่จะไม่เจอกันเลย จากคุณ : ไม้ขีดไฟอีกก้าน - [ 27 ก.ย. 48 13:49:12 A:61.91.227.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฮือๆ เศร้าอะค่ะ สงสารธารจัง จากคุณ : nongwin - [ 27 ก.ย. 48 15:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เศร้าจังเลยค่ะ แต่ทำไมเราถึงชอบเรื่องที่ต้องจบด้วยการจากลาอย่างนี้ด้วยก็ไม่รู้ ซาดิสต์ป่าวเนี่ย จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 27 ก.ย. 48 16:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 T^T น้ำตาไหลมาเป็นโอ่งเลยอ่ะ TT^TT เฮ้อ..ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ "ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน"...^ ^ จากคุณ : มิรันตี - [ 27 ก.ย. 48 17:43:11 A:58.10.115.77 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บางครั้งเราก็ทำร้ายจิตใจคนที่ใกล้ตัวเราโดยที่ไม่ทันได้รู้สึกตัว กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็สายหรือเกือบสายเสียแล้ว จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 27 ก.ย. 48 23:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เศร้าจัง แต่เพลงนี้เพลงโปรดเลยนะเนี้ย จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 28 ก.ย. 48 19:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหะๆ เรื่องนี้เศร้าเกินไปหรอคะ ^^' คนเขียนซาดิสม์ เขียนเป็นแต่เรื่องเศร้าๆ ง่ะค่ะ ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ++Little Angel (I_am_Nin)++ อ่ะ เอาผ้าเช็ดหน้ามาให้เช็ดน้ำตาค่ะ ^^ ++scottie++ คนเขียนซาดิสม์อะค่ะ เขียนเรื่องไหนตัวละครปางตายกันหมด ^^' (หรือบางทีก็ตายจริงๆ เลย) ++ไม้ขีดไฟอีกก้าน++ จริงๆ คุณอาจจะเป็นดวงตะวันของเค้าก็ได้นะคะ อย่าเพิ่งท้อนะๆ ^^ (มาแนวศิราณี) ++nongwin++ เศร้าอีกคนแย้ว คนเขียนใจร้ายนิ นี่แน่ะๆ ++ชมสิจ๊ะ++ เย้ เจอคนคอเดียวกันแล้ว ชอบเรื่องเศร้าสะเทือนขวัญ เอ๊ย สะเทือนใจ เหมือนกันค่ะ ^^ ++มิรันตี++ ง่า งั้นเอาผ้าเช็ดหน้ามาให้ซับน้ำตาอีกคนค่ะ ^^' ++โอเลี้ยงแก่ๆ++ ใช่ค่ะ ยิ่งใกล้ ยิ่งทำร้ายกันง่าย เนาะ T_T ++หยกสีน้ำผึ้ง++ เพลงโปรดเหมือนกันเลยค่ะ ชอบเนื้อเพลงมากๆ เลย ^^ ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค่ะ แล้วพบกันใหม่เร็วๆ นี้ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 30 ก.ย. 48 00:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เศร้าจังค่ะ งือ สงสารจังเลยค่ะ จากคุณ : coolning - [ 30 ก.ย. 48 07:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ง่า เอาผ้าเช็ดหน้ามาให้คุณ coolning ซับน้ำตาอีกคนละกันค่ะ ^^' ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 30 ก.ย. 48 22:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แอบอินไปกับเรื่องของธารเลยเชียว ชอบเรื่องนี้นะคะ ถ้าไม่จบแบบนี้ บางครั้งการมีชีวิตอยู่ต่อไป อาจจะเศร้ายิ่งกว่าการตายจากกันซะอีก จากคุณ : jjaeng - [ 1 ต.ค. 48 23:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่าน คุณ jjaeng ซาดิสม์เหมือนคนเขียนเลยอะค่ะ เย้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 2 ต.ค. 48 23:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ชอบมากเลยค่ะ อยากปรบมือให้ดัง ๆ เลยค่ะ ให้แง่คิดดีด้วยนะคะ\(^-^)/ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 48 14:46:13 จากคุณ : อันติกา (อันติกา) - [ 14 ต.ค. 48 14:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เศร้ามากกกกกกกก สงสารธารที่ไม่มีโอกาสได้ฟังคำว่า "รัก"จากชัช ฮือๆๆๆๆ จากคุณ : เจ้าหญิงReeya (เจ้าหญิงreeya) - [ 14 ต.ค. 48 23:01:47 ]