ความคิดเห็นที่ 1 . (57) เรื่องชวนตะลึงของไมเคิล          อาหารเที่ยงของโมนาและไมเคิลประกอบไปด้วยชีสด็อกสองอันกับเฟรนช์ฟราย ที่ร้านเดอะโนเบิลแฟรงค์เฟอร์เตอร์บนถนนโพล์คสตรีท          "ฉันน่าจะเปลี่ยนสีเล็บใหม่ว่ะ"  โมนาว่า          "อะไรนะครับ คุณผู้หญิง"          "เล็บสีเขียวกับรถเข็นขายไส้กรอกนี่ดูไงก็ไม่ส่ออุดมการณ์ว่ะ ออกจะอุบาทว์ซะมากกว่า"          ไมเคิลหัวเราะ  "ยังกะหลุดมาจากหนังเรื่อง 'เกรย์การ์เด้นส์' แน่ะแก  ดูไปก็เหมือนผู้ดีตกยากนะ"          "เออว่ะ ก็มีส่วนถูกอยู่เหมือนกัน  ตอนนี้เรามาถึงชายแดนแห่งความอัปยศทางการเงินแล้วว่ะตาหนู  ซองขาวฉันคงไม่พอให้เราใช้ชีวิตแบบเดิมได้แล้วล่ะ"          เธอพูดทีเล่นทีจริง และไมเคิลก็รู้          "โมนา... ฉันไปหานายหน้าสมัครงานมาแล้ว  อีกซักพักเขาคงมีงานเสิร์ฟมาให้ฉันทำนะ  ไม่อยากให้แกคิดว่าฉันนั่งกินนอนกินเกาะแก..."          "รู้น่า ไมเคิล  จริงๆ นะ ฉันแค่คิดดังๆ เท่านั้นเอง  คงเพราะตอนนี้เราไม่ได้จ่ายค่าเช่าบ้านมาเดือนนึงแล้ว และฉันก็รู้สึกแปลกๆ  มิสซิสแมดริกัลแกต้องทำไม่รู้ไม่ชี้แน่... แต่แกก็มีค่าใช้จ่าย แล้วยังภาษีอีก  ฉัน..."          "อะฮ่า!"  ไมเคิลชูแท่งเฟรนช์ฟรายขึ้นแทนเครื่องหมายตกใจ  "ฉันยังไม่ได้เล่าเรื่องแผนเงินด่วนของฉันให้แกฟัง"          "ตายชัก  นี่ฉันจะทนฟังไหวมั้ยเนี่ย"          "ร้อยดอลเชียวนะ เบบี้เค้กส์  ภายในคืนเดียว"  เขาดีดเฟรนช์ฟรายอันนั้นใส่ปาก  "ทนฟังไหวมั้ยล่า"          "มันจะไม่หนาวไปหน่อยเหรอแก ไปยืน 'ขาย' อยู่ตรงหัวมุมถนนพาวเวลกับเกียรี่เนี่ยนะ"          "ขำตายเลย แม่สาวน้อยมหัศจรรย์  ตกลงแกจะฟังรึเปล่า"          "ว่ามา"          "ฉัน ตาหนูไมเคิล โทลลิเวอร์ จะเข้าประกวดเต้นกางเกงในขาสั้น ที่เดอะเอ็นด์อัพ"          "อย่าล้อเล่นน่า!"          "ฉันเอาจริง โมนา"          และเขาหมายความอย่างที่พูด          อีกฟากหนึ่งของเมือง ที่ฮัลเซียนคอมมิวนิเคชั่น  เอ็ดการ์ ฮัลเซียนเรียกบีชชั่มเข้ามาพบในห้องทำงาน          "นั่งสิ"          บีชชั่มแสยะยิ้ม  "ขอบคุณครับ"  เขานั่งลงไปก่อนแล้ว          "ฉันว่าเราต้องคุยกันหน่อย"          "ได้เลยครับ"          "ฉันรู้ว่าแกคิดว่าฉันเขี้ยว  แต่เราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว แกว่ามั้ย"          บีชชั่มยิ้มแหย  "ก็ไม่ถึงขนาด..."          "แกจริงจังกับธุรกิจของเรารึเปล่า บีชชั่ม"          "อะไรนะครับ"          "แกสนใจใยดีมันมั่งมั้ย ไอ้งานโฆษณาเนี่ย  แกอยากทำมันไปทั้งชีวิตรึเปล่า"          "เอ้อ ผมคิดว่า ผมได้แสดงอย่างชัดเจนแล้วนะครับว่า..."          "แกจะ แสดง อะไรไว้ก็ช่างมันเถอะ ให้ตายสิ  แก รู้สึก ยังไงตะหาก  บอกมาตรงๆ ว่าแกทนใช้ทั้งชีวิตคอยดันไอ้ถุงน่องนี่ไหวมั้ย"          บีชชั่มนึกขึ้นมาแล้วก็หนาว แต่เขารู้ว่าควรจะตอบว่ายังไง  "มันเป็นอาชีพของผม"  เขาเน้น          เอ็ดการ์ดูอ่อนล้า  "ก็ใช่  หรือไม่จริง"          "ครับท่าน"          "แกต้องการตำแหน่งฉันใช่มั้ย"          "ผม..."          "ฉันไม่ จ้าง คนที่ไม่ต้องการตำแหน่งของฉัน บีชชั่ม"          บีชชั่มแยกขาออกจากท่าไขว่ห้าง คราวนี้รู้สึกมึนงงอย่างแรง  "ครับท่าน อันนั้นผมเข้าใจได้"          "ฉันอยากคุยกับแกตอนที่ดีดีไม่อยู่บ้าน  คืนนี้ว่างไปนั่งดื่มกันที่คลับมั้ย"          "ได้ครับท่าน"          "เรื่องที่เราคุยกันเป็นความลับสุดยอด แกเข้าใจมั้ย"          "ครับท่าน . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 14:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . (58) เรื่องเล่าของครอบครัว          แอนนารอเขาอยู่ที่โรงแรมเดอะซีลร็อคอินน์          "คนต้อนรับเขามองคุณแปลกๆ รึเปล่าคะ"  เธอถาม          "ไม่เลย ให้ตายสิ  ผมไม่เคยถูกดูหมิ่นขนาดนี้มาก่อนเลยนะ"          เธอยิ้มให้เขา  "ฉันก็เสียความเชื่อมั่นไปหน่อยนึงเหมือนกันค่ะ  นึกว่าบางทีคุณอาจจะเปลี่ยนใจ แล้วก็หนีไปกับสาวเปลือยร้านหนังโป๊บิ๊กอัลส์แล้วซะอีก"          "ขอโทษครับ"  เขาจูบหน้าผากของเธอ  "ผมนั่งดื่มกับบีชชั่มที่โบฮีเมียนคลับ  เราคุยกันนานกว่าที่ผมคาดไว้"          "อะไรนะคะ"          "ไม่มีอะไรหรอก  ไม่มีอะไรสำคัญน่ะ  เรื่องงาน...  โอ้โฮ คุณสวยชะมัด"          "แสงไฟมันเล่นกลน่ะค่ะ"  เธอคว้าแขนเขาพาเดินไปที่หน้าต่าง  "นั่นไง ตัวอย่างที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาเลยทีเดียว"          เลยพ้นหมู่ไม้ทะมึนออกไป หินซีลร็อครูปแมวน้ำเรืองรองลึกลับตัดกับพื้นหลังของมหาสมุทร  ดูขาวราวกับภูเขาน้ำแข็งต้องแสงจันทร์          "มหัศจรรย์นะคะ"  เธอบีบแขนเขา          เอ็ดการ์พยักหน้า          "ฉันหมายถึงอย่างนั้นล่ะค่ะ"  เธอขยิบตา  "ถ้าแสงเป็นใจ ขนาดอึแมวน้ำก็ยังสวย"          "แอนนา?"          "คะ"          "ขอบคุณครับ"          "ทุกเมื่อค่ะ"          "ผมรู้สึก..."          "ฉันรู้"          "ฟังผมพูดให้จบก่อน"          "ฉันนึกว่าจบแล้ว"          "ให้ผมพูดจริงๆ จังๆ หน่อยได้มั้ย"          "วินาทีเดียวก็ไม่ได้ค่ะ"          "ผมรักคุณแอนนา"          "งั้นเราก็เสมอกันแล้ว โอเคมั้ยคะ"          "โอเคครับ"          เธอยันตัวอยู่บนศอก เพ่งพินิจใบหน้าของเขา  "พนันกันมั้ยคะ ฉันว่าคุณไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าชื่อคุณมาจากไหน"          "มันเกี่ยวอะไรกับนกนี่แหละ  ใช่มั้ย"          "คุณเคยได้ยินตำนานมั้ยคะ"          "ครั้งนึงนะ แต่ลืมแล้วล่ะ  เล่าให้ผมฟังหน่อยสิ ได้มั้ย"          "ก็ได้ค่ะ  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเจ้าผู้เที่ยงธรรมและรักสันติ ชื่อว่าเซอิกส์ ปกครองอาณาจักรเทซซาลีทางตะวันออกของดินแดนกรีซ  เซอิกส์แต่งงานกับฮัลไซโอนี่ ลูกสาวของเอโอลุส เทพแห่งลม..."          "นี่คุณไปร่ำเรียนเรื่องพวกนี้มาจากไหนกันเนี่ย"          "มาร์กาเร็ตเคยอ่านหนังสือเรื่อง เทพปกรณัมของบัลฟินช์ ให้ฉันฟังค่ะ"          "มาร์กาเร็ต?"          "ที่บลูมูนล็อดจ์ไงคะ  สุภาพสตรีคนที่เปิดบริสุทธิ์ให้คุณไง  เลิกขัดจังหวะฉันซะที"          "ขอโทษครับ"          "อยู่มาวันหนึ่ง เซอิกส์ก็ออกเดินทางท่องทะเลเพื่อไปปรึกษากับผู้พยากรณ์ เพราะน้องชายของเขาตายและเขาเชื่อว่าเป็นเพราะพวกเทพโกรธเคืองอะไรซักอย่าง  ในขณะเดียวกัน ฮัลไซโอนี่ก็มีลางสังหรณ์อันแสนจะร้ายกาจ ว่าเซอิกส์จะตายระหว่างการเดินทาง จึงอ้อนวอนขอร้องสามีไม่ให้ไป"          "แต่แน่นอนว่าเขาก็ไปอยู่ดี"          "แน่นอนค่ะ  ก็เขาเป็นผู้บริหารที่งานยุ่งมากและเธอเป็นแค่เพศหญิงที่ตื่นตระหนกเท่านั้นเอง  ตรงตามสูตรเป๊ะ มีพายุที่ร้ายแรงมากและเซอิกส์ก็ตายจริงๆ  หลังจากนั้นอีกหลายวัน ฮัลไซโอนี่ถึงพบร่างของเขาลอยกลับเข้ามาขึ้นฝั่งตรงที่เขาออกเรือเลยทีเดียว"          "น่าดีใจชะมัด"          แอนนาเอานิ้วกดปากเขาไว้  "ถึงตอนหวานแล้วค่ะ  ทันใดนั้น ฮัลไซโอนี่ก็กลายร่างเป็นนกที่แสนสวยงาม  เธอบินไปยังร่างของคนรัก เกาะบนหน้าอก แล้วเขาก็กลายเป็นนกด้วย  เอโอลุสจึงประกาศว่า ในทุกฤดูหนาว จะมีเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ท้องทะเลจะสงบ เพื่อให้นกฮัลเซียนเอาเศษไม้มาต่อเป็นแพ สร้างรังกกไข่ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป"          "น่ารักดีนะครับ"  เอ็ดการ์ว่า มองขึ้นไปที่เธอ  "พ่อผมมีจินตนาการมากกว่าที่ผมเคยคิดซะอีก"          "ฉันตามไม่ทันแล้วค่ะ"          "พ่อผมตั้งชื่อขึ้นมาเองน่ะครับ  ชื่อจริงๆ คือ ฮาลสไตน์"          "ทำไมกันคะ"          เอ็ดการ์ยิ้มและจูบเธอ  "พ่อคงอยากจะเป็นโบฮีเมียนมั้งครับ" . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 14:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . (59) ชัยชนะของดีดี          ดีดี ฮัลเซียน เดย์แช่อยู่ในน้ำอุ่นลึกสี่ฟุต พยายามหนีบลูกวอลเลย์บอลไว้ระหว่างเข่าสองข้างอย่างยากลำบาก          "อยู่นิ่งๆ นะ"  เธอขบกรามพึมพำ  สิบนาทีที่ผ่านมาเธอยิงตอร์ปิโดใส่ดาราหนังที่ออกกำลังอยู่ข้างเธอสองครั้งแล้ว          ดาราหนังคนนั้นยิ้มอย่างเปิดเผย เป็นการบอกว่าไม่ได้ถือโกรธแต่อย่างใด  "มันดื้อจริงๆ เลยใช่มั้ย  ฉันรู้สึกยังกับเอาขาหนีบเรือเหาะ ฮินเดนเบิร์ก ไว้อย่างนั้นแหละ"          ทั้งที่ยังหนีบลูกวอลเลย์ไว้แน่น ดีดีกระเสือกกระสนที่จะหมุนตัวไปรอบๆ แขนสองข้างเหวี่ยงไกวไปมารัวเร็วอยู่เหนือหัว  กล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายเธอกรีดร้องด้วยความปวดเมื่อย          "ยืดมันค่ะ"  ครูฝึกตะโกนสั่งมาจากข้างสระ  "ยืดดดดดร่างกายอันแสนงดงามนั่นนนนน"          "งดงามเนี่ยนะ"  ดาราหนังคราง  "ก้นฉันแช่น้ำซะเหี่ยวจนดูยังกับลูกพรุนแห้งซันสวีทอย่างนั้นแหละ"          ดีดีส่งยิ้มให้เพื่อนร่วมสระ รู้สึกดีกับความติดดินของผู้หญิงคนที่ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่คับฟ้าบนจอหนัง  พอมองใกล้ๆ รอยแผลเป็นจากการเจาะคอช่วยหายใจที่ตรงฐานคอของเธอยืนยันความไม่เป็นอมตะของเธอเป็นอย่างดี          แต่ตาของเธอเป็นสีม่วง จริงๆ          ดีดีอยู่ที่เดอะโกลเด้นดอร์มาเป็นสัปดาห์ที่สองแล้ว  เธอใช้งานร่างกายจนสุดขีดจำกัดมาตลอดหกวันอันหนักหน่วง  ตื่นตั้งแต่หกโมงสี่สิบห้ามากระหืดกระหอบไปรอบทุ่งในชุดวอร์มสีชมพูจางๆ  ใบหน้าปราศจากเครื่องสำอางตกแต่ง  เส้นผมโปะวาสลีนหนาเปอะไว้จนลีบลู่  นี่มันฆาตกรรมกันชัดๆ แต่เธอก็กำลังใกล้ที่หมายเข้าไปเรื่อยๆ          ใช่มั้ย          เอาเถอะ อย่างน้อยเธอก็ รู้สึก ดีขึ้น  อาหารเช้าบนเตียงดูเลิศเลอขึ้นเพราะเธอตั้งหน้าตั้งตาคอยกิจกรรมลีโอนาร์โด ดาวินชี ตอนเก้าโมงเช้า  แล้วตามด้วยชั่วโมงกระโดดหรรษา  ทำหน้ายามเช้า  โยคะ  ห่อตัวด้วยสมุนไพรของนีพ แล้วก็ยัง...  ให้ตายเถอะ  นี่มัน ต้อง เกิดอะไรขึ้นกับเธอแน่เลย          ตอนพลบค่ำ เธอจะนอนแช่อ่างน้ำวนรูปพัด หัวเราะกิ๊กกั๊กอย่างสุโขกับคุณดาราหนังและพี่น้องชนชั้นสูงสมาชิกคนอื่นอีกครึ่งโหล  เธอรู้สึกราวกับเป็นเด็กสาวๆ อีกครั้ง สงบ เรียบง่าย และอิ่มเต็ม  ความภาคภูมิของเธอกลับคืนมา และทำไมก็ไม่รู้ แม้แต่การควบคุมตัวเองของเธอก็หวนกลับมาด้วยอย่างมหัศจรรย์  ไม่ใช่เพียงครั้งเดียว แต่สองครั้งแล้วที่เธอหว่านล้อมคุณดาราหนังให้ล้มเลิกการนำขบวนไปจู่โจมเจ้าสวนส้มข้างนอก          เธอก้าวข้ามพ้นยอดเนินซึ่งเป็นจุดที่ยากที่สุดมาแล้ว          ดีดีคนเดิม – คนก่อนเจอบีชชั่ม – กลับมาใช้ชีวิตของเธออีกครั้ง  และมันก็รู้สึกดีเป็นบ้า!          "ตายจริง  ไม่อยากจะเชื่อเลย"          "ถ้าดีล่ะก็"  คุณดาราหนังย่นคิ้ว  "ฉัน ไม่ อยากได้ยินนะ"          ดีดีก้าวลงจากตาชั่ง แล้วกลับขึ้นไปอีกครั้ง ขยับตุ้มน้ำหนักไปมา  "ดูสิคะ ดูสิ  ช่วยดูหน่อยได้มั้ย  สิบแปดปอนด์!  ฉันลดสิบแปดปอนด์ในสองอาทิตย์น่ะ!"          "ไม่ปกติแล้วล่ะ  เธอไปหาหมอดีกว่า"          "มันเหลือเชื่อ"          "แล้วเธอคาดหวังบ้าอะไรจากสามพันดอลล่ะจ๊ะ"  คุณดาราหนังเลิกตีหน้าเคร่ง ยิ้มกว้างแผ่กระจายเต็มใบหน้า  เธอโอบดีดีไว้ด้วยแขนที่ยังอวบอยู่ของเธอ  "โอ... ฉันหวังว่ามันทำให้เธอมีความสุขจ้ะ ดีดี"          ชั่วขณะหนึ่ง ดีดีรู้สึกราวกับจะร้องไห้ออกมา  เธอคนนี้ที่เป็นดาราคนดัง – เหมือนเทพธิดา – และ เธอคนนี้ รู้สึกอิจฉาดีดี  ที่บ้านต้องไม่มีใครเชื่อแน่!          ที่บ้านต้องเห็นด้วยสายตาตัวเอง          เธอรู้สึกราวกับเป็นคนใหม่ เมื่อบินจากซานดิเอโกไปยังซานฟรานซิสโก          ผิวเธอเป็นสีแทนผ่อง ตาเธอระยิบระยับไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง  เสื้อยืดสีพีชแนบไปกับเอวของเธอ – เอวของเธอ! – ราวกับว่าไม่มีอะไรจะซ่อนเร้น          ตากลาสีเสียงดังที่นั่งติดกับเธอพ่นพล่ามไร้สาระเรื่องปฏิบัติการเรือดำน้ำอะไรบางอย่างที่เรียกว่า 'ฟริสโก'  ทำให้เธอรู้สึกเบื่อด้วยรายละเอียดไม่รู้จบของภารกิจที่เทรชเชอร์ไอแลนด์          แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก  เธอกำลังรู้สึกดีกับขาอุ่นๆ ของเขาที่เสียดสีขาเธออยู่  เธอรู้สึกถึงความหอมหวานของการกลับมาเป็นโสดอีกครั้ง หลุดพ้นจากความน่าตื่นเต้นอันไร้แก่นสารของบีชชั่ม และหล่มลึกอันน่าสยดสยองอันได้แก่ชีวิตสมรสของเธอ          ก็แล้วทำไมล่ะ  บีชชั่มยังไม่คิดถึงเธอเลยซักนิด  เธอมั่นใจอย่างนั้น และเธอก็มั่นใจด้วยว่าเธอไม่ได้คิดถึง เขา  ตลอดทั้งเดือนมานี่          ตลอดทั้งเดือน...          พระเจ้าช่วย...  ประจำเดือนเธอไม่มา . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 14:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 . (60) บอริสก้าวเข้ามา          วันเสาร์ในฤดูใบไม้ร่วงอันแสนอบอุ่นที่ซอยบาร์บารี่เลน แมรี่แอนเหยียดตัวอย่างเกียจคร้านบนเตียง ดื่มด่ำกลิ่นฉุนของต้นยูคาลิปตัสนอกหน้าต่าง          แมวลายเสือตัวอ้วนเดินอุ้ยอ้ายโผล่มาจากคานด้านนอก เอาหลังถูกับกรอบหน้าต่าง  พอเบื่อแล้วก็ทำเป็นตะปบกระจกสีรูปผีเสื้อที่แขวนไว้บนราวม่าน          แมรี่แอนยิ้มแล้วโยนหมอนไปที่แมว  "บอริส... อย่าสิ"          บอริสถือว่าอาการนั้นเป็นการชวนเล่น  มันกระโจนปุลงบนผืนพรมเลียนแบบฟล็อกคาทิของแมรี่แอน แล้วส่ายอาดๆ ตรงมายังเตียง          "ตาแก่บอริสโชคดีเอ๊ย"  แมรี่แอนเกาหลังหูให้มัน  อดคิดไม่ได้ว่า บอริสมันสวย เป็นอิสระ และมีคนรัก  มันไม่เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง (อย่างน้อยก็ที่ 28 บาร์บารี่เลนนี่) หากแต่ล่อยลอยอย่างเสรีไปในท่ามกลางผองเพื่อนและผู้อุปถัมภ์กลุ่มใหญ่          ทำไม เธอ จะทำอย่างนั้นบ้างไม่ได้ล่ะ          เธอเบื่อและเหนื่อยกับการถูกทิ้ง ทั้งด้านความรัก ความรู้สึก และด้านอื่นทุกด้าน  นี่มันถึงเวลาจัดการกับชีวิตตัวเองเสียทีแล้วกระมัง  ถึงเวลาจัดการกับปัญหาของเธออย่างจริงๆ จังๆ แล้วก็ใช้ชีวิตทุกขณะจิตอย่างเต็มที่ที่สุด          ใช่แล้ว!  เธอกระเด้งตัวออกจากเตียง เล่นเอาบอริสตกใจ แล้วเธอก็หมุนตัวไปรอบๆ ห้องบนปลายเท้า  วันนี้มันช่างวิเศษเสียจริง!  ในเมืองที่มีมนตร์ขลัง ในซอยที่หลุดมาจากหนังสือนิทาน ในที่ซึ่งรถรางคันจิ๋วไต่ขึ้นไปถึงครึ่งทางสู่ดวงดาว และแมวทั้งหลายตะกายเข้ามาทางหน้าต่าง และคนขายเนื้อพูดภาษาฝรั่งเศส และ...          บอริสพุ่งตัวผ่านเธอไป ตั้งใจจะหลีกเลี่ยงอาการหลุดโลกนี้ให้ไกลที่สุด          มันวิ่งจี๋ผ่านห้องนั่งเล่น แต่ไปเจอประตูหน้าปิดอยู่          "จะออกไปข้างนอกเหรอ บอริส  ต้องการอย่างนั้นเหรอจ๊ะ ที่รัก"  แมรี่แอนเปิดประตู แล้วก็ตระหนักว่าตัดสินใจผิดพลาดไปในทันที  บอริสปรี่ไปตามทางเดินแล้วก็มุ่งหาการปกป้องในที่สูง กระโจนขึ้นบันไดไปยังหลังคา          บ้านบนหลังคา          ข้างล่างที่ชั้นสอง ไมเคิลกำลังเสิร์ฟอาหารเช้าให้โมนาบนเตียง  มีไข่ทอดในน้ำ ขนมปังปิ้งจากธัญพืชเก้าชนิด กาแฟอิตาเลี่ยนคั่ว และไส้กรอกฝรั่งเศสจากมาร์เซลกับอองรี  เขาวางถาดลงบนเตียงในขณะที่กำลังผิวปากเพลง "ว้อทไอดิ๊ดฟอร์เลิฟ"          "ไงล่ะ"  โมนายิ้มแยกเขี้ยว  ":-)กันวันละนิด ชีวิตแจ่มใสเชียวนะ"          "พูดออกมาได้ไงน่ะ เบบี้เค้กส์"          "จอนอยู่ไหนล่ะ  ชวนเข้ามาสิ  มานั่งกินด้วยกันนี่แหละ"          "อยู่บ้านเขาน่ะ  เมื่อคืนฉันค้างที่นั่น"          "ตาบ๊องเอ๊ย  นี่แกกลับมาตั้งไกลมาทำอาหารเช้าให้ฉันเนี่ยนะ"          "ฉันต้องเอาผ้าไปส่งซักด้วย"          "เอาผ้าไปส่งซัก  เชื่อก็บ้าแล้ว"          "โทษที  มิสเตอร์ลีรับซักแค่เสื้อเชิ้ตกับผ้าปูที่นอน"  เขาโน้มตัวเข้ามาจูบเธอที่หน้าผาก  "โอเค... ฉันคิดถึงแกนิดนึงน่ะ" "          เมื่อเย็นวาน ไมเคิลเริ่มกิจกรรมยามเย็นโดยการไปงานปาร์ตี้ค็อกเทล จัดโดยนิตยสาร อาฟเตอร์ดาร์ค ที่สแตนฟอร์ดคอร์ท  "ฉันจะบอกแกว่าไงดีโมนา มันวิลิศเลิศอลังการมากเลยแก"          "วิลิศเลิศอลังการ" เป็นคำโปรดอันดับสองของไมเคิล รองจาก "ความรักชั่วยาม"          "ที่จริงเขาเชิญจอนน่ะ  ฉันไม่รู้จักหน้าไหนซักคน... เว้นแต่ถ้าจะนับแท็บ ฮันเตอร์อะนะ"          "อะนะ"          "อายุสี่สิบห้าแล้วยังหล่อระเบิดอยู่เลยแก  ฉันล่ะอยากจะเข้าไปคุย แต่เขามีผู้ชายสไตล์จีคิว ล้อมหน้าล้อมหลัง เต็มไปหมด  แล้วฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาอยู่ดีแหละ  'หวัดดีครับ ผมไมเคิล โทลลิเวอร์  ผมชอบคุณมากกว่าซานดรา ดี มาตลอดเลยนะครับ' "          "ไม่ได้เรื่องจริงอย่างแกว่าแหละ"          "ก็น่าน...ไง  ฉันก็เลยโจ้พิซซ่าจิ๋วซะเปรม แล้วก็คอยหลบตาบ้าจากเบรบเนอร์โมเดลลิ่ง ที่เคยบอกฉันว่าหน้าตาฉันธรรมดาเกินไปที่จะเป็นนายแบบ"          "โธ่ ตาหนูเอ๊ย"          "ยังไงซะเขาก็พูดถูก  โมนาเอ๊ย แกน่าจะได้ ยล คนสวยคนหล่อในห้องนั้นว่ะ  นี่เขาฉีดสเปรย์ใส่ผมกันเยอะซะจนฉันสงสัยว่าต้องทำรายงานผลกระทบสิ่งแวดล้อมก่อนจัดงานแน่"          "ตกลงจะยืนตามแผนเดิมรึเปล่า"  โมนาถามหลังอาหารเช้า          "แผนไหน"          "ประกวดเต้นกางเกงในขาสั้นแกน่ะ"          "นี่ฉันซ้อมมาทั้ง อาทิตย์ เลยนะแม่คุณ  แกจะมาดูด้วยใช่มั้ย  พรุ่งนี้ห้าโมงครึ่ง"          "ไปทำไมกันวะ"          "ไม่รู้สิ... เป็นกำลังใจมั้ง"          "ตาจอนไง"          "ไม่ล่ะ  ฉันไม่อยากให้จอนรู้ว่ะ โมนา"          "โอเค"  เธอตอบเสียงเบา  "ฉันไป" . แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 48 15:06:04 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 48 15:05:21 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 48 15:04:16 จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แง่มๆ งงเล็กน้อยครับ  ส่งตอนที่ 60 (คคห. 4) ไม่ได้ เพราะติดกรองคำ  อ่านแล้วก็หาไม่เจอ (ที่จริงติดกรองคำบ้างน่ะไม่น่าจะแปลกหรอกเรื่องนี้ แต่มาติดเอาตอนที่ไม่ได้ด่ากันเนี่ยสิ งง เอิ๊ก)  เลยตัดส่งทีละย่อหน้า ปรากฏว่าผ่านหมดแฮะ  โชคดีไป  เอิ๊ก มาดูกันดีกว่า คราวนี้มีเรื่องอะไรให้เล่าบ้าง เกรย์การ์เด้นส์ Grey Gardens เป็นหนังเมื่อปี 1975 ครับ เพิ่งออกมาสดๆ ร้อนๆ เลยสำหรับช่วงเวลาในเรื่องนี้  เป็นเรื่องของผู้ดีตกยากที่ตาหนูไมเคิลพูดถึงแหละครับ  แต่คุณ (ยาย) ผู้ดีคนนี้อายุ 80 อาศัยอยู่ในปราสาทโทรมๆ กับลูกสาวสองคน  แล้วก็หนังเรื่องนี้ว่ากันว่าเป็นหนังที่แปลก คือใช้เทคนิคที่สองสาวพูดกับกล้อง แล้วก็ใช้การตัดภาพไปอดีตสลับกับปัจจุบัน อะไรเทือกนั้นครับ ดูรูปแล้ว ก็... อืม... ท่าทางจะแปลกจริงด้วยครับ แหะๆๆ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หินซีลร็อครูปแมวน้ำ Seal Rock มันเหมือนแมวน้ำตรงไหนฟะเนี่ย... หรือมันจะเป็นอึแมวน้ำจริงๆ อย่างเจ๊แอนนาแกว่าหว่า... จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตำนานนกฮัลเซียน Halcyon ฟังจากในเรื่องแล้ว มาดูรูปดีกว่า  อันนี้เป็นรูปตอนที่ราชาเซอิกส์กำลังจะออกเรือครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นกฮัลเซียน [u]Halcyon{/u] ตัวสะกดภาษาอังกฤษของชื่อทั้งหลาย เป็นดังนี้ครับ ราชาเซอิกส์     Ceyx เมืองเทซซาลี     Thessaly ฮัลไซโอนี่     ในเรื่องสะกดว่า Halcyone แต่หลายที่สะกดว่า Alcyone เทพเอโอลุส     Aeolus นกฮัลเซียนเป็นนกในตระกูล kingfisher ครับ  ในดิกฯ ผมแปลว่านกกินปลา นกกระเต็น  ส่วนรังลอยน้ำที่ทำจากเศษไม้ก็มีหน้าตาอย่างในรูปครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรือเหาะฮินเดนเบิร์ก Hindenberg เรือเหาะมันจะมีรูปร่างรีๆ เหมือนลูกรักบี้อะครับ  เมื่อก่อนดูจะเป็นที่นิยมกันดี จนกระทั่งเรือเหาะสัญชาติเยอรมันลำที่ชื่อ ฮินเดนเบิร์ก เกิดการระเบิดปุ๋งไฟลุกท่วมหมดทั้งลำ เมื่อ 6 พ.ค. 1937 ตอนเกือบถึงท่าอากาศยานในนิวเจอร์ซี่ครับ อันว่าเรือฮินเดนเบิร์กนี่ เป็นหนึ่งในสองเรือเหาะที่ใหญ่ที่สุดในโลก  ตั้งชื่อตามประธานาธิบดีเยอรมนีตอนนั้นครับ  ตะแรกเขาออกแบบมาให้ใช้ก๊าซฮีเลียมแบบเดียวกับในลูกโป่งสวรรค์นะ  แต่เนื่องจากอเมริกาตอนนั้นห้ามไม่ให้มีการจัดหาก๊าซฮีเลียมมาให้เอกชนใช้งาน (embargo) ด้วยเหตุผลทางการทหาร  เยอรมนีเลยต้องใช้ไฮโดรเจนแทน แล้วก็มีการดัดแปลงแบบ ซึ่งก็ไม่น่าวิตกอะไร เพราะเยอรมนีมีประสบการณ์ในการใช้ไฮโดรเยนซึ่งติดไฟได้ในการบินมาก่อนแล้ว หลังจากสร้างขึ้นมาในปี 1935 ก็ประสบความสำเร็จดี มีการบินหลายครั้งไปหลายที่รวมถึงข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกด้วย จนกระทั่งมาเกิดอุบัติเหตุเรือปุ๋งๆ ในปี 1937 นี่แหละครับ ที่โด่งดังเป็นเรือเหาะระเบิดไปเลย อันที่จริงก่อนหน้าอุบัติเหตุครั้งนี้ ก็เคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับลำอื่นมาก่อนครับ ส่วนใหญ่เป็นเพราะสภาพอากาศ  แต่ที่อุบัติเหตุครั้งนี้สำคัญมาก เพราะมีการบันทึกภาพขณะไฟลุกออกอากาศทางสื่ออย่างเอิกเกริกครึกโครม  เรียกว่าเล่นเอาคนแขยง จนกระทั่งธุรกิจเรือเหาะปิดกิจการ เท้งเต้งกันไปเลยเชียว คนส่วนใหญ่เชื่อว่าครั้งนี้ตายหมดลำแน่ แต่ปรากฎว่าลูกเรือและผู้โดยสารส่วนใหญ่รอดครับ  ผู้โดยสารเสียชีวิต 13 จาก 36 คน คิดเป็นหนึ่งในสาม ลูกเรือเสียชีวิต 22 จาก 61 คน ก็ประมาณหนึ่งในสามเหมือนกันครับ รูปนี้เป็นรูปไฟลุก  โด่งดังมากครับ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 48 15:53:06 จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อะจ๊าก ไฟล์ใหญ่ไปหน่อย แต่งก่อนครับ  อ้า... ได้ละ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ว่าแล้วก็เอารูปลูกพรุนที่เหี่ยวเหมือนก้นดาราแช่น้ำนานๆ มาฝากครับ แหะๆๆ (รูปใหญ่แต่ไฟล์เล็กครับ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 15:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปิดท้ายครับ แท็บ ฮันเตอร์ Tab Hunter เป็นดาราหนังไม่ดังมากมายอะไร แต่หล่อเหมือนกันนิ  ที่ไปปรากฏตัวในปาร์ตี้นั้นได้ เพราะตะแกเป็นเกย์ด้วยครับ  ค้นรูปแล้ว วาบหวิวมาก ผมเลยคัดมาเป็นพิเศษสำหรับถนนครับ แง่ม ถึงเวลาเข้าครัวแล้วคร้าบบบ... จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 27 ก.ย. 48 16:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^-^ แวะมาเป็นกำลังใจครับ จากคุณ : จิตปาตลี - [ 27 ก.ย. 48 16:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านตอนที่ 15 ยังไม่ทันจะได้ลงชื่อ ตอนที่ 16 ก็กระเด็นเข้าตามาให้อ่านต่อซะแล้ว อุ อุ อุ ว่าแต่ถ้าก้นคุณดาราหนังเหี่ยวได้เหมือนลูกพรุนซันสวีทจริง ๆเหมือนอย่างในรูป คงน่ากลัวไม่ใช่น้อย จากคุณ : sushii (Sushii) - [ 27 ก.ย. 48 18:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่านเชิงอรรถและเอารูป Wang Lee Hom มาฝาก ฮุฮุฮุ เหอ อยากกินลูกพรุนแห้ง จากคุณ : i_tua_yung - [ 27 ก.ย. 48 18:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ... จากคุณ : i_tua_yung - [ 27 ก.ย. 48 19:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ..... จากคุณ : i_tua_yung - [ 27 ก.ย. 48 19:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หมดแว๊ว อาเฮียเข้ากระทู้ลูกช้างเร็วมากมาย เพราะฉะนั้นไปอ่านที่มู๋ตอบไว้ด้วย special for u เลยอ่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 48 19:09:39 จากคุณ : i_tua_yung - [ 27 ก.ย. 48 19:08:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาแปะโป้งค่า อิอิ ป.ล. เห็นรูปข้างบนแล้วใจละลาย   จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 27 ก.ย. 48 20:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อิๆ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ ^ ^ มิรันสงสัยอยู่อันนึงอ่าค่ะ ตรง "แต่เขามีผู้ชายสไตล์จีคิว ล้อมหน้าล้อมหลัง เต็มไปหมด" "สไตล์จีคิว" ..ที่ว่ามันหมายถึงอารายหรอคะ =___=?? จะรออ่านตอนต่อไปค่า V ^ ^ จากคุณ : มิรันตี - [ 27 ก.ย. 48 21:19:20 A:58.10.115.77 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ......... วันนี้เชิงอรรถไม่มีเครื่องดื่มที่ผมโปรด มีแต่กับแกล้ม ลูกพรุนแห้งเหี่ยว  เซี้ยวแล้ว ไอ้ลูกพรุนแห้งเนี่ย.. หากว่ามะขามเปียกในครัวของแม่ยายผมหมด ผมอาจกัดฟันลองกินแกล้ม สี่สิบดีกรี สุราขาว แกล้ม ลูกพรุนเหี่ยว   ว้า..  มันแปลกเหลือเชื่อ... สงสัยต้องลอง..เอิ๊ก คิดถึงพอประมาณครับ คุณพีท จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 27 ก.ย. 48 22:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาอ่านและดูรูปค่า อิอิ ดูแล้วไม่เห็นเหมือนเกย์เลยนะคะ ว่าแล้ว ดูหน้า ไม่รู้รสนิยม ^^ จากคุณ : coolning - [ 28 ก.ย. 48 08:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาบอกว่าขอแปะต่ออีกนะคะ ยังสอบไม่เสร็จเลย แถมไข้ขึ้นอีก..กลุ้ม (ขอโทษที่มาบ่นให้ฟังด้วยอะ) แต่สัญญาว่าจะตามกลับมาอ่านค่ะ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 28 ก.ย. 48 18:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขยันจังคุณพีท แต่ตามอ่านไม่ทันอะ เอิ๊กๆ โทษทีๆค่ะ - -" จากคุณ : หมูหยองทอด - [ 30 ก.ย. 48 12:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แหะๆๆ หายสาปสูญไปหลายวัน กลับมาตอบทู้แล้วคร้าบ คุณจิตปาตลี ขอบคุณสำหรับกำลังใจคร้าบ คุณซูชิ เหย้ย... กระเด็นเข้าตาเลยเหรอครับคุณซูชิ สงสัยผมจะแปะแรงไปหน่อย แหะๆๆ ขอโต้ดเจ๊า ส่วนก้นคุณดารา อันนี้ผมขอมิออกความเห็นนะครับ เนื่องจากมิใช่รสนิยม ถ้าก้นคุณแท็บค่อยน่าไปสืบเสาะหน่อย เอิ๊ก หนูเตยไอ้ตัวยุ่ง เอิ๊ก เห็นแล้วน้ำลายร่วงกราว... กราว... น่ากินจริงๆ ด้วย ดูไปก็เครียดไป เอ๊ะ พูดถึงอะไรกันเนี่ย ลูกพรุนหรือหวังหลีหอม  เอิ๊ก (วงแขนกล้ามเป็นมัดๆ... ร้องเพลงเล่นคร้าบ) คุณหนอนแว่นตาโต แปะจ้ะแปะ  นี่ถ้าเป็นโรงจำนำนะ มีหวังตั๋วจำนำเต็มบ้านแน่เลย แปะแล้วอย่าลืมไปล้างนิ้วโป้งนะ เด๋วใครเห็นหมึกสีแดงๆ นึกว่าไปทำไรมา  กร๊าก ป.ล. เห็นรูปแล้วละลายได้ แต่ห้ามแย่งนะ เหยอ เหอ เหอ เหอ คุณมิรันตี แหะๆๆ กลับมาแล้วคร้าบ อันว่าผู้ชายสไตล์จีคิวนั้น (กระผมเดาเอาเอง) ว่ามันคนเป็นไสตล์ที่ขึ้นปกนิตยสารจีคิวอันแสนโด่งดังนั่นเองครับ แต่ถึงมันจะดังยังไง ผมก็ไม่เคยควักกระเป๋าซื้อซะที เลยจำไม่ได้ว่ามันยังไง แหะๆๆ ได้แต่เดาว่า คงเป็นสไตล์หนุ่มมาดนักธุรกิจกระมังครับ คุณวรุณ แหมๆๆ  เห็นไปดื่มทั้งเบียร์ทั้งไวน์ถึงถิ่นที่แล้วนี่ครับ เลยยกขบวนกับแกล้มมาฝากแทน จะได้เคี้ยวแกล้มไวน์กับชีส อ่านแล้วก็ให้สงกา ว่าคุณวรุณจะเคี้ยวอะไรเป็นกับแกล้ม ระหว่างอึแมวน้ำ นกกระเต็น กับเรือเหาะ แล้วก็ถึงบางอ้อออออออ  ลูกพรุนเหี่ยวนี่เอง... แปลกเหลือเชื่อจริงๆ เอิ๊ก (ฟ้องแม่ยายครับ) คิดถึงนิดนึงก็ได้ครับ หยวนๆ คุณหนิง coolning นั่นสิครับ ดูแต่หน้า... น่าซด... เอ๊ย... น่าดูมากครับ ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าเป็นเกย์ แต่ (กระซิบนิดนึง) รูปอื่นที่ผมค้นได้เนี่ย นุ่งน้อยห่มน้อยทั้งนั้นเลยครับ (กระซิบเบากว่าเดิม) เห็นแล้วหัวใจจะวาย แบบว่า เวลาค้นรูปทำเชิงอรรถ ไม่ยักเจอรูปดาราคนอื่นแนวแบบนี้เลยนะ ขอบอก  เอิ๊ก คุณมะกอกช่อ แปะได้ครับ บ่มีปัญหา แปะโลด ไข้ขึ้นระหว่างสอบไม่เสร็จนี่ น่ารำคาญจริงๆ เลยครับ อ่านหนังสือก็ยาก ทำข้อสอบก็มึนๆ อีก ขอให้หายเร็วๆ นะครับ  ทำสอบดีๆ น้า คุณหมูหยองทอด กร๊าก  ไม่เป็นไรคร้าบ ไม่ต้องขอโทษ นี่ขนาดผมหายไปต้องสองอาทิตย์นะเนี่ย ทีหลัง แอบอู้หายไปอีกดีกว่า แบบว่าให้เวลาเพื่อนๆ นิดนึง  เอิ๊ก  (น่ะ...หาเรื่องขี้เกียจอีกแระคุงพีท) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 30 ก.ย. 48 16:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาเก็บแล้ว งงเรื่องตำนานชื่อ เอ็ดการ์น่ะหรือ หรือนามสกุล (โทษที ความจำสั้น) จากคุณ : scottie - [ 1 ต.ค. 48 11:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แวะมาแอบดู  วันนี้เชิงอรรถมีรูปหนุ่มเท่ด้วยล่ะ ไม่เป็นไรเกย์ก็ไม่เกี่ยง  จ๊าก....ว่าไปนั่น อยากขึ้นเรือเหาะบ้างอ้ะ แต่เห็นในรูปแล้วขอ เปลี่ยนใจไม่ไปดีกว่าเด๊วระเบิด จากคุณ : Magic of Azure - [ 1 ต.ค. 48 17:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณก๊อตตี้ นามสกุลครับ ฮัลเซียนน่ะ Halcyon ที่มาจากชื่อของ อัลซีโอเน่ Alcyone ไง คุณเมจิก ผมก็ไม่เกี่ยงเหมือนกันครับ หล่อเนอะ... เอิ๊กๆๆ ส่วนเรือเหาะ ผมขอตัวตั้งแต่แรกเลยล่ะครับ ไม่ไหวอ้ะ กลัวความสูงนะ ขอบอก แหะๆๆ ตอนใหม่มาแล้วคร้าบ ครั้งที่ 17 กลับมาเหมือนเดิมได้ไหม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3783306/W3783306.html จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:26:01 ]