แสงของดวงจันทร์วันนี้ ทำให้กลางราตรี ท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม
ดวงดาว..ประหนึ่งแต้มขาวบนผืนท้องทะเล ในค่ำคืนหนึ่ง
บนท้องถนน เต็มไปด้วยหนทาง ที่แสนจะยาวไกล
เส้นทางเบื้องหน้า ได้ทอดร่างไปสู่ ขุนเขา
ตัวฉัน.. เดินย้ำรอยเท้า อาบแสงจันทร์ ไปเพียงลำพัง
เงาสีดำ ทอดร่าง จากดำ..สู่เข้ม..จากเข้ม..สู่มลายหายไป
เมื่อความสว่างของแสงสังเคราะห์ เจิดจ้า แล..แจ้งกระจ่าง ในคืนค่ำ
ครึ่งของดวงจันทร์บนฟากฟ้าสีน้ำเงิน
กับอีกครึ่ง บนแผ่นพื้นพสุธา
มนุษย์เรา เพียรสร้างกำแพงขวางกั้นโดย ไม่ทันได้รู้ตัวและ รู้จักตัว..เอง
ตลอดเส้นทางก้าวย่าง สุ่มทุม เงาไม้ ก่อร่างสร้างเงา
ทะมึนมืดมิด ไกลสิ้น แสง.........
หากเพียงขยับกายเข้าใกล้หา ...
ก็เหมือนจะ ได้เดินก้าวเข้าสู่หลุมดำแห่งรัตติกาลนิรันดร์
ที่เพียงทำได้ แค่เฝ้ามอง แสงจันทร์จาก ที่ ๆ ไกลแสนไกล
และบรรจงริน ความอาดูร ใส่ลงแก้วใสร้าว อย่างกล้ำกลืน
รอยเท้า ยังคงถูกทอดทิ้ง ไว้เบื้องหลัง
ร่างกายแหวกว่ายฝูงชีวิต ไม่ต่างไปจากปลาเทร้าซ์
ปลาที่เวียนว่ายตัวตน มุ่งไปหาความตายปลายต้นน้ำ
กลิ่นของชีวิต...ไม่ได้ต่างไปจากเดิม สักเท่าไหร่
มันคือ.. เกือบทุกสิ่ง ที่ไหลเวียนอยู่ในกายฉัน
ไกลห่าง แสนไกล จากแหล่งที่จากมา
ฉันยืนอยู่กลาง.. มวลเหล่าพฤกษา ที่หลับใหล
ณ เวิ้งฟ้า แผ่นน้ำ อันแสนกว้างไกล
เพียงเพื่อ.. ขอสัมผัสความรู้สึก..หนึ่ง..ในค่ำคืน
จากคุณ :
นาลาญา 
- [
28 ก.ย. 48 13:45:50
]
พระจันทร์สีน้ำเงิน
