ความคิดเห็นที่ 1 การเดินทางไปเนปาล  ไปได้หลายสายการบิน  แต่ขอให้บิน กับการบินไทยเรานี่เถิด  น่ารัก  และได้เวลาดีไม่มีใครเกิน   คือเราไปไฟลท์  10  โมง  จะถึงเนปาลราวเที่ยงเศษ  สามารถ ทำอะไรต่อมิอะไรได้บานตะไทเชียว  ส่วนขากลับก็แน่นอน   ออกบ่ายๆ  ทำให้มีเวลาช็อปปิ้งอีกได้ตลอดเช้า อีกสายการบินที่น่าบินคือ  รอแยลเนปาล แอร์ไลน์  ซึ่งก็บริการดี ไม่แพ้กัน  ด้วยแอร์โอสเตสสาวอายุเกือบเท่าสวยัมภูวนาท   (บินสองรอบ  กับเดินๆดูหลายวัน  ไม่เห็นแอร์สวยเลยอ่ะ)   แต่เธอพวกนี้  บริการดี  แม้จะมีการแอบดื่มน้ำจากขวดก็ตามที (จ่อปากเลยอ่ะ  สยองจัง)  แหะ แหะ  แอบเห็น... สิ่งแรกที่ควรไปทำก็คือวีซ่าเข้าเนปาล  ซึ่งไม่ยาก  สถานทูต อยู่ฝั่งตรงข้ามเยื้องๆไปนิด  กับประตูของจัสโก้พระโขนง  แต่เปิด แค่ช่วงเช้าเท่านั้น  อย่าไปตอนบ่ายเด็ดขาดเขาปิดทำการ (เพราะป้าไปพลาดมาวันนึง  ประสาคนไม่เคยตื่นเช้า)   แต่จะไม่ทำไปก็ไม่มีใครว่า  เนปาลเป็นประเทศเปิดฟรี  หากคุณ ไปแล้ว  ไปทำวีซ่าเข้าเมืองที่สนามบินก็ไหว  มีคนทำกันเยอะแยะไปหมด   แต่ไม่ใช่ป้า  ซึ่งทุกอย่างต้องพร้อมจริงๆ  สามีถึงจะอนุมัติ  แหะ แหะ (ไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอก) นอกนั้นไม่มีอุปสรรค  เนปาลเป็นเมืองท่องเที่ยว  ทุกสิ่งหาได้ที่นั่น... และในที่สุด  วันที่  18  ตุลาคม  2547   ป้าก็ได้ลงเหยียบแผ่นดินประเทศเนปาลจนได้... ขอเสนอภาพแอร์โฮสเตสสาว(น้อย)(แต่ยัง)สวย(นะโว้ย) ซึ่งเจ๊ทั้งสองบริการดี  ยิ้มแย้ม  ภาษาชัดแบบไทยๆเล่นเอาอุ่นใจ ว่าตูสปีคได้ในเนปาลเป็นแน่แท่  อิอิ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 1 ต.ค. 48 16:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แหงะ...ไม่ได้โพสท์ภาพนาน... 65  k  ก็ไม่แสดงเรอะ ต้องตัดใหม่ไหมหว่า... 18   ตุลาคม   2547 เช้าวันที่จะไป  ป้ายังวิ่งวุ่น จัดการเรื่องโทรศัพท์มือถือ (อันนี้ปัญหาใหญ่มาก  เดี๋ยวมีตบท้าย  ขออัญเชิญ ท่านผู้บริหาร บ. ดีแท็ค  เข้ามาอ่านด้วยนะคะ)   ไปหาซื้อขดลวดต้มน้ำไฟฟ้า (กะเอาไปต้มมาม่า)  และกิน"ข้าวขาหมู" ตบท้ายก่อนไป (ที่โน่นไม่มีข้าวขาหมูกินแน่นอน  ต้องหามาตุนในท้องไว้ก่อน) ซื้อยาที่ขาดเป็นอันดับสุดท้าย  หาหมอ  พร้อมด้วยให้หมอเขียน ใบสั่งแพทย์  และคำอธิบายแพทย์เกี่ยวกับอาการหอบของป้าไว้   เผื่อในกรณีฉุกเฉิน... (อันนี้ขอแนะนำแก่น้องๆที่มีโรคประจำทั้งหลาย  ไป ตปท. เพื่อป้องกันการเจรจาไม่รู้เรื่อง  ให้คุณหมอเขียนให้สะดวกดี) เที่ยงนิดๆ  ป้าก็จู๊ดไปดอนเมือง  รีบไปเช็คอินก่อน  เพราะกะเดี๋ยว ต้องแลกตังด้วย  มีที่สามีเกร็ดมาให้ 200 (ดอลลาร์)  กับ เศษๆจากงานโน้นนี้อีกหน่อย  ที่โน่นป้าทราบมาว่ามี  ATM   แต่เอาเหนียวไว้ก่อน...กดแลกไปเต็มพิกัด  มีการแลกแบงค์ย่อย   ซ่อนตัง  แยกตังเป็นอย่างดี  ซึ่งอันนี้เป็นทริคส่วนตัวแต่ควรจำ   เพราะคนเดินทางทุกคน  ป้าไม่แนะนำให้เก็บเงิน  หรือของมีค่า   ตลอดจนเอกสารต่างๆไว้ในที่แปลกแยก เมื่อขอเลือกที่นั่งก็พบเรื่องเศร้า  ฝั่งซ้ายที่หมายตาเต็ม !!!   (นี่ละ  ที่เบื่อ  เพราะถ้าการบินไทยยังส่งกำลังภายในไปจองไว้ตะเช้าได้)   กำลังสาปแช่งไอ้คนที่รับรองว่า   “จองตั๋วกะที่นี่ล็อคซีทได้”   ในใจก็หยุด   ช่างวะ  แม้ไม่ได้เห็นสการะมาตาแต่แรก  แต่การ เหยียบเนปาลคงไม่มีอุปสรรค (แนะนำให้จองที่นั่งฝั่งขวา เพราะจะเห็นเอเวอร์เรสต์ค่ะ) คนที่จะไปเนปาลดูง่ายมาก  เพราะมีไม่กี่พวก  พวกแรกคือกลุ่ม ที่จะไปเทรคกิ้ง (trekking  ปีนเขา)  พวกนี้ดูออกง่ายภายใต้ชุด ทะมัดทะแมงและรองเท้าปีนเขา  เพียงแค่มองรองเท้า  เราก็ แจกยิ้มให้กัน  เหมือนรู้เป็นนัยๆ (โดยเกือกบอก) ว่า   “เอ็งก็ไปปีนเขาเหมือนกันละสิ”   ส่งยิ้มกันไปยิ้มกันมา  จนได้เวลา  หลายคนที่นั่งในแถวนั้น   ทยอยกันขึ้นเครื่อง  จริงๆยังมีปัญหาเรื่องน้ำหนักที่หน้าเคาเตอร์   ซึ่งขอผ่านเพราะไปเที่ยวทีไร  ต้องเจอทุกที  แต่ขอบอกว่า   ใครก็ตามที่ขึ้นเครื่อง  ถ้าน้ำหนักบวกที่ไม่ได้บอกของคุณเกิน กว่าพิกัดและ + 20 อัพ  จะไปก่อปัญหากับการคำนวณน้ำหนัก ของโหลดเดอร์ ซึ่งอาจพาไปสู่เครื่องตกได้  ไม่ได้ล้อเล่น... ที่นั่งของป้าได้ที่ดี  คือริมหน้าต่างแม้จะไม่ใช่ฝั่งที่ต้องการ ก็เป็นแถวหน้าสุด  ยืดแขนยืดขาอย่างสบายใจ  การเดินทาง ด้วยเครื่องบินเป็นอะไรที่เกลียดที่สุดในโลก  หวิวๆ  วาบๆ พิกล   ถ้าต้องเดินทางไม่ต่ำกว่า  5  ชั่วโมงบนเครื่อง  ป้ามักเกิดอาการเจ็ทแล็ค   ยิ่งถ้าไม่ได้นอนคืนนั้น  แค่นั่ง  30  นาทีบินข้ามเขาก็อ้วกได้   แม้ว่าจะกินยาก็ตามที  ทั้งๆที่นั่งเรือลอยลำตกปลามีพายุไม่เป็นอะไร   นั่งรถขึ้นเขาลงห้วยไม่มีปัญหา  แต่ถ้าไปกับนกเหล็ก...เสร็จ (ช้างด้วยอีกอย่าง  นั่งเป็นอ้วก) คราวนี้ก็ไม่รอด... แม้จะกินยาเพื่อเตรียมหลับ  แต่ก็ต้องตื่นเพราะได้เวลาเสิร์ฟอาหาร   เอาวะ  กินก็กิน  อาหารก็...งั้นๆ  จืดๆ  (ไม่เคยกินข้าวเจ้าไหนอร่อย   ยกเว้นบินไทยในประเทศบางหน)  <--  บางหนเท่านั้น  ขอย้ำ   ต่อให้บิสสิเนสคลาสก็เหอะ   อาหารบนสายการบินดูดี  และสวยงาม  จนมีพี่ที่เคารพ คนหนึ่ง  ให้คำนิยามว่า “Look  delicious   but test  like   shi ” การบินไปเนปาลก็ราบเรียบดี  แม้ไมได้นั่งริมหน้าต่าง  ก็ยังได้เห็น ภูเขาแพลมๆ  แต่พอเข้าน่านฟ้าเมืองกาฏมัณฑุเท่านั้นแล  ภูเขา ก็มาให้เห็นตรงหน้าอย่างมากมาย  มองไปทางไหนก็เขาๆๆ  และเขา   เต็มไปหมด  เสียดายที่ไม่ได้นั่งฝั่งขวา  จะได้ถ่ายรูปสการะมาตา. . . แต่โอ้...พระเจ้า  นักบินปราณีหรือเปล่าไม่รู้  ทำให้ป้าได้เห็น ยอดเขาที่สูงที่สุด  โผล่ผุดขึ้นมาเหนือเขาทั้งปวง  กล้องถ่ายรูป ถูกยกขึ้นกดแชะๆๆ  ได้มั่งไม่ได้มั่ง  เพราะกระจกสะท้อน  และ ไม่ใช่มุม  แต่ป้าจ่อหน้าจนสุด  เพื่อให้ได้ภาพ  พอหมดก็ยิ้มแป้น... แล้วก็ตะลึง !!! อุแม่เจ้า  อีกไม่กี่นาที  เครื่องจะลงจอด  สัญญาณไฟคาดเข็มขัดแดงโร่   แต่แอร์โฮสเตสยังเก็บจานไม่เสร็จเลย  อีตาญี่ปุ่น(ไม่หล่อ) ที่มีกล้องชุดใหญ่  จะรีบถ่ายรูป  ก็วิ่งเอาถาดอาหารมาคืนที่ห้องเก็บของ   ทำเอาผู้โดยสารอื่นๆที่จะถ่ายรูป  วิ่งเอาถาดมาคืนกันเป็นการใหญ่   ราวกับนั่งอยู่ในฟาสท์ฟู๊ด...กรูจาบร้า... เพราะคนโดยสารเดินกันขวักไขว่  ป้าเลยเกิดอาการหน้ามืด (ตาแหกกลัวเครื่องตกอ่ะ)  จนยายแอร์มาไล่เก็บถาดไล่ผู้โดยสาร ไปนั่งนั่นแหละ  ค่อยเรียบร้อย  เครื่องแลนดิ้งลงพื้นอย่างสวัสดิภาพ... เดี๋ยวมาต่อภาคทาเมล...  ตอนดึกๆ ขอไปกินข้าวกะเพื่อนก่อนค่า   ภาพยอดเขาที่เห็นจากเครื่องบินในแวบแรก   จากคุณ : ป้าหนอน - [ 1 ต.ค. 48 16:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไปกินข้าวกับเพื่อน สงสัยไปนาน มาลงคั่น คงไม่เป็นไรนะคะ โห ป้าหนอนไปปีนเขาคนเดียวหรอ นับถือๆ รอดูรูปและเรื่องเล่าสนุกๆ ต่อค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 1 ต.ค. 48 17:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว ป้าคะ เดี้ยวนี้การบินไทยเค้าปัดตะนาแล้วไม่ใช่เหรอคะ ที่จะเน้นให้บริการเรื่องอาหารดีไม่ใช่เหรอคะ โดยเฉพาะกับที่บินระหว่างประทศ จากคุณ : i_tua_yung - [ 1 ต.ค. 48 19:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอรูปป้าหนอนฟันธง เอ้ย! ปักธงตรงยอดเขาด้วยนะคะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 1 ต.ค. 48 20:27:03 A:61.19.162.89 X: TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 1 ต.ค. 48 21:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 555555555+  วันนี้ฤกษ์ดีเหรอคะป้า รูปสวยมาก ๆ ๆ  อิอิ  ชอบจัง ^^ ว่าแต่ไปปีนเขาคนเดียว  ดาร์ลิ้งค์ไม่เป็นห่วงเหรอเนี่ย จากคุณ : blue_diamond - [ 1 ต.ค. 48 23:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8  ตามไปเที่ยวเนปาลด้วยคนคะป้าหนอน รอล้นหลังเครื่องลงจอดคะ จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 1 ต.ค. 48 23:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 * * * scottie "กิน" จริงๆเลยค่ะ  ล่อโต๊ะจีนเลย  แต่ป้าไม่ค่อยได้หม่ำ ถูกเพื่อนจับซักฟอกว่าทำไง  เฮียถึงปล่อยไปไหนต่อไหน เดี๋ยวตอนนี้ยังวิชาการอยู่ค่ะ  เพราะมึนๆ  อิอิ * * *  i_tua_yung ต้องย้ำว่า "บางหน" นะ  ไม่อร่อยจริงๆอ่ะ โดยเฉพาะพวกปลาอบแบบฝรั่ง  ถ้าอาหารไทยละพอถูไถ แต่อาหารบนการบินไทย  สำหรับป้าแล้ว โอ' สุดๆ  นะ * * * ซอมพอแดง เจ๊ยยย~  ไปปักบนนั้น  ต้องมีอย่างต่ำเกือบหมื่นเหรียญนะ แต่ว่าไม่ได้... ถ้าบ้า  และมีกะตัง  อาจจะไปเกาะตีนเขาแล้วเกลือกหิมะ  อิอิ แก้ไขเป็นเกือบแสนเหรียญจ้า  หรือกว่าด้วยซ้ำ  ยังไม่แน่ใจ * * * bookmark ตามมาเลยค่า * * * blue_diamond คือป้าคาดว่า  คงแปะนานเป็นเดือนอ่ะ แล้ว..เดือนหน้านู้นนนนน~  ป้าไปอีกแล้ว ถ้าไม่แปะตอนนี้  ไม่ได้แปะแน่นอน  อิอิ * * * Donut_ty ตามมาเลยค่า... มาต่อกันเลย...       สนามบินนานาชาติตรีภูวัน (ตั้งชื่อตามพระนามกษัตริย์)   เป็นสนามบินเล็กๆ  ประมาณสนามบินเชียงราย  หรือ นครศรีธรรมราช  แต่ตัวตึกดูจะหนาสักหน่อย  คือทำให้ ซับซ้อน  มีเกท  ไว้ขายของเล็กๆน้อยๆ  เพื่อจะเดิน เดิ๊น เดิน  ขึ้นกะได  ลงกะได  ไปขึ้นรถ  เพื่อไปไต่กะไดขึ้นเครื่อง อีกที  ไอ้จะเอางวงมาจ่อให้เดินไปเลยนั่นยังไม่ได้ประสบ (เดี๋ยวคราวหน้าถ้าบิน  การบินไทยอาจจะได้เห็น)     หลังผ่านการตรวจคนเข้าเมือง  ซึ่งสะดวกมาก  พอเห็น สภาพเสื้อผ้า  รองเท้า  เป้หลัง  ป้าก็ถูกประทับตราผลัวะให้ ออกมาได้เลย  โดยมียิ้มให้นิดหน่อยเพราะเป็นคนไทย  (คนไทย สำหรับที่นี่  เป็นมิตรมากๆ)  เสียดายไม่ได้ถ่ายสนามบิน   เพราะว่าเค้าห้าม  และกำลังเคร่งเครียดเรื่องห้ามตอนนี้ด้วย   (ตอนไปกำลังมีรบกัน)  จะแอบๆก็มิใช่วิสัย  เอาเป็นว่า... ตามที่อธิบายนั่นแล...อิอิ      ออกมาก็แลกตังตามคำแนะนำของนักท่องเที่ยวจากเวบ เทรคกลิ้ง  ที่ให้แลกไม่มาก  แล้วค่อยไปแลกจั๋งๆเอาในเมือง (เพราะจะได้เรทดีกว่า)  20  ดอล...ซะ  พอกะเป็นค่ารถ  แล้วเดินออกไปทันที     ขอบอกว่า  พอออกไปนี่  แท็กซี่มาจอดรอผู้โดยสารเยอะมาก   กำลังชั่งใจจะเอาไงดี   ก็พบป้าย “........ GH”   ซึ่งเป็นที่ ที่มีน้องอีกคนล่วงหน้ามาก่อนพักอยู่  ก็เลยขึ้นรถของที่นี่ เพื่อเข้าเมือง  เผื่อไงจะได้พักซะที่นั่น       ลางร้ายเริ่มออก  เพราะว่าสอบถามแล้ว  ไอ้น้องเผ่น ไปไหนแล้วไม่รู้  แถมมือถือก็ไม่เปิด...อือม์  ตูจะต้อง ลุยเดี่ยวตั้งแต่แรกเลยหรือวะ     ที่ไม่บอกชื่อ  เพราะไอ้เจ้า  “ .GH”  เอาป้าไปปล่อย   ที่อีกโฮเต็ลหนึ่ง  เนื่องจากห้องมันเต็ม  ด้วยความรอบคอบ   ป้าเลยถามแขกแบกกระเป๋าว่า  ค่าห้องคืนเท่าไหร่  ก็ทราบว่า   “Twenty two  dollars”  (มันมียืดๆงี้จริงๆ  คือดูสีหน้าเราก่อน)     เปรตตตตตตตตตต~  มาก  เพราะในเวบ  LP (Lonely Planet)   ซึ่งเป็นอภิมหาคู่มือนักท่องเที่ยวแบกเป้โลกจนมีหลายคนเรียกว่า  “คัมภีร์”  ตลอดจนเวบที่หาข้อมูลมาบอกว่าที่นี่   “คืนละ 8-10 ดอล”     พอแขกเห็นป้าทำหน้าเป็นเกือก  ก็ปลอบประโลม   “Deluxeๆๆนะ” <-- นะ  นี่เติมเอง  ฮี่ ฮี่     ฮึ่ม  เรื่องอะไร  ตูจะยอมอยู่แพง  เดอลุกซ์ๆ  เตี่ยเอ็งน่ะดิ   800  กว่าแน่ะโว้ย  แต่เอาเหอะ  ถึงที่แล้ว  ป้าเลยเอาของเก็บ   แล้วลงมือออกตระเวนหาที่พักที่ไม่ใช่  22  ดอล  แต่คืนนี้ ปล่อยไปก่อน  ตัวเริ่มรุมๆ  คงไม่สามารถแบกเป้ไปไหน ต่อไหนได้... ภาพเมืองทาเมลเมื่อแรกเห็น   ขอไม่ลดขนาดนะคะ  เพราะจะมองไม่ชัด  ยอดเขาขวามือ คือมรดกโลก "สวยัมภูวนารถ" ค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 00:57:59 แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 00:37:20 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 00:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ป้าเริ่มลงมือสำรวจทาเมลยามค่ำ  วันนี้ร้านรวงยังเปิดอยู่   แต่ผู้คนไม่คึกคักมากดังที่คิด  ร้านขายภาพ  ขายผ้าลายธิเบต มีอยู่เต็มไปหมด  ตามด้วยขายพัสมีน่า (ผ้าทอด้วยขนสัตว์ ที่ลือชื่อของเนปาล)  ขายโปสการ์ด  แผ่นเสียง  ป้าเดินตะโหล โต๋เต๋  ที่ต้องการคือที่พัก  เอาสงบๆ  ไม่มีบาร์หรือร้านหนวกหู ข้างล่าง  และต้องมี...ห้องน้ำในตัว (GH ที่มีฝรั่งร่วมใช้มักจะ สกปรกมากๆ  ขอบอก)  ไม่เกิน 10  ดอลลาร์  (อย่าหาว่างก   เพราะ  10 ดอล นี่  อยู่หรูเลย)       เดินๆๆ  ถ้าหวังก้าวไปชาติไทยต้องเดิน...     ตอนนั้นเดินลูกเดียว  คงเพราะไข้กินด้วย  ก็เลยเดินแบบ สะเปะสะปะ  แต่ยังคงจุดหมายเพื่อการหาที่พักใหม่  ป้าเดินไป จนสุดถนนทาเมล  เพราะจากข้อมูลที่หามา  ที่นี่มีโรงแรมซึ่ง คนไทยนิยมไปพัก  เพราะสงบดี  และปลอดภัย (อันนี้สำคัญมาก)       ในที่สุดก็เจอจนได้  Hotel  Encounter  Nepal  (เอาค่า โฆษณามานะ  เจ้าอานิ)  ป้าโผล่หัวเข้าไป  แล้วก็จองห้องสำหรับ วันพรุ่งนี้  จ่ายตัง  ก่อนจะขอใบเสร็จเพื่อความปลอดภัย (โดนไป 22 ดอลลาร์  เริ่มฉลาด)  แล้วเดินด๊อกแด๊กกลับที่พัก   เพราะเริ่มปวดหัว  จามฟึดๆ  มีเลือดปนออกมาหน่อยๆด้วย...     แต่ยายแก่หนังเหนียวหากลัวไม่  อุนจิๆ  กลับที่พัก  ต้มโจ๊กซองกิน (ประหยัด  เพราะโดนไปแล้ว 22  ดอล  แต่จริงๆคือกินอะไรไม่ลง)   แล้วควักสารพัดยาที่มีมากิน  ก่อนจะอาบน้ำนอนอย่างสบาย    ศุภราตรี...ทาเมล     ... กาฎมัณฑุ  แบบเต็มๆตา  บ้านยุ่บยั่บไปหมด ขวามือที่เห็น  คือ "สวยัมภูวนารถ" จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 00:43:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : รสา รสา - [ 2 ต.ค. 48 01:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12  จบเท่านี้เองเหรอป้าหนอน ยังอยากเที่ยวต่อละ  ภาพสวยดีจัง เหมือนมีหมอกลงมาตลอดเวลาเลย จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 2 ต.ค. 48 01:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 * * * รสา รสา นมัสเต...ค่ะ  ^_^ * * * Donut_ty นี่จบวันค่ะ  จะทยอยลงเรื่อยๆ  จนกว่าจะครบเดือน ตอนนี้  กำลังหาทางย่อขนาดภาพ  แบบ  ทีละหลายๆภาพ แต่ยังทำไม่ได้เลย จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 02:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่า...แวะมาอ่านครับ ขอเป็นกำลังใจให้เขียนต่อจนจบนะครับ แต่รูปภาพถ้าเป็นไปได้โพสให้ขนาดใหญ่นิดนึงก็ดีนะครับ เท่าที่เคยลองทำมา resizeให้เหลือประมาณ 50-100k กำลังสวย จากคุณ : หมูน้อยลอยล่อง - [ 2 ต.ค. 48 05:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไปวันแรกก็ไม่สบายเลย แย่จัง แล้วโรงแรมวันที่ 2 ราคาเท่าไหร่คะป้า จากคุณ : scottie - [ 2 ต.ค. 48 07:46:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่าสนุกนะครับ ชอบภาพที่ใหญ่ๆ แบบในความเห็นที่ 2 และ 10 เพราะเต็มตาดี ยังงงๆ ตกลงคุณป้าหนอนนั่งเครื่องบินฝั่งซ้ายหรือขวาครับ เพราะเห็นบอกช่วงแรกว่าฝั่งซ้ายเต็ม (เมื่อขอเลือกที่นั่งก็พบเรื่องเศร้า  ฝั่งซ้ายที่หมายตาเต็ม !!!   (นี่ละ  ที่เบื่อ  เพราะถ้าการบินไทยยังส่งกำลังภายในไปจองไว้ตะเช้าได้)   แต่พอมาถึงตรงนี้ (มองไปทางไหนก็เขาๆๆ  และเขา   เต็มไปหมด  เสียดายที่ไม่ได้นั่งฝั่งขวา  จะได้ถ่ายรูปสการะมาตา. . .) เลยทำให้งงครับ   เพราะเห็นคุณป้าบอกอีกครั้งว่า (ที่นั่งของป้าได้ที่ดี  คือริมหน้าต่างแม้จะไม่ใช่ฝั่งที่ต้องการ ก็เป็นแถวหน้าสุด ) หรือว่าแถวหน้าสุดอยู่ตรงกลาง แฮ่ะๆ ไม่ได้แซวนะครับ อยากรู้จริงๆ เพราะผมไม่เคยขึ้นเครื่องบิน เลยอยากรู้ประดับบารมี แฮ่ะๆ ว่าแต่รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ  แล้วอากาศที่นั่นร้อนหรือหนาวกว่าเมืองไทยครับ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 07:57:39 จากคุณ : GTW - [ 2 ต.ค. 48 07:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 * * * หมูน้อยลอยล่อง กะว่า  จะตัดที่  100  ละ  ไม่ย่อกว่านี้แล้ว เพราะไม่งั้นจะไม่เห็นรายละเอียด ( +  ขี้เกียจ  อิอิ) * * * scottie ปกติ  พอลงจากเครื่อง  ป้าจะตะครั่นตะครอเสมอ (ชาติที่แล้วเป็นไส้เดือนแน่นอน  ไม่ชอบที่สูง) ดังนั้น ถ้ามีที่ไหน  ที่มันนั่งเรือ นั่งรถ  ขี่ม้า ฯลฯไปได้ ป้าจะเลือกอย่างอื่นเสมอ   * * *   GTW โห...  ขอบคุณค่ะที่ท้วง   ท้วงได้ค่ะ  เพราะไปจะปีแล้ว เขียนไปตามภาพที่ถ่ายมา (นี่คือผลของการ  เขียนไปคุยโทรศัพท์ไป  แหะ แหะ) จริงคือ  ต้องนั่งฝั่งขวาค่ะ   แต่ตัวป้าอ่ะ  ได้ฝั่งซ้าย  และเป็นริมหน้าต่าง แต่ไม่ใช่ ริมหน้าต่าง "ฝั่งที่หวัง"   (เพราะทุกคนก็หวังจะดูยอดเอเวอร์เรสต์ทางอากาศกัน ทั้งนั้น  ไม่งั้นต้องจ่ายอีก  70 ดอลล์  ค่าบินไปชม) พอตอนที่จวนถึง  สัญญาณคาดเข็มขัดขึ้นแล้ว (ปกติป้าก็ไม่ปลดหรอก  ใส่ตลอด) ก็เลยเห็นภูเขา... เป็นดังนี้แล... เดี๋ยวดึกๆกลับมาต่อค่ะ  ขอไปลดขนาดภาพก่อน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 12:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อิอิ  ตามมาเที่ยวกันต่อเจ้าค่ะ ว่าแต่ไปเนปาล  สื่อสารกันยังไงคะป้า   พูดเนปาลีป่าวอ่ะ  แหะ ๆ   แล้วจากคราวนั้น  ได้พล็อตมาตุนมั้ยคะ ^^ จากคุณ : blue_diamond - [ 2 ต.ค. 48 12:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 * * *  blue_diamond มากันเลยค่ะ   ไปเนปาล  สื่อสารด้วยภาษาอังกฤษค่ะ แต่วันหลังๆ  ป้าเริ่มพูดเนปาลีได้บ้าง  อิอิ วันที่สอง  19  ตุลาคม 2547 (อังคาร)       ด้วยยาที่อัดลงไปเมื่อวาน  ทำให้ป้าพื้นตัวมานิดหน่อย...   แต่ยังมีไข้  ตบยา  ตามด้วยนมกล่อง (ติดมาในเป้)   ก็รู้สึกดีขึ้น (ตื่นมาก็กิน)     คงเป็นเพราะนอนเต็มอิ่ม  แถมเสียงปลุกจากเด็กที่มาเล่นกัน เต็มลานหลังโรงแรมแต่เช้า  ทำให้ป้าลุกขึ้นอาบน้ำ   ออกไปหาอะไรใส่ชีวิตให้มีสีสันดีกว่า...     ทาเมลยามเช้าในสายตาป้าแปลกตาด้วยสีสันและผู้คนแสนสนุก   ยายแก่ยังคงเดินเหมือนเคย  ชอบนัก  การได้ไปสำรวจตามที่ต่างๆ ด้วยขาของตนเอง  ต่อให้ป่วยเจียนตาย  ถ้ายังตะกายไปได้เรื่อยๆ   ก็ขอตะกายไปจนหมดแรง   ภาพ  ทาเมลยามเช้า [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาตามอ่านครับ.. เนปาล เป็นประเทศหนึ่งที่ตั้งใจไว้ ว่า ซักวันเถอะ..... ซักวัน.. (ฉันจะไปเหยียบ เอ๊ย.. ไปพบเธอ) กำลังมารออ่านต่อนะครับ.. แล้วก้อ.. ขอแอบเก็บข้อมูลไปในตัวด้วย.. (จดยิก ๆ ๆ^_^) จากคุณ : naraya (นาลาญา) - [ 2 ต.ค. 48 14:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบอกก่อนว่า  ภาพจะต้องลำบากคลิกดูหน่อยนะคะ เพราะว่า  พอลดลงเหลือเล็กๆแล้ว  จะเห็นไม่ค่อยมากนัก ลำบากกดกันเพิ่มหน่อยแล้วกัน ภาพสามแยกทาเมล  ซึ่งซอยเมื่อครู่  จะอยู่ขวามือ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ นาลาญา เชิญเลยค่ะ  จะพยายามลงให้ละเอียด   เดือนหน้า  จะเริ่มเป็นฤดูเทรคกิ้ง  เสียดายที่ปีนี้ วีซ่า  นัมเช บาร์ซาร์  ของป้า ยศจังไม่อนุมัติ ไม่งั้นคงเป็นที่นั่นแน่ๆ ภาพ  มีร้านขายของที่ระลึกเป็นเพิง  ซ้ายมือ คนที่เข้าทาเมล  จะต้องเจอร้านนี้  และเยื้องๆร้านนี้ จะเป็นร้านแลกตังที่ป้าใช้ประจำ  เนื่องจากแบงค์ใหม่ และขอย่อยได้แบบไม่เกี่ยงงอน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่อเดินออกมา  (โดยเลาะซ้ายภาพสามแยกทาเมล   ก็จะมาโผล่แยกใหญ่นี้)   (เดินออกมาจากที่นี่  แล้วหันหลังกลับมาถ่ายภาพ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:31:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ป้าเดินไปเรื่อยๆค่ะ  สนุกดี  อากาศยามเช้า (ตอบคุณ  GTW)   ของทาเมล  เนปาล  ในปลายตุลา  เย็นสบาย  เช้าๆยังไม่มีควันพิษ   เพราะคนที่นี่ไม่ค่อยนิยมรถสักเท่าไหร่  มอไซค์ซะเยอะ  จักรยานเยอะกว่า   ที่เห็นรถส่วนใหญ่เป็นแท็กซี่  (ที่เห็นในภาพแยกใหญ่  เป็น TOYOTA เล็กๆ  แบบสตาร์เล็ท  ขาว แดง  นั่นแท็กซี่ล้วนๆ)     ชมร้านย่านทาเมลกันดีกว่า  ร้านโปรดของป้า   “The Map Point”       ขายโปสการ์ด  แผนที่  หนังสือกามสูตร  ^o^   โดยเฉพาะ โปสการ์ด  ราคาไม่แพง  (มีอีกร้านแพงกว่า  เกือบเท่าตัว  แต่งามกว่า ดังนั้น  ใครได้โปสการ์ดจากอีกร้าน  ต้องถือว่ารักจัด  อิอิ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ... ขายผ้าและภาพทังก้า   ภาพและผ้าสไตล์ทังก้า  เป็นปลายสุดของศาสนาพุทธ ในเขตชมพูทวีป  ราวศตวรรษที่ 17 ลงมา  เริ่มกลายเป็น "วัชระยาน"  ดังนั้น...  บางภาพจะไม่ถูกใจคนพุทธนัก นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ป้าอยากมาชมที่เนปาลนักหนา... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขายเสื้อ  หมวก  กระเป๋าไหมพรม  สวยๆทั้งนั้น   (แต่ไม่ได้ซื้ออ่ะ :P) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:37:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ... ขายเสื้อจากผ้าพื้นเมืองต่อกันสวยเจ็บ (เหมือนบ้านเราแฮะ) ลองๆจับดู  เนื้อผ้านุ่มสบายค่ะ  ฝรั่งฮิตกันมาก  แต่ให้ใส่ แบบนี้  ตอนตุลา  สำหรับคนขี้หนาวก็...ไม่อาววววว~ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กำลังเดินชมโน่นชมนี่  ก็เจอเข้ากับแม่สาวคนนี้  ดูจากหน้าตา เนื้อตัว  และอาการสะกิดๆ...  ใช่ค่ะ  ขอทาน... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ป้าไปไหนมาไหน  ข้อเสียอย่างคือไม่ค่อยปฏิเสธคน  จึง แจกยิ้มให้  พร้อมควักกระเป๋าส่งให้เธออย่างไม่เกี่ยงงอน   ด้วยความเคยชินจึงหยิบใบละ 20  ให้  เพราะ  20  รูปี ก็  10  กว่าบาทไทย  ไม่กระไรนัก       พอให้เธอก็ไหว้ขอบคุณเป็นการใหญ่  ป้าตัวเบา  สบายใจ   การทำทานมันดีงี้นี่เอง...     แต่...เอ๊ะ... เอ...แบงค์ 20 ไทยสิวะ  ถึงจะสีเขียว...     แต่แบงค์  เนปาล...โอว...ม่ายยยยยยยย     กรี๊ดดดดดดดดดดด  50  รูปี  แง๊   ต่อไปจะจ่ายอะไร  เลย ต้องดูแบงค์ดีเป็นพิเศษ  (ถือว่าแม่คนนี้เป็นบทเรียนละกัน  อิอิ) ขวาแบงค์  20  (แดงเหมือนแบงค์  100  บ้านเราเลย)   ซ้าย  แบงค์  50  เจ้ากรรม จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:44:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จริงๆ  เงินเนปาล  มีแปลกๆ  มีแบงค์ 25 รูปีด้วย ไว้จะพูดถึงในคราวต่อไป (พร้อมภาพประกอบ  อิอิ)     โดนไป  50  รูปี  สบายเนื้อสบายตัว (มิน่า  ไหว้ปะลกๆ)   เอาวะ   ค่าโรงแรมยัง  22  ดอลลาร์ได้  อะไรจะแพงอีกล่ะ   เธอคงได้กินได้ใช้  ตัดใจได้  ป้าก็ออกเดินต่อไป (มีคิดว่า ป้าจะวิ่ง ไปทวงเรอะ)   ทีนี้ซอกซอนไปอีกทาง  ก็พบเข้ากับตลาดค่ะ   ที่เห็นด้านหน้าคือวัดเล็กๆของเค้า  จากการนั่งดู  (ตามประสาขาสอด)   ก็พบว่า  หลายที่  จะมีคนเข้าไปสักการะบูชา  แล้วจะมีเจ้าหน้าที่ (ที่แอบอยู่มุมไหนของโลกไม่รู้)  ออกมาเก็บกวาด  เมื่อกระถางธูป   หรือพานวางของไหว้เต็ม  (ออกแนวคนดูแลศาล) ศาลเจ้าที่นี่สวยๆทุกที่ค่ะ  มาช่วงแรก  ถ่าย... ขอเรียกรวมว่า  "พระเจ้า" (ของเขา) แล้วกัน  ไปเป็นร้อยๆ ตลาดทาเมล  จุดนี้  ต้องเดินจากสามแยกทาเมล  ในภาพ ที่มีรถสีขาว  โดยเดินตรงไป  ก็จะพบตลาด [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผัก ผลไม้  เหมือนบ้านเรา  ถ้าก้มหน้ามองแต่กองผักนี่  เหมือน แถวเชียงใหม่  เพราะเขียวกรอบสดเชียว     เห็นเล็กๆขวามือเป็นรถไอติมแขก  อีกสิ่งหนึ่งที่ป้าไม่ได้ลอง ที่เนปาล  เนื่องจากหมอประจำตัวเกี่ยวกับช่องท้อง เน้นเรื่อง โรคลำไส้อักเสบ(ที่เป็นบ่อยๆ)ขอร้องว่า   ป่วยง่ายด้วยเชื้อโรคที่ชุกชุมในเขตนี้  อย่าพยายามทะลึ่งกิน อะไรที่ไม่ร้อน  แม้จะอยากกินเพียงใดก็ตามที... (เพราะรู้นิสัยตะกละป้าดี)  ประกอบกับป้าไม่ได้ฉีดอหิวาต์ ก่อนไป  เลยถนอมตัวเป็นพิเศษ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ป้าเดินต่อไป  เดินๆๆๆ  ถ้าหวังก้าวไปชาติไทย  ต้องเดิน (ไม่เสียตังค่ารถ  อิอิ)   มีน้องแห่งหมาทาเมลมาเล่นด้วย   (คงเห็นเป็นพวกเดียวกัน) จริงๆมีหลายตัว  แต่ตัวนี้น่ารักเป็นพิเศษ (ขี้เล่นเหมือนนังไส้สั้น) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 กระถางกำยานทำจากทองเหลืองสวยงาม  ถ้าเป็นบ้านเรา วางริมถนนเยี่ยงนี้  มีหวังเสร็จขวดมาขาย  เจ้าตัวสัตว์ชนิดนี้ ตอนหลังมีเพื่อนซื้อเป็นเชิงเทียนส่งมาให้  ลืมไปแล้วว่าตัวอะไร  -"- ขอค้นก่อน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 14:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เดินต่อไป...     เฮย  อะไรนี่  ผู้หญิงคนนี้ลงไปนอนทำไม  รอบๆตัวเธอ มีอะไรดำๆที่พอจะดูออกว่าเหมือนดินกองรอบๆ  และผู้ชายที่ เข้าใจว่าคงคือหมอผีกำลังโปรยโน่นนี่ลงไป  ออกแนวข้าวสารเสก   ตามด้วยน้ำมนต์รด  แล้วมีหนังสือพิมพ์คลุม  (บ้านเราคงเป็นไทยรัฐ)     ถ้าเดาไม่ผิด...     เหวอ นี่คือการรักษาโรคแบบเนปาลเรอะ     รีบหายป่วยดีกว่า [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 15:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิงขายหินแกะสลักข้างทางขากลับ  มีทำอันเล็กๆ  แกะ   หรือวาดลวดลาย  เป็นจี้ห้อยคอก็มี [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 15:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เดินกลับโรงแรม  ทำการเก็บกระเป๋า  ยังไงก็ต้องย้าย...     เพราะค่าโรงแรมเกิน  15  ดอลลาร์  ป้าตั้งงบประมาณค่าที่พัก ไว้ที่  10  คือสูงสุดต่อวัน(ยกเว้น นาคราก็อต)  และเอาสงบ   ข้างล่างไม่เป็นผับ  ข้อสำคัญคือ...ไม่สกปรก  ซึ่ง Hotel  Encounter  Nepal   มีครบ... โปรดดูห้องสิ  แคบ  ปาเก้ผุ  สากๆ  มีแต่ผ้าคลุมเตียง กะทีวี (ไม่เอาทีวีว๊อย)  ฟาดไป 880  แง่ง... แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 16:14:47 จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 15:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ที่พักใหม่ "Hotel  Encounter  Nepal" มีผู้จัดการชื่อ  อนิรุทธ์ (อานิ) และ อาชยุทธ์ มีอีกหลายๆคน (แต่ป้าจำชื่อได้สองคนนี้แหละ) คือเค้าจะเป็นเครือญาติกัน ผลัดกันดูแล  แต่เห็นบ่อยคือสองคนนี่  ซึ่งจะแนะนำในตอนต่อไป ที่พักก็เป็นแบบที่เห็น  น่าอยู่ทีเดียว  ตึกใหม่จะสะอาด และติดสวน  มีห้องราคาที่  10 ดอลลาร์ขึ้นไป กับตึกเก่า  ราคาที่  8  ดอลลาร์ขึ้นไป (ไม่มีห้องน้ำในตัว) เดี๋ยวจะบอกว่า  เป็นไง...อิอิ     ป้าแบกเป้เดินขึ้นตึกทันที  เจ้าของโรงแรมที่รู้ชื่อที่หลังว่า “อานิ” (มาจากอนิรุทธ์)  เป็นคนนำขึ้นไปที่ห้องชั้นสาม เปิดดูระเบียงระเบิงแล้วก็จากไป  มีทีวีด้วย...โฮ่  หลังได้ห้อง   อาการปวดหัวตุบๆเกิด  คงเพราะแพ้สภาพอากาศที่สูง   มีเลือดออกนิดหน่อย  ไม่ไหลโจ๊กแบบเลือดกำเดา  แต่ออกมา แบบนิดๆติดมากับน้ำมูกและเสลดตลอด  (ไม่ได้โทร มาถามหมอว่าเป็นอะไร  เพราะกลัวรู้ถึงหูคุณสามี เดี๋ยวโดนสั่งให้กลับ)     แต่ถ้าไหนๆจะตายแล้ว  ก็ขอตายแบบอิ่มหน่อย     เลยล็อคห้อง  จรลีไปยังร้านอาหารที่หน้าตาดีที่สุด ของย่านทาเมลทันที...อิอิ ขอพักค่ะ  เจอกันอีกที  จะพบอาหารเนปาลที่ปลอดภัย ที่สุด  ที่ป้าสามารถกินได้  อิอิ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 15:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จ๊ากกกกกกกกก  วันอาทิตย์มันเงียบขนาดนี้เชียว ขอแปะต่อเลยแล้วกัน  เพราะว่าพ้นวันมันจะขี้เกียจ และขี้เกียจๆๆ ขึ้น  แหะ แหะ...  เดี๋ยวไม่จบ  จะเสียประวัติ อันดีงามที่สั่งสมมา     ตอนแรกก็ว่าจะเลือกอาหารไทย  (ร้านอาหารไทยที่นี่  มีตั้ง สองร้านแน่ะ)  แต่ไหนๆก็จะตายแล้วนี่นะ  ต้องขอสั่งอาหาร ของเนปาลมากินเพื่อให้สมกะมื้อสุดท้ายเสียหน่อย  นักโทษ มื้อสุดท้ายยังอร่อยเลย  แล้วป้า...มื้อสุดท้าย  ต้องอร่อย (ซิวะ)   มุ่งหน้าไปกลางทาเมลแล้วไต่กะไดขึ้นไปบนร้านกลางแยกทาเมล “หิมาลายันเรสตัวแรนท์”   ทันที       ป้าลงมือสั่ง Lunch set  แบบเนปาลมากินหลังดูเมนูสักพัก   มาถึงถิ่นจะกินพิซซ่าได้ไง (ทั้งๆที่ร้านนี้มีชื่อเสียงมาก)  ด้วยความ คุ้นชินข้าวแขกอินตระเดีย  จึงคิดว่าอาหารเนปาลน่าจะใกล้ๆกัน   เพราะในสำรับจะมี “ดาลบัต”  (แกงถั่ว  คล้ายๆน้ำสะเต๊ะใสๆ)  อยู่ด้วย     มื้อเที่ยงของป้ามาเสิร์ฟ  พร้อมน้ำเย็นในขวด  ไม่มีน้ำแข็ง ปกติไปไหน  ถ้าไม่ได้น้ำแข็งเต็มแก้ว  จะเหมือนขาดอะไรไป อย่างนึง แต่น้ำแข็งที่นี่...ไม่กล้าฮ่ะ  แหะ แหะ       หากอาหารทดแทนน้ำแข็งได้ (ตรงไหน)เพราะ  “Lunch set”   ราคา  245  รูปี  มาหน้าตาอลังการทีเดียว  ประกอบด้วย ถาดทองเหลืองมีข้าวสุกร่วนๆมาเต็ม  และถ้วยน้อยใหญ่  7  ถ้วย ดังภาพ  เริ่มจากซ้ายก่อนละกัน     จานแรกเป็นสลัด  มีแตงกวา หอมใหญ่  แครอท  ในน้ำสลัดแบบใส   ชิมๆไป  รสโอเค  ให้ดีตรงผักสด  จะว่าไป  ผักของที่นี่น่ากินมากๆ   เพราะสด  กรอบ  แข็ง  ป้าพยายามติดสินบนเจ้าประกาศพ่อครัว ที่ ECH (Encounter Hotel)  ให้ใส่แตงกวา  หรือแครอทล้าง สะอาดมาแทนมันทอด  เพื่อกินผักบ่อยๆ  (แต่มันไม่ค่อยทำ   อ้างว่า  มันที่เขาให้ทอดอร่อยกว่า)     ถัดมาคือ “เคิร์ด”  หรือโยเกิร์ตจากนมเปรี้ยว  เป็นของหวาน (ที่เปรี้ยว)  ซึ่งเจ้านี่  ไม่ค่อยปลอดภัยนัก  แต่ป้าก็ชิมๆมา  เป็น โยเกิร์ตแบบธรรมชาติ  อย่างที่เนสเลย์ทำขายเป็นถ้วยๆในไทย   ลักษณะเด่นคือเนื้อแน่น  ไม่มีอย่างอื่นเจือปน  รสกลางๆ   ถ้ามาในแพ็คเกจปิดสนิท  ป้าคงกินหมด     ต่อมาเป็นผัดผัก  เจ้านี่เป็นอาหารหลักที่ป้าชอบ  เพราะผักที่นี่   ผัดแบบจีน !!!  คือผัดน้ำมันนิดหน่อยเท่านั้น  ให้รสธรรมชาติ ของผักครบถ้วน  เสียแต่มักหั่นมายิบๆแบบข้าวหมู     “ดาลบัต”  ในถ้วยถัดมา  ให้แพ้ของพี่บังในเมืองไทยหลุดลุ่ย   เพราะใสแจ๋ว  ดาลเป็นอาหารที่คนเนปาลนิยมราดข้าวกิน  ทำจาก ถั่วนานาชนิด ต้มกับน้ำซุปและผักไม่กี่อย่าง  เน้นที่เนื้อถั่วไม่แหลก   แต่ยังขึ้นชิ้นน่าเคี้ยว  ที่เห็นวันนี้เป็นถั่วดำ  ต้มใสไปหน่อย     ถัดมาอีก  เป็นแกงกะหรี่ไก่  แน่นอน  รสดี  ต้มนานเข้าเนื้อ   แกงข้นด้วย  แต่เหมือนจะไม่ใช้กะทิ  เลยข้นด้วยน้ำมันเนย   หอมฟุ้ง  ราดข้าวดีทีเดียว  ข้างๆเป็นกะหรี่ผัก  เหมือนไก่เปี๊ยบ ในด้านน้ำแกง  เพียงแต่เนื้อเป็นผักเท่านั้น  มีมันฝรั่ง  หอมใหญ่   แครอท  เป็นหลัก     ข้าวในถาดทองเหลืองร่วนซุยนั้น  แพ้ข้าวหอมมะลิชนิดควรหลบ ไปคลุมหัวด้วยส่าหรี  เพราะหยาบ  แข็ง แค้นคอ  นักท่องเนปาลยุคต้นๆ อย่าง คุณเป็ด  Ped- Degree (ขออภัยที่เอ่ยนาม) เป็นคนหนึ่ง ที่ชมว่าข้าวแขกอร่อย  ป้าขอเถียงสุดใจ  กินมาหลายร้าน  ไม่มีข้าว เข้าตากรรมการเลย  เพราะถ้าให้เทียบกับข้าวแข็งด้วยกัน  ปัสมาติ หุงสุกก็ยังพ่ายแก่ข้าวเสาไห้สระบุรี  ที่หุงสวยกรากแยกเม็ดได้ แต่เคี้ยวไปยังเจอความนุ่มละเมียดลิ้น     สุดท้ายเป็นถ้วยเล็กๆในถาดข้าว  มันคือ “ฟิกิรี่”  เป็นผักใบ (เช่นผักกาดขาว กะหล่ำ) ผักหัว (บางที่ทำจากผักกาดขาว)เค็มนิดๆ เผ็ดหน่อยๆ (ด้วยขิงนะ  ไม่ใช่พริก)  เจ้า  “ฟิกิรี่”  อันนี้ถือว่าผ่าน   เพราะเข้ากับข้าวดีนัก  ป้าขอเรียกว่า “กิมจิแขก” แล้วกัน     เสร็จสรรพ  + ค่าน้ำ  พร้อม ถีบ  ตกที่  300  รูปี... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 20:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่ะ...ถึงอิ่มแล้ว  แต่ยังไม่ตาย  ติดขนมปังไปกินเล่นที่ห้องอีกหน่อยละกัน...   ด้านล่างของที่นี่จะเป็นร้านขนมปัง  แต่ไม่อร่อยเจ้าเด็ด “Pumpernickel”   (จะพูดถึงต่อไป) ก็ลงไปหยิบๆมา  เอาที่ดูอบใหม่  มีผลไม้พวกพาย แอบเปิ้ล-สับปะรด สองสามชิ้นติดมือกลับห้อง       ช่วงที่ป้าไปถุงใส่ข้าวของทั้งหมด  จะเป็นถุงก๊อปแก๊ปแบบบ้านเรา   แต่สีดำ  พอเอามาใส่ของกินคลายความอร่อยลงกว่าครึ่ง (ที่จีนก็เป็นแบบนี้)   ป้าหิ้วโดยไม่เกี่ยงงอน  กลับที่พัก  บ่ายแก่แล้วต้องกลับไปหายากิน   แล้วพักเท้าเสียหน่อย  รองเท้าปีนเขามีข้อเสียที่หนักไปนิด ถ้ายังไม่ชิน     ก่อนกลับก็ซื้อน้ำดื่ม  แบบขวดใสเพราะปลอดภัยสุด  ข้างๆร้านน้ำ มีแผงผลไม้  โอว...เดี๋ยวเราจะตายแบบไร้วิตามินซี  ไหนๆ  ก็ไหนๆแล้ว   เลยซื้อเจ้าพรอมมาแกรเน็ต  Pomegranate   (ทับทิม)  ไปอีก 1  กิโล   ป้าชอบกินอะไรที่เป็นเม็ดเล็กๆ  จิกๆปลิ้นๆดูดๆมากๆ  ก่อนตาย ขอกินหน่อยวะ...  แอบเปิ้ลนี่ก็หน้าตาดีเชียว  ลูกเล็กๆแต่เนื้อแน่น   เอาๆซักโล...       พอซื้อทับทิมก็ซื้อมีด  เห็นแล้วหัวเราะก๊าก  เพราะมีดที่นี่   “เมด อิน ไทยแลนด์”  เงินตราไม่รั่วไหลออกนอก  (ไม่ได้พกมีดพับ ไปเที่ยวนี้  เพราะกระเป๋าเป็นเป้หลังเปิดเด้  กลัวมีดจะหายเสียก่อน)     คนใกล้ตายหอบผลไม้กลับห้อง  นอนแทะทับทิมไปดูทีวีจนหลับ     ศุภราตรี  วันที่สอง... ทับทิมเนปาล  สีสวยราวทับทิมแท้  หวานจัด  นิยมคั้นน้ำกิน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 2 ต.ค. 48 20:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตามครับ ^_______________^.......... จากคุณ : GTW - [ 2 ต.ค. 48 21:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เงียบจริง ๆ ด้วยเนอะ ^^' โอ้โฮ  ข้าวกลางวันอลังการจังค่ะ  อิอิ  ทองเหลืองเชียว นึกไปถึงขันตักบาตรเลยค่ะป้า  หุหุ  ชื่อภัตตาคารน่ารักเชียว ทับทิมก็สีสดดีเหลือเกิน .....เอ๊ะ นี่เราสนใจแต่ของกินหรือเนี่ย .... จากคุณ : blue_diamond - [ 2 ต.ค. 48 21:58:15 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อะโห ลันช์เซ็ตอลังการมาก กินสองคนน่าจะอิ่มนะคะนั่น จากคุณ : TSURUGI - [ 3 ต.ค. 48 00:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 43 * * * GTW เชิญค่า  ^_^ * * * blue_diamond ก็...อลังค่ะ  ถาดทองเหลืองแท้  หนักโคตร (มันน่ากินข้าวแถมถาด) ทับทิมหวานมากๆ  จับนี่เหนียวมือเลย  ถ้าไปอย่าพลาด * * * TSURUGI คนเดียวก็อิ่มค่า  (แต่ข้าวไม่หมดนะ  มันแค้นคอมาก) พรุ่งนี้ไป "สวยัมภูวนารถ" ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 02:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โดนแท๊กซี่กับคนยกกระเป๋าที่สนามบินเนปาลขูดเลือดซิบมาเหมือนกันค่ะ เข็ดสุดๆ ในทามาลชอบร้านหนังสือค่ะ ถูกดียิ่งอินเดียนพริ้นยิ่งถูก ได้กลับมาตั้งเยอะค่ะ ส่วนเรื่องอาหาร อร่อยออกค่ะ กินแกงกะหรี่ทุกวันเลย เคยเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตที่นั่น มีมาม่าหลายรสขายด้วยค่ะ แต่แพงนิดหน่อย ไม่ได้ซื้อหรอกค่ะ เวลาไปเที่ยวชอบกินอาหารท้องถิ่นมากกว่า จากคุณ : หนูจ๋า - [ 3 ต.ค. 48 05:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ไปเที่ยวกับป้าหนอน ไม่มีของกินมายั่วก็ผิดคนแล้ว เจ้ากระถางกำยานในคคหท. 33 เนี่ย คิดถึง Stuart Little น่ะค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 3 ต.ค. 48 07:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มาตามเกาะป้าหนอนด้วยคนนะค้า ไม่รู้น้ำหนักเกินหรือเปล่า ^^ อยากไปเนปาลเหมือนกันค่ะ เป็นหนึ่งในหลายที่ ที่อยากไป แต่ไม่มีโอกาส ว่าแต่ค่าโรงแรมที่แรกแพงจังนะคะ เมื่อเทียบกับสภาพ...งือ อาหารหน้าตาดูอลังการดีค่ะ แต่รสชาดนี่ เคยกินอาหารแขกไม่เคยอร่อยได้เหมือนกันเลยค่ะ แล้วจะมาตามต่อนะคะ จากคุณ : coolning - [ 3 ต.ค. 48 08:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 โห ป้ากำลังอ่านอย่างเพลิดเพลิน มาต่อ ๆ มามะ อยากไปเหมือนกัน ป้าไปโดด ๆ คนเดียวเลยเหรอ เก่งจังอ่ะ เก๋เองยังไม่กล้าไปเลยอ่ะคนเดียว จากคุณ : เก๋ยุดยาฯ (หนูเก๋) - [ 3 ต.ค. 48 12:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โอ้ ถาดทองเหลือง ใช้มือเปิบด้วยป่าวคะ อ้อ ๆ มีช้อน แล้วไป เห็นภาพในตลาดสดคิดถึงการ์ตูนอาละดิน เลยแฮะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 3 ต.ค. 48 13:45:30 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 49 * * * หนูจ๋า ป้าชอบร้านหนังสือพิลกริมม์ละ  ถ้าผ่านต้องแวะเลย ส่วนมาม่า...ป้าพกไป  อิอิ * * * scottie งานนี้  ไม่ค่อยกล้ากินจ้า   อาหารหลักของป้าคือ "โมโม่" (เดี๋ยวได้เห็น) แต่ได้ไปสอดแนมอาหารอื่นๆมาด้วย * * * coolning มันฟันหัวแบะอ่ะ  จริงๆแล้ว 150  บาทก็มี (แต่ไม่มีห้องน้ำ)  ป้าเดินดูหลายที่อยู่ อาหารแขกอร่อยนะ  ป้าชอบหลายอย่างเชียว * * *  เก๋ยุดยาฯ ไม่มีใครคบอ่ะ (ไปตั้งเดือน  ใครจะคบ) แต่เท่าที่ป้าเห็น  ส่วนใหญ่จะมีเพื่อนนะ * * *  ซอมพอแดง บางทีคึกขึ้นมา  ป้าก็เปิบอ่ะ กินอยู่เรียบร้อยกว่าคนแขกเยอะ แต่ถ้าเราเปิบ  เค้าจะหาถ้วยมาให้ล้างมือด้วย มาต่อกันเลยค่า  วันนี้ยาว... วันที่สาม  20  ตุลา  (พุธ) สวยัมภูวนารถ – กาฎมัณฑุมิวเซียม     ตื่นเช้าด้วยกิจวัตรประจำวัน  คือตรวจดูผ้าซัก (ป้าจะซักผ้า หลังอาบน้ำตลอด  เพราเอาเสื้อมา 6 ตัวเท่านั้น)   ทำบ้าบอคอแตก เกี่ยวกับธุระพวกชาร์จแบ็ต  แล้วเดินกินแอบเปิ้ลลงไปข้างล่าง   สั่งอาหารเช้าพร้อมปั่นโปสการ์ดไปยิกๆ  มาเมืองนี้ป้าเขียนโปสการ์ดทุกวัน   วันละสองใบเป็นอย่างต่ำอยากให้ทุกคนที่เขียนถึงได้รับความรู้สึก สนุกสนานขณะที่อยู่ที่นี่ด้วย  โปสการ์ดแต่ละใบป้าจะพยายาม ยัดข้อมูลลงไปจนเต็ม  บางใบมีภาพการ์ตูนตามสถานการณ์ในขณะนั้น เขียนลงไปด้วย       ผู้จัดการโรงแรม  เข้ามาทักทาย  ถามว่าเมื่อวานไปไหน   พอบอกว่ายังไม่ได้ไปไหน  ก็เดินไปหยิบแผนที่แบบแจกทัวร์ริสต์ มาส่งให้ฉบับหนึ่ง  ถามนู่นถามนี่เกี่ยวกับเส้นทางสักพัก  ก็ถูก ตามตัวไปรับโทรศัพท์  เจ้าตัวยังหันมาบอกอย่างมีน้ำใจ “ถ้ามีอะไร  ถามผมได้  เรียกอานินะ”   (ตอนนี้แหละ  เลยจำชื่อได้)     ป้าพยักหน้าหงึกๆ  มองอาหารที่สั่งมากองแล้ว  เช้านี้  เป็นอเมริกันเบรกฟาสท์ แบบเนปาล       โดยจับ “บินายา” คนเสิร์ฟ  มาเป็นแบบ  เจ้านี่จะนิสัยดีกว่าคนอื่นๆ   พนักงานบริการที่นี่  มีเจ้าราม  เจ้ากมล  เจ้าประกาศพ่อครัว   (เป็นแก๊งทะลึ่ง) และนาย “ทิลัก”  ยาม  ซึ่งมักมาแนะนำตัวว่า “ที่รัก  การ์ด”  (โห...  ชื่อไม่กล้าเรียกอ่ะ) บินายากับอาหารเช้า (ของป้า) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ออกนอกเรื่องไปซะไกล  มาว่ากันถึงอาหารเช้าแบบ  อเมริกัน-เนปาล เบรก(แล้ว)ฟาด  กันดีกว่า   (เน้นการบรรยายของกิน  อิอิ)     ที่เห็นซ้ายมือสุดของจาน  กองอยู่บนขนมปังสีเหลือง  คือ “ไข่คน” รสชาติเป็นกลาง  ทอดด้วยเนย  หอมดี  ถัดมาทางขวา  ด้านหน้าแดงๆ   นั่งคือ “เบคอน” นะยะ  อย่าคิดว่าเป็นอย่างอื่น  (อยากจะร้อง “แต่น แตน แต๊น” นำก่อนด้วย)  เบคอนของที่นี่เหมือนหมูแดดเดียว บ้านเรา  คือมาเป็นดุ้นๆมิบางเหมือนเบคอนบ้านอื่น  เค็มพอประมาณ   แถม...ส่วนสามชั้นหนามากๆ  ทอดแล้วโรยพริกไทมาแก้เขินเล็กน้อย     ด้านหลังแดงๆ  บนใบผักกาดหอม คือมะเขือเทศหนึ่งในสี่ลูก   ย่างมาเกรียมๆ (ตูจะกินสด)  และที่เหลือเหลืองๆ คือมันฝรั่งฝาน   ทอดกระเทียมจีนแดง (เพราะใหญ่มาก)  เจ้าพวกนี้ป้าขอร้อง ให้เปลี่ยนเป็น  แตงกวาฝานสด  มะเขือเทศสด  แครอทสด... ไม่เคยได้...ผิดระเบียบนายประกาศยอดพ่อครัว  บางวันต้องให้ เจ้ากมลไปรบกันในครัว  ถึงได้มา     มาว่ากันต่อ  ที่เห็นด้านขวาหน้า  เป็นเนยและแยม  คุณมิได้ เข้าใจผิด  แต่หน้าตาอือ...เละ และดูเป็นไขอย่างน่ากลัวมาก   บางวันเป็นชีสนมควาย  แยมก็...โฮ่ๆ  ว่าเบสฟู๊ดบ้านเราไม่ค่อย ต้องปากเท่าไหร่  ยังดีกว่า  ถ้าจะเทียบกับแยมข้นๆอย่างสมักเกอร์   ไม่ต้องหวัง     ถัดไปถ้วยฟูๆขาวๆ  คือข้าวโอ๊ตต้มกับนม (มันล่อซะหรูว่าพุดดิ้ง   แต่ไม่มีอบนะ  เอามาแล้วใส่นมร้อนชัดๆชั้นนักทำขนมว่ะ)   ซึ่งหนีไม่พ้นหืนหน่อยๆ  แต่พอกินได้  เพราะร้อนดี  ถัดไปก็โถน้ำตาล   น้ำส้ม (กระป๋อง ยี่ห้อสะการะมาตา) ตามด้วยขนมปังแป้งไม่ขัดสี   อร่อยไปอีกแบบ       ส่วนพระเอกของโต๊ะคือ “ดู๊ดเฉียะ”  หรือชาอิลาม  ของเนปาล ในถ้วยสีเขียวเข้ากะจาน     ดู๊ดเฉียะ (เฉียะ  จะทำเสียงเหมือน “เชอะๆ”)  เป็นที่นิยม กินในเนปาลมาก  วันนึงถ้าไปนั่งที่ไหน  ทักทายกับใคร  มักมีคน สั่งมาให้กินเสมอๆ  ทำด้วยชาผสมเครื่องเทศ  ต้มกับนมจนเดือด   จึงเติมน้ำตาล  เป็นเครื่องดื่มที่ป้าโปรดปรานที่สุด  เช้าๆมักกิน วันละกาเล็กๆ  และอิ่มไปนาน     ทีเห็นนั่น...กินไม่หมด  ไข่กะมัน  น้ำส้ม  ชา  ข้าวโอ๊ต...   ท้องจะแตก  ป้าเอาเนยทาขนมปัง  แล้วห่อไปต่างแซนวิชเผื่อหิว   (คุ้นๆพฤติกรรมนางเอกแบบนี้ไหม  อิอิ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 51 พออิ่ม  จ่ายกะตังก็ออกจากโรงแรม  พยายามคลำแผนที่ที่อานิให้มา   โดยจับสายถนนเป็นหลัก  ไปมาหลายบ้านหลายเมือง  กลุ้มกะ อีบ้านนี้เมืองนี้จริงๆ  ป้ายบอกว่าอะไรคืออะไรทำไมมันขี้เหนียวนักวะ   ป้ายถนนก็หายาก  แถมปัดเป๋  จนไม่รู้ว่ามันชี้ไปถนนไหนกันแน่...     แต่ป้าไม่กลัวการหลง  เดินๆๆไปเรื่อยๆ  เจอร้านโปสการ์ดก็แวะ   เจอร้านหนังสือก็แวะ  ดูของโชว์หน้าร้านไปพลาง  ถ่ายนู่นนี่ไปตลอดทาง   รวมทั้งป้ายนี่ด้วย   ทายถูกไหมเอ่ย... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หลังหลงทิศอยู่ไม่นาน  ประกอบกับมีไอ้เปรตแท็กซี่ตัวหนึ่ง   มาชะลอรถจ่อตูดอยู่ข้างหลัง  ท่ามกลางรถติดเป็นขบวน (เพราะถนนมันแคบ  แล้วไอ้เปรตนี่ดันจอด)  เพื่อเรียกให้ป้า ไปกะมันให้ได้  ป้าเลยจำใจขึ้น   “เท่าไหร่”     ยังมีเชิง  ถามหน่อยๆ “ร้อยยี่สิบรูปี”     ป้าสะระตะแล้ว  70  บาทกว่าๆ  อาจจะแปดสิบ  เท่ากะนั่ง แท็กซี่ในกรุงเทพละวะ  ทำไมจะไม่ได้  จึงขึ้นทันที  รถวิ่งเร็วมาก   แต่พอจับทิศได้ว่า  จากที่พักมุ่งหน้าไปทางดาร์บาร์สแควร์ก็เลี้ยวขวา   ข้ามสะพาน  ไปออกถนนเลาะทุ่ง  แล้วไปถึง “สวยัมภูวนารถ” ทันที...ยะฮู้     จ่ายไป ตามที่บอก  ถีบไปอีก 20  แล้วป้าเดินขึ้นฉับๆอย่างว่องไว   ทางขึ้นดูไกลมาก...ไม่มากละ ไกลโคตรจะดีกว่า แถมดูชัน ชวนเหนื่อย  แต่ป้าก็ไต่ขึ้นไป  ความงามรออยู่  จะช้าไปใยเล่า ขอให้มองไปจนสุดส่วนที่มีแดด  ไกลๆนู่น  นั่นคือ...ครึ่งทาง (เลยธงแขวนสายสุดท้ายไปอีก) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ลืมภาพ  มือไวกดเร็วไปหน่อย   ไม่แปะก็ไม่ได้  ใครจะไปสวยัมภูฯ  ต้องปีนขนาดนี้เชียวแล... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 54 นั่นแค่ครึ่ง...พอโผล่พ้นร่มไม้มา... ไปอีก...เพียบ  แฮ่กๆๆๆๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:52:46 ]

ความคิดเห็นที่ 55 Swayambhunarth  (อ่าน สะ-หวะ-หยัม-บู-วะ-นาด)   หรือ วัดลิง ตั้งอยู่บนยอดเขาทางทิศตะวันตกของเมืองกาฎมัณฑุ   สร้างขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้ามานะเทวะ ในปี ค.ศ. 420 มีสถูปเจดีย์ใหญ่  ที่มีดวงตาและคิ้วอยู่โดยรอบ (ดวงตาแห่งธรรม)   อีกทั้งยังเป็นสถานที่เดียวที่พระพุทธศาสนาและศาสนาฮินดู สามารถอยู่คู่กัน  มากว่า  2,500  ปี     ที่นี่มีเหาของพระนางมัญชุศรี หรือลิงเต็มไปหมด จนเป็นที่มาของชื่อ  Monkey Temple (วัดลิง)     ในตำนานปรัมปรากล่าวว่ากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  พระนางมัญชุศรี ได้เดินทางมาพบหุบเขากาฐมัณฑุ และมีพระประสงค์ที่จะสร้างเมือง ขึ้นในหุบเขานี้ แต่ขณะนั้นภายในหุบเขายังมีสภาพเป็นทะเลสาบอยู่ พระองค์จึงผ่าหุบเขาเพื่อให้น้ำไหลออก  ซึ่งช่องเขานั้นก็คือช็อบบาร์   ทรงเด็ดเส้นผมมาหนึ่งเส้น ซึ่งได้กลายเป็นเจดีย์สวยัมภูวนารถ และเหาบนหัวของพระองค์ก็กลายเป็นลิงทั้งหลาย ที่อาศัยอยู่ บริเวณเจดีย์แห่งนี้ เหาของพระนางมัญชุศรี...เพียบ   จากที่เห็นนี่...ปาไป 12 ตัว  ครบโหล   มีใครนับได้มากกว่านี้ไหม... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:56:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เล่ากันว่านี่คือสถานที่บรรจุพระสารีริกธาตุของพระโมคคลา และพระสารีบุตร สถานที่แห่งนี้มีการผสานระหว่าง 2 ศาสนา ได้อย่างลงตัว คือพุทธศาสนาแบบตันติ หรือตันตระ ที่สืบสาย มาจากธิเบต และอีกศาสนาหนึ่งคือ ฮินดู สำหรับผู้ถือ พระปิจัสวารี ผู้รักษาและอำนวยพรให้กับคนป่วยไข้ ทุกเช้าของวันอาทิตย์ และวันอังคารชาวบ้านจะนำไก่หรือแพะมาบวงสรวง (สังเวย)   ที่นี่จะเป็นจุดที่ขึ้นมาเพื่อชมเมืองกาฐมัณฑุในมุมสูงได้อีกด้วย     เจดีย์ที่มีดวงตาแห่งธรรม (Wisdom Eyes) ประทับตราอยู่   จะมีจุดแต้มอยู่ระหว่างดวงตาคล้ายๆอุณาโลม  เป็นดวงตาที่ 3 หมายถึง “ความรอบรู้เหนือสามัญชน”  และเส้นที่เป็นเหมือนจมูก   จริงๆแล้วคือเลข 1  ในภาษาเนปาล  ที่ออกเสียงว่า “เอกะ” หรือ เอกภาพนั่นเอง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 15:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ส่วนฉัตรทอง 13 ชั้นเหนือเจดีย์นั้น  เป็นความเชื่อของ "การปฏิบัติธรรม 13 ขั้นของการบรรลุถึงนิพพาน" [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 58 รวมเป็นปริศนาธรรม  ที่หมายถึง   “จักมีดวงเนตรของพระพุทธองค์จ้องมองจากทุกด้าน   เพื่อคอยเตือนและปกป้องเหล่าสรรพสัตว์โลกทั้งหลาย มิให้กระทำบาป” [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มีพิพิธภัณฑ์บนนี้ด้วย...     เมื่อขึ้นสู่ยอดสวยัมภูฯ  ก็เดินเลาะไปทางด้านซ้าย  เป้าหมาย ในการไปเที่ยวทุกครั้งของป้า  นั่นคือ “พิพิธภัณฑ์”  เพราะหากคนเรา ต้องการรู้พื้นฐานของชนชาติใดแล้ว   การเข้าชมพิพิธภัณฑ์   จะทำให้เรารับรู้ประวัติศาสตร์ของเขาได้อย่างดีที่สุด  ซึ่งมัน หมายถึง "ราก" แห่งการใช้ชีวิตของเขา อย่าพลาดนะเด็กๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ข้างในเป็นพุทธศิลปะวัชรยานนิกาย  มีไม่มากนัก  เอาแค่น้ำจิ้มๆ ก่อนวันนี้  ที่คุณเห็นนั่นคือพระโพธิสัตว์มีชายาหรือคู่ครองเช่นกัน เรียกกันว่า ตารา หรือ ทาระ นั่งข้าง  เป็นการปนพุทธกันในแบบฮินดู   คือเน้นในการให้ความสำคัญกับเทพฝ่ายสตรีด้วย       ซึ่งเรื่องนี้ถ้าพูดไปจะยาว (จริงๆ  ไปที่นี่  นอกจากจะปีนเขา   ก็ดูสิ่งนี้แหละ  เป็นอีกอย่าง)  แต่จะขอกล่าวแบบเต็มแประ   ในวันที่ไปพิพิธภัณฑ์ของ กาฎมัณฑุ  กับปาทัน  เพราะสองที่นั่น เป็นจุดที่ทำให้ป้าน้ำลายแตกฟองมากๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มุมสากล  กงล้อมนต์แบบแถว  ใครมาต้องหมุน   นัยว่า  1 หมุนรอบ  เท่ากับสวด 1 จบ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 62 องค์นี้ไม่แน่ใจว่า  ตารา  หรือพระโพธิ์สัตว์  หากดูจากเครื่องประดับ   และท่วงท่า  ขอเดาว่าเป็น “ตารา” (มือปิดอุระอยู่  มองไม่ถนัด) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63 รอบๆมีร้านค้า  (พี่เจ้าของร้านเก๊กหล่อน่าดู) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:09:14 ]

ความคิดเห็นที่ 64 น้อง “เหา” ของพระนางมัญชุศรี  หิวกันสุดๆ  ป้าวางกล่องน้ำส้มไว้   เธอมาฉกไปซะงั้น (แต่ดีกว่าฉกเอาฝากล้องที่วางข้างๆไป  แหะ แหะ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:10:13 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เด็กน้อย...ไม่รู้หาลูกน้องของลูกน้องพระนางมัญชุศรีกันหรือเปล่า   ง่วนกันน่าดู [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ภาพลานด้านหลัง  เป็นร้านขายของ  สีสันบาดตาตัดกับฟ้าสีสวย [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 67 หิวกันหรือยังคะ       มื้อเที่ยงวันนี้  คนมักนิยมมากินกันที่นี่...       “คาเฟเดอ...สตุปะ”       อาหารแนะนำ  พิซซ่า  ดาลบัต  ไก่ทันดูริ  สปาเกตตี้  ฯลฯ   กินไป ชมวิวรอบเมืองไป [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 68 แต่...เอี๊ยดดดดดดดดดดดด~       ไม่ได้กินค่า  เพราะเผลอตัว  แวะร้านด้านซ้ายมือด้านหลัง ป้ายร้านอาหารเสียก่อน  (ถูกชะตากะอะไรซ้ายๆจัง  นั่งเครื่อง ก็ด้านซ้ายมือ  EC H  ก็อยู่ซ้ายมือของถนน)  ดันเห็นร้านขายภาพ   ตนเองเป็นคนชอบภาพเขียน  จึงแวะเวียนเข้าไปดู     เจ้าของร้านเป็นเด็กอายุ 18 พูดจาสุภาพเรียบร้อยมาก   ปล่อยให้เดินชมโดยไม่ไต่ถาม  เขาชื่อ “มหาจันทร์” เป็นเด็กหนุ่ม ที่มีฝันอยากเป็น...ศิลปิน       เขาเริ่มเข้ามาพูดด้วย  เพราะเห็นว่าป้าเริ่มอยู่ในร้านนานมากๆ   เพราะติดใจเจ้าภาพทุ่งมัสตาร์ด  กะจะซื้อมาฝากนังบุด ผู้บ้าสายหมอกและดอกไม้... “ผมเรียนวิชาวาดภาพจากจีน”   “อือม์...”       ป้าพยักหน้า  แต่ในใจพูดว่า  “จิงดิ...ฝีมือยังกะเด็กประถม”     แต่บางภาพไม่เลว  หากแต่ไม่ใช่มหาจันทร์วาดอีก(ดูจากลายเซ็น)   เป็นเพื่อนของเขา  เจ้านั่นเป็นหุ้นส่วนร้านด้วย  มีลายเส้นที่เฉียบคมกว่า   สีสันที่ให้ฉูดฉาดใกล้เคียงแสงสีแห่งความจริงมากกว่า “ทำไมพี่หยิบแต่ภาพเพื่อนผม”     มีเสียงอ่อยๆถามขึ้นข้างหลัง  ป้ากำลังจิกภาพมัสตาร์ดฟิลด์ สีน้ำมันบนผ้าใบขึ้นมาดูพอดี...ไอ๋หยา... 35  ดอลลาร์  อย่าเอาเลย   นังบุดเอ๋ย  แต่ปากตอบฉอดๆ “เค้าให้สีได้อารมณ์กว่า  แถมมุมที่เลือกก็ดีกว่าด้วย  ดูอย่าง อันนี้นะปาทันเหมือนกันใช่ไหม  มุมเดียวกันด้วย (มุมโปสการ์ด)   ดูแสงสิ  ของเค้าสะท้อนได้เหมือนแดดจริงๆ  ของเรามันเหมือน วันฝนตก (หรือมันจะวาดวันฝนตกวะ)  สีก็ทึมๆ  หลอนๆไปไม่เตะตา   การปาดสีก็ไม่คม  เหมือนไม่แน่ใจ” เจ้าหนูหน้าจ๋อย  ป้าเลยต่อ “ก็ศิลปะมักเกิดตามคนวาด  เราคงเป็นคนราบเรียบ...ใช่ไหม” (เรียบจริงๆ  กำลังด่า  กลับมองตาแป๋ว) “พี่จบศิลปะมาเหรอ  สอนได้ไหมครับ” (โว๊ว...กรูไม่เก่งขนาดน๊านนนน~)     จากนั้นก็พล่ามกันอีกยาว  เจ้าหนูหยิบภาพมา  ป้าวิจารณ์ฉับๆ   โดยมีโปสการ์ดที่ตุงเต็มกระเป๋ามาทาบ  ถกกันอย่างสนุกเกี่ยวกับ มุมภาพและแสงสี  ดูเหมือนเพื่อนกับเจ้าหนูนี่จะไปวาดด้วยกัน   พร้อมกัน  แต่อารมณ์ออกมาต่างกันมากทีเดียว อารมณ์มหาวิทยาลัย  กับเด็กประถมอ่ะ...     พอป้าทำท่าจะออกจากร้าน  มหาจันทร์ก็ตะโกนสั่งดู๊ดเฉียะ มาเลี้ยง  ชวนคุยต่อ  พอดีมีลูกค้าฝรั่งเข้าร้าน  ป้าก็เลยช่วยเจรจา ต้าอวย  ชี้โน่นนี่ประสาพล่าม  พี่ฝรั่งคงงงกับภาษาวิบัติของป้า   เลยซื้อไป 1 ภาพ    ของเพื่อนมหาจันทร์...ตามเคย  (ก็บอกแล้ว  ว่าสวยกว่าๆ)     ดูอารมณ์มันตอนเรียงภาพเก็บแล้วให้สงสาร  ป้าจึงเลือกแล้ว เลือกอีก  เอาที่พอดูได้มา  1 อัน  ใส่เป๋ากลับบ้าน  ค่าภาพแพงพอดู (ไม่สวยดันแพงอีกนะเอ็ง)       ไม่ต้องกินข้าวแล้ว...หมดตูด  ไก่ทันดูริดูแระ  ไปเจอกันวันหลัง ละกันวะไก่เอ๋ย  ป้าเอาม้วนภาพใส่ในกระเป๋าขากล้อง  ล่ำลากัน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เจ้าหนุ่มน้อยทำตาปรอย  ถามว่าวันรุ่งขึ้นจะไปไหน  ป้าส่ายหัว ด๊อกแด๊ก  คือการเที่ยวหนนี้  มาแบบไม่มีแปลนแน่นอน  ว่าวันไหน ไปไหน  แต่ต้องไปที่หนึ่งซักที่แหละ  ขึ้นกะอารมณ์ (และการเดินหลง ไปตามบุญตามกรรม)   “ถ้าพี่ผ่านไปดาร์บาร์  บ้านผมอยู่แถวนั้น  พรุ่งนี้ตอนเย็นที่ บ้านเรามีงาน  ไปกินข้าวที่บ้านนะ”     มหาจันทร์เขียนแผนที่วุ่นวายจริงจัง  ป้าได้แต่ยิ้ม  วัยเจ้าเด็กนี่ คราวหลานสาวคนกลางได้  คงไม่มีเจตนาจีบแน่  นอกจากอยาก ทดแทนที่อุตส่าห์อุดหนุน  แต่...ไม่เอาโว้ย ฉันกลัวแกหลอกไปฆ่า   จะเอากล้อง นาฬิกา โทรศัพท์ชั้นเรอะ (รอบคอบๆๆๆ)       ต่อมาป้าก็เข้าใจ (หรือเข้าใจผิด) ว่า  มันเป็นประเพณีของคนที่นี่   เพราะอยู่มาเดือนนึง  มีคนชวนไปกินข้าวบ้านไม่ต่ำกว่าห้าหกหน   ไปกินน้ำชานี่เจอแทบทุกวัน  ถ้าปฏิเสธจะสั่งมาให้กินเดี๋ยวนั้นเลย   ยิ่งร้านของแจ๊กกี้ (เพื่อนอีกคน)  ด้วยแล้ว  พอผ่านปุ๊บ  แจ๊กกี้กะเมีย   หรือไม่ก็ญาติเขา  ถ้าไม่มีลูกค้า  ไม่ใครคนใดคนหนึ่ง  ก็จะมา กวักมือเรียกอยู่นั่นแหละ  จะไปเที่ยวโว้ย  ไม่ได้มานอนเสียค่า โรงแรมฟรีๆนะ  มันก็ให้เมียไปลากมา  พอจ่อมก้น  ชาก็จะถูกสั่งมาทันที   ไม่กินไม่ได้  แก้วละห้ารูปีเท่านั้น  แต่น้ำใจมันยิ่งกว่า..       ไว้เล่าวันหลัง...อิ อิ เดินออกจากร้าน  เจอพระธิเบต  มีบาตรด้วย  นั่งสวดมนต์อยู่ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อ้าว...ว๊า  ลงภาพผิด ข้างหน้ามีตราทองเหลือง  เป็นรูปวัชระ  รองด้วยมาลัย  เหนือฐานดอกบัว   ตราที่เห็นนี่  กองอยู่กับพื้น  “พระเจ้า” มีทั่วเนปาล  เดินไม่ดีระวัง... ”เหยียบ” อันนี้ถึงจะพระธิเบต [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อันนี้เป็นรูปพระโพธิ์สัตว์  (ผู้ที่จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า) เพราะตอนแรกจะตีความเป็นพระพุทธองค์รายล้อมด้วยอัครสาวก ก็ไม่ใช่ (จำได้ลางๆว่ามีเกินกว่านั้น  ผิดถูกประการใด  แย้งด้วย)  อยู่กับพื้นอีกแหละ  ใกล้ๆกัน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มีพี่บังมาขายมะพร้าวด้วย...       พอเห็นดอกดาวเรือง  เลยลังเลไม่รู้ว่าจะให้บูชาหรือกินเล่น   แต่ให้ป้ากินคงไม่ไหว  ไตรกลีเซไรส์สูง  ไม่เหมาะกะคนชรา   คาดว่าคงจะให้แทะเล่น  ไม่ได้ลองชิมเพราะพี่บังคนขายหาย   แถมดันตาไวเห็นน้องแมลงวันเนปาลเล่นมวยปล้ำกันอยู่ที่ชิ้นบน   สีตัดกันชัดเจน  บรึ๋ยยยยยยยย~ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:33:04 ]

ความคิดเห็นที่ 73 น้องหมาบนสวยัมภูนารถ  ตากแดดหลับอุตุ   โดยไม่มีคนรังเกียจ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ดูทางลงแล้วอยากกรี๊ด  ขึ้นมาได้ไงวะเนี่ย [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:34:50 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แล้วก็มีสาวน้อยมาเดินเป็นเพื่อน  เธออยู่ในชุดยาวสีฟ้าสด  สมวัย   แนะนำตัวเสร็จสรรพว่าชื่อ “อารตี” (แปลว่าแสงสว่าง)       เราสองคนเดินจูงกันลงมา  (อารมณ์แนวเห็นป้าชรามาก  อิอิ)   อารตีน่ารักมาก  ช่วยต่อราคาจี้ห้อยคอที่ป้าซื้อมาฝากเพื่อน อย่างแข็งขัน       แค่คุยกันจากข้างบนมาข้างล่าง  เธอก็ชวนป้าไปกินข้าวบ้าน   เจ๊ยยยยยยยยย~       เธอเห็นหน้าป้าสงสัย  เลยอธิบายว่า  ช่วงนี้อยู่ในเทศกาล “ติ๊กก้า”   แต่ละบ้านจะมีญาติพี่น้องกลับบ้านกัน  แม่ก็จะทำอาหารเต็มที่   เลี้ยงลูกหลานและแขก  (มิน่า...มหาจันทร์ก็คงเป็นอย่างนั้น   ป้าคิดเอา) “พี่ไปให้ได้นะ...นี่เบอร์  ไปไม่ถูกโทรมาถามนะ  จะไปรับ...”     อารตีชวนเชิญ  ป้าได้แต่ยิ้ม  แหะ แหะ  ได้แต่ถ่ายรูปให้   และสัญญาจะส่งให้กันทางอีเมล์อีก  แต่ส่งไม่ได้  อารตี... ถ้าเห็นก็เอารูปที่นี่ไปละกันนะ ดูแม่สาวน้อยนั่งแล้ว  รู้สึกว่าสนิทสนมกับองค์พระอย่างมาก...แหะ แหะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 76 หลังล่ำลากัน  ก็แยกย้าย       ป้าจะไปต่อยังพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติของเนปาล  ซึ่งอยู่เลย วัดลิงไปไม่ไกลนะ (กิโลกว่านะ  เอาเรื่อง)  ที่น่าแปลกคือ   ดันไม่ยักกะได้จัดลงในแผนที่อย่างชัดเจน  ทั้งๆที่แสนมีชื่อเสียง   ป้าเลยต้องเดินถามๆๆเอาเรื่อยๆไปตลอดทาง  แถมไม่เป็นที่รู้จัก มากมายนัก  เพราะวันที่ไปเดินดู  เห็นชาวต่างชาติน้อยมาก     ป้าเดินๆไปเรื่อย   เจอใครก็ถาม   “กาฎมัณฑุ มิวเซียม  ไปทางไหน”     บางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำ  (อารตีก็ไม่รู้จัก)  เอาแน่ๆ  ป้าเลยถามทหาร   เขาก็ตอบว่า   “เดินไปข้างหน้า”     เดินก็เดิน  ป้าเดินๆๆๆ  ต่อไป   จากวัดลิง  เลาะเนินไป   จะพบถนนสายหลังให้เลี้ยวซ้ายเมื่อถึงสามแยกใหญ่แยกแรก (ซ้ายอีกแล้ว)  แล้วเดินต่อไปจะพบโค้งขวา  ตรงไปจนพบสามแยก   ก็เลี้ยวซ้าย  ไปเรื่อยๆราวๆ  2-300 เมตร  จึงพบกับ...   “พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ...เนปาล” มองย้อนไป  ยังเจอวัดลิงอยู่ด้านหลัง... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 16:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 77 แต่...บุญน้อย...มันปิด     ด้วยเหตุผลกลใดมิรู้ได้  ป้าเกาะรั้วอยู่นานมาก  ไม่มีใครออกมา   คิดว่าจะปีนก็กลัวโดนยิง  ถึงปืนของทหารที่นี่จะเก่ามาก   ก็ยัง น่ากลัวอยู่ดี  ชะเง้อชะแง้สักพัก  ก็มีทหารโผล่หัวมาจากป้อม   ป้าตะโกนถามอะไรก็ไม่ตอบ  พูดแต่ว่า “Closeๆ”  (แน่ะ  ไม่ต้องบอก  ดูก็รู้น่า)     ป้าชี้ป้ายหน้าพิพิธภัณฑ์  มันเขียนว่า  “Close  Sunday & Monday”   (นี่มันวันพุธนี่หว่า)   แล้วตะโกนถามต่อ  ประสายายแก่ขี้สงสัย   ทหารหนุ่มส่ายหัว  ตะโกนตอบสั้นๆ “Tomorrow  open”     เอาก็เอาวะ...  เปิดพรุ่งนี้  ก็ได้...จะมาอีก  มาอีกก็ได้... กลับโรงแรม  อาบน้ำ  ซักผ้า  ต้มมาม่า...นอน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 17:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ฮือ ฮือ ฮือ ป้าขา หนูอ่านเรื่องของป้าตั้งแต่ต้นจนจบเมื่อตะกี๊ ป้าขา ป้ารู้ไหมว่าเรื่องของป้าทำให้หนูกินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย เป็นอันมาก ป้าขา หนูอยากไปมั่งอะ ขอเกาะเป้ไปเที่ยวด้วยคนนะคะ จากคุณ : หนูชอบเที่ยว (travelovers) - [ 3 ต.ค. 48 17:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เขามาดูรูปสวยๆๆด้วยคนนะคับ จากคุณ : ถั่งเช่า (ยายชม) - [ 3 ต.ค. 48 18:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 80 * * * travelovers แหะ แหะ  เกาะกระทู้ไปจะสะดวกกว่ามากจ้า เพราะป้าไม่ได้ไปเนปาลปีนี้อ่ะ * * * ยายชม (ทำไม่เป็นยายฉิม) เชิญจ้า จริงๆ  รูปถ่ายมาเยอะมาก  ต่างมุมด้วย  เสียดายที่ ไม่ได้เอาลงจนหมด (3000  กว่า ภาพ !!!) ขืนลงหมด  พันทิปคงสั่งยึดอมยิ้มป้าแน่  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 20:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 81 “ทำไมพี่หยิบแต่ภาพเพื่อนผม” ฮาก๊าก.... น่าสงสารมหาจันทร์ เจรงๆ... พออ่านใน The Kiss จบแล้วไปเที่ยวเนปาลต่อ... ป้านี่เอาตัวตนของป้าไปใส่ไว้ใน สราลี เต็มๆเลยนะครับ... แบบนี้ผมไม่ต้องหาแล้วว่า ป้าด้วง โผล่มาตอนไหน... ก็เล่นเป็นนางเอกทั้งเรื่องเลย... ขอบคุณครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 3 ต.ค. 48 21:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ้า.. ลืมบอกไป.. สั่งเสื้อกองทัพหนอนไว้กับ น้องน้ำ สองตัว... เด๋วจะไปรับวันที่ 9 จะได้เห็นลายเซ็นป้าซะทีครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 3 ต.ค. 48 21:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 83 * * * namit ฮ่า ฮ่า  ห่อไป  แต่ไม่ได้กินหรอกนะ  เสร็จหมาข้างทางหมด เพราะป้ามักมีร้านที่คิดว่า "จะกิน" ล่วงหน้าเสมอ อือม์...เห็นปุ้ยว่า  ตัวเล็กจิ๊ดเดียว  อิอิ (ลายเซ็นสำหรับทำเสื้อ  อ่ะ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 3 ต.ค. 48 23:50:34 ]

ความคิดเห็นที่ 84 มาอ่านมาเที่ยว (ล่วงหน้าแบบหลายปีมาก) ด้วยคน แหะๆ แต่อ่านได้ครึ่งทางเอง เดี๋ยวมาอ่านใหม่ค่ะ แล้วป้าได้โปรแกรมที่ย่อรูปได้ทีละหลายๆ รูปหรือยังคะ (หรือว่าตัดสินใจจะไม่ย่อแล้วจริงๆ ^_^) จากคุณ : สายลมโชยเอื่อย - [ 4 ต.ค. 48 00:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ลองย่อแล้ว  ไม่ได้มุมอ่ะ  ไงๆก็ต้อง ครอบ (crop) ก่อน ให้ได้จังหวะของภาพด้วย  ค่อยลด อย่างภาพนี้อ่ะ  แม่กำลังส่งจานเครื่องไหว้ให้ลูกชาย ในวิหารบนวัดลิง  แต่ป้าจะเอาคำ "No photo please"  อ่ะ (คือ  มะได้ตั้งใจถ่าย  มันกดไปแล้วค่อยเห็น  แต่คาดว่า คงห้ามถ่ายด้านใน) ภาพที่ลด 60 k  แล้วไม่เสียอารมณ์ภาพก็จะลดแล้วกัน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 04:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 86 No Photo Please.... อิอิ.... มารอดูอีก 2946 ภาพที่ยังไม่ได้ resize นะครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 4 ต.ค. 48 15:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 87 แฮ่กๆๆ ตามมาเก็บค่ะ ยังงงอยู่ ว่าพิพิธภัณฑ์ปิดอาทิตย์กะจันทร์แล้วทำไมป้าไปวันพุธมันถึงปิดง่ะ หลอกลวงๆ ฮา... ดีจังเลยป้า คนที่โน่นน่ารักเนาะ ชวนไปกินข้าวกันเหมือนเป็นธรรมเนียม (แหะๆ เป็นหนูคงไปตามเขาแล้วก็โดนปาดคอชิงทรัพย์ (ที่ไม่ค่อยมี) แหงมๆ -_-") อ่ะๆ พูดถึงหลอกลวงแล้วนึกได้อ่ะป้า เมื่อวานไปกินข้าวร้านหนึ่ง พี่สาวหนูกินเจอ่ะ มันก็ติดป้ายว่ามีเจ แล้วเราก็สั่งเมนูเจ เหอะๆ แต่ปรากฏว่ากินไปกินมาแล้วเจอกระเทียม!!! โกรธมากกกกกกกกกกกก เอาไปถามมัน มันดันบอกว่าที่นี่ถ้าไม่เคร่งมากกินได้ค่ะ แล้วมีหน้ามาย้อนถามเราว่า เคร่งมากเหรอคะ... -_-" (เกิดอารมณ์อยากหนุมานถวายแหวนขึ้นมาเลยตอนนั้น) โกรธมากมายแต่ทำได้แค่บอกมันว่า ติดป้ายบอกไว้หน่อยก็ดีนะคะ ว่าสำหรับคนไม่เคร่ง แหะๆ นอกเรื่องมาซะไกล แต่มันนึกออกพอดี อิอิ ชิ่งดีกว่า แล้วจะมาอ่านต่อค่ะ ^_^ จากคุณ : สายลมโชยเอื่อย - [ 4 ต.ค. 48 18:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 88 * * * namit ไม่ถึงขั้นน๊านนนน  อ่ะ   ป้าตัดไปวันละ  30  ภาพนี่ก็แฮ่กแล้วนะ * * * สายลมฯ มีงี้ด้วยเหรอ  แต่แถวบ้านป้ามันเจแท้อ่ะ มีข้าวเจตลอดปีกิน  เลยไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ มาต่อกันเลย วันที่สี่  21  ตุลา  (พฤหัสบดี) กาฎมัณฑุมิวเซียม / 2     ตื่นมาแต่เช้าตามเคย  เพราะนอนหัวค่ำ  ข้างหลัง EC H   เป็นโรงเรียนประถม  ได้ตากผ้าไป  มองเด็กเล่นไปอย่างเป็นสุข   เด็กๆที่ไหนในโลกก็สดใสเหมือนกัน  ลงมากินข้าวพลาง  ถ่ายรูป ลูกชายหญิงเจ้าของบ้านหน้าที่พักไปพลาง  เจ้าตัวเล็กนี่หน้าตาดีเชียว จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 89 การทำภาพ  ยังคงมีใหญ่บ้างเล็กบ้าง อิอิ ถ้าไง  จะพยายามให้เปิดได้เลย  ที่ใหญ่ๆคือ เอาที่ต้องการจริงๆ     ตาไว  จ๊ะเอ๋  กับอีกาเนปาล  อีกาเมืองนี้ไม่ดำสนิท   มีสีเทาอมน้ำตาลปนด้วย  แต่นิสัยเหมือนอีกาทั้งโลก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 90 พออิ่มอาหารเช้า  เดินออกไปก็เริ่มประสาทเสียเล็กๆ  เพราะมี แต่เสียง  แตรๆๆ  ดังลั่น  รถบ้านนี้เมืองนี้ถ้าไม่บีบแตรมันต้องตาย   ป้าเดินถนนวันแรกๆ  มันบีบๆๆ ขอทางจนน่าเตะ  ทั้งๆที่ไม่ได้กีดขวาง ก็ขอให้พ่อได้บีบ  ป้ารำคาญจึงแอบแจกพระเจ้าให้มันในใจ   จะพระเจ้าของใครล่ะ  ก็ของเจ้าคนขับนี่แหละ  ทำตามสิ... “ศิวะ สิเว้ย”     ไม่ได้แจกแต่คำ “ศิวะ” เปล่าๆ  มีทำมือสัญลักษณ์แถม   ลองทำดูสิ  ศิวลึงก์น่ะ หึ หึ     วันนี้เริ่มเชี่ยวแล้ว  ไอ้ค่าแท็กซี่ร้อยรูปีสี่รูเดือนเมื่อวาน   ทำให้ฉลาดขึ้น   พอจับทิศได้  ก็อ่านแผนที่ออก  แผนที่เส้นทาง กับป้ารักกันนัก  ไม่มีอะไรในโลกนี้ช่วยชีวิตแบคแพ็คเกอร์ได้ดี เท่าแผนที่  ขอบอกว่าเมื่อไปบ้านไหนเมืองไหน  จงรีบรี่ไปยัง ตัวฤทธิ์อินฟอร์เมชั่น  เพื่อขอแผนที่สารพัด(และฟรี) เป็นอันดับแรก     ป้าเดินๆๆ  ถ่ายพระเจ้าและผู้คนข้างทางอย่างเพลิดเพลิน... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ย้อนเส้นที่เดินกลับเมื่อวาน  แต่อารมณ์ป้าวันนี้ดีมาก  จะได้ เข้าพิพิธภัณฑ์ที่ชอบนี่มันเป็นสุขนักหนา  อะไรๆก็สะสวย  สดใส ไปหมด ประกอบกับยังบ้าถ่ายรูปอยู่  พระเจ้ารอบข้างโดนถ่าย จนเรียบ  เดินไปถ่ายไป  วัว...แกเสร็จชั้น   หมา...เสร็จชั้น   ขี้หมา...เสร็จชั้น  เก็บหมด       อู เจอคนกราบท่าอัษฎางคประดิษฐ์ด้วย  เป็นคนธิเบต ตัวเล็กๆผอมๆ  การกราบแบบอัษฎางคประดิษฐ์  เป็นการเคารพ ด้วยอวัยวะทั้ง 8 คือ  มือ  เท้า  เข่า  ศอก (ทั้งสอง  รวมเป็นแปด) โดยการนอนลงกับพื้นเคลื่อนตัวไป  ลุก  แล้วลงทำอีกวนรอบๆ สิ่งที่เคารพ  จึงมักมีส่วนป้องกันที่มือ  และด้านหน้าเมื่อต้อง ทาบกับพื้น จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 92 แน่นอน  ป้ารีบถ่ายรูป       แล้วควักยี่สิบรูปี  ร่วมทำบุญทันที  อย่าหาว่าอวดรวย แสลน   เพราะมิใช่ศาสนาของตน  ตัวป้ามีความเชื่อว่า  ทุกศาสนาหลักๆ ของโลก  สอนให้คนเป็นคนดี (ไอ้พวกไปตีความผิดๆ  อย่าไปนับ) ดังนั้นการสนับสนุนต่อยอด  หรือส่งเสริมศาสนา  ย่อมเพิ่มจำนวน ผู้คนที่จะได้รับคำสอนอันดีนั้นด้วย     ส่งเสริมศาสนาเถอะค่ะ  หากแม้มิอาจยึดเหนี่ยวเราได้  ก็ยัง ยึดเหนี่ยวผู้อื่นให้กระทำแต่ความดี  ดังนั้น...  การทำบุญร่วม ไม่ว่าศาสนาใดๆ  ย่อมก่อให้เกิดปิติสุข  ในตัวผู้กระทำ  เอาด้วยๆๆ       ป้าเดินต่อไปเรื่อยๆ  วันนี้หนทางดูไม่ไกลนัก  เจอทหารยาม (บริเวณนั้นเป็นค่ายทหาร)  ถามว่าไปไหนก็ตอบซะดิบดี  ร่าเริงๆ   ชั้นคือยายแก่ร่าเริง  ลั๊ลลา~ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 93 แต่ทำบุญไป  ผลยังตามมาไม่ทัน   เพราะวันนี้  พิพิธภัณฑ์...ปิด     ได้ไงวะ  แล้วเมื่อวานทำไมบอกให้มาวันนี้  เห็นทหารเดินอยู่ ไวๆในชุดพรางสีน้ำเงิน  ฉับพลันภาษาอังกฤษของป้าที่ห่วยแตก อ้ำอึ้งมาหลายวัน  ก็พวยพุ่งฉอดๆๆๆ  เรียกทหารมาถามทันที (จำได้ว่าสำเนียงช๊าดดดด~ แจ๋ว)   ว่าทำไมบอกให้มาวันนี้   แล้วปิดนี่หมายความว่าไง  เมื่อวานไอติดต่อเจ้าหน้าที่นะ  ไม่ได้ ถามคนเดินไปเดินมาแถวนี้ บลาๆๆๆๆ     ด้วยอารมณ์โกรธ  ลืมไปว่านั่นน่ะทหารนะ  ไม่สนแล้ว   ไปเรียกเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์มาเดี๋ยวนี้  ไอจะคอนแท็คกับใครซักคน ที่รู้เรื่องจริง  สามารถตอบไอได้ว่าเมื่อไหร่จะเปิด  และเปิดจริงๆ ไม่โกหก  ออกมาเดี๋ยวนี้นะ  ออกม้าาาาาาา  ออกมา     ยายแก่ไม่กลัวตายยืนเย้วๆ  แง่งๆ แฟ่ดๆๆ  อยู่หน้าพิพิธภัณฑ์ ได้ไม่นาน  ทหารหนุ่มเนปาลีคนละคนกับเมื่อวาน  ก็ออกมา ตอบแบบกลัวๆ (ฉันไม่ปีนรั้วเข้าไปบีบคอแกหรอกน่า  แม้จะ อยากทำก็เหอะ) “อีก อีก   ห้าวันเปิดครับ” “แน่นะ” “คะ ครับ” “ไม่หลอกนะ”     ทหารพยักหน้าหงึกๆ  แต่ป้ายังไม่พอใจ “มีโทรศัพท์ไหม  ไอจะโทรมาเช็คก่อน"     ทหารหนุ่มส่ายหัว  แบกปืนวิ่งจู๊ดเข้าป้อมไปทันที แง่ง   ไปไหน  มาบอกเบอร์เดี๋ยวนี้  เอาเบอร์มา  ไม่งั้นแม่วีนแหลก . เหวยๆ ชะชะ  ไม่รู้ฤทธิ์ยายแก่ไม่ได้ดังใจเสียแล้ว  ยายแก่ผีบ้า แปลงร่างเป็นคิงคองอ้วนเตี้ย  เขย่าลูกกรงประตูอยู่กึงๆ       ทหารที่เดินเมื่อครู่หายเข้าไปแล้วไม่ยอมออกมาอีกเลย... ถ่ายประตูที่ปิดมาด้วยความแค้น...แง่ง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขากลับพอเดินผ่านอีตาทหารที่สอบถามว่าจะไปไหน  ไม่ยิ้ม   ก้มงุด  เดินไปหน่อย  แล้วถอยหลังกลับ  หันมาบอกเขาหน้าบูด “มันปิด ทำไมยูไม่บอก”  (แน่ะ  มีพาลนะเอ็ง)     ไหนๆก็ไม่ได้ดูแล้ว  ก่อนกลับเลยซื้อแอบเปิ้ลเลี้ยงลิงซะ   ฮึ  ค่าเข้าชมเอามาจ่ายค่าผลไม้ให้ลิงดีกว่า  ร้อยรูปีได้มา สองกิโล  เจ้านี่คือ “ชักเล็ทแอบเปิ้ล” ผลเล็กเท่าส้มเขียวหวาน บ้านเรา  เหมาะสำหรับขว้างกบาลลิง  เอ๊ย  ขว้างให้ลิงเหมาะมือมากๆ     ป้าเอาลิงเป็นเป้าหมาย  ขว้างสูงๆ  ให้มันกระโดดรับ  ลิงนี่ เป็นสัตว์ฉลาดที่ไม่น่าเลี้ยง  เพราะมันกระโดดแย่งตัวอื่นที่อ่อนแอ   ต้องไล่ลิงตัวที่ได้แล้ว  แล้วเอาแอบเปิ้ลไปไล่ขว้างแจกตัวอื่น       ลิงแห่กันมาตุนแอบเปิ้ลเป็นการใหญ่  เด็กขอทานเห็นป้าให้ลิง ก็มาขอตัง  เอาวะ สามคน  ห้ารูปีโอเคไหม  (จะไม่โอเคได้ไง   ขอคนละรูปีเดียว) จ่ายแล้วเหล่าเด็กขี้มูกยืดพากันหยิบแอบเปิ้ล เดินจากไป  (เฮ๊ย  ลืมถ่ายรูป  กลับมาก๊อนนนนน)     ทำบุญๆ  ไว้มาคราวหน้าจะได้ชมพิพิธภัณฑ์เสียที  (ไม่ได้เข้า แม่จะนอนมันหน้ามิวเซียมเลย คอยดู)     ระหว่างทางกลับ  เมื่อข้ามสะพาน  พบทหารมาตั้งกองย่อยๆที่นี่   (ซ้ายมือ)  ถ้าไปเนปาล  หากมีทหารมายืนแบบนี้  แปลว่าอาจมี สถานการณ์เกิดขึ้น  ให้หลีกเลี่ยงจุดนั้น  แล้วยิ่งถ้าไปไหนแล้ว ไม่มีคนเลย  เงียบๆ  ให้รีบกลับโรงแรม  เพราะจะมีเดินขบวน   เวลาเดินขบวนเมืองนี้  เค้าขว้างกันด้วย  อาจโดนลูกหลงได้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ป้าเลยเอาเป็นวันถ่ายรูป  เดินๆๆ  ถ่ายแหลก ร้านขายว่าว (ฮิตมาก) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 96 บ้านที่มีป้ายเขียวๆกับรูปหมาเมื่อวาน  มันหมายถึง   “Beware of dog” จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 97 หน้าตาแบบเนี๊ยอ่ะนะ  ดุตาย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คนหาบไก่ไปขาย  เค้าจะมัดตีนมันไป   แล้วใส่หาบที่เป็นเหล็กผูกโครงโปร่งๆแบบนี้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ร้านขายปลา       เหมือนบ้านเรา  ขอดเกล็ดพร้อม  หั่นชิ้นให้ด้วย     ถ้าดูดีๆ  พี่บังจะเอาเท้าเหยียบมีดที่คมงอเข้าหาตัว   แล้วดันสิ่งที่ต้องการหั่นออก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ขายเนื้อควาย  (ดูจากกีบล่ำข้างล่าง) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขายเป็ด (มัดตีนมา  แล้ววางกันข้างถนนเลย) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขายแอบเปิ้ล     ลูกขนาดส้มของคันหน้า  คือชักเลท  ลูกใหญ่ๆคันหลัง คือ กัชมีรี  ของอินเดีย  ซึ่งหลังจากชิมแล้ว  ป้าว่าฟ่ามกว่าชักเลทมาก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 19:58:53 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ขายกล้วย     แสนจะเหี่ยวดำ ช้ำชอก  ไปเนปาลไม่อยากกินกล้วยเลย   คิดถึงกล้วยหอมทองของเมืองไทยจัง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขายขนม...       ชั้นบนจะเป็นญาติกะทองเอก  และถั่วกวน  ตัดสี่เหลี่ยม ขนมเปียกปูนปิดเงินเปลว     ชั้นสองเป็นแป้งผสมอัลมอนด์บด  เหมือนกันหมด  บางทีมี ถั่วมาปน  แต่ปั้นหน้าตาต่างกัน (ก็ขายได้)     ชั้นสามมีพุดดิ้ง (ในถ้วย)  และพวกแป้งผสมอัลมอนด์ปั้น (แต่ประดิษฐ์แพ็คกิ้งเพิ่ม)     ขนมนี่ป้าแวะชิมทุกวัน  วันละอย่างๆ  จนครบ  บางวันล่อเอาอิ่ม   ไม่อยากกินข้าวเย็น  ผ่านร้านเจ้าของร้านจะออกมาโปรยยิ้ม   แล้วว่า   “วันนี้มี นู่น นั่น นี่ โน่น ใหม่ๆ”    แต่ก็จะเป็นแป้งผสมอัลมอนด์เหมือนเดิม  เปลี่ยนหน้า...  - -‘ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 105 จัตตุรัส       ซึ่งถ้าตรงไป  จะเป็นดาร์บาร์สแควร์  ขวามือเป็นสวยัมภู   ซ้ายมือไปตลาด  แล้วกลับทาเมล       จะเห็นทหารยืนเต็ม  เพราะเริ่มรักษาการ  คนก็จะน้อยลงหน่อยๆ   เป็นสัญญาณมาคุ  ป้าก็เริ่มเดินไปให้ห่างๆ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 106 จากจัตุรัสไปไม่ไกล  จะเป็นจุดที่ “เจ๊” แกนอนอยู่  ป้าจึงไป แวะเยี่ยมเจ๊ซะหน่อย  เจ๊นี่ก็คือผู้หญิงคนที่นอนป่วยอยู่นั่นแหละ       แต่วันนี้...วันนี้  กรี๊ดดดดดดด~  (โตะใจมาก)  เจ๊แกมีข้าวงอก รอบๆตัว  อะไรวะ...  งง  รีบถ่ายรูปเจ๊ก่อนจะจรลีออกมาทันที   เพราะมีเนปาลีสองคนพยายามอธิบายให้ฟัง  ด้วยภาษานาวารี   (ตูจะรู้มั๊ย) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 107 จากเจ๊มาก็ถ่ายรูปเจ้าหนูข้างทางฉับเข้าให้  น่ารัก... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ญาติเจ้าหนูเข้ามามุงทันที  ป้าโชว์ภาพในกล้องให้ดู  ก็กรี๊ดกร๊าด กันสนุก  แล้วบอกว่า “ช่วยถ่ายรูปครอบครัวหนูหน่อยได้ไหม”     จะยากอะไร  ป้าก็ถ่ายให้  ไม่เกี่ยงเลย  แต่มาอึ้งกับประโยค ถัดไป “ช่วยอัดแล้วเอามาให้ด้วยนะคะ...”     เฮ๊ย...เอาจริงดิ  ขอกันงี้เลยเหรอ   แต่ป้าก็พยักหน้า  เพราะ หน้าตาเธอมีความหวังมาก  ต้องไปดูร้านอัดรูปก่อน... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 109 แสนละเหี่ยใจที่ไม่ได้ชมพิพิธภัณฑ์  เลยกลับทาเมล  หาข้าวกิน   อารมณ์มาคุเช่นนี้  เหมาะแก่การกินอาหารไทยอย่างมาก       ในทาเมลมีร้านอาหารไทยสองร้าน  ร้านนึงชื่อ ”โฟร์ซีซั่น”   อีกร้านชื่อ “ครัวไทย”  วันนี้แวะไปครัวไทยก่อน  สั่งข้าวผัด กับต้มยำกุ้งมากินเป็นอาหาร     หน้าตาน่ากินมั้ย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 110 กินไปชมวิวไป       แขกโต๊ะข้างๆล่อส้มตำกันอย่างเอร็ดอร่อย  และแน่นอน ต้องมี...ต้มยำกุ้ง (ฮิตสุดๆ)       มองไปข้างล่างเห็นร้านขายน้ำผลไม้คั้นสด  กล้วย  อ้อย   สัปปะรด  ส้ม  แอบเปิ้ล ฯลฯ  คั้นแยกกาก  ด้วยเครื่องบีบส้ม บ้านเรา  แล้วกรองด้วยกระชอน  อิอิ  เครื่องคั้นแยกกากที่แพงๆ   ไม่ได้กะตังที่นี่หรอก  เพราะเขายังนิยมแบบนี้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:10:06 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ร้านขายของที่ระลึก  (ร้านนี้ป้าไม่ได้เข้า) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 112 สามล้อเนปาล...       ลองนั่งแล้ว  สูงไปหน่อย  ไม่ค่อยสบายเหมือนสามล้อถีบ บ้านเรา  แต่ความเก่ากินเราขาด (สงสัยทำสมัยพระเจ้ามานะเทวะ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 113 อิ่มข้าวแล้วไปแวะร้านขวัญใจป้า...   พิลกริมม์  (Pilgrims)  ป้าเรียกร้าน “พี่กริม”     ร้านพี่กริมนี่ป้าจะแวะทุกครั้งที่เฉียดมา  หรือไปดูอะไรมา แล้วสงสัยหาคำตอบไม่ได้  ที่นี่มีตำรามากมาย  ขอใช้คำว่า มหาศาล  เป็นร้านที่ใหญ่มาก  และเดินดูได้สบาย  มีของอื่น นอกจากหนังสือด้วย  แทบทุกอย่าง  ไม่ว่าจะผ้า  หิน  ของที่ระลึก   ไม้แกะ  เทป  ฯลฯ  ป้ามักใช้ร้านนี้เป็นตัวเทียบราคาของ  เพราะ ของในร้าน  จะราคาสูงกว่าตลาดราวๆครึ่งเท่า  แต่เอาไว้เทียบได้   เนื่องจากโดนต้มตลอด  แหะ แหะ ถ้าซื้อแพงกว่า  แปลว่า "โดนต้มอย่างหนัก" ถ้าต่ำกว่าเล็กน้อย  แปลว่า "ต้มพอประมาณ" ถ้าต่ำกว่ามาก  แปลว่า  "เย๊...เสมอตัว" จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 114 หนังสือเพียบ... (ไม่ลดขนาดมากนะ  มันไม่อลังอ่ะ)  มีทุกประเภท   หลากภาษา (น่าจะสั่งของป้าไปขายมั่งนะคะ  อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เวง...พลาดอีกแล้ว เมื่อกี๊มันทางเข้าหน้าร้าน พี่บังที่ยืนข้างหน้า  ขายดอกไม้พับ  ทำจากลวดทองเหลือง ซึ่งเปลี่ยนเป็นรูปร่างต่างๆได้ 5-6 แบบ แต่ป้าไม่ได้ซื้อ  เพราะวันแรกบอกอันละ  50  รูปี วันหลังบอก  25  วันต่อมาบอก  10 (ลดเร็วจัง) อันนี้สิ...ร้านหนังสือ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 116 มีที่ให้วางตำราอ่านด้วย (จริงๆเค้าเอาไว้วางโชว์   ป้าเอามากางอ่านสบายใจ  อิอิ)     แต่ไม่มีคนมาไล่นะ  ถามหาอะไร  เจ้าหน้าที่จะเต็มใจช่วยค้นมากๆ   เจอตำรากล้วยไม้  ของศ.จ. ไซเดนฟาเดนด้วย (Gunnar  Seidenfaden)  มีฉบับเฉพาะของไทย ตีพิมพ์ในปี  1990  เล่ม 33  (และมีเล่มอื่นๆ) แต่ราคา  3000  บาทททททท~  เลยได้แต่มองงงง~ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 4 ต.ค. 48 20:23:09 ]