ความคิดเห็นที่ 1 เจ้าพลายงามซักไซ้ไล่เลียงแม่แล้ว ก็ตกลงใจว่าจะไปหาย่าละ   แล้วแม่เขาก็ปล่อยให้เด็กอายุเก้าขวบเดินป่าจากสุพรรณบุรีไปกาญจนบุรีเนี่ยนะ                          แต่กระผมว่าอย่างนี้แหละขอรับที่เรียกว่า ไปตายเอาดาบหน้า จริง ๆ เพราะขืนอยู่ต่อไป อ้ายขุนช้างมันก็ต้องหาทางฆ่าจนได้นั่นแหละ                         พอตกค่ำวันนั้น แม่วันทองก็พาลูกชายไปฝากนอนไว้กับ ท่านขรัวนาก เจ้าอาวาสวัดใกล้บ้านเสียก่อน เพื่อความปลอดภัย จนจวนค่ำน้ำค้างลงพร่างพราย ปลอบลูกชายพลายน้อยเสน่หา อ้ายศัตรูรู้ความจะตามมา แม่จะพาเจ้าไปฝากขรัวนากไว้ แล้วพากันดั้นดัดไปวัดเขา เห็นสมภารคลานเข้าไปกราบไหว้ แล้วเล่าความตามจริงทุกสิ่งไป เจ้าคุณได้โปรดด้วยช่วยธุระ เอาลูกอ่อนซ่อนไว้เสียในห้อง เผื่อพวกพ้องเขามาหาอย่าให้ปะ ท่านขรัวครูผู้เฒ่าว่าเอาวะ ไว้ธุระเถิดอย่ากลัวที่ผัวเลย ถ้าหากว่ามาค้นจนถึงห้อง กูมิถองก็จงว่าสีกาเอ๋ย ฆ่าลูกเลี้ยงเอี้ยงดูกูไม่เคย อย่าทุกข์เลยลุงจะช่วยลูกอ่อนไว้ ฯ                         เมื่อท่านขรัวนาก ให้คำรับรองเช่นนั้น แม่วันทองก็ค่อยคลายใจ แต่พอกลับไปบ้าน ก็แทบไม่อยากจะมองหน้า ซะมี เลย ด้วยความแค้นจึงต่อว่าไป นางวันทองข้องขัดสะบัดหน้า ขุนช้างรำทำท่าเข้าคว้าไขว่ นางผลักพลิกหยิกข่วนว่ากวนใจ ไฮ้อะไรนี่เล่าเฝ้าเซ้าซี้ ลูกข้าหายตายเป็นไม่เห็นศพ อย่ามากลบรอยเสือเบื่อบัดสี เจ้าพาไปในป่าพนาลี แล้วก็มิพามาว่ากระไร ฯ                         ขุนช้างก็ทำแกล้งเลอะเลือนกินเหล้าจนเมาพับหลับไป นางวันทองก็รอจนถึงใกล้รุ่งจึงลุกขึ้นแอบย่องไปสั่งเสียลูกชายที่ในวัด นางครวญคร่ำร่ำว่าน้ำตาตก เหมือนหนึ่งอกพุพองเป็นหนองฝี แม่อุ้มท้องครองเลี้ยงถึงเพียงนี้ ได้สิบปีเศษแล้วจะแคล้วกัน   เคยกินนอนวอนแม่ไม่แหห่าง จะอ้างว้างเปล่าใจในไพรสัณฑ์ ทั้งจุกไรใครเล่าจะเกล้าพัน จะนับวันนับเดือนไปเลือนลับ นับปีมิได้มาเห็นหน้าแม่ จะห่างแหหายเหมือนเมื่อเดือนดับ โอ้เสียชาติวาสนาแม่อาภัพ ให้ย่อยยับยากแค้นแสนระyum จะมีผัวผัวก็พลัดกำจัดจาก จนแสนยากอย่างนี้แล้วมิหนำ มามีลูกลูกก็จากวิบากกรรม สะอื้นร่ำรันทดสลดใจ ฯ                        ฝ่ายพ่อพลายงามเองก็แสนจะอาลัยมารดาอยู่มากพอ ๆ กัน    จึงว่า                                                                     เจ้าพลายงามความแสนสงสารแม่ ชำเลืองแลดูหน้าน้ำตาไหล แล้วกราบกรานมารดาด้วยอาลัย ลูกเติบใหญ่คงจะมาหาแม่คุณ แต่ครั้งนี้มีกรรมจะจำจาก ต้องพลัดพรากแม่ไปเพราะอ้ายขุน เที่ยวหาพ่อขอให้ปะเดชะบุญ ไม่ลืมคุณมารดาจะมาเยือน แม่รักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน จะกินนอนวอนว่าเมตตาเตือน ลูกจากเรือนร้างแม่ไปแต่ตัว ฯ                         นางวันทองก็ร้องไห้อาลัยรักสั่งสอนลูก นางกอดจูบลูบหลังแล้วสั่งสอน อำนวยพรพลายน้อยละห้อยไห้ พ่อไปดีศรีสวัสดิ์กำจัดภัย จงเติบใหญ่ยิ่งยวดได้บวชเรียน ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ เจ้าจงอตส่าห์ทำสม่ำเสมียน         แล้วพาลูกออกมาข้างท่าเกวียน จะจากเจียนใจขาดอนาถใจ ลูกก็แลดูแม่แม่ดูลูก ต่างพันผูกเพียงว่าเลือดตาไหล สะอื้นร่ำอำลาด้วยอาลัย แล้วแข็งใจจากนางตามทางมา เหลียวหลังยังเห็นแม่แลเขม้น แม่ก็เห็นลูกน้อยละห้อยหา แต่เหลียวเหลียวเลี้ยวลับวับวิญญาณ์ ต่างเปล่าตาต่างสะอื้นยืนตะลึง ฯ                         ซึ้งไหมขอรับ....แล้วก้อ...คุ้นไหมขอรับ...พ่อแม่พี่น้องหลายท่านคงจะร้องอ๋อ...ถ้ากระผมจะเฉลยว่า กลอนหลาย ๆ สำนวนในตอนนี้ที่กระผมยกมาเป็นศรีสง่าแก่นิทานของผู้น้อยนั้นก็คือกลอนในตอนกำเนิดพลายงาม   รจนาโดยท่านมหากวีศรีรัตนโกสินทร์ขุนสุนทรโวหาร (ภู่) หรือที่เรารู้จักกันดีในนามของ สุนทรภู่ นั่นเอง                        พ่อแม่พีน้องคงได้เห็นถึง สำนวนกลอนที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว  ของท่านครูสุนทรภู่ที่ยังมีนักปราชญ์บางท่านเคยติงไว้ว่า  กระบวนกลอนไม่ใคร่จะลงรอย  กับความเป็น เสภา สักเท่าใดนัก แต่กระผมผู้รู้น้อย คงจะไม่ขอออกความเห็นส่วนตัวละ  ขอรับ  ปล่อยให้ท่านนักปราชญ์ ราชบัณฑิตท่าน พินิจ พิเคราะห์ พิจัย พิจารณ์ กันเอาเองก็แล้วกันนะขอรับ                         ก็เป็นอันว่า พ่อพลายงาม  ก็ได้พ้นเคราะห์จากพ่อเลี้ยงใจโหด ไปแล้วครั้งหนึ่งนะขอรับ แต่ความจะเป็นอย่างไรในเบื้องต่อไป ก็ขอยกไว้ในคราวหน้า ก็แล้วกันนะ ขอรับกระผม. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 1 ต.ค. 48 20:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กร๊อดดดดดดดดดดดดด... อย่าเพิ่งตกใจเจ้าค่ะ คุณพจนารถเจ้าขา อิฉันคุมแค้นอ้ายช้างหัวนกตะกรุมใจพาลน่ะเจ้าค่ะ ดูสิเจ้าคะ เด็กตัวกะจ้อยมันยังทำได้ลง.. โตขึ้นถ้าพลายงามได้แก้แค้นสักหน่อย ก็จักยินดียิ่งเจ้าค่ะ รอ..ร้อ..รอ อยากให้พ่อพลายเป็นหนุ่มไวไว อยากเห็นว่าเนื้อหอมขนาดหนายยยยย... อิอิ ^^" จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 1 ต.ค. 48 23:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน คุณ Gracie...etc. อีกไม่นานดอก ขอรับ แลพอแต่งเมีย...... ง่า..... เจ้าบ่าว (ผู้ซึ่งมีเรื่องคุมแค้นอยู่แล้ว) ฟัดกับกับแขกในงาน...ซึ่งเปนเพื่อนพ่อ ขนกระจุยเลยแหละ ห้ามพลาด...ขอรับ. ...คุณเจ้าขา ขอบพระคุณจริง ๆ ที่กรุณาติดตาม และยังคุยกัน ด้วยสำนวนเดียวกันเสียด้วย น่ารักจริง.. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 2 ต.ค. 48 11:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตาขุนช้างนี่ไม่ไหวเลย จากคุณ : ณภ - [ 4 ต.ค. 48 08:24:53 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรียน คุณณภ จริงแหละ ขอรับ กระผม เห็นด้วย กับคุณ และใคร ๆ อีกหลายคน ที่ได้มาสัมผัส วรรณคดีเรื่องนี้ แต่ถ้าไม่มี อ้ายผู้ร้ายใจฉกรรจ์ ก้อคงไม่มีความเปรียบ ระหว่างผู้ร้าย กับ พระเอก  นะ...ว่าไหม..... ส่วนกระผมนั้น ก็กำลังจะตามความไปต่อ... แลคุณเล่าขอรับ ไปตาม วรรณคดีด้วยกันไหม...? แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 48 18:59:14 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 4 ต.ค. 48 18:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวีดัดขอรับ อ่านแล้วให้รู้สึกสงสารพลายงามมากเลยขอรับ เล่าต่อเมื่อไรกระผมขอจองตั๋วรอครับ จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 12 เม.ย. 49 08:56:19 ]