CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    “โศกนาฏกรรมดอกไม้…..(ใครเป็นฆาตกร?) // เรื่องสั้นเจ็บให้เข้าใจ

    คนหนุ่มตัดผมรองทรงเรียบร้อย  สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนละมุน  เขานั่งกุมมือเรียวเล็ก ๆ เรียว ๆ ของสาวน้อยคนหนึ่งที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงนอน ในห้องพยาบาลที่ฉาบสีขาวสะอาด  ดวงตาเขาทอดมองที่ใบหน้าซูบซีดของสาวน้อยคนนั้นอย่างรอคอยดวงตาที่ปิดสนิทนั้นตื่น  เขาอยากเป็นคนแรกที่เห็นเธอลืมตา และเป็นคนแรกที่เธอจะเห็น และอยากเอ่ยคำว่า “ขอโทษ” เหลือเกิน  ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ดวงตาที่ปิดสนิทนั้นจะเปิดรับแสงแดดอ่อน ๆ เสียที…….
    …………………………………………..

    1
    “ขอสายพี่โอ๊ตค่ะ”
    “น้องนุ่นหรือเปล่าฮะ”      คนรับสายโทรศัพท์ถามทันทีที่ได้ยินเสียงหวาน ๆ ใส ๆ ทักทายอย่างคุ้ยเคย
    “ค่ะ …..พี่โอ๊ตจำเสียงนุ่นได้ด้วยเหรอ”
    “จำได้ซิฮะ  น้องสาวคนเก่งของพี่”       เขาคลี่ยิ้มบาง ๆ เอนตัวพิงพนักโซฟาตัวยาวใหญ่ที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ โทรศัพท์
    “ไม่ได้โทรหาพี่โอ๊ตตั้งนานแล้ว  นึกว่าลืมกัน”     น้ำเสียงอีกฝ่ายคล้ายจะต่อว่าประชดลึก ๆ แต่ก็ยังเจือแววสดในอยู่เหมือนเดิม
    “นุ่นนั่นแหล่จะลืมพี่”     เขาต่อว่าไม่จริงจัง  นึกอยากเห็นหน้าเด็กสาวเสียงใสคนนี้ เวลาเธองอน เธองอนได้อย่างน่ารักทีเดียว
    “ก็เห็นพี่โอ๊ตเคยบอกว่างานยุ่ง ๆ เลยไม่กล้าโทรมา”
    “ตอนนี้ไม่ยุ่งแล้ว  ว่างตลอด  24  ชั่วโมงเลย”     เขาหัวเราะเสียงขื่น ๆ จนอีกฝ่ายจับน้ำเสียงได้
    “พี่โอ๊ตมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
    “ไม่มี……ตอนนี้ตกงานเรียบร้อยแล้วฮะ”    เขาเสยผมอย่างเคยชิน   ถ้าเวลานี้เธอคนนั้นอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้  คงไม่มีโอกาสได้พูดแบบเมื่อกี้แน่ คงเป็นเพราะตัวเขาเองที่ไม่กล้าหาญพอที่จะฝืนยิ้ม แล้วพูดออกมาหน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร
    “พูดเล่นให้นุ่นตกใจหรือเปล่าคะ”
    “อยากให้เป็นเรื่องล้อเล่นเหมือนกันฮะ แต่พี่พูดจริงทำจริงเสมอ”     เขาเองก็ชักไม่แน่ใจว่าคิดถูกหรือเปล่าที่จะเล่าเรื่องงานให้เธอฟัง      เด็กสาว ม. ปลาย  ยังไม่รู้เรื่องการงานอะไรดีนักหรอก แถมอายุยังอ่อนกว่าตัวเขาตั้ง 4 – 5 ปี     แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันมานานกว่าอายุที่ห่างกันของเขาและตัวนุ่น เขาเองก็แถบจะไม่มีเรื่องอะไรปิดบังเธอเลย    เธอเป็นเด็กดื้อแสนงอนในเวลาไม่พอใจอะไร แต่เธอก็เป็นคนที่ฟังเหตุผลคนอื่นเสมอ   แปลก…..ที่บ่อยครั้ง    เพื่อนสาวรุ่นน้องคนนี้จะเป็นฝ่ายรับฟังเรื่องราววุ่นวายใจของเขาอยู่เสมอ    และทำให้เขาสบายใจได้อย่างประหลาดใจ   เพียงแค่เธอนั่งนิ่งฟังเงียบ ๆ และมีรอยยิ้มกับดวงตาที่อบอุ่น  ความทุกข์ร้อนหลาย ๆ อย่างก็จางหายไป
    “มีอะไรที่นุ่นช่วยได้หรือเปล่าคะ”
    “ช่วยเลี้ยงพี่ทีซิ  พี่จะอดตายอยู่แล้ว”      น้ำเสียงเขาแผ่วเบา…..แกล้งคนฟังให้หัวใจวูบไหว  คนใจอ่อนขี้สงสารเงียบไป  จนเขาขยับตัวลุกขึ้นมานั่งรอฟังเสียงจากอีกฝากหนึ่งของโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ
    “ ตอนนี้นุ่นมีเงินเก็บอยู่นิดหน่อย ไม่รู้พี่โอ๊ตต้องใช้เท่าไหร่ช่วงนี้ ”
    เขาหัวเราะเสียงดัง  ทิ้งตัวลงไปนอนกลิ้งไปมาบนโซฟา  น้ำเสียงเธอยังจริงจังเหมือนเดิม  เป็นเด็กดีจริง ๆ นะน้องสาวคนนี้  ขนาดเพื่อนเขาที่เรียนร่วมรุ่นกันมาหลายปี ยังไม่มีใครให้เขายืมสักคน ทีเวลาเรามีเงินไกลแค่ไหนก็วิ่งมาหา…
    ………………….

    2
    นุ่นตกใจกับเสียงหัวเราะดัง ๆ ที่ปลายสาย  หัวใจวูบหล่นตกไปกับพื้น  ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่โอ๊ตของเธอต้องหัวเราะด้วย   เธออุตส่าห์ถามอย่างเป็นห่วงจริง ๆ มือข้างหนึ่งถือหูโทรศัพท์  ส่วนอีกข้างก็กำบัญชีเงินฝากของธนาคารที่เป็นชื่อของเธอไว้
    “คนบ้า”     เธอว่าเพื่อรุ่นพี่ตัวโตคนนั้นที่ชื่อโอ๊ต  ไม่รู้เจ้าตัวจะได้ยินหรือเปลา เพราะเธอเองยังได้ยินเสียงหัวเราะของเขาอยู่เลย
    เป็นอย่างนี้เสมอ….จนบางทีนุ่นเองก็ไม่แน่ใจว่าพี่โอ๊ตเป็นคนยังไงกันแน่ บางครั้งก็เป็นพี่ชายที่แสนดี  มารับตอนเย็นหลังเลิกเรียนพิเศษ  พาไปกินข้าว ดูหนัง  เดินเที่ยว แล้วก็ไปส่งถึงบ้าน  พี่โอ๊ตเป็นลูกชายของเพื่อนคุณแม่ของเธอเอง  นุ่นเพิ่งรู้จักพี่โอ๊ตตอนที่ไปงานวันเกิดของคุณอาท่านหนึ่ง  พี่โอ๊ตเข้ามาชวนคุยด้วย ทำให้คืนนั้นนุ่นไม่เหงา  ชีวิตของนุ่นค่อนข้างจะอยู่ในกรอบที่คุณพ่อกำหนดให้เดิน  ให้เป็นไปในทางที่ท่านเห็นว่าเหมาะสม   แต่ไม่มีใครเคยถามนุ่นว่านุ่นพอใจกับสิ่งที่ได้รับหรือไม่  เช้ามีคนขับรถไปส่งที่โรงเรียนชื่อดัง   ตอนเย็นก็ต้องเรียนพิเศษ   เสาร์ – อาทิตย์ฝึกเล่นเปียโน  นาน ๆ นุ่นจะได้ออกไปเที่ยวไหนซะที   ใครว่าเป็นลูกคนเดียวดี   พ่อแม่เอาใจ  แต่นุ่นรู้สึกอึดอัดกับการเป็นลูกคนเดียวที่เป็นความหวังทั้งหมดของท่าน และไม่อยากทำให้ท่านต้องผิดหวังในตัวของนุ่น  ดีก็มีแต่พี่โอ๊ตที่เข้ามาในช่วงระยะหลังมานี้นุ่นได้ออกเที่ยว  พักผ่อนสมองบ้าง  ยิ่งช่วงก่อนสอบเอ็นทรานซ์  แล้ว เธอต้องเข้าโรงพยาบาลก่อนไปสอบหลายรอบ เพราะเครียดมาก  พี่โอ๊ตมาเยี่ยมบ่อย ๆ ถึงพ่อกับแม่จะเป็นห่วงมาก แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เท่าไร  บางครั้งพ่อต้องไปดูงานที่ต่างประเทศไปเป็นเดือน ๆ ถึงจะกลับมามีของฝาก แต่นุ่นก็อยากให้พ่ออยู่ใกล้ ๆ มากกว่า…แต่เวลานี้
    “พี่โอ๊ต”  นุ่นเรียกชื่อเขาลากเสียงยาว  อีกฝ่ายยังหัวเราะอยู่ ทั้ง ๆ ที่บอกว่าเลิกขำแล้วซ้ำเติมคนอย่างนุ่นเวลาที่ล้มลงบาดเจ็บ บ่อยครั้งที่พี่โอ๊ตพูดอะไรที่เธอไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจแต่เธอก็รับฟังอย่างผู้ฟังที่ดี  เพื่อหวังว่าวันหนึ่ง  เวลาที่นุ่นเจอเรื่องราวเลวร้าย ผู้ชายคนนี้ก็พร้อมที่จะรับฟังเรื่องราวของนุ่นบ้าง แค่นั่งฟังเงียบ ๆ ก็พอ นุ่นอยากมีคนที่พร้อมจะฟังนุ่นบ้าง นุ่นไม่มีใคร  บ้านหลังใหญ่อ้างว้างเสมอเวลาที่มีความเหงาเดินทางมาทักทายและบางครั้งมากับปัญหามากมายที่เธอแก้ไม้ได้  เหมือนกับปัญหาของวันนี้
    ………………….

    (อ่านต่อ)

    จากคุณ : สายลมอิสระ - [ 1 ต.ค. 48 22:28:56 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป