ความคิดเห็นที่ 1 กักขังตัวเองไว้ ในม่านฝน แต่ปล่อยจิตใจตน ให้ค้นหา ล่องลอยร้อยพัน อนันตา แล้วน้ำนัยนา ก็ บ่าริน ใจลอยกลับล้วงลึกลงอดีต รอยกรีดแผลกรัง ยังถวิล คิดเอาเองคิดว่า จะชาชิน แต่ในจินตนาภาพ ยังอาบช้ำ ยิ่งเหมือนถูกปิดบังเหมือนขังเดี่ยว ฝนก็เชี่ยว ลมกรรโชก โลกระส่ำ ผืนฟ้ามืด ใจก็หม่น เหมือนมนต์ดำ เข้าครอบงำ ทั้งจิตใจ ไปถึงฟ้า ทั้งทั้งรู้ว่าใยใจต้องเศร้า ทั้งที่เขาจากไปไร้ปรารถนา ทั้งที่อยากร่ำไร ให้กลับมา หากทว่า ไม่กล้า ไปกว่านี้ จึงจับตัวขังไว้ในห้องเหงา แล้วปล่อยเจ้าจิตใจ ไปยังที่ ร่องรอยวันหวาน ซ่านฤดี เก็บไว้จี้ ใจจำ ย้ำใจตน เป็นนักโทษแห่งความระกำกร้าน รอประหารใจหายตั้งหลายหน ให้ตายด้วยความระทกที่วกวน จมกับหม่น มืดมิด ผิดเพราะรัก แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 48 17:05:48 จากคุณ : s.suk - [ 2 ต.ค. 48 17:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฝน ผู้คนหม่นหมองก็ร้องไห้ บ้างเศร้าก็เหงาเปล่าเปลี่ยวใจ บางใครไร้ร้อนนอนร้องเพลง ฯ ยิ้มไว้ โลกนี้ไม่มีเหงา แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 48 00:09:05 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 ต.ค. 48 23:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หยาดหยด ..เม็ดฝน...สดใส หลั่งไหล..ร่วงหล่น..จากฟ้า หลั่งลง บนพื้น พสุธา ไหลลง..อาบกายา...แนบกาย หนาวนิด..แนบเนื้อ ไออุ่น กลิ่นกรุ่น..อุ่นไอ...ความรัก กลิ่นใจ หอมชื่น..รื่นวัน กลิ่นกัน...กลั่นฝน..หล่นใจ... ขอบคุณทั้งคุณ พิราบเงิน และ คุณ S.suk ประโยคของพวกคุณเพราะมาก.. เลยทำให้อย่าเขียนออกมาอีก และขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยครับ จากคุณ : naraya (นาลาญา) - [ 3 ต.ค. 48 08:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๐ มะพร้าวโบกใบเรียวพลิ้วเอี้ยวยอด คราลมฝนหลั่งลอดเข้าทอดสาย อกก็หวิวแต่ประอรฉะอ้อนชาย แอบความหมายจู่กล้ำให้คำนึง ๐ ช่วงวรรษาฟ้าหม่นขุ่นข้นเหลือ ช่างอับเอื้อทินกรจะชอนถึง ยังแต่เนตร..วาวน้ำเพียบรำพึง ปลั่งประกายย้อนตรึงก้นบึ้งใจ ๐ จึงแม้นสภาพฝนจะหม่นนัก แต่ที่แจ้งประจักษ์เกินหักได้ จำรัสปานวรรษะมาสปลาตไป หยั่งสดใสไว้สำหรับให้รับรอง ๐ ตะวันเลือนเดือนลับไม่จับหาว ยังแต่ดาววับเรียงอยู่เพียงสอง ดาวอันสกาวเชื้อจนเรื่อรอง คลายละอองอุ่นฉาบลงทาบทาม ๐ วับแสงนัยนานั้นเพียงสั่นไหว กระชากให้ใจพลิ้วโรยริ้วหวาม ระยะระหว่างต้องและมองตาม เพียงระยะที่จะข้ามไปตามปอง ๐ กอปรสำนึกระทึกอยู่ไม่รู้สิ้น กับถวิลหลากเชี่ยวอันเกี่ยวข้อง ถวิลอันฝังรากและฝากตรอง ฝากรูปรองฟ้องหมายผ่านสายตา. จากคุณ : สดายุ... - [ 3 ต.ค. 48 12:34:38 ]