ความคิดเห็นที่ 1 ๐ ความโกรธ ๐ กาพย์ยานี ๑๑ ๐ บุคคลสองสัญชาติ ไม่ประกาศว่าพวกใด สำหรับต้องขับไส หมดสิ้นไปจากดินแดน ๐ เมื่อปืนกัมปนาท การร่วมชาติเริ่มคลอนแคลน ลำดับความคับแค้น ที่อัดแน่นเริ่มหลั่งไหล ๐ ถึงกาลที่ต้องแตก การต้องแลกความเป็นไทย ละถิ่นแผ่นดินไว้ อย่าอาลัยอย่าเหลียวหลัง ๐ เลือกเถิดจะไทยเทศ หยุดทำเดชให้เด่นดัง เลือกไปอย่างใจหวัง จงอย่ายั้งการตัดสิน ๐ ทั้งอำนาจอาชญาจักบ่าท่วม ไทยจักร่วมแกล้วกล้ารักษาถิ่น จักลากคอทรพีทุกชีวิน เชือดให้ดิ้นดับชื่อด้วยมือเรา ๐ เมื่อสูทำกำเริบทั้งเสิบสาน ย่อมต้องหาญหักโฉดทั้งโคตรเหง้า หลั่งมาเถิดเดียดฉันท์อย่าบรรเทา จะข้ามเอาชาติภพหักลบกัน ๐ เมื่อกล้าจุดยุทธการเข้าผลาญชีพ สูก็อย่าตัวลีบใจบีบสั่น ถึงคราล้มร่วงผล็อยเป็นร้อยพัน ก็จงมั่นแนวทางที่วางไว้ ๐ หนึ่งความตายหมายแทนด้วยแสนศพ สองแกล้วจบชีพช้ำย่อมจำได้ เลือดความกล้าเผยเห็นความเป็นไท ที่หลั่งไหลนองเจิ่ง...สร้างเพลิงแค้น ! ๐ เมื่อคลางแคลงคุกรุ่นจนขุ่นข้อง คือเราสองเคียดขึ้งจนถึงแก่น เมื่อคาวเลือดคลุ้งกลิ่นทั้งดินแดน เลือดก็แล่นขึ้นหน้าหมายราวี ๐ แต่ละย่างก้าวจดเหยียบบดพื้น ย่อมเต็มตื้นเลือดไทยอันไหลรี่ ย้อมห้วงจิตระอุไออยู่ในที พร้อมจะล้นหลามปรี่โหมลีลา ๐ ก็เมื่อความสมานฉันท์เริ่มสั่นไหว ความสาไถยมากมีในทีท่า คำสวยหรูคงต้องวางเป็นบางครา การเข่นฆ่าต้องมีบ้างเป็นบางครั้ง ๐ ฆ่า..เพื่อให้คาวเลือดจักเหือดหาย ฆ่า..เพื่อสายเลือดไทยหยุดไหลหลั่ง ฆ่า..เพื่อแผ่นดินนี้อยู่จีรัง ฆ่า..เพื่อฝังรอยขบถให้หมดเชื้อ ๐ หมดเวลาแก่การณ์สมานฉันท์ เขาขบขันหลอกเล่นให้เป็นเหยื่อ เขาซุ่มซ่อนฆ่าเข่นตายเป็นเบือ เอาเลือดเนื้อร่างกายขึ้นทายท้า ๐ เหลือเพียงการหาญหักกันสักตั้ง เหมือนเมื่อครั้งโบราณเข้าผลาญพร่า เอาปืนดาบเข้าเชือดเอาเลือดทา เอาศรัทธาหักดูให้รู้กัน ๐ รบเถิด..ทหารกล้า เริ่มเข่นฆ่าให้อาสัญ ล้างถิ่นให้สิ้นทัณฑ์ และสร้างสรรค์ให้สวยงาม. จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 07:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ๐ ความงมงาย ๐ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๑๔ ๐ ศัพท์แสงแสดงทิฐิวิกฤต ระบุมิจฉะมากมาย ลูบคลำพระธรรมะอภิปราย ระบุหมายเสมือนเห็น ๐ กาลามะสูตระประการ ธ ประทานเสมอเป็น หลัดยึดประพฤติทศะประเด็น ฤจะเร้นจะเลือนสูญ ๐ เขาว่า..เพาะสาวกะสภาพ ประลุคาบทวีคูณ เหนี่ยวรั้งพลังฐิติวิทูร กละกูณฑะมอดเชื้อ ๐ เกรงว่าจะหายนะพระศาสน์ เพราะประภาษะคลุมเครือ ลุ่มหลงพะวงภพะอะเคื้อ อรรถะเพรื่อสิพร่ำเผย ๐ ไพศาลประการอริยะวาท จะปลาตะล่วงเลย เกรงเขลาคละเคล้าบทะเฉลย นยะเปรยจะปลอมปน ๐ ยากเย็นประเด็นอริยะสัจจ์ ภวะวัฏฏะเวียนวน เสกสรรคะคันถะอนุสน- ธิวิกลวิการเขียน ๐ กำจายสยายบุพะลิขิต สุตะนิจะจำเนียร เก่ากรรมะนำผลเสถียร บ่จะเปลี่ยนจะปัดหาย ๐ เห็นไกลกระไรนัยนะทิพย์ กระแดะหยิบมุบรรยาย เกรงว่าจะพาขยะขจาย มรรคะปลายจะเปล่าเปลือง ๐ เหตุต้นเพาะผลกรรมะกระทบ ถิระภพะรองเรือง สัมผัสกระหวัดรสะเมลือง ทะนุเนื่องเขษมสันต์ ๐ การณ์เหตุและเจตนะผจง อุปสงคะร่วมกัน ก่อกรรมะนำทุกระทัณ- ฑะผชันเผชิญชนม์ ๐ กรรมเหตุและเดชะจะสลาย ก็เพราะคลายระดับ..ตน.. รู้วัตรขจัดอดุระผล ละกมละพ้นหมอง ๐ เพียงคุมผชุมจิตะสมา- ธิสภาวะตามตรอง ใคร่ครวญชนวนมุหะละออง เฉพาะต้องจะตัดเตียน ๐ ติดหล่มเพราะสมมุติพิการ วิญญาณะจำเนียร สิ้นร่างบ่ร้างภวะเสถียร จะผละเปลี่ยนและเวียนไป ๐ ดวงเดียวจะเหนี่ยวอมระภาค กระแหนะพากย์เพราะอำไพ ลอยลิบกระพริบบทะไสว ภพะใหม่ตะบึงมอง ๐ แห่ตามเพราะพราหมณะประสิทธิ์ นิรมิตะรับรอง อวลอรรถเพาะปรัชญะสนอง ผิวะต้องก็เป็นตาย ๐ กาลล่วงก็ห่วงธรรมะพิสุทธิ์ ทิฐิพุทธจะเปล่าดาย แผกผันเพาะคันถะอภิปราย อธิบายะเบี่ยงเบน ๐ หลงมุขะยุคอุปนิษัท พิเคราะห์อรรถะโอนเอน หลงรสประพจน์อุตริเถร ดละเวระแฝงไว้ ๐ แยบคายอุบายมุสะประโยค ระบุโลกะครรไล พรางปมเพาะสมมุติพิสัย ระบุให้พิกลเห็น ๐ แปลกตอนสะท้อนรหัสะวา- กยะพาหะแผกเพ็ญ ข้ามภพบ่จบประทุษะเข็ญ ตละ"เป็น"เพราะกรรมปรุง ๐ เหตุนำเพราะคัมภิระกถา อรรถะราชะอำรุง ภาษปวงพระร่วงลิขิตะฟุ้ง กละรุ้งจรัสเหลือ ๐ ต้นเงื่อนเสมือน .วิสุทธิ์มรรค เพราะประจักษะจุนเจือ คลี่คลายสยายภพะอะเคื้อ ตละเหยื่อก็พร้อมยิน ๐ เหตุร้อนณก่อนมรณะกาล ฤจะผ่านทลายภินท์ ย้อนสางมล้างภวะอจิน- ตยะสิ้นจะได้หรือ ๐ เมื่อเหตุเภทดละประภพ ฤจะกลบซะด้วยมือ รูปนามฤข้ามภพะกระพือ ประลุรื้ออดีตกรรม ๐ การณ์ใดกระไรดละเพราะเหตุ บริเฉทะเนื่องนำ ส่งผลทุรนอดุระล้ำ ฤจะห้ำปหัตหาย ๐ ความดับระงับฤจะประสพ ผิวะภพะวอดวาย หนทางจะล้างทุระสลาย ฤจะหมายจะมองไหน ๐ เหตุ-ผล ณ บนระยะระหว่าง ภพะต่างจะอย่างไร หรือเพียงเผดียงทิฐิพิสัย ระบุไว้เพราะสับสน ๐ มืดมัวสลัวรัฐะไผท มติไหนก็จำนน แซ่ศัพท์สดับจิตะฉงน เสนาะพ้นวิหคไพร ๐ แม้นห้วงอรรณพนั้น...........ไพศาล ฤๅอาจกักทรมาน..................หมดสิ้น แต่อบายจดพรหมสถาน.........ถ้วนอยู่ นับภพการเดือดดิ้น...............ย่อมพ้นจินตพิสัย แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 48 07:47:35 จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 07:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๐ ความใคร่ ๐ โคลงสี่สุภาพ ๐ มืดมามัวเมฆคล้าย...........คลั่งฝน ล่อพยุทะยานพล................พล่านฟ้า วิเชียรวิโรจน์จลน์................ประจุปลาบ เปรี้ยงแล อกนุชตระหนกว้า...............วูบคว้าอกเรียม ๐ อุทกระทั่วพื้น.................แผ่นไผท ระอกกระอุไอ....................อ่อนอ้อน สว่างสวาดิไหว..................หวามเอ่อ อรเอย หวังพระพายสะพัดย้อน........สยบร้อนระรุมรุม ๐ ชวาลวชิระเฟื้อย..............เฟ็ดโพยม กรแกล่จะกล้ำโลม...............ลูบเนื้อ กัมปนาทกระหน่ำโหม..........หาวภาค สะเทือนแฮ อีกนาฏประหนึ่งเอื้อ.............แอบหน้ารอถนอม ๐ สุชลกลางช่วงเชื้อ...........โชติวิเชียร ละหยาดละหยดเจียน...........จบแล้ว สนิทเสน่ห์เนียน..................นวลแน่ง จบฤๅ สราญเริ่มสุรงค์แพร้ว............พ่างแพร้วพระเพลิงโหม ๐ พระพายพะพลิ้วผ่าน..........ผันขบวน หอบคลื่นห่อคร่ำครวญ...........ข่มละห้อย ลมหวีดกลบหวีดอวล............อึงออด ระริกแฮ ยินส่งกระซิกสร้อย...............กระซิบให้คอยหวน. จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 07:45:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๐ ความเกลียด ๐ ๐ เมื่อถึงคราลอกคราบล้างภาพพจน์ จะกี่ม้วนไส้ขดหรือกดอยู่ ย่อมถูกลากตีแผ่ให้แลดู เพื่อคนรู้เห็นหน้าทั้งนาคร ๐ จากสำเนียงสื่อตรงบอกพงศา ล่องนาวาสำเภาแต่เก่าก่อน สุพรรณภูมิเมตตาเอื้ออาทร จึงได้ผ่อนเท้าย่ำลงทำกิน ๐ โอ้..แผ่นพื้นขวานทองหรือต้องสาป จึงเหล่าบาป/ฉล/ทราม/กล้าหยามหมิ่น รุมเถือทรัพย์-ศักดิ์-แสนย์ ของแผ่นดิน รุมเถือถิ่นอาศัยร่มใบบุญ ๐ ทุกเอ่ยอ้าวาทะหวังประโยชน์ คือเลือดโฉดพลุ่งผุดขึ้นอุดหนุน ชโลมหน้าแดงเรื่อบอกเชื้อ-กุล ว่าคุกรุ่น...ข้างใจ..คงนัยเดียว ๐ โถ..ขอทานยศถาบรรดาศักดิ์ ถือขันดักเงินทองทุกข้องเกี่ยว เลือดแผ่นดินสูบรีดจนซีดเซียว ด้วยคมเขี้ยวตัวเรือดจนเหือดจาง ๐ แต่แรกพิศ...คิดว่าพญานก ด้วยหัวยกหยัดเชียว..ไม่เหลียวล่าง เมื่อโผบินปลายปีกคงฉีกกาง เมื่อลิ่วคว้างโฉบเหยื่อคงเหลืองาม ๐ กลับกลายเป็น..อีกา..เจ้าข้าเอ๊ย..! เที่ยวก้มเงยลอบล้วงของหวงห้าม เวียนกินของเน่าเหม็นไม่เว้นยาม จนกลิ่นทรามอบร่างไม่สร่างซา ๐ ชาติอีกา...ภาระ..คือขโมย เพียงได้กลิ่นเน่าโชยย่อมโหยหา และทุกกลิ่นเน่าเหม็นต้องเร้นมา เพื่อพลอยร่วมเสนอหน้า...ร่วมวาระ ๐ ชาติอีกา...สีขนอาจพ่นเพี้ยน แต่สุดเปลี่ยนรูปลักษณ์ความกักขฬะ อีกเสียงร้อง...กากา...ทุกภาวะ คงยากผละ...ดำมืดกำพืดตน ๐ ชาติอีกา...ผ่านถิ่นปล่อยกลิ่นเน่า โดนรูปเงาทับต้องอาจหมองหม่น ด้วยชาติพันธุ์...ขาวสี...ไม่มีปน เป็นเชื้อชน...ต่ำค่า...อย่างถาวร. จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 07:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ๐ การเหยียดหยาม ๐ ๐ เมื่อ เกินเก็บภาวะความผยอง ก็คงต้องเอ่ยความให้งามเด่น เปล่งทำนองสาระทุกประเด็น ให้โลดเต้นอยู่ในหัวใจคน ๐ เมื่อเกินกลั้นโกรธเกรี้ยวเกินเหนี่ยวหน่วง ความทั้งปวงต้องสอดรับอย่าสับสน ใช่เพียงถ้อยหยิบยกอันวกวน หากเหตุผลต้องหนุนเข้าจุนเจือ ๐ เมื่อ คิดจะเป็นเหยี่ยวขยับปีก เล็บต้องฉีกกางกระหน่ำขย้ำเหยื่อ จงอยปากทะลวงลากกระชากเนื้อ ประทุษเถือชีวันให้บรรลัย ๐ อย่าเป็นเลยหมาผอมซุ่มออมแรง เพียงไม้แกว่งลมย้อน เห่าหอนใส่ ขนคอลุกชี้ชันด้วยหวั่นใจ เกรงเสียงไหวเสียงนั้นจนครั่นคร้าม ๐ ครา แดดอับขับลมเข้าห่มห้อม หมู่เมฆย่อมส่งประจุทะลุข้าม ระดับศักย์เทียบได้จึงไหลลาม เป็นเส้นไฟงดงามในยามมัว ๐ ประจุจลน์วนแล่นเหนือแผ่นหล้า อวดวิโรจน์เรขาก่อนฟ้ารั่ว ประภาพนั้นเฟื้อยเส้นแล้วเต้นรัว เสมือนยั่วเสมือนเย้ยให้เงยมอง ๐ เหมือน สิ้นไร้ร่างเหยี่ยวขยับปีก ฤๅจะปลีกพยับฝนที่หม่นหมอง แว่วแต่เสียงเห่าใส่ คง ใบตอง แข่งเสียงคำรนร้อง เสียงของฟ้า..! จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 08:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๐ ความสง่างาม ๐ ๐ คลี่ปีกคลายปีกกว้าง ...กลางพฤกษ์ เล็บยื่นร่างหยุดกึก เกี่ยวไม้ รอยกดย่อมเกี่ยวลึก ...ลงผ่าน เปลือกแล หยัดร่างเย้ยลมไล้ ...ลักษณ์เพี้ยงพันธุ์พญา ๐ ตาฉายแววโชติเชื้อ ..ชาติพราน พบเหยื่อพลิ้วยาตรปหาร ..เหาะขย้ำ ปีกแผ่ปราดพุ่งลาญ ลบช่วง ชิวาตม์เลือน การณ์เข่นพิฆาตกล้ำ . กอปรพร้อมรพีเผย ๐ เลือดเปรอะโลมปากย้อม ผยองชัย เลือดอุ่นล้างอาลัย .. .หลู่พื้น เลือดขุ่นหลั่งคาวขัย . คลุมร่าง เลือดอาบเลอะอกชื้น ช่วยย้ำศักยา ๐ ชำนะกำหนดชั้น ชยศัพท์ ห้อมกระหึ่มคำนับ .นอบน้อม เงาผ่านเงียบเพียงดับ โดยเดช ดาลนา ไหวย่อมหวาดยังพร้อม ผุดกลุ้มรุมเกรง ๐ เดชะด้วยชาติเชื้อ . เชิงพญา กำเนิดกำหนดพา ..ผ่านให้ มุสิกโอ่ศักดา ..ดลเดช มีฤๅ เพียงนขะแนบไส้ ศพห้อยกลางหาว ๐ รู้พลห่อนพลาดด้วย ดัสกร กรองบ่งกระบวนตอน .ตอบโต้ ยุทธ์เดียวย่อมดาลมรณ์ .มอบสู่ ริปูแล ก่อนร่อนมารุตโล้ ลิ่วเบื้องโพยมบน. จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 09:37:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่าน ๆ แล้วก็อ่าน ๆ บทกวีละลานวโรฬาร จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 ต.ค. 48 11:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับคุณพิราบเงิน ไม่เจอกันนาน ต่อ ๐ การเสียดสี ๐ ๐ เราหรือผู้..ปักปลูกความถูกต้อง คอยส่งเสียงร่ำร้องอยู่ก้องกึก หรือเพียงส่วนสารเลวกลางเหวลึก อันควรตรึกพ้นจมจากหล่มนี้ ๐ หรือเพียงผู้อยู่ในวิสัยทาส ถูกปรามาสครหาเช่นปาหี่ เสกคิดเอาฉาบลิ้นลวงสิ้นดี ผ่านวิถีแซ่ซ้องทำนองธรรม ๐ หรือเพียงผู้ลอยแช่กระแสทุกข์ ที่คอยรุกโถมทับปวงสรรพส่ำ เป็นหนึ่งร่างกลางเชี่ยวของเกลียวกรรม คว้าได้ลำขอนทุ่น...ก็บุญแล้ว ๐ ช้าก่อนเถิด..คารม..อันคมกริบ ลำดับนี้ฟังทิพย์กระซิบแผ่ว ให้แถนศัพท์ทับทรวงทุกช่วงแนว กระทั่งแววในตาสื่ออารมณ์ ๐ จึงค่อยค่อยปล่อยพจน์ปรากฏช่วง เลียนศัพท์สรวงสูงส่งคลี่ลงห่ม ให้ชนอิ่มพิจิตราของคารม แลชื่นชมอัศจรรย์ของบรรยาย ๐ แล้วเราผู้อาจหาญในการวาด อำไพภาษงดงามด้วยความหมาย เฉกผู้นำชนข้ามพ้นความตาย จักดูคล้าย ดั่งทิพย์ ไกลลิบนั้น ! จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 12:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ๐ ความคิดคำนึง ๐ ๐ หลังแสงสูรย์ลับรอย..จึงคล้อยเคลื่อน เป็นบุหลันลอยเลื่อนขึ้นเยือนสรวง ด้วยผกายภาคเพ็ญอันเด่นดวง จึงเหนี่ยวหน่วงผองพิศให้ติดตาม ๐ เมื่องดงามสูงส่งเห็นตรงหน้า ย่อมต่อตั้งปรารถนาหวังฝ่าข้าม เชื่อมอาวรณ์อ่อนไหวที่ไหลลาม แปรเป็นงามเยื่อใยและไมตรี ๐ น้ำค้างหยาดไม้พันธุ์ท่ามจันทร์แสง ขณะแหล่งน้ำใจเริ่มไหลรี่ ระอุอุ่นกรุ่นไออยู่ในที ก่อนจะหลามล้นปรี่...โหมลีลา ๐ สะท้อนผืน...แผ่นน้ำในค่ำนี้ เป็นฤดีโชนช่วง..ความห่วงหา ดังจะกลบสีสันแห่งจันทรา เพื่อจะพาเงื่อนนัยลอยไหลย้อน ๐ กระทบผิว..น้ำผืนในคืนค่ำ สู่ลึกล้ำเสน่หาไม่ราผ่อน ขณะวงน้ำวาดเริ่มขาดตอน แต่..อาวรณ์ห้วงสวาดิยากขาดตาม ๐ คืออัคคีโหมแรงกลางแหล่งโลก ให้กล้ำโกรกรอยสาปรสวาบหวาม ที่โลมรุมลุกไล้ดั่งไฟลาม ไฟอันคอยคุกคามทุกยามคืน ๐ อุบัติความรู้สึกอันลึกล้ำ ให้ตรากตรำหลุมขวากอันยากฝืน แต่งเป็นชาติเป็นภพสุดกลบกลืน โหมเป็นคลื่นรติฤทธิ์เกินปลิดปลง ๐ สะท้อนความรู้สึกอันลึกล้ำ แฝงผิวน้ำแขผ่องช่วยส่องส่ง ความอาลัยอาวรณ์ให้ย้อนลง จนมั่นคง..ข้างใจ..ของใครนั้น จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 12:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อแถวอ่านด้วยคนค่ะ ^ ^ ทั้งคำทั้งความ ข้าฯ น้อย ขอคาระวะ จากคุณ : วรานนท์ - [ 4 ต.ค. 48 12:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ น้องวรานนท์...หากชอบเขียน ลองเขียนดูครับ ต่อ ๐ ความลุ่มหลง ๐ ๐ ฝนมาฟ้ามืดร้าง...........รอยแข ดารดาษดื่นดาวแล..........ปลาตสิ้น ยังสายวชิระแปร.............ป่วนภาค โพยมเนอ แปลบปลาบประภาพดิ้น....เดือดทั้งโลกสถาน ๐ หนาวพรมเหนือแผ่นพื้น..ปฐพี ท่ามหรีดหริ่งราตรี...........แซ่ก้อง แผ่เพียงอดุระทวี.............เทวษแว่ว แข่งหฤทัยร่ำร้อง.............รบเร้าระงมเสียง ๐ ชลสรวงเนืองสู่ท้อง.......สินธู ละหยดละหยาดดู.............ดั่งแก้ว ชลเนตรเกลือกเนตรพธู.....เทียมเทียบ ละวาบละวับแพร้ว............พรับแล้วฤๅสลาย ๐ วังเวงวิเวกย้อม............วิญญาณ กลางสรรพสำเนียงขาน.....ขับร้อง เผยเพียงศัพท์อาการ.......กรายสู่ ศัพท์แห่งปฏิพัทธ์พร้อง.....พร่ำเพ้อละเมอเห็น ๐ วาววามวิโรจน์เรื้อง......รัถยา ปลั่งประภาพเรขา...........ข่มพื้น วาวเนตรตักตวงอา-........วรณ์พี่ แลแม่ แต่งรื่นรมย์พลิกฟื้น.........ร่วมฟ้าหลังฝน ๐ ปรารถนาประณีตเร้า....โลมสมร กล่อมนิทราน้องนอน.......แนบข้าง ผันภาคสู่อัมพร................พิมานเมฆ ลอยละล่องเวิ้งว้าง...........ระหว่างฟ้าระหว่างฝัน ๐ แผ่เพียงขึ้นสู่ห้วง.........เวหน แลลิ่วร่วงภูวดล...............แผ่นพื้น หวิววาบปริมณฑล...........อุระภาค กระนั้นนา ก่อนวรรษะวสันต์รื้น.........ร่วงฟ้าทิวาสถาน. จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 12:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ๐ ความประทับใจ ๐ ๐ สุดรอคอยค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า กี่ภพกาลผ่านเล่าที่เฝ้าหา เหมือนพิมพ์ภาคฝากมั่นลงสัญญา ให้ตรึงตราแต่ในน้ำใจเดียว ๐ สุดอาวรณ์จะซ่อนแล้วในแววเนตร จึงผันเลศนัยแผ่ให้แลเหลียว หวังเชื่อมสายสัมพันธ์ช่วยขันเกลียว ร่วมโน้มเหนี่ยวคำนึงจดถึงกัน ๐ เหมือนโดดเดี่ยวเปลี่ยวว้างจักจางหาย แต่เห็นสายเนตรวับวาวรับขวัญ แฝงอาทรค่าล้ำเป็นกำนัล ร่วมเสกสรรจินตนาให้ตราตรึง ๐ อันว่าเล่ห์เสน่หาเมื่อปรากฏ ช่างยากลดทอนพิษของคิดถึง ท่วมในอกก็ถ้อยคำเกินรำพึง หลากก็ซึ้งอาลัยอันไหวเวียน ๐ หลับตาลงแต่ละครั้งก็ยังอยู่ คือรอยอุ่นวาบสู่ไม่รู้เปลี่ยน จะลบเลือนเหมือนยากเกินพากเพียร จะกร่อนเกรียน...คงเมื่อขันธ์ถึงวันวาย ๐ หลบเนตรพริ้มอิ่มแก้มเห็นแกมเรื่อ ฤๅว่าเยื่ออาวรณ์กำจรหมาย สนองตอบท่าทีในพี่ชาย แต่ชม้าย..ก็ถึงเพ้อ...ใจเหม่อลอย. จากคุณ : สดายุ... - [ 4 ต.ค. 48 13:02:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กลอนก็เพราะรูปก็สวยค่ะ ชอบมากโดยเฉพาะกลอนแปดค่ะ เพราะจริงๆ ^^ จากคุณ : น้ำพลอย (น้ำพลอย) - [ 4 ต.ค. 48 17:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แค่อ่าน...ก็อิ่ม จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ต.ค. 48 22:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ คุณน้ำพลอย ดีใจที่เขียนแล้วมีคนชอบ ฮิๆๆ หวัดดี ศาลาไทย ว่าจะลงไปเรื่อยๆ....ฉายเดี่ยว จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 07:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ๐ การดูแคลน ๐ ๐ พอสิ้นคำ”ขอกิน”คือสิ้นเกียรติ พร้อมสำนึกรังเกียจและเหยียดหยาม พอสิ้นเสียง”จำเป็น”ก็เห็นทราม นั้นงอกงามหยัดย้ำท่วงทำนอง ๐ ท่ามกลางจานภักษาโอชารส คืออีกหนึ่งบริบทการจดจ้อง ผ่านเมรัยหลากหลายได้พรายฟอง บอกนัยการต่อรองทำนองเดียว ๐ ฝากราตรีให้แสงได้แต่งโลก ผ่านสุขโศก..เผยแผ่ให้แลเหลียว หวังตำนานหลากหลายดั่งสายเกลียว ได้โน้มเหนี่ยวรัดทั่วถึงตัวตน ๐ โอ้..ว่าหวาน..มธุรสกำหนดให้ ชิวหาไหนฤๅจะต้องความหมองหม่น โอ้..ว่างามภาพหรูวิญญูชน ฤๅจะพ้นรูปประทับทุกหลับตา ๐ จึงทุกโอษฐ์เอ่ยอ้าบอกภาวะ กุลผู้ดีกักขฬะหรือจะสา- มานยะชน/สถุล/ผู้บุญญา- ธิการที่บอกค่าผ่านท่าที ๐ และแล้วคำ”ขอกิน”ก็ยินทั่ว ชาติมืดมัวหม่นหนัก หมดศักดิ์ศรี และแล้วคำ”สับปลับ”อันอัพปรีย์ ก็บ่งชี้ เหลี่ยมคาง ของบางคน ๐ โอ้ ท่าทีเคยหนุนสู่คุณค่า กลับต้องมาเลือนลับเพราะสับสน ใคร เล่ายืนฝืนรับความอับจน..? ใคร ควรทนฝืนรับความอับอาย..? แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 48 08:01:34 จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 07:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ๐ ความศรัทธา ๐ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ บรรโลมกะโสมนัสะภาค อภิวากยาทร เอมอิ่มเพราะพิมพะอดิศร เสาะสะท้อนประเทืองถึง ๐ ร่วมกาละผ่านสุขุมะพจน์ ระบุบทะรำพึง น้อมสู่พระผู้จิตะคะนึง นยะซึ่งประสารสอน ๐ คืนค่ำทิฆัมพระสล้าง ภพะล่างก็กำธร จากเหตุพิเศษอุบัติซ้อน บทะย้อนระยับเห็น ๐ ล่วงโลกวิโยคอดุระสาย ยุติ"ปลาย"ขจัด"เป็น" ห้วงจิตประสิทธิ์วิมุตะเพ็ญ ทุกขะเร้นปลาตสูญ ๐ หลังข่มละสมมุติวิเศษ บริเฉทพุทธางกูร สบนัยพิสัยมรรคะจรูญ ปริวิทูระทาบทาม ๐ หั่นเหตุและเภทอดุระภพ พะสยบทุรนทราม จากต้นลุผลพิษะละลาม ทิฐิปรามบ่ปองปรุง ๐ เยี่ยงผู้จะสู่อมระภาค ยุติราคะบำรุง ตัดตอนนิวรณ์ภพะจรุง จิตะมุ่งวิมุตหมาย ๐ ภพชาติปลาตะเพราะตระหนัก มุติมรรคะกำจาย จิตแจ้งเพราะแสงอริยะผาย ประลุฉายประโลมชนม์ ๐ ตรองตรึกระลึกวรมุนินทร์ กละตฤณะแตกตน หวังรักษะหลักอุตมะผล อนุสนธินับนาน. จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 08:24:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ๐ ความสลดใจ ๐ สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙. ๑. โอ..!..โน่นโน่นชละผืนสิตื่นมหะพลัง แตกฟองละล่องฟัง.........ฟะเฟือน ๒. โอ..!..นั่นชลปะทุพล่านสะท้านอุระสะเทือน ปานคลื่นจะยื่นเยือน.........โพยม ๓. นั่น..!..นั่นน้ำปะทะฝั่งประดังพละชโลม หนาหนักและหักโหม..........กระหาย ๔. นั่น..!..นั่นน้ำ ฤ บ่ใช่ไฉนระดะทลาย ผ่านเป็นก็เห็นตาย..........ลุตาม ๕. โอ..!..นั่นชีวิตะลิ่วปะปลิวอุทกะลาม จมหายและวายทราม.........บ่ทรง ๖. โลกธาตุนี้ ฤ จะมีวิถีทิพะประสงค์ เอื้อมหัตถ์สะบัดลง..........ลุลาญ ๗. โลกธาตุนี้ ฤ จะพึงจะ ถึงมรณะกาล จึงทัณฑะบันดาล...........ประดัง ๘. คลื่นหลากโถมผลิพินาศบ่อาจปะทะปะทัง วูบวับก็ดับหวัง............ละวาย ๙. แลครานั้นรุจิสรวงทะลวงกระจะกระจาย โลมศพอันลบหมาย.............เพราะมรณ์ ๑๐. พลัน..ผืนชลก็สงบและศพระดะสลอน เผยบทระทดตอน............ลุตา ๑๑. โอ้..สายหยุดยุติกลิ่นละถิ่นธรรมะประภา แต่สายละวายวา-...........ระวน ๑๒. เจ้าเก็บกลิ่น ฤ จะพร้อมจะย้อมทิพยะบน เพื่อผองละล่องหน..............จะหอม ๑๓. หวังเกลียวกลิ่นลุพิมานจะผ่านทะนุถนอม เหล่าลับสำหรับหลอม............ประโลม ๑๔. กลบเกลียวคลื่นผิวะยังประดังจะเซาะจะโทรม เพียงหวังพลังโหม...........จะหาย ๑๕. ตราบโลกันต์รุจิดาริกาบ่ละประกาย เปรียบสื่อกระพือหมาย..........จะมอง ๑๖. สุขถ้วนเถิดมนุชาติเพราะฆาตทกะผยอง ผ่านเปลื้องสู่เรืองรอง.............เถอะรา. แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 48 09:24:15 จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 09:22:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ๐ การรอคอย ๐ ๐ รอเจ้า...ราวสรวงรอช่วงแสง กำจายแบ่งบริบทความสดใส หวังให้รู้ความคิดอันจิตใคร เพียรขับไขถ้อยคำ...แฝงอำพราง ๐ เอิบอกอุ่นสุนทรีย์ในทีท่า ดังขอบฟ้าโลมเรื่อเอาเมื่อสาง แม้นเรื่อรอยแสงเหมือนยังเลือนราง หวังจักพร่างพรายเพ็ญดั่งเช่นรอ ๐ วานลมล่อง..ผ่องความไปตามนึก ผ่านรำลึกตอบความ..กลับ..ตามขอ หนึ่งนัยคำ..ย้อนเคียงย่อมเพียงพอ จักอาจก่อฤทธิภาพเข้าอาบทรวง ๐ ไกลห่างระหว่างหมายเฉกปลายฝัน จากต่างชั้นแดนดินและถิ่นสรวง ลมเอ๋ย...รำเพยเจ้าหรือเปล่าปวง จักเหนี่ยวหน่วงพวงพะยอมให้น้อมลง ๐ เผยยอดสูงยูงยางท่ามกลางไม้ บ่งบอกความลิบไกลควรให้หลง มองเพื่อเพียง...เลี้ยงหวังให้ยังคง แล้วปลิดปลง...ปลดหวัง...ลงทั้งเป็น ๐ รอเจ้า...ราวกระต่ายที่หมายแข เวียนชะแง้งดงามทุกยามเห็น จน..แผ่นน้ำลมถากโลมภาคเพ็ญ ก่อริ้วเต้น...ย้อนเงา...จึงเข้าใจ จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 09:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ้เจ้าดวงใจ ตาใสใสหัวใจแม่ ดึกแล้วอย่าเชือนแช อ้อมแขนแม่จงแอบอิง สายลมโชยโบยพัด ใบระบัดดังเพราะพริ้ง ขวัญเจ้านั่งพักพิง ฟังกระดิ่งกริ่งเพลงพราย มองไปบนฟากฟ้า ดวงจันทราทอแสงฉาย ดาราเปล่งประกาย วับวาวรื่นชื่นฤดี โน่นไงเงากระต่าย ตัวลายลายนั่งเซ้าซี้ ตำข้าวมานานปี ที่ตายายไปเกี่ยวมา นั่น..ดาวลูกไก่ จากกองไฟไปสู่ฟ้า แทนคุณสองยายตา เกิดใหม่มาอยู่ร่วมกัน ดาวเลื่อนแลเดือนคล้อย น้ำค้างผล็อยจากสวรรค์ แตะแต้มแก้มแจ่มจันทร์ คืนนี้นั้นจงฝันดี.... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 5 ต.ค. 48 10:17:39 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คราวนี้เป็นเรื่องเป็นราวทีเดียวแฮะ น้องเรา ว่าแต่มัยเอาเสียงท้ายวรรค แบบกลอนมาลงกาพย์ละจ๊ะ ฮี่ๆๆ... ว่าแต่พี่ไปทำให้กระทู้...ดุ่มดั้น... ของคุณราม ...เลอะเทอะไปหรือเปล่านี่... แฮ่ม จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 11:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น้องก็มั่วซั่วไปตามอารมณ์แหละค่ะ แล้วเสียงกาพย์มันเป็นไงหว่า รู้สึกพี่เคยบอกหลายทีละ ไม่จำซักที แหะ แหะ เขียนให้ไอ้ตัวเล็ก ไม่รู้โตมาจะซาบซึ้งมั่งรึเปล่า ตอนนี้ตะเบ็งเสียงร้อง ว้ากๆ อยู่ได้ทุกคืน ตัวแม่มันก็สะลึมสะลือ เอานมยัดจมูกลูกมั่งป่าวไม่รู้ ha ha จากคุณ : ซอมฯ - [ 5 ต.ค. 48 14:36:13 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอาไอ้ตัวเล็กไปเก็บล่ะนะคะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 48 14:27:16 จากคุณ : ซอมฯ (แซลม่อน) - [ 5 ต.ค. 48 14:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่จำ แสดงว่าไม่สนใจ เหอะ...ช่างมัน อย่าไปเสียหัว เอาไว้เลี้ยงลูกละกัน ฮี่ๆๆ ลูกหน้ารักจัง ผู้ชายใช่ไหม ดูๆจะขาวกว่าแม่นะ... ฮาๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 16:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ต่อ ๐ ความสำนึก ๐ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ โบราณะผ่านสหัสวรรษ ถิระรัฐะสีมา ทวยไทยฤทัยสหะสถา- ปนะราชะนั่งเมือง ๐ อำนาจและอาชญะผสาน บริบาละรุ่งเรือง ด้วยทศพิธธรรมะประเทือง ทะนุเนื่องและอุดหนุน ๐ อำรุงผดุงพระสัทะธรรม อุปถัมภะเจือจุน มนตรีบดีรัถยะสุน- ทริยะกุลกวีกานท์ ๐ สังคีตประณีตบทะประดิษฐ์ นิรมิตะกังวาน สู่โสตประโมทยะทะยาน ปริมาณ ฤ อาจหมาย ๐ คือภาวะอารยะขบวร จะประมวลก็มากมาย รองรับสำหรับจะอภิปราย กิติคล้ายบ่เคยคลอน ๐ คือราชะอาชญะดรง- คะผจงและกำจร เกื้อหนุนกรุณรัฐะนิกร อดิศรประทานถึง ๐ เพ่งภาษพระราชจริยะวัตร พจนัตถะคำนึง งดงามเหมาะความบทะจะพึง มรรคะซึ่ง ธ สืบสรรค์ ๐ โดยเนติ์ประเพณ์ผิวะจะยึด และประพฤติผูกพัน อำนาจและอาชญะถวัลย์ กระจะมั่นฤทัยหมาย ๐ โดยควร ณ ส่วนนิระประสิท- ธิลิขิตะบรรยาย ย่อมคงธำรงนยะบ่คลาย ถิระคล้ายบ่เคยถอน ๐ อำนาจและอาชญะประภาพ ประลุคาบและนาคร เต็มฐานะภาวะอดิศร นิระผ่อนพลาผล ๐ ใคร่ครวญประมวลพฤติวิกฤต ยุติฤทธิคำรน มวลหมู่และผู้ประพฤติฉล ยุติกละหยาบหยาม ๐ เพิกเฉยจะเผยรหัสะเลศ ระบุเจตนาทราม กังฉินจะกินปุระสยาม ผิวะลามจะบรรลัย ๐ เพ่งกิจลิขิตวรรณะประสงค์ จะณรงคะจันไร เขตขอบและกรอบอธิปไตย พิเคราะห์ใหม่จะเห็นหมาย ๐ อำนาจพระราชะวินิจฉัย ระบุนัยะมากมาย ควรภาษะปราชญะสยาย อธิบายะจำนง ๐ อำนาจเพราะปราศลิขิตะอัก- ขระลักษณ์จะยังคง เนื่องในฤทัยชนะประสงค์ ถิระวงศ์นิรันดร. แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 48 16:34:46 จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 16:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ๐ ความหลัง ๐ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ วันหนึ่งคะนึงชิวะสนาน บุพะกาละผ่านไกล ย้อนกรรมะนำอุระอุไร สุขะใดจะได้ดัง ๐ ลมพลิ้วระริ้วชละกระฉอก ชะระลอกลุกำลัง ภาพซ้อนบ่ผ่อนบทะภวัง- คะประนังขนาบนัยน์ ๐ วาบแจ้งก็แสงสุริยะสี ปฐพีก็อำไพ ทอทาบระนาบอุทกะไหล รุจะไหวพิรามเหลือ ๐ ลำลมระดมพละกระหน่ำ ปะทะลำจะคว่ำเรือ พรายฟองละอองชละอะเคื้อ พิศะเอื้อฤทัยสรวล ๐ ต้นยาวมะพร้าววตะสะบัด พละซัดก็เซซวน ใบลู่เพราะกรูวตะขบวน ดุจะครวญจะคร่ำเข็ญ ๐ อ้อยอิ่งประวิงชิวะประชา บทะช้าและผ่อนเย็น เปรมปรีดิชีวิตะณเห็น บ่เขม้นจะแข่งขัน ๐ งามธรรมชาติสิริพิไล พิศะไหนก็เนืองนันท์ ขื่นขมระทมนิระกระชั้น บ่กระทั้นกระแทกโถม ๐ เปลี่ยนกาละผ่านนวัตกรรม ก็ระส่ำและทรุดโทรม แสงสีวิถีมุหะชโลม ดละโซมบ่สร่างซา ๐ งามเห็นก็เร้นสละละหาย ธนะร่ายก็เลือนลา งามแดนเพราะแสนยะวัฒนา ทะลุบ่าทะลวงเบียน ๐ สิ้นเขตนิเวศะบริสุทธิ์ เพราะประทุษะกร่อนเกรียน เศร้าใจกระไรธรรมะเสถียร ฤจะเวียนผิว์วันวาร. จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 16:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ๐ ความเงียบเหงา ๐ ๐ น้ำค้างดึกหยาดไหลเลาะไม้กิ่ง เลื้อยวนวิ่งรดรินสู่ดินผืน ฝ่าวังเวงแว่วนำในค่ำคืน คือเสียงคลื่นขับเห่..เพลงเสภา ...นั่งต่ำกว่าสงฆ์สำรวมกาย ชม้ายเห็นเจ้า"พิม"ผู้นิ่มหน้า "พิม"น้อยพอชม้อยไปปะตา อายหน้าก้มนิ่งอยู่ในที... ๐ บรรยายความยามพบบรรจบพักตร์ ขวยเขินหนักเอ่อในห้วงใจศรี พ่อเณรแก้วเทศน์นำจากคัมภีร์ หากนัยน์ปรี่ปราดย้ำลอบกล้ำนวล ๐ ลมแผ่วเคล้าเคลียกอดโลมยอดพฤกษ์ ยินเสภาดื่นดึกพานึกหวน แต่สบแก้วอกกรำแต่คร่ำครวญ ระบัดล้วนเสน่หาความอาลัย ....ดึกกำดัดลมพัดมาอ่อนอ่อน พระจันทรแสงสว่างกระจ่างไข เงียบสงัดทั่วทั้งวัดป่าเลไลยก์ เจ้าเณรน้อยละห้อยไห้คะนึงนาง โอ้"พิม"นิ่มนวลของเณรแก้ว เจ้าไปแล้วจะรำลึกถึงพี่บ้าง หรืองามปลื้มแม่จะลืมน้ำใจจาง แต่ครุ่นครางครวญคิดจนค่อนคืน.... ๐ ค่ำคืนนั้น...ละห้อยถึงคำนึงหา แลค่ำนี้...ปรารถนาเกินฝ่าฝืน จะเป็นสร้อยโศกซ้ำให้กล้ำกลืน ฤๅจะรื่นอบร่ำมากล้ำกรอม ๐ ตราบดาวกระพริบดวงไม่ล่วงสิ้น แลบุบผาโลมถิ่นด้วยกลิ่นหอม เกสรหวานภุมรินยังบินตอม จะห่างห้อมเสน่ห์นางคงว้างนัก ๐ เรไรเอ๋ยระงมเสียง..รึเพียงเพื่อ จะแทรกเชื้อถวิลปวงให้หน่วงหนัก เพื่อระบัดยอดงามของความรัก ได้ทอดทักทายถึงใครหนึ่งนั้น ....เดชะพระเวทวิทยามนต์ เผอิญดลใจพิมให้ป่วนปั่น ห่มผ้าคว้าขันข้าวบาตรพลัน กับสายทองพากันก้าวลงมา เปิดประตูอาดเดินนาดกราย เณรพลายได้ยินก็เงยหน้า พิมน้อยชม้อยพอปะตา ก็รู้ว่าเณรแก้วผู้แววไว.... ๐ การเวกหอมหวนแต่จวนค่ำ ย้อมอกย้ำต่อฝันความ-หวั่น-ไหว ฝันอันแทรกผุดพร่างอยู่กลางใจ แม้นฟ้าใหม่เปลี่ยนฝั่งจะยังคง ๐ สายหยุดเจ้าหยุดกลิ่นแต่สิ้นสาย สวาดิหมายฤๅจะแล้งจากแรงส่ง ผิวะเนตรวาวน้ำเผยจำนง ประจบลงด้วยหมายของสายใย ๐ ลำบากนักจักหมาย..เช่นพลายแก้ว ถวิลแล้ว..กลับยากหยั่งความหวังได้ รหัสนั้นเกินอิทธิฤทธิ์ใด จะแกะแก้เงื่อนนัยช่วยไขความ ๐ หากมีฤทธิ์วิทยามนตราเวทย์ จะปลิดเลศปลดหวั่นบากบั่นข้าม ทะลุถึงจิตใครที่ไหววาม อันลุกลามระบัดศัพท์อยู่กับทรวง ....อันความรักหนักแน่นแสนวิตก ระอาอกแทบเท่าภูเขาหลวง พรหมินทร์อินทร์จันทร์สิ้นทั้งปวง ก็บนบวงสิ้นฟ้าสุราลัย เชื้อเชิญเมินหน้าไม่มาช่วย เห็นคงม้วยไม่หมายผู้ใดได้ เว้นแต่เจ้าเยาวยอดผู้ร่วมใจ จะผลักพลิกแพลงให้บรรเทาลง.... ๐ อันคำพ้อต่อทิพสูงลิบนั่น หรือจักหั่นร้อนรุมความลุ่มหลง หากปมเงื่อนสัมพันธ์ผูกมั่นคง ที่ปลดปลงย่อมปลาบปลื้มยากลืมเลือน ๐ ค่ำคืนนี้...เปลี่ยวเหงาใต้เงาแข จากลับแลรูปรอยที่คล้อยเคลื่อน ใคร..สุขพร้อมถนอมรับอยู่กับเรือน แล..ใคร..เคลื่อน..สู่หมาย...อย่างดายเดียว จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 48 16:51:31 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ยังอ่านไม่จบครับ แวะมาทักทายก่อน ^____^...... จากคุณ : GTW - [ 5 ต.ค. 48 19:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 รูปภาพน่าสนใจครับ จากคุณ : ณภ - [ 6 ต.ค. 48 07:53:14 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หวัดดีครับคุณG ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะครับ ต่อ ๐ ความน่ารังเกียจ ๐ ๑. พ่ายยุทธพายับสิ้น...........เสียเมือง ย้อนคิดยังแค้นเคือง.........ขุ่นข้อง ชีพปลงช่างเปล่าเปลือง.....ปราศค่า รั้งชาติด้วยชีพป้อง...........เปล่ายั้งแสนยา ๒. เล่ห์ศึกล้วนแทรกซ้อน...........ซ่อนกล ไส้ศึกแสร้งสับพล.................พวกพ้อง เอมอรก็อึงอล-.....................วลหวีด ระย่อแม่ ปืนร่ำคำรามก้อง...................กรีดร้องก้องบุรี ๓. เพลิงสุมปราสาทไหม้...........มอดสูญ เปลวพลุ่งปรางค์ไพฑูรย์.......ทอดเถ้า เลือดเอ่อหลั่งอาดูร.............ดาลเทวษ ทวีพ่อ ทอดศพท่ามโศกเศร้า..........สุดสิ้นศักดิ์ศรี ๔. บูรีมารกร้าง........................ราวไพร ล่วงเกียรติลบเกรียงไกร........ก่อนกี้ เหลือซากกำสรดใจ..............จำเจ็บ ขมปร่าคือป่นปี้....................ปกน้ำตานอง ๕. จากเรื่องจารึกอ้อม........อดีตกาล ตระหนักสำนึกจาร.........จิตแจ้ง เขลาขลาดเมื่อคิดการณ์..กลับโง่ หงายเวย ส่วนชั่วก็ช่างแสร้ง..........เสกถ้อยสาไถย ๖. สืบพงศ์ส่งเผ่ากล้ำ............กาลเวลา เหมือนร่วมภาระพา...........พรักพร้อม เขลาขลาดย่อมคงคา........คู่ยุค สมัยนอ ส่วนชั่วก็ช่างห้อม.............แห่ซ้องก้องสมัย ๗. อุบาทว์อุบัติขย้ำ............ขยอกนิสัย ประดาษประดังสมัย.......ขะมักเขม้น ชำแรกชำรุดหทัย..........กระทบกระเทียบ วิภาษวิภัชบ่เว้น.............กระดกลิ้นกระเด้งลม ๘. อึงอลย่อมอวดโอ้................เอาทารย์ แลเอ่ยล้วนโอฬาร...............ร่วมถ้อย หลักกูหลักการบาน..............เบอะบ่ง บอกเวย ทุกคิดแถมเขื่องคล้อย..........ขล่อยคล้อยลอยขรม ๙. ยามผิดยามพลาดพลั้ง..................พลิกหนี ลิ้นแลบตลบวลี..........................ลากแย้ง โอษฐ์เอื้อนเอ่ยเอาธี-....................รภาพกลบ กลีแล ระบัดระบอบแสร้ง.......................สอดแสร้งรังสรรค์ ๑๐. ขืนสิทธิ์ขนศักดิ์กล้ำ.................กรอมกฎ แม้นผิดมุ่งพายศ.....................หยัดต้าน โอ่พากย์อวดพันธุ์คด...............ขอดคิด ประจานแล แลดั่งกระด้างด้าน...................ประดับหน้า...ฤๅหนัง...? ๑๑. เกรงใจกดจิตกล้ำ...............กลืนฝืน เกรงผลักสัมพันธ์คืน............ขุ่นขึ้ง อัตคัตสิคือขืน....................ควรกิจ กระทำนอ โอษฐ์เอ่ยแต่อ้ำอึ้ง..............อัดอั้นตันอุรา ๑๒. หน้าใหญ่หน้ายักษ์นั้น..........หนักหนา สรรเสกสรรพศักยา..............ยื่นย้ำ เสริญแนบสนองคา..............คลออก เอมเวย คอยสอดคอเสือกค้ำ............คลี่แย้มบารมี ๑๓. กว้างขวางยิ่งกว่ากว้าง.........กราบนภา มิตรมากเหมือนมหา............สมุทรห้วง ผ่านไหนเพรียกนามหา.........ห้อมกระหึ่ม ดื่มด่ำดังจะล้วง..................ลากไส้ม้วนผสาน ๑๔. ทำมามีมากแล้ว..................ลืมตน ลบภาพสำเภากล................กลบสิ้น นี้ถิ่นไผทหน.......................หาวภาค ไทเวย หยุดลั่นล้งเล้งลิ้น................หลู่ชั้นลดหลั่นชน ๑๕. พูดไทยพอถูกต้อง..................ตามขาน เริ่มอวดออกอาการ.................เก่งกล้า พากเพียรเพ่งผองกานท์...........แกมพากย์ กวีนอ เพียงเริ่มกลับรีบอ้า.................โอษฐ์ชี้ชาวประชา ๑๖. เส้นสายฤๅสุดสิ้น................สุดสรรค์ เลศสอดเอื้อสัมพันธ์............พวกพ้อง ฝากงานฝากเรียนกัน...........กอปรแต่ พวกเวย สากกระเบือเต็มทั่วท้อง.......ถิ่นด้าวแดนสยาม แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 48 12:26:55 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 48 12:24:09 จากคุณ : สดายุ... - [ 6 ต.ค. 48 12:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ๐ ความในใจ ๐ ทวนไฟฉันท์ ๓๙ ๐ พากย์นี้กรองเฉพาะหมายจะร่ายวรรณะขบวร ประสาทะคิดประสิทธิควร .กระบวนความ หวังจะเอื้ออุบัติรหัสะงาม คนไกลจะไหวตาม ..ลุตา ๐ ให้รับรู้ภวะซึ่งคะนึงสหะสถา- นภาพกะรอพะนอสภา- วะอารมณ์ เพื่อภวังคะผ่านผสานผสม ข้องเกี่ยวและเกลียวกลม ประการ ๐ สำนึกเถิดบทะนั้นจะสรรคะพิสดาร ประดุจะล่วงณห้วงสถาน .พิมานทอง จังหวะแห่งถวิล ฤ สิ้นคระลอง เมื่อนัยพิสัยนอง ประนัง ๐ แม้นดวงเดียวรพิแผงแสดงพละประดัง วิโรจนาประภานภัง คะปลั่งแดง ช่วงระหว่างเพราะวาระกาละแปลง ปรับเห็นและเร้นแสง ..กะโสม ๐ หนึ่งสบแรงสุริยันถวัลยะพโยม กระอุกกระไอสมัยะโหม ตระโบมหา หนึ่งประจบประจันบุหลันนภา โลมคลื่นระรื่นถา .ผทม ๐ ตาวันบอกระยะต่างระหว่างภวะปฐม วิตกะวัตรและทัศน์นิยม ภิรมย์ยล บอกจะเพียงจะเพื่อจะเอื้อพิมล รอยห่างระหว่างหน ฤเห็น ๐ ห่างเพียงรูปเฉพาะหมายเพราะปลายพิสัยะเร้น กมละสรรค์อนันตะเป็น จะเช่นปอง คาบระหว่างประสิทธิ์วิจิตรสนอง หวังเพียงจะเคียงตรอง ตริตาม จากคุณ : สดายุ... - [ 6 ต.ค. 48 21:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ๐ ความแปลกแยก ๐ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๐ โดยเต็มกตัญญู ภวะภูวดลตน ตรองตรึกระลึกกล ทุระลักษณากรรม ๐ จากเหตุประเพณี พจนียะเนื่องนำ แตกต่างระหว่างธรรม จริยาประชากร ๐ แผกพิศและผิดพง ศะประสงคะกำจร สั่งสมและสืบสอน สรเสริญผสานเสียง ๐ ยกคันถะแห่งตน นยะล้นพิไลเรียง เย้ยคันถะเทียบเคียง คุณะค่าประมวลผล ๐ บังควรอุเบกขา อุปการะใจตน เพิกอิทธิฤทธิ์ฉล บริจาคปลาตหาย ๐ สิกขาคุณามรรค บริรักษะบรรยาย สื่อธรรมะกำจาย บริสุทธิปรารมภ์ ๐ เคารพะจารีต ลุประณีตะเกลียวกลม สรรพธรรมะสืบสม อนุวัตะศรัทธา ๐ สอนเยาวะเกลาจิต นิรมิตระสัมมา หมายมอบประกอบคา- รวะสู่วิทูชน ๐ เมื่องามละลามนัย พิสมัยสมานกล ย่อมงามอร่ามมณ- ฑละภาคประจาคเกรง ๐ พาทย์พิณจะรินเสียง เสนาะเรียงเพราะบรรเลง สังคีตะกรีดเพลง พิเราะนั้นนิรันดร. จากคุณ : สดายุ... - [ 6 ต.ค. 48 21:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ๐ ความใฝ่ฝัน ๐ ๑ โคมทองประทีปแก้ว........ชัชวาล แต่งประดับไพหาร..............แห่งห้อง รอบโบสถระเบียงชาน..........ชนคล่ำ คลาแฮ เวียนร่วมวาระพ้อง...............ผ่านถ้อยอธิษฐาน ฯ ๒ รำลึกพระสุคตเจ้า.............จอมไตร ภพแฮ ธ ลับภาคครรไล..................ล่วงแล้ว ยังธรรมรัตน์สุกใส................ส่องอยู่ โลมจิตสัตว์ผ่องแผ้ว..............ฝ่าข้ามสงสาร ฯ ๓ เทอดธรรมหวังถอดทิ้ง........ทรมาน อันพระอริยะญาณ.................ยกสิ้น หมายที่ปทัสถาน...................ธรรมสู่ เจตนา เพียรดับจิตเดือดดิ้น...............ดั่งไท้พระพุทธา ฯ ๔ ราตรีราวแต่งห้วง................หฤทัย ผุดภาพผ่านพิสัย....................แทรกซ้อน ร่างหนึ่งระหว่างสมัย................เสมอโดด เดี่ยวนัก ขณะภาคเพ็ญสะท้อน..............ท่วมฟ้าทาสวรรค์ ฯ ๕ อัมพรโอภาสแจ้ง................จันทร์ฉาย คราเมื่อวิมุติสยาย...................แยกแย้ม สุคนธ์ทิพโปรยปราย................ปรุงกล่อม หล้าแฮ คีตะสรวงประเลงแต้ม...............แต่งซ้องพุทธิดิถี ฯ ๖ เนรัญชลาหลากล้น...............ไหลริน กรรทบทาบธรณิน....................แนบเน้น เอิบซึมกำซาบตฤณ..................แต้มระบัด ขณะแห่งวิโมกข์เร้น..................เรื่อเชื้อวิภุชฌาน ฯ ๗ วามวับแล้ววูบสิ้น...................แสงบุราณ หลังผ่านจินตนะทวาร.................วาบแจ้ง ประภาพอัครอุฬาร....................เลือนลิบ แล้วพ่อ ยังรอบปรัตยุบันแว้ง...................วกให้ยลเห็น ฯ ๘ สุพรรณภูมิภาคนี้....................นานมา สืบพุทธะศาสนา........................แน่นแฟ้น เถรวาทอรรถกถา......................ทวยหมู่ ซ้องแฮ ศานติทั่วเขตแคว้น.....................ฝากไว้ในธรรม ฯ ๙  คืนเพ็ญฟ้าผ่องแผ้ว...............พรรณราย คราพระพุทธบุตรผาย.................พากย์ชี้ ประดาทุกข์นิราสลาย.................ลาญจาก จิตแฮ หวังโลภโกรธละโมภลี้...............ละย้ำวิญญาณ ฯ ๑๐ โสตคลอสังคีตคล้อย............ครวญประโคม กระหนาบสำเหนียกโจม.............จบต้อง ประดังอดีตชโลม......................ลามอก งามพิศทุกภาคพ้อง....................แผ่พ้นรำไพ ฯ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 48 08:26:20 จากคุณ : สดายุ... - [ 6 ต.ค. 48 21:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ๐ ความงาม ๐ โคลงสองสุภาพ ๐ ฝนหายเหมือนกลั่นแกล้ง ขาดช่วงผืนดินแล้ง หมู่ไม้เหี่ยวเฉา ๐ ร้างร่มเงาหลีกลี้ ล่วงแผดก็แดดนี้ เร่าร้อนเหงื่อไหล ๐ ร้อนฤๅไหนดั่งข้า ยามพิศวิจิตรหน้า ซ่านซึ้งตรึงสมร ๐ อาวรณ์ก็พลุ่งคว้าง สุดเอ่ยแลสุดอ้าง พ่างเพี้ยงเสน่หา ๐ โฉมวิภาแม่นั้น ภาษทั่วไผทคั้น ยากแท้เทียบถึง ๐ ล่วงคำนึงจากถ้อย ล่วงอักษรปราชญ์ร้อย ยิ่งน้อยเปรียบโฉม ๐ ฤๅภาคโสมจากฟ้า จรปลีกประพาสหล้า แผ่ล้ำสะคราญศรี ๐ ให้ตูปรี่ไขว่คว้า เกลือกแก่นิวรณ์กล้า หวั่นว้างเพียงฝัน ๐ ร้อนแดดนั้นล่วงสิ้น ปฏิพัทธ์เมื่อเดือดดิ้น อกเพี้ยงพังภินท์ ๐ ฝนเอยรินหล่นบ้าง ราดรดคนอ้างว้าง ห่างห้วงปวงเข็ญ ๐ สายชลเย็นกลบแล้ง สายเนตรเหือด..อกแห้ง อย่างนั้นเจียวสมร ..แม่นา จากคุณ : สดายุ... - [ วันเกิด PANTIP.COM 03:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ๐ ความแตกต่าง ๐ ๐ สุดห้วงนึกคำนึงภาคหนึ่งนั่น คือรูปรอยร่างฝันความมั่นหมาย หยั่งสู้อ้อมอกเปลี่ยวผู้เดียวดาย ถักเป็นสายเยื่อใยคอยไหวเวียน ๐ คำนึงนั่นเกิดดับเกินนับชาติ ด้วยอาลัยหนึ่งนาฏไม่อาจเปลี่ยน หนึ่งนัยที่ดับยากเกินพากเพียร และเป็นหนึ่งส่วนเสี้ยนตรึงเจียนตาย ๐ เพียงพิศภาพเฉกภู่อันรู้หอม ถวิลล้อมปทุมมาลย์เมื่อบานผาย ออประทิ่นเกสรที่ร่อนราย ด้วยมาดหมายตฤปหวานสำราญรส ๐ ในขอบเขตลำธารละหานห้วย ลำบากด้วยขวากขวางจะย่างจด แต่เลียบกลิ่นลมพาไม่ล้าลด ทอนกำสรดอันสร้างด้วยห่างนั้น ๐ หากเหาะได้เหมือนปักษาสดายุ ด้วยน้ำใจโชนคุระอุนั่น จะเหินหักโอบอุ้มปทุมวัลย์ ถนอมแนบแอบขวัญนิรันดร ๐ นี่สุดเอื้อมจะเชื่อมชาติให้พาดช่วง ต่อสูงสรวงชั้นลำดับด้วยอัปสร จะโน้มก้านน้อมกิ่งหรือทิ้งกร ก็สุดแต่ความอาทรจักย้อนนำ ๐ แววประกายเนตรวับให้นับเนื่อง เสมอความเรื่อเรืองที่เยื้องย่ำ ส่องงดงามอร่ามอยู่ให้รู้จำ เป็นบทนำเสน่หาให้ตราลง ๐ หวังประกายเนตรเจ้าช่วยเร้าแสง เติบต่อหวานผ่านแต่งเป็นแรงหลง นัยเพียงน้อยปล่อยยื่นหากยืนยง จะประสงค์อื่นใดคงไม่มี. จากคุณ : สดายุ... - [ วันเกิด PANTIP.COM 03:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ๐ ความพร่ำเพ้อ ๐ ๐ จากมองสบแล้วรู้สึกคอยนึกอยู่ แปรรับรู้เป็นรูปรอยให้คอยหา อบอุ่นนั้นผ่านยิ้มที่พิมพ์ตา อิ่มเอมกับปริศนาที่บ่าเยือน ๐ ระหว่างช่วงสับสนที่ปนต้อง อีกเรื่อรองลับเร้นที่เค้นเคลื่อน อาจเพียงรูปรอยหวานเริ่มผ่านเตือน เมื่อแล่นเลื่อนย่อมสำหรับให้รับไว้ ๐ กับเสี้ยวส่วนของคุณค่าเมื่อปรากฏ บ่งรูปรอยงามงดกำหนดให้ รอยรูปรสอุ่นเอื้อของเยื่อใย ตราลงไว้สมค่าของอาวรณ์ ๐ คุณค่าย่อมแนบหนุนกับคุณค่า เหลื่อมผ่านประกายตาเกินกว่าซ่อน ช่วงแห่งความเงียบเหงานั้นเว้าวอน ผ่านเสียงลมออดอ้อน...ว่าร้อนใจ. จากคุณ : สดายุ... - [ วันเกิด PANTIP.COM 08:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ๐ ความคิดถึง ๐ คิดถึง... ๑. เหมือนว่ากาลผ่านไปยังใหม่นัก เหมือนความรักอาลัยยังไม่สูญ ยังสะท้อนย้อนหาเติมอาดูร ยังเพิ่มพูนพอกหนารอยจาบัลย์ ๒. แต่รอยกรรมทำชาติเราขาดช่วง จากกันล่วงต่างโลกให้โศกศัลย์ จึงวันนี้มีคำร้อยรำพัน ว่ายังมั่นร่วมภพบรรจบปลาย ๓. กลางกระแสเวียนวัฏฏ์ของสัตว์โลก บ้างวิโยคด้วยพรากเลือนจากหาย บ้างเคล้าคลุกทุกข์ร้อนไม่ผ่อนคลาย บ้างมากมายสายใยแลไมตรี ๔. ที่เหล่าหลังนั่งคอยคือย่อยยับ รอภพกัปกัลป์เวียนฟ้าเปลี่ยนสี ฝ่าชั่วร้าย/เลวทราม/คุณความดี อันเชี่ยวกรากเร็วรี่เข้าบีฑา ๕. ที่เหล่าหลังนั่งคอย-แต่ลอยลับ คือสิ่งสรรพ-หยุดรั้ง-พ้นกังขา ล่วงจากเลศสู่เหตุสู่เจตนา สู่คุณค่าอันวางให้ย่างเดิน ๖. จะหักชาติขาดล่วงจากดวงแก้ว เกรงไร้แววปัญญาจะพาเหิน จึงยังคงหลงเลิศกอปรเพลิดเพลิน จึงจำเริญยังวับวาวให้ก้าวตาม ๗. ร่องรอยโศกคาใจเหมือนไม่สิ้น กรอบถวิลยังคงย่ำในคำถาม กรอบความคิดยังบิดเบือนทุกเคลื่อนยาม จักขืนข้ามเกรงหลงทางไกลห่างกัน ๘. หมายว่า -โศก..ที่คาใจหยุดไหลหลั่ง ทอนกำลังกำสรดเบียนบดขวัญ แม้นไร้คุณค่าล้ำเป็นกำนัล ความมุ่งมั่นฝันใฝ่จักไม่เลือน. จากคุณ : สดายุ... - [ วันเกิด PANTIP.COM 14:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบอ่านค่ะ  ทั้งที่รู้สึกว่า ฉันท์ จะไฮโซ!!!! ภาพประดับคงถูกใจหนุ่ม ๆ จากคุณ : ว้าว (บังอร-บังเอิญ) - [ 11 ต.ค. 48 21:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณสดายุ ขอบอกว่าชื่นชมบทที่ 8-9มากมายค่ะ คมคำซ่อนความหมาย สร้างจินตภาพและความรู้สึก ได้ลึกซึ้ง งดงามจริงๆค่ะ ชื่นชมด้วยใจจริง เร่งเคาะสนิม ด้วยแรงบันดาลใจอันบรรเจิด จากคุณ : ตะวัน - [ 11 ต.ค. 48 22:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ๐ รอ ๐ ๐ รอแสงสวรรค์อันประสงค์ หวังซ่อนและดำรงบ่มรักษา พรใดอันมากด้วยราคา ส่งผ่านแสงถึงข้า..ที่หัวใจ ๐ จนวันเลยล่วงแล้วกลกาล ทรมาน...สังขารหม่นไหม้ รุ้งพราวคู่สวรรค์อันพิไล ฤาจะโน้มลงคราใดในชาตินี้ ๐ รอคอยแสงสนธยา คล้อยผ่านอย่างช้าช้าและคงที่ จนเลยล่วง วัน เดือน ปี ขอเพียงเสี้ยวไมตรีก็ดีพอ จากคุณ : ตะวัน - [ 12 ต.ค. 48 00:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณบังอรครับ ฉันท์มันจะไฮโซไปได้ยังไงนะ ตัวหนังสือเรียงกันตามกฎเกณฑ์ที่คนตั้งขึ้น เหมือน..กลอน-กาพย์-โคลงแหละครับ คงเป็นความรู้สึกกันไปเองครับ สัทธราฉันท์ ๒๑ ๐ งาม..ถ้อยปล่อยหมายสยาย ฉันท์ วิจิตระบทะประพันธ์ พรายละม้ายสรรค์ ตะวันแสง ๐ งาม..ล้ำนำ้จิตบ่ปลิดแปลง ศักยะอระแสดง ยังพลังแฝง บ่แล้งเห็น ๐ งาม..นั้นมั่นในหทัยเป็น รุจะกละศศิเพ็ญ แย้มและแต้มเย็น ชะเข็ญกลาย ๐ วาจาปรารมภะคมคาย พิริยะมนะสยาย แววพะแพรวพราย ขจายงาม ๐ งาม..คิดจิตเผยเฉลยความ อรรถะกัลยะพิราม โชติโรจน์วาม ก็ตามตรอง. จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ต.ค. 48 07:31:01 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณตะวันครับ ภาพประกอบงามอีกแล้ว พร้อมสำหรับการถูกแอบเอาไปใช้ โดยพละการณ์อย่างที่ผมทำบ่อยๆหรือยังครับ อิๆๆ กลอน..รอ..บทนี้ ดูจะเหมือนเขียนสดหน้าจอนะครับ ๐ รอ ๐ ๐ รอ...เพราะยากว่างเว้นจะเร้นหวัง ที่ต่อตั้งลุกลามแต่ยามเห็น ท่วมอกแล้วลำบากดับยากเย็น หากคอยเต้นตามอยู่ไม่รู้วาย ๐ รอ..เพื่อเลี้ยงหล่อใจด้วยไฟเชื้อ ความอุ่นเอื้ออาทรจักย้อนฉาย ให้รับรู้ ให้ตระหนัก คอยทักทาย ความรู้สึกมากมาย..ที่ว่ายเวียน ๐ รอ...เพื่อว่าเลี้ยงหวังให้ยังอยู่ เพื่ออบอุ่นวาบสู่ไม่รู้เปลี่ยน ให้รู้สึกอิงแอบอย่างแนบเนียน ดั่งเช่นเทียนโชนแสงแนบแหล่งนั้น. จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ต.ค. 48 08:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แอบเอาไปได้เลยค่ะ สำหรับคุณสดาฯ เต็มใจอ่ะค่ะ เพราะคอเดียวกัน อิอิ ส่วนใหญ่จะสดหน้าจอ ทั้งทูนี้และที่ กระทู้"ตะวัน" แต่...อาจใช้เวลานานหน่อย เพราะสนิมยังเกรอะกรังค่ะ ๐ อย่ารอแสงอุษาที่ล้าหลัง อย่านิ่งฟังลมหายใจแห่งไอฝน กว่ากาลแห่งงดงามจะลามลน ต้องฝ่าค้น เสาะหา คุณค่านั้น แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 48 10:40:33 จากคุณ : ตะวัน - [ 13 ต.ค. 48 10:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ลองต่อสดดูอีกสักบท ๐ เหมือนมัวเมฆนิลกาฬเคลื่อนผ่านพ้น คือหนึ่งคนหนึ่งใครหยุดไหวหวั่น อยู่กับความอ่อนหวานแห่งวารวัน ที่คอยสั่นกระพริบระยิบย้อน ๐ เหมือนสว่างพร่างผลขึ้นบนฟ้า แผ่สภาวะระบัดเข้ากัดกร่อน สภาวะลึกล้ำที่กำจร เข้าซอกซอนแผ่พิษสุดปลิดปลง จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ต.ค. 48 11:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ๐ หากแผลร้ายลึกซ้ำจนช้ำแล้ว บาดร่องแนวใจขุ่นเป็นฝุ่นผง หนึ่งคอยฝันหนึ่งเย้ยหยามความมั่นคง ฤาใจหลงแสงหวานแห่งวารนั้น ๐ เป็นมายา วังวน หรือมนตรา ล้อเล่นใจไร้ค่าพร่ำหาฝัน จวบแสงแรกทอรุ่งแห่งพรุ่งวัน จรดเสี้ยวจันทร์ลับกลืนกลับผืนฟ้า ต่อมานะคะ จากคุณ : ตะวัน - [ 13 ต.ค. 48 21:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ๐ หนึ่งใจคนบนทางระหว่างเที่ยว อาจต้องเหนี่ยวเงาฝันร่วมฟันฝ่า เป็นเป้าหมายยืนหยัดสร้างศรัทธา เพื่อคุณค่าได้ลำดับขึ้นรับรู้ ๐ จึงก้าวย่างบางครั้งแม้นพลั้งพลาด อย่าเขลาขลาดกำสรดจิตหดหู่ แต่ละคมหนามเกี่ยวจงเหลียวดู ที่เห็นอยู่คอยขวาง..ข้ามอย่างไร ? จากคุณ : สดายุ... - [ 14 ต.ค. 48 11:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ๐ บางคราวเห็นดาวกระจ่างอยู่กลางฝ้า อาจเอื้อมในแววตาผู้อาศัย ไม่สะทกต่อเรียวหนามที่หยามใจ ยอมหม่นไหม้เพื่อคว้าดารานั้น ๐ ร้อยเหตุผลแห่งรักที่พักซ่อน ข่มตานอนขืนไปก็ไหวหวั่น หลับคือตื่น ตื่นคือเศร้า เช่นเงาจันทร์ รอวารวันอรุณรุ่งของพรุ่งนี้ จากคุณ : ตะวัน - [ 14 ต.ค. 48 15:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ๐ กับครุ่นคิดฝ่ายเดียวเฝ้าเหนี่ยวแนบ ความคับแคบสับสนย่อมล้นปรี่ เมื่อมุ่งหมายห่างไกลทางไมตรี ย่อมสุดที่สุดทางจักย่างทัน ๐ เหม่อมองผืนแพรดาวที่พราวฟ้า จักเอื้อมคว้าห่มใจหยุดไหวหวั่น เพื่อหม่นมัวกลายไกลเหมือนไฟควัน หล่อเลี้ยงขวัญแต่งนิมิตในนิทรา แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 48 15:19:41 จากคุณ : สดายุ... - [ 15 ต.ค. 48 07:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อิ่มตื้อกับงานเขียน ละลานตากับภาพประกอบ พี่ชาย .. สบายดีนะ จากคุณ : จังงัง - [ 15 ต.ค. 48 10:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 หวัดดัจังงัง สบายดีมาก ไม่มีอะไรรำคาญหูรำคาญตามากนัก ระยะนี้ จากคุณ : สดายุ... - [ 18 ต.ค. 48 20:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ๐ ร้อยทำร่ำถ้อยสืบ..............สันทนา วากย์ลักษณ์ไหวลีลา............ลึกล้ำ กว้างลึกกว่าลึกมหา..............ห้วงสมุทร คือจิตขับจินตนาย้ำ...............ย่อฟ้ายอฝัน จากคุณ : บุษย์น้ำเพชร - [ 20 ต.ค. 48 08:38:12 A:203.156.86.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 เพิ่งเข้ามาอ่านที่ห้องนี้วันแรก ประทับใจจังค่ะ ชอบอ่านแต่แต่งไม่ค่อยเป็นค่ะ ชื่นชมคุณสดายุ คุณตะวันมาก เก่งจริงๆค่ะ จากคุณ : พระจันทร์ช่างฝัน - [ 21 ต.ค. 48 14:19:07 ]