ความคิดเห็นที่ 1 แต่สิ่งที่ฉันได้กลับมาคือเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นเรื่อยๆจนโต๊ะอื่นเริ่มหันมามอง   จะหัวเราะอะไรกันนักหนานี่มันเรื่องซีเรียสของฉันนะ “ไม่โกรธแล้ว หึ หึ ” ดูเหมือนว่าภูชิตจะสังเกตได้ว่าหน้าฉันเริ่มงอง้ำขึ้นทุกที   เขาจึงรีบสะกดตัวเองไม่ให้หัวเราะต่อ   ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่ถูกต้อง   เพราะถ้าเขาขืนมาหัวเราะเยาะอีกละก็   ฉันจะกลับบ้านแน่นอน!! “แล้วอี่เป็นไงบ้างละเล่าให้เราฟังหน่อยสิ” เขาถามโดยพยายามทำเสียงให้ราบเรียบเป็นปกติ ค่อยพูดต่อได้หน่อย และในเมื่อเพื่อนอยากรู้มีหรือที่ฉันจะไม่เล่าให้ฟัง   ว่าเมื่อฉันได้ทุนไปเรียนที่อังกฤษจนจบด๊อกเตอร์ทางเคมีมาแล้ว   และได้กลับมาประจำหน่วยงานที่ฉันทำงานในปัจจุบันเพื่อใช้ทุนให้กับทางรัฐฯนั้น   ชีวิตของฉันก็ไม่ได้แตกต่างจากคนเดินดินกินข้าวแกงทั่วไปซักเท่าไหร่ “ ไม่เหมือนภูชิตหรอกที่มีสีสันของชีวิตทุกวัน” ฉันสรุป เขายิ้มๆไม่ตอบก่อนจะถามฉันเกี่ยวกับเรื่องที่ทำงานและเรื่องอื่นๆมากมาย   ดูเหมือนว่าเวลากว่า 10 ปีที่ไม่เจอกันกำลังจะถูกย่อให้สั้นลงบนโต๊ะอาหารนี่เอง   จนกระทั่งฉันนึกขึ้นได้ “เอ๊ะ ทำไมถามแต่เรื่องของอี่ละ   ไม่เห็นภูชิตเล่าเรื่องตัวเองให้อี่ฟังบ้างเลย” “วันนี้เรื่องของอี่ก่อนแล้ววันพรุ่งนี้ค่อยเป็นเรื่องของเรา” ฉันเริ่มงงเรื่องวันพรุ่งนี้ หมายถึงต้องมานั่งฟังภูชิตพูดเรื่องของเขาหรือ?     ก่อนที่จะเอ่ยปากถามถึงความหมายของประโยคเมื่อสักครู่   เจ้าของร้านก็เข้ามาคะยั้นคะยอให้ภูชิตช่วยร้องเพลงให้ฟัง   ซึ่งดูเหมือนว่าวันนี้เพื่อนฉันจะอารมณ์ดี   เพราะเขาทำท่าจะลุกไปร้องตามที่เจ้าของร้านขอ   แต่ยังเหลียวหน้ากลับมาถามฉัน “อี่อยากฟังเพลงอะไรล่ะ?” ฉันขมวดคิ้วทันที กระทันหันอย่างนี้   ฉันนึกไม่ออกหรอกว่าอยากฟังเพลงอะไร “เพลงเติมน้ำมันของไมโคร*แล้วกันนะ” เขาคิดให้ ฉันจำใจพยักหน้ารับ ทั้งที่จริงๆแล้ว   ฉันอยากฟังเพลงของภูชิตมากกว่า แต่เมื่อฉันได้ฟังเพลงที่เขาร้อง   ถึงได้รู้ว่าทำไมภูชิตจึงกลายเป็นนักร้องที่ได้รับความนิยมมาโดยตลอด   เมื่อรวมกับความสามารถในการใส่อารมณ์เข้ามาในเพลง   และพลังเสียงกับลูกเล่นในการร้อง   ภูชิตทำให้ฉันรู้สึกว่าเขากำลังต้องการความรักนั้นจริงๆตามเนื้อเพลง เสียงปรบมือที่ดังขึ้นทั้งร้านนั่นแหละที่เป็นสัญญาณว่าเพลงนี้ได้จบลงแล้ว   และดูเหมือนเจ้าของร้านยังคงอยากให้เขาขึ้นไปร้องอีกซักเพลง   และดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะปฏิเสธเพราะเขาทำท่าชี้ไม้ชี้มือมาที่ฉันทำนองว่ากำลังคอยอยู่   เจ้าของร้านถึงได้ยอมล่าถอยไป ฉันอดเสียดายไม่ได้ที่ภูชิตไม่ยอมร้องเพลงต่อ ไม่เป็นไรเอาไว้ฟังจาก CD ที่เป้าให้ยืมก็ได้ “อี่จำเพลงนี้ได้ไหม?” เขาถามยิ้มๆเมื่อกลับเข้ามานั่งตรงข้ามกับฉันที่โต๊ะเหมือนเดิม “จำได้ซิ แต่ก่อนดังออก   อี่เป็นแฟนไมโครเลยน้า” ฉันอวดบ้าง ก็ประโยคนั่นแหละ ที่ทำให้หน้ายิ้มของเขาเปลี่ยนไปเป็นขรึม   และเริ่มบึ้งตึงอย่างรวดเร็วเหมือนพลิกฝ่ามือ   จากนั้นภูชิตก็ไม่ค่อยพูดอะไรอีกเลยจนกระทั่งคิดเงินและขับรถกลับมาส่งฉันที่บ้าน   โชคดีที่บ้านกับร้านไม่ไกลกันนักฉันเลยไม่ต้องทนอึดอัดอยู่ในรถนาน เมื่อ BMW มาจอดเทียบที่หน้าบ้าน ฉันรู้สึกว่าตัวเองควรจะกล่าวขอบคุณ   และขอโทษเขาซะหน่อย   ก็ฉันช่างเป็นเพื่อนคุยที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลยเขาถึงได้เงียบมาตลอดทางแบบนี้     แล้วเสียงพูดคุยที่เกิดในรถก็มีเพียงคำถามถึงเส้นทางที่จะไปบ้านฉันเท่านั้นเอง “เอ่อ...อี่ขอบคุณมากนะ   สนุกมากที่ได้กลับมาคุยกับเพื่อนเก่าอีก” เหมือนฉันได้ยินเสียงถอนหายใจจากภูชิตรางๆ “เอ่อ แล้วก็ขอโทษที่เป็นเพื่อนคุยที่ไม่ได้เรื่อง” เมื่อพูดจบ ฉันรีบผลักประตูรถให้เปิดออกเพื่อจะได้ก้าวพ้นจากความอึดอัดนี่เสียที   แต่กลายเป็นว่ามือใหญ่ๆของภูชิตกลับคว้าแขนฉันเอาไว้ “อี่ ” เมื่อเหลียวไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังจ้องฉันด้วยดวงตาเข้มคม   และดูเหมือนจะส่งประกายร้อนแรงจนฉันต้องหลบสายตา “พรุ่งนี้เราจะโทรมาอีก   เพราะเราชอบคุยกับอี่” ก่อนจะปล่อยฉันให้ลงจากรถและไปยืนเอ๋อๆอยู่หน้าบ้าน   เพื่อนึกถึงความหมายของประโยคที่เขาพูด To: พี่อี่<preyaporn@nnnm.or.th> From: เป้า<srikarnchana@nnnm.or.th> Subject: ไม่ยอมด้วย!! เค้ารู้นะว่าเมื่อวานตัวเองกลับไปกับใคร   อ๊ะ...อ๊ะ   ลุงยามฟ้องเค้าแล้ว   เพื่อนเก่าที่ตัวเองหมายถึงนี่คือ ‘ภูชิต   อิศรวงศ์’ ใช่ม้า...ทำไมไม่บอก   เค้าจะได้รีบลากอ้อยออกมาขอลายเซ็นกับถ่ายรูปคู่เสียหน่อย เมื่อวานลุงยามยังบ่นเลยว่าเสียดายถ้ารู้ว่าเป็นเพื่อนคุณอี่นะจะจับมาขอลายเซ็นซะให้เข็ด   วันนี้ตัวเองหลบให้ดีเถอะลุงยามต้องฝากปก CD ไปให้คุณภูชิตเซ็นแหงมๆ พวกเราจะมีโอกาสได้ฟังรายละเอียดในการพบกัน   ของเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานบ้างหรือเปล่าจ้ะ อ้อย & เป้า ... “ไม่มีทาง” ฉันตัดสินใจเด็ดขาด   สมาชิกแก๊งสิบล้อ(หักหลบ) พร้อมใจกันมารวมตัวที่หน้าโต๊ะทำงานของฉัน   โดยไม่มีความละอายหรือเกรงกลัวว่าในขณะนี้เป็นเวลาของการทำงานเลย โธ่! ก็ ความอยากรู้อยากเห็นคงเปรียบได้เหมือนกับยาเสพติด   ที่ถ้าลองได้รู้ซักเรื่องแล้วละก็   ไม่มีซะหรอกที่จะหยุดมันเอาไว้ได้ ต่อค่ะ จากคุณ : โตขึ้นจะกลายเป็นยุง - [ 4 ต.ค. 48 16:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 และมันช่างเป็นนิยามที่เหมาะกับเหล่าเพื่อนๆของฉันซะจริงๆ “มีลับลมคมใน   แหง ” พี่มลชี้หน้า   ขาดแต่ไฟส่อง   ฉันคงกลายมาเป็นผู้ต้องสงสัยให้เพื่อนๆได้จับซักฟอกแล้ว   “นั่นซิ   ไม่มีอะไรทำไมไม่เล่า” เป้าเพิ่มความกดดันลงในน้ำเสียง “ไม่ได้บอกว่าไม่มีอะไร” ฉันเถียง “แต่ไม่เล่าให้ฟังต่างหาก” “แสดงว่าต้องมีอะไรซิ   ถึงมาปิดบังพวกเรานะ” รติเขม่นตามองอย่างจับผิด ฉันแกล้งทำหน้าเบื่อหน่ายพร้อมกับก้มหน้าเพื่อดูผลการทดลองที่ได้จากเครื่องคอมพิวเตอร์   หวังแต่ว่าการกระทำเช่นนี้   อาจทำให้เพื่อนๆรู้สึกเกรงใจจนต้องลุกกลับไปทำงานกันบ้าง “อย่าเฉไฉ เจ๊อี่   เล่ามาซะดีๆ” อ้อยคาดคั้น ฉันคิดได้ยังไงนะว่ามุกขยันทำงานนี้   จะใช้ได้กับเพื่อนๆฉัน “นู่น ทำไมไม่ถามรติเรื่องคุณตรีบ้างละ” ฉันรีบเบี่ยงเบนประเด็นร้อนๆออกจากตัว “เรื่องอะไร?” คนที่อยู่ๆต้องมารับประเด็นร้อน   อดสะดุ้งไม่ได้ “ได้ยินว่ามีโทรศัพท์จากคุณตรี   โทรมาประจำไม่ใช่เหรอ” ฉันแฉบ้าง “จริงอ่ะ ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย” เป้าหันมามองอย่างอยากรู้ แม้ว่ามุกแรกจะแป้ก   แต่มุกที่สองยังพอทำงานได้   เพราะตอนนี้ทุกคนพากันไปสนใจเรื่องของรติรัตน์กับสุดหล่อที่มีพ่อเป็นท่านรองฯนายกมากกว่าแล้ว   ฉันเลยแอบโล่งใจที่สามารถหลบเลี่ยงเรื่องที่ไม่อยากเล่าได้ อย่างน้อยก็ขอแค่ตอนนี้ก่อนล่ะ   To: ลูกน้ำ<srawarn@nnnm.or.th> From: อ้อย<auanchalee@nnnm.or.th> Subject: มาวิเคราะห์ลับลมคมในดีกว่าค่ะ ต้องมีอะไรซักอย่างที่พี่อี่ปิดบังพวกเราไว้   ไม่งั้นต้องเล่าให้ฟังแล้วซิค่ะ   แค่เรื่องกินข้าวกับเพื่อนเก่าเท่านั้นเอง   อ้อยรู้ว่าพวกเรานะอยากรู้อยากเห็นเสียจนน่าจะเอาไปเลิกที่ถ้ำกระบอกก็เถอะ   แต่เรื่องแบบนี้เซ็นเซอร์จับความผิดปกติของอ้อยส่งเสียงเตือนนะ วันนี้ปล่อยออกไปก่อน   เพราะพี่อี่คงไม่อยากเล่าจริงๆ   สงสารแต่พี่รติที่ต้องมารับเผือกร้อนที่พี่อี่โยนให้โดยไม่ทันได้เตรียมตัวมาก่อน   เลยถูกจับซักเรื่องหนุ่มหล่อกับไส้ติ่งอักเสบและพี่รติจนเหนื่อย   แต่ก็ได้รายละเอียดมากกว่าที่ได้จากพี่อี่แล้วกัน หรือพี่ลูกน้ำคิดว่าอ้อยคิดมากหรือเปล่าเอ่ย อ้อย ลูกน้ำนั่งอ่านอีเมล์ของอ้อยอยู่ในห้องฮันนีมูนสวีทของโรงแรมระดับห้าดาวในเบลเยี่ยม     และกำลังประมวลผลเรื่องทุกอย่างเข้าด้วยกัน   “เช็คอีเมล์อีกแล้ว” เสียงสามีเธอตามมาคลอเคลียที่ข้างหู   กลิ่นสบู่จากการอาบน้ำยังกรุ่นจนเธอสัมผัสได้ “กลิ่นหอมจัง” เธอบอก   “อ๋อ พี่หอมทั้งตัวละจ้ะ” เขาดึงเธอให้ลุกขึ้น   พร้อมกับจูงมือให้เดินตามมายังห้องนอนที่อยู่ติดกัน ลูกน้ำแกล้งเลิกคิ้วเหมือนไม่เข้าใจในความหมาย   เมื่อเขาจูงมือเธอมาหยุดที่หน้าเตียง แต่สามีเธอหัวเราะ “อย่ามาแกล้งไม่เข้าใจ” เขาบีบจมูกภรรยาอย่างหมั่นไส้ เธอเลยยิ้มเสียหวานหยด   ก่อนจะผลักร่างภาวินเบาๆให้ล้มลงนอนที่เตียงกว้าง   และก้าวขึ้นไปนั่งคร่อมเหนือร่างเพรียวนั้น “เข้าใจก็ได้” ลูกน้ำก้มลงไปซุกหน้ากับซอกคอของสามีอย่างประจบ    มือเรียวยาวเอื้อมมากอดร่างเขาอย่างเอาใจ “ค่อยยังชั่วหน่อย   นึกว่าต้องกล่อมอยู่นานเหมือนทุกคืน” ภาวินว่า “ไม่หรอกค่ะ   บอกแล้วว่าเข้าใจ” เธอเจตนากระซิบที่ข้างหูเขาอย่างแหบพร่า    ก่อนจะกลับไปซุกไซร้ซอกคอของภาวิน   ซึ่งแน่นอนที่เรียกเสียงของความพึงพอใจจากสามีเธอได้ “แต่มีอยู่เรื่อง ที่ลูกน้ำยังไม่เข้าใจ” เธอกระซิบถามพร้อมไล้เลียหูเขาเล่นเบาๆ “อะไรจ้ะ” เขาเอียงคอให้เธอเล่นได้ถนัดขึ้น “เรื่องพี่อี่กับคุณภูคะ” เมื่อปล่อยคำถามเด็ดไป   นั่นทำให้ภาวินต้องหันกลับมาจ้องหน้าเธออย่างค้นคว้า   และหรี่ตามองอย่างใช้ความคิด “ต้องถามคืนนี้ด้วยเหรอ” เขาแกล้งทำตาปรอยอย่างน่าสงสาร แต่ภรรยาของเขากลับยิ้มหวานกว่า   และเอื้อมมือไปหยิบกุญแจที่แขวนรูปตัวการ์ตูนที่โต๊ะข้างเตียงมาแกว่งให้เขาดูเล่น “แต้วให้กุญแจห้องเขากับลูกน้ำ   เห็นบ่นว่าอยากให้ไปนอนคุยเล่นด้วยซักคืนสองคืน” เธอก้มตัวลงมาบอกจนจมูกเราชนกัน   พร้อมกับยิ้มจนตาหยีใส่ “อันนี้ ก็ขึ้นกับความประพฤติของพี่วินแล้วนะคะ” เขาถอนใจอย่างกลัดกลุ้ม   นั่นก็เพื่อน   นี่ก็เมีย   “ไอ้ภูมันขอไว้ว่า ไม่ให้เล่าให้ลูกน้ำฟัง” เขาโอดครวญ “เอ พูดไม่น่าฟังเลยนะ” ลูกน้ำแกล้งแกะกระดุมเสื้อนอนเขาเล่น   และไล้ไปตามผิวเรียบตึงของเขาจากช่องที่เปิดกว้างของเสื้อ“อนุญาตให้พูดใหม่ค่ะ” เขากลืนน้ำลาย   เมื่อรู้สึกถึงมือของภรรยาที่กำลังลากต่ำไปเรื่อยๆ   ผ่านแผงอกกว้างและช่วงเอวสอบ   ก่อนจะหยุดมือเหนือขอบกางเกงนอนเขา “โธ่ ” เขามีแรงพูดได้แค่นี้แหละ “แล้วจะเล่าไหมคะ” เธอยังเล่นกับเอวกางเกงเขา    และเสียงกระซิบที่ดังอยู่ข้างหูมันช่างยั่วยวนเหลือเกิน “ไอ้ภูมันขอไว้” ภาวินพยายามยืนยัน   แต่ความหนักแน่นกลับลดลงอย่างน่าใจหาย ภรรยาเขายังคงส่งยิ้มหวาน   และแกว่งพวงกุญแจบ้าๆนั่นมาหลอกหลอนเขาต่อ   “พี่อี่ก็เพื่อนรักลูกน้ำ   พี่วินเลือกเอาแล้วกัน   แค่คืนสองคืนที่พี่วินต้องนอนกอดหมอนข้าง   คงไม่เป็นไรใช่ไหมค่ะ” เธอเลิกคิ้วถาม เขามองหน้าเอาจริงของลูกน้ำที่จับเรื่องนี้ไม่ยอมปล่อย “มันเป็นเรื่องของคนสองคน   เราไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว” เขาตัดสินใจใช้เสียงเรียบๆที่ลูกน้องกลัวนักหนา แต่ภรรยาเขากลับหรี่ตามองอย่างประเมิน “งั้น เจอกันที่สนามบินวันกลับแล้วกันค่ะ” พร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นจากตัวเขา “เดี๋ยว เอาจริงเหรอจ้ะ” เขารีบยึดตัวเธอไว้อย่างหวงแหน “ก็ไม่ได้คิดจะล้อเล่นค่ะ” ลูกน้ำบอกยิ้มๆ   เขาพยายามชั่งน้ำหนักถึงผลดีผลเสียของการเล่าเรื่องนี้   แต่ดูเหมือนมือของภรรยาเขาที่คอยวนเวียนอยู่บนตัว   กลับทำให้เขาควบคุมสติได้ไม่ค่อยจะคงที่เท่าไหร่ “อย่าคิดนานน้า” เธอก้มหน้ามาเล่นกับซอกคอเขา   เหมือนลูกแมวตัวน้อยที่คอยออดอ้อนเจ้าของ   แล้วจะให้เขาไม่ใจอ่อนยังไงไหวเล่า เรื่องราวแต่หนหลังจากฝั่งของภูชิตที่ลูกน้ำไม่เคยรู้มาก่อน   และเชื่อแน่ว่าพี่อี่ก็อาจไม่ทราบด้วยเหมือนกัน   ก็พรั่งพรูออกมาจากปากของสามีเธอ   รวมทั้งบทวิเคราะห์เจาะลึกเรื่องราวที่ผ่านมาตามประสาผู้บริหาร “ พี่สังเกตมานานแล้ว   ทุกครั้งที่ภูคบผู้หญิง   เหมือนมันมองผ่านผู้หญิงพวกนั้นไปที่เงาของใครบางคนอยู่เสมอ” ภาวินเล่าความคิดของตัวเองให้ลูกน้ำฟัง “เลยไม่มีใครคบมันได้นานซักคน   และมันก็ไม่ทนคบใครนานๆซักที” “ทำไมคะ” ลูกน้ำเงยหน้าถามจากอ้อมกอดกระชับของสามี “ก็ใครจะไปทนเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่อยู่ในเงาละ” ภาวินเล่า “...แต่ภูไม่เคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้ฟังจริงจังหรอก   ต้องแอบถามเวลามันเมาๆ” “แล้วหลอกถามตอนเมาๆ   ใช้ได้ผลกับพี่วินบ้างไหม” สามีเธอพลิกตัวขึ้นมาส่งยิ้มระยับทั้งตาและปากให้   ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหู “ได้ซิ เพราะตอนนี้พี่กำลังเมารักอยู่ไง”   อ้อ ลูกน้ำตั้งใจว่าจะจำไว้ใช้บ้าง   จนตลอดชีวิตเลยเชียว +++ จากคุณ : โตขึ้นจะกลายเป็นยุง - [ 4 ต.ค. 48 16:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะ ขอโทษที่มาช้านะคะ   ขอแก้ตัวซักเล็กน้อยค่ะ   เนื่องจากช่วงนี้ที่ทำงานเกิดจะอยากย้ายเข้าตึกใหม่กัน   ลูกน้ำเลยวุ่นวายกับการเก็บของลงกล่อง   ทั้งของส่วนตัวและของที่ใช้สำหรับทำงาน   แถมที่ใหม่ระบบเครือข่ายยังไม่เข้าที่   เลยอาจมาโพสช้าบ้าง   อย่าเลิกตามเสียก่อนละคะ รักคนอ่านจังเลย /\   /\ ตอบกระทู้ค่า ตอบคุณชมสิจ๊ะ – ตอนนี้แหละค่ะที่ทั้งคู่จะได้เจอกัน   ตอบคุณฌาฎา – ขอโทษน่ะค่ะที่อาจมาช้าบ้าง   แต่มาแน่นอนค่า ตอบคุณchocolate-gateau – อุ๊ย ไม่ได้ค่ะ   เพราะตั้งใจให้เป็นตัวประกอบเฉยๆ (แต่ปรากฏตัวบ่อยกว่านางเอกเสียอีก) ตอบคุณnoisy pitta – สงสัยเราจะชอบดูหนังคล้ายกันนะคะ   เพราะลูกน้ำก็ดูหลายรอบเหมือนกัน ตอบคุณnongwin – ยังสงสัยอยู่ค่ะ   อันนี้ต้องตามอ่านต่อไปน้า ตอบคุณลูนาติก – แหม คุณภูรอมาตั้งนาน   ความหวังจะกลายเป็นจริงเสียทีนะ ตอบคุณต่าย (tai shi 66) – ขอบคุณค่ะ   คนอ่านก็ได้ใจคนเขียนไปเหมือนกันนะ ตอบคุณหนอนแว่นตาโต – ไม่โกรธค่า   เพราะลูกน้ำก็ชอบภาวินมากกว่าภูชิตอยู่แล้ว ตอบคุณcoolning – ก็ต้องดีใจกับตาหมีซะทีละค่ะ   ออกจะรอมานาน ตอบคุณโอเลี้ยงแก่ๆ – รักไม่มีพรหมแดนน้า   อี่ทำงานเป็นนักเคมีค่า ตอบคุณหมูน้อยแก้มแดง – ง่า พระเอกในฝันของลูกน้ำก็ยังงี้ทั้งนั้นแหละค่ะ ตอบคุณคุณพีทคุง (PeterPuck) – ขอบคุณค่า   ลูกน้ำก็ชอบความหวานในเรื่องของคุณพีทเหมือนกัน ตอบคุณscottie – ดีใจที่เข้ามาอ่านค่ะ   กลายเป็นนิสัยลูกน้ำไปแล้วน้า   ว่าต้องมองหาความเห็นของคุณ scottie ก่อน   ตอบคุณมิรันตี – ตอนใหม่มาแล้วค่ะ   แต่รับรองว่าพระเอกของลูกน้ำเป็นพวกเด็ดขาดแน่ๆ(หวังว่านะ) ตอบคุณlyra_lynx – ไปเที่ยวเก็บความสนุกมาฝากลูกน้ำบ้างน่ะค่ะ   ตอนเก่าค่า สวัสดี...ความรัก (เรื่องของรติรัตน์) - รวม link ที่กระทู้นี้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3750307/W3750307.html สวัสดี...ความรัก (เรื่องของปรีญาภรณ์) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3757317/W3757317.html http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3769336/W3769336.html จากคุณ : โตขึ้นจะกลายเป็นยุง - [ 4 ต.ค. 48 16:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เติมน้ำมัน รู้ไหม เวลาที่เธอไม่อยู่ ฉันนี้ เจ็บลึกๆ ในใจ ทุกครั้ง พอมันกังวลเมื่อไหร่ คล้ายๆ จะเริ่มแพ้ใจตน แต่ก่อนนั้น มันก็เคยดี แต่เดี่ยวนี้ มันกลับจำฝืนทน ตั้งแต่นั้น โลกก็สับสน ใจมันรนร้อนสิ้นดี หากวันนี้ ได้รักเติมอีกที คงเริ่มมีกำลังเคลื่อนไหว หากเติมรัก ครั้งนั้นให้กับใจฉันไว้ ฉันนี้ คงไม่ตาย... โฮ่ๆ เพลงมีฟามหมายซะด้วย แถมสงสัยว่าจะมีความหลังกับเพลงนี้กันอีกต่างหาก แต่ทำไมพี่อี่ถึงจำไม่ได้ซะอย่างนั้นล่ะ จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 4 ต.ค. 48 17:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีความหลังอะไรกับเพลงเติมน้ำมันหรือเปล่า อี่ขี้ลืมอีกแล้ว ทำเอาภูชิตงอนอีกเนอะ จากคุณ : nongwin - [ 4 ต.ค. 48 17:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ด้วยความที่ความจำดีมาก นึกเนื้อเพลงไม่ออกค่ะ  คราวหลัง แบบ โพสเนื้อเพลง ให้คนอ่าน(แก่) แบบฌาฎา พอจะรำลึกบ้างก็ดีนะค่ะ  .........ขอบคุณคุณชมสิจ๊ะที่ขี่ม้าขาวมาช่วยค่ะ   เลยถึงบางอ้อ........เฮ้ออ อยากร้องเพลงนี้บ้างเหมือนกัน แต่ขอเนื้อเพลงด้วยค่ะ แบบป้าแก่แล้ว แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 48 17:48:35 จากคุณ : ฌาฎา - [ 4 ต.ค. 48 17:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากอ่านตอนของลูกน้ำ อยากอ่านๆๆๆ จากคุณ : rat - [ 4 ต.ค. 48 18:09:39 A:58.136.169.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 อันที่จริงเห็นมาซักพักแล้ว แต่ไม่ค่อยแน่ใจ ชื่อสั้นๆ หน้าอีเมล์เนี่ย เหมือนแบบในแอดเดรสบุ๊คใช่ปะคะ พอดีไม่ได้ใช้เอ็กซ์พี มันใช้เป็นภาษาไทยได้ใช่ปะ แหม .. มีสาวช่วยล้วงความลับวิธีนี้ เสร็จสาวสิ จากคุณ : scottie - [ 4 ต.ค. 48 18:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วลูกน้ำจะรู้ไหมว่า เงาของผู้หญิงของนายหมีคืออี่ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 4 ต.ค. 48 22:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คืนนี้ไม่ได้นอน เพราะยังอ่านหนังสือสอบไม่จบ แต่ก็ยังมาอ่านนิยาย ^ ^  หุหุ relax เนอะๆๆ ( หาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง) จากคุณ : chocolate-gateau - [ 5 ต.ค. 48 01:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่เข้าใจว่าทำไม นางเอกของเราถึงได้จำอะไรไม่ได้เลยครับคุณโตขึ้นจะกลายเป็นยุง ไม่ทราบว่าเธอเคยสะดุดก้อนหิน แล้วความจำเสื่อมชั่วขณะหรือป่าว....ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะจบดอกเตอร์ทางด้านเคมี แต่จะรอลุ้นก็แล้วกันว่าจะเป็นอย่างไร ว่าแต่ว่าชอบตอนลูกน้ำล้วงความลับนะ..... ผู้หญิงคนนี้ท่าทางอันตรายมากๆๆๆ และท่าจะให้ดีอยากอ่านตอนของลูกน้ำกับภาวินหนะ จากคุณ : ฟ้ามิอาจกั้น (ฟ้ามิอาจกั้น) - [ 5 ต.ค. 48 08:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหมวิธีล้วงความลับแบบนี้ เป็นใครก้อเสร็จสิคะ คุณโตขึ้นจะกลายเป็นยุง  ไปเอาวิธีนี้มาจากไหนคะ จากคุณ : noisy pitta - [ 5 ต.ค. 48 13:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กร๊าก ขำๆๆๆ  ชอบเผือกร้อนจริงๆ ครับ สะใจ ช่างเก่งกาจสมเป็นดอกเตอร์สาวคนสวยจริงๆ ฮ่าๆๆ (ว่าแต่จบดอกเตอร์เคมีเหมือนใครน้อ.. คุ้นๆ เหอๆๆ) สงสัยจัง ว่าทำไมเป็นแฟนไมโครแล้ว ตาภูต้องโมโหด้วยเนี่ย แล้วก็ลูกน้ำ (ในเรื่อง) ฝีมือน่ากลัวมากครับ รับรองไม่มีความลับไหนรอดพ้นไปได้แน่ๆ กร๊าก ป.ล. คุณก๊อตตี้ ชื่อหน้าอีเมลนี่ เครื่องผมเป็นภาษาไทยได้ครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 19:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เงาคนนั้นจะใช่พี่อี่มั้ยน้า (แอบโดดอ่านหนังสือสอบมาอ่านนิยายค่ะ ^____^) จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 5 ต.ค. 48 21:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 :D จากคุณ : xyz (xyzjung) - [ 6 ต.ค. 48 17:52:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อุๆ โชคดีที่พระเอกไม่ขี้งอนมากนัก(ละมั้ง) แต่ก็น้า พี่อี่ขี้ลืมจริงๆด้วย เหอๆ =___=' จะรออ่านตอนต่อไปนะค้า V ^ ^ จากคุณ : มิรันตี - [ 6 ต.ค. 48 21:21:26 A:203.114.96.237 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีขอคุยต่อด้วยเอิ้กก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ วันเกิด PANTIP.COM 00:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ชื่อของอีเมลภาษาไทยใช้ได้ค่ะ เดาว่า นายหมีเคยร้องเพลงนี้ประกวด เอ หรือเปล่าหว่า ว่าแต่รู้เขา รู้เรา ดีแล้วค่ะ อี่จะได้ไม่เสียเปรียบ แต่นายภูก็รุกน่าดูเนอะ จากคุณ : coolning - [ วันเกิด PANTIP.COM 08:44:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อไหร่จะมาลงตอนต่อไปซะทีหล่ะคะ จากคุณ : noisy pitta - [ 10 ต.ค. 48 15:30:42 ]