ความคิดเห็นที่ 1 . (61) กลับมาเหมือนเดิมได้ไหม          บีชชั่มคอยเธออยู่ที่อาคารผู้โดยสารของสายการบินแปซิฟิกซัธเธิร์นแอร์ไลน์ ล้อมรอบไปด้วยแอร์โฮสเตสสาวๆ ในกระโปรงสั้นจู๋สีชมพูสลับส้ม  พอเห็นดีดี เขาก็ยิ้มเจิดจ้า แล้วเบียดตัวฝ่าฝูงชนมาหาเธอ          ผิวเขาเป็นสีแทนจัด นัยน์ตาไหวระริกด้วยความแปลกใจอย่างแท้จริง          "คุณดูเยี่ยมมากเลย"  เขายิ้มกว้าง  "ให้ตายสิ ยังกับคุณกลายเป็นคนใหม่เลยนะนี่"          เธอนึกในใจว่าอย่างเธอนี่ เป็นคนใหม่ สองคน รวมกันยังได้เลย  แต่ถึงกระนั้นเธอก็อดรู้สึกถึงชัยชนะไม่ได้ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของบีชชั่ม          ที่จริงเธอตั้งใจว่าจะทำเฉยเมยเย็นชาตามแบบแคเธอรีน เดอเนิฟเข้าใส่ แต่แค่เห็นหน้าเขา ใจเธอก็อ่อนยวบลง          "มันไม่ง่ายเลยนะ"  เธอพูดออกมาในที่สุด          แล้วเขาก็รวบเธอไว้แน่นในอ้อมแขน แล้วจูบเธออย่างดูดดื่มที่ริมฝีปาก  "สาบานกับพระเจ้าก็ได้ ผมคิดถึงคุณจัง"  เขาซุกใบหน้าลงในเรือนผมของเธอ          เธอเกือบจะตั้งรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ไหว  หรือว่านี่คือสิ่งที่ขาดหายไปตลอดเวลาที่ผ่านมา  การที่เขาต้องอยู่คนเดียวสองสัปดาห์ เพื่อที่จะมองเห็นและเข้าใจ ว่าที่แท้แล้วเธอมีความหมายกับเขาแค่ไหน          หรือว่าเขาเพียงแค่ปลื้มเปรมกับเรือนร่างใหม่ของเธอเท่านั้น          ขากลับไปที่เทเลกราฟฮิล เขาสรุปสถานการณ์ในช่วงสองสัปดาห์ที่เธอหายไปให้ฟัง          ครอบครัวสบายดี  แม่ไปอยู่บ้านพักที่เซนต์เฮเลนาหลายวัน สะสางจดหมายที่ยังไม่ได้ตอบ พร้อมกับที่พาเฟ้าสต์ไปรักษากับสัตวแพทย์ประจำครอบครัว  ป๋าดูอารมณ์ดี  ป๋ากับบีชชั่มไปนั่งดื่มคุยกันฉันท์เพื่อน  ตั้งหลายครั้งอีกต่างหาก          ดีดีฟังแล้วก็ยิ้มออกมา  "ป๋าชอบคุณจริงๆ นะ บีชชั่ม"          "ผมรู้"          "ฉันดีใจที่คุณกับป๋าได้คุยกันซะที... ฉันหมายถึงว่าแบบผู้ชายคุยกันน่ะ"          "ผมก็เหมือนกัน  นี่ดีดี"          "หือ"          "จะมีอะไรบ้างมั้ยที่ผมพอจะทำได้ ที่จะทำให้คุณรู้ว่าผมยังรักคุณอยู่"          เธอหันมองเสี้ยวหน้าของเขา ราวกับไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนพูดประโยคนี้ออกมาจริงๆ  ผมเขาลู่ไปข้างหลังตามแรงลม  สายตาจับจ้องอยู่บนถนน  มีแต่ริมฝีปากที่ดูบอบบางราวกับหนุ่มน้อย ที่เปิดเผยอารมณ์อันคุกรุ่นอยู่ภายใน          ดีดีเอื้อมมือไปวางลงอย่างนุ่มนวลบนต้นขาของเขา          บีชชั่มพูดต่อ  "รู้มั้ย ผมคิดถึงคุณมากที่สุดตอนไหน"          "บีชชั่ม  คุณไม่ต้อง...  ตอนไหนคะ"          "ตอนเช้าน่ะ  ตอนที่หลับอยู่แล้วก็กำลังจะตื่น ช่วงที่เรามักจะตกใจกลัวเพราะไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน หรือบางทีแม้แต่ว่า ทำไม เราถึงมีชีวิตอยู่  ผมคิดถึงคุณตอนนั้นแหละ  ผม ต้องการ คุณตอนนั้นแหละ ดีดี"          เธอบีบขาเขา  "ฉันดีใจ"          "ผมอยากให้เรื่องระหว่างเราดีขึ้นนะ"          "คอยดูไปละกันค่ะ"          "จริงๆ นะ ดีดี  ผมจะพยายาม  ผมสัญญา"          "ฉันรู้"          "คุณไม่เชื่อใช่มั้ย"          "ฉัน อยาก จะเชื่อนะ บีชชั่ม"          "ผมไม่ว่าคุณหรอก  ผมมันเฮงซวย"          "บีชชั่ม..."          "จริงๆ  ผมมันเฮงซวย  แต่ผมจะปรับปรุงตัว  ผมสัญญา"          "ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า  โอเคมั้ยคะ"          "จริงด้วย  ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า"          ที่ฮัลเซียนฮิล  ตะวันยอแสงหลบอยู่หลังหมู่ไม้ เมื่อตอนที่แฟรนนี่เดินเล่นอยู่ในสวนกับเพื่อนผู้รับฟังความลับคับใจเพียงหนึ่งเดียวที่เธอมีอยู่          "ฉันไม่รู้ว่าเอ็ดการ์เป็นอะไรไป"  เธอจิบเครื่องดื่มไหมไทยอย่างหม่นหมองเดียวดาย  "เขาเคยสนใจใยดีเรื่องอะไรต่อมิอะไร... เรื่องของเรา... รู้มั้ย  ตลกดีนะ แต่เมื่อตอนที่เอ็ดดี้ไปสงครามที่ฝรั่งเศสน่ะ ฉันคิดถึงเขาซะแทบแย่  ตัวเขาไม่ได้อยู่ กับ ฉัน แต่ใจเขาอยู่น่ะ รู้มั้ย...  ตอนนี้ตัวเขาอยู่กับฉัน แต่ใจเขากลับไม่อยู่...  ฉันล่ะอยากจะบ้าตาย ให้ฉันคิดถึงเขาแบบเมื่อก่อนมันยังดีกว่าอยู่อย่างนี้เสียอีก"          ตอนนี้ตาเธอปริ่มเปี่ยมไปด้วยหยดน้ำแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ปาดมันออกไป  เธอหลงวนเวียนอยู่ในอีกห้วงเวลาหนึ่ง เมื่อคราวที่ความเดียวดายไม่ได้แห้งแล้ง หากแต่งดงาม  เมื่อคราวที่ภาพถ่าย จดหมายรัก และเสียงอาบน้ำผึ้งของบิง ครอสบี้กล่อมเธออย่างละมุนละไมให้ก้าวผ่านฤดูหนาวที่ยากเย็นที่สุดในชีวิต          แต่ตอนนี้เป็นฤดูร้อน และบิงอยู่บ้านบนเนินถัดไปนี่เอง  ทำไมอะไรๆ กลับไม่ได้เรื่องจนขนาดนี้          "ไอม... ดรีมมิ่งงง... ออฟอะ... ไวทททท์... คริสสสสมัสสส...  จัสท์ไลค์เดอะวันไอยูสทูโนว...."  (ฉันฝันถึงวันคริสมาสสีขาวพราวด้วยหิมะ วันแบบที่ฉันเคยรู้จักมาแต่เก่าก่อน)          น้ำตาทำให้เธอไม่สามารถร้องต่อจนจบเพลงได้  "ขอโทษนะ"  เธอสะอื้นบอกเพื่อนคู่ใจ  "ฉันไม่น่าเอาเรื่องบ้าๆ นี่มากวนใจแกเลย  ฉันจะเป็นอย่างเฮเลน... ใช่ ดีแล้ว... กินมื้อเที่ยงกับ นักตกแต่ง ของหล่อนเนี่ยนะ  ให้ตายเถอะแกเอ๊ย  ในเหยือกยังมีไหมไทยเหลืออีกกระจิ๊ดนิดนึงนี่นะ"          เธอเทไหมไทยหน่อยหนึ่งลงในชามพลาสติกใบใหญ่บนพื้นระเบียง          เฟ้าสต์ สุนัขเกรทเดนของเธอก้มหน้าก้มตาเลียกินอย่างเอร็ดอร่อย . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:15:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . (62) คนบนหลังคา          หางของบอริสแกว่งเป็นจังหวะอย่างกับเมโทรโนมที่ใช้เคาะจังหวะให้นักเปียโน ตอนที่มันพุ่งไปตามโถงทางเดินขึ้นบันไดไปยังหลังคา          แมรี่แอนคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม แล้วพุ่งตัวตามติดผู้เช่าอย่างไม่เป็นทางการ กลัวว่ามันจะหลงติดอยู่ในตึกหาทางออกไม่ได้          ขั้นบันไดขึ้นไปบนหลังคาไม่มีพรมปู ทาสีเขียวเข้ม  ขั้นบนสุดถัดจากหน้าต่างที่คลุมด้วยเถาไอวี่จนมิดมีบานประตูสีส้มสดกั้นทางหนีเจ้าแมวเอาไว้  บอริสชักจะหัวเสีย          "มามะ เจ้าแมวเหมียว... มานี่มา บอริส... บอริสน่ารักที่สุดเลย..."          บอริสไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น  หยุดยืนอยู่กับที่ ตวัดหางฉับๆ ไปมาแทนคำตอบ          แมรี่แอนไต่ขึ้นไปอีก ตอนนี้อยู่ห่างจากประตูไม่ถึงเมตร  "แกนี่ช่าง วุ่นวาย จริงๆ เลยบอริส  รู้ตัวบ้างรึเปล่าฮึ"          บานประตูเปิดโครมออก ถากสีข้างของบอริสจนตกใจร้องลั่นกระโดดผึงลงบันไดไป  แมรี่แอนตัวแข็ง          ตรงหน้าเธอเป็นชายวัยกลางคนตัวเบ้อเริ่ม          "ขอโทษครับ"  เขาพูดท่าทางกังวล  "ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ข้างนอกนี่  หวังว่าคงไม่ได้ทำแมวคุณเจ็บนะครับ"          เธอตะเกียกตะกายยืดตัวขึ้น  "ไม่มั้งคะ... คงไม่มั้ง..."          "แมวคุณสวยดีนะครับ"          "อ้อ... ไม่ใช่แมวของฉันหรอกค่ะ  มันคล้ายๆ กับเป็นของทุกคนซะมากกว่า  ฉันว่ามันอยู่ท้ายซอยน่ะ  ขอโทษด้วยนะคะ... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นมาจุ้นจ้าน"          ผู้ชายคนนั้นดูเป็นห่วง  "ผมทำให้คุณตกใจใช่มั้ยเนี่ย"          "ไม่เป็นไรแล้วค่ะ"          เขายิ้ม ยื่นมือออกมา  "ผมนอร์แมน นีล วิลเลียมส์"          "หวัดดีค่ะ"  เธอเขย่ามือตอบ รู้สึกว่ามือเขาใหญ่มาก  แต่ดูเหมือนขนาดความใหญ่โตของตัวเขายิ่งทำให้เขาดูเปราะบางยังไงชอบกล          เขาใส่กางเกงสูทตัวโคร่งสีเทาและเสื้อเชิ้ตแขนสั้นที่ตากไว้จนแห้ง  ขนสีน้ำตาลเข้มกระจุกหนึ่งโผล่ออกมาเหนือปมเนคไทสไตล์โฟร์อินแฮนด์แบบสำเร็จรูปใช้หนีบติด          "คุณอยู่ชั้นถัดลงไปนี่เองสินะครับ"          "ค่ะ... อุ๊ย ขอโทษค่ะ  ฉันแมรี่แอน ซิงเกิลตัน"          "สามชื่อนะครับ"          "อะไรนะคะ"          "แมรี่ แอน ซิงเกิลตัน  สามชื่อ เหมือนนอร์แมน นีล วิลเลียมส์"          "อ้อ... คุณเรียกตัวเองว่านอร์แมนนีลเหรอคะ"          "เปล่าครับ แค่นอร์แมน"          "อ้อ"          "แต่ผมชอบแนะนำตัวว่านอร์แมน นีล วิลเลียมส์ เพราะมันฟังแล้วเพราะดีน่ะครับ"          "จริงด้วยค่ะ"          "กาแฟซักหน่อยมั้ยครับ"          "ขอบคุณค่ะ แต่ฉันมีอะไรต้องทำ..."          "วิวบนนี้สวยมากนะครับ"          นั่นทำให้เธอใจอ่อน  ที่จริงแล้วเธอก็ อยาก เห็นวิวจากหน้าต่างของเขา แล้วก็บ้านบนหลังคาแบบชาวลิลลิพุตของเขาเหมือนกัน          "โอเคค่ะ"  เธอยิ้ม  "ขอบคุณมาก"          วิวบนนี้น่าตื่นตาตื่นใจอย่างมาก  เรือใบสีขาวลอยอยู่ในผืนอ่าวสีน้ำเงิน  เกาะแองเจลซุกตัวอยู่ในสายหมอกแสนไกลและเลือนลาง เหมือนเกาะบาลีไฮในเพลง  นกนางนวลโผวนไปมาอยู่หนือหลังคากระเบื้องสีแดง          "ห้องราคาถูกๆ ก็อย่างนี้แหละครับ"  เห็นได้ชัดว่าเขาเอ่ยขอโทษเรื่องขนาดของห้อง  ไม่มีที่ให้นั่งเว้นแต่เตียงกับเก้าอี้ครัวริมหน้าต่างที่หันหน้าออกไปทางเวิ้งอ่าว  เสื้อนอกสูทของเขาพับพาดอยู่บนพนักเก้าอี้          แมรี่แอนระบายลมหายใจยาวให้กับทิวทัศน์ตรงหน้า  "คุณคง ชอบ ตื่นขึ้นมาตอนเช้าน่าดูเลยนะคะ"          "ครับ  เพียงแต่ผมไม่ค่อยได้อยู่ที่นี่ซักเท่าไหร่"          "อ้อ"          "ผมเป็นเซลส์น่ะครับ"          "ค่ะ"          "วิตะมินครับ"  เขาบุ้ยใบ้ไปยังกระเป๋าหิ้วที่มุมห้อง  แมรี่แอนสังเกตป้ายตราบริษัท          "อ๋อ... นิวตริวิม  เคยได้ยินชื่อค่ะ"          "ไม่ใช้สารสังเคราะห์เลยครับ"          เธอมั่นใจว่าเขาหมายถึงสินค้าในกระเป๋า  เพราะดูขนาดร่างกายใหญ่โตของนอร์แมน นีล วิลเลียมส์แล้ว ออกจะชวนให้คิดในทางตรงกันข้ามเสียมากกว่า . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:16:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . [b](63) หวนคืนสู่โบสถ์[b]          เช้าวันอาทิตย์ โมนาไปโบสถ์          สมัยก่อน (หลังงานมหกรรมวู้ดสต็อก แต่ก่อนกรณีวอเตอร์เกท) เธอเคยไปโบสถ์บ่อยๆ  ไม่ใช่ว่าโบสถ์ ไหนก็ได้ แต่ต้องเป็น 'พีเพิลส์เชิร์ช' โบสถ์ของมวลชน ซึ่งถือว่ามีคุณค่าควรแก่การไป          นั่นมันก็นานมาแล้ว  เธออยู่กับ 'มวลชน' มาจนเกินพอแล้ว และ 'คุณค่า' ก็กลายเป็นสิ่งโบร่ำโบราณราวกับเปลือกต้นสนพันปี  ถึงอย่างนั้นก็เถอะ การกลับมาที่กลิบบ์เมมโมเรียลมันทำให้ให้เธอรู้สึก อุ่นใจ และโหยหาคืนวันเก่าๆ อย่างบอกไม่ถูก          บางทีอาจจะเป็นเพราะการแสดงแสงไฟและหมู่โขดหิน... หรืออาจจะเป็นยาโป๊วขนานอัฟริกันของท่านสาธุคุณวิลลี่ เซสซัมส์ พร่ำบทพรรณนาสาธยายสไตล์สังคมนิยมโลกที่สาม          หรืออาจเป็นเพราะยากล่อมประสาทควาลูดที่เธอสวาปามต่างอาหารเช้า          อะไรก็ช่างเถอะ          วันนี้เธอรู้สึกครึ้มอกครึ้มใจ  คงจะด้วยกันนั่นแหละ  กงล้อแห่งกรรมหมุนไปในท่ามกลางกลไกเรื่อยเอื่อยของกลิบบ์เมมโมเรียล  เธอร้องเพลงสวดด้วยความร้อนแรงแบบซัธเธิร์นแบพติสต์  ขนาบข้างด้วยเขียงไม้จากโนแวลลี่ย์ และแดรกควีนเทนเดอร์ลอย์นในชุดกาวน์สำหรับออกงานราตรีของโรงเรียนไฮสกูลสีชมพูอมส้ม                    พระองค์มีคนงานฟาร์มที่สามัคคี                    ในอุ้งพระหัตถ์                    พระองค์มีคนงานฟาร์มที่สามัคคี                    ในอุ้งพระหัตถ์          "จริงที่สุด"  สาธุคุณเซสซัมส์ตะโกน  สาวเท้าไปท่ามกลางหมู่สาวกโดยมีถุงหนังใส่ผงเครื่องรางจูจูสีดำจากอัฟริกา  "ประธานเยซูรักพวกท่าน พี่น้องทั้งหลาย  และท่านด้วย น้องสาว"          เขากำลังพูดกับโมนา โดยเฉพาะ เสียด้วย  เขายิ้มกระจ่างและโอบกอดเธอ พร่างพรมเธอด้วยผงจูจู          ถึงจะซัดควาลูดเข้าไป แต่โมนาก็ยังขืนตัว  แล้วเธอก็รู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมา ฐานที่เอาความระแวงแคลงใจมากลบเกลื่อนความอับอายที่เธอรู้สึกต่ออะไรก็ตามที่ใกล้ชิดและเป็นส่วนตัว  เธออยากให้เขาไปเสียที          แต่เขาไม่          "ได้ยินหรือเปล่า น้องสาว"          เธอพยักหน้า ยิ้มแห้งๆ          "ประธานเยซูรักเธอ  พระองค์รักเราทุกคน  ไม่ว่าจะผิวสีดำ สีน้ำตาล สีเหลือง หรือสีขาว... และสีม่วง"  สีสุดท้ายสำหรับผู้ชายคนที่ใส่ชุดกาวน์          โมนาเหลือบมองแดรกควีนคนนั้น ภาวนาให้เซสซัมส์หันไปสนใจคนอื่นแทนเธอ          แต่เขาไม่          "ถ้าท่านเชื่อวิลลี่... ถ้าท่านเชื่อว่าประธานเยซูรักท่านมากกว่าบริษัทน้ำมันทั้งหลาย มากกว่าธุรกิจร้อยล้าน มากกว่าพวกผู้ชายเห็นแก่ตัว และมากกว่าคณะกรรมาธิการด้านการทหารของสภาผู้แทนฯ...  ถ้าท่านเชื่อล่ะก็ น้องสาว ให้ตาเฒ่าวิลลี่ฟัง 'ไปโลด' ให้ชื่นใจหน่อยซิ"          โมนากลืนน้ำลาย  "ไปโลด" เธอพูด          "พูดอะไรนะ น้องสาว"          "ไปโลด"          "พูดให้ ดัง เลยน้องสาว  ให้ประธานเยซูได้ยินเลย"          "ไปโลด!"          "น่านแหลลลลลลละ!  ท่านนี่ เลิศ ไปเลย น้องสาว"  เขาเริ่มโยกตัวและตบมือเข้าจังหวะกับเสียงดนตรีอีกครั้ง ขยิบตาให้โมนาแบบสองต่อสอง ราวกับนักแสดงตลกในไนท์คลับที่เพิ่งจะขอยืมเธอไปเล่นมุขแสบๆ คันๆ อย่างนั้นแหละ          วงดนตรีเปลี่ยนเป็นเพลง "เลิฟวิลคีพอัสทูเกเธอร์ (รักจะรัดใจเราไว้ด้วยกัน)"  ในขณะที่เซสซัมออกเดินต่อ          "ต๊าย เหมือนตายแล้วเกิดใหม่"  แดรกควีนข้างๆ พูดเมื่อจำเสียงเพลงได้  "วง 'กัปตันกับเทนนิล' นี่ช่างวิเศษเลิศเลอเป็นที่สุด เธอว่ามั้ย"          โมนาพยักหน้า พยายามรวมรวมสติอารมณ์          เพื่อนผู้ร่วมไปโบสถ์ล้วงกระเป๋าถือดังกุกกัก แล้วควักขวดยาดมรูปร่างเหมือนลูกปืนออกมาส่งให้          "สูดป๊อบเปอร์ซักหน่อย แม่สาวน้อย"          พอเสร็จพิธี เธอขับรถกลับไปที่ซอยบาร์บารี่เลน แล้วก็ตกหมกมุ่นอยู่ในห้วงอารมณ์มืดทะมึน          เธออายุสามสิบเอ็ดแล้ว  เธอไม่มีงานทำ  เธออาศัยอยู่กับผู้ชายคนที่อาจจะจากเธอไปหาผู้ชายอีกคน  แม่ของเธอในมินเนอาโปลิสสูญเสียสมรรถภาพในการสื่อสารกับเธอไปได้ยังไงก็ไม่รู้          ผู้ปกป้องดูแล ที่แท้จริง คนเดียวของเธอคือแอนนา แมดริกัล  ซึ่งหลังๆ มานี่ก็ชักจะแสดงความสนใจใยดีเข้มข้นยิ่งขึ้นจนเธอเริ่มอึดอัด          ปลูกอะไรก็ได้ต้นนั้น... เขาว่า... ก็คงจะเป็นอย่างนั้น          กริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น          "ฮัลโหล"          "โมนาเหรอ"          "ใช่"          "นี่โดโรเธียนะ"          "ตายจริง นี่อยู่ไหนเนี่ย"          "ที่นี่แหละ ในเมืองนี่แหละ  ดีใจเปล่า"          "แน่ล่ะสิ ฉัน...  พักร้อนเหรอ"          "เปล่าหรอก  นี่แหละ ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจแล้ว  ฉันกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรแล้ว  เจอกันหน่อยได้มั้ย"          "ฉัน... ได้สิ"          "พยายามอย่าทำเสียงดีใจออกนอกหน้านักสิ"          "ฉันแค่แปลกใจน่ะ โดร์  มื้อเที่ยงพรุ่งนี้เป็นไง"          "ฉันนึกถึงมื้อค่ำวันนี้อยู่นะ"          "ไม่ได้หรอก โดร์ ฉันจะไป... งานแข่งขันเต้นรำ"          "เหตุผลดีนี่"          "พรุ่งนี้เล่าให้ฟัง"          "กี่โมงดี"          "เที่ยง ที่นี่ดีมั้ย"          "เลขที่ยี่สิบแปด ซอยบาร์บารี่เลนใช่มั้ย"          "นั่นแหละ... โอเค้"          "ฉันคิดถึงเธอจะตายชักเลย โมนา"          "ฉันก็คิดถึงเธอ โดร์" . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เริ่มด้วยรูปแคเธอรีน เดอเนิฟ Catherine Deneuve นะครับ คุณเจ๊แกเป็นดาราหนังชาวฝรั่งเศสครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าดังจากเรื่องไหน ผมอ่านชื่อหนังแล้ว ไม่รู้จักซักเรื่อง (หนังฝรั่งเศสครับ)  แต่ชื่อนี้ผมว่าคุ้นๆ คงจะดังๆ แกเป็นทูตสันติภาพให้สหประชาชาติด้วย แต่ช่วงหลังจากเวลาในเรื่องนี้ครับ หารูปเย็นจัดประหยัดไฟเป็นน้ำแข็งไสเบอร์ห้าไม่เจอ ได้แค่เนี้ยครับ หนาวมั้ย จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บิง ครอสบี้ Bing Crosby เป็นคนร้องเพลง White Christmas ที่เจ๊แฟรนนี่แกร้องไม่จบอ้ะครับ  เป็นเพลงคริสต์มาสที่ฟังแล้วเหงาๆ เพลงนึงทีเดียวแหละ เอาหน้าตอนหนุ่มๆ มาดูแล้วกันนะ  ชื่นใจดีครับ เหอๆๆ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 48 18:33:28 จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น้องเฟ้าสต์ของเจ๊แฟรนนี่ เป็นพันธุ์เกรทเดน Great Dane คงจะหน้าตาประมาณๆ นี้กระมังครับ (ไม่ค่อยเชี่ยวเรื่องน้องหมาอะนะ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เมโทรโนม metronome มีคำแปลภาษาไทยเปล่าหนอ ผมคุ้นแต่เคยได้ยินเขาเรียกทับศัพท์กัน หน้าตาเป็นฉะนี้ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เถาไอวี่ ivy หน้าตาประมาณๆ นี้ครับ  แต่ในเรื่องต้องขึ้นรกทึบปกคลุมหน้าต่างเลยนะ  รูปแบบนั้นมีเหมือนกัน แต่ดูแล้วมันเขียวไปหมด ไม่เห็นหน้าตาของใบเลย  ก็เลยเอารูปนี้มาดูแทนครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลิลลิพุต Lilliput จำได้มั้ยเอ่ย อาณาจักรลิลลิพุตในเรื่องกัลลิเวอร์ผจญภัย (Gulliver's Travel) เขียนโดยจอนะธัน สวิฟต์ (Jonathan Swift) ครับ ตากัลลิเวอร์ที่ออกเรือไป แล้วเรือแตกตื่นขึ้นมามีคนตัวเล็กๆ ขนาดฝ่ามือมาขึงเขาเอาไว้กับพื้นนั่นแหละ  ส่วนอาณาจักร์ที่สอง เป็นอาณาจักรยักษ์ ตัวกัลลิเวอร์เล็กกระจิ๊ดเดียวมั่ง  สองอาณาจักร์นี้คนไทยรู้จักเยอะ  แต่อาณาจักรที่สามเป็นเกาะลอยฟ้า อันนี้ไม่ค่อยรู้จักกัน เอารูปที่เป็นเวอร์ชั่นหนังมาฝากครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 18:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เกาะบาลีไฮ Bali Ha'i กล่าวไว้ในเพลงชื่อ บาลีไฮ ประกอบละครเพลงเรื่อง South Pacific ของร็อดเจอร์กับแฮมเมอร์สไตน์ครับ Rodger & Hammerstein สองคนนี้เป็นคู่ขวัญบรอดเวย์ช่วงนั้นทีเดียว  ร็อดเจอร์เป็นคนเขียนเนื้อเพลง ส่วนแฮมเมอร์สไตน์เป็นคนเขียนทำนอง ฟังเพลงนี้และอ่านเนื้อได้ที่นี่ครับ http://www.niehs.nih.gov/kids/lyrics/balihai.htm ส่วนเรื่อง South Pacific หารูปเจ๋งๆ ถูกใจไม่ได้ เอารูปกล่องดีวีดีฉบับหนังเวอร์ชั่นเก่าแล้วกัน  เร็วๆ นี้มีเวอร์ชั่นใหม่ Glen Close ที่เล่นเรื่อง 101 ดัลเมเชี่ยนเป็นนางร้าย ก็เล่นเรื่องนี้ด้วย เห็นว่าร้องเพลงเพราะเชียวครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 19:05:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ส่งอะไรก็ไม่ขึ้นเลยอ้ะครับ แปะแค่นี้ก่อนดีกว่านะ แล้วจะหาโอกาสมาแปะต่อครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 4 ต.ค. 48 19:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บีชชั่มรักดีดีจริงๆ หรือเปล่านะ จากคุณ : scottie - [ 4 ต.ค. 48 21:08:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เลือนลาง จากคุณ : ณัฐกร (ณัฐกร) - [ 4 ต.ค. 48 23:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องกัลลิเวอร์ผจญภัย หนูเคยดูสมัยยังเป็นเด็กหญิงน่ะค่ะเฮีย ส่วนเรื่อง South Pacific เนี่ยเกิดไม่ทันน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 4 ต.ค. 48 23:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แคเธอรีน เดอเนิฟ หน้าคล้ายๆ celine dior เนอะ เอ๊รึว่าเราตาดีเห็นคนไม่เหมือนเป็นเหมือนไปได้ เห็นด้วยกะคุณรสา รสาค่ะ แต่ลูกข้างเกิดไม่ทันของจริง (เอ๊ พูดยังไงหว่า) จากคุณ : i_tua_yung - [ 5 ต.ค. 48 02:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณก๊อตตี้ นั่นจิ  สงสัยเหมือนกันเลย ตาบีชชั่มเนี่ยนะ... น่าระแวงจริงจริ๊ง พับเผื่อยสิ นายณัฐกร บ่นอารายเหรอตะเอง เลือนลาง... หรือว่าเราสะกดผิดหว่า... ในพจนานุกรมก็มีนี่นาคำนี้ งงจ้ะงง หนูรสา เรื่องกัลลิเวอร์นี่ก็เคยดูสมัยเด็กๆ เหมือนกันนะ แต่จำไม่ได้ว่าเด็กชายหรือเด็กหญิง เอ๊ยไม่ใช่ จำไม่ได้ว่าเป็นหนังหรือการ์ตูน หรือหลายเวอร์ชั่นก็ไม่รู้ ส่วนเรื่อง South Pacific นี่ เวอร์ชั่นเก่าไม่เคยดู แต่เวอร์ชั่นใหม่ รู้สึกว่าเพิ่งออกมาไม่นานนี่เอง หนูเตยไอ้ตัวยุ่ง จะว่าไปก็คล้ายเป็นบางส่วนเหมือนกันนะเตยนะ อย่างน้อยๆ ก็มีตา หู จมูก ปากเหมือนกันล่ะ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่ะ ก็คล้ายจริงแหละ ออกแนวผู้หญิงหน้าสวยสง่านิ ว่ามั้ย ส่วนเกิดทันหรือไม่ทัน ขอไม่ออกความเห็นนะจ๊ะ อุๆๆ ว่าแล้วก็มาแปะที่ยังคั่งค้างต่อ ขอให้รอดๆ สาธุ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วู้ดสต๊อก Woodstock เป็นงานมหกรรมดนตรีเพื่อสันติภาพ ระยะเวลา 3 วัน จัดเมื่อปี 1969 ก่อนช่วงเวลาในเรื่องประมาณ 7 ปีครับ  ถือเป็นเหตุการณ์ใหญ่ทีเดียว มีคนเข้าร่วมเยอะแยะมหาศาล  เรียกว่าเป็นกิจกรรมดนตรีเพื่อชีวิตยุคแรกๆ เลยมั้ง  ค้นได้หลายรูป ส่วนใหญ่เป็นขาวดำครับ รูปนี้เห็นทั้งคนร้องคนดู จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ส่วนกรณีวอเตอร์เกท Watergate เกิดขึ้นในช่วงปี 1972-1974 ครับ ก็ก่อนช่วงเวลาในเรื่องซึ่งเป็นปี 1976 สองสามปีเอง  เป็นความอัปยศทางการเมืองที่เรียกว่าเขย่าบัลลังก์ประธานาธิบดีนิกสัน เกี่ยวกับเรื่องของสงครามเวียตนามเลยทีเดียว รายละเอียดดูในที่นี่ครับ http://www.watergate.info ที่น่าสนใจคือ ชื่อวอเตอร์เกท ที่จริงแล้วเป็นชื่อของโรงแรมสุดหรูในกรุงวอชิงตันดีซี สถานที่เกิดเหตุครับ  เห็นว่าเดี๋ยวนี้ก็ยังหรูอยู่นะ ข่าวว่า (ดูรูปแล้วไม่เห็นสวยมากมายเลยนิ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:30:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แดรกควีน Drag Queen ผมใช้ทับศัพท์ในเรื่อง เพราะอันว่าแดรกควีนนี้ มิใช่กระเทยแบบไทยๆ ครับ  มันคนละคอนเส็ปต์กัน แดรกควีนนี้ เป็น entertainer เป็นนักแสดงครับ  หมายถึงผู้ชายที่แต่งหน้าแต่งตัวเป็นผู้หญิง แต่ไม่ได้แต่งให้เหมือนผู้หญิงจริงๆ แต่แต่งให้ดูอลังการ แต่งหน้าแบบขึ้นเวที แต่งตัวแบบนักร้องระยิบระยับ  การแสดงประกอบด้วยการลิปซิงค์เพลง และมักจะมีทอล์กโชว์ด้วย แดรกควีนไม่ใช่ว่าเป็นได้ง่าย หรือแค่แต่งหน้าแต่งตัวก็เป็นได้นะครับ  มันยังมีเรื่องของบุคลิกภาพ  เรียกว่าต้องทำตัวให้ Larger than life ได้เหมือนกับนักร้องหญิงดังๆ สมัยก่อน ที่ไม่ใช่ว่าสวยและร้องเพลงเพราะเท่านั้น แต่เรียกว่า "ยิ่งใหญ่" และ "อลังการ" ในความหมายแท้จริง ในการวางตัว การพูดจา เลยทีเดียว แดรกควีนจะแต่งตัวเฉพาะเวลาขึ้นเวทีแสดง หรือมีงานพาเรด หรือปาร์ตี้ครับ  เวลาปกติแต่งตัวเป็นผู้ชาย  บางคนบึกมากขอบอก แบบไม่น่าเชื่อเลยว่าเป็นแดรกควีนด้วย จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:41:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต่ออีกหน่อยครับ แดรกควีนนี่ คนละอย่างกับ transsexual (แปลตรงตัวว่า "ข้ามเพศ") ซึ่งหมายถึงคนที่มีจิตใจต่างเพศกับร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นแบบ ใจเป็นชายในร่างกายผู้หญิง หรือ ใจเป็นผู้หญิงในร่างกายผู้ชาย เวลานึกถึงแดรกควีน อย่านึกถึงโชว์อย่าง ทิฟฟานี หรือ อัลคาซาร์ ครับ  แบบนั้นเขาจงใจแต่งให้เหมือนผู้หญิงจริงๆ  คนละคอนเส็ปต์กัน  ให้นึกถึงหนังเรื่อง Priscilla Queen of the Desert ของออสเตรเลีย  อันนั้นแหละใช่เลย ตัวเอกเป็นนักแสดงแดรกควีนออกเดินทางไปในทะเลทราย แถมนิด คนเล่นทั้งสามคน ไม่มีใครเป็นเกย์หรือแดรกควีนจริงๆ ซักคน  หัวหน้าทีมเล่นโดย ฮิวโก้ วีฟวิ่ง คนที่เล่นเป็นราชาเอลฟ์ชื่อ เอลรอนด์ ในลอร์ดออฟเดอะริงส์  ลูกทีมช่างกัด เล่นโดย กาย เพียร์ซ หล่อล่ำ มีลูกมีเมียไปแล้ว  และพี่ใหญ่ในทีม ในเรื่องเป็นทรานเซ็กช่วล คือ ผู้หญิงในร่างผู้ชาย ไม่ได้ทำงานเป็นแดรกควีน แต่เป็นนักร้องนักเต้นเหมือนผู้หญิงธรรมดา (แต่อายุเยอะแล้ว 50 แล้วครับ) เล่นโดยเทอเร้นซ์ สแตมป์  ข่าวว่าเป็นผู้ชายแท้ๆ ที่สุดเลย  แต่เหมือนมากขอบอก เอารูปครบรอบทศวรรษมาดูครับ  (เรื่องนี้ออกมาปี 1994) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:51:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กัปตันกับเทนนิล Captain and Tennille นักร้องอะครับ  เซ็กซี่กันทั้งคู่ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ปิดท้ายด้วย ป๊อปเปอร์ครับ popper มันเป็นสารระเหยประเภทหนึ่งครับ  ชื่อเคมีคือ Amyl Nitrate  ไม่รู้จะจัดเป็นพวก party drug ได้มั้ย  มันใช้สูดดมน่ะครับ ไม่ใช่กิน ไม่ใช่สูบ  เขาว่ากันว่ากลิ่นเหมือนถุงเท้าไม่ได้ซัก  (ไม่ขอยืนยัน) เขาว่าอีกเหมือนกัน ว่ามันทำให้รู้สึกโปร่งสบาย แบบล่องลอยอะไรทำนองนั้น แล้วก็มีฤทธิ์ในการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ  ใช้ได้ทั้งเวลามีเพศสัมพันธ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางด้านหลัง และเวลาปาร์ตี้มั้งครับ อันนี้เป็นรูปที่ค้นเจอ ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่เป็นรูปเดียวที่เห็นขวดชัดๆ อ้ะครับ  ยี่ห้อรัชนี่ ข่าวว่า (อีกเหมือนกัน) ว่าดังนะ อุๆๆ ที่ออสเตรเลียนี่ไม่ผิดกฎหมายครับ  แต่ที่ไทยไม่รู้แฮะ  มันสูดๆ ดมๆ จะผิดกฎหมายหรือเปล่า  ไม่เคยเห็นวางขาย แต่ข่าวว่าอีกเหมือนกัน ว่ามีคนหาได้ ไม่รู้ไปหาจากไหนครับ หมดรูปแล้วคร้าบบบบบ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 5 ต.ค. 48 06:58:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 .... บาลีไฮ ในหนังเพลงเรื่อง South Pacific เป็นชื่อเกาะที่สุดสวาทสวิงกิ้ง เหล่ากะลาสีคำนึงถึงไม่หาย ฉากหนุ่มทหารจีไอแหวกว่ายในธารน้ำตกกับสาวชาวเกาะโพลิเนเชี่ยน มันแสนจะหวือหวาบาดตาวัยรุ่นสมัยโน้นนนนนนนนน.... หนังเรื่องนี้เป็นสีเทคนิคคัลเลอร์ ที่ออกมาเป็นครั้งแรกๆ สามารถเปลี่ยนฟ้าให้ออกเหลืองหรือกลับเป็นฟ้าสดใสได้ดังใจ ผมมีดีวีดีอยู่ พอดีมันแถมมาคู่กับเรื่อง The sound of music หากว่าคุณรสา รสา  เกิดม่ายทัน ก็น่าเห็นใจ คงไม่ได้ดื่มด่ำความรัก ของหนุ่มม่ายฝรั่งเศสกับพยาบาลทหารสาวสวย บนดินแดนแสนงามน่านน้ำแปซิฟิก ม่ายทราบคุณพีตเกิดทันป่าว  อิอิ สำหรับผมตอนนั้นกำลังจะตายไปเกิดใหม่อยู่พอดี .. เหอ  เหอ.. .... หวาดดีคุณพีตและเพื่อนๆ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 48 11:34:49 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 5 ต.ค. 48 11:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่อยากบอกเลยว่าเมื่อกี้แอบอ่านผิดไปจิ๊ดหนึ่ง อ่าน <<ส่วนกรณีวอเตอร์เกท>> เป็นอมรินทร์วอเตอร์เกต -_-" ในรูปโรงแรม watergate ไม่เห็นจะมีของตามชื่อเลยอ่ะ ประตูน้ำอ่ะค้า 555+ อ่านเชิงอรรถเรื่อง "แดรกควีน" แล้วอยากดูจังเลย เดี้ยวนี้ยังมีเปล่าคะ ไอ้ป๊อปเปอร์นี่  มัยมันมีแต่เขาว่าๆ ทั้งนั้นเลยอ่ะคะ ไม่ลองหน่อยเหรอ  แบบนี้ก็ไม่ชัวร์อ่ะจิ พระพุทธเจ้าท่านบอกให้ลองก่อนไม่ใช่เหรอ ฮุฮูฮูฮุ จากคุณ : i_tua_yung - [ 6 ต.ค. 48 16:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เพราะอะไรบีชชั่มถึงเปลี่ยนไปน้อ..?? น่าสงสัยๆ รู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้เชื่อไม่ได้ไงก็ไม่รู้ -*- เกี่ยวกับเรื่องที่เอ็ดการ์พูดรึเปล่าน้านี่ เฮ้อ..น่าสงสารดีดี -0- จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ V ^ ^ จากคุณ : มิรันตี - [ 6 ต.ค. 48 21:34:14 A:203.114.96.237 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แวะมายู้ฮู ตามอ่านจนตาแฉะจ๊ะ ไหนไหนก็ไหนไหนขอเม้าท์เรื่องเกรทเดนหน่อยเถอะ จะบอกว่าเป็นสุนัขพันธุ์โคตรใหญ่ (ต้องใช้อย่างนั้นจริงๆถึงเห็นภาพ) เพราะตอนอยู่ที่โรงพยาบาลเก่า หมอที่โรงพยาบาลเขาเลี้ยง เลยได้พินิจพิจารณาสุนัขพันธุ์นี้เต็มที่ เกรทเดนฉกรรจ์เต็มวัย ยืนสี่เท้าตามปกติ หลังของเขามีความสูงเท่ากับระดับอกของสาวไทย ซึ่งสูงหนึ่งร้อยหกสิบแปดเซ็นติเมตรพอดิบพอดี เป็นครั้งแรกในชีวิตของคนรักบ็อกๆ ที่ยอมรับว่ารักเจ้ายักษ์นี่ไม่ลง จากคุณ : ปาล์ม. - [ 8 ต.ค. 48 02:05:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณวรุณ แม้... คุณวรุณก็ อันว่าหนัง South Pacific ออกมาปีไหน ผมก็ลืมไปแล้ว (คล้ายๆ อ่านเจอ) แต่สงสัยจะเกิดไม่ทันด้วยอีกคนครับ ขอตัวนะ ขอตัว เหอๆๆ ถ้าตอนนั้นคุณวรุณกำลังจะเกิดใหม่ ผมก็สงสัยว่าจะกำลังไล่กวดไปติดๆ เหมือนกันครับ  เหอๆๆ หนูเตย ไอ้ตัวยุ่ง ง่า  อมรินทร์วอเตอร์เกทนี่... ผิดโรงแย้ว หนู ส่วนประตูน้ำมันมีหรือเปล่า อยู่ตรงไหน ก็ไม่ได้อ่านง่ะจ้ะ ขออภัย มันอาจจะมีซ่อนๆ อยู่ก็ได้นะ ไม่รู้เหมือนกัน แหะๆๆ แดรกควีน ในเมืองฝรั่งยังมีนะ  ส่วนเมืองไทยคงไม่มีหรอก ขอแนะนำหนังเรื่อง Priscilla Queen of the Desert ทำได้ดีมากๆ เนื้อเรื่องดี ผลิตดี เล่นดี  ทั้งสนุกและซึ้งในม้วนเดียวจ้ะ ส่วนป๊อบเปอร์นั่น  แหะๆๆ ขอตัวก่อนแล้วกันนะจ๊า  ระหว่างนี้ก็รายงานที่ "เขาว่า" ไปพลางๆ นะตัวเอง คุณมิรันตี นั่นจิครับ (ฉาด... เสียงตบเข่าครับ แหะๆๆ) ผมก็สงสัยเหมือนคุณมิรันตีเลย   แล้วก็ลืมที่เคยอ่านไปเมื่อตอนนู้นแล้วด้วย ว่าตาบีชชั่มเกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา แลวก็ยังสงสัยเหมือนที่คุณมิรันตีว่าด้วย นายนี่ดูท่าทางเชื่อไม่ค่อยได้ยังไงก็ไม่รู้นิ สงสารดีดีแล้ว ผมยังนึกอยากให้หนูดีดีลุกขึ้นมาแก้เผ็ดบีชชั่มมั่งเลยนะ ขอบอก ฮ่าๆๆ ขอบคุณที่ตามติดคร้าบ คุณปาล์ม อะเจ๊ย  กลับมาแล้ว  ฮ่าๆๆ ดีใจหนาเนี่ย ตามเก่งมากเลยครับ  ทำได้ไงเนี่ย เหอๆๆ อันว่าน้องเกรทเดนที่เม้ามานั้น คุณพีทบ่เกยหันตัวจริงเจ๊า อะจ๊าก  มันสูงใหญ่ขนาดนั้นจริงๆ เหรอคุณปาล์ม แบบเนี้ย เด็กๆ แถวบ้านผมมันคงเรียกว่า "ม้า" แล้วครับ มะใช่ "หมา"  แง่มๆๆ โถ เล่นเอาคุณปาล์มรักไม่ลง  แต่ผมไม่แน่นะ ถ้ามันหน้าตาหล่อๆ หน่อย เอ๊ย ทำตัวน่ารักๆ หน่อย แล้วยอมให้ผมขี่หลังเล่นล่ะก็ อาจจะขอพิจารณาอีกที  กร๊าก ว่าแล้วก็ถึงเวลาตอนใหม่มาแล้วคร้าบ ครั้งที่ 18 เพื่อนมีไว้ทำไม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3799378/W3799378.html#11 (งืม.. นั่นจิ มีไว้ทำไมแฮะ  เหอๆๆ) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 11 ต.ค. 48 16:20:48 ]