CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ป่ากามเทพ ตอนที่11-12

    ตอนที่11

                   โครม ตามด้วยเสียงร้องของผู้หญิง  โอ๊ย!

    “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”ชยันต์ถามหญิงสาวที่ตอนนี้ถูกทั้งเขาและจักรยานล้มทับ

    โอ๊ย! เสียงลูกกวาดร้องด้วยความเจ็บปวด

    “คุณน้าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”ฟ้าสางวิ่งเข้าไปหาลูกกวาด

    “ฟ้าสาง”ชยันต์รีบลุกเข้าไปกอดฟ้าสางโดยลืมผู้หญิงที่เขากำลังนอนทับอยู่บนตัวหล่อน ลูกกวาดกำลังมองชยันต์ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าทั้งโกรธ ทั้งเจ็บ

    “นี่นาย ช่วยเอารถจักรยานสับปะรังเคของนายออกไปจากตัวฉันด้วย”ลูกกวาดตะคอกเสียงดัง ทั้งๆที่หล่อนรู้สึกเจ็บระบบไปทั้งตัว

    “อ้าว ลืมเลย”ชยันต์พูดพร้อมกับรีบลุกไปเอาจักรยานออกจากตัวหล่อนทันที

    ชยันต์มองหญิงสาวและนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ เขาปั่นจักรยานมาด้วยความเร็ว และเขาก็เห็นหล่อนนั่งขวางอยู่กลางถนน เขาจึงหักหลบแต่มันไม่พ้นทำให้เขาเสียหลักล้มลงมาทับบนตัวหล่อนนั่นเอง

    “มาจ้องมองฉันทำไม ไม่คิดที่จะช่วยฉันเลยใช่ไหม”ลูกกวาดตะคอกเสียงดัง

    ชยันต์ได้ยินเสียงตะคอกของหญิงสาวก็ทำให้เขาไม่อยากที่จะช่วยให้หล่อนลุกขึ้นมาเลยจริงๆ แต่ด้วยความที่เขาเกิดมาเป็นผู้ชายเขาจึงต้องยื่นมือส่งให้หล่อน

    ลูกกวาดเห็นสายตาของชยันต์ที่มองมาที่หล่อนมันไม่ได้บ่งบอกว่าเขาเต็มใจที่จะช่วยหล่อนเลย

    “ฉันไม่ได้หมายความว่าให้นายมาช่วยฉันด้วยวิธีนี้ แต่ฉันหมายความว่าให้นายไปช่วยใส่โซ่รถจักรยานให้ฉันหน่อย”หล่อนตอบด้วยท่าทางหยิ่งยโส พร้อมกับลุกขึ้นนั่ง หล่อนรู้สึกจุกที่หน้าอกด้วยน้ำหนักตัวของชยันต์ที่ล้มลงมาทับหล่อน และหล่อนก็รู้สึกเจ็บที่ข้อศอกและก็พบว่าข้อศอกของหล่อนมีรอยแผลถลอก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใหญ่มากนักแต่มันก็ทำให้มีเลือดไหลออกมาซิบๆ หล่อนเห็นรอยแผลก็เริ่มที่จะโมโหมากขึ้นเพราะว่าหล่อนไม่ต้องการให้ร่างกายของหล่อนมีรอบแผลเป็นแม้แต่น้อย

    “นายขี่รถภาษาอะไรไม่ดูทางเลยเหรอ”

    “ผมต้องรีบปั่นจักรยานมาตามหาลูกของผมครับ เพราะว่าผมไม่ทราบว่ามีคนมาพาลูกผมไปไหนโดยไม่บอกพ่อของเขาเลย”

    หล่อนอยากจะบอกว่าหล่อนไม่ได้เป็นคนพาฟ้าสางมาเอง แต่ฟ้าสางอยากตามหล่อนมาเองมากกว่า แต่หล่อนก็ไม่รู้ว่าหล่อนจะโยนความผิดไปที่เด็กที่ไม่รู้ภาษาทำไม หล่อนจึงได้แต่นิ่งเงียบ

    ชยันต์เดินไปทำการซ่อมจักรยานให้หญิงสาว โดยไม่ได้สนใจว่าหล่อนจะได้รับบาดเจ็บอะไรบ้าง เขารู้สึกโกรธหล่อนมากที่หล่อนแทบจะทำให้เขาแทบจะเป็นบ้าเที่ยวตามหาฟ้าสาง

    “เสร็จแล้ว”ชยันต์หันไปบอกหญิงสาวที่กำลังก้มมองข้อศอกของตนเอง

    “คุณพ่อคะ คุณน้าเลือดออก”

    “เหรอคะ แต่คุณน้าเขาเป็นคนเก่ง คงไม่เป็นอะไรมากหรอกลูก คุณคงลุกไหวใช่ไหม”ชยันต์หันไปถามหญิงสาวเสียงเรียบ

    “ไหว แต่ฉันไม่อยากปั่นจักรยานกลับไปเองแล้ว นายจำไม่ได้เหรอว่านายต้องรับใช้ฉันตลอดการมาพักที่นี้”ลูกกวาดเชิดหน้าตอบชยันต์ที่ทำท่าทางเหมือนว่าหล่อนเป็นคนก่อเรื่องนี้เอง

    “ได้ครับ เอาเป็นว่าคุณซ้อนท้ายจักรยานผมไปแล้วกันนะครับ แต่คุณคงต้องให้ฟ้าสางนั่งด้วยนะครับ”ชยันต์พยายามพูดกับหญิงสาวให้เสียงเรียบที่สุด

    ชยันต์เดินไปที่จักรยานของหญิงสาวและเขาก็ขึ้นไปนั่งเพื่อรอให้หญิงสาวและฟ้าสางขึ้นมานั่ง

    ฟ้าสางกระโดดขึ้นนั่งซ้อนท้ายจักรยานของชยันต์ ลูกกวาดค่อยๆลุกขึ้นมาช้าๆเนื่องจากว่าหล่อนรู้สึกว่าร่างกายหล่อนเริ่มที่จะระบม

    ชยันต์รอจนกระทั่งหญิงสาวขึ้นมานั่งเรียบร้อยแล้ว หล่อนนั่งไม่ค่อยถนัดมากนักเนื่องจากว่าพื้นที่ของเบาะเหลือไม่ค่อยมากนัก เนื่องจากว่าฟ้าสางขึ้นไปนั่งอยู่ก่อนแล้ว เขารอจนกระทั่งลูกกวาดขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว เขาก็ปั่นจักรยานออกไปจากที่นั่นทันที

    ขณะที่ลูกกวาดนั่งซ้อนท้ายจักรยานชยันต์มาก็ไม่มีเสียงคุยกันเลย หล่อนมองแผ่นหลังของชยันต์ก็ทำให้หล่อนนึกถึงเหตุการณ์ที่หล่อนล้มลงและชยันต์ล้มลงมาทับบนตัวของหล่อน โดยที่ปากและจมูกของชยันต์มันมากระทบกับแก้มของหล่อนอย่างแรง หล่อนรู้สึกถึงความแข็งแรงของหน้าอกของชยันต์ที่มันทาบทับลงมาบนตัวหล่อน ทำให้หล่อนรู้วาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก

    “ลงได้แล้วคุณ”ชยันต์พูดเสียงดังจนทำให้หล่อนสะดุ้งตื่นจากภวังค์ทันที

    “ผมจะให้ดอกแก้วทำแผลให้คุณ คุณไปรอที่บ้านพักก่อนแล้วกัน”ชยันต์หันไปบอกลูกกวาดที่ลงมายืนอยู่บนพื้นเรียบร้อยแล้ว

    “ไปทานข้าวกันดีกว่านะ”ชยันต์จูงมือฟ้าสางตรงไปยังรีสอร์ท

    “เดี๋ยว”ลูกกวาดออกคำสั่ง

    “มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ”ชยันต์ถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ

    “ฉันต้องการไปดูพระอาทิตย์ตกที่จุดชมวิว นายต้องพาฉันไปเพราะว่านายต้องคอยดูแลฉัน และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือว่าฉันรู้สึกว่าร่างกายฉันมันจะระบบจนขี่จักรยานด้วยตัวเองไม่ไหว นายต้องพาฉันไป”ลูกกวาดออกคำสั่ง

    “ได้ครับ”ชยันต์บอกด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มอารมณ์เต็มที่

    “ขอบใจ”หญิงสาวยิ้มที่มุมปากน้อยๆเหมือนเป็นการกระตุกยิ้มมากกว่าที่จะยิ้มแบบจริงใ

                    ชยันต์มายืนรอหญิงสาวที่หน้าบ้านพักของหล่อน เพื่อพาหล่อนไปดูพระอาทิตย์ตกที่จุดชมวิวตามที่หล่อนออกคำสั่ง

    ลูกกวาดออกจากบ้านพักด้วยหน้าตาที่สดชื่นกว่าเดิม หล่อนมาในชุดกางเกงขายาวสีขาวซึ่งหล่อนคงจะใช้ใส่นอน กับเสื้อกล้ามสีแดง พร้อมด้วยผ้าพันคอ หน้าตาของหล่อนดูเกลี้ยงเกลากว่าเมื่อตอนกลางวัน มีเพียงปากของหล่อนที่ถูกทาทับด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ

    “มาตรงเวลาดีนี่”ลูกกวาดทักทายชยันต์ที่กำลังยืนล้วงกระเป๋าหันหลังให้บ้านพักของหล่อน

    ชยันต์หันมาตามเสียงทักทายและมองหล่อนด้วยสายตาชยันต์มองหญิงสาวสวย

    ลูกกวาดรู้สึกว่าหล่อนจะเขินจนเกรงว่าหน้าหล่อนจะแดงจนทำให้เขาจับได้ว่าหล่อนอายสายตาของเขาที่มองมายังหล่อน หล่อนจึงเสพูดว่า

    “รีบไปกันได้แล้ว”หล่อนออกคำสั่งเสียงเข้ม

    สายตาของชยันต์แปรเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินคำสั่งของหญิงสาว พร้อมกับผายมือเชิญหล่อน

    หล่อนเดินตามหลังชยันต์มาจนถึงลานจอดรถจักรยานเมื่อตอนกลางวัน หล่อนรอจนชยันต์เลือกจักรยานเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาเลือกที่จะไม่ใช้จักรยานแม่บ้านคันเดิม

    เขาขึ้นคร่อมจักรยานและรอให้ลูกกวาดขึ้นซ้อนท้ายจักรยานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็ปั่นจักรยานออกจากที่นั่นเพื่อมุ่งตรงไปจุดชมวิวทันทีก่อนที่พระอาทิตย์จะลาลับขอบฟ้าไปก่อน

    ลูกกวาดรู้สึกถึงไออุ่นจากแผ่นหลังของชยันต์ที่กำลังปั่นจักรยานอยู่ในขณะนี้ หล่อนรู้สึกอยากที่จะใช้มือของหล่อนโอบกอดรอบเอวของชยันต์ไว้

    ท่าจะบ้าแล้วเรา ลูกกวาดคิดและก็รีบมองชมวิวไปรอบๆ

    ชยันต์ปั่นจักรยานจนมาถึงจุดชมวิว แสงทองของพระอาทิตย์ที่อยู่เบื้องหน้าหล่อนเป็นสิ่งที่สวยงามมาก หล่อนนั่งลงที่ก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งและเฝ้ามองไปเบื้องหน้าเพื่อรอพระอาทิตย์ค่อยๆลาขอบฟ้าไปทีละน้อย ๆ

    “นานไหมกว่าที่พระอาทิตย์จะตก”ลูกกวาดถามชยันต์เมื่อชยันต์มายืนอยู่ข้างๆ

    “ไม่นานหรอก แสงแบบนี้แสดงว่ากำลังจะตกแล้ว”ชยันต์ตอบ

    “นั่งลงก็ได้ ยืนไม่เมื่อยหรือไง”ลูกกวาดบอกชยันต์

    “มันไม่เหลือที่ให้ผมนั่งแล้วนี่”ชยันต์พูด

    “ฉันเขยิบให้ก็ได้ ฉันไม่ได้แล้งน้ำใจอะไรขนาดนั้นหรอก”ลูกกวาดพูดแล้วก็เขยิบให้ชยันต์นั่งข้างๆหล่อน

    ชยันต์นั่งลงข้างๆหญิงสาว ซึ่งจ้องมองพระอาทิตย์เหมือนว่าไม่เคยเห็นมันมาก่อน เขารู้สึกว่าพระอาทิตย์ในวันนี้ไม่เหมือนเช่นทุกๆวันที่เขาเคยเห็น หรือว่าเป็นแม่สาวปากจัดคนนี้กันแน่ที่ทำให้เขารู้สึกว่าพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกในวันนี้มันสวยงามกว่าทุกวัน

    “นี่คุณพระอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว”ลูกกวาดหันมาบอกชยันต์ที่นั่งข้างๆ

    ชยันต์หันมามองหน้าหญิงสาว ซึ่งดวงหน้าของหล่อนอยู่ไม่ห่างจากเขามากนัก ดวงตาของหล่อนเปล่งประกายแจ่มใสราวกับจะแข่งกับแสงของดวงดาวที่กำลังจะโผล่ขึ้นมาบนฟ้าเพื่อเข้ามาแทนที่พระอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับไป

    ลูกกวาดจ้องหน้าชยันต์ที่มีไรหนวดบางๆที่พึ่งจะได้รับการโกนมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หล่อนยังคงได้กลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำยาโกนหนวดโชยเข้ามากระทบจมูกของหล่อน ดวงตาของชยันต์ที่มองมายังหล่อนมันช่างทำให้หล่อนรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

                  ชยันต์ค่อยๆโน้มหน้าของเขาเข้าไปหาหญิงสาวโดยไม่รู้ตัว เขารู้สึกว่าแรงโน้มถ่วงของโลกมันกำลังจะโน้มถ่วงไปยังใบหน้าของหญิงสาวอย่างรุนแรง เขาเห็นหล่อนหลับตาพริ้มเหมือนกำลังจะรอคอยอะไรบางอย่าง

    ริมฝีปากของชยันต์สัมผัสกับริมฝีปากของหล่อนเบาๆ และมันกำลังจะกดทับลงไปแรงขึ้น ทันใดนั้นลูกกวาดก็ได้สติและรีบหันไปดูพระอาทิตย์ทันที แต่มันไม่ทันเสียแล้ว พระอาทิตย์ได้ลาขอบฟ้าไปแล้ว เหลือเพียงความมืดที่เข้ามาปกคลุมอย่างรวดเร็วในยามที่อากาศหนาวแบบนี้

    “โธ่ อดดูเลย”ลูกกวาดบ่นเบาๆ หล่อนคิดแต่เพียงในใจว่าเขาคนเดียวที่ทำให้หล่อนไม่ได้ดูพระอาทิตย์ตก แต่หล่อนก็ไม่กล้าพูดออกมาตามความคิดเพราะนั่นแสดงว่าหล่อนกำลังทำอะไรอยู่จนทำให้หล่อนไม่ได้ดูพระอาทิตย์ตก หล่อนรู้สึกอับอายขึ้นมาเล็กน้อยเนื่องจากว่าหล่อนปล่อยให้บรรยากาศพาหล่อนไปในทางที่ไม่ถูกไม่ควร

    “วันนี้ไม่ได้ดูแล้ว กลับกันดีกว่า”ลูกกวาดชวนชยันต์

    ชยันต์ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เพราะเขาเองก็รู้สึกอับอายเช่นกันที่ปล่อยอารมณ์ไปกับหญิงสาว ที่ปากจัด เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด ซึ่งเขาควรจะหลีกหนีให้ไกลมากกว่าที่จะมาสนิทสนมด้วย เพราะมันอาจจะทำให้เขาได้รับความเดือดร้อนอีกก็ได้

    จากคุณ : ทรายสีรุ้ง - [ 5 ต.ค. 48 13:11:44 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป