CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    .:: คำสัญญา ขอบฟ้า และความทรงจำของสองเรา II 2 ::.

    วันหวั่นไหว กับ หัวใจเกิดเหตุ

    7.15 น. เช้านี้ฉันเดินออกมาจากห้องนอน นึกแปลกใจนิดหน่อยที่ตอนเข้าห้องน้ำ ห้องน้ำไม่ยักจะเปียก คุณดาคงไปวิ่ง แล้วคงแวะไปซื้ออาหารเช้า ก่อนเข้ามาอาบน้ำ

    7.55 น. ออกมาจากห้องนอน เตรียมตัวโดนคุณดาบ่นที่ออกมาสาย พร้อมกับท้องที่ว่างพร้อมกินขนมที่คุณดาซื้อมา ...แต่ห้องก็เงียบเกินกว่าที่จะมีใครสักคน นั่งรออยู่ ...วันนี้หล่ะ จะเป็นวันที่ฉันได้บ่นคุณดาคืนบ้างที่ทำเอาเราไปทำงานช้า และ จะเป็นวันที่ฉันเป็นฝ่ายชงกาแฟคอยบ้าง คอยดู นะ คอยดู

    ฉันเดินลงไปที่ครัวด้านล่าง หวังจะเห็นครัวซองช๊อคโกเลตที่ฉันชอบ วางคู่กับ แซนวิสแฮมชีส ของคุณดาตามปกติ แต่บนโต๊ะอาหารเช้านี้ กลับว่างเปล่า.... ว่างเปล่าจริงๆ ....ฉันเพิ่งรู้ว่า วันนี้นอกจากไม่มีคนนั่งคอย ไม่มีคนชงกาแฟไว้ให้ อาหารเช้าก็ยังไม่มีอีก .... เดินกลับไปชั้นบน เคาะห้องคุณดา ครั้งที่หนึ่ง ข้างในนั้นยังเงียบ แต่ใจฉันเต้นแรง เคาะห้องคุณดาครั้งที่สอง ไม่มีเสียงตอบรับ ใจฉันเต้นแรงกว่าเก่า ครั้งที่สาม ครั้งสี่ที่ เสียงในห้องคงเงียบดุจเดิม แต่ใจของฉัน เต้นแรงจนระงับไม่อยู่ ราวกับจะแข่งกับเสียงมือที่รัวกระหน่ำลงไป ฉันเอาหูแนบประตู หวังจะได้ยินเสียงของชีวิตข้างในนั้น ... แต่แล้วก็ว่างเปล่า... ไม่มี ... พลันมือก็บิดไปที่ลูกบิดประตู และพบว่าประตูห้องไม่ได้ล๊อก แต่หลังประตูนั้น ก็ไม่ปรากฏแม้แต่เงาของคุณดา ฉันออกมา วิ่งไปที่หน้าห้อง ก้มลงมองหารองเท้ากีฬาของคุณดา ซึ่งพบว่ามันวางหลบอยู่ตรงมุมประตู คุณดาไม่ได้กำลังไปวิ่ง ก้มมองหารองเท้าทำงานของคุณดาอีกที นั่นมันทำให้ฉันรู้ว่าคุณดาออกไปข้างนอกแล้ว ... กุญแจรถก็ไม่อยู่ คุณดาไปไหน ....หรือจะประสบอุบัติเหตุ ใจมันกระวนกระวาย อยู่ไม่ได้แล้วคุณดา คุณอยู่ไหนนะ ..อยู่ไหน

    “ ก๊อก ๆ ” เสียงเคาะประตูห้อง ดังปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ หรือคุณดาจะนึกได้ ว่าลืมทิ้งฉั้นไว้อยู่ที่ห้อง แต่เสียงที่เรียกมาก็ทำให้ฉันรู้ว่าคนหลังประตูนั้นคือ พี่วัฒน์ หรือคุณดาจะประสบอุบัติเหตุ ...

    “ พี่วัฒน์ คุณดา ... ”

    “ อ้าว เสร็จรึยัง วันนี้ไปกับพี่นะ เมื่อเช้าเจ้าดา มันมาฝากให้พี่ไปส่ง ” พี่วัฒน์ พี่เป็กกี้ คริสต์ กับ คิม ยืนยิ้มเรียงแถวกันอยู่ตรงหน้าประตู

    “ แล้วคุณดา ไปไหนหล่ะค่ะ ”

    “ อ๋อ เห็นว่าเมื่อเช้า คุณหนูโทรมาน่ะ พี่ก็ไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนกัน ” คุณหนู... ใคร ...

    “ คุณหนู ? ” ความสงสัยของฉันถูกเฉลย ระหว่างทางไปบริษัท ที่ทุกๆ วันเพียงฉันกับคุณดา มันเหมือนจะใกล้จนอยากต่อระยะทางนั้นไปอีกนาน แต่เหตุใดวันนี้ เส้นทางที่ว่าใกล้นั้นกลับยาวนานนัก …

    คุณหนู เป็นผู้หญิงไทย รุ่นราวคราวเดียวกับคุณดา เรียนหนังสือมาด้วยกัน เข้าใจกัน เป็นเพื่อนสนิทกัน และเป็นคนที่คุณดา พูดคุยกันด้วยมากที่สุด ... มากกว่าฉันอีกหรือคุณดา ฉันได้ยินเสียงในใจตัดพ้อ เค้าสำคัญมากแค่ไหนฉันไม่รู้ แต่ที่รู้เค้าคงสำคัญมากกว่าฉัน ยิ่งฟังที่พี่วัฒน์ พูดถึงความสนิทสนมระหว่างสองคนนั้นแล้ว อาการเจ็บแบบแปลกๆ ที่หัวใจ ก็เพิ่มขึ้น เป็นริ้วๆ แค่รู้ว่า ... เพียงแค่เค้าโทรมาคุณดาก็พร้อมจะไป ทุกเมื่อทุกเวลา คุณดาเลือกที่จะทิ้งฉัน ไม่แม้แต่คำบอกกล่าวสักคำ ..ฉันเข้าใจ คุณคงจะรีบ และห่วงคนสำคัญของคุณมาก มากเกินกว่าที่จะเสียเวลากับคนไม่สำคัญอย่างฉัน ............ฉันมีค่ามากแค่ไหนสำหรับคุณน่ะคุณดา ตลอดเวลาคงสร้างแต่ความลำบากใจ .... คุณดารำคาญแล้วหรือ กับคนอย่างฉัน ที่ดูเหมือนจะมาเป็นภาระของเขาแต่เพียงอย่างเดียว คุณดาเบื่อที่จะรอฉันแล้วหรือ คุณดาไม่สงสาร ไม่เห็นใจเด็กขี้เหงาคนนี้แล้วหรือ เกลียดกันแล้วหรือ ...... ทำกันลงนะคุณดา คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆนาๆ ที่คิดว่าจะเกิดกับคุณดาก่อนหน้านี้ ... …คุณดาคงไม่เคยคิดอะไรกับฉันเลยด้วยซ้ำ บางทีความว้าเหว่ในต่างแดน คงเป็นตัวชักนำความรู้สึก ต่างๆ ในหัวใจให้เกิดง่ายขึ้น..... คงเป็นฉันที่ต้องเป็นฝ่ายทำใจ

    จากคุณ : OnLY (ออนลี้) - [ 6 ต.ค. 48 11:40:14 A:203.113.71.105 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป