PANTIP.COM : W3789166 เสน่ห์ร้าย...คุณชายที่รัก ตอนที่ 3-4 []

ความคิดเห็นที่ 1

หลังจากตฤณจ่ายค่ามื้อกลางวันเรียบร้อย ก็ได้ขอตัวกลับก่อน เพราะยังมีเอกสารอีกหลายฉบับที่ยังไม่ได้พิจารณา ค้างไว้อยู่

ส่วนชิฏาก็กำลังนั่งวางแผนไปเปิดหูเปิดตาที่ซะหน่อย มาเมืองไทยทั้งที่ขอไปเที่ยวห้างไทยหน่อยแล้วกัน แต่ทำไงดีล่ะเธอไม่รู้ทางด้วย

ตอนขามาหาพี่ตฤณ ก็ให้รถของทางโรงแรมมาส่ง นี่ก็ให้กลับไปแล้วด้วย อ๋อ ชวนรริณดีกว่า แล้วหญิงสาวก็หยิบมือถือเครื่องจิ๋วมาใช้งาน

" รริณจ๋า ว่างไหมจ๊ะ " ชิฏาทักทายไป แบบไม่รอให้รริณพูดสักแอะ

" ตอนนี้เรายังทำงานอยู่เลย มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ " เสียงเล็ก ๆเหมือนเจ้าของตอบกลับมา

" จะชวนไปช๊อปปิ้งหนะ แต่ยังทำงานอยู่เหรอ อีกนานไหมกว่าจะเลิก หนีออกมาก่อนได้ไหม " คนไม่มีงานทำชวนเพื่อนโดดงาน

" บ้า ถ้าเกิดหนีไปแล้ว หัวหน้าเกิดไม่ตามขึ้นมา ไม่ต้องไปวิจัยฝุ่นแทนเหรอ รออีกสักชั่วโมงได้ไหม ฉันถึงจะเลิกงาน " รริณณาขอเลื่อนไปอีกชั่วโมง

โอ๊ย แล้วอย่างนี้ไม่ต้องนั่งจนรากงอกก่อนหรือเนี่ย ชิฎาตัดสินใจ ไหน ๆเพื่อนเธอก็ไม่ว่างแล้ว ไปคนเดียวก็ได้

" เอางี้ดีกว่า ไว้เธอเลิกงาน แล้วโทรมาหาฉันอีกทีนะ ตอนนี้ขอตัดสินใจก่อนว่าจะทำอะไรในอีกชั่วโมงที่เหลือดี เธอทำงานต่อเถอะ บ๊ายบายนะ "

ว่าแต่ เธอจะไปไหนดีล่ะ ลองถามพนักงานที่ร้านอาหารดีกว่า

" น้องจ๊ะ แถว ๆนี้มีห้างสรรพสินค้าไหม " ชิฏาเรียกน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งเสิร์ฟอาหารให้โต๊ะข้าง ๆเสร็จ

" เออ อยู่อีกฟากข้างถนนค่ะ ใกล้ ๆกับตึกศิริรัตนภักดี กรุ๊ปค่ะ " เพราะมัวแต่มองหน้าหญิงสาวสวยตรงหน้า จนเกือบลืมตอบคำถาม

จะว่าเป็นดารา ก็ไม่เห็นเคยออกทีวี แต่คนอะไรสวยคมได้ขยาดนี้ ขาวก็ขาวอมชมพูด้วย แถมผมก็ยังสีดำยังกับกำมะหยี่อีก

ขนาดผู้หญิงด้วยกันเห็นยังต้องอิจฉา ยิ่งตอนที่ยิ้มขอบคุณมาให้ยิ่งสวยกว่าเดิมหลายเท่า สาวเสิร์ฟของร้านคิดในใจ

" ขอบใจนะ " โธ่ อยู่ใกล้แค่นี้เอง คิดว่าจะต้องนั่งรถไปซะอีก ไว้รอรริณเลิกงานแล้วให้มาหาที่ห้างดีกว่า

ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมือง คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นผู้มีอันจะกิน ด้วยเหตุนี้เอง ร้านต่าง ๆในนี้

จึงมีทั้งเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย และอีกมากมายที่เป็นสินค้านำเข้า ทั้ง ๆที่สินค้าบางอย่างก็ผลิตในไทย แต่ส่งไปติดยี่ห้อดัง แล้วกลับมาขายในราคาที่แพงขึ้น

ร้านแรกที่ชิฏาเลือกที่จะเข้าไปเป็นร้านขายสินค้าไทย ตุ๊กตานางรำที่อ่อนช้อย หัวโขนจากตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์ รวมถึงภาพเขียนลายไทยที่วิจิตร

เหล่านี้ เป็นของฝากอย่างดีที่จะส่งไปให้พ่อเลี้ยงของเธอ ดีที่ทางร้านมีบริการจัดส่งไปต่างประเทศให้ เธอจึงไม่ต้องลำบากแบกกลับไปเอง

ออกจากร้านหนึ่งก็เดินเข้าอีกร้านไปเรื่อย ๆ จนถึงบริษัทนำเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ คงจะทำทัวร์ใหญ่ไม่ใช่เล่น เพราะแค่บริษัทเดียวยังเกินพื้นที่

ไปทั้งชั้น ซึ่งการออกแบบของที่นี่ทำให้เกิดอารมณ์ไปเที่ยวจริง ๆ หญิงสาวไม่รอช้าเดินเข้าไปดูภายใน ก็เธอเรียนด้านนี้มาก็ต้องสนใจเป็นพิเศษอยู่แล้ว

พอก้าวเข้ามาก็มีพนักงานหน้าตาน่ารักมาต้อนรับ ตอนนี้อยู่ฝั่งเที่ยวไทย ของตกแต่งในนี้ก็เป็นของไทย ๆมีการจำลองเป็นโมเดลสถานที่ท่องเที่ยว

สำคัญในประเทศ เครื่องแบบชุดพนักงานที่นี่เป็นแบบทันสมัยประยุกต์ผ้าพื้นเมืองสี่ภาค ดูเข้ากับฉากเป็นอย่างดี

" สวัสดีค่ะ สนใจจะเที่ยวแบบไหนดีคะ ทางเรามีทุกแบบที่คุณต้องการ ทั้งแบบทัวร์สุดหรู หรือว่าแบกเป้ตั้งแคมป์ก็มีค่ะ " ข้อเสนออีกมากมายก็ตามมา

ชิฏายังไม่ได้คิดเรื่องไปเที่ยวต่างจังหวัดเลย กะว่ารองานเปิดตัวเสร็จก่อน จะบอกว่ามาดูการตกแต่งของที่นี่ ก็กลัวจะโดนไล่ออกมาก่อน

แล้วเธอจะชิ่งออกจากที่นี่ไงดี

" เออ คือแวะมาดูเฉย ๆ ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าไปที่ไหนดี ไว้คราวหน้าแล้วกันนะคะ " จบประโยคหญิงสาวก็ลุกจากเก้าอี้รับแขกไปที่ประตูกระจก

เป็นจังหวะเดียวกับที่ระบบสั่นของโทรศัพท์มือถือทำงานขึ้น คงเป็นรริณแน่ ๆ เพราะมัวแต่ก้มหยิบมือถือ ทำให้เธอไม่ทันระวังชนกับร่างสูงของใครสักคน

" ขอโทษนะคะ ฉันไม่ระวังเอง " ปากก็บอกขอโทษแต่หน้าก็ยังก้มหามือถือต่อ

" ใช่ คุณชิฏารึเปล่าครับ " เสียงทุ้ม ๆเรียกให้หญิงสาวเงยหาขึ้นมามอง

" เจอกันอีกแล้วนะคะ คุณ...อืม...คุณกวินทร์ " ชิฏานึกอยู่แป๊บ ก่อนที่จะเรียกชื่อของคนที่เคยเจอกันมาครั้งหนึ่งออกมา

" คุณชิฏาจำผมได้ด้วย " ทำเอากวินทร์เป็นปลื้มไม่น้อยที่สาวสวยอย่างเธอจำเขาได้

" แหม ฉันยังไม่แก่จนจำคนที่ฉันซุ่มซ่ามชนถึงสองครั้งไม่ได้หรอกค่ะ " หญิงสาวยิ้มพร้อมส่ายหน้าระอาใจกับความซุ่มซ่ามของเธอ

" นั่นสิครับ เจอคุณชิฏาทีไร ผมเจ็บตัวทุกที " ชายหนุ่มจับที่อกกว้างของตนทำท่าว่าเจ็บ แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาตั้งใจจะทำให้เธอหัวเราะ

" คุณกวินทร์ก็... พูดอย่างกับว่าฉันตัวใหญ่เป็นซุปเปอร์แมนไปได้ " ชิฏาขำกับท่าทางที่ร่างสูงแสร้งทำ

" จะไปเที่ยวเหรอครับ " กวินทร์เปลี่ยนเรื่องคุย เพราะเห็นว่าเธอเพิ่งเดินออกมา

" เปล่าหรอกค่ะ คือ ฉันแอบมาดูการออกแบบภายในเฉย ๆหนะค่ะ " ชิฏาลากชายหนุ่มให้ห่างจากประตูของบริษัทนำเที่ยว

ราวกับว่าเรื่องที่เธอจะเล่าเป็นความลับที่ทางบริษัทนั้นไม่ควรรู้

" ผมคิดว่าจะไปเที่ยวซะอีก ถ้าคุณชิฏาอยากได้ไกด์นำเที่ยวบอกผมนะครับ ผมจะพาไปเอง " ชายหนุ่มบอกอย่างแข็งขัน

" ไกด์เถื่อนรึเปล่าคะ เป็นทัวร์ลูกเป็ดไม่เอาน๊า ว่าแต่คุณกวินทร์เป็นไกด์ของที่นี่เหรอคะ " อ้าวงั้นเมื่อกี้เขาก็รู้สิว่า เธอเข้ามาที่ทัวร์นี่ทำไม

" เออ ไม่เชิงหรอกครับ บางทีก็เป็นไกด์เถื่อน บางทีก็เป็นเจ้าของบริษัททัวร์ แต่รับรองได้ว่าไม่พาหลงแน่ครับ " เจ้าของบริษัททัวร์รายใหญ่

บอกตำแหน่งการงานของตัวเอง เล่นเอาหญิงสาวแปลกใจไปกว่าเก่านิดหน่อย เพราะเธอเพิ่งนึกได้ว่าถ้าเขาไปแค่ไกด์ธรรมดา

เธอก็คงไม่เจอกับเขาที่งานของพี่ตฤณ ที่แท้ก็เป็นเจ้าของนี่เอง

" คือ ฉันนัดเพื่อนไว้ ขอตัวก่อนนะคะ " ชิฏารู้สึกว่ามือถือสั่นอีกแล้วเธอรู้สึกว่ารริณได้ส่งกระแสจิตมาด่าเธอที่ไม่ยอมรับสาย

" คุณชิฏา เก็บนามบัตรของผมไว้นะครับ ถ้าต้องการไกด์เถื่อนนำเที่ยวเมื่อไหร่ก็ติดต่อมาได้เสมอ "

กวินทร์ไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้พบหญิงสาวหลุดไปเป็นครั้งที่สอง ถึงไม่ได้เบอร์เธอ แต่อย่างน้อยเธออาจจะโทรมาหาเขาก็ได้

" ค่ะ บางทีฉันอาจอยากไปเที่ยวทัวร์ลูกเป็ดก็ได้ ไปก่อนนะคะ " แล้วเธอจะแยกตัวออกมา

ปล่อยให้ชายหนุ่มมองตามด้วยสายตาชื่นชมกับความร่าเริงของเธอ เธอผู้ทำให้เกิดความรู้สึกแปลก ๆในหัวใจของเขา

" สวัสดีค่ะ พี่ตฤณ " อดสงสัยไม่ได้ว่าชายหนุ่มโทรมาหาทำไม ทั้ง ๆที่เพิ่งแยกกันได้ไม่ทันข้ามวัน

" ชิฏา พรุ่งนี้แวะมาหาพี่ด้วยนะ เราจะได้เริ่มวางแผนงานชิ้นใหม่กัน อ้อ แล้วเอาแฟ้มสะสมงานที่เราเคยทำมาให้พี่ด้วย

เพราะต้องเอาไปให้ ทางทีมงานที่ต้องทำงานกับเราดูด้วย ว่าสเปกงานที่เคยทำเข้ากันกับงานชิ้นใหม่ได้ไหม "

ตฤณร่ายยาวมาเป็นชุด จนหญิงสาวเริ่มงงเข้าไปใหญ่

" เดี๋ยว ๆ พี่ตฤณ หมายความว่าให้เค้าไปทำงานวันพรุ่งนี้เลยเหรอ ทำไมมันไวจัง " ก็เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย นี่อะไรกันต้องไปทำงานแล้ว

เวลานอนยังปรับไม่ได้ด้วยซ้ำไป

" ก็ใช่หนะสิ ช่วงนี้มีงานเข้ามาเยอะ ต้องการบุคลากรด่วน ไหนว่าเราพร้อมทุกเวลาไง อวดอ้างเกินสรรพคุณเปล่า "

ตฤณรู้ว่า หญิงสาวไม่ชอบให้ใครท้าทายมาตั้งแต่เด็กแล้ว เลยต้องพูดแบบนี้ปลุกใจกันหน่อย

" ไม่ได้อ้าง เค้าบอกไปแล้วว่าเคยได้รางวัลด้านออกแบบ ไม่เชื่อเหรอ งั้นพรุ่งนี้รอดูแฟ้มงานเค้าได้เลย อย่าตะลึงก็แล้วกัน "

สงสัยวันนี้เธอคงต้องโทรกลับอังกฤษ ให้แมรี่หาแฟ้มงานแล้วส่งมาให้ทันวันพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่าจะทันไหมเวลามันต่างกันหลายชั่วโมงเหลือเกิน

คงต้องให้ส่งพัสดุแบบด่วนพิเศษแน่

" พี่ก็อยากตะลึงเหมือนกัน เพราะงานที่จะให้เราทำ เป็นโปรเจคใหญ่ ออกแบบรีสอร์ต ทำไหวไหม "

งานที่ว่านี้ ชายหนุ่มเพิ่งตกลงเซ็นสัญญาไปเมื่อเช้านี้เอง

" สบายอยู่แล้ว ว่าแต่ของใครเหรอคะ " ชิฏาก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะถามไปทำไม ต่อให้พี่ตฤณบอกมาเธอก็ไม่รู้จักอยู่ดี

" คุณพิชญ์ภัค คนที่เราเจอเมื่อเช้าที่ห้องทำงานพี่ไง " ตฤณเอ่ยชื่อของเจ้าของโครงการนี้ขึ้นมา

AAAAAAAAAAAA

จากคุณ : ลิปมัน - [ วันเกิด PANTIP.COM 00:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ตอนนี้ชิฏาก็มานั่งอยู่ในห้องท่านประธานของบริษัทใหม่ในเครือศิริรัตนภักดี กรุ๊ป

" นี่แฟ้มสะสมงานที่เค้าเคยทำตอนเรียนอยู่ " ชิฏายื่นแฟ้มภาพขนาดใหญ่ หลายเล่มให้แก่ว่าที่เจ้านายคนใหม่ได้ดู แฟ้มนี้เธอเพิ่งได้มาสด ๆร้อน ๆ

เมื่อตอนเช้ามืด นี่ถ้าไม่กำชับให้ส่งด่วน คงอีกหลายวันกว่าจะส่งมาถึง

" อืม ๆ ใช้ได้ " ตฤณเงียบอยู่นาน ก่อนที่จะเอ่ยชมสั้น ๆ ที่จริงงานที่ชิฏาให้ดูเรียกว่ายอดเยี่ยมเลยก็ว่าได้ แต่เขาอยากจะแกล้งเธอสักหน่อย

" อะไรกัน ที่พี่ตฤณถืออยู่นั่นเรียกว่าเพอร์เฟคด้วยซ้ำ มาบอกว่าใช้ได้เฉย ๆได้ไง " แล้วหญิงสาวก็ถูกแกล้งสำเร็จ

" พี่ล้อเล่น สวยจ้า แต่พี่คงต้องให้ทางหัวหน้าทีมที่ทำงานกับเราดูก่อน ว่าสเปกงานตรงกันไหม " ทีมที่ชายหนุ่มว่าเป็นทีมที่ดูแลโปรเจคใหม่

ซึ่งจะเน้นงานด้านการออกแบบและสร้างรีสอร์ทเป็นพิเศษ

" แล้วแต่พี่ตฤณค่ะ เค้ายังไงก็ได้อยู่แล้ว " ชิฏายักไหล่สบาย ๆ

" ไหน ๆเราก็ยังไม่มีงานทำอยู่แล้ว ช่วยชงกาแฟให้พี่แก้วหนึ่งหน่อยสิ ออกบ้านมาแต่เช้าพี่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย

อ้อ แวะบอกคุณนพให้ด้วยว่าตอนบ่ายนัดพบทีมที่ทำโปรเจคหมายเลข 1 " คุณนพที่พูดถึงคือเลขานุการของชายหนุ่ม

" ได้อยู่แล้วค่ะ เจ้านาย " หญิงสาวถอนสายบัวประกอบ ก่อนออกจากห้องไปทำตามคำบอก ปล่อยให้ตฤณนั่งขำเบา ๆ ส่ายหัวกับท่าของหญิงสาว

หลังจากจบการประชุมตอนบ่ายผ่านไปเป็นที่เรียบร้อย ชิฏาก็ได้เข้าทำงานกับบริษัทแห่งนี้ ในฐานะสถาปนิกคนใหม่ของทีม

จากการที่ทุกคนได้เห็นงานที่เธอเคยทำ ก็เต็มใจและพอใจในความสามารถของหญิงสาว เพราะตอนแรกที่ได้ยินว่าจะมีสมาชิกใหม่ของทีม

พวกเขาคิดว่าจะเป็นพวกเด็กเส้น เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ แต่ชิฏาก็แสดงให้ได้เห็นแล้วว่าเธอไม่ใช่อย่างที่ใครคิด

" เราจะไปเลี้ยงฉลองในโอกาสได้งานใหม่ที่ไหนเหรอ " ประธานบริษัทหนุ่มกระเซ้าหญิงสาวเล่น

" พี่ตฤณต่างหากที่ต้องเป็นคนเลี้ยง ในโอกาสที่ได้พนักงานที่เก่ง ๆอย่างเค้ามาทำงานให้ " ชิฏากอดอกแล้วเชิดหน้าเล็กน้อย ยักคิ้วให้ชายหนุ่ม

" ก็ได้ ๆ เป็นบุญของทางบริษัทพี่มากที่ได้ร่วมงานกับเราใช่ไหม วันนี้พี่เลี้ยงเองก็ได้ แต่ไปเลี้ยงที่เรือนมณีรัตนานะ "

" ขี้โกง ไม่ลงทุนเลย เล่นกลับไปกินข้าวบ้านแบบนี้ แต่ก็ได้ " แล้วหญิงสาวก็คล้องแขนชายหนุ่มขึ้นรถไป

รถคันงามแล่นเข้ามาจอดยังหน้าเรือนมณีรัตนา ซึ่งเป็นชื่อเรียกของบ้านทรงไทยหลังใหญ่สองหลังที่มีสะพานเชื่อมต่อกัน ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ

ชื่อเรือนทั้งสองตั้งตามชื่อของผู้เป็นเจ้าของคือหม่อมมณี และหม่อมรัตนา ผู้เป็นภรรยาทั้งสองของท่านเจ้าคุณกรมเดชาราช

ทั้งสองข้างถัดจากเรือนมณีรัตนาไปหลายเมตรเป็นบ้านหลังใหญ่สไตล์ยุโรปสองหลังขนาบอยู่

โดยทางซ้ายเป็นบ้านของคุณตระการ ลูกชายคนโตของตระกูลศิริรัตนภักดี ส่วนทางขวาเป็นของคุณอัญมณี ลูกสาวคนเล็กของตระกูลนี้

" พี่ตฤณ เค้าแวะไปบ้านพี่ตฤณก่อนได้ไหม ยังไม่อยากไปเรือนใหญ่เลย " ชิฏาเริ่มต่อรองกับชายหนุ่ม

" ไม่ได้ ไปไหว้คุณย่าก่อน แล้วค่อยไปที่บ้านพี่ทีหลัง " ตฤณเสียงเข้มขึ้น เมื่อชิฏาเริ่มโยเยไม่ยอมไปที่เรือนใหญ่

" ก็ได้ ๆโธ่แค่นี้ไม่เห็นต้องทำเสียงดุใส่เค้าเลย อ้าวพาไปสิคะ จำไม่ได้แล้วว่าไปทางไหน " หญิงสาวเริ่มกระเง้ากระงอน

แล้วชายหนุ่มก็พาหญิงสาวขึ้นไปยังเรือนมณีรัตนา และเมื่อก้าวขึ้นเรือนมารอ ก็พบว่าเจ้าของเรือนหลังนี้กำลังเอนหลังยามบ่ายกันอยู่

จึงต้องรอท่านลุกเสียก่อน บ่าวของเรือนมณีรัตนาบอกว่า อีกสักพักหม่อมถึงจะลุก ตฤณยืนยันว่าจะอยู่รอคุณย่าใหญ่

" พี่ตฤณ ถ้าสมมุติคุณย่าใหญ่เห็นหน้าชิฏา แล้วเกิดท่านไล่ตะเพิดออกไปจะทำอย่างไง " หญิงสาวทำหน้าสยองกับตัวเอง

" ใครจะตะเพิดใครงั้นรึ อ้าวพ่อตฤณ นั่นมากับใครหนะ " เสียงที่บ่งบอกความมีอำนาจดังขึ้นด้านหลังของหญิงสาว

ก่อนที่จะผ่านหน้าเธอเพื่อที่จะไปนั่งที่ตั่ง ตรงบริเวณชานรับแขก

" สวัสดีครับ นี่ชิฏา คุณย่าใหญ่จำได้ไหมครับ " ตฤณก้มลงไปกราบที่ตักของหญิงผู้สูงวัย ขณะเดียวกันผู้สูงวัยกว่าจ้องหน้าหญิงสาวผู้มาเยือน

" ลูกของตระนันทน์ กับแม่แก้วกานดางั้นรึ หายหน้าไปเสียนาน คิดว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่เสียแล้ว " คำพูดที่ตีนัยความได้อย่างชัดเจน

ถึงกับทำให้ชิฏานั่งสะอึก ตีหน้าไม่ถูก ยิ่งน้ำเสียงที่เรียกชื่อของพ่อกับแม่ของเธอบ่งบอกถึงความเหยียดหยาม ทั้ง ๆที่พ่อของเธอก็ถือว่าเป็นศิริรัตนภักดีคนหนึ่ง

แม้ว่าคุณย่าใหญ่จะไม่ได้เป็นคนอุ้มท้องมาก็ตามก็เถอะ

ในอดีตเจ้าคุณกรมเดชาราช ผู้เป็นประมุขของอาณาจักรศิริรัตนภักดีแห่งนี้ ได้มีภริยาสองคน คือ หม่อมมณี และหม่อมรัตนา

ซึ่งทั้งสองเป็นพี่น้องคลานตามกันมา ต่อมาเมื่อเข้าสู่วัยแรกรุ่น ทาผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายได้มีการหมั้นหมายให้ได้เกี่ยวดองกัน

โดยได้หมั้นหม่อมมณี ให้แก่ท่านเจ้าคุณ แต่ท่านกลับไปหลงรักคนน้อง คือ หม่อมรัตนา ครั้นจะขอถอนหมั้นกับหม่อมมณี ฝ่ายหญิงก็ไม่ยอม เพราะ

ก็ได้หลงรักท่านเจ้าคุณเหมือนกัน เมื่อความรักของทั้งสามไม่มีทางตัดสินกันได้ หม่อมมณีจึงเป็นฝ่ายเสนอขึ้นมาว่าจะยอมให้ท่านเจ้าคุณแต่งกับน้องสาว

ของเธอก็ได้ ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า ต้องให้เธอเป็นหลวง ส่วนหม่อมรัตนาเป็นรอง ท่านเจ้าคุณไม่เห็นชอบที่คนที่ท่ารักต้องเป็นรอง หากหม่อมรัตนายอมรับ

ข้อเสนอนี้ เพื่อเธอก็รักทั้งท่านเจ้าคุณ และพี่สาวของเธอมาก เมื่อแต่งงาน ท่านเจ้าคุณก็แสดงออกว่ารักหม่อมรัตนามากกว่า สร้างความเจ็บแค้นให้แก่หม่อมมณี

เป็นอย่างมาก แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างหม่อมมณีผู้เป็นพี่ ได้ตั้งครรภ์ก่อน แต่หลังจากนั้นไม่กี่เดือนหม่อนรัตนาก็ได้ตั้งครรภ์เช่นกัน เมื่อถึงกำหนดคลอด

ผู้เป็นพี่ได้ลูกชายสมใจ ลูกชายซึ่งจะเป็นทายาทคนโตของตระกูล สร้างความปลาบปลื้มแก่ท่านเจ้าคุณ อีกไม่กี่เดือนผู้เป็นน้องก็ได้คลอดบุตรชายเช่นเดียวกัน

ทำให้ท่านเจ้าคุณหันไปเห่อลูกชายคนรองทันที ทำให้ตะกอนความแค้นในใจที่นอนอยู่ก้นบึ้งของหัวใจของหม่อมมณีที่กวนให้ขุ่นอีกครั้ง

และต่อมาไม่นานท่านเจ้าคุณกับหม่อมรัตนาจะประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ซึ่งตอนนั้นหม่อมมณีก็ได้อุ้มท้องลูกสาวคนเล็กอยู่ หลังจากนั้นความดูแลของ

ทายาททั้งสามแห่งศิริรัตนภักดี ก็ตกมาอยู่ในมีของหม่อมมณี ความแค้นที่มีมานานต่อน้องสาวก็ตกมาอยู่ที่ ตระนันทน์ ผู้เป็นลูกชายของหม่อมรัตนา

เมื่อตระนันทน์ ไปแต่งงานกับผู้หญิงธรรมดาไม่มีเชื้อไม่มีเจ้าอย่างแก้วกานดา ซึ่งเป็นเรื่องที่หม่อมมณีรับไม่ได้มากที่สุด จะได้ไล่ทั้งสองออกจากศิริรัตนภักดี

และนั่นเป็นเหตุผลที่ชิฏาไม่อยากมาที่เรือนมณีรัตนา ที่ ๆเป็นที่อยู่ของคนที่ไล่พ่อแม่ของเธอออกมา ทำให้พ่อแม่ของเธอตัดสินใจไปใช้ชีวิตที่ต่างแดน

โดยตระนันทน์ได้เปิดร้านอาหารไทย ซึ่งเป็นร้านแรก ๆในยุคนั้น ส่วนคุณแก้วกานดาก็เป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลประจำเมือง แต่ก็มีอยู่ช่วงหนึ่งที่

ทางบ้านประสบปัญหาทางการเงินอย่างรุนแรง จึงได้ส่งลูกสาวคนเดียว คือ ชิฏา กลับมาอยู่กับ ตระการ ผู้เป็นพ่อของตฤณดูแล จึงทำให้ชิฏาสนิทกับ

ตฤณเป็นพิเศษ ตฤณจึงรักเธอเหมือนน้องสาวแท้ ๆของเขา ส่วนชิฏามองชายหนุ่มเป็นเหมือนฮีโร่ในใจที่จะคอยปกป้องและดูแลเธอ จนบางครั้ง

เธอคิดว่า ถ้าตฤณไม่ใช่พี่ชายของเธอ เธอคงรักเขาเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้ชายอีกคนได้

" คุณย่าใหญ่ครับ คือชิฏาเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ เลยแวะมากราบคุณย่าหนะครับ " ตฤณเข้ามาไกล่เกลี่ยเหตุการณ์ตึงเครียด

" สวัสดีค่ะ คุณย่าใหญ่ " ชิฏาก้มลงกราบลงที่เท้าของคุณย่าใหญ่

" อืม หวัดดี ถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันจะไปเอนหลังต่อ " หม่อมมณีรับไหว้อย่างเสียมิได้ ก่อนที่จะเดินกลับข้างไปยังส่วนในของตัวบ้าน

ทิ้งให้ชายหญิงทั้งสองได้แต่นั่งอึ้งอยู่กับที่

" คุณย่าใหญ่ไม่มีอะไรหรอก ท่านแค่ทิฐิมากเท่านั้นเอง ชิฏาอย่าโกรธคุณย่าใหญ่นะ " ตฤณรีบบอกหญิงสาว เพระากลัวว่าเธอจะคิดมาก

" ไม่หรอกค่ะ ชิฏาไม่เป็นอะไร " เพราะเธอเข้าใจว่าคุณย่าใหญ่ก็ไม่ชอบเธอเหมือนกับที่ไม่ชอบพ่อและแม่ของเธอมาแต่ไหนแต่ไร

หากคุณย่าใหญ่ก็น่าที่จะเลิกรังเกียจครอบครัวของเธอได้แล้ว ก็ในเมื่อพ่อของเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว อีกทั้งแม่ของเธอก็ไม่ได้เข้ามายุ่งย่ามกวนใจด้วยซ้ำ

" พี่ว่าเราไปที่บ้านพี่ดีกว่า นี่ถ้าพ่อกับแม่พี่เห็นเรากลับมาต้องดีใจแน่ " แล้วตฤณก็พาชิฏาเดินมายังบ้านของเขา และที่นั่นเองที่ทำให้เธอได้พบกับ

คนที่เป็นตัวต้นเหตุให้เธอกลับมาที่เมืองไทย... คุณอัญมณี ผู้มีศักดิ์เป็นอาของเธอ

" สวัสดีครับคุณอา " ตฤณไหว้ผู้อาวุโสกว่า หากชิฏายังยืนนิ่ง มองหน้าคุณหญิงอย่างท้าทาย

" สวัสดีจ้า แหมท่านประธานพาใครมาด้วยนี่ สวยดีนะ แต่ดูไม่มีชาติตระกูล " ประโยคหลังดังตามมา หลังจากที่สายตาอันเย่อหยิ่งกราดทั้งแต่หัวจรดเท้าของชิฏา

" ขอบคุณนะคะที่ชมว่าดิฉันสวย ส่วนเรื่องชาติตระกูลนี่ ถ้าดิฉันไม่มี คุณก็คงไม่มีเหมือนกันค่ะ เพราะเผอิญเราเป็นคนตระกูลเดียวกันซะด้วย "

คำยอกย้อนของหญิงสาวถึงกับทำให้ผู้อาวุโสแทบจะระเบิดโทสะออกมา ถ้าไม่เห็นว่ามีบ่าวอยู่หลายคนในบริเวณนั้น

" คงคิดว่าจะได้เป็นคุณผู้หญิงของนายตฤณล่ะสิ ฝันไปเถอะที่จะได้ใช้นามสกุลศิริรัตนภักดี " คุณอัญมณีกล่าวคำอาฆาตไว้

" ตฤณกับมาแล้วเหรอลูก แล้วนี่พาใครมา " คุณนาตยา เพิ่งออกจากห้องครัว กล่าวทักทายลูกชายคนเดียว

" คุณแม่ครับ ลองทายดูสิครับ หน้าคุ้น ๆไหม " แล้วคุณนาตยาก็ก้าวเข้ามาดูหน้าหญิงสาวที่ยิ้มหวานอย่างใกล้ ๆ ก่อนที่จะร้องดังออกมา

" ชิฏาใช่ไหมลูก โตเป็นสาวแล้วป้าเกือบจำไม่ได้เลย สวยขึ้นเป็นกองด้วย มาให้ป้าหอมแก้มเร็ว " ชิฏาก็ทำตามคำบอกของคุณป้าของเธอ ยื่นแก้มให้หอม

แล้วก็หอมแก้มคุณนาตยาคืนอีกสองฟอด

" คุณป้าคะ ชิฏาคิดถึงคุณป้าที่สุดเลย คิดถึงฝีมือทำอาหารอร่อย ๆของคุณป้าด้วยค่ะ " หญิงสาวกอดผู้เป็นป้าของเธอ พร้อมประจบอย่างน่าเอ็นดู

" มา ๆ คงยังไม่ได้ทานข้าวมาใช่ไหม มิน่าเมื่อเช้าบอกว่าให้ทำกับข้าวอร่อย ๆไว้ บอกว่าจะพาคนพิเศษมาทานข้าวที่บ้าน ที่แท้ก็หลานรักของป้านี่เอง "

ตอนนี้ทั้งคุณนาตยา และตฤณก็ให้ความสนใจแก่ชิฏา จนทำให้คุณหญิงอัญมณีไม่พอใจที่ไม่มีใครรู้ถึงการมีตัวตนของหล่อน

" คุณพี่คะ งั้นคุณน้องขอตัวก่อนนะคะ " แล้วคุณอัญมณีก็ก้าวออกบ้านไปอย่างเคือง ๆกับปฏิกิริยาของคนในบ้านนี้ที่มีต่อหญิงสาวที่ชื่อชิฏา

ชื่อที่เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

อาหารเย็นมื้อนั้นก็เหมือนย้อนอดีตตอนที่ชิฏามาอยู่ที่บ้านนี้ ทั้งคุณตระการที่กลับจากไปดูงานที่ต่างประเทศมา คุณนาตยา หรือตฤณเองก็ดีใจที่หญิงสาว

รับปากว่าจะมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ตลอดเวลาที่จะพักอยู่ในไทย ประมุขทั้งสองของบ้านนี้รัก และเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ เพราะว่าคุณนาตยาอยากมีลูกสาว แต่เพราะ

สุขภาพที่ไม่เอื้ออำนวยจึงทำให้มีลูกได้แค่คนเดียว

+++++++++++++++++

จากคุณ : ลิปมัน - [ วันเกิด PANTIP.COM 00:45:31 ]