ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อค่ะ) ... เวลาผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ ฉันก็ร้องขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นผมขาวมันขึ้นมาอีก ฉันเรียกแพทให้มาถอนให้ ซึ่งเขาก็ทำให้แต่โดยดี แต่ก็ยังไม่วายบ่น “เวร อยู่ออฟฟิศนะ วันนี้ฉันเห็นน้องนินนั่งถอนผมขาวให้วัตรน่ะ เหมือนไปที่ไหนก็ไม่พ้นคนผมขาว” เขาพูดถึงคู่รักคู่หนึ่งในที่ทำงานของเขา วัตรเป็นบก.ที่อายุเท่าๆ กับฉัน และน้องนินคือนางแบบวัยรุ่นที่เป็นแฟนของบก. ซึ่งฉันก็เคยเห็นภาพที่น้องนินนั่งถอนผมขาวให้วัตรเหมือนกัน เวลาที่ฉันแวะไปหาแพทที่ทำงาน “โห เธอ ถอนผมดำยังยากกว่านะฉันว่า” เสียงอุทานของแพท ทำเอาฉันตกใจ “เฮ้ย .จริงเหรอ ” เขาหัวเราะถูกใจ ที่ได้ทำให้ฉันใจหาย แพทชอบพูดตลกในยามที่ฉันซีเรียสประจำ เป็นนิสัยที่น่าเบื่อมากๆ บางทีฉันโมโหก็ด่าเอาแรงๆ เหมือนกัน ฉันฟาดฝ่ามือไปที่แขนแพทเต็มแรง เขายังหัวเราะขำ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ฉันว่าเธอคิดเกี่ยวกับมันมากไป เลยขึ้นใหญ่เลย แต่ไม่เป็นไรนะ ถึงเธอจะผมขาวยังไง ฉันก็ยังรักเธอเหมือนเดิม” แพทพูดพร้อมยิ้มกวนๆ ทำให้ฉันหมดความอดทน “น่าเบื่อ พูดมาก! “ “เธอนั่นแหละน่าเบื่อ เรื่องแค่นี้ทำซีเรียส ก็ไปทำสีผมก็หมดเรื่อง” แพทว่า ทำให้ฉันเริ่มคิดว่าก็เข้าที จากนั้นแพทก็ไม่ได้มานั่งถอนผมขาวไป และพูดหยอกล้อให้แสลงใจฉันอีกต่อไป เมื่อฉันตัดสินใจทำสีผม “ฉันจะเปลี่ยนทรงผมด้วยดีมั้ย” ฉันเปรย “ก็ทำสิ .จะทำทรงไหนล่ะ แต่ไม่ชอบให้ซอยผมสั้นนะ มันคงตลกเวลาเดินด้วยกัน เธอผมสั้น ฉันดันผมยาว” “แล้วจะทำทรงไหนดีล่ะ” ฉันพึมพำ เพราะไม่ค่อยชอบทรงผมที่เป็นแฟชั่นมากไป ชอบทรงผมเรียบๆ “คืนนี้เธอก็ไปนิมิตเอาแล้วกันนะ” ฉันมองหน้าแพทอย่างขัดใจ เพราะเขาทำนิสัยเย้าแหย่ในยามที่ฉันอารมณ์ซีเรียสไม่เลิก แต่เรื่องนิมิตนี่ จะว่าไป แพทเคยทำ ครั้งหนึ่งบก.เขาให้จัดแฟชั่น ซึ่งเป็นแบบค่อนข้างยาก และแพทก็พยายามทำแต่เขาก็ทำไม่ได้ นั่งคิดจนเผลอหลับไปในที่ทำงาน พอตื่นขึ้นมาแพทก็ออกแบบตามที่บก.ต้องการได้ เพื่อนๆ และบกก็ถามว่า ทำไมทำได้ แพทก็ตอบไปว่า “ที่หลับไปตะกี้น่ะ เกิดนิมิตน่ะ .” ตอนนั้นคิดว่าแพทกวนโอ๊ย แน่ๆ แต่คืนนั้น มันทำให้ฉันตระหนักถึงความจริง ว่าคนเราหากหมกหมุ่นกับเรื่องหนึ่งมากไป ก็เก็บเอาไปคิดฝันได้จริงๆ คืนนั้นฉันฝันเห็นตัวเองในแบบผมทรงใหม่ คือผมดัดและผมมีสีน้ำตาลจาง พอตื่นขึ้นมาฉันก็บอกแพทว่า “รู้แล้วว่าทำผมทรงอะไร” “เกิดนิมิตเหรอ” แพทถาม พร้อมยิ้มขำ “คงงั้นแหละ .” (มีต่อ-) แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 48 19:21:28 จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 8 ต.ค. 48 00:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อค่ะ) ฉันเป็นคนที่มีผมค่อนข้างเยอะ เมื่อดัดลอนใหญ่ก็ดูยิ่งผมดก สีผมที่ทำมาก็ดูถูกใจ เพราะสีนออกน้ำตาลนั้นก็ไม่ต่างจากสีผมจริงๆ ของฉัน เพราะเป็นคนไม่ได้มีสีผมดำสนิท ใครๆ ก็ชมว่าฉันดูแปลกตากับผมทรงใหม่ ฉันกับแพทก็พอใจ วันหนึ่งขณะที่ฉันเดินเข้าไปในร้านแม็คโดนัลด์ ในห้างโลตัสแถวบ้าน ฉันรู้สึกว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวดี และสวยน่ารัก เธอมีผมหยักยาวเคลียไหล่ เธอจ้องมองฉัน จนฉันรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่เคยรู้จักเธอ ขณะที่ฉันเดินไปหน้าเคาน์เตอร์สั่งอาหาร เธอก็ยังมอง จนฉันเริ่มวิตกว่าตัวเองจะมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า หรือฉันจะลืมซิปกางเกงยีนส์ เอามือแปะดูก็เรียบร้อยดี ฉันเริ่มทำสีหน้าอึดอัดตาเริ่มขวาง มองไปยังเธอคนนั้นตอบประมาณ มีไรวะ . เธอคนนั้นก็เดินมาหา . “พี่ ผมพี่สวยจังเลย พี่ดัดที่ไหนเหรอ ดูสิผมหนูเพิ่งไปดัดมาน่าเกลียดมากเลย” ฉันค่อยยิ้มออกมาได้ และคุยกับเธอไปครู่หนึ่ง บอกชื่อร้านที่ไปทำให้เธอรู้ และย้ำว่าต้องดัดลอนใหญ่ เพราะฉันว่าลอนเล็กมันจะหยิกคล้ายบะหมี่ พอฉันกกลับบ้านก็เล่าให้แพทฟัง “เขาแกล้งพูดหรือเปล่าเธอ” เขาพูดพร้อมยิ้มกวนโอ๊ยตามเดิม “จะมาแกล้งพูดทำไมเล่า ไม่มีเหตุผลเพราะฉันไม่ได้รู้จักเขาเลยนี่นา” “ล้อเล่น เธอไว้ผมทรงไหนก็สวยอยู่แล้วนี่” จากที่พูดจากวนๆ ก็เริ่มหวานเลี่ยนตามมา แต่วันนี้ฉันอารมณ์ดีเลยไม่โต้ตอบ นอกจากยิ้มเฉยๆ +++++++++ วันเวลาผ่านไปราวเดือนกว่า ผมของฉันก็ยังหยักสวยถูกใจเหมือนเดิม แต่ผมฉันยาวขึ้น ทำให้เห็นผมขาวที่แซมขึ้นมา ฉันจึงไปทำสีผมอีกครั้งในสีเดิม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันนี่สิ .มันไม่ธรรมดา ขณะที่ฉันนอนเล่นอยู่ข้างๆ ลูกชายคนเล็ก เอื้อมมือไปหยิบขวดนมจากอีกด้านมายื่นให้เขา ฉันก็ต้องร้องกรี๊ดออกมาราวกับผีเข้า ถ้าอยู่ต่างจังหวัดสงสัยญาติๆ คงพาหมอผีมารักษาฉันแน่ๆ เพราะอยู่ๆ ห้องก็หมุนติ้วไปหมด ความรู้สึกคือ เหมือนมีคนจำฉันห้อยหัวแล้วหมุนเร็วจี๋แบบหนังการ์ตูนยังไงยังงั้นเลย ตาฉันลาย โฟกัสภาพไม่ได้เลย มันน่ากลัวมาก มันเกิดขึ้นราว 1 นาที แพทซึ่งกำลังอยู่ในห้องน้ำ รีบออกมาหากอดฉันไว้แน่น สภาพของฉันอยู่ในท่านอนคู้ตัวก้มหน้ากับผนังห้องไว้   เหมือนกลัวว่าตัวเองจะลอยไปไหนไกลๆ เป็นความรู้สึกที่น่าสยองมาก .เคยเห็นภาพหมุนติ้วแต่ในหนังการ์ตูนเท่านั้น ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง จากนั้นฉันก็ยังเวียนหัว อยากอาเจียน พื้นห้องยังโคลงเคลง แต่ไม่หมุนน่ากลัวแบบเดิม ฉันไปหาหมอ หมอบอกว่าน่าจะเป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากัน เกิดจากความเครียด ก็ได้ยามาทาน และฉันก็ไม่ได้กังวลอะไรอีก และคิดว่าเป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากันจริงๆ แต่พอฉันนึกไปถึงครั้งแรกที่ทำสีผม ฉันก็จำได้ว่าวันนั้นก็มีอาการเวียนหัวเหมือนกัน แต่ไม่หมุนติ้วเหมือนครั้งนี้ .ตอนนั้นไม่คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าคนเราก็เวียนหัวได้นี่นา หมอก็บอกเป็นไปได้ว่า อาจแพ้น้ำยาทำสีผม ความกลัวอาการหมุนเป็นหนังการ์ตูน ทำให้ฉันเลิกทำสีผม รวมทั้งไม่สนใจจะทำทรงผมใดๆ อีก คงปล่อยให้ยาวธรรมดา และผมขาวก็ไม่มากเกินไปที่จะให้แพทช่วยถอนให้ แม้ว่าเขาจะทำไปและบ่นไปด้วยก็ไม่เป็น ปัญหาสำหรับฉัน และฉันก็ไม่หงุดหงิดอะไรเลยเวลาที่แพท พูดจาเย้าแหย่กวนประสาท เพราะแหงสิ ฉันต้องพึ่งพาเขานี่นา อีกอย่างแพทก็มีนิสัยชอบเย้าแหย่ให้อารมณ์เสียแบบนี้มาตั้งนาน ขนาดลูกแพทยังชอบแกล้งเลย แต่แทมไม่ค่อยถือสาแพทนักท่าจะชอบเสียอีก อารมณ์ดีหัวเราะสนุก โดยเฉพาะเวลาที่แพทแกล้งดึงกางเกงขาสั้น ที่แทมชอบใส่อยู่บ้านหลุดจากก้น แต่บูบู้จะร้องงอแงยืดยาวชวนรำคาญเวลาที่แพทแกล้ง โดยเฉพาะที่แพทแกล้งกอดบูบู้แรงๆ แล้วระดมหอมแก้มเขา ไรหนวดของแพททำให้ระคายผิว และบูบู้กลัวหายใจไม่ออกเลยร้องใหญ่เลย พลอยทำให้ฉันรำคาญไปด้วย แต่ตอนที่แทมยังเด็กเล็กๆ แกล้งแบบนี้แทมก็ร้องไห้เหมือนกัน แต่มีครั้งหนึ่งที่ฉันสะใจมาก เพราะบูบู้เคยแกล้งดึงกางเกงบ็อกเซอร์แพท เหมือนอย่างที่แพทชอบแกล้งเขากับแทมบ่อยๆ ปรากฏว่าแพทตกใจมาก และแทพก็เขินมั้ง เพราะไม่คิดจะให้ลูกเห็นก้นตัวเอง เขาก็เอ็ดลูกด้วยเสียงนุ่มๆ ว่า “บู้ ไม่แกล้งพ่ออย่างงี้นะครับ” บูบู้ก็ทำหน้าเสีย คงงงด้วยว่าทำไมพ่อดึงกางเกงเขาได้ แต่ทำไมเขาดึงกางเกงพ่อไม่ได้ ฉันก็เลยหัวเราะสะใจ และสมน้ำหน้าแพท ที่อธิบายให้ลูกเข้าใจไม่ได้ ตั้งแต่นั้นแพทก็ไม่เคยแกล้งดึงกางเกงลูกอีกเลย แต่ก็ยังมีวิธีแกล้งเย้าแหย่วิธีใหม่เรื่อยๆ ตามประสากับคนที่มีความสุขกับการได้แกล้งลูกเมีย (มีต่อค่ะ-) แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 48 21:16:01 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 48 00:14:15 จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 8 ต.ค. 48 00:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (ต่อค่ะ) ฉันรู้สึกสบายใจกับผมขาวที่ฉันสามารถจัดการมันได้ กระทั่งผ่านมาสามปี ผมขาวเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มากเกินกว่าที่แพทจะมามีเวลามานั่งถอนให้ ฉันก็เลยเริ่มมองหาครีมย้อมผมยี่ห้อใหม่ และตัดสินใจเลือกยี่ห้อที่ใช้ย้อมเพียงแค่ 5 นาที เพราะตอนที่ฉันเวียนหัวนั้น ที่ร้านเขาใช้ยี่ห้อที่ต้องหมักไว้เกือบชั่วโมง มันอาจนานเกินไป ทำให้น้ำยาแทรกเข้าไปในหนังศีรษะทำให้เกิดอาการเวียนหัวได้ นั่นเป็นความคิดของฉัน ฉันตัดสินใจเลือกสีน้ำตาลเข้ม ใกล้เคียงกับสีผมแท้จริงของตัวเอง และลงมือย้อมผมด้วยตัวเอง การเลือกยี่ห้อใหม่ ที่เพียงทิ้งไว้แค่ 5 นาที ก็ไม่มีอาการผิดปกติเกิดขึ้นกับตัวเอง นั่นทำให้ฉันโล่งใจเป็นที่สุด และคิดว่าปัญหาเกี่ยวกับผมของฉันคงจบลงไปได้ ฉันลงมือย้อมสีผมให้ตัวเองในอีกสามครั้งต่อมา และทุกครั้งที่ฉันทำสีผมเสร็จ ก็จะล้างหน้าอาบน้ำทันที กระทั่งมีวันหนึ่ง ฉันเริ่มขี้เกียจที่จะทำเอง .จึงไปให้ร้านเสริมสวยทำให้ ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ฉันก็ไม่มีอาการผิดปกติ จนครั้งต่อมา เพราะอะไรก็ไม่แน่ใจ หรือเพราะว่าวันนั้นเขาทิ้งไว้นานไป บวกกับมันเลอะมาที่หน้าผาก และฉันก็ไม่ได้ล้างหน้าทันที เหมือนเมื่อตอนทำเอง ฉันรู้สึกคันที่หน้าผาก ขณะที่นั่งทำงานก็เกาไปด้วยก็ไม่คิดมากนะตอนนั้น คิดว่าเป็นผดผื่นเพราะอากาศร้อนธรรมดา และฉันก็ชอบแพ้โน่นนี่ประจำ ตั้งแต่กาแฟ ผงชูรส ยาสีฟันบางยี่ห้อ เคยเป็นผื่นทั้งตัวโดยไม่รู้สาเหตุก็เคย จึงไม่เอะใจ แต่แปลกมากที่หลังจากเกาไป หน้ากลับเป็นรอยด่างดำ มีอยู่ไม่มากนัก ฉันก็เลยตัดสินใจไปตัดผมม้าปิดไว้ ตอนนั้นยังไม่รู้ชัดว่าเป็นเพราะอะไร ก็เลยไปให้ร้านทำสีผมอีกครั้ง กับครีมยี่ห้อเดิมที่ฉันเป็นคนซื้อไปเอง ปรากฏว่าคันเต็มทั่วหน้าผากลามมาถึงหัวคิ้ว ที่หลังหู ข้างขมับทั้งสอง และที่ปลายคาง ลำคอข้าง มันคันแปลกๆ คล้ายมดกัด ก็เกา จากนั้นก็เป็นสีดำขึ้นมาทันตาเห็น . อยากจะร้องไห้เพราะมันน่าเกลียดมาก ไปหาหมอได้ยาแก้แพ้มากิน ก็หายคัน แต่ผิวมันยังเป็นสีดำ ก็ไปหาหมอด้านเวชกรรม หมอบอกว่าเมื่อมันแพ้มันไปทำลายเม็ดเลือด (ไม่แน่ใจว่าจำถูกหรือเปล่า) ผิวมันถูกทำลายคล้ายกับคนที่เป็นฝ้า หมอบอกว่ามันจะไม่หายหรอก แต่ทายาของเขานานๆ ไปอาจจางลงบ้าง แต่ไม่หายหรอกเหมือนฝ้านั่นแหละ มันเศร้าที่สุดเลย .เพราะถึงตัวเองไม่ใช่คนสวย เด่นอะไร แต่ก็ถือคอนเซ็ปต์ “ไม่สวย แต่เกลี้ยงเกลา ไร้สิวฝ้า ใบหน้าเนียนใส” มันเป็นแบบนี้แล้วก็ห่อเหี่ยวนะ ผมขาวก็เริ่มเยอะ แต่ก็ไม่สามารถทำสีผมได้อีกต่อไป เพราะคนที่มีการแพ้มากๆ มันอาจมีผลกับร่างกาย .อาจไม่คุ้มกับสิ่งที่จะตามมา ยามที่ฉันเห็นหญิงสูงวัยทั้งหลาย ทำสีผมออกเปรี้ยวตา มองไม่เห็นผมสีขาว ฉันอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้ รู้สึกเศร้าๆ ว่าทำไมเราต้องแพ้ครีมทำสีผมนะ จะต้องมีผมขาวในวัยสามสิบกว่า เฮ้อ “อย่าทำเลยเธอ ปล่อยผมขาวไปก็เท่ดีออกนะ” แพทพูด แถมยิ้มไปด้วย ทำให้ฉันยิ่งหงุดหงิด “จะบ้าเหรอ เท่อะไร! เออ ผู้ชายน่ะมันดูเท่ ผมเป็นสีดอกเลา แต่ผู้หญิงมันดูแก่นะเธอ” ฉันว่าเสียงค่อนข้างดัง “ไม่แก่หรอก ถึงผมขาวแต่หน้ายังไม่แก่ไง เออน่า..ถึงดูแก่จริงๆ ฉันก็ยังรักนะ” แพทพูดจาตามฟอร์มเดิม และฉันก็เริ่มเซ็งเขาสุดฤทธิ์ “อย่ามาพูดเล่นตอนนี้นะโวัย!” ฉันทำเสียงขู่ “น่า ที่รัก ฉันพูดจริงๆ ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง หน้าจะด่างดำ ฉันก็ยังรักเธอเหมือนเดิม” แพทเดินมาโอบไหล่ ฉันผลักเขาออกห่าง “มันไม่ได้เกี่ยวว่าเธอจะรักหรือไม่รักนะ มันเกี่ยวว่าฉันอยากจะดูดีปกติของฉันน่ะ ถ้าเธอไม่รักฉันเพราะหน้าฉันมีรอยด่างดำแค่นี้ ก็แล้วแต่เธอ . นี่แต่ลองคิดตอนที่เธอทำเคมีบำบัดตอนนั้นสิ โห สภาพดูไม่ได้เลย ผมงี้ร่วงหมด ตัวซีด อ้วนลงพุงด้วย ฉันยังรักเธอเลย แถมยังรักเธอมากกว่าปกติเสียอีก” ฉันเริ่มทวงบุญคุณ บ้างแล้ว ตอนนั้นฉันจำได้ ฉันจะกอดแพทบ่อยๆ และเอ่ยขึ้นว่า สงสารจังเลย เมื่อไหร่จะหายล่ะที่รัก” แพทจะบอกฉันว่า “ไม่ต้องสงสารฉันหรอก ฉันสู้กับมันได้ สงสารตัวเองเถอะ ต้องมาทนกับคนเป็นโรคมะเร็งแบบนี้” ฉันก็บอกแพทไปว่า “ถ้าเธอสู้ไหว ฉันก็ไหวเหมือนกัน ตอนนี้ชีวิตเราทั้งสองเป็นอะไรไม่ได้หรอก ลูกเรายังเล็กนะ ชีวิตเธอกับชีวิตฉันไม่ได้เป็นของเราแล้วนะ แต่เป็นของลูกมากกว่า ต่อไปนี้เธอต้องดูแลตัวเองนะ เพราะชีวิตเธอเป็นของลูก เธอไม่มีสิทธิ์ทำร้ายชีวิตตัวเอง” หลังจากที่แพททำเคมีบำบัดเรียบร้อย โรคร้ายหายไป เพราะเขาเป็นแค่ขั้นที่สอง เขาเลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่และเลิกเที่ยวเตร่กับเพื่อนๆ และยังต้องเช็คร่างกายทุก 3 เดือน ผลที่ได้จากการเลิกสูบบุหรี่และเลิกดื่มเหล้า เบียร์และเที่ยวเตร่ แพทวันนี้กับวันนั้น ก็ดูต่าง หน้าตาสดใส ผิวพรรณดีขึ้น แพทเลยดูอ่อนเยาว์กว่าวันเก่าก่อนด้วยซ้ำ ตกลงว่าเมื่อก่อนเขาดูสูงวัยกว่าอายุ เพราะบุหรี่กับเหล้าและการเที่ยวเตร่ นอนดึก “จริงๆ แล้วฉันไม่อยากให้เธอทำสีผม เพราะกลัวสารเคมีตกค้างมากกว่า ไม่กลัวเป็นมะเร็งรึไง” แพทเอ่ยเสียงจริงจัง ไม่มีแววขบขันใดๆ มันก็ทำให้ฉันอึ้งไปพักใหญ่ เพราะแม่ของฉันก็จากไปด้วยโรคมะเร็ง และญาติๆ  ของฉันหลายคนก็จากไปด้วยโรคนี้เช่นกัน เหมือนเป็นกรรมพันธุ์ “เธอมาดูรายการนี้สิ ผู้หญิงที่ถูกน้ำกรดโดนหน้ามาออกรายการ” แพทเรียกฉันให้ออกมาจากห้องนอน พอดูใบหน้าและฟังเรื่องราวของเธอคนนั้น แล้วรู้สึกเศร้าใจ มนุษย์ช่างโหดร้ายต่อกันได้มากมายขนาดนี้ แต่ท่าทางเธอก็เข้มแข็ง แล้วฉันก็คิดได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันมันเล็กน้อย เริ่มปลงกับตัวเองบ้างในระดับหนึ่ง “ถ้ายังไม่อยากให้ใครเห็นผมขาวตอนนี้ เธอยังไม่มั่นใจก็ใส่หมวกไปก่อนสิ เธอมีหมวกเยอะอยู่แล้วนี่” แพทเอ่ยขึ้น หลังจากดูรายการถึงลูกถึงคนจบ ฉันบ้าซื้อหมวก มีทุกแบบทุกสี และชอบใส่เวลาออกไปเดินนอกบ้านที่เวลาแดดจัด เพราะเคยเป็นฝ้าแดดมาครั้งหนึ่ง เลยขยาด เพราะกลัวมันจะหายมันใช้เวลาหลายปี “ไม่แน่นะครีมไพลสดกับน้ำมะเฟืองที่ใช้อยู่ อาจทำให้มันหายได้” แพทเลิกพูดจากวนอารมณ์ และหันมาปลอบในสไตล์ของเขา คงเห็นว่าฉันดูซีเรียสกับเรื่องนี้จริงๆ ไพลสดกับน้ำมะเฟืองที่เขาเอ่ยขึ้น เป็นเครื่องดูแลผิวหน้าที่ฉันสรุปว่าดีเลิศที่สุด ตั้งแต่ที่เคยใช้มา หลังจากที่เคยเสียเงินซื้อครีมบำรุงผมยี่ห้อดังมาหลายอย่าง สุดท้ายก็มีคนแนะนำให้รู้จักครีมไพลสดกับน้ำมะเฟื่องเช็ดหน้า ตอนแรกไม่กล้าใช้ เพราะเห็นว่าถูกเกินไป แต่พอลองใช้ดู เพื่อนๆ ก็ทักว่าผิวหน้าดี และลบริ้วรอยได้ดีจริงๆ  ก็เลยหันมาใช้ไพลสดกับน้ำมะเฟืองด้วยกัน ฉันก็หวังว่าวันหนึ่งรอยด่างดำที่เกิดขึ้นจะจางลงไปบ้าง หรือหายไปเลยก็ยิ่งดี “อือ ” ฉันครางตอบอย่างเสียไม่ได้ “จริงๆ นะ ขนาดหน้าด่างอย่างงี้ เธอยังดูสวยเลย” แพทเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ทะเล้น ฉันนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “จริงเปล่า ” “จริงสิ ” “ไม่ต้องเลย ” “จริงจริ๊ง” “แต่ยังไงฉันก็รักเธอแหละ” แพทว่าพลางวางแขนที่ไหล่ฉัน แล้วโน้มไปใกล้ แล้วหอมแก้มฉันทีหนึ่ง แล้วแกล้งกอดฉันแน่นๆ ให้รำคาญเล่นตามเคย ฉันจึงผลักเขาออกห่าง “จริงๆ ลูกผัวก็มีแล้ว จะสวยไปทำไมนักหนาล่ะเธอ” “อ้าว E นี่ ” ฉันพูดได้แค่นั้น เพราะเบื่อจะโต้ตอบกับแพทแล้วล่ะ เดี๋ยวอารมณ์เสียขึ้นมา เดี๋ยวจะปลงยากเข้าไปอีก ถึงแม้ฉันจะบอกกับตัวเองว่าเริ่มปลงได้กับหน้าตาที่มีรอยตำหนิ แต่ลึกลงไปในจิตใจก็ยังหวาดๆ กับสายตาผู้คนที่มองหน้าฉันอยู่เหมือนกัน บางคนที่สนิทกันมากหน่อยเขาก็เอ่ยถาม แล้วฉันก็บอกเขาไปตามความจริง บางคนที่ฉันไม่สนิทไม่เคยทักทายกัน แต่พักอยู่ในละแวกใกล้เคียง เขาก็จะมองหน้าฉันนิ่งๆ และฉันก็ตั้งคำถามในใจว่า มันดูน่าเกลียดอยู่มากมั้ยนะในสายตาของเขา “แพทถามจริง หน้าฉันดูหน้าเกลียดมากหรือเปล่า” ฉันหันไปทางแพท มองเขาอย่างคาดคั้น เขามองหน้าฉันนิ่ง นานนับนาทีกว่าจะเอ่ยขึ้นมาว่า “ไม่หรอก อย่าคิดมากเลย ยังไงเธอก็ยังดูดีที่สุดในสายตาฉันนะ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูพึงใจอย่างไรไม่รู้ ยิ่งทำให้ฉันฟุ้งซ่าน เพราะตอนที่หน้าฉันยังไม่เป็นแบบนี้ เวลาฉันอ่านหนังสือแล้วเผลอหลับในห้องนั่งเล่น แพทกลับจากนอกบ้าน เขาก็จะแกล้งเอามือมาขยี้ขยำหน้าฉันแรงๆ อย่างมันเขี้ยว ฉันก็จะปัดมือเขาออกจากหน้าและโวยวายทุกครั้ง ตามประสาคนห่วงหน้า และแพทก็จะบอกฉันว่า “หน้าใสไปนะ” ฉันก็งงแพทนะว่ามีเมียหน้าใสไม่ดีรึไง พอหน้าฉันเป็นแบบนี้ แพทไม่เคยแอบเอามือของเขามาขยำหน้าฉันอีกเลย ไม่รู้ว่าเขาสงสาร หรือพอใจที่หน้าฉันเป็นแบบนี้กันแน่ . สุดท้ายฉันก็คิดไปอีกว่า ตกลงที่แพทบอกว่า ไม่ว่าหน้าฉันจะเป็นยังไง เขาก็ยังรักอยู่ มันจริงมั้ยนะ ฉันควรจะเชื่อแพทมั้ยเนี่ย เพราะ 11 ปีที่อยู่ด้วยกันมา แพทก็เคยโกหกฉันอยู่หลายเรื่องเหมือนกันนะ “ทำไงดี วันที่ 8 ตุลาฯ นี้ฉันต้องไปงานปาร์ตี้ครบรอบ 5 ปีสถาพรบุ๊คนะ” ฉันพึมพำ เริ่มวิตกอีกครั้ง "เขาน่าจะจัดแฟนซีปาร์ตี้นะเธอ” “ทำไมล่ะ” “เธอจะได้ใส่หน้ากากไปได้ไง” เฮ้อ เซ็งแพทจริงๆ เลย แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 48 19:34:22 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 48 00:25:39 จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 8 ต.ค. 48 00:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นเรื่องที่น่ารัก อ่านเพลินดีครับ แม้จะมีประโยคแปลกๆปนอยู่บ้างนิดหน่อยก็ตาม แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 48 05:19:06 จากคุณ : GTW - [ 8 ต.ค. 48 05:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สิบเอ็ดปีของความรัก เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมมาก อย่ามัวไปกังวลเรื่องใบหน้าเลยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 8 ต.ค. 48 07:10:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้โชว์ภาพหน้าได้หรือยังครับ จากคุณ : ณภ - [ 8 ต.ค. 48 08:42:11 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้น่ารักมากเลย ชอบ ๆ จากคุณ : สร้อยอักษรา - [ 8 ต.ค. 48 11:40:08 A:58.11.110.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 GTW ...ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน และบอกเรื่องประโยคแปลกมา พอกลับไปอ่านแล้วมีคำผิดเยอะน่ะค่ะ เจียวต้าย...ขอบคุณค่าที่มาทักทาย   11 ปี ของคนคู่หนึ่ง ที่ถูกติงว่าเด็กเกินไปจะใช้ชีวิตคู่ เมื่อหลายปีก่อน ผ่านมาถึงวันนี้ได้...มีครบทุกรสชาติค่ะ ทั้งหวาน ชื่น ขื่นและขม...และถึงวันนี้ยังคงอยู่ยังงั้น ณภ ....ไอ้หย๋า....จะกล้าดูเหรอ... สร้อยอักษรา ...ดีใจจริงที่ชมว่าเรื่องนี้น่ารัก เพราะมันเป็นไม่ใช่เรื่องแต่ง... *.....* แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 48 19:43:25 จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 8 ต.ค. 48 19:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ้า...ความจริงชอบ หรือรักคนที่เด็กกว่าก็ไม่เห็นเสียหาย เลย (เนอะ) ว่ามะ อิอิอิ วันนี้หลังจากเจอพี่จูนิ แล้วเลยเข้ามาอ่านดูนะค่ะ น่ารักดีอ่ะค่ะ อยากมีแฟน น่ารักๆอย่างงี้บ้างจัง (หาได้จากไหนบ้างอ่ะค่ะ ตามซุปเปอร์มันไม่มีอ่ะ) จากคุณ : oreocream - [ 8 ต.ค. 48 21:37:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องจริงของพี่จูนิตาหรือเปล่าคะ (เป็นหน่วยกล้าตายถามแทนหลายๆ คนค่ะ) เป็นครอบครัวที่น่ารักมากค่ะ จากคุณ : รียา - [ 9 ต.ค. 48 01:39:27 A:203.172.55.62 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่ารักจริง ๆ คะพี่จูนิ เอิ้ก ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 9 ต.ค. 48 08:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขำขำน่ารักดีนะครับ... ถ้าจัดแฟนซีหน้ากาก  คิดว่าคงจะไปได้แน่นอน...อิอิ ใส่หมวกคุมหน้าแบบที่ใส่ไปตัดอ้อยก็ได้นะ  แฟชั่น... จากคุณ : เป็นกวินทร์ (ไกรธนันท์ธวัช) - [ 9 ต.ค. 48 12:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รัก น่าหยิกทั้งคู่  อิอิ   คนแก่อิดฉาหง่ะ จากคุณ : เจ้าป้ามหาภัย - [ 9 ต.ค. 48 19:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาคอนเฟิร์มค่ะว่าพี่จูนิยังเอ๊าะๆ อยู่ ชีวิตครอบครัวพี่น่ารักมากๆ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 10 ต.ค. 48 18:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องจริงหรือนิยายกันละนี่ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 10 ต.ค. 48 19:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 oreocream """" ใช่คนที่อยู่ข้างๆ คุณนก อุณากรรณป่าวคะ ถ้าใช่....สวย น่ารัก หน้าใสขนาดนั้น ยังไม่มีหนุ่มมาสะดุดรัก พี่ไม่เชื่อหรอก อิอิ รียา - ก่อนอื่นขอบคุณนะ ที่บอกว่าครอบครัวสติแตกของเรา น่ารัก แต่มีมุมน่าเกลียด เคยเขียนไปนานละ ถูกบางคนโวยวาย....อิอิ เรื่องจริงค่ะ....ที่พี่แพ้ครีมย้อมผม หน้าด่างดำอยู่ตอนนี้ บรรยากาศในบ้านก็แบบนั้นเลยล่ะ... ศาลาไทย (salathai) คิดถึงๆ หมู่นี้ไม่เจอกันเลย สบายดีนะ เป็นกวินทร์ (ไกรธนันท์ธวัช) .... ตกลงว่าไปงาน สถาพรบุ๊ค มาล่ะ ไม่ได้สวมทั้งหมวกและหน้ากาก ไปทั้งหน้าด่างๆ งั้นแหละ อิอิ เดินไปทั่วงานด้วยนะ เจ้าป้ามหาภัย.... เดี๋ยวว่าง จะเล่าเรื่องน่าทุบมาให้คุณป้าฟังค่ะ เรื่องที่บ้าเกมครอสเวิร์ด จนทะเลาะกันตามด้วย เกี่ยงกันให้พาลูกเข้านอน อุณากรรณ... เราก็มาคอนเฟิร์มว่าน้องนก อุณากรรณ น่ารักค่ะ อย่าลืมนะ..ที่บอกจะให้ดลเป็นพระเอก(คู่กับพี่น่ะอิอิ ) ลูนาติก... เรื่องจริงก็ไม่ต่างจากนิยายนา.... ตอนแรกว่าจะเขียนเป้นเรื่องเล่า แบบความเรียง คิดดูมันคงยาวพรืด....กลัวคนอ่านตาลาย เลยหยิบเอาบทสนทนามาใส่ลงไปด้วยค่ะ... ...... ขอบคุณทุกคนที่เข้มาอ่านและทักทายกัน *.......* แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 48 21:12:11 จากคุณ : จูนิ (จูนิตา) - [ 10 ต.ค. 48 21:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 :D เข้าใจนะค่ะ ผู้หญิงยังไงก็เป็นห่วงเรื่องความสวยความงาม จากคุณ : xyz (xyzjung) - [ 13 ต.ค. 48 13:46:14 ]