ร่างบางระหงในชุดนอนบางเบาสีขาวมีเสื้อคลุมทับอีกชั้นหนึ่ง เดินเรียบไปตามริมหาดท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องเพียงรางๆด้วยมีเมฆมาบดบัง เสียงลมพัดผ่านใบไม้เบาๆเป็นจังหวะรับกับเสียงคลื่นซัดสาดกระทบฝั่ง ผมยาวสยายสีน้ำตาลเข้มเป็นลอนนิดๆปลิวสะบัดตามแรงลม ลมทะเลพัดแรงขึ้นเรื่อยๆจนเธอถึงกับต้องยกมือขึ้นกอดอกเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ตัวเอง
เมื่อเย็นเธอผล็อยหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะเพิ่งฟื้นจากพิษไข้ที่รุมเร้า ตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าฟ้ามืดมิดเสียแล้ว เธอไม่พบ คน ที่คิดว่าจะอยู่เฝ้า จึงออกมาเดินเล่นให้ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลในหัวใจได้ผ่อนคลายเสียบ้าง เสียงทอดถอนหายใจของเธอดูราวกับกำลังแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่าเพียงคนเดียว ภาพเรื่องราวเมื่อคืนแม้มันจะดูพร่าเลือนแต่ทว่ากลับกระจ่างชัดในหัวใจเธอยิ่งนัก หรือนี่จะเป็นบทลงโทษสำหรับคนเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างเธอ...เท้าทั้งสองพาหญิงสาวมาไกลจนแทบสุดชายหาด ร่างบางยังคงก้มหน้าเดินต่อไปราวกับชายหาดแห่งนั้นยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด เสียงฝีเท้าหนักๆทางด้านหลังทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวแล้วหันไปมองในทันที
ชายฉกรรจ์สองคนในชุดเก่าๆโทรมๆ ไม่ใช่สอง....แต่ทว่า...สี่! เดินก้าวอาดๆเข้ามาหาหญิงสาวอย่างคุกคาม หนึ่งในนั้นส่งเสียงห้าวๆแกมหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีราวกับได้พบบางอย่างที่ถูกใจ
ไงจ๊ะน้องสาว มาเดินเล่นคนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอจ๊ะ ให้พี่เดินเล่นเป็นเพื่อนมั้ย สายตาที่พวกมันมองเธอนั้นราวกับเสือหื่นกระหายเหยื่อ แพรวาถอยกรูดพลางหาทางช่องทางหลบหนี
มาเดินเล่นกับพี่ดีกว่านะจ๊ะ
ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน แพรวาส่งเสียงตะโกนกลับไปพลางออกวิ่งอย่างตื่นกลัว แต่ทว่าร่างบางกลับถูกมือหยาบหนากระชากกลับอย่างแรงจนเธอเซเกือบล้ม
ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยล่ะจ๊ะ มาเล่นสนุกกับพี่ดีกว่ามั้ย คนที่ตัวใหญ่ที่สุดในกลุ่มนั้นจับข้อมือเล็กๆไว้ พลางสำรวจตรวจตราเรือนร่างเธออย่างหื่นกระหาย เธอเข้าใจ...แววตานั้น!...บ่งชัดว่าพวกมันต้องการอะไร! ริมฝีปากบางเริ่มสั่นด้วยความกลัวและความหนาวเยือกจนจับขั้วหัวใจ
โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ รับรองว่าพี่ไม่ทำอะไรรุนแรงกับน้องหรอกจ้า หญิงสาวพยายามสะบัดมือให้หลุดจากการเกาะกุมของมัน แต่...เรี่ยวแรงที่มีอยู่กลับเหือดหายไปหมดสิ้น
ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกบ้า!
จุ๊ จุ๊ ไม่เอาซิจ๊ะ พูดไม่สุภาพเลย ชายฉกรรจ์คนนั้นยกอีกข้างขึ้นมาแตะริมฝีปาก พลางก้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้านวล...เสียจนเธอต้องเบือนหน้าหนี กลิ่นเหล้าฟุ้งกระจายทำให้แพรวาถึงกับนิ่วหน้า
...ไอ้พวกขี้เหล้า!...
แพรวามองหาลู่ทางหลบหนี แต่ติดตรงที่ไอ้คนตัวโต หน้าโหดมันจับเธอไว้ไม่ยอมปล่อยนี่สิ!
รออะไรล่ะ ลูกพี่ ไปสนุกกันได้แล้ว! ชายฉกรรจ์อีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังรีบเร่ง
เออ! เพียงคำตอบสั้นๆนั้นยิ่งทำให้แพรวาหนาวสะเทือนไปทั่วร่าง มือหยาบฉุดกระชากตัวเธอให้เดินตาม แต่ทว่า
เธอขืนไว้สุดแรง ให้เธอตายเสียตรงนี้ยังดีกว่าไปกับพวกมัน!
ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ เสียงตะโกนร้องขอความช่วยเหลือพร้อมกับแรงสะบัดแขนนั้นทำให้คนที่ล็อคข้อมือเธอไว้ถึงกับโมโห
หนอย! ฤทธิ์มากนักเหรอ นังนี่! กำปั้นขนาดใหญ่พุ่งตรงใส่ท้องเธออย่างจัง! ส่งให้ร่างบางทรุดลงไปกองบนพื้นทรายในทันที
ลากมันไปเลยลูกพี่ ! อีกสามคนที่เหลือตะโกนป่าวร้องอย่างยินดีเมื่อเห็นเธอสงบนิ่งสิ้นฤทธิ์อยู่ที่ปลายฝ่าเท้าของคนที่พวกมันเรียกว่า ลูกพี่
ไอ้ตัวลูกพี่ก็ดูท่าจะสมใจหมายไม่น้อย เมื่อมันคุกเข่าลงแล้วส่งเสียงหัวเราะบาดหู มือหยาบหนาจิกผมคนที่กำลังนอนแน่นิ่งขึ้นมา
อยากมาออกฤทธิ์กับพี่ดีนัก! เป็นไงล่ะคนสวย จุกมากมั้ยจ๊ะ คราวนี้คงถึงเวลาสนุกกันเสียที ฮ่าๆ ไปโว้ย!
หยุดนะโว้ย! เสียงห้าวลึกร้อนรนนั้นทำให้พวกมันหยุดชะงัก แม้จะเห็นเพียงเงาตะคุ่มๆแต่เธอก็จำได้
.ภาพใครคนนั้นดูเหมือนจะกระจ่างชัดในความทรงจำเสียเหลือเกิน
แกปล่อยผู้หญิงคนนั้นมาเดี๋ยวนี้!
ปล่อย
.แกบอกให้ฉันปล่อยผู้หญิงคนนี้? จะบ้ารึเปล่าวะ ไอ้หนุ่ม ใครเขาจะไปเชื่อฟังแกง่ายๆ ถอยไปเลย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว! ดวงตาสีเข้มชำเลืองไปยังร่างบางระหงที่บัดนี้นอนงอตัวอยู่บนพื้นทรายอย่างเจ็บปวดด้วยแววตาเป็นห่วง พร้อมกับกำหมัดแน่นด้วงเพลิงโทสะ ไอ้พวกนี้
มันน่านัก!...น่าจะโดนจับไปดัดสันดานจริงเชียว!
ชายฉกรรจ์ในชุดเสื้อยืดสีซีดและกางเกงเลเก่าๆขาดๆทำทีว่าจะอุ้มแพรวาขึ้นมา แต่ทว่า
กลับถูกเท้าหนักๆของคนในมุมมืดถีบใส่เต็มเปา ทำให้ล้มกระแทกพื้นอย่างแรง ชายที่เหลืออีกสามคนเห็นดังนั้นจึงปราดเข้าใส่คนที่ทำร้ายลูกพี่ในทันที หมัดหนักๆสวนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างรวดเร็วรุนแรงจนเขาถึงกับเซไปหลาบก้าว แต่ยังตั้งหลักทันเมื่อชายอีกคนจู่โจมเข้ามาอีกครั้ง เพียงไม่นานธนพัทธ์ก็สามมารถจัดการกับตัวลูกน้องสามคนนั้นได้จนสลบเหมือดไปตามๆกัน เหลือแต่เพียงไอ้ตัวลูกพี่ที่ยืนกำหมัดแน่นอย่างโมโห
ธนพัทธ์ยืนหายใจหอบ ดวงตาคมกริบมีแววกร้าวยามมองชายฉกรรจ์ผู้นั้น มันค่อยๆล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วดึงบ่งสิ่งบางอย่างที่ห่อไว้ด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ออกมา เพียงแค่ดึงกระดาษออกเท่านั้น
ความคมกริบและความวาววับก็ส่องประกายชัด!....มีดเล่มสั้นตวัดไปมาในมือมันหมายเอาชีวิตคนที่ยืนห อบอยู่เป็นแน่!
เสียงพาดผ่านอากาศ ควั่บ! ควั่บ! ทำให้ผู้ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก ปลายมีดที่ฉวัดเฉวียนใส่ธนพัทธ์นั้นทำให้หญิงสาวเพียงคนเดียวในนั้นร้องเสียงหลง
ระวัง!
คมมีดดูจะฟาดฟันใส่ธนพัทธ์ไม่หยุดยั้ง โดนบ้าง ไม่โดนบ้าง แต่ก็ทำให้คนนั่งดูหัวใจตกไปที่ตาตุ่มได้เหมือนกัน แพรวานึกอยากให้ตัวเองมีแรงลุกขึ้นไปช่วยเขาคนนั้นนัก แต่ทว่า
ความจุกยังคงรุกรานเธอไม่ห่างหาย ทำได้แต่เพียงร้องตะโกนและมองอย่างห่วงใยเท่านั้น และเมื่อธนพัทธ์ทำท่าว่าจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ เจ้าตัวถึงกับสะดุ้งพลางร้องบอก
อย่าทำอะไรเขานะ! ร่างบางพยายามยันตัวลุกขึ้นหมายใจจะเข้าไปช่วยคนที่โดนกดแนบให้นอนคว่ำกับผืนทราย มีดคมวับจ่อตรงลำคอ ที่หากสะบัดเพียงนิด เขาคงไม่มีชีวิตรอดอีกต่อไป!
มีต่อค่ะ
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 48 19:51:30
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 48 19:29:20
จากคุณ :
พราวตะวัน 
- [
9 ต.ค. 48 19:28:10
]
กลรัก...ร้อยเล่ห์ ตอนที่ 10
