ฮิโรชิ เป็นนักเขียนการ์ตูนหนุ่มไฟแรงฝีมือเยี่ยม การ์ตูนของเขาไม่ใช่การ์ตูนธรรมดาๆทั่วๆไป หากแต่เป็นการ์ตูนแนวเกย์ซึ่งกำลังได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่วัยรุ่นญี่ปุ่นกลุ่มหนึ่ง
         การ์ตูนของฮิโรชิมีแนวเรื่องที่น่าสนใจมาก ตื่นเต้น ชวนให้ติดตาม เขามีความสามารถพิเศษในการนำเรื่องราวประวัติศาสตร์ในอดีตของญี่ปุ่นมาผูกพันกันเป็นเรื่องราว โดยสอดแทรกบทรักอันเร้าใจไว้ในหลายๆส่วนของเนื้อเรื่อง
         ในวันนี้ ฮิโรชิเพิ่งกลับจากการส่งต้นฉบับตอนล่าสุดของการ์ตูนที่เขากำลังเขียนอยู่ให้กับสำนักพิมพ์ ซึ่งทาง บก. ก็เร่งรัดให้เขาเขียนมันให้เสร็จในคืนนี้
         ฮิโรชิกลับมาถึงบ้านและรีบตรงไปยังห้องของเขาในทันที เขาเริ่มลงมือเขียนการ์ตูนต่อเพื่อให้มันจบลงในคืนนี้ให้ได้
         การ์ตูนที่เขากำลังเขียนอยู่นั้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสมัยมูโรมาจิ เมื่อนายพลญี่ปุ่นคนหนึ่งยกกองทหารเข้าตีปราสาทของโชกุน และเกิดการสู้รบกัน เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่นายพลญี่ปุ่นได้รับบาดเจ็บจากการสู้รบและได้มาพบกับชายหนุ่มช่างตีดาบ
         ฮิโรชิจรดปากกาลงเขียนภาพการ์ตูนเรื่องนี้ต่อไป ลายเส้นถูกสร้างสรค์ขึ้นมาอย่างต่อเนื่องเป็นลำดับ เขาวาดมันได้อย่างคล่องแคล่วและชำนิชำนาญ ***ส่วนและอวัยวะส่วนต่างๆของร่างกายนั้น เขาถ่ายทอดมันออกมาได้อย่างถูกต้องเหมือนจริง มันทำให้การ์ตูนของเขาดูมีอารมณ์และมีชีวิตเหมือนภาพถ่าย
         ห้วงเวลาอันเคร่งเครียดดำเนินไปอยู่นานจนฮิโรชิเริ่มรู้สึกอ่อนเพลีย ดวงตาทั้งคู่ของเขาเริ่มเมื่อยล้าและค่อยปิดลง เขาฟุบตัวลงบนกระดาษเขียนการ์ตูนนั้นในทันที
         ฮิโรชิเริ่มตกอยู่ในภวังค์ เรื่องราวการ์ตูนที่เขาสร้างสรรค์ขึ้นมานั้นได้ซึมซาบเข้าสู่ห้วงสามัญสำนึกของเขาอย่างฉับพลัน เรื่องราวเหล่านั้นปรากฏขึ้นเด่นชัดราวกับว่ามันได้เกิดขึ้นจริง สัมผัสได้จริง และเป็นเรื่องจริง...

         เสียงฝีเท้าม้าดังกึกก้องกังวาลอยู่ในโสตประสาทของฮิโรชิ ปลุกให้เขาตื่นขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อลืมตาขึ้นแล้ว ฮิโรชิพบว่าตัวเขาเองอยู่ภายในบ้านไม้หลังใหญ่ ภายในบ้านนั้นมีข้าวของเครื่องมือยุคโบราณสมัยมูโรมาจิ เขาใช้เวลาพิจารณาอยู่ไม่นานก็รู้ว่ามันเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการตีดาบ
         " เป็นไปได้ยังไง ? "
         เขาพูดออกมาพลางสำรวจพื้นที่โดยรอบ เครื่องแต่งกายของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นชุดของชาวบ้านในสมัยมูโรมาจิ
         เสียงฝีเท้าม้าดังถนัดชัดเจนยิ่งขึ้น ฮิโรชิรีบวิ่งไปยังประตูแล้วเปิดมันออกไป สายตาของฮิโรชิเบิกกว้าง ในทันทีที่พบเห็นชายหนุ่มรูปงาม เรือนกายกำยำและองอาจ สวมชุดเกราะอย่างนายพลญี่ปุ่นโบราณที่เขาจินตนาการไว้ในการ์ตูนของเขาเอง
         นายพลหนุ่มผู้นั้นอยู่บนหลังม้า เขาได้รับบาดเจ็บที่ต้นแขนข้างขวา เขาทอดสายตามามองฮิโรชิพลางเปล่งวาจาด้วยน้ำเสียงนุ่มหูว่า
         " ท่านเป็นช่างตีดาบใช่ไหม ? "
         ฮิโรชิรู้สึกงุนงงที่เขาถามตนเช่นนั้น แต่ความรู้สึกบางอย่างกระตุ้นให้เขาพูดออกไปว่า
         " ใช่ "

         นายพลหนุ่มคนนั้นเล่าเรื่องราวการรบให้ฮิโรชิฟังจนหมด ซึ่งเขามาที่นี่เพราะดาบของเขาชำรุด และต้องการให้ฮิโรชิซ่อมแซมให้ ฮิโรชิรู้สึกแปลกใจที่ตนเองสามารถซ่อมแซมดาบของนายพลคนนี้ให้ใช้งานได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยรู้เรื่องราวการตีดาบมาก่อนเลย
         โอดะ คือนามของนายพลคนนั้น ฮิโรชิยังได้ช่วยทำแผลให้เขาจนเป็นที่เรียบร้อยอีกด้วย
         " ฝีมือในการตีดาบของท่านเยี่ยมมาก "
         โอดะกล่าวชมพลางยิ้มอย่างมีเสน่ห์
         " ขอบคุณ "
         ฮิโรชิยิ้มตอบ เขารู้สึกอบอุ่นที่ได้เห็นรอยยิ้มของนายพลหนุ่มผู้กล้าคนนี้
         ฮิโรชิเอ่ยปากชวนโอดะให้พำนักอยู่ที่บ้านของเขา ซึ่งโอดะก็ยินดี เพราะรุ่งเช้าเขาจะต้องรีบกลับยังค่ายพักเพื่อเตรียมการสู้รบในวันรุ่งขึ้น
         ขณะที่โอดะกำลังอาบน้ำชะระกายอยู่นั้น ฮิโรชิก็ลอบมองเรือนกายเขาอย่างลุ่มหลง เรือนร่างแห่งนายพลหนุ่มผู้นี้นั้นสมบูรณ์แบบไปทุกส่วน ถึงหม้ว่าจะมีผ้าเตี่ยวปกปิดส่วนสำคัญเอาไว้
         โอดะเองก็ล่วงรู้ถึงความต้องการของฮิโรชิอยู่เป็นพื้น เขารับรู้ได้ทางสายตาของฮิโรชิที่แอบมองเขาอยู่บ่อยๆ ตัวเขาเองก็เคยมีประสบการณ์ทำนองนี้กับเพื่อนนายทหารด้วยกันมาบ้างแล้ว

         ฮิโรชิจัดอาหารเตรียมไว้ต้อนรับโอดะ ซึ่งเมื่อเขาอยู่ในชุดชาวบ้านธรรมดาๆที่ไม่ใช่ชุดเกราะอันเทอะทะแล้ว เขาก็ดูน่ารักและอ่อนโยนไปอีกแบบ ทั้งคู่ต่างสนทนากันอย่างสนิทสนม ท่ามกลางมื้อค่ำอันโอชะ
         " ข้ามาจากโลกอนาคต "
         ฮิโรชิเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้โอดะฟังอย่างจริงจัง ซึ่งเขาก็ตั้งใจฟังอย่างไม่น่าเชื่อ เขาสงสัยในสิ่งที่เรียกว่าการ์ตูน ว่ามันเป็นอย่างไร ซึ่งฮิโรชิก็อธิบายให้โอดะเข้าใจอย่างถ่องแท้ โดยเฉพาะประเภทของการ์ตูนที่เขาเขียนว่าเป็นแนวเกย์ คือเรื่องของความรักระหว่างเพศชายด้วยกันเอง
         โอดะได้เล่าถึงประสบการณ์ที่เขาเคยมีกับนายทหารหนุ่มคนหนึ่งให้ฮิโรชิฟังอย่างเปิดเผย ซึ่งดูเหมือนว่าฮิโรชิจะสนใจมากเป็นพิเศษ
         เรื่องราวที่โอดะเล่านั้น นับเป็นประสบการณ์แรกที่โอดะมีกับเพศเดียวกัน มันเป็นความบังเอิญเมื่ออยู่กลางสนามรบอันหฤโหด ที่ทุกฝ่ายต่างเคร่งเครียดกับสถานการณ์การรบ
         เพื่อนของโอดะมีชื่อว่า ไซโตะ เขาเป็นนายทหารหนุ่มหน้าตาดี ครอบครัวของเขาอยู่แถบภาคเหนือของญี่ปุ่น เขาถูกเกณฑ์ให้มารบที่นี่และเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของโอดะ ซึ่งในตอนนั้นทั้งคู่เป็นเพียงนายทหารชั้นผู้น้อยที่คอยทำตามคำสั่งเจ้านาย
         เหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อไซโตะเสนอตัวขอปรณนิบัติโอดะ ซึ่งโอดะก็รู้สึกตะลึงและแปลกใจ เขาขัดเขินและปฏิเสธคำขอของไซโตะในคราวแรก หากแต่ไซโตะเป็นคนที่สุภาพอ่อนโยน ดังนั้นโอดะจึงยินยอมด้วยความรู้สึกขัดแย้งในจิตใจ
         แต่ความเป็นปฏิปักษ์ในสามัญสำนึกของเขาก็ต้องแปรเปลี่ยนไปในทันทีที่ได้สัมผัสรสรักอันรวยรื่น บทรักอันหวานฉ่ำดำเนินไปอย่างนุ่มเนิบเป็นจังหวะ ท่วงทีสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว ทั้งสองฝ่ายต่างถ่ายทอดความต้องการแก่กันอย่างเร่าร้อนและเปี่ยมไปด้วยพลัง ความซาบซ่านแผ่ขยายไปทั่วสรรพางค์กาย ความร้อนรุ่มทวีคูณขึ้นทุกขณะจนยากที่จะหยุดยั้ง

         ฮิโรชิฟังโอดะบรรยายบทรักของเขากับไซโตะอย่างตื่นเต้น สายตาอันหวานซึ้งของโอดะทอดมองฮิโรชิอย่างลุ่มหลง และแล้ว.... สิ่งที่ฮิโรชิรอคอยมานานก็อุบัติขึ้นเมื่อโอดะเป็นฝ่ายขยับกายเข้าประชิดแล้วห้วงแห่งอารมณ์อันบรรเจิดก็ดำเนินไปตามครรลองอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งถึงฝั่งฝันอันตระการ
         ฮิโรชินักเสียดายที่โอดะจะต้องพรากจากเขาไปในเช้าวันรุ่งขึ้น มันเหมือนกับความฝันของเขาที่คงจะต้องจบลงในตอนนั้น ทั้งคู่ต่างกอดก่ายกันและกันหลับใหลลงท่ามกลางความอ่อนล้าจากรบทรักอันบรรเจิดที่ร่วมสร้างสรรค์กันมา

         เช้าวันรุ่งขึ้น ฮิโรชิลืมตาตื่นขึ้นท่ามกลางแสงสว่างอันสดใส และแล้ว เขาก็พบว่าตนเองนอนฟุบอยู่บนนโต๊ะเขียนการ์ตูนภายในห้องนอนของตนเองในยุคปัจจุบันที่ไม่ใช่สมันมูโรมาจิดังฝัน
         " ฝันไปจริงๆ "
         เขาเอ่ยพลางหยุดชะงัก ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาบนฝาผนัง
         " ตายล่ะ...!!  เรายังเขียนการ์ตูนเรื่องนี้ไม่จบเลย "
         ฮิโรชิก้มลงมองต้นฉบับการ์ตูนบนโต๊ะแล้วก็ต้องตะลึง เพราะภาพการ์ตูนเหล่านั้นถูกเขียนและเรียบเรียงไว้จนจบบริบูรณ์แล้ว เขาหยิบมันขึ้นมาพลิกดูทีละแผ่นตั้งแต่ต้น
         เรื่องราวเหล่านั้นเป็นเรื่องเดียวกันกับที่เกิดกับเขาเมื่อคืนนี้ ทุกท่วงท่า ทุกบท ทุกตอนแห่งการร่วมเสน่หากับนายพลโอดะได้ถูกถ่ายทอดไว้ในการ์ตูนนั้นอย่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่ง
         แม้กระทั่งเครื่องใช้ไม้สอยแลรายละเอียดปลีกย่อยอื่นๆก็ถูกวาดเอาไว้ได้อย่างไม่มีผิดเพี้ยนไปจากที่เขาได้ประสบพบมา ไม่ว่าจะเป็นห้อง เสื้อผ้า อาวุธ ที่ถูกวาดไว้ได้อย่างชัดเจนราวกับเป็นภาพถ่าย
         " มันเป็นจริงหรือนี่ !! "
         ฮิโรชิตื่นตะลึงกับการ์ตูนในมือของเขา เขาแทบไม่เชื่อในความฝันเมื่อคืนนั้นว่าจะมีความมหัศจรรย์ถึงขนาดนี้ เขาแทบไม่เชื่อว่าบายเส้นทั้งหมดนั้นเขาเป็นผู้สร้างสรรค์มันขึ้นมาด้วยฝีมือของเขาเอง
         หลังจากการ์ตูนเรื่องนี้ได้ตีพิมพ์จนจบเรื่อง ชื่อของฮิโรชิก็โค่งดังขึ้นตามลำดับ ในฐานะนักเขียนการ์ตูนแนวเกย์มืออาชีพ การ์ตูนของเขาเป็นที่กล่าวขวัญกันในหมู่นักเขียนการ์ตูนแนวนี้อย่างกว้างขวาง

         ในวันหนึ่ง...
         ฮิโรชิกลับจากสำนักพิมพ์ด้วยความสดชื่น วันนี้เขามีความสุขที่สุดในชีวิต เนื่องจากเป็นเพราะ บ.ก. และบรรดาเพื่อนร่วมงานที่สำนักพิมพ์ได้จัดงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของการ์ตูนที่เขาเขียน ฮิโรชิกลับถึงบ้าน เขารีบตรงไปยังห้องนอนของเขาในทันที เขาตั้งใจว่าวันนี้จะนอนหลับพักผ่อนให้เต็มตา หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับการเขียนการ์ตูนมาอย่างหนัก
         ฮิโรชิเริ่มครุ่นคิดถึงเรื่องราวเมื่อหลายคืนก่อน ซึ่งจนกระทั่งบัดนี้เขาก็ยังคิดไม่ตกว่าเหตุการณ์ระหว่างเขากับนายพลโอดะนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เขาเอนกายลงบนเตียงแล้วเริ่มหลับตาลงอย่างช้าๆเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นอีกครา
         ฮิโรชิเริ่มตกอยู่ในภวังค์ ประสาทสัมผัสของเขาเริ่มรับรู้ได้ถึงเสียงฝีเท้าม้าซึ่งเหยียบย่ำลงไปบนพื้นหิมะ เป็นเสียงฝีเท้าที่เชื่องช้าคล้ายกับการก้าวย่างอย่างแผ่วผิว

         ฮิโรชิลืมตาขึ้นอย่างฉับพลัน เขามองเห็นนายพลโอดะฟุบกายมาบนหลังม้า ท่ามกลางป่าเขาซึ่งเต็มไปด้วยหิมะสีขาวโพลน ฮิโรชิรีบวิ่งไปตามพื้นหิมะอันเย็นยะเยือก เขาตรงไปยังร่างนายพลโอดะซึ่งอาบไปด้วยเลือด
         " ท่านโอดะ.... "
         ฮิโรชิร้องลั่นพลางพยุงร่างที่ได้รับบาดเจ็บนั้นลงจากหลังม้า
         โอดะยังรู้สึกตัวอยู่ เขายังไม่ตาย หากแต่ลมหายใจของเขานั้นระทวยและเบาบางมาก
         " โอดะ ทำไมท่านถึงเป็นเช่นนี้ "
         ฮิโรชิคร่ำครวญด้วยน้ำตาอาบแก้ม
         " ข..ข้า.. คง... คงจะ... ไม่ ร.. รอด "
         เขาหยุดไปครู่พลางมองหน้าฮิโรชิแล้วยิ้ม
         ฮิโรชิยังคงสะอื้นไห้อยู่มิวางวาย เขาเล่าถึงเรื่องการ์ตูนที่ถ่ายทอดความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโอดะจนหมดสิ้น ซึ่งโอดะก็ได้แต่ยิ้มให้พลางเลื่อนมือมากุมกระชับมือของฮิโรชิอย่างแนบแน่น ซึ่งหลังจากนั้นไม่นาน โอดะก็สิ้นลมอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นแห่งฮิโรชิ
         " โอดะ... ข้ารักท่าน "

         ฮิโรชิยังคงผลิตผลงานอันเยี่ยมยอดมาอย่างต่อเนื่อง แต่.... ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ถึงตอนจบที่แท้จริงของการ์ตูนเรื่องที่ถ่ายทอดความสัมพันธ์ระหว่างฮิโรชิกับโอดะ มีเพียงฮิโรชิที่จะจดจำตอนจบนั้นไว้ในจิตใจของเขาตลอดกาล


- - - - - - - - - จบ - - - - - - - - -

เรื่องสั้นนี้ปรับปรุงใหม่เพื่อให้เหมาะสมในการเผยแพร่บนเว็บไซต์นี้ ซึ่งต้นฉบับของเดิม เคยตีพิมพ์ลงในนิตยสาร แมนสตูดิโอ ฉบับที่ 4

ติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ได้ที่นี่ http://misterpolice.bloggang.com/
หรือที่ http://www.misterpolice.com

แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 48 19:29:35

แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 48 19:28:28