CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ป่ากามเทพ ตอนที่15-16

    ตอนที่15
             
                   “เราควรจะกลับลงไปได้แล้ว เพราะว่าตอนนี้มันก็ห้าโมงเย็นแล้ว ผมอยากจะถึงที่พักก่อนพระอาทิตย์ตก”ชยันต์บอกลูกกวาด

    ลูกกวาดมองค้อนชยันต์ก่อนที่จะหันกลับไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ซึ่งกำลังทอแสงสวยงาม

    “ถ้าคุณยังไม่กลับ ผมก็จะปล่อยคุณไว้ที่นี้แล้วกัน เพราะวันนี้ผมต้องเสียเวลาอยู่กับคุณเกือบทั้งวันแล้ว”ชยันต์ยังคงบ่น

    ลูกกวาดหันมาก็ไม่พบชยันต์แล้ว หล่อนจึงรีบวิ่งตามชยันต์ไปทันที หล่อนรีบเดินตามมาจนในที่สุดก็เดินมาจนทัน อากาศเริ่มเย็นขึ้น ความมืดเริ่มเข้ามาปกคลุมแต่ทั้งสองคนก็พอที่จะมองเห็นทางเดิน

    ลูกกวาดเดินตามหลังชายหนุ่มมาเรื่อยๆจนเห็นทางลงเขาซึ่งอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนัก หล่อนจึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น หล่อนรีบเดินเสียจนไม่ทันระวังก้อนหินที่วางอยู่ด้านหน้า หล่อนจึงสะดุดก้อนหินพร้อมกับลื่นล้มทันที

    พรืด โอ๊ย มีเสียงหล่อนล้มลง ตามมาด้วยเสียงร้องของหล่อน ชยันต์หันหลังกลับมามองและสิ่งที่เขาพบก็คือร่างของหญิงสาวที่ล้มลงไม่เป็นท่า

    “เป็นอะไรมากหรือเปล่า หวังว่าคุณคงไม่ต้องมาขี่หลังผมอีกนะ”ชยันต์พูดดักคอ

    ลูกกวาดไม่ตอบ แต่หล่อนก็รีบลุกขึ้น และหล่อนก็พบว่ากล้องของหล่อนร่วงอยู่ที่พื้น หล่อนจึงรีบหยิบกล้องขึ้นมา

    “กล้องฉัน โอ๊ย กล้องฉัน”ลูกกวาดพูดพลางพร้อมกับรีบตรวจดูความเสียหายของกล้องทันที ชยันต์ยืน
    มองด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

    “ไปได้แล้วใช่ไหม”ชยันต์ถามหลังจากที่เห็นว่าลูกกวาดเก็บกล้องของหล่อนลงกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว

    “คุณไม่เจ็บจริงๆเหรอ”ชยันต์ถามหลังจากที่เห็นหล่อนเดินช้าลง

    “ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่มือถลอกนิดหน่อย”ลูกกวาดตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

    ในที่สุดทั้งสองคนก็มาถึงรีสอร์ท ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวจำนวนหลายคนซึ่งกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ที่โต๊ะกลางสนามตรงลานอเนกประสงค์ ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ

    “ไหนผมขอดูมือคุณหน่อยซิ”ชยันต์พูดพร้อมกับจับมือลูกกวาดขึ้นมาดู

    ลูกกวาดไม่ยอมจึงบิดข้อมือตนเองออกมา แต่หล่อนก็ไม่สามารถทำได้เนื่องจากว่าชยันต์จับข้อมือของหล่อนจนแน่น

    “มีเลือดออกด้วยนี่ เดี๋ยวผมจะให้ดอกแก้วเอายาไปให้คุณที่บ้านพักแล้วกัน”ชยันต์บอกพร้อมกับปล่อยมือลูกกวาด

    “เฮ้ย ยันต์แอบมาจู๋จี๋กับแฟนเหรอ แหม ไม่เจอกันตั้งนาน มีแฟนแล้วเหรอวะ ไม่บอกเพื่อนบอกฝูงเลยนะ”คมสันทักทายชยันต์

    “เฮ้ย ไม่ใช่แฟน คุณอนามิกาเขาเป็นลูกค้ามาพักที่รีสอร์ทเหมือนนายนะแหละ และนี่คุณอนามิกาไงที่จะไปเที่ยวกับคณะทัวร์ของนาย”

    “อ้าวเหรอ นึกว่า.....”คมสันยักคิ้วให้ชยันต์

    “สวัสดีครับ คุณอนามิกา ยินดีที่ได้รู้จัก”คมสันกล่าวทักทายลูกกวาดพร้อมกับส่งมือให้หล่อนเพื่อทักทายแบบตะวันตก

    “สวัสดีค่ะ เรียกฉันสั้นๆว่า ลูกกวาดดีกว่านะคะ เป็นกันเองดี”ลูกกวาดตอบพร้อมกับยื่นมือออกไปจับมือคมสันเพื่อเป็นการทักทาย

    ชยันต์มองลูกกวาดด้วยสายตาหมั่นไส้ ที่เห็นลูกกวาดส่งยิ้มหวานให้เพื่อนของเขาเหมือนจงใจให้เขาโกรธ แต่เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงคิดว่าหล่อนต้องการให้เขาโกรธ จะไม่ให้เขาคิดได้อย่างไรละ ก็สายตาเจ้าหล่อนตรงมาที่เขาเหมือนกำลังจะบอกว่านายไม่มีทางได้ยิ้มหวานๆจากฉันแน่นอน

    “คุณกลับที่พักเองได้ใช่ไหม”ชยันต์บอกกับลูกกวาดที่ยังคงยืนยิ้มหวาน

    “ไม่เป็นไร ฉันจะไปส่งคุณลูกกวาดเอง”คมสันบอกกับชยันต์

    นั่นไงเพื่อนเขาคงจะหลงเสน่ห์สาวเจ้าเข้าแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่าลูกกวาดมันไม่ได้หวานอร่อยอย่างที่คิด

    “อืม ตามใจ เอาเป็นว่าฉันจะไปที่บ้านก่อนแล้วกัน แล้วนายจะพักกับฉันหรือว่าพักที่รีสอร์ทละ”

    ลูกกวาดมองหน้าชยันต์ด้วยความไม่พอใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงกล้าชวนเพื่อนของตนนอนค้างที่บ้านของเจ้านายโดยไม่เกรงใจ นายต้องเป็นคนไม่มีมารยาทและไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆด้วย ลูกกวาดได้แต่นึกในใจ

    “ฉันพักที่รีสอร์ทแล้วกัน ไหนๆก็จ่ายเงินไปแล้ว”คมสันตอบ

    “คืนเงินให้ก็ได้ เรื่องเล็ก”ชยันต์พูด

    “ไม่เป็นไร”คมสันพูดพร้อมกับยักคิ้วไปที่ลูกกวาด ซึ่งทำให้ชยันต์รู้ได้ทันทีว่าคมสันคิดอะไรกับหญิงสาว

                  “ไปกันเลยดีกว่าคะ”ลูกกวาดชวนคมสัน

    คมสันหันมายักคิ้วให้ชยันต์พร้อมกับเดินตามหลังลูกกวาดไปทันที ชยันต์ได้แต่ส่ายหัวพร้อมกับรำพึงเบาๆว่า

    “แล้วจะรู้สึก”

    ชยันต์เดินไปที่รีสอร์ทเพื่อสั่งดอกแก้วเรื่องยาใส่แผล

    “เอายาใส่แผลไปให้คุณอนามิกาที่บ้านด้วยนะ ส่วนผมจะกลับบ้านไปอาบน้ำแล้วจะกลับมาใหม่”ชยันต์บอกพร้อมกับเดินตรงไปบ้านของตนเอง

                    ชยันต์อาบน้ำพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็ตรงไปที่ห้องของฟ้าสางเพื่อเข้าไปเล่านิทานให้ฟ้าสางเป็นปกติทุกวัน

    “หลับแล้วเหรอ”ชยันต์หอมแก้มลูกสาวของเขาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับห่มผ้าห่มให้ฟ้าสาง ก่อนที่เขาจะลงไปดูแลความเรียบร้อยของรีสอร์ทอีกครั้งหนึ่ง

    ชยันต์ยืนดูคมสันเป็นผู้นำเล่นเกมส์กับลูกทัวร์ของเขาอย่างสนุกสนาน และเขาก็เห็นลูกกวาดอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย

    ชยันต์กำลังจะเดินไปตรวจงานที่อื่น แต่เขาก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อคมสันตะโกนขึ้นมาว่า

    “นั่นไง เราได้สมาชิกใหม่แล้วครับ”คมสันพูดเป็นภาษาอังกฤษและทุกคนก็หันมามองชยันต์กันเป็นตาเดียวพร้อมกับปรบมือเสียงดังลั่น

    คมสันเดินตรงมาหาชยันต์ พร้อมกับพูดว่า

    “นายช่วยไปเล่นเกมส์ของฉันหน่อยซิ ฉันขาดคนพอดีเลย”

    “อะไรของนาย นายจะให้ฉันไปเล่นเกมส์เนี่ยนะ”ชยันต์ถาม

    “ก็เล่นเกมส์นะซิ ไป ไป ไป”คมสันพูดพร้อมกับดันไหล่ชยันต์เบาๆ

    ชยันต์ต้องยอมเดินตามคมสันไปแต่โดยดี

    “นี่ไงนายจับคู่กับคุณลูกกวาดพอดีเลย” คมสันชี้ไปที่ลูกกวาดที่ยืนเคว้งคว้างอยู่คนเดียว

    “นายจะเล่นเกมส์อะไรของนาย” ชยันต์ถามคมสัน

    “เดี๋ยวก็รู้”คมสันบอกพร้อมกับเดินไปตรงกลาง

    “ทุกคนต้องยืนจับมือกันทั้งสองข้างแล้วหันหน้าเข้าหากันนะครับ ผมจะถือว่าบ้านหนึ่งหลังนะครับ แล้วผมจะสั่งว่าบ้านหนึ่งหลังกับคนสองคน ทุกคนต้องจับมือกันเป็นบ้านหนึ่งหลัง และต้องมีคนอยู่ข้างในสองคนนะครับ เข้าใจหรือยังครับ ใครที่ไม่มีบ้านอยู่ หรือว่าบ้านหลังไหนที่ไม่มีคนอยู่เราจะต้องมีการลงโทษกัน เริ่มเกมส์กันเลยดีกว่า”คมสันอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ

    คมสันเริ่มเกมส์โดยพูดว่า บ้านหนึ่งหลัง กับ คนสามคน ลูกกวาดยังคงจับมือกับชยันต์และทั้งสองคนก็วิ่งหาคนสามคนเข้ามาอยู่ในบ้านของหล่อนกับชยันต์จนได้ ลูกกวาดและชยันต์ยังคงไม่ถูกลงโทษ และเมื่อผ่านไปสองเกมส์บ้านของชยันต์และลูกกวาดก็ต้องแยกออกจากกันเมื่อมีคนมาแย่งตัวลูกกวาดไปเป็นลูกบ้านแทน

    “เกมส์สุดท้ายนะครับ บ้านหนึ่งหลังกับลูกบ้านแปดคน”สิ้นเสียงของคมสันทุกคนต่างก็วิ่งเพื่อหาบ้านบ้าง หาลูกบ้านบ้าง ก่อนสิ้นเสียงนกหวีด ลูกกวาดก็ได้บ้านอยู่พอดี แต่บ้านที่หล่อนไปอยู่ค่อนข้างอึดอัดเนื่องจากว่ามีสมาชิกในบ้านตั้งหลายคน

    ลูกกวาดถูกดันไปจนติดชายหนุ่มที่ยืนเป็นบ้านอยู่ หล่อนจึงต้องเกาะเอวชายหนุ่มไว้เพื่อป้องกันไม่ให้หล่อนล้มลงไป

    “ขอโทษคะ”ลูกกวาดขอโทษเป็นภาษาอังกฤษพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองและหล่อนก็พบว่าชายหนุ่มที่หล่อนยืนหันหน้าติดกับเขาอยู่ในตอนนี้คือชยันต์

    “บ้านหลังนี้ต้องถูกลงโทษนะครับ เพราะว่ามีบ้านหนึ่งหลังแต่มีลูกบ้านเก้าคนเกินครับผม”สิ้นเสียงคมสัน ทุกคนก็เหขึ้นพร้อมกัน

    ในที่สุดเกมส์ก็สิ้นสุดลงตรงที่กลุ่มของลูกกวาดถูกทำโทษ ให้เต้นเพลงหมีสามตัวของละครซีรีส์เรื่องดังของเกาหลีเรื่อง Full House

                โกม เซ มา ริ กอ ฮัน จิ บิ อิด โซ
            อัปปา โกม ออม มา โกม เอ กี โกม
                      อัปปา ... ตึงตือ เง
                    ออมมา บุ นือ ไงชิ เน
                  เอกิ บุ นือ นอบุอี ยาโว
               อึซซือ กึซซือ ชบอรันดฮอ

    คมสันเป็นผู้นำการร้องเพลงและเป็นคนสอนท่าเต้นต่างๆ ทุกคนต่างสนุกสนานเมื่อเห็นท่าทางของคมสัน มีเพียงชยันต์คนเดียวเท่านั้นที่ทำหน้าตาเหมือนกำลังถูกบังคับให้กินยาพิษ ส่วนลูกกวาดเต้นตามคมสันอย่างสนุกสนานเนื่องจากว่าหล่อนชอบละครเรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว
    ลูกกวาดมองชยันต์เต้นด้วยท่าทางเคอะเขิน โดยเฉพาะท่าส่ายก้นของชยันต์ยิ่งทำให้หล่อนหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น เนื่องจากว่าบั้นท้ายของชยันต์ดูเหมือนว่ามันจะส่ายได้ดีกว่าหล่อนเสียอีก ซึ่งทำให้ชยันต์ถึงกับหน้าบึ้งออกมาทันที

    “ขอบคุณทุกคนเลยครับ และขอให้ทุกท่านปรบมือให้กับท่าเต้นอันสวยงามในครั้งนี้ด้วยครับ”สิ้นเสียงปรบมือคมสันก็พูดต่อทันทีว่า

    “วันนี้เราพบกันแค่นี้ก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาพบกันใหม่ในตอนเช้า ผมจะพาทุกท่านไปพบกับสถานที่อันสวยงามของเมืองไทยอีกแห่งหนึ่งทีเดียว ขอบคุณครับ”

    ทุกคนต่างแยกย้ายกันตามอัธยาศัย บ้างก็เดินเล่น บ้างก็เข้าห้องพัก แต่ลูกกวาดยังคงยืนยิ้มกึ่งขำขัน และเดินเข้าไปบอกชยันต์ที่กำลังยืนรอคุยกับคมสันอยู่

    “คุณเต้นได้ดีสวยนะ ฉันขอชม”ลูกกวาดพูดล้อๆพร้อมกับกำลังจะเดินจากไป

    “คุณลูกกวาดครับ จะกลับบ้านพักแล้วเหรอ”คมสันถามเสียงอ่อย

    “มีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ”ลูกกวาดถามด้วยความสงสัย

    “ผมอยากจะชวนคุณลูกกวาดไปเดินเล่นกันนะครับ”คมสันเอ่ยชวน

    ลูกกวาดยืนนิ่งคิด และในที่สุดก็ตอบว่า

    “คือว่าฉันเมื่อยแล้วนะคะ เพราะว่าวันนี้เดินมาทั้งวันเลย ขืนฉันเดินเล่นอีกพรุ่งนี้มีหวังไม่ได้ไปเที่ยวกับพวกคุณกันพอดี”ลูกกวาดปฏิเสธอย่างมีมรรยาท

    “เหรอครับ”คมสันพูดเสียงอ่อย

    “แต่ถ้าคุณไม่รังเกียจไปคุยกับฉันที่ระเบียงหน้าบ้านก็ได้ค่ะ”ลูกกวาดเอ่ยชวนเนื่องจากคมสันหน้าเศร้าลงไปทันที

    “ไม่รังเกียจหรอกครับ แต่มันจะทำให้คุณเสียชื่อเสียงหรือเปล่า”คมสันพูด

    “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราสองคนบริสุทธิ์ใจกันนี่คะ”

    “ไม่เอาดีกว่ามันน่าเกลียด เอาเป็นว่านายไปกับเราด้วยแล้วกัน”คมสันชวนชยันต์ที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

    “อะไรของนาย ฉันจะต้องเดินตรวจความเรียบร้อยของรีสอร์ทก่อน”

    “อะไรกัน ก็นายเป็นถึง......”

    “ตกลง ตกลง ฉันจะไปกับนาย”ชยันต์รีบตัดบทก่อนที่คมสันจะพูดจนจบประโยค

    จากคุณ : ทรายสีรุ้ง - [ 13 ต.ค. 48 09:02:05 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป