CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    เมืองคนเถื่อน (เรื่องสั้นสะท้อนการเมืองแนวไซไฟ)

    อาลีมองดูเบาะนั่งสีน้ำเงินที่ว่างเปล่า ไม่บ่อยครั้งนักที่มันจะเชื้อเชิญให้นั่งมากเหมือนครั้งนี้ เขาจึงทรุดตัวลงนั่งอย่างไม่ลังเล

    คราวนี้อาลีเข้าจองได้ทำเลดี ไม่ต้องทนยืนเมื่อยเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่านมา ความโชคดีวิ่งพุ่งเข้ามาหาเขาได้ไม่บ่อยครั้งนัก นั่นถือว่าเป็นลางดี โดยเฉพาะวันที่เขาต้องเตรียมตัวสำหรับการสมัครงาน วันนี้เจาหางานทำ เช่นเดียวกันกับใครอีกหลายๆ คนที่ร่วมชะตาเดียวกันบนรถเมล์สายนี้

    ที่จริงมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เจามาสมัครงานตามบริษัทต่างๆ เพราะว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่ 15 แล้ว ที่ผ่านมาเขาถูกบริษัทต่างๆ ปฎิเสธอย่างไม่ใยดี ทั้งที่เขาก็ไม่ได้สมัครงานในตำแหน่งใหญ่โตอะไรเลย แม้แต่ตำแหน่งหน้าที่ที่เล็กที่สุดของบริษัทเขาก็เคยสมัครมาแล้ว แต่ไม่มีใครสนใจ เขามันคนไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ จึงอยู่ในสังคมนี้อย่างแร้นแค้น เหมือนปลาที่อยู่ใจกลางทะเลทราย ความหวังที่จะมีชีวิตรอดขนาดเท่าเม็ดน้ำฝนเท่านั้น

    แต่เขาก็ไม่ย่อท้อ คนที่นั่งปล่อยลมหายใจอย่างเปล่าประโยชน์ไปวันๆ นั้นไม่ต่างอะไรไปจากคนตาย

    แต่ถ้าครั้งนี้เขายังถูกปฎิเสธอีก

    เขาขอยอมตายจริงๆ

    แม้แต่ท้องฟ้าเบื้องนอกหน้าต่างก็คงรู้สึกเช่นกัน ถึงได้ทาสีเทาขุ่นราวกับไว้ทุกข์ สีแห่งความโศกถูกระบายไปทั่วทั้งท้องฟ้าและผืนดิน ฝนกำลังจะตก เสียงฟ้าร้องดังครืนๆ แว่วมาแต่ไกล

    แต่ถึงอย่างนั้น อากาศภายนอกก็ยังคงร้อนสุดจะทน เขาเอาแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวอมเหลือง(เนื่องจากถูกใช้งานมาอย่างโชกโชน) มาซับเหงื่อที่ไหลออกมาราวกับน้ำก็อก อากาศย่ำแย่เต็มที ถ้าไม่มีเมฆฝนในตอนเที่ยงเช่นนี้ อุณหภูมิที่นี่คงพุ่งทะลุไปถึง 60 องศาเซลเซียสเลยทีเดียว ด้วยสภาวะเรือนกระจกที่โลกเผชิญมานับร้อยปีแล้ว มนุษย์กำลังถูกอบอยู่ในไมโครเวฟที่ไม่มีฝาเปิด และปุ่มตั้งเวลา จึงร้อนอย่างยาวนานไม่มีที่สิ้นสุด

    ธรรมชาติกำลังลงโทษมนุษย์ หลังจากที่ทนถูกมนุษย์ทำร้ายอย่างบอบช้ำ

    แต่ตัวการสำคัญในการสร้างสภาวะมลพิษกลับไม่รู้สึกทุกข์ร้อนแต่อย่างใด ตราบเท่าที่เงินและตัณหายังมีอำนาจเหนือมนุษย์อยู่ พวกคนที่มีฐานะส่วนใหญ่ต่างก็สร้างคฤหาสน์ไว้ใต้ทะเล หลบสภาวะโลกร้อนราวนรก แม้แต่อาคารรัฐสภายังสร้างไว้ใต้ท้องทะเลสีคราม ทะเลอันเลื่องชื่อในเรื่องปะการังเทียมที่งดงามที่สุดในโลก ดังนั้นที่อยู่ของพวกรัฐบาลจึงดูเหมือนตู้ปลาขนาดใหญ่ที่มีฝูงปลาใส่สูทเต็มไปหมด

    นโยบายในการขจัดความจนของรัฐบาลนั้นได้ผลสวยงามทันตาเช่นกัน จากการประกาศให้พลเมืองจดทะเบียนสำมะโนประชากรครั้งใหญ่เมื่อ 10 ปีก่อนนั้น จำนวนพลเมืองที่มีอยู่ราว 75 ล้านคนกลับลดลงเหลือเพียงแค่ 2 ล้านเศษเพียงชั่วข้ามคืน

    ด้วยนโยบายขจัดความจนแบบกำปั้นทุบดิน

    จากคุณ : รัตน์ดา - [ 13 ต.ค. 48 16:15:13 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป