ความคิดเห็นที่ 1 โคนันทิวิสาล ๑.   ๏ นิทานเรื่องหนึ่งข้าฯ            เคยฟัง แต่เด็ก เมื่อโตยัง                    จำได้ โคนันทิวิสาล พลัง                  เกินเปรียบ รักท่านผู้เลี้ยง ใช้                   พละเลี้ยงตอบแทน ๚ะ ๒.   ๏ เห็นชาวนาชุบเลี้ยง             บำรุง ลำบากเรื่องหาหุง                    ปากท้อง คิดตอบพระคุณพยุง                ชีวิต จึงบอก "พ่อจำต้อง                 คิดท้าการพนัน" ๚ะ ๓.   ๏ "ลูกอาสาลากร้อย            เกวียนหนัก เถอะพ่อลูกพ่อจัก                  ทำได้ โปรดพ่ออย่าช้านัก                รีบเถิด เงินพ่อจักพอใช้                    ไม่ต้องกรำงาน" ๚ะ ๔.   ๏ชาวนาคิดแล้วว่า              น่าลอง หวังวาสนามากอง                 ยากแท้ ลูกเราไม่เป็นสอง                 ใครอื่น เป็นต่อ ปิดทางแพ้                "ฮ่า เฮ้ย เสร็จเรา"๚ะ ๕.   ๏ รีบรุดไปบอกท้า              เศรษฐี "โคท่านหมื่นพันมี                 ดุจไร้ โคข้าฯหนึ่งเดียวดี                 ล้ำเลิศ เก่งลากเกวียนร้อยได้            ท่านกล้าท้าฤๅ" ๚ะ ๖.   ๏ เศรษฐียินเรื่องแล้ว          ยังฉงน เกิด เติบ แก่ เฒ่า จน            พละล้า โคไหนกำลังทน                   เก่งกาจ มีฤๅ "ฮ่า ฮ่า ดี ดี ข้า                    รับท้า" รับความ ๚ะ ๗.   ๏ ยามรุ่งวันท้าย่าง             มาถึง โคหนุ่มห่อนพรั่นพรึง             หวั่นแพ้ ท่วงท่าสง่าตราตรึง              ทุกขณะ พร้อมลากเกวียนหนักแปล้      อย่างห้าวทระนง ๚ะ ๘.   ๏ ชาวนาเทียมไว้ทูบ         เกวียนแรก ฟาดปฏักสลับด่าแดก         "ลาก เว้ย" โคหนุ่มเลือดเนื้อแตก         ไหลซิบ นั่งทรุด ทนคำเย้ย             "โธ่ไอ้โคพาล" ๚ะ ๙.   ๏ โคหนุ่มคิดเหตุแพ้         กลใด พบเหตุโอษฐภัย               แน่แท้ พ่อด่าและตีใจ                  กายลูก ฤๅลูกเคยผิดแม้                 สักน้อยจึงทำ ๚ะ ๑๐.   ๏ ชาวนาบอก"ไร้ผิด         อื่นใด ผิดแต่ลูกปราชัย               นั่นแล้" โคนันทิ์รีบแก้ไข              "เถอะพ่อ ถ้าพ่อไม่อยากแพ้             อย่าได้ด่าตี" ๚ะ ๑๑.   ๏ อีกรุ่งวันท้าย่าง              มาถึง โคหนุ่มห่อนพรั่นพรึง          สักน้อย ชาวนากล่าวคำตรึง           ตราจิต โคหนุ่มทุ่มเต็มร้อย            ลากได้ดังคำ ๚ะ ๑๒.   ๏ อโหคำอำนาจล้ำ         โลมจิต หยาบปราบผู้พิชิต             พ่ายแพ้ ไพเราะปลูกพลังนิด          เป็นมห-ศาลนอ คำเพราะคำจริงแท้           ค่าล้นคำความ ๚ะ๛ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ต.ค. 48 00:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นิทานเรื่อง "โคนันทิวิสาล" พิราบเงิน บรรยาย          เป็นเรื่องเล่าสืบกันมาตั้งแต่ครั้งปู่ย่า จากรุ่นตกมาสู่รุ่น จนกระทั่งถึงปัจจุบัน ก่อนที่จะอันตรธาน หายไปกับกาลเวลาที่ไม่เคยหยุดพัก หรืออาจคงอยู่กับกาลเวลาอย่างถาวร          เรื่องมีอยู่ว่า ชาวนาซื้อลูกวัวมาจากพ่อค้าวัวตัวหนึ่ง เพื่อเอาไว้ลากไถ และเป็นเพื่อนยามแก่เฒ่า เพราะชาวนาไม่มีลูก เขาจึงเลี้ยงลูกวัวอย่างดี จนกระทั่งลูกวัวเติบโตเป็นวัวหนุ่ม มีพละกำลังมหาศาล ลงนาลากไถ ไม่นาน ที่ที่มีดินแข็งกระด้างก็พร้อมสำหรับการหว่านและดำ ทุกครั้งที่วัวหนุ่มทำหน้าที่เสร็จ มักจะได้รับรางวัล คือ หญ้าเขียวชะอุ่มจากนาอีกแปลงที่เจ้านายถนอมไว้ให้ การอาบน้ำ การขัดสีผิว และความมีอิสระ นี่เป็นรางวัล ที่มันได้จากเจ้านาย          ข้าวที่ทำบางปี ก็ดี บางปีก็เสียหาย บางปีก็พอกิน พอใช้หนี้ ชีวิตชาวนาวนเวียนอยู่อย่างนี้ ราวกับ ถูกใครขีดเส้นไว้แล้ว          ฝ่ายเจ้าวัว รู้ว่าตอนนี้ยังมีกำลังมหาศาล เห็นเจ้านายลำบาก ก็อดสงสารไม่ได้ ไหนจะหนี้บุญคุณ ที่ท่านชุบเลี้ยงมา ไหนจะหญ้าเขียว ๆ น้ำเย็น ๆ ฝีมือการขัด การใช้ชีวิตอย่างอิสระ ได้หลับนอนอย่างสบาย คิดไปนึกไปก็น้ำตาไหล ซาบซึ้งพระคุณยิ่งนัก จึงหาวิธีที่จะตอบแทนบุญคุณ หวังเจ้านายมีความสุขมากกว่าเดิม          บางวัน มันถึงกับนอนฝันหวาน แล้วหัวเราะออกมา ตามประสาวัว ๆ อย่างมีความสุข (อย่าคิดมาก มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ ลองสังเกตดูหรือสังเกตสัตว์เลี้ยงของคุณก็ได้ (ยิ้ม) - ผู้บรรยาย)          ในที่สุด หลังจากคิดแล้วคิดอีก ผ่านไปเป็น ๑, ๒, ๓ วัน ผ่านไป ๑, ๒, ๓ สัปดาห์ ผ่านไป ๑, ๒, ๓ เดือน จนไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้ว มันก็คิดออก          "เราต้องให้พ่อท้าพนันกับเศรษฐี ท้าพนันยังไงละ อืม.... เรามีกำลังนี่          แข็งแรงอย่างนี้ มีหรือใครจะสู้ได้ ท้าลากเกวียนบรรทุกหินดินทรายจนเต็ม ๑๐๐ เล่ม          ลากไปสัก ๑๐ เมตร เป็นไง ไม่ยาก ๆ"          แล้วมันก็ทำฝันให้เป็นจริง          หลังจากที่คิดได้ เจ้าวัวหนุ่ม ซึ่งตอนนี้มีชื่อว่า โคนันทิวิสาล เพราะว่า เป็นโคที่มีกำลังมาก และอารมณ์ดี ก็ได้บอกให้เจ้านายรู้ (สื่อกันรู้เรื่องจนได้แหละครับ ไม่ต้องคิดมาก (ยิ้ม)-ผู้บรรยาย) แล้วก็ถึงวันท้าพนัน ตอนเช้าชาวนาอาบน้ำ ขัดสี แล้วเจิมโคนันทิ์ด้วยแป้งหอม ประดับพวงมาลัยรอบคอ แล้วก็เทียมโคนันทิ์ที่ทูบเกวียนเล่มแรก ฝ่ายตนเองก็ถือปฏัก ตวาดว่า "เฮ้ย โคนันทิ์ เฮ้ย โคนันทิ์ (ฮึ่ย ฮึ่ย) ลากไป ๆ"          แต่โคนันทิ์หมดแรง นั่งคุกเข่า หน้าซึม เสียใจที่ลากไม่ไหว          งานนี้ชาวนาเจ๊งไป (ติดหนี้ด้วย-กระจอกข่าวรายงาน) เป็นเงิน ๑,๐๐๐ เหรียญ เศรษฐีและชาวบ้าน ที่ถืออีกฝ่าย รับทรัพย์          ชาวนาได้แต่เสียใจ ไม่เป็นอันกินอันนอน บางทีนอนเพ้อ "โคนันทิ์ ลูกพ่อ ไม่น่าเลย ไม่น่าเล้ย...." โคนันทิ์พระเอกของเรา ได้แต่เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ พอได้จังหวะ จึงถามว่า "พ่อ สบายดีไหม หายเสียใจหรือยัง"          ชาวนาก็โทษโคนันทิ์ว่าไม่รักษาคำพูด พ่อเลี้ยงเจ้ามาอย่างดี มาหลอกพ่อได้ยังไง โคนันทิ์จึงถามว่า "พ่อ ลูกถามหน่อยเถอะ ลูกทำอะไรผิดเหรอ ลูกทำงานไม่ดีหรือ ลูกทำบ้านสกปรกหรือ หรือว่า ลูกทำอะไรให้พ่อ ไม่พอใจ พ่อจึงพูดกับลูกหยาบ ๆ และใช้ปฏักตีลูก ตอนท้าพนัน" ชาวนาจึงตอบว่า "ไม่มีหรอกลูก" โคนันทิ์ถามว่า "งั้นพ่อโทษลูก จะถูกหรือ พ่อแพ้พนัน เพราะพ่อทำร้ายลูกก่อน ลูกฟังคำพูดของพ่อแล้ว ลูกก็หมดแรง นั่นแหละ เราจึงแพ้ รู้ไหมพ่อ เอางี้นะ พ่อไปท้าพนันใหม่ วางเดิมพันเป็น ๒ เท่า แต่พ่ออย่าด่า อย่าตีลูกอีกล่ะ"          คราวนี้ โคนันทิ์ ของเรา ลากได้สำเร็จ ชาวนาได้ทุนคืน+กำไร ชาวบ้านคนอื่น ๆ ก็ได้ทุน+กำไร          จบ.          นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า          "พึงพูดแต่คำน่าพอใจเท่านั้น" จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ต.ค. 48 00:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีตอนเที่ยงครับ ทุกท่าน จริง ๆ ที่ว่าว่างตอนเช้า ก็ไม่เชิงหรอกครับ แต่ก็พอมีเวลามาแวบ ๆ แบบนี้แหละครับ จะแต่งโคลง จะตอบกระทู้ยาว ๆ ช่วงเช้านี้ไม่ค่อยจะได้ มาเมียงมองดู ยังไม่มีใครมาวาง "โคลง นิทาน" (หรือว่าจะง่ายไป/ยากไป สำหรับบางท่านหนอ) เอางี้ละกันครับ เขียนเรื่องอะไรก็เขียนเหมียนเดิม แต่ก็อย่าลืม พกนิทานมาเล่า แบบโคลง หรือแบบนิทานก็ได้ ข้าพเจ้าจะรออย่าง "ข้าวคอยฝน" ขอรับ (ยิ้ม) ข้าว ปลูกหวังได้เกี่ยว                     เก็บหุง คอย หยาดฟ้าบำรุง                        ค่ำเช้า ฝน ห่างโปรดเมฆปรุง                     ลมหอบ มานา ฟูมฟักดูแลเฝ้า                            กว่าข้าวเต็มรวง ฯ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 48 20:14:13 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ต.ค. 48 12:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โห...ท่าน กรวีจองเรื่องเจ้าหญิงนิทราน่ะ  เดี๋ยวว่างๆจะมาแปะตอนนี้แปะโป้งไว้ก่อน... แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 48 15:31:05 จากคุณ : กรวี - [ 14 ต.ค. 48 15:23:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ้าว ขออภัย ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง นั่นมันเพลง ติดมาได้ไงหว่า อันนี้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A3805687/A3805687.html จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 14 ต.ค. 48 16:37:24 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผีหลอก กระทู้หายต่อหน้าต่อตา ไปล่ะ จากคุณ : ซอมฯ - [ 14 ต.ค. 48 16:39:38 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 8 007 พยัคฆ์ร้าย .อังกฤษ ยิงแม่นมิเคยผิด พลาดเป้า สาวสวยสุดบาดจิต ..สนิทแนบ ปฏิบัติการรุกเร้า ...สนั่นฟ้าสะเทือนจอ อิอิ.. ************ ขออภัยค่ะ ไม่ทราบว่าเกิดผิดพลาดอันใด ความเห็น 5 หายไป แปะปุ๊บ มาดูอีกแป๊บ หายปั๊บ ขอแปะใหม่อีกทีละกัน นิทานเรื่อง 007 ค่ะ แฮ่... แวะไปเที่ยวห้องเฉลิมไทยมา เขามีรูป 007 คนใหม่ โอ้..จ๊อดดดดด...!!! ขอเพียซคนเดิมเถอะ ท่านใดอยากเห็น ตาม link ข้างบนน่ะค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 14 ต.ค. 48 20:06:45 A:203.113.51.102 X:203.151.140.117 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กลับมาเฝ้าอาศรมฯแล้วครับ หลังจากกลับบ้านนอก ขาดการติดต่อเทคโนโลยีหลายวัน(อาทิตย์นึงเต็มๆเลย) ข้างบ้านทุ่งข้าวกำลังเริ่มเหลืองพอดี ลมหนาวเริ่มพัดมาวอยๆแล้ว เริ่มมีหมอกตอนเช้า 14 ตุลาพอดีด้วย ๏ลมตุลา๏ ๏ หยกเขียวเรียวข้าวพราวทุ่ง ทองรวงร่วงรุ่งพุ่งสาย เอนล้มลมริ้วพลิ้วพราย โชยชายฉ่ำชื่นตื่นตา นิลเนตรเขตคั่งฝั่งถนน ฝองชนดั้นด้นบั่นหา ปืนไฟระอุตุลา ประชาชิงชัยในแผ่นดิน สามสิบสองปีที่ผ่าน เผด็จการฤาลับดับสิ้น การเมืองกอบโกยโกงกิน ลมลิ้นพลิกพลิ้วยังพบ ทับทิมสีเลือดบ่เหือดแห้ง จึ่งแจ้งน้ำใจเจนจบ เงินงามธรรมหาญลาญลบ ลมโลภพัดกลบลมตุลา๚ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 48 22:12:00 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 14 ต.ค. 48 22:10:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอเบิ้ลนิดนะครับ ชอบเรื่องโคนันทวิศาลมากเลย แต่บางทีก็คิดนะว่า โคนันทวิศาลเอาแต่ใจชะมัด(ฮา) จากคุณ : โกฏิดารา - [ 14 ต.ค. 48 22:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ มิตรอาศรมฯ ทุกท่าน ------------------------------------------------ คุณกรวี คคห. ๔ - ไว้จะรออ่านขอรับ (ยิ้ม) ---------------------------------------------- ซอมพอแดง คคห (๕) - ๘ กระทู้หายไม่แปลกหรอกครับ พบสาเหตุแล้ว เกิดจากการทำลิ้งค์ กรณีไม่ได้ล๊อกอินชื่อครับ เอาลิ้งค์มาลงอีกที http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A3805687/A3805687.html 007 พยัคฆ์ร้าย .อังกฤษ ยิงแม่นมิเคยผิด พลาดเป้า สาวสวยสุดบาดจิต ..สนิทแนบ ปฏิบัติการรุกเร้า ...สนั่นฟ้าสะเทือนจอ                                                ซอมพอแดง ๐๐๘ พยัคฆ์ร้าย                   ฮ่องกง ยิงแม่นมุกฮาตรง                  กระตุกเส้น สาวสวยหุ่นระหง                   คอยประกบ ปฏิบัติการใช่เหล้น                ต่อมเส้นฮาสะเทือน ฯ                                                     พิราบเงิน ---------------------------------------------------------------- คุณโกฏิดารา คคห. ๙-๑๐ ดีใจที่กลับมาแล้ว งั้นก็ช่วยกันเฝ้าอาศรมฯ ซะเลยครับ (ดูท่าทางแล้วกระทู้นี้พิราบเงิน คงทำหน้าที่ได้ไม่เต็มที่เหมียนเดิม ฮือ ๆ) อ่าน ลมตุลา แล้วก็ได้บรรยากาศ ๑๔ ตุลา ดี ขอยกมาวางอีกทีครับ (เรียกว่า บังคับให้อ่านทวน (ยิ้ม)) ๏ลมตุลา๏ ๏ หยกเขียวเรียวข้าวพราวทุ่ง ทองรวงร่วงรุ่งพุ่งสาย เอนล้มลมริ้วพลิ้วพราย โชยชายฉ่ำชื่นตื่นตา นิลเนตรเขตคั่งฝั่งถนน ผองชนดั้นด้นบั่นหา ปืนไฟระอุตุลา ประชาชิงชัยในแผ่นดิน สามสิบสองปีที่ผ่าน เผด็จการฤาลับดับสิ้น การเมืองกอบโกยโกงกิน ลมลิ้นพลิกพลิ้วยังพบ ทับทิมสีเลือดบ่เหือดแห้ง จึ่งแจ้งน้ำใจเจนจบ เงินงามธรรมหาญลาญลบ ลมโลภพัดกลบลมตุลา๚                         โกฏิดารา วีรชนคนกล้าลาลับ อนุชนคอยสดับฟังข่าว ทุรชนเขมือบเคี้ยวเขี้ยววาว ประชาชนร้อนหนาวตามกัน วีรชนคนกล้ากล้าใหม่ อนุชนพร้อมใจสมานฉันท์ ทุรชนปล้นชาติพิฆาตมัน ประชาชนทั้งนั้นแย้มยิ้ม ฯ                         พิราบเงิน จากคุณ : พิราบเงิน - [ 15 ต.ค. 48 21:45:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลองค้นหา "นิทานคำโคลง" ก็ได้พบแหล่งสมบัติ ของใครไม่รู้ (ยิ้ม) ขออนุญาตนำมาลงนะครับ พี่ครูเล็ก • กระต่ายกับเต่า ๏ เต่ามัวคลานเชื่องช้า              เหลือเกิน   กระต่ายจึงหยอกเอิน               เต่าเตี้ย   มองดูเต่าทำเขิน                     มาแข่ง ไหมนา   หยามเต่าคลานยั้วเยี้ย             เต่าสู้ทันที   ๏ กระต่ายมีสุขล้น                  วิ่งไว   เพียงแต่มันชะล่าใจ                แน่แท้   กระต่ายจึ่งแอบไป                 นอนก่อน เพลินนา พอตื่นพบว่าแพ้                    เต่ายิ้มกระต่ายเขิน ๚                                                      เล็ก อิสรา ลิ้งขอรับ http://www.geocities.com/lekpage/klonindex.htm ปล. พิราบเงินเริ่มเข้ามาพันทิป ถนนฯ และอาศรมฯ เพราะได้อ่านโคลงของรุ่นพี่ในอาศรมฯ ที่เวบพี่ครูเล็ก และคำแนะนำของพี่ธิดา ต้องขอบคุณอีกครั้งครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 15 ต.ค. 48 22:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยามฟ้าไร้ดาว ยามเมื่อฟ้ามืดไร้                   ดวงดาว เจตภูตวับแสงวาว                  วิบว้าง ลอยเหม่อตกหลุมหาว            อับโชค ระวิงไต่บันไดร้าง                  ควะคว้างหาลม หวังลมโลมไล่ร้อน                ผ่อนคลาย ก่อนเจตภูตละลาย                หมดสิ้น หวังลมตมูกหาย                   เข้า-ออก ร่างโปร่งคงดับดิ้น                 จบคว้าร่างคืน ฝืนทนมานะสู้                      มิถอย ระวิงไต่ใจพลอย                  ยะยิ้ม เมื่อขั้นสุดท้ายลอย               ไม่ห่าง ระมัดมั่นพลันพริ้ม                 ลิ่วฟ้าดั่งใจ ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 15 ต.ค. 48 22:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แวะมาเยี่ยมแอบอ่านโคลงครับ ชอบฟังนิทานเหมือนกันครับ ปีนี้ นิทานได้รางวัลซีไรท์เชียวหละ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ 16 ต.ค. 48 00:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะพี่พิราบเงิน และมิตรสหายที่แวะเวียนมาอาศรมชาวโคลงทุกท่าน ศาลาไทยมัวแต่วุ่นวายกับภารกิจจนทิ้งกระทู้อาศรมฯ ภาคที่แล้วไว้นานสองนาน ต้องขอบคุณพี่พิราบเงินมาก ๆ ที่มาช่วยดูแลท้ายกระทู้ที่แล้วให้เป็นอย่างดี และต่อกระทู้ภาคใหม่ให้ด้วย  เนื้อกระทู้น่าสนใจค่ะ  จะพยายามหาเวลา เขียนนิทานโคลงสักเรื่องมาร่วมกระทู้ (ถ้าทำได้ แหะ ๆ) ๏ นิทานโคลงก่อนคุ้น        เขียนคำ วันผ่านลองค่อยคลำ          ยากแท้ งานหนักชักพลาดถลำ       เอกหล่น โทสี่ส่งซ้ำแก้                        กว่าคล้องหนึ่งโคลง ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -             . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ต.ค. 48 13:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ข่าวแผ่นดินไหว วิบัติภัยธรรมชาติมาแรงนะครับเนี่ย ๏ คนตายใช่โลกยิ้ม    ยวนถวิล? คนฆ่าคนชาชิน          ชื่นหน้า คนผลาญโลกอาจิณ   จำจด แม้นโลกนี้มีหน้า       จักไห้ร่ำโหย ธรณีเทพนี้เพ่ง       ทิพยญาณ หนึ่งรา สมุทรเทพมหาศาล จักมล้าง วายุเทพบั่นปราณ   มนุษยชาติ แล้วโลกจักเริ่มสร้าง อีกครั้งดังเดิม ธรรมจักรไม่พักพ้น   กลกรรม เวรนอ หมุนเปลี่ยนตามตนดำ -ริแท้ สังสารวัฏเหนี่ยวนำ   เนื่องอยู่ โลกเกิดโลกล้างแล้  แม่นเพี้ยงพริบตา๚ เรื่องโคลงนิทาน ขอแปะโป้งไว้ก่อนครับ คิดไม่ออก จากคุณ : โกฏิดารา - [ 16 ต.ค. 48 20:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ๏ นิทานโคลงแต่งได้..........ยากจัง พี่เฮย ผมคิดจนหัวพัง..................หมดแล้ว เจ้าหญิงอยู่ในวัง................รอพระ เอกมา นานชั่วกัลป์ไม่แคล้ว...........ช่วยด้วยขึ้นคานฯ จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 16 ต.ค. 48 23:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หมูน้อยกลอยใจ กาลครั้งหนึ่ง มีหมูสามตัว ยิ้มร่าเล่นหัว ทุกตัวอ้วนพี ตัวหนึ่งสร้างบ้าน ใช้ฟางอย่างดี สร้างเสร็จเร็วรี่ รีบปรี่ไปนอน ตัวสองใช้ไม้ ตีตอกไปก่อน วางเรียงซ้อนซ้อน ก็นอนสบาย ตัวสามก่อชิด ใช้อิฐปิดทราย เหนื่อยแล้วก็หาย พักคลายเอาแรง และแล้ววันหนึ่ง หมาป่ามาถึง จึงออกสำแดง หมูน้อยวิ่งหลบ พบบ้านฟางแห้ง เป่าลมโดยแรง บ้านแห้งกระเจิง หมาป่าวิ่งไล่ เจอบ้านไม้เพิง เป่าลมเปิดเปิง ไม้เพิงพังพลัน หมูน้อยสองตัว วิ่งมั่วกลัวสั่น หลบเป็นพัลวัน หนีกันพัลเก ถึงบ้านก่ออิฐ วิ่งไม่หักเห หัวซุกซุนเซ ขาเป๋คราวนี้ หมูตัวที่สาม ฟังความของพี่ บ้านแข็งแรงดี ไม่มีอันตราย หมาป่าย่ามใจ จะเป่ากระจาย บ้านนี้ก็คล้าย เหมือนที่ผ่านมา จะได้กินหมู สักทีล่ะหนา เป่าลมหลายครา หน้าดำหน้าแดง สุดท้ายยอมแพ้ หมาแก่หมดแรง จากไปเมื่อแจ้ง หมูน้อยไชโย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บ้านแหลกเพราะลมเป่า ใจแหลกเพราะลมปาก ฮี่ฮี่.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 17 ต.ค. 48 13:37:28 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พี่ซอมฯ เจ๋งจริงๆครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 17 ต.ค. 48 14:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แหะ ๆ ขอบคุณค่ะ น้อง ณ มิตร อายม้วนเป็นกิ้งกือ.. จดชื่อไว้ก่อน เจอกันจะเลี้ยงเตี๋ยวเรือ นานทีมีคนชม อิอิ จากคุณ : ซอมฯ - [ 18 ต.ค. 48 10:05:21 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีทุกท่านขอรับ ------------------------------------------------- ท่านแสงแรกฯ คคห. ๑๔ แวะมาเยี่ยมแอบอ่านโคลงครับ ชอบฟังนิทานเหมือนกันครับ ปีนี้ นิทานได้รางวัลซีไรท์เชียวหละ ไม่พบหน้าก็นานโข เคยทักทายกันก็นานแล้ว ดีใจที่แวะมาทักทายขอรับ อ่านโคลงแล้ว ชอบฟังนิทานด้วย ก็เหมาะที่จะแจมโคลง และนิทาน ใช่ไหมขอรับ (ยิ้ม) แวบไปสืบค้นมาตามคำบอก ก็ทราบข่าวว่า "เจ้าหงิญ" ของบินหลา สันกาลาคีรี ได้รับซีไรต์ พิราบเห็นติดอันดับหลายที่ แต่ไม่เคยหยิบอ่านสักที คราวนี้คงต้องลองหยิบมาอ่านซะแล้ว ในฐานะที่เป็น "นิทานซีไรต์ (เรื่องแรกหรือเปล่า?)" --------------------------------------------------------------------- ท่านน้องศาลาไทย คคห. ๑๕ ดูท่าจะงานเยอะจริง ๆ มิน่าถึงหายเงียบไปเลย เรื่องดูแลกระทู้ที่แล้ว เป็นเรื่องที่พิราบเงินอยู่ในฐานะที่ทำได้ เพราะว่างมากกว่าปกติพอดี (ยิ้ม) ๏ นิทานโคลงก่อนคุ้น        เขียนคำ วันผ่านลองค่อยคลำ          ยากแท้ งานหนักชักพลาดถลำ       เอกหล่น โทสี่ส่งซ้ำแก้                  กว่าคล้องหนึ่งโคลง ๚                                                            ศาลาไทย นิทาน โคลง โผล่ขึ้น            อวดกาย สืบทอดศิลป์บ่หาย              อีกครั้ง สุดแต่จะภิปราย                  เถิดมิตร เถิดเพื่อน รักษ์รูปรักแบบตั้ง                ต่อแต้มตามความ ฯ ปล. ไม่ทราบนิทานคำโคลง ฉบับดั้งเดิมมีไหม พิราบเงิน ค้นหาไม่เจอ ใครมีนำมาวางก็จะดีไม่น้อยนะขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 ต.ค. 48 11:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ...*_*... แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 48 21:45:02 จากคุณ : กรวี - [ 18 ต.ค. 48 14:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดี ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ นิทานคำโคลง โอ... ข้าพเจ้าคงไปบ่เป็นแน่ ๆ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ แต่ไหน ๆ ก็เข้ามาแล้ว ก็กล้อมแกล้มเอางานเก่า "นิทานบ้านทุ่ง : ความตายของควายเฒ่า" ฉบับกลอนประตู-หน้าต่าง มาฝากแล้วกัน ขอรับ นิ.......ทานงานบ้านทุ่ง.......ทำนาย ทาน...โทษโอดคำควาย.....ตัดพ้อ คำ......ควายเฒ่าตกตาย.....เตือนสติ โคลง...เล่นนิทานล้อ..........เรื่องล้อคำกลอนฯ ที่นี่นะ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ "นิทานบ้านทุ่ง : ความตายของควายเฒ่า" http://members.thai.net/jaitanjai/love3.html สวัสดี ขอรับ ทุกท่าน จากคุณ : นายทิวา - [ 18 ต.ค. 48 14:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เจ้าหญิงนิทรา ๑)พระราชาอีกทั้ง...........................ราชินี กำเนิดองค์นารี............................ร่างน้อย พักต์เปล่งปลั่งดั่งมี.......................สีแต่ง  แต้มนา สวยสะอาดเกินถักร้อย................เสาะแล้วคำใด ฯ ๒)ได้เชิญนางฟ้าช่วย......................ประทานพร แต่ขาดนางฟ้าจร.........................(แม่)มดร้าย จึ่งโกรธยิ่งกว่าตอน.....................พายุบุก  ใจนอ รีบเร่งมาประสงค์ร้าย...................เพื่อได้สาปนาง ฯ ๓)สาปองค์หญิงว่าต้อง.....................โดนเข็ม ที่ปั่นด้ายเต็มเต็ม..............................ที่เนื้อ เข็มจะไม่แทงเล็ม............................นิดหน่อย แต่จักทิ่มแทงเทื้อ.............................คำสาปร้ายจะสนอง ฯ ***แล้วแม่มดร้าย  ก็สาปเจ้าหญิง.... ๔)ราชินีสดับแล้ว............................เสียพระทัย หากว่าต้องเป็นไป.............................แน่แท้ จิตแม่ย่อมสลายใน............................หทัยอย่าง  แท้นอ ลูกจักหมดสิ้นแล้...............................จิตต้องมัวหมอง ฯ ๕)โชคดีคงดั่งฟ้า.....................ประทานมา ยังอีกนางฟ้านา.........................ไม่ได้ อวยพรแด่น้องยา......................ขวัญมิ่ง จึงมอบอวยพรให้......................นิ่มน้องนวลอนงค์ ฯ ***แล้วนางฟ้าองค์ที่  7  ก็ให้พร..... ๖)เข็มปั่นด้ายทิ่มเนื้อ................นวลนาง ขอแม่นอนหลับพราง...............ก่อนหน้า อีกร้อยปีจึ่งทาง........................จะสว่าง  แท้นอ ขอพบเจ้าชายกล้า.....................กวาดสิ้นภัยพาล ฯ ๗)ขวากหนามแม้ใหญ่น้อย..........มากมาย จักเผชิญเผื่อจักคลาย.....................คำสาปให้ คงมั่นจิตมุ่งหมาย.........................เพียงประสบ จุมพิตเพื่อปลดไซร้......................จิตได้คืนสนอง ฯ ***หลังจากนั้นพระราชาและพระราชินีก็ได้ทำลายเครื่องทอผ้า  และเข็มปั่นด้ายที่มีอยู่ในเมืองจนหมด  ด้วยคิดว่านี่คือการปกป้องเจ้าหญิง .... ๘)ประกาศทั้งทั่วท้อง.............................เขตคาม มีเครื่องทอผ้าตาม...................................ติดต้อง ทำลายเพื่อมิให้นาม................................ปรากฎ หายหมดจากเมืองน้อง............................หมดสิ้นสูญสลาย ฯ ๙)เพื่อรักษ์ชีวิตน้อง..............................กัลยา จักมิต้องได้มา.......................................อยู่ใกล้ จนถูกที่ปั่นนา........................................ตำแม่  นางเฮย ร่างดับจนต้องไร้....................................จึ่งต้องนิทรา   ฯ เมื่อ  16  ปีผ่านไป  ซึ่งตรงกับคำสาปของแม่มด  ....   ๑๐)แม่มดแปลงร่างแล้ว.......................เป็นหญิง  แก่เฮย นั่งเพื่อทอผ้าพิง....................................พนักแล้ เจ้าหญิงจึ่งได้ติง...................................ว่าจัก  ลองเฮย ด้วยไม่เคยแน่แท้..................................อยากรู้อยากเห็นฯ ๑๑)เอาเข็มปั่นด้ายที่.............................หญิงชรา มาเพื่อลองเฟ้นหา.................................อีกครั้ง แล้วก็นั่งทอนา......................................เห็นสนุก เข็มทิ่มแทงมิอาจรั้ง...............................ร่างน้องนิทรา ฯ ๑๒)พระราชาอีกทั้ง............................ราชินี โศกสลดอันมากมี................................ที่รู้ นางฟ้าที่ใจดี........................................จึงสาป  เมืองเฮย ให้ทุกคนทุกผู้.....................................หลับพร้อมเพรียงกัน ฯ ๑๓)แล้วเสกสั่งหนามไว้.....................ปกคลุม เพื่อจักรักษากุม....................................มิให้รื้น เมืองนี้จักกลับมุม.................................ร่มรื่น ได้เมื่อเจ้าหญิงฟื้น................................ตื่นแล้วอีกครา ฯ ***100  ปีผ่านไป  ไวเหมือนโกหก... ๑๔)แล้วก็มีหนึ่งนั้น.............................เจ้าชาย มุ่งเพื่อมั่นและหมาย.............................รักแท้ คงด้วยบุพเพฯกลาย..............................มาสู่ จึงฝ่าฟันมั่นแม้......................................อาจด้วยวาสนา ฯ ๑๕)ฟ้าคงจักสั่งแล้ว...............................คู่กัน จึงมั่นและฝ่าฟัน......................................จิตคล้อง ผ่านมากซึ่งขวากอัน................................หนักหน่วง จนพบองค์หญิงน้อง...............................หลับพริ้มนิทรา ฯ ๑๖)พบพักต์จึ่งรักเจ้า................................ดวงหทัย จุมพิตฝากรักไป.......................................ที่น้อง แล้วเมื่อนั้นทันใด.....................................คำสาป ก็จบสิ้นด้วยคล้อง.....................................จิตนี้พิศสมัย ฯ ๑๗)องค์หญิงได้กลับฟื้น............................อีกครา ด้วยจิตรักเมตตา.........................................ที่ให้ ด้วยรักจึ่งนำพา...........................................ได้พบ  สุขเฮย ผ่านช่วงแห่งร้ายได้.....................................คู่คล้องกัปกัลป์ ฯ พระราชาและพระราชินีเมืองหนึ่ง ได้กำเนิดองค์หญิงและได้เชิญเหล่านางฟ้ามาให้พรแต่นางฟ้าชราที่ได้กลายเป็นแม่มดไม่ได้ถูกเชิญ จึงโกรธแค้นแถมยังได้รับการต้อนรับที่ไม่เหมือนนางฟ้าคนอื่นยิ่งทำให้แม่มดโกรธ นางจึงได้สาปแช่งองค์หญิงว่าจะต้องโดนเข็มปั่นด้ายแทงจนเสียชีวิตโชคดีที่นางฟ้าองค์ที่ 7 ยังไม่ได้อวยพรจึงสามารถแก้คำสาปได้ว่าองค์หญิงจะไม่ตาย เพียงแต่จะนอนหลับไป 100 ปี เท่านั้น และเมื่อมีเจ้าชายมาช่วยคำสาปก็สลายไปเมื่อเวลาผ่านไป 100 ปี ก็มีเจ้าชายมาจริงๆ และเจ้าชายองค์นั้นก็ได้ฝ่าฟันเข้าไปช่วยเจ้าหญิง จนในที่สุดก็พ้นคำสาป และครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป ***ที่กรวีเลือกเรื่องนี้มาเพราะประทับใจ  และตัวกรวีเองก็เคยผ่านห้วงที่แพทย์ระบุว่า  “เจ้าหญิงนิทรา”  มาก่อน  ... ***ขอบคุณเจ้าชายและเจ้าชายน้อยอีกองค์ ที่ทำให้จิตใจกรวีแข้มแข็งลุกขึ้นเดินอีกครั้ง   ... ***ขอขอบคุณหิ่งห้อยน้อยใจ  และที่พากรวีไปกายภาพบำบัดในวันแรก  และขอขอบคุณลุงราม     ลิขิตในคำแนะนำดี  ดี  ... ***ขอขอบคุณ  พ่อ  แม่  พี่สาว  น้องสาว  พี่เขย  สำหรับทุกๆวัน  และไม่เคยเหน็ดเหนื่อยที่จะทำอะไรให้กรวี ...  ...*_*...     แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 18:35:52 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 48 22:34:15 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 48 21:52:21 จากคุณ : กรวี - [ 18 ต.ค. 48 21:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เขียนได้ยาวมากกกกกก ทึ่งมากค่า คุณกรวี แต่จริงๆอยากชื่อกรรวีใช่ป่ะ จากคุณ : quin toki - [ 18 ต.ค. 48 23:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอแจม ร่วมเล่านิทานอีกคนนะครับ  หนู กับ แมว ๑) มุสิกลำบากด้วย ..... .วิฬาร์ อวดโอ่อหังการ์... ..โหดร้าย ประชุมครุ่นคิดหา ...รือร่วม กระดิ่งผูกเส้นด้าย.. ..จักห้อยคอแมว ๒)ยามแมวมันย่างเยื้อง ..ได้ยิน เสียงกรุ่งกริ่งพลันผิน ..หลบล้า ต่อไปจะอยู่กิน ..อย่างสงบ แต่เรียกหาผู้กล้า ..หนึ่งไซร้ไป่มี แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 10:16:40 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 19 ต.ค. 48 11:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แถมรูป ครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 19 ต.ค. 48 11:32:00 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีทุกท่าน ๆ   ----------------------------------------------------------- กระต่ายตื่นตูม ตาลทะลายหล่นปะทะพื้น                         สนั่นไหว กระต่ายตื่นเอ๊ะเสียงอะไร                         วะ เว้ย คงโลกถล่มมหภัย                                   เพื่อนเพื่อน เพื่อนเวย วิ่งโลดอย่าช้า เฮ้ย                                   อย่าช้าวิ่งเร็ว ฯ ------------------------------------------------------------- แวบมาทักทายแค่นี้ก่อนขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 19 ต.ค. 48 15:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เพิ่งฝึกทำ ขัดๆเขินๆอยู่บ้าง วอนทุกท่านเมตตาด้วยครับ โคลงดั้น บาทกุญชร เรื่องหมาป่าแทะสายหน้าไม้ .....กาลครั้งหนึ่งนั้น........................ปางบรรพ์ พรานหนึ่งออกท่องไป....................ป่ากว้าง จดจ้องดุ่มเดินดั้น..........................ท่องเที่ยว มือก็กุมหน้าไม้.............................อาบยา ฯ .....ครั้งถึงป่าเปลี่ยวร้าง..................หนึ่งนี้ ชานชัฏเจอะคชา...........................ดุด้วย ช้างก็ไล่พรานก็ลี้..........................ออกไล่ ตามกัน หลบเหลี่ยมพงต้นกล้วย..................แอบพง ฯ .....ยกศรขึ้นไหล่แล้ว.....................เร่งเล็ง งูเห่าหนึ่งอยู่ตรง............................ที่นั้น ศรออกแล่งตรงเพ็ง........................กำจัด คชสาร งูก็ตอดให้หั้น...............................พรานไพร ฯ .....หน้าไม้ก็พลัดเงื้อม...................มือพราน พรานนั่นได้สิ้นใจ..........................ด่าวดิ้น หน้าไม้จำเพาะกบาล......................งูเห่า สิ้นชีพอยู่ทั้งสิ้น ...........................สามสัตว์ ฯ .....ฝ่ายหมาป่าเล่า ได้...................เห็นการณ์ นึกโชคเราชมัด............................แน่แท้ ท่านได้โปรดประทาน....................มังสะ กูแล้ว ครั้งนี่อิ่มท้องแปล้.........................พุงกาง ฯ .....กินอะไรจะไว้.........................อะไร ก่อนดี คนรึงูรึช้าง..................................ก่อนไซร้ โลดเต้นแต่ปลงใจ........................ได้ไม่ แล้วเหลือบเห็นหน้าไม้...................เอ๊ะคงดี ฯ .....แทะแทะหน้าไม้ก่อน................สายหนัง ฉีกฉีกสายหนังที..........................ละเลียดไว้ สายตึงตึงขาดผึงผัง......................กระหวัด มาแฮ ตีอกหมานั้นให้..........................แตกตาย ฯ .....นิทานอิหร่านเอื้อน..................บอกไท้ ราชธรรม กัมม์กล่อมบรรเลงไว้....................แบบดั้น บาทกุญชร นี่วอนให้.....................ทุกท่าน เมตตา เพราะเพิ่งหัดทำนั้น.......................ห่างชั้นเชิงครู ฯ (แก้กระทบ/แก้คำ/แก้บังคับหลายครั้ง  ต้องขออภัยด้วยครับ) แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 15:56:30 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 21:16:38 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 18:07:20 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 16:40:51 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 16:39:14 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 16:37:43 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 16:36:01 จากคุณ : กัมม์ - [ 19 ต.ค. 48 16:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตามมาอ่านแล้วครับ ชื่นชมทุกๆท่าน เก่งมากกกกกกกกก จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 19 ต.ค. 48 16:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 31 "อย่าเพ่อวิ่งหนี" ----------------- ๏ น่าสงสารลูกน้อย        เหลือคณา ขบวนแห่สิงโตมา           หวีดร้อง ลูกนี้โง่หนักหนา             แม่บ่น แม่มุ่งหมายตาจ้อง        กลับต้องพาหนี สิ่งหนึ่งทำแม่ดิ้น               ทันใด ดิ้นพราดแทบขาดใจ       กรีดร้อง กิ้งกือหล่นลงใน               เสื้อแม่ ลูกกลับหัวเราะก้อง          หยิบทิ้งบ่กลัว ความกลัวเพราะสร้างภาพ      จินตนา ต้นเหตุจาก"อวิชชา"                  ไป่รู้ มี"วิภวตัณหา"                            ปลุกปั่น ผู้ใหญ่เด็กทุกผู้                           ยากพ้นความกลัว เรื่องนี้ให้ข้อคิด                 สอนใจ แม่-ลูกสมเพชใคร            เปรียบได้ ผู้เป็นแม่เหตุไฉน              เขลายิ่ง  จริงนอ ขอฝากนิทานไว้               เพื่อได้ตรองธรรม ๚ ขอนำ"นิทานเซ็น" ที่เคยเขียนไว้มาฝาก ...แหะๆ ..ไม่แน่ใจว่าเคยนำมาโพสต์เมื่อ 2 - 3 ปี รึเปล่า แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 12:32:24 จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 19 ต.ค. 48 20:49:24 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กลอนหัวเดียว ของพระพร ภิรมย์  เรื่อง ริมไกรลาส ขอเริ่มเรื่องเบื้องหลัง       ท่านผู้ฟังโปรดทราบ แล้ววาดภาพหิมพานต์      เป็นฉากนิทานคำกลอน หิมาลัยปัจจุบัน               แต่ก่อนนั้นเป็นเหตุ หิมวันตประเทศ              เป็นขอบเขตสิงขร ข้างพระสุเมรุมาศ            ชานไกรลาศคิรี เป็นมหานที                    นามว่าสีทันดร เป็นที่อาศัยรากษส           และจตุบททวิบาท ปักษาชาติมฤคมาศ          สีหราชกาษร องค์พระศิวะประทับอาสน์  ยอดไกรลาศขุนเขา อีกทั้งเหล่าเทวฤทธิ์          และทั้งพิทยาธร เชิงบรรพตมีพอ               แม่โคลูกโคอาศัย ได้พึ่งบุญร่มใบ               ได้อาศัยซุกซ่อน เย็นวันหนึ่งโคแม่             จึงกล่าวแก่ลูกน้อย ว่าหญ้ายังมีอีกหน่อย        ที่หลังดอยชายดอน แม่อยากจะชวนเจ้า          ไปเล็มเอาบดเบื้อง แต่มั่นชำเลืองตาแล          ระวังแม่เสือลูกอ่อน ฝ่ายลูกโครับคำ               เอ้าแม่จงนำลูกน้อย วันนี้เราคงอร่อย              แสงแดดก็ถอยไม่ร้อน แม่บอกลูกเสร็จเรื่อง        ก็ยักเยื้องย่องย่าง สบัดหางเดินหัน              ยามเมื่อตะวันรอนรอน ถึงหลังดอยชายดง          ค่อยเดินตรงทางลาด ตฤณชาติชวนชม            ดังผืนพรมหญ้าอ่อน ก้มหน้าเล็มออกรส          จนลืมกำหนดจมูก ลูกห่างแม่แม่ห่างลูก        ห่างดังถูกสังหรณ์ ยังมีพยัคฆ์ตัวใหญ่          มันย่องมาหมายขย้ำ มันเริ่มคำรามคำรน          ใบไม้หล่นปลิวว่อน แม่โคก็ยังกินหญ้า           แม่เสือก็อ้าเงี้ยวง้ำ มันจะขย้ำแม่โค              เพื่อล้มตัวโตเสียก่อน แม่โคจะตายไหมหนอ       โปรดฟังต่ออีกตอน แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 22:12:20 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 22:06:23 จากคุณ : กัมม์ - [ 19 ต.ค. 48 22:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอเบรคด้วยอารมณ์เศร้าซะหน่อย รักเขาข้างเดียว เฝ้าครวญคร่ำพร่ำเพ้อ           ถึงเขา ช่างไม่ห่วงตัวเรา                 โหดร้าย เขาหน้าทู่ข้างเฉา                 หาหล่อ ยากนา ดูหล่อเพียงบั้นท้าย              รักได้ข้างเดียว (แอบรักข้างหลังเขา) ทายซิอารมณ์ไหน? หุหุ จากคุณ : แดงน้อยคอยแอบรักคนอ่าน (Little Red) - [ 19 ต.ค. 48 22:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 34 (ริมไกรลาศ ตอน ๒  ของ พระพร  ภิรมย์  ครับ) ฝ่ายพยัคฆ์พยายาม        จะขย้ำกินเหยื่อ แม่โคเริ่มได้กลิ่นเสือ      เรี่ยวแรงไม่เหลือเริ่มอ่อน สงสารแม่โคครวญคราง   หมดหนทางหนีทัน สะบัดหางหน้าหัน           บอกเสือให้ผันใจผ่อน แม่เสือเอ๋ยแม่เสือ           โปรดจงเชื่อสัจจะ ใช้ขันติธัมมะ                 โปรดฟังวาทะเราก่อน เราขอร้องสักครั้ง           กลับไปสั่งลูกรัก ท่านคอยเราสักพัก         แล้วเราจักกลับย้อน มาเป็นภักษาหาร            เพื่อให้ท่านได้กิน เราเป็นสัตว์มีศีล             ไม่เล่นลิ้นหลอกหลอน เรามีลูกรักเหลือ             เหมือนแม่เสือรักลูก คิดฝังปลูกปราณีต          เราต่างก็มีลูกอ่อน พยัคฆ์ใหญ่ได้ฟัง           เห็นจิงจังสัจจะ เลยยอมละหันหลัง         ให้โคไปสั่งลูกก่อน ฝ่ายแม่โคตัดคุ้ง             มาท้ายทุ่งพบลูก เล่าความทุกข์ให้ลูกฟัง     แล้วหันหลังวิ่งย้อน แม่โคถือใจสัจจะ            ลูกโคก็กตัญญู วิ่งตามแม่มาสู่                ที่เสือยืนอยู่อ้อนวอน แม่เสือขา อย่าแค้น         ข้าขอตายแทนแม่ข้า ข้าถือมั่นกตัญญุตา          แม่เสือจงอย่าเคืองค้อน แม่เสือใหญ่ได้ยิน           เลยหักจิตปลงตก นึกเห็นอกแม่โค              ว่าโอ้โอ๋ ลูกอ่อน กลับเสียเถอะคืนถิ่น         เราไม่กินเจ้าแน่ ทั้งลูกแม่โคป่า                เราขอลาเจ้าก่อน อานิสงส์อะไร                 เสือจึ่งไม่กินโค ใช่ว่าโง่ไม่กิน                 เสือกลับมีศีลสังวรณ์ สัตว์บางตัวกลัวบาป          มนุษย์ไม่ทราบใจสัตว์ รู้จักผลัดหนักเบา             ไม่เหมือนคนบางเหล่าศีลกร่อน ริมไกรลาศหิมพานต์         ก็จบนิทานคำกลอน  ฯ จากคุณ : กัมม์ - [ 19 ต.ค. 48 22:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 35 * ซนจนเกิดเรื่อง * หนุมานเมื่อได้อุบัติแล้ว ก็ร่ำลาพระพาย นางสวาหะ บิดามารดา ออกท่องเที่ยว ไปพบสวนของพระอุมา ก็ลงไปกินผลไม้ แถมยังเที่ยวหักโค่น ต้นไม้ด้วยความคึกคะนอง พระอุมาเสด็จมาพบเข้า ทรงพระพิโรธสาบให้ หนุมาน มีกำลังลดถอยครึ่งนึง  หนุมานสำนึกผิดทูลขอประทานอภัยโทษ  พระอุมาเมื่อสาบแล้วคืนคำมิได้ แต่มีทางแก้ก็ต่อเมื่อ พระนารายณ์ อวตารเป็นพระราม มาลูบแต่หลังจรดหาง คำสาบจึงจะสูญสิ้นไป นี่แหละที่เค้าเรียกว่า ซนเป็นลิง ซนจนได้เรื่อง แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 48 14:12:50 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 20 ต.ค. 48 09:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ** เมื่อหนุมาน ต้องสาปพระอุมา ** ๑) หนุมานกำเนิดแล้ว              บทจร เที่ยวเล่นทิฆัมพร                    ฟากฟ้า เจอสวนพระพิสมร                   อุมาแม่ กินกัดฟัดเหวี่ยงคว้า                 ลูกไม้มลายสูญ ๒) พระอุมาเสด็จด้วย               อนงค์ใน ทอดพระเนตรอะไร                  วุ่นว้า ลิงเผือกโค่นบรรลัย                 สวนขนัด ไล่ปลิดผลไม้ข้า                     ราบเหี้ยนเตียนหาย ๓) พระพิโรธโกรธกริ้ว              ดั่งไฟ เหม่เหม่ไอ้ลิงไพร                    ต่ำช้า กูอัครชายาใน                        เจ้าโลก ขอสาปกระบี่กล้า                    ที่อาจท้าลองดี ๔) กำลังเอ็งกึ่งนั้น                  ถดถอย ตีต่อผู้ใดคอย                        พ่ายแพ้ วายุบุตรทรุดหงอย                  กำสรด ทูลโปรดพระแม่แก้                  สาปด้วยปรานี ๕) ตัวข้าประมาทพลั้ง             เผลอใจ เที่ยวเล่นเพราะเยาว์วัย            ไม่รู้ ผลไม้สุกกินไป                      หิวจัด มิภักดิ์ดูหมิ่นผู้                       เทพไท้มเหสี                     ๖) ปารวตีตรัสด้วย                 เมตตา คำสาปอันเราหนา                  สฤษฎ์ไซร้ มิอาจกลับวาจา                     ประกาศิต แต่ผ่อนผันลงได้                   หมดสิ้นจงฟัง ๗) เมื่อ พระวิษณุเจ้า             อวตาร เป็นพระรามเรืองชาญ             เก่งกล้า ลูบหลังจรดหางพาน-              รินสาป สรรเสื่อม จงอย่าทุกข์ท้อล้า                  ตรัสแล้วประทานพร ฯ * ขอปรับ นิดหน่อยนะครับ * แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 15:59:55 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 10:27:01 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 10:24:32 แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 48 14:11:59 แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 10:07:38 [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 20 ต.ค. 48 09:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มาสวัสดีทุกท่าน ขอรับ ดีใจ ที่มิตรสหาย ทั้งเก่าใหม่ มาวางโคลง กลอน กาพย์ และเล่านิทาน ขอรับ แวบมาแค่นี้ก่อนครับ (ยิ้ม) จากคุณ : พิราบเงิน - [ 20 ต.ค. 48 10:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ความโกรธเป็นไฉน ? .................................. เด็กวัดคนหนึ่งนั้น.............สงสัย ความโกรธเป็นฉันใด.........อยากรู้ ถามหลวงพ่ออย่างไร.........ท่านเงียบ ไป่ลดละถามกระทู้..............เอ่ยซ้ำหลายครา หลวงพ่อคงเงียบไว้.............ชายตา เห็นเด็กเอ่ยปุจฉา................เก่าย้ำ ท่านหยิบตะพดมา.............หวดเปรี้ยง เสียงเด็กร้องโอ๊ย! ช้ำ...........ทราบแล้วครับผม ขอนำนิทานเซ็น...มาคิดเค้นเป็นโคลง..อาจจะเคลงไปบ้างคงมิเป็นไร...อิอิ แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 12:29:35 แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 12:26:27 จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 20 ต.ค. 48 12:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 13:07:52 จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 20 ต.ค. 48 13:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ช่วงนี้เขียนอะไรไม่ค่อยออก งานก็ยุ่ง แต่ก็แวะเข้ามาอ่านอยู่บ่อยๆ ขอรับ พอดีวันนี้มีน้องคนหนึ่งส่งลิงค์นี้มาให้อ่าน http://www.rw.ac.th/board/viewtopic.php?t=582&sid=7a31a9173c9eb7a50e0f7fad3b5f6c99 ก็ได้แต่งงๆว่า เดี๋ยวนี้เขาเล่นกันง่ายๆอย่างนี้หรือ เอ้อ.... จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 20 ต.ค. 48 13:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามารออ่านครับ ฝากโคลงนิทาน?(การ์ตูนมากกว่ามั้ง) จากเรื่อง Full Metal Alchemist-แขนกลคนแปรธาตุ ที่กำลังดังอยู่ช่วงนี้ ลงไว้ด้วย อิอิ ท่านผู้อาวุโสจะรู้จักมั้ยเนี่ย ๏ สองศรีสองพี่น้อง        คนหาญ เล่นแร่แปรวิญญาณ        เพื่อรั้ง มารดาที่วายปราณ          คืนกลับ เหลือหยุดมาฉุดยั้ง          บอดใบ้บังตา จึงสิ้นสูญร่างไร้            สูญสลาย แขนเปลี่ยนขาแปลงกลาย เหล็กกล้า เสกเกราะก่อแทนกาย    กึ่งชีพ เพี้ยนผิดเพราะคิดท้า     ขีดห้ามข้ามสวรรค์ เข็ญยากลำบากล้น        คณนา หวังชุบร่างคืนมา           กลับเนื้อ หอกดาบปลาบคมอา     -วุธผ่าน สู้ฝ่าหาทางเกื้อ            ก่อฟื้นคืนคน ศิลานักปราชญ์แท้        ที่ไหน ดั้นบุกด้นบั่นไป           สืบด้วย หากอาเพศเลศนัย       คลุมเคลือบ ใดผ่านใดผลาญม้วย    หมดสิ้นหลักฐาน๚ สงครามความศึกด้วย      ศาสนา บ่มเพาะเชื้อผู้อา            -ฆาตแค้น เคียดเช่นเข่นอาญา        เทียมเทพ -ทัณฑ์นอ นักเวทแห่งเขตแคว้น      ปลาตสิ้นดับสูญ เจ็ดบาปเจ็ดภูตจ้อง        โจมประจัญ ลวงล่อหลอกโรมรัน        ล่วงร้าย อุบายกลกลอกบรร        -ยายเล่า เปลี่ยนร่างแปลงคลับคล้าย แม่นแท้มนุษย์เทียม หนึ่งบาปราคะร้อน          รอนแฝง สองบาปริษยาแรง          ระอุย้ำ สามบาปตะกละแสดง      ละโมบเก็บ กินนา สี่บาปพิโรธกล้ำ            แย่งยื้อร่างตน ห้าจอมบาปโลภเจ้า        ทรนง หกบาปเกียจคร้านจง      ประจักษ์นั้น เจ็ดบาปหยิ่งยิ่งยง        ยศเยี่ยม ใหญ่นอ เจ็ดภูตบาปกระชั้น        กระชากล้างรานรอน ใครเอยกำหนดตั้ง        วางแผน น้องพี่หนีทั่วแดน          ทุกด้าว ศิลาปราชญ์มาตรทดแทน  ข้อกฎ แดงก่ำงามอะคร้าว        คร่ำด้วยเลือดคน๚ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 20 ต.ค. 48 18:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 42 นิทานตุลา ------------------------------------------- ตุลาตุรัดตุเร่โล้                งานฉลอง เครื่องเซ่นควันธูปกอง       เกลื่อนพื้น สุนทรพจน์พ่นละออง         ลมปาก ตุลาเลือดเลือดตุลาสะอื้น    แทบเท้าทุนผยอง. *851-21102548-1 คิดถึงป๋าคัมภีร์ อาเอ็กซ์ ครูหนอน พี่เล็ก และใครอีกหลายๆ คน คุณโกฏิดารา ขยันมากขอชื่อชม สุดหล่อเข้ามาอ่านทุกวัน แต่ไม่ได้วางโคลง  พักนี้บทโคลงของเพื่อนๆ ถูกวางไว้อ่านกันเฉยๆ  ไม่ค่อยได้แลกเปลี่ยนความคิดความเห็นเชิง ร้อยกรองกันสักเท่าไหร่     ผมทบทวนดูก็คงประเมินได้ว่า ทุกท่านก็คงอยู่ในสภาพเหมือนๆ กัน คือ ไม่ค่อยมีเวลากันมากนัก ไม่เป็นไรครับ  เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา เอาเป็นว่า ถ้าท่านใดว่าง และมีเรื่องจะแลกเปลี่ยนก็เดินหน้าไปได้เลย ตามสะดวก   ใครยังไม่ว่าง ก็อั้นไว้ก่อน  อิ อิ (เช่น ผม   ศาลาไทย ฯลฯ) สวัสดีตอนเช้าทุกท่านครับผม จากคุณ : Ar@p - [ 21 ต.ค. 48 09:04:19 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มุสิกสีหราช มีสีหราชซึ่ง ถือเป็นหนึ่งในไพรสัณฑ์ สัตว์ทั่วพนาวัน หวั่นหวาดภัยพายำเกรง จึงตั้งเป็นเจ้าป่า เป็นราชาพวกตนเอง แสนทุกข์ถูกข่มเหง สัตว์ทั่วป่าระอาใจ ยังมีมุสิกว่องไว วิ่งเล่นอาศัย อยู่ในพนสถาน ร่อนเร่เตร่หาอาหาร จนได้พบพาน กับสีหราชบัดดล ราชสีห์เจ้ากรรมทำกล- อุบายแยบยล โดยทีจักอวดศักดา เยาะย่างบนพ่างมรรคา เงียบเชียบหนักหนา เชื่องช้าสลับฉับไว เพียงหมายสำเริงฤาทัย มุสิกเยาว์วัย อยู่ใต้กงเล็บแหลมคม มูสิกตัวน้อย ตัวจ้อยร้องขรม หวาดหวั่นซานซม ทุกข์ถมรำพัน โอ้โอ๊ะสีหราชอำนาจพิศาล ณ แดนสงัดวนัสถาน จตูทิศ ตัวกระผมน่ะน้อยกระจ้อยกระจิด ฤ อาจจะทานจะต้าน ณ ฤทธิ์ มหิทธา มูสิกตัวน้อย ตัวจ้อยนั้นหนา หวาดหวั่นพรรณนา โศกาดูรเอย ราชสีห์จึ่งแกล้งกล่าว หากปล่อยเจ้าจงเฉลย เราได้สิ่งใดเหวย ไว้ทดแทนแม่นแม้นกัน ข้าขอจงรักภัก- ดิพิทักษ์ท่านราชัน จนกว่าชีพข้าบรร- ลัย ปลดปลง ลงกลางไพร ราชสีห์พีเคราะห์ถ้อย- คำหยดย้อย พลอยชื่นใจ ปล่อยมุสิกว่องไว จากกงเล็บอันแหลมคม คราวเคราะห์สีหราช ต้องบ่วงบาศ "นิษาท" สม- เพช ตนจนอกตรม ระทดท้อระย่อทรวง ยังดียังมี มู- สิกะผู้รู้รักหวง- แหนคำจำนรรจ์ ดวง- มโนมั่นคำสัญญา กัดบาศขาดทันใด สีหะได้คลายทุกขา คือข้อภาษิตา ชนรุ่นหลังลองฟังคำ การให้กลับได้แทน ตราบใดแม้นหมั่นกระทำ- ดีไว้ไม่เสียสำ- หรับผลดีมีตอบเอย แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 15:18:50 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 15:17:06 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 15:15:21 จากคุณ : กวินทรากร - [ 22 ต.ค. 48 15:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โห...แต่งเป็นว่าเล่นอย่างนี้เราจะสู้ได้ไหมเนี่ย ไม่เคยแต่งโคลงมาก่อน แค่กลอนยังคิดไม่ออกเลย แต่นี่มาเป็นเรื่อง ๆ ว้าว...เก่งจังเลยทุกคน เพิ่งแวะมาใหม่ขอฝากตัวเป็นผู้อ่านที่ดีนะคะ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 20:11:16 จากคุณ : samita - [ 22 ต.ค. 48 20:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ห้องกวี...แห่งนี้...ยังมีรัก เป็นที่พัก หัวใจ ของคนเหงา แต่งกวี จากใจ ก็ครายเศร้า ทุกข์บรรเทา เมื่อเรา ได้ระบาย ยังมีพี่ มีน้อง และผองเพื่อน ความสัมพันธ์ ย้ำเตือน ไม่เลือนหาย หากมีทุกข์ แวะมาพัก แล้วจักคลาย สื่อความหมาย จากใจ เป็นกวี ฉันจะปลอบ ใจเธอ เมื่อท้อแท้ ยามอ่อนแอ ก็มาพัก ซะที่นี่ จะกล่อมเธอ หลับฝัน ด้วยกวี จากใจฉัน คนนี้ อย่างจริงใจ จากคุณ : จอมแก่นแสนซน (จอมแก่นแสนซน) - [ วันปิยมหาราช 14:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แวะมาสวัสดีมิตรสหายอีกครั้งขอรับ ตอนนี้ยังไม่มีเวลาทักทาย แต่มาอ่านทุกความเห็นแบบม้าเร็วแล้วขอรับ มีเรื่องราวที่น่าสนใจ ที่จะคุย โดยเฉพาะ อยู่หลายเรื่องเชียวขอรับ ไม่ว่าจะเป็นนิทานเรื่องยาว โคลงดั้นบาทกุญชร และการวิจารณ์โคลง ฯลฯ สวัสดีครับ. จากคุณ : พิราบเงิน - [ 25 ต.ค. 48 11:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ชอบเรื่อง มโหสถ มากค่ะ ที่เคยทำเป็นละคร ออกช่อง ๗ ตอนเย็น เด็กที่แสดงเป็นมโหสถ น่ารักดี ชอบตอนตัดสินความ อันแสดงถึงปัญญา ไม่รู้ว่าตัดสินความไปกี่เรื่อง เอ..จะไปหาอ่านที่ไหนดีคะ ถ้าผู้ใดจะเมตตา เล่าให้ฟัง จะขอบคุณเป็นอันขาดค่ะ แฮ่.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 25 ต.ค. 48 15:57:27 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอติดเรื่องมโหสถคุณซอมพอแดงไว้ก่อนนะครับ ผมมีหนังสือเรื่องนี้(มหาบัณฑิตแห่งมิถิลานคร ของสุชีพ ปุญญานุภาพ) อยู่ที่บ้าน เดี๋ยวจะเค้นสมองแต่งออกมาเป็นโคลงนิทานดู แต่ถ้าไม่ไหวอย่างไรนก็จะมาเล่า เว้ากันซื่อๆเป็นร้อยแก้วล่ะครับ รออ่านนิทานโคลงของทุกคนเสมอครับ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 25 ต.ค. 48 22:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แจ๋วฮ่ะ คุณน้องโกฎิดาว เดี๋ยวเลี้ยง ชาโต้ เดอ เฮลส์บลูบอย ฮิ ๆ เข้าไปดูลิงก์ที่พี่จอมยุทธเมรัยแล้ว น่าจะด่าไปสักหลายคำ ยังมาพูดว่าขออุบไว้ก่อนแล้วค่อยบอกเครดิต อย่างนี้ต้องตื้บก่อนแล้วค่อยขอโทษทีหลัง!! จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 26 ต.ค. 48 10:11:41 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 50 โห...โหดซะ อิอิอิ เพ่หญิงกินน้ำเย็นก่อนมั๊ยเนี่ย เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 26 ต.ค. 48 12:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แวะมาทักทายมิตรสหายอาศรมชาวโคลง บ่ายวันพุธที่ดูจะยุ่งไม่หายซะที สวัสดีค่ะพี่พิราบเงิน  แหะ ๆ ศาลาไทยยังไม่ได้เขียนโคลงนิทานเลยสักเรื่อง  แย่จัง... เอาเป็นว่าเขียนโคลงฝาก พี่หญิง - ซอมพอแดง เรื่อง พี่จอมยุทธเมรัย สักบทดีกว่า เอิ้ก ๆ                       . ๏ ตบหัวเสียก่อนแล้ว        ลูบหลัง คำตอบเขาออกดัง             ชัดแจ้ง ทดสอบกระทู้ขลัง              ดีอยู่  ฤๅพ่อ เพื่อนทักใช่อยากแกล้ง      แค่ให้เห็นงาม ๚ ว่าแต่ว่า "เจ้าทิว"  เหยียบคันเร่งถึงหรือยังคะพี่ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ต.ค. 48 14:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คนเดียวอาจห่างไร้.............ใครปอง แต่รักจักประคอง...............ประคับไว้ หัวใจเปี่ยมครรลอง............ความสุข จักปราบสิ้นทุกข์ไซร้.........เพื่อได้สุขเกษม เนิ่นนานแต่ใช่ช้า................กว่าใด หากว่าในจิตใจ...................มั่นแล้ว ดำเนินบนทางใด................จักสว่าง หากจิตมั่นไม่แคล้ว............ก่อสร้างสิ่งฝัน กอปรการใดหากต้อง..........ตรองดู เพียงผิดคิดเป็นครู................แน่แล้ อย่าให้จิตโฉมตรู.................ตรมอยู่   ทุกข์หากมาให้แก้................ใช่ร้างห่างหาย ประคองใจอย่าให้.................มืดมัว สมองอย่าเพียงหวาดกลัว......ผิดพลั้ง หากผิดแก้ไขตัว....................เองก่อน คนอื่นอย่าฉุดรั้ง....................แต่ละผู้แต่ละใจ ***แต่ละผู้แต่ละใจแต่ละความต้องการ  ... ***หากร่วมใจกันย่อมเป็นพลังอย่างใหญ่หลวง  ... ***แต่งเมื่อสับสน  บอกตัวเองว่า  “มั่น”  ...   26  ตุลาคม  2548 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 48 13:34:11 จากคุณ : กรวี - [ 26 ต.ค. 48 22:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แวะสวัสดีทุกท่าน ไม่มีเวลาเข้ามาตอบความเลยค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 27 ต.ค. 48 14:12:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดีค่ะมิตรสหายทุกท่าน  พักนี้อาศรมฯ เงียบ ๆ แฮะ พี่พิราบเงินเจ้าขา  ยาฮู้... ได้ยินป่าววววววววววววววววววววววววววววววววว... ศาลาไทยก็งานเยอะชะมัด แง่ง ๆ เริ่มออกอาการกัดฟันกรอด ๆ เอิ้ก ๆ เขียนโคลงหนึ่งบทแก้คิดถึงเพื่อน ๆ อาศรมชาวโคลงนะคะ ๏ นิทานโคลงยากแท้        ขอผัด น้องนุชงานยุ่งชะมัด           แม่เจ้า คิดถึงนี่ของถนัด                 ทำบ่อย พักนิดเขียนคำเย้า             หยอกย้ำเยือนสหาย ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . จากคุณ : salathai - [ 28 ต.ค. 48 17:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ๏นิทานโคลงยากแท้............ขอผัด พี่ยุ่งหัวใจชะมัด...................แม่กระเง้า หาเรื่องนี่ของถนัด................ทำบ่อย ว่างแม่หาเรื่องเย้า.................ยั่วย้อนอะไรหายฯ จึ๋ยยยยยย ชะแวบ จากคุณ : นายทิวา - [ 28 ต.ค. 48 19:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตาอิน กะ ตานา ตาอินเป็นเพื่อนดัวย            ตานา ได้ร่วมออกหาปลา             บ่อยครั้ง วันหนึ่งจับมัจฉา                ได้หนึ่ง ตัวแฮ ยื้อแย่งตาอยู่รั้ง                 เขมือบสิ้นพุงปลา แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 21:13:26 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 48 23:12:00 จากคุณ : แดงน้อยคอยฉกปลา (Little Red) - [ 30 ต.ค. 48 01:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 57 วันหยุดปลายสัปดาห์  กะว่าจะนอนเล่นให้สบายใจ  บ่ายแก่ ๆ อยากไปเดินสวนจตุจักร จนแล้วจนรอดงานก็ไม่เสร็จ  เฮ้อ...  เข้ามาอาศรมฯ อีกที  พี่พิราบเงินยังไม่กลับมาเลย พี่พิราบเงินเจ้าขา  ยาฮู้... ได้ยินศาลาไทยป่าววววววววววววววววววววววววววววววววว... (เรียกครั้งที่สอง ) สวัสดีพี่แดงน้อยด้วยค่ะ  ฮิ ๆ นิทานตาอินกะตานา  ศาลาไทยเกิดไม่ทัน  รอพี่แดงน้อยมาเล่านี่ล่ะ   พี่ชายนายทิวา  ล้อโคลงได้แต่ห้ามแกล้งน้อง  ไม่งั้นจะฟ้องเฮียคัมฯ  เอิ้ก ๆ ๏ ล้อเลียนโคลงอ่านแล้ว   อยากอัด น้องนุ่งหนักใจชะมัด           พี่แกล้ง หาเรื่องนี่ไม่ถนัด                 สอนหน่อย ตัวย่อมรู้เองแสร้ง               ย่อมแจ้งอะไรหาย ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ต.ค. 48 18:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 58 นกแขกเต้ากับชาวนา ************************ ๑-ยังมีกาลก่อนครั้ง                ยาวไกล นกแขกเต้าจากไพร                นับร้อย พากันโบกบินไป                    ท้องทุ่ง ตัวใหญ่แลตัวน้อย                  จิกข้าวสาลี ๒-เมื่อกินข้าวอิ่มแล้ว               กลับรัง เหลือแต่พญานกยัง                 คาบข้าว สามรวงกลับด้วยพลัง               ทุกเมื่อ ถูกดักด้วยจิตกร้าว                   บ่วงแร้วชาวนา ๓-ชาวนาจึงเอ่ยด้วย                 ปุจฉา ในจิตคิดสงกา                         ทุกครั้ง จึ่งเพียรดักท่านมา                    ถามไถ่ ท้องท่านใหญ่ไปมั้ง                  อิ่มแล้วยังขน ๔-มียุ้งฉางเก็บด้วย                   หรือไฉน หรือเพราะเวรกรรมใด                ต่อข้า พญานกตอบข้อไข                   ข้องจิต ด้วยสัตย์ต่อดินฟ้า                    มิได้จองเวร ๕-ยุ้งฉางที่เก็บข้าว                  ไม่มี รวงหนึ่งใช้หนี้พลี                     ปลดเปลื้อง รวงสองอีกพอดี                      ไปฝาก รวงสุดท้ายฝังเบื้อง                   แผ่นพื้นพสุธา ๖-ชาวนาสดับแล้ว                    ข้องใจ หนี้ท่านไปใช้ใคร                     แน่แท้ เอาข้าวฝากผู้ใด                      กันอีก รวงหนึ่งฝังลงแล้                      กลบไว้ที่ไหน ๗-นกตอบรวงหนึ่งนั้น                แทนคุณ พ่อแม่ผู้การุญ                          แก่แล้ว ให้กำเนิดเจือจุน                       จนใหญ่ แทนพระคุณเพริศแพร้ว              เปรียบใช้หนี้สิน ๘-รวงสองเลี้ยงลูกน้อย              ยังเยาว์ คอยจิกข้าวป้อนเขา                   อิ่มท้อง วันหน้าเมื่อลูกเรา                      เติบใหญ่ หวังพ่อแม่แก่ต้อง                     จัดเลี้ยงตอบแทน ๙-รวงสามที่เปรียบด้วย              ไปฝัง ฝากพิการผู้ยัง                          ป่วยไข้ อีกนกแก่ประทัง                        เอมอิ่ม ขุมทรัพย์ฝากฝังไว้                    เปรียบได้ทำบุญ ๑๐-อันข้าวที่เหล่าข้า                 กินกัน เหมือนดั่งทิ้งเหวพลัน                 เปล่าปลี้ พรุ่งนี้ก็บินหัน                        มาอีก มิอาจหักใจลี้                          เพราะท้องร้องหิว ๑๑-ชาวนากล่าวตอบด้วย            เลื่อมใส นึกว่าท่านมีใจ                          โลภแล้ว   นกตัวอื่นบินไป                         เมื่ออิ่ม ตัวท่านอาจกล้าแกล้ว                 คาบข้าวกลับไป ๑๒–ต่อเมื่อฟังท่านด้วย              คุณธรรม์ เลี้ยงพ่อแม่ลูกบรร                    -เจิดแล้ว ทำบุญกุศลพลัน                       เกิดสุข ดุจดั่งได้ดวงแก้ว                      ประดับไว้ปัญญา ๑๓–จึงแก้บ่วงจากเท้า                พญานก ปลดปล่อยให้โผผก                   สู่ฟ้า นาข้าวก็พลันยก                       ให้หมด แต่นกมิอาจกล้า                       รับไว้กึ่งเดียว ๑๔–คะเนพอที่จะเลี้ยง                บริวาร บริโภคพอแก่การ                       เท่านั้น ขอบคุณท่านที่จาน                     เจือแจก ไม่แบ่งคนสัตว์ชั้น                      ซาบซึ้งกรุณา   ๑๕–พลางให้โอวาทพร้อม           ร่ำลา ความไม่เที่ยงแท้หนา                  นึกไว้ กุศลสั่งสมนา                            อย่าประมาท พ่อแม่แก่เฒ่าให้                        หมั่นเลี้ยงดูแล ๑๖–ชาวนาปฏิบัติถ้วน                 ตั้งใจ ตลอดชั่วอายุขัย                        ล่วงแล้ว เพียรเล่านิทานไป                      เป็นคติ แต่งจากใจเจื้อยแจ้ว                   ผิดเพี้ยนโปรดอภัย แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 48 14:41:37 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 48 14:01:09 แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 48 22:21:51 แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 48 09:19:22 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 31 ต.ค. 48 09:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แวะมารายงานตัวก่อน ----------------------------------------------------------- "พี่พิราบเงินเจ้าขา  ยาฮู้... ได้ยินป่าววววววววววววววววววววววววววววววววว..." ครั้งนี้ไม่ได้ยินขอรับ "พี่พิราบเงินเจ้าขา  ยาฮู้... ได้ยินศาลาไทยป่าววววววววววววววววววววววววววววววววว... (เรียกครั้งที่สอง )" ครั้งนี้ก็บ่ได้ยินขอรับ แป่ววว เพิ่งวันนี้ที่ได้ลืมหู ลืมตา เหมือนกับเกิดใหม่เลย ชีวิตมนุษย์เงินเดือน เหมือนแขวนไว้กับเส้นด้าย ฮือ ๆ ขออภัยทุกท่านขอรับ ---------------------------------------------------------- (ยืน)กระต่ายขาเดียว เด็ก"คง"หลวงพ่อเลี้ยง                           อยู่วัด หน้าที่มีสารพัด                                     สั่งได้ วันหนึ่งอุปัฏฐากจัด                                กระต่าย ถวายนา หลวงพ่อสั่งเก็บไว้                                 พรุ่งนี้จะฉัน เด็ก"คง"ปรุงกระต่ายไว้                          เพื่อถวาย หอมกลิ่นกระต่ายบ่วาย                          อยากลิ้ม เผลอ กิน กระต่าย หาย                          ๓ น่อง ถูกเฆี่ยน สอบ ยังยิ้ม                              "กระต่ายนี้ขาเดียว" แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 48 11:53:06 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 31 ต.ค. 48 11:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เทวดากับคนตัดฟืน คนตัดฝืนตัดไม้                   ริมบึง พลั้งพลาดขวานหลุดจึง         ตกน้ำ เทวดาหลอกล่อดีง               ขวานแท่ง ทองนา สัตย์ซื่อสุดเลิศล้ำ                จึ่งได้ทองสนอง แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 48 23:10:26 จากคุณ : แดงน้อยคอยงม (Little Red) - [ 31 ต.ค. 48 21:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แวะมาตอบกระทู้ขอรับ -------------------------------------------------------------------- คุณโกฏิดารา คคห. ๑๖ เรียงบทกวีได้หลายแนว บางทีอ่าน ก็เหมือนมืออาชีพ ระดับเคี่ยวกรำมาอย่างดี บางทีก็เหมือนมือกลางใหม่-อาชีพ แต่ผ่านการเคี่ยวกรำมาอย่างดีเหมือนกัน สรุป คือ มีฝีมือนะแหละ (พูดให้เยอะเข้าไว้ ฮิ ฮิ) มาดูลีลา โกฏิฯ อีกทีขอรับ   ๏ คนตายใช่โลกยิ้ม    ยวนถวิล? คนฆ่าคนชาชิน          ชื่นหน้า คนผลาญโลกอาจิณ   จำจด แม้นโลกนี้มีหน้า       จักไห้ร่ำโหย ธรณีเทพนี้เพ่ง       ทิพยญาณ หนึ่งรา สมุทรเทพมหาศาล จักมล้าง วายุเทพบั่นปราณ   มนุษยชาติ แล้วโลกจักเริ่มสร้าง อีกครั้งดังเดิม ธรรมจักรไม่พักพ้น   กลกรรม เวรนอ หมุนเปลี่ยนตามตนดำ -ริแท้ สังสารวัฏเหนี่ยวนำ   เนื่องอยู่ โลกเกิดโลกล้างแล้  แม่นเพี้ยงพริบตา๚ บทนี้ค่อนข้างจะอิงสัจพุทธธรรม อาทิเช่น กฎแห่งกรรม ไตรลักษณ์ และการเวียนว่าย --------------------------------------------------------------------------------------------- คุณ ณ มิตร คคห. ๑๗ และ ๑๙ สวัสดีครับ ยินดีที่ลงจากเครื่องแวะมาทักทายชาวอาศรมฯ (ยิ้ม)   ๏ นิทานโคลงแต่งได้..........ยากจัง พี่เฮย ผมคิดจนหัวพัง..................หมดแล้ว เจ้าหญิงอยู่ในวัง................รอพระ เอกมา นานชั่วกัลป์ไม่แคล้ว...........ช่วยด้วยขึ้นคานฯ                                           นิทานโคลงแต่งได้                       ยากจัง จริงฤๅ อย่าคิดจนหัวพัง                           พักแล้ว- ค่อยคิดแต่งตามผัง                       ตามเรื่อง ตามพระ-นาง อย่าแคล้ว                ช่วยแจ้วสร้างวัง ฯ ปล. ขอวิจารณ์นิด นะ ณ มิตร บาท ๑ กับ ๒ ไปกันได้ดี แต่บาท ๓ กับ ๔ เปลี่ยนเรื่อง ความเลยไม่ต่อเนื่องกัน ถ้าต่อเนื่องกันจะดีไม่น้อย ในเรื่องความต่อเนื่องกลมกลืนกันนี้ เป็นเรื่องยากเรื่องหนึ่ง พิราบเงินก็พยายามอยู่เช่นกัน (ยิ้ม) --------------------------------------------------------------------------- ซอมพอแดง คคห. ๑๘  และ ๒๐ เรื่องนี้แต่งได้ดีนะครับ ขอชม ๆ เป็นนิทานให้เจ้าตัวเล็กได้ดีทีเดียวล่ะครับ ตอนแรก ๆ อ่านไป ๆ เอ มันเป็นงานประพันธ์ชนิดไหนวา แต่รูปแบบเหมือนสุรางคนางค์ วีเอส ธนัญชยางค์ ไม่มีเวลาค้น ลำพังตอนนี้ก็คิดไม่ออก ลองยกมาวางอีกทีเพื่อกระชากวัยให้กลับมาเด็กอีกครั้ง (ยิ้ม) หมูน้อยกลอยใจ กาลครั้งหนึ่ง มีหมูสามตัว ยิ้มร่าเล่นหัว ทุกตัวอ้วนพี ตัวหนึ่งสร้างบ้าน ใช้ฟางอย่างดี สร้างเสร็จเร็วรี่ รีบปรี่ไปนอน ตัวสองใช้ไม้ ตีตอกไปก่อน วางเรียงซ้อนซ้อน ก็นอนสบาย ตัวสามก่อชิด ใช้อิฐปิดทราย เหนื่อยแล้วก็หาย พักคลายเอาแรง                    และแล้ววันหนึ่ง หมาป่ามาถึง จึงออกสำแดง หมูน้อยวิ่งหลบ พบบ้านฟางแห้ง เป่าลมโดยแรง บ้านแห้งกระเจิง หมาป่าวิ่งไล่ เจอบ้านไม้เพิง เป่าลมเปิดเปิง ไม้เพิงพังพลัน หมูน้อยสองตัว วิ่งมั่วกลัวสั่น หลบเป็นพัลวัน หนีกันพัลเก ถึงบ้านก่ออิฐ วิ่งไม่หักเห หัวซุกซุนเซ ขาเป๋คราวนี้ หมูตัวที่สาม ฟังความของพี่ บ้านแข็งแรงดี ไม่มีอันตราย หมาป่าย่ามใจ จะเป่ากระจาย บ้านนี้ก็คล้าย เหมือนที่ผ่านมา จะได้กินหมู สักทีล่ะหนา เป่าลมหลายครา หน้าดำหน้าแดง สุดท้ายยอมแพ้ หมาแก่หมดแรง จากไปเมื่อแจ้ง หมูน้อยไชโย จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 พ.ย. 48 12:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ชาวนากับงูเห่า ชาวนาใจโอบเอื้อ             เจองู เห่าเฮย หนาวสั่นน่าอดสู               จึ่งเอี้ยว โอบอุ้มอย่างเอ็นดู            หมายช่วย งูแฮ งูตื่นฉกเต็มเขี้ยว              เยี่ยงนี้แหละงู จากคุณ : แดงน้อยคอยหลบ (Little Red) - [ 1 พ.ย. 48 23:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณ กรวี คคห. ๒๒ และ ๒๔     ***ที่กรวีเลือกเรื่องนี้มาเพราะประทับใจ  และตัวกรวีเองก็เคยผ่านห้วงที่แพทย์ระบุว่า  “เจ้าหญิงนิทรา”  มาก่อน  ... งานนี้เจ้าหญิงนิทรา มาเล่าเรื่องเอง บรรยายได้สมจริงสมจังไม่น้อย และขอแสดงความยินดีที่ผ่านวิกฤตสังขาร มาได้ขอรับ จริง ๆ เห็นความพยายามที่แต่งมา ไม่อยากจะวิจารณ์อะไรมาก ขอแสดงความชื่นชม ๙๙ % (อีก ๑ % จะวิจารณ์สักน้อย) ยกมาใหม่ทั้งหมด คำที่อยู่หลังแสลช(/) คือคำวิจารณ์ ติ/ชม ขอรับ เจ้าหญิงนิทรา ๑)พระราชาอีกทั้ง...........................ราชินี กำเนิดองค์นารี............................ร่างน้อย พักต์เปล่งปลั่งดั่งมี.......................สีแต่ง  แต้มนา /พักต์ ที่ถูกเขียนเป็น พักตร์ ขอรับ สวยสะอาดเกินถักร้อย................เสาะแล้วคำใด ฯ / สรุปทั้งหมด เห็นภาพตามที่วาด ๒)ได้เชิญนางฟ้าช่วย......................ประทานพร แต่ขาดนางฟ้าจร.........................(แม่)มดร้าย จึ่งโกรธยิ่งกว่าตอน.....................พายุบุก  ใจนอ รีบเร่งมาประสงค์ร้าย...................เพื่อได้สาปนาง ฯ ๓)สาปองค์หญิงว่าต้อง.....................โดนเข็ม ที่ปั่นด้ายเต็มเต็ม..............................ที่เนื้อ เข็มจะไม่แทงเล็ม............................นิดหน่อย แต่จักทิ่มแทงเทื้อ.............................คำสาปร้ายจะสนอง ฯ /คำสาป คำเกินขอรับ ***แล้วแม่มดร้าย  ก็สาปเจ้าหญิง.... ๔)ราชินีสดับแล้ว............................เสียพระทัย หากว่าต้องเป็นไป.............................แน่แท้ จิตแม่ย่อมสลายใน............................หทัยอย่าง  แท้นอ ลูกจักหมดสิ้นแล้...............................จิตต้องมัวหมอง ฯ ๕)โชคดีคงดั่งฟ้า.....................ประทานมา ยังอีกนางฟ้านา.........................ไม่ได้ /นา ความบ่ชัด ว่าไหม? อวยพรแด่น้องยา......................ขวัญมิ่ง จึงมอบอวยพรให้......................นิ่มน้องนวลอนงค์ ฯ ***แล้วนางฟ้าองค์ที่  7  ก็ให้พร..... ๖)เข็มปั่นด้ายทิ่มเนื้อ................นวลนาง ขอแม่นอนหลับพราง...............ก่อนหน้า อีกร้อยปีจึ่งทาง........................จะสว่าง  แท้นอ /ร้อยปี ไม้เอก ไปไหน ขอพบเจ้าชายกล้า.....................กวาดสิ้นภัยพาล ฯ ๗)ขวากหนามแม้ใหญ่น้อย..........มากมาย จักเผชิญเผื่อจักคลาย.....................คำสาปให้ /เผชิญ ไม้เอก ๆ คงมั่นจิตมุ่งหมาย.........................เพียงประสบ จุมพิตเพื่อปลดไซร้......................จิตได้คืนสนอง ฯ ***หลังจากนั้นพระราชาและพระราชินีก็ได้ทำลายเครื่องทอผ้า  และเข็มปั่นด้ายที่มีอยู่ในเมืองจนหมด  ด้วยคิดว่านี่คือการปกป้องเจ้าหญิง .... ๘)ประกาศทั้งทั่วท้อง.............................เขตคาม มีเครื่องทอผ้าตาม...................................ติดต้อง ทำลายเพื่อมิให้นาม................................ปรากฎ หายหมดจากเมืองน้อง............................หมดสิ้นสูญสลาย ฯ ๙)เพื่อรักษ์ชีวิตน้อง..............................กัลยา จักมิต้องได้มา.......................................อยู่ใกล้ จนถูกที่ปั่นนา........................................ตำแม่  นางเฮย ร่างดับจนต้องไร้....................................จึ่งต้องนิทรา   ฯ เมื่อ  16  ปีผ่านไป  ซึ่งตรงกับคำสาปของแม่มด  ....   ๑๐)แม่มดแปลงร่างแล้ว.......................เป็นหญิง  แก่เฮย นั่งเพื่อทอผ้าพิง....................................พนักแล้ เจ้าหญิงจึ่งได้ติง...................................ว่าจัก  ลองเฮย ด้วยไม่เคยแน่แท้..................................อยากรู้อยากเห็นฯ ๑๑)เอาเข็มปั่นด้ายที่.............................หญิงชรา มาเพื่อลองเฟ้นหา.................................อีกครั้ง แล้วก็นั่งทอนา......................................เห็นสนุก เข็มทิ่มแทงมิอาจรั้ง...............................ร่างน้องนิทรา ฯ ๑๒)พระราชาอีกทั้ง............................ราชินี โศกสลดอันมากมี................................ที่รู้ นางฟ้าที่ใจดี........................................จึงสาป  เมืองเฮย ให้ทุกคนทุกผู้.....................................หลับพร้อมเพรียงกัน ฯ ๑๓)แล้วเสกสั่งหนามไว้.....................ปกคลุม เพื่อจักรักษากุม....................................มิให้รื้น เมืองนี้จักกลับมุม.................................ร่มรื่น ได้เมื่อเจ้าหญิงฟื้น................................ตื่นแล้วอีกครา ฯ ***100  ปีผ่านไป  ไวเหมือนโกหก... ๑๔)แล้วก็มีหนึ่งนั้น.............................เจ้าชาย มุ่งเพื่อมั่นและหมาย.............................รักแท้ คงด้วยบุพเพฯกลาย..............................มาสู่ จึงฝ่าฟันมั่นแม้......................................อาจด้วยวาสนา ฯ ๑๕)ฟ้าคงจักสั่งแล้ว...............................คู่กัน จึงมั่นและฝ่าฟัน......................................จิตคล้อง ผ่านมากซึ่งขวากอัน................................หนักหน่วง จนพบองค์หญิงน้อง...............................หลับพริ้มนิทรา ฯ ๑๖)พบพักต์จึ่งรักเจ้า................................ดวงหทัย จุมพิตฝากรักไป.......................................ที่น้อง แล้วเมื่อนั้นทันใด.....................................คำสาป ก็จบสิ้นด้วยคล้อง.....................................จิตนี้พิศสมัย ฯ / พิสมัย ๑๗)องค์หญิงได้กลับฟื้น............................อีกครา ด้วยจิตรักเมตตา.........................................ที่ให้ ด้วยรักจึ่งนำพา...........................................ได้พบ  สุขเฮย ผ่านช่วงแห่งร้ายได้.....................................คู่คล้องกัปกัลป์ ฯ พระราชาและพระราชินีเมืองหนึ่ง ได้กำเนิดองค์หญิงและได้เชิญเหล่านางฟ้ามาให้พรแต่นางฟ้าชราที่ได้กลายเป็นแม่มดไม่ได้ถูกเชิญ จึงโกรธแค้นแถมยังได้รับการต้อนรับที่ไม่เหมือนนางฟ้าคนอื่นยิ่งทำให้แม่มดโกรธ นางจึงได้สาปแช่งองค์หญิงว่าจะต้องโดนเข็มปั่นด้ายแทงจนเสียชีวิตโชคดีที่นางฟ้าองค์ที่ 7 ยังไม่ได้อวยพรจึงสามารถแก้คำสาปได้ว่าองค์หญิงจะไม่ตาย เพียงแต่จะนอนหลับไป 100 ปี เท่านั้น และเมื่อมีเจ้าชายมาช่วยคำสาปก็สลายไปเมื่อเวลาผ่านไป 100 ปี ก็มีเจ้าชายมาจริงๆ และเจ้าชายองค์นั้นก็ได้ฝ่าฟันเข้าไปช่วยเจ้าหญิง จนในที่สุดก็พ้นคำสาป และครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป สรุปอีกทีขอรับ แต่งเยอะดี มี subtitle ประกอบ ทำให้อ่านเข้าใจง่าย แต่น่าเสียดายที่คงใช้เวลาเกลาน้อยไปหน่อย บางบทจึงแสดงบทบาทได้ไม่เต็มที่ แต่ว่าโดยรวม ก็น่าชื่นชมขอรับ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 01:03:04 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 พ.ย. 48 00:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ท่านทิวา คคห. ๒๓   สวัสดีขอรับ แต่ไหน ๆ ก็เข้ามาแล้ว ก็กล้อมแกล้มเอางานเก่า "นิทานบ้านทุ่ง : ความตายของควายเฒ่า" ฉบับกลอนประตู-หน้าต่าง มาฝากแล้วกัน ขอรับ นิ.......ทานงานบ้านทุ่ง.......ทำนาย ทาน...โทษโอดคำควาย.....ตัดพ้อ คำ......ควายเฒ่าตกตาย.....เตือนสติ โคลง...เล่นนิทานล้อ..........เรื่องล้อคำกลอนฯ อ่านโคลง กลอน ท่านทิวา แล้วเห็นลีลาไร้รูป ไร้เงา พลิ้ว ไร้ที่ติ ข้าน้อยขอคารวะ ใครที่ยังไม่ได้อ่านนิทานบ้านทุ่งฯ ไปที่นี่ขอรับ ยกลิ้งมาอีกที http://members.thai.net/jaitanjai/love3.html อ่านแล้ว ต้องยกนิ้วให้ ด้วยความนับถือ โลกเราก็เป็นซะอย่างนี้ รัก แบบตามใจซะเคย เฮ้อ (อย่างนี้ต้องตีเข่า) สวัสดี ขอรับ --------------------------------------------------------------------------------------------- คุณ quin toki คคห. ๒๕ สวัสดี ขอรับ ยินดีที่แวะมาพัก ทักทาย ณ ร่มไม้อาศรมอันรื่นรมย์ด้วยอักษร ขอรับ อาศรมร่มรื่นด้วย                       อักษร เปรียบวนาอาทร                        แมกไม้ บุปผชาติชูสลอน                       ระบัด สกุณกล่อมดนตรีใกล้                กล่อมแล้วใช่เลย ฯ ---------------------------------------------------------------------------------------------- คุณ จำปูน (อ่างหยก) คคห. ๒๖ และ ๒๗ และ ๓๐   สวัสดี ขอรับ ยินดีต้อนรับ ขอรับ หนู กับ แมว ๑) มุสิกลำบากด้วย ..... .วิฬาร์ อวดโอ่จ้องเข่นฆ่า ..โหดร้าย ประชุมครุ่นคิดหา ...รือร่วม กระดิ่งผูกเส้นด้าย ..จักห้อยคอแมว ๒)ยามแมวมันย่างเยื้อง ..ได้ยิน เสียงกรุ่งกริ่งพลันผิน ..หลบล้า ต่อไปจะอยู่กิน ..อย่างสงบ แต่เรียกหาผู้กล้า .หนึ่งไซร้ไป่มี เรื่อง หนู กับ แมว เป็นเรื่องที่น่าสนใจทีเดียวครับ เนื้อเรื่องทั้งหมด พิราบเงิน จำบ่ได้ แต่เท่าที่อ่านตามโคลงที่คุณจำปูน แต่งมา ดูเหมือนยังไม่จบหรือเปล่า? (จำบ่ได้จริง ๆ) สังเกตการแต่ง คุณจำปูน ใช้ศัพท์แสง มุสิก - หนู วิฬาร์ - แมว แสดงว่า คลังศัพท์ดี ตำแหน่งคำว่า "ฆ่า" ตามหลัก ไม่นิยมมีวรรณยุกต์อื่นนอกจากสามัญขอรับ ยังไง แต่งมาคุยกันบ่อย ๆ ครับ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- คุณ กัมม์ คคห. ๒๙ สวัสดี ขอรับ ยินดีต้อนรับ ขอรับ คุณกัมม์ มาพร้อมกับ "โคลงดั้นบาทกุญชร" ถือว่าห้าวหาญมาก (ยิ้ม) จริง ๆ แล้วโคลง ฯลฯ มีหลายรูปแบบ ตามแต่เราจะชื่นชอบจังหวะ โดยมากในอาศรมฯ เรามักจะแต่งแต่ "โคลงสี่สุภาพ" เพราะถือว่าเป็นพื้นฐาน และชอบ แต่ไม่ใช่ว่า รูปแบบอื่น ๆ เราไม่แต่ง แต่ที่ไม่ค่อยเห็นคงเพราะไม่ค่อยมีเวลานั่นเอง ก็เลยแวบ ๆ มา วาง "โคลงสี่สุภาพ" ซึ่งชินมืออยู่แล้ว พิราบเงิน ก็ชื่นชอบหลากหลาย แต่ไม่ค่อยมีเวลา พอที่จะเค้นมาวางได้มากนัก ฮ่า ฮ่า อารัมภบทมามากมาย ดีใจครับ ที่เห็น "โคลงดั้นบาทกุญชร" หลาย ๆ บท "โคลงดั้น" นับว่า ยาก ระดับหนึ่ง แต่ "โคลงดั้นบาทกุญชร" ถือว่ายากกว่าอีกระดับหนึ่ง เพราะต้องคุมบาทต่อบาท ถ้าคุมไม่อยู่ ความก็จะไม่ค่อยมีบทบาทนัก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่มีอะไรยากเกิน ถ้าเราพยายาม เห็นความพยายามของคุณกัมม์ แล้วก็คิดว่า ไม่เกินมือไปได้ เพราะคำพูดว่า "เพิ่งฝึกทำ ขัดๆเขินๆอยู่บ้าง วอนทุกท่านเมตตาด้วยครับ" พิราบเงิน ในหน้าที่คนเฝ้ากระทู้ ขอรับหน้าที่แทนศิษย์พี่ ๆ (ผู้เชี่ยวชาญ แต่งานเยอะ) ไปพลาง ๆ ก่อน ขอรับ ก่อนจะพูดอะไรต่อ มาดู "โคลงดั้นบาทกุญชร" ฝีมือ คุณ กัมม์ ดีกว่า โคลงดั้น บาทกุญชร เรื่องหมาป่าแทะสายหน้าไม้ .....กาลครั้งหนึ่งนั้น........................ปางบรรพ์๑ พรานหนึ่งออกท่องไป๑....................ป่ากว้าง จดจ้องดุ่มเดินดั้น๑..........................ท่องเที่ยว มือก็กุมหน้าไม้.............................อาบยา๑ ฯ .....ครั้งถึงป่าเปลี่ยวร้าง..................หนึ่งนี้ ชานชัฏเจอะคชา...........................ดุด้วย ช้างก็ไล่พรานก็ลี้..........................ออกไล่ ตามกัน หลบเหลี่ยมพงต้นกล้วย..................แอบพง ฯ .....ยกศรขึ้นไหล่แล้ว.....................เร่งเล็ง งูเห่าหนึ่งอยู่ตรง............................ที่นั้น ศรออกแล่งตรงเพ็ง........................กำจัด คชสาร งูก็ตอดให้หั้น...............................พรานไพร ฯ .....หน้าไม้ก็พลัดเงื้อม...................มือพราน พรานนั่นได้สิ้นใจ..........................ด่าวดิ้น หน้าไม้จำเพาะกบาล......................งูเห่า สิ้นชีพอยู่ทั้งสิ้น ...........................สามสัตว์ ฯ .....ฝ่ายหมาป่าเล่า ได้...................เห็นการณ์ นึกโชคเราชมัด............................แน่แท้ ท่านได้โปรดประทาน....................มังสะ กูแล้ว ครั้งนี่อิ่มท้องแปล้.........................พุงกาง ฯ .....กินอะไรจะไว้.........................อะไร ก่อนดี คนรึงูรึช้าง..................................ก่อนไซร้ โลดเต้นแต่ปลงใจ........................ได้ไม่ แล้วเหลือบเห็นหน้าไม้...................เอ๊ะคงดี ฯ .....แทะแทะหน้าไม้ก่อน................สายหนัง ฉีกฉีกสายหนังที..........................ละเลียดไว้ สายตึงตึงขาดผึงผัง......................กระหวัด มาแฮ ตีอกหมานั้นให้..........................แตกตาย ฯ .....นิทานอิหร่านเอื้อน..................บอกไท้ ราชธรรม กัมม์กล่อมบรรเลงไว้....................แบบดั้น บาทกุญชร นี่วอนให้.....................ทุกท่าน เมตตา เพราะเพิ่งหัดทำนั้น.......................ห่างชั้นเชิงครู ฯ พิราบเงิน ขอสรุปเป็นประเด็น ๆ ดังนี้ ๑. เรื่องและแบบโคลง น่าสนใจ ๒. ตำแหน่ง (บทแรก) ที่พิราบเงิน ลงเลข ๑ กำกับ คุณครู และศิษย์พี่ในอาศรมฯ บอกว่า จำต้องเป็นรูปวรรณยุกต์สามัญ ๓. ฉะนั้นจากข้อ ๒. จึงต้องระวังให้มาก มีหลายที่ที่คุณกัมม์ ใช้รูปโท เช่น ดั้น ลี้ ฯลฯ ๔. แนะนำให้ลองแต่งบ่อย ๆ (ถ้าชอบ) โดยศึกษาจากหนังสือชั้นครู ถ้าสมัยใหม่หน่อย ก็ "อาทิตย์ถึงจันทร์" ของ ครูเนาวรัตน์ นั่นเป็น "โคลงดั้นบาทกุญชร" ทั้งเล่ม ๕. ถ้าให้ดี เริ่มจาก มาตรฐาน "โคลงสี่สุภาพ" ก่อน พอแม่นแล้ว ที่เหลือก็ไม่ยากแล้ว เป็นความคิดเห็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ขอรับ เจตนาเป็นกุศล หากขัดมโนรมณ์ ขออย่าได้ถือสา -------------------------------------------------------------------------------------------- ช้าง เกรียงไกรคู่ถิ่นนี้                              นามสยาม ปราบอริราชศัตรู                              พับผ้าย ลุยศึกบ่เคยขาม                              ส่ำเศิก พลีชีพเหยียบร้ายสิ้น                        ต่ำตีน ทนฝ่ากว่าเบิกฟ้า                            เปลี่ยนสมัย สมัยเปลี่ยนกลับเปลี่ยนซีน               ยากฟื้น ป่าปูนดั่งมหภัย                             ล้างชาติ โถอนาถช้างสะอื้น                        ย่ำฝัน ฯ เห็นช้างเดินกลางกรุงแล้วเศร้า แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 01:25:05 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 พ.ย. 48 01:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 +++ สักกายทิฏฐิ +++ ๏ สำคัญความว่างเวิ้ง............ว่าตน จึงก่อเกิดกายกล.................กล่าวอ้าง ตัวตูตู่ตูผล.........................เพ้ออรรถ เอาสิ่งซึ่งขันธ์สร้าง...............เสกขึ้นคือตน ฯ ๏ วกวนในโลกล้อม..............กิเลสรุม หลงก่อกรรมกรรมสุม...........ซับซ้อน กรรมสนองตอบกรรมกุม.......กรรมเกี่ยว กันห่างนิพพานย้อน.............อยู่ห้วงสงสาร ฯ ๏ พิจารณ์รู้เท่าแล้................รู้ระวัง ชีวิตอนิจจัง........................กระจ่างรู้ เห็นทุกข์อนัตตาดัง...............ดำริ ไตรลักษณ์ตนฤๅกู้................เก็บไว้ให้คง ฯ ๏ พึงปลงว่างว่าเวิ้ง...............วายตน ชำระกิเลสกล......................กรอบล้อม สักกายทิฏฐิผล....................พาขัด........ข้องนอ ควรปล่อยวางแล้วพร้อม.........หลุดพ้นทุกข์พาน ๚ะ๛ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ ===================================== สวัสดีครับสหายอาศรมฯ จรด ๆ จ้อง ๆ จะเขียนโคลงนิทานอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังไม่อาจเขียนได้ เพราะไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร ไม่ได้ฟังนิทานมานาน.... เพราะแก่แล้ว เนื่องด้วยวัยใกล้ฝั่ง .... จึงขอนำโคลงธรรมะ มาฝากสหายอาศรมฯ แทนก็แล้วกันนะขอรับ งั่ก ๆๆๆๆ จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 2 พ.ย. 48 15:20:11 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ท่านพิราบฯ มาอ่านพร้อมหัวเราะ  หลุดอีกจนได้  ...ว่าแระเชีย  555..  พอดีใช้เวลาน้อยอย่างท่านพิราบว่า  เลยมะได้เกลา  แต่จริงๆแล้ว  เมื่อไม่ได้เกลาก็มะสมควรเอามาแปะในอาศรมฯ  แหม...แต่ว่าอยากร่วมสนุกนี่นา  เหอๆๆๆๆๆๆๆ  ... จะระวังว่านี้ค่ะ  แต่หากหลุดอย่าลืมช่วยกันเตือนนะค่ะ  ชะแว๊บบบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : กรวี - [ 2 พ.ย. 48 15:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สวัสดึศาลาไทย ที่ว่า นิทานตาอินกะตานา  ศาลาไทยเกิดไม่ทัน  รอพี่แดงน้อยมาเล่านี่ล่ะ พี่แดงน้อยรู้สึกแปลกใจ ปรกติแล้ว นิทานจะถูกเล่าสืบต่อกันมา คนรุ่นหลังๆ ก็จะได้รับฟังกันทุกคน ที่ว่าเกิดไม่ทัน น่าจะหมายความว่า เกิดเร็วไป คนแต่งยังแต่งไม่เสร็จ หรือแต่งไม่ทัน เลยไม่ได้ฟัง ใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป้นไร พี่แดงน้อยเกิดที่หลัง ได้ยินได้ฟังมา ก็จะเล่าให้ฟังจ้า หุหุ สวัสดีเพื่อนๆ ชาวอาศรมฯ ทุกท่าน หลังๆ กระทู้สปีดตก คงเพราะน้ำมันแพง ไม่กล้าเหยียบคันเร่งกัน หรืออาจจะเพราะนิทานนั้นยาว แต่งกันนานซักหน่อย ขอเสนอการร่วมแรงร่วมใจ แบบเอื้ออาทร เหมือนไปทางเดียวกัน ก็ไปรถคันเดียวกัน ค่าน้ำมันก็แชร์กัน นิทานโคลงก็ช่วยๆกันแต่ง จะได้ประหยัดทั้งเวลา และสมอง กระผมจึงขอเริ่มนิทานโคลงเรื่อง จันทโครพ บท ๑ จันทโครพชาติเชื้อ           กษัติยา สู้หมั่นเพียรศึกษา            ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา                เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้         ครบถ้วนทุกวิชา ปล. สำหรับเพื่อนๆที่อยากจะแต่งเรื่องอื่นๆ แต่จะใช้แบบช่วยกันแต่ง ก็เริ่มเรื่องมาได้เลยครับ หรือหากจะแต่งรวดเดียวจบเหมือนเดิม ก็ตามสบายนะขอรับ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 21:48:44 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 21:47:39 จากคุณ : แดงน้อยคอยรับผอบ (Little Red) - [ 2 พ.ย. 48 21:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ดูเหมือนจะตอบกระทู้เยอะไป รอบนี้ขอตอบแบบสั้น ๆ นะขอรับ (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------- ปู่ออฯ คคห. ๓๑ และ ๓๘ "อย่าเพ่อวิ่งหนี" ----------------- ๏ น่าสงสารลูกน้อย        เหลือคณา ขบวนแห่สิงโตมา           หวีดร้อง ลูกนี้โง่หนักหนา             แม่บ่น แม่มุ่งหมายตาจ้อง        กลับต้องพาหนี สิ่งหนึ่งทำแม่ดิ้น               ทันใด ดิ้นพราดแทบขาดใจ       กรีดร้อง กิ้งกือหล่นลงใน               เสื้อแม่ ลูกกลับหัวเราะก้อง          หยิบทิ้งบ่กลัว ความกลัวเพราะสร้างภาพ      จินตนา ต้นเหตุจาก"อวิชชา"             ไป่รู้ มี"วิภวตัณหา"                     ปลุกปั่น ผู้ใหญ่เด็กทุกผู้                   ยากพ้นความกลัว เรื่องนี้ให้ข้อคิด                 สอนใจ แม่-ลูกสมเพชใคร            เปรียบได้ ผู้เป็นแม่เหตุไฉน              เขลายิ่ง  จริงนอ ขอฝากนิทานไว้               เพื่อได้ตรองธรรม ๚ ความโกรธเป็นไฉน ? .................................. เด็กวัดคนหนึ่งนั้น.............สงสัย ความโกรธเป็นฉันใด.........อยากรู้ ถามหลวงพ่ออย่างไร.........ท่านเงียบ ไป่ลดละถามกระทู้..............เอ่ยซ้ำหลายครา หลวงพ่อคงเงียบไว้.............ชายตา เห็นเด็กเอ่ยปุจฉา................เก่าย้ำ ท่านหยิบตะพดมา.............หวดเปรี้ยง เสียงเด็กร้องโอ๊ย! ช้ำ...........ทราบแล้วครับผม สวัสดีครับปู่ฯ พิราบเงินเคยอ่านนิทานเซ็น อยู่พักหนึ่ง นานแล้ว ตอนนี้มาได้อ่านที่ปู่ฯ แต่งมา ก็ทำให้พอนึกถึงได้ นิทานเซ็น มักจะมีคติสอนใจ แบบง่าย ๆ หรือ ญี่ปุ่นเรียกว่า ซาโตริ (ตรัสรู้เฉียบพลัน) ประมาณว่าไม่ต้องสาธยายมาก บางเรื่องพูดคำเดียว ผู้ฟังได้ยิน ก็ ซาโตริ (ฮิ ฮิ) พิราบเงิน ขอลองสรุปใจความ ของนิทานเซ็นที่ปู่ฯ แต่งมาทั้ง ๒ เรื่อง นะขอรับ ๑. "อย่าเพ่อวิ่งหนี" หมายถึง อย่าเพิ่งวิ่งหนี (เพ่อ คือ เพิ่ง เป็นคำโบราณ) เป็นเรื่องราวของแม่กับลูก ที่กลัวไม่เหมือนกัน ซึ่งเกิดจากอวิชชา (ความไม่รู้ หรือ ความนึกกลัวไปเอง) แม่เห็นลูกกลัวขบวนแห่สิงโต (มีคนอยู่ข้างในคอยเชิด) จึงตำหนิว่า "กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง" ลูกเห็นแม่กลัวกิ้งกือที่ตกไปในเสื้อที่ใส่จนลนลาน จึงหัวเราะ ว่า "กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง" เป็นภาพ ๒ ภาพ ที่เกิดขึ้นกับแม่และลูก ซึ่งลักษณะนี้เกิดขึ้นได้กับทุกคน. ๒. "ความโกรธเป็นไฉน" เป็นเรื่องราวของเด็กวัด ต้องการรู้จักคำว่า "โกรธ" แต่หลวงพ่อท่านไม่ตอบ เพียงแต่ใช้ไม้เท้าตีหัว และเด็กนั้นแสดงความโกรธออกมา จึงรู้จัก "โกรธ" นี่เป็นแค่ ๒ ตัวอย่างที่ปู่ฯ ยกมาเป็นนิทานคติธรรมให้หลาน ๆ ได้ความบันเทิง+ความรู้ ถ้าใครสนใจ มีจำหน่ายตามร้านหนังสือธรรมะทั่วไป เป็นงานประพันธ์ชิ้นหนึ่ง ของหลวงพ่อพุทธทาส ขอรับ --------------------------------------------------------------------------------------------------- ชาล้นถ้วย ปราชญ์หนึ่งหยิ่งว่ารู้                           เกินใคร ยินชื่อเสียงผู้ใด                                เก่งกล้า สงบจิตสงบใจ                                  บ่อยู่ จึงตระเวณทั่วหล้า                             เพื่อท้าลองภูมิ ยินว่ามีปราชญ์ผู้-                              เมตตา หวังประลอง ศึกษา                           อย่างนั้น พบท่านนั่งรินชา                               จนเอ่อ ล้นนา บอกท่าน ท่านบอก "งั้น                      ยากแล้วเติมชา" จำ คติ ได้ลาง ๆ เลย นำมาปะติดปะต่อ ขอรับ   --------------------------------------------------------------------------------------------------- คุณ กัมม์ คคห. ๓๒ และ ๓๔ พิราบเงินเคยฟัง งานของพระพร ภิรมย์ (ท่าจำไม่ผิด) อยู่หลายเรื่อง ฟังแล้ว ก็ได้ความบันเทิงและคติสอนใจ อย่างดีทีเดียว สำหรับเรื่อง ริมไกรลาส  ก็ได้คติ "กตัญญู" อย่างหนึ่งละ ส่วนคติอื่น ๆ ลองอ่านดูกันครับ ดีใจที่คุณ กัมม์ ยกมาฝาก ที่นี่ ขอรับ ขอบคุณมากขอรับ ว่าแต่ "ดาวลูกไก่" นี่ เป็นของพระพร ภิรมย์ หรือเปล่า ดูสำนวนคล้าย ๆ กัน ------------------------------------------------------------------------------------- พี่แดงน้อย คคห. ๓๓ ศิษย์ผู้น้อง ขอคารวะศิษย์พี่ใหญ่อีกท่าน (ยิ้ม) ขอเบรคด้วยอารมณ์เศร้าซะหน่อย รักเขาข้างเดียว เฝ้าครวญคร่ำพร่ำเพ้อ           ถึงเขา ช่างไม่ห่วงตัวเรา                 โหดร้าย เขาหน้าทู่ข้างเฉา                 หาหล่อ ยากนา ดูหล่อเพียงบั้นท้าย              รักได้ข้างเดียว (แอบรักข้างหลังเขา) ทายซิอารมณ์ไหน? หุหุ ขอบคุณที่นำโคลงอารมณ์ดี มาฝาก ขอรับ นอกจากโคลงอารมณ์ดีแล้ว ชื่อนี้การันตีคุณภาพคับแก้ว อีกท่านหนึ่ง เหมาะแล้วที่ท่านคัมภีร์ฯ เคยบอกว่า "ศิษย์น้อง ๆ ควรศึกษาลีลาไว้"(ทำนองนี้แหล่ะ) --------------------------------------------------------------------------------------------------- คุณจำปูน (อ่างหยก) คคห. ๓๕ และ ๓๖ ขอบคุณสำหรับ "ซนจนเกิดเรื่อง" นับว่าเป็นความรู้ใหม่ สำหรับพิราบเงินทีเดียว อย่างว่าแหละ ประสาลิง ก็ต้องซน แหละ ใช่ไหมครับ คนแต่งเข้าใจผูกเรื่องดี ต้องยกนิ้วให้  (ยิ้ม) บทโคลงที่แต่งมา มีศัพท์แสงเยอะพอควร ทำให้เป็นที่น่าเชื่อว่า คลังศัพท์ดี จริง ๆ ครับ เรื่องคลังศัพท์ ถือว่าเป็นกำไร ให้เราเลือกใช้ ใครมีเยอะ ก็เลือกได้เยอะ ได้เปรียบกว่าคนมีน้อยว่างั้นเถอะ "เมื่อหนุมานต้องสาปพระอุมา" แต่งได้กลมกลืนดีครับ อาจมีบกพร่องบ้าง แต่ก็น้อย ถือได้ว่า มีฝีมือคนหนึ่ง ดีใจที่แวะมาครับ ยังไงก็วางบ่อย ๆ ในอาศรมฯ มีมือชำแหละขั้นปรมาจารย์อยู่หลายท่าน แต่ตอนนี้ สงสัย มัวหาวิธีเก็บเงินอยู่ อิอิ ------------------------------------------------------------------------------------------------- คุณ กรวี คคห. ๓๙ พระพุทธองค์ทรงให้ "วาสิฏฐี" ภิกษุณี บริกรรมว่า ที่ไหนมีรักที่นั่นมีทุกข์ (ระวังเด้อ) อามิตาพุทธ ------------------------------------------------------------------------------------------------- ท่านจอมยุทธฯ คคห. ๔๐ ช่วงนี้เขียนอะไรไม่ค่อยออก งานก็ยุ่ง แต่ก็แวะเข้ามาอ่านอยู่บ่อยๆ ขอรับ พอดีวันนี้มีน้องคนหนึ่งส่งลิงค์นี้มาให้อ่าน http://www.rw.ac.th/board/viewtopic.php?t=582&sid=7a31a9173c9eb7a50e0f7fad3b5f6c99 ก็ได้แต่งงๆว่า เดี๋ยวนี้เขาเล่นกันง่ายๆอย่างนี้หรือ เอ้อ.... มือชำแหละท่านหนึ่งของเรา มาบอกว่าเขียนอะไรไม่ค่อยออก งานยุ่ง (ขอให้ว่าง ๆ ไว ๆ) เรื่องลิ้งที่ยกมา พิราบเงินตามไปอ่านแล้ว แหม้ แนบเนียน ๆ แต่ลีลาท่านจอมยุทธฯ รับรองหาคนเลียนแบบได้ยาก แต่ที่น่าเจ็บใจคือ นำไปทั้งหมดแล้ว ไม่บอกชื่อนี่สิ ทำได้ยังไง พิราบเงินว่า ถ้าคนที่ชอบเขียน ชอบอ่าน ต้องให้เครดิตคนเขียน นี่ถือเป็นกฎหมายมหาชน ระดับสากล ที่ไม่ต้องมีลายลักษณ์อักษร -------------------------------------------------------------------------------------------------- รักเขียนรักอ่านแล้ว                        ต้องรัก- คนแต่ง อย่าแอบลัก                       เช่นผู้- ร้าย ที่ไม่รู้จัก                               จารีต จริยธรรมต้องรู้                              ใช่อ้างอาตม์เอง จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 พ.ย. 48 23:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 69 แวบมาขำมุกพี่วฤก "งั่ก ๆ ๆๆ" อิอิ นโยบายพี่แดงน้อย เยี่ยมไปเลยขอรับ ใครใคร่แต่ง แต่ง ใครใคร่ค้า ค้า เอ้ย ใครใคร่แต่งรูปแบบใด ลุยโลด ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 พ.ย. 48 23:30:35 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบพระคุณ คุณพิราบเงิน มากเลยครับที่ช่วยชี้แนะ เห็นพี่ๆเพื่อนๆ แต่งก็อยากแต่งบ้าง มีเวลาจะกลับไปแก้ไขให้ถูกต้อง หวังว่าจะช่วยชี้แนะอีกครา แต่ไป ๓ เรื่อง ขอแก้ไข ๒ เรื่องแรกก่อนแล้วกันครับ มีเวลาจะกล่อมเกลาให้ดีขึ้น กลัวจะถูกอัปเปหิ จากอาศรม อ่ะครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 3 พ.ย. 48 10:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 71 แวะมาทักทายตอนเที่ยง เจอคุณจำปูน (อ่างหยก) เข้าพอดี อาศรมชาวโคลง ไม่ต้องสมัครเข้า - ไม่ต้องลาออก ว่างก็มาเจอกัน เป็นสถานที่แลกเปลี่ยน ความรู้ และเรื่องสัพเพเหระ ของคนคอเดียวกัน ใครว่างมา  ใครไม่ว่างก็หายไป (ศาลาไทยเป็นบ่อย เอิ้ก ๆ) เพราะฉะนั้น "อัปเปหิ" เนี่ย  ไม่มีแน่ ๆ ใช่ไหมคะ  พี่พิราบเงินเจ้าขา                                   . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 3 พ.ย. 48 12:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ...ขออนุญาตนำ โคลง นิทาน (รึเปล่า) มาแจมด้วยนะครับ... ...เสียงปรบมือจากท่านผู้โดยสาร... ๏ บินรับใช้ท่านผู้.................โดยสาร นานแล ขนส่งและบริการ..................ทั่วหล้า ลงนิ่มปลอดภัยพาล..............ประสบ เสียงปรบมือเงียบซ้า.............น่าน้อยใจจริง ๏ อยู่มาวันหนึ่งนั้น................พายุเข้า ลมปั่นป่วนยวบเย้า................เกือบโอ้ก เครื่องบินสั่นอย่างเจ้า............ทรงอยู่ ฟ้าผ่ากลางลำโป้ก................แม่คร้าบช่วยที ๏ กัปตันหันบอก"น้อง............เด๋วพี่ ลงเฮย ใจแกร่งมองดูนี่....................เบิ่งไว้" ทำการร่อนลงที่....................ทางวิ่ง ฟ้าผ่าซ้ายขวาไซร้................ยากลุ้นน่ากลัว ๏ Turbulanceตอกโป้ง.........เครื่องสั่น ทำท่านผู้โดยฯหวั่น...............กรีดร้อง รันเวย์เปียกอีกนั่น................เครื่องสะบัด ลงแบบโครมจำต้อง..............เพื่อล้อเบรคดี ๏ เลี้ยวออกทางวิ่งแล้ว..........ฝนกระหน่ำ หนักเฮย หอฯสั่งหยุดทุกลำ................ปฏิบัติได้ ทัศนวิสัยดำ........................มองไม่ เห็นนา เครื่องจอดนิ่งรอให้...............พายุแคล้วเคลื่อนไป ๏ รออยู่นานเริ่มล้อ...............หมุนพลัน จอดเสร็จเสียงปรบมัน...........กึกก้อง รอดตายหมดสุขสันต์............บรรยากาศ เรานักบินนั่งจ้อง..................แต่หน้ากันเอง ๏ แอร์ฯมาบอกพี่ค้า.............ผู้โดยฯ ฝากชม พวกพี่เก่งจางโลย................เยี่ยมแท้ ปรบมือสนั่นโอ้โหย..............มิเคยเกิด พร่ำบอกชมจ้อแจ้................รอดแล้วจริงจริง ๏ แบบนี้น่าจัดให้.................ลุยกัน พายุรสหวานมัน...................ออกด้น ลมแรงฝ่าเมฆพลัน...............สะท้านจิต เครื่องจอดเสียงดังล้น...........ปรบให้นักบิน ๏ เรื่องมันเป็นเช่นนี้..............ที่เล่า ขอพี่น้องฟังเข้า...................โสตซ้าย ทะลุโสตขวาเอา..................ขำเถิด ผมมิได้หวังร้าย...................ท่านผู้โดยฯเอยฯ จากคุณ : Silhouette@Bloggang (namit) - [ 3 พ.ย. 48 14:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณ คุณศาลาไทย ที่ให้กำลังใจครับ แก้ไป ๒ เรื่องแล้ว ที่เหลือกำลังเกลาใหม่ครับผม คงไม่ว่ากัน เลอะเทอะไปหน่อย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 3 พ.ย. 48 16:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 74 จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัติยา สู้หมั่นเพียรศึกษา............ ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา............... เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้........ครบถ้วนทุกวิชา ขออนุญาตต่อพี่จันทร์แดงน้อยนะคะ วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน.............เก่งกล้า ควักผอบงามยล................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า.............อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 3 พ.ย. 48 16:21:06 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์             รับคำ รีบเก็บผอบนำ                       กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-               เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน            จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 16:56:57 จากคุณ : นายกระซิบ - [ 3 พ.ย. 48 16:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อุ้ย.. ไม่ทันเห็นว่ากำลังต่อเรื่องพระจันทโครพกันอยู่ ขออนุญาตต่อด้วยอีกคนนะครับ... ยกมาว่า... ๏จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัติยา สู้หมั่นเพียรศึกษา.............. ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา.................. เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้............ครบถ้วนทุกวิชา ของพี่ จันทร์แดงน้อย ๏วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน..............เก่งกล้า ควักผอบงามยล..................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า...............อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) จากพี่ ซอมพอแดง ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์............รับคำ รีบเก็บผอบนำ.......................กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-..............เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน............จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ จากพี่ นายกระซิบ ๏ ผอบเปิดควันพุ่งแล้ว............ปรากฏ นางแน่งน้อยงามงด................หยาดเยิ้ม พระจันท์ฯรักแม่หมด..............ดวงจิต เนตรพักตร์ช่างชวนเคลิ้ม.........เรียกไซร้โมรา... จากคุณ : Silhouette@Bloggang (namit) - [ 3 พ.ย. 48 20:50:50 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ๏ จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัติยา สู้หมั่นเพียรศึกษา............... ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา.................... เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้............. ครบถ้วนทุกวิชา (แดงน้อย) ๏ วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน................เก่งกล้า ควักผอบงามยล...................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า................อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์............รับคำ รีบเก็บผอบนำ.......................กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-..............เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน............จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ (นายกระซิบ) ๏ ผอบเปิดควันพุ่งแล้ว............ปรากฏ นางแน่งน้อยงามงด................หยาดเยิ้ม พระจันท์ฯรักแม่หมด..............ดวงจิต เนตรพักตร์ช่างชวนเคลิ้ม.........เรียกไซร้โมรา... (namit) ๏ เสน่หาพาทั้งคู่....................เพลินไป ไม่เร่งรัดตัดไพร....................สู่บ้าน จนพานพบโจรใจ...................โฉดชั่ว สู้รบเจ้าจันทฯต้าน..................ยึดยื้อแย่งชิง (แดงน้อย) แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 21:15:00 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 21:14:23 จากคุณ : แดงน้อยคอยนาง (Little Red) - [ 3 พ.ย. 48 21:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ๏ นิทานโคลงแต่งได้..........ยากจัง พี่เฮย ผมคิดจนหัวพัง..................หมดแล้ว เจ้าหญิงอยู่ในวัง................รอพระ เอกมา นานชั่วกัลป์ไม่แคล้ว...........ช่วยด้วยขึ้นคานฯ พี่พิราบเงินตอบไว้ คคห. 61 ๏นิทานโคลงแต่งได้............ยากจัง จริงฤๅ อย่าคิดจนหัวพัง.................พักแล้ว- ค่อยคิดแต่งตามผัง.............ตามเรื่อง ตามพระ-นาง อย่าแคล้ว......ช่วยแจ้วสร้างวัง ฯ ๏เรื่องเนื้อความต่อได้...........ไม่ดี วันก่อนเร่งจรลี....................แต่งได้- เพียงน้อยนิดรีบหนี..............ไปก่อน ต่อจากนี้จักได้....................คิดแก้ความโคลง ความ..โคลงฝึกยากแท้..........หัวระเบิด ไม่..งดงามบรรเจิด................เช่นนั้น ต่อ..ให้ฝึกจนเกิด.................ชินคล่อง เนื่อง..จากหัวผมสั้น..............แต่งได้แต่ตม... จะพยายามครับพี่... ขอบคุณที่แนะนำนะครับ... แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 48 21:24:50 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 3 พ.ย. 48 21:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ๏ต่อจากแดงพี่น้อย.............แต่งนี่ เนื้อเรื่องผมริบหรี่................หมดแย้ว จำได้บ่ชัวร์พี่......................ผมหยุด คอยท่านอื่นมาแล้ว.............แต่งให้อ่านกันฯ จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 3 พ.ย. 48 21:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีครับคุณ ณ มืตร ยินดีต้อนรับสู่อาศรมชาวโคลง(เคลง) ที่อ่านโคลงของคุณ ณ มิตรมา ไม่ค่อยเห็นผิดฉันทลักษณ์ แต่ โคลงสุดท้ายที่ว่า ๏ต่อจากแดงพี่น้อย.............แต่งนี่ เนื้อเรื่องผมริบหรี่................หมดแย้ว จำได้บ่ชัวร์พี่......................ผมหยุด คอยท่านอื่นมาแล้ว.............แต่งให้อ่านกันฯ คำที่ขีดเส้นใต้ ต้องใช้รูปสามัญ คือไม่มีวรรณยุกต์นะครับ แล้วเล่นใช้คำว่า "แดงพี่น้อย" เลยหรือ หุหุ น่าจะใช้ว่า "แดงน้อยพี่" นะ ยังพอรู้เรื่องหน่อย จากคุณ : แดงน้อยพี่ (Little Red) - [ 3 พ.ย. 48 21:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 81 แวบมาตอบกระทู้ต่อ (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------- คุณโกฏิดารา คคห. ๔๑ ขอบคุณสำหรับโคลงการ์ตูน ดี ๆ งาม ๆ ขอรับ การ์ตูนสมัยนี้ มีเจ็ดบาป (ราคะ ริษยา ตะกละ พิโรธ โลภ เกียจคร้าน หยิ่ง) ด้วยหรือนี่ ไม่ธรรมดา ๆ ข้าพเจ้านับถือ ๆ ------------------------------------------------------------------------------------- ท่าน อาร์พี คคห. ๔๒ สุดหล่อเข้ามาอ่านทุกวัน แต่ไม่ได้วางโคลง  พักนี้บทโคลงของเพื่อนๆ ถูกวางไว้อ่านกันเฉยๆ  ไม่ค่อยได้แลกเปลี่ยนความคิดความเห็นเชิง ร้อยกรองกันสักเท่าไหร่ เห็นด้วยกับคำพูดที่ว่าครับ ในความคิดของพิราบเงิน คิดว่า การวิจารณ์แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน จะเกิดประโยชน์มหาศาลทั้ง ๒ ฝ่าย ผู้วิจารณ์ - ได้สร้างประโยชน์ให้ผู้ถูกวิจารณ์ และได้พัฒนาศักยภาพตนไปด้วย ฯลฯ ผู้ถูกวิจารณ์ - ได้ประโยชน์โดยตรง เพื่อพัฒนางานให้เยี่ยมกว่าเดิม ฯลฯ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผู้วิจารณ์มักจะเกร็ง กลัวฝ่ายที่ถูกวิจารณ์รับไม่ได้ ซึ่งถ้าเกิดกรณี ดังว่า (ซึ่งไม่เข้าใจจุดประสงค์กันและกัน) ก็จะเกิดผลเสีย ผู้ถูกวิจารณ์ บางที ไม่หวังให้ใครวิจารณ์ แต่พอถูกวิจารณ์ รับได้ก็รับ รับไม่ได้ ก็ไม่รับ (บางทีไม่พอใจด้วย) ก็จะเกิดผลเสีย แต่ในอาศรมฯ คิดว่าเราคอเดียวกัน ไม่น่ามีปัญหาใด ๆ ระยะหลังที่ไม่ค่อยมีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในด้านร้อยกรองกัน ก็เป็นอย่างที่ท่านอาร์พี ว่า คือมือวิจารณ์ทั้งหลาย ไม่ค่อยว่าง อันนี้น่าเสียดาย แต่ทุกท่านต่างมีหน้าที่ พิราบเงิน มือยังไม่ถึง (พยายามฝึกอยู่ขอรับ)  ก็จะขอทำหน้าที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปพลาง ๆ ก่อน ปล. บอกอย่ามดำ ว่างเมื่อไร ก็อย่าลืมล่ะครับ (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------------- คุณ กวินทรากร คคห. ๔๓ สวัสดีครับ คุณกวินทรากร "มุสิกสีหราช" (หนูกับราชสีห์) มาเป็นชุดทั้งกาพย์ ฉันท์ ศัพท์แสงลีลาพลิ้วดีขอรับ ขอบคุณจริง ๆ ที่บรรจงร้อยเรียงเสียงกาพย์ฉันท์มาฝากเพื่อน ๆ ผลงานชุดนี้ "มุสิกสีหราช" ผู้แต่งเริ่มด้วยกาพย์ยานี ๑๑ ตามมาด้วยฉบัง ๑๖ และ "มูสิกตัวน้อย ตัวจ้อยร้องขรม หวาดหวั่นซานซม ทุกข์ถมรำพัน" อันนี้พิราบเงินไม่รู้ชื่อ จะว่ากลอน ๔ ได้หรือเปล่า ตามมาด้วยอีทิสังฉันท์ ๒๐   "โอ้โอ๊ะสีหราชอำนาจพิศาล ณ แดนสงัดวนัสถาน จตูทิศ ตัวกระผมน่ะน้อยกระจ้อยกระจิด ฤ อาจจะทานจะต้าน ณ ฤทธิ์ มหิทธา" บทต่อไป "ราชสีห์จึ่งแกล้งกล่าว หากปล่อยเจ้าจงเฉลย..." และ "คราวเคราะห์สีหราช ต้องบ่วงบาศ "นิษาท" สม- เพช ตนจนอกตรม ระทดท้อระย่อทรวง..." จะว่าเป็นกาพย์ยานี ๑๑ หรือ อินทรวิเชียร ๑๑ ก็ไม่แน่ใจ แต่ดู ๆ ไปออกจะไปทางกาพย์ยานีมากกว่า ที่ว่าไม่แน่ใจเพราะทั้ง ๒ ชนิด คล้ายกันมาก ประดุจฝาแฝด โดยเฉพาะถ้าอินทรวิเชียรไม่ใช้ลหุแบบเสียงสั้น แต่ใช้คำเบาแบบโบราณแล้ว ตัดสินยากจริง ๆ คุณกวินทรากร แต่งได้หลากหลาย นับว่าเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่ง ในบรรดาผู้ที่ชอบแต่งหลากหลาย เท่าที่เห็น ๆ ก็มีพี่วฤก พี่เหงาฯ (ไม่รู้ไปเหงาอยู่ที่ไหน (ยิ้ม)) คุณราม ลิขิต คุณสดายุ ฯลฯ ดีครับ มีหลายจังหวะดี ------------------------------------------------------------------------------------ คุณ samita คคห. ๔๔ "โห...แต่งเป็นว่าเล่นอย่างนี้เราจะสู้ได้ไหมเนี่ย ไม่เคยแต่งโคลงมาก่อน แค่กลอนยังคิดไม่ออกเลย แต่นี่มาเป็นเรื่อง ๆ ว้าว...เก่งจังเลยทุกคน เพิ่งแวะมาใหม่ขอฝากตัวเป็นผู้อ่านที่ดีนะคะ" ใช่ครับ ทุกคนเก่ง ๆ ทั้งนั้นเลย ว่าแต่คุณ samita ไม่แต่งมาคุยกันบ้างเหรอ? ที่นี่ อาศรมฯ สถานที่เรียนรู้ร้อยกรองแบบกันเอง มีอะไรก็คุยกันประสากลอน เฉกพี่เช่นน้อง นอกจากได้ผ่อนคลายประสากลอน ๆ แล้ว ยังมีความรู้แถม (ยิ้ม) ----------------------------------------------------------------------------------- คุณ จอมแก่นแสนซน คคห. ๔๕ สวัสดีครับ แต่งบทกวีได้ถูกใจ (ยิ้ม) ขอนำมาวางอีกทีนะขอรับ ห้องกวี...แห่งนี้...ยังมีรัก เป็นที่พัก หัวใจ ของคนเหงา แต่งกวี จากใจ ก็ครายเศร้า ทุกข์บรรเทา เมื่อเรา ได้ระบาย ยังมีพี่ มีน้อง และผองเพื่อน ความสัมพันธ์ ย้ำเตือน ไม่เลือนหาย หากมีทุกข์ แวะมาพัก แล้วจักคลาย สื่อความหมาย จากใจ เป็นกวี ฉันจะปลอบ ใจเธอ เมื่อท้อแท้ ยามอ่อนแอ ก็มาพัก ซะที่นี่ จะกล่อมเธอ หลับฝัน ด้วยกวี จากใจฉัน คนนี้ อย่างจริงใจ ขอบคุณขอรับ สำหรับบทกวีดีดี ๆ อ่านแล้วก็ "รู้สึกดี ๆ" ------------------------------------------------------------------------------------ ซอมพอแดง คคห. ๔๗ และ ๔๙ คุณโกฏิดารา อาสาแล้ว เย้/ ดีใจด้วย ๆ ------------------------------------------------------------------------------------ คุณ โกฏิฯ คคห. ๔๘ "มหาบัณฑิตแห่งมิถิลานคร ของสุชีพ ปุญญานุภาพ" ไม่ใช่ "มหาบัณฑิตแห่งมิถิลานคร ของแย้ม ประพัฒน์ทอง" หรือขอรับ หรือว่า คนละฉบับ พิราบเงินเคยหยิบ ๆ แต่ไม่เคยอ่านสักที ได้ข่าวว่า เล่มนี้เป็น ๑ ใน ๑๐๐ หนังสือที่คนไทยควรอ่าน ของ สภาการวิจัยแห่งชาติด้วย นา ------------------------------------------------------------------------------------ คุณ กรวี คคห. ๕๐ และ ๕๒ และ ๖๖ "แต่จริงๆแล้ว  เมื่อไม่ได้เกลาก็มะสมควรเอามาแปะในอาศรมฯ" บ่ใช่เช่นนั้นหรอกขอรับ ขอเพียงรักสนุกในงานร้อยกรอง ก็วางได้ (ยิ้ม) "แหม...แต่ว่าอยากร่วมสนุกนี่นา  เหอๆๆๆๆๆๆๆ" ถูกแล้ว อาศรมฯ เป็นที่รวมความบันเทิง และความรู้ ในเรื่องร้อยกรอง "จะระวังกว่านี้ค่ะ  แต่หากหลุดอย่าลืมช่วยกันเตือนนะค่ะ" ดีแล้ว ๆ ถ้าหลุด พี่น้องอาศรมฯ ช่วยกันเตือนอยู่แล้ว ไม่มีปัญหา (ยิ้ม) ชีวิตต้องมีชีวา โลกจึงโสภาสถาพร (อิ อิ (สองอิ)) ------------------------------------------------------------------------------------ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 10:20:29 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 3 พ.ย. 48 22:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 82 คุณ tiki_ทิกิ คคห. ๕๓ สวัสดีขอรับ ไม่มีเวลา แค่มาทักทายก็ยังดี ดีใจ ๆ (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------------ ท่านน้องศาลาไทย คคห. ๕๔ และ ๕๗ และ ๗๑ ตอบแล้ว ผ่าน (ยิ้ม) อ้อ ขอบคุณที่ช่วยตอบคุณจำปูน (อ่างหยก) ใน คคห. ๗๑ ขอรับ (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------------ ท่านทิวา คคห. ๕๕ มาแซวท่านน้องฯ ผ่าน (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------------ พี่แดงน้อย คคห. ๕๖ และ ๖๐ และ ๖๒ และ ๖๗ ขอบคุณสำหรับ โคลงนิทาน "ตาอิน กะ ตานา" (พิราบเงินเคยงัดอยู่พักหนึ่งแต่ไม่ได้) "เทวดากับคนตัดฟืน" และ "ชาวนากับงูเห่า" และ นโยบาย ต่อโคลงนิทาน "จันทโครพ" ขอรับ ขอยกนิทานทั้ง ๓ เรื่องที่พี่แดงน้อยแต่งแล้ว มาวาง เพื่อให้น้อง ๆ ได้ศึกษาอีกที ขอรับ ตาอิน กะ ตานา ตาอินเป็นเพื่อนดัวย            ตานา ได้ร่วมออกหาปลา             บ่อยครั้ง วันหนึ่งจับมัจฉา                ได้หนึ่ง ตัวแฮ ยื้อแย่งตาอยู่รั้ง                 เขมือบสิ้นพุงปลา เทวดากับคนตัดฟืน คนตัดฝืนตัดไม้                   ริมบึง พลั้งพลาดขวานหลุดจึง         ตกน้ำ เทวดาหลอกล่อดีง               ขวานแท่ง ทองนา สัตย์ซื่อสุดเลิศล้ำ                จึ่งได้ทองสนอง ชาวนากับงูเห่า ชาวนาใจโอบเอื้อ             เจองู เห่าเฮย หนาวสั่นน่าอดสู               จึ่งเอี้ยว โอบอุ้มอย่างเอ็นดู            หมายช่วย งูแฮ งูตื่นฉกเต็มเขี้ยว              เยี่ยงนี้แหละงู ------------------------------------------------------------------------------------ คุณ จำปูน (อ่างหยก) คคห. ๕๘ และ ๗๐ เรื่อง "นกแขกเต้ากับชาวนา" ถือว่าเป็นยอดนิทานในการบริหารจัดการทุน ขอบคุณที่นำบทโคลงนิทานดี ๆ มาวางขอรับ อ่านแล้วถือว่าคุณจำปูนฯ เก็บความได้ละเอียดดีขอรับ ส่วน "ขอบพระคุณ คุณพิราบเงิน มากเลยครับที่ช่วยชี้แนะ เห็นพี่ๆเพื่อนๆ แต่งก็อยากแต่งบ้าง มีเวลาจะกลับไปแก้ไขให้ถูกต้อง หวังว่าจะช่วยชี้แนะอีกครา แต่ไป ๓ เรื่อง ขอแก้ไข ๒ เรื่องแรกก่อนแล้วกันครับ มีเวลาจะกล่อมเกลาให้ดีขึ้น กลัวจะถูกอัปเปหิ จากอาศรม อ่ะครับ" ไม่ต้องคิดมากครับ ถือเป็นหน้าที่ของพิราบเงินที่ต้องทำอยู่แล้ว และพี่ ๆ น้อง ๆ ในอาศรมฯ ก็จะแนะนำแบบนี้และดีกว่านี้ด้วยซ้ำ ถือเป็นเรื่องปรกติ ส่วนเรื่องแก้ไขนั้น ก็แล้วแต่สะดวกขอรับ ส่วนมากเราเน้นที่ความบันเทิง แต่ก็ไม่ลืมสาระที่จะช่วยแนะนำกันแบบนี้ แบบพี่แบบน้องขอรับ คือนอกจากได้ผ่อนคลายแล้ว ยังได้วิชาติดมือไปด้วย (ยิ้ม) ส่วนเรื่อง "อัปเปหิ" ท่านน้องฯ ได้ตอบไว้ดีแล้ว พิราบเงินขอยกมาตอบอีกทีขอรับ "อาศรมชาวโคลง ไม่ต้องสมัครเข้า - ไม่ต้องลาออก ว่างก็มาเจอกัน เป็นสถานที่แลกเปลี่ยน ความรู้ และเรื่องสัพเพเหระ ของคนคอเดียวกัน ใครว่างมา  ใครไม่ว่างก็หายไป (ศาลาไทยเป็นบ่อย เอิ้ก ๆ) เพราะฉะนั้น "อัปเปหิ" เนี่ย  ไม่มีแน่ ๆ" ขอบคุณท่านน้องฯ ที่ช่วยตอบขอรับ (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------------ พี่วฤก คคห. ๖๕ ขอบคุณสำหรับโคลงธรรมะ "สักกายทิฏฐิ" (ความถือว่าตัวตน) มาก ๆ ขอรับ สงสัยพิราบเงิน คงต้องศึกษาธรรมะ ให้เยอะ ๆ ซะแล้ว เพราะ(ใกล้)งั่ก ๆๆๆ เหมือนกัน (ยิ้ม) ------------------------------------------------------------------------------------   ท้ายนี้ขอบคุณ คุณ ณ มิตร คคห. ๗๒/ คุณจำปูน (อ่างหยก) คคห. ๗๓/ ซอมพอแดง คคห. ๗๔/ คุณ นายกระซิบ คคห. ๗๕ และท่านอื่น ๆ ที่จะวาง โคลง กลอน ฯลฯ  และแวะทักทาย ขอรับ ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งขอรับ ขอบคุณอีกครั้งขอรับ ------------------------------------------------------------------------------------ ตอบกระทู้หมดแล้ว แฮ่ก แฮ่ก แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 10:23:26 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 3 พ.ย. 48 22:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ๏แหะแหะมือใหม่น้อม..........รับความ แดงพี่น้อยคอยตาม.............ถกแก้ ความรู้ใหม่พยายาม.............จำจด เผื่อจักได้โคลงแท้..............ถูกต้องฉันทลักษณ์ฯ จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 3 พ.ย. 48 23:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ๏ จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัตริยา สู้หมั่นเพียรศึกษา............... ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา.................... เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้............. ครบถ้วนทุกวิชา (แดงน้อย) ๏ วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน................เก่งกล้า ควักผอบงามยล...................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า................อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์............รับคำ รีบเก็บผอบนำ.......................กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-..............เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน............จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ (นายกระซิบ) ๏ ผอบเปิดควันพุ่งแล้ว............ปรากฏ นางแน่งน้อยงามงด................หยาดเยิ้ม พระจันท์ฯรักแม่หมด..............ดวงจิต เนตรพักตร์ช่างชวนเคลิ้ม.........เรียกไซร้โมรา... (namit) ๏ เสน่หาพาทั้งคู่....................เพลินไป ไม่เร่งรัดตัดไพร....................สู่บ้าน จนพานพบโจรใจ...................โฉดชั่ว สู้รบเจ้าจันทฯต้าน..................ยึดยื้อแย่งชิง (แดงน้อย) ๏ เสือพบสิงห์ต่อสู้              พัลวัน โจรป่าดวลพระจันท์             เผ็ดร้อน โมราเกือบถูกฟัน                หวุดหวิด สบเนตรโจรรักซ้อน              สวาทชู้สหัสา ๚ จากคุณ : นายกระซิบ - [ 4 พ.ย. 48 07:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 85 จันทโครพพลาดพลั้ง.............เสียที ร้องบอกนาถนารี..................ช่วยได้ หยิบดาบส่งพี่ที....................เร็วเถิด สาวหลับตาส่งให้..................จ่อด้านดาบคม นายโจรคว้าด้ามดาบ..............เหมาะมือ พิฆาตเจ้าชายลือ..................ฤทธิ์แกล้ว เกี้ยวพาแม่งามระบือ.............ยอมสยบ เคียงคู่กับโจรแล้ว.................ลอบยิ้มสมใจ แล้วเรื่องเป็นไงต่ออีกคะ จำบ่ได้แย้ว ^_^ หวัดดีท่านพี่กระซิบค่ะ คึดฮอดหลาย จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 4 พ.ย. 48 09:40:15 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ๏ จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัตริยา สู้หมั่นเพียรศึกษา............... ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา.................... เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้............. ครบถ้วนทุกวิชา (แดงน้อย) ๏ วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน................เก่งกล้า ควักผอบงามยล...................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า................อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์............รับคำ รีบเก็บผอบนำ.......................กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-..............เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน............จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ (นายกระซิบ) ๏ ผอบเปิดควันพุ่งแล้ว............ปรากฏ นางแน่งน้อยงามงด................หยาดเยิ้ม พระจันท์ฯรักแม่หมด..............ดวงจิต เนตรพักตร์ช่างชวนเคลิ้ม.........เรียกไซร้โมรา... (namit) ๏ เสน่หาพาทั้งคู่....................เพลินไป ไม่เร่งรัดตัดไพร....................สู่บ้าน จนพานพบโจรใจ...................โฉดชั่ว สู้รบเจ้าจันทฯต้าน..................ยึดยื้อแย่งชิง (แดงน้อย) ๏ เสือพบสิงห์ต่อสู้.................พัลวัน โจรป่าดวลพระจันท์...............เผ็ดร้อน โมราเกือบถูกฟัน..................หวุดหวิด สบเนตรโจรรักซ้อน...............สวาทชู้สหัสา ๚ (นายกระซิบ) ๏ จันทโครพพลาดพลั้ง..........เสียที ร้องบอกนาถนารี..................ช่วยได้ หยิบดาบส่งพี่ที....................เร็วเถิด สาวหลับตาส่งให้..................จ่อด้านดาบคม ๏ นายโจรคว้าด้ามดาบ...........เหมาะมือ พิฆาตเจ้าชายลือ..................ฤทธิ์แกล้ว เกี้ยวพาแม่งามระบือ..............ยอมสยบ เคียงคู่กับโจรแล้ว.................ลอบยิ้มสมใจ (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์โถชีพสิ้น..............วายปราณ (ซะงั้น) สาเหตุมาจากการ..................คบชู้ ด้วยลมปากกลิ่นหวาน............โจรป่า ตรึงจิตนางหารู้......................หลอกใช้โมรา (รึเปล่าครับ) รออ่านต่อครับกระผม... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 4 พ.ย. 48 10:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 87 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 10:46:48 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 พ.ย. 48 10:45:06 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ๏ จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัติยา สู้หมั่นเพียรศึกษา............... ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา.................... เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้............. ครบถ้วนทุกวิชา (แดงน้อย) ๏ วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน................เก่งกล้า ควักผอบงามยล...................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า................อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์............รับคำ รีบเก็บผอบนำ.......................กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-..............เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน............จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ (นายกระซิบ) ๏ ผอบเปิดควันพุ่งแล้ว............ปรากฏ นางแน่งน้อยงามงด................หยาดเยิ้ม พระจันท์ฯรักแม่หมด..............ดวงจิต เนตรพักตร์ช่างชวนเคลิ้ม.........เรียกไซร้โมรา... (namit) ๏ เสน่หาพาทั้งคู่....................เพลินไป ไม่เร่งรัดตัดไพร....................สู่บ้าน จนพานพบโจรใจ...................โฉดชั่ว สู้รบเจ้าจันทฯต้าน..................ยึดยื้อแย่งชิง (แดงน้อย) ๏ เสือพบสิงห์ต่อสู้              พัลวัน โจรป่าดวลพระจันท์             เผ็ดร้อน โมราเกือบถูกฟัน                หวุดหวิด สบเนตรโจรรักซ้อน              สวาทชู้สหัสา ๚ (นายกระซิบ) ๏ จันทโครพพลาดพลั้ง.............เสียที ร้องบอกนาถนารี..................ช่วยได้ หยิบดาบส่งพี่ที....................เร็วเถิด สาวหลับตาส่งให้..................จ่อด้านดาบคม ๏ นายโจรคว้าด้ามดาบ..............เหมาะมือ พิฆาตเจ้าชายลือ..................ฤทธิ์แกล้ว เกี้ยวพาแม่งามระบือ.............ยอมสยบ เคียงคู่กับโจรแล้ว.................ลอบยิ้มสมใจ (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์โถชีพสิ้น..............วายปราณ (ซะงั้น) สาเหตุมาจากการ..................คบชู้ ด้วยลมปากกลิ่นหวาน............โจรป่า ตรึงจิตนางหารู้......................หลอกใช้โมรา (รึเปล่าครับ) (namit) ๏ สมใจเคียงคู่ได้                 ไม่นาน โจรเบื่อเสียงพรอดหวาน         ซะแล้ว คนรักแม่เยาวมาลย์               ยังปลิด ชีพนา เรานี่คงไม่แคล้ว                   ชีพสิ้นเพราะนาง จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 พ.ย. 48 10:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 89 บทแทรก : ตอบคุณมิตร (#๘๖) ๏ โจรไพรหาได้หลอก                 โมรา มิตรเอย นางน่ะหญิงแพศยา                     โปรดรู้ พระจันท์ผ่องโสภา                      เด็กเด็ก โจรป่ายอดชายชู้                        เทียบได้ซัดดัม ๚ จากคุณ : นายกระซิบ - [ 4 พ.ย. 48 10:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ดีใจที่อาศรามมชาวโคลง เป็นกระทู้ที่ได้รับความนิยมมาก และมีอายุยาวนาน ไม่รู้ว่า ยาวนานที่สุดหรือเปล่า อิอิ จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 4 พ.ย. 48 14:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 91 บทแทรก : ตอบคุณมิตร (#๘๖) ๏ โจรไพรหาได้หลอก โมรา มิตรเอย นางน่ะหญิงแพศยา โปรดรู้ พระจันท์ผ่องโสภา เด็กเด็ก โจรป่ายอดชายชู้ เทียบได้ซัดดัม ๚ จากคุณ : นายกระซิบ - [ 4 พ.ย. 48 10:55:11 ] ๏ โจรป่านั้นเทียบได้...................ซัดดัม นางจึ่งโอนเอนนำ....................ช่วยไว้ หวังจะฆ่าและยำ....................จันทร์สยบ แล้วจักเสวยสุขไซร์.................กับถั้นพี่โจร ฯ ***หลุดอีกแระ  คนข้างบนอ่ะไม่ช่วยเตือนเล็ยยยยยยยยยยยย แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 14:28:40 จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 4 พ.ย. 48 14:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ๏ สรุปว่าเรื่องจบแล้ว..........หรือครับ โจรป่าโมราจับ..................คู่หมั้น พระจันท์ถูกสยบนับ...........ถึงสิบ รอพี่ต่อความกระชั้น...........อ่านแล้วพาเพลินฯ จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 4 พ.ย. 48 15:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ๏ จันทโครพชาติเชื้อ........... กษัติยา สู้หมั่นเพียรศึกษา............... ใฝ่รู้ ฤๅษีท่านรับมา.................... เป็นศิษย์ เจนจบครบทุกกระทู้............. ครบถ้วนทุกวิชา (แดงน้อย) ๏ วันเดินทางกลับบ้าน...........เมืองตน ฤษีมอบของแด่คน................เก่งกล้า ควักผอบงามยล...................ยิ่งยวด แล้วสั่งความช้าช้า................อย่าได้เปิดดู (นะโว้ย อิอิ) (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์จึงอ้าโอษฐ์............รับคำ รีบเก็บผอบนำ.......................กลับบ้าน รอนแรมผ่านพนาดำ-..............เนินเมื่อย เห็นผอบสะอาดสะอ้าน............จึ่งแย้มเปิดฝา ๚ (นายกระซิบ) ๏ ผอบเปิดควันพุ่งแล้ว............ปรากฏ นางแน่งน้อยงามงด................หยาดเยิ้ม พระจันท์ฯรักแม่หมด..............ดวงจิต เนตรพักตร์ช่างชวนเคลิ้ม.........เรียกไซร้โมรา... (namit) ๏ เสน่หาพาทั้งคู่....................เพลินไป ไม่เร่งรัดตัดไพร....................สู่บ้าน จนพานพบโจรใจ...................โฉดชั่ว สู้รบเจ้าจันทฯต้าน..................ยึดยื้อแย่งชิง (แดงน้อย) ๏ เสือพบสิงห์ต่อสู้              พัลวัน โจรป่าดวลพระจันท์             เผ็ดร้อน โมราเกือบถูกฟัน                หวุดหวิด สบเนตรโจรรักซ้อน              สวาทชู้สหัสา ๚ (นายกระซิบ) ๏ จันทโครพพลาดพลั้ง.............เสียที ร้องบอกนาถนารี..................ช่วยได้ หยิบดาบส่งพี่ที....................เร็วเถิด สาวหลับตาส่งให้..................จ่อด้านดาบคม ๏ นายโจรคว้าด้ามดาบ..............เหมาะมือ พิฆาตเจ้าชายลือ..................ฤทธิ์แกล้ว เกี้ยวพาแม่งามระบือ.............ยอมสยบ เคียงคู่กับโจรแล้ว.................ลอบยิ้มสมใจ (ซอมพอแดง) ๏ พระจันท์โถชีพสิ้น..............วายปราณ (ซะงั้น) สาเหตุมาจากการ..................คบชู้ ด้วยลมปากกลิ่นหวาน............โจรป่า ตรึงจิตนางหารู้......................หลอกใช้โมรา (รึเปล่าครับ) (namit) ๏ สมใจเคียงคู่ได้                 ไม่นาน โจรเบื่อเสียงพรอดหวาน         ซะแล้ว คนรักแม่เยาวมาลย์               ยังปลิด ชีพนา เรานี่คงไม่แคล้ว                   ชีพสิ้นเพราะนาง (พิราบเงิน) ๏ โจรป่าได้ทรัพย์แล้ว            หน่ายหนี ไม่ใส่ใจนารี                         ร่วมห้อง โมราย่ำไพรี                         โดดเดี่ยว เที่ยวกู่เที่ยวตะโกนร้อง           กู่ก้องผัวผัว (แดงน้อย) จบบริบูรณ์ เป็นนิทานที่กล่าวถึงต้นกำเนิดของชะนีนะครับ โมราหลังจากถูกโจรทิ้ง ก็นึกระอายใจ และคิดถึงจันทโครพ จึงเที่ยวตะโกนร้อง ผัววว ผัววววว อยู่ในป่า (ก็หมายถึง ชะนี นะเอง) นิทานเรื่องนี้ยังสอนให้ปฏิบัติตามคำสอนของครูบาอาจารย์ ที่ จันทโครพ ต้องเป็นเช่นนี้ เพราะฝืนคำสั่งของท่านฤๅษีโดยแท้ครับ จากคุณ : จันทแดงน้อย (Little Red) - [ 4 พ.ย. 48 22:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 94 จากเหตุการณ์ที่จันทร์โครพ นางโมรา และโจรนั้น ... กรวีคิดว่าสมควรหรือที่เราควรจะเรียกนางโมราว่า "แพศยา" ในเมื่อตอนที่นางส่งดาบให้จันทรโครพ นางหลับตา ... ซึ่งในความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกันแล้ว อาจจะเกิดจากความหวาดกลัว นางอาจจะไม่ได้จงใจยื่นดาบให้โจร ... หญิงย่อมมีใจเป็นหญิง ที่ไม่อาจจะมองความหวาดกลัวได้ ... 1. ที่นางหลับตาอาจจะเป็นเพราะไม่อยากเห็นภาพชายอันเป็นที่รักเจ็บปวด เพลี่ยงพล้ำ 2. หรือบางทีนางอาจกลัวโดนลูกหลงก็ได้ ทำไม? จึงต้องประจานนาง ในเมื่อเหตุผลในความเป็นจริงใครก้อมิอาจจะรู้ได้ ... หรือท่านอื่นๆว่าไงเจ้าค่ะ แหะๆๆ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 23:11:35 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 48 23:10:07 จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 4 พ.ย. 48 23:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 95 นิทานนะพี่! คำว่าผู้หญิง “.....” นั้น ในนิทานพื้นบ้าน (รวมถึงวรรณคดีไทย) ก็ยกให้เป็นสมญานามของ วันทอง โมราและกากี เพราะอะไรก็ลองไปเปิดพจนานุกรมดูความหมายที่แท้จริงของคำๆ นั้นนะครับ นิทานเรื่องจันทโครพ (บางเล่มเขียนจันทโครบ) มีหลายสำนวน ที่บ้านผมก็มีทั้งฉบับรวมเล่มและเล่มเดี่ยว แต่หาไม่เจอ ลิเกก็นำมาเล่นกันอยู่บ่อยๆ และส่วนใหญ่มักจะสื่อให้ผู้หญิง(ไทย)รักเดียวใจเดียวทำนองนั้น สมัยก่อนคงถึงขนาดตายแทนกันได้ เคยอ่านเรื่อง “สาวิตรี” ไหมล่ะครับ ขนาดพระสวามีตายแล้วยังบูชาความรักและมีความเพียรพยายาม (ตามท้องเรื่องก็เดินตามพระยม) จนได้ชีวิตสามีคืนมา ผิดกับกรณี “โมรา” โจรฆ่าสามีตายแล้วก็ยังเป็นเมียโจร อยู่มาอยู่ไป (หรืออยู่ไปอยู่มา) โจรชักจะหนาว เลยขับไล่ แต่ไปเป็นชะนีได้อย่างไรนั้นจำไม่ได้แล้ว ไม่รู้กินยาผิดอ๊ะป่าว? ส่วนเรื่องลูกหลงนั้นความอ่อน เพราะถ้านางกลัวจริงคงไม่ยืนอยู่แถวนั้น คงใส่เกียร์ม้าโกยแนบไปแล้ววว !!!! ปล. คุยกันเล่นๆ นะ .... นานๆ จะมาซะที จากคุณ : นายกระซิบ - [ 4 พ.ย. 48 23:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สวัสดีครับ คุณกรวี เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น โดยเรื่องที่แต่งขึ้นนั้นว่าเอาไว้ว่า นางโมรานั้นมีใจให้กับโจร เพราะเห็นว่า โจรนั้นรูปงามกว่าจันทโครพ และการยื่นดาบไปนั้น ถึงแม้จะหลับตา แต่จงใจยื่นปลายดาบไปให้จันทโครพ และด้ามของดาบไปให้กับโจรครับ เป็นการจงใจของผู้แต่งให้เกิดเรื่องลักษณะนี้ โดยส่วนตัวแล้ว ไม่สนใจว่า นางโมราทำไปถูก หรือ ผิด, ดี หรือ ไม่ดี เพราะนางโมรา ก็เหมือนกับร่างที่เสกขึ้นมา จะถือว่าเป็นมนุษย์อย่างเราๆ ก็ไม่ใช่ จึงคิดว่า ไม่ควรสนใจ แต่จะสนใจที่จันทโครพ ที่ไม่ทำตามคำสั่งของอาจารย์มากกว่าครับ สรุปคือ ไม่อยากให้นำส่วนนั้นมาเป็นประเด็นถกกัน เพราะจะกลายเป็นนิทานเรื่องยาว 3 ปี ไม่มีทางจบแน่ๆ จากคุณ : Little Red - [ 5 พ.ย. 48 00:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เด็กเลี้ยงแกะ เด็กเลี้ยงแกะร้องบอก          ผู้คน หมาป่าบุกร้อนรน                ดั่งบ้า ชาวบ้านต่างรีบจน               พบแกะ หมาป่าไม่พบหน้า               เด็กนั้นหัวเราะหงาย (แดงน้อย) จากคุณ : แดงน้อยคอยแกะเลี้ยง (Little Red) - [ 5 พ.ย. 48 00:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เด็กเลี้ยงแกะ เด็กเลี้ยงแกะร้องบอก          ผู้คน หมาป่าบุกร้อนรน                ดั่งบ้า ชาวบ้านต่างรีบจน               พบแกะ หมาป่าไม่พบหน้า               เด็กนั้นหัวเราะหงาย (แดงน้อย) สะใจเจ้าเด็กน้อย...............เลี้ยงแกะ โกหกได้ยิ้มแสยะ..............โง่มั้ง คนหลอกง่ายสนุกแยะ........รอก่อน วันพรุ่งลวงอีกครั้ง..............หัวเราะให้งอหงาย... พึ่งจะรู้ว่าตำนานชะนีเป็นอย่างนี้นี่เอง... 555 ขอบคุณครับพี่... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 48 08:03:00 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 5 พ.ย. 48 08:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เรื่อง "ผู้หญิง" ในนิทานยังคงคุยกันได้เรื่อยๆ ยิ่งสมัยนี้ผู้หญิงกับผู้ชายเท่าเทียมกัน ยิ่งมีประเด็นพ่วงได้มาก ส่วนตัวไม่แปลกใจที่เรื่องออกมาแนวนี้ เพราะสังคมที่เราอยู่เป็นสังคมที่ถูกยึดครองโดยผู้ชาย หรือถ้าจะพูดให้มีรายละเอียดก็คือว่า ความเชื่อนี้ (ผู้ชายเป็นใหญ่) น่าจะสืบทอดมาจากสังคมเผ่า ที่มักใช้กำลังเป็นตัวชี้ขาดในการปกครอง และดำเนินชีวิต ผมเคยพบเห็นผู้หญิงเถียงกับคนวัดเรื่อง "ผู้หญิงคือบ่อน้ำ คือศาลา คือ..." (ทำนองนี้) ใครจะมาพัก ใครจะมาตักกินก็ได้ .... ผู้หญิงรับไม่ได้ที่มีคำสอนแบบนี้ มันดูถูกและไม่ให้เกียรติผู้หญิง ฝ่ายคนวัดก็ยืนยันหนักแน่นว่า นี่คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน เสมือนว่า เขาอยู่ในเหตุการณ์วันที่พระพุทธเจ้าเทศน์ ยังไง ยังงั้น ทั้งยืนยันหนักแน่นว่า วรรณกรรมพระไตรปิฏก ทุกถ้อย ทุกคำเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าพูดทั้งนั้น ผมไม่มีความเห็นสำหรับท่าทีของทั้งสองฝ่าย แต่ส่วนตัวแล้วคงศึกษาอดีตเพื่อเข้าใจกำพืดของมนุษย์ หรือ พูดให้ชัดก็คือ เข้าใจตัวเราเอง (ทั้งคุณ และผม) ไม่ได้ศึกษาเพื่อโกรธเกลียด หรือแก้แค้นอีกฝ่าย สวัสดียามเช้าครับผม. จากคุณ : ศรีอาศรม (Ar@p) - [ 5 พ.ย. 48 09:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ตามที่สัญญา แก้ไข เรื่องนกแขกเต้าแล้วครับ แก้ครบ ๓ เรื่อง หวังว่าคงไม่ผิดเพี้ยนมากนักนะครับ ขอบคุณทุกความคิดเห็น ที่ให้แก่น้องใหม่อย่างผมครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 5 พ.ย. 48 14:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ๏ จันทโครพจบแล้ว.......... รวมพลัง น้องพี่ล้วนมือฉมัง..............แต่งแต้ม เรื่องราวสนุกจัง.................ขออีก เพลินอ่านพานยิ้มแย้ม........เยี่ยมแล้วขอปรบมือ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 5 พ.ย. 48 15:11:06 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ผมมาขอฟังเรื่อง อิเหนา อีกสักเรื่องจะได้ไหมครับ... ตอนเด็กๆไม่ได้เรียน... เห็นหนังสือวางขายในแพร่คู่กับขุนช้างขุนแผนเต็มชั้นเลยครับ.... ขอบคุณครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 6 พ.ย. 48 07:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ^_^   เมี้ยว ๆ ๆ สวัสดีเจ้า   วันนี้ว่างแวะข้างทางกลางร้านเน็ท ไม่พูดเท็จคิดถึงจังนั่งห่วงหา ขาดการติดต่อไปหลายเพลา จึงเข้ามารายงานตัวกลัวถูกลืม            ^_^ ปล.  เหนื่อยแต่ก็คุ้ม  ต้นปี 49 ได้ไปเที่ยวกุ้ยหลิง 5 ที่นั่งด้วยหละ  ^_^           หนูหิ่ง ฯ จะพาคุณแม่ + พี่สาว & เพื่อนและแฟนเพื่อนไปเที่ยว       ใครจะฝากซื้อ หรือให้ซื้อฝาก  เตรียมตังค์ไว้ทั้ง 2 กรณีนะเจ้าคะ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 6 พ.ย. 48 12:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 104 วันทองมองดาดด้วน........มุมมอง เฉกเช่นสองสตรีสอง........จิตไซร้ หากลองแหกครรลอง.......ลองเถิด หนอนสุราเปิดประเด็นไว้.....อยากให้อุดหนุน ---------------------- แฮ่..หนูหมีไม่ได้มานาน  คิดถึงพี่นายกระซิบ เลยแต่งโคลงกระแซะเล่น .. อิอิ พูดถึงเรื่องนางวันทองสองใจ และขุนช้างขุนแผนฉบับครูหนอน อยากบอกว่าเสียดายชะมัด เพราะหมีไปหาในร้านหนังสือในเชียงใหม่ .. หาไม่เจอ .. บอกให้พนักงานเช็คดูจากคอม .. ก็มีอยู่สามเล่ม ให้เด็กหาใหม่ .. ก็ยังไม่เจอ ปรากฎว่าเนื่องจากมีหนังสือหลายปกหลายเล่มมาก เล่มนี้เลยถูกยัดไปอยู่ในหลืบๆ โผล่สันน้อยๆมาเหมือนจะล้อเล่นกะความตั้งใจของเรา สรุปว่าคนที่ไม่ตั้งใจจะมาซื้อ ไม่มีวันเจอว่างงั้นเหอะ ถ้างั้นจะไปขายในร้านให้เค้าหักเปอร์เซ็นต์ไปทำไมเล่า ---------------------- ปล.แซวคนข้างบน ...หนูหิ่ง ฯ จะพาคุณแม่ + พี่สาว & เพื่อนและแฟนเพื่อนไปเที่ยว... พาแฟนเพื่อนไปเที่ยว แล้วแฟนตัวละจ้ะ .. อิอิ จากคุณ : หมีเซอะ - [ 6 พ.ย. 48 15:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ๏ วันทองสองเต้าสู่          สองเตียง เตียงหนึ่งขุนแผนเคียง       สวาทเพี้ยน เตียงสองอย่ามาเถียง        วิจิตรกว่า เดิมแฮ หัวเหม่งคอยป้วนเปี้ยน       จึ่งต้องสองใจ ๚ ๏ มิไยยามน้ำหยด             ลงหิน ทุกวี่วันโรยริน                  กร่อนได้ ใจคนย่อมโบยบิน              ลอยล่อง วันก่อนเคยห้ามใกล้           แต่แล้วยอมเฉย ๚ ปุจฉา : ทำไมไปว่า “วันทองสองใจ” ? ทำไมไม่เข้าใจว่า “ตกกระไดพลอยโจน” ? ทำไมไม่เห็นใจกันบ้างเลย อกเขาอกเรานะ ? วิสัชนา : เมื่อขุนแผนฝ่ายผัวรับบทเป็นผู้ชายหน้ามืดหิ้วรองเท้า เอ๊ย “ลาวทอง” เข้ามาหยามกันถึงในบ้าน โดยนางลาวทองนี่ปากจัดอีกต่างหาก มาด่านางวันทองเป็นชุดจนน้องพิมทนไม่ได้ ก็เข้าทางขุนช้างงงงง (ตำเฮือก) แม้จะตกกระไดพลอยโจน เพราะขุนช้างกราบเช้ากราบเย็นจนใจอ่อน แต่นางก็ ผิด ตรงไม่ตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่ง คนนี้ก็ดัน เอ๊ย คนนั้นก็ดีคนนี้ก็เด็ด  สังคมจึงไม่ยอมรับ มันไม่ผิดหรอกนะครับที่จะมี “แฟน” มากกว่าหนึ่งคน หรือในชาติหนึ่งผู้หญิงจะมี “สามี” ใหม่ ทั้งในทางพฤติกรรมหรือนิติกรรม แต่มีกติกาอยู่ว่าต้องมีคนเดียวในช่วงชีวิตนั้น มิใช่  “เจ๊กลากไป ไทยลากมา”  .... ส่วนเรื่องความเป็นธรรมในสังคมทำไมผู้ชายทำได้ ข้อนั้นเป็นการเมืองเรื่องการมุ้ง ก็ต้องแยกไปตั้งประเด็นใหม่ *** อย่างไรก็ตาม ... ผมออกความเห็นกันไปแบบพื้นฐาน (ข้าวไข่เจียว) แต่ที่สำคัญไม่ได้คิดล่วงเกินหรือทำร้ายจิตใจสุภาพสตรี “เพศแม่” แต่อย่างใด ๏ เมื่อหมีเซอะ มากระแซะ ก็แวะซะ เขียนโคลงปะ สองบท เป็นจดหมาย ว่าวันทอง สองใจ หาใช่ชาย- จะไม่ชั่ว นะมิตรสหาย โปรดใจเย็นเย็น นะจ๊ะ ๚ แวะมาแก้ไขคำว่า “ตกกระไดพลอยโจน” ของเดิมผมพิมพ์ว่า ตก “บันได” ที่ถูก ต้องใช้ “กระได” จ้ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 48 10:06:14 จากคุณ : นายกระซิบ - [ 6 พ.ย. 48 17:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เข้ามานั่งอ่านนิทาน ครับ ผมลองเขียนแล้ว แต่ไม่เป็นเรื่องเป็นราว ขอคารวะทุกท่าน ครับ!! จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 6 พ.ย. 48 21:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 107 นายกระซิบ 105 แหม...ต้องมีปุจฉาด้วย กลัวกรวีมาป่วนป่าวเนี่ย อิอิอิ จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 6 พ.ย. 48 21:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อ้าว! กรวี ... อย่ามาขู่! แม่มดยังไม่กลัวเลย อิอิ ปุจฉา : แล้ว กากีล่ะ? วิสัชนา : หมอนี่น่าสงสารหนักกว่าเพื่อน เป็นมเหสีท้าวพรหมทัตอยู่ พญาครุฑ(พระสหาย) มาเห็นเข้าก็ออกอุบายลักพาตัวไปสู่วิมานฉิมพลี แต่ในวิมานนั้นดันมีมารตามติดมาด้วยคืออีตานาฏกุเวร (คนธรรพ์ของท้าวพรหมทัต) ก็เลยต้องตกเป็นเมียคนธรรพ์อีก เพราะคนธรรพ์ข่มขู่ว่าถ้าไม่ยอมจะไปฟ้องท้าวพรหมทัตว่านางมาอยู่กับพญาครุฑ ต่อมาพญาครุฑนำมาคืน ท้าวพรหมทัตจึงเนรเทศไปด้วยการลอยแพ ไปเจอโจรก็ ... อีก  แต่ตอนหลังหนีโจรได้ก็บุญหล่นทับไปเจอกษัตริย์พ่อหม้ายก็ได้รับไปชุบเลี้ยง ทางด้านท้าวพรหมทัตหลังจากลอยแพนางกากีก็ยังอาลัยรักในตัวนางโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลิ่นกายที่หอมหวนเลยตรอมพระทัยแล้วเสด็จสวรรคต นาฏกุเวร(คนธรรพ์) จึงได้ครองเมืองแทน แล้วไปทวงนางกากีคืน เมื่อไม่ยอมคืนก็รบพุ่งจนชนะแล้วชิงนางมาได้เป็นมเหสีสมปรารถนา ความจริงแล้วทั้ง ๓ นางคือ วันทอง โมรา และกากี มีรูปงามแต่มีสามีมากกว่า ๑ คน ซึ่งในสมัยโบราณถือว่านิสัยไม่ดี อิอิ สมัยนี้ต่างคนต่างมีความคิดสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ธรรมเนียมใหม่ๆ ทั้ง SME และ SML ก็ตัวใครตัวมันแล้วกัน ปล. จะว่าไปแล้วนางวันทองน่าสงสารเป็นที่สุด เพราะเลิกกับขุนแผนเพราะทนนางลาวทองไม่ได้ แล้วที่ต้องเป็นเมียขุนช้างก็เพราะโดนข่มขืนจึงตกกระได้พลอยโจน ส่วนนางโมราและกากีนี่มีจิตเสน่หาผู้อื่นทั้งที่ยังมีสามีเป็นตัวเป็นตนและหลงรักตนเองอยู่ (ไม่ได้นอกใจเหมือนขุนแผนนอกใจวันทอง) อุเหม่! กลิ่นกายของนางกากีหอมขนาดไหนกันนะ ... ว่าแล้วก็นึกถึงกลิ่นข้าวไข่เจียวหอมฉุยฝีมือแม่มดใจดีซะแล้ว แก้ไขข้อความ : แวะมาแก้ไขคำว่าบุญหล่นทับ ซึ่งตอนแรกพิมพ์เป็นบุญหล่นทัพ (เดี๋ยวจะไปกันหญ่ายยย ออิ) แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 48 12:51:00 จากคุณ : นายกระซิบ - [ 7 พ.ย. 48 10:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 109 กากีมีพิษเพี้ยง         ทั่วกาย ยวนยั่วมัวเมาชาย     ชื่นชู้ วันทองชั่วเลยตาย    อีกหนึ่ง ยังแม่โมราผู้            รักร้อนรุนแรง จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 7 พ.ย. 48 10:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ตกลงสามสาวนั่น มาถึงสมัยนี้อาจเป็นสาวสังคมไฮโซ ลือชื่อว่าสุดเปรี้ยวก็ได้นะ เหอะๆ สวัสดีทุกท่านในอาศรมชาวโคลงครับ กลับบ้านนอกไปนาน โคลงนิทานก้ไม่ได้ตาม กลับมาเห็นจันทโครพเป็นเรื่อง แหม เสียดายไม่ได้แต่ง ตอบคุณพิราบเงิน ผมเข้าใจชื่อคนแต่งผิดไปเองล่ะครับ ใช้ความทรงจำเลอะเลือน เหอะๆ แล้วก็ยังแต่งไม่เสร็จเลยครับ พี่ซอมพอแดงรอหน่อยเด้อ วันนี้บ่มีโคลงครับ เป็นกลอน 4 ที่เป็นเสียงครุหมด หรือวิชชุมาลาฉันท์ครับ โลกนี้ หนักนัก ผ่อนพัก เสียบ้าง อย่าแบก เดินทาง ค่อยวาง ลงไว้ โลกนี้ หนักนัก จงหัก อาลัย ใจหนัก พักใจ อย่าได้ กังวล โลกนี้ เบานัก หากพัก เหตุผล เกิดเจ็บ แก่จน ชีพชนม์ พริบตา จากคุณ : โกฏิดารา - [ 7 พ.ย. 48 10:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 111 เด็กเลี้ยงแกะ เด็กเลี้ยงแกะร้องบอก          ผู้คน หมาป่าบุกร้อนรน                ดั่งบ้า ชาวบ้านต่างรีบจน               พบแกะ หมาป่าไม่พบหน้า               เด็กนั้นหัวเราะหงาย (แดงน้อย) สะใจเจ้าเด็กน้อย...............เลี้ยงแกะ โกหกได้ยิ้มแสยะ..............โง่มั้ง คนหลอกง่ายสนุกแยะ........รอก่อน วันพรุ่งลวงอีกครั้ง..............หัวเราะให้งอหงาย... (namit) วันพรุ่งจึงร่ำไห้                  รำพัน แกะ แกะ แกะ ของฉัน       พี่ น้า หมาป่าบุกเมามัน              ตะกละ โปรดเถิด เร็ว อย่าช้า         ช่วยด้วยเถิดหนอ ฯ แวะมาต่อ รอกระทู้ใหม่ (ยิ้ม) จากคุณ : พิราบเงิน - [ 7 พ.ย. 48 11:09:37 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ๏ กากีมีพิษเพี้ยง              พรรณหอม คนครุฑใครดมดอม            อาจบ้า โมรายื่นดาบจอม-             โจรรับ ทันแฮ หากแต่วันทองกล้า            รับไว้เป็นสอง ๚ *** นิยายรักอมตะนิรันดร์กาล ยิ่งอ่านยิ่งน่าฉงน! สมัยนี้ “คนมีกะตังค์ทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด” ก็ตามใจ จากคุณ : นายกระซิบ - [ 7 พ.ย. 48 13:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 113 เด็กเลี้ยงแกะ เด็กเลี้ยงแกะร้องบอก          ผู้คน หมาป่าบุกร้อนรน                ดั่งบ้า ชาวบ้านต่างรีบจน               พบแกะ หมาป่าไม่พบหน้า               เด็กนั้นหัวเราะหงาย (แดงน้อย) สะใจเจ้าเด็กน้อย...............เลี้ยงแกะ โกหกได้ยิ้มแสยะ..............โง่มั้ง คนหลอกง่ายสนุกแยะ........รอก่อน วันพรุ่งลวงอีกครั้ง..............หัวเราะให้งอหงาย... (namit) วันพรุ่งจึงร่ำไห้                  รำพัน แกะ แกะ แกะ ของฉัน        พี่ น้า หมาป่าบุกเมามัน               ตะกละ โปรดเถิด เร็ว อย่าช้า         ช่วยด้วยเถิดหนอ ฯ (พิราบเงิน) ชาวบ้านล้วนเข็ดเขี้ยว         ตามกัน อ้ายเด็กเวรเล่นฉัน            อีกแล้ว สตอเบอรี่ของมัน              มุขเบื่อ หากเชื่อมันไม่แคล้ว          ถูกเย้ยเยาะหยัน ขอแจมด้วยคนครับ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 48 13:21:33 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 7 พ.ย. 48 13:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 114 • เด็กเลี้ยงแกะ เด็กเลี้ยงแกะร้องบอก          ผู้คน หมาป่าบุกร้อนรน                ดั่งบ้า ชาวบ้านต่างรีบจน               พบแกะ หมาป่าไม่พบหน้า               เด็กนั้นหัวเราะหงาย (แดงน้อย) สะใจเจ้าเด็กน้อย...............เลี้ยงแกะ โกหกได้ยิ้มแสยะ..............โง่มั้ง คนหลอกง่ายสนุกแยะ........รอก่อน วันพรุ่งลวงอีกครั้ง..............หัวเราะให้งอหงาย... (namit) วันพรุ่งจึงร่ำไห้                  รำพัน แกะ แกะ แกะ ของฉัน        พี่ น้า หมาป่าบุกเมามัน               ตะกละ โปรดเถิด เร็ว อย่าช้า         ช่วยด้วยเถิดหนอ ฯ (พิราบเงิน) ชาวบ้านล้วนเข็ดเขี้ยว         ตามกัน อ้ายเด็กเวรเล่นฉัน            อีกแล้ว สตอเบอรี่ของมัน              มุขเบื่อ หากเชื่อมันไม่แคล้ว          ถูกเย้ยเยาะหยัน (อ่างหยก) ถึงวันหมาป่าต้อง               พุงกาง รอยเลือดลากเป็นทาง         แกะดิ้น เด็กเลี้ยงแกะครวญคราง      ใครช่วย หนูที หมาป่านอนพุงปลิ้น             แกะร้างหมดฝูง ๚ จากคุณ : นายกระซิบ - [ 7 พ.ย. 48 13:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ๏ กากี มีพิษเพี้ยง            รัญจวน คนครุฑโดนยั่วยวน           จึ่งบ้า เหล่าโจรพ่ายกระบวน        รสสวาท ใครนับได้เจ้าข้า               มากน้อยกี่ผัว ๏ วันทอง แอ่นอกสู้          อาจหาญ เต้าเต่งหรือหย่อนยาน       ไม่แจ้ง รู้แต่ถูกประหาร                เป็นเปรต ดั่งถูกสวรรค์แกล้ง            ว่าน้องสองใจ ๏ โมรา หลุดออกแล้ว       จากผอบ มาเจอะจันทโครพ             หล่อซ้า เจอโจรอกน่าซบ               ล่ำบึก เลยเปลี่ยนใจมิช้า             มีดพร้าส่งโจร จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 7 พ.ย. 48 16:33:16 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ตื่นเช้า --------------------- ริมเจ้าพระยา,เพิงพัก                   อุ่นพอรู้จัก ไอเย็นลมบนด้นมา อยู่สูงสะทกปกฟ้า เบียดเสียดเมฆา ฝุ่นฝนปนเปเร่ริน ลืมตา เขาเหมือนได้ยิน สายลมเสียงศิลป์ วู่แว่วคำเพรียกเรียกใจ ชวนมองตะวันฝันใหม่ สาดแสงเรืองไร คุไฟแย้มหยดบทกวี เขาผู้ว่ายผ่านนานปี กลางฝุ่นธุลี กามคุณทุ่มทุบยุบพอง เพ่งจิตซาบซึ้งละออง ประจักษ์แสงทอง เสียงร้องภายในไหววอน สวยหนอ งามหนอ ดั่งพร เทพฟ้าอาทร สะท้อนสุนทรีย์พลีพา ใจเขาแนบนิ่งวันทา ดิ่งซึ้งภาษา ศรัทธาสัมผัส "สัตวะกวี". 07112548-1 จากคุณ : Ar@p - [ 7 พ.ย. 48 18:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เท่าที่ดูๆ มา  คุณโกฏิดาราเป็นคนหนึ่งที่มีความขยัน ในการเขียนมาก กระทู้ต่อไป ผมอยากให้คุณโกฏิดารมตั้งกระทู้ครับผม (ไม่ทราบว่า เจ้าตัวจะขัดข้องหรือเปล่า หรือท่านอื่นจะว่าจะได๋) สวัสดีกั๊บ จากคุณ : Ar@p - [ 7 พ.ย. 48 18:16:54 ]

ความคิดเห็นที่ 118 • เด็กเลี้ยงแกะ เด็กเลี้ยงแกะร้องบอก          ผู้คน หมาป่าบุกร้อนรน                ดั่งบ้า ชาวบ้านต่างรีบจน               พบแกะ หมาป่าไม่พบหน้า               เด็กนั้นหัวเราะหงาย (แดงน้อย) สะใจเจ้าเด็กน้อย...............เลี้ยงแกะ โกหกได้ยิ้มแสยะ..............โง่มั้ง คนหลอกง่ายสนุกแยะ........รอก่อน วันพรุ่งลวงอีกครั้ง..............หัวเราะให้งอหงาย... (namit) วันพรุ่งจึงร่ำไห้                  รำพัน แกะ แกะ แกะ ของฉัน        พี่ น้า หมาป่าบุกเมามัน               ตะกละ โปรดเถิด เร็ว อย่าช้า          ช่วยด้วยเถิดหนอ ฯ (พิราบเงิน) ชาวบ้านล้วนเข็ดเขี้ยว         ตามกัน อ้ายเด็กเวรเล่นฉัน            อีกแล้ว สตอเบอรี่ของมัน              มุขเบื่อ หากเชื่อมันไม่แคล้ว          ถูกเย้ยเยาะหยัน (อ่างหยก) ถึงวันหมาป่าต้อง                พุงกาง รอยเลือดลากเป็นทาง         แกะดิ้น เด็กเลี้ยงแกะครวญคราง      ใครช่วย หนูที หมาป่านอนพุงปลิ้น             แกะร้างหมดฝูง ๚ (นายกระซิบ) เด็กน้อยนั่งสะอื้น..............เป็นนาน เสียงสั่นดังกังวาน..............ทะลุฟ้า เทวดาเริ่มรำคาญ..............จึงมอบ พรเฮย เจ้าเด็กอยากให้ข้า............ช่วยมั้ยอะไรดีฯ จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 7 พ.ย. 48 18:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ^_^  คคห.104  พี่หมีเซอะ ครือว้า.....  เพื่อนคนนี้ใจดีเจ้า   อุตสาห์ให้หนูหิ่ง ฯ ยืมตัวมาเป็นแฟนบ่อย ๆ     ^_^ ก็เลยอยากจะตอบแทนสักกาหน่อยอ่ะเจ้า   แม่บอกว่า.....  อยู่คานเถอะลูกอ่ะเจ้า   เมี้ยว ๆ ๆ  แฮ่..... จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 7 พ.ย. 48 19:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 120 สวัสดีครับท่านน้า..............Ar@p บุญส่งพบกลอนดี............."ตื่นเช้า" โคลงกาพย์ร่ายฉันท์มี........ตัวบอก ผมอ่านของน้าเข้า.............ไม่รู้คืออะหยัง? ขอความกรุณาคุณน้าอาร์พีช่วยบอกกล่าวเป็นความรู้ประดับสมองน้อยๆของผมด้วยนะครับ... ขอบคุณครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 7 พ.ย. 48 19:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 121 #117 เมื่อเสนอ ผมก็สนองครับ ตั้งกระทู้ใหม่แล้วนะครับ อาศรมชาวโคลงภาค ๑๔๖ "โคลงไม่รู้จบ" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3862950/W3862950.html แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 48 21:30:18 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 7 พ.ย. 48 21:29:58 ]