ต้นผีเสื้อวางอยู่ริมระเบียงบ้าน ใบสีม่วงอันเว้าแหว่งต้องกับแสงอาทิตย์ที่เดินทางมาจากดาวฤกษ์อันห่างไกล ลำต้นสีเขียวใสอันบอบบางยังคงไหวตามลมอันแผ่วเบา
              ชายหนุ่มผู้หนึ่งได้รับของขวัญวันเกิดชิ้นนี้มาจากหญิงสาวผู้ซึ่งจากไปสู่ดินแดนอันไกลโพ้นทางเหนือ  จากกอเล็กๆในกระถางใบน้อย เติบโตสู่กอที่ใหญ่และกระถางที่กว้างขึ้น จากที่เคยอยู่ริมหน้าต่างขยับเขยื้อนสู่ริมระเบียง ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป  เวลาอันยาวนานหากเทียบกับชีวิตมนุษย์แต่แสนสั้นหากเทียบกับชีวิตของจักรวาล
              ชายหนุ่มบัดนี้ได้เติบใหญ่เป็นชายวัยกลางคน  แต่หญิงสาวผู้นั้น เจ้าของที่แท้จริงของต้นผีเสื้อกลับห่างหายไปจากชีวิตของชายหนุ่มทีละน้อยๆ จนเกือบลืมเลือน





              เมื่อแรกที่หญิงสาวเดินทางสู่ดินแดนอันไกลโพ้นทางเหนือนั้น ชายหนุ่มก็ต้องเดินทางสู่ดินแดนอันไกลโพ้นทางใต้เช่นเดียวกัน หากแต่ว่าใกล้กับจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมากกว่าหญิงสาวทางเหนือ
              ทุกๆไตรมาสของปี หญิงสาวและชายหนุ่มจะกลับมาพบกัน ณ จุดเริ่มต้นของเรื่องราว  ต้นผีเสื้อยังคงบรรจุและจดจำเรื่องราวในวันที่ทุกอย่างเริ่มต้นได้อย่างดี หากแต่มิอาจแสดงหรือเอ่ยวาจาออกมาให้รับรู้ได้  
               ชายหนุ่มและหญิงสาวดีใจและปิติทุกครั้งที่ได้พบกัน  ทั้งสองปรารถนาที่จะอยู่ด้วยกันยาวนานแสนนาน หากแต่ว่านั่นเป็นเพียงแค่ความปรารถนาหาใช่ความจริงแท้  ความปรารถนายังคงคือความปรารถนาที่เปรียบเสมือนภาวะอุดมคติอันสูงส่งที่เหล่ามวลมนุษย์พึงที่จะมีและประสบพบกับมัน  ส่วนความจริงแท้คือสิ่งที่ในบางครั้งมนุษย์พยายามหลบเลี่ยง เดินหนีจากมันและไม่ต้องการที่จะพานพบกับมันอีก





              เวลาผ่านไปหลังจากหญิงสาวและชายหนุ่มกลับมาพบกันในวันแรก กาลเวลาผ่านไปนานเท่านานเสมือนหนึ่งการครบรอบการเกิดของสรรพสิ่ง    จากทุกไตรมาสถอยห่างมายังทุกครึ่งปี หนึ่งปี สองปี และห่างหายไปในที่สุด  
              ชายหนุ่มมิอาจหาคำตอบให้ตนเองได้ว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น? เวลายาวนานที่ผ่านไปเสมือนหนึ่งเป็นการแยกช่วงเวลาแห่งการพบกันให้กว้างออกไปเรื่อยๆ จนถึงจุดและภาวะแห่งการห่างหาย  หญิงสาวจะคิดเช่นเดียวกันนั้นหรือเปล่า? ชายหนุ่มมิอาจรู้ได้
              ต้นผีเสื้อจากที่ได้รับการดูแลอย่างดี ถูกปล่อยทิ้งให้เป็นหน้าที่ของแม่บ้านในการดูแลในยามที่ชายหนุ่มเดินทางสู่ดินแดนอันไกลโพ้นทางใต้  ใบสีม่วงคล้ายดั่งปีกผีเสื้อเริ่มถูกเหล่าแมลงแทะเล็มจนเว้าแหว่งราวกับผ้าแพรอันบางเบาถูกตัวมอดกัดแทะ  จากพุ่มที่ด้วยสวยงามค่อยๆโล่งออกจนเห็นดินเบื้องล่างที่ลำต้นสีเขียวใสอันบอบบางโผล่พ้นขึ้นมา  เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?  ชายหนุ่มมิได้คิดถึงว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น? หากแต่คิดถึงภาวะการร่วงโรยของต้นผีเสื้อที่เคยสวยงามในวันแรกรับ อะไรทำให้มันเป็นเช่นนั้น?




              หญิงสาวขาดการติดต่อไปนานแล้ว ชายหนุ่มล่วงเลยสู่วัยกลางคน  ทว่าต้นผีเสื้อที่ถึงแม้ตะทรุดโทรมลงไปมากกลับมีการเกิดใหม่ให้เห็นอย่างไม่สิ้นสุด  หญิงสาวเจ้าของต้นผีเสื้อค่อยๆ ถูกลบออกจาความทรงจำของชายหนุ่ม หรือความทรงจำเป็นตัวลบหญิงสาวออกก็มิอาจรู้ได้  ทุกๆปีชายหนุ่มจะกลับไปยังจุดเริ่มต้นของเรื่องราวแห่งนั้น แม่บ้านคนเก่าได้ตายจากไปพร้อมกับการเข้ามาของแม่บ้านคนใหม่  ต้นผีเสื้อยังคงตั้งอยู่ริมระเบียงบ้านรับแสงอาทิตย์ในยามเช้า และสายฝนที่โปรยปรายลงมาในบางฤดู




              ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาจากเตียงนอนในยามเช้าอันสงบ หากแต่มีเสียงนกร้องขับขานตอนรับอรุณใหม่ให้ได้ยินอยู่ไกลๆ  ชายหนุ่มเดินทางไปสู่ระเบียงบ้าน สายตาของเขาทอดมองออกไปและสะดุดกับภาพของต้นผีเสื้อที่ผ่านเข้าสู่โสตประสาทแห่งการรับรู้ของเขาในเวลาต่อมา  
                ชายหนุ่มหวนนึกถึงความหลังอันยาวไกลในอดีตที่เลือนรางเต็มทีในเวลานี้   ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนค่อยๆกลับมาสู่ความทรงจำของชายหนุ่มอีกครั้ง  เสมือนหัวของพืชที่รอน้ำเลี้ยงเพื่องอกงามขึ้นสู่เบื้องบน  
               ทว่าทุกอย่างหากลับเป็นดังเดิมไม่  ภาพต่อของความทรงจำแห่งอดีตถึงจะสมบูรณ์แต่กลับไม่สมบูรณ์ที่สุด ต้นผีเสื้อยังคงต้องแสงอาทิตย์ยามเช้าอย่างไม่สะทกสะท้านต่อสายตาของชายหนุ่ม  ดวงอาทิตย์ค่อยๆเคลื่อนสูง อากาศค่อยๆอุ่นขึ้น หากแต่เพียงว่า


              “หญิงสาวผู้นั้นได้ปลาสนาการไปจากความทรงจำของชายหนุ่มแล้วอย่างสิ้นเชิง”

แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 48 10:29:06

แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 48 10:28:05