ความคิดเห็นที่ 1
ตอนที่ 20 : หรือถึงครา...ต้องตัดใจ?
สภาพอากาศที่ร้อนระอุด้วยแสงแดดที่แผดเผาอย่างแรงกล้าในเวลาเกือบเที่ยงตรง แต่ภายในรถที่เย็นฉ่ำไปด้วยเครื่องทำความเย็นทรงคุณภาพของรถยุโรปทำให้คนภายในรถมิได้ครณาต่ออากาศภายนอกเหมือนกับผู้คนที่ต้องเผชิญต่อมันโดยตรงภายนอก
ชายหนุ่มผู้ทำหน้าที่ขับรถเหลือบมองผู้นั่งเคียงข้างก่อนจะเอ่ยปากขึ้นหลังจากเลี้ยวรถออกมาจากอาคารสำนักงานที่พวกเขาเพิ่งเข้าไปพบลูกค้าของบริษัท เดี๋ยวพี่จะแวะทานข้าวกับน้องนายนะ ข้าว
หญิงสาวหันมาตอบรับเสียงเบา ก็ดีค่ะ ข้าวก็อยากเจอน้องนายเหมือนกัน ไม่ได้เจอเลยช่วงนี้
เขาพยักหน้ารับรู้อย่างเบื่อ ๆ ...นี่ทำไมเขาต้องมากับยัยข้าว สาวจืด คนนี่หนอ แทนที่คนข้างกายจะเป็นหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่น่ารัก สดใส คนที่เขาเฝ้าดูมานาน ถ้าไม่ใช่เธอขอไว้นะ เขาก็ไม่ต้องรับขวัญข้าวเข้าทำงานหรอก สำหรับเขาแล้ว ใครก็เทียบไม่ได้กับเธอคนนั้น...
---@@@@@@@@@@@@----
น้องนายคะ พี่ไปทานข้าวนะคะ วิมาดาบอกคนข้างกาย พลางขยับตัวลุกขึ้นยืนพร้อมด้วยกระเป๋าสตางค์ในมือ นายาวีตอบรับคำเบา ๆ ด้วยใบหน้าหมองที่อีกฝ่ายมิทันสังเกต
อ้าว ! สวัสดีค่ะ คุณภูมิ วิมาดาเอ่ยทักชายหนุ่มที่เดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะของนายาวีก่อนจะเดินเลยไป อีกฝ่ายยิ้มให้เธอนิดหนึ่งแล้วหันมาสนใจผู้ที่นั่งอยู่
ไปทานข้าวกันได้แล้วครับ พี่เจอร้านอิตาเลี่ยนร้านใหม่ รับรองอร่อยถูกใจ ไตรภูมิยิ้มร่าเอาใจเธอ
นายาวีส่ายหน้าน้อย ๆ นัยน์ตาเศร้า ไม่ล่ะค่ะ วันนี้น้องนายไม่อยากออกไปไหน
งั้นทานข้างตึกนี่ก็ได้ครับ เขายังรบเร้าไม่ยอมแพ้
หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างอดกลั้น ขอตัวนะคะ ไม่หิวเลยค่ะ
ยังไม่ทันที่ไตรภูมิจะถามไถ่คนตรงหน้าถึงอาการที่ผิดปกตินี้ แทนไทและขวัญข้าวก็มาถึงพอดี
ชายหนุ่มอีกหนึ่งยิ้มกว้างมาแต่ไกล ส่งเสียงมาก่อนถึงตัวหญิงสาว พี่มาแล้วครับ น้องนาย เราไปกันได้แล้ว นี่ข้าวก็มาด้วย ส่วนขวัญข้าวที่เดินตามมายิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนรัก สวัสดีจ้ะ น้องนาย
หญิงสาวเพียงพยักหน้ารับผู้มาใหม่ ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงเนือย น้องนายกำลังบอกพี่ภูมิว่า วันนี้ขอตัว ไม่หิวค่ะ ไปทานกันเองนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ
น้องนายครับ พี่ว่าทานหน่อยดีกว่านะครับ เอาอาหารเบา ๆ รองท้องก็ได้นะครับ อยากทานอะไรบอกพี่ หนุ่มหน้าไทยรีบพูดด้วยความเป็นห่วง
นั่นสิครับ ไปกับพี่ดีกว่าครับ รับรองร้านที่พี่พาไปนี่ดีกว่าร้านที่เจ้านี่พาไปแน่นอน คู่แข่งรีบต่อกร
เฮ้ย ! พูดอย่างนี้หาเรื่องนี่หว่า เรื่องอาหารเนี่ย ข้าเหนือกว่าเอ็งอยู่แล้ว ไม่รู้อะไรก็เงียบไปเลยนะ กลับไปวาดภาพระบายสีงานถนัดเอ็งจะดีกว่า ...อย่างเขา เรื่องอาหาร หยามไม่ได้...
โว้ย ! ไอ้นี่ ข้าก็กินเป็นนะโว้ย ข้าก็คนมีลิ้นมีปากเหมือนกัน อะไรอร่อยข้ารู้ ไม่ต้องให้พ่อครัวอย่างเอ็งมาบอกหรอกว่ะ แทนไทเริ่มหน้าแดงแข่งกับอีกคน ...ทำอย่างกับคนอื่น ไม่มีปากรับรู้รส ต้องคอยให้มันบอกทุกอย่าง...
ขวัญข้าวพยายามเกลี้ยกล่อมหนุ่มอารมณ์ร้อนทั้งสองคน พี่ทั้งสองคะ อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ เรื่องแค่นี้เอง
นายาวีได้แต่นั่งเอามือกุมขมับ รู้สึกปวดหัวขึ้นมา หัวใจเธอทั้งปวดร้าวทั้งเหนื่อยล้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...ทำไมวันนี้ เธอต้องมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ คนที่เธอรักออกไปกับสาวสวยคู่แข่งคนสำคัญ ทั้งที่เธอพยายามมาตลอดให้เขาสนใจ จะออกไปไหนด้วยกันสองต่อสองยังไม่เคย แต่นี่แม่นั่นมาถึงก็โฉบเขาออกไปได้เลย แต่เธอกลับต้องมาติดอยู่กับสองคนนี่ ทำไม...
พอทีเถอะค่ะ !!! เธอตะโกนออกมาอย่างสุดกลั้น พร้อมทั้งลุกขึ้นยืน มือกำแน่นข้างลำตัว จนแทนไทและไตรภูมิที่ร่ำ ๆ จะกระโจนเข้าหากัน โดยมีขวัญข้าวเป็นกรรมการคอยห้ามอยู่ตรงกลาง ทั้งหมดหยุดชะงักหันมามองเธอ
เห็นน้องนายเป็นอะไรคะ เป็นสิ่งของ เป็นตุ๊กตาไม่มีชีวิตหรือคะ ที่พวกพี่จะต้องทำโน่นทำนี่ให้ คอยห้ามคอยบังคับทุกอย่าง น้องนายมีหัวใจเป็นของตัวเองนะคะ
เสียงพูดของเธอค่อนข้างสั่น จนชายหนุ่มทั้งสองรู้สึกผิด สงสารในตัวคนพูดเป็นอย่างมาก อึ้งจนพูดไม่ออก ได้แต่จ้องมองนายาวี
ขอเถอะค่ะ เสียงสั่นเครือแปรเปลี่ยนเป็นเสียงกลั้นสะอื้นก่อนที่น้ำใสจะหยดจากดวงตากลมโตที่หม่นแสงอย่างน่าใจหาย ขอให้น้องนายได้ทำตามใจตัวเอง มีโอกาสตามหาหัวใจตัวเองนะคะ หัวใจที่ไม่ใช่พี่ทั้งสองเป็นผู้ครอบครอง
น้องนาย ! แทนไทครางออกมาอย่างเจ็บปวด หน้าเผือดสนิท ส่วนไตรภูมิได้แต่เพียงเม้มปากแน่นสนิท ดวงตาฉายแววร้าวราน ไม่ต่างจากคู่แข่งคนสำคัญ
ใช่ค่ะ พี่แทน ต่อให้พี่ทำดีแค่ไหน น้องนายก็ยังคงเห็นพวกพี่เป็นเพียงพี่ชายที่แสนดีของน้องนาย เพราะฉะนั้น อย่าพยายามอีกเลยนะคะ เธอพูดจบก็หันมามองพี่ชายอีกคน
น้องนายขอขอบคุณพี่ทั้งสองมากนะคะ ที่รักและดูแลน้องนายมาอย่างดี แต่ขอเถอะนะคะ อย่าพยายามบังคับหัวใจน้องนายอีกเลย เธอสะอื้นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ น้ำตาไหลพรากอย่างห้ามไม่ได้
เพราะอย่างไร มันก็คงเป็นไปไม่ได้
ไม่ !!! พี่ไม่เชื่อ แทนไทตะโกนออกมาอย่างผิดหวัง น้องนายไม่สบายหรือเปล่าครับ ถึงได้พูดอะไรอย่างนี้ออกมา
นายาวีได้แต่ส่ายหน้าที่นองน้ำตาอย่างอ่อนล้า ขอโทษนะคะ พี่แทน
ชายหนุ่มรู้สึกผิดหวังเสียใจแทบทนไม่ได้ ดวงตาแดงก่ำอย่างคนที่สูญเสีย เขาครางชื่อหญิงสาวออกมา ก่อนจะหันหลัง กำมือแน่น เดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ขวัญข้าวที่ยืนอึ้งมาตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันนี้ ได้สติ รีบวิ่งตามแทนไทไปทันที ปล่อยให้ไตรภูมิยืนนิ่งจ้องหน้านายาวี จนเธอหันมามองสบตาเขาอย่างขอลุแก่โทษ
เป็นครู่ก่อนที่ชายหนุ่มจะหลุดเสียงอันแหบพร่าออกมา นัยน์ตาฉายแววเจ็บช้ำอย่างที่คนมองใจวาบขึ้นด้วยความเสียใจที่ตนเองเป็นต้นเหตุ
พี่อยากรู้เพียงอย่างเดียวว่า คน ๆ นั้นเป็นใครครับ น้องนาย
---@@@@@@@@@@@@----
ขวัญข้าวตามมาทันชายหนุ่มตอนที่เขากำลังเปิดประตูรถพอดี เห็นดังนั้นเธอก็รีบวิ่งขึ้นนั่งคู่กับเขาทันที ชายหนุ่มเจ้าของรถหันมามอง แต่ไม่พูดอะไร ก่อนจะกระชากรถ ออกตัวอย่างรวดเร็ว จนคนที่ติดรถมาด้วยชักนึกกังวลใจว่า คิดผิดที่ตามมาด้วย
แทนไทขับรถไปเรื่อยด้วยหน้าตาเครียด หัวคิ้วขมวดแน่น ผิดไปจากชายหนุ่มขี้เล่นหน้าเป็นตามปกติ จนขวัญข้าวต้องปิดปากสนิทอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ดีแต่ว่าเขายังคงทำหน้าที่คนขับได้อย่างมีสติ ไม่ขับรถด้วยอาการที่ต้องให้เธอคอยสวดมนต์ หรือเรียกหา พระรอด อย่างที่เธอคิดไว้แต่แรก
พี่แทนจะไปไหนคะ หญิงสาวหันมาถาม แต่ชายหนุ่มไม่ตอบ กลับยังคงขับรถไปเรื่อยด้วยเส้นทางที่นำสู่นอกเขตกรุงเทพ เขานึกรำคาญขวัญข้าว...ตามมาให้ได้อะไร ยัยหน้าจืด...
(มีต่อค่ะ)
จากคุณ :
coolning
- [
16 ต.ค. 48 07:16:16
]
|
|
|