....................
ถ้าผมจากไปแล้วจริงๆ
.... ใจของผม ไม่ได้อยากจะจากคุณไปเลยนะ แต่เวลาของผมมันคงจะใกล้หมดเต็มที ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ผมอยากให้คุณเข้มแข็ง ไม่อยากให้คุณต้องร้องไห้ อยากให้คุณอยู่ได้ ผมรู้นะ ว่าคุณเป็นคนเก่ง.... อย่าร้องไห้ มากนะรู้ไหม ...หืม คุณน่ะขี้แย จนผมกลัวใจ... ร้องไห้มากๆ คุณดาไม่รักนะรู้ไหม ..... แล้วก็อย่าคิดถึงผมมากนักหล่ะ.... อย่าทำหน้าเศร้า ๆ มันจะทำให้ผมไม่สบายใจ.... คุณต้องอยู่ได้.... คุณจะต้องมีชีวิตที่สวยงาม....ต่อไป
เขาได้แต่ซบหน้าลงไปกับใบหน้าที่ซบอยู่ที่ต้นคอ อยากจะเก็บความรู้สึก ไออุ่นนี้ไว้ในซึมซาบในจิตใจ ให้มันคงหยั่งลึกในความรู้สึก แต่ก็รู้ว่ามันคงจะเป็นไปไม่ได้ ... อย่างน้อยมันก็คงอยู่ได้ไม่นาน เวลามันคงจะใกล้เข้ามาทุกทีๆ กว่าจะรู้ว่าตัวเองน้ำตาไหล หยดน้ำนั้นก็แล่นไปสู่ปลายคาง ส่งผ่านไปยังหน้าผากมน ของคนที่ซบอยู่ เธอขยับตัวเมื่อรู้สึกได้
คุณดา หลับน้ำลายย้อยเหรอ เธอมองผม ทำท่าอมยิ้ม เหมือนจับความผิดผมได้ ผมได้แต่ทำหน้าเก้อๆ ตอบเธอไป ดีกว่าให้เธอรู้ว่ามันเป็นน้ำตา ... เธอไม่ควรจะรู้ ... เราจะต้องมีความสุข...
เธอพูดจบก็เอนตัวยาว มานอนหนุนตักผมไว้ ดึงมือผมไปกอด หลับตาพริ้ม อย่างคนง่วงนอน
ฉันน่ะนะ ไม่รังเกียจน้ำลายคุณหลอกนะ คุณดา นะ คุณดา... เธอบ่นงึมงำ ก่อนจะผล็อยหลับต่อไป
ผมถอนหายใจหนัก มืออีกข้างที่ว่างเปล่า ลูบที่ศีรษะเธอเบาๆ อย่างที่ชอบทำ ได้แต่เฝ้าบอกคนหลับ.. แม้รู้ว่าเธอจะไม่ได้ยิน ...
ต่อไป.... ต้องเข้มแข็งนะรู้ไหม ... ราวกับจะสั่งความผ่านสายลม ให้คอยเฝ้าบอกเธอ...
" ต่อไป ... ห้ามขี้เหงาหล่ะ... เพราะ ผมคงไม่ได้อยู่กอดคุณไว้อย่างนี้อีกแล้ว... จะไม่มีใครโอ๋ คุณแล้วนะ รู้ไหม... " ผมกระซิบกับเธอแผ่วเบา
" ....อย่าเป็นเด็กดื้อนะ ... ถ้าผมไม่อยู่ จะไม่มีคนคอยตามใจคุณอีกแล้วนะ รักษาสุขภาพด้วยนะ อย่าเกเร อย่าลืมห่มผ้า ...อย่าลืมคิดถึงผมบ้าง ... อย่าลืมนะ "
ผมน่ะห่วงคุณนะ...
ไม่อยากทิ้งคุณไว้เลย ไม่อยากจากคุณไปเลยจริงๆ ... ..... เพียงแค่หลับตา น้ำที่คลอหน่วยอยู่ก่อน ก็ซึมผ่านลงมา ผ่านขนตา ลงสู่กลุ่มผมของเธอ
คุณดา รักหนูนะ รักมาก ... รักมากจริงๆ หนูต้องอยู่ได้นะรู้ไหม คุณดาจะเฝ้ามองหนู จะอยู่ข้างๆ หนูให้ได้นานที่สุด นะ สัญญา นะ คุณดาให้สัญญา ใจของคุณดาจะไม่ห่างหนูเลยสักนาที ...
. อาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ความมืด แห่งราตรีปกคลุมไปทั่วทุกแห่ง พลันไฟในเมืองก็สว่างไสว สวยงาม แสงสีทองจากร้านค้าขับแสง ราวกับจะแข่งแสงจันทร์ ที่ทอดผ่านหน้าต่างลงมา ... จะเป็นดุจแสงจันทร์ที่ทอดผ่าน แม้รู้ว่าต่อไป ข้างกายเธออาจจะมีแสงอื่นให้ความสว่างกับชีวิต ได้มากกว่า จนเธออาจจะลืมแสงแห่งพระจันทร์อันเก่าก่อน ที่เคยเอื้อาทรต่อกัน .... แต่ก็จะเป็นดั่งพระจันทร์ ที่ยังคงสาดส่องให้ความสว่างทุกๆ ราตรี จะมั่นคงให้เหมือนเช่นนั้น .... จะรักคุณ จนวินาทีสุดท้ายมาเยือน ... เมื่อมาถึง ก็คงได้แต่มองคุณห่างๆ เมื่อมาถึง คงไม่มีโอกาสทำให้คุณมีความสุขอีก และเมื่อมาถึง คงเป็นได้เพียงแสงจันทร์ ที่ทำได้แต่เฝ้ามองคุณ .......
.............
หุหุห หลังจากเอาเวลาไปทำบล๊อค และค้นหาวิธีใส่เพลง ซึ่ง มาบัดนี้ ยังทำไม่ได้ ... แบบว่า จะบอกว่า แวะเวียนเข้าบล๊อคหนูหน่อย ยังสดๆ ซิงๆ ทำได้ไม่กี่วัน ...
ขอบคุณ คุณ ::
scottie :: ไม่ได้เป้นคนเหนือเจ้า เป็นคนใต้ คลักๆ จะแหลงใต้ให้ฟัง
เรื่องมันเป็นพันนี้ พี่บ่าวดา อั้นตน เค้าอั้นทำงานแค่บริษัทที่เดียวกันอั้น ทีนี้ แหม่ม กะโก้วัฒน์นี้ ทำงานที่สาขาย่อยนิ เรื่องมันก็เป็นพันนี้ ... อิอิอิ กะเอาภาษาใต้ให้ไม่เข้าใจ จิได้อ่านของหนูนานๆ
melody :: อิอิอิ ...ฝันกันตามสบาย จ้า หุหุหุ
nongwin :: ขอบคุณอีกแล้วงั๊บ
มิรันตี :: แห่ะๆ ผลพวงจากลืมเขียนชื่อตอนครั้งที่แล้ว เเหงมๆ อิอิอิ
รียา :: หุหุหุ หนูก็ลุ้นเหมือนกัน ลุ้นว่าจะเขียนจบอ่ะป่าว อิอิอิ
เจ้าป้ามหาภัย :: ป้าจ๋า อ่านครั้งแรก ก้ต้องมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ ... นะจ๊ะ ป้านะ ... อิอิอิ
......
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 48 01:30:22
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 48 01:23:12
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 48 01:15:36
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 48 01:13:15
. +*" คำสัญญา ขอบฟ้า และ ความทรงจำของสองเรา 4 "*+.
