ความคิดเห็นที่ 1 บันทึกการเดินชอนไชไปในเนปาล  5  กระทู้ค่ะ วันที่  1-4 กรุงเทพฯ - กาฎมัณฑุ - สวยัมภูวนารถ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3776077/W3776077.html วันที่   5-7 กาฎมัณฑุดาร์บาร์สแควร์ - พุทธนารถ - ปาทัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3785781/W3785781.html วันที่  8-11   ปศุปฏินารถ - พิพิธภัณฑ์กาฎมัณฑุ - ปักตาปูร์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3793430/W3793430.html วันที่  11-13 ปักตาปูร์ - นาคราก็อต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3800442/W3800442.html วันที่  14-16 นาคราก็อต  -  ทาเมล  - โภคารา  -  ฟีวา เลค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3809779/W3809779.html       แท็กซี่ของป้าวันนี้คนขับชื่อวิษณุ  ชฮาบี้จัดการหาให้ (ดูแลดี สมที่อานิฝากมาจริงๆ)  ในราคา 700 รูปี  (ไอ้ราคาจ่ายอะไรต่อมิ อะไรของป้านี่  ห้ามถือเป็นมาตรฐาน  เพราะป้าเป็นคนมีนิสัย ไม่ต่อราคาของ  เมื่อถามแล้วได้รับคำตอบ  หากรับได้ก็เอา   ไม่ไหวก็ผ่านไม่มีการต่อรอง  ยกเว้นจะนึกได้  จนเป็นหมูเปื่อยตลอดทาง  อิอิ)         วิษณุชวนคุยอย่างสนุก  และเปิดเพลงให้ฟังอีกด้วย  ตามประสา คนชอบสอดรู้สอดเห็น  เลยถามว่า  ไอ้เจ้าประโยค “เรสั่ม  ฟี รี้ รี”  นี่น่ะ  แปลว่าอะไร” “เรสั่ม  แปลว่าขนของตัวยัก  หรืออะไรปุยๆ  ส่วนฟีรี้รี  ก็คือปลิวไหวๆ” (เรสั่ม ฟี รี รี  เป็นเพลงสไตล์ชาวเขาของเนปาล  หากไปเที่ยว ขอแนะนำให้ซื้อ CD กลับมาฟังค่ะ  ได้อารมณ์ที่โน่นมาก)       อะโห งั้นเก็ทละ  ป้าลงมือซ้อมต่อประโยคเพลงฮิตสุดของ ชาวนาวารี  กะไปร้องบนภูเขา  เดี๋ยวท่าเต้นไปครีเอทเอาระหว่าง เดินทาง  ไม่ยากหรอก  อิ อิ “ทำไมยูมาปีนเขาที่นี่  ไม่ไปอินเดีย”         วิษณุชวนคุย  เขาเป็นชายหนุ่มร่างอ้วน  พุงกลมโตเหมือนเจ้าโต้ง   น้องนักทำคอมพิวเตอร์ให้ที่เมืองไทย  หน้าตาก็ไม่ไกลกันนัก   พอถามป้าก็ตอบตามตรง “ฉันไม่ชอบอินเดีย” “ทำไมไม่ชอบ  ผมเป็นคนอินเดียนะ”  (ไอ้เวร  แล้วเพิ่งมาบอก) “จิงอ่ะ  ยูดูเหมือนคนเนปาลนะ  มีมนุษย์สัมพันธ์  ใจดี  ไม่อะไรๆ ก็การค้าแบบอินเดีย  เหมือนคนเนปาลเลย” (ชมไปก่อน  เดี๋ยวมัน หยุดรถตีกบาลป้าก็ตายดิ) “ผมก็ไม่ชอบอินเดีย  ถึงมาอยู่ที่นี่ไง”  (อ๊ะ...ไอ้เวร  ไม่รักชาติเลย)       ป้าหัวเราะมั่ง  หยิบปากกาออกมายื่นไปที่ปากมัน  ทำตัวเป็น นักข่าว BBC   “ทำไมยูไม่ชอบอินเดีย (วะ)  ทั้งๆที่เป็นคนอินเดีย”       เท่านั้นละ  เจ้าอ้วนพล่ามใหญ่  เรื่องการเมือง  ชนชั้น  ระบบ วรรณะของอินเดีย  สังเกตคนแถวนี้จะอยากคุยเรื่องการเมืองมาก   (เหมือนเก็บกด)  เราสองคนถกการเมืองไปตลอดทาง  ไม่นาน...ก็ถึง       จุดลงเทรคกิ้ง  จะดูไม่แปลกตาจากหมู่บ้านทั่วไปเท่าไหร่   เป็นเหมือนเพิงยาวๆ  ตั้งเรียงรายไปตามขอบถนน  อีกด้านเป็นหุบเหว ที่มีแม่น้ำไหลผ่าน  จุดสังเกตคือมีแท็กซี่จอดเป็นจำนวนมาก       วิษณุจอดที่นี่ค่ะ  ชี้ทางให้ป้าเดินลงมายืนมองงงๆ  ว่ามันชี้อะไรวะ   เพราะจุดนั้น  เป็นเหมือนร้านกาแฟเหี่ยวๆ  ไม่มีจุดตรวจเตริจ   อะไรให้เห็นเลย จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 22:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขยายให้ดูกันชัดๆ  เชื่อหรือไม่... ว่านี่คือจุดเริ่มปีนเขายอดนิยมของโลก...       มีแค่เนี้ย...จริงๆ  ภูกระดึงบ้านเรายังอลังการงานสร้างกว่า   ป้าเองเกือบเดินหลง  แหะ แหะ   ไม่ลดนะคะ  มาตะลึงด้วยกัน  หุหุ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 22:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หมู่บ้านแรกคือ  “นายาปูล”  [Naya Pul]         เป็นจุดเริ่มเทรคกิ้ง  ซึ่งเมื่อเดินลงไปจากจุดร้านกาแฟเมื่อครู่   จะมีป้ายบอกให้เดินอ้อมหมู่บ้าน  เพื่อเดินต่อไปข้ามสะพานสู่ ทางแยกของ  ไบเรตานติ [Birethanti]  จากจุดนี้  จะมีทางแยกเพื่อ ให้เลือกเดินเอา  ว่าจะไปทาง  กอเรปานี  [Ghorepani]   หรือ กรันดรุ๊ค  [Ghandruk] ดูแผนที่เทรคโดยย่อก่อน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 22:45:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อากาศดีจังค่ะ ป้า ฟ้าใสเชียว เพิงหมาแหงนเนี่ยนะคะ จุดเริ่มปีนเขา เหลือเชื่อ จากคุณ : coolning - [ 17 ต.ค. 48 22:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อคุณเข้ามาถึง  จะยืนที่จุดล่างสุดของแผนที่  [You are here]   จากนั้น  ก็จะเดินทางขวา  มุ่งสู่ไบเรตานติ  จะเห็นทางแยกเล็กๆ สองข้าง  ดังที่อธิบายไว้แล้ว   ลักษณะแผนที่อันนี้  ป้าขอเรียกว่า  “เทรควงเล็ก” ค่ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 22:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยะฮู้!!! ไปๆเดินทางกันโลดเดินทางโดยไม่เสียตังก็ดีงี้แหละ รื่นเริงๆเย้ๆๆ จากคุณ : Natural5 - [ 17 ต.ค. 48 22:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ให้มองซ้ายของแผนที่ไว้  จะพบชื่อหมู่บ้านว่า “ฮิลเล” [Hille]  เพราะนั่นคือจุดพักของป้าวันนี้ค่ะ  แต่ระหว่างทางไปสู่ฮิลเล  ยังมีหมู่บ้านอีกมากมาย   เรามาเริ่มเดินกันเลย... ก่อนอื่น  ขอแนะนำให้ทุกท่าน  ซื้อไม้ค้ำยันคนละอันสองอันตามสะดวก  ไม้ค้ำยันจะช่วยพยุงขา  เขี่ยนู่น  ไชนี่  อันละ 20-40  รูปี  จะได้ไม้ไผ่  หรือไม้กิ่งแข็งๆ  มา 1 อัน  ซึ่งป้าคนรอบคอบ  ล่อซะสอง  ยังกะไม้สกี  แต่ขอบอกว่า  เหมาะมาก  เพราะสำหรับทางที่ดูจะไถลลื่น  ป้ามีเจ้าสองไม้นี้  เอาไว้พยุงตลอด แถมตั้งชื่อให้อีกตะหาก  อันนึงชื่อสะอึก  อันนึงชื่อไส้สั้น  อิอิ   บนทางมุ่งสู่ไบเรตานติ  มีแม่น้ำเซตี  ไหลขวาง  บางตอน เชี่ยว  ไหลแรงเชียว... น้ำในแม่น้ำจะเป็นสีเขียวจาง และเย็นจัด... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 22:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 * * * coolning จริงๆ  เพิงนี่แล  ลงจากถนนก็มีป้ายแค่นั้นอ่ะ... * * * Natural5 เกาะไม้ค้ำป้าไปได้เลย  ไม่ต้องมีตั๋ว  หุหุ มาข้ามสะพานกันก่อน...  ข้ามแม่น้ำเซตี (อีกแผนที่ว่า แม่น้ำ Modi)  เป็นสะพานแขวนจากเหล็ก  แข็งแรง นี่คือประตูแห่งหมู่บ้านในขุนเขา(ไม่มีเลาขลุ่ย)ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:03:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จะพบทางแยกเหมือนในแผนที่  มีป้ายบอกให้เลือก จะไปทางไหน...       ซ้าย - กอเรปานี  [Ghorepani]   หรือ ขวา - กรันดรุ๊ค  [Ghandruk] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เริ่มไต่กันเลยค่ะ   ทางเดินจะเป็นวนซ้าย  เลาะริมน้ำและเหวสูงจนไม่กล้าไปชะโงกมาก แม่น้ำที่ไหลมาจากภูเขา  ต้นไม้ที่เห็นนั่น  พอดีโอบ โปรดนึกถึงความกว้าง...และวิเว๋โว๋....อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทางเดินเป็นกรวดตลอด  บางทีมีบันไดหิน  ซึ่งทำด้วยมือ  แต่ละ เส้นทางน่าหวาดเสียวถ้าดูแต่ภาพ  เพราะเป็นทางเลียบเขา   กรวดร่วนๆพาลให้นึกว่าจะร่วงลงไปเมื่อไหร่ก็ได้ เอาของจริงให้ดู  ลดขนาดไม่ได้  ไม่งั้นจะมองไม่ออก ทางเดิน...เลาะขอบไป  ดูอันตราย  แต่คนเดินจริงๆ ขอบอกว่ากว้างขวาง  สวนกันได้  อิอิ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คนที่นี่เดินผ่านกัน  เป็นต้องก้มหัวลง  กล่าว “นมัสเต” เป็นเชิงทักทาย   ซึ่งป้าทำตาม  เรามักทักทายกันด้วยคำว่า “นมัสเต (สวัสดี) กัสโต้ฉ่ะ” (สบายดีไหม)       ก็จะได้คำตอบมาว่า “นมัสเต  รัมโระฉ่ะ” (สบายดี)       เมื่อเดินไปเหนื่อยมากๆ  ก็เหลือแค่  นมัสเต...  ซึ่งอีกฝ่าย จะตอบมา  “นมัสเต”  เบาๆเหมือนกัน   (ตอนหลังๆ  ป้าเริ่มตลกออก  ด้วยการ พูดยานๆ   “หน่า...มาส...เต  แฮ่กๆๆๆๆ”  ทำให้ได้หัวเราะกัน) เดินไปพักไปค่ะ  กินน้ำขวดมั่ง  อะไรมั่ง  นั่งเล่นมั่ง   เป็นนายตนเองก็ดีงี้แหละ จนเที่ยง...จึงแวะกินข้าวที่มาตาตานติ [Matathanti] เป็นข้าวผัด  ใส่ผงกะหรี่  มีไข่เจียวใส่มาด้วย จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คนที่นี่  จะปลูกบ้านอยู่ริมทางเดิน  เป็นเกสเฮาสท์แบบง่ายๆ   กั้นห้อง  มีเตียงสัก 2-3  ห้อง  พอต้อนรับ  ขายอาหารที่ทำเอง   ขายน้ำ  ในขณะเดียวกัน  ก็เลี้ยงไก่  ปลูกพืช  ทอผ้า  ถักโน่นนี่ ไปตามประสา  เงินรายได้จากนักท่องเที่ยว  เพื่อซื้อหาสิ่งอื่น เพราะส่วนใหญ่เขากินใช้  ผลผลิตในครัวเรือนอยู่แล้ว       นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเดินเหมือนเอาถ้วย  แต่ป้าไม่ใช่หรอก   ป้าเป็นนายตนเองเมื่ออยู่ที่นี่  เมื่อเดินไปเหนื่อยก็หาที่นั่งพัก   ปลดเป้  ยืดขา  ถ่ายรูปนู่นนี่  บางทีเป็นทางแยก  เมื่อไม่แน่ใจ ก็พักรอคนผ่านมาจะได้ถาม       ระหว่างนั่งรอ  เจอสาวนาวารีเดินไต่มานั่งข้างๆ  เราส่งยิ้มไป   ยิ้มมา  ยิ้มมา  ยิ้มไป  สักพักเธอก็ล้วงกระชุข้างหลัง  หยิบส้มมา สองลูก  ส่งส้มให้ลูกนึงปอกกินลูกนึง  ป้ารับมาแม้จะยังไม่อยากกิน   แต่กลัวเสียมารยาท  ต้องปอก บิ ใส่ปาก...           ส้มขมด้วยยังไม่ลืมต้น  แต่น้ำใจคนเนปาลวันนั้น  ป้าไม่ลืม... เส้นทางเดินเข้าหมู่บ้าน  (ป้าไม่ได้ข้าม  แต่ถ่ายมาให้เห็น เพราะว่าสวยดี  หวิวดี  อิอิ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เส้นทางของป้ามันอันนี้... ไต่...ไต่...ไต่ ขึ้นตลอด ป้าแบกเป้มาด้วยตนเอง  ในขณะที่นักท่องเที่ยวอื่นๆ  จะมี เพื่อน  ไกด์  พอตเตอร์ (ลูกหาบ) ป้ามาเดี่ยวๆ  เดินตามสบาย ลัลล๊า~  นู่นก็สวย...นี่ก็สวย...นั่นก็สวย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15  นมัสเต ป้าหนอน... มาตามอ่านและตามเก็บคะ เผลอตอนนี้ได้อ่าน นมัสเต...ความรัก ของคุณ ปริญญ์ อ่านจบไปแล้วคะรอบหนึ่ง มาอ่าน มาดูรูปของป้าหนอนอีก ได้อรรถรสเพิ่มขึ้นมากเลยคะ   เลยกลับไปอีกสักรอบ... จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 17 ต.ค. 48 23:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนนี้บ่ายแก่แล้ว  ราวสามโมง  คนแก่เริ่มเหนื่อย  อารมณ์รักธรรมชาติ เริ่มหดหาย  ไม้ในมือเริ่มมีไว้เขี่ยตูดนังไก่  หรือแมลงข้างทางที่ ก้มเห็นเล่น (ในเชิงรังแกสัตว์)  นอกจากนั้น  ยังใช้เขี่ยสารพัดอึ   ไม่ว่าจะเป็นอึตัวยักซึ่งชาวบ้านเลี้ยงเอานม  และเอาขน  หรือ ขี้ม้าแกลบ  ที่ชาวบ้านเลี้ยงเป็นฝูงใหญ่  ใช้เป็นสัตว์ต่างในการขนของ   (ซึ่ง “ก้อน” เจ้าตัวหลังนี่  ขนาดเหมาะเหม็ง  ป้าหวดเบาๆแล้วแหกปาก ในใจว่า “เบอร์ดี้” (ลงหลุม) ยังกะเล่นกอล์ฟเสียหลายหนแก้เซ็ง)       นอกจากนั้น  ยังใช้ช่วยชาวบ้านไล่ตัวยัก   (ติดนิสัยเด็กเลี้ยงควายเก่า)   พอเห็นใครต้อนอะไรมา  ทิ้งเป้หลัง  ไปผสมโรงไล่กะเขาทันที   แน่ะ ว่างนักเรอะ “ไหลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”       ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร  แต่เห็นเขาร้องกันอย่างนั้น  ซึ่งได้ผล   พอป้าร้องมั่ง (ผสมเขี่ย)  พวกมันก็เดินกันไปตามทางแต่โดยดี   วันหนึ่งๆเจอราวๆสามสี่ฝูง  ไล่กันสนุกสนาน  เจ้าของม้าหรือเจ้าตัวยัค   เจ้าแกะ  แพะก็สนุกสนาน  ที่นักท่องเที่ยวอ้วนๆ  ทิ้งเป้  โดดต้อนตัว โน่นตัวนี่อย่างเมามัน ก่อนจากกันยังได้ทักทายด้วยน้ำใจไมตรี... ฝูกตัวยัคน่ารักดี...เวลาไล่ต้อนพึงระวัง จะมีตัวหัวหน้า  มาไล่ขวิดด้วย  ซึ่งมาเล่นกะเด็กเลี้ยงควาย เช่นป้าคงยาก  เพราะป้าตีหน้าแงมันทันที  หุหุ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โห...เดี๋ยวป้าไปเก็บค่าภาพประกอบ  กะคุณปริญญ์  อิอิ       เดินไปไม่นาน  เจอผู้หญิงคนหนึ่ง  หน้าตาคล้ายโนส อุดม   เกาะต้นไม้พักเหนื่อยข้างทาง  อารมณ์พาลผสมเหนื่อย  ทำให้ป้า นินทาโนส อุดม  ในใจทันที “เจ้าโนส แกคนเลว  ปล่อยอา  ปล่อยน้ามาตกระกำลำบาก   ชั่วร้ายมาก”       หลังนินทาแล้วสบายใจดี  อิ อิ  อารมณ์ชั่วไปความดีกลับมาสิง   ป้าเข้าไปถามเธออย่างห่วงใย  มองไปอีกไม่ไกล (แต่ชัน)   เพื่อนเธอยืนรอกันเป็นกลุ่มใหญ่ “เป็นอะไรไหม”       เธอส่ายหน้า  แต่ยังดูออกว่าเหนื่อยจัด  แถมบ่นฉอดๆ “ไม่เป็นไร  ฉัน เหนื่อย  อายุ จะสี่สิบแล้ว  ไม่เคยเดินแบบนี้เลย ”       อุแม่เจ้า  อายุแค่จะสี่สิบ  เดินตัวเปล่าๆ  ยังจะมาเหนื่อย   ป้าเลยชี้ที่อกตัวเอง “ฉัน สี่สิบ .” (ที่เหลือไม่อาจเปิดเผยได้)       แล้วชี้ไปที่เป้หลัง       “แบกเองยี่สิบกิโล (จริงๆแค่ 18  รู้เพราะมาชั่งเมื่อลงมาข้างล่าง แล้ว) นำทางเอง  ไม่มีเพื่อนด้วยยังไหวเลย  ทนหน่อยน่า   เดี๋ยวก็ถึงที่พัก”       เธอทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ “อะไรนะ ยู สี่สิบ (อย่าย้ำๆ)  แบกของเอง นำทางเอง   มาคนเดียว เก่ง”       พอได้รับคำชม  แรงบ้ายอทำให้ป้ายืดอก  ให้เธอเกาะแขน เดินมาได้อีกไม่ไกลนัก  หาก้อนหินเหมาะๆ  เธอก็นั่งพัก  น้าของโนส (ใช่ซะที่ไหน) ก็ยิ้มให้แล้วคว้ามือไปเขย่า “เอ็งเก่งมาก ขอจับมือหน่อย”       หญิงวัยใกล้ฝั่ง  เอ๊ยใกล้กันสองคนเขย่ามือกัน  ก่อนป้าจะ เตาะแตะต่อไป ขอให้เธอโชคดีนะ  น้าของโนส อุดม       ป้ายังคงเตาะแตะไปเรื่อยๆ  แดดแจ๋เชียว  แต่นี่มันสี่โมงแล้ว   ตามที่เคยผ่านการเดินป่ามา   ป้ามักไม่เดินต่อเมื่อสี่โมงกว่าขึ้นไป   เพราะในป่านั้น  เมื่อพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขาจะมืดเร็วมาก   เมื่อเราไม่คุ้นทางก็อย่าเสี่ยงดีกว่า         แต่ในความเป็นจริง  ยังมีคนเดินบุกไปจนถึงอูเลรีในตอนมืด ก็มีมาแล้ว       ถึงแล้ว ฮิลเล  ป้าเริ่มลังเลใจว่าจะพักดีไหม  มันสี่โมงนิดๆแล้ว   ยังไม่มืดหรอก  ในตำราคนส่วนใหญ่จะนอนที่ทิกเกตดุงก้า   [Tikedungha]  ซึ่งจากข้อมูลที่หามา  บอกว่าเดินไปอีกราวๆ 30 นาที   หรือเดินต่อไปยังทิกเกตดุงก้าดี  แต่แล้ว  เจ้าสมองฝ่ายขี้เกียจ ก็บอกให้พัก  อิอิ  หาที่พักแบบมีน้ำร้อน  อาบ  นอน  น่าจะโอเค สำหรับวันนี้นะ       ฮิลเลเป็นหมู่บ้านไม่ใหญ่นัก  กระจุกที่มีที่พัก  มีที่พักราวๆ 3-5 แห่ง   แต่คนมักแข็งใจเดินต่อไปอีกราวๆ 30 นาที  เพื่อพักยังทิกเกตดุงก้า มากกว่า  ซึ่งป้าก็ไม่เข้าใจว่าทำไม  (ตอนหลังรู้แล้ว)  แม้ว่าคนส่วนใหญ่ จะเลือกที่สบายๆ  แต่เรามันต้องอุดหนุน sme  ธุรกิจขนาดย่อยใช่ไหม   (จริงๆคือขาจะหลุดแล้ว)  เลยตกลงเลือกบ้านหลังแรกทันที  ฮี่ ฮี่       ที่นี่แม่สาวน้อยเจ้าของที่พักลงมาต้อนรับ  เสียดาย  ที่ไม่ได้ ถ่ายรูปเธอมา  เธอพาไปดูห้อง  ขออธิบายสภาพว่า  เหมือนเตียงต่อ เอง 2 เตียง  คือพอวางที่นอนได้  ไม่มีผ้าห่ม (แต่ขอได้)  มีหมอน   ผ้าปูที่นอนสะอาดดี  มีไฟฟ้าให้แสงสว่าง 1 ดวง  แต่ไม่มีปลั๊กให้เสียบ         เท่านี้เอง  ที่มนุษย์ต้องการ... “ที่ซุกหัวนอน”  จะเอาอะไร กันนักหนา...ป้าเลยโอเค (เมื่อยง่ะ) แดดงามยามเย็นที่ริมน้ำ  ก่อนถึงฮิลเล... พอพ้นพงไม้  ก็ถึงพอดี... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เดินออกมาพยักหน้า  แบกเป้ขึ้นห้อง  ขอน้ำอาบ  แม่สาวเจ้าของบ้าน มาต้มให้ถังนึงค่ะ  ถังขนาดที่เราใส่สังฆทานขนาดสูงเกือบเข่านั่นแหละ   แต่เป็นถังโลหะ  ป้ายกน้ำร้อนเข้าห้องน้ำ  ผสมน้ำเย็น (น้ำตก) จากก๊อก   เท่านั้นก็ชำระตัวแบบลวกๆได้  คือราดตัว 1 ขัน  ถูสบู่ทั่วตัว   แล้วใช้ที่เหลือล้างจนหมด... อา...สบาย  ความสุขง่ายๆ  ใน  1 ถัง  อิอิ       รองท้องด้วยซุปไข่ + ผัก  กับดู๊ดเฉียะ  มีแม่สาวน้อยเจ้าของบ้าน มาชวนคุยนู่นนี่  เธอรักสวยรักงามมาก  ถามว่าเธออ้วนมั้ย   จมูกไม่สวยเลยหรือเปล่า  ตอนนั้นป้าท้องตึงแล้ว  อือออไปตามเรื่อง   ตาปรือๆ  เธอคงเห็นเลยขอตัว  ป้ารีบจู๊ดไปที่เตียงทันที...       กินยาดักไว้หน่อยเพราะตัวรุมๆ  แล้วซุกตัวในถุงนอน...       คร่อกกกกกกกก~  ZzzzzzzZzzzzzz~         ... จบการเดินวันที่  1  ค่ะ  แหะ แหะ  ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพทาง มาซักกี่มากน้อย  เพราะเหนื่อยจัด  และบางภาพมีตัวป้าอยู่ ซะกลางภาพ  มิอาจนำมาเสนอหน้าได้  อิอิ ดูตูดน้องยัคแทนหน้าป้าไปแล้วกัน...   การแยกฝูง  ว่าของใครของใคร  จะมีการป้ายสีค่ะ   ป้ายหลายจุด  หลายสี  เช่นฝูงนี้ตูดสีชมพู  แต่มีหน้าสีส้ม เคยเจอฝูงที่มีหลายสีมาก  คือพ่นแดงเขียวไว้ติดกัน  แสดงว่า ชาวบ้านเลี้ยงเจ้านี่กันมาก... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 ต.ค. 48 23:49:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วุ้ยยย ตูดน่าลูบเล่นจังเลยตัวยัคเนี่ย สะพานที่ป้าถ่ายมาดูหวิวดีจังเลยค่ะ เสียดายเนอะที่ไม่ได้ข้าม หุ หุ หุ อยากรู้ว่าเวลาเดินมันจะแกว่งมั้ยอะค่ะ จากคุณ : travelovers - [ 18 ต.ค. 48 00:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อยากไปเดินข้ามสะพานมากเลยอ่ะป้า ป้าคร้าบบบบ ป้าไปเอาแรงมาจากไหนเนี่ย 18 กิโลขึ้นเขาคนเดียว สุด ๆ เลยครับ นับถือ นับถือ จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 18 ต.ค. 48 00:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 * * * travelovers มีกลิ่นนะ  (ป้าจับมันแล้วมาดมมือ  มีสาบๆ) สะพานแขวนเหล็กนี่แกว่งอ่ะ  มีหลายเส้น  แต่อันยาวๆ มีอันนี้อันเดียว * * * Alvo อยากลองดู  ว่าจะรอดไหม...ก็ไม่ตายนิ  อิอิ แต่...อ้วก  (โปรดติดตามพรุ่งนี้) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 00:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ป้าเก่งจังค่ะ 18 โล ยังไหว ( เหมือน(กว่า)สาสิบยังแจ๋วหรือเปล่าหว่า อิอิ ) นับถือ ๆๆ ก้นยัคน่าตีเจง ๆ ส่วนสะพานข้ามหวิวมาก น่าเดิน หุหุ จากคุณ : coolning - [ 18 ต.ค. 48 07:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิคิ ใครมาอ่านกระทู้นี้ก็รู้อายุป้าหมดพอดี อ่านแล้วอยากไปเที่ยวแบบนี้มั่ง อิสระดี ไปไหนไปกัน ตามใจฉัน ไม่ใช่ตามใจไกด์ อยากบอกว่า ป้าเล่าได้เห็นภาพมาก จนรู้สึกสนุกตามไปด้วยจริงๆ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 18 ต.ค. 48 08:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เจ้าตัวยัคนี่    เค้าเลี้ยงไว้กินมั้ยคะป้า จากคุณ : เจ้าป้ามหาภัย - [ 18 ต.ค. 48 12:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 * * * coolning อ่านๆนึกว่าไหว  แต่ตอนแบก  ป้านึกในใจว่าอยากหยิบ ไอ้โน่น  ไอ้นี่ทิ้ง  อิอิ   (แต่ไม่ได้ทิ้งนะ  ยังงกอยู่) ยัคนี่  เดินตูดดุ๊กดิ๊ก  น่าเอาไม้เขี่ยมาก (ป้าไม่พลาด อิอิ) * * * W i n t e r b e r r y อ่ะ  ปกติเค้าก็รู้กัน  ว่าป้าชราแล้วนา ทัวร์ยายแก่ยักแย่ยักยัน  ไปตามไกด์มันตามไม่ทันอ่ะ ต้องไปแบบนี้แหละ  สบายๆ  เรื่อยๆ * * * เจ้าป้ามหาภัย กินอ่ะ  มีสเต็คขายด้วยนะ  แต่ป้าไม่ได้ชิมอ่ะ มาต่อกันเลย... วันที่สิบแปด  4  พฤศจิกายน  (วันพฤหัสบดี)       อูเลรี  [Uleri]         แสนที่จะมีความสุข  อากาศยามเช้าสดชื่นมากๆ  การนอน เต็มอิ่ม  ทำให้พละกำลังคืนมาจริงๆ   จัดแจงสั่งอาหาร  ขนมปัง ข้าวโพด(ทำจากข้าวโพดบดสดๆ  หอมมากๆ)   ไข่คน  และดู๊ดเฉียะ ของโปรด         ไข่คนของเธอทำแปลกดี  คือไม่คนกับน้ำมันเพื่อให้แห้ง   แต่กลับเป็นคนกับนมจนสุก  ใส่ข้าวโพดนิดๆ  ส่วนขนมปังข้าวโพดนั้น   บด  แล้วนวดสด  อบในกระทะที่มีเนยทา  กินกับเนยตัวยัค   ที่เหมือนขันข้างๆใส่น้ำตาลทรายมา  น้ำตาลทรายที่นี่สีจะออก น้ำตาลจางๆ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ก่อนออกจากที่พัก  ป้าเอาลิปสติกให้แม่สาวเจ้าของที่พัก  มีมา หลายแท่ง  เพราะยัดไว้ทุกที่กันปากแตก  อันนี้เป็นลิปกลอส แบบหลอด  ไม่ได้แตะตรงปากแต่ใช้หยดที่ปลายก้อยแล้วทาเอา   แม่สาวน้อยดูดีใจมาก  จัดแจงเอาไปทาทันที  มีป้ายืนให้กำลังใจ ใกล้ๆ “สวย” “จริงเหรอ” “จริงสิ  เธอไม่อ้วนหรอก (ปัญหาของสาวทั้งโลก)  เธอดูกำลังดี   น่ารักออก”       แม่หนูยิ้มแย้มแจ่มใส  ถึงอยู่บ้านป่าก็รักสวยรักงาม  เธอร่าเริง   มายืนยิ้มโบกมือส่งป้าที่หน้าบ้าน  ร้องเสียงแจ๋ว “เราคงได้เจอกันอีก...” (ถ้าไปอีกคราวหน้า  จะพักบ้านเธอนี่ละ  อิอิ) ข้าวโพดปอกเปลือกร้อยเป็นราว  เอามาบดทำขนมปังให้ป้า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นี่เป็นหัวไชเท้า...         เอามาขวั้นไปรอบๆหัวเป็นเส้นยาว  ตากแห้ง  บางบ้านเคล้าเกลือ   บางบ้านตากสด  เพราะจะมีน้ำตาลอยู่ในเนื้อ  เวลาเอามาทำกับข้าว   ทำไม่เหมือนไชโป้ผัดบ้านเรา  เค้าใส่กับข้าวอื่นๆ  และกินเป็นกับ แบบผักดอง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ออกเดินต่อไปไม่นานก็ถึงหมู่บ้านที่คนมักพูดถึง  อะหา เข้าใจละ   ทำไมคนถึงได้จ้องจะพักที่ทิกเกตดุงก้า [Tikedungha]  มากกว่า   นอกจากตัวหมู่บ้านที่ดูทันสมัย  มีลานให้นั่งกินอาหารไปด้วย   ก็เพราะป้ายบอกว่า  มีห้องน้ำแบบ “ยุโรป” ที่ขึ้นไว้แทบจะทุกที่พัก นี่เอง  ป้าแวะซื้อน้ำหนึ่งขวด  แล้วนั่งเอาน้ำแยกใส่กระติกส่วนนึง   กับเหลือไว้ในขวดส่วนนึงเพื่อเสียบอีกด้านของเป้แบ่งน้ำหนัก   เรื่องจะทิ้ง...ไม่มีทาง  50  รูปีเชียวนะ...งกว๊อย         น้ำดื่มของที่นี่จะราคาแพงขึ้นเรื่อยๆ (ตามความสูง)  เพราะชาวบ้าน ที่นี่สามารถดื่มจากน้ำตกได้เลย  ส่วนคนที่มาจากนอกหุบเขา   ไม่แนะนำ  แบคทีเรียบางชนิดสามารถทำให้ท้องเสียได้       นักเดินทางส่วนใหญ่ที่ไม่ซื้อน้ำดื่ม  ก็จะมีการใช้ไอโอดีนเม็ด ในการทำความสะอาดน้ำ  หนึ่งเม็ด  ต่อน้ำหนึ่งลิตร  พอดื่มได้   แม้รสและสีสันจะเฝื่อนๆไปสักนิดก็ตาม  แต่ปลอดภัย...      มีข้อมูลบอกว่า  ในภูเขาเคยมีหน่วยบริการน้ำสะอาดให้กรอกขวด   เพื่อลดมลภาวะจากการเพิ่มขยะ  แต่ป้าไม่พบ...  โดน  50  รูปี ไปก่อนแล้วกัน สายน้ำข้างทาง  ใสแจ๋ว  จนเป็นสีเขียว จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ลุงเจ้าของที่พักและร้าน้ำในทิกเกตดุงก้า  เมื่อเห็นป้านั่งเขี่ย ไก่เล่น  ก็บอกว่า   “จ้างพอตเตอร์ไหม”       ป้าส่ายหัว “ทำไมล่ะ” “อยากแบกเอง” “ไม่ดีหรอก  จะได้เที่ยวสบายๆนะ  อยากหยุดถ่ายรูปตรงไหน ก็หยุด”       ป้าพยักหน้าหงึกๆ  สนองคำคุณลุงอย่างดี “ปกติก็ทำงี้อยู่แล้ว  อยากหยุดที่ไหนก็หยุด  วางเป้  ถ่ายรูป   อยากหยุดตรงไหนก็ได้  เพราะเป้อยู่บนหลังฉันเอง จริงไหม   คุณลุง”      คุณลุงพยักหน้าให้ยายจอมขี้เหนียว  แต่ยังไม่วายหยอด “ถ้าอยากได้ลูกหาบ  ก็มาเรียกได้นะ” (ใครจะบ้าย้อนมายะ)       ที่นี่  ป้าได้เจอผู้ชายออสเตรเลียวัย 60  กว่าเขามาเดินคนเดียว เหมือนกัน  แต่เขาเคยมาแล้วเมื่อสองสามปีก่อน  พอมองรอบๆ แล้วไม่มีทีท่าว่าป้าจะมีพวกมาแน่  ก็เข้ามาชวนคุย  เราสองคนถูกคอ   เพราะต่างพบ  “อิสระ”  ในการเดินเดี่ยวเหมือนกัน       คนเดินเดี่ยวคุยกันจนพอใจ  แล้วก็ต่างแยกย้ายกันเดิน  เขาไปก่อน   แข็งแรงกว่ามากทั้งๆที่สูงอายุกว่า  ป้าก็เดินเหมือนกัน...เตาะแตะๆ   ไปเรื่อยๆ  แหะ แหะ  แต่ภาพผู้ชายอายุมากกว่าที่เดินนำหน้าไป   มันให้กำลังใจแก่ป้าว่าเขายังไปได้...เราก็ต้องไปได้...(สิวะ) ทางที่เดินขึ้นมาแล้วต้องงง  ตูขึ้นมาได้ง๊ายยยยย~ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:40:08 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แล้วยังต้องไปต่ออีก...มองไปจนสุดตาเลย ไม่ลดขนาดนะคะ  โปรดมองภาพเขาทะมึนข้างหน้า กับเหล่าหลังคาสีสด  ที่ป้าจะต้องตะกายต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ดูกัน...ว่าไต่ไปตาม “ไหล่เขา” เป็นไง... ที่เห็นบ้านสลับกัน  มันจะเป็นทางเดิน  มีบ้านปลูกข้างทาง ป้าก็เดินเลาะๆไป  ไต่ๆไป  อย่างนี้ละค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ๋าย       หันกลับไปข้างล่างทีใด  ทิกเกตดุงก้า  ยังตามมาหลอก มาหลอน  หลังคาสีฟ้าแจ๋บ้านคุณลุงยังตามมาหลอก  ไป ไป๊   เดินมาไกลแล้วนะเว๊ย  ฮือ  ชิ่วๆ       แต่วิวรอบๆสวย  อากาศบริสุทธิ์  ต้นที่ดอกหน้าตาเหมือนเชอรี่ เริ่มบาน  แตกดอกออกเต็มก้านเป็นสีชมพูตัดกับฟ้าสีครามงามตา   ป้าเริ่มออกนอกลู่นอกทาง  ด้วยการนอนหงายหลังทั้งเป้บนที่หยุดนั่ง   นอนมองก้อนเมฆเล่นไล่จับบนท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลิน... (จะถึงไหมวะเนี่ย) หลังคาสีฟ้ากลางภาพ  คือบ้านลุงที่ทิกเคดดุงก้า  ส่วน ปลายล่างขวา  คือ ฮิลเล...ไกลลิบโลก  จนเป็นจุดเล็กๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ถ้านอนแบบนี้ไม่ถึงแน่  แหะ แหะ  ออกเดินต่อดีกว่า         เหล่าทางเดินไปเรื่อยๆนี้  จะผ่านบ้านคนไปเรื่อยๆ  บางบ้าน ก็เปิดเป็นร้านอาหาร  มีที่พัก (ซึ่งห้องก็จะไม่หนีที่ป้าบอกนัก)   คืนนึงไม่แพงเลย  อย่างค่าที่พักเมื่อคืนแสนถูก...  75  รูปีเท่านั้น   และเรทราคาทั้งหมด  ไม่ว่าจะเป็นค่าที่พัก  อาหาร  น้ำอาบ (บางที่คิดด้วย)  ก็จะเขียนบอกอย่างชัดเจนลงบนสมุดเมนูของที่พัก       ได้โปรดอย่าต่อรองเลยค่ะ  เงินจำนวนนี้จะเป็นเงินสำรองของ พวกเขา  บางทีป้าเห็นนักเดินทางที่ใช้เครื่องใช้อย่างแพง  ด้วยเกือก และรองเท้ามียี่ห้อ  แต่ต่อรองค่าที่พักลงอีก  20  จาก  100  รูปี แล้วอยากเข้าไปตบกบาล       นานโคตรก็ถึงเนปาเน   เพราะนอกจากจะพักมันทุกที่นั่งพักแล้ว   ยังหยุดถ่ายรูป  ดูเขาฟาดถั่วเพื่อเก็บเมล็ด  ดูพวกหาบของมาขาย (เหมือนคนหาบของมาขายตามนาที่บ้านนอกในยุคก่อนๆ)   เล่นกับหมาระหว่างทาง  เขี่ยไก่  ไล่ม้า ไปตลอดทาง  ตามเคย (ชักสงสัยตัวเอง  มาทำอะไรที่นี่หว่า)       ร้านอาหารแรกของเนปาเน  น่านั่ง ตัวร้านตั้งปากชะง่อน   แต่แข็งแรง  ไม่น่าวาบหวิว  วางเป้  สั่งอาหารทันที  เบสิคสุดๆ หวังจะได้เร็วหน่อย “ข้าวผัด”       แม่ครัวออกมายิ้มกระมิดกระเมี้ยน “อีกชั่วโมงถึงจะทำกับข้าวได้นะ  ข้าวยังไม่ไม่ได้หุง  ยังไม่ได้ ก่อไฟเลยค่ะ...”       เจ๊ยยยยยยยย~  อะไรวะ  แต่ดี  พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส   เอา รอก็รอ  ป้าจัดแจงพยักหน้า  ชั่วโมงก็ชั่วโมงนึงดิ นอนดีกว่า   ถ้าใครไปเนปาเน  เจอร้านที่ปลูกเป็นเพิงยื่นออกไปบนหน้าผา   (นั่งแล้วหวิวดี)  ขอบอกว่าร้านนี้ช้ามากๆ  แต่หลับสบาย  อิอิ อากาศรอบตัวเป็นแบบนี้  ลองนอนใต้ต้นเชอรี่  มีแดดลอด รำไร  พอลมพัดโชย  กลีบเชอรี่หอมอ่อนๆก็ตกลงมาโดนแก้มเรา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แต่ข้าวออกมาน่าผิดหวังมาก  เค็ม  ผัดมาแบบไม่มีซอส  แต่ เป็นเกลือมากกว่า  เพราะจับรสเกลือเป็น “กระจุก” ตรงโน้น   ตรงนี้  ของข้าวได้       ใครที่บอกว่าหิวๆกินอะไรก็อร่อย  ใช่ไม่ได้สำหรับมื้อนี้  ฮือ...   เนปาเน  ข้าว  มะอร่อยเลย       แถมกินไปแล้ว  ความไม่อร่อยมันแค้นคอกา  ประสมกับเดิน จนเหนื่อย  ป้าเลยแวะอ้วกข้างทางอีกต่างหาก... ไม่มีภาพอ้วก  อิอิ  (ใครจะบร้าถ่ายมา)  ดูต้นเหตุไปก่อนละกัน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:55:30 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพราะอ้วกนี่แหละ  ทำให้หมดแรง  และไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น   ป้างัดหมากฝรั่งเพื่อนยากออกมาเคี้ยว  ช่วยได้เยอะ  ถ้าใครไป เดินทางแบบป้า  ติดกระเป๋าพวกลูกอมเปรี้ยวๆหวานๆไปด้วยก็ดี   เพราะนอกจากจะได้แจกเด็กข้างทางแล้ว (บางที่จะมีเด็กมาขอ พวกลูกอม  ปากกา  เงิน ฯลฯ)  ยังได้เอามาอมยามยาก         เดินต่อไปเรื่อยๆ  อย่าเร่งค่ะ  หมู่บ้านมักจะมีทิ้งระยะห่างกัน โดยเดินราวๆ  30-50  นาที  มองนาฬิกาไว้แล้วกัน  ถ้าใกล้สี่โมง และเดินไม่ไหวแล้ว  อย่าฝืน  พัก  เอาเป้ลงจากหลัง  แล้วใช้ชีวิต ให้รื่นรมย์ดีกว่า ก็ดอกไม้มันสวยซะขนาดนี้...  พักบ่อยๆก็ได้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 36 หรือจะหยุด  ลงไปช่วยเขาฟาดถั่วให้หลุดจากเปลือก... ป้าเชื่อว่า  มันต้องเป็นดาลบัตที่อร่อยที่สุดในโลก...อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 37 หรือทิ้งเป้ไปวักน้ำตกล้างหน้าลูบตัวพอเพลินๆ น้ำใสออก... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 20:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ชมกล้วยไม้ข้างทาง   นี่เป็นกล้วยไม้กลุ่ม บัลโบพิลุม [BULBOPHYLUM] หรือสิงโต  จากช่อดอกเก่าน่าเป็นกลุ่มรวงข้าว ขออภัยชาวเรือนกล้วยไม้ที่มิได้เด็ดมาฝาก อามรณ์รักธรรมชาติมันรุนแรงกว่า  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 21:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เดินจนได้เวลาราว 4 โมง  ป้าก็หยุดพักละค่ะ... ถึงแล้ว  ที่พักนอนคืนนี้  อูเลรี...       ที่พักคืนนี้  ชื่อสูงส่งมากๆ  “ประทับเกสท์เฮ้าสท์”  จริงๆจะ เลือกแอนนาปูรณะวิวพอยท์  ตามที่หมายใจดังเดิม  แต่พอเห็นป้าย   “Hot shower by electric 24 Hr.”         ป้าก็ลืมที่อ่านๆมาทันใด  อยากอาบน้ำเว๊ย  เป็นไปได้อยาก สระผมให้สะอาด  อยากหอมก่อนยัดตัวเข้าถุงนอน สบาย       เจ้าของประทับเกสฯ  ดูจะดีใจมากที่ป้าเลือกที่นี่  จัดแจงขึ้น ไปเลือกห้อง  แล้วก็ทำการตกลง  หลังจากนั้นก็เป็นเวลาสำราญ   ป้าอาบน้ำ  ซักผ้า  เกือบ  30  นาทีอย่างสบายใจ  น้ำร้อนจากเครื่อง จริงๆด้วย  สบายโว้ย  สระผมซะเลย  โอว...หอมกรุ่น  วิวสวย   เอาถุงนอนออกมาปู  เตียงก็กลายเป็นที่นอนอันอบอุ่นโคตรๆ ในทันใด  ไม่ถ่ายเถ่ยมันแล้ว  พระอาทิตย์จะตกจะขึ้นช่างมัน... กรูจานอน... วิวทุ่งหญ้า  จากหน้าต่างห้องนอน  ก่อนสลบ เห็นนาขั้นบันได  เล็กๆยิบๆ  จนซึ้งถึงความสูง... ตูขึ้นมาแว้ววววว ~ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 21:07:02 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้  มีเสียงคนมาเรียกกินข้าว       โห...ไม่หิว  และอารมณ์อาวรณ์ถุงนอนอุ่นๆทำให้ป้าร้องตอบ   “ไม่กินแล้ว  กินพรุ่งนี้  ตอนนี้ไอง่วง  จะนอนละนะ”       ลุงเจ้าของบ้านจากไปโดยดี  แต่ยังไม่ทันได้หลับ  ห้องข้างๆ เริ่มมีเสียงจุกจิก  แล้วก็จ๊วบจ๊าบ  จุ๊บ  จึ๋ย ตามด้วยเสียงเรียกกัน อย่างหวานแหวว   “sweetie  honey”         เหนื่อยโว้ย  เหนื่อย  มันยังจะมาสวีทตี  หันนี  กันอีก แง่ง   แค้น  พี่ยศบ้า  ทำไมไม่มาด้วยกัน  จะได้มีคนมาแหกปากเรียกสวีทตี ใส่หูเล่นแก้กลุ้มมั่ง (ไม่เรียก จะบีบคอให้เรียก)  จะได้หันหนี เอ๊ย   หันมาอ้อนให้นวดหลัง นวดขา  นวดบ่า  ฮือ ทำไมไม่มาด้วยกัน...T_T       เหนื่อย  แค้น(แค้นใครหว่า)  แต่ความสบายตัวหลังอาบน้ำ   ทำให้ป้าหลับ  แหะ แหะ  สนิทดี       ... จบวันด้วยภาพ  น้ำตก... ไปเดินที่นี่  จะมีให้เห็นตลอดทาง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 ต.ค. 48 21:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทางขึ้นช่วงแรกๆที่เป็นหินนี่น่ากลัวกลิ้งลงไปจริงๆเลยนะคะ ดอกไม้สวยจังเลย ที่เป็นสีชมพูๆอ่ะค่ะ อ่านไปก็เริ่มจะเหนื่อยๆตามป้าไปด้วยแล้วนะคะเนี่ย สัมภาระอีก 18 โล ขอบอกว่าป้าแข็งแรงจริงๆค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 18 ต.ค. 48 21:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ยังยืนยันคำเดิมครับว่าป้าสุดยอดจริง ๆ วิวข้างทางสวยดีนะครับป้า ยิ่งมีน้ำตกเล็ก ๆ แบบนี้ไปตลอดทาง ยิ่งสวยไปกันใหญ่ อยากไปเดินมั่งจัง จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 18 ต.ค. 48 22:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 43 * * * TSURUGI ป้าก็ไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร  แต่อยากเรียกมันว่า "ซากุระ" จัง มันเป็น 18 กิโลที่เอาอะไรออกได้เยอะเลย  เช่นที่ชาร์จถ่าน ชาร์จแบ็ตโทรศัพท์ (เพราะป้าเปิดปลุกอย่างเดียว)  ขดลวดต้มน้ำ หนังสือบางเล่ม  เสื้อบางตัว  จริงๆน่าฝากชฮาบี้ไว้  แต่ป้า ไม่มีกระเป๋าสำรองแล้ว  อีกใบฝากอานิไว้ที่โน่น... ปีนี้ป้าได้เป้ที่เบาที่สุดในโลกมาใบนึง  กะว่าคราวหน้า จะต้องไปให้ถึงมุกตินารถให้จงได้เชียว...ขอสามีก่อน  อิอิ * * *   Alvo วิวข้างทางสวยมากนะ  เสียดายที่หอบแฮ่ก จนถ่ายมาน้อย อีกอย่าง  กลัวเมมหมด  ไปคราวหน้าจะพกเมมไปซักกิ๊ก  อิอิ ไปเดินสิ  จะรู้รสชาติของชีวิตมากขึ้น พอกลับมา  อะไรๆ  ก็ดีไปหมด  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 00:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เสียดายข้าวผัด(เค็มๆ) ฮา.... ่อ่านบรรยากาศนึกภาพไปด้วย เหมือนป้าเล่นมิวสิควีดีโอ ประมาณเทพธิดาดอย..เดินขึ้นเขา เขี่ยไก่ ไล่ม้า ตีตูดยัค อิอิ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 19 ต.ค. 48 09:39:31 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 45 โอ้ว  แค่ไม่ได้ออนไลน์แค่ 3 - 4วัน ทำเอาตามแทบไม่ทันเลยค่ะ จากเมื่อตอนที่แล้ว ... คห. ที่ 18 รูปนมเปรี้ยวอ่ะค่ะ นั่นมเปรี้ยวจริงๆ เหรอคะนะ หน้าตาไม่บอกยี่ห้อเลย ถึงนู๋เป็งคนธาตุแข็งก็คงจะกินไอ้นี่ไม่ลง สงสัยแจ๊กกี้จะได้ลูกค้าจากป้าหลายคนนะคะ แล้วถ้าใครไปป้าจะส่งอะไรไปแก้แค้นละคะเนี้ย แค่อ่านที่ป้าบอกว่าคนเนปาลกินดาลบัตได้ทุกวันก็อึ้งแล้ว พอได้อ่านว่ายศซังไม่ทานกับข้าวซ้ำ นี่อึ้งกว่า ป้าลำบากกแย่เลย ป้าได้ไปเที่ยวแม่น้ำเซตีมาเปล่าคะ อยากเห็นสีน้ำแม่จังเลย น้องโม่นี่ห่อกันกลายแบบจังนะคะ ตั้งกะ ver. เกี๊ยวซ่า ซาลาเปา แล้วมีอะไรอีกอ่ะ ... แล้วป้าได้ด่าแขกที่มาจีบกลับไปป่ะคะเนี้ย ชวนคุยตอนนี้ ... สงสัยว่านักท่องเที่ยวมักจะขึ้นไปนอนที่เกสรึว่ารร.ที่ลงในหนังสือแนะนำนะคะ ดูอย่างที่ป้าบอก <<เจ้าของประทับเกสฯ  ดูจะดีใจมากที่ป้าเลือกที่นี่>> จากคุณ : i_tua_yung - [ 19 ต.ค. 48 17:31:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อิจฉาคนได้เที่ยวอ่ะ จากคุณ : ต่ายน้อย (อาผี) - [ 19 ต.ค. 48 20:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 47 * * * ซอมพอแดง ไม่เสียดายอ่ะ  คิดแล้วยังหยอง... ปกติป้าเป็นคนลิ้นจรเข้มาก  ยังไม่อร่อยเลยนะ ป้าว่าออกแนวอารมณ์  ไทเกอร์  วู๊ด  มากกว่า ตีโฮลด์ อิน วัน  ตลอด (เพราะไงๆก็ตกเขา  อิอิ) * * * i_tua_yung นมเปรี้ยวเค้าทำเองในถัง  แล้วเอาทัพพีตักมาเสิร์ฟให้เรา เลยได้หน้าตาฉะนี้แล... (แหวะเหมือนกัน) ก็แนะนำไป  แต่ไม่รู้แจ๊กกี้ได้ขายป่าว  อิอิ ส่วนยศจังนั่น  ป้าชินแล้ว  ฮี่ ฮี่ สีแม่น้ำจะเหมือนภาพ 7 แหละ ขาวๆ  แบบนั้น โมโม่นี่เห็นห่อแบบขนมจีบอีก  แต่รสจะเหมือนกันละนะ ส่วนพวกแขกทุเรศนั่น  ป้าก็หันไปมองหน้ามัน  กับเดินหนี (ถ้ามันมีหลายคน)  ตามแต่สถานการณ์ * * * ต่ายน้อย (อาผี) ก็หาเรื่องไปเที่ยวได้นี่นา  อิอิ มาต่อกันเลยค่ะ  ... เมื่อวาน  ป้านอนที่  Ulleri  ความสูงที่  1960  ม. นะ (เพิ่งหาแผนที่เจอ  แหะ แหะ) จุเริ่มปีนคือ  Nayapul  ที่  1580  ม.  ส่วน  Hille  เป็นจุดต่ำ ลงมาอีกหน่อย  (เป็นหุบ)  ที่  1475  ม.  จ้า วันที่สิบเก้า   5  พฤศจิกายน  (วันศุกร์)       กอเรปานี   [Ghorepani  2750 m.]       วันนี้ป้าเริ่มฉลาด  เริ่มต้นเส้นทางด้วยอะไรเบาๆ  และพื้นบ้าน มากๆ  เช่นขนมปังธิเบต  ซุปร้อนซึ่งเป็นซุปที่มั่วเหมือนกันทุกบ้าน   คือมีผัก  น้ำใส  มีมันๆของเนยลอยหน้า  มีไข่เจียว (แน่ะ  มาจาก ไหนวะ) หั่นชิ้นฝอยๆเท่าผัก  ต้มปนลงไปด้วย  แต่รสกลมกล่อมดี เมื่อจุ่มขนมปังกิน  และขวัญใจตลอดกาล ดู๊ดเฉียะกาใหญ่ๆ         ก่อนจะเริ่มเดินเตาะแตะไปยังจุดมุ่งหมายวันนี้   กอเรปานี (ไม่รู้จะถึงหรือเปล่า)       แต่หญิงชรา (กว่า)  ที่แบกของเดินนำหน้าไป  เป็นกำลังใจ สุดๆ  นอกจากนั้น  ป้ามองจากหน้าต่างห้อง  เจอออสเตรเลียเฒ่า เมื่อวานเพิ่งเดินผ่านไป  กำลังใจมาเป็นกองที่เขาเองก็ไปได้พอๆ กับป้า... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 21:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ที่พักของป้าเมื่อวาน  "ประทับ เกสเฮาสท์" ซึ่งจริงๆแล้ว  ที่พักจะมีแบบนี้ทั้งนั้น  คือเตียงต่อเอง   ห้องแคบๆมีหนึ่งหน้าต่าง  ห้องน้ำรวม... เพียงแต่ขายวิว  ขายอาหารเป็นรายได้  เจ้าของที่พักแต่ละที่ ก็จะมานั่งเล่นหน้าบ้าน  รอชักชวนคนเดินทางให้แวะ  อีกที่ ที่ป้าบอก  ห้องหน้า  จะหันเข้าหาภูขา  ซึ่งอยู่ขวามือของ บ้าน  แต่บ้านหลังนี้หน้าต่างห้องข้างหลัง  จะเห็นภูเขา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 21:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 49 วิวจากภูเขาด้านข้าง  ของที่พัก  จะเห็นยอด (เดาเอา) Annapurna South  7219 m. (ซ้าย) Hiunchull  6441  m. (ขวา) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 21:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ้าว..เวร  ข้ามสินค้าในที่พักไปได้ไง   มาแวะดูซุปเปอร์มาร์เก็ตบนเขากันดีกว่า มีแค่เนี้ย...แหะ แหะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 21:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สินค้าหลักๆก็มีเครื่องดื่ม   ช็อคโกแล็ตบาร์สำหรับเดินทาง  เวเฟอร์ ในหม้อโลหะจะมีน้ำจากภูเขา  แช่น้ำอัดลมให้เย็นอยู่เสมอ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 21:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เจ้าช็อกโกแลตบาร์นี้  สนิกเกอร์ดูจะฮิตมาก ป้าก็มีติดเป้  แต่โดนเด็กเอาไปหมด นอกนั้นก็บะหมี่  ไวไวบ้านเรานี่สุดฮิตแต่ก่อน ตอนนี้โดนบะหมี่จีนเข้ามาตีตลาด รสชาติห่วยกว่าเยอะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 21:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ชมร้านค้าแล้ว...ออกเดินทางกันดีกว่า...       อูเลรีเป็นหมู่บ้านยาวๆไปตลอดเส้นทาง  เดินไปราวสามสิบ นาทีก็ยังไม่พ้นหมู่บ้าน  แต่ดี  ไม่เหงา  เห็นป้ายที่พักแต่ละที่ประชัน กันสุดฤทธิ์  มีน้ำร้อน  ส้วมสะอาด  มีพอตเตอร์  มีม้า  มีไกด์   สารพัดจะสรรจุดดีมาโฆษณาประชันกันสุดฤทธิ์       แต่ป้าไม่สนใจ  เตาะแตะไปเรื่อยๆ  พักกินดู๊ดเฉียของโปรด เมื่อราวๆ  11  โมง  ระหว่างนั้นถ่ายหมาที่มานอนหลับหลังเป้   และต้นซากุระเนปาลออกดอกสะพรั่งตัดกับฟ้าสีคราม         ระหว่างนั้นสายตาซนๆก็หันไปเจอไกด์หนุ่มเนปาล  หน้าตาเหมือน น้องโน้ต  เชิญยิ้ม (แต่น้องโน้ตดูจะหล่อกว่า)  จะขอขนานนาม หมอนี่ว่า  “สุดหล่อ”  เขามากับลูกค้าสาวชาวญี่ปุ่นหน้าตาน่ารัก   จูงมือกันเดินหวานแหวว  และด้วยสายตาสอดรู้ + บังเอิญกล้อง มีซูม (กำลังเล็งอย่างอื่นนะ  ไม่ได้แอบดูเค้า)  ทำให้เห็นว่าสองคนนี้...”จูจุ๊บ”   กันด้วย  อ๊ายยยยย  ในป่าในเขามาจูบเย้ยจันทร์  เอ๊ย  จูบเย้ยป้า   เอ๊ย...เย้ยป่ากันได้ไงวะ             แต่วิวน่าจูบกันอ่ะ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 54 โฮ๊ย...ช่างมัน  เอาวะ  ยังมีมารยาทไปจูบกันหลังต้นไม้  เรามัน ดันตาดี  ดูหมาแมวไปตามเรื่องดีกว่า  ไอ้บ้านี่หลับปุ๋ยเชียว   เฮ้ย...ตื่นมาเห่าคนจูบกันเดี๋ยวนี้... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อิ่มดู๊ดเฉียะ   ป้าออกเดินต่อ  มองหนทางข้างหน้า   แม้อีกไกลแสนไกล  ก็จะตะกายไปให้ถึง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เบื้องบน...เป็นแผ่นฟ้ากว้าง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เบื้องล่างเป็นธารน้ำใส... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตัวฉันมีเป้หลังหนึ่งใบ  กับลูกบ้าที่เต็มอยู่ในกาย...อิอิ   อารมณ์คาราบาวสิง (เพลงคนเก็บฟืน) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 59 กำลังหยุดถ่ายรูปตรงสะพาน  ก็เจอสองหนุ่มสาวคู่สวีทตี  หันนี   เมื่อวาน หนอย  ตามมาเย้ย  คู่นี้ไปคู่นั้นมา  จะเย้ยกันหรือไงฟระ         คู่สวีทตีหันหนีข้างห้องเมื่อวานเป็นสแกนดิเนเวียนสาวตัวใหญ่   กับ...ไกด์ทิเบตชายตัวล่ำแต่ไม่สูงนัก  หน้าตาดีเชียว  จุ๊กจิ๊กจ๊ะจ๋าจูจุ๊บ กันตลอด  ตอนเดินข้างหน้าป้า... (มันจะเดินตำตาตูนี่หว่า)      มีหมาเดินมาตามทางด้วย  ดีที่มาเดี่ยว  มาเป็นคู่ชั้นจะขัดขวางแก   อารมณ์มารสิงตูแล้ว... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พ้นสะพานไปหน่อยก็เป็นร้านอาหาร  มีคนหยุดหลายคนรวมทั้ง สองคู่จูจุ๊บนี่ด้วย       มื้อเที่ยงนี่ป้าไม่เอาแล้ว  การกินอะไรทั้งๆที่กระเพาะไม่ตอบสนอง   เลวร้ายกว่าที่คิด  ป้าเบื่ออาการผะอืดผะอมที่จะเจออีก  เลยหยุด ซื้อน้ำกระป๋องกับขนมปังกรอบไส้ครีม  น้ำน่ะกินส่วนขนมปัง ป้อนหมาจนหมด  ลูบหัวพวกมัน  พร้อมกระซิบ (จริงๆไม่ต้อง กระซิบก็ได้  เพราะคงไม่มีใครฟังออก) “ชาติหน้าไปเกิดเป็นหมายศจังนะแก  สบายโคตร”       สุดหล่อกับสาวญี่ปุ่น  ยังคงสวีทกันหวานแหวว  กินข้าวราดดาลบัต กันอย่างมีความสุข  เจ้าสุดหล่อก็ดูแลดีมากๆ  เทคแคร์แบบสุดยอด   ด้วยการเช่าม้าให้เธอนั่ง  อุ้มขึ้นบนหลังม้า  พาไปยังกอเรปานี อย่างสบาย โห  มันเอาใจสาวขนาดนี้  เข้าใจละ  ทำไมถึงได้ สวีทกันนัก       เขาออกเดิน  ป้าก็เดินมั่ง  เตาะแตะไปเรื่อยๆ  คนที่ไม่กล้ามา ด้วยตนเอง  กลัวหลง  ขอบอกว่าไม่ต้องกลัว  ทางมันมีทางเดียว   ถ้าหากเจอแยกที่แปลกทิศไม่ต้องเดินเข้าไป  แต่ถ้าแยกไปทิศเดียวกัน ที่น่าสงสัย  ให้หยุดนั่งพัก  เดี๋ยวก็มีคนผ่านมาให้ถามทาง       หรือจะมอง “อึ” เป็นตัวบ่งบอกก็ได้  อึม้าที่เห็นข้างทาง   เป็นสัญลักษณ์ว่าคุณมาถูก  เพราะอึม้าและรอยกีบม้า  เป็นเสมือน ตัวมัน  ซึ่งเดินผ่านเส้นทางหลักเพื่อทำการแบกหามสินค้ามาส่ง ด้านบน       ที่นี่ป้าเจอนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นอีกคน  มากับไกด์ที่ดูวัยคง เด็กกว่าป้าหน่อย  และพอตเตอร์อายุสิบห้าหลานชาย  ชื่อเจ้าประกาศ   (แต่ป้าเรียกมัน”ปลากัด”)  ลูกค้าของสองลุงหลานคู่นี้  เป็นญี่ปุ่น สาวน้อยตัวนิดเดียว  หน้าใสๆ  ใส่แว่นตาเสียด้วย       เราเดินไล่กันตลอด  เดี๋ยวป้าแซง  เดี๋ยวเขาแซง  แล้วแต่ ใครหยุดพักจุดไหน  ป้าเห็นสัญญาณอันตราย  คือแม่หนูรองน้ำ จากน้ำตกข้างทางใส่ขวดดื่ม  โดยไม่มีการเติมเคมีฆ่าเชื้อหรืออะไร   ดื่มสดๆ  ซึ่งสำหรับคนเดินป่าป้าขอใช้คำว่า “น้ำดิบ” แบบเนี้ย   ขนาดคนจากประเทศสารขัณฑ์เช่นป้า  ยังมิกล้าเลย  เพราะแน่ใจ ว่าอาการ “แขกตี้” ต้องมาเยือนแน่... แล้วญี่ปุ่นประเทศสะอาดโคตร  จะไหวเรอะ...ตามไปดูกัน รองน้ำจากข้างทางแบบนี้เลย...ถึงจะใส...ก็ม่ายอ่ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ตอนนี้ป้าอารมณ์ระรื่นแล้ว  เพราะสอบถามนายไกด์  เขาบอกว่า ถึงก่อนค่ำแน่  และช่วงเวลาที่ศึกษามาบอกให้ป้าสามารถกะระยะ ได้ว่า  ไม่นานยายแก่อย่างชั้นต้องตะกายถึงมันทำให้เป็นสุข   จนฮัมเพลงหงุงหงิงในคอ  จนแม่สาวที่เดินกระปลกกระเปลี้ยหัน มาถาม  ว่ายูร้องเพลงอะไร  ป้าตอบทันที “I  feel  good   ตา ดา ดา ด่า ดา ด่า ดั้ม”  (มีผงกหัวประกอบ)       นี่ถ้าไม่เหนื่อย  จะเต้นแถม  แต่แค่นี้แม่หนูก็หัวเราะกิ๊ก   รวมทั้งสองผู้นำทางด้วย  เฮ้ย... ตูไม่ใช่ตลกคาเฟ่นะ...  แต่ป้าก็ มีความสุข  ที่ได้หัวเราะไปด้วยและลืมความเหนื่อยได้       การตลกทำให้คนมีความสุข  และเป็นมิตรกันง่าย  พอป้าฮาได้   นายไกด์เลยเอามั่ง  เขาร้องว่า “เห็นปูนฮิลแล้ว”       เอาละสิคะ  ตาแหกกันละสิพี่น้อง  ปูนฮิลคือยอดชมความสูง   ที่เป็นจุดหมายของเทรคกิ้งรอบเล็ก  บนความสูง 3193  ม.   ที่จะมีวิวภูเขารายรอบ  และตอนนี้เราอยู่ในป่ามืดๆ  จะเห็น ได้ไงฟระ...       พี่แกชี้ไปยังยอดเขา  ที่เห็นในแสงแดด...พลางบอกหน้าตาเฉย... “นั่นแหละ ...ปูนฮิล” ดูกันสิคะ  ที่โผล่มาท่ามกลางความมืดของเงาไม้นั่นแล... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 62 พอป้าทำหน้าไม่เชื่อ  เขาก็หัวเราะ  บอกว่า   "ถ้ายูตาดีๆนะ  จะมองเห็นธง..."       บร้าป่าวฟระ  ใครจะเห็นได้  ไกลชิป...แต่...ถึงตาป้าไม่ดี   ยายก็ดี  เอ๊ย  กล้องชั้นดีว่ะ  ป้าเลยกดดิจิตอลซูมเต็มเหนี่ยว... ธงจริงๆด้วยแฮะ... ใกล้แล้วสิวะเนี่ย  เย๊....^o^ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ไม่นานก็เข้าหมู่บ้านกอเรปานี...ก่อนค่ำจริงๆ         พวกเขาชวนป้าให้ไปพักที่สโนวแลนด์ โฮเต็ล  ซึ่งเป็นที่พัก ที่ตั้งใจไว้แล้ว  เพราะข้อมูลที่ได้มา  ที่นี่อยู่ริมทางเดินขึ้นปูนฮิล   ยามเช้าของหญิงชราจะได้ไม่ยาวไกลนัก       Snow land  เป็นที่พักที่น่ารักทีเดียว  เสียดายในห้องไม่มีไฟฟ้า   และที่อุบาทว์คือห้ามจุดเทียนในห้อง...เวรกรรม...  นักท่องเที่ยว ถือไฟฉายเดินกันทั้งน๊าน...   วิวจากหน้าที่พัก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ป้าเก็บของแล้วลงมากินมื้อค่ำ  อยากกินอะไรหวานๆ  ให้พลังงาน   จึงสั่งคัสตาร์ด  แอบเปิ้ลพาย  กับดู๊ดเฉียะเพื่อนยากมากิน   ที่นี่คนแน่นเชียว  ห้องอาหารมีแขกซักโหลเห็นจะได้  ส่วนใหญ่ เป็นฝรั่งกลุ่มเพื่อน  มากันกลุ่มละสาม-สี่คน  สองกลุ่ม  นอกนั้น เป็นเอเชีย  มีป้า  สองสาวญี่ปุ่น  และอาเจ๊คนจีนสูงอายุกว่าป้าแน่ๆ   เธอมากับพอตเตอร์         อาเจ๊คนนี้ทรีตพอตเตอร์ได้นรกมาก  เดินหัวเชิดตลอด ไม่มีการพูดคุย  แต่จะจิกเรียกทันทีถ้าคนของเธอไปคุยกะใคร (มันก็มาคุยกะป้านั่นแหละ)  แถมสั่งให้ไปหาน้ำร้อนมา...เธอจะ สระผม...       อิจฉาเจ๊แกน่ะ  ไม่ใช่อะไร  อยากอาบเหมือนกัน  อุณหภูมิ ข้างนอก  ตกที่ 1-4  องศา  แต่ป้าก็ยังอยากสระผมเอ๊ยไม่ใช่... อาบน้ำ  อยู่ดีอ่ะ   อาหารเย็น...(ไม่อร่อย  ฮือ T_T  คัสตาร์ดกระป๋องอ่ะ) แต่พายโอเค  อบเอง  ใช้ได้ทีเดียว จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 65 คนที่มาปีนเขาส่วนใหญ่จะเฟรนด์ลี่  [friendly] คุยกันโดยแค่ส่งยิ้ม ก็ลากเก้าอี้มาแจมกันได้  แต่ไม่มีใครกวนป้า  เพราะป้าปั่นโปสการ์ด มือเป็นระวิง  เนื่องจากหมู่บ้านถัดไปมีจุดส่ง  ถ้าได้โปสการ์ดมี ตราประทับของที่นี่  เพื่อนที่ชอบสะสมโปสการ์ด  จะมีความสุข ขนาดไหนหนอ...       ปั่นๆๆๆๆๆๆ       แต่ขนาดเขียนไป  ป้ายังเงี่ยงหูฟัง  เงยหน้าขึ้นมาเจือกได้ จังหวะทุกครั้ง  ก็เขาเล่นคุยกันเรื่องฮิต... “ลัทธิเหมา”  ซึ่งเป็นกลุ่ม ก่อการร้ายที่เพิ่งรวมตัวเป็นกิจจะลักษณะหลังปี 2544 (หลังเชื้อ พระวงศ์ในกษัตริย์พิเรนทราสิ้นพระชนม์)  พวกเขาทำการประท้วง   เผารถ  สถานที่  และเรียกค่าคุ้มครอง       ขอบอกเป็นเกร็ดสำหรับผู้จะไปเทรคกิ้งสักนิด  ว่าชาวลัทธิเหมา   มักจะซุ่มตัวอยู่ในเขตหมู่บ้านนี้  กอเรปานีเป็นหมู่บ้านใหญ่   มีจุดชมวิวที่สวยงามสามารถชมได้ในทริปสั้น  ดังนั้น  จุดที่นักท่องเที่ยว มากันมากที่สุดคือที่นี่  และพบพี่เหมาของเรามากที่สุด..ก็...ที่นี่  แหละ       พี่เหมาเหล่านี้จะทำการน้องๆปล้น  คือ  “เรียกค่าคุ้มครอง”   ให้เราจ่ายเงินคนละราว  1000  รูปี  แล้วจะปลอดภัย  หลังจ่ายเงิน จำนวนนี้  เราจะได้รับใบเสร็จ  และสามารถนำไปแสดงได้ในทุกที่ ที่มีชาวเหมา  ว่าได้ผ่านการจ่ายค่าคุ้มครองมาแล้ว  ให้ผ่านไปได้   ไม่มีการเก็บซ้ำ...ว่างั้นเหอะ  ต่อให้เป็นคนละสาขาก็ตาม       กำลังนั่งเจือกกะชาวบ้านหนุกๆ  มารมาอีก...เด็ก       จะใครซะอีก  ก็เจ้าพอตเตอร์เด็กหนุ่มอายุสิบห้านั่นแหละ   มาถึงก็นั่งแบบไม่ได้รับเชิญ  แนะนำตัวเสร็จ ว่าชื่อ “ประกาศ” (แปลว่าแสงสว่าง  แต่ป้าเรียกมันปลากัดๆ  อิอิ) เอาวะมันมานั่งแล้ว   คุยกะมันหน่อย         เจ้าปลากัดน้อยขี้โม้มาก  บอกว่ามีเพื่อนเป็นชาวต่างประเทศ เพียบ  พอป้าถามว่าจะเอาโปสการ์ดหน่อยไหม  ไอมีเพียบ (เพื่อมันจะได้ไปเขียนไม่กวนป้า)  มันก็ไม่เอา...จะคุย  เอาวะ คุยก็คุย  ป้าเลยนั่งฟังเจ้าปลากัดบอกว่า  เขาอยากเป็นนักหนังสือพิมพ์   อยากเขียนบทความตีแผ่ความอยุติธรรมในประเทศเขาให้คนอ่านทั่วโลก ได้รับรู้       เป็นคนอื่นคงตาโต  เด็กน้อยอุดมการณ์สูง  อยากเป็นสรรายู๊ด เนปาล...  แต่ไม่ใช่ป้า  อิอิ  ก็ป้าชอบอ่านหนังสือพิมพ์อ่ะ  และพยายาม หาข่าวทำนองที่มันว่าเหมือนกัน (อยากจุ้น  อิอิ) “อย่ามาพูดดีกว่า  ไออ่านหนังสือพิมพ์เมืองยูแล้ว  ไม่เห็นมีบทความ อะไรรุนแรงเลย  ทั้งๆที่สถานการณ์บ้านเมืองเป็นแบบนี้  ยังบอกว่า ไม่ปิดกั้นอีก  ยูจะเขียนได้เหรอ”       เจ้าปลากัดพยักหน้าจ๋อยๆ  แต่ยังมีแรงโม้ “ไว้ไอโต  เป็นนักหนังสือพิมพ์สิ...ไอจะเขียน  ยูคอยดู”       ไอ้แมงโม้เอ๊ยยยยยยย~  โลกนี้ยังกว้างใหญ่นัก...  ยอดคอลัมน์นิสต์ ไม่ได้เกิดขึ้นกันทุกวันนะเฟ๊ย   “ชั้นเป็นนักหนังสือพิมพ์ว่ะ  มีหลายบทความมาก  ที่เราเขียน   และตีแผ่  แต่ไม่ได้ตีพิมพ์” “อ้าว...ยูเป็นนักหนังสือพิมพ์เรอะ” “เออสิ” (นอกจากนั้นไอยังสอนประวัติศาสตร์ศิลปะอีกนะโว้ย  หุหุ)   “แล้วยูเขียนด่าเหมือนนักหนังสือพิมพ์หรือเปล่า” “เหมือนกัน  ไม่ต่างกัน  เพียงแต่บ้านไอกษัตริย์ยอดเยี่ยมไม่มีที่ติ   เราด่ารัฐบาลเป็นหลัก”       มันหัวเราะคิกคักน่าเตะ  แถมมือบอน  หยิบไฟฉายอันเล็ก อันใหญ่ของป้าไปสำรวจ  ดูหมด  เข็มทิศ  ปรอท  ละลาบละล้วง จริงๆไอ้เปรตนี่  คุยไปคุยมายิ่งอยากถีบ  มันบอกว่ามันเป็นหนุ่มแล้ว   (ยังไม่เต็มสิบห้าเนี่ยนะเอ็ง)  หน้าตาดีด้วย  หล่อกว่าเพื่อน (แล้วกลิ่นแรง กว่าเพื่อนป่าว)  ฉลาดกว่าเพื่อน  เรียนได้เกรดดีกว่า (แล้วทำไม ไม่ไปโรงเรียน...หา)   โม้ไปดูไปก็น่ารักดี  เด็กๆมีความฝัน  ขอแค่ได้ทำตามสักนิด ชีวิตเจ้าปลากัดน้อยคงมีความสุข... วันนี้ให้มันโม้ไปดีกว่า  ป้าเลิกขัดคอ  อือออตามไป  มันดู มีความสุขขึ้น  มือบอนเริ่มมาเล่นมือถือป้า  เด๋วเตะ... ปลากัดน้อย  ข้างๆเป็นลุง  ในห้องกินข้าว  ที่เห็นคือเตาอุ่น ซึ่งนักเดินทาง  จะนั่งรายล้อม  ผิงไฟไปคุยไป  ไกด์-ลูกหาบ ก็นอนๆกันแถวนี้ ที่เอามือปิดหน้าอีกฟาก  เป็นไกด์ของเจ๊จีน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ความมาคุเริ่มเกิดในบรรยากาศ  ลุงไกด์ของแม่สาวญี่ปุ่นเดิน มาหาป้า  ด้วยสีหน้าจ๋อย  บอกว่าลูกทัวร์เขาป่วย  พอจะช่วยอะไร ได้ไหม  เขาเป็นผู้ชายไม่สะดวก  ทำไมเรียกตูฟระ  ไม่เรียกแม่บ้าน ที่นี่  เอาๆ  ไหนมันก็บากหน้ามาทั้งลุงทั้งหลาน  ไปบ้ากะมันหน่อย   หยูกยาก็มีเยอะ       ไปที่ห้องเธอ  แม่หนูนอนนิ่ง  บ่นเมื่อยไปหมด  ป้าเลยให้ ยาแก้ปวดกล้ามเนื้อ  กับแบ่งครีมให้ทา  แล้วประคองไปห้องน้ำ   เธอท่าทางเหนื่อยจัด  ลุงเจ้าปลากัดรีบเข้ามาถามว่า  เธอเป็นโรค แพ้ความสูงหรือเปล่า  (มันเป็นไกด์ได้ไงวะ)       ด้วยความคิดของป้า  เธอไม่ได้เป็นโรคแพ้ความสูง  หรือ "Attitude sickness"  รู้จักกันไหมเนี่ย  มันคืออาการเมื่อร่างกาย พบกับความเบาบางของอากาศ  และไม่สามารถปรับตัวได้  ไปใหม่ๆ อาจยังไม่รู้สึกอะไร แต่พอก้าวเดินหรือออกกำลังกายได้สักพักเดียว จะเริ่มวิงเวียน  ปวดหน่วงๆแถวท้ายทอย นั่นแสดงว่า...โรคแพ้ความสูง กำลังมาทักทายแล้ว   นอกจากมึนหัว  วิงเวียน  หน้ามืด  หวิวๆ ราวจะเป็นลมแล้ว  ป้าเคยอ่านมาว่าคนที่เป็นแล้วบอกว่ามันน่ารำคาญ กว่าอาการเมารถเมาเรือหลายเท่า เป็นแล้วแทบโงหัวไม่ขึ้น แต่เมื่อนอนราบก็จะยิ่งวิงเวียน อยากคายของเก่าออกจากร่างกาย เพียงอย่างเดียว.. ถ้าเริ่มมีอาการอย่างที่ว่ามานี้ ถือว่าวิกฤตแล้ว เพราะจะกินอะไรหรือแม้แต่ดื่มน้ำได้เลย  สักพักก็จะหมดสติ   ต้องหามกันลงไป      ดังนั้นหากแพ้ความสูงและยังมีสติอยู่..วิธีเดียวที่จะรักษาโรคนี้ได้ คือเดินทางกลับสู่ที่ต่ำลงไปเท่านั้น...       จะขอนำรายละเอียดของโรคนี้มาให้อ่าน  เพื่อคนที่ใฝ่ฝัน ถึงที่สูงๆ   พวก  ทิเบต  คาราโครัม  ภูฐาน  และจีนบางส่วน เช่นแชงกรีลา  ได้ศึกษาเอาไว้เพื่อดูว่า  คุณเหมาะหรือไม่... จากหนังสือ Health Today February 2004 เขียนโดย  พญ.สมศรี ประยูรวิวัฒน์       อาการปรับตัวไม่ทันต่อการขาด ออกซิเจน มี 3 แบบ 1. AMS (acute mountain sickness)       มีอาการปวดศีรษะ เบื่ออาหาร คลื่นไส้ อาเจียน เวียนศีรษะ อ่อนเพลีย นอนไม่หลับ มักเกิดที่ความสูงเกิน 2,000 เมตร ส่วนใหญ่เริ่มมีอาการภายใน 6-10 ชม.หลังขึ้นไปบนที่สูงเกิน 2,500 ม. และมีโอกาสเป็นถึง 42% ที่ความสูง 3,000 ม. หรือขึ้นเกิน 600 ม.ใน 24 ชม. โดยไม่แวะพักให้ร่างกายปรับตัวเสียก่อน 2. HACE (high-altitude cerebral edema)       คือสมองบวมจากการขาดออกซิเจน ทำให้ความดันในกะโหลก ศีรษะสูง มีอาการซึมลง เดินเซ สับสน ประสาทตาบวม และเลือด ออกที่จอประสาทตา น้อยรายมีอาการชัก 3. HAPE (high-altitude pulmonary edema)       เกิดจากปอดบวมน้ำ มีอาการเหนื่อย หายใจเร็วและหัวใจ เต้นเร็วขณะพัก ไอ ถ้าเป็นมาก ก็จะไอมีเสมหะเป็นเลือด       แบบ 1-2 เป็นอาการทางสมอง แบบ 3 เป็นอาการทางปอด       อาการนี้สามารถเกิดขึ้นได้  โดยไม่จำกัด เพศ วัย หรือสภาพ ความแข็งแรงของร่างกาย (physical fitness) ถ้ามีอาการเพียง กลับสู่พื้นราบ อาการจะดีขึ้น วิธีดูแลตนเอง 1. พักให้อาการดีขึ้นก่อน จึงขึ้นที่สูงต่อ 2. หากกินยาไม่ได้ผลควรกลับลงที่ต่ำ 3. หากเริ่มมีอาการแรกของสมองบวมควรลงสู่ที่ต่ำ การป้องกันและรักษา 1. ไม่ควรขึ้นที่สูงเกิน 600 ม.ใน 24 ชม. ควรพักให้ร่างกายปรับตัวก่อน 2. ให้ออกซิเจนเมื่อเริ่มมีอาการ 3. กินยาที่ป้องกันและลดอาการที่ได้ผลคือ Acetazolamide (ถ้าแพ้ยา sulfa ไม่ควรกิน) และ Dexamethasone 4. กินยาแก้ปวดศีรษะที่ได้ผล คือ Aspirin และ Ibuprofen 5. กินยาแก้อาเจียน 6. ไม่ควรกินยานอนหลับที่กดการหายใจ       ทริปของคุณหมอไปเที่ยวทิเบต  ที่ทิเบตก็จะมีเครื่องดื่มพื้นเมือง ประมาณว่าเป็นน้ำสมุนไพร เรียก Tibet Rhodiora มีสีชมพูขุ่นเล็กน้อย รสหวานเลี่ยน ๆ บรรจุกระป๋องแบบน้ำอัดลม นัยว่าป้องกัน high-altitude sickness   ได้ เวลานอนควรวางแก้วใส่น้ำไว้ที่หัวนอนหรือใกล้เตียงเพื่อ เพิ่มความชื้น เวลาเดินควรเดินช้า ๆ ส่วนใหญ่จะพบกับอาการ นอนไม่หลับ หรือหลับไม่สนิท เวียนศีรษะ เป็นเรื่องปกติ       ถ้าผู้ที่ใกล้เวลามีรอบเดือนควรเตรียมตัว อาจมาก่อนกำหนดได้ เรื่องสายตาอาจได้รับผลกระทบชั่วคราวอาจจะเกิดจากจอประสาท ตาบวมเนื่องจากความกดอากาศในที่สูง ขอขอบพระคุณทั้งคุณหมอ  และคุณ ilykann  แห่ง TKT   เพราะป้าก็ลอกเธอมาอีกที  ขอขอบคุณ ณ ที่นี้ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 22:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 67 แม่หนูมีอาการมึนค่ะ  แต่ไม่อาเจียน  เพลียอย่างแรง  และหนาว ง่วง  ท้องเสีย  ซึ่งป้าคาดว่า  เธอกำลังขาดเกลือแร่อย่างแรง   เพราะกิน “น้ำดิบ” เข้าไป  ป้าก็เลยเอาเกลือแร่ซองที่มีติดมาชง ให้ดื่ม  ดีขึ้น  แต่ไม่ทันใดหรอก  เธอยังนอนต่อหากไม่ได้มึนหัว   แค่เพลียมาก (ก็ถ่ายจนหมดท้อง)  ตาพอตเตอร์ก็ลงไปสั่งซุป   ป้าเลยเอายาแก้อักเสบให้อีกแผง  เพราะมันจะปรับสภาพแบคทีเรีย ในท้องให้มีปริมาณที่สมดุล  ตามด้วยไอโอดีนอีก 10 เม็ด   กำชับว่าอย่าให้เธอดื่มน้ำดิบอีก  พวกยูน่ะได้  แต่เธอไม่คุ้น (ไอโอดีนเม็ดนี่  จะใช้ผสมน้ำ  เพื่อฆ่าแบคทีเรียในน้ำ)       ป้ากลับไปที่โต๊ะ  พวกเขาก็พยาบาลกันต่อ  สักพักก็แบกกัน ลงมา  เพราะเธอตัวเย็นเฉียบมาปูที่นอนหน้าเตา  ของในเป้เธอมี เสื้อกันหนาวมา 1 ตัว  ป้าเลยไปหยิบเสื้อไหมพรมแขนยาวมาให้   สีแดงน่ารักเชียวคอเต่าด้วย  อุ่นสุดๆ  เธอก็รับไปใส่  แล้วทั้งลุงไกด์ และเจ้าปลากัดก็พอกเธอด้วยกองผ้าห่ม       แม่หนูบ่นอะไรไม่รู้  เป็นภาษาญี่ปุ่น  เหมือนเพ้อเพราะป่วย   ป้าเลยบอกให้ลุงเจ้าปลากัดไปตามพี่สุดหล่อมา  เพราะเขามีแฟนสาว ญี่ปุ่นมาด้วย  ตอนนี้ไม่ช่วยชาติเดียวกัน  ก็ไม่รู้จะช่วยตอนไหนแล้ว (ตูเป็นคนไทยยังช่วยเลย)  ลุงเจ้าปลากัดก็บากหน้าไปเคาะประตูห้อง   นานเชียวกว่าพี่สุดหล่อจะโผล่ออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัว 1 ผืน (ขอบอกว่าป้ายืนสังเกตการณ์อยู่ริมประตูว๊อย  ชัดตามาก  หุหุ)         สองคนส่งภาษากันล้งเล้ง  (แหงละ  เป็นใครก็โกรธวะ  หมู กะลังจะหาม  อิอิ)  ไม่ได้เรื่อง...  ป้าเลยแหกปากแทนด้วย ความรำคาญ  (อาจดูภาษามั่ว  แต่ก็เข้าใจกันดี  อิอิ) “His  guest  sick   call  you  girlfriend  please   because  she  is  japanis  same”         ได้ผล  พี่สุดหล่อหยุดมองหน้าป้า  พอเห็นยายแก่ที่ไม่เกี่ยว อะไรด้วย  ทำท่าจริงจังก็หันไปส่งภาษากะที่รักของเค้า  ช้าชิป... เด๋วได้ตายกันพอดี  ป้าเลยตะโกนอีกรอบ “She  โคฮี”   (โคฮี  แปลว่า ป่วย  ป้าจำมาจากละครญี่ปุ่น  เผื่อได้ผล  อิอิ)       เท่านั้นแหละ  แฟนสาวของสุดหล่อก็ยื่นหน้าออกมา  พอป้าย้ำๆ   เธอก็พยักหน้า  หันไปแต่งตัว (ยังหัวค่ำอยู่เลยวุ๊ย  รีบอะไรกันนัก)   วิ่งลงไปข้างล่างที่ยายหนูนั่นนอนอยู่  อ๊ะ...แปลว่า  ภาษาแบบ ติงต๊องป้ามีแววละสิ  ขอบคุณพระเจ้าที่ดิชั้นบ้าละครญี่ปุ่น  หุหุ       คุยกัน  ส่งภาษาโนะๆเนะๆสักพัก  เธอก็หันไปฉะอ้อนสุดหล่อ แฟนหนุ่ม  ไอ้บ้านี่ก็ดีใจหาย  วิ่งขึ้นไปข้างบน  คนในที่พักก็จัดหา ผ้าผืนยาวๆมาเตรียมการแบกยายหนูคนป่วยลงไป  ทั้งไกด์ทั้งพอตเตอร์ ของคนป่วยก็วิ่งเก็บของมีป้าขึ้นไปช่วย  ชั้นสองของที่นี่ไม่มีแสงอะไร ไฟฉายของสองลุงหลานก็ริบหรี่         เจ้าปลากัดมองไฟฉายป้าตาเป็นมัน  สีฟ้าสด  กับหลอดฮาโลเจน ที่ยศจังเปลี่ยนให้เพื่อความสว่างจ้ากว่าหลอดปกติ  และพวกเขา กำลังจะลงไปข้างล่างกัน  แสงสว่างคงจำเป็น  ป้าเลยยื่นให้   เพราะยังมีแบบพวงกุญแจอีกอันที่มันสนใจกว่าเพราะสว่างกว่า อันที่ถืออยู่นี่อีก  แล้วเล็กจิ๋วเดียว  ขืนจะเอาอันนี้แม่ถีบแน่แพงสุดๆ แถมสามีเป็นคนซื้อให้  เอาวะ...อันนี้แล้วกัน “เอาไปเลย”       ปลากัดยิ้มแป้น  สุดหล่อวิ่งลงมาแล้ว  ในชุดพร้อมเดินทาง   นั่นคือเสื้อผ้าทะมัดทะแมง (เมื่อกี้ยังนุ่งผ้าเช็ดตัวพร้อมรบอยู่เลย  อิอิ)   มีไฟฉายติดที่หัวด้วยยังกะพวกกรีดยาง  เขาแบกแม่หนูขึ้นหลัง   มัดด้วยผ้ากันตกจากหลัง  ตอนนี้แหละที่ป้าเห็นว่ามัน “หล่อ” จริงๆ   เพราะเขาพร้อมทำด้วยน้ำใจทั้งๆที่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้         ความเป็นพระเอกระดับแบรด  อุตพิต  โดดเด่นขึ้นมาเหนือ ใบหน้าของโน้ต  เชิญยิ้มทันที...       แล้วทั้งกระจุกก็เดินลงไปข้างล่าง  มีทั้งไกด์  พอตเตอร์   และแฟนสาวชาวญี่ปุ่นลงไปด้วย...ไปหมดแล้ว เสื้อไม่เท่าไหร่   ไฟฉายสิ แง  เดินทางกันมาหลายทริป ลาก่อน       ป้าหมดอารมณ์จะผิงไฟไป  คุยกันไป  นอนดีฝ่า...       ... วิวหน้าที่พัก  ถ่ายจากโต๊ะอาหาร... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 ต.ค. 48 23:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คนญี่ปุ่นเขาก็ช่วยกันดีนะครับป้า อีกไม่กี่ก้าวจะถึงยอดเขาแล้วยังยอมลงเพื่อช่วยคนไม่รู้จัก น่านับถือ จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 20 ต.ค. 48 02:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อึ๋ย... ไม่อยู่ไม่กี่วัน ป้าสปีดไปถึงวันที่ 19แล้ว... ว่าแต่ ป้ารัมโระฉ่ะ ดีนะครับ... ขอเซฟเก็บไว้อ่านรวบยอดก่อน... แต่นี่จะหมดเดือนตุลาอยู่แล้ว ปัายังไม่ได้เริ่มออกเดินทางทริปใหม่เลยนิ... อิอิ.... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 20 ต.ค. 48 10:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 70 * * * Alvo เป็นคนชาติเดียวกัน  ไม่ช่วยตอนนี้  จะช่วยตอนไหนละนะ ถ้าคนไทยเป็นไปแบบนี้  ป้าก็คงต้องช่วยละนะ เคยอ่าน  "In the thin air"  มีนักปีนเขาที่อีก 200 เมตร จะสัมผัสยอดเอเวอร์เรสต์  ไต่ลงมาพาเพื่อนที่ขาหักลงไป ตอนนั้นอ่านแล้ว  ใจมันพองเลย... นั่นน่ะ...สุดยอดดดดดดด~   * * * ณ มิตร รัมโระ-ฉ่ะ ลงตามวันไง  ไม่ยอมให้หลุด  อิอิ  เดี๋ยวไม่จบ ปีนี้  แปลนที่ป้าไป  มันต้องหลบฝนน่ะ  ตามสถานที่ ป้าจะหลีกฝนก่อน  ส่วนเนปาล  ป้าหลีกหนาวด้วย  เพราะ ใจมันไม่ฝักใฝ่ในหิมะเลยจริงๆ   มาต่อกันเลยค่า... ยังไม่ขึ้นกระทู้ใหม่นะ  ใช้พื้นที่ประหยัด วันที่ยี่สิบ   6  พฤศจิกายน  (วันเสาร์)       Poon Hill       ตอนเช้าไม่มีไฟฉาย  จะตื่นไปก็เปล่าประโยชน์  อีกอันที่เหลือ ไม่รู้จะต้องเจออะไรอีกไหม  ถนอมไว้ใช้เผื่อฉุกเฉินดีกว่า  ป้านอน มองดูเขาข้างหน้าขาวหิมะจนสว่างในความมืด  สวยดี ดูปรอท ที่มีติดมา...โกหกหรือเปล่า  -2  (ขนาดอยู่ในห้อง) หนาวดีแท้...       พอมีแสงมาหน่อยๆให้เห็นลางๆก็รีบตื่น  แต่งตัว  แปรงฟัน   น้ำไม่อาบ  ตะกายไปปูนฮิลกับเขาบ้างทันที  ถ้าพักที่ snowland   จะเดินทางสะดวกมาก  เพราะทางขึ้นอยู่ด้านข้างที่พัก  เป็นทางให้ไต่ ไปสู่ยอดเขา  ซึ่งเป็นทางเดินไม่ต่างกับที่ผ่านๆมา  จะรกกว่านิดหน่อย   ถ้าเป็นบ้านเราคงกังวลกับงูเงี้ยวเขี้ยวขอ  แต่ที่นี่ไม่...ตอนที่ป้า นอนเล่น  เห็นแสงไฟจากคนเดินขึ้นไปตลอดเวลา  ไปมั่ง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พอมีแสงมาหน่อยๆให้เห็นลางๆก็รีบตื่น  แต่งตัว  แปรงฟัน   น้ำไม่อาบ  ตะกายไปปูนฮิลกับเขาบ้างทันที  ถ้าพักที่ snowland   จะเดินทางสะดวกมาก  เพราะทางขึ้นอยู่ด้านข้างที่พัก  เป็นทางให้ไต่ ไปสู่ยอดเขา  ซึ่งเป็นทางเดินไม่ต่างกับที่ผ่านๆมา  จะรกกว่า นิดหน่อย  ถ้าเป็นบ้านเราคงกังวลกับงูเงี้ยวเขี้ยวขอ  แต่ที่นี่ไม่... ตอนที่ป้านอนเล่น  เห็นแสงไฟจากคนเดินขึ้นไปตลอดเวลา   ไปมั่ง...       เดินในเมืองก็หลง  เดินในป่ามีรึจะไม่หลง  แต่ไม่ใช่หลง ไปเลยหรอก  คือเดินไปตามทางของเขานั่นแหละ  แต่ว่าไป อีกเส้นที่เล็กกว่า  กว่าจะมาบรรจบเส้นใหญ่ก็ต้องปีนนิดหน่อย   เลยนั่งพักแฮ่กๆ  เพราะอากาศมันน้อยจริงๆแหละ  เหนื่อยง่ายขึ้น       ลุงชาวเนปาลีมาจากไหนไม่รู้  ร้องแซว   “ตรงนี้ไม่ใช่ปูนฮิลนะ”       ป้าแยกเขี้ยวยิ้ม  แต่ในใจพูดว่า   “ลุ๊งงงงงง~  อยากเป็นศพหมกเขามั้ย  หนอย  คนกะลังเหนื่อยนะ...”       แต่เอาเหอะ  เมื่ออีตาลุงนั่นว่า  มันไม่ใช่ปูนฮิล  ป้าก็ป่ายปีน ขึ้นไปต่อ  แสงทองเริ่มจับขอบฟ้ามารางๆ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:35:20 ]

ความคิดเห็นที่ 72 พวกไม้ดอกเล็กๆข้างทางกลายเป็นสีเหลือบขาวเงาวาว  เพราะ มีน้ำค้างแข็งเกาะ       ดูสวยจนไม่กล้าเหยียบ  กลัวมันแตก [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 73 การเดินขึ้นตอนสายก็ดีไปอย่าง  แม้ไม่ได้ภาพพระอาทิตย์ยามเช้า เหมือนที่อื่น  แต่ก็ไม่ต้องเสียจังหวะกับการเดิน  ป้าจะลุกลี้ลุกลน   ถ้ามีคนมาเดินไล่หลัง  นี่ไต่ไปช้าๆ  สบายๆไม่เร่งรีบ    มีคนขึ้น ตอนสายอีกสองสามกลุ่ม  เดินทอดระยะห่างกัน คลิกดูหน่อยนะคะ  เพระลองลดแล้ว  ดูไม่รู้เรื่อง [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เห็นยอดธง...อยู่ไม่ไกลนัก... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แต่เมื่อขึ้นไปถึง...ไม่ใช่นะยะ  “ยอด”  จริงๆ  อยู่นู๊นนนนนนนนน       ดูจากมุมล่างภาพ  จะเห็นราวเชือกธง  มองไปมุมบนขวาภาพ   จะเห็นหลังคาขาวๆ  นั่นแหละ...ปูนฮิล  เอิ๊กกกกก~  อีกเท่าตัว ของที่ปีนขึ้นมา !!! จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขยายภาพจุดที่ต้องไปชัดๆ  อีก สามกิโลแม้ว... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ปูนฮิลยามสายใครว่าไม่สวย  (เถียงๆๆๆ)  ทางเดินไร้คน  มีป้า ถ่ายโน่นนี่ตามใจ  ภูเขา  แม่คะนิ้ง  หมอก  พระอาทิตย์ ถ่ายแหลก         Poon Hill เป็นจุดชมวิวที่สวยมาก สูงประมาณ 3,210 เมตร สามารถมองเห็น Annapurna South Annapurna I (สูงเป็นอันดับ 10 ของโลก) Dhaulagirl (สูงเป็นอันดับ 7 ของโลก 8,176 เมตร)   วิวรอบข้างอลังการงานสร้างราวจอภาพยนตร์พาโนรามา  และมี แต่ภูเขา...ภูเขา  เท่านั้น...  สมใจคนชอบภูเขา เห็นจะจะ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:43:11 ]

ความคิดเห็นที่ 78 บนยอดปูนฮิล  เมื่อใครๆลงไปหมดแล้ว ยังมีป้า  กับเพื่อนหน้าใหม่ ชาวอเมริกันค่อนข้างสูงอายุ  เขามากับไกด์ส่วนตั๊วส่วนตัว   เป็นผู้ชายหน้าหวานท่าทางอ้อนแอ้นชาวเนปาล  และพอตเตอร์ หน้าเข้ม  ชาวเนปาลอีกคน       ตามเคยที่ดูยายแก่คนเดียว  กับกล้อง  และรีโมทจะดึงดูด อย่างประหลาด (ไม่น่าเกี่ยวกับท่าทาง  และผ้าขาวม้าพิลึกๆของป้า)   พอถูกถามและบอกว่าเป็นคนไทย  คุณพี่อเมริกันก็บอกว่า   “อยากซื้อบ้านที่ไทย” “ทำไมไม่ซื้อที่เนปาลล่ะ”         คุณน้องไกด์ส่วนตัวฉะอ้อน “ไอชอบบ้านริมน้ำ  ลมเย็นๆ  มีลอยกระทง”       ป้าหันไปมอง  แบบนี้ต้องเคยมาเมืองไทยแน่  จริงเสียด้วย บ้านริมน้ำเมืองไทยน่าอยู่  แต่...เราไม่ได้ลอยกระทงทุกวันนี่หว่า   ป้าเลยเข้าข้างผู้ฉิงเนปาลทันที “ซื้อที่เนปาลสิ  ยูจะได้มาปีนเขาบ่อยๆ” “ใช่ๆ”         ไกด์สาว (มั๊ง) พยักเพยิด  ดีใจที่ป้าเข้าข้าง  อิอิ “ที่นี่ไม่มีน้ำนี่”       โฮ่  เถียงใครไม่เถียง  เถียงป้าจอมลดเลี้ยว   “โอ๊ย...น้ำบนภูเขาก็ใส  ซื้อแถวโพคาราสิ  น้ำใสเชียว  กระทงยู ก็ทำเข้า  ลอยได้ทุกวัน”        ทั้งไกด์ทั้งพอตเตอร์หัวเราะกันครึน  พี่ฝรั่งชี้หน้าป้าทำนองว่า ฝากไว้ก่อน  หุหุ  ไม่โว้ย  ตูไม่เข้าข้างชาติมหาอำนาจ  ตูเป็น พวกเอเชียด้วยกัน  ฮี่ ฮี่ ป้าตอนแอ็คถ่ายภาพ...ดูปกติใช่ไหม  แต่ทำไมใครๆว่าแปลก   ภาพนี้จะถ่ายมาฝากแฟนคลับ  อิอิ  พร้อมผ้าขาวม้าโลโก้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 22:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ยืนกินแอปเปิ้ลไปดูภูเขาไปสบายใจ  พร้อมแหกปากเพลงโปรดไปในใจ I was standing All alone against the world outside         ขอบอกว่า  เวลาไปยืนหน้าผาทีไร  แหกปากเพลงนี้ทุกที   ไม่รู้ทำไม  ไม่ว่าจะเป็นภูชี้ฟ้า  ผาตั้ง  ผาบ่อง  ผานอกแอ่น   เหยียบเมฆ   นาน้อย  หมากดูก  โหล่นสาวแยงคิง  ม่อนกระทิง   จุงฟราวด์  เชียงตุง  อินทนนท์  ฯลฯ  เพลงนี้...ทุกที You were searching For a place to hide Lost and lonely Now you've given me the will to survive When we're hungry...love will keep us alive       ปีหน้าอาจจะได้ไปแหกปากที่โกตาคินาบารู  หรือสก็อตแลนด์ ...หรือฟูจิ  ยังไม่รู้...         รู้แต่ว่า  ถึงแม้ป้าจะไปยืนโดดเดี่ยวที่ไหน  ห่างไกลกี่พันลี้ ก็ตาม  ยามกลับบ้าน “รัก” ยังรอเติมให้ใจเต็มเสมอ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 80 พี่ฝรั่งไปแล้ว  ป้าขอแอ็คชั่นอีกสองสามแฉะ  เจ๊จีนก็โผล่มา พร้อมลูกหาบ  ตามเคยที่ป้าแจกยิ้ม (คนมันนิสัยดีนี่)  เธอพยักหน้ารับ ยังกะครูรับไหว้นักเรียน  กล้องเจ๊อลังการงานซูมมากๆ  อุปกรณ์เพียบ   เดินแบกเองพร้อมหยุดถ่ายโน่นนี่  แดดเริ่มจัดแล้ว  ป้าเก็บขาตั้ง เดินตามลงไป       พอจะออกนอกทางไปถ่ายเฟอร์บนสนสามใบ  ลูกหาบของเจ๊ ก็บอกให้ระวัง  ตกเขา  ตรงนั้นเป็นแม่คะนิ้งไง  มันจะลื่น  ป้าก็ พยักหน้าขอบคุณ  ค่อยๆย่องแย่งมา (ไม่อยากเหยียบต้นไม้ที่มี น้ำค้างแข็งอ่ะ)  พอตเตอร์ของเจ๊แกยืนรีรอไม่ถึงครึ่งนาทีเลย   เจ๊แกก็จ๊ากเรียกมา  หน้าเป็นตูดใส่ป้า  ทั้งๆที่ไม่ได้เรียกคนของแก ไว้ซะหน่อย       น่าถีบเจ๊แกร่วงลงไปจัง...  ไม่มีความเป็นมิตรซักกะติ๊ด...       แต่กลัวปูนฮิลจะเปลี่ยนมาเป็นชื่อเจ๊แก  ป้ายอมอดทน...ฮึ่ม จากจุดที่เดินลง  เห็นหมู่บ้านกอเรปานีเล็กกระจิ๋ว... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มุมขวาของภาพ  มัจฉาพุชชารี  โผล่อวดโฉมในจอตา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ไต่ลงมาก็หิวพอดี  ป้าลงนั่งกินอาหารเช้าตรงลานหน้าที่พัก   มีฝรั่งสาวสองคนเหลือจากกลุ่มเมื่อวานนั่งตากแดดกินอยู่เหมือนกัน   ก็เจอสุดหล่อเดินออกมา  อ้าว...กลับมาค้างนี่เรอะเนี่ย  เขายัง จู๋จี๋จุ๊กจิ๊กกันอย่างหวานแหวว   แก๊งสตรีผู้ไม่มีลูกหาบ  และไกด์   เริ่มตั้งวงนินทาทันที  มีป้าหูผึ่งอยู่ห่างๆ  อยากร่วมวง (นินทา) เต็มแก่ “สวีทมากๆ”   (ขอแปลเป็นความหมายแบบไทยๆ  เพื่อให้ได้อารมณ์) “@!%&^_^3#@(!!”   (อันนี้ไม่รู้อะไร  เพราะหล่อนหันไปล่อฝรั่งเศสกันนองแนง   แต่พอเดาออกว่า  “อิจฉาเนอะ”  หรือไม่ก็  “หมั่นไส้นะยะหล่อน”   สายตามันฟ้อง  ฮี่ ฮี่)         พวกเราทักทายกัน  เพราะเมื่อคืนแม้จะไม่ได้ช่วยเหลืออะไร   แต่ขอบอกว่าฝรั่งที่บางคนว่าใจดำ  ยังมามุงๆ  จับตัวยายหนูญี่ปุ่น ดูอย่างเป็นห่วง  ช่วยห่มผ้า  ปูที่นอน  ถูมือให้อุ่น  (เค้าช่วยกัน หมดบ้านแหละ  ยกเว้นเจ๊จีนคนเดียว  และห้ามลูกหาบเธอไปยุ่งด้วย)   ดังนั้นถือว่าผ่านสถานการณ์ด้วยกัน  มีการถามไถ่ถึงคนไข้         สุดหล่อก็ตอบด้วยมาดนิ่ม  เสียงนุ่ม  ยิ้มสว่างไสว  ดู “หล่อ” จังเลย...อิอิ “ยูเป็นฮีโรรู้มั๊ยเมื่อคืน”       สาวฝรั่งเศสชื่นชม  ก็คนทำดีนิ  แต่พี่สุดหล่อยิ้มรับนิ่มๆ   มีแฟนสาวเขายืนยิ้มหวานใกล้ๆ  คุยกันพอประมาณก็ขอตัว   จูงมือกันไปหวานแหวว  มีหนึ่งสาวตะโกนตามหลัง “กลับไป  แล้วอย่าลืมขอเธอแต่งงานนะ”       ฮีโรหันมาชูมือขวาด้วยท่าของ  อำพล  ลำพูน  แล้วร้องรับ   มีป้า  กับแม่สาวฝรั่งเศสทั้งสองร้อง “ฮูเร”  (ยังกะออกรบ)   แล้วดูพ่อพระเอกประคองนางเอกของเขาเดินหายลับไป  ยายสองฝรั่ง ยังนองแนงๆเชิงริษยาเล็กๆ       สองคนนั่นไปแล้ว  ทั้งหมดพุ่งความสนใจมายังเหยื่อที่เหลือ   พวกเขามาชะโงกดูโปสการ์ดที่ป้าเขียน  แล้วขำแผนที่วงเล็กเทรคกิ้ง   ที่มีการ์ตูนเป็นป้าแบกเป้ยืนโบกมืออยู่ “ยูเขียนถึงใครน่ะ” “ครอบครัว  เพื่อนๆ  สามี...” “ยูแต่งงานแล้วเหรอ  ยังดูเด็กอยู่เลย”       บรึ๋ย...ตัวแทบลอย  อิอิ  แต่อ่ะนะ ป้าคงตัวเล็กเมื่อเทียบ กับเธอ  เพราะสองสาวหุ่นเฮฟวี่เวทมากๆ  แม่สองหญิงนี่เริ่มมา หยิบโปสการ์ดดูทันที  มีบางใบที่ป้าเขียนถึงเพื่อนสิงคโปร์ที่เจอกัน ข้างล่างด้วย  เป็นการ์ตูนป้ากระโดดเรียกเครื่องบิน (กลุ่มนั้นบิน ไปจอมสอม  จุดที่สูงขึ้นไป)  พวกเขาหัวเราะเฮฮา  บอกว่าลงไปแล้ว จะซื้อโปสการ์ดเขียนถึงตัวเองมั่ง  ป้าเลยแบ่งให้คนละใบ  แบบแปะ แสตมป์เรียบร้อย  เพราะจะได้ตราประทับจากหมู่บ้าน  เป็นเสมือนหนึ่ง พยานว่าครั้งหนึ่ง  เราเคยมาเยือนที่นี่       หลังกินข้าวจ่ายค่าอะไรต่อมิอะไร  ซื้อน้ำเพิ่ม  ค่าที่พักไม่มี ไฟฟ้าเมื่อคืน  ตกที่  50  รูปี  (เท่ากับน้ำขวดเดียวเอง)  อาหาร แพงกว่าที่พักนิดหน่อย  หลังล่ำลากันกับสองสาว  ป้าค่อยๆไต่ลง   เพราะป้ายทางไปอยู่อีกด้านของบันไดที่ไต่ขึ้นมา  แล้วก็สวน เข้ากับคณะของเจ้า “ปลากัด” พอดี  เห...มันกุมมือกับแม่สาวน้อยญี่ปุ่น หนุงหนิงมากๆ  (เว้อววววว  อะไรกันเว๊ย)       จมูกอันแสนไวว่องกะกลิ่นแขกของป้า  ได้ “กลิ่น” เจ้าปลากัด อวลอยู่ทั่วตัวแม่หนูนั่น... (อย่าหาว่ามองโลกในแง่ร้าย  เธอเข้ามากอดขอบคุณ) โว้วววววววว~  อะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนหวา... สองวณิพกพเนจร  ชาวเนปาล  มีสีซอ  แลกข้าวสาร  อาหาร และของต่างๆ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:10:47 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ลุงไกด์ของเจ้าปลากัด  เข้ามาเชิญชวนให้เดินไปด้วยกัน  ป้าปฏิเสธ แข็งแรง  ก็ใจมันอยากได้ประสบการณ์เดินเดี่ยว  คนเดียวใน โลกกว้าง  พอเห็นว่าชวนไงป้าก็ไม่ไปแน่  เขาก็บอกว่า  ไม่ต้อง เดินลงไปหรอก  มีทางลงจากบนหมู่บ้านกอเรปานีนี้  แต่ลัดเลาะ ไปข้างหลัง  ป้ายิ้มของคุณแล้วค่อยๆเตาะแตะกลับไป  ลุงไกด์ ยังเข้ามาอวยพรก่อนจาก “ยูเป็นคนดี  ไม่ว่ายูอยู่ที่ไหน  ไอขอให้ทุกสิ่งที่นั่นคุ้มครองยูให้ปลอดภัย”       โห...ซึ้ง  เพราะท่าทางเขามุ่งมั่น  ไม่ต้องเป็นนักบวชหรือครองผ้า สีนักบวช  หากความขลังของการอวยพรอย่างจริงใจมันเป็นแบบนี้ นี่เอง  ป้าได้แต่ยิ้มรับเพราะอาวุโสตานี่คงไม่ถึงพอให้ไหว้ขอบคุณ  แหะ แหะ       พวกเขาเดินจากไปแล้ว  ป้ายังวนเวียนในหมู่บ้าน  ดูโน่นนี่   คุยกับชาวทิเบตที่มาขายของ  แต่จริงๆ คือป้ากำลังสองจิตสองใจ   ว่าจะลงดี  หรือไปยังจอมสอมต่อดี  จากการเดินมาสามวัน  มัน บอกสภาพตัวเองแล้วว่า  ”ไหว”  ความอยากไปให้ถึงไฟแห่งมุกตินารถ มันปลุกเร้าจนโลดแล่น...       มุกตินารถ  อยู่ขึ้นไปบนระดับความสูง  3800  เมตร  มีไฟที่ เกิดจากกาซธรรมชาติพวยพุ่งชั่วนาตาปีมิมีวันดับ  มีเจดีย์ปลูกคร่อมไว้   และเป็นจุดที่มีการนำเอา “ซาลิแกรม”  หรือฟอสซิลมาขาย เป็นจำนวนมาก  เป็นอีกที่ที่ป้าอยากไปให้ถึง         แต่อีกใจของป้า  ยังห่วงลุมพินีไม่หาย  เพราะไปเสียเวลาอยู่ ในกาฐมัณฑุนานเกินไป  ไม่งั้นจะมีเวลาอยู่บนเขาได้อีก  เพื่อลุมพินี   หัวใจอีกดวงของการเดินทางมาที่นี่  ทำให้ป้ามุ่งไปยังกรันดุ๊ก[Ghandruk]   ตามแผนเดิม... กลางหมู่บ้านกอเรปานี  มีร้านค้า  ที่พัก  สารพัด... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ทางจากกอเรปานี...       โดดเดี่ยวเปลี่ยวร้างสมใจดีแท้...         จะผ่านยอดเขาเดอูลารี  [Deurali]  ที่ความสูง  2990  ม. ช่วงเวลาที่เดินอยู่  3  ชั่วโมง  ทำให้ป้าได้ซึมซับธรรมชาติและ ความโดดเดี่ยวอย่างเต็มที่ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เส้นทางสู่ยอดเดอูลารี  เมื่อพ้นร่มไม้  จะเป็นทุ่งโล่งเหนือยอดเขา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 86 มองไปอีกด้าน  เห็นจุดชมวิวที่ปูนฮิลเมื่อเช้า... (จุดเล็กๆ  บนยอด  ที่เป็นศาลานั่นแหละ...) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 87 โวววว ตามอ่านแบบ non stop ตั้งแต่ตูดขาวๆของยัคจนถึงสองวณิพก ทำไมการเดินทางของป้ามันครบรสแบบนี้ละเนี่ย ทั้งรักหวานแหวว ตื่นเต้นช่วยชีวิต พิชิตยอดเขา เม้าท์กะนักท่องเที่ยว อยากไปแบบนี้มั่งจังเลยค่ะป้าขา ขอบคุณที่สร้างความฝันให้เด็กๆนะค้า จากคุณ : travelovers - [ 20 ต.ค. 48 23:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ดอกไม้ป่า  งดงาม... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:40:54 ]

ความคิดเห็นที่ 89 มาขอบคุณด้วยอีกคนที่จุดประกายความฝันเล็ก ๆ ให้ผม หวังว่าวันนึงคงได้ไปยืนอยู่บนปูนฮิลบ้าง จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 20 ต.ค. 48 23:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 90 * * * travelovers ไปตั้ง 30  วัน  ไม่ครบไงไหว  เดี๋ยวเจอต้มหมูอีก  อิอิ ถ้าอยากเจอแบบป้า...ต้องไป  อิอิ       ไม่มีใครเลย...       อิ่มกับธรรมชาติ  มีความรู้สึกเป็นจ้าวโลก  สุดลูกหูลูกตากว้างไกล   ไร้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์...       มีแต่ก็เพียง...เหยี่ยวตัวหนึ่ง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ดันมีฝรั่งอีกกลุ่ม  เดินขึ้นมาอีกทาง   สถานภาพจ้าวโลกป้าเลยจบลง  เชอะ... ถอยลงเนินไปถ่ายรูป  พยายามไม่ให้ติดคนอื่น เอาอารมณ์จ้าวโลกชั้นคืนม๊าาาา~ โปรดสังเกตเจ้าหินเหลี่ยมๆ  จะมีอยู่ทั่วไปตามทางเดิน เพื่อให้นักท่องเที่ยว  ได้นั่งพักพร้อมเป้หลัง   ป้าเรียกหินเหล่านี้ว่า  "Hope stone" จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 92 * * * Alvo เก็บตังตั้งแต่บัดนี้เลย  เพราะป้าก็ไม่แน่ใจว่า สถานการณ์ทางการเมืองจะพลิกไหม  ตอนนี้คนเนปาล เริ่มรู้จักการโขมยของ  และเอาเปรียบบ้างแล้ว กลัวว่าอีกหน่อย...จะเหมือนอินเดีย ป้ารอจนฝรั่งไป  เก็บความรู้สึกโดดเดี่ยวกลางธรรมชาติจนพอใจ (อารมณ์บ้าเป็นจ้าวโลกสิง  อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 ต.ค. 48 23:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ป้ายังคงไต่ไปตามยอดเขาอีก  เพราะยอดเดอูลารียาวสักนิด   จากนั้นจึงลงสู่ที่ต่ำ  เข้าเขตบานตานติ   ดอกไม้บนยอดเขา... (อะไรฟระ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 00:00:57 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เมื่อลงจากยอดเดอูลารี  เข้าเขตบานตานติ  จะลงสู่ที่ต่ำ พอลับเหลี่ยมเขา  ยอดของมัจฉาพุชารี  จะปรากฏต่อสายตา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 00:04:14 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ป้าเข้าสู่โหมด  เดินๆๆ  อย่ายอมแพ้ใครชาติไทยต้องเดิน... แวะที่ร้านค้า  ซื้อแอบเปิ้ลติดหลังเป้ไป  พอเจอน้ำตกก็ล้าง แอบเปิ้ลจนเย็นฉ่ำ  แล้วราดน้ำดื่มลงไปชำระอีกที... เท่านี้...ก็มีอาหารกลางวันกรอบเบา  เดินไป  เคี้ยวไป จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 00:07:12 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ทางเดินตลอดหมู่บ้านนี้  เป็นหุบเกือบตลอด  แต่ไม่หลง  เพราะ ยังมีเจ้ายัค  เจ้าแกะ  มาเป็นเพื่อนตลอดทาง  ยิ่งเจ้าแกะนี่ปล่อยเป็น ฝูงๆ  ไม่มีคนดูแล  ป้าเห็นชะง่อนหินที่ยื่นออกมาเป้นเพิงแล้วคิด ในใจว่า “ถ้าไปไม่ถึงที่พัก...แม่จะย่างไอ้แกะนี่แหละกิน  กวนน้ำดีนัก ฮี่ ฮี่”   ทางเดินเป็นร่มไม้  เลาะน้ำตกไปเรื่อยๆ  ลื่นๆ  ป้าเริ่มเดินช้าลงๆๆ (เพราะตอนลง  ขา + เข่าจะกระแทก  ดีที่มีไม้ค้ำ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 00:14:21 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ในที่สุด  นาฬิกาบนข้อมือป้าก็บอกเวลาว่าจวนสี่โมง  สายตา ก็เจอเข้ากับบ้านพักเล็กๆ  2 แห่งติดกัน  เดินรีๆรอๆ  แล้วก็เข้าไปยัง Sun rise Lodge  ที่นี่มีเจ้าของเป็นหญิงเนปาลี  กับน้องสาว   และสามีดูแลกิจการ...       ป้าตกลงเลือกที่พักที่นี่  เพราะหน้าตาดีกว่าอีกที่  ห้องค่อนข้าง สะอาด  เลือกได้ก็ขอน้ำร้อนอาบ  แต่...แหะ แหะ  น้ำร้อนที่นี่ ให้มาถังเดียวเล็กๆ  (โตเท่าถังข้าวโพดคั่วใบใหญ่บ้านเรา)   แถมในห้องไม่มีน้ำเย็นให้ผสม  ป้าเลยเอาผ้าเช็ดตัวเล็กมาชุบเช็ด... ค่อยยังชั่ว...สบาย       ออกมาเข้าห้องกินข้าว  เตาอุ่นถูกจุดไว้แล้ว  ป้าเจอแขกร่วม ที่พักเป็นออสเตรเลียสองคน  กับลังเล่นไพ่กับเจ้าบ้านฝ่ายชาย   หลังสั่งอาหาร  ป้าก็นั่งเงียบ  เขียนโปสการ์ดจากแสงเทียน   (เพื่อนๆที่มาอ่านโปรดรับรู้ว่า  ชั้นเสี่ยงตาบอดขนาดไหน  เพื่อโปสการ์ด พวกแก)  มือเขียน...แต่หูเงี่ยงฟัง       เท่าที่จับใจความได้คือ  พวกนักท่องเที่ยวมากับไกด์ของเขา   ซึ่งการมากับไกด์เนี่ย  ป้าจะบอกให้ทราบว่า  มีการว่าจ้าง  2  แบบ   คือจ้างแบบรายวัน  ซึ่งจะรวมค่าใช้จ่ายของไกด์ในแต่ละวัน   นอกนั้นนักท่องเที่ยวจะ กิน พัก ที่ไหนอะไร  ตามแต่ใจ       กับแบบที่สอง  คือเหมาทริป  นักท่องเที่ยวจะจ่ายให้กับบริษัท   ซึ่งมีการติดต่อกับที่พักบนเขา  ว่าให้มอบอาหาร  ที่พัก  แก่ไกด์ ของบริษัทตนเอง  ซึ่งจะนำนักท่องเที่ยวมาแล้วคิดเป็นรายเหมา   รวมค่าไกด์  พอตเตอร์ (ถ้าต้องการ)  อาหาร  และที่พัก  จนครบ พื้นฐานการเดินทาง       ออสเตรเลียสองคนนี้  มาแบบหลัง  แต่เกิดไม่พอใจที่พัก อีกแห่ง  จึงเลือกมากินข้าวที่นี่  (มีพิซซ่าด้วยนะ) ซึ่งทำให้ไกด์ ของเขาลำบากใจพอดู จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 00:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 98 พี่บังเจ้าของที่  กำลังเกลี้ยกล่อมให้นักท่องเที่ยวทิ้งไกด์  แล้วไป เที่ยวกับเขา (ได้ไงวะ)  โดยบอกว่าจะพาไปชมป่าส่วนที่ไม่มีทางเดิน   เพื่อชมธรรมชาติสดๆ  อย่างแท้จริงๆ  โดยบอกว่าจะเจอสัตว์สารพัด   ลิง ค่าง  บ่าง ชะนี (อันนี้เสริมเพื่อความคล้องจอง  มันไม่ได้พูดหรอก  อิอิ)         ต่อมาเฮียแกชักหนักข้อ  บอกว่ามีสัตว์อันตรายด้วย...เช่น “จระเข้”   ป้านึกเถียงในใจ  “ไอ้บ้า...เนปาลไม่มีจระเข้ในธรรมชาตินะ   ตะกวดละคงมี” “มีนกเป็นพันๆชนิด”       เกินทนแล้ว  เรื่องสัตว์และพันธุ์พืชนี่  ป้าศึกษามาบ้าง   เลยแย้งค่อยๆ “มีนกป่า 300  กว่าชนิดในเนปาล (เท่านั้นโว้ย)”        เจ้าของบ้านหันมายิ้ม  รีบเกทับ   “โอ๊ย  มีเยอะกว่านั้น  เป็นพัน  (แกเป็นนักอนุกรมวิธานหรือไง)  มีเสือด้วยนะ”   (ไอ้บ้า  มีในเขตอุทยานแห่งชาติจิตวันเท่านั้น   อย่าโม้)          ไม่ไหวแล้ว.... ขอเจือกหน่อย “แล้วมันไม่กินพวกยูเหรอ” “ไอไม่กลัวเสือ” (โม้โคตรๆ)       ฝรั่งก็ชักลังเล  แต่ยังฟังแกโม้ต่อ  ตอนนี้พอดีไกด์ของสองคนนั่น เข้ามานั่งผิงไฟด้วย  เตรียมเกลี้ยกล่อมให้ลูกทัวร์ของตนกลับไป เข้าลู่เข้าทาง  เขาคุยกันค่อยๆ  แต่อีตาเจ้าของที่พักจะค้าลูกเดียว   ไม่สนใจความลำบากคนอื่น  ไม่อยากเชื่อเลยว่า  ความเห็นแก่ตัว จะมาสู่เนปาลแล้ว...        ป้านั่งดูความกระอักกระอ่วนของไกด์  เพราะไม่ว่าจะพูดอะไร   พี่เจ้าของบ้านแกขัดตลอด  เพื่อค้าลูกเดียว  เมียก็เบื่อๆ  เลยเดิน ไปนอนแล้ว “ไอมีประสบการณ์ นะ  อายุ 50 แล้ว”       โม้ละ...  คงราวๆลุงเจ้าปลากัดได้ “จริงเหรอ...ยูหน้าอ่อนออก” (ขุดหลุมก่อน  เดี๋ยวค่อยฝัง)        เขายิ้มอย่างภาคภูมิ   “จริง  อายุ 50 แล้ว  รู้ทุกอย่างในป่านี้”       ป้าเริ่มแหม่งๆ  เพราะเมื่อครู่เขาบอกว่ามีลูกอายุ  14-15  ไปเรียน ในเมือง  คนเนปาลไม่น่าแต่งงานตอนอายุมากนัก  ไม่ควรเกิน 20 ด้วยซ้ำ “ยูเกิดปีอะไร...” “ไอจำไม่ได้  แต่จำได้ว่า  ปีที่มายคิงสวรรคต  ไออายุ  30...”       ได้ช่อง... “ปีที่ยัวร์คิงสวรรคต  คือปี  2001 (2544) ถ้าปีนั้นยูอายุ  30   ปีนี้ยูอายุ  33 หรือ 34  เท่านั้น  ยูยังอายุไม่มากเลย”       เขาหัวเราะแหะ แหะ  จัดแจงนับเป็นการใหญ่  พี่ไกด์ซึ่งยืนฟังอยู่   หันมายิ้มให้ป้าแทนคำขอบคุณ  ส่วนสองออสเตรเลียก็มองหน้ากันยิ้มๆ   ป้าอิ่มแล้ว  ขอตัวนอนดีกว่า  ไปนอนพักยังดีกว่าดูการ “ต้มหมู” โดยทำอะไรไม่ได้  ทำมากกว่านี้  อาจม่องในภูเขา       ไอ้ที่ควรทำก็ทำไปแล้ว...นอนดีฝ่า...       ที่พักคืนนี้เป็นบ้านในหุบ  พอตกดึก  ป้าออกมาฉี่  ก็พบว่า ดาวที่มองพ้นช่องเขาสวยสุดใจ  งดงาม  สว่างไสวเสียจนน้ำตาไหล   อยากให้คนที่รักทุกคนได้มาเห็นความงามตรงหน้าด้วยกัน   สองคืนแรกสลบจนมองดาวไม่เห็น  คืนที่สามก็วุ่นวายจนไม่เป็นอันดู   แต่คืนนี้ดาวพร่างเต็มฟ้า  เหมือนจะชดเชยให้ป้าที่พลาดไปหลายวัน...       ธรรมชาติมอบรางวัลแก่นักเดินทางเสมอ... จบด้วยภาพทิวเขายามเช้าค่ะ... (ดาวถ่ายไม่ได้อ่ะ) ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 01:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 99 แล้วผมจะรีบตามไปเก็ฐความฝันนะครับ ว่าแต่ป้าเอาผ้าขาวม้าปักไว้บนปูนฮิลด้วยรึเปล่าครับ จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 21 ต.ค. 48 06:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 100 * * * Alvo ไม่ได้ปักอ่ะ  เสียดายผ้าขาวม้าสุดๆ  ผืนโปรดเลย มาต่อกันเลย...ภูเขาๆ  อิอิ วันที่ยี่สิบเอ็ด   7  พฤศจิกายน  (วันอาทิตย์)     กรันดรุ๊ค       มัวแต่ดื่มด่ำกับดาว  กลับไปนอนตื่นขึ้นมาแดดส่องสว่าง   สองออสเตรเลียหายไปแล้ว  แต่ไม่ได้ไปกะอีตาเจ้าของจอมโม้ นี่หรอก  คงไปกับไกด์เขานั่นแหละ  พวกนั้นจะไปทาดาปานี   [Tadapani]  2590  แล้วต่อเพื่อเข้าไปยังชอมรอง [Chhomrong]   และต่อไปยังส่วนในของแอนนาปูรณะ บ้านพัก  ซ้ายมือคือห้องกินข้าว จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ป้าฟาดซุปเหมือนเดิม  กับขนมปังธิเบต  ไปยืนดูเขาทำในครัว อย่างสบายใจ  เพราะเจ้าของบ้านผู้หญิง  จัดแจงเอาถุงเท้าป้าไป อังหน้าไฟให้  จะได้อุ่นๆก่อนใส่  หมวกและถุงมือก็เอามาอังด้วย   คุยกันหนุงหนิง  เธอฟังแล้วแปลกใจมากที่ป้ามีสามีแล้ว  และสามี ยังปล่อยให้ไปไหนมาไหนตามสะดวก (ลองห้ามชั้นสิยะ) “เขาจะกินอยู่ยังไง”       นี่คือสิ่งที่เธอสงสัย  ผู้หญิงเนปาลีเหมือนแม่ไก่  ทำงาน  คุ้ยเขี่ย โน่นนี่ง่วนทั้งวัน  แต่ดูสิ “เมีย” อีกคนกำลังเที่ยวสบายใจเฉิบ   ไม่ห่วงผัว... (เค้าขอโทษนะ...ยศจัง) “สบายมาก...บ้านไอมีบริการอาหารส่งถึงบ้าน  โทรศัพท์ปุ๊บก็มา...   ที่นี่น่าอยู่  แต่สั่งอาหารไม่ได้” สาวๆหัวเราะชอบใจกันใหญ่       ก่อนจาก  ป้ามอบแป้งทาหน้า 1 อับให้เจ้าของที่นั่น  บอกว่า เป็นเพราะเธอทำซุปอร่อยถูกใจป้าที่สุด  เธอยิ้มแป้น  ตอบมา หวานพอกัน “คนไทยน่ารัก”  อิอิ อาหารเช้าของป้า (ทุกวัน) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ซุปที่นี่มีเนื้อไก่ (หน่อยนึง  เท่าปริมาณกะเพราไก่  1 ช้อนโต๊ะได้)   ที่เห็นชัดคือไข่คน  ใบผักกาด  มะเขือเทศ  และ...มาม่า...เห็นป่าว จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:25:40 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ป้าไม้ได้ถ่ายเอียง  แต่นี่กำลังไต่อยู่บนสันเขา  ต้นไม้จะเอนหัน หาแสงอาทิตย์  เพื่อเก็บแสงใช้ในการสังเคราะห์อาหารให้มากที่สุด [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ทางเดินจากบานตานติ  สู่ทาดาปานี  เป็นทางขึ้นๆลงๆ        ส่วนเส้นทางเดินไปจนสุดปลายเกือบจรดหมู่บ้าน  ก็จะเป็น ทางขึ้นไต่ชัน  ตอนนี้เลาะไปตามสันเขาก่อน       พอพ้นสันเขาส่วนวน  ยอดเขาสว่างวาบก็โผล่สู่สายตา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 105 บางมุมของเขา  "นางเอก" อีกคนก็ผุดขึ้นมาในสายตา "น้องปลา"  มัจฉาพุชชารี... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ตอนนี้มันไต่ๆ  ขึ้นๆ ลงๆ  ลงๆขึ้นๆ บางทีก็เลาะน้ำตกเล็กๆ  ที่ข้ามด้วยสะพานไม้แสนน่ารัก... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ขอไม่ลดขนาดนะคะ  ทางแบบเนี้ย... ป้าเดินคนเดียว  ไต่ลงไปเรื่อยๆ  เรื่อยๆ   แหกปากร้องเพลงมั่ง  อะไรมั่ง  สนุกดี เพลงโปรดก็คือ "คนล่าฝัน" ของคาราบาว เพราะนี่ไง  ที่อยากมานักหนา  อยากสัมผัสนัก  ได้พบแล้ว... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ไต่ไปไม่นานก็นั่งพัก  ทางยังคงเป็นทางแบบเดิม  ไม่หลง   แต่เหนื่อย...ไม่มีคนจนคิดว่าเดินผิดหรือเปล่า  แล้วก็แน่ใจว่าถูกทาง   เพราะมีเสียงคนเดินมาพร้อมเพลงแว่วๆ “เร่ซัม ฟี รี้ รี  เร ซัม ฟี่ รี้ รี   อูเลนาเจา บีกาละมาบันจัน   เร ซัม ฟี รี รี”       ป้าแหกปากต่อเพลงทันที  (อารมณ์เหงาบังเกิด  ชั้นขอบ้า) “อูเลนาเจา บีกาละมาบันจัน   เร ซัม ฟี รี รี”       ได้ผล  พอร์ตเตอร์  หรือพี่แบก 3  คนที่เดินสวนมาหัวเราะก๊าก   แหกปากร้องเพลงฮิตกันเป็นการใหญ่  ป้าร้องไม่ได้  แต่คอยแหก(ปาก) ตามเมื่อถึงท่อนซ้ำ (ไอ้ท่อนเมื่อกี๊แหละ)  ซึ่งขอบอกว่า  คนแต่งเพลงนี้ เก่งมาก  เพลงมันจะมีท่อนให้ซ้ำกันตลอด  ร้องง่ายโคตรๆ   ป้าเดินอยู่ในทาเมลและโภคารา  ร้านส่วนใหญ่จะเปิดเพลงพวกนี้       ร้องกันจนพอใจ  ก็จากไป  ป้าเดินตามไปเรื่อยๆ  เตาะแตะๆ ประสายายแก่ยักแย่ยักยัน  ไงๆ  ก็แน่ใจว่าไม่หลง  เพราะพอพ้นทาง ที่พวกเขาเดินไป  จะเป็นเส้นเลาะน้ำตก  เห็นยาวไกลไม่ลำบาก   แถมมีเสียงเพลงนำ  สดชื่นโคตรๆ  เหมือนเดินอยู่บนหมู่บ้าน เชิงเขาเนปาลแท้ๆ (ก็ใช่น่ะสิ...เขาทั้งนั้น)  แจ๋ว...   ดูเส้นทางค่ะ  ไม่ลดขนาดนะคะ  เป็นทางเดินลง  ดิ่งไปเลย... เห็นพี่แบกตัวเล็กๆ  อยู่ข้างล่าง  (เค้าเดินเร็วมาก ส่วนป้า กำลังกลัวลื่น) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ไต่ลงไต่ขึ้น ในที่สุด... ก็มาถึง  ทาดาปานีจนได้...โว๊ววววววววววววววว~  ไชโย๊         วันนี้เหมือนเดิม  ที่ป้าไม่กินอะไรเป็นมื้อเที่ยง  เมื่อเดินผ่าน ร้านอาหาร  น้ำส้มยี่ห้อ “สะการะมาตา” จึงเป็นอาหารเที่ยงเช่นเคย   แถมมีแอบเปิ้ลจากเดอูลารีเมื่อวานตุนอยู่ในเป้ตั้งลูก “เฮ้  กินข้าวกัน”       สามลูกหาบที่เห็นป้าเดินผ่านร้านอาหารไปชวนกินข้าว (ก็คณะ ที่เต้นผ่านไปเมื่อสายนี่แหละ)  ดาล  ข้าว  ผัดผัก  และขนมปังธิเบต แบบปึกโตในจานดูเย็นชืด  แต่น้ำใจอบอุ่น  เล่นเอาป้ายิ้มแหย   ส่ายหัวดิกอย่างเกรงใจ  บอกกินอะไรไม่ลงแล้ว  เพราะ แหะ แหะ   ...จะอ้วก       พวกเขาไม่คะยั้นคะยอ   แหง ป้าแสดงท่าทางไปด้วย   ถ้าชวนต่อ  เดี๋ยวแสดงแบบมีสเปเชี่ยลเอฟเฟค  พร้อมกลิ่นสมจริง   เอาป่ะ  พร้อมนะเฟร๊ย       นอกจากนั้นป้าก็ไม่อยากกิน  เดินมาไม่กี่วัน  กางเกงหลวมโพรก   หน้าท้องแบนราบยิ่งกว่าใช้แอ๊บโดมิไนเซอร์ยี่ห้อไหนๆ  กล้ามแขน ขึ้นนูนสวย วุ๊ย  กินไปทำไม  ลงจากเขานี่เข้าประกวดได้เลย  เหอ เหอ         ว่าแล้วไต่ด๊อกแด๊กต่อไป  เดินๆๆเข้า  ชั้นจะผอม จะผอม จะผอม   แต่ในใจคิดถึง  “ข้าวสิ้นคิด”  กับ “แกงพริกกระดูกหมูอ่อน” มากๆ  หมูเปี๊ยะเจ้าอร่อยด้วย  กลับเมืองไทยแม่จะกินให้อ้วนตาย ไปเลย  ฮือ  T_T   ซึ่งเป็นไปตามคิดมากๆ  เพราะพอกลับมา ป้าก็กินๆๆๆ  จนน้ำหนักขึ้น  5 กิโลภายในไม่เกินเดือน   (กินล้างผลาญมากๆ) ยอดเขามองจากทาดาปานี... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ทาดาปานี  เป็นจุดที่มีคนแวะพักมากที่สุดอีกจุดหนึ่ง  เพราะมี บ่อน้ำร้อน  นักท่องเที่ยวมักจะหยุดแวะพักที่นี่  แช่น้ำร้อน   นอนมองเขา  สามลูกที่เห็นชัดแจ๋วตรงหน้า  บางทีก็อยู่หลายวันหน่อย   ก่อนจะไปต่อ         ป้าเองสองจิตสองใจที่จะพักที่นี่มาก  เพราะนี่เพิ่งเที่ยงนิดๆ   คิดๆแล้วถ้าหยุดที่นี่  จะเสียเวลาไปครึ่งวันเปล่าๆ  (แต่ได้ไต่ ไปแช่น้ำร้อนแทน)  วิวข้างหน้ากับเส้นทางช่วงเที่ยงที่ใครๆหยุดพัก   จะไม่มีคน  ยั่วให้ป้าเดินไปต่อ...บอกแล้ว  ว่าชอบเป็นจ้าวโลก  อิอิ ถัดจากเขาสองลูกนั่น  ก็เห็น "น้องปลา" อีกด้วย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 ต.ค. 48 22:58:26 ]