CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    จดหมายถึงเพื่อนรัก ฉบับที่ 2

    ถึง...ขวัญเพื่อนร๊ากกกกก
    สวัสดีขอทักแกแบบไทยๆหน่อยแล้วกัน อิอิ เป็นยังไงบ้างอ่านเรื่องของฉันแล้วแปลกใจใช่ม๊า ว่าทำไมไม่เคยรู้เรื่องนี้ของฉันเลย บอกแล้วไงว่ามันเป็นความลับ เอาล่ะ มาฟังเรื่องของฉันต่อดีกว่า

    ถึงความสัมพันธ์ของฉันกับพี่มินทร์ยังไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่ ฉันก็ยังเป็นแค่สมาชิกในชมรมคนนึงเท่านั้น แต่ตอนนั้นฉันมีความสุขมากๆ ที่ได้วิ่งตามหลังเค้าเวลาซ้อมวิ่ง อยากวิ่งคู่กับพี่เค้าบ้างจัง แต่วิ่งไม่ทันซักที ได้มองเค้าเวลาคุมการเล่นของสมาชิกในชมรม ยิ่งเวลาเหงื่อพี่เค้าออกนะ เซ็กส์ซี่เป็นบ้าเลย แหะแหะ จิตนิดนึงอ่ะนะ อิอิอิ

    จนมาวันนึงวันที่ฉันได้คุยกับพี่มินทร์ “เฮ้ย หญิง พี่มินทร์เค้าเรียกแกว่ะ” เสียงยัยเป้นักบาสประจำโรงเรียน เป้เป็นผู้หญิงที่เล่นบาสเก่ง ตัวสูง นิสัยห้าวๆเหมือนผู้ชาย แล้วก็สนิทกับฉันมากที่สุดในชมรม
    “เรียกทำไมวะ” ฉันถามยัยเป้ด้วยความสงสัย
    “สงสัยเค้าคงจะสารภาพรักแกมั้ง 5555” ยัยเป้หัวเราะปากกว้าง แล้วก็ต้องหุบลง เพราะกำปั้นของฉันมันหล่นลงมากลางกระหม่อมของนักบาสหญิงคนเก่งของโรงเรียนอย่างตั้งใจ

    ตอนที่เดินเข้าไปหาพี่มินทร์ใจฉันนะ มันดังเหมือนจะออกมาเต้นอยู่ข้างนอก แหม....ตื่นเต้นเหมือนเค้าจะมาสารภาพรักเหมือนที่ยัยเป้บอกจริงๆด้วย นั่นแน่..แกคงไม่คิดว่าเค้าจะบอกรักฉันจริงๆหรอกนะ พี่มินทร์เค้าแค่ชวนฉันเข้าทีมบาสฯน่ะ เพื่อจะลงแข่งงานกีฬาจังหวัดในเดือนหน้า แต่ตัวนักกีฬาของโรงเรียนติดไปแข่งที่อื่นหลายคนทำให้ทีมไม่พอ เลยชวนฉันไปเป็นตัวสำรองให้ทีม เพราะเค้าเห็นว่าฉันหน่วยก้านดี (แหมทำอย่างกับฉันเป็นนักมวย) ใจจริงฉันก็ไม่อยากแข่งหรอกนะ เพราะฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าใหร่ แต่เพื่อพี่มินทร์ของฉัน ฉันทำได้อยู่แล้ว

    นับตั้งแต่วันนั้น จากคนที่ชอบอู้ ส่งข้าวส่งน้ำ ก็ต้องมาลงสนามซ้อมซะเอง แต่ฝีมือการเล่นของฉันก็ไม่ได้เก่งขึ้นหรอกนะ บอกแล้วว่าเป็นแค่ตัวสำรอง แต่ฉันก็ได้ใกล้ชิดพี่มินทร์มากขึ้น และพี่มินทร์ก็รู้จักฉันมากขึ้น ไม่ได้เรียกแค่น้องๆๆแล้ว แต่ตอนนี้เรียกชื่อฉัน จำชื่อฉันได้แล้ว ด้วยนิสัยน่ารักๆของฉัน อิอิอิ หรือความบ้าบอของฉันก็ไม่รู้ ฉันกลายเป็นน้องรักของชมรมบาสฯ ไปเรียบร้อย ความโก๊ะของฉันกลายเป็นเรื่องโจ๊กของชมรมไป ไม่เว้นแต่พี่มินทร์ของฉัน (เป็นของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้) เค้ามักจะหัวเราะความโก๊ะเวลาลงซ้อมของฉันเสมอ ถึงฉันจะไม่อยากให้ พี่มินทร์เห็นว่าฉันเป็นคนบ้าๆบอๆ อยากให้เค้าเห็นว่าฉันเป็นสาวน้อยน่ารัก บอบบาง น่าถะนุถนอมมากกว่า....ฮา แต่ก็เอาเถอะมันคงสายไปแล้ว แต่เพื่อเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มกว้างๆ ของคนที่ฉันชอบ ฉันว่ามันคุ้มนะ

    (มีต่อค่ะ)

    จากคุณ : ดาวบนพื้นทราย - [ 19 ต.ค. 48 15:22:13 A:203.151.33.220 X: TicketID:074719 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป