ความคิดเห็นที่ 1 พอรุ่งเช้าวรรญาก็รีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำจัดแจงทำใบหน้าให้เป็นปกติที่สุด เพื่อบอกคุณหญิงและคุณชายทั้งสองท่านว่า‘ร่มหทัยไปค้างบ้านเพื่อน’ ความจริงแล้วหล่อนเป็นคนที่โกหกใครไม่ขึ้นเลยนะ แต่ครั้งนี้วรรญาแก้ตัวกับตัวเองไว้แล้วว่าณัธราเป็นเพื่อนหล่อน ร่มหทัยเองก็เป็นเพื่อนหล่อนเหมือนกัน ดังนั้นก็เลยโมเมเข้าข้างเหตุผลอันสร้างไม่ขึ้นของตัวเองไปเลยแล้วกันว่า...งั้นสองคนนี้ต่างก็เป็นเพื่อนกันเหมือนกันแหละน่า การโกหกในครั้ง(แรก)นี้จึงลื่นไหลไปได้อย่างแนบเนียนและสวยงามที่สุด.. ทั้งที่ตอนเช้าก็มีเรื่องยุ่งวุ่นวายกับการต้องมาดูแลหญิงสาวแปลกหน้าอยู่แล้ว ไหนจะตอนสายที่ต้องมีประชุมเรื่องการวางแผงงานเจาะตลาดนอกที่กินเวลาโยงใยไปถึงช่วงบ่ายอีก ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรกับเขาหรอกนะถ้าจะต้องมาเหน็ดเหนื่อยกับงานที่ทำ เพราะเขาถือว่าถึงจะเหน็ดเหนื่อยขนาดไหนก็ตาม หากแต่เมื่อผลที่ได้รับออกมาจากความพยายามทุ่มเทลงไปแล้ว มันก็คุ้มค่า แต่ไอ้ที่ทำให้อารมณ์ณัธราตอนนี้ไม่คงที่ถึงที่สุด ก็คือการที่เลขาฯสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรายงานว่ามีสายโทรศัพท์จากคุณแม่โทรเข้ามาเตือนเรื่องนัดดินเนอร์คืนนี้ระหว่างการประชุมนี่สิ เมื่อไรท่านจะเลิกจับคู่เขากับสาวคนไหนสักทีนะ... ความต้องการในการค้านความพยายามของคุณแม่ในเรื่องนี้ ความจริงก็เป็นสิ่งที่น่าทำอยู่หรอกแต่ณัธราก็ไม่สามารถทำได้ เพราะรู้ดีว่ามันคือความสุขเล็กๆน้อยๆของผู้เป็นแม่ที่ต้องการทำให้ลุกมีความสุขและได้คู่ครองที่ดีในการสร้างชีวิตสมรสอยู่ร่วมกัน ถึงกระนั้นก็เถอะ... แต่แม่เขาคงลืมไปแล้วว่านี่มันยุคที่เท่าไร สมัยไหนแล้ว ไม่ใช่ยุคก่อนๆที่ให้ผู้ปกครองฝ่ายหญิงฝ่ายชายมานั่งจับเข่าคุยกันว่าถูกคอหรือไม่ ถ้าถูกคอถูกใจก็ไม่แคล้วจับยัดลูกตัวเองผูกใส่กระสอบแล้วมัดปากถุงให้อยู่ร่วมกันซะเลย ทั้งที่แทบจะไม่เคยเห็นหน้าตาค่าตารู้จักนิสัยใจคอเสียด้วยซ้ำ... แต่นี่อะไร ยังไม่เซย์เยสเซย์โน แม่ของเขาก็จะให้กินข้าวแกงหม้อเดียวกันเสียแล้ว แล้วเป็นความผิดเขาหรือไงที่ตอนนี้ตัวเองยังไม่เจอคนที่ทำให้รู้สึกถูกใจด้วย แล้วคุณแม่จะหา‘คู่ไม่แท้’มาใส่พานถวายให้เขาฝืนใจรับไปถึงไหนกัน ฉะนั้นอารมณ์ในตอนนี้ของรองหัวหน้าฝ่ายจึงเรียกว่าเลวร้ายขั้นสุดยอด ขนาดที่ว่าหัวหน้าแผนกต่างๆในฝ่ายการตลาดที่ต้องมาประชุมงบประมาณสรุปยอดรายปีรอบต่อมาต้องหดหัวเข้ากระดอง ซอก หลืบไปตามๆกัน กับการต้องตอบคำถามข้อซักไซ้ไล่เลียงแทบลืมหายใจของณัธรา ครั้นเลิกงามยามดีหมดวาระดิถีการประชุม ลูกน้องก็แทบถลากรูกันออกนอกห้องประชุมไปตามๆกัน พอออกมาเลยอาณาบริเวณระยะอันตรายได้ก็นินทาตามประสาไม่หยุดหย่อนกับความเฮี้ยบสุดๆของเจ้านายในวันนี้ ตื่นมาอีกทีหลังจากผล็อยหลับยาวอีกรอบก็เป็นเวลาเกือบจะบ่ายสามแล้ว คุณหนูชื่นจึงลุกจากเตียงเดินสะโหลสะเหลเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่‘ชายนิรนาม’บอกก่อนจากไป แล้วจึงเดินกลับออกมาหาอะไรรองรองท้องอีกรอบเพื่อเรียกพลังงานให้กลับคืนมาแบบเต็มสตรีม ก่อนที่จะโทรไปฟังเรื่องราวแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยจากวรรญา “ หวันเหรอ นี่เรานะ... ” “ ตกลงเป็นไงมาไงล่ะเนี่ย ” “ ร่มตื่นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง ทานยาหรือยัง ” เสียงหวานใสดังตอบกลับมาด้วยความเป็นห่วง “ เรียบร้อยแล้ว แล้วหวัน เอ่อ... เป็นไงบ้าง ” “ หวันไม่เป็นอะไรมากหรอก แล้วนี่คุณธราไม่อยู่เหรอ ” “  หือ ใคร... เจ้าของห้องชื่อ‘ธรา’เหรอ ” “ อื้อ ” “ ไม่รู้ไปไหน ให้ยาเราเสร็จก็ไปเลย เจ้ากี้เจ้าการชะมัด” ร่มหทัยถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะขอให้คู่สายเล่าเรื่องที่เกิดหลังจากที่หล่อนสลบไปนั้นให้ฟัง “ แล้วพอเราสลบไปแล้วไงต่อล่ะ...  ” “ นี่‘น้องเมย์’จ้ะ ตาธรา ” “ น้องเมย์ สวัสดีพี่เขาสิลูก ” ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับมารดาของเขา หากแต่งตัวราวกับตู้เพชรเคลื่อนที่สะกิดลูกสาวที่นั่งปั้นหน้าตาแย้มยิ้มเป็นหุ่นข้างๆ “ สวัสดีค่ะ พี่ธรา ” หญิงสาวหน้าตาสะสวย แต่งหน้าเปรี้ยวจัด ยกมือไหว้ชายหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้าม เสื้อเกาะอกที่มาพร้อมสายสปาเก็ตตี้สีขาวกับกระโปรงลูกฟูกสีแดงเลือดหมูที่เจ้าหล่อนใส่ยามก้มๆเงยๆทำให้ผู้พบเห็นต้องรู้สึกเสียวไส้ไม่น้อย แค่ยามที่เจ้าหล่อนก้มๆเงยๆนั้น ก็ทำให้คอเสื้อร่นต่ำลงจนเห็นเนินอกรำไรไปแล้ว ใบหน้าที่แต่งให้ดูจัดจ้านดูรับกับความสวยคมของเค้าโครงหน้าของหญิงสาวได้อย่างดีเยี่ยม และผมสีน้ำตาลทองที่สไลด์ยาวรองรับไหล่บางของหญิงสาวก็ยิ่งทำให้ผู้อื่นมองอย่างสะดุดตา แม้ยามที่ริมฝีปากเอื้อนเอ่ยคำทักทาย ดูคล้ายเจ้าหล่อนกำลังแย้มริมฝีปากเชิญชวนเขาให้ตกห้วงเสน่หาของเจ้าหล่อนซะมากกว่าการทักทายทำความรู้จักกันอย่างธรรมดาทั่วไป ผู้หญิง... “ สวัสดีครับ น้องเมย์ ”  ณัธราเอ่ยตอบสาวตรงหน้าพลางก้มหัวให้เล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายปริปากพูดอะไรอีกเลย นอกจากจะเป็นฝ่ายตอบคำถามไม่กี่ประโยคที่มีใครถามมาก็เท่านั้น รับประทานอาหารด้วยความเซ็งจัดได้ไม่นาน อยู่ๆคุณแม่เขากับอีกฝ่ายก็ลุกหนีไปซะเฉยๆจนเขาไม่แน่ใจว่าเตี๊ยมกันไว้หรือเปล่า  แล้วยังมาพูดอ้างอีกนะว่า “ เดี๋ยวแม่กับคุณน้าแพรวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะจ๊ะ ธราอยู่คุยกับน้องเมย์เค้าไปก่อนนะลูก ” คิดว่าลูกจะไม่รู้ทริคของแม่หรืออย่างไร... มารดาเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายคิดผิดถนัด ยิ่งในเมื่อท่านไม่อยู่แล้ว จากบนโต๊ะที่มีแต่บทสนทนาระหว่างฝ่ายแม่เขากับแม่เจ้าหล่อนและตัวหญิงสาวแล้ว ตอนนี้กลับไม่มีบทสนทนาอื่นใดที่จะยกขึ้นมาพูดอีกเลย ทำให้ถึงแม้ว่าจะมีอาหารเลิศหรูวางบนโต๊ะมากมายแต่บรรยากาศตรงหน้ากลับเต็มไปด้วยความอึดอัด และแล้วศศิมลก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดกับชายหนุ่มก่อน “ คิกคิก  สงสัยทั้งคุณแม่คุณน้าคงอยากให้เราสองคนคุยกันตามลำพังกระมังคะ พี่ธรา ” “ ครับ ” “ พี่ธราทำงานอะไรเหรอคะ ” “ ก็งานตลาดธรรมดาๆครับ ” ‘งานตลาดธรรมดา’ เป็นคำจำกัดความที่แย่ที่สุด ทำไมศศิมลจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกล แน่นอนล่ะ... การที่หญิงสาวสวยรวยเสน่ห์อย่างหล่อนจะมานั่งทานข้าวกับคู่ควงคนไหนแล้ว หล่อนก็ต้องสืบประวัติเสียให้พร้อม ว่าเขาคนนั้นเหมาะสมกับการที่หล่อนจะต้องมาสละเวลาให้หรือไม่ เว้นเสียแต่ว่านายคนนี้กลับเป็นคนที่มารดาหล่อนถือธงเชียร์อยู่แล้ว เพราะความอยากรู้หรอกนะว่าอีกฝ่ายมีดียังไงนอกจากสรรพคุณที่มารดาได้โฆษณาเอาไว้ ถึงได้ยอมมานั่งหน้าเชิดอยู่ตรงหน้า หากแต่ก็ต้องบอกตัวเองซะว่าคุ้มแสนคุ้มที่ยอมเจียดเวลาอันมีค่ายิ่งของตัวเองออกมา ในเมื่อคู่ควงเก่าๆของหล่อนเทียบไม่ได้แม้สักผีกระเอ็น กับคนตรงหน้านี้ กับแค่ลักษณะภายนอกที่ประเมินทางสายตาคราวแรกก็พุ่งกระฉูดเสียแล้ว จนถึงบัดนี้ก็ยังสงสัยอยู่หรอกว่ายังมีหลงเหลืออยู่อีกหรือไงในสังคมปัจุจบัน ไอ้ผู้ชายที่เรียกว่า‘สำเร็จรูป’น่ะ แต่ก็ดี... ในเมื่อ‘อ้อยน่าหม่ำ’คำนี้กำลังมีควานช้างจับยัดป้อนให้ช้างสาวอย่างหล่อนหม่ำเข้าให้แล้ว...ไอ้การเล่นตัวไม่อ้าปากรับเสียคงไม่ได้ ก็เพราะไม่อยากขัดศรัทธาหรอกนะ เดี๋ยวจะบาป... หญิงสาวพราวเสน่ห์  ควงคู่เฉิดฉายอยู่กับ นักธุรกิจหนุ่มหล่ออนาคตไกล โอ้ ...ช่างเหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกเสียนี่กระไร อา สวรรค์คงโปรดให้อนาคต‘คุณนายในฝัน’ของฉันโรยไปด้วยกลีบกุหลาบแล้วสินะ ฮุๆๆ จากการเอ่อออห่อหมกกับตัวเองอยู่นาน ศศิมลก็ได้ข้อสรุป อันเป็นชนวนเหตุแห่งความวุ่นวายต่างๆตามมาข้างหน้า ... เลือก คนนี้ล่ะนะ... ยัยน้องเมย์นี่จะรู้ตัวบ้างไหมนะว่าตัวเองกำลังมองเขาด้วยสายตาเชื่อมหยดย้อยซะขนาดไหน หวานเลี่ยนจนเขาแทบอยากเอาไอ้ที่กินไปแล้วขย้อนออกมาเลยล่ะ แต่ว่าตอนนี้ณัธรากำลังพะอืดพะอมจนอ้าปากไม่ขึ้นแล้วต่างหาก “ พี่ธรามีแฟนหรือยังคะ ” พระคุณเจ้า!...นี่เจ้าหล่อนอยู่ๆก็พูดทะลุทะลวงกลางปล้องขึ้นมาเฉยๆเหมือนกับกำลังพูดเรื่องธรรมดาได้ยังไงกันนะ ไม่ใช่ว่าณัธราจะไม่เคยเจอมาก่อนกับการรุกของหญิงสาวมากหน้าหลายตาที่ต้องการเข้ามาพัวพันในชีวิตเขา แต่ถึงอย่างไรก็ไม่เคยเจอไอ้ที่แบบเถรตรงเป็นไม้บรรทัดอย่างนี้ อย่างน้อยที่สุดมันก็ต้องมีอ้อมๆบ้างแหละน่า นี่อะไร... พูดได้อย่างไม่อายปาก อย่างกะคนละคนกับคุณหนูหุ่นเชิดเมื่อกี้ชะมัด “ ครับ ” “ ‘ครับ’ หมายความว่ามีหรือไม่มีกันแน่คะ ” เอาไงดีวะ มั่วๆซั่วๆไปก่อนละกัน “ มี...ครับ ” ศศิมลหน้าตึงไปทันทีที่ได้ยินคำตอบ อ๊ายยยยยยย... ฉันไม่เชื่อนะยะ ก็เห็นคุณแม่เปรยกับหล่อนไว้ไงล่ะ ว่าณัธรายังไม่มีใคร ไม่งั้นแม่หล่อนกับคุณน้าจะมานั่งจับคู่ให้หรือไง! “ พี่ธรามีแฟนแล้วเหรอคะ ชื่ออะไรคะ เผื่อเมย์อยากทำ ความรู้จักพี่สาวไว้บ้าง ” หญิงสาวซักไซ้ไล่เลียงต่ออย่างไม่ยอมแพ้ แล้วจึงเสริมต่อด้วยน้ำเสียงเหมือนเกรงอกเกรงใจเพื่อความสมจริงสมจัง (ภาษาชาวบ้าน เรียกว่า สำออย นั่นแหละ) “ พี่ธราคงไม่รังเกียจเมย์หรอกนะคะ ” ชะม้อยช้อยตามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทางเหนียมอายเล็กน้อย แต่คิดเหรอว่าแค่นี้จะยอมแพ้...รู้จักผู้หญิงที่ชื่อ‘ศศิมล’น้อยเกินไปซะแล้ววววววว “ ความจริงก็ไม่ถึงกับแฟนหรอกครับน้องเมย์ เป็นคนที่ดูๆอยู่ซะมากกว่า ” “ เหรอคะ ” สีหน้าภายนอกที่ชายหนุ่มเห็น... แค่ยิ้มๆ แต่ไอ้ภายในที่ไม่สามารถมองเห็นได้ของหญิงสาวกลับหัวเราะอย่างสติแตก... ฮ่าๆๆๆ งั้นก็ไม่ใช่‘ตัวจริง’น่ะสิ ไม่งั้นใครก็มีสิทธิ์ทั้งนั้นแหละย่ะ... ใบหน้าที่แสดงออกสู่ภายนอกของศศิมลดูราวกับเทพธิดานางฟ้าสวมรูปจำแลงมาก็ไม่ปาน หากแต่ลูกนัยน์ตาที่แผดเผาได้ มันสามารถตีความหมายไปในทางเดียวกันได้หรือเปล่านะ คำตอบอยู่ที่ว่าใครสามารถมองเห็นตัวตนที่แท้จริงภายในร่างของหญิงสาวแสนสวยตอนนี้ได้ต่างหากเล่า... ห้ามใครหน้าไหนแย่ง ฉันต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด...นี่คือปณิธานอันแรงกล้าเชียวนะยะ การได้รับทราบถึงความช่วยเหลือของชายหนุ่มนิรนามหลังเหตุการณ์ในวันนั้น ทำให้หญิงสาวซึ้งในบุญคุณส่วนความมีน้ำใจในส่วนที่ชายหนุ่มมีต่อเธอเป็นอันมาก แต่ความรู้สึกดีงามทั้งหมดก็แตกเพล้งดังเสียงแก้วแตก ทว่าไอ้ตอนนี้ที่มันแตกน่ะ มันเกิดบนใบหน้าของเธอหรอกนะ เมื่อสำเหนียกได้ว่าชายหนุ่มนิรนามที่เพื่อนสาวเอาแต่เรียกว่าคุณธราๆๆ มีชื่อแบบเต็มๆว่า  ‘นายณัธรา อัศวฌานนท์’ ร่มหทัยเพิ่งเข้าใจถึงประโยคเปรียบเปรยที่คนชอบพูดกันเสมอๆว่า‘โลกกลม’ก็ครั้งนี้... เข้าใจอย่างลึกซึ้งทีเดียว อันที่จริงแล้วมันก็ไม่น่าขายหน้าอะไรมากมาย เพราะถึงอย่างไรเธอกับเขาก็เป็นแค่คนไม่รู้จักกัน แต่เธอไม่อยากรู้จักเขาตั้งแต่วันที่แม่จะจับคู่ให้แล้วนี่นา... มันหมั่นไส้แกมเหม็นขี้หน้านิดหน่อย อุตส่าห์ชิ่งหนีได้แล้วเชียว  คุณหนูชื่นนึกในใจอย่างเข่นเขี้ยว แล้วนี่อะไร... ถ้าจะจ๊ะเอ๋เจอะกันก็อยู่ในสภาพที่ดีกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงนะ พระเจ้าช่างไม่เห็นใจ‘เด็กตาดำๆ’แบบเธอเลย จะว่าไป... ถ้าเอาแบบละครน้ำเน่าก็ยังพอทำใจได้นะ ไอ้ที่แบบพระเอกนางเอกขับรถชนกันอะไรอย่างเงี้ยยยย แต่หลังจากคิดได้เป็นฉากๆดังว่าก็แทบสะดุ้งสุดตัวเพราะดันลืมไปว่า เฮ้ย ไม่ได้ๆๆๆ ไอ้อย่างนั้นมันฉากพบรักครั้งแรกระหว่างพระเอกนางเอกนี่หว่า... ถ้าสมมติเธอได้เป็นนางเอกจริงๆล่ะก็นะ เธอยอมเอาไอ้ตูบขี้เรื้อนในซอยบ้านเป็นพระเอกแทนนายณัธรานี่แทนดีกว่า เอาสิ ทั้งที่ยังไม่ได้พบหน้าค่าตาทักทายกันโดยตรงนอกจากเมื่อตอนเช้านี้ ไม่ถึงวันหญิงสาวก็ตัดสินชายหนุ่มในใจไปเรียบร้อยแล้ว แถมยังด่าแบบสาดเสียเทเสียโดยไม่นึกถึงน้ำใจที่เขามีให้อีกแน่ะ เฮอะ กลางค่ำกลางคืนป่านนี้ยังไม่กลับอีกนะ... ลืมไปแล้วหรือไงว่าหล่อนยังอยู่ในห้องเขานะ ข้าวสารอาหารแห้งก็ไม่มี ในตู้เย็นก็มีแต่น้ำเปล่ากับนมที่เหลืออยู่ก้นๆขวด หิวแล้วนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ถ้าไม่มีข้าวต้มเมื่อตอนเช้าที่เจ้าของห้องชุดทำหรือซื้อก็ไม่รู้มาให้หล่อนทาน ป่านนี้คุณหนูชื่นคงได้ตายเพราะขาดอาหารไปหล่อเลี้ยงร่างกายแล้วเป็นแน่แท้ แต่แน่นอนว่า... เธอไม่สำนึกบุญคุณหรอกนะ ในเมื่อตอนนี้เธอหิวจนตาลาย ตาก็นอนไม่หลับอย่างงี้ ถ้านายณัธราดีจริง...เขาไปอยู่ที่ไหน(วะ) ที่จริงก็ไม่ใช่ว่าเธออยากจะให้เขาทำให้ทานหรือซื้อมาประเคนให้หรอกนะ แต่ว่า...เป็นเพราะเธอไม่มีตังค์ต่างหากเล่า เสียงประตูเปิดจากเจ้าของห้องยามสี่ทุ่มกว่าดังจะรู้ใจว่าหญิงสาวที่มาร่วมอาศัยอยู่ด้วยกำลังคิดถึง ณัธราพยายามปิดประตูให้เบาที่สุดด้วยเกรงว่าอาจจะไปกระทบคนที่กำลังนอนหลับอยู่ให้ตื่นขึ้นมาได้ แต่เขาก็รู้ตัวว่าคิดผิดเสียแล้ว เมื่อก้าวเขามาในห้องนั่งเล่นแล้วยังเห็นหน้าหญิงสาวกำลังจ้องตาเป๋งดูโทรทัศน์โปรแกรมหนังรอบดึกราวกับเด็ก “ อ้าวคุณ ยังไม่นอนอีกเหรอ ” คนเพิ่งจะเข้ามาทักหญิงสาวตรงหน้าพลางเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่มอึกๆ จะนอนได้ไงวะ หิวจนไส้กิ่วไปหมดแล้วเนี่ย “ ฉันยังนอนไม่หลับ หิว ” เธอตอบเสียงห้วน เฮ้ยยยยยย ลืมได้ไงวะ แม่คุณชื่นนี่อยู่ในห้องด้วยนี่หว่า แล้วเจ้าหล่อนกินไปแล้วตอนกี่โมงล่ะนี่... ... เขาลืมเจ้าหล่อนไปจากสมองตั้งแต่ออกจากห้องชุดเลยล่ะ แล้วทำไมเธอถึงไม่ลงไปหาอะไรกินเองล่ะ คิดว่าเขาจะมาปรนนิบัติรับใช้หรือไงกัน... “ แล้วทำไมคุณไม่หาอะไรกินเอง ” ณัธราเลิกคิ้วถาม “ เฮ้ นายอย่าบอกนะว่าจะให้ฉันกระเดือกนมจากก้นขวดของนายน่ะ เงินก็ไม่มี จะให้ไปไหนได้ ถามโง่ๆ ” เธอตอบเสียงห้วน แน่ะ ยังมาด่าเขากลับอีก ทำปากเก่ง ที่แท้ก็...ไม่มีเงิน รู้สึกแม่นี่จะไม่รู้ตัวเอาเลยนะว่ากำลังกินกำลังนอนอยู่บ้านใคร เจอครั้งแรกก็เอาแต่โวยวาย พอครั้งสองก็มาด่าคนอื่นเขา... ผู้หญิงอะไร ไม่น่าคบชะมัด ตอนนี้ตามห้างร้านต่างๆที่มีร้านอาหารคงปิดทำการซะเป็นส่วนใหญ่หมดแล้ว ที่เหลือๆคงจะเป็นตลาดที่ขายอาหารโต้รุ่งซะมากกว่า เอาเถอะ ไหนๆไอ้ที่เขาเพิ่งกินเมื่อตอนมื้อค่ำก็ถูกขย้อนไปจนเกือบหมดแล้ว ไปกินเพิ่มพลังงานต่ออีกหน่อยคงดี คืนนี้จะได้ลุยงานให้ได้อีกสักนิดก่อนจะโหมต่อวันรุ่งขึ้น “ ตอนนี้คงไม่เหลืออะไรแล้ว งั้นไปหาข้าวต้มโต้รุ่งกินละกันนะคุณ ” “ เฮอะ... มื้อเช้าก็ข้าวต้ม มื้อดึกก็ไม่พ้นข้าวต้ม สรรหาอะไรที่มันดีกว่านี้หน่อยไม่หรือไงฮะนาย... ” คงจะสรรหาได้ดีกว่านี้มากเลยล่ะ ถ้าไม่มีคุณเธอคอยบ่นอยู่ข้างๆแบบนี้น่ะนะ... ~~~~~~~~ ติดตามตอนต่อไปในบทที่สามนะคะ ขอบคุณค่ะ ป.ล.ศราภณขอโทษนะคะที่สัญญาว่าจะมาลงให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เกิดเหตุสุดวิสัยจริงๆค่ะ ทำให้ไม่สามารถนำมาลงให้ได้ ต้องขออภัยด้วยแล้วกันนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเหมือนเดิมค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 16:14:13 แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 48 16:10:45 จากคุณ : ศราภณ - [ 20 ต.ค. 48 16:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "เสื้อเกาะอกที่มาพร้อมสายสปาเก็ตตี้สีขาว" "ก็ทำให้คอเสื้อร่นต่ำลงจนเห็นเนินอกรำไรไปแล้ว" ผิดรึเปล่าคะ เสื้อเกาะอกไม่น่าจะมีคอนะคะ จากคุณ : Bangkokian - [ 20 ต.ค. 48 19:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สรุปตาธราจะคู่กับใครเนี๊ย จากคุณ : samita - [ 20 ต.ค. 48 20:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ธราจะอ้างใครเป็นแฟนนะ จากคุณ : nongwin - [ 20 ต.ค. 48 23:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นั่นสิจะให้กินข้าวต้มทั้งวันเลยเหรอจ๊ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 21 ต.ค. 48 08:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หนูเมย์เอ๋ย .. น่ากลัวจริงๆ จากคุณ : scottie - [ วันปิยมหาราช 21:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ๋ ธราจะเลือกหนูชื่นหรือดาหวันเป็นแฟนกำมะลอกำจัดหนูเมย์หนอ จากคุณ : รียา - [ วันปิยมหาราช 22:58:38 A:203.172.104.132 X: TicketID:103817 ]