ความคิดเห็นที่ 1 สายชลเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยอารมณ์ที่ยังขมุกขมัว เธอเดินออกมาตรงระเบียงเอาผ้าเช็ดตัวพาดไว้ที่ราวเพื่อจะผึ่งลมให้แห้ง ที่จริงหลังจากอาบน้ำแล้ว เธอควรจะรู้สึกสดชื่นมากกว่านี้สิ ต้องโทษนายนั่นสถานเดียวเลย อ้อ คุณหญิงแม่ด้วย ไม่รู้ท่านคิดยังไง อยู่ดีๆก็บอกเธอว่า ถ้าเธอเรียนจบ จะให้เธอหมั้นกับลูกชายของเพื่อนที่เป็นคุณหญิงในสมาคมอนุรักษ์สัตว์หายากด้วยกัน ถูกต้องล่ะ นายนั่นก็คืออีตาระวิน เจ้าของบ้าน คนที่เธอให้ความเห็นว่าน่าหมั่นไส้ที่สุด หญิงสาวยืนรับลมอยู่ที่ระเบียง สายตาก็มองลงไปข้างล่าง เห็นทั้งเพื่อน พี่ และ น้อง ทำกิจกรรมอย่างสนุกสนานก็อดยิ้มไม่ได้ สายตาพลันหยุดมองร่างสูงที่เล่นฟุตบอลชายหาดอยู่กับกลุ่มพวกผู้ชาย เสื้อเชิ้ตของเขาถูกโยนกองไว้บนพื้นทรายรวมกับของคนอื่นๆที่อยู่ทีมเดียวกัน โชว์อกเปลือยและแผงกล้ามที่หน้าท้องที่เธอคิดว่าดูไม่มีที่ติ เวลาเขาหัวเราะก็ดูมีชีวิตชีวา เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่ดูดีอย่างนายคนนี้จะยอมตกลงหมั้นกับเธอ หรือเป็นเพราะเขาปฏิเสธผู้ใหญ่ไม่ได้นะ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงๆแล้วเขาคิดยังไงกับเรื่องนี้กันแน่ อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเขากับเธอไม่ได้เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องร่วมสถาบัน คิดๆแล้วก็แปลก ทั้งๆที่เขาเป็นเพื่อนซี้กับพวกรุ่นพี่ในชมรม เธอไม่ยักกะเคยเห็นเขามาก่อน ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนในมหาวิทยาลัยก็ตาม คุณหญิงแม่ของเธอบอกว่าเธอกับเขาเคยเจอกันบ่อยๆสมัยยังเป็นเด็ก เพราะคุณหญิงแม่กับมารดาของเขาเป็นเพื่อนกันสมัยเรียน สายชลคิดว่าท่านทั้งสองต้องคิดคลุมถุงชนตั้งแต่ตอนนั้นเป็นแน่ หญิงสาวหมุนตัวกลับ คิดจะลงไปช่วยเพื่อนจัดโต๊ะเตรียมอาหารเย็น เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมาพอดี เธอมองดูที่หน้าจอ และชื่อของคนโทรเข้าก็เรียกรอยยิ้มจากหญิงสาวได้เป็นอย่างดี “ว่าไงพี่ลม ยังไม่นอนหรอ แล้วพ่อกับแม่ล่ะ” เธอเอ่ยทักเสียงใส พลางนึกขึ้นได้ว่าที่อเมริกาเวลายังคงเป็นกลางคืนอยู่ “ยังสบายดีอยู่ แล้วก็ยังไม่นอน ส่วนพ่อกับแม่ก็หลับไปตั้งแต่ค่ำแล้ว” ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงไม่แพ้กัน “ว่าแต่น้ำเถอะ เป็นไงบ้าง” “ก็ดี แต่เซ็งมากเลยพี่ลม” แน่นอนว่าเธอหมายถึงเรื่องการหมั้น สายชลไม่แน่ใจว่าพี่ชายของเธอรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหน “เรื่องหมั้นอ่ะดิ” คนเป็นพี่ถามจี้จุด “พี่ลมรู้หรอ” หญิงสาวถามเสียงไม่เบาสักเท่าไหร่ ยังดีที่ไม่มีใครอยู่ “รู้ตั้งนานแล้ว” วายุพูดเสียงอ่อย คราวนี้สายชลออกอาการโมโหมากกว่าเดิม “แล้วทำไมพี่ลมไม่บอกน้ำล่ะ ปล่อยให้น้ำเป็นคนโง่อยู่คนเดียว” “ใจเย็นก่อนหนูน้อย” เขาเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ก็พี่ไม่นึกว่าแม่จะเอาจริงน่ะสิ นึกว่าแค่พูดเล่นๆกับเพื่อน” หญิงสาวนับหนึ่งถึงสิบในใจหวังจะให้ช่วยคุมอารมณ์ “แล้วพี่ลมรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” “ก็ตั้งแต่พี่ยังเรียนอยู่ที่เมืองไทยอ่ะ จำได้ว่าได้ยินในงานสมาคมอะไรสักอย่างน่ะ” “โห...นี่แม่คิดแผนการมาตั้งแต่ตอนนั้นเลยหรอเนี่ย หลายปีแล้วนะ” ถ้าพี่ชายเธอรู้เรื่องตั้งแต่ยังเรียนปริญญาตรีอยู่ที่เมืองไทย ก็แสดงว่ามันต้องเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว เพราะนี่พี่ชายเธอใกล้จะจบปริญญาโทจากอเมริกาแล้ว “เห็นว่าที่น้ำไปเที่ยวน่ะ พักที่บ้านนายวินด้วยหรอ” น้องสาวเบิกตากว้าง “โอ้โหพี่ลม ข่าวไวมาก ว่าแต่พี่ลมรู้จักกับตานั่นด้วยหรอ” “ก็เคยเจอกันที่งานของสมาคมน่ะ ดูใช้ได้เลยนี่” เขาจำระวินได้อย่างแม่นยำ ไม่อยากและไม่กล้าบอกน้องสาวว่าเขาสองคนยังติดต่อกันอยู่ “ใช้ได้บ้าบออะไรล่ะ น้ำไม่อยากหมั้นอ่ะพี่ลม พี่ลมช่วยพูดกับแม่หน่อยสิ” สายชลอ้อน “พี่ช่วยพูดแล้ว แต่แม่ไม่ฟังเลย” สายชลส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างไม่พอใจ “อะไรกันเนี่ย” “น้ำก็ลองไปคุยกับวินดูสิ  ไม่แน่เขาอาจจะไม่อยากหมั้นเหมือนน้ำก็ได้” วายุเสนอความเห็น ทั้งๆที่เขาก็รู้ดีว่าว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวเต็มใจกับการเกี่ยวดองครั้งนี้แค่ไหน เพียงแต่เขาไม่อยากให้น้องสาวรู้สึกว่าเธอถูกทุกคนปั่นหัวอยู่ก็เท่านั้น ไม่แน่ ระวินอาจจะทำให้สายชลเปลี่ยนใจก็ได้ และเขาก็ไม่รังเกียจที่จะได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นน้องเขย เหมือนเธอเห็นแสงสว่างอยู่ไกลๆ ใช่แล้ว นายนั่นคงไม่อยากหมั้นหรอก “เป็นความคิดที่ดีมากพี่ลม งั้นเดี๋ยวน้ำลงไปคุยกับเขาเลยนะ” ว่าแล้วก็ตัดสายจากพี่ชาย แล้วยิ้มอารมณ์ดีลงไปข้างล่าง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ระวินหยิบเสื้อของเขาขึ้นมาสะบัดทรายออกแล้วนำมันพาดไว้บนไหล่ ก่อนจะเดินไปยังกลุ่มเพื่อนที่นั่งหอบกันอยู่ข้างหาด ใบหน้าคมมีรอยยิ้มประดับอยู่ตลอดเวลา คงจะเริ่มมีตั้งแต่ ว่าที่คู่หมั้นสาวเดินลงมานั่งเล่นที่ชายหาดกับกลุ่มเพื่อนและชายตามองเขาเป็นระยะๆ ไม่แน่เธออาจจะเริ่มสนใจเขาบ้างแล้วก็ได้ เขาหยิบน้ำดื่มที่แช่ในคูลเลอร์ใกล้ๆขึ้นมาเปิด แล้วกรอกมันใส่ปากอย่างกระหาย ร่างสูงนั่งลงบนพื้นทรายขาวไม่ห่างจากกลุ่มของสายชล ตัวเขาเองก็พูดว่ามีแผนๆ แต่เอาเข้าจริงๆแล้วเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแผนที่ว่านั้นคืออะไร อยู่ต่อหน้าสาวเจ้าทีไร ไม่เคยคิดอะไรออกสักที เลยต้องพูดออกมาสดๆด้วยใจสั่งมาอย่างนั้น “เฮ้ยไอ้วิน พวกข้าไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะเว้ย จะได้กินซะที” โก้ลุกขึ้นยืน ปัดทรายออกจากตัวแล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่รอคำตอบ ระวินปล่อยเพื่อนเขาไปอย่างไม่แคร์ ตาก็จับจ้องไปยังคนที่กำลังติดพันกับการเล่าเรื่องอะไรสักอย่างให้คนในกลุ่มฟัง เออแฮะ ทำไมเวลาเธออยู่กับเขาไม่เห็นจะร่าเริงอย่างนี้เลย (นี่พี่ เพิ่งคุยกันครั้งเดียวเอง) เหมือนเธอจะรู้ว่าเขามองอยู่ สายชลหันไปมองก็เห็นเขายักคิ้วพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆให้เธอ หญิงสาวทำหน้ายู่ยี่ ทำให้คนในกลุ่มสังเกตเห็น “น้ำรู้จักระวินด้วยหรอ” ตาลถาม สายชลส่ายศรีษะจนผมปลิวกระจาย “ฮื่อๆๆๆ ไม่รู้จักอ่ะ” “แล้วทำไมเขายิ้มให้แกวะ” เปรมิกาทำท่าสงสัย “ใครบอกเขายิ้มให้ฉัน เขาอาจจะยิ้มให้พี่เดียร์ พี่ตาล พี่โบว์ หรือไม่ก็แกล่ะมั้ง” เธอปฏิเสธ นั่นทำให้รุ่นพี่สาวทั้งสามคนยิ้มออกมาอย่างเพ้อฝัน “ดีจะตาย มีหนุ่มอย่างระวินมาชอบ” โบว์เริ่ม “ใช่ๆ เขาดังมากเลยนะในคณะน่ะ เจอทีไรก็เปลี่ยนสาวที่ควงตลอด แล้วดูสิ หุ่นดีซะ ไขมันไม่มีแลบออกมาให้เห็น ไม่เหมือนนายโก้ รายนั้นเหมือนท้องได้สักแปดเดือน” เดียร์ต่อ สายชลแอบเบ้ปาก นึกหมั่นไส้เขามากกว่าเดิม ยังดีที่เปรมิกาไม่เห็นดีเห็นงามไปด้วย “แหวะพี่ ไม่ไหวอ่ะ ทำเป็นนั่งโชว์หุ่น เก๊กซะ คิดว่าตัวเองเท่ตายล่ะ หน้าตาก็งั้นๆ พี่ภพยังหล่อกว่าอีก เนอะ” ประโยคหลังหันไปพยักเพยิดกับเพื่อนซี้ เปรมิกาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ใช่ๆ ว่าแต่เขาก็โอเคนะแก คุยสนุกด้วย เมื่อกี้ฉันไปทักเขาที่หน้าบ้าน” “พี่ว่าเปลกับน้ำต้องอยู่ห่างๆนายภพบ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นไม่มีใครคนอื่นดีพอหรอก” ตาลออกความเห็นอย่างขำๆ ทำเอาทุกคนหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน และเมื่อสายชลแอบเห็นชายหนุ่มที่เป็นหัวข้อสนทนา กำลังจะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน เธอจึงขอตัวจากกลุ่มเพื่อนเพื่อจะเข้าไปคุยกับเขาในเรื่องที่เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้น “นี่นาย” เธอเรียกเขาขณะวิ่งตามเข้าไปในบ้าน ครั้นเขาหันกลับมา เธอก็พูดต่อ “ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย” หญิงสาวพูดไปก็หน้าแดงไป เหตุเพราะชายหนุ่มตรงหน้ายังเปลือยท่อนบนอยู่ โดยที่เสื้อเชิ้ตของเขาถูกพาดไว้บนไหล่กว้าง และเธอก็ไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้มาก่อนด้วย ไม่นับของพี่ชายนะ เพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ระวินมองคนตัวเล็กกว่าอย่างขันๆ ขนาดตัวเองเขินอยู่ยังพูดใส่เขาฉอดๆๆ ไม่ได้ๆ อย่างนี้ต้องแกล้ง “ก็พูดมาสิครับ พี่รอฟังอยู่” เขาโน้มตัวลงไปพูดใกล้ๆใบหูของหญิงสาว “ถอยออกไปก่อนได้มั้ยเล่า” สายชลแกล้งโวยวาย พยายามถอยหนี สายตาก็ระแวดระวังกลัวคนอื่นมาเห็น เหมือนชายหนุ่มจะเข้าใจความรู้สึกของหญิงสาว เขาฉวยข้อมือเล็ก ไม่ฟังเสียงอะไรทั้งสิ้น พาเธอไปยังห้องนั่งเล่นที่มีประตูปิดมิดชิด เขาปิดประตู ใส่กลอน “นี่นายทำอะไร ทำไมต้องล็อคประตูด้วย” หญิงสาวท้วง เขายักไหล่ ยืนพิงประตู “หรือว่าอยากให้ใครได้ยิน แล้วรู้เรื่องของเรา” เขาจงใจเน้นคำว่า ‘เรา’ชัดๆ สาวเซอร์ฮึดฮัด “เรื่องนั้น ฉันไม่ยอมรับหรอก ยังไงๆฉันก็ไม่มีทางหมั้นกับนายแน่ๆ” “พี่ว่าน้ำอย่าเพิ่งพูดอะไรแบบนั้นดีกว่า” สายชลรวบรวมสติทั้งหมด “ฉันรู้ว่านายก็ไม่ได้อยากหมั้นกับฉันสักเท่าไหร่หรอก ใช่มะ เพราะเท่าที่รู้มา นายก็ชอบความอิสระไม่ใช่หรอ ฉันว่านายไปบอกแม่ของนายเหอะ ว่านายไม่เต็มใจ และฉันก็ไม่เต็มใจ ดังนั้นเรื่องหมั้นก็ไม่สมควรจะเกิดขึ้น” เธอร่ายยาว ระวินหัวเราะเบาๆ นี่เธอคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ที่แน่ๆ เขาคนนึงล่ะที่ไม่เห็นด้วย “พี่คิดว่าเราควรดูๆกันไปก่อนนะ ไม่แน่ น้ำอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้” “ไม่มีทาง” แหวออกมาอย่างเหลืออด “ฉันไม่ชอบผู้ชายแบบนาย กะล่อน เจ้าเล่ห์ หาความเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้” “อ้าวๆ พี่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษตรงไหน นี่อุตส่าห์ปิดประตูล็อคกลอนอย่างมิดชิด กลัวใครจะได้ยินแล้วเอาน้ำไปนินทานะเนี่ย” เขายังอ้าง หญิงสาวสะบัดหน้าหนี เชื่อได้ตายล่ะ “ไม่รู้แหละ ยังไงก็ไม่หมั้น” เจ้าของบ้านหนุ่มทำท่ายอมแพ้ “โอเค ไม่หมั้นก็ไม่หมั้น” เขากลั้นหัวเราะ แต่ในใจกลับรู้สึกปวดร้าวเมื่อเห็นสาวน้อยตรงหน้าทำท่าดีอกดีใจเสียเต็มประดา “งั้นแต่งเลยละกัน โอเคตามนี้นะ” ว่าแล้วก็ถือโอกาสที่คู่สนทนาเผลอ หอมแก้มเธอไปหนึ่งที ก่อนจะรีบคลายล็อค เดินออกไปจากห้องพร้อมกับผิวปากอย่างสบายใจ “อีตาบ้า คนฉวยโอกาส คอยดูนะ ยังไงๆ ฉันก็ไม่ยอมนายเด็ดขาด” สายตาเธอมีแววไม่พอใจ หากแต่หน้าใสแดงก่ำเพราะการกระทำของชายหนุ่มเมื่อครู่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ยิ้มอะไรวะเปล” คนที่กำลังอยู่ในช่วงหงุดหงิดเอ่ยปากถามเพื่อนสาวที่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ระหว่างที่ช่วยกันจัดโต๊ะสำหรับปาร์ตี้ สาวห้าวถูมือไปมายักคิ้วให้เพื่อนอย่างกวนๆ “กำลังจะได้กินข้าวฟรี” “ไรวะ” เธอตอบอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ใส่ใจ ในเมื่อเธอมีเรื่องอื่นต้องคิด และเรื่องที่เธอต้องคิดนั้นก็มายืนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้า และดูเหมือนเพื่อนเธอจะไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลย “น้ำๆๆ นี่ไงพี่วินเจ้าของบ้าน ที่แกบอกว่าอยากคุยเรื่องบ้านหลังนี้ไง พี่วินนี่น้ำ เพื่อนซี้เปลเอง” เปรมิกาพูดไม่หยุด แนะนำคนสองคนที่น่าจะรู้จักกันดีแล้วให้ต่างฝ่ายรู้จัก “พี่วินรู้ป่ะว่าน้ำมันชอบบานหลังนี้มากๆ มันบอกว่าแต่งสวย” “ฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ” สายชลหันไปสบตากับชายหนุ่มเจ้าของบ้าน “ฉันว่าบ้านหลังนี้ให้ความรู้สึกเหมือนบ้านผีสิงมากกว่า ให้ตายยังไงฉันก็จะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเป็นอันขาด นี่ถ้าไม่ติดว่ามากับพวกแกนะ ฉันกลับบ้านตั้งนานแล้ว” ระวินสะอึกเล็กๆกับคำพูดจาอันเชือดเฉือนของหญิงสาว หากเขายังยิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เปรมิกาซะอีกที่เต้นเร่าๆกับคำตอบของเพื่อนรัก “ไอ้น้ำ แกพูดอย่างงี้ได้ไงวะ พี่วิน เปลขอโทษแทนเพื่อนด้วย รู้สึกว่ามันจะไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยสักเท่าไหร่” เธอพยายามขอโทษขอโพย “ไม่เป็นไรหรอกครับ” เปรมิกาอ้าปากหวังจะพูดต่อ แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นหนุ่มลูกครึ่งที่กำลังเดินออกมาจากห้องครัวกับเพื่อนสาวอีกคน สาวห้าวไม่รอช้า รีบขอตัวไปขัดขวางทันที ลับหลังเปรมิกา ระวินเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆสายชลเพื่อจะเพิ่มความใกล้ชิด “ถ้าน้ำไม่ชอบที่นี่ พี่ยังมีบ้านพักอีกหลังอยู่ที่เกาะเสม็ด ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวกว่า จะทำอะไรก็ได้ไม่มีใครรู้ พี่ว่าเราไปตอนฮันนีมูนก็ได้นะ” น้ำเสียงและลมหายใจที่แผ่วเบาลอยกระทบใบหูของหญิงสาวอย่างจงใจ สายชลสะดุ้งเฮือก จะหันกลับไปมองก็กลัว กลัวอะไรก็ไม่รู้แหละ เอาเป็นว่าเธอกลัวก็แล้วกัน ที่ทำได้ก็คือ เขยิบตัวออกห่างพร้อมกัดฟันพูดทั้งที่ดวงหน้าสวยยังแดงก่ำ “แต่งไปคนเดียวเถอะ ยังไงฉันก็ไม่แต่งแน่ๆ” แล้วเสียงเรียกของพันธิตาก็เข้ามาช่วยชีวิตพอดี ระวินถอยออกห่างเพื่อจะได้ไม่มีใครเข้าใจผิด ยิ้มสบายๆให้กับผู้มาใหม่ แต่ในใจกลับร้อนรุ่ม อยากจะหาทางทำให้ว่าที่คู่หมั้นตอบตกลงด้วยความเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 03:10:14 จากคุณ : windsurf44 (windsurf44) - [ 22 ต.ค. 48 02:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตู๊ด ตู๊ด ชายหนุ่มฟังสัญญาณโทรศัพท์ได้ไม่ถึงครึ่งนาทีก็ได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย อย่างน้อยเขาก็มีกำลังหนุนล่ะว้า “พี่ลม หวัดดีฮะ ยังไม่นอนใช่มั้ยพี่” เขาทักทายว่าที่พี่เขย “ยัง แต่แหม ดูนายจะอารมณ์ดีไปหน่อยมั้ง” วายุแซว ระวินหัวเราะในลำคอ ตาก็จับจ้องไปที่น้องสาวของคู่สนทนาที่กำลังพูดคุยอยู่กับเพื่อนๆ ส่วนตัวเขาก็แวบออกมาเพื่อจะหาหนทางชนะใจ “ไม่เชิงหรอกฮะ” “พี่เดาว่ายัยน้ำออกฤทธิ์แล้วล่ะสิ” “นิดหน่อยฮะพี่ ผมเลยต้องโทรมาหาพี่ไง” เขาพูดเสียงเบาเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนเดินมาใกล้ๆ แต่ก็โล่งใจเมื่อเห็นว่าเป็นชาวประมงที่คงเตรียมตัวจะออกเรือ “หือ มีอะไรที่นายแก้เองไม่ได้ด้วยหรอเนี่ย ได้ข่าวว่าวางแผนไว้ซะดิบดีไม่ใช่หรอ” พี่เขยในอนาคตเย้า “ก็น้ำเขาไม่ยอมท่าเดียวอ่ะพี่ ผมเลยต้องมานั่งเครียดอยู่นี่ไง” เสียงเริ่มเครียด “พี่ว่า ที่น้ำไม่ยอม อาจจะไม่ใช่ไม่ชอบก็ได้ แต่แค่อาจจะรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกมาตลอด ไม่แน่ ถ้าเจอกันในสถานการณ์อื่น น้ำมันอาจจะชอบวินก็ได้” ระวินนิ่งคิด “แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะพี่” ถ้าโทรศัพท์ที่ระวินใช้อยู่เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดที่สามารถเห็นหน้าคู่สนทนาได้ เขาคงเห็นวายุกลั้นหัวเราะอยู่ “ก็ไม่ต้องทำยังไง แค่ทำให้น้ำเชื่อว่าวินจริงใจแล้วก็จริงจัง แค่นั้นทำได้ไหมล่ะ” “ได้ครับ” เขารีบตอบ ไม่ได้หวังจะเอาใจว่าที่พี่เขย แต่เขาก็ตั้งใจทำอย่างนั้นอยู่แล้ว “วิน” วายุเรียกก่อนที่จะวางสาย “พี่หวังว่านายจะไม่ทำให้ทั้งพี่แล้วก็ครอบครัวพี่ผิดหวังหรอกนะ” ระวินรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียง “ผมไม่มีทางทำให้ครอบครัวพี่ผิดหวังแน่นอนครับ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม!” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ สายชลแอบมองร่างสูงของหนุ่มเจ้าของบ้านที่กลับเข้ามาร่วมวงด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เอาเข้าจริงๆแล้วเธอก็ไม่เห็นว่าอีตาขี้เก๊กนี่จะเลวร้ายตรงไหน โอเคๆ อาจจะเปลี่ยนคู่ควงบ่อย แล้วถ้าเขาไม่ดีจริง คุณหญิงแม่ของเธอคงไม่จับคลุมถุงชนหรอก แม้ว่ามารดาของเขาจะเป็นเพื่อนสนิทก็ตาม เธอยอมรับกับตัวเองว่า ถ้าเขาไม่ได้เป็นคู่หมายของเธอล่ะก็ เธออาจจะรู้สึกดีๆกับเขาก็เป็นได้ ไม่ใช่สิ เธอต้องชอบเขาแน่นอน ว่าแต่คุณหญิงแม่ท่านคิดอะไรอยู่นะ ลูกสาวคนเดียว ไม่อยากเลี้ยงแล้วหรอไงเนี่ย แล้วดูอีตานั่นสิ ยิ้มแปลกๆอยู่ได้ ไม่รู้มีแผนอะไรอีกหรือเปล่า เมื่อกี้ก็แอบแวบไปคุยโทรศัพท์ ทำหน้าตาซะเคร่งเครียด คิดไปก็เคี้ยวเนื้อหมูไป ก่อนจะหันไปสนใจรุ่นพี่ตัวใหญ่ที่เดินมาพร้อมกับกีต้าร์คู่ใจ โดยมีพิภพเดินตามมาด้านหลัง เปรมิกายักคิ้วให้เธอเบาๆ เพียงแค่นั้น สายชลก็รู้ว่าเพื่อนซี้ต้องการอะไร การแกล้งแซวพันธิตาเป็นสิ่งที่เธอหาโอกาสไม่ได้บ่อยๆ เมื่อได้แล้วก็ไม่ควรปล่อยให้หลุดมือ ยิ่งได้เห็นหน้าใสๆของเพื่อนสาวเริ่มแดง เธอก็ยิ่งสนุก สายชลมัวแต่ใส่ใจกับการแซวเพลงของรุ่นพี่หนุ่มจนไม่รู้ตัวว่าตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ไกล ระวินที่นั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อนยิ้มกับตัวเองเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาหมายปองมีความสุขกับช่วงเวลาที่เธอไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่ เขารู้มาจากวายุว่าสายชลไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหนกับเพื่อนมากนัก เนื่องจากต้องออกงานโน้นงานนี้กับมารดาอยู่บ่อยๆ ตัวเขาเองก็มีไปเป็นเพื่อนมารดาบ้าง แต่ก็ต้องคอยหักห้ามใจ ไม่เข้าไปทักหรือทำความสนิทสนม ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองทำถูก เขาอยากรู้จักเธอในเวลาที่เธอสามารถเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ไม่ใช่เวลาที่เธอต้องใส่หน้ากากเหมือนตอนอยู่ในงานเลี้ยง จริงๆแล้วเขาก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าไปติดใจเจ้าหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนแรกที่เขารู้ว่าถูกคลุมถุงชน เขาก็รู้สึกไม่พอใจอยู่เหมือนกัน แต่พอเขาได้รู้ว่าใครจะมาเป็นคู่หมั้น เขาก็คอยติดตาม คอยเฝ้าดูอยู่ตลอด มารู้สึกตัวอีกทีก็เต็มใจถูกคลุมเต็มที่ เมื่อเห็นพิภพเดินออกไปกับพันธิตาแล้ว เขาก็ลุกขึ้นแล้วก็ขอตัวจากกลุ่มเพื่อนๆเข้าไปในตัวบ้าน ไม่วายเหลือบมองไปยังหญิงสาวที่ยังนั่งอยู่กับเพื่อนซี้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “พี่บอย อย่าเล่นแต่เพลงเศร้าดิ เอาเพลงมันๆบ้าง” สายชลขอร้องรุ่นพี่ที่ทำหน้าที่นักดนตรีหลังจากพิภพเสร็จภารกิจ “เอาเพลงอะไรล่ะ” นักร้องจำเป็นถาม “อะไรก็ได้ที่แกเล่นได้น่ะ” ตาลออกความเห็น “แต่เอาแบบให้เต้นได้น่ะ” “จะมาต้งมาเต้นอะไรตอนนี้ จะสี่ทุ่มอยู่แล้ว ช่วยกันเก็บขยะก่อน เดี๋ยวก็ถูกไอ้วินฆ่าหรอก” เสียงของโต้โผใหญ่ที่เริ่มจะพูดไม่รู้เรื่องแทรกกลางกลุ่มหนุ่มสาวที่ยังร้องรำทำเพลงกันอยู่ “โห พี่โก้ พระจันทร์ยังไม่เต็มดวงก็จะแปลงร่างแล้วหรอ” แบงค์ หนุ่มรุ่นน้องหรี่ตาถาม “น่า นานๆที” “นานทีอะไร น้ำเห็นพี่เมาอย่างนี้ทุกอาทิตย์” สายชลส่ายหัว ‘คนเมา’ ไม่ทันได้โต้กลับก็ทรุดลงบนพื้นทรายท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ในขณะที่กำลังเก็บกวาดกันอยู่นั้น สายชลก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่สาวคนหนึ่งทำหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เธอจึงรีบปราดเข้าไปหา “พี่จี้ เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ” เท่านั้นแหละ รุ่นพี่สาวก็กุมท้องพร้อมกับส่งเสียงเจ็บปวด “พี่ปวดท้องน่ะ สงสัยเมื่อกี้จะปิ้งหมูไม่สุก” ได้ยินดังนั้น คนที่แกล้งหลับบนผืนทรายก็ผุดขึ้นมาทันที “น้ำ พาจี้ไปนั่งก่อน โบว์ แกไปดูตู้ยาสิว่ามีอย่าแก้แพ้อะไรทำนองนี้หรือเปล่า” โก้สั่งอย่างเคร่งเครียด โบว์วิ่งกลับมาหลังจากหายเข้าไปในบ้านไม่ถึงสองนาที “มีแต่ยาแก้ท้องผูกว่ะ ไม่แน่ใจว่าจะแก้โรคของจี้ได้หรือเปล่า” อธิบายพร้อมกับหอบไปในตัว โก้ใช้ความคิด ก่อนจะหันไปหาคนที่ยืนใกล้เขามากที่สุด “มาร์ค เข้าไปตามไอ้วินมาให้พี่หน่อยสิ” หนุ่มลูกครึ่งรับคำก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน เมื่อระวินมาถึง เขาก็เห็นจี้นั่งงอตัวอยู่โดยมีสายชลนั่งประคองอยู่ข้างๆ ที่เหลือก็ยืนอยู่รอบๆเป็นวงกว้างเพื่อทำให้คนไม่สบายไม่อึดอัด (เพียงแต่ความอยากรู้อยากเห็นยังมีอยู่) “มีอะไรหรอโก้” เขาเลิกคิ้วถาม “จี้ปวดท้องว่ะ สงสัยจะปิ้งหมูไม่สุก แถมยาที่บ้านนายก็ไม่รู้จะใช้ได้หรือเปล่า เลยกะว่าจะให้นายช่วยขับรถออกไปซื้อ ไหนๆก็เป็นเจ้าถิ่น” เขาตบบ่าเพื่อนสนิท “เอาสิ” โก้หันไปมองคนป่วยอีกครั้ง “น้ำไปกับไอ้วินมันละกัน พอรู้อาการใช่มั้ย” โก้ถามแกมบังคับเพราะเขาเห็นว่าสายชลปรี่ไปถึงจี้ก่อนเพื่อนและอยู่ข้างๆคอยถามอาการตลอด สายชลอึกอัก แต่พอคิดว่าทำเพื่อรุ่นพี่เธอก็ได้แต่พยักหน้าตกลง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ (มีต่อ) แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 03:38:47 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 03:33:47 จากคุณ : windsurf44 - [ 22 ต.ค. 48 02:34:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แอร์เย็นฉ่ำ น่าจะทำให้หญิงสาวรู้สึกสบาย แต่ความเป็นจริงแล้ว สายชลกลับรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ก็ไอ้สายตาของคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอน่ะสิ “นี่ นายมีอะไรก็พูดมาตรงๆดีกว่า” เมื่อความอดทนหมดลง เธอก็ยอมจะเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก สารถีหนุ่มทำหน้าซื่อ “อะไร พี่ไม่มีอะไรสักหน่อย” “ไม่มีอะไรได้ไง ฉันเห็นนายมองมาทางฉันหลายครั้งแล้วนะ” คราวนี้เขายิ้มออกมา “น้ำรู้ได้ไงว่าพี่มองน้ำ นั่นแน่ น้ำก็แอบมองพี่ใช่ไหมล่ะ” สายชลเบ้ปาก แต่หน้าก็รู้สึกร้อนโดยอัตโนมัติ “ฉันเห็นทางกระจกหรอก อย่าหลงตัวเองนักเลย” ระวินส่ายศรีษะกับการเอาตัวรอดของหญิงสาว “แทนตัวเองว่าน้ำสิ เดี๋ยวเราก็จะสนิทสนมกันกว่านี้แล้วนะ” คราวนี้สายชลหันไปมองเขาเต็มๆตาพลางพูดเสียงเบา “ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ฉันไม่ได้ชอบนาย” ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาที่เธอพูดประโยคดังกล่าว เธอต้องรู้สึกแปลกๆในหัวใจด้วย ทั้งๆที่มันควรจะเป็นสิ่งที่เธอมั่นใจไม่ใช่หรอ ชายหนุ่มสะอึกกับคำพูดของว่าที่คู่หมั้น เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ รู้สึกว่าตัวเองคงไม่สามารถบังคับใจหญิงสาวได้อย่างแน่นอน ก็ดูสิ เธอไม่ชอบขี้หน้าเขายังกะอะไรดี คงต้องไปขอโทษวายุแล้วที่ไม่สามารถสถาปนาตัวเองเป็นน้องเขยได้ เขาไม่อยากจะสู้ต่อไปเมื่อได้รู้ว่ามันไม่มีอะไรให้เขาหวังแม้สักนิดเดียว นี่ถ้าสายชลไม่ได้พูดประโยคสุดท้ายล่ะก็ เขาคงจะสู้ต่อไปแน่นอน แต่ในเมื่อเธอพูดออกมาขนาดนั้นแล้ว มันก็คงเป็นไปไม่ได้จริงๆ ระวินหยุดรถ “ก็ได้ ถ้าน้ำต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น เดี๋ยวพี่จะไปบอกแม่พี่ละกันว่าให้ยกเลิกทุกอย่าง ขอโทษด้วยละกันที่ทำให้วุ่นวาย คงเป็นพี่ฝ่ายเดียวที่ต้องการให้มันเกิดขึ้น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “น้ำเข้าไปซื้อยาละกัน เดี๋ยวพี่จะรออยุ่ที่นี่” เขาปลดล็อคแล้วเปิดประตู ก้าวขาออกไปยืนข้างนอกโดยไม่สนใจคนข้างๆที่ทำหน้าไม่เข้าใจอย่างรุนแรง สายชลรู้สึกว่าตัวเองกำลังร้องไห้ นั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่หรอ ยกเลิกการหมั้นน่ะ แล้วทำไมเวลาที่เขาพูด เธอต้องอยากจะเอามืออุดหูด้วยล่ะ หรือว่าจริงๆแล้วเธอก็ไม่ได้รังเกียจอะไร ยัยน้ำเอ๋ย เธอจะไปรังเกียจเขาได้ยังไง รังสีความรักลอยเด่นอยู่อย่างนี้ กว่าจะรู้ตัวมันก็สายไปแล้ว หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตา แล้วจึงก้าวออกจากรถ พยายามไม่หันไปทางชายหนุ่มที่ยืนพิงรถอยู่อีกฟากเพื่อที่จะปิดบังรอยน้ำตา ยังโชคดีที่เวลาใกล้จะล่วงเลยไปถึงวันใหม่ หากแต่ร้านขายยายังคงเปิดให้บริการอยู่ สายชลใช้เวลาประมาณสิบนาทีอธิบายอาการของรุ่นพี่สาวให้เภสัชกรฟัง เมื่อเดินออกมาจากร้าน เธอก็ไม่เห็นชายหนุ่มที่บอกว่าจะรออยู่ หญิงสาวตัดสินใจเดินไปรอเขาที่รถ เพราะเห็นว่าใกล้ๆกับร้านขายยา มีกลุ่มวัยรุ่นนั่งกินเหล้ากันอยู่ประมาณห้า-หกคน แถมบางคนยังหันมามองเธอด้วยสายตาแปลกๆอีก แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ เมื่อพวกนั้นหมายตาใครแล้ว ต่อให้เดินหนีเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้น “น้องสาว ทำไมมาเดินมืดๆคนเดียวล่ะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอามั้ย แถวนี้มันอันตราย” หนึ่งในนั้นเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะเป็นมิคร สายชลแน่ใจว่าคนพวกนี้อายุอ่อนกว่าเธอทั้งนั้น แต่ก็ไม่กล้าพูดขัดไป กลัวก็กลัว แต่ก็ต้องทำใจดีสู้เสือ แล้วเมื่อไหร่อีตานั่นจะมาเนี่ย “คือ ฉันรอคนอยู่” “พี่ไม่เห็นจะมีใครเลย” ยิ่งพูดก็ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สายชลได้กลิ่นแอลกอฮอลล์มาจากตัวผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้า หญิงสาวรู้สึกกลัวขึ้นมามากกว่าเดิน แข้งขาก็เริ่มสั่น แต่ก็ขยับตัวไปไหนก็ไม่ได้ เพราะหลังของเธอก็ชิดกับรถของระวิน ได้แต่หลับตาภาวนาสวดมนต์อยู่ในใจ ตอนนี้เธออยากจะเป็นนางเอกในละครที่มีพระเอกเข้ามาช่วยเร็วๆ จะเป็นใครก็ได้ ขอให้เข้ามาช่วยเธอทีเถอะ “ผมไง” ว่าแล้วพระเอกก็ปรากฏตัวในขณะที่เธอหลับตาปี๋ สายชลพยายามลืมตาเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู แล้วแผ่นหลังของระวินก็อยู่ข้างหน้า เธอไม่รู้เหมือนกันว่าเขาพูดอะไรกับไอ้ขี้เมาคนนั้น มารู้ตัวอีกทีก็ถูกประคองขึ้นรถโดยวงแขนอันแข็งแกร่ง และเมื่อเขาก้าวเข้าประจำที่ น้ำตาที่เธอคิดว่ามันหยุดไหลแล้วก็กลับไหลออกมาอีก ครั้งนี้เป็นเพราะความกลัวบวกกับความจริงที่ว่าเธอได้ตัดสินใจพลาดไปอย่างรุนแรง ระวินเห็นน้ำตาของหญิงสาวข้างๆก็ทำอะไรไม่ถูก เขาแค่ข้ามถนนไปร้านสะดวกซื้อตรงข้ามแป๊บเดียว กลับมาก็เห็นเธอกำลังถูกใครสักคนก่อกวนอยู่ ลมหายใจเขาแทบจะหยุด กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป แต่ก็ยังดีที่เขามาช่วยไว้ได้ทัน “น้ำไม่เป็นอะไรใช่มั้ย” เขาเอ่ยถามเบาๆ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี เจ้าของชื่อส่ายศรีษะ หากน้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล มือบางทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาเช็ดแบบสะเปะสะปะ เห็นดังนั้น ระวินจึงโน้มตัวเข้าหาแล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ยังไงเขาก็ตัดเธอไม่ขาด ไม่ว่าเธอจะชอบเขาหรือไม่ก็ตาม สายชลสะดุ้งกับสัมผัสอันแผ่วเบา แต่ก็ไม่ได้หลบหนี รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเสียด้วยซ้ำ “พี่ขอโทษ พี่ไม่น่าทิ้งน้ำไว้คนเดียวเลย พี่น่าจะเห็น...” “พี่วินไม่ผิดสักหน่อย น้ำเองแหละที่ผิด” เธอรีบพูด ดวงตากลมโตมองไปที่เขาอย่างขอโทษ โดยที่ไม่ทันรู้ตัวว่าสรรพนามที่ใช้เรียกเขากับใช้แทนตัวเองเปลี่ยนไป ระวินไม่รู้จะยิ้มหรือจะทำอะไรดี นี่หมายความว่าเขายังมีหวังหรือเปล่า โชคดีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาก่อน เขาละนิ้วมืออกจากแก้มใส แล้วกดรับโทรศัพท์มือถือ “กำลังจะกลับแล้ว เออ เออ” เขากดปุ่มวางสาย “ไอ้โก้มันโทรมาเร่งแล้ว รีบกลับไปดีกว่า เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราหายไปทำอะไรกันตั้งนานสองนาน” เมื่อเขาคิดว่าสถานการณ์ดีขึ้นแล้ว ระวินคนเดิมก็กลับมา สายชลส่งเสียงไม่ค่อยพอใจ แต่ก็รีบซ่อนยิ้ม เมื่อรถเลี้ยวเข้ามายังบ้านพัก สายชลหันหน้าไปหาสารถีหนุ่ม “เรื่องเมื่อกี้อย่าบอกใครนะคะ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเป็นราวเปล่าๆ” เขาเห็นด้วย อีกอย่าง ตัวเอาเองก็อยากจะมีอะไรที่เป็น‘ความลับระหว่างเราสองคน’อยู่เหมือนกัน “อ้อ อีกอย่างนึง” หญิงสาวที่ลุกออกจากรถแล้วหันกลับมาหาคนที่ยังง่วนอยู่กับกุญแจรถ “น้ำว่า หมั้นก่อนสักปีสองปี ให้น้ำเรียนโทจบก่อนก็ดีเหมือนกันนะคะ ส่วนฮันนีมูน บ้านหลังนี้ก็เหมาะแล้ว บ้านที่เสม็ดของพี่เก็บไว้ใช้ตอนครบรอบวันแต่งงานดีกว่า” ว่าแล้วก็ปิดประตูรถ เดินแกมวิ่งเข้าไปหาพวกรุ่นพี่ที่รออยู่ ปล่อยให้ระวินอ้าปากค้างอยู่คนเดียว ที่เธอพูดเมื่อกี้... หมายความว่าเธอตกลงงั้นหรอ หมายความว่าฝันของเขาก็เป็นจริงน่ะสิ ชายหนุ่มชูกำปั้นด้วยความดีใจก่อนจะรีบกดโทรศัพท์ไปบอกข่าวดีกับมารดาตัวเอง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ (มีต่อ) จากคุณ : windsurf44 - [ 22 ต.ค. 48 02:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ สายชลก็ตรงไปยังเพื่อนสาวที่นั่งแยกออกมาสองคนอยู่ตรงริมระเบียง “พี่จี้เป็นไงบ้าง” เธอทรุดนั่งข้างๆพันธิตา มือก็ยกขึ้นปิดปากที่หาวออกมาด้วยความเพลีย ก็วันนี้วันเดียว เธอเจออะไรมาเยอะแยะ เยอะจนเกือบจะเอาตัวไม่รอด ยังดีที่ผ่านมาได้ “เพิ่งหลับไปว่ะ” เปรมิกาตอบทั้งๆที่ยังมองออกไปยังท้องฟ้าที่มีดาวลอยอยู่ไม่มาก “ว่าแล้วฉันไปนอนดีกว่า ง่วง” พูดจบก็เดินตัวปลิวไปนอนบนฟูกที่วางเรียงรายอยู่ในห้อง “เปลมันเป็นอะไรของมันน่ะ” สายชลแปลกใจ “เห็นอารมณ์บูดตั้งแต่เย็นแล้ว” พันธิตาพูดบ้าง ทั้งสองหันไปมองคนที่ถูกพูดถึง ซึ่งตอนนี้เข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มเรียบร้อย เมื่ออยู่กันสองคน สาวหวานก็หันมาถามเพื่อนซี้ “น้ำเองก็แปลกๆไปนะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า” “แหมแพน มีแฟนกับเขาคนนึง ก็ทำตัวเป็นศิราณีเลยนะ” หญิงสาวแซวเพื่อน “ไม่ใช่สักหน่อย” ‘คนเพิ่งมีแฟน’ปฏิเสธเป็นพัลวันโดยที่หน้าเริ่มแดง “แพนก็แค่ช่างสังเกต แล้วแพนก็รู้ด้วยว่าเป็นเรื่องหัวใจ” สายชลหลบตาเพื่อน ไม่แน่ใจว่าพันธิตาไปรู้อะไรมาหรือเปล่า เธอยังไม่อยากบอกใครเรื่องระวิน เพราะตัวเธอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ แต่มาคิดอีกทีเพื่อนก็มีไว้คุยแหละเนอะ “ที่แพนเดาก็ถูก แต่น้ำยังไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป แล้วน้ำกลัวเสียด้วยซ้ำ กลัวว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่น้ำหวังเอาไว้” มันก็จริงนี่นา เธอไม่รู้หรอกว่าเขาจริงจังกับเธอแค่ไหน เขาอาจจะเกรงใจผู้ใหญ่ก็ได้ พันธิตาเอื้อมไปบีบมือเพื่อนสาวเบาๆ “แพนไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องของน้ำเป็นยังไง แล้วแพนก็ไม่อยากคะยั้นคะยอให้น้ำบอกแพนด้วย เพราะแพนรู้ว่ายังไงน้ำก็ต้องบอกแพนอยู่ดีแหละ” เธอดักคอ สายชลยิ้ม “น้ำต้องบอกแพนอยู่แล้ว” “แพนอาจจะไม่มีประสบการณ์เรื่องพวกนี้มากนัก ไม่มีเลยต่างหาก” เธอหยุดหัวเราะ “แต่แพนอยากบอกว่า ความรักก็เหมือนไอศกรีมนะน้ำ ถ้าเราสั่งไอศกรีมมาถ้วยนึง เราก็มีอยู่แค่สองทางเลือก คือกินมัน หรือไม่กินมัน ถ้าเรากินมัน เราอาจจะไม่ชอบหรืออาจจะชอบก็ได้ ใครจะไปรู้ แต่ถ้าเราไม่กินมัน มันอาจจะละลายไปต่อหน้าเรา ทำให้เราเสียเงินไปเปล่าๆ ดีไม่ดีมีคนแย่งเรากินอีกต่างหาก ดังนั้น เราควรจะลองกินไอศกรีมถ้วยนั้นดู มันอาจจะอร่อยก็ได้ ใช่มะ” พันธิตาจบคำพูดที่ยืดยาวด้วยการหันไปสบตาเพื่อนสาว “จ้าๆ” คู่สนทนายิ้มกับคำเปรียบเปรย “แพนไม่ต้องห่วงนะ น้ำลองกินไอศกรีมดูแล้วล่ะ แต่ยังไม่รู้รสเลย คงต้องรออีกสักพัก” “ดีแล้วล่ะ งั้นแพนไปนอนดีกว่า น้ำก็รีบนอนด้วยนะ” ว่าแล้ว พันธิตาก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปนอนข้างๆเปรมิกาที่ดูเหมือนหลับแล้ว สายชลนั่งคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อยสักพัก ก็มองนาฬิกา หมายจะโทรหาพี่ชายตัวดี เมื่อคำนวณเวลาแล้ว หญิงสาวก็กดโทรศัพท์ทันที “พี่ลมๆๆๆๆ” เธอเรียกชื่อพี่ชายทันทีเมื่ออีกฝ่ายรับสาย “กะโทรมาปลุกเลยหรอเนี่ย” วายุงัวเงีย “อ้าว ยังไม่ตื่นหรอ ช่างเหอะ น้ำมีเรื่องจะคุยด้วย” พี่ชายฮึมฮัมในลำคอ “เอ้า ว่ามา” “น้ำตกลงหมั้นกับนายนั่นแล้วนะ” เธอพูดเสียงเบา กลัวว่าใครจะได้ยิน แค่ประโยคนั้นประโยคเดียวทำเอาคนที่งัวเงียอยู่ตาโตกะทันหัน “จริงหรอ” “อื้อ” “ทำไมอยู่ๆ...” สายชลยิ้ม “ก็คิดว่าลองๆคบกันไปก่อนก็ได้ ถ้าไม่ถูกใจก็ค่อยถอนหมั้น” “คิดว่านายวินจะยอมถอนหมั้นง่ายๆหรอยัยตัวยุ่ง” “แล้วพี่ลมรู้ได้ไงว่าเขาจะไม่ยอม” หญิงสาวเริ่มเอะใจ เอาแล้วไหมล่ะวายุ เป็นไงเป็นกัน “พี่คุยกับนายวินมาตั้งนานแล้ว” เขาเงียบรอฟังปฏิกิริยาของน้องสาว เมื่อไม่มีเสียงใดตอบกลับมา เขาจึงพูดต่อ “แล้วพี่ก็รู้ดีว่าเขาคิดยังไงกับน้ำ” เป็นเวลาเท่าไหร่ไม่รู้ที่สายชลเงียบไป นี่เขาคุยกับพี่ชายเธอมาตั้งนานแล้วหรอเนี่ย ถ้าอย่างนั้น มันก็แสดงว่าเขาตั้งใจจะหมั้นกับเธอจริงๆนะสิ “พี่ลมแน่ใจหรอ ว่าเขาอยากหมั้น” “แน่สิ มันเพ้อถึงน้ำจะตาย” พอได้ยินน้ำเสียงของน้องสาว เขาก็อยากจะลุกขึ้นกระโดดด้วยความดีใจ “แต่น้ำได้ยินมาว่าเขาควงผู้หญิงหลายคนอ่ะ” เธอก็ยังคงไม่แน่ใจ “อันนั้นเคลียร์กันเอง พี่ว่าน้ำไปนอนก่อนเหอะ มีอะไรค่อยคุยกัน” “อือ งั้นแค่นี้นะพี่ลม” สายชลกดตัดสาย แล้วเดินเข้าไปในห้อง เตรียมตัวนอนเก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนอนไม่หลับหรือเพราะตื่นเต้น ที่ทำให้สายชลตื่นทันดูฉากสวีทของเพื่อนสาวแสนห้าวกับลูกครึ่งหนุ่ม ท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติกยามเช้า ไม่รู้ไปแอบปิ๊งกันตอนไหน แหม ก็เธอยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเองเหมือนกันนี่นา มองดูภาพสองคนนั้นก็อดนึกถึงตัวเองไม่ได้ เดี๋ยวเธอก็จะได้รู้แล้วสินะว่าเรื่องราวของเธอจะเป็นเช่นไร แต่พอได้เห็นหน้าเขาตอนกินข้าวเช้า สายชลก็อดไม่ได้ที่จะหลบสายตาแถมยังพ่วงด้วยการหลบหน้าหลบตาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ คิดแล้วก็อยากจะเตะตัวเองสักสองป๊าบ ทำไงได้ คนมันเขินนี่หว่า เมื่อวานดันไปปากดีไว้เสียด้วย เธอเลี่ยงเขาได้จนมาถึงเวลาที่จะต้องแยกย้ายกันกลับนี่แหละ ได้ยินพวกรุ่นพี่พูดกันว่าเขาขับรถมาคนเดียว หัวสมองก็คิดแผนเพื่อที่ตัวเองไม่ต้องอายต่อหน้าคนหมู่มากออก “แพน” เธอเรียกเพื่อนสาวที่กำลังเดินไปยังรถของแฟนหนุ่ม “เดี๋ยวเรากลับเองนะ” เมื่อเพื่อนสาวทำหน้างง เธอจึงยิ้มตอบ “น้ำจะลองตักไอศกรีมกินอีกคำน่ะ อยากรู้รสจริงๆว่าจะอร่อยหรือเปล่า” “ได้เลยจ้า แล้วยังไงอย่าลืมบอกแพนล่ะ” พันธิตาโผเข้ากอดเพื่อนสาวด้วยความรัก +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ระวินตรวจดูความเรียบร้อยของบ้านก่อนจะปิดกุญแจประตูหน้า พอหันหลังจะเดินไปที่รถก็พบกับคนที่อยู่ในใจเขาตลอดหลายปียืนยิ้มให้เขาอยู่ นี่เธอจะรู้บ้างไหมนะว่าเธอทำให้เขาแทบเป็นบ้าเมื่อเธอทำท่าเมินเฉยใส่เขาตลอดเช้า เขานึกว่าเธอกลับไปกับเพื่อนพร้อมกับลืมเรื่องของเขาไปแล้วนะเนี่ย “ไปเดินเล่นก่อนกลับหน่อยไหมคะ” เธอเอียงหน้าถาม เขาไม่ตอบ แต่ถือวิสาสะกุมมือเธอแล้วออกเดินไปยังชายหาดที่ตอนนี้ร้างผู้คน “พี่นึกว่าน้ำล้อเล่นเรื่องเมื่อคืนแล้วเสียอีก” เขาทำหน้างอน สายชลหยุดเดิน ทำให้เขาหันกลับมามองโดยอัตโนมัติ “เรื่องอย่างนั้นใครเขาล้อเล่นกันล่ะคะ น้ำต่างหากที่กลัวพี่จะล้อเล่น” เขาส่ายศรีษะอย่างรวดเร็ว “ไม่ พี่ไม่ได้ล้อเล่น” เห็นเขาเป็นอย่างนี้ก็แปลกดีเหมือนกัน ทุกทีเอาแต่เก๊ก ไม่ไหว ไม่ไหว “ตกลงน้ำก็ชอบพี่ใช่มั้ย เพราะพี่ชอบน้ำ ชอบมาหลายปีแล้วด้วย” เขารีบพูด เหมือนกับกลัวว่าถ้าไม่ได้พูดวันนี้อาจจะไม่มีโอกาสได้พูดอีก สายชลหน้าแดงกับคำสารภาพตรงๆ “น้ำยังไม่รู้หรอกค่ะ เพราะน้ำคิดว่ามันเร็วเกินไป แต่น้ำจะลองเสี่ยงดู ว่าแต่พี่วินมีเรื่องต้องอธิบายเล็กน้อย” หญิงสาวพยายามทำเสียงดุเมื่อพูดประโยคหลัง “พี่มั่นใจว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ” “น้ำได้ยินข่าวลือว่าพี่วินเปลี่ยนคู่ควงบ่อย” เขาทำท่าตกใจ “ได้ยินมาจากไหน ไม่มีๆ พี่ไม่เคยมีใครเลยนะ ไม่เชื่อถามไอ้โก้หรือไอ้บอยดูก็ได้” สายชลชั่งใจ “เอาเป็นว่าอันนี้ผ่าน” ไว้เธอค่อยไปถามคนอื่นดูก็ได้ ระวินเป่าปากโล่งอก “แล้วเรื่องที่พี่วินกับพี่ลมแอบติดต่อกันล่ะ” ดูซิว่าจะแก้ตัวยังไงอีก “ก็...” เขาอึกอัก “พี่ไม่รู้จะไปปรึกษาใครนี่ พวกที่มหา’ลัยก็ไม่ได้เรื่อง อีกอย่าง พี่ยังไม่อยากให้คนรู้เยอะ พี่ลมเลยเป็นทางออกที่ดีที่สุด เพราะพี่ลมรู้จักน้ำดีที่สุดไง พี่ก็เลยอยากรู้จักน้ำในมุมที่เพื่อนคนอื่นไม่รู้จักบ้าง” เขาอ้อน “พี่ก็เข้ามาคุยที่มหา’ลัยสิ” “ก็...” ดูสิ ระวินผู้เก่งกาจ มาตกม้าตายต่อหน้าผู้หญิงคนเดียว “ก็มันเขินอ่ะ” “เขิน” สายชลทำเสียงสูง “แล้วทีตอนนั้น...” คิดถึงตอนนั้น หน้าใสๆก็แดงเป็นมะเขือเทศ “ตอนไหนหรอ” เขาทำเป็นจำไม่ได้ ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าสาวน้อยตรงหน้าหมายถึงตอนที่เขาหอมแก้มเจ้าหล่อนทีเผลอทั้งๆที่ตัวเองใส่กางเกงขาสั้นอยู่ตัวเดียว สายชลหันหน้าหนี “ไม่รู้ จำไม่ได้” พูดไม่ทันขาดคำก็ถูกสวมกอดทางข้างหลังจากชายหนุ่มที่ยิ้มระรื่นอยู่ “ใช่อย่างนี้หรือเปล่า” ว่าแล้วก็กดจมูกลงบนแก้มนวลอย่างตั้งใจ “พี่วิน” สายชลตวาด พยายามเอาเสียงเข้าข่ม “จ๋า” เขาก็ขานรับอย่างยียวน หญิงสาวรู้สึกอ่อนใจกับเขาจนไม่มีกำลังจะคิดคำมาโต้ตอบ ได้แต่ปล่อยตัวเองให้อยู่ในอ้อมกอดของเขา...คนที่เธอคิดว่าจะดูแลเธอได้ แต่ยังไม่วายขู่ “ถ้าทำตัวไม่ดีนะ อย่าหวังเลยว่าจะมีแม้แต่งานหมั้น” กระนั้นก็เถอะ พ่อยอดชายยังพึมพำให้ได้ยินคนเดียว “ไม่หมั้นก็ฉุดเลยวะ” แล้วก็กระชับอ้อมกอดให้น่นยิ่งขึ้น จะว่าไปแล้ว ไอศกรีมรสนี้ก็อร่อยแบบแปลกๆดีแฮะ... ++++++++++++++++++++++++++++++++ (จบค่า) แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 03:49:06 จากคุณ : windsurf44 - [ 22 ต.ค. 48 02:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอตอบกระทู้นะคะ คุณkiki (kikikun) ตอนนี้ก็สมใจแล้วสิ หึๆๆๆ คุณโอเลี้ยงแก่ๆ รับรองว่านายมาร์คทำได้แน่ค่ะ คุณnongwin ขอบคุณค่าที่ยังติดตามผลงาน อย่าลืมรออ่านเรื่องต่อไปละกัน คุณนัสซึ (นัสซึ) ขอบคุณค่ะ ว่าแต่ต้องรออ่านเรื่องต่อๆๆๆๆๆไปด้วยนะคะ คุณW i n t e r b e r r y จะให้นายมาร์คหวานมากๆก็ไม่ไหวล่ะค่ะ ภาษายังไม่ค่อยแข็งแรง คุณscottie แหม ก็วัยรุ่นใจร้อนนี่คะ... คุณหยกสีน้ำผึ้ง ตอนนี้ก็หวานแบบแปลกๆเหมือนกันค่ะ คุณmrs_ricken Thx ka’’ keep up with my next writing duay na ka คุณBangkokian ก็น่ารักเหมือนคนแต่งกับคนอ่านนั่นแหละค่ะ วิ้ววว คุณพจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) ไว้เดี๋ยวจะลองเป็นผู้ชายดูบ้างนะคะ คุณไกลฝัน (ไกลฝัน) มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้คอยนานนะคะ คุณรสา รสา คนเขียนก็น่ารักค่ะ คุณคุณพีทคุง (PeterPuck) คราวนี้หนูน้ำจริงๆแล้วค่ะ พอดีผิดพลาดนิ้ดหน่อย คุณpeiNing ขอบคุณมากค่า...อ่านเรื่องต่อๆไปด้วยนะคะ จากคุณ : windsurf44 - [ 22 ต.ค. 48 02:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หนุกดีๆ จากคุณ : บ.ก. ของ มาร์ค (kikikun) - [ 22 ต.ค. 48 03:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักทั้งสามคู่เลยค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 22 ต.ค. 48 04:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หวานซ้าจนอิจฉาเลยค่ะ จากคุณ : coolning - [ 22 ต.ค. 48 07:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แฮ่ พล็อตไม่มี มีแต่วัตถุดิบอ่ะคับ เพียบเลย อ่านแล้วอยากไปเที่ยวทะเลจัง แต่คงไม่สามารถทำให้ทะเลหวานได้ เหมือนใครแถวๆนี้หรอกเนอะ ^^ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 22 ต.ค. 48 08:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไอติมท่าจะอร่อย จากคุณ : ลูนาติก - [ วันปิยมหาราช 09:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไอศกรีมรสอะไรน้อ?? ถ้าจะหวาน เหอๆ ^ ^ V ^ ^ จากคุณ : มิรันตี - [ วันปิยมหาราช 20:05:38 A:203.188.28.172 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หวานซะ :) จากคุณ : scottie - [ วันปิยมหาราช 23:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รัยไอศกรีมอีกคนได้ไหมคะ อยากกินมั่ง จากคุณ : รียา - [ 24 ต.ค. 48 00:51:12 A:203.172.104.132 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกดีค่ะ น่ารัก อ่านเรื่องของแพนก่อน จะไม่รู้เลยว่าอีก 2 คนนั้นคู่กับใครเลย ถือว่าเก่งมากนะคะ ที่แต่งเรื่องในเหตุการณ์เดียวกันได้ถึง 3 เรื่อง สนุกจริงๆ ค่ะ ไม่เสียดายเลยที่ได้อ่านค่ะ ชอบที่สายชลกับเปลแซวตอนที่ภพร้องเพลงมากๆ เลยค่ะ อิอิ จากคุณ : lovekalo - [ 24 ต.ค. 48 18:47:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น่ารักดีค่ะ แต่รับหมั้นเร็วจังเลยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 25 ต.ค. 48 00:38:55 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากอ่านตอนก่อนหน้านี้จังเลย จากคุณ : chocolate-gateau - [ 25 ต.ค. 48 12:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จึ๋ย...หวานกรี๊ดจังค่า จากคุณ : peiNing - [ 26 ต.ค. 48 23:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมหลงเข้ามาได้ไงไม่รู้ แ่ต่ก็อ่านจนจบหล่ะนะ อ่านแล้วคิดว่า มันเกินๆจริง ออกแนวฝันๆไปนิดๆถึงเยอะน่ะ แต่คิดว่าภาษาที่ใช้ก็กำลังดีแล้วแหละ สรุปว่า ถ้าชอบแนวนี้ ก็คงเหมาะแล้วหล่ะครับ นับว่าดีแล้ว จากคุณ : Kula Shaker - [ 29 พ.ย. 48 00:53:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกจังเลย อิอิอิ จากคุณ : Over Protected!~* - [ 29 พ.ย. 48 22:23:06 ]