ความคิดเห็นที่ 1 ขวาถัดมา  เคียงกัน  กับแม่แอนคือ HIUNCHULI  6441  m. การชอนไชไปในเนปาลของป้า... จากบันทึกการเดินชอนไชไปในเนปาล  6  กระทู้ค่ะ วันที่  1-4 กรุงเทพฯ - กาฎมัณฑุ - สวยัมภูวนารถ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3776077/W3776077.html วันที่   5-7 กาฎมัณฑุดาร์บาร์สแควร์ - พุทธนารถ - ปาทัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3785781/W3785781.html วันที่  8-11   ปศุปฏินารถ - พิพิธภัณฑ์กาฎมัณฑุ - ปักตาปูร์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3793430/W3793430.html วันที่  11-13 ปักตาปูร์ - นาคราก็อต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3800442/W3800442.html วันที่  14-16 นาคราก็อต  -  ทาเมล  - โภคารา  -  ฟีวา เลค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3809779/W3809779.html วันที่ 17-21 นายาปูล - ฮีเล  - อูเลรี - กอเรปานี + จอมสอม - บานตานติ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3814220/W3814220.html และนี่...หวานใจป้า  "น้องปลา" MACHHAPUCHHRE  6993  m.   ซึ่งวันนี้ขี้อายมาก  เอาหมอกมาพันตัวจนมัวหมด ทั้งๆที่  กรันดรุ๊ค  เป็นจุดยลโฉมเธอแท้ๆ  T_T แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 48 17:36:41 จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 15:50:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อวานยังชัดกว่านี้เลย  แต่เอาเถอะ...       กินข้าวดีกว่า  วิวงามขนาดนี้  แต่อาหารเช้ายังคงเป็นไข่คน กับหัวหอมเหมือนเคย  ชากาเล็กอีกหนึ่ง  ขนมปังหนึ่ง  เท่านี้ป้าก็ ตากแดด  กินข้าวเคล้ามัจฉาพุชารีอย่างสุขใจ ภูเขาจ๋า...จะสวยไปถึงไหนเนี่ย จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 15:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จะมีร่องเขา  ระหว่าง  HIUNCHULI  กับน้องปลา ซึ่งนักปีนเขานิยมปีนเข้าสู่ใจกลางของแอนนาปูรณา เป็น จุดสิ้นสุดอีกจุดหนึ่ง (อันนี้ป้าก็ฝัน  อิอิ  ไม่ไกลมาก) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ป้าเพิ่งลงมา  แต่นักท่องเที่ยวอีกกลุ่มกำลังจะขึ้นไป...       ในฤดูท่องเที่ยว  ภูเขานี้  ไม่เคยเหงา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กินไปพลางนอนกลิ้งไปกลิ้งมาตากแดดบนสนามหญ้าสักพัก   ก็เห็นคนหาบของไต่ขึ้นมายังที่พัก  เป็นพ่อค้าส้ม...ใส่เข่งใบเดียว แล้วแบกโดยเอาผ้าผูกมาหนุนที่หัว  เร่เข้ามาขายคุณยายเจ้าของบ้าน   พอเห็นยายแก่อ้วนๆ พ่อค้าส้มจัดแจงเสนอสินค้าให้ทันที “ออเร๋นจ์   โอเร๊นเจสส์ (เอ็กเซ่นดีมาก)  วันพีซ ( one piece) ไฟว์รูปี”       ป้ามันคนเลว  ดันพูดเนปาลได้ (ส้มซื้อบ่อย  จะรู้จักดี)   โดยไม่ทันคิดส่งภาษานาวารีปร๋อ  เป็นชุด “ซันทาล่า – suntalaa  (ส้ม) เกลียวโย ฉะ - guliyo chha (หวานมั๊ย) โย กาติ โฮ – yo kati ho (ราคาเท่าไหร่)”       พ่อคนขายส้มทำหน้ามึน  เพราะหน้าป้ามันไม่เนปาลอ่ะดิ   (หรือภาษาชั้นมั่ว แหะ แหะ) ค่อยสำนึกได้ว่าเป็นนักท่องเที่ยว   จ่ายไปสิบห้ารูปีแต่โดยดี  รับส้มมาสามลูก  ใส่เป้หลังไว้  (คุณยาย เจ้าของบ้านพักซื้อเป็นโลอ่ะ  ถูกกว่าด้วย)       หลังจ่ายเงิน  ล่ำลากัน  ป้าเดินลงไปตามแยก  ใจอยากไป ส่งโปสการ์ด  เพราะที่นี่มีตู้ ปณ. ด้วย (มีให้เห็นในแผนที่)  เมื่อคืน ก็ปั่นโปสการ์ดไปกินข้าวไปคุยไปจนมือหงิก  อยากมีหัวสามหัว   จะได้กิน คุย และคิด ได้สบายๆ  ขอมือขวาเพิ่มอีก 10 มือ   จะปั่นโปสการ์ดให้มันไปเลย... ที่พักค่ะ  เดี๋ยวลืม  GHANDRUK  GH จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สภาพห้อง  สะอาดสะอ้านกว่าทุกที่ แต่ลักษณะใกล้เคียงกัน  คือเตียงต่อเอง  ที่นอนเย็บเอง มีผ้าปู  ผ้าห่มขอได้ ที่นี่มีข้อดีอีกอย่างคือ  ถ้าไปคนเดียว  คิดราคาคนเดียว ไม่ใช่ระบบเหมาห้อง  ป้าจ่ายค่าห้องเพียงแค่  100  รูปี (ราว 60 บาทได้) ห้องน่าอยู่มั้ย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อาหารก็น่ากิน  ป้าเคยคิดว่  จะไปเดินที่นี่ช่วงกินเจ เพระอาหารส่วนใหญ่  เป็นมังสะวิรัต  สบายเลย คิดดู...นอนเล่นซัก 2-3 วัน  กินข้าวเคล้าภูเขาทุกวันเลย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เดินลงมาวนๆในหมู่บ้าน  กรันดรุ๊คเป็นหมู่บ้านใหญ่  ราวๆร้อย หลังคาเรือนได้   มี GH  ราวๆ  30  แห่งแต่ละที่ตบแต่งน่ารัก   มีลานกินอาหารให้ชมภูเขาผงาดตรงหน้า  แป๊บเดียวก็เจอคน เข้ามาถาม  พอบอกว่าหาทางลง  พร้อมกับไปหย่อนโปสการ์ด   เขาก็ชวนให้ไปด้วยกัน  จะชี้บอกให้       คนเนปาลส่วนใหญ่ในสายตาน่ารักเสมอ  พอกลับเมืองไทย ป้ากินโรตีเป็นการใหญ่  อิอิ  (เฉพาะคนขายที่เป็นเนปาล) กรันดรุ๊คมีโทรศัพท์นะ  จะบอกให้... (แต่ป้าไม่รู้ว่าตรงไหน  แหะ แหะ  เห็นแต่ป้าย) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นี่...ตู้ไปรษณีย์ที่ฝันใฝ่ ขอบอกว่า  โปสการ์ดที่ส่งจากที่นี่  ถึงเร็วกว่าเพื่อน  อิอิ (โปสการ์ดจากเนปาล  เกือบร้อย  หายไป 7 ใบ  และเลท ที่สุดคือ  ตามมาหลังป้าถึงเมืองไทย 1 เดือน แล้ว  4  ใบ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณยายข้างทาง  กำลังขบถั่วให้หลาน  ในแดดอุ่น จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทางลงจากกรันดุ๊กไปคิมเจ  เป็นเส้นทางสวยและเดินสบาย   ปูด้วยหินเลียบไหล่เขา  หันกลับไปจะเห็นมัจฉาพุชชารียืนรออยู่   และป้าหันกลับไปหลายครั้ง  และหลายครั้ง ที่คิดจะนอนที่นั่นต่อ   แหะ แหะ  ยังรู้สึกว่ามองภูเขาไม่อิ่มเลย  สูดกลิ่นมัจฉาพุชารียัง ไม่ชุ่มปอดเลย  แต่ใจห่วงสามีนัก  ยศจังสั่งว่า   “อย่าขาดการติดต่อ  เป็นห่วง”       คำว่าเป็นห่วงของเขาย้ำหนักแน่น  ทุกครั้งที่มีการโทรศัพท์ ถึงกัน  ทำให้ป้าตะกายลงอย่างไม่อาลัยภูเขา  เอาเนาะ... เพื่อสามี  อิอิ (เดี๋ยวคราวหน้า  ขอวีซ่ายศจังซักสองเดือน  อิอิ) ทางเดินนี้  ขอไม่ลดขนาด  โปรดมองสีขาวๆยาวๆ ที่เลาะไปตามไหล่เขา  นั่นแหละ...ป้าไต่ไปไม่ถึงชั่วโมง เดินสบาย  วิวสวย... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:31:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฝั่งตรงข้ามเป็นนาขั้นบันได  สุกอร่ามงามตา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หันไปมองหมู่บ้านด้วยความอาลัย... ไม่อาลัยไงไหว  วิว...สวยโคตรๆ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:37:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทางเดินลงจากหมู่บ้าน...ชวนให้ถอยกลับ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น้องม้านักขนของ...       นี่ยังเช้าอยู่  ไม่มีอะไรให้ขน  เราสวนทางกันตรงประตู ออกจากหมู่บ้าน... น้องม้าพวกนี้ปากบอนอย่างบอกใคร  กัด...ขอบอก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาได้หน่อยก็เจอคุณยายเข้าคนหนึ่ง  แกไหว้ปะหลกๆ   ไม่รู้ว่าอะไรก็ซื่อไปหน่อยแล้ว  ป้าไม่เคยปฏิเสธ  เลยควักให้ ยายไปกระจุกนึง  ยายรีบนับเป็นการใหญ่ (แน่ะ...ขอบใจหนูหน่อย ก่อนสิคะยายขา)         นับเสร็จยิ้มแต้ก้มหัวให้กัน  แยกย้าย...ตามระเบียบ       จากยายมา  ป้ายังเจอเด็กอีก  มาดักนักท่องเที่ยว  ตามเคย...   สิบรูปี...  เด็กนี่เจอสามสี่แก๊ง  เงินย่อยป้าก็ชักเกลี้ยง  ต้องแวะ ร้านน้ำ  ซื้อน้ำกับขนมเพื่อแตกตังให้เด็ก       คนที่อ่านอาจจะรู้สึกพิลึกๆหรือรังเกียจ  แต่ขอบอกว่านักท่องเที่ยว หลายกลุ่ม  สร้าง “การให้” อย่างผิดๆในหมู่เด็กที่นี่  พวกเขา “ขอ” โดยไม่รู้ถึงความกระอักกระอ่วนของนักท่องเที่ยว  เพราะบางคน เอามาเยอะ  บางคนเอามาบ้าง (เช่นป้า) ของแจกที่ชอบคือปากกา   และขนม  เด็กบนเขาที่พูดอังกฤษไม่ได้  แต่ท่องได้ 2 คำ   คือ  Pen  และ  Sweet         ป้าก็พอรอดตัว  อยู่ในกลุ่มสายกลาง  เพราะพกท็อฟฟี่ไป ราวๆ 20 หลอด (ที่เป็นคาราเมล  หลอดละ 10 เม็ด)  แจกเด็กส่วนใหญ่   กินเองบ้างเวลาโหยจัดๆ  ร่างกายต้องการพลังงาน  ปากกานี่ไม่ได้ เอาไปเลย  แต่เด็กๆก็น่ารัก  ไม่มีก็ไม่ตื้อ  แต่จะถามว่ามีปากกามั๊ย (เด็กโต) แล้วค่อยถามหาขนม         ที่ตื้อๆก็มี  แต่มีน้อย  วันๆป้าจะเอาขนมใส่กระเป๋ากางเกงไว้ วันละหลอด  ถ้าให้หมด  ก็หมดโควต้าวันนั้น...       เรื่องจะไม่ให้  เป็นไปได้ยาก  ตอนขนมหมด  ป้านึกเสียใจ ที่แบกมาน้อยไป  สายตาพวกเขามันเต็มไปด้วยความหวัง  จนเราเอง กลับรู้สึกผิดที่ไม่มีให้  เลยไม่รู้ว่าที่แจกๆไป  เป็นการกระทำ ที่ถูกหรือเปล่า...เฮ้อ แต่ให้ยายไปเหอะ...ถือเป็นการทำทานนะคะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เดินต่อดีกว่า...       ทางเดินแสนคดเคี้ยวเลี้ยวลด  และลัดเลาะไปตามหน้าผา   มองอย่างเดียวก็หวิว  เหนื่อย  นึกภาพว่าห้ามสะดุดหกล้ม  เพราะอาจกลิ้ง เป็นพินบอลลงไปถึงคิมเจได้         จากการลงทางนี้  ทำให้ป้าคิดว่า  ถ้ามาคราวหน้า  จะไต่ไป จอมสอม  จะลองขึ้นทางกรันดรุ๊คนี้คงดีกว่า  เพราะถ้าขึ้นรอด ในวันเดียว  โอกาสจะเห็นภูเขายามเช้าสูงกว่า  ในขณะที่อีกทาง   จะต้องไต่ถึงสองวัน  กว่าจะเห็นยอดเขาโผล่ออกมา  แถมเส้นทางเส้นนี้ ก็ไม่โหดเท่าฝั่งโน้นด้วย จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กำลังเดินๆ  ผ่านกองหินข้างทาง  เจอฝูงกิ้งก่ามาอาบแดด  พอเห็น คนเข้าก็วิ่งกันกรูเกรียว  ใจคิดถึงเด็กที่ชอบพวกสัตว์เลื้อยคลาน ในเวบพันทิปนี่คนหนึ่ง  ถ้าได้จับไปฝาก  เขาคงดีใจพิลึก         แต่เอ๊ะ จะว่าไป  กิ้งก่าเนปาลนี่ ดูคุ้นๆนะ  ป้าเลยวิ่งตามมันไป   ต๊าย  กิ้งก่าเมืองนี้วิ่งลงรูด้วย  ชัดเลย  “แย้” นี่หว่า       ยืนขำกับตัวเองตั้งนาน  ที่ตาฝาด  เพราะเป้หนักหรือก็ไม่ใช่   แบกมาแล้วหลายวัน  ไฉนมองแย้เป็นกิ้งก่าพันธุ์ประหลาดไปได้         เจอ “พระเจ้า” กลางทาง  ดูสวยท่ามกลางวิวเขาตระหง่านงาม   เสียดายที่ไม่ได้ทิ้งเป้  นั่งยองๆถ่ายรูปกลับมา  เพราะขี้เกียจปลด  อิอิ เอามุมธรรมดาไปแล้วกัน... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 16:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นป้ายลัทธิเหมา  ที่ข้างสะพานข้ามน้ำตก  ป้าจัดแจงวางเป้   ถ่ายรูปป้ายกับเป้ทันที  ใจจริงอยากจะกางขาตั้งกล้อง  ถ่ายคู่กะป้าย ไว้เป็นที่ระลึกเสียหน่อย  แต่กลัวเดี๋ยวชาวเหมาจะโผล่ขึ้นมา ท่าจะไม่ดีเป็นแน่       เพราะพวกลัทธิเหมา  จะเก็บเงินค่าคุ้มครองจากนักท่องเที่ยว ทุกคนที่เขาพบ  (คนไม่พบก็รอดตัวไง)  คนละ  1000  รูปี   ซึ่งป้าขอบอกว่าถ้าไปเจอก็จ่ายไป  อย่ามีปัญหาเลย  แต่ป้า ไม่ยักกะเจอแฮะ  ทั้งๆที่เตรียมเงินไว้ทุกวัน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กรันดรุ๊ค  ถูกพวกมันเยือน จน GH  หลายที่ถูกปิด แล้วเจ้าของสถานที่  จะเอาอะไรกิน... การเขียนข้อความแนวนี้  มีให้เห็นหลายจุด เอากลับมาให้ชฮาบี้อ่าน  เค้าว่าเป็นเครื่องหมาย ของพวกเหมา  (แต่ป้าว่าอาจเป็นแค่พวกไอ้บอนที่ไหนก็ได้) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กรี๊ดดดดดด  คุยมากจนกลายเป็นสีเขียว  ฮึ่ม... จากนั้นป้าเริ่มเข้าสู่คิมเจ  [Kimche  1638 m.]   เป็นหมู่บ้านลาดไปตามไหล่เขา  ที่ถูกถางโล่งเป็นทุ่งนา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:10:08 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณลุงเจ้าของที่พักที่คิมเจ  ยืนยิ้มหน้าบ้าน  ที่เป็นร้านขายของ ร้านของแกทาสีวาดเป็นธงชาติต่างๆ  มีธงชาติไทยด้วย (ล่าง ขวาสุด) ที่พักของคุณลุง  มีน้ำร้อนจากโซลาเซลล์นะ  อิอิ (อันนี้ป้า  ดูทุกที่ที่พัก แหะ แหะ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:15:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สภาพที่พัก  เหมือนแถวฮิลเล  และ อูเลรี คือเป็นสองชั้น  มีชั้นบนเป็นห้องแถวให้พัก   มีป้ายสำคัญแปะติด  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พอเดินลับตัวบ้านลุงก็ได้เรื่อง  ป้าได้ยินเสียงโห่เกรียว  แล้ว ถูกรุมล้อมทันที !!!       ที่คิมเจมีแกงค์ พระเจ้า!!!  เอ๊ย  วิษณุก๊อด  นาร๊าย นารายณ์   มาเฟียเด็กค่ะท่านเจ้าขา  อิฉันโดน “แกงค์ขี้มูกยืด”  รุม  เจ้าเปี๊ยก   เจ้าจิ๋ว เจ้าหิดหุ้ย  ไข่นุ้ย ไข่หิด  อีหนูนิด  หนูน้อย  ยายหัวก๋อย   เป็นสิบข้างหน้านี่ “ขี้มูกยืด” ล้วน (ดีที่ไม่เขียวอื๋อ  แหะ แหะ   ป้าสังเกตมาละเอียด)         แกงค์ขี้มูกยืดน่ารักยิ่งนัก  พอหันไปทางคนโตสุด (ที่นั่งบงการ ในร่ม) พร้อมร้องถาม “สิบรูปี  แบ่งกันโอเคไหม” (ตอนนั้นเด็กมันยั้วเยี้ยจนนับไม่ไหว  ถ้าจ่ายเหมาจะสะดวกกว่า)       ยัยเจ๊หัวหน้าคณะ (ซักสิบเอ็ดสิบสองคงได้)  ยิ้มหวาน   พยักหน้าหงึกๆ  ลุกมารับตังทันที         พอจ่ายตังแล้ว ป้าก็ปลอดภัย  แฮ่  อ๊ะ มีเจ้าตัวเล็กไม่นุ่งกางเกง มายึดไม้ไว้  พอเจ๊ประจำคณะตะโกนบอก (เดาเอา) ว่า   “เค้าจ่ายแล้วเว๊ย”         ก็ไม่ปล่อย  กำลังยืนงงๆ  เจ๊เลยส่งยายก๋อยสมุนมือขวา (ซึ่งขี้มูกยืดพอกัน) มาตบกบาลไปหนึ่งโชะ   ป้า (ซึ่งจ่ายค่าคุ้มครองแล้ว) เลยผ่านทางมาได้อย่างสวัสดิภาพ       นี่คือเมล็ดพันธ์ของลัทธิเหมาหรือเปล่าเนี่ย หา        ด้วยความที่รีบเดินหนี  เลยไม่ได้ถ่ายรูป  T_T  แต่ลงมา แค่พ้นบ้านนั้น  (ที่เห็นบนยอดเนิน  ซ้ายมือ)  ป้าก็เจอ...นี่ค่ะ เนอสเซอรี่ + สุขศาลา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตามเคย...ประสาคนอยากรู้อยากเห็น  อดเข้าไปสอดไม่ได้... มีบอร์ดแปะกิจกรรมของน้องๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 และที่นี่  เป็นของ Ngo  จึงมีการขอบริจาคตามธรรมเนียม เนื่องจากป้ารอดมาจากเหมาอิส  จึงตัดงบส่วนนั้นเจียดไป มีกล่องขอบริจาคยาด้วย  ป้าซึ่งสุขภาพดีอย่างเห็นได้ชัด เมื่อมาเยือนเนปาล  จึงควักยาใส่กล่องไปด้วย  เหลือไว้ ไม่กี่อย่าง   ถ้าใครผ่านคิมเจ  อย่าลืมแวะ  เป้ของคุณ...จะเบาขึ้น (แบกง่ายขึ้นอีกนะเออ) ไม่ลดขนาดนะคะ  จะได้อ่านกันชัดๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากนั้นเส้นทางยังคงเป็นแบบเดิม  เลาะลงมาตามนาขั้นบันได   มีน้ำตกระหว่างทางด้วย  แต่เป็นเส้นใหญ่กว่าในเขา  ผ่านนักท่องเที่ยว ที่ปีนขึ้น  ป้าแจกจ่ายน้ำใจด้วยการหยิบยื่นส้มให้ฝรั่งคู่รักสองคน ที่นั่งพักเหนื่อยข้างทาง  อยากให้น้ำใจมัน “อวล” อยู่บนภูเขา       ทั้งสองถามว่า  ไปอีกไกลไหม  ป้าก็ว่าไม่ไกลมาก  เพราะป้าลง ราวๆ 9 โมงเศษ  นี้เพิ่งเที่ยง  เธอสองคนยังหนุ่มสาว  คงถึงก่อนเย็น   แต่ถ้าไม่ถึง  คิมเจก็มีบ้านพัก  เดินตามสบายได้มีที่นอนแน่ๆ   ชมวิวที่เป็นการเก็บเกี่ยว  แล้วเดินตามสบายดีกว่า... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จากนั้นไต่ลงไปต่อ  บ้านเรือนเริ่มมีในทุกระยะ  100  เมตร   พอไม่เหงา  แต่ละบ้านมีคนมาประกอบกิจกรรมกลางแดดอุ่น   มีเพิงนั่งพักที่ปลูกเป็นศาลาสาธารณะบ้าง  มีนักท่องเที่ยวหยุดพัก ทั่วไป      ป้าเจอนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นสองคนที่นี่  สูงอายุแล้ว  ดูจาก หน้าตาท่าทางเกินเกษียณ  มาด้วยกันเป็นคู่สามีภรรยา  ท่าทาง เหนื่อยมาก  ตามเคยที่ป้าแบ่งภาระในเป้ไปแจกชาวบ้านด้วย ส้มหนึ่งลูกแก่เพศเดียวกัน  เธอรับไว้  แต่เหนื่อยจนกินไม่ไหว   นั่งพักยังเซๆเกือบคว้าเสาศาลาไม่ทัน  ดีที่สามีพยุงไว้  ก็เล่นเดิน มาตัวเปล่าๆนี่นา  ป้าเลยตัดใจยื่นไม้ค้ำให้  บอกให้เลือกเอาอันนึง พลางบอกว่า “ถ้ามีไม้คุณจะเดินสะดวกกว่านี้”         พี่สาวชาวญี่ปุ่น  เลือกนังสะอึกน้อยของป้า  ป้าเลยเหลือแต่ ไส้สั้น  เป็นเพื่อนเดินลงมาด้วยกัน  เธอขอบคุณเป็นการใหญ่   โค้งกันไปราวๆ 3-4 ทีได้       ป้าได้แต่ยิ้ม  โค้งตอบไป  ในใจพูดว่า      “แค่ส่งโปสเตอร์โยจังมาก็พอค่ะ”  อิอิ ข้างทาง...ซากุระ(มั๊ง)  บานสะพรั่ง  สวยสุดยอด หวังว่ากุศลในวันนี้  ป้าคงได้ไปชมซากุระที่ญี่ปุ่นซักวัน  อิอิ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ถัดจากคิมเจ  เป็นหมู่บ้าน ส-ยาอุลิ  [Syauli Bazar]  1170 m.         เราเริ่มเข้าสู่พื้นราบแล้ว  ไต่ลงไปตามภูเขาที่เป็นเนินลาด ไปเรื่อยๆ  ป้าเริ่มเจอนักท่องเที่ยวที่ลงบ้าง  สวนขึ้นบ้าง  เจอผู้สูงอายุ (กว่า) เพศหญิงชาวไต้หวันอีกคน  เธอมากับญาติ  และพอตเตอร์ 3-4 คน แบกสารพัด  จะว่าไปนักท่องเที่ยวหญิงอึดเยอะเหมือนกันนะ...ขอบอก   เพื่อนร่วมทางที่เจอบ่อยพอๆกะนักท่องเที่ยว  “พี่แบก” ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แกแบกสารพัด  น้ำขวด ขนม บะหมี่  เบียร์  หรือแม้แต่...ไก่ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 17:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ทางเริ่มราบลงเรื่อยๆ  เป็นนาข้าวที่กำลังเก็บเกี่ยว  มีการใช้วัวควายทำงานเหมือนบ้านเรา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนนี้ทางเดินจะเลาะเลียบแม่น้ำ  Modi  Khola (โคลา  หรือเคาลา  นี่แปลว่าแม่น้ำ)   ซึ่งไหลมาจากแอนนาปูรณาส่วนใน  น้ำมีสีขาวขุ่นๆ  เย็นเจี๊ยบ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:05:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อยากไปมากๆ วิวสวยสุดยอดอย่างที่คุณป้าหนอนว่า ส่วนเรื่องการให้เงินให้ขนมเด็กๆ หรือคุณยาย เคยมีประสบการณ์เหมือนกัน  ใจหนึ่งก็กลัวว่าจะเป็นสร้างความเคยชินแบบผิดๆ อีกใจหนึ่งก็สงสารอยากให้ (แอบให้ไปบ้างเล็กๆน้อยๆ เพราะเราก็ไม่ค่อยมี 555) จากคุณ : bluenovel - [ 22 ต.ค. 48 18:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เลาะๆๆ  แม่น้ำไปเรื่อยๆ  เริ่มมีกลุ่มมาขอบริจาคตามทาง  ก็ให้ไปบ้าง   ตามแต่ศรัทธา  จะไม่ให้เลยก็ได้  (เพราะมีฝรั่งกลุ่มที่เดินข้างหน้าป้า ไม่ยอมให้)  แต่ป้ามาเดี่ยวอ่ะ...เหวอสิ  ก็เจอไป 100-200  รูปี   ตามแต่ว่าอยากให้เท่าไหร่   พวกเขาปฏิเสธแข็งแรงว่าพวกเขาไม่ใช่ ชาวเหมาอิส  แถมเกลียดพวกนั้นด้วย  เงินนี่จะดูแลเด็กในหมู่บ้านเขา เท่านั้น  ส่วนเด็กๆมาขอขนมยังมีตลอดทาง  จนฝรั่งที่เดินนำไป   หันมาบ่นว่า “พอถึงเมืองนี้  เราจะกลายเป็นคนรวย”       ป้าไม่ว่าอะไรค่ะ...ได้แต่ยิ้ม...แหะ แหะ         ดูวิวดีกว่า...  น้ำสีขาวขุ่น...  ไม่ลดขนาดนะคะ  จะได้ดูชัดๆ ถึงความโค้ง ขุ่น และหมู่กรวดหิน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 35 * * * bluenovel จริงๆแอนตี้การให้ค่ะ  เพราะว่าถ้าโดนขอมากๆ  เราก็รู้สึก ไม่ดีเหมือนกัน  อีกอย่าง  ถ้ามีแบบนี้ที่บ้านเรา  เรายังรู้สึก น่าอายยังไงไม่รู้   แต่ก็ให้  แหะ แหะ  ทนดูตาแป๋วๆไม่ได้   มีน้ำตก  ไหลมาจากข้างทางด้วย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ทางส่วนนี้ยังไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไรนัก  เหมือนกำลังก่อสร้าง   หรือหินเพิ่งถล่มลงมาสดๆร้อน  มีคนเลี้ยงแพะ  ที่พัก  บ้าน   กระจัดกระจายกันไปพอไม่หลง  เพราะลัดเลาะแม่น้ำลูกเดียว         เจอพวกทะลึ่งอีกสองรายตอนก่อนกลับเข้านายาปูล  ตอนนี้ ได้แต่เดินหนี  เพราะเหนื่อยจัด  เริ่มเกลียดคนเนปาลขึ้นมาหน่อยๆ   เพราะมันผสมความเหนื่อย...       เห็นสะพานไหมคะ...  นั่นละค่ะ  ที่ข้ามมาแล้วมีป้ายให้เลือกสองแยก   เมื่อวันแรก...เย๊...  ถึงแย๊ววววว~ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตอนจะไต่ขึ้นถึงจุดที่ลงมา  (ไอ้ร้านกาแฟเหี่ยวๆนั่นแหละ)   มันเหมือนจะตายเอา  อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงยอด  ป้าเจอสาวเนปาล มากับลูกชาย  เธอมีน้ำใจ  ดึงป้า(ที่มีเป้หลัง) ขึ้นไปตรงจุดชัน... ขอบคุณมากนะคะ  ไม่ลืมเลย  ตอนเขียนอยู่มันแจ่มชัด       เพราะป้าต้องการพัก  และเกรงใจ  ปฏิเสธไปก็หลายหน   แต่เธอยืนรอ  และดูป้าอยู่นานเชียวในที่สุดก็ต้องพึ่งเธอจนได้  ^_^       คนมีน้ำใจเหล่านี้  ไม่ว่าอยู่ที่ไหนได้และทำบุญเมื่อไหร่   ป้าจะนึกถึงพวกเขา  หวังใจให้ผลบุญเหล่านั้น  ส่งถึงพวกเขาเสมอ   และพวกเขา...ก็เป็นคนเติมความรู้สึกที่ว่า   “คนเนปาลน่ารัก”         ให้กลับเต็มขึ้นมาอีก...       หันกลับไปลาแม่น้ำและขุนเขาเป็นครั้งสุดท้าย...หวังว่า จะได้พบกันอีก... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 38 พอขึ้นมาก็เจอปัญหา         มันจะสี่โมงแล้วค่ะ  เหล่าแท็กซี่เข้ามาถามป้า  ว่าจะเข้าเมืองไหม... แน่นอน  เข้าสิ  แต่โดนขอที่ราคา  1000  รูปีแน่ะ !!!         มายัง  700  นี่ขากลับ  จะเอา  1000  นึงเรอะ  ไม่มีทาง   ป้าโบกมือ  แล้วบอกว่าไม่เป็นไร  เดี๋ยวจะโทรให้ที่โรงแรมส่งรถมารับ...   ไม่ง้อเว๊ย  จะมาขูดรีดกันง่ายๆเรอะ...  จริงๆป้าไม่เคี่ยวเลย   มีคนเคยไปได้ที่ราคา 5-600  ด้วยซ้ำ  ถ้า 800  ละโอเค... แต่นี่พันนึง...โหด       ป้าล้วงโทรศัพท์ออกมา  กด...เวร  ไม่มีสัญญาณ  แต่ป้าก็ เดินหาจุด  คาดว่าลับเหลี่ยมเขาน่าจะโอเค  หากยังไม่ทันต้องกด   แท็กซี่ก็เดินมาตกลงว่า “800  โอเคไหม”       อ่ะ...พอพูดกันได้หน่อย  ป้าโอเค  แล้วเดินไปเอากระเป๋าทันที...   ขอบคุณ DTAC  หุหุ บ๊าย...บาย...ภูเขา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ป้ากลับเข้าเมือง  สั่งให้แท็กซี่จอดปากซอย  แล้วแกล้งเดินเข้าไป   แหกปากใส่สุริยากับชฮาบี้ที่นั่งอยู่ห้องข้างหน้า “ไม่มีใครไปรับไอเลย  เดินมาจากนายาปูลนะเนี่ย”       ชฮาบี้ดูตกอกตกใจมาก “เจ๊พูดจริงเหรอ”       ป้าหัวเราะก๊าก “ชั้นโกหก”       (ไอ้บร้า  ใครจะเดินมาวะ  แต่จริงๆ  มีจุดให้เดินลงมา   โดยใช้เส้นทางที่เรียกว่าเนาดันดานั่นแหละ  เดินลงมาจนถึงทะเลสาบ ฟีวาได้  นักท่องเที่ยวก็นิยมเดินกัน  แต่มันต้องลงมาอีกทาง ไม่ใช่ลงมาทางคิมเจและไม่ใช่เดินถึงได้ในวันนี้..       ไม่ต้องเดานิ  ว่าสิ่งแรกป้าจะทำอะไร...อาบน้ำ  ก่อนอาบสั่งข้าว เข้าไปกินในห้อง  โอย...เหนื่อย...       ขอเป็นคุณนายละ  จะนอนแช่เท้าในน้ำอุ่น...       ...       จบด้วยภาพ  เป้เดินทาง “น้องดอย” ของป้า  กับไม้ค้ำ ที่เหลือ...”ไส้สั้น” จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 18:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เจอแก็งค์เด็กขี้มูกยืดน่าจะดีกว่าเจอแก็งค์เหมานะป้า อย่างน้อยก็ถูกกว่าเยอะ ผมชอบรูปสุดท้ายนะป้า ผมว่ามันบอกถึงการเดินทางได้ดีเลย จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 22 ต.ค. 48 19:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตามอ่านสามกระทู้ติด เห็นวิวภูเขาแล้วอยากไปสุดฤทธิ์ อยากไปปปปป >_< มีเรื่องสงสัยค่ะ (จริงๆ สงสัยนานแล้วแต่ลืมถาม) เนปาลี กับ นาวารี นี่ต่างกันยังไงคะ หรือว่าเนปาลีใช้เรียกคน (ป้าเขียนว่าสาวเนปาลี) และ นาวารีใช้กับภาษา หรือเปล่าคะ (ถ้าเผลอปล่อยไก่ไรไปก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ ^^'' จากคุณ : เด็กทะเล (ลิปิการ์) - [ 22 ต.ค. 48 20:18:54 ]

ความคิดเห็นที่ 42 * * * Alvo แก๊งขี้มูกยืดนี่เจอตลอดทางเลย  T_T โดนเป็นร้อย เพราะขนมป้าหมดโควต้าแต่เช้า... ป้าก็ชอบภาพนี้นะ  อีกภาพมีตัวเองนั่งแฮ่กข้างเป้ด้วย * * *  เด็กทะเล ไปสิๆๆๆ  เชียร์ให้ไปเลย  ป้ายังอยากไปอีกเลย...เฮ้อ นาวารีเป็นชื่อภาษาและชาวเผ่า  (ส่วนใหญ่อยู่แถวปักตาปูร์)   ส่วนเนปาลีเป็นชื่อเรียกรวม  อันนี้ป้าถามเดวี่มานะ  เพราะ เดวี่มาสอนร้องเพลง "โม  เนปาลี อีส  ทิกโก้" แปลว่า  เหล่าชาวเนปาลี  ดีใจที่มีงานทำ (ไม่รู้มันหลอกป่าว) วันหลังเจ้าอ้วนวิษณุบอกว่า  มันแยกเพศด้วย ป้าต้องร้อง "โม เนปาลี อีส ทิกกี้" แปลว่า  หญิงชาวเนปาลี  ดีใจที่มีงานทำ (ปล.  ถ้าป้าโดนตุ๋นมาก็ช่วยไม่ได้  อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 ต.ค. 48 21:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตามเก็บหลายกระทู้รวดค่ะป้า โห สวยสุดใจ ป้าอึดมากๆ เลยแบกเป้เดินขึ้นเขาคนเดียว ต้องซ้อมนานมั้ยคะเนี่ย จากคุณ : scottie - [ วันปิยมหาราช 01:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ภาพภูเขาสวยยังกะไม่ใช่ของจริงแน่ะค่ะ ฟ้าสีฟ้า ภูเขาดูเป็นภูเข๊าภูเขา ถ้าให้ไปเองกลัวเดินไม่ไหว ขอตามทัวร์กับป้าต่อไปค่ะ อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ วันปิยมหาราช 20:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 45 * * * scottie เคล็ดลับในการเดินเขาคนเดียวคือ...  "ความงก"  ฮ่า ฮ่า ค่าไกด์  กะพอตเตอร์  ถ้าหลายวันก็หลายตัง   แต่จริงๆคือ  ป้าอยากลองอ่ะ  ว่าจะทำได้ไหม เทคนิคการเดินคือ  "ไม่รีบ"  จะเห็นว่า  ป้าทำเวลา ได้ใกล้เคียงชาวบ้านเขา  แค่สนุกกับการบ้าบอข้างทางไปด้วยได้ * * * TSURUGI สีธรรมชาติล้วนๆอ่ะ  ไม่ได้ปรับแต่งเลย (ป้าขี้เกียจ) ถ้าไปแบบ  มีคนแบก คนนำ  น่าไหวนะ  ไม่ยากหรอก มาต่อกันเลย  วันนี้ยาววววววววว~ วันที่ยี่สิบสาม   9  พฤศจิกายน  (วันอังคาร) พิพิธภัณฑ์แห่งการปีนเขา          วันถัดมาเจอกันที่ห้องอาหารเช้า  ทุกคนยังเพลียอยู่   สองเกาหลีเมื่อวันก่อน  ยิ้มแย้มทักทายป้า  มีแอบนินทา  เพราะ ป้าเดินร่าเริง  ร้องเพลงเรซัม ฟี รี้รี  เข้ามาในห้องกินข้าว  ในขณะ ที่พวกเขากะย่องกะแย่งกัน  (ก็บอกแล้วว่า  อย่ารีบๆ)         วิวจากห้องอาหาร...สวยจังเลย  แต่ไม่เท่าที่เข้าไปมองใกล้ๆ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อาหารเช้าสุดน่ากิน  ไข่ยัดไส้  อร่อยมากๆ  แต่...ไม่หมด   ห่ออีกแล้ว  แหะ แหะ  แต่อร่อยมาก  ขอแนะนำ  ผิวข้างนอก เป็นแป้งผสมไข่  ทอดกรอบนอกนุ่มใน  ไส้เป็นไก่ผัดกับแครอทเส้น   ถั่วงอก  มีผงกะหรี่หน่อยๆอร่อยมาก       อาหารที่นี่จะทำไซส์ฝรั่ง  ป้าปกติจะกินน้อย  เลยไม่ค่อยหมด   ใช้ห่อไปแจกหมาแมวข้างทางซะละมาก จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ป้าออกเดินไปกับสุริยาที่ริมทะเลสาบ  ไปเช่าจักรยาน  ใช้หน้า เจ้าสุริยาต่างการันตี  ว่าไม่ขี่กลับกาฐมัณฑุแน่ๆ  จ่ายกะตังค่ารถ แล้วมุ่งสู่อีกสถานที่  อันเป็นเป้าหมายรองในการมาที่นี่ “Mountain  museum”   ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ที่รวบรวมเรื่องราว เกี่ยวกับการปีนเขาเอาไว้  ประวัติของเซอร์เอ็ดมัน  ฮิลลารี   และเทนสิงห์  นอรเก  ไกด์ชาวเชอร์ปา  ตลอดจนข้าวของเครื่องใช้ ของนักปีนเขาในรูปแบบต่างๆ  ถูกนำมาจัดแสดงที่นี่      พิพิธภัณฑ์แห่งนี้  อยู่ใกล้ๆกับท่ารถโดยสารของชาวเมือง   (คนละจุดกับที่จอดของกรีนไลน์)  ต้องขี่จักรยานอ้อมไปทาง สนามบิน  ช่วงนี้เป็นเพราะที่นี่เพิ่งเปิดใหม่ๆ  เลยมี “ป้าย”  บอกทาง อยู่เต็มไปหมด  ไม่ต้องถามให้เมื่อยมือ  อิอิ       ปร๊าดเข้าไปเลย  มีที่ให้จอดจักรยานด้านหน้า  ค่าตั๋ว  300  รูปีค่ะ   แพงกว่าที่ปาทันเสียอีก  แต่อย่าเสียดาย  ถ้าชอบภูเขา...คลั่งภูเขา   ลุยเลย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มองไปทางขวามือ  ถ้าหันหน้าเข้าหาพิพิธภัณฑ์  จะเห็น   “มัจฉาพุชชารี”  ค่ะ         แต่มุมนี้ไม่เป็นหางปลา  (มียอดแหลมเดี่ยว)  ต้องไปมองที่ กรันดรุ๊ค  จึงจะเห็นมีสองปลาย...กิ๊วๆ  ไปดูมาแล้ว จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ที่เห็นนี่คือสถูป  จารึกชื่อผู้เอาร่างและชีวิต  ไปทอดสังเวยมารดาแห่งโลก... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ชั้นแรกที่เดินเข้าไป  คุณจะได้พบกับภาพ “มารดาแห่งโลก” ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 จากนั้น...         ก็เป็นบันไดลงไปชั้นล่าง  มีห้องวีดีทัศน์อยู่ซ้ายมือ  แสดงทุกๆ  30  นาที  จะดูกี่รอบก็ได้  ดูไปยิ่งตื่นตาตื่นใจ  ใฝ่ฝันจะไปส่วน ที่ลึกกว่านี้ของเมืองแห่งขุนเขา         พอออกมา  ส่วนแรกที่จัดแสดง  คือเหล่าผู้คนที่อาศัย บริเวณนั้น  มีหลายเผ่า  หลายกลุ่ม  มีวัฒนธรรมต่างๆหลากหลาย   สตรีชาวทากาลิ  [Thakali]  ในชุดพื้นเมือง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:32:30 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มีการแสดงการเต้นรำ  แบบ  ทามัง เซโล  [Tamang selo]   (ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นชนเผ่า  หรือชื่อเรียกระบำ)   ท่าทางน่าสนุก จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 53 การเปรียบเทียบหมู่บ้าน  ยามฤดูใบไม้ผลิ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 54 กับวันที่หิมะตกหนักจนคลุมทั้งหมู่บ้าน...   เห็นแล้วหนาวแทน จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เด็กชายชาวคูรุง  [Gurung]  ในชุดประจำชาตินะเนี่ย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สตรีชาวคูรุง  กำลังรำ  ออกแนวรำจีบหน้านาง   ถ้ามือล่างแบ  ป้าจะเดาว่าเป็นท่า  “ชักแป้งผัดหน้า” จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เหล่าพระชาวคูรุง  ในชุดเต็มยศ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สตรีชาวคูรุง  กำลังจับระบำอีกแบบ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มีเครื่องใช้ไม้สอย...   แหม  ไอ้ตะกร้าสลับสีนั่น  ยังกะมาซื้ออยุธยาบ้านเรานิ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 60 8-) จากคุณ : ไหวเอนาลูเชีย (แดนไท) - [ วันปิยมหาราช 23:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ้าว...หวัดดีมด  ^_^         มาเสียอีตรง “หุ่น” นี่แหละ  ทำดีกว่านี้หน่อยไม่ได้         ลองป้าไปเจอหน้าตาแบบนี้บนเขา  รับรอง...เผ่นนนนน~ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ลืมทำสีเลย...       มาดูการเดินทางของคนบนนั้นกัน  “สะพาน”  ที่ใครๆว่าหวิว   มาเจออันนี้หน่อย...       ที่เห็นเดินข้ามมานั่น  เป็นคนไล่ตัว “ยัค” แบกของเดินมานะคะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ถ้าไม่มีสะพาน  ก็ต้องข้ามแบบนี้... และขอให้คิดด้วยว่า  น้ำนั้น  “ละลาย” มาจากน้ำแข็ง ... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 64 หรือข้ามแบบนี้...         ป้าชอบภาพนี้มาก  นอกจากรักเพื่อน...ยังรักหมาอีกด้วย  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มีการเปรียบเทียบผู้คนจากภูเขาแอลป์เมื่ออดีต   กับชาวเขาแถบนี้...ในปัจจุบัน   คนตีเหล็ก จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เด็กผู้ชาย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 67 แก๊ง...กำลัง “สุมหัว”  ชวนกันไปซน จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:56:49 ]

ความคิดเห็นที่ 68 จากนั้น  จะเป็นส่วนการแสดงเหล่า “ภูเขา” ติดอันดับโลกทั้งหลาย...       เอาแต่ที่ป้าชอบๆ  แล้วกันนิ... ^_^         “มาคาลู”   8463 ม.  สวย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันปิยมหาราช 23:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ลูกนี้ชอบชื่อ         “โชยุ”  (ญี่ปุ่นลิซึ่มไม่เลิก)  8201 ม.         แถมมีทะเลสาบอีก...โอย  อยากไป จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 70 “ดัวลากิริ”  8167 ม. จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:02:22 ]

ความคิดเห็นที่ 71 น้องแอน...  8091  ม.          ลูกนี้เป็น  ANNAPURNA I  อยู่ฝั่งซ้ายของ  ANNAPURNA  Base Camp จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 72 จากนั้นเป็นส่วนแสดงอายุหิน...         ลักษณะการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก  โดยไล่ลักษณะชั้นหิน ตามหลักธรณีวิทยา  ไปจนแสดงฟอสซิล  แต่มีน้อยชิ้นมาก อันนี้เป็นกลุ่มเพรียงทะเล จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 73 นี่คือ  แอมโมไนท์...ที่ป้ากรี๊ด   ซ้ายเป็นตัว  ขวาคือฝา จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ยังมีปลาอีก  แต่เห็นไม่ชัด  อันนี้ป้าก็อยากได้เหมือนกัน  ไม่มีวางขาย...ฮึ่ม         แล้วก็เป็นส่วนแสดงภูเขา  ที่ปีนจากฝั่งเนปาลได้  โว้ววววววววว~   ป้ายืนน้ำลายไหลสุดๆ   “กลุ่มสาวๆพี่น้องทีมแอนนาปูรณา” ภาพใหญ่หน่อยนะคะ  ไม่งั้นไม่เห็น [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 75 “สะการะมาตา”       จะเห็นว่า  เหล่าแผนที่  จะมีเส้นแดงๆขีดไว้  นั่นคือเส้นทาง การปีนขึ้น  ป้ายืนเอานิ้วลากตาม  ฝัน...ว่าได้ไต่ไปกะเค้าด้วย   (นิดนึง  อิอิ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อันนี้ก็เป็นสุดยอดอีกหนึ่งในใจป้าค่ะ         “คันเชนจุงก้า”  สูงเป็นอันดับสามของโลก  ต้องขึ้นจากทาง สิกขิม  รัฐบาลสิกขิมถือเป็นยอดเขาศักดิ์สิทธิ์  ห้ามมิให้ปีนขึ้น สู่ยอด  แตะๆแต่อีกไม่กี่ก้าวจะถึงยอดละได้          พ่อคนนี้  ทำให้ป้าอยากไปสิกขิมสุดๆ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 77 มาถึงส่วนที่เป็นเกียรติประวัติ  นั่นคือเหล่าผู้กล้า  ที่ขึ้นพิชิต ยอดเขาต่างๆ  วันนี้ขอพูดถึงแต่ผู้ได้สัมผัสมารดาแห่งโลกเท่านั้น...       คนแรกค่ะ  สำคัญที่สุด  ผู้ค้นพบ         “รัฐนาถ  ซิกห์ดาร์” ...       ถ้าการตั้งชื่อยอดเขาเป็นการตั้งโดยคนที่ค้นพบจริงๆ   ยอดเขาที่สูงที่สุดในโลกควรชื่อว่า  “รัฐนาถ”  เพราะในปี ค.ศ. 1852   “รัฐนาถ ซิกห์ดาร์”  ผู้ดำรวตำแหน่งคอมพิวเตอร์ในคณะสำรวจ ของเซอร์ แอนดรูว์ วอห์ ณ เมืองกัลกัตตา (คอมพิวเตอร์สมัยนั้น เป็นชื่อตำแหน่งของคน) ได้พบว่ายอดเขาที่พวกเขาตั้งชื่อว่า ยอด 15   (พีค  15)   เป็นภูเขาที่สูงที่สุดในโลก       รัฐนาถคำนวณตามหลักตรีโกณมิติ ด้วยปัจจัยทั้งหมด   เช่น  ความโค้งของผิวโลก   ความหักเหของแสง  เขาคำนวณ ความสูงของยอด  15  ได้  29002 ฟุต   ซึ่งปัจจุบันเครื่องมือ ที่แม่นยำสมัยใหม่คำนวณได้ 29029  ฟุต หรือ  8848  เมตร   ซึ่งคลาดเลื่อนไปเพียง   26 ฟุต  !!!  (มีคอมพิวเตอร์ในสมองแหงๆ)       เซอร์ แอนดรูว์ วอห์   หัวหน้าคณะสำรวจ  จึงตั้งชื่อยอดเขา ที่สูงที่สุดในโลกว่า เอเวอร์เรสต์  ตามชื่อของหัวหน้าคณะสำรวจ ชุดก่อน  “เซอร์จอร์จ เอเวอร์เรสต์”   โดยไม่ได้สนใจชื่อท้องถิ่น สะการะมาตา หรือ โจโมลุงมา (ทั้งๆที่ออกจะเพราะกว่าชื่อของ อีตาเซ่อนั่นเยอะ)       หลังการค้นพบของรัฐนาถ   ชาย 24 คนเอาชีวิตไปทิ้ง ที่เทือกเขาหิมาลัย...       จากนั้นอีก 101   ปี   มหาเทวีสะการะมาตา ผู้ผุดผ่องจึง ถูกพิชิต... ชายผู้นี้  ทำให้อีกหลายคนมีสิ่งที่ฝันใฝ่... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ขอกล่าวถึงเทือกเขาหิมาลัย  ในความรู้ฉบับย่อสักนิด   (ตัดแปะมาจากหลายที่  ขออภัยที่จำที่มามิได้)       หิมาลัยใช่เพียงแต่มียอดที่สูงที่สุดในโลกคือ เอเวอเรสต์   หาก ยังเป็นเทือกเขายาวขนาบประเทศเนปาล จากตะวันออกจรดตะวันตก กว่า 885 กิโลเมตร ยังไม่นับที่ยาวเลยออกไปถึงทั้งอินเดียและทิเบต หิมาลัยจึงประกอบด้วยทิวเขาน้อยใหญ่อีกมากมาย       หิมาลัยมิได้มีความสำคัญเพียงด้านกายภาพ คือสูงที่สุด   และเป็นต้นธารของแม่น้ำสายสำคัญที่สุด อย่าง ยมุนา คงคา ซึ่งเป็นบ่อเกิดอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น  แต่ในทางจินตภาพ   หิมาลัยก็คือ “เขาพระสุเมรุ”  ซึ่งชาวฮินดูเชื่อว่าเป็นที่ประทับ ของเทพเจ้า เป็นศูนย์กลางของโลกและจักรวาล ความเชื่อเช่นนี้ ทำให้ชาวฮินดูผู้อยากจะได้สัมผัสหิมาลัยเพื่ออยู่ใกล้เทพเจ้า   ปรารถนาจะอาบน้ำชำระบาปในแม่น้ำคงคง  ที่ไหลลงมาจากภูเขา ของเทพเจ้า  กระทั่งเมื่อ 900 ปีก่อน   กษัตริย์เขมรพระองค์หนึ่ง ทะเยอทะยานที่จะแสดงคารวะต่อเทพเจ้า  ด้วยการสร้างเขาพระสุเมรุ จำลองด้วยศิลาทรายขนาดมหึมา  จนกลายเป็นปราสาทหินที่ใหญ่ที่สุด ซึ่งต่อมาถูกยกย่องเป็น 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ที่โลก  ในนาม “ปราสาทนครวัด”       หิมาลัย มิเพียงหมายถึงที่ซึ่งมีหิมะปกคลุมชั่วนาตาปี   แต่ยังเป็นพระนามของเทพเจ้าคือ  พระหิมาลัย ดำรงสถานะ เทพเจ้าแห่งขุนเขาทั้งปวงบนโลกมนุษย์  ที่สำคัญคือทรงเป็นพระบิดา ของเทพธิดาคงคา  (พระแม่คงคา)  และพระศรีอุมาเทวี ชายา ของพระศิวะ เหตุนี้เอง ชื่อยอดเขาหลายยอดจึงเกี่ยวพันกับพระหิมาลัย         ชาวเนปาลเรียกขานนามอย่างยิ่งใหญ่มานานแล้วว่า   “สการ์มาตา”  แปลว่า  “มารดาแห่งจักรวาล”  ตรงกับสำเนียง อินเดียว่า  “สกันมาตา”   ซึ่งเป็นอีกพระนามหนึ่งของพระอุมา   ในฐานะที่เป็นพระมารดาเลี้ยงพระขันธกุมารและพระคเณศ         ส่วน “แอนนาปูรณา”   แปลตรงตัวได้ว่า ผู้ให้เมล็ดพืช   ก็เป็นอีกพระนามหนึ่งของพระอุมา ในฐานะพระแม่เจ้าผู้ประทาน ความอุดมสมบูรณ์ด้วยธัญญาหารแด่มวลมนุษย์       ในทางธรณีวิทยา หิมาลัยเกิดจากการเคลื่อนตัวมาปะทะ กันของมวลทวีปขนาดใหญ่เมื่อราว 130 ล้านปีก่อน   ทำให้เกิด ปรากฏการณ์ที่แทบไม่น่าเชื่อ   คือสันเขาและหุบเขาใต้ทะเล ยกระดับกลายเป็นแนวเทือกเขา   ซึ่งถูกยืนยันด้วยซากฟอสซิล สัตว์ทะเลที่ขุดค้นพบ         แม้ในหลายล้านปีก่อน  หิมาลัยอาจเป็นผลพวงของอุบัติเหตุ ทางธรรมชาติ  แต่วันนี้ กลับกลายเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์หล่อเลี้ยง จิตวิญญาณของฮินดูชนกว่า 500 ล้านคนทั่วโลก! ภาพ  คือแค้มป์บริเวณเอเวอร์เรสต์  โปรดสังเกตเน้น  มุมขวาล่าง   มันคือ...ส้วม  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก   คือ ยอดเขาเอเวอร์เรสต์   (Everest) สูง 8848 เมตร (29,028 ฟุต)   ได้รับการประกาศให้เป็นยอดเขา ที่สูงที่สุดในโลกเมื่อปี   2395   (ค.ศ. 1852)  จุดสูงสุดของโลก ตั้งอยู่บนรอยต่อระหว่างเนปาลและทิเบต   โดยมีชื่อเรียกต่างกัน ไปตามเชื้อชาติ  ชาวเนปาลเรียกยอดเขานี้ว่า  “สการ์มาตา”   (Sagarmatha  ยอดเขาพระสุเมรุ   บ้างว่าหมายถึง เทพธิดาแห่งท้องฟ้า)       ชาวทิเบตเรียก  “โชโมลุงกะมา” (Chomolungma พระแม่เจ้า   บ้างว่าหมายถึง  เทพธิดาแห่งจักรวาล)       ส่วนชื่อภาษาอังกฤษ  ตั้งขึ้นในปี  1865  มาจากนายพล นักสำรวจชาวอังกฤษ  จอร์จ เอเวอร์เรสต์ (George Everest)   ซึ่งมาปฏิบัติงานในอินเดียราวช่วงปลายศตวรรษที่ 19         ราวปี  1852   โดยก่อนหน้านั้นยอดเขานี้ได้ชื่อว่า "พีค 15"        อย่างไรก็ตามชาวจีนไม่ค่อยพอใจนักที่มีการนำชื่อภาษา อังกฤษมาใช้เรียก และต้องการจะเปลี่ยนชื่อเป็น "โคโมลังมา" (Qomolangma)  ซึ่งเป็นภาษาทิเบตเปลว่า “ภูเขา”         ยอดเขาเอเวอร์เรสต์   เริ่มใช้ชื่อใหม่ในเดือนพฤษภาคม ปี  2003   ในโอกาสครบรอบ 50 ปี  ที่เซอร์ เอ็ดมันด์ ฮิลลารี และเชอร์ปา เท็นซิง  เป็นนักปีนเขาสองคนแรกที่พิชิตยอดเขาดังกล่าวได้ ในปี 1953   ภาพ  การพิชิตต้องบุกความหนาวเย็น  และอุปสรรคต่างๆ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 80 นักปีนเขามากมายหมายพิชิตมารดาแห่งโลก  ปีหนึ่งๆมีนักปีนเขา มากกว่า  500  คน  ทั้งๆที่มีค่าใช้จ่าย  และความสามารถอื่นๆ อย่างลิบลิ่ว...       แม้ว่านักปีนเขาแต่ละคน จะมีเหตุผลที่แตกต่างกันไป ในการปีนขึ้นสู่ยอดเขาเอเวอร์เรสต์ แต่หนึ่งในเหตุผลที่กลายเป็น วลีอมตะ  เห็นจะไม่มีใครเกิน   จอร์จ มัลโลรี  นักปีนเขาชาวอังกฤษ   ซึ่งกล่าวถึงเหตุผลในความพยายามพิชิตยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก ในปี 2465 "เพราะว่ามันอยู่ตรงนั้น" มัลโลรี ตอบสั้นๆ หากสนใจเกร็ดต่างๆ  ไปแวะเวียนชมได้ที่กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2738273/E2738273.html   ภาพ...  ถึงต้องป่าย ปีน มีเป้หลังเต็มยศ  พวกเขาก็จะไปให้ถึง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ผู้ค้นพบ  ภูเขา...  ขอตามด้วยคนปีน         ป้าขอให้เกียรติแก่         เซอร์เทนซิง นอร์เก (Tenzing Norgay)  ชาวเชอร์ปาก่อน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 82 แม้ว่าจะมีการค้นพบ  และยกย่องให้เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก เมื่อปี  2395   แต่กว่าจะมีการบุกเบิกเส้นทางเพื่อขึ้นสู่ยอดเขา เอเวอร์เรสต์ โดยคณะนักสำรวจชาวอังกฤษ  ก็ต้องรอจนถึงปี  2464       และต้องรออีก 33  ปีต่อมา  จึงมีนักปีนเขาคณะแรกที่สามารถ พิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสต์ได้สำเร็จก็คือ   เซอร์เอ็ดมันด์ ฮิลลารี  (Sir Edmund Hillary) ชาวนิวซีแลนด์   เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1953 คนนี้ละค่ะ ...        ช่วงสุดท้ายของทางขึ้นด้านใต้ซึ่งเป็นทางขึ้นยอดนิยม มาถึงปัจจุบัน  มีชื่อเรียกตั้งให้เป็นเกียรติอย่างเป็นทางการว่า   “ฮิลลารี่ สเต็ป”  เป็นทางลาดชันยาวสี่สิบฟุต  ปกคลุมไปด้วยหิมะ และน้ำแข็ง ถือเป็นช่วงสุดท้ายแห่งความลำบากก่อนถึงยอดเขา   ผู้จะสัมผัสมารดาแห่งโลกต้องผ่านฮิลลารี่ สเต็ปไปก่อนทั้งนั้น       มีการเม๊าธ์กันว่า  คนทั้งคู่มิใช่ผู้พิชิตเอเวอร์เรสต์  หากคนที่ ทำได้ก็คือชายชาวอังกฤษวัย 38 ปีนามว่า จอร์จ ลี มัลลอรี่ (George Leigh Mallory) เขาหายไปแถว ๆ ยอดเขาเอเวอเรสต์ พร้อมกับคู่หนุ่มวัย  22 แอนดรูว์  เออร์ไวน์ (Andrew  Irvine) ในตอนบ่ายวันที่ 8 มิถุนายน ค.ศ. 1924         เพราะทั้งคู่หายสาบสูญ  ทำให้มีการกล่าวว่าจอร์จ มัลลอรี่   อาจเป็นคนแรกที่พิชิตมารดาแห่งโลก  และกลายมาเป็นหัวข้อให้ ถกเถียงกันจนถึงปัจจุบัน  (ก.ว.ก.ป.  ก็ว่ากันไปค่ะ  แต่สำหรับป้าแล้ว   หากพิชิตแล้วลงกลับมาไม่ได้  ย่อมมิใช่ผู้พิชิต  หุหุ)       เซอร์เอ็ดมัน  ฮิลลารี  ทำการตอบแทนแก่เอเวอร์เรสต์ ที่เขาได้สัมผัส  ด้วยการก่อตั้งโรงเรียน  โรงพยาบาล  รวมไปถึง สาธารณูปโภคอีกหลายแห่งรอบภูเขา  อีกทั้งทุนเล่าเรียนจำนวนมาก   ก็มาจากชายผู้นี้ ขอยกย่องค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 83 นอกนั้นก็มีอีกหลายคน  ที่พิชิตยอดต่างๆ  มีตู้ใส่เครื่องใช้ในการปีน   ภาพเชอร์ปาคู่ใจ  และรายละเอียดต่างๆ  ช่างเขา  ป้าไม่สน... ป้าสน “พี่สาว” คนนี้ค่ะ “จุนโกะ  ทาเบะ”  [JUNKO  TABEI]  คือชื่อของเธอ   ผู้หญิงคนนี้เกิดในปี  1939   ที่ฟุกุชิม่า  จบจากมหาวิทยาลัยสตรี โชวะ  ในปี 1962  สมรสแล้วกับมิสเตอร์ มาซาโนบุ  มีบุตร 2 คน       จุนโกะก้าวขึ้นสัมผัสมารดาแห่งโลก  ในปี ค.ศ. 1975   เธอผ่านการปีนเขาสูงๆ  ติดอันดับโลกมาแล้วมากกว่า  5  ลูก   และจะปีนต่อไป...  (สตรีแต่งงานแล้ว  มักกล้าปีนป่ายภูเขา   เพราะเธอผ่านเรื่องอันตรายที่สุดในชีวิต...คือ  “การแต่งงาน”   มาได้  ก็ไม่มีอะไรเสี่ยงอันตรายไปกว่านั้นแล้ว  ฮี่ ฮี่) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ตู้ใส่เครื่องใช้ของเธอค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 85 จากนั้นเป็นตู้เครื่องใช้ต่างๆ  ในหลายยุค  มีการนำเอามาแสดงคู่กัน   ให้เห็นการพัฒนา  เช่นขวานน้ำแข็ง [Ice Axe] (เห็นในตู้ของคุณจุนโกะ  ด้านล่างซ้าย)   หมุดเจาะน้ำแข็ง (แล้วเป็นหัวยื่นมาผูกเชือกยึดได้)   [Ice screw]   (ล่างซายของภาพ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ที่ใส่ใต้รองเท้าแบบมีหนาม  เพื่อช่วยการยึดเกาะบนหิมะ  [Crampons] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 87 คาราบีเนอร์ [Karabiner]   (ตัวล็อคที่เรานิยมเอามาทำพวงกุญแจ  อันนี้ตอนป้าเคยฝันจะปีน   บ้าซื้อสะสมไว้บานตะไท  ตอนหลังขายไปหมด  ด้วยตระหนักในสังขาร  อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เชือก  การผูกเงื่อนแบบต่างๆ          ตู้นี้ป้าไปยืนเจาะถ่ายมาทีละแบบ  เพราะชอบจัด  ไปจนถึง อุปกรณ์ยังชีพ  ถังกาซหุงต้ม  ถังออกซิเจน  อาหารกระป๋อง   (เดี๋ยวจะเห็นในภาพต่อไป) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ที่ให้มาเห็นในภาพถัดไป  เพราะเจ้าพวกนี้  หลังใช้มันกลายเป็น  “ขยะ” ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 90 คนนี้ค่ะ  “พระเอก” ของป้า   เขาชื่อ  “Ken Noguchi”  เป็นชาวญี่ปุ่นค่ะ         พ่อหนุ่มคนนี้ทำการหาทุน  เพื่อจัดจ้างชาวพื้นเมือง  ขึ้นทำการ ขุดค้นหาขยะ  ที่เกิดจากบรรดานักปีนเขาทั้งหลาย  เข้าใจใช่ไหมคะว่า   คนที่ทำการแบกของไปด้วยตนเอง เมื่อหมดประโยชน์ย่อมทิ้ง เพื่อสงวนพลังงานในการแบกหามเอาไว้  แล้วจะทิ้งที่ไหน... ถ้าไม่ใช่ข้างทาง       ขยะเหล่านี้  เมื่อเวลาผ่านไป  พวกมันจะถูกหิมะทับถม   และสามารถคงอยู่เป็นพันๆปี  พอกพูนความสกปรกให้แก่มารดาของโลก   บัดนี้พวกมันบางส่วนได้รับการขุดค้น  และนำลงมาสู่เบื้องล่าง   ปลดเปลื้องภาระการสะสมแก่สการะมาตา... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ดูหน้ากันชัดๆ ...        ผู้ชายคนนี้ทำให้ป้ารู้สึกว่าเขายิ่งใหญ่มาก  ยอดเยี่ยมกว่า นักปีนเขาหลายคน  เขาไม่ได้เพียงขึ้นเพื่อพิชิตยอดเขา  หากยัง ดูแลรักษามารดาแห่งโลก  ด้วยความรู้สึกขอบคุณ      เขาเป็นที่มาของพระเอก  “หิมาลัย...ในปลายรุ้ง”  ผู้เสียสละ แก่มวลชน  ในนาม “เรียว  โนกุจิ”  ค่ะ   (ญี่ปุ่นลิซึ่มไม่เลิกสิน่า) (ไม่ได้สัญญานะ  ว่าจะมาแปะ  อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 92 จากนั้นเป็นภาพชีวิต  ของคนบนเขา   เป็นภาพขาวดำบ้าง  สีบ้าง  ตามแต่อายุ       นี่ไม่ใช่โจรค่ะ  มันเป็น “แว่นตา” ของนักปีนเขา  อันตราย อีกอย่าง  คือแสงแดดที่สะท้อนหิมะบนยอดเขา  จ้ามากจนอาจ ทำให้ตาบอดได้  ดังนั้น...ต้องมีแว่นทำมือซะด้วย จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 93 นี่คู่สมรส (ผมเจ้าสาวเดิ้นมากๆ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 94 มือบวมๆนั่น  มิใช่โรคอื่นใด  หากเป็นแผลเกิดจากหิมะกัด   จะเป็นตุ่มพองน้ำข้างใน...น่าสยอง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 95 แล้วมือก็จะกลายเป็นแบบนี้  เจ๊ยยยย~  ไม่ใช่   นี่คือกระดูกมือของเยติ  ลักษณะนิ้วบอกสายพันธุ์ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 96 จบด้วยเหล่าพันธุ์พืช  นก  และสัตว์ป่า   และห้องพระของทิเบตอีกห้อง         เหล่าดอกไม้น่าสนใจมาก  แต่ต้องมาในช่วงที่เป็นฤดูใบไม้ผลิ   ซึ่งป้าก็คิดว่าน่าจะปีนไหวด้วยเป็นคนเกลียดกลัวความหนาว (ไม่มียศจังมาก็งี้แหละ)   ดูกันพอยั่วน้ำลายนิดๆนะคะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 00:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 97 นี่ก็ช่อกลมน่าลัก  อ๊างงงง~  น่ารัก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 98 “รองเท้านารี”         ถ้าเพื่อนห้องเรือนกล้วยไม้  รู้ว่าสามารถพบเห็นได้ข้างทาง   คงแห่ไปเนปาลกันหมด  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เภสัชกรแผนโบราณ  ณ  หุบเขา   กับต้นอะโรยมิรู้ไว้  ดอกหน้าตาเหมือน “ครอบจักรวาล” แต่ใหญ่กว่าเป็นสิบเท่า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เหล่าสัตว์ในเนปาล  มีปลาโลมาด้วย (แต่ไม่มีไอ้เข้นะ) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เหล่านก... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 102 เด็กน้อยชาวเชอร์ปา  แสนน่ารัก จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เด็กหญิงชาวเชอร์ปา  ยิ้มร่าเริง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 104 โมเด็มแสดงการสร้างสะพาน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 105 แวะห้องพระทิเบตหน่อยค่ะ         มีรูปของท่านดาไลลามะ  พร้อมตั้งกล่องบริจาค  ป้าก็หยอดตามเคย   จากนั้นก็ถ่ายรูปองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  พร้อมพระอัครสาวก ซ้ายขวามา  (อื่นๆไม่เอามาให้ดู  ฮี่ ฮี่) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ภาพโดยรวมของพิพิธภัณฑ์ค่ะ         ซ้ายมือคือทางเดินเลาะกระจก  จะเห็นมัจฉาพุชชารีอยู่ด้านนอก   ด้านล่างเป็นห้องแสดงส่วนต่างๆ  ใต้ทางเดินเป็นตู้เครื่องใช้นักปีนเขา  +   ตู้อุปกรณ์  มีบันไดลิงให้ปีนเล่นขึ้นชั้น 2 ด้วยนะ  เก๋มากๆ       ฝั่งขวาบน  เป็นส่วนแสดงพันธุ์พืช – สัตว์  และห้องพระทิเบต   อยู่มุมบนขวาสุด  ล่างขวาเป็นห้องวีดีทัศน์ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ในนี้  มีภาพที่ป้าชอบที่สุดอีกภาพ...เกินบรรยายไทยค่ะ  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 108 หน้าประตู  จะมีของที่ระลึกขายด้วยนะคะ  ป้าก็อุดหนุนตามเคย   ได้สติกเกอร์มานิดหน่อย  จริงๆอยากซื้อ CD ที่เกี่ยวกับผู้คนรอบๆ (มีให้ชมในห้องวีดีทัศน์)  แต่ 500 รูปีแน่ะ  ตอนนี้มาคิดว่าอยากได้ ก็สายไปแว้ว T_T       มองดูนาฬิกา  ชะอุ๋ย...สี่โมงกว่าแล้ว  เข้ามาตั้งแต่เก้าโมง   ว่ายอยู่ในนี้ 7 ชั่วโมงกว่า...ไปดีกว่า  สวนกับเด็กๆที่เข้ามาทัศนศึกษาค่ะ   ป้ายังนึกในใจว่า  มาแป๊บๆ  จะเก็บอะไรได้... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ด้านหน้ามีโมเด็ม  มัจฉาพุชชารีด้วย  ถ้าทำให้ปีนได้  จะเจ๋งมาก  ^_^ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ออกจากพิพิธภัณฑ์ด้วยความอิ่มค่ะ  ร่าเริง  ลัลล๊า~  จนคึก ขี่จักรยานไปรอบๆเมืองอย่างเมามัน  หลงทาง...ฮ่า ฮ่า  เลยเอา ตัวสนามบินเป็นหลัก  แล้วก็มาโผล่ที่เก่าจนได้   รีบขี่กลับเข้าโซน ทะเลสาบ  วันนี้จะพาช็อปปิ้งกันละ ภาพแรกเลย...  โซนช็อปปิ้ง  ของฟีวาค่ะ  จะอยู่เลยท่าเรือไปวัดบาราฮีมาแล้ว... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ย่านนี้มีของมากมายค่ะ  ขายผ้า  ศิลปะทังก้าปักผ้า  โปสการ์ด   หนังสือ  แผ่น CD  ฯลฯ  มี ATM  ให้กดด้วย  24 ชม.   บัตรที่มีเครื่องหมายตามป้าย  กดได้  ^o^ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ตามมาอ่านแล้วอยากไปบ้างค่ะ แต่คงไม่ฮึดจนเดินได้ถึงยอดอะ หมดแรงก่อนแหง๋ จากคุณ : รียา - [ 24 ต.ค. 48 01:19:51 A:203.172.104.132 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ของเบสิคที่มักซื้อ  ก็คือเสื้อผ้า  และของประดับต่างๆมาฝากกัน   เจ้าพวกสร้อย แหวน  ลูกปัดจากหินสีต่างๆ (ไม่กล้าพูดว่ามันคือ เทอควอยซ์  เพราะไม่แน่ใจ)  ที่นี่มีมากมายหลากแบบจนเลือกไม่ถูก   ไม่ได้ชอบทางนี้ด้วยก็เลยซื้อมาไม่มาก  มาหนักเอาที่ “หอยแอมโมไนท์” เพราะจะมาฝากยศจังและผองเพื่อน         เจ้านี่ป้าซื้อมาหลายตัว  ตอนซื้อไปก็บ่นไปในใจ  เพราะดัน ไปไม่ถึงมุกตินารถ  ไม่งั้นที่นั่นจะมีเยอะมากมาย       หอยแอมโมไนท์  [AMMONITES]  เป็นเซพาโลพ็อด [CEPHALOPOD]  (สัตว์ตระกูลปลาหมึก แต่มีเปลือกเหมือนหอยกาบเดี่ยว)   เป็นสัตว์ในยุคดีโวเนียน  (เป็นยุคที่เริ่มเกิดปลา แมลง หอย พืชที่แพร่พันธุ์ด้วยเมล็ด  เกิดขึ้นเป็นยุคแรก  ในราว 400 ล้านปีก่อน)   มีพบในกลุ่มหินมหายุคมีโซโซอิก  ซึ่งภูเขาในไทยบางส่วนก็ถูกจัด ไว้ในนั้นด้วย  ...เอ่อ  อ่า...ถ้าว่ากันจริงจัง  ยาวแน่  เอาเป็นว่า   มันคือหินกลมๆ  มีเปลือกหอยที่เก่าจนกลายเป็นหินแล้วข้างใน... และมีหน้าตาน่ารักดี  อิอิ       ยังอยากซื้อฟอสซิลอีกหลายชิ้นที่ไม่ได้เป็นแอมโมไนท์   แต่ตอนนั้นเกิดกลัวตังหมด  เลยไม่ได้กลับไปเอามาอีก  ตอนหลัง ที่กลับมาถึงบ้านแล้ว  ยศจังชอบของฝากกลุ่มนี้มาก  จนอยากกลับไป ซื้ออีกรอบ   (เดี๋ยวใช้เป็นข้ออ้างคราวหน้า  อิอิ)   คนขายพวกสร้อยแหวนเครื่องประดับ  ไม่เจอไม่ต้องกลัว  พวกสตรีทิเบต  จะเดินมาหาคุณเอง... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 114 จากนั้นก็ตระเวนซื้อเสื้อมาฝากเพื่อน  เอาแบบลายภูเขา  ลายตัวยัค   ควายไบซัน         ช็อปแหลก จนเงินในกระเป๋าร่อยหรอ  และลืมไปเลยว่า  จะต้อง ไปลุมพินีในวันรุ่งขึ้น  โดยแท็กซี่ (แพงอ่ะซิ) ร้านเสื้อ  มีรับปักตามลายสั่ง  จะเอาเสื้อไปให้ปักก็ได้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ร้านค้าจะคละกัน  หากคุณเดินจากหางทะเลสาบ  (ส่วนคอด)   ไล่ไปเรื่อยๆ  จะผ่านวังเล็ก (รั้วซ้ายมือ)  ไปสุดที่หน้าท่าเรือวัดบาราฮี   ฝั่งขวาจะมีร้านขายเครื่องดื่ม  เสื้อผ้า  ของที่ระลึก  อุปกรณ์เทรคกิ้ง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ไปแวะไรท์ภาพลงแผ่น  เตรียมลุยลุมพินีวันรุ่งขึ้น  หมาสปิทช์ ของเจ้าของร้านน่ารักมาก  พอบอก “นมัสเต”       มันจะยกมือไหว้ทันที  อิอิ  ไปอยู่กะยศจังมั๊ย  แกจะเป็น เทพเจ้าที่บ้านเชียวนะ   มีแต้มติ๊กก้า  ที่หน้าด้วย... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 117 กลับถึงที่พัก  ชฮาบี้เอาบิลมาส่ง  เป็นค่าห้องคืนที่ผ่านมา  คืนนี้   และคืนที่จะกลับจากลุมพินี  รวมค่าตั๋วกรีนไลน์ด้วย  144  ดอลลาร์   คิดเป็นค่าไปลุมพินีราวร้อยถ้วน  (4000 บาท)  ไม่แพงสำหรับสามวัน   ซึ่งชฮาบี้บอกว่าจะให้คนขับรถพาไปทุกที่ที่ป้าอยากไป  และเป็นไกด์ พาชมในนั้น (ประมาณว่า  รวมค่าไกด์ ถึงแพง)  ซึ่งป้ากะการในใจว่า   พอไปถึงนู่น  ป้าก็จะให้เขาไปฟรีเดย์เต็มวัน  ส่วนป้าจะบ้าให้พอใจ ด้วยขาตนเอง  อิอิ         ตอนนี้ละ...กลียุคแล้ว  เพราะป้ามีเงินเหลือราวๆ  50 ดอล   กับเศษรูปีอีกไม่ถึงพัน  สยองวุ๊ย  ของฝากยังไม่ได้ซื้ออีกเพียบ   กับเวลาอีก 6 วันในเนปาล  คิดแล้วเหวอ  ออกไปทดลองกดเอทีเอ็ม ดีกว่า  แต่ชฮาบี้ดันห้าม  มันว่ามืดแล้ว  ไปก็อันตรายพรุ่งนี้แล้วกัน       วันนี้แปะมาเต็มเหนี่ยว  ขอหยุด  3  วัน  ลาไปทำบุญ ออกพรรษา  ฟังเทศน์มหาชาติ  แล้วจะกลับมาเติมให้ครบวัน เท่าที่ขาดไปค่ะ  ^_^       จบด้วยภาพจากพิพิธภัณฑ์แห่งภูเขา...  ด้วยวิวที่ดูแล้ว   อยากไปถ่ายภาพในมุมนั้น...สักครั้ง จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 ต.ค. 48 01:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อยากเห็นรูปหอยแอมโมไนท์จังครับป้า แบบว่าไม่รู้จัก รอตามป้าไปลุมพินีครับ จากคุณ : Alvo (Alvo) - [ 24 ต.ค. 48 01:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ป้าเนี่ย  เขียนอะไรก็สนุกน่าอ่านไปหมดเลย ทำไมเนปาลของป้าสวยกว่าเนปาลของคนอื่นนะ ห้องพักดูน่าอยู่  แถมถูกดีจังเลย จากคุณ : ~:พุดน้ำบุศย์:~ - [ 24 ต.ค. 48 07:54:45 ]