ความคิดเห็นที่ 1 กาลเวลาผันไปใจคนเปลี่ยน แม้พากเพียรเฝ้าคอยรอง้อแค่ไหน แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับมีแต่ซ้ำใจ แล้วทำไมยังเฝ้ารอมิรู้วาย... มาทักและเป็นกำลังใจให้ค่ะ แม้ว่าจะเพิ่งหัดแต่งแต่ก็ชอบแอบมาอ่านบทกวีในนี่บ่อย ๆ แต่ไม่กล้าจะลงชื่อ เพราะเห็นแต่ละท่านตอบกลับเป็นบทกวีทั้งนั้น วันนี้ไม่เหมือนวันก่อน เพราะได้รวบรวมความกล้าแต่งมาแปะไว้กับเขาบ้าง พี่สดายุ...กลอนเพราะมากค่ะ จากคุณ : samita - [ 22 ต.ค. 48 22:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 @~_..... อานุภาพรักนั้น_________________เหลือหลาย เกินกว่าจะบรรยาย_____________________หมดสิ้น งามงดโหดร้ายกลาย_____________________สุดคาด ไร้เหตุผลแต่ชิ้น__________________________เอกให้ถ่องใจ ....._~@ @_~..... ยามหวานชื่นหยดย้อย____________สร้างสรรค์ ยามหมดสิ้นหฤหรรษ์_____________________ช่างร้าย ยามปลื้มปิติจรร-_________________________โลงรักษ์ ยามเคียดแค้นฝังป้าย_____________________ยิ่งให้น่ากลัว ....._~@ จากคุณ : Knight - [ 22 ต.ค. 48 22:44:21 A:58.9.141.67 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คอยแจมจิงดิ.. ม่ายอ๊าว...เดี๋ยวสาว ๆ ประจำของพี่บ่น อิอิ.. จากคุณ : เจ้าน้องสาวตัวดีของพี่มาแซว (สีน้ำฟ้า) - [ วันปิยมหาราช 03:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ...ใจคนคอยละห้อยหาแก้วตาพี่ ยามคนดีเริดร้างราวห่างเหิน ไร้คำรับสัพยอกเคยหยอกเอิน ฤๅนุชเพลินมิห่วงใยใจคนคอย... แวะมาแซว เอิ้ก ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันปิยมหาราช 17:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับ samita หากชอบอ่าน และอยากลองเขียน ก็อย่าลังเลเลยครับ กลอน กาพย์ โคลง ฉันท์ เพียงการเรียงร้อยคำ ตามข้อกำหนด ทางเสียง สัมผัส บางประการ แล้วให้มีเนื้อความ สะท้อนมุมมอง หรืออารมณ์ อย่างใดอย่างหนึ่ง เราเห็นคนเขียนดี ก็อาจจะดีตามความรู้สึกของเรา ขณะที่ความรู้สึกอีกคนอาจจะเฉยๆ เพราะเขาคิดว่าเขาเขียนได้ดีเหมือนกัน หรือเพราะว่าเขาชอบไม่เหมือนเรา เพราะฉะนั้นมันเป็นเรื่องของรสนิยม ของแต่ละคน ผมอยากให้กำลังใจ ให้เกิดความมั่นใจ ถูก ผิด ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก่อนจะทำถูก ผมว่าทุกคนก็ทำผิดมาแล้วทั้งนั้น คนที่เราคิดว่าเก่ง เพียงแค่เขาเริ่มมาก่อน รู้มาก่อน แต่ ความรู้ย่อมเรียนทันกันหมด เชื่อผมสิ อีกอย่างมิตรภาพการทักทาย มันเป็นเรื่องของใจ ไม่ต้องยึดติดรูปแบบ ไม่ต้องตอบเป็นกลอน บางคนไม่ถนัดเขียน แต่ชอบอ่าน ก็เข้ามาคุยเป็นภาษาเขียนได้ครับ อย่าได้กังวลใจไปเลยครับ ยินดีต้อนรับ ครับ จากคุณ : สดายุ... - [ วันปิยมหาราช 19:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับคุณ Knight ๐ เมื่อมีรักแล้วย่อม          รอคอย ใจต่อใจล่องลอย             จดจ้อง หักความคิดให้ถอย           ทำยาก ตาหลับตาตื่นฟ้อง             ขวากนี้หนักหนา ๐ หากรักเพียงได้รัก         โดยเดียว ไม่คาดหวังกลมเกลียว       เกี่ยวข้อง ไม่มีเรื่องหวาดเสียว          สู่อก ตาหลับตาตื่นต้อง             สุขล้นหัวใจ ยินดีที่แวะมาทักทายกันครับ จากคุณ : สดายุ... - [ วันปิยมหาราช 19:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แจมมี่ คอยอ่านหากเราเขียนร้อยกรองมั่ง และไม่ต้องห่วง  ไม่มีใครบ่นหรอก เขาเข้าใจ เขารู้ว่าพี่ไม่ใช่คนเจ้าชู้ประตูดิน ฮี่ๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ วันปิยมหาราช 19:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น้องศาลาไทย นาทีนี้  อยากร้องเพลงนี้ ป่านฉะนี้เธออยู่ดีไฉน ฝากความรักและคิดถึงไปกับดาว... ๐ แม้นฝั่งโขง...น้ำเชี่ยวโหมเกลียวถั่ง หรือเท่าแรงแห่งหวังที่ตั้งหา หวังอาวรณ์จากใครที่ไกลตา ย้อนคำนึงแทรกฝ่าเข้าหาใจ ๐ สงัดกลางดาวเดือนจะเคลื่อนสู่ เพื่อกล่อมผู้จอมขวัญอกสั่นไหว ส่งระลอกสัญญาแทรกฝ่าไป ต่อหมายให้ใสสกาวกว่าดาวเดือน ๐ ดาวจะเลื่อนเดือนจะล่วงไม่ห่วงแล้ว หวงแต่แก้วก้าวย่างอยู่กลางเถื่อน อกใจหนอรออยู่ไม่รู้เลือน ทั้งแล่นเลื่อนพลุ่งพล่านอยู่นานครัน จากคุณ : สดายุ... - [ วันปิยมหาราช 20:41:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หวังมีพุทธิปัญญาหัตถาวุธ คอยฉวยฉุดจิตพธูอย่ารู้ผ่อน จะดีกว่ามั้ย จากคุณ : กวินทรากร - [ วันปิยมหาราช 20:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เคยอ่านกลอนบทนี้ตอนเป็นวัยรุ่น แต่กลับจำได้ไม่ลืม เพื่อนกลุ่มด้ายสีขาวเขียนว่า ฝากผ่านลมหนาวพัดผ่าวบ่อยบ่อย ฝากถึงคนคอยค่อยค่อยว่ารัก ฝากผ่านลมหนาวพัดผ่าวประจักษ์ ฝากถึงคนรักฉันคอยฉันคอย จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ วันปิยมหาราช 21:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คนรอคอยรอยคน ขื่นข้นคนคืนคำคลาย รอยคนเพียงรอยลาย ฝากเอาไว้ในหัวใจ แหะแหะ หวานไม่เป็นสักที จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ วันปิยมหาราช 23:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คอยแต่เช้าขอให้เห็นแค่ใบหน้า คอยเรื่อยมาจนสายอยากฟังเสียง คอยถึงบ่ายใจหายไม่มองเมียง จากยามเย็นไม่หลบเลี่ยงค่ำคงคอย โอ้คืนนี้นอนหนาวเปล่าเปลี่ยวจิต คงครวญคิดถึงเจ้าจนเหงาหงอย แม้ดึกดื่นตื่นตาพาใจลอย มันน่าน้อยใจนักไม่ยักมา............. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 24 ต.ค. 48 06:29:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 #คคห 9 กวินทรากร ที่เขียนมาผมว่าความมันขัดแย้งกันนะ หวังมีพุทธิปัญญาหัตถาวุธ คอยฉวยฉุดจิตพธูอย่ารู้ผ่อน พุทธิปัญญา...เอามาใช้ฉุดจิตใจหญิงสาว ให้คอยรักเราไม่ได้ดอก เพราะเรายังวนอยู่ในกิเลศ ในอาวรณ์ อาลัย...ของบุรุษ-สตรี อันเหนี่ยวรั้งพุทธิปัญญาไม่ให้เกิด อันควรเปรียบกับ...เวทย์มนต์ของเหล่ามารมากกว่า ทำให้พุทธิปัญญาไม่เกิด เพราะฉะนั้นที่เขียนน่ะ...เหมาะแล้ว ๐ หวังมีฤทธิ์วิทยาดั่งอาวุธ คอยฉวยฉุดจิตตรูอย่ารู้ผ่อน ปลูกหมายให้เติบกล้าเป็น..."อาวรณ์" สั่งสมนัยแทรกซ้อน..จนอ่อนใจ จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 07:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คคห 10 คุณแสงแรกฯ การรอคอยแม้ว่าอาจทำให้ จิตใจรุ่มร้อนอยู่บ้าง หากเสมือนมีเชื้อไฟไว้หล่อเลี้ยง ความหวัง แต่อดีตตราบปัจจุบัน มีหรือสักชั่วขณะ....ที่โลกจะปราศจากการรอคอย..? จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 07:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คคห 11 คนเดินดินฯ การรอคอย เป็นเสมือนอิสรภาพหนึ่งในโลกที่ไม่อาจ ถูกปิดกั้นด้วยจารีต...ประเพณี...กาละ และสถานภาพแห่งบุคคล.....ใดๆได้เลย มันเกิดขึ้นพร้อมกับการตั้งต้น แห่งปฏิสัมพันธ์อันสองฝ่าย มีความรับรู้ที่เหมือนกัน การรับรู้ของความรู้สึกตนเอง จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 08:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คคห 12 เจียวต้าย ภายใต้การรอคอย แท้จริงแล้วมนุษย์มิอาจเป็นตัวของตัวเองเท่าใดนัก แท้จริงแล้วผู้รอคอยเสมือนถูกครอบครองทางจิตวิญญาณ เสียแล้ว การรอคอยย่อมกระวนกระวาย ย่อมคาดหวัง ย่อมจอจ่อ ย่อมสับสนวุ่นวาย ฉะนั้นแล้ววิธีที่ดีที่สุดที่จะรับมือกับการรอคอย คือ...การตัดใจ จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 08:19:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ๐ ใจคนคอย...กำสรดเช้าจดค่ำ เฝ้าแต่คร่ำครวญถึงคะนึงหา ขวัญเอ๋ยขวัญเรื่อยเร่กลางเวลา หวังก็ลอยเลื่อนล้าพะว้าพะวง ๐ สุริยันคล้อยบ่าย..จะถ่ายร้อน สู่อาวรณ์เร้ารุมการลุ่มหลง จนสายัณห์สูรย์ลับจะดับลง ยาก..แต่ปลงใจรับการลับเลือน แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 48 12:45:10 จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 12:22:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีวันหยุดชดเชยที่ศาลาไทยยังต้องมาทำงานค่ะพี่ยุ "ป่านฉะนี้เธออยู่ดีไฉน  หากเป็นนกฉันจะบินไปติดตาม เจอะดอกไม้หรือดวงดาวจะถาม  เจอะความรักบ้างไหม..." แล้วก็จบที่... "แม้มีปีกโผบินได้เหมือนนก  อกจะต้องธนูเจ็บปวดนัก ฉันจะบินมาตายตรงหน้าตัก  ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา..." ว่าไปนั่นเลย  เอิ้ก ๆ ล้อเล่นนะคะพี่ยุ   โอย... อ่านกลอนที่เขียนมา  ขืนศาลาไทยเป็นสาวเจ้า  มีหวังละลาย                     .             "ดาวจะเลื่อนเดือนจะล่วงไม่ห่วงแล้ว             หวงแต่แก้วก้าวย่างอยู่กลางเถื่อน" ชอบจริง ๆ เลยบาทนี้เนี่ย... โอ้ว่าใจพี่หาย...ก็เพราะห่วง ทุกซอกทรวงเกรียมกรมตรมอกไหม้ เฝ้าพะวงนงรามตามติดไป จึงหนอใจลับหายคล้ายตามนาง... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 24 ต.ค. 48 15:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 น้องศาลาไทย รวมเล่มละกัน โดยเฉพาะคนคิ้วเข้มๆ ๐ คิดถึง ๐ ๐ แม้นฝั่งโขง...น้ำเชี่ยวโหมเกลียวถั่ง หรือเท่าแรงแห่งหวังที่ตั้งหา หวังอาวรณ์จากใครที่ไกลตา ย้อนคำนึงแทรกฝ่าเข้าหาใจ ๐ สงัดกลางดาวเดือนจะเคลื่อนสู่ หวังกล่อมผู้จอมขวัญอกสั่นไหว ผ่านระลอกสัญญาแทรกฝ่าไป ต่อหมายให้วาบวาวกว่าดาวเดือน ๐ ดาวจะเลื่อนเดือนจะล่วงไม่ห่วงแล้ว หวงแต่แก้วก้าวย่างอยู่กลางเถื่อน อกใจหนอรออยู่ไม่รู้เลือน ทั้งแล่นเลื่อนพลุ่งพล่านนับนานมา ๐ ใจคนคอย...กำสรดเช้าจดค่ำ เฝ้าแต่คร่ำครวญถึงคะนึงหา ขวัญเอ๋ยขวัญเรื่อยเร่กลางเวลา หวังก็ลอยเลื่อนล้าพะว้าพะวง ๐ สุริยันคล้อยบ่าย..จะถ่ายร้อน สู่อาวรณ์เร้ารุมการลุ่มหลง จนจำรูญสูรย์ลับจะดับลง ยาก..แต่ปลงใจรับการลับเลือน ๐ ชะนีโหยหวิววาบกระหนาบกระหน่ำ ขณะคร่ำครวญศัพท์ขยับเขยื้อน กระแทกจนช่วงอกสะทกสะเทือน แล้วแล่นเลื่อนปลดรักทะลักทลาย. จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 16:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 งั้น หวังมีฤทธิ์อวิชชาดั่งอาวุธ เป็นงัยครับ จากคุณ : กวินทรากร - [ 24 ต.ค. 48 19:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คราวนี้ดีทีเดียว ตะเอ๋า ใช่  มันคือ ฤทธิ์ของอวิชชา   ความไม่รู้ ความหลง ใช้ ....เป็นอาวุธ น่าจะดีกว่า.... ดั่งอาวุธ เพราะ  ดั่ง  ไปซ้ำสระกับ   หวัง  คำแรก ๐ หวังมีฤทธิ์อวิชชา..เป็น..อาวุธ คอยฉวยฉุดจิตตรูอย่ารู้ผ่อน ปลูกหมายให้เติบกล้าเป็นอาวรณ์ สั่งสมนัยแทรกซ้อน..จนอ่อนใจ จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 19:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ..๐เงียบ/เหงา/เศร้า/วังเวงกับเพรงบาป ดั่งโดนสาปติดบ่วงสู่ห้วงโหย ... โหยหา นะค้าบมะช่ายโหยหวน ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเนตเท่าไหร่ เฮียสอ สบายดีนะครับ จากคุณ : จอมอสูร - [ 24 ต.ค. 48 20:01:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีพ่อหนุ่มอสูรจ้าว ได้ข่าวว่ากำลัง  อภิรมย์ อยู่ทางเหนือ ผมไม่ค่อยสบาย คิดถึงบางคน คอยบางคน อยู่ แฮ่ม ๐ คอยใคร..กลคลับคล้าย คอยเรียม แลฤๅ เนื่องอื่นไหนอาจเทียม .เท่าได้ ห่างจึงห่วงแม่เกรียม .กรมอก นาแม่ อย่ารวดเร้าร่ำไห้ .เหือดแห้งขวัญหาย ฯ ๐ คอยเถิดคงเท่าสร้าง .. .สมมา แม่เอย รอตราบรอยกรรมพา ..ผ่านพ้น ใครคงคร่ำครวญหา . .หวนจิต จ่อมนา อันทุกข์อรท่วมท้น . ..เทวษล้วนจักสลาย ฯ ๐ ห่างศรีห่อนสวาดิสิ้น.................สุดสาย นาแม่ ห่างแต่เพียงรูปกาย . ...กล่อมเจ้า อกเรียมอาจแล่งผาย..................ผ่าออก สองนา หนึ่งแนบคำนึงเคล้า....................หนึ่งเคล้าใจสมร ฯ ๐ พันแสงภาคสุดสิ้น...................สูญสลาย แลฤๅ สามโลกกัมปนาทปลาย...............ปลิดคว้าง ดาราจักรพินาศหาย....................หาวสูบ ลับแล ถ้วนทิพนั้นล่มร้าง.......................อาจร้างอาลัย. แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 48 20:30:16 แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 48 20:21:48 จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ต.ค. 48 20:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 @~_ ..... คอยแล้วคอยเล่าเจ้า______ไม่มา คอยกว่าเจ้าเลิกรา_______________โกรธขึ้ง คอยทุกค่ำเช้าหา_________________ห่างไม่ คอยอยู่จนกว่าซึ้ง_________________จิตข้าจริงใจ ..... _~@ จากคุณ : Knight - [ 24 ต.ค. 48 21:21:00 A:58.9.138.247 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะพี่.. ไม่ใช่คำถาม แต่อยากรำพันรำพึง... หากความรู้สึกรัก เกิดจาก รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ทำไมเราต้องมีจิตปฏิพัทธ์กับคน ๆ หนึ่ง หนึ่งเดียวเท่านั้น กับคนอื่นทำไมไม่วูบวาบ หวิวไหว ใจสั่น หวงห่วง คิดถึง น้อยใจ งอน เจ็บปวดฯลฯ กับคำว่า หลง ที่น่าจะเกิดจาก รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสเช่นกัน แล้วคำว่า หลงรัก แหม..มันคงจะยกกำลังสองเลยนะเนี่ย เวลาดูสัมภาษณ์คนกำลังจะแต่งงาน มักมีคำพูดว่า เขาเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เปลี่ยนเลย น้องก็ค้านในใจตามประสาคนจิตไม่ว่างว่า มันไม่พัฒนาตัวเองเลยอะสิ ยังไงก็ยังงั้น ฮี่ๆ ในชีวิตหนึ่งเมื่อเจอคนที่ใช่ มันก็ใช่แหละนะ อันนี้ไม่มีปัญหา แต่อยู่ไปอยู่มา ดันเจอคนที่ใช่กว่า หนังชีวิตก็เริ่มต้น ณ บัดนั้น คนโสด กลัวไปไม่รอด ถ้าจะแต่งงาน พ่อม่าย จะเริ่มต้นกับสาวสักคน ไม่ยาก แม่ม่าย จะเริ่มต้นกับหนุ่มสักคน ดูแล้วเรื่องใหญ่ แต่ถ้าคนโสดสองคน จะเริ่มต้นกัน แต่ไปไม่ถึงไหนสักที เพราะมัวดูเชิงกันอยู่ แบบนี้เสียดายเวลาเนาะ เรื่อยเปื่อยไม่งอกค่ะ แหะ ๆ วันนี้มึน จากคุณ : บุหรงรำพึง^^ - [ 25 ต.ค. 48 15:37:43 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีครับคุณ knight ๐ รอคอยจึงรุ่มร้อน              ราวไฟ สุมแฮ สุมอัดอยู่ข้างใน                  อกนั้น อาวรณ์กับหวั่นไหว              วาบกรุ่น แล้วพลุ่งเข้าบีบคั้น               ขับให้คระโหยหวน แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 48 18:26:21 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ต.ค. 48 17:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สาวบุหรงรำพัด ไม่ถามก็จะตอบ เรารู้สึกรัก รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะสิ่งนั้นต้องกับจริตเรา มิได้หมายความว่า รูป รส ฯ นั้นเลอเลิศที่สุดแล้ว หากพอเหมาะเข้ากับ ตัวรับรู้ ของเรา ทำให้เกิดความรัก หลงพอใจ สงบอยู่กับสิ่งนั้น จากเหตุต้นที่ว่า เราเป็นผู้ไม่รู้ธรรมชาติ ของสรรพสิ่ง คือตัวรู้เรานั้นเต็มไปด้วยอวิชชา ความไม่รู้ใน ธรรม เหตุแห่งธรรม ความดับธรรม ทางให้ถึงความดับธรรม เมื่อธรรม คือ โลก หรือ ความทุกข์ ส่วน เวลาดูสัมภาษณ์คนกำลังจะแต่งงาน มักมีคำพูดว่า เขาเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เปลี่ยนเลย อันนี้ผู้พูดเองไม่เข้าใจธรรม ไม่มีอะไรไม่เปลี่ยน เป็นภยาคติ หรือ bias จากชอบหรือชัง หลัก อนิจจังคือ การเปลี่ยนแปลง แปรปรวน ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ ถาวร โดยเฉพาะนามธรรมด้านจิตใจ เพราะฉะนั้น ใครพูดว่าชาตินี้ฉันไม่มีวัน เปลี่ยนความรู้สึกไปจากเธอ เขาไม่ได้โกหกนะ  แต่เขาพูดเพราะเขาไม่รู้ ธรรมชาติตัวเขาเอง  คือ กอปรด้วยอวิชชาทั้งผู้ฟัง ผู้พูด โง่ทั้งคู่  ว่างั้นแล้วกัน ส่วนที่ว่า ในชีวิตหนึ่งเมื่อเจอคนที่ใช่ มันก็ใช่แหละนะ อันนี้ไม่มีปัญหา แต่อยู่ไปอยู่มา ดันเจอคนที่ใช่กว่า หนังชีวิตก็เริ่มต้น ณ บัดนั้น ใช่เมื่อ 20-30 ปีที่แล้ว กับตอนนี้ ทั้งคู่ไม่ใช่คนเดิมแล้ว เชื่อไหม เจอกันตอน 20 ตอนนี้ 50 ใครว่าเป็นคนเดิม ? คนทั้งคู่อาจมีสัญญาเดิม คือ ความทรงจำเก่าเก็บ แต่เขาทั้งคู่เปลี่ยนไปหมดแล้ว ความคิด การรับรู้โลก การให้คุณค่าต่อโลก และอาจแปลกแยก ไปคนละด้าน อย่างมีระยะต่างที่มากขึ้น โลกรอบตัวเขาทั้งคู่ก็เปลี่ยนไป จะให้เขาทั้งคู่คิดเหมือนเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ทุกอย่างได้อย่างไร นี่คือคำตอบว่า หากปรับให้เข้ากันไม่ได้ก็ต้องแยกกัน สำหรับคู่ที่อยู่กันได้ตลอด แสดงถึงความเปลี่ยนแปลงตอนปลายสอดรับกัน สอดคล้องกัน ไม่แยกออกห่างเหมือนบางคู่ การเข้าใจนามธรรมทางจิตใจ เป็นเรื่องที่เป็นประโยชน์ แก่ตนเอง แก่โลกรอบตัว ที่จะไม่ทุกข์ร้อนกับมันเกินเหตุ หลักปรัชญามักเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับ คนจำนวนมาก แต่มักมีคุณค่าต่อจิตใจอย่างมาก ต่อผู้รู้โลก และตั้งใจอยู่เหนือ โลก เมื่อโลกคือ ธรรม อันเป็นทุกข์ เราไม่มีสุข  เรามีแต่ทุกข์มากหรือน้อย หรือ หมดทุกข์ การมีชั้นเชิงกันของคนสองคน จนไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์ให้ก้าวหน้าต่อ ไปได้  คือ เกราะของอัตตา ที่เป็นความเขลา เขาทั้งคู่ไม่มีอะไรเป็นเครื่องรับรอง ความคิดเชิง เรา-เขา  เลยว่าจะเป็น อย่างนั้นอย่างนี้อย่างที่ตัวเองเกรงอยู่ แต่ยังคงคิดกันอย่างคร่ำเคร่ง ชั้นเชิงของคน คือความลวงโลก จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ต.ค. 48 17:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดูให้ดีๆ ชั้นเชิงคือ ความเท็จ ที่คนมีต่อกัน วัยรุ่นใช้คำว่า วางฟอร์ม ไม่มีใครได้ประโยชน์ จากการเสแสร้ง วางฟอร์ม   ล้วนแต่เพื่อหน้าตาตัวเอง หน้าตาที่คิดเอาเองอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง และอย่างน่าสงสาร ใครเล่าที่ทำให้มั่นอกมั่นใจจนต้องสรุปแก่ตนเอง ว่าการวางฟอร์มนี้ ดูดี ที่สุดแล้ว เปล่าเลย คิดไปเอง คิดเอาคนเดียว เพราะเกรงเรื่องเดียว อันอ่อนไหวที่สุดในความสัมพันธ์ คน-คน คือ    การเสียหน้าเสียตา โปรดรู้เถิด ใครกลัวเสียหน้าเสียตาที่สุด แปลว่า คนคนนั้น มีตัวอัตตา ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เอาไม่ลง ยึดมั่นถือมั่น สาหัสสากรรจ์ เพราะฉะนั้นการแสดงออกก็จะฝืน ไม่เป็นธรรมชาติอันควรเป็น อันไม่เกี่ยวกับ เพศ วัย หรือว่าการแสดงตนว่า เป็นคนธรรมะธัมโม หรือไม่ แต่อยู่ที่ใจ  อันไม่ต้องแสดงอะไรมากมาย ยาวแล้ว สาธุ โยมนกยูง ฮิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ต.ค. 48 18:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ๐ รักเร่...เจ้าเร่ร้อย       รัดรึง ใจนา ใดจักล้างคำนึง            พินาศได้ ยากยิ่งจักหวังถึง          ทอนสวาดิ นาแม่ ลมนาฏเมื่อหลอมไล้     ลวกสิ้นวิญญาณสูญ ๐ ดอกรักหอมเร่เร้า       รุมทรวง แม่เอย กลดั่งหอมดั่งหวง          ห่วงเจ้า ภาษใดพร่างดั่งปวง       ปั้นปึ่ง นั้นนา นัยหนึ่งย่อมรุกเร้า         รับรู้รอคอย จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ต.ค. 48 19:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ๐ วันเลือนหวังล้วนเปลี่ยน              แปรผัน แลฤๅ เกลียวแห่งสายสัมพันธ์                  หลุดพ้น กี่ช่วงภพกัปกัลป์                          กลายหมด นาแม่ กี่วัฏฏะเชี่ยวล้น                            หลากไห้เลือนหาย ฯ ๐ กาลผ่านกลายพิษเชื้อ                โชติรงค์ สิ้นสุดสายสมพงศ์                        พร่างพร้อย ดำเนินต่างจำนง                           เนื่องพาส นาแฮ สว่างย่อมเพียงสร้อย                    สอดเศร้าเคล้าศรี ฯ ๐ สัญญาพายึดยั้ง                        โยงใจ แม่เอย ควรผ่านคอยแผ่ไข                       คลี่ค้าง กริยานั่นยังไฉน                           แนบจู่ จิตนอ ฤๅเนื่องสำนึกสร้าง                       สรรพสร้อยบันสาร ฯ ๐ ละภาพละภาพห้อม                    หทยา ละบทละบทพา                            ผ่านย้อน ละยิ้มละยิ้มหา                             หวนกลับ มีฤๅ ละวาทละวาทช้อน                        ช่วงใช้ไว้ชม  ฯ ๐ เพศย่อมพาแยกร้าง                   รูปกาย ยังจิตยากจบคลาย                       ข่มเศร้า อาลัยบ่ล่วงหมาย                         เหมือนใหม่  พรากแม่ ตราบสบตักษัยเคล้า                     ฆาตแล้วอาจเลือน ฯ ๐ กาลล่วงคนละแล้ว                    เลือนไป เหลือร่องรอยรวดใจ                     เจ็บกล้ำ ตัดเยื่อไม่เหลือใย                       แยกขาด  หนอแม่ แปรชื่นเป็นชอกช้ำ                      ฉ่ำเชื้ออนาถา ฯ ๐ ความหมายคำมั่นแม้น               มาสูญ ย้อมอกย่อมอาดูร                       ดุจนั้น บาปพัดโบกเพลิงกูณฑ์                กรอมลวก แลฤๅ จึงเสกเอาโศกคั้น                       ขอดเลี้ยงอาลัย ฯ ๐ จำเถิดระทดถ้วน                      ทรมา จ่อมชีพบีบชาติคา                       คลื่นสร้อย ยกคำใช่คือลา                           ลับล่วง นาแม่ ตราบดับตั้งจิตร้อย                      ร่วมซ้ำสังสาร จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ต.ค. 48 19:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 :) จากคุณ : ขอบฟ้ากว้าง - [ 25 ต.ค. 48 21:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 @~_ รู้ไหมความรู้สึก................รอคอย แสนจะทรมานหงอย................สุดสิ้น วี่แวแและร่องรอย......................หายห่าง น่าอนาจแดดิ้น...........................ปลกเปลี้ยละเหี่ยใจ _~@ สวัสดี...........ท่านสดายุ จากคุณ : Knight - [ 25 ต.ค. 48 21:39:19 A:58.9.129.229 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีขอรับ น้องขอบฟ้ากว้าง ไม่พูดไม่จาเลย....ยิ้มอย่างเดียว ๐ ขวัญเอยขวัญเคว้งคว้างอยู่กลางเปลี่ยว ใต้เหลื่อมฟ้าจันทร์เดียวโดดเดี่ยวเหลือ แอบม่านหมอกขาวขุ่นที่จุนเจือ คอยโอบเอื้ออาลัยอย่าให้วาย ๐ รอเถิดรอตะวันรุ่งขึ้นพลุ่งฟ้า จะทาบทารังสีสุรีย์ฉาย เพื่อมรรคาซ่อนเร้นจักเห็นปลาย และเพื่อหมายในขวัญจะพันธนา. จากคุณ : สดายุ... - [ 26 ต.ค. 48 12:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หนุ่ม knight การรอคอยมิแน่เสมอไป...จะทำให้ใจหงอย อาจบางที...กลับเป็นแรงผลักดัน ในอารมณ์ให้ไม่เงียบเหงาเกินไปนัก เพราะว่า...อารมณ์ แห่งการรอคอยนั้น พลุ่งพล่านเป็นเพื่อนอยู่ ๐ ภูน้ำแข็งจักล่มถล่มพื้น คงเพราะคลื่นเร่าร้อนนั้นย้อนหา กับเยียบเย็นในอกที่ปกคา เพียงสายตาเชื่อมสู่ย่อมรู้ร้อน ๐ อสนีวาดสายทักทายเสียง ไฟแลบเรียงเลื่อนลั่นไม่ผันผ่อน สะท้านผ่านแววตาความอาวรณ์ ย่อมสะท้อนสำหรับให้รับรู้. จากคุณ : สดายุ... - [ 26 ต.ค. 48 12:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ๐ แววสีวาบส่องเวิ้ง               เวหน ผ่านเยี่ยมโพยมบน               บ่ายหน้า หางลากห่างลิบจน                จากล่วง โดดเด่นก่อนดับล้า               ลับสิ้นลำแสง ๐ พรายรุ่งรัศมินั้น                นันทนา งามภาพชุติประภา               นักแล้ว     วาบชั่วขณะเวลา                  แล้วลับ เลือนแม่ ภาคพิสดารเพริดแพร้ว          ผ่านพ้นเร็วเสมอ                   ๐ อัจกลับกลางโอบอ้อม        อนธการ พรายย่อมพอตระการ            กล่าวอ้าง พิมพ์เนตรพิศนับนาน            แนบอยู่ ยลหนึ่งย่อมพอมล้าง            ลบด้อยมืดดำ แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 48 13:05:55 จากคุณ : สดายุ... - [ 26 ต.ค. 48 13:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 36 นมัสการหลวงพี่และญาติโยมทุกท่านค่ะ ^__^ เอ..แล้วน้องผิดปกติมั้ยคะ ไม่ค่อยมีเชิงเลย มีอะไรว่ามา พูดไม่รู้เรื่องเรอะ ไซค์เฮดล็อค จับทุ่มเลย อิอิ.. นึกถึงหนังจีนอยู่เรื่องนึง จำไม่ได้อีกละว่าเรื่องอะไร โรคประจำตัว ความจำสั้น แหะ ๆ มีตัวละครหนึ่งบอกว่า หากทำให้นางรักเจ้าไม่ได้ ก็จงทำให้นางเกลียด เพราะเมื่อนางเกลียดเจ้าแล้ว ทุกลมหายใจเข้าออกของนาง จะมีเจ้าเสมอ.. นับเป็นอุบายที่แยบยลนะคะ แต่ไม่น่าทำตาม หากคอยใครด้วยความรัก มันเศร้าแต่ก็มีสุข หากคอยใครด้วยความแค้น มันทุกข์ลูกเดียว ไม่รักมากจะแค้นลึกอย่างนี้หรือ.. จากคำพูดหนึ่ง ในเรื่องนางพญาผมขาว ประโยคเดียวแต่กินใจดีแฮะ พี่เคยอ่านเรื่องของมาลา คำจันทร์มั้ยคะ วันก่อนเห็นหนังสือเรื่องนึงเกี่ยวกับความเชื่อ วิถีชีวิต ของล้านนา อยากได้แฮะ เก็บตังค์ก่อง เบียดเบียนค่านม ไอ้หมาน้อยมาสักส่วน ฮิๆ อย่าด่าแม่นะลูก ^_^' จากคุณ : ซอมฯ - [ 26 ต.ค. 48 15:48:40 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตื่นหัวใจทั้งใจไว้คอยเจ้า ผ่านอีกกี่ค่ำเช้าเฝ้าถวิล มิฝันใฝ่ปรารถนาทั้งฟ้าดิน หัวใจสิ้นสุดใจไว้คอยนางฯ แหะ แหะ ขอรับ งามเหมือนเดิม ขอรับ อ่านแล้วก็เขียนบ้าง ก็ได้แค่คอยนางแบบนี้เอง ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สบายดีนะ ขอรับ ถือโอกาสสวัสดี ทุก ๆ ท่านด้วยนะ ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 26 ต.ค. 48 18:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 38 @~_ มีเหตุผลให้น่า.......เชื่อถือ สมเหตุสมผลคือ..............จะแจ้ง พลังแฝงผลักกระพือ........จิตรับ ความคาดหวังบ่แล้ง........เคลื่อนคล้อยลอยเลือน _~@ เห็นด้วย................ท่าน สดายุ จากคุณ : Knight - [ 26 ต.ค. 48 20:22:15 A:58.9.141.148 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีตอนดึก ๆ อีกคราวค่ะพี่ยุ  แวะมาทักก่อนลาไปนอนค่ะ                    . คืนหม่นคนเหงาเศร้านัก มิพักพร่ำเพรียกเรียกหา วันคืนลับล่วงเวลา ตั้งตาเฝ้ารอต่อไป เขียนให้ความเหน็บหนาว รอนร้าวเหว่ว้าหวั่นไหว โหยหาอาทรอ่อนใจ คนไกลลืมแล้วแก้วตา จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ต.ค. 48 23:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สาวซอมฯ สำนวนหนังจีนมีไม่น้อยที่ใช้ได้เลยทีเดียว ขณะอีกไม่น้อย....ผูกความหมายเอาเท่ห์ ความเกลียด...นับเป็นด้านกลับของ..ความรัก คนเราจะคิดถึงกันด้วยรักและด้วยเกลียด เป็นได้ทั้งสองแบบ แต่อย่างหลังไม่น่าเรียกว่าความคิดถึงนะ... เป็นความจอจ่อถึงด้านร้าย หนังสือของมาลา คำจันทร์...ไม่เคยอ่าน แต่พี่ชอบอ่านหนังสือเรื่องราว ทางประวัติศาสตร์มาก ที่ สุจิตต์ วงศ์เทศ หรือ นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์ เขียน ตั้งใจว่าจะหาอ่านอยู่เหมือนกัน แต่จะออกแนวประวัติศาสตร์จริงๆ...ไม่ใช่เรื่องแต่ง เบียดบังค่านมลูกไปซื้อหนังสืออ่านเพื่อมีความรู้ จะได้คอยสอนลูกเมื่อโตขึ้นนี่ คงอภัยกันได้น่า ไว้โตขึ้น...แล้วค่อยอธิบายว่า....แม่จำเป็นละกันนะ ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 07:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีครับคุณทิวา มิได้เจอะเจอกันหลายเพ-ลา ผมคิดคงสบายดีหายห่วง....ใช่ไหมครับ วางหัวใจร้อนผ่าวให้ก้าวเหยียบ ยกหมายในอกเทียบขึ้นเปรียบค่า ทุกมิติอาวรณ์ที่ย้อนตา ใช่หรือไม่ว่า...ไขว่หากัน จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 07:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 42 Knight รอคอยรอยคิดล้วน           อลวน จิตวุ่นวายสับสน               โศกเศร้า ติดกับดั่งค่ายกล              กรอมกัก นาพ่อ อาสวะภาครุมเร้า              ร่นล้อมอาลัย จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 08:03:57 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาดูเซียนเค้าเล่นกันค่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 27 ต.ค. 48 10:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 44 น้องศาลาไทย คืนหม่นและคนหมอง ผิวะพ้องกะฟ้าไกล ย่อมครวญกำสรวลไห้ กละไฟประทุษฟ้า เดือนเร้นบ่เห็นแสง นิละแหล่งกลับพร่างภา อกใครที่ไกลตา ฤจะล้าจะดั่งเดือน จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 12:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 45 รวยระรินกลิ่นชา ผมมิใช่เซียนนา ว่าแต่ว่าไม่ค่อยได้พูดคุยกันเลยนิ ว่ามั๊ย เขียนอะไรมาอ่านบ้างสิ...สาว +++++++++++++++++++++++++++ ๐ พรรณรายพรายทองขึ้นผ่องฟ้า วันลับลาล่วงผ่านอีกวารหนึ่ง ลมบางเบาเคล้าค่ำก่อคำนึง ก่อความซึ้งเอ่ออาบกำซาบใจ ๐ น้ำหมุนใบไม้เวียนจวนเจียนคว่ำ เหมือนเอื้อปลิดเอาช้ำลอยน้ำไหล โอ้..ใบเดี่ยวลับล่มหายจมไป ดั่งอาลัยไหลลับเกินจับจอง ๐ วิหคร้องก้องป่าสู่ฟ้ากว้าง ปานว่าว้างร้างคู่เคยอยู่สอง จักหาใครสานหวังสู่รังรอง สู่ครรลองครองชาติดั่งภาสจันทร์ ๐ เมื่อแขปลั่งแสงจ้าเวหาหน และหนึ่งคนซาบซึ้งคำนึงนั่น ในห้วงอกกลับจ้ายิ่งตาวัน เพราะสองดาวคู่นั้น...เจ้าหันมา..! ๐ ชายฟ้าเลื่อนคลี่คลายขยายขอบ ฝ่ากาลกรอบมอบอุ่นที่ครุ่นหา แม้นดาวเลื่อนเดือนลับไม่กลับมา แค่สองตาอยู่เคียง....ย่อมเพียงพอ..! จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 12:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ลูกแม่.. ชีวิตเป็นของลูก การได้เลี้ยงดูและเฝ้ามองเจ้าเติบโต มันเป็นความสุขอย่างที่สุดของแม่ แม้จะเหนื่อยอ่อนเพียงไหน ก็ไม่เคยคิดจะละจากหน้าที่นี้ไป แม้สักเสี้ยววินาที ลูกแม่.. ชีวิตเป็นของลูก จิตวิญญาณเป็นของลูก แม่ไม่อาจเข้าไปนั่งบงการความคิดของลูกได้ แม่เพียงอยากฟังลูกเล่าถึงความฝันอันบรรเจิด เผื่อบางที แม่อาจจะช่วยต่อเติมความฝันนั้นให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ลูกแม่... ชีวิตเป็นของลูก แม้ลูกจะอยู่ในฐานะต่ำต้อยในสังคมแค่ไหน แต่ลูกคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอในสายตาแม่ หากลูกมีความสุขกับความคิดฝันของลูก และเดินไปตามทางที่ลูกฝันไว้ได้ แม่ย่อมยิ้มตามหลังลูกด้วยความชื่นใจ ลูกแม่.. ชีวิตเป็นของลูก แม่เพียงหวังว่าลูกจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตในภพหนึ่ง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่มันเป็นวัฎฎะ ที่ไม่มีใคร หลุดพ้นออกจากวงจรนี้ จำไว้เถิดว่า ความสุขของลูก คือความสุขของแม่ เมื่อเติบโต จงใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าและมีความสุข แค่นั้นเอง..ที่แม่หวัง ********* ฮี่ ๆ อ่านแล้วทำตาซึ้งหน่อยน่า.. ขอเปิดคอร์สเลี้ยงลูกหน่อยละกัน มีพี่สาวคนนึง ลูกสาวเขากำลังวัยสะรุ่นอยู่ ม.1 น้องเขาเข้ามาเล่นมาคุยในเว็บอันนึง แม่ก็เลยตามมาเล่นด้วย ไปๆมาๆ แม่อยู่ประจำมากกว่าลูกสาวอีก สงสัยติดใจ เพราะที่นั่นมีแต่คนเกินบาทและไม่เต็มบาท เช่นน้องเป็นต้น อิอิ พี่เขาบอกสโลแกนตัวเองว่า..ตามมาเลี้ยงลูกในเว็บค่ะ.. น่ารักดี ตอนนี้ได้ 5 เดือนกับ 3 อาทิตย์แล้วค่ะ พลิกคว่ำพลิกหงาย ได้แล้ว เลยปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ เดี๋ยวตกเตียง หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ยิ้มหวานซะด้วย อีกหน่อยหัวกะไดบ้านไม่แห้งแน่เลย ฮ่าๆ สาวไหนตามติดไม่กลับบ้านกลับช่อง แม่จะเอาน้ำร้อนสาด ฮึ่ม! วิญญาณหวงลูกเข้าสิง ... อีตาพ่อบอกว่า สาวติดสิดี หนุ่มติดล่ะยุ่ง สาว ๆ ติดเดี๋ยวพ่อจัดการเอง หมายฟามว่าไงฟระ?? จากคุณ : บุหรงรำพึง - [ 27 ต.ค. 48 14:03:45 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 47 @~_ รอคอยไม่หมดสิ้น.....ความหวัง คงสักวันคืนรัง.....................สู่เหย้า ย้อนระลึกความหลัง..........เปี่ยมสุข คงจะได้พบเจ้า....................อีกครั้งเฝ้าคอย _~@ จากคุณ : Knight - [ 27 ต.ค. 48 20:22:15 A:58.9.140.231 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สาวซอม ฯ เขียนกลอนเปล่าได้ดีทีเดียว สงสัยจะอินกับบทบาทชีวิตประจำวันเอามากมาก แปลว่าอะไร ? แปลว่าธรรมชาติของคน ที่อายุห่างกันมากๆ จะยิ่งเอ็นดูไอ้ตัวเล็กๆมาก นึกถึง ตายายหลงหลานดูสิ รักมากกว่าพ่อแม่มันรักมันซะอีก คือรักหลงหลานมากกว่า ที่พ่อแม่มันจะรักได้ซะอีก และ รักหลาน มากกว่า พ่อแม่มันที่เป็นลูกตัวเองซะอีก เพราะอายุยิ่งห่างยิ่งเอ็นดูมาก สรุปว่า ใครมีลูกตอนแก่ ระวังเน้อ หลงหัวปักหัวปำอย่างข้างบนไม่รู้ด้วย ฮาๆๆๆ ว่ากันว่า ผู้หญิงไทย มักมีแนวโน้มจะ รักลูกชายมากอยู่ด้วย เฮ้อ  ท่าจะ แหงแก๋ ซะแล้ว จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 21:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 49 หนุ่ม Knight รอ  คนคืนย้อนสู่             อ้อมแขน คอย เพราะสิ้นใครแทน     ที่ได้ ตลอด ช่วงห่วงแหน          ฤๅห่าง กาล ล่วงเสมือนไร้           รูปคล้ายที่คอย จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 48 21:29:26 ]

ความคิดเห็นที่ 50 Poem _~@ รอรักคืนกลับให้................อาลัย ใจมลายดั่งสิ้นขัย....................................รอดรู้ ไม่ปรารถนาวิฉัย.....................................แทนทด รูปรสสำคัญสู้...........................................พ่ายแพ้ใจถวิล @~_Poet จากคุณ : Knight - [ 27 ต.ค. 48 23:51:33 A:58.9.140.231 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 51 Poem_~@ รอรักคืนกลับให้..........อาลัย ใจมลายสิ้นขัย.................................รอดรู้ ไม่ปรารถนาวิฉัย.............................แทนทด รูปรสสำคัญสู้....................................พ่ายแพ้ใจนาง @~_Poet จากคุณ : Knight - [ 27 ต.ค. 48 23:58:49 A:58.9.140.231 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เอาดอกรักปักแจกันแก้ว... จากคุณ : ขอบฟ้ากว้าง - [ 28 ต.ค. 48 12:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สวัสดีอีกครั้งค่ะพี่ยุ ทดท้อต่อคืนอันขื่นขม อารมณ์หลากหลายทำลายฝัน โศกเศร้าเร้ารุกอยู่ทุกวัน ไหวหวั่นวาบในใจคนคอย หวังร้ายฤๅดีที่ทำให้ ห่วงใยหรือแท้แค่พูดพล่อย คารมคมคำราวย้ำรอย เลื่อนลอยอย่างที่นี่เธอทำ... ศาลาไทยเพิ่งนึกขึ้นได้เรื่องชื่อกระทู้ "คอยเจ้า" ว่าตะหงิด ๆ จะบอกอยู่ตั้งนานแล้ว นึกถึงเพลงนี้ค่ะ "คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม" - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . ไฟล์เสียง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 ต.ค. 48 12:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 54 #50-51 คุณ knight เปลี่ยนอารมณ์บ้างครับ ปรากฎจึงเกี่ยวข้อง .เคียงกัน สมภพสู่เผ่าพันธุ์ .... .พวกพ้อง เยียวภาระผูกสรรค์ สมหลาก เหลือแฮ ทูนบ่าทนแบกคล้อง ...เคลื่อนหน้าเดินนำ ฯ หนึ่งกายอันแกร่งกร้าว.. ...เกรียงไกร กอปรจิตบรรเจิดใน .แนบน้อม เสมอเสมือนใจ .วีระ-บุรุษแล แสวงสู่ประสบพร้อม พ่ายนั้นมีไฉน. จากคุณ : สดายุ... - [ 28 ต.ค. 48 12:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55 น้องขอบฟ้ากว้าง พี่ขอเป็นแจกันแก้วใบนี้ ที่คิดว่าเป็นใบเดียว และดอกรักนั้น...คงต้องปักแน่นอนแล้ว ใช่ไหมคะ ปิ่นจอมขวัญ ปักใจพี่มั่น....ตรึงหมาย ๐ รังสีรองแต่เบื้อง...........บูรพา เจือเมฆพร่างพรายตา.......แต่เช้า   สรวงโน่นเหล่านกคลา.......คล่ำหมู่ ว่อนแฮ เสียงยั่วเสียงหยอกเย้า......สนั่นห้วงหนหาว ฯ ๐ บุบผาชูช่อช้อย............ชวนชม แม่เอย หอมรื่นให้ร่ำรม...............ร่วมเจ้า ปอยเกศปัดปลิวลม..........โลมกลิ่น พี่แม่ หอมจึ่งโหมจิตเร้า............รบเร้ารอถนอม ฯ ๐ อิงแอบอบอุ่นพ้น.........พันแสง แม่พี่ อายอุ่นอุ่นหนาวแปลง......ปรับเนื้อ อกใครอัคคีแผง.............โพลงผุด แล้วนา หนาวจึ่งแหนงหน่ายเชื้อ....ฉุดร้อนมารุม ฯ     ๐ ราตรีเลือนกลิ่นคล้อย....ครรลอง กาลนา ยังแต่ศรีแต่สอง.............สาปแก้ม ดาวรุ่งดับโรจน์รอง..........ลาลับ แล้วแฮ ยังแต่ยิ้มแต่แย้ม............ยั่วให้คอยหา ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 28 ต.ค. 48 12:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 56 น้องศาลาไทย คล้ายๆเพลงน้ำตาลาไทร นะ ไม่แน่ใจ จวนรุ่งแล้วหนา เดือนดับจะลับลา นกกาก้องกู่หาคู่ภิรมย์... พี่จูบพี่กอดเจ้าไว้มิให้ระทม อะไรประมาณนี้....ชอบจัง ยามชังย่อมชอกช้ำ...............เช้าเย็น กรอมโศกกำสรดเข็ญ...........ขื่นไข้ คร่ำหาคระโหยเห็น...............หวนสวาดิ แม่แม่ จักผ่านยามยากไร้................ล่วงได้ฉันใด จากคุณ : สดายุ... - [ 28 ต.ค. 48 13:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีอีกครั้งค่ะพี่ยุ  แว้บมาอีกรอบเพราะคำว่า "ชอบจัง" นี่แหละ ฮิ ๆ เพลงน้ำตาลาไทร <<< ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ ศาลาไทยชอบเนื้อเพลงไทยเก่า ๆ นะคะพี่ยุ  คำงาม เข้าใจง่าย  เป็นคำที่มีชีวิตเข้าถึงความรู้สึก เพลงน้ำตาลาไทร ลาแล้วแก้วตา สัญญาให้ไว้ยังจำ บุญหนีบาปนำ พี่มาไม่เจอนวลนาง ทั่วถิ่น พนาตามหาหมดทาง เจ้าทิ้งสัญญาหรือนาง พี่อ้างว้าง อารมณ์ นางไม้แม่เอย ไยเฉยให้ช้ำวิญญา นวลน้องไม่มา ยิ่งพาอุราระบม หรือเจ้า เขาไพรบังไว้ซ่อนชม ข้าขอจอมไพรพนม ยอมสิ้นลมบวงสรวงจอมไพร เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา อุ้มสมพานางน้องมา ให้ข้าเถิดหนาพระไทร มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา อุ้มสมพานางน้องมา ให้ข้าเถิดหนาพระไทร มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม http://www.yakyaihost.net/kara/kara1/midi12.htm ว่าแล้ววางโคลงให้หนึ่งบท (ล้อเลียนเจ้าของกระทู้)  เพราะเนื้อเพลงที่ยกมาใหม่นั่นแหละ ๏ จำจรลาจากเจ้า           จอมใจ เรียมห่างแรมเรือนไกล     ย่อมรู้ อกหวามหวั่นวาบไหว      จงมั่น  คำพี่ คืนรับขวัญยอดชู้              จูบน้องมัดจำ ๚ะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . ไฟล์เสียง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 ต.ค. 48 13:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 58 @~_ Poem. เดินเคียงข้างก้าวย่าง...........กันไป ทุกแห่งหนใกล้ไกล......................................ทั่วหล้า ถักสานเชื่อมเยื่อใย......................................พันเกี่ยว อุปสรรคใดหาญกล้า...................................ขีดกั้นขวางทาง .Poet _~@ สวัสดี.........ท่าน สดายุ ......และทุกๆท่าน จากคุณ : Knight - [ 28 ต.ค. 48 19:53:37 A:58.9.139.168 X: TicketID:109986 ]

ความคิดเห็นที่ 59 น้องศาลาไทย ขอบคุณมากกับบทเพลง เก่าอมตะที่ฟังเมื่อไรก็เพราะเมื่อนั้น เหมือนเพลงเก่าที่พ่อเบอร์ด นำมาร้องใหม่ชุก 100 เพลงไม่รู้จบ แค่คิด ๐ ก็เพียงแต่แค่คิดคอยปิดไว้ อยู่ข้างในลับเลยไม่เผยเห็น ครั้นจะบอกออกปากช่างยากเย็น อกใจเต้นสั่นตามกับความนัย ๐ ใจคอยหวั่นสั่นอยู่ไม่รู้แล้ว ไร้วี่แววแนวทางจะอย่างไหน พี่นั่งนอนร้อนคิดรุมจิตใจ เจ้าคงไม่เฉลียวทีท่าพี่ครวญ ๐ ปลงไม่ตกงกงันประหวั่นเก้อ กลัวจักเผลอปล่อยคำให้กำสรวล ผิดใจเจ้าเฝ้าคิดกระบิดกระบวน จนเจียนจวนพ้นค่ำอยู่ร่ำไร ๐ "คำ"เดียวที่เฝ้าคิดจนจิตหลอน "คำ"ที่ซ่อนรอยหวามสุดห้ามไหว "คำ"เพียงหนึ่งซึ้งยิ่งกว่าสิ่งใด "คำ"กลับเก็บเอาไว้ในอุรา ๐ "หวัง"จักเอ่ยเผยความเอาตามคิด "หวัง"สัมฤทธิ์สำนวนเฝ้าหวนหา "หวัง"ว่าเจ้าเข้าใจได้เมตตา "หวัง"ทีท่านุชน้องจักพ้องตาม. ++++++++++++++++++++++++++++ พอดีว่าคนที่รอคอย เขากลับมาแล้ว ก็เลยหวานต่อเลยละกัน....แฮ่ม ๐ งามหนอแม้นปั้นปึ่ง             ปรายตา แม่เอย ปานจะดับสุริยา                     เมื่อแย้ม ปรางเรื่อบ่โรยรา                    รอน-อก พี่แม่ งามยิ่งสนธยาแต้ม                 แต่งหล้าโลมสรวง ฯ     ๐ เมินชม้ายคอยเสกแสร้ง       สารพัน ดูเถอะ..!.ปากจำนรรจ์             แน่งน้อย เวียนปรายเนตรสำคัญ             คอยโฉบ จิตนา ดูเกลี่ยเกลื่อนเลื่อนชม้อย        แม่นแล้เชิงสมร ฯ ๐ ภู่ใดบินผ่านเบื้อง               บุปผา นั้นนา ฤๅล่วงหวานเกสรา                รอดได้ เฉกเรียมสบนัยนา                 แนบอยู่ แม่เอย จักรอดหวานลูบไล้                ล่วงพ้นเจียวหรือ ฯ ๐ รุมรุมห้วงอกโอ้                  เอาการ แต่สบหวานซมซาน               แทรกซ้อน การณ์ใดจะหักหาญ               เห็นยาก อยู่แม่ หากว่าคมแห่งค้อน                เคลื่อนซ้ำย้ำเสริม ฯ ๐ จำร่างจำร้อยสื่อ                 ผสานเสียง ศัพท์นา เพื่ออ่อนเจ้าอ่อนเอียง             แอบถ้อย ขอข้างจักคอยเคียง               คลอคู่ นาแม่ กลดั่งบุบผชาติช้อย               ช่อให้ภมรชม. จากคุณ : สดายุ... - [ 29 ต.ค. 48 07:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 60 หนุ่ม knight การเริ่มต้นของหนุ่มสาว ก็มักจะเป็นแบบนี้ ๐ แรกพบแรกพิศเพี้ยง              พาสนา แลฤๅ แรกต่อตาตรึงตรา                    ตราบนั้น บรรโลมสิเนหา                        หวนจบ ใจแม่ ระบัดขึ้นเบียดคั้น                     คลับคล้ายยากขืน ๐ รุมรุมหัวอกให้                      โหยเห็น จ่อมรูปประทับเพ็ญ                   ภาคกล้ำ คลายคลี่ย่อมลำเค็ญ                คลออก เลี่ยงฤๅ หยั่งล่วงนัยลึกล้ำ                     ลอดพ้นได้ไฉน ๐ กระหึ่มรหัสช้อย                    โชติรงค์ ซึมซับรับประสงค์                     สอดเกล้า บรรเจิดเจตผจง                       ขจ่างล่วง รพีแฮ เคียงคู่อยู่ค่ำเช้า                       ชื่นล้นกมลเหลือ จากคุณ : สดายุ... - [ 29 ต.ค. 48 07:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ๐ รัตนโกสินทร์ ๐ ๐ ชลอลงกลางถิ่นท้อง............ธรณิน แลฤๅ ยลดั่งนาครอินทร์...................อวดหล้า คือกรุงรัตนโกสินทร์................สูงส่ง ลอยล่วงจากชั้นฟ้า..................ร่วมฟื้นใจเมือง ๐ ศูนย์รวมจิตรับรู้...................รอยไทย ยกอดีตเกริกไกร....................กล่าวอ้าง หล่อหลอมทุกหัวใจ.................จดจ่อ ร้อยช่วงรวมชาติสร้าง..............สืบเชื้อสมานฉันท์ ๐ เชื้อชาติไหนนับด้วย.............ชาติเดียว ล้วนพวกพ้องกลมเกลียว...........เกี่ยวข้อง อาทรร่วมแลเหลียว.................หมู่เหล่า เคลื่อนชีพชนม์ผ่านพ้อง............พฤติแท้ในธรรม ๐ แลรักเราเกิดขึ้น...................ครองกัน แต่ปฏิพัทธ์สัมพันธ์..................ผ่านพ้อง บรรสบบ่มสองขวัญ..................ขวายไขว่ เคียงเนอ กลดั่งบุพชาติฟ้อง....................ฝ่าแย้มสัญญา ๐ ขอแค่เคียงคู่แก้ว..................ตลอดกาล ร้อยบ่วงผูกวิญญาณ.................อยู่ข้าง จับจูงฝ่าสังสาร........................วัฏฏะ นาแม่ อย่านิราศแรมร้าง....................ล่วงพ้นพาสนา ๐ น้อมบุญดับบาปเปลื้อง............ปลงกรรม สองหฤทัยแนบนำ.....................หนึ่งเนื้อ ตั้งจิตอธิษฐานสำ-....................เร็จสู่ ร่วมชาติร่วมชีพเชื้อ...................ชั่วฟ้าดินสมัย แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 12:59:34 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 48 21:48:13 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 48 21:41:29 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 48 17:28:23 จากคุณ : สดายุ... - [ 29 ต.ค. 48 17:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ๐ แอบอิง ๐ ๐ โปรยปรายพระพายผัสสะกระทบ ดละภพะอำไพ หากหนาวบ่ร้าวพรรณะไฉน ฤจะไอเพราะอุ่นอร ๐ แทรกปนสุคนธรสะกลิ่น อุระถิ่นก็อาทร ตราตรูบ่รู้จะละจะถอน ฤจะผ่อนถวิลหา ๐ ร้อยรัดกระหวัดรมยะบท มธุรสะลีลา โบยบินกะนิละกฤษณา ลุสภาวะแห่งฝัน ๐ ผึ้งภู่เพราะรู้มธุระภาค จะประจาคก็ยากครัน ตฤปหวานสะท้านรสะกระสัน- ตะฤหั่นฤเหือดหาย ๐ ลำลมระดมกุสุมะถิ่น ภุมรินก็ร่อนราย ร่ำหอมพยอมบ่ละกระหาย ฤจะหมายจะมองไหน ๐ เต็มตอมถนอมรสะสราญ กุสุมาลยะใกล้ไกล เต็มหอมณอ้อมกรไฉน ตละไขว่ฤอาจขวาง ๐ ม่านแสงแสดงทรรศนะภาพ ตละนาบก็เนียนนาง สบนัยน์ก็ใครจะละขนาง ระยะห่างก็หดหาย ๐ อบอุ่นละมุนพฤตินิวรณ์ ก็ขจรและกำจาย เอิบบอกระลอกรหัสะหมาย ฤจะถ่ายถวิลถอน ๐ คลื่นลมระงมนภะสะท้าน ทวิพล่านทิฆัมพร เกริกเกรียงสำเนียงสุขะสะท้อน ดุจะวอนเพราะอ่อนไหว ๐ พรรณพลิ้วเพราะริ้ววตะสะบัด ปะทะกวัดก็แกว่งไกว วรรณพลิ้วเพราะริ้วกระอุกระไอ อุระใครจะอาจขืน ๐ วาบแสง ณ แหล่งทิพยะฟาก ประจุกรากและลบกลืน ลิ่วล่วงทะลวงอุทกะผืน ปะทะตื่นตลอดตน ๐ คำรนพิกลอสนิบาต ทะลุชาติทะลวงชนม์ แทรกร่างระหว่างจรสถล ปะทุผลภิรมย์เพ็ญ. แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 48 12:55:41 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 48 12:55:04 จากคุณ : สดายุ... - [ 1 พ.ย. 48 12:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 63 หวัดดีค่ะพี่ ชวนสนทนาวิชาปราดยาหน่อย ฮี่ๆ เชื่อมั้ยตอนสมัยเรียน วิชาปรัชญา เคยสงสัยว่า เป็นวิชาว่าด้วยอะไร ถึงตอนนี้ ยังหาข้อสรุปให้ตัวเองไม่ได้ ว่ามันคือวิชาอะไร แล้วอาจารย์ที่สอนนะ ท่าทางแกหลุดโลกมากเลย ฮา.. จำได้อย่างนึง อาจารย์ว่า ไม่มีอะไรที่เล็กที่สุดและ ใหญ่ที่สุดในโลกนี้ และคำตอบก็คือไม่มีคำตอบ นั่งกุมขมับกันเป็นแถว ฮ่าๆ.. วันก่อนเอาบอลลูกโลกมาเล่นกับเจ้าตัวเล็ก โอ้ โลกใบนี้ อยู่ใต้ฝ่าเท้าเจ้าแล้ว ฮิ ๆ ดูไปที่แผนที่ประเทศไทย เราอยู่ตรงนี้ เทียบกับโลกทั้งใบ เราใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ในจุด ๆ หนึ่งเท่านั้น มันเล็กมาก เมื่อเทียบกับโลก และเล็กยิ่งไปอีกเมื่อเทียบกับจักรวาล นึกไปถึงที่อาจารย์เคยบอก มันก็พอเห็นอะไรลาง ๆ แต่ยังไม่ชัด เพราะคำตอบคือไม่มีคำตอบ ฮ่าๆ.. เอ่อ..คนที่เรียนเอกปรัชญานี่ เขาจะเรียนอะไรมั่งนี่ ถ้ารู้บอกหน่อยนะคะ จากคุณ : ซอมฯ - [ 2 พ.ย. 48 09:54:36 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สาวบุหรง โทษทีตอบช้าไปหน่อย ปรัชญา....ปราชญ์....รากเหง้าคำเดียวกัน ค้น :  ปรัชญา คำ :  ปรัชญา เสียง :  ปฺรัด-ยา; ปฺรัด-ชะ-ยา คำตั้ง :  ปรัชญา ชนิด :  น. ที่ใช้ :   ที่มา :  (ส.) นิยาม :  วิชาว่าด้วยหลักแห่งความรู้และความจริง. ค้น :  ปราชญ์ คำ :  ปราชญ์ เสียง :  ปฺราด คำตั้ง :  ปราชญ์ ชนิด :  น. ที่ใช้ :   ที่มา :  (ส. ปฺราชฺ) นิยาม :  ผู้มีปัญญารอบรู้. ภาพ :   อ้างอิง :   ปรับปรุง :  98/4/2 การรอบรู้ในความจริงคืออะไร สัจจธรรม....ธรรมแห่งความจริง ความจริงคือธรรมชาติ มีทั้งฝ่ายปรุงแต่ง...และไม่ปรุงแต่ง ในคน ร่างกาย..ไม่ปรุงแต่ง จิต..ปรุงแต่ง แต่ทั้งนั้นย่อมอยู่ภายใต้กฎการเปลี่ยนแปลง ความไม่เที่ยง...ทั้งสิ้น ส่วนมากจะว่าด้วย...ความจริงอันเป็นนามธรรม คือความนึกคิด... ปรัชญา...ใกล้เคียงกับหลักการทางศาสนามากๆ จนบางส่วนแยกไม่ออก โดยเฉพาะส่วนที่เป็น...ปริยัติ...ความเข้าใจ ธรรมชาติเชิงตรรกะ....คือเชิงเหตุ-ผล เพียงแต่ปรัชญา...ขาดส่วนที่เป็น...ปฏิบัติ เป็นสนามประลองทัศนะของมนุษย์ที่อาจ หยิบยกเอาธรรมชาติบริสุทธิ์รอบตัว มาเป็นตัวเปรียบเทียบ ตัวอย่างแนวคิดเชิงปรัชญาที่โดดเด่น เช่น...เต๋า...ของ..เล่าจื๊อ อันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ...2300 ปีที่แล้ว อันแทบจะมีความเข้าใจธรรมชาติ ในจิตใจคนเกือบจะถึงระดับ โลกุตรธรรม.... หากยังพร่ามัวไม่แจ่มชัด ดั่งเช่น...สุญญตา...ของของพระสมณะโคดม ทั่วไปแล้ว...ปรัชญา...จะว่าด้วย ชีวิต....จุดหมาย....และการเข้าใจเท่าทัน การวกเวียนเปลี่ยนแปลงสภาพความรู้สึก ในจิตตัวตน มีสองสายหลักๆ คือส่งเสริมการยึดมั่นถือมั่นอย่างแนบแน่น.... ในสภาวะสูงสุดอันเป็นบุคคลาธิษฐาน...อย่างหนึ่ง และ...การตัดการยึดมั่นถือมั่นจากสรรพสิ่งรอบตัว จากโลก...และกระทั่งลัทธิ/ศาสดาของตน....อย่างหนึ่ง พุทธเรา...เป็นอย่างหลัง โลกที่พูดถึงไม่ใช่โลกภูมิศาสตร์นา เป็นโลกที่อุบัติขึ้นมาพร้อม....ตัวกู / ของกู แฮ่...หนักหัว จากคุณ : สดายุ... - [ 3 พ.ย. 48 13:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 65 จิตปรุงแต่ง ร่างกายไม่ปรุงแต่ง อ่อ เอ่อ อ่า...อืม อืม อืม ขอบคุณค่ะ จีบสาวต่อดีกว่าไม่หนักหัวดีเนาะพี่เนาะ ฮี่ๆ จากคุณ : ซอมฯ - [ 3 พ.ย. 48 15:42:15 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ใช่ จิตปรุงแต่ง เพราะเป็นตัวรู้ พราหมณ์ใช้คำว่า อาตมัน ส่วนกายเป็นที่ตั้งแห่งจิต ไม่มีกายจิตตั้งอยู่ไม่ได้ จะมาล่องลอยแบบ  พวกงมงาย เชื่อ แบบ หิ่งห้อย วับแวม ลงหลังคาบ้านโน้นบ้านนี้ไม่ได้ ฮี่ๆๆ แบบนั้นมันมั่ว อุณภูมิของเทียนแท่งแรกก่อนดับ กับเทียนแท่งที่ไปต่อ ต้องถึงระดับ จุดวาบไฟเดียวกัน ไฟบนเทียนดวงที่สองถึงจะติด ไฟเดิมเดียวหรือไม่ ? จิตคนใกล้ตาย ฉันใดฉันนั้น จิตเดิมเดียวหรือไม่ ? เอ  ชักงง จีบสาวต่อ  อืมม์   ดีเหมือนกัน พักนี้ห่างไป  คงต้องเร่งมือใหม่ ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 3 พ.ย. 48 21:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คอยเจ้า...ไพเราะสุดๆซึ้งสุดๆ คอยใครหนา หากเป็นสาวเจ้า อ่านแล้ว...ใจละลายค่ะ อิอิ จากคุณ : ตะวัน - [ 11 พ.ย. 48 16:58:58 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ยิ่งบทที่ 17 ยิ่งงาม ชอบจัง ทำไงดีอ่ะ             ๐ ในคำนึง ๐ ๐ พราวแห่งแสงเลือนเมื่อเดือนดับ ฟ้ามืดอับไม้นิ่งหยุดกิ่งไหว สงบเงียบเฉียบชื้นทุกตื่นใจ คล้ายรอใคร คิดถึง คำนึงครวญ ๐ ขอบฝันหล่นหายเมื่อปลายค่ำ ใครเหยียบย่ำใจขมผ่านลมหวน จมภวังค์หักเหให้เรรวน ถมซีกส่วนร่างซมซึ่งงมงาย ๐ มองเห็นแสงดาวที่วาววิบ ฤากระซิบขวัญตื่นเมื่อคืนสาย กล่อมเงาเพ้อคลั่งพังทลาย หวังกอดกายอุ่นฝันอย่าพรั่นคว้าง ๐ คนคอย วัน เดือน กลับเคลื่อนช้า กับดักเวลายิ่งกว่ากว้าง ถักทอภาพฝันอันเลือนจาง เอื้อมขวางรัตติกาลซึ่งนานเกิน จากคุณ : ตะวัน - [ 12 พ.ย. 48 00:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ถ้อยคำของคุณตะวันที่ สุดยอดจริงๆ คำสั้น  แต่เต็มความหมาย ขอคารวะ หนึ่งแก้วไวน์...สีแดงดำ ๐ รอคอยทรมานกับกาลล่วง เฝ้าห่วงโลกเถื่อนจะเคลื่อนหาย โอบเหงาส่วนเสี้ยวอย่างเดียวดาย แทนสายใยเส้นบางหายห่างไป ๐ รอการณ์ย้อนผ่านเช่นวารก่อน อาทรสู่ขวัญจนสั่นไหว เอื้อมเหนี่ยวโลกทิพอันลิบไกล วางใส่มือคู่เฝ้าอยู่เคียง ๐ สอดผสานอ้อมอุ่นคอยจุนฝัน เชื่อมสองใจมั่นไม่ผันเบี่ยง เลื่อนฝันรอหมายอยู่รายเรียง แอบเอียงชิดอยู่ไม่รู้วาย จากคุณ : สดายุ... - [ 12 พ.ย. 48 10:37:12 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มือใหม่มือมั่ว พลัดหลงมาตรงนี้ ประทับใจมากค่ะ ขอฝากของตัวเองไว้บ้าง ขออภัยถ้าล่วงเกินนะคะ ... ดาวเดือน เกลื่อนฟ้า เวหา พราวพร่าง ดาวดิน สว่าง กระจ่าง กลางใจ ดาวนี้ ฉันรัก วางภัก ดีให้ ดาวเดือน เกลื่อนไป ดาวใจ หนึ่งเดียว... *** ฟ้ารักดาว ดาวรักฟ้า ช่างน่ารัก อิจฉานัก ที่หวานกัน แต่ฉันเหงา รอคนดี ที่หายไป ไม่เห็นเงา อยากให้เขา อยู่ตรงนี้ ตรงที่เดิม ... *** มองฟ้า มองหา มองเห็น ดวงเด่น ดวงดาว พราวพร่าง มองดิน เดียวดาย ปลายทาง เหมือนร้าง เหมือนเลือน เหมือนลา ... *** มีเธอ เพียงเธอ แค่เธอ เสนอ สนอง สนิท วางใจ แนบไว้ ใกล้ชิด จ่อจิต จดจำ มิจาง ... *** ยามอยู่ใกล้ ใจอุ่น กรุ่นไอรัก คิดถึงนัก เมื่อห่างไป ใจหวามหวิว ลอยละล่อง มองคล้าย ใบไม้ปลิว ร่วงละลิ่ว ลงดิน เหมือนสิ้นใจ... *** เหมือนอยู่ใกล้ แต่ไฉน ไกลลิบโลก เหมือนไม่โศก แต่ไฉน ใจสลด เหมือนยิ้มได้ แต่ไฉน ใจรันทด เหมือนให้หมด แต่ไฉน จึงไม่มี หาเท่าไหร่ หาอย่างไร ก็ไม่พบ เหมือนจะหลบ เหมือนจะหลีก คอยปลีกหนี เฝ้าชะแง้ และจะง้อ รอทุกที เหมือนคนดี ไม่มีใจ เหลือให้เลย ... *** จากคุณ : NolRaPee - [ 12 พ.ย. 48 14:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ NolRaPee ยินดีต้อนรับครับ บทหลังสุดเขียนได้ดีครับ พยายามเขียนให้มีรับส่งกันระหว่างบท และดำเนินเรื่อง...มีต้นมีปลาย ผมว่าคงไม่ใช่มือใหม่ละมั๊ง..? ส่วนบทแรก ดาวเดือนเกลื่อนฟ้า ผมว่าคล้ายๆ...วิชชุมมาลาฉันท์ 8 หรือไม่ก็ กลอน 4 ไม่ค่อยแน่ใจ ชอบบทนี้ กลอน 9 ขอดัดแปลงนิดหน่อย หาเท่าไหร่ หาอย่างไร ก็ไม่พบ เหมือนจะหลบ เหมือนจะหลีก คอยปลีกหนี เฝ้าชะแง้ แต่จะง้อ หากรอรี หวั่นคนดี ไม่มีใจ เหลือให้เลย ... จากคุณ : สดายุ... - [ 12 พ.ย. 48 16:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สวัสดีค่ะ ไม่ใช่มือใหม่ ก็มือมั่วนะคะ คือมั่วไปเรื่อยๆ ไม่ได้รู้หลักอะไรเลยค่ะ อิๆ ขอบพระคุณที่แนะนำนะคะ อ่านฝีมือของคุณสดายุเป็นครั้งแรกในกระทู้นี้ ขนลุกเลยค่ะ เก่งจริงๆ จากคุณ : NolRaPee - [ 12 พ.ย. 48 19:42:33 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เด็ดดอกหญ้า แซมผม ใครนิยม กันเล่า หรือหวังเพียง หยอกเย้า ดอกหญ้าเจ้า เริงใจ เพียงชั่วคราว แล้วทิ้ง ใครรักจริง กันเล่า ดอกหญ้าเจ้า ปวดร้าว มองดูเงา ของตน จากคุณ : NolRaPee - [ 12 พ.ย. 48 19:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 74 คุณ NolRaPee ผมเป็นคนชอบ...."ฉันทลักษณ์"... เพราะมันท้าทายการสื่อความในกรอบของ ข้อบังคับ...จำนวนคำ..เสียง..สระ..วรรณยุกต์ คือเหมารวมทุกประเภท ทั้ง กาพย์ กลอน โคลง ฉันท์ การเขียนร้อยแก้วมีคนเขียนเยอะแล้ว และหากจะเขียนก็คงไม่ยากอะไร ลองแวะไปที่บล็อกผม....หัวข้อ ทัศนะ-ทัศนา.... จะเป็นร้อยแก้วที่ไม่ค่อย เรียบร้อยเท่าไร.... ไปอ่านแล้วอย่าตกใจละกันครับ อิๆๆ คำว่าคนไทยเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน ก็เพราะเรื่องคำสัมผัสกันนี่แหละ จากคุณ : สดายุ... - [ 15 พ.ย. 48 08:10:35 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณมากค่ะ จะไปแน่นอนค่ะ ขอปวารณาตัวเป็นลูกศิษย์ตรงนี้เลยนะคะ จากคุณ : NolRaPee - [ 19 พ.ย. 48 09:43:54 ]